Witam !

Nasi górą

Prawda - Polak potrafi .
Nie skojarzyłem Jatzoo tego linku ze wspomnianą książką Bellony, ale mam nieodparte wrażenie, że to musi być ten esej Dönitza, który jest w niej cytowany - szkoda tylko, że nie zostały odtajnione i podane w tej formie [internet] pozostałe opracowania ośmiu admirałów Kriegsmarine - byłby to ciekawy przyczynek co do poglądów i stanowiska najwyższego kierownictwa Kriegsmarine o kształcie i kierunku prowadzoenej wówczas wojny morskiej przez Niemcy.

Na stronie uboatarchive.net wprowadzono dla każdego Dziennika Działań Wojennych (KTB) podsumowania dotyczące znaczących wydarzeń operacyjnych/technicznych (operational/engineering) oraz zwizualizowano przy pomocy Google Earth trasę okrętu i rejony działań.

Mnie szczególnie podoba się pomysł z owych "Engineering summary", które dostarczają wielu ciekawych technicznych informacji na temat okrętów.

Witam !

Witryna ta zamieściła 06.09.2010 KTB z odbytego przez U-628 [typ VII C] trzeciego patrolu, który trwał od 08.04.1943 do 19.05.1943, pod dowództwem Kptlt. Heinricha Hasenschara.
Patrol ten trwał jedynie 42 dni i odbywał sie głównie na wodach płn. Atlantyku, podczas którego U-628 poważnie uszkodził jeden statek brytyjski s/s "Fort Rampart" [7.134 BRT] z konwoju HX-233 w kwadracie BE 4615 [atak nastąpił 17.04.'43 r. ok. godz. 07,49] ? statek ten zdołał sie jednak oddalić ok. 900 Mm w kierunku E-NE [Azory], gdzie ostatecznie został zatopiony przez U-226 [Fangschuss]. W końcówce swojego patrolu U-628 zatopił brytyjski parowiec s/s "Harbury" [5.081 BRT] płynący w konwoju ONS-5. Atak miał miejsce w kwadracie AJ 6436 i nastąpił 05.05.'43 r. ok. 500 Mm na południe od Cap Farewell ? późnym popołudniem tego samego dnia U-628 dobił z działa pokładowego nadal utrzymujący się na wodzie poważnie uszkodzony statek.

Na uwagę zwracają niektóre zapisy w KTB, dotyczące zarówno ogólnych informacji o odbytym patrolu jak również i związane z techniczną stroną funkcjonowania urządzeń U-Boota.
Analiza zapisów pierwszych dni patrolu ? z okresu przejścia na Atlantyk przez Biskaje ? pokazuje stosunek dobowego przebiegu U-Boota w wynurzeniu i zanurzeniu, od 09.04.'43 do 15.04.'43 kiedy to osiągnięto Atlantyk, dobowe przebiegi w zanurzeniu [przebyte Mm] wskazują na rozporządzenia sztabu B.d.U. wydane dowódcom U-Bootów o sposobie przejścia przez ten niezwykle niebezpieczny akwen, niemal juz nieustannie do końca wojny patrolowany silnie przez lotnictwo alianckie polujące na niemieckie okręty podwodne.
Okręt ten podczas niedługiego patrolu [tylko 42 dni] brał udział w trzech zgrupowaniach U-Bootów, tworzących linię zaporową na przewidywanych trasach płynięcia konwojów alianckich. Były to następujące grupy : Specht, Fink oraz krótkotrwałym zgrupowaniu, które nie miało swojej nazwy [od 15 do 18.04.'43 r.].
Z wydarzeń o charakterze technicznym warto wymienić ten, że w dn. 06.05.'43 r. U-628 pobrał w morzu od U-119 pomiędzy godz. 19,00 a 20,00 9 ton oleju napędowego w kwadrcie siatki BD 1254. Ponadto podczas ataków od bomb głębinowych zostały uszkodzone na górnym pokładzie dwa ciśnieniowe zasobniki do przechowywania zapasowych torped oraz nieznacznemu uszkodzeniu uległ także peryskop bojowy. Zanotowano także awarię głównej pompy zęzowej. Dodatkowo okręt ten podczas patrolu trapiły awarie radaru [Fu. M. G.], który praktycznie przez cały czas patrolu był nieczynny oraz lornety, którymi posługiwała się obsada pomostu nieustannie zachodziły wilgocią, z powodu penetracji wody, co skutecznie utrudniało obserwację nieba i morza - podobnie było z głównym nadajnikiem, który milczał prawdopodobnie dlatego, że do jego izolacji dostała się woda.

