Okręt tej samej klasy co K-141 KURSK, będący już w służbie 16 lat - w dniu dzisiejszym jest to jeden z tematów wiodących w mediach. Ale nikt nie podejmuje w mediach wątku stanu technicznego dawnych radzieckich a obecnie rosyjskich atomowych podwodnych kolosów - a za kilka lat [chociaż tak na dobrą sprawę to już dzisiaj] będzie to palący problem - utrzymanie stanu technicznego oraz dezaktywacja siłowni jądrowych [paliwo, odpady radioaktywne] z wycofywanych ze służby jednostek - Rosji nie będzie stać utrzymywać tak wielkiej floty atomowych o.p. przejętych w spadku po rozpadzie ZSRR. Oby stan techniczny i skłonność do lekceważenia procedur nie był przyczną kolejnej trgedii [vide KURSK].

"Kursk" był okrętem klasy Oskar, natomiast ten ,jak podają, jest okrętem klasy Victor.

ObltzS napisał(a): będzie to palący problem - utrzymanie stanu technicznego oraz dezaktywacja siłowni jądrowych [paliwo, odpady radioaktywne] z wycofywanych ze służby jednostek [vide KURSK].

Już chyba 2 lata temu był ciekawy, obszerny program tv (niemiecki?) - to juz jest finansowane przez USA - jakżeby inaczej?

Witam !
Z komunikatu prasowego :
"Dwie osoby - miczman i marynarz - poniosły śmierć w pożarze, który w nocy z środy na czwartek wybuchł na atomowym okręcie podwodnym "Daniił Moskowskij" należącym do rosyjskiej Floty Północnej.
Według służby prasowej Floty Północnej, pożar ugaszono około północy.
"Wybuchł w sekcji elektromechanicznej. Włączył się awaryjny system ochrony reaktora. Nie ma groźby skażenia jądrowego" - przekazał przedstawiciel służby prasowej Floty Północnej, cytowany przez agencję Interfax.
Służba prasowa Floty Północnej przekazała, że pożar miał miejsce, gdy "Daniił Moskowskij" stał na redzie na północ od półwyspu Rybaczij, na morzu Barentsa."

Kilka słów uzupełnienia - zjawiska takie, jak pożary [samozapłon lub przyczyny zewnętrzne] na statkach i okrętach, należą do jednych z najbardziej niebezpiecznych. Z punktu widzenia zabezpieczenia pożarowego okręt [lub statek] jest w znacznie gorszej sytuacji niż np. obiekty lądowe. By zminimalizować te niekorzystne zjawiska, których występowania nie można całkowicie wyeliminować [są to zdarzenia losowe] dla każdego okrętu [również i statku] opracowuje się plany obrony p.poż. Dokładna znajomość potencjalnego zagrożenia pożarowego jest podstawowym warunkiem unikania pożarów na okręcie. Natomiast znajomość metod wykrywania i odpowiedniej techniki zwalczania pożaru jest gwarancją szybkiego opanowania go u jego źródła. Jak podają statystyki, zagrożenie pożarowe okrętu jest znacznie większe w porcie niż w morzu.
Zakres powstałych uszkodzeń spowodowanych pożarem jest zależny od miejsca wybuchu pożaru, konstrukcji kadłuba i wyposażenia w rejonie pożaru oraz metody gaszenia pożaru. Generalnie uszkodzenia i ich zakres powstałe na skutek pożaru mogą być różnorodne i są zależne od miejsca pożaru, konstrukcji kadłuba i jego wyposażenia w rejonie ognia oraz metody gaszenia pożaru. Jednym z najbardziej narażonych miejsc na okręcie na niebezpieczeństwo powstania pożaru jest przedział elektromaszynowy [na statkach handlowych są to ładownie a następnie przedziały maszynowe - siłownie]. Dlatego na współczesnych o.p. grodzie szczelne projektuje się także jako ogniotrwałe [muszą spełniać warunek zatrzymania i nierozprzestrzeniania się pożaru].
Obecnie do gaszenia pożarów na okrętach sporadycznie używa się wody [poprzez system pomp zęzowo-balastowych] - współczesne o.p. są w bardzo dużym stopniu "nasycone" tak urządzeniami elektrycznymi jak i elektronicznymi [różnorodne systemy : nawigacji satelitarnej, łączności satelitarnej, kierowania bronią rakietową i podwodną do systemów sterowania i funkcjonowania o.p.], a zalanie tych urządzeń wodą, co jest nieuniknione w czasie akcji gaśniczej z jej użyciem wywołuje ich zawilgocenie a w konsekwencji unieruchomienie. Dlatego współcześnie woda jest stosowana jedynie w postaci prysznicu lub mgły wodnej, rozpylanej za pomocą specjalnych dysz. Najpowszechniejsze zastosowanie mają w takich przypadkach gazy obojętne, szczególnie CO2, pod wpływem działania którego sama konstrukcja okrętu a przede wszystkim wyposażenie i urządzenia nie ulegają dodatkowym uszkodzeniom. Nowoczesne instalacje p.poż. są wyposażone w czujniki dymu i temperatury i pozwalają na niemal na natychmiastowe jej uruchomienie i kierowanie gazu nawet do najdalszej części okrętu, zanim pojawi się tam załoga i podejmie dalszą akcję ratowniczą. Skuteczność tych instalacji jest stosunkowo duża, lecz trzeba bezwzględnie odciąć dalszy dopływ powietrza i ewakuować z tych pomieszczeń członków załogi. Natomiast takie środki jak piana mechaniczna lub chemiczna są stosowane w ograniczonym zakresie.
Jak do tej pory agencje prasowe nie podały przyczyn powstania pożaru, lecz prawdopodobnie mogło to być zwarcie instalacji elektrycznej [na okrętach zainstalowane urządzenia działają na prądach o różnym napięciu i natężeniu - od 12V nawet do 1 kV]. Po całym okręcie rozprowadzone są tzw. tory kablowe [a jest ich olbrzymia ilość], gdzie zamocowana jest instalacja elektryczna [przewody elektryczne o różnym napięciu]. Największym błędem jest to, że są one malowane taką samą farbą jak przedziały, przez które przechodzą, co w przypadku zwarcia i powstania ognia dodatkowo ułatwia jego rozprzestrzenianie się. Ponadto pokłady wewnętrzne współczesnych o.p. są wyciszane różnymi dźwiękochłonnymi wykładzinami [może to być nawet grube linoleum] - a prawdopodobnie w przypadku dawnych okrętów radzieckich ma to miejsce, były to swego czasu najtańsze i najpowszechniej stosowane materiały. Poza tym wewnętrzne okładziny burt poszczególnych przedziałów również zapewne w świetle współczesnych wymogów przepisów p.poż nie spełniałyby kryteriów materiałów trudnopalnych. Poza tym [o ile tak było w tym tragicznym przypadku] śmierć dwóch członków załogi mogła prawdopodobnie nastąpić od zaczadzenia organizmu trującymi dymami i gazami wydzielającymi się z palących okładzin dźwiękochłonnych.
Cała załoga okrętu jest podzielona na tzw. grupy - zespoły OPA [obrona przeciwawaryjna okrętu] i ma przydzielony rejon okrętu, w którym uczestniczy w akcjach ratowniczych swojej jednostki. O ile zespół taki jest niewystarczający, to d-ca okrętu decyduje o skierowaniu tam dodatkowych zespołów. Biorą one [zespoły] udział w akcjach p.poż oraz w akcjach związanych z ratowaniem okrętu przed zalaniem wodą [rozszczelnienie kadłuba]. Akcje ratownicze na okręcie nie odbywają się na zasadzie tzw. "pospolitego ruszenia" - cała załoga, kto żyw do akcji. Powoduje to chaos, zamęt i utrudnia podejmowanie racjonalnych i szybkich decyzji - poza tym przy ciasnocie panującej nadal na współczesnych o.p. [mimo niesamowitego rozwoju ich konstrukcji], powodowałoby to narażenie życia i zdrowia całej załogi - stąd podział na owe grupy OPA. Dlatego tak ważne jest przeprowadzanie [a bardzo nie lubiane przez załogę] różnorodnych ćwiczebnych alarmów, mających przygotować załogi do szybkiego i skutecznego działania w różnych stanach zagrożenia [na U-Bootach były to przede wszystkim ćwiczenia zanurzenia alarmowego].