U 202 Typ VIIC

Stocznia: F.Krupp Germaniawerft AG, Kiel-Gaarden
Numer zamówienia: 631
Zamówienie: 23.09.1939
Położenie stępki: 18.03.1940
Wodowanie: 10.02.1941
Wcielenie do służby: 22.03.1941
Numer pocztowy: M 38 859

Przebieg służby:
22.03.1941 - 01.06.1941 - 1 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.06.1941 - 02.06.1943 - 1 Flotylla U-bootów, Brest (okręt bojowy)
02.06.1943 - Zatopiony o godzinie 00:30 na południowy - wschód od Cape Farewell (pozycja 56.12N, 39.52W) bombami głębinowymi i ogniem artyleryjskim przez brytyjski eskortowiec Starling.

Dowódcy:
22.03.1941 - 01.09.1942 - KL Hans-Heinz Linder
02.09.1942 - 02.06.1943 - KL Günter Poser

Liczba patroli: 9

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 9 (34.615 ton)/ 5 (42.618)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Patrol 1 (17.06.1941 - 23.07.1941)
17.06. U 202 pod dowództwem Hansa-Heinza Lindera wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Przez większość patrolu Hans-Heinz Linder bez powodzenia operował na południe od Cape Farewell w ramach luźnego rozstawienia U-bootów, przeciwko nieprzyjacielskim konwojom. W dniu 23.07. U 202 wpłynął do bazy w Breście, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (37 dni).

Patrol 2 (11.08.1941 - 17.09.1941)
11.08. U 202 pod dowództwem Hansa-Heinza Lindera wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Od początku patrolu Hans-Heinz Linder operował w ramach luźnego rozstawienia U-bootów na południowy - zachód od wybrzeży Islandii przeciwko nieprzyjacielskim konwojom. Alianci wiedząc o tej luźnej formacji z przechwyconych i odszyfrowanych depesz enigmy zmienili trasę następujących konwoji: ON-6(F), ON-7(S), ON-8(F), ON-9(S), HX-144, HX-145, SC-40 tak, że te opłynęły niebezpieczny rejon niezauważone. W dniu 27 sierpnia U 202 zatopił o godzinie 14:35 w kwadracie marynarki AE 8439 jedną torpedą należący do brytyjskiego armatora Hewett Fishing Co Ltd z Londynu trawler Ladylove (230 ton). Od 28 sierpnia Hans-Heinz Linder operował na południowy - zachód od wybrzeży Islandii w ramach zgrupowania Markgraf. Alianci wiedząc z przechwyconych i odszyfrowanych depesz o nowym zgrupowaniu ponownie zmienili trasę następujących konwoji: ON-10(S), ON-11(F), HX-146 i SC-41 tak, że te minęły niebezpieczny rejon niezauważone. W dniu 6 września zgrupowanie Markgraf w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu zostało przesunięte przez dowództwo 150 mil morskich dalej na zachód, ale także i ten rozkaz został przechwycony przez aliantów, którzy po raz trzeci zmienili trasę następujących konwojów: HX-147, ON-12(S) i HX-148. Ze względu na silny sztorm tylko jeden konwój nie miał możliwości zmiany trasy i zmuszony był przepłynąć przez linię patrolową zgrupowania Markgraf a był nim konwój SC-42. W dniu 9 września U 81 (typ VIIC) nawiązał kontakt z SC-42 o którym zameldował dowództwu. Kierując się na sygnały naprowadzające wysyłane przez U 81 następnego dnia także i U 202 nawiązał kontakt z konwojem. W pierwszym ataku wykonanym w nocy z 10 na 11 września Hans-Heinz Linder spudłował do płynących w konwoju statków. Podążając za SC-42 i szykując się do wykonania ponownego ataku U 202 dobił dwiema torpedami wystrzelonymi o godzinie 13:32 i 13:47 w kwadracie marynarki AD 7154 uszkodzony w godzinach porannych tego samego dnia przez U 82 (typ VIIC) należący do szwedzkiego armatora Rederi-A/B Arild (J.A. Thore) z Arild frachtowiec Scania (1.999 ton). Po zakończeniu operacji przeciwko konwojowi SC-42 w dniu 14 września, Hans-Heinz Linder rozpoczął rejs powrotny do bazy w Breście gdzie przybył w dniu 17 września kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (38 dni).

Patrol 3 (16.10.1941 - 13.11.1941)
16.10. U 202 pod dowództwem Hansa-Heinza Lindera wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W trakcie tego patrolu na U 202 został zaokrętowany mający nabyć staż na stanowisku oficera wachtowego Eberhard Rieger. Od 20 października Hans-Heinz Linder bez powodzenia operował przeciwko wykrytemu przez U 84 (typ VIIB) konwojowi SL-89. W dniu 28 października U 202 został przydzielony do zgrupowania Schlagetot. Dnia 1 bądź 2 listopada okręt Lindera został włączony do zgrupowania Raubritter w ramach którego operował przeciwko konwojowi SC-52. W nocy z 2 na 3 listopada jako pierwszy kontakt z konwojem uzyskał U 123 (typ IXB), który powiadomił o tym fakcie dowództwo. Niedługo potem także i U 202 uzyskał kontakt z konwojem i w serii ataków przeprowadzonych w godzinach porannych 3 listopada zatopił dwa statki:
- o godzinie 04:54 w kwadracie marynarki AJ 7849 należący do brytyjskiego armatora Hall Brothers z Newcastle frachtowiec Flynderborg (2.022 ton),
- o godzinie 04:58 w kwadracie marynarki AJ 7849 należący do brytyjskiego armatora Andrew Crawford & Co Ltd z Glasgow frachtowiec Gretavale (4.568 ton).
Oprócz w/w potwierdzonych sukcesów Hans-Heinz Linder zgłosił też niepotwierdzone uszkodzenie o godzinie 05:05 frachtowca o tonażu ca. 4.000 ton oraz dobicie o godzinie 08:44 unoszącego się na wodzie wraku kolejnego frachtowca także o tonażu ca. 4.000 ton. W nocy z 4 na 5 listopada U 202 utracił kontakt z SC-52, którego nie udało się już mu odzyskać. Kolejne konwoje (ON(S)-29, ON-30, ON-31 i ON(S)-32) dzięki informacją alianckiego wywiadu zmieniły swoje trasy i opłynęły niebezpieczny rejon nie zauważone. W dniu 13.11. U 202 wpłynął do bazy w Breście, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (29 dni).

Patrol 4 (13.12.1941 - 27.12.1941)
13.12. U 202 pod dowództwem Hansa-Heinza Lindera wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem sforsować cieśninę Gibraltarską i wpłynąć na Morze Śródziemne, gdzie w oparciu o bazy we Włoszech i okupowanej Grecji miał atakować nieprzyjacielską żeglugę. W trakcie tego patrolu na U 202 ponownie został zaokrętowany mający nabyć staż na stanowisku oficera wachtowego Eberhard Rieger. W dniu 21 grudnia okręt Lindera dotarł do zachodniego wejścia do cieśniny Gibraltarskiej, ale zanim zdołał ją sforsować został wykryty i zaatakowany przez samolot Swordfish należący do 712 Sqn FAA. Na skutek tego ataku U 202 odniósł poważne uszkodzenia, które zmusiły Hansa-Heinza Lindera do przerwania wykonywania zadania i powrotu do bazy. W dniu 27.12. U 202 wpłynął do bazy w Breście, kończąc trwający ponad dwa tygodnie patrol (15 dni).

Patrol 5 (01.03.1942 - 26.04.1942)
01.03. U 202 pod dowództwem Hansa-Heinza Lindera wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie wybrzeży Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. W okresie od 22 marca do 1 kwietnia Hans-Heinz Linder storpedował dwa statki:
- 22.03. o godzinie 00:45 uszkodził w kwadracie marynarki CC 5497 należący do brytyjskiego armatora United Molasses Co Ltd z Londynu tankowiec Athelviscount (8.882 ton),
- 01.04. o godzinie 23:14 zatopił w kwadracie marynarki CB 8387 należący do brytyjskiego armatora Maclay & McIntyre Ltd z Glasgow frachtowiec Loch Don (5.249 ton).
Wkrótce po ostatnim zatopieniu U 202 rozpoczął rejs powrotny do bazy podczas, którego w dniu 3 kwietnia spotkał się na zachód od Azorów z pomocniczym podwodnym tankowcem UA, z którego pobrał paliwo i prowiant. W dniu 26.04. U 202 wpłynął do bazy w Breście, kończąc trwający ponad osiem tygodni patrol (57 dni).

Patrol 6 (27.05.1942 - 25.07.1942)
27.05. U 202 pod dowództwem Hansa-Heinza Lindera wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem w ramach operacji Pastorius potajemnie wysadzić na wybrzeżu Stanów Zjednoczonych w rejonie Amagansett na wyspie Long Island czteroosobową grupę sabotażystów, która zaopatrzona w materiały wybuchowe i pokaźne środki pieniężne (50 tysięcy dolarów) miała dokonać aktów sabotażu w amerykańskich fabrykach zbrojeniowych. W skład zaokrętowanej na pokładzie U 202 grupy wchodzili: Georg Dasch (dowódca), Ernest Peter Burger, Heinrich Heinck i Richard Quirin. W nocy z 12 na 13 czerwca Hans-Heinz Linder dotarł w rejon położonego na Long Island Amagansett. Jako pierwsi pontonem na brzeg dotarli czterej agenci. Następnie na brzeg tym samym pontonem dostarczono ładunki wybuchowe oraz środki pieniężne [1]. W trakcie oczekiwania na powrót członków załogi znajdujących się pontonie U 202 osiadł na mieliźnie. Hans-Heinz Linder wydał natychmiast rozkaz cała wstecz, ale okręt nie ruszył się z miejsca nawet o metr. W międzyczasie na pokład dotarli z powrotem pontonem dwaj marynarze. Ponieważ dalsze próby wyrwania się z pułapki nie przynosiły żadnych rezultatów w związku ze zbliżającym się świtem i bliskością wrogiego brzegu dowódca U 202 wydał rozkaz załodze przygotowania się do opuszczenia i zatopienia okrętu. Na szczęście dla Lindera, jego załogi i okrętu wkrótce pojawiła się gęsta mgła, która zasłoniła przed obserwacją z brzegu i z powietrza jego okręt. W trakcie przypływu dowódca U 202 umiejętnie manewrując silnikami oraz opróżniając kilka zbiorników paliwa zszedł z mielizny na głębszą wodę poczym z największą prędkości oddalił się z tego miejsca. W dalszej części patrolu Hans-Heinz Linder operował przeciwko nieprzyjacielskiej żegludze u wybrzeży Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej w rejonie położonym pomiędzy Nowym Jorkiem a Cape Hatteras. W okresie od 22 czerwca do 1 lipca U 202 storpedował dwa statki:
- 22.06. o godzinie 12:34 zatopił jedną torpedą (wystrzelono w sumie 3 torpedy) w kwadracie marynarki CA 5651 należący do neutralnego argentyńskiego armatora Argentine Government (Flota Mercante del Estado) frachtowiec Rio Tercero (4.864 ton), którego zatopienie Linder tłumaczył brakiem oznaczeń przynależności państwowej.
- 01.07. o godzinie 01:27 zatopił dwoma torpedami w kwadracie marynarki CA 9758 należący do amerykańskiego armatora Ocean SS Co z Savannah statek pasażersko - towarowy City of Birmingham (5.861 ton).
Na początku lipca wracający do bazy w Breście okręt Lindera spotkał się na zachód od Azorów z podwodnym tankowcem U 460 (typ XIV), z którego pobrał paliwo i prowiant. W dniu 17 lipca U 202 nawiązał kontakt z konwojem OS-34 o którym zameldowano dowództwu. Podążając za nim okręt Hansa-Heinza Lindera został w nocy z 17 na 18 marca wykryty i odpędzony od niego przez okręty eskorty. W dniu 25.07. U 202 wpłynął do bazy w Breście, kończąc trwający prawie dziewięć tygodni patrol (60 dni).

W dniu 1 września obowiązki dowódcy okrętu zdał Hans-Heinz Linder przechodząc do sztabu 1 Flotylli U-bootów. Na jego miejsce przyszedł natomiast KL Günter Poser m.in. były dowódca szkolnego okrętu typu II C U 59.

Patrol 7 (06.09.1942 - 25.10.1942)
06.09. U 202 pod dowództwem Güntera Posera wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie Trynidadu i Tobago i północnych wybrzeży Ameryki Południowej. Trzy dni później 8 września płynący przez wody zatoki Biskajskiej okręt Günter Posera został zaatakowany przez nieprzyjacielski samolot. Na skutek tego ataku na U 202 uszkodzeniu uległy dwie torpedy. W dniu 20 września Günter Poser spotkał się na południe od Azorów z podwodnym tankowcem U 460 (typ XIV), z którego pobrał paliwo. Dnia 29 września U 202 bezskutecznie zaatakował nieprzyjacielski tankowiec o tonażu ca. 9.000 ton. Niedługo potem okręt Posera stał się celem ataku nieprzyjacielskiego samolotu. Na jego skutek na U 202 poważnemu uszkodzeniu uległa sprężarka, co spowodowało ograniczenie możliwości zanurzania się okrętu. Mimo to Günter Poser postanowił kontynuować patrol torpedując pomiędzy 1 a 7 października dwa statki:
- 01.10. o godzinie 22:41 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki EO 1465 należący do holenderskiego armatora NV Koninklijke Nederlandsche Stoomboot Mij (KNSM) z Amsterdamu frachtowiec Achilles (1.815 ton), który został dobity przy pomocy kolejnej wystrzelonej o godzinie 23:01 torpedy,
- 07.10. o godzinie 02:32 ciężko uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki EF 9795 bezskutecznie atakowany już poprzedniego dnia o godzinie 23:58 należący do amerykańskiego armatora American-West African Line Inc z Nowego Jorku frachtowiec John Carter Rose (7.191 ton), który za dnia został dobity kolejną torpedą i ogniem artyleryjskim przez bliźniaczy U 201 (typ VIIC).
Wkrótce po ostatnim sukcesie U 202 rozpoczął rejs powrotny do bazy w Breście, gdzie przybył w dniu 25 października, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (50 dni).

Parol 8 (12.01.1943 - 26.03.1943)
12.01. U 202 pod dowództwem Güntera Posera wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku. Od 24 stycznia U 202 operował na południe od Azorów w ramach zgrupowania Delphin. W dniu 7 lutego niektóre okręty tego zgrupowania, w tym U 202 zostały skierowane do ataku na wykryty przez U 521 (typ IXC) konwój Gibr.2, którego pomimo poszukiwań jednak nie odnalazły. W okresie pomiędzy 12 a 14 lutego okręt Güntera Posera spotkał się na południowy - zachód od Madery z pomocniczym podwodnym tankowcem U 118 (typ XB), z którego pobrał paliwo. Następnie od 16 do 25 lutego U 202 operował na południe od Azorów w ramach nowego zgrupowania o nazwie Rochen. W dniu 22 lutego okręty zgrupowania Rochen (w tym U 202) oraz Robbe odebrały meldunek U 522 (typ IXC) o kontakcie na południe południowy - zachód od wybrzeży Madery z płynącym w kierunku zachodnim konwojem UC-1. Po otrzymaniu polecenia ataku okręty zgrupowania Rochen udały się kierunku pozycji podanej przez U 522. Wieczorem 23 lutego U 202 nawiązał kontakt z meldowanym konwojem i w wykonanym o godzinie 22:17 w kwadracie marynarki DG 5624 ataku storpedował cztery statki:
- uszkodził należący do brytyjskiego armatora British Tanker Co Ltd z Londynu tankowiec British Fortitude (8.482 ton), który o własnych siłach w dniu 8 marca dotarł do amerykańskiej bazy w Guantanamo na Kubie,
- uszkodził już wcześniej uszkodzony przez U 382 (typ VIIC) należący do brytyjskiego armatora Eagle Oil & Shipping Co Ltd z Londynu tankowiec Empire Norseman (9.811 ton), który został dobity jeszcze tego samego dnia przez U 558 (typ VIIC),
- ciężko uszkodził należący do amerykańskiego armatora Standard Oil Co of New Jersey z Nowego Jorku tankowiec Esso Baton Rouge (7.989 ton), który po opuszczeniu przez załogę ostatecznie poszedł na dno o godzinie 04:00 następnego dnia.
- uszkodził należący do holenderskiego armatora NV Petroleum Mij ´La Corona´ z Hagi tankowiec Murena (8.252 ton), który o własnych siłach dotarł do portu przeznaczenia.
Po zakończeniu operacji przeciwko konwojowi UC-1 Günter Poser udał się do punktu pobierania paliwa, gdzie w dniu 1 marca spotkał się z podwodnym tankowcem U 461 (typ XIV), z którego pobrał paliwo i prowiant. Po uzupełnieniu zapasów U 202 do 19 marca operował w ramach zgrupowania Tümmler przeciwko konwojowi UGS-6. Po rozwiązaniu tej grupy Günter Poser spotkał się z U 109 (typ IXB), z którego pobrał paliwo potrzebne na rejs powrotny do bazy. W dniu 26.03. U 202 wpłynął do bazy w Breście, kończąc trwający ponad dziesięć tygodni patrol (74 dni).

Patrol 9 (29.04.1943 - 02.06.1943)
29.04. U 202 pod dowództwem Güntera Posera wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Od 12 maja Günter Poser operował w ramach zgrupowania Lech na południowy - wschód od Cape Farewell przeciwko nieprzyjacielskim konwojom. W dniu 16 maja U 202 został przydzielony do nowo utworzonej grupy Donau 2 w ramach której operował przeciwko konwojom HX-238, SC-130 i HX-239. W dniu 27 maja Günter Poser otrzymał polecenie udania się do punktu uzupełniania paliwa, gdzie miał pobrać paliwo potrzebne na rejs powrotny do bazy w Kiel. W dniu 2 czerwca brytyjska 2 Grupa Wsparcia pod dowództwem Johna Walkera płynąca w kierunku konwoju HX-241 nawiązała kontakt z U 202. W trakcie ponad 15 godzinnego polowania brytyjskie oktety zrzuciły na okręt Posera około 250 bomb głębinowych. Z powodu odniesionych uszkodzeń jaki i kończącej się energii w bateriach akumulatorów Günter Poser wydał rozkaz wynurzenia aby spróbować wymknąć się napastnikom na powierzchni. Wkrótce po wynurzeniu U 202 został wykryty i ostrzelany przez eskortowiec HMS Starling będący jednostką flagową Walkera (uzyskano 27 trafień pociskami kal. 10,2 cm). Günter Poser widząc że los jego okrętu jest przesądzony wdał rozkaz jego opuszczenia i zatopienia. Z liczącej 48 załogi U 202 brytyjska jednostka podniosła z wody 30 w tym dowódcę Güntera Posera pozostałych 18 członków załogi zginęło bądź na skutek ostrzału bądź na skutek utonięcia.

Uwagi:
1.) W dniu 16 września 1944 roku zginał podczas nalotu na bazę w Libau pierwszy dowódca U 202 Hans-Heinz Linder.
2.) Günter Poser po zwolnieniu z niewoli powrócił do Niemiec i po utworzeniu Bundesmarine wstąpił w jej szeregi, gdzie dosłużył się stopnia kontradmirała.

Członkowie załogi U 202 wzięci do niewoli w dniu 02.06.1943 (w kolejności alfabetycznej):
Brackmann Günther Lt.z.S 31.03.1922
Buchleitner Robert MechOGfr 10.05.1922
Dreher Paul OLt.z.S 12.04.1918
Drescher Hans-Friedrich-Wilhelm Fähnr.ing 03.04.1923
Ehlies Günther Lt.ing 05.09.1920
Eiling Gerhard-Fritz MaschMt 02.11.1918
Fruth Walter OStrm 22.02.1918
Giersiepen Karl MaschMt 01.01.1921
Hartig Karl MtrGfr 27.07.1921
Horsch Herbert MaschOGfr 07.09.1921
Janetzsky Werner Kadett 05.05.1922
Lehnert Rudolf MaschOGfr 06.09.1919
Lüssenheide Hermann-Karl-Wilhelm FkMt 28.02.1919
Markefka Josef-Paul MtrGfr 04.03.1922
May Herbert MtrOGfr 15.06.1922
Mettner Werner MaschOGfr 03.02.1923
Mindt Heinz-Gerhard MtrOGfr 08.12.1922
Müller Otto MtrGfr 17.11.1923
Neumeister Kurt MaschGfr 18.01.1923
Oestreich Alfred MaschGfr 24.01.1923
Peters Josef-Johann-Karl BtsMt 13.09.1920
Pinzler Kurt OMasch 07.10.1914
Portugall Alfons MaschGfr 21.05.1922
Poser Günter KpLt.01.02.43 23.09.1916
Rätzke Heinz MaschGfr 09.12.1921
Schröder Hermann MaschMt 20.09.1919
Sinzig Alois MtrOGfr 07.06.1920
Szienicki Adam MtrOGfr 16.03.1922
Unterdörfer Gerhard OMasch 16.07.1915
Wachter Ernst MtrGfr 21.10.1922

Członkowie załogi U 202 polegli w dniu 02.06.1943 (w kolejności alfabetycznej):
Arnemann Erhard MtrGfr 28.05.1925 02.06.1943
Berger Walter FkOGfr 25.08.1920 02.06.1943
Böhme Heinz OMaschMt 15.05.1919 02.06.1943
Dzierzanowski Edmund MaschGfr 08.09.1923 02.06.1943
Gräbner Hans FkOGfr 24.12.1922 02.06.1943
Hartmann Otto FkMt 05.09.1921 02.06.1943
Heubach Werner MaschOGfr 25.09.1922 02.06.1943
Hoh Willi OBtsMt 27.07.1919 02.06.1943
Jerczynski Edmund MtrOGfr 23.01.1924 02.06.1943
Kaiser Friedrich MtrOGfr 12.05.1921 02.06.1943
Klemm Walter MaschMt 29.04.1918 02.06.1943
Meyer Franz MaschOGfr 20.09.1921 02.06.1943
Poch Ernst Mtr 18.10.1919 02.06.1943
Schneider Eduard MaschOGfr 15.03.1922 02.06.1943
Schumacher Albert MaschMt 18.02.1920 02.06.1943
Stoppa Bernhard BtsMt 12.12.1918 02.06.1943
Veit Heinz MechMt 08.04.1921 02.06.1943
Zimmermann Werner MechOGfr 23.01.1923 02.06.1943

Przypisy:
[1] Po dotarciu na brzeg agenci zakopali w głębokim dole materiały wybuchowe. W trakcie wykonywania tej czynności grupa sabotażystów została wykryta przez strażnika ochrony wybrzeża Johna C. Cullena, który udając, że za przyjętą łapówkę zapomni o całej sprawie po dotarciu na swój posterunek złożył meldunek organom bezpieczeństwa. Do tego czasu jednak wszyscy agenci dotarli w cywilnych ubraniach na stację kolejową skąd udali się do Nowego Jorku. Tam Georg Dasch, który gardził nazizmem i Hitlerem postanowił zdekonspirować grupę włączając w ten plan Ernsta Burgera. Według ustalonego między nimi planu Burger został w Nowym Jorku z kolegami a Dasch udał się do Waszyngtonu, gdzie w siedzibie FBI ujawnił plan operacji Pastorius m.in. podając nazwiska agentów oraz punkty kontaktowe. Dzięki jego informacją wszyscy członkowie obu grup oraz czternaście osób z kręgów ich rodzin i znajomych zostało złapanych przez FBI. Wszyscy oni trafili przed sąd, gdzie postawiono im zarzut szpiegostwa. Na podstawie wyroku jaki zapadł w ich sprawie m.in. pięciu agentów skazano na karę śmierci (wyrok wykonano w dniu 8 sierpnia 1942 roku w więzieniu w Waszyngtonie) a Dasch i Burger otrzymali odpowiednio dożywocie i 30 lat więzienia. W 1948 roku prezydent Truman zmniejszył obu byłym agentom wyrok do pięciu lat oraz nakazał deportować ich do Niemiec.

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Mallman-Showell jak P. - U-boats at Sea - Landings on Hostile Shores
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1