Podczas tego patrolu U-628 przebył łącznie 6.993,5 Mm z czego aż 522,7 Mm w zanurzeniu.
Przez przełożonych raport d-cy U-628 został ogólnie oceniony jako przeprowadzony pozytywnie i prawidłowo, z małymi jednak zastrzeżeniami.
Warto pamiętać, że patrol tego U-Boota i jego załogi odbywał się w okresie tzw. "czarnego maja '43 r.", którego rozmiar strat B.d.U. uświadomiło sobie niedługo potem, a mając na uwadze niemal nieustanne awarie, jakie nękały ten okręt, za sukces należy uznać, że zdołał on przetrwać w takim stanie technicznym na morzu i powrócić do bazy.

Opracowanie i tłumaczenie tego KTB zostało dokonane przez stały już zespół od tych spraw : Jerry'ego Masona przy pomocy Kenn'ego Dunna i Rainera Kolbicza.
http://www.uboatarchive.net/KTB628-3.htm

ObltzS napisał(a):Witryna ta zamieściła 06.09.2010 KTB z odbytego przez U-628 [typ VII C] trzeciego patrolu, który trwał od 08.04.1943 do 19.05.1943, pod dowództwem Kptlt. Heinricha Hasenschara.

To ja zwrócę jeszcze uwagę na następujące interesujący fakt:
14 kwietnia 1943 roku, po 6 dniach patrolu, w trakcie próbnego zanurzenia przepompowano olej napędowy z torpedowego zbiornika
kompensacyjnego nr 1 (dla wyrzutni rufowej) do zbiornika regulacyjnego nr 1. Był to jeden ze sposobów na wydłużenie patrolu
poprzez zabranie dodatkowych 2,35 ton paliwa. W czasie gdy w zbiorniku przechowywano paliwo, nie można było użyć rufowej wyrzutni.
Dlatego, aby nie pozbawiać okrętu możliwości ataku, użyto tylko jednego, rufowego zbiornika. Pomimo tego, że zbiorniki kompensacyjne
jak i zbiorniki regulacyjne połączone są z instalacją zęzową, do przepompowania należało użyć dodatkowych węży i ręcznej
pompy - konfiguracja połączeń rurociągów nie pozwala na użycie ani głównej, ani pomocniczej pompy zęzowej (inną sprawą jest czy
takiej pompie posłużyłoby pompowanie oleju).

Kolejna aktualizacja z 14 września - dodano materiały i fotografie dotyczące okrętu U-756.

Witam !

Witryna ta dodała 22.10.2010 sporo ciekawych zdjęć U-118 [typ X B] zarówno z ceremonii wcielenia okrętu do linii jak również z okresu jego służby w UAK i akcji minowych. Sporo ciekawych ujęć [choć czasem nie najlepszej jakości] dobrze pokazujących szczegóły i detale konstrukcyjne tych nietypowych w U-Bootwaffe okrętów podwodnych [były największymi podwodnymi jednostkami jakie pływały w tej formacji]. Poza tym sporo zdjęć załogi tego okrętu.

http://www.uboatarchive.net/U-118Photos.htm

23 grudnia na stronie u-bootwaffe.pl pojawiły się raporty/meldunki z ataków torpedowych wykonanych przez okręty U-47, U-100, U-48, U-628, U-435, U-967, U-952.

