1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U 462 typ XIV

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 2 • Strona 1 z 1

U 462 typ XIV

Postprzez Brodołak » 06.06.06, 11:53

U 462 Typ VIIC - historia poprawiona i rozszerzona

Stocznia: Deutsche Werke AG, Kiel
Numer zamówienia: 293
Zamówienie: 14.05.1940
Położenie stępki: 02.01.1941
Wodowanie: 29.11.1941
Wcielenie do służby: 05.03.1942
Numer pocztowy: M 26 839

Przebieg służby:
05.03.1942 – 31.07.1942 – 4 Flotylla U-bootów, Stettin (szkolenie załogi)
01.08.1942 – 31.10.1942 – 10 Flotylla U-bootów, Lorient (frontowa służba zaopatrzeniowa)
01.11.1942 – 30.07.1943 – 12 Flotylla U-bootów, Bordeaux (frontowa służba zaopatrzeniowa)

Dowódcy:
05.03.1942 – 20.07.1943 – LT ~ OL Bruno Vowe

Liczba patroli: 5

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 1/1(wspólnie z U 461 i U 504)
- 30.07.1943 – B-24 Liberator „O” należący do 53 Sqn RAF.
- 30.07.1943 – B-24 Liberator należący 19 Sqn RAF

Okres służby U 462 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
06.03. – 15.04.1942 – Kiel-Wik – indywidualne szkolenie załogi w ramach UAK podczas którego w dniach 14 i 15 przeprowadzono ćwiczenia w przekazywaniu paliwa na U 514 (Auffermann).
16.04. – 18.04.1942 – Kiel – pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu odbalastowania okrętu.
19.04. – 23.04.1942 – Kiel – przygotowanie okrętu do prób morskich w ramach UAK.
24.04. – 16.05.1942 – Kiel – pobyt w doku stoczni Deutsche Werke.
16.05. – 23.05.1942 – Kiel – przygotowanie okrętu do szkolenia w ramach UAK.
23.05. – 02.06.1942 – Danzig – szkolenie w ramach 25 Flotylli U-bootów, w takcie którego 30 maja ćwiczono podawanie paliwa na U 444 (Langfeld).
03.06. – 14.06.1942 – Hela – szkolenie w morzu w ramach Agru-Front.
14.06. – 17.06.1942 – Danzig – indywidualne szkolenie w ramach 25 Flotylli U-bootów.
18.06.1942 – ćwiczenia w zaopatrywaniu okrętów w morzu z udziałem U 422, U 516, U 211 i U 616.
19.06.1942 – c. d. ćwiczeń w zaopatrywaniu okrętów morzu z udziałem: U 604, U 91, U 615 i U 613.
20.06.1942 – ćwiczenia w strzelaniu z broni pokładowej oraz ćwiczebne ataki bombami głębinowymi.
21.06. – 26.06.1942 – Gotenhafen – taktycznie szkolenie w ramach 25 Flotylli U-bootów.
27.06. – 29.06.1942 – Stettin – odpoczynek w bazie.
30.06. – 01.07.1942 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
02.07. – 14.07.1942 – Kiel – przegląd okrętu oraz prace konserwacyjne realizowane przez stocznię Deutsche Werke AG.
15.07. – 19.07.1942 – Kiel-Wik – załadunek prowiantu i zaopatrzenia dla innych jednostek.
20.07. – 22.07.1942 – Kiel – przygotowanie okrętu na patrol m.in. załadunek ostatnich materiałów, porządkowanie pokładów oraz trymowanie okrętu.

Patrol 1 (23.07.1942 – 21.09.1942)
23.07. U 462 pod dowództwem Bruno Vowe wraz z U 595 (Quaet-Faslem) o godzinie 07:00 opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem odbyć swój pierwszy rejs zaopatrzeniowy. Trzy godziny później na rucie nr 15 doszło do spotkania obu jednostek z przerywaczem zagród minowych Spbr. 172, w eskorcie, którego skierowały się one następnie w stronę Dużego Bełtu. Wieczorem o 19:10 na rucie 27 (rejon wyspy duńskiej Anholt) pieczę nad oboma U-bootami przejęły dozorowce z 7 Flotylli Dozorowców. O 07:45 następnego dnia U 462 wraz z U 595 zawinął do bazy w Kristiansand (tam z pokładu okrętu Quaet-Faslema pobrano trzy skrzynie pozoratorów Bold). Po spędzeniu całego dna w bazie oraz przenocowaniu, 25 lipca o 07:05 wraz z U 595 oraz w eskorcie trawlera z.o.p. UJ 1711 opuszczono Kristiansand, kierując się w stronę kwadratu AN 3128. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 20:45 okręt Vowego pożegnał się z pozostałymi jednostkami rozpoczynając indywidualny marsz w stronę otwartych przestrzeni Północnego Atlantyku (według otrzymanych instrukcji okręt miał się tam dostać płynąc położoną na północ od Szetlandów i Wysp Owczych trasą). Następnego dnia o 05:00 na przebywającym aktualnie w kwadracie AN 3112 U 462 doszło do pożaru mat izolacyjnych w instalacji wydechu spalin, który na szczęście w przeciągu 5 minut udało się opanować. Wieczorem tego samego dnia o 21:45 (kwadrat AF 8717) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu dryfującej miny, którą następnie na polecenie dowódcy bez powodzenia próbowano rozstrzelać z działek kal. 20 mm (wystrzelono łącznie 70 pocisków). Pomiędzy 27 a 29 lipca przy deszczowej pogodzie i bardzo słabej widoczności opłynięto wyspy Owcze, obierając następnie kurs prowadzący na otwarte przestrzenie Atlantyku. Po południu 29 lipca U 462 otrzymał z dowództwa polecenie skierowania się do kwadratu AL 21 celem podjęcia z U 609 (Rudloff) chorego członka załogi. Niedługo po odebraniu tego rozkazu o 17:45 (kwadrat marynarki AE 8852) z pomostu jednostki Vowego dostrzeżono znajdujący się pobliżu dozorowiec i eskortowany przez niego tankowiec, przed którymi schowano się pod wodę wykonując niezwłocznie alarmowe zanurzenie (pobyt pod wodą do 19:10). Wieczorem następnego dnia przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na wschodzie smugi dymu oraz pięciu kolumn wodnych jakie wkrótce potem się w jej pobliżu pojawiły (kontakt ten zidentyfikowano jako atakowaną przez samolot niezidentyfikowaną jednostkę nawodną). Trzydziestego pierwszego lipca o 10:00 przeprowadzono porządkowanie pokładu, podczas którego stwierdzono m. in. uszkodzenie przez sztormowe warunki obu trzymetrowych pontonów (oba pontony według instrukcji powinny być umieszczone w specjalnych tubach ale ze względu na konieczność zabrania zapasowych torped okazało się to niemożliwe). Tego samego dnia po południu osiągnięto też nakazany punkt spotkania, gdzie o 16:00 (kwadrat marynarki AK 2162) na polecenie dowódcy w ramach ćwiczeń, przy pomocy broni przeciwlotniczej rozstrzelono dostrzeżoną przez wachtowych dryfującą boję. Pierwszego sierpnia oczekujący na przybycie okrętu Rudloffa U 462 aż siedmiokrotnie zmuszony był chować się pod wodą:
- o 07:24 przed dwoma znajdującymi się po stronie sterburty samolotami (pobyt w zanurzeniu do 07:50),
- o 08:03 po dostrzeżeniu wyłaniającego się za linii horyzontu masztu niszczyciela (pobyt w zanurzeniu do 08:48),
- o 10:47 przed znajdującym się na kursie 180˚ samolotem (pobyt w zanurzeniu do 11:37),
- o 13:36 i 13:40 przed krążącą w pobliżu łodzią latającą,
-o 17:40 i 22:00 przed zbliżającym się samolotem (pobyt pod wodą do 05:00 dnia następnego).
Drugiego sierpnia ustalono nowe miejsce spotkania z U 609, które tym razem przypadać miało na kwadrat AL 16 (poprzednia pozycja została błędnie rozszyfrowana przez radiotelegrafistę z U 609). O 10:27 (kwadrat marynarki AL 1631) zgodnie z w/w ustaleniami doszło do spotkania U 462 z jednostką Rudloffa, z której to następnie pomiędzy 10:46 a 14:00 zabrano chorych członków załogi: Mtr Kiela (ze względu na poważną ranę nogi musiał być przetransportowany w pozycji leżącej), Mtr Ericha Blassa i MaschGfr Dietricha von der Fechta. W ich zastępstwie na U 609 oddelegowany został Mtr Heinrich Heidschötter. Wkrótce po pożegnaniu się z okrętem Rudloffa Bruno Vowe zarządził rozpoczęcie marszu w kierunku południowo – zachodnim, kierując się w stronę Karaibów. Piątego sierpnia o 13:00 na przebywającym aktualnie w kwadracie AK 9637 U 462 dokonano cofnięcia czasu o godzinę. Sześć dni później 11 sierpnia jednostka Vowego dotarła do kwadratu CD 6661, gdzie jej załodze zaczęły doskwierać wysokie temperatury, które na zewnątrz dochodziły do 30˚ podczas gdy wewnątrz aż do 45˚. Tego samego też dnia na U 462 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
Vowe. Kwadrat zaopatrzeniowy dla Krech i Ites to DD 6399. Oba okręty zaopatrzyć do pełna. Uważna obserwacja, żadnych sygnałów namierzających.”.
Piętnastego sierpnia o 13:00 (kwadrat marynarki DE 1789) po raz dugi podczas tego patrolu dokonano cofnięcia czasu na zegarach o kolejną godzinę. Następnego dnia o 11:45 w kwadracie DD 6396 U 462 spotkał się z pierwszym z w/w okrętów które miał zaopatrzyć a mianowicie z U 558 (Krech), na który to pomiędzy 12:50 a 15:24 przekazał 43,3 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 14 dni. Siedemnastego sierpnia o 18:00 (kwadrat marynarki DE 4173), w trakcie oczekiwania na pojawienie się drugiej jednostki na polecenie dowódcy wyciągnięto z wody a następnie umieszczono pod pokładem, dostrzeżoną wcześniej przez wachtowych dryfującą belę kauczuku. Następnego dnia w godzinach popołudniowych o 16:16 w kwadracie DD 6633 jednostka Vowego spotkała się z drugim z w/w okrętów – U 94 (Ites), na który to pomiędzy 17:33 a 22:11 przekazała 65 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 14 dni. Dwudziestego sierpnia przebywający aktualnie w kwadracie DE 4631 U 462 o godzinie 09:00 rozpoczął marsz w stronę nowego sektora zaopatrzeniowego – pierwotnie przypadającego na kwadrat DE 4652 a później zmienionego na CD 51, gdzie zaopatrzyć miał sześć jednostek należących do grupy Lohs. Dziewięć dni później 29 sierpnia o 08:00 zgodnie z w/w poleceniem osiągnięto nakazaną pozycję (kwadrat marynarki CD 5155), gdzie wkrótce potem spotkano się z pierwszym z awizowanych okrętów, którym był U 373 (Loeder). Półgodziny później podczas ustanawiania połączenia pomiędzy obiema jednostkami doszło do rozdarcia węża paliwowego, którego następnie musiano poddać naprawie. O 13:24 po zakończeniu naprawy i ustanowieniu ponownego połączenia rozpoczęto trwające do 23:50 przekazywanie na U 373 zapasu 60 m3 paliwa, prowiantu oraz oleju silnikowego. W trakcie trwania tej czynności o 15:25 (kwadrat marynarki CD 5155) na miejsce spotkania przybył kolejny okręt - U 596 (Jahn), na który to równolegle do prowadzonej operacji pomiędzy 18:00 a 22:15 przekazano zapas prowiantu na 14 dni. O 16:00 do dwóch równolegle zaopatrywanych jednostek dołączyła trzecia - U 755 (Göing), na którą to pomiędzy 20:20 a 22:40 przekazano zapas prowiantu na 8 dni. Trzydziestego sierpnia pogoda, której stopniowe pogarszanie obserwowano przez cały poprzedni dzień stała się tak zła, że uniemożliwiła przeprowadzenie jakichkolwiek operacji (w ciągu dnia wiatr osiągnął siłę 10 – 11 stopni w skali Beauforta). W pierwszej połowie tego dnia na miejsce spotkania o 10:07 (kwadrat marynarki CD 5172) przybył kolejny okręt – U 135, który dołączył do pozostałych oczekujących na poprawę pogody okrętów. Wieczorem 31 sierpnia po poprawie aury pomiędzy 20:45 a 21:20 w kwadracie CD 5432 na U 373 przekazano pozostałą ilość prowiantu, której nie udało się przekazać dwa dni wcześniej. Prawie dwie godziny później o 23:00 (kwadrat marynarki CD 5433) do oczekujących w kolejce na pobranie zaopatrzenia okrętów dołączył kolejny – U 176 (Dierksen). Następnego dnia (01.09.) korzystając z dobrej aury U 462 przeprowadził następujące operacje zaopatrzeniowe, przekazując:
- pomiędzy 00:30 a 03:02 (kwadrat marynarki CD 5433) na U 176: 54 m3 paliwa, olej silnikowy oraz zapas prowiantu na 14 dni,
- pomiędzy 05:08 a 08:09 (kwadrat marynarki CD 5436) na przybyły o 01:00 U 569: 57,2 m3 paliwa, 1,3 m 3 oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na 14 dni,
- pomiędzy 08:14 a 11:37 na U 755: 50 m3 paliwa,
- pomiędzy 08:23 a 10:42 na U 176: 2 sztuki torped G7a,
- pomiędzy 11:57 a 14:18 na U 596: 50 m3 paliwa,
- pomiędzy 14:35 a 17:50 (kwadrat marynarki CD 5433) na U 135: zapas prowiantu na 7 dni oraz 27 m3 paliwa.
Po zaopatrzeniu ostatniego z w/w okrętów i uporządkowaniu pokładu jednostka Vowego obrała kurs na kolejny sektor zaopatrzeniowy, który zgodnie z otrzymanymi z dowództwa instrukcjami przypadał na kwadrat CD 81. Czwartego września przebywający w wyznaczonym sektorze (kwadrat marynarki CD 8146) U 462 spotkał się z dwoma pierwszymi z mających zostać zaopatrzonymi okrętów tj. o 04:50 z U 98 (Schulze) i o 06:00 z U 163 (Engelmann). Tego samego dnia korzystając z dobrej aury okręt Vowego przekazał na obie jednostki następujące ilości zaopatrzenia:
- pomiędzy 08:15 a 15:00 na U 163: 4,3 tony świeżej wody, prowiant oraz 0,5 m3 destylatu,
- pomiędzy 09:45 a 18:30 na U 98: zapas prowiantu na 14 dni, 2 tony oleju silnikowego oraz 26,5 m3 paliwa.
Następnego dnia o 05:30 w kwadracie CD 8157 napotkano dwa kolejne U-booty – U 512 (Schultze) i U 516 (Wiebe) na które to przekazano:
- pomiędzy 08:20 a 10:35 na jednostkę Schultzego: 40 m3 paliwa oraz zapas prowiantu an 14 dni,
- pomiędzy 15:30 a 17:14 (kwadrat marynarki CD 8158) na jednostkę Wiebego: 25 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 7 dni.
Podczas zaopatrywania ostatniego z w/w okrętów, na skutek jego złego manewrowania doszło do zerwania liny podtrzymującej wąż paliwowy oraz uszkodzenia jego samego. Siódmego września o 09:05 w kwadracie CD 8156 U 462 po raz drugi spotkał się z U 516, na który to pomiędzy 09:20 a 11:48 przekazał 23 m3 paliwa oraz pomiędzy 13:09 a 14:31 dwie sztuki torped. W trakcie trwania w/w operacji na miejsce spotkania o 10:20 przybył kolejny okręt – U 86 (Schug) na który to równolegle do prowadzonych prac pomiędzy 11:54 a 12:10 przekazano: zapas świeżego prowiantu, zasilacz do odbiornika szerokopasmowego oraz papierosy. Poza tym na prośbę dowódcy U 86 przeprowadzono też wizytę medyczną lekarza. Następnego dnia o 11:35 (kwadrat marynarki CD 8158) U 462 spotkał się z U 173 (Beucke), na którego pokład pomiędzy 12:00 a 15:44 przekazał: 1 egzemplarz sprężarki Junkersa oraz pewną ilość prowiantu. Oprócz w/w operacji zaopatrzeniowej z wizytą medyczną na jednostce Beuckego przebywał zaokrętowany na podwodnym tankowcu lekarz. Dziewiątego września o 12:42 w kwadracie CD 8155 spotkano się z U 600 (Zurmühlen), na który to pomiędzy 13:42 a 16:28 przekazano: 25 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 5 dni. Po zakończeniu ostatniej z w/w operacji oraz uporządkowaniu pokładu, w związku z wydaniem prawie wszystkich zapasów Bruno Vowe zarządził rozpoczęcie marszu powrotnego do bazy w St. Nazaire informując jednocześnie o tym fakcie dowództwo depeszą o następującej treści:
Sklep Bruno Vowe, lokalna wyprzedaż – Karl Donitz K.D. – paliwo, olej silnikowy całkowicie wyprzedane, wliczając w to też części do maszyn (…). Wracamy do domu.”.
Dziesiątego września na U 462 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
Vowe iść do Mützelburga. Udzielić pomocy lekarskiej.".
Dwa dni później 12 września o 09:40 w kwadracie CE 8441 z pomostu okrętu Vowego dostrzeżono U 203, na którym to bandera opuszczona była do połowy masztu. Trzydzieści pięć minut później na pokład U 203 przybył Dr Rüdiger Rohrbach, który potwierdził zgon jego dowódcy Kplt. Rolfa Mützelburga, który na skutek nieszczęśliwego wypadku doznał poważnych obrażeń, w wyniku których następnie zmarł. W południe na pokładach obu płynących w odległości 20 – 50 metrów od siebie jednostek, w pełnym umundurowaniu pojawiły się obie załogi, które następnie oddały część pochowanemu w morzu dowódcy U 203 (w trakcie pogrzebu na polecenie Bruno Vowe oddano trzykrotny salut z działek kal. 37 mm). Dwudziestego pierwszego września po nieobfitującym już w żadne znaczące wydarzenia rejsie o 15:12 U 462 spotkał się w punkcie N.1 z wysłaną mu naprzeciw eskortą, w towarzystwie której o 18:20 przybył do bazy w St. Nazaire. W trakcie trwającego prawie dziewięć tygodni rejsu zaopatrzeniowego (61 dni) okręt Vowego przepłynął 8.481,5 mili morskiej na i pod powierzchnią, zaopatrując w tym czasie 14 jednostek.

03.10.1942 na skutek nieszczęśliwego wypadku (upadek na dno doku) zginał MtrGfr Heinz Schaer (ur. 27.01.1933), którego ciało pochowano na cmentarzu Pornichet.

Patrol 2 (18.10.1942 – 07.12.1942)
18.10. U 462 pod dowództwem Bruno Vowe w ramach swojego drugiego rejsu zaopatrzeniowego o godzinie 15:58 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się stronę prowadzącej do/z portu śluzy, którą wkrótce potem opuścił wypływając na zewnętrzną redę, gdzie następnie przeprowadził próby sprawności maszyn oraz kalibrację radioodbiorników. Po spotkaniu z eskortą, na którą składał się przerywacz zagród minowych Spbr 175 oraz dwa dozorowce, rozpoczęto marsz w stronę punktu Pt.438. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 19:44 U 462 pożegnał się z towarzyszącymi mu jednostkami, po czym rozpoczął marsz rutą Morgennebel, by następnie po osiągnięciu pozycji wyjściowej na Biskaje skierować się w stronę położonego w pobliżu Wysp Zielonego Przylądka sektora zaopatrzeniowego. W nocy z 19 na 20 października pomyślnie wymięto dostrzeżony przez wachtowych niezidentyfikowany eskortowiec. Tego samego dnia (20.10.) o 12:30 na U462 dokonano cofnięcia czasu na zegarach o jedną godzinę. Późnym popołudniem 21 października o 18:37 (kwadrat marynarki BE 9581) na kursie 290˚ dostrzeżono sylwetkę samotnej jednostki którą tak jak i za poprzednim razem spróbowano wyminąć płynąc na powierzchni. Ponieważ jednak wkrótce potem doszło do awarii bakburtowego silnika diesla a sterburtowy silnik zaczął tracić obroty Bruno Vowe zarządził alarmowe zanurzenie. W trakcie trwającego do 20:03 pobytu pod wodą od około 19:45 na okręcie rejestrowano głośną pracę sterburtowej śruby, której kontrolę dowódca U 462 przesunął do momentu osiągnięcia akwenu wokół Azorów, jednocześnie postanawiając iść tam tylko na jednej śrubie. Dwudziestego drugiego października o 07:23 w kwadracie CF 3312 na kursie 275˚ dostrzeżono smugę dymu kolejnej jednostki nawodnej, w ucieczce przed którą schowano się pod wodę, gdzie pozostano do 11:16. Tego samego dnia na U 462 odebrano też pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
Vowe i Würdemann spotkać się dnia 26.10., godzina 12:00 w DG 3255.”.
Następnego dnia idący na powierzchni okręt Vowego aż pięciokrotnie zmuszony był chować się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie: 3 razy w CF 6129 przed łodzią latającą i 2 razy w CF 6184 przed bazującym na lądzie samolotem. Dwudziestego czwartego października pomiędzy 10:42 a 12:40 w kwadracie CF 5888 przeprowadzono kontrolę szwankującej śruby, w wyniku której wykryto wgniecenie w obudowie dyszy Kurtha, w które uderzała znajdująca się w niej śruba. Ze względu na zagrożenie życia nurka ze strony kręcących się w pobliżu rekinów odstąpiono od wykonania prac naprawczych. Tego samego dnia pomiędzy 15:45 a 17:45 (kwadrat marynarki CF 8161) na polecenie dowódcy przeprowadzono odłożone wcześniej prace naprawcze, przywracając hałasującej śrubie ograniczoną sprawność (dokonano tego poprzez odcięcie uszkodzonego fragmentu obudowy śruby). Dwudziestego piątego października o 10:00 w kwadracie CF 7924 z pomostu U 462 dostrzeżono dryfującą tratwę, którą następnie przy pomocy bosaków podciągnięto pod burtę w celu jej skontrolowania (znaleziono na niej 5 puszek zawierających po trzy tabliczki czekolady każda, 14 puszek (0.5 kg) z wędzoną wołowiną, 1 pojemnik z chlebem, 2 kanistry z wodą oraz race świetlne, poza tym odczytano też plakietkę producenta na której napisane było: C.C. Galbraith & Son Inc., no 378, wyprodukowano: 3-8-41 ). Następnego dnia o 05:45 (kwadrat marynarki DG 3237) doszło do umówionego wcześniej spotkania z bliźniaczym U 459 (von Wilamowitz-Möllendorff), na który to następnie pomiędzy 07:12 a 09:24 przekazano 26 m3 paliwa. Tego samego dnia o 11:58 (kwadrat marynarki CG 3255) zgodnie z rozkazem z 22 października U 462 spotkał się z U 506 (Würdemann), na który to pomiędzy 13:14 a 16:23 przekazał: 30 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 7 dni. Dwudziestego siódmego października o 10:07 (kwadrat marynarki DG 3856) U 462 spotkał się z kolejnym U-bootem – U 125 (Folkers), na którego pomiędzy 11:09 a 14:20 przekazał 37 m3 paliwa oraz mrożone warzywa i mięso w ilości mającej starczyć na 10 dni. Po zakończeniu w/w operacji skierowano się następnie w stronę nowego, przypadającego na kwadrat DS 3855 sektora zaopatrzeniowego, gdzie zgodnie z otrzymanym poleceniem dnia 30 października zaopatrzyć miano dwie jednostki – UD 5 (Mahn) i U 516 (Wiebe). Trzydziestego października w trakcie marszu w stronę w/w pozycji od 12:00 ponownie rejestrowano głośną pracę sterburtowej śruby, której kontrola dokonana przez nurka, ponownie doprowadziła do wykrycia wgniecenia w jej obudowie (naprawę odłożono w czasie, postanawiając iść dalej tylko na jednym silniku). Poza tym oprócz w/w defektu tego samego dnia odkryto też awarię systemu chłodzenia chłodni, z którego to uciekał freon (ponieważ usterki tej nie można było usunąć dostępnymi na pokładzie środkami Bruno Vowe, nie chcąc stracić zmagazynowanego w chłodniach prowiantu nakazał zasilić szwankujący system chłodzenia znajdującym się w instalacji klimatyzacji okrętu freonem). Następnego dnia zgodnie z wcześniejszym poleceniem o 12:48 w kwadracie DS 3855 U 462 spotkał się z UD 5, na który to pomiędzy 13:40 a 15:58 przekazał: 45 m3 paliwa, 2,2 m3 oleju silnikowego oraz zapas świeżego chleba. Poza tym w trakcie trwania tej operacji dokonano też wymiany pomiędzy oboma jednostkami – za 10 mrożonych kurczaków przekazanych na okręt Mahna otrzymano z niego butlę z freonem. Pierwszego grudnia o 06:20 (kwadrat marynarki DS 3853) spotkano się z drugą z oczekiwanych jednostek – U 516, na którą to pomiędzy 07:30 a 10:20 przekazano zapas prowiantu na 10 dni. Po zakończeniu tej operacji mając jeszcze: 555 m3 paliwa, 2,2 m3 oleju silnikowego, zapas prowiantu na łącznie 169 dni oraz 4 sztuki torped, na polecenie dowództwa rozpoczęto marsz w stronę położonego w kwadracie DS 97 nowego sektora zaopatrzeniowego. Dwa dni później 3 grudnia po osiągnięciu w/w sektora o 11:46 (kwadrat marynarki DS 9774) U 462 spotkał się z oczekującymi na niego: U 156 (Hartenstein), U 107 (Gehlhaus) i U 590 (Müller-Edzards), na które to następnie przekazał:
- pomiędzy 12:45 a 15:25 na U 156: 55 m3 paliwa, 2,2 m3 oleju silnikowego oraz zapas chleba,
- pomiędzy 15:40 a 19:51 na U 107: zapas prowiantu na 10 dni oraz 42 m3 paliwa,
- pomiędzy 16:00 a 18:00 na U 590: zapas prowiantu na 10 dni.
Dalszą operację przekazywania zapasów na okręt Müller-Edzardsa musiano jednak przerwać a to ze względu na utratę z nim kontaktu wzrokowego, który ponownie odzyskano dopiero o 09:12 dnia następnego (kwadrat marynarki DS 9775). Godzinę później (10:28) po ustanowieniu ponownego połączenia rozpoczęto trwające do 11:48 przekazywanie na U 590 11 m3 paliwa. Jedenaście minut po zakończeniu w/w operacji z pomostu U 462 dostrzeżono kolejny zbliżający się okręt, którym okazał się być U 87 (Berger), na który to pomiędzy 12:48 a 14:58 przekazano 28 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 10 dni. Pomimo zaopatrzenia wszystkich jednostek w nakazanym sektorze spędzono jeszcze całą noc. W godzinach porannych 5 listopada na polecenie dowódcy pod wodę zszedł nurek, który następnie odciął pozostałą osłonę śruby, przywracając jej ponowną sprawność. Wkrótce potem rozpoczęto marsz w stronę nowego sektora, gdzie zaopatrzyć miano U 128 (Heyse). W trakcie jego trwania tego samego dnia o 12:01 w kwadracie DS 9754 natknięto się na drugą dryfującą tratwę, na której to podczas jej przeszukania znaleziono: dryfkotwę, scyzoryk, 4 rakietnice, 2 kg puszkę z lekami, 1 szt. lampy, 2 brezentowe pokrowce, 1 pojemnik z 12 rakietnicami, 1 kanister z olejkiem do masażu, 7 puszek z keksem, 2 puszki z czekoladą, 4 puszki z mlekiem, 7 puszek wędzonego mięsa oraz 1 kanister z cukierkami. Siódmego listopada o 16:46 (kwadrat marynarki EH 6511) pomyślnie wyminięto trzymasztową jednostkę o której zameldowano też dowództwu. Następnego dnia osiągnięto nakazany punkt spotkania (kwadrat marynarki EH 6857), gdzie o 11:50 z pomostu U 462 dostrzeżono dwumasztową jednostkę (był to należący do norweskiego armatora Tschudi & Eitzen z Oslo motorowy frachtowiec Maloja – 6400 ton) o której zameldowano dowództwu, po czym po pomyślnym jej wyminięciu przystąpiono do jej śledzenia. O 14:08 w odpowiedzi na wcześniejszy meldunek na okręcie Vowego odebrano depeszę z BdU o następującej treści:
Utrzymuj kontakt. Heyse idzie na przechwycenie.”.
Czterdzieści trzy minuty później (14:51) po dostrzeżeniu zbliżającego się nieprzyjacielskiego niszczyciela Bruno Vowe zarządził całą naprzód oraz alarmowe zanurzenie na głębokość A-20 (40 metrów). W wyniku przeprowadzonych szybko manewrów udało się uniknąć wykrycia przez nieprzyjaciela, pozostając pod wodą do 15:28. Wkrótce po wynurzeniu stwierdzono, że widoczność została mocno ograniczona przez szkwał, który skutecznie ukrył przed wzrokiem wachtowych obie dostrzeżone wcześniej jednostki. Z tego też powodu nie chcąc ryzykować dalszego poszukiwania w ciemno rozpoczęto marsz w stronę kwadratu EH 6855, gdzie zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami spotkać się miano z okrętem Heysego. O 19:20 wspomniana już wyżej kiepska widoczność doprowadziła do sytuacji, w której to U 462 znalazł się w niebezpieczeństwie grożącym mu ze strony wykrytego przez jednego z wachtowych (MtrGfr Werner Wiegandt) okrętu wojennego. Na szczęście dla niego dzięki niezwłocznie zarządzonemu przez Bruna Vowego zwiększeniu prędkości oraz zmianie kursu udało się wymknąć prześladowcy, wykonując dodatkowo o 19:47 alarmowe zanurzenie (całe to zdarzenie dowódca podsumował w KTB okrętu następującym stwierdzeniem: „bez torped cały ten biznes się nie opłaca”). Dziewiątego listopada U 462 dotarł do umówionego punktu spotkania, gdzie nie zastał tam oczekującego na niego U 128, który o czym Bruno Vowe nie wiedział ze względu na pościg i zatopienie meldowanej poprzedniego dnia dwumasztowej jednostki miał opóźnienie. W trakcie powolnego krążenia w oczekiwaniu na przybycie okrętu Heysego o 10:42 dostrzeżono duży tankowiec (był to należący do brytyjskiego armatora Hadley Shipping Co Ltd z Londynu parowy tankowiec Cerinthus – 3878 ton), o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu, po czym rozpoczęto jego śledzenie. O 13:00 podążający w odległości 12 mil morskich za nieprzyjacielem U 462 nadał do FdU-West drugi meldunek o następującej treści:
Duży tankowiec EH 6868, kurs 120 stopni, 10 węzłów, kontynuuję śledzenie.”.
Ponad trzy godziny później o 16:35 do okrętu Vowego dołączył oczekiwany U 128, którego dowódcę przy pomocy flag sygnałowych poinformowano o kursie śledzonego tankowca. Także i tym razem Heyse ruszył w pościg. O 21:43 na U 462 zarejestrowano odgłos detonacji, w stronę której niezwłocznie się skierowano, przybywając na miejsce w momencie gdy U 128 dobijał ogniem artyleryjskim uszkodzoną dwiema torpedami jednostkę. Po jej zatonięciu oba okręty skierowały się następnie w stronę dwóch łodzi ratunkowych, które jednak w panujących ciemnościach zdołały się wymknąć (jedyne co udało się obu dowódcom to ustalenie nazwy zatopionej jednostki). Wkrótce po zakończeniu bezskutecznych poszukiwań rozbitków, już 10 listopada obie jednostki skierowały się do nowego punktu spotkania, który wypadał na kwadrat EE 37. Zanim jednak tam dotarto o 05:40 (kwadrat marynarki EH 6999) z pomostu U 462 na kursie 30˚ dostrzeżono kolejny samotny statek (był to należący do brytyjskiego armatora Cereal Trade & Shipping Co Ltd z Londynu parowy frachtowiec Star Point – 5293 ton), za którym to następnie podążono nadając cyklicznie sygnały naprowadzające. Godzinę później o 06:30 w pościg za nieprzyjacielem włączył się U 128, który dopadł go jeszcze przed południem (11:20), posyłając na dno przy pomocy dwóch torped. Także i tym razem na miejsce zatopienia przybył U 462, którego załoga na część okrętu Heysego zajętego w tym czasie ratowaniem I oficera oraz mechanika z zatopionego frachtowca oddała trzykrotny salut. Tego samego dnia pomiędzy 13:55 a 18:50 (kwadrat marynarki EJ 4788) przeprowadzono trzykrotnie już odkładane przez kontakt z wrogiem zaopatrywanie U 128, przekazując na niego: 80 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 14 dni. W trakcie trwania tej operacji na U 462 odebrano polecenie skierowania się do położonego w odległości 130 mil morskich od dotychczasowego miejsca nowego sektora zaopatrzeniowego (kwadrat marynarki EH 65), gdzie zaopatrzyć miano trzy jednostki – U 332 (Liebe), U 134 (Schendel) i U 552 (Popp). Następnego dnia w trakcie marszu w stronę w/w pozycji dokończono przerwaną poprzedniego dnia przez przerwanie węza paliwowego operację zaopatrzeniową, przekazując pomiędzy 13:20 a 20:14 (kwadrat marynarki EH 6564) na okręt Heysego: 4 sztuki torped (ze względu nie dostępność pontonu, który dotychczas używany był przy tego rodzaju przeładunkach do transportu torped użyto ośmiu kamizelek ratunkowych, którymi każda z nich była opasana), 450 l destylatu, 2,500 l oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na 6 dni. W trakcie trwania tej operacji w drugą stronę – na pokład U 462 przekazano obu jeńców z zatopionego poprzedniego dnia frachtowca tj. I oficera Johna i głównego mechanika Johnsona. Dwunastego listopada przebywający aktualnie w kwadracie EH 6545 okręt Vowego o 11:40 spotkał się z U 332 (Liebe), na który to pomiędzy 11:35 a 14:25 przekazał: 55 m3 paliwa, zapas prowiantu na 20 dni oraz 1 m3 oleju silnikowego. Następnego dnia o 05:14 do punktu spotkania (kwadrat marynarki EH 6554) przybył kolejny z w/w okrętów – U 134 (Schendel), na który to pomiędzy 06:30 a 12:10 przekazano: 70 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 15 dni. W trakcie oczekiwania na przybycie ostatniej z zapowiadanych jednostek w dniach 14 – 15 listopada dwukrotnie wymieniano się sygnałami rozpoznawczymi z krążącym w pobliżu U 128 (raz o 16:35 w EH 6546 i drugi raz o 17:40 w EH 6556). Szesnastego listopada o godzinie 06:30 (kwadrat marynarki EH 6552) na kursie 176˚ z pomostu U 462 dostrzeżono zbliżającą się jednostkę Poppa, na którą to następnie pomiędzy 07:46 a 13:15 przekazano: 40 m3 paliwa, prowiant na 25 dni, 0,5 m3 oleju silnikowego oraz Mtr VII Wernera Wiegandta, który odkomenderowany został na U 552 w zastępstwie przekazanego na U 87 chorego członka załogi. Po zakończeniu zaopatrywania okrętu Poppa rozpoczęto oczekiwanie na przybycie kolejnych dwóch jednostek tj. UD 3 (Rigele) i U 505 (Zschech). Cztery dni później 20 listopada o 11:50 (kwadrat marynarki EH 6552) na kursie 315˚ dostrzeżono zbliżający okręt Rigelego, na który to pomiędzy 12:47 a 15:25 przekazano: 55 m3 paliwa, prowiant na 15 dni oraz 2 m3 oleju silnikowego. Dwudziestego drugiego listopada oczekujący w kwadracie EH 6555 na pojawienie się U 505 okręt Vowego spotkał się z dwoma innymi jednostkami: o 05:40 z U 332 i o 06:25 z U 68 (Merten). Na w/w U-booty pomiędzy 06:50 a 07:25 przekazano zapas świeżego prowiantu oraz na prośbę ich dowódców udzielono pomocy medycznej. Tylko jednej prośby nie udało się zrealizować a mianowicie prośby Mertena o przekazanie oleju silnikowego, którego zapasu na pokładzie niestety już nie posiadano. Po zakończeniu w/w operacji wszystkie trzy jednostki rozpoczęły marsz w stronę U 505, który na skutek ataku Hudsona (miał on miejsce 10 listopada na południowy – wschód od Trynidadu) od trafienia bombą odniósł ciężkie uszkodzenia (sam sprawca ataku znajdując się w zasięgu rażenia detonujących bomb uległ zniszczeniu). O 07:35 (kwadrat marynarki EH 6555) na kursie 310˚ z pomostu trzech jednostek dostrzeżono okręt Zschecha. Dwadzieścia pięć minut później w celu zapewniania bezpieczeństwa podwodnemu tankowcowi i uszkodzonemu U 505 jednostki Liebego i Mertena rozpoczęły dozór w odległości 10 mil morskich od nich. Pomiędzy 08:44 a 16:40 na uszkodzoną jednostkę przekazano 25 m3 paliwa oraz zapas świeżego prowiantu. Poza tym w trakcie trwania tej operacji wysłana z U 462 ekipa przy pomocy członków załogi U 505 przystąpiła do wykonywania na nim prowizorycznych napraw. Oprócz w/w działań lekarz jednostki Vowego udzielił też pomocy medycznej rannym członkom załogi okrętu Zschecha, z których będący w najpoważniejszym stanie II WO Gottfried Stolzenburg przeniesiony został na U 462 a w jego zastępstwie na U 505 przeszedł III WO Lt. Helmuth Knoke. Tego samego dnia o 17:05 po zakończeniu wszystkich prac i uporządkowaniu okrętu, w związku z wydaniem prawie wszystkich zapasów rozpoczęto marsz powrotny do bazy. Dwudziestego piątego listopada (kwadrat marynarki DT 7138) z pomostu U 462 dostrzeżono płynący z zapalonymi światłami samotny frachtowiec, o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu. Trzy dni później 28 listopada o 12:00 w kwadracie DG 9311 na polecenie dowódcy wyłowiono a następnie umieszczono pod pokładem dryfującą belę korka. Pierwszego grudnia o 11:00 na przebywającym aktualnie w kwadracie CF 5793 U 462 dokonano przesunięcia czasu na wszystkich zegarach o godzinie do przodu. Pięć godzin później (kwadrat marynarki CF 5815) po odebraniu pochodzącego z włoskiego statku Cortellazzo sygnału s.o.s. rozpoczęto akcję ratunkową, którą przerwano rankiem następnego dnia po odebraniu pochodzącej z BdU depeszy o następującej treści:
Vowe kontynuować marsz powrotny. Nie uczestniczyć w akcji poszukiwawczej. Liczyć się z silnym zagrożeniem ze strony lotnictwa.”.
Piątego grudnia (kwadrat marynarki BF 7613) po raz drugi w ciągu ostatnich kilku dni dokonano przesunięcia czasu o godzinę do przodu. Dwa dni później 7 grudnia o godzinie 08:10 w kwadracie BF 6755 doszło do spotkania U 462 z U 454 (Häcklander), w towarzystwie którego skierował się on w stronę punktu spotkania z eskortą. Półgodziny później w punkcie Pt. 438 obie jednostki spotkały się z przerywaczem zagród minowych Spbr 141 oraz dwoma dozorowcami, w eskorcie których obrały następnie kurs na St. Nazaire, które osiągnęły o 13:39 tego samego dnia. W trakcie trwającego ponad siedem tygodni patrolu (50 dni) U 462 przepłynął 6.225 mil morskich na i 300 mil morskich pod powierzchnią, zaopatrując w tym czasie 16 jednostek.

Patrol 3 (20.01.1943 – 11.03.1943)
20.01. U 462 pod dowództwem Bruno Vowe w ramach swojego trzeciego rejsu zaopatrzeniowego o godzinie 15:57 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się stronę prowadzącej do/z portu śluzy, którą wkrótce potem opuścił wraz z U 608 wypływając na zewnętrzną redę. Następnego dnia o 01:20 (kwadrat marynarki BF 6757) na okręcie Vowego doszło do awarii sterburtowego silnika diesla oraz wycieku paliwa. Ponad trzy godziny później (04:18) po dotarciu na głębsze wody (kwadrat marynarki BF 6778) na polecenie dowódcy przeprowadzono trymowanie okrętu, podczas którego wymknął się on z pod kontroli i zanim opanowano sytuację opadł na głębokość A+68 (148 metrów). O 04:25 U 462 z powrotem pojawił się na powierzchni a o 08:50 przeprowadzono jego drugą próbę trymowania podczas której ponownie wymknął się on z pod kontroli opadając na znajdujące się w tym miejscu na głębokości 140 metrów dno, gdzie pozostał aż do 18:10. Tego samego dnia o 21:50 przeprowadzono trwające do 01:00 22 stycznia trzecie trymowanie, które także nie przyniosło pożądanego rezultatu. Ponad godzinę później o 02:14 w kwadracie BF 6755 rozpoczęto trwającą do 03:50 czwarta próbę (przedtem za burtę wyrzucono ca. 4,5 t lodu), podczas której wykryto wreszcie przyczynę wcześniejszych trzech niepowodzeń, która tkwiła w niekontrolowanym napełnianiu się sterburtowego zbiornika regulacyjnego. Ponieważ usterki tej nie można było usunąć w morzu Bruno Vowe podjął decyzję o powrocie do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. O 14:20 w punkcie Pt. 438 spotkano się z eskortą, w towarzystwie której o 18:50 przybyto do St. Nazaire. Po zakończeniu remontu i ponownym przygotowaniu okrętu do rejsu 19 lutego o 16:13 U 462 opuścił prowadzącą do/z portu śluzę, po czym dwadzieścia cztery minuty później spotkał się z eskortą, w towarzystwie której skierował się w stronę punktu Pt. 438. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 20:20 pożegnano się z eskortą, po czym rozpoczęto samotny marsz korytarzem Morgennebel w stronę pozycji wyjściowej na Biskaje. Tego samego dnia pomiędzy 21:18 a 23:27 w kwadracie BF 6754 okręt Vowego przeprowadził zakończone pomyślnie trymowanie, po czym rozpoczął marsz przez Biskaje. Dwudziestego lutego o 07:30 znajdujący się w aktualnie w kwadracie BF 6791 U 462 zszedł pod wodę rozpoczynając marsz w zanurzeniu, podczas którego płynął na głębokości A-20 (60 metrów). Następnego dnia po mającym miejsce o 17:32 (kwadrat marynarki BF 7361) wynurzeniu obsada wachty, która pojawiła się na pomoście zameldowała o dostrzeżeniu wycieku ropy z części dziobowej okrętu. Ze względu na zapadające ciemności, które uniemożliwiły przeprowadzenie poszukiwań przyczyny w/w wycieku odłożono je na dzień następny. W nocy płynący na powierzchni U 462 skutecznie wymanewrował dostrzeżone w pobliżu światła należące do niezidentyfikowanej jednostki. Po nadejściu dnia o 07:00 Bruno Vowe nakazał zastopowanie jednostki i przeprowadzenie kontroli szczelności w celu odlezienia miejsca wycieku. W jej wyniku ustalono, że wyciekające paliwo pochodzi z nieszczelnego zbiornika nr 6. Wkrótce potem Bruno Vowe nadał do BdU depeszę o następującej treści:
Pomimo znacznego wycieku, kontynuuję zadanie.”.
Kilka godzin później na U 462 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
Vowe z najwyższą prędkością marszową kierować się do BD 81. Meldować o dotarciu.”.
Dwudziestego trzeciego lutego kierujący się w stronę nakazanej pozycji okręt Vowego o 13:50 w kwadracie BE 8564 zmuszony był wykonać alarmowe zanurzenie, uciekając pod wodę przez nadlatującą łodzią latającą. Popołudniu następnego dnia z pomostu U 462 dostrzeżono sylwetkę samotnego statku, którego następnie pomyślnie wyminięto. W południe 25 lutego zgodnie z rozkazem osiągnięto kwadrat BD 81, gdzie następnego dnia o 03:00 (kwadrat marynarki BD 8111) spotkano się z U 358 (Manke) i U 707 (Gretschel). W ich towarzystwie skierowano się następnie w stronę kwadratu BD 5777, gdzie pomiędzy 10:35 a 12:15 na pierwszy z nich (U 358) przekazano 21 m3 paliwa. W trakcie trwania tej operacji o 11:28 na miejsce spotkania przybył kolejny U-boot – U 303 (Heine). Tego samego dnia pomimo wiejącego z siłą 5 i ciągle wzrastającego wiatru przeprowadzono dwie kolejne operacje zaopatrzeniowe przekazując:
- pomiędzy 13:15 a 14:35 na U 707: 21 m3 paliwa (w trakcie ustanawiana połączenia pękł wąż paliwowy, którego w miarę szybko udało się naprawić),
- pomiędzy 18:29 a 20:14 na U 303: 17 m3 paliwa oraz przeprowadzono wizytę medyczną (Dr. Walter Mebert) i techniczną (dwóch członków załogi).
W czasie ostatniej z w/w operacji warunki pogodowe uległy dalszemu pogorszeniu (wiatr osiągnął siłę 7 a morze stan 6 stopni w skali Beauforta) czyniąc niemożliwym przekazanie prowiantu oraz powrót na pokład U 462 wysłanych na U 303 członków załogi. Jakby tego było mało w trakcie wyciągania z wody węża paliwowego doszło do pęknięcia rufowego przecinaka sieci zagrodowych w wyniku czego za burtę zrzuconych zostało piętnastu członków załogi, których na szczęście udało się w komplecie uratować. Dwudziestego siódmego lutego o 13:55 (kwadrat marynarki BD 5777) z pomostu okrętu Vowego dostrzeżono zbliżającego się U-boota, którym okazał się być U 604 (Höltring). Korzystając z poprawy aury pomiędzy 15:42 a 16:28 na jednostkę Höltringa przekazano zgodnie ze zgłoszonym przez niego zapotrzebowaniem 1 sztukę odbiornika Fu.M.B oraz 8 sztuk lornetek. Wieczorem o 20:05 w kwadracie BD 8111 U 462 spotkał się z dwoma kolejnymi okrętami – U 454 (Hackländer) i ponownie z U 303, na które to następnie przekazał:
- pomiędzy 21:04 a 22:43 na U 454: 20 m3 paliwa,
- pomiędzy 22:35 a 23:32 (kwadrat marynarki BD 8114) na U 303 zapas prowiantu na 10 dni oraz zabrał z powrotem trzech swoich członków załogi (lekarz + 2 mechaników).
Dwudziestego ósmego lutego o 09:42 (kwadrat marynarki BD 8111) spotkano się z kolejnym okrętem – U 628 (Hasenchar), w towarzystwie którego rozpoczęto następnie marsz w stronę nieodległego a przypadającego na kwadrat BD 49 nowego sektora zaopatrzeniowego. W trakcie jego trwania pomiędzy 11:59 a 12:20 na pokład jednostki Hasenschara przekazano jedną sztukę odbiornika Fu.M.B. wraz anteną. Dwadzieścia minut po zakończeniu tej operacji (kwadrat marynarki BD 4999) nawiązano kontakt wzrokowy z pierwszą z dwóch zapowiadanych jednostek – U 332 (Hütteman), na którą to pomiędzy 14:17 a 19:33 przekazano: 55 m3 paliwa, 2 m3 oleju silnikowego, zapas prowiantu na 14 dni, jednocześnie zabierając z jego pokładu chorego głównego mechanika Oblt. (Ing) Hansa-Helmuta Fuchslochera. W trakcie trwania w/w operacji o 17:40 na miejsce spotkania przybył drugi z zapowiadanych okrętów – U 603 (Bertelsmann), na który to pomiędzy 20:37 a 23:14 przekazano 50 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 7 dni, jednoczenie przyjmując na pokład chorego członka załogi okrętu Bertelsmanna – MaschMt. Eisermanna. Pierwszego marca ponownie w kwadracie BD 8111 o 08:35 U 462 spotkał się z kolejnymi jednostkami – U 383 (Kremser), U 753 (von Mannstein), U 91 (Walkerling) i U 226 (Borchers), na które to jeszcze tego samego dnia przekazał:
- pomiędzy 11:10 a 14:04 na U 383: 23 m3 paliwa oraz prowiant,
- pomiędzy 13:06 a 16:06 na U 753: 17 m3 paliwa, prowiant na 5 dni a także chorego Oblt.(Ing)Hansa-Helmuta Fuchslochera (spowodowane to było faktem, że jednostka von Mannsteina znajdowała się w rejsie powrotnym).
- pomiędzy 15:08 a 17:38 na U 226: 25 m3 paliwa, 1 odbiornik Fu.M.B. oraz prowiant na 10 dni,
- pomiędzy 18:07 a 22:43 na U 91: 35 m3 paliwa, 1 egzemplarz Metoxa oraz prowiant na 10 dni.
Poza tym okręt Walkerlinga pobrał też przeznaczoną dla U 92 kotwę do motoru sterów głębokości. Następnego dnia o 11:09 do punktu spotkania (kwadrat marynarki BD 8112) przybyły kolejne jednostki – U 653 (Feiler) i U 621 (Kruschka). Pomiędzy 12:15 a 20:05 na pierwszą z nich przekazano: 1,6 m3 wody pitnej, 65 m3 paliwa, 1 m3 oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na 14 dni. W trakcie trwania tej operacji o 13:23 na miejsce spotkania przybył U 600 (Zurmühlen), na który to równolegle do prowadzonych prac pomiędzy 13:26 a 14:30 przekazano 1,1 m3 oleju silnikowego, 50 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 10 dni. Pomiędzy 15:07 a 20:21 w ten sam sposób zaopatrzono też U 621, na który to przekazano: 1 m3 oleju silnikowego, 76 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 8 dni. Trzeciego marca o 14:49 (kwadrat marynarki BD 8111) na kursie 110˚ z pomostu U 462 dostrzeżono sylwetkę kolejnego okrętu, którym był idący na bliski wschód U 180 (Musenberg), na który to następnie pomiędzy 15:45 a 19:55 przekazano: 60 m3 paliwa, 600 l oleju silnikowego, prowiant na 14 dni, 1 sztukę detektora Metox oraz dużą ilość skrzynek z częściami zamiennymi. O 17:26 do okrętów dołączył kolejny – U 426 (Schamong), na który to pomiędzy 19:22 a 02:56 dnia następnego przekazano: 2 m3 oleju silnikowego, prowiant na 21 dni oraz 85 m3 paliwa. O 03:01 w związku z wydaniem prawie wszystkich zapasów Bruno Vowe zarządził rozpoczęcie marszu powrotnego. Jedenastego marca o 06:36 w punkcie Pt. Gabel U 462 spotkał się z przerywaczem zagród minowych, w towarzystwie którego skierował się w stronę bazy. Pomiędzy 13:37 a 17:25 w związku z niskim stanem wody cumowano przy burcie okrętu patrolowego SG2. Trzydzieści pięć minut później po podniesieniu się stanu wody osiągnięto Bordeaux, kończąc trwający ponad trzy tygodnie rejs zaopatrzeniowy (2 + 22 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 3.308 mil morskich na i 184 mile morskie pod powierzchnią, zaopatrując szesnaście jednostek.

Patrol 4 (01.04.1943 – 24.04.1943)
01.04. U 462 pod dowództwem Bruno Vowe w ramach swojego czwartego rejsu zaopatrzeniowego z pilotem na pokładzie oraz w towarzystwie eskorty o 15:08 opuścił Bordeaux rozpoczynając marsz Żyrondą w stronę jej ujścia. Po osiągnięciu Le Verdon spotkano się z kolejną eskortą, w towarzystwie której wraz z U 177 rozpoczęto marsz w stronę punktu Pt. Gabel (marsz ten trwał od 19:10 do 22:25). Następnego dnia na U 462 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
Vowe z zachowaniem wszystkich możliwych środków ostrożności iść z najwyższą prędkością przez Biskaje w stronę BD 20.”.
Czwartego kwietnia idący na powierzchni okręt Vowego został zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz trwającego do 13:35 pobytu pod wodą przez nieprzyjacielską łódź latającą. Dwa dni później 7 kwietnia o 08:30 U 462 osiągnął przypadający na kwadrat BD 34 sektor zaopatrzeniowy, rozpoczynając następnie powolne krążenie w oczekiwaniu na przybycie zapowiadanych jednostek. O 14:35 (kwadrat marynarki BD 3452) na umówione miejsce przybył U 413 (Poel), na który to pomiędzy 15:35 a 17:32 przekazano: 15 m3 paliwa, 0,6 m3 oleju silnikowego oraz prowiant na 5 dni. Następnego dnia o 09:56 w kwadracie BD 3455 U 462 spotkał się z kolejnymi jednostkami – U 415 (Neide), U 229 (Scheteling) i U 381 (von Pückler). Ostatnia z nich pomiędzy 10:50 a 14:00 w pewnym oddaleniu od pozostałych rozpoczęła pełnienie dyżuru strażniczego. W tym czasie okręt Vowego na pozostałe dwa okręty przekazał:
- pomiędzy 11:04 a 15:00 na U 415: 75 m3 paliwa oraz przeznaczony dla U 618 zapas prowiantu na 28 dni i okablowanie dla detektora Metox.
- pomiędzy 11:04 a 15:00 na U 229: 1 m3 oleju silnikowego.
W trakcie trwania w/w operacji o 12:00 na miejsce spotkania przybył kolejny okręt - U 86 (Schug), który rozpoczął oczekiwanie na swoją kolej. Tego samego dnia korzystając z dobrej aury przeprowadzono następne operacje zaopatrzeniowe, przekazując:
- pomiędzy 15:00 a 15:35 (kwadrat marynarki BD 3458) na U 381: 12,5 m3 oleju silnikowego.
- pomiędzy 15:28 a 16:14 na U 86 : prowiant oraz 1 egzemplarz odbiornika Fu.M.B,
- pomiędzy 15:36 a 16:16 na U 415: dodatkowe 2 m3 oleju silnikowego,
- pomiędzy 16:30 a 18:45 na U 229: 21 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 10 dni.
W trakcie zaopatrywania ostatniej z w/w jednostek zaobserwowano przybycie kolejnej – U 438 (Heinsohn), na którą to pomiędzy 17:40 a 19:42 w kwadracie BD 3446 przekazano: 22 m3 paliwa. Dziewiątego kwietnia o 12:25 (kwadrat marynarki BD 3453) na kursie 285˚ dostrzeżono zbliżanie się następnego U-boota – U 523 (Pietzsch), na który to pomiędzy 12:43 a 13:28 przekazano 1 egzemplarz odbiornika Fu. M. B. Po zakończeniu zaopatrywania w/w jednostki zgodnie z poleceniem dowództwa skierowano się w stronę nowego sektora zaopatrzeniowego, który przypadał na kwadrat BD 25. Następnego dnia o 20:51 w nakazanym sektorze (kwadrat marynarki BD 2586) U 462 nawiązał kontakt wzrokowy ze znajdującym się na kursie 230˚ U 598 (Holtorf). Wkrótce potem pomimo wzburzonego morza ustanowiono połączenie pomiędzy oboma jednostkami (praca na pokładzie U 462 była utrudniona przez otwierającą i zamykającą się w rytm falowania kalpę schowka węża paliwowego) ale zanim zdołano rozpocząć przekazywanie paliwa doszło do pęknięcia węza paliwowego, którego po wyłowieniu z wody zniesiono pod pokład w celu przeprowadzenia jego naprawy. O 22:28 w związku z w/w warunkami pogodowymi Bruno Vowe postanowił przesunąć całą operację na dzień następny. Zgodnie z tym zamiarem 11 kwietnia przy nadal niezbyt sprzyjających warunkach pomiędzy 12:48 a 20:46 w kwadracie BD 2582 na okręt Holtorfa przekazano: 89 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na 21 dni. W trakcie trwania tej operacji na miejsce spotkania o 17:00 przybyły kolejne dwie jednostki – U 134 (Brosin) i U 306 (v. Trotha), na które to jeszcze tego samego dnia zdołano przekazać:
- pomiędzy 19:15 a 19:58 na U 134: 14,5 m3 paliwa, po czym doszło do pęknięcia węża paliwowego, którego na szczęście zdołano wyłowić z wody,
- pomiędzy 22:20 a 23:19 na U 306: zapas prowiantu.
Następnego dnia pomiędzy 13:29 a 14:52 (kwadrat marynarki BD 2552) ponownie ustanowiono połączenie z jednostką Brosina, na którą to zanim po raz drugi pękł wąż paliwowy zdołano przekazać 50 m3 paliwa. Po naprawie węża pomiędzy 16:00 a 00:14 dnia 13 kwietnia na U 134 przekazano jeszcze: 28 m3 paliwa, 2 m3 oleju silnikowego, prowiant na 5 dni oraz zabrano z jego pokładu chorego MaschGfr Martina Reckzeha. Od 18:08 równolegle do prowadzonej operacji rozpoczęto też trwające do 01:34 zaopatrywanie U 306 na który to przekazano: 90 m3 paliwa, 300 l destylatu oraz zapas prowiantu na 19 dni. Podczas rozłączania węża paliwowego po dopiero co zakończonej operacji zaopatrzeniowej, pechowