U 402 Typ VIIC

Stocznia: Danziger Werft AG Danzig
Numer zamówienia: 103
Zamówienie: 23.09.1939
Położenie stępki: 22.04.1940
Wodowanie: 28.12.1940
Wcielenie do służby: 21.05.1941
Numer pocztowy: M 43 571

Przebieg służby:
21.05.1941 ? 01.10.1941 ? 3 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.10.1941 ? 13.10.1943 ? 3 Flotylla U-bootów, La Pallice (okręt bojowy)
13.10.1943 ? Zatopiony na Północnym Atlantyku (pozycja 48.56N, 29.41W) przez torpedę akustyczną NO-84 Fido zrzucona przez bombowiec TBF-1 Avenger stacjonujący na pokładzie lotniskowca eskortowego USS Card.


Dowódcy:
21.05.1941 ? 13.10.1943 ? KL ~ KK Freiherr Siegfried von Forstner

Liczba patroli: 6

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 14 (70.434 ton)/3 (28.682 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (602 ton)/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 1/0
- bombowiec Wellington MP509 (172 Sqn RAF/D)

Patrol 1 (26.10.1941 ? 09.12.1941)
26.10. U 402 pod dowództwem Siegfrieda von Forstnera wraz U 434 o godzinie 06:15 odbił od burty okrętu bazy Hamburg po czym opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Ponad trzy godziny później po przeprowadzeniu próbnego zanurzenia razem z U 434 oraz statkiem Stuttgart, w eskorcie przerywacza zagród minowych Spbr.15 obrano kurs na Duży Bełt. O 16:00 w kwadracie AO 7192 od konwoju odłączył się Stuttgart, który skierował się w stronę swojego portu docelowego. Prawie cztery godziny później o 19:45 (kwadrat marynarki AO 7245) w związku z koniecznością rozminowania dalszego odcinka trasy wszystkie okręty stanęły na kotwicy, gdzie przebywały następnie do 07:25 następnego dnia. Dwie godziny po podniesieniu kotwicy o 09:25 eskortę nad oboma U-bootami przejęły dwa przybyłe dozorowce. Tego samego dnia o 21:15 (kwadrat marynarki AO 4486) przy stanie morza 5-6 wszystkie okręty stanęły na kotwicy, aby poczekać na nadejście dnia. Dwudziestego ósmego czerwca na polecenie dowódcy eskorty o 05:30 na wszystkich okrętach rozpoczęto wybieranie kotwicy, które na U 402 zakończyło się jednak niepowodzeniem. W celu sprawdzenia przyczyny dlaczego łańcuch kotwiczny nie daje się wybierać na polecenie dowódcy BtsMt. Heidemann zszedł do wody ale ze względu na małą ilość światła wkrótce potem z powrotem powrócił na pokład. O 09:00 przeprowadzono drugą próbę wykrycia przyczyny, podczas której zarejestrowano dochodzący z głębokości 85 metrów hałas wydawany przez łańcuch kotwiczny. Półtorej godziny później o 10:30 U 434 skierował się do Fredrikshaven aby sprowadzenia na miejsce kotwiczenia silny okręt eskortowego, bowiem dwa okręty dozorowe z 16 Flotylli Dozorowców ze względu na stan morza nie mogły udzielić pomocy. Po uporaniu się z problemem o 18:15 wybrano kotwicę (prawdopodobnie przyczyna tkwiła w defekcie mechanizmu wybierania kotwicy), po czym ruszono razem z U 434 w dalszą drogę w kierunku wybrzeży Norwegii. Następnego dnia o 09:20 (kwadrat marynarki AN 3386) w zadymce śnieżnej pożegnano się z U 434, który obrał kurs na Arendal. O 15:30 w związku z pogorszeniem się pogody (śnieżyca ograniczająca widoczność) rozpoczęto samotny marsz, który zakończył się o 16:00, kiedy to w pobliżu dostrzeżono osłaniany przez dozorowiec V 905 U 578. O 18:10 zawinięto do Kristiansand, gdzie rozpoczęto oczekiwanie na sformowanie się eskorty. Trzydziestego października o godzinie 11:20 U 402 wraz z U 578 w eskorcie dozorowca V 1106 oraz patrolowca NK 07 opuścił Kristiansand kierując się w stronę Egersund, gdzie przybyto tego samego dnia o 18:50. Po przenocowaniu o 07:35 opuszczono port by w eskorcie jednostek nawodnych skierować się do punktu AN 3126, który osiągnięto o 11:30 i w którym to punkcie nastąpiło pożegnanie z eskortą. Dziesięć minut po rozstaniu Siegfried von Forstner zarządził zanurzenie na głębokość 40 metrów a następnie rozpoczęcie podwodnego marszu płynąc kursem 304?. Dnia drugiego listopada pomiędzy godziną 03:35 a 13:38 (kwadrat marynarki AF 7580) w bezpiecznej odległości wyminięto cztery dostrzeżone chwilę wcześniej przez wachtowych zerwane z łańcucha kotwicznego miny morskie. Tego samego dnia tuż przed północą na przebywającym aktualnie kwadracie AE 9998 okręcie von Forstnera doszło do awarii sprężarki Junkersa. Następnego dnia pomiędzy 03:45 a 11:37 (kwadrat marynarki AM 3240) w bezpiecznej odległości minięto tym razem trzy dostrzeżone chwilę wcześniej przez wachtowych dryfujące miny morskie. Czwartego listopada o 18:00 na przebywającym w kwadracie AL 3691 U 402 doszło do defektu tym razem pompy trymowej, który jednak szybko usunięto przy pomocy dostępnych na pokładzie środków. Następnego dnia około godziny 20:00 udało się też przywrócić sprawność sprężarce Junkersa. Szóstego listopada tuż przed północą (kwadrat marynarki AL 0116) na U 402 doszło do defektu sterburtowego silnika diesla, który po trwającym prawie dobie remoncie (zakończono go o 20:00) udało się ponownie przywrócić do służby. W dniu 10 listopada o godzinie 08:00 (kwadrat marynarki AK 4500) osiągnięto zachodni kraniec wyznaczonego rejonu operacyjnego nie napotykając dotychczas żadnej jednostki bądź samolotu wroga. Siedem dni później 17 listopada obsadzono nowy rejon patrolowy przypadający na kwadrat AK 9213. Od tego też dnia okręt Siegfrieda von Forstnera prowadził działania w ramach zgrupowania Störtebecker przeciwko meldowanemu przez B-Dienst konwojowi OS.11, który jednak opłynął zgrupowanie niezauważony przez żaden z okrętów. Pomiędzy 19 a 25 listopada U 402 prowadził działania w ramach nowoutworzonego zgrupowania Benecke przeciwko oczekiwanemu konwojowi OG.77. Dwudziestego piątego listopada na U 402 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?Od 30 lis. obsadzą następujące rejony ataku:
AL 1280 Zahn ? AK 1620 Forstner ? AK 2400 Schnee. Okręty utworzą grupę Letzte Ritter.?.
Głównym celem w/w grupy był w dalszym ciągu konwój OG.77, który dnia 26 listopada opuścił Wyspy Brytyjskie a dwa dni później został wykryty przez samoloty dalekiego zwiadu lotniczego. Czwartego grudnia w związku z kończącym się paliwem (w tym momencie jego zapas wynosił 7,5 tony) Siegfried von Forstner o 13:00 (kwadrat marynarki CF 5243) zarządził rozpoczęcie marszu do bazy w St. Nazaire. Pięć dni później 9 grudnia o 07:45 w punkcie Nanni 1 U 402 spotkał się z przerywaczem zagród minowych Spbr 137 oraz dwoma dozorowcami V 710 i V 712 osłaniającymi wracający do bazy ze względu na niesprawność techniczną U 573, w towarzystwie których o godzinie 11:25 zawinął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (45 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 5.886 mil morskich na i 273 mile morskie pod powierzchnią.

Patrol 2 (11.01.1942 ? 11.-2.1942)
11.01. U 402 pod dowództwem Siegfrieda von Forstnera wraz z U 581 o godzinie 14:45 opuścił prowadzącą do i z St. Nazaire śluzę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Wkrótce potem na redzie obie jednostki spotkały się ze złożoną z przerywacza zagród minowych oraz dwóch dozorowców eskortą, która osłaniała jej na trasie do punktu Nanni 1, który osiągnięto o godzinie 16:30 tego samego dnia. Szesnastego stycznia o 11:05 (kwadrat marynarki BE 5716) z pomostu okrętu von Forstnera dostrzeżono sylwetkę dużego statku pasażerskiego, w którego stronę z zamiarem jego zaatakowania niezwłocznie się skierowano. Dziesięć minut później w kierunku ściganego celu, którym był płynący w konwoju WS-15 należący do brytyjskiego armatora Union-Castle Mail SS Co Ltd z Londynu statek pasażerski/transportowiec wojska Llangibby Castle (11.951 ton) wystrzelono salwę dwóch torped, uzyskując jedno trafienie w rufę, które spowodowało zniszczenie steru oraz rufowego działa pokładowego. O 11:20 jeden z okrętów eskorty dostrzegł U 402 otwierając w jego kierunku ogień z broni małokalibrowej. Niezrażony tym ostrzałem Siegfried von Forstner trzy minuty później w kierunku uszkodzonej jednostki z wyrzutni nr V odpalił pojedynczą torpedę, która jednak chybiła celu. O 12:35 przebywający w pobliżu nieprzyjaciela U 402 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez okręt eskorty zidentyfikowany jako niszczyciel. W tym czasie uszkodzony statek rozpoczął powolny marsz w kierunku położonego na Azorach portu Horta (Portugalczycy udzielili brytyjskiej jednostce zgodę na trwający dwa tygodnie pobyt w celu przeprowadzenia niezbędnych napraw). Po trwającym ponad godzinę marszu na powierzchni o 14:19 ponownie musiano schować się pod wodę, tym razem przed nadlatującym samolotem. Po ponownym wynurzeniu około godziny 14:42 na falach długości 600 metrów odebrano meldunek o następującej treści
?Llangibby Castle zbombardowany.?.