Mają one postać tabelki z kilkunastoma pozycjami (np. szybkość torpedy, głębokość biegu, rodzaj zapalnika, rodzaj strzału - podwodny czy nawodny, własny kurs, szacowany kąt biegu celu, kąt odchylenia żyroskopowego, czas biegu torpedy itp.), szkiców sytuacyjnych przedstawiających położenie własnego okrętu oraz celów w trakcie ataku oraz opis trafienia i czas tonięcia.

http://uboatarchive.net/KTBNotesArmamen ... Report.htm

10 stycznia na stronie http://www.uboatarchive.net pojawiła się nowa sekcja, zawierająca
pierwszą część informacji dotyczących konwoju atlantyckiego ONS 5 (z Liverpoolu do Halifaxu).

Zawiera raporty i komentarze dowódcy konwoju, raporty z działań poszczególnych okrętów eskorty,
raporty o atakach U-Bootów, o współdziałaniu z lotnictwem, nt. zużycia paliwa, komunikacji
i wiele innych.

W każdym razie jest lektura na kilka wieczorów, uzupełniająca obraz Bitwy o Atlantyk.

http://uboatarchive.net/ConvoyONS5.htm

5 marca na witrynie [url]uboatarchive.net[/url] zamieszczono KTB z czwartego patrolu U-156, pod dowództwem Korvettenkapitäna Hartensteina. Patrol trwał od 20 sierpnia do 16 listopada 1942 roku (89 dni), a w jego trakcie doszło do wydarzenia znanego później jako Incydent Laconi.

W czasie patrolu doszło m.in. do uszkodzenia osłony zewnętrznej pokrywy wyrzutni torpedowej nr II, która odchylona
na zewnątrz kadłuba zwiększała opór hydrodynamiczny okrętu i powodowała znaczny spadek jego prędkości.

14 października podjęto pierwszą, nieudaną próbę usunięcia uszkodzonych osłon - w tym celu wyszasowano
wszystkie dziobowe zbiorniki balastowe i trymowe i zalano wszystkie zbiorniki rufowe, dzięki czemu okręt uzyskał
silny trym na rufę, a dziób okrętu podniósł się na tyle, aby można było prowadzić prace przy wylotach wyrzutni.
Dopiero druga próba - 17 października - zakończyła się sukcesem.

7 marca na witrynie uboatarchive.net dodano nową sekcję German Technical Documents, która w tej chwili
zawiera U Bootskunde für U Boote Bauart VII C - opis konstrukcji i wyposażenia okrętu typu VIIC.

W następnej kolejności pojawi się analogiczny dokument opisujący okręt typu XB.

Witam !

Fantastyczna praca, zawierająca masę technicznych informacji, które w dotychczasowym obiegu były trudnodostępne, poza ogólnikami powszechnie znanymi, które nie wnosiły do poznania praktycznie żadnych szczegółów. Rozpisane poszczególne instalacje, układy i podzespoły które dają wyobrażenie o tym, jak trudne było opanowanie szybkiego i bezbłędnego [w krytycznych sytuacjach] sterowania tym skomplikowanym mechanizmem jakim był U-Boot, stąd nie powinien dziwić fakt tak długiego szkolenia ich załóg [pierwotnie blisko pół roku].
Jest to pierwszy taki dział na stronie tej witryny, która systematyzuje swoje zbiory i dobrze się stało, że zagadnienia techniczne zostały oddzielone od ogólnych [dotychczas głównie raporty z przesłuchań marynarzy z zatopionych U-Bootów oraz fragmenty KTB], które także wnosiły wiele ciekawych informacji do poznania ogólnego tła działań U-Bootwaffe [np. opisy szkoleń, tzw. rozkładu dnia służby, ćwiczeń i rodzajów manewrów itp.] a informacje stricte techniczne "gubiły" się trochę na tle tych ogólnych, jakie głównie dominowały.

Mam nadzieję, że za sprawą Snake'a [do czego zachęcam - a mam nadzieję, że namówi do tego administratorów, by do nowopowstałego działu przenieść wszystkie dotychczasowe techniczne tematy a tym samym je wyraźnie wyeksponować, co wielu odwiedzającym ułatwi poszukiwanie "rodzynków" technicznych] dział ten będzie sukcesywnie rozbudowywany i wzbogacany o nowe, interesujące materiały.

Maciek - wyrazy uznania za tę pracę i z pewnością wielu z nas będzie do tego działu często zaglądało, by nie tylko się upewnić co do wątpliwości, ale także po to, by zweryfikować swoje dotychczasowe wyobrażenia o działaniu poszczególnych instalacji i systemów.

http://www.uboatarchive.net/Manual.htm

Witam

Wieeeeeeeeeelkie dzięki Maciek. Fantastyczna praca i super materiał. Oj przyda mi się bo z technicznym angielskim u mnie trochę lepiej niż z niemieckim.

Pozdrawiam Łukasz zwany Brodołakiem

P.S. Szkoda, że nie ma go do pobrania w PDF-ie, bo ładnie wydrukowany i oprawiony wzbogaciłby moją podręczną domową biblioteczkę.

10 sierpnia na stronie http://www.uboatarchive.net zamieszczono dziennik działań bojowych z 6-tego patrolu U-552 odbytego pod dowództwem Ericha Toppa (25 paźniernika - 26 listopada 1941 roku).
To w czasie tego patrolu, 31 października 1941 roku U-552 dokonał pierwszego zatopienia amerykańskiego okrętu wojennego USS Rueben James (jeszcze przed formalnym przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do wojny).

Ponadto w trakcie tego patrolu okręt był częścią wilczego stada Störtebecker. W czasie dwukrotnych ataków lotczniczych nie odniósł żadnych uszkodzeń.

Przed wyruszeniem na patrol, w trakcie inspekcji zbiornika balastowego nr 5 (dziobowego) odkryto uszkodzenie bakburtowej śruby - brakowało połowy jednego pióra - śrubę wymieniono.

Rozpoczęcie patrolu 25 października opóźniło się z powodu naprawy przewodu wylotowego pompy wody chłodzącej bakburtowego silnika Diesla.

1 listopada, podczas ataku na konwój, okazało się, że nadajnik namiaru celownika UZO jest uszkodzony - atak przeprowadzono strzelając torpedy ze stałym kątem odchylenia żyroskopowego. Torpeda wystrzelona z wyrzutni nr 3 w wyniku uszkodzenia urządzenia żyroskopowego zaczęła krążyć w koło i zatonęła - okręt wykonał unik. Podczas próby strzału z wyrzutni rufowej, torpeda utknęła w wyrzutni. Została usunięta przy użyciu sprężonego powietrza pochodzącego z instalacji do stawiania min. Podczas próby załadowania rufowej wyrzutni okazało się, że bolec ryglujący torpedę się nie porusza, a sama wyrzutnia jest zalewana przez nieszczelny przewód odpowietrzający.

4 października rozebrano i naprawiono mechanizm poruszający bolec ryglujący a nieszczelny przewód odpowietrzający uszczeniono drewnianymi klinami. Dzięki tym działaniom, wyrzutnia mogła zostać użyta do strzałów na powierzchni. Torpedy jednak nie załadowano, ponieważ obawiano się o szczelność wyrzutni na większych głębokościach (torpedy nie były mogłby być narażone na ciśnienie większe niż panujące na głębokości około 50 m).

10 listopada przed godziną 10tą przestały funkcjonować obydwa silniki Diesla a także sterburtowy napęd wskaźnika obrotów wału napędowego. Po pół godzinie uruchomiono jeden silnik.

25 listopada podczas prac na górnym pokładzie wysoka fala zmyła z pokładu marynarza - został wyłowiony.

http://uboatarchive.net/KTB552-6.htm

Witam

Wbrew wcześniejszym zapowiedziom, światło dzienne zamiast materiałów na temat okrętów typu XB ujrzał równie ciekawy materiał dotyczący niemieckiej torpedy parogazowej G7a.
Jak wiadomo, była to podstawowa torpeda używana przez Kriegsmarine przez pierwszy okres II Wojny Światowej.
Wspomniany materiał to zestaw rysunków pochodzących z dokumentacji technicznej tej torpedy.
Rysunki zostały udostępnione przez H?varda Hovdeta - specjalisty pracującego dla Norweskiej Marynarki Wojennej, która eksploatowała torpedy G7a aż do lat 90tych XX wieku.

Jeżeli Szanowni Forumowicze wyrażą zainteresowanie, to postaram się opisać i wyjaśnić działanie mechanizmów przedstawionych na poszczególnych schematach.
Wyjaśniłoby się m.in. dlaczego używanie określenia "torpedy na sprężone powietrze" jest nadmiernym skrótem myślowym, jaki był jeden z powodów "Kryzysu Torpedowego U-Bootwaffe", po co wyciągano torpedy z wyrzutni na pokładzie U-Bootów itp.

Rysunki pojawiły się w sekcji "German technical documents":
http://uboatarchive.net/G7A-Plans.htm

Jak najbardziej jestem za - a nawet za tym, żeby tekst znalazł się w dziale z opisem wyposażenia na głównej

Witam !

Gdyby Maciek zechciał zrobić opis podobny w swoim charakterze jak to miało już miejsce w przypadku wyrzutni torpedowych ? to fantastycznie. Byłby to pierwszy tak obszerny i szczegółowy opis budowy torpedy parogazowej oraz zasad działania jej mechanizmów składowych.

Tego właśnie w necie brakuje, dokładnych i szczegółowych rysunków technicznych (w odpowiedniej skali) z właściwym opisem ? dobrze się stało, że za sprawą Maćka witryna ta stworzyła dział techniczny, który podnosi jej rangę, gdyż tak rzeczowych (bo oryginalnych) materiałów jest jak na lekarstwo.

Uwaga odnośnie schematu 13 (Verdampfer) ? urządzenie to (parownik) zostało przetłumaczone jako "Vaporizer" (odparowywacz). Czy Maciek rozważał ewentualność, aby urządzenie to określić z angielska mianem "Evaporator" ?
Prawdopodobnie dla dużych powierzchni odparowania/parowania to drugie byłoby właściwsze, ale dla małych urządzeń (które musiały się zmieścić w korpusie torpedy) to pierwsze będzie zapewne bardziej adekwatne.

Cześć

ObltzS napisał(a):Uwaga odnośnie schematu 13 (Verdampfer) ? urządzenie to (parownik) zostało przetłumaczone jako "Vaporizer" (odparowywacz). Czy Maciek rozważał ewentualność, aby urządzenie to określić z angielska mianem "Evaporator" ?
Prawdopodobnie dla dużych powierzchni odparowania/parowania to drugie byłoby właściwsze, ale dla małych urządzeń (które musiały się zmieścić w korpusie torpedy) to pierwsze będzie zapewne bardziej adekwatne.

Przyznam, że jesteś drugą osobą która zwróciła uwagę na tłumaczenie tego terminu.
Zastanawiamy się z Jerrym, jak to zmienić.

Witam !

SnakeDoc napisał :
Zastanawiamy się z Jerrym, jak to zmienić.

Nabieram przekonania Maciek, że jednak powinno pozostać "Vaporizer" z uwagi na maksymalna wydajność tego urządzenia. Zainteresowało mnie to z uwagi na analogie do urządzeń produkowanych przez firmę, w której pracuję (urządzenia dla energetyki), gdzie parowniki muszą mieć duże powierzchnie parowania, by w efekcie końcowym zapewnić wydajność max. kotła nawet do kilkuset ton pary na godz. pracy kotła energetycznego (ok. 458 kg/s) - zależy to naturalnie od mocy i konstrukcji kotła.

Rozważania dotyczą jednak niewielkiego elementu (w porównaniu do kotła) jakim jest torpeda, gdzie parownik musiał zapewnić taką ilość pary, która byłaby niezbędna, aby nadać jej odpowiednia prędkość. Zatem z technicznego pkt. widzenia (wielkość urządzenia, rodzaj pracy) odparowywacz (biorąc pod uwagę wydajność ? ilość uzyskanej pary w jednostce czasu) produkujący parę wodną, która wraz z gazami spalinowymi była kierowana na turbinę napędzającą wał śrubowy torpedy jest chyba jak najbardziej i poprawne i zasadne.

W publikacjach Antoniego Komorowskiego używany jest termin podgrzewacz lub generator parogazowy.

Witam !

SnakeDoc napisał :
W publikacjach Antoniego Komorowskiego używany jest termin podgrzewacz lub generator parogazowy.

Praca Komorowskiego i Kulisia oparta jest w głównej mierze na literaturze radzieckiej (wyd. MON z roku 1977 - pierwsze wydanie) - w owych czasach na naszych okrętach było instalowane uzbrojenie albo prod. radzieckiej albo "pod kaliber" tejże, zatem autorzy musieli dokonać tłumaczeń dokładnie z j. rosyjskiego.

Gdyby zatem pójść tym tropem (Komorowski, Kuliś), to z angielska podgrzewacz musiałby mieć określenie Heater, a z niemiecka Hitzer lub Vorwärmer. Tak na marginesie, są to istotne składowe elementy konstrukcji kotła energetycznego (podgrzewacze i przegrzewacze )
Chyba nie ma co dzielić przysłowiowej zapałki na czworo - gdyż zaczyna się tworzyć dyskusja o charakterze bardziej lingwistycznym niż technicznym , co w końcu może prowadzić na tzw. manowce, a to już teraz jeszcze bardziej przekonuje mnie o tym, że określenie "Vaporizer" jest jak najbardziej na miejscu.

W opisie amerykańskiej torpedy parogazowej Mark 14 dyskutowana przez nas część konstrukcji jest
określana jako Combustion Flask - czyli coś jak komora spalania.

http://hnsa.org/doc/torpedo/part2.htm#pg54

Witam !

Jak można przeczytać, możliwości nazewnicze są niemałe - ale są to głównie nazwy z dokumentacji pochodzenia albo rosyjskiego, angielskiego lub amerykańskiego, które zapewne mniej lub bardziej szczęśliwie zostały przetłumaczone a poza tym nazewnictwo podobnych lub niemal identycznych elementów jest różne.
Najwłaściwsze zatem chyba byłoby trzymanie się oryginalanego nazewnictwa niemieckiego, wszak temat dotyczy torped niemieckich ...

ObltzS napisał(a):Jak można przeczytać, możliwości nazewnicze są niemałe - ale są to głównie nazwy z dokumentacji pochodzenia albo rosyjskiego, angielskiego lub amerykańskiego, które zapewne mniej lub bardziej szczęśliwie zostały przetłumaczone a poza tym nazewnictwo podobnych lub niemal identycznych elementów jest różne.
Najwłaściwsze zatem chyba byłoby trzymanie się oryginalanego nazewnictwa niemieckiego, wszak temat dotyczy torped niemieckich ...

Poruszyłeś ciekawy problem - ja się przymierzałem do używania polskich nazw wzorując się na publikacjach Antoniego Komorowskiego, zakładając, że prezentują powszechnie przyjętą w Polsce terminologię. Natomiast rzeczywiście - część nazw to mogą być rusycyzmy. Tak czy inaczej myślę, że wątpliwości co do jakieś terminu i tak najlepiej będzie przedyskutować na forum.

Cześć

Jatzoo napisał(a):Jak najbardziej jestem za - a nawet za tym, żeby tekst znalazł się w dziale z opisem wyposażenia na głównej

Na razie będzie na forum

Miało być o torpedzie parogazowej G7a, ale chwilę potrwa zanim do niej dojdziemy
Myślę, że na początek warto poznać historię rozwoju torped - stąd lekko przydługa część 1:
http://www.ubootwaffe.pl/index.php?opti ... =39&t=3140

Zapraszam do komentowania i poprawiania ewentualnych błędów lub nieścisłości. Jeżeli pojawią się jakieś pytania, to również proszę śmiało

SnakeDoc napisał(a):W następnej kolejności pojawi się analogiczny dokument opisujący okręt typu XB.

W dniu 21 grudnia na stronie http://www.uboatarchive.net opublikowany został dokument a U Bootskunde für U Boote Bauart XB - opis konstrukcji i wyposażenia podwodnego stawiacza min typu XB.

http://www.uboatarchive.net/ManualXB.htm

Okręty typu XB to największe niemieckie okręty podwodne z okresu II Wojny Światowej. Wybudowano 8 okrętów tego typu, 6 zostało zatopionych (U-117, U-118, U-119, U-220, U-233) lub zaginęło bez wieści (U-116), 2 z nich przetrwało wojnę (U-219, U-234). Okręty tego typu szybko przejęły funkcję okrętów zaopatrzeniowych - mlecznych krów.

U Bootskunde für U Boote Bauart XB pozwala się zapoznać z konstrukcją i wyposażeniem tych stosunkowo słabo opisanych okrętów.

Ja tylko chciałbym zwrócić uwagę na kilka interesujących elementów budowy i wyposażenia (pomijając szachty minowe):
- dwupokładowa konstrukcja - w górnej części przedniego przedziału mieszkalnego - pomiędzy przednim przedziałem minowym a centralą - znajdowały się pomieszczenia: radiowe, nasłuchu, dowódcy, oficerskie, podoficerskie. W jego dolnej części - pod płytami pokładu znajdowała się bateria akumulatorów nr 2, a przed nią - pomieszczenie mieszkalne dla załogi.
- na pokładzie instalowane były 4 sprężarki powietrza - 2 elektryczne i 2 spalinowe - Junkersa
- okręt - oprócz głównej pompy zęzowej oraz pomocniczej pompy zęzowej i trymującej w centrali - wyposażony był w dwie pomocnicze pompy zęzowe zainstalowane w przednim przedziale minowym i w tylnym przedziale torpedowym. Było to spowodowane tym, że wydajność głównej pompy zęzowej znacznie spadała w przypadku pompowania z krańcowych przedziałów okrętu (czyli dziobowego i rufowego) z powodu dużych oporów przepływu w rurociągach.
- przednie i tylne stery głębokości posiadały napęd hydrauliczny (w przeciwieństwie do elektrycznego napędu na okrętach typu VII i IX, a podobnie jak na okrętach typu XXI)
- okręt wyposażony był w trzy peryskopy - dwa w kiosku(jeden peryskop bojowy oraz jeden nocny peryskop bojowy) i jeden w centrali
- okręt wyposażony był w pneumatyczne siłowniki zamykania i otwierania odwietrzników zbiorników balastowych (podobnie jak okręty typu IX, na okrętach typu VII odwietrzniki zamykane i otwierane były ręcznie)
- okręt wyposażony był w dedykowany wentylator do przewietrzania baterii akumulatorów (na okrętach typu VII i IX tę funkcję pełniły wentylatory systemu wentylacyjnego)
- okręt wyposażony był w dużą lodówkę oraz dużą zamrażarkę zainstalowaną w przedziale minowym
- instalacja wentylacyjna okrętu wyposażona była w klimatyzację
- okręt posiadał specjalny, wyciszony wentylator systemu regeneracji powietrza, wykorzystywany podczas pływania na "cichej prędkości" (podobnie jak na okrętach typu IX, okręty typu VII nie posiadały dodatkowego wentylatora)
- na pokładzie zainstalowano wytwornicę pary dla systemu ogrzewania parowego (na okrętach typu VII ogrzewanie parowe używane było jedynie podczas postoju w porcie, po podłączeniu zewnętrznej wytwornicy pary na lądzie lub tendrze U-Bootów)

Zachęcam do obejrzenia kilku kolorowych schematów w załącznikach na końcu dokumentów - pozwalają one wyrobić sobie pojęcie o systemie oznaczania poszczególnych instalacji na planach (identyczne oznaczenia w postaci kolorowych pasków znajdowały się na opisywanych instalacjach).

Kilka fotografii okrętów typu XB: