Pochłaniacze potasowe są częścią systemu oczyszczania i odświeżania powietrza.

Człowiek oddychając wytwarza około 30 l/godz dwutlenku węgla i potrzebuje jednocześnie tej samej ilości tlenu. System oczyszczania i odświeżania powietrza ma za zadanie utrzymać poziom zawartości dwutlenku węgla na poziomie do 1,5% oraz zawartości tlenu na bezpiecznym poziomie minimum 17,5%. Zawartość dwutlenku węgla powyżej 2% jest niebezpieczna dla zdrowia.

Szacunkowe czasy osiągnięcia poziomu zawartości dwutlenku węgla równego 1,5% oraz 2% na okręcie zawierającym 400 m3 powietrza, przy załodze liczącej 37, 44 i 57 osób:

Poziom zawartości dwutlenku węgla wzrasta liniowo w funkcji czasu. Do usuwania dwutlenku węgla służą pochłaniacze potasowe. Na okręcie znajdował się zapas 212 pochłaniaczy, a każdy z nich zdolny był do związania 400 litrów dwutlenku węgla. Były one podłączane w zestawach po cztery, do specjalnych stelaży mieszczących się w dziobowym i rufowym przedziale torpedowym oraz w centrali. Aby dwutlenek węgla zawarty w powietrzu mógł być wiązany, przez pochłaniacze musiał zostać wymuszony przepływ powietrza. Umożliwiał to uruchomiony wentylator wyciągowy, zasysający powietrze z przedziałów okrętu. Pochłaniacze potasowe były produkowane przez firmę Dräger z Lubeki oraz Auergesellschaft A.G. z Berlina.