Dziesięć minut później (kwadrat marynarki BE 5745) po raz drugi w ciągu tego samego dnia musiano schować się pod wodę przed nadlatującym samolotem, gdzie następnie pozostano do 15:10. Tego samego dnia otrzymano też z dowództwa polecenie by wraz z U 581 i U 572 przechwycić zmierzający na Azory uszkodzony statek pasażerski. Dnia 21 stycznia o godzinie 24:00 (kwadrat marynarki CG 8553) z pomostu U 402 dostrzeżono rozbłyski światła pochodzące z umieszczonej na Cape St. Vincente latarni morskiej. Dwa dni później 23 stycznia (kwadrat marynarki CG 8651) przebywający na pomoście wachtowi o 15:55 zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 330? chmury dymu, w której stronę niezwłocznie się skierowano. Dwadzieścia minut później o 16:15 podążający w kierunku kontaktu U 402 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez wrogi samolot, który w wykonanym następnie ataku zrzucił dwie bomby głębinowe, których detonacje nie spowodowały jednak żadnych uszkodzeń. Po wynurzeniu mającym miejsce o 21:59 kontynuowano poszukiwanie przeciwnika, w trakcie którego tuż po północy następnego dnia o 00:20 dostrzeżono cień tajemniczej jednostki w stronę której nadano pozostawiony bez odzewu sygnał rozpoznawczy. Półgodziny później po wyjściu na dogodną do ataku pozycję w kierunku cienia, którym wkrótce potem okazał się być wrogi niszczyciel wystrzelono salwę trzech torped, które jednak chybiły celu. Dwudziestego szóstego stycznia o godzinie 11:42 (kwadrat marynarki CE 4884) przed dziobem okrętu dostrzeżono wybrzeża wyspy Sao Miguel. Następnego dnia o godzinie 05:45 (kwadrat marynarki CE 5935) Siegfried von Forstner nakazał obranie kursu mającego zaprowadzić go od południowej strony na wody kanału Faial, gdzie spodziewał się napotkać uszkodzony statek. Po bezskutecznych poszukiwania przeciwnika o 06:20 (kwadrat marynarki CE 5697) obrano kurs na południe odchodząc na głębsze wody. O 10:06 U 402 zszedł w zanurzenie rozpoczynając skryte rozpoznania wybrzeża, w trakcie którego trwania w porcie Horta dostrzeżono dwa szare kominy należące według przypuszczeń Siegfrieda von Forstnera do portugalskiego niszczyciela. Wieczorem o 20:55 U 402 pojawił się z powrotem na powierzchni rozpoczynając wentylowanie wnętrza oraz ładowanie baterii akumulatorów. Dwudziestego ósmego stycznia odebrano pochodzący z U 572 meldunek o następującej treści:
?Godz. 00:01, CF 7357 transportowiec wojska, kurs W, ostrzał artyleryjski, bomby głębinowe ? U 572.?.
Tego samego dnia o 10:25 (kwadrat marynarki CE 5694) na polecenie Siegfrieda von Forstnera rozpoczęto ponowny podwodny marsz w kierunku kanału Faial. Prawie cztery godziny później o 14:06 podczas przeprowadzonej przez peryskop obserwacji portu Horta dostrzeżono zacumowany w nim mający wyraźny przechył na trafioną burtę Llangibby Castle. O 20:27 U 402 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając oczekiwanie na dzień wyjścia z portu wrogiego transportowca. Tuż po północy drugiego lutego (kwadrat marynarki CE 5697) doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 581, podczas którego obaj dowódcy ustalili, że U 581 będzie patrolował południowy obszar kanału Faial a U 402 północny. O 04:02 (kwadrat marynarki CE 5682) po stronie sterburty dostrzeżono zbliżający się niszczyciel, w którego stronę dwadzieścia siedem minut później odpalono złożoną z trzech torped niecelną salwę torpedową. Po wynurzeniu mającym miejsce o 05:05 rozpoczęto marsz w kierunku wybrzeża. O 06:47 (kwadrat marynarki CE 5691) U 402 został zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz trwającego do 09:15 pobytu pod wodą przez zbliżający się niszczyciel. Kwadrans po wynurzeniu ponownie musiano uciekać pod wodę przez zbliżającym się niszczycielem. Tuż przed południem w kierunku krążącej w pobliżu wrogiej jednostki z wyrzutni nr I odpalono niecelną torpedę. Ponad cztery godziny później o 16:17 zaobserwowano wyjście z Horta prowizorycznie naprawionego Llangibby Castle, którego według przeprowadzonej przez Siegfrieda von Forstnera identyfikacji osłaniały dwa niszczyciele jeden typu J i jeden typu V/W. O 20:38 (kwadrat marynarki CE 6475) w pobliżu jednego z niszczycieli zarejestrowano dwie detonacje, które według przypuszczeń Siegfrieda von Forstnera mogły oznaczać skuteczny atak wykonany przez przebywający w pobliżu U 581. Dwadzieścia cztery minuty później zarejestrowano wiele detonacji bomb głębinowych. O 21:11 ścigający na powierzchni wroga U 402 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez wrogi niszczyciel, który wkrótce potem przystąpił do polowania z wykorzystaniem azdyku i bomb głębinowych. Po wynurzeniu mającym miejsce o 23:42 rozpoczęto pościg płynąc kursem 120?. Trzeciego lutego o 02:37 (kwadrat marynarki CE 6722) z pomostu U 402 dostrzeżono Llangibby Castle oraz dwa eskortujące go niszczyciele. Ponad pięć godzin później o 06:50 (kwadrat marynarki CE 6587) Siegfried von Forstner nakazał zejść na peryskopową rozpoczynając podwodny marsz w kierunku celu. Czterdzieści minut później o 07:30 z wyrzutni nr II w kierunku przebywającego w pobliżu niszczyciela wystrzelono torpedę, która jednak chybiła celu. O 08:30 U 402 z powrotem pojawił się na powierzchni obierając kurs 100?. Prawie trzy i pół godziny później o 11:55 (kwadrat marynarki CE 6832) ponownie nawiązano kontakt z wrogim zespołem ale ze względu na posiadanie tylko jednej torpedy Siegfried von Forstner wstrzymał się z atakiem na rzecz nadawania dla U 572 i U 581 sygnałów naprowadzających. Czwartego lutego podążający wciąż za celem U 402 o godzinie 11:07 (kwadrat marynarki CF 7131) został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez wrogi niszczyciel. Po wynurzeniu mającym miejsce o 14:40 (kwadrat marynarki CF 5797) utracono ostatecznie kontakt z Llangibby Castle. Tego samego dnia o 16:26 (kwadrat marynarki CF 5799) Siegfried von Forstner nakazał obrać kurs prowadzący na bazę w St. Nazaire. Tydzień później o 10:00 w kwadracie BF 6463 U 402 spotkał się z przerywaczem zagród minowych Spbr 2 oraz dwoma dozorowcami, w eskorcie których o 12:30 osiągnął śluzę prowadzącą do St. Nazaire, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (31 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 4.645 mil morskich na i 485,3 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 3 (26.03.1942 ? 20.05.1942)
26.03. U 402 pod dowództwem Siegfrieda von Forstnera o godzinie 17:20 opuścił prowadzącą do i z St. Nazaire śluzę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Stanów Zjednoczonych. Wkrótce potem na redzie doszło do spotkania z eskortą w towarzystwie której okręt von Forstnera skierował się do punktu Nanni 1, który osiągnięto o 19:55. Po pożegnaniu z eskortą U 402 rozpoczął następnie samotny marsz w stronę wyznaczonego mu sektora operacyjnego schodząc pięć minut później pod wodę. Następnego dnia o 03:30 (kwadrat marynarki BF 5547) nawiązano krótki kontakt wzrokowy z przebywającym w pobliżu U 87. Drugiego kwietnia o 20:20 (kwadrat marynarki BE 7628) U 402 nawiązał kontakt wzrokowy z dwoma niszczycielami, które następnie bez powodzenia próbował zaatakować. Dwa dni później 4 kwietnia o godzinie 16:50 okręt von Forstnera spotkał się kwadracie BD 9679 z U 352, z którym następnie przy pomocy lampy sygnałowej przeprowadzono krótką rozmowę. Trzynastego kwietnia o godzinie 20:50 (kwadrat marynarki CC 2825) z pomostu U 402 dostrzeżono chmurę dymu, w stronę której niezwłocznie się skierowano. Ponad dwie godziny później o 23:08 Siegfried von Forstner nakazał zejść na peryskopową zamierzając następnie zaatakować ścigany cel, którym okazał się być samotny frachtowiec. O 23:55 (kwadrat marynarki CC 2855) w kierunku statku, którym był należący do brytyjskiego armatora H. Hogarth & Sons Ltd z Glasgow frachtowiec Empire Progress (5.249 ton) odpalono dwie torpedy, z których jedna okazała się celna, powodując jego zastopowanie (w drugiej torpedzie nie zadziałał zapalnik). Tuż po północy następnego dnia o godzinie 00:17 w kierunku brytyjskiej jednostki odpalono strzał dobijający, który ze względu na defekt okazał się niecelny. Siedem minut później oddano drugi strzał dobijający ? tym razem celny, po którym to Empire Progress poszedł na dno w przeciągu ośmiu minut. Po wynurzeniu mającym miejsce o godzinie 00:35 U 402 skierował się w stronę szalup z rozbitkami po przesłuchaniu których kwadrans później ponownie podjął marsz na zachód. Rankiem tego samego dnia o 09:15 (kwadrat marynarki CG 2772) z pomostu okrętu von Forstnera dostrzeżono białe światło, w którego stronę następnie się skierowano a które to okazało się pochodzić z płynącego pod banderą neutralnej Szwajcarii statku. W dniu 18 kwietnia na U 402 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?Forstner, swoboda manewrów przeciwko żegludze w CA 98 i 99.?.
Następnego dnia o 20:00 (kwadrat marynarki CA 9899) osiągnięto wyznaczony rejon operacyjny, rozpoczynając następnie jego przemierzanie płynąc kursem ?W?. Ponad trzygodzinny później o 23:10 (kwadrat marynarki CA 9888) okręt von Forstnera przy pomocy lampy sygnałowej przeprowadził rozmowę z napotkanymi U 571 i U 572. Dwudziestego kwietnia o 19:17 (kwadrat marynarki DC 3156) z pomostu U 402 dostrzeżono trzy płynące pod żaglami łodzie ratunkowe (pochodziły one z zatopionego przez U 572 frachtowca Empire Dryden). Dwa dni później 22 kwietnia o godzinie 14:24 (kwadrat marynarki DC 3216) rozpoczęto jak się później okazało bezskuteczne poszukiwania meldowanego przez U 201 liniowca a obecnie transportowca wojska Aquitania. Siedem dni później 29 kwietnia o godzinie 00:45 (kwadrat marynarki DB 3939) wyminięto siedem prowadzących połów kutrów rybackich. Trzy godziny później wyminięto dostrzeżony chwilę wcześniej przez wachtowych ścigacz okrętów podwodnych zidentyfikowany jako typ PC 450. Tuż przed południem o 11:48 (kwadrat marynarki DC 1424) Siegfried von Forstner zarządził zanurzenie zamierzając przebywać pod wodą do zapadnięcia zmierzchu. Dziesięć minut po wynurzeniu o 20:50 z pomostu U 402 dostrzeżono wyłaniający się z oparów mgły okręt patrolowy, przed którym musiano schować się pod wodą. Ponad godzinę później o 22:00 na przebywającym wciąż pod wodą okręcie von Forstnera uzyskano kontakt akustyczny, który po przeprowadzeniu obserwacji przez peryskop okazał się być dwoma frachtowcami, płynącymi na granicy zasięgu widoczności. Osiemnaście minut później dostrzeżono kolejne jednostki tj. duży tankowiec oraz niszczyciel. Podczas kolejnej tury obserwacji celów mającej miejsce o 22:42 dostrzeżono dwusilnikowy samolot, który rozpoczął krążenie nad śledzonymi jednostkami. Następnego dnia o godzinie 01:22 (kwadrat marynarki DC 1193) U 402 bezskutecznie zaatakował pojedynczą torpedą wrogi okręt patrolowy, który Siegfried von Forstner zidentyfikował jako ten, który dostrzeżono o 20:50 poprzedniego dnia. Ponad godzinę później o 02:28 U 402 pojawił się na powierzchni a wkrótce potem z jego pomostu dostrzeżono tajemnicze cienie, w stronę których następnie się skierowano. Próba wyjścia na dogodną do ataku pozycję została jednak udaremniona przez załogę dostrzeżonego statku, który nadał sygnał alarmowy o następującej treści:
?SSS Cape Lookout.?.
O 03:22 w kwadracie DC 1271 dostrzeżono kolejny cień, który okazał się być samotnym frachtowcem, w którego stronę niezwłocznie się skierowano. Czternaście minut później o 03:36 w kierunku dostrzeżonej jednostki, którą był należący do radzieckiego armatora Sovtorgflot z Moskwy frachtowiec Ashkhabad (5284 ton) odpalono torpedę G7e, która trafiła go po minucie i trzydziestu trzech sekundach jej biegu, powodując jego ciężkie uszkodzenie. Próba dobicia uszkodzonej jednostki została udaremniona przez przebywający w pobliżu wrogi okręt patrolowy, który zmusił U 402 do odwrotu (częściowo zatopiony Ashkhabad po inspekcji amerykańskich ratowników z holownika Relief został zaklasyfikowany do nie nadających się do wydobycia i 3 maja jego wystająca nad wodę część dziobowa została dobita ogniem artyleryjskim). O godzinie 04:05 okręt von Forstnera został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez wrogi samolot, który w wykonanym następnie ataku zrzucił serię bomb głębinowych, które spowodowały powstanie drobnych uszkodzeń. Po wynurzeniu mającym miejsce o 06:06 rozpoczęto marsz w kierunku Cape Hatteras, schodząc ponownie pod wodę o 12:00. Dwadzieścia trzy minuty później (kwadrat marynarki DC 1223) po zameldowaniu przez hydroakustyka kontaktu z jednostkami nawodnymi przez peryskop dostrzeżono trzy statki, niszczyciel oraz krążący nad nimi sterowiec. O 18:33 w kierunku dostrzeżonych chwilę wcześniej dwóch statków U 402 wystrzelił po jednej torpedzie, które jednak spudłowały. Także i kolejny atak wykonany o 21:27 (kwadrat marynarki DC 1227) tym razem na płynący samotnie statek okazał się nieskuteczny. Dnia 2 maja (kwadrat marynarki DC 1537) o godzinie 05:35 z pomostu U 402 dostrzeżono cień okrętu wojennego, w którego stronę się skierowano schodząc o 06:17 pod wodę. Dwadzieścia cztery minuty później o 06:41 (kwadrat marynarki DC 1591) w kierunku nieprzyjacielskiej jednostki, którą był uzbrojony jacht USS Cythera (602 tony) odpalono salwę trzech torped, z których jedna okazała się być celna powodując jego natychmiastowe zatonięcie wraz z prawie całą załogą. Po wynurzeniu mającym miejsce siedem minut po wykonanym ataku U 402 skierował się w stronę miejsca zatonięcia jachtu, odnajdując przebywających na pontonie dwóch członków jego załogi - marynarzy Cartera i Browna III (jedynych którzy przeżyli jego zatopienie), których na polecenie dowódcy zabrano na pokład jako jeńców wojennych. Rankiem o 08:00 ze względu na kończący się zapas paliwa oraz brak możliwości jego uzupełnienia w morzu okręt von Forstnera rozpoczął powolny marsz w kierunku bazy. Tego samego dnia o godzinie 20:12 (kwadrat marynarki DC 2186) wymieniono się informacjami z napotkanym U 86. Dziewiątego maja o godzinie 08:01 (kwadrat marynarki CC 5855) przebywający na pomoście okrętu von Forstnera wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu cieni, w których stronę niezwłocznie się skierowano. O 09:15 i 09:22 (kwadrat marynarki CC 4562) w kierunku ściganego samotnego statku odpalono dwie ostanie torpedy (jedną z wyrzutni dziobowej a jedną z wyrzutni rufowej), które jednak chybiły celu. Ze względu na brak torped oraz kończące się paliwo Siegfried von Forstner zrezygnował z dalszego pościgu i nakazał z powrotem obrać kurs na bazę. Dwudziestego maja o godzinie 04:00 w kwadracie BF 6731 U 402 spotkał się z eskortą oraz U 136, w towarzystwie których dwie i pół godziny później zawinął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie osiem tygodni patrol (55 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 8.912 mil morskich na i pod powierzchnią.

Patrol 4 (16.06.1942 ? 05.08.1942)
16.06. U 402 pod dowództwem Siegfrieda von Forstnera wraz z U 576 o godzinie 19:50 opuścił prowadzącą do i z St. Nazaire śluzę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Wkrótce potem na redzie spotkano się z eskortą złożoną z przerywacza zagród minowych. O 22:45 (kwadrat marynarki BF 6439) po przeprowadzeniu trymowania i próby szczelności pożegnano się z eskortą, poczym rozpoczęto indywidualny marsz w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Następnego dnia po przekroczeniu o godzinie 06:30 (kwadrat marynarki BF 6776) linii 200 metrów obrano kurs na kwadrat BD 60. Siedem dni później 24 czerwca osiągnięto wyznaczoną pozycję, przystępując następnie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. Dwudziestego siódmego czerwca o godzinie 03:10 (kwadrat marynarki BD 5374) zgodnie z poleceniem dowództwa obrano kurs na miejsce spotkania z podwodnym tankowcem. Dwa dni później 29 czerwca o godzinie 16:14 przebywający aktualnie w kwadracie BC 9298 U 402 nawiązał kontakt wzrokowy z samotnym statkiem, w którego stronę następnie się skierował schodząc niedługo potem pod wodę. W trakcie wychodzenia na dogodną do ataku pozycję załoga statku dostrzegła peryskop, co spowodowało zmianę jego dotychczasowego kursu oraz zwiększenie prędkości. O 18:15 okręt von Forstnera z powrotem znalazł się na powierzchni rozpoczynając jak się później okazało bezskuteczny pościg za nieprzyjacielską jednostką (główna przyczyna to pogarszająca się widoczność). Tuż po północy pierwszego lipca o 00:11 (kwadrat marynarki BC 9557) z pomostu U 402 dostrzeżono podwodny tankowiec U 460 oraz przebywający w jego pobliżu U 173. Tego samego dnia pomiędzy 09:20 a 13:00 z U 460 pobrano 34m3 paliwa, nie udało się natomiast ze w względu na pogarszające się warunki atmosferyczne pobrać prowiantu. Pięć dni później 6 lipca o 14:52 (kwadrat marynarki CC 4111) z pomostu okrętu von Forstnera dostrzeżono na kursie NO sylwetkę samotnego statku, w którego stronę niezwłocznie się skierowano. O 21:55 (kwadrat marynarki CC 4239) po wyjściu na dogodną pozycję U 402 zanurzył się na peryskopową z zamiarem przeprowadzenia ataku z pod wody. Wkrótce potem zidentyfikowano cel jako portugalski frachtowiec S.Thome, w związku z czym zaniechano ataku pozwalając mu odpłynąć spokojnie dalej. Dwunastego lipca o godzinie 09:11 (kwadrat marynarki CA 9386) po stronie sterburty minięto dostrzeżony chwilę wcześniej przez wachtowych okręt eskortowy zidentyfikowany jako niszczyciel. Następnego dnia o godzinie 20:15 (kwadrat marynarki CA 8846) płynący na powierzchni U 402 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez czterosilnikowy samolot, który w wykonanym następnie ataku zrzucił trzy bomby głębinowe, które nie spowodowały jednak żadnych szkód. O 21:50 okręt von Forstnera pojawił się na powierzchni ale wkrótce potem z powrotem musiał uciekać pod wodę przed nadlatującym od strony rufy samolotem, który w wykonanym następnie ataku zrzucił jedną bombę głębinową. Czternastego lipca o godzinie 20:38 (kwadrat marynarki DC 1224) płynący na powierzchni U 402 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez kolejny czterosilnikowy samolot, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił serię sześciu bomb głębinowych, które spowodowały uszkodzenie m.in., obu peryskopów, sprężarki, pompy zęzowej, baterii akumulatorów, kompasu i rufowej wyrzutni torpedowej. W celu usunięcia części w/w uszkodzeń Siegfried von Forstner nakazał osadzić okręt na dnie. Dwie minuty po ataku samolotu hydroakustyk zameldował o kontakcie ze zbliżającą się jednostką nawodną, która niedługo potem rozpoczęła polowanie z wykorzystaniem bomb głębinowych, co z kolei zrodziło u Siegfrieda von Forstnera podejrzenie wycieku paliwa z uszkodzonych zbiorników. Następnego dnia o godzinie 06:05 U 402 z powrotem pojawił się na powierzchni, a wkrótce potem w jego wnętrzu doszło do eksplozji w baterii akumulatorów nr 2 (nikt z załogi nie zginął ani nie odniósł ciężkich obrażeń). Ze względu na rozmiar uszkodzeń, których części nie można było usnąć na morzu Siegfried von Forstner nakazał obrać kurs na bazę o czym powiadomił dowództwo. Wkrótce potem otrzymano odpowiedź z BdU zezwalającą na powrót oraz jednocześnie nakazującą U 402 nadawanie codziennych meldunków pogodowych. Dwudziestego szóstego lipca o 19:30 (kwadrat marynarki CD 1947) przy pomocy lampy sygnałowej przeprowadzono krótką rozmowę z napotkanym U 98. Dnia 5 sierpnia o godzinie 07:35 (kwadrat marynarki BF 8392) nad U 402 pojawił się samolot zidentyfikowany jako Ju 88, który następnie rozciągnął nad nim parasol ochrony. W południe Ju 88 został zluzowany przez maszynę typu Ardo. Tego samego dnia o godzinie 17:00 U 402 spotkał się w kwadracie BF 6697 z dwoma dozorowcami, w eskorcie których o 22:10 zwinął do śluzy prowadzącej do La Pallice, kończąc w ten sposób trwający ponad siedem tygodni patrol (50 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 8.612 mil morskich na i pod powierzchnią.

Patrol 5 (04.10.1942 ? 20.11.1942)
04.10. U 402 pod dowództwem Siegfrieda von Forstnera o godzinie 19:25 opuścił prowadzącą do i z La Pallice śluzę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Pół godziny później na redzie spotkano się z eskortą, z którą następnie skierowano się w stronę punktu P.1. O 22:07 w kwadracie BF 6853 rolę eskorty przejęły dwa dozorowce. Następnego dnia (kwadrat marynarki BF 9239) po przeprowadzeniu trymowania oraz próby szczelności okrętu o godzinie 06:40 pożegnano się z eskortą, po czym skierowano się w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Siódmego października na U 402 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?Nowy punkt docelowy dla Möhlmanna, Lohmanna, Forstnera, Kesslera, Rodlera, Senkela, Rudolffa i Vogelsanga to AK 95.?.
Trzy dni później 10 lipca odebrano drugą depeszę z dowództwa o następującej treści:
?Möhlmann, Forstner i Lohmann dołączyć do grupy Panther przedłużając jej linię dozoru od AL 7211 do 7276.?.
Dwunastego października o godzinie 14:20 osiągnięto pozycję w linii dozoru, która przypadała na kwadrat AL 7220. Następnego dnia na okręcie von Forstnera odebrano kolejną depeszę z BdU o następującej treści:
?U 621, U 441, U 602, U 575, U 753, U 301, U 563, U 443, U 610, U 706, U 381, U 454, U 84, U 571, U 402, U 89, U 71, U 704 i U 609 jako grupa Panther w dniu jutrzejszym od godziny 08:00 tworzą linię dozoru od AK 3392 do AL 7211.?.
Czternastego października o godzinie 05:30 U 402 zgodnie z rozkazem zajął wyznaczoną mu pozycję, która przypadała na kwadrat AJ 8897. Dwa dni później 16 października na okręcie von Forstnera odebrano pochodzący z U 704 meldunek o kontakcie z wrogim konwojem, którym był ON.137 osłaniany przez grupę eskortową C4. W związku z którym Siegfried von Forstner nakazał obrać kurs na jego przechwycenie. Następnego dnia ze względu na opary mgły utrudniające poszukiwania konwoju przebywający aktualnie w kwadracie BD 2360 U 402 zakończył jego poszukiwanie. Dwudziestego października o godzinie 22:04 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
?Przerwać operację konwojową. Grupa Panther rozwiązana. Następujące okręty utworzą grupę Veilchen i obsadzą z prędkością marszową do ranka dnia 24 linię dozoru od AJ 8181 do BC 2279: U 71, U438, U 84, U 89, U 704, U 381, U 658, U 402, U 571, U 454 i U 132.?.
Trzy dni później tuż przed północą 23 października U 402 zajął wyznaczoną mu pozycję, która przypadała na kwadrat AJ 8897. W dniu 27 października o godzinie 13:25 (kwadrat marynarki AJ 8889) okręt von Forstnera spotkał się z U 658 na który następnie przekazano pierścienie tłokowe. Pierwszego listopada na U 402 odebrano pochodzący z U 381 meldunek o kontakcie w BC 2114 z wrogim konwojem, którym był meldowany przez B-Dienst SC.107, osłaniany przez grupę eskortową C4. Wkrótce potem otrzymano z dowództwa rozkaz rozpoczęcia operacji przeciwko w/w nieprzyjacielowi. O 18:15 (kwadrat marynarki BC 2127) poszukujący konwoju U 402 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez zbliżający się nieprzyjacielski samolot. Prawie dwie godziny później o 20:00 (kwadrat marynarki AJ 8888) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu niszczyciela, którego udało się następnie niepostrzeżenie wyminąć. Półgodziny później nawiązano kontakt wzrokowy z grupą trzech statków o której zameldowano dowództwu. Następnego dnia o godzinie 00:56 (kwadrat marynarki AJ 8838) U 402 nawiązał kontakt z poszukiwanym konwojem. Prawie godzinę później o 01:55 (kwadrat marynarki AJ 8836) Siegfried von Forstner rozpoczął podejście w kierunku dwóch dużych statków z zamiarem ich zaatakowania. Dwie minuty później bez powodzenia próbowano odpalić w ich kierunku z wyrzutni nr I torpedę, która jednak nie chciała opuścić wyrzutni. Wystrzelona o godzinie 02:00 tym razem z wyrzutni nr II torpeda spudłowała i dopiero kolejna odpalona pięć minut później z wyrzutni nr III okazała się celna powodując uszkodzenie należącego do brytyjskiego armatora Lawther, Latta & Co (Nitrate Producers SS Co) z Londynu frachtowca Empire Sunrise (7.459 ton), który kilka godzin później został dobity przez U 84. Trzydzieści trzy minuty po tym ataku o 02:38 U 402 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadpływający niszczyciel, który wkrótce potem przystąpił do polowania z wykorzystaniem bomb głębinowych. Po wynurzeniu mającym miejsce o 02:55 okręt von Forstnera wyminął przebywające w pobliżu okręty eskorty i o 03:18 (kwadrat marynarki AJ 8599) ponownie nawiązał kontakt z konwojem. O godzinie 04:10 (kwadrat marynarki AJ 8674) w kierunku jednego ze statków ocenionego przez dowódcę na ca. 7.000 ton z wyrzutni nr I wystrzelono torpedę, która według obserwacji miała trafić w cel (w rzeczywistości torpeda detonował w pobliżu płynącego na pozycji nr 11 statku Geraldine Mary). Minutę później w kierunku kolejnej jednostki z wyrzutni nr III odpalono drugą torpedę, która trafiła i zatopiła należący do brytyjskiego armatora Campbell Brothers & Co z Newcastle frachtowiec Dalcroy (4.558 ton). O 04:12 z wyrzutni nr II w kierunku statku ocenianego na ca. 6.000 ton odpalono torpedę, która jednak chybiła celu. Druga próba zaatakowania tego samego celu tym razem torpedą umieszczoną w wyrzutni nr V z powodu defektu została udaremniona. Minutę później w kierunku kolejnej jednostki odpalono z wyrzutni nr IV torpedę, która trafiła i zatopiła należący do greckiego armatora Leonidas A. Embiricos z Pireusu frachtowiec Rinos (4.649 ton). Kolejny atak na statki płynące w konwoju miał miejsce o 04:23, kiedy to po przywróceniu sprawności wyrzutni nr V w kierunku statku ocenianego na ca. 6.000 ton odpalono torpedę, która jednak chybiła celu. Dwadzieścia minut po ostatnim ataku podążający za konwojem okręt von Forstnera został dostrzeżony i ostrzelany przez jeden z okrętów eskorty a w następstwie tego zmuszony do alarmowego zanurzenia. Wkrótce po wynurzeniu mającym miejsce o 06:15 ponownie nawiązano kontakt z konwojem rozpoczynając następnie manewr wyjścia na pozycję do wykonania kolejnego ataku. O godzinie 08:03 (kwadrat marynarki AJ 8657) z wyrzutni nr III w kierunku znajdującego się najbliżej statku wystrzelono torpedę, która trafiła i zatopiła należący do brytyjskiego armatora Maritime Shipping & Trading Co Ltd z Cardiff frachtowiec Empire Leopard (5.676 ton). Minutę później w kierunku kolejnej jednostki odpalono z wyrzutni nr IV torpedę, która trafiła i ciężko uszkodziła należący do brytyjskiego armatora Moss Hutchinson Line Ltd z Liverpoolu frachtowiec Empire Antelope (4.945 ton). Wkrótce potem U 402 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadpływający niszczyciel. Po wynurzeniu mającym miejsce prawie godzinę później o 09:00 z pomostu okrętu von Forstnera dostrzeżono przebywający w odległości 3 mil morskich zastopowany statek, który według prawidłowych przypuszczeń dowódcy został ciężko uszkodzony podczas ostatniego ataku. W jego pobliżu zaobserwowano też okręt eskorty zidentyfikowany jako niszczyciel (w rzeczywistości był to okręt ratowniczy Stockport), który podejmował z jego pokładu załogę. Półgodziny później rozpoczęto podejście w stronę uszkodzonej jednostki z zamiarem jej dobicia, ale zanim wystrzelono w jej stronę drugą torpedę ta poszła bez niczyjej pomocy na dno. O 10:20 w celu ponownego załadowania wyrzutni torpedowych U 402 schował się pod wodę, gdzie następnie przebywał do 12:05. Osiem minut później (kwadrat marynarki AJ 8665) na kursie 23? dostrzeżono sylwetkę samotnego statku, w którego stronę niezwłocznie się skierowano. O 12:24 z pomostu U 402 dostrzeżono przepływający za rufą U 522. Ponad godzinę później o 13:27 z powodu pogorszenia się widoczności utracono kontakt ze ściganym statkiem. O 17:15 na okręcie von Forstnera odebrano pochodzący z U 522 meldunek o kontakcie z wrogiem, w którego stronę niezwłocznie się skierowano. Trzeciego listopada o 10:08 (kwadrat marynarki AJ 6836) z pomostu U 402 dostrzeżono poszukiwany konwój, którym ponownie był SC.107 o którym zameldowano dowództwu. Prawie cztery godziny później o 13:48 (kwadrat marynarki AJ 6681) okręt von Forstnera zszedł w zanurzenie rozpoczynając skryte podejście w celu wykonania ataku (w trakcie jego trwania w pobliżu rejestrowano detonacje bomb głębinowych zrzucanych przez okręty eskorty). Podczas prowadzonej o 15:20 przez peryskop obserwacji celu ten został dostrzeżony przez jeden z okrętów eskorty, który skierował się w jego stronę przystępując do polowania z wykorzystaniem azdyku i bomb głębinowych. Po wynurzeniu mającym miejsce o 22:40 Siegfried von Forstner nakazał obrać kurs 45? licząc na odnalezienie nieprzyjaciela. Następnego dnia po odebraniu o 17:00 (kwadrat marynarki AK 3992) pochodzącego z U 704 meldunku o kontakcie z konwojem rozpoczęto jego bezskuteczne jak się później okazało poszukiwania. Dnia 5 lipca o godzinie 09:18 (kwadrat marynarki AK 1896) U 402 rozpoczął marsz w stronę punktu zaopatrzeniowego położonego w kwadracie BD 2155. Cztery dni później 9 listopada (kwadrat marynarki BD 2831) o godzinie 19:50 doszło do spotkania z U 438, z którym następnie wspólnie oczekiwano na przybycie podwodnego tankowca U 117. Następnego dnia o 09:55 (kwadrat marynarki BD 2836) na miejsce spotkania przybył oczekiwany U 117 wraz z U 381 ale ze względu na fatalny stan pogody pobranie tego dnia paliwa okazało się niemożliwe. Jedenastego listopada pomiędzy 15:30 a 18:35 w kwadracie BD 2838 pobrano z podwodnego tankowca 20m3 paliwa (w trakcie trwania tej operacji zauważono zbliżający się okręt, którym okazał się być U 624). O 18:50 pożegnano się z U 117 oraz z przebywającymi w jego pobliżu okrętami po czym obrano kurs na bazę w La Pallice. Dwa dni później 13 listopada o godzinie 03:06 (kwadrat marynarki BD 6923) nadano do dowództwa krótki meldunek pogodowy. Dwudziestego listopada o godzinie 09:55 w kwadracie BD 9313 U 402 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której następnie skierował się do bazy. W trakcie tego marszu o 12:12 skończyło się na nim paliwo i musiał zostać wzięty na hol przez przerywacz zagród minowych, który o godzinie 22:10 doprowadził go do prowadzącej do La Pallice śluzy. W trakcie trwającego prawie siedem tygodni patrolu (47 dni) przepłynięto 6.991.1 mili morskiej na i pod powierzchnią.

Patrol 6 (14.01.1943 ? 23.02.1943)
14.01. U 402 pod dowództwem Siegfrieda von Forstnera o godzinie 17:55 opuścił prowadzącą do i z La Pallice śluzę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 20:00 okręt von Forstnera spotkał się z jednostkami eskorty, które następnie miały wyprowadzić go na pozycję wyjściową. Godzinę później w kwadracie BF 6853 zespół okrętów odparł atak wrogiego samolotu. Tuż przed północą po osiągnięciu kwadratu BF 6846 U 402 pożegnał się z eskortą po czym obrał kurs na kwadrat BE 54. Siedemnastego stycznia kierujący się do swojego rejonu operacyjnego okręt von Forstnera wielokrotnie był zmuszany do alarmowego zanurzenia w związku z uzyskaniem namiaru na zbliżające się samoloty wroga. Dwa dni później 19 stycznia na U 402 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?Grupa Falke rozwiązana ? utworzyć grupę Landsknecht. U 187, U 267, U 632, U 631, U 444, U 384, U 404, U 456, U 333, U 614, U 584, U 257, U 71, U 572, U 402, U 465, U 553, U 609, U 262 dnia 24.01., godzina 00:00 przebywać w linii dozoru od AL 4447 do BE 2136. Idący na południowy zachód konwój spodziewany jest w południe 24.?.
Głównym celem w/w grupy utworzonej na zachód od wybrzeży Irlandii były idące do i z Wysp Brytyjskich konwoje. Dnia 21 stycznia o godzinie 20:10 osiągnięto przypadającą na kwadrat AL 8835 pozycję w linii dozoru, rozpoczynając następnie jej przemierzanie zmiennym kursem w poszukiwaniu wroga. Cztery dni później 25 stycznia poszukujący wciąż wroga Siegfried von Forstner zapisał w KTB swojego okrętu:
?Pomimo dobrej widoczności nic nie odstrzelono.?.
Następnego dnia o 12:00 z godnie z poleceniem dowództwa rozpoczęto marsz w kierunku nowej pozycji położonej w kwadracie AL 6589, którą osiągnięto ponad pięć godzin później o 17:35. Dwudziestego ósmego stycznia o 15:36 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?Grupa Landsknecht linia dozoru rozwiązana. U 187, U 456, U 267, U 614, U 402, U 465, U 553, U 262 i U 454 kierować się do BC 21.?.
Trzydziestego stycznia na polecenie dowództwa przebywający aktualnie w kwadracie AL 7733 U 402 nadał o godzinie 13:24 krótki meldunek pogodowy. Dnia pierwszego lutego o 13:55 (kwadrat marynarki BD 2112) na okręcie von Forstnera odebrano pochodzący z U 456 meldunek o następującej treści:
?Wiele jednostek, 0?, 6 węzłów. Prawdopodobnie konwój AK 9112.?.
Wykrytym przez U 456 zgrupowaniem rzeczywiście był konwój ? HX.224 osłaniany przez grupę eskortową C4. Tego samego dnia kilka godzin później o 17:32 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
?U 594, U 413, U 267, U 608, U 187, U 465, U 402, U 609, U 262, U 454, U 89 utworzą grupę Pfeil i obsadzą z najwyższą prędkością linię dozoru od AK 8421 do BD 2316.?.
Głównym celem w/w grupy w najbliższych dniach miał być meldowany przez B-Dienst konwój SC.118 osłaniany przez grupę eskortową B2. Dwa dni później 3 lutego o godzinie 00:50 w kwadracie AK 8894 U 402 wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 262 a o 11:35 (kwadrat marynarki BD 5121) dokonał porównania pozycji z U 609. Następnego dnia o godzinie 10:00 na przebywającym w kwadracie BD 1531 okręcie von Forstnera odebrano pochodzący z U 187 meldunek o następującej treści:
?Nieprzyjaciel w zasięgu wzroku, BD 1199.?,
w związku z czym obrano kurs na podaną pozycję, zwiększając jednocześnie prędkość do całej naprzód. Ponad dwie godziny później o 12:10 (kwadrat marynarki BD 1287) z pomostu U 402 dostrzeżono smugę dymu a wkrótce potem meldowany konwój, którym był oczekiwany SC.118. O 13:35 na skutek defektu sterburtowego diesla utracono kontakt z nieprzyjacielem. Po trwający trochę ponad godzinę remoncie udało się usunąć awarię i ponownie podjęto pościg za konwojem. O 15:41 (kwadrat marynarki BD 1265) U 402 został zmuszony do ucieczki przez wrogi niszczyciel. Pomimo tego zdarzenia wkrótce potem ponownie rozpoczęto pościg, który został przerwany o godzinie 22:32 (kwadrat marynarki AK 7965), kiedy to musiano wykonać alarmowe zanurzenie przed zbliżającym się nieprzyjacielskim niszczycielem, który przystąpił następnie do polowania z wykorzystaniem azdyku i bomb głębinowych (w trakcie jego trwania U 402 zszedł na głębokość A+80 (160 metrów). O 00:45 następnego dnia w pobliżu okrętu von Forstnera detonowała ostatnia seria bomb głębinowych o ponad godzinę później pojawił się on z powrotem na powierzchni. O 07:35 (kwadrat marynarki AK 8449) po odebrano meldunku U 262 ponownie rozpoczęto operację przeciwko SC.118. Tuż przed południem o 11:22 z powodu przegrzania łożyska oporowego musiano zastopować maszyny. Szóstego lutego o godzinie 09:17 (kwadrat marynarki AK 5938) zakończono naprawę łożyska oporowego , po czym z powrotem podjęto poszukiwania konwoju. O godzinie 01:55 następnego dnia (kwadrat marynarki AK 6659) z pomostu U 402 dostrzeżono SC.118, rozpoczynając o 02:17 manewr wyjścia na pozycję dogodną do przeprowadzenia ataku. O 03:02 (kwadrat marynarki AK 6688) musiano schować się pod wodę przed nadpływającym niszczycielem, pozostając następnie tam przez jedenaście minut. O godzinie 03:30 rozpoczęto podejście w stronę dwóch płynących w kolumnie statków. Siedemnaście minut później (kwadrat marynarki AK 6668) z wyrzutni nr I odpalono w ich kierunku torpedę, która trafiła i zatopiła należący do brytyjskiego armatora Clyde Shipping Co Ltd z Glasgow frachtowiec Toward (1571), który w 1941 roku został przystosowany do pełnienia funkcji jednostki ratowniczej (na jego pokładzie oprócz standardowej załogi przebywało także dwóch chorych należących do załóg statków Nordbryn i Ciltic Star). Dwie minuty po tym ataku w kierunku kolejnej jednostki z wyrzutni nr II i III odpalono dwie torpedy z których jedna spudłowała a druga utknęła w wyrzutni (II) i dopiero po kilkunastu nerwowych sekundach udało się jej pozbyć. O 03:52 w kierunku dostrzeżonego tankowca z wyrzutni nr V odpalono torpedę, która trafiła i ciężko uszkodziła należący do amerykańskiego armatora Tide Water Associated Oil Co tankowiec Robert E. Hopkins (6625 ton). Trzy minuty po godzinie czwartej w kierunku trafionej jednostki wystrzelono drugą torpedę, po której to trafieniu w przeciągu dwudziestu minut poszła ona na dno. O 04:38 (kwadrat marynarki AK 6666) w kierunku kolejnego tankowca z wyrzutni nr II wystrzelono torpedę a wkrótce potem musiano uciekać pod wodę przed zbliżającym się niszczycielem, co z kolei uniemożliwiło zarejestrowanie skutków ataku. W rzeczywistości wystrzelona torpeda ciężko uszkodziła należący do norweskiego armatora John P. Pedersen & Son z Oslo tankowiec Daghild (9.272 ton). Po mającym miejsce o 04:56 wynurzeniu z pomostu U 402 dostrzeżono zastopowany uszkodzony tankowiec (był nim Daghild) w pobliżu którego przebywał niszczyciel. O 05:12 w kierunku norweskiej jednostki odpalono drugą torpedę, która jednak chybiła celu. Dalszych ataków na Daghild już nie wykonywano gdyż dowódca U 402 stwierdził, że przejawia ona tendencję do pójścia na dno bez niczyjej pomocy (kilka godzin później opuszczony wrak został dobity przez U 608). W tym samym czasie wachtowi zameldowali też o tonącej w pobliżu barce desantowej, którą mogła być przewożona na pokładzie norweskiej jednostki HMS LCT-2335 (291 ton). Ponad godzinę później o 06:27 (kwadrat marynarki AL 4441) okręt von Forstnera rozpoczął podejście w celu wykonania kolejnego ataku na konwój, odpalając dziewięć minut później w kierunku statku ocenianego na ca. 8.000 ton z wyrzutni nr IV pojedynczą torpedę, która trafiła należący do brytyjskiego armatora United Baltic Co z Londynu frachtowiec Afrika (8597 ton), który zatonął w przeciągu ośmiu minut. O godzinie 06:59 w kierunku dwóch nakładających się na siebie sylwetek statków wystrzelono z wyrzutni nr II pojedynczą torpedę, która trafiła płynący na pozycji 33 w konwoju, należący do amerykańskiego armatora Clyde-Mallory Lines (Agwilines Inc) z Nowego Jorku transportowiec wojska Henry R. Mallory (6063 ton), który na skutek tego półgodziny później poszedł na dno. O 07:35 (kwadrat marynarki AL 4418) w kierunku kolejnego statku z wyrzutni nr III wystrzelono torpedę, która trafiła płynący na pozycji nr 44 w konwoju, należący do greckiego armatora Diamantis J. Pateras & Sons z Chios frachtowiec Kalliopi (4.965 ton), który na skutek tego trafienia poszedł na dno w przeciągu 25 minut. Prawie półtorej godziny później o 08:50 (kwadrat marynarki AL 4424) w kierunku czwartego już statku z wyrzutni rufowej odpalono torpedę, która jednak spudłowała. Cztery minuty później Siegfried von Forstner zarządził zanurzenie w celu ponownego załadowania wyrzutni torpedowych. Po wynurzeniu mającym miejsce o 10:13 kontynuowano pościg za konwojem, który aż pięciokrotnie musiano przerwać:
- o 11:15 po uzyskaniu namiaru na pracujący radar, pobyt pod wodą do 11:35,
- o 11:41 (kwadrat marynarki AL 4423) przed zbliżającym się niszczycielem, pobyt pod wodą do 12:45,
- o 17:47 (kwadrat marynarki AL 1747) przed nadlatującym samolotem bazującym na lądzie, pobyt pod wodą do 18:23,
- o 18:25 (kwadrat marynarki AL 4267) przed niszczycielem oraz samolotem zidentyfikowanym jako Sunderland, pobyt pod wodą do 19:20,
- o 19:50 przed nadlatującym czterosilnikowym samolotem, pobyt pod wodą do 20:12.
Ósmego lutego o godzinie 00:50 (kwadrat marynarki AL 5124) z pomostu U 402 po stronie sterburty dostrzeżono uszkodzony frachtowiec i krążący w jego pobliżu niszczyciel. Półgodziny później o 01:21 ponownie nawiązano kontakt ze ściganym konwojem, rozpoczynając następnie podejście na pozycję do wykonania ataku. Dwadzieścia jeden minut później o 01:42 (kwadrat marynarki AL 5134) w kierunku ocenianego na ca 10.000 ton statku z wyrzutni nr V odpalono ostatnią torpedę, która trafiła należący do brytyjskiego armatora Charles Strubin & Co Ltd z Londynu frachtowiec Newton Ash (4.625 ton), który w przeciągu pięciu minut poszedł na dno. Wkrótce po tym ataku Siegfried von Forstner postanowił pozostać w pobliżu konwoju i nadawać sygnały naprowadzające dla innych U-bootów. W godzinach popołudniowych tego samego dnia podążający wciąż za konwojem U 402 został o 16:18 (kwadrat marynarki AL 6121) zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadlatujący samolotem. Dwadzieścia dwie minuty później w pobliżu zanurzonego okrętu von Forstnera detonowało ca. 18 sztuk bomb głębinowych, które w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu akustycznego dały dowódcy powód do podejrzeń, że jego jednostka traci na skutek uszkodzenia zbiorników paliwo, które znaczy jej drogę na powierzchni. Po wynurzeniu mającym miejsce o 19:32 w związku z utratą kontaktu oraz niskim stanem paliwa U 402 rozpoczął marsz w stronę punktu spotkania z podwodnym tankowcem. Dziesiątego lutego na okręcie von Forstnera odebrano trzy depesze o następujących treściach:
- ?Do grupy Pfeil: Za zaciętą i nieugiętą walkę z konwojem pochwała dla Forstnera, Rudolffa i Franke za sukcesy i utrzymywanie kontaktu. Wymaga się aby w rejon akcji przybywało więcej okrętów grupy ? Dowództwo.?,
- o 09:51 ?Do Kapitana Frhr. von Forstnera
Dla Pana oraz Pańskiej dzielnej załogi z okazji odznaczenia Krzyżem Rycerskim, serdeczne życzenie wszelakiej pomyślności ? BdU i Ob.d.M..?,
- o 21:17 ?Do Forstnera
Dla Pana oraz Pańskiej dzielnej załogi serdeczne życzenie wszelakiej pomyślności oraz szczęśliwego powrotu ? Dowódca 3 Flotylli.?.
Cztery dni później 14 lutego o godzinie 12:18 U 402 spotkał się w kwadracie AK 8985 z podwodnym tankowcem U 460 ale z powodu fatalnych warunków atmosferycznych nie mógł rozpocząć pobierania paliwa. Następnego dnia pomiędzy godziną 10:44 a 11:25 (kwadrat marynarki AK 8995) z podwodnego tankowca pobrano 25m3 paliwa (w trakcie trwania tej operacji na pokład U 402 przybył lekarz, który przebadał wszystkich członków jego załogi). Dwadzieścia minut po zakończeniu operacji zaopatrzeniowej doszło do spotkania i wymiany informacjami oraz doświadczeniami z przybyłymi U 89 i U 454. Poza tym z tego pierwszego na pokład okrętu von Forstnera przyjęto pocztę. O 17:20 po wytrymowaniu okrętu oraz pożegnaniu z pozostałymi okrętami rozpoczęto rejs powrotny. Dziewiętnastego lutego o godzinie 21:09 (kwadrat marynarki BE 6868) nawiązano kontakt wzrokowy z dwoma okrętami wojennymi, przed którymi schowano się pod wodą wykonując alarmowe zanurzenie na głębokość A+20 (100 metrów). Kilka minut później w bezpiecznej dla okrętu odległości detonowała jedna seria bomb głębinowych. Po wynurzeniu mającym miejsce o 03:30 następnego dnia (kwadrat marynarki BE 6896) ponownie rozpoczęto marsz do bazy, gdzie przybyto 23 lutego o godzinie 12:10, kończąc trwający prawie sześć tygodni patrol (40 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 5.779,4 mili morskiej na i pod powierzchnią.

Patrol 7 (21.04.1943 ? 26.05.1943)
21.04. U 402 pod dowództwem Siegfrieda von Forstnera o godzinie 18:15 opuścił prowadzącą do i z La Pallice śluzę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Wkrótce potem na redzie doszło do spotkania z U 638 oraz eskortą złożoną z przerywacza zagród minowych Spbr 122 i patrolowców SG 1 i SG 2. Po osiągnięciu o godzinie 01:00 następnego dnia kwadratu BF 6845 przerywacz zawrócił do bazy zaś oba okręty w towarzystwie dwóch patrolowców skierowały się w stronę pozycji Sattelplatz. Prawie siedem godzin później o 07:40 po osiągnięciu kwadratu BF 9131 pożegnano się z eskortą a pięć minut później wykonano zanurzenie rozpoczynając następnie podwodny marsz przez Biskaje (trwał on codziennie do ca. 21 ? 22 godziny). Trzydziestego kwietnia na okręcie von Forstnera odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?Staudinger, Kruschka, Forstner, Heydemann i Luis kierować się do AK 77.?.
Dnia 3 maja o godzinie 16:57 odebrano następną depeszę z dowództwa o następującej treści:
?Podgrupy Amsel I ? IV z ekonomiczną prędkością marszową obsadzić nowe linie dozoru:
Amsel I: U 638, U 621, U 402, U 575 i U 504 od AJ 7933 do 8837 (?).?.
Głównym celem w/w podgrup był konwój ONS.5. Następnego dnia o 23:10 (kwadrat marynarki BC 3136) odebrano pochodzący z U 628 meldunek o kontakcie z oczekiwanym konwojem, co spowodowało, że Siegfried von Forstner nakazał obrać kurs na jego przechwycenie oraz zwiększyć prędkość do całej naprzód. Pięć minut później doszło do awarii bakburtowego łożyska oporowego co spowodowało konieczność wyłączenia bakburtowego silnika diesla. Pomimo tego zdarzenia kontynuowano dalej marsz w stronę podanej pozycji z prędkością 9.5 węzła. Piątego maja o 03:47 (kwadrat marynarki AJ 9879) po raz drugi doszło do defektu bakburtowego łożyska oporowego. Tego samego dnia o 23:00 (kwadrat marynarki AJ 8367) płynący na powierzchni U 402 został zmuszony do ucieczki pod wodę przez nadpływający niszczyciel zidentyfikowanym jako amerykański. Szóstego maja o godzinie 05:50 na okręcie von Forstnera odebrano pochodzącą z U 125 depeszę o następującej treści:
?Zostałem staranowany, niezdolny do zanurzenia: AJ 8652. Proszę o pomoc Folkers.?.
Ponieważ w tym momencie od podanej pozycji dzieliło U 402 tylko dziesięć mil morskich Siegfried von Forstner zameldował dowództwu o swoim zamiarze udzielenia pomocy, po czym nakazał obrać kurs na w/w pozycję. Zanim jednak dotarto z pomocą U 125 ten o godzinie 06:13 został dobity przez okręty eskorty. O 12:30 U 402 spotkał się w kwadracie AJ 9452 z U 381 z którego następnie otrzymano płytki (wahliwe) potrzebne do naprawy łożyska oporowego. Dziesięć godzin później o 22:35 (kwadrat marynarki AJ 9812) doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 231. Następnego dnia odebrano dwie pochodzące z BdU depesze o następujących treściach:
- ?Uter Holtfreder, U 402 awansowany do stopnia podporucznika.?.
- ?Jako nowa grupa Elbe dnia 8 maja o godzinie 08:00 w kolejności: U 634, U 575, U 584, U 650, U 614, U 266, U 533, U 231, U 514, U 267, U 621, U 223, U 504, U 377, U 107, U 383 i U 402 tworzą linię dozoru od AJ 9421 do BC 6246.?.
Głównym celem w/w grupy był meldowany przez B-Dienst konwój SC.129 osłaniany przez grupę eskortową B2. Ósmego maja o godzinie 18:30 osiągnięto nakazaną pozycję, przystępując następnie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. Jeszcze tego samego dnia odebrano też kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
?Jako nowa grupa Elbe II: U 103, U 621, U 448, U 466, U 223, U 454, U 504, U 402, U 377, U 359, U 107, U 383 i U 186 dnia 11 maja obsadzą linię dozoru od BD 8777 do CE 4219.?.
Następnego dnia na U 402 odebrano depeszę z BdU o następującej treści:
?Forstner dołączyć do grupy Rhein przedłużając jej linię dozoru.?.
Ze względu na dystans jaki trzeba by był przebyć do nowej pozycji (kwadrat marynarki BD 7678) wynoszący 270 mil morskich oraz czas potrzebny na to wynoszący 18 godzin Siegfried von Forstner poprosił dowództwo o anulowanie wcześniejszego rozkazu, co spotkało się z jego akceptacją. Jedenastego maja o 10:42 (kwadrat marynarki CE 1576) z pomostu U 402 dostrzeżono najpierw smugę dymu a chwilę później sylwetkę samotnego statku, w którego stronę się skierowano schodząc wkrótce potem w zanurzenie z zamiarem wykonania ataku z pod wody. Ze względu na niemożność uchwycenia kontaktu wzrokowego przez peryskop o 11:24 Siegfried von Forstner zarządził wynurzenie. Wkrótce potem ponownie odzyskano kontakt z celem, po czym po raz drugi schowano się pod wodę. Także i teraz próba obserwacji celu przez peryskop zakończyła się niepowodzeniem i o godzinie 12:00 U 402 z powrotem pojawił się na powierzchni rezygnując ostatecznie z dalszego pościgu. Wieczorem o 18:35 odebrano pochodzący z U 504 meldunek o kontakcie w kwadracie CJ 1543 z wrogim konwojem, którym był oczekiwany SC.129. Pięć minut później z pomostu okrętu von Forstnera dostrzeżono dwie chmury dymu, w których stronę się skierowano schodząc wkrótce potem w zanurzenie. W wykonanych pomiędzy 20:04 a 20:08 atakach (kwadrat marynarki CE 1549) w kierunku dwóch statków ocenianych na ca. 5000 ton i 4.000 ton okręt von Forstnera wystrzelił torpedy, które trafiły i zatopiły:
- należący do brytyjskiego armatora New Egypt & Levant Shipping Co Ltd z Alexandrii, frachtowiec Antigone (4.545 ton),
- należący do norweskiego armatora Hans Fr. Grann z Oslo z frachtowiec Grado (3.082 ton).
O 20:23 w pobliżu zanurzonego U 402 detonowała seria bomb głębinowych (zrzucona przez korwetę HMS Gentian), która spowodowała, że Siegfried von Forstner zarządził ciszę na okręcie, rozpoczynając kilkugodzinne wymykanie się prześladowcom. Następnego dnia po odpłynięciu nieprzyjacielskich jednostek o godzinie 01:55 U 402 z powrotem pojawił się na powierzchni obierając kurs na miejsce ataku, po przybyciu na które nie napotkano jednak żadnej jednostki. W trakcie prowadzonej w międzyczasie kontroli stanu okrętu wykryto pęknięcie zbiornika zanurzeniowego nr 2 oraz bakburtowego paliwowego, poza tym ponownie doszło do awarii bakburtowego łożyska oporowego a sterburtowe podczas pracy zaczęło się intensywnie przegrzewać. Piętnastego maja o godzinie 08:00 (kwadrat marynarki BD 9175) przy pomocy lamp sygnałowych przeprowadzono rozmowę z napotkanym U 545. Czterdzieści pięć minut później spotkano się z kolejnymi U-bootem - U 466 a o 13:30 z następnym U 103. Następnego dnia o 16:45 przy pomocy lamp sygnałowych przeprowadzono rozmowę z U 436, który tak jak i U 402 oczekiwał na przybycie podwodnego tankowca U 459. Siedemnastego maja o 11:15 przeprowadzono kolejną rozmowę tym raz z napotkanym U 650. Pięć godzin później o 16:20 na miejsce spotkania przybył oczekiwany U 459, któremu towarzyszył U 440. O 17:50 z pokładu podwodnego tankowca pobrano płytki (wahliwe) dla szwankujących łożysk oporowych, poczym o 21:00 wraz z U 466 rozpoczęto marsz powrotny do bazy. Dwudziestego szóstego maja o 10:15 w punkcie Pilz U 402 wraz z U 466 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 13:45 zawinął do La Pallice, kończąc trwający pięć tygodni patrol (35 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 4.987,8 mili morskiej na i pod powierzchnią.

Patrol 8 (26.08.1943 ? 13.10.1943)
26.08. U 402 pod dowództwem Siegfrieda von Forstnera wraz z U 952 oraz w eskorcie przerywacza zagród minowych Spbr 175 i trałowców M 24, M 456, M 27 i M 28 o godzinie 19:30 opuścił La Pallice kierując się w stronę punktu Pilz. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami podczas tego patrolu okręt von Forstnera miał zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Następnego dnia po osiągnięciu o godzinie 01:14 kwadratu BF 6846 przerywacz zawrócił do bazy zaś pozostałe okręty skierowały się w stronę Sattelplatz. Po jego osiągnięciu już w eskorcie M 27 i M 248 obrano kurs na punkt Schoss. Po dotarciu na miejsce (kwadrat marynarki BF 9113) co miało miejsce o godzinie 08:06 oba U-booty przeprowadziły próbne zanurzenie, które na obu wykazało nieprawidłowości, co spowodowało, że musiały one wracać do bazy, gdzie przybyły jeszcze tego samego dnia o 21:20. Czwartego września po usunięciu defektu wraz z U 952 i U 378 oraz w eskorcie trałowców M 32, M24 i M 27 o godzinie 19:45 ponownie opuszczono bazę by kontynuować dalej przerwany patrol. Następnego dnia pomiędzy godziną 07:14 a 09:10 (kwadrat marynarki BF 9131) przeprowadzono zakończone pomyślne próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu po czym po pożegnaniu z eskortą i oboma U-bootami (musiały wracać do bazy w powodu defektów) o 09:38 rozpoczęto marsz w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Siódmego września płynący an powierzchni przez wody Zatoki Biskajskiej U 402 został o godzinie 23:03 wykryty przez radar przebywającego na patrolu brytyjskiego samolotu Wellington MP 791 należącego do 172 Sqn RAF. Pilotowana przez T. Armstronga maszyna wkrótce potem przystąpiła do ataku zrzucając serię sześciu bomb głębinowych po czym po oddaleniu się poza zasięg ognia działek przeciwlotniczych poczęła zataczać kręgi. O 23:13 z pokładu samolotu dostrzeżono atak drugiego Wellingtona, którym był MP 509 należący do 172Sqn/D. Na skutek ognia przeciwlotniczego prowadzonego przez artylerzystów U 402 pilotowana przez C.J. Payne`a maszyna została wielokrotnie trafiona i wkrótce potem płonąc uderzyła o powierzchnię morza. Będąca świadkiem tego zdarzenia załoga samolotu Armstronga zaniechała dalszych ataków i skierowała się do bazy w Chivenor (przyczyna tej decyzji leżała w uszkodzeniach odniesionych podczas nalotu od ognia p.lot.). Następnego dnia o 06:18 okręt von Forstnera ponownie został wykryty przez radar wrogiego samolotu, którym był Wellington HF612 należący do 612 Sqn RAF. Pilotowana przez J. M. Bezera maszyna przeleciała nad kontaktem, który zidentyfikowała jako wrogi okręt podwodny, po czym zatoczyła koło przystępując do ataku z wykorzystaniem reflektora Leigha. Ze względu na zacięcie się dziobowych karabinów maszynowych w Wellington nie mógł on ostrzelać pomostu U 402, wyniku czego jego artylerzyści mogli spokojnie celować w kadłub napastnika uzyskując kilkanaście trafień. Pomimo tych trafień brytyjska maszyna wykonała atak zrzucając sześć niecelnych bomb głębinowych, po czym z tylko jednym sprawnym silnikiem odleciała w kierunku bazy w Portreath. Szesnastego września o godzinie 05:32 na okręcie von Forstnera odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?U 275, U 341, U 422, U 260, U 386, U 338, U 731, U 238, U 305, U 270, U 645, U 402, U 584, U 229, U 666, U 641, U 952, U 378, U 758, U 377, U 603 utworzą grupę Leuthen. Okręty ze strzyżykiem Stein. W następującej kolejności dnia 22 września godzina 20:00 przebywać w linii dozoru od AK 3441 do AL 4762. Odstępy 17 mil morskich pomiędzy pozycjami.?.
Głównym celem zgrupowania miały być konwoje ON/ONS. Brytyjska Admiralicja wiedząc z przechwyconych i odszyfrowanych depesz Enigmy o tym zgrupowaniu nakazała w dniu 18 września komodorom dwóch płynących w tym samym kierunku konwojów ONS-18 i ON-202, dla których na ewentualną zmianę trasy było już a późno połączenie się w jeden konwój, aby w ten sposób wzmocnione siły eskorty mogły skutecznie odeprzeć napastników. W godzinach porannych 20 września na U 402 odebrano meldunek U 270 o kontakcie z konwojem ONS.18/ON.202, w stronę którego pozycji niezwłocznie się skierowano. W przeprowadzonym wieczorem o 23:00 w kwadracie AK 2948 ataku okręt von Forstnera zaatakował jeden z okrętów eskorty konwoju (zidentyfikowany jako niszczyciel), chybiając go wystrzeloną z wyrzutni rufowej torpedą. Dwudziestego pierwszego września o godzinie 09:38 (kwadrat marynarki AK 0282) doszło do spotkania z U 305, podczas którego obaj dowódcy wymienili się spostrzeżeniami. Następnego dnia artylerzystom z U 402 udało się odeprzeć atak wrogiej łodzi latającej. Dwudziestego dziewiątego września o 21:34 odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
?Grupa Rossbach w kolejności: U 398, U 643, U 641, U 731, U 539, U 666, U 436, U 758, U 584, U 610, U 419, U 378, U 952, U 645, U 260, U 603, U 275, U 448, U 305, U 631 i U 402 dnia 1 października, godz. 10:00 zajmuje pozycje w linii dozoru od AD 8815 do AK 0338.?.
Tym razem głównym celem zgrupowania miał być meldowane przez B-Dienst konwoje: ON.203 (grupa eskortowa C4) ? opłynął zgrupowanie od północy, ONS.19 (grupa eskortowa C3) ? opłynął zgrupowanie od północy), HX.258 (grupa eskortowa C1) ? opłynął zgrupowanie od południa. Pierwszego października o godzinie 16:36 (kwadrat marynarki AK 0335) U 402 odparł atak amerykańskiej łodzi latającej Ventura należącej do Sqn VB-128 US Navy. Pięć dni później 6 października odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?Forstner w celu uzupełnienia paliwa skierować się do kwadratu BB 37 (Bartke).?.
Trzynastego października w dowództwie odebrano dwie ostatnie depesze pochodzące z okrętu von Forstnera o następujących treściach:
- o 10:26 ? ?BD 2685 zostałem zaatakowany przez samolot.?,
- o 13:15 ? ?BD 2923 zostałem zaatakowany przez samolot.?.
Tego dania płynący na powierzchni U 402 został wykryty przez stacjonujący na pokładzie lotniskowca eskortowego USS Card bombowiec TBF Avenger, który zmierzał na pomoc innemu samolotowi, który zaatakował U 378. Ze względu na fakt, że wrogi okręt przebywał na powierzchni pilotowana przez Howarda M. Averego maszyna nie mogła zrzucić torpedy akustycznej NO-84 Fido i musiała wezwać wsparcie. Po przybyciu na miejsce akcji wysłanego z USS Card myśliwca F4F Wildcat dowódcy obu samolotów ustalili, że jako pierwszy zaatakuje myśliwiec zmuszając w ten sposób okręt podwodny do zanurzenia a wtedy w ślad za nim Avenger zrzuci torpedę akustyczną. Zgodnie z tymi ustaleniami pilotowana przez Bartona C. Sheeli maszyna wykonała atak ostrzeliwując pomost U 402 i zmuszając Siegfrieda von Forstnera do alarmowego zanurzenia. Na ten moment czekał tylko Howard M. Avery, który w ślad za nieprzyjacielem zrzucił torpedę akustyczną Fido, która odnalazła i zatopiła U 402 wraz z całą załogą.

Członkowie załogi U 402 polegli w dniu 13.10.1943 (w kolejności alfabetycznej):
Becker Willi MaschGfr 30.08.1923
Blank Herbert MtrOGfr 21.08.1922
Bochynski Wilhelm BtsMt 06.09.1920
Brieskorn Johann Maat 13.07.1918
Coye Hans Maat 03.10.1921
Engelien Hans Lt.z.S 24.11.1920
Eppert Wilhelm-Heinrich MtrGfr 15.04.1923
Farin Friedrich MtrOGfr 19.05.1922
Fischer Eugen OMasch 11.12.1915
Forstner von Siegfried KKapt.01.04.43 19.09.1910
Garnatz Rudolf MaschOGfr 10.08.1922
Gierspecht Günter Gfr 22.01.1924
Giess Rolf OGfr 10.11.1920
Grönberger Heinz MtrGfr 28.10.1924
Haack Gerhard MaschGfr 10.10.1921
Hammer Egon MtrGfr 05.10.1923
Hartke Hermann OLt.ing 23.10.1919
Hermanns Abram MaschGfr 16.09.1923
Hilgendolf Georg BtsMt 04.08.1920
Hohberger Willli OMechMt 06.09.1915
Kassur Heinz MaschOGfr 07.02.1924
Kleber Martin MtrGfr 01.11.1924
Koch Max OMaschMt 10.11.1914
Kollinger Franz-Robert Maat 24.02.1922
Kullmann Franz Gfr 30.12.1924
Lakischus Kurt OMaschMt 30.03.1919
Lemmersdorf Wilhelm OBtsMt 13.07.1919
Mai Walter MechMt 13.11.1920
Makurath Johann MtrOGfr 23.10.1923
Methling Wolf-Rudiger OLt.z.S 19.10.1918
Ostant Willi OGfr 13.07.1923
Prause Heinrich OMasch 21.02.1915
Prokop Wilhelm OStrm 09.01.1914
Quitzsch Walter ObMt 09.01.1922
Rauch Heinrich ObGfr 28.01.1923
Reckling Helmut MaschOGfr 21.08.1922
Schleutermann Paul Gfr 20.12.1923
Scholl Willi Maat 20.04.1921
Schwartz Hermann Lt.z.S 05.04.1922
Seifert Bruno ObGfr 02.09.1921
Sommer Günter ObGfr 16.03.1924
Spinner Richard Mtr 02.11.1924
Storz Edgar ObMt 13.09.1919
Strohbach Siegfried ObGfr 29.05.1920
Thielisch Ernst ObGfr 27.09.1922
Thom Gerhard ObGfr 23.08.1923
Vogt Karl Gfr 29.05.1925
Wagner Gerhard Dr 22.02.1917
Wente Kurt ObGfr 31.10.1920
Zipfel Andreas OGfr 22.04.1923

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 7 KTB U 375 - U 435
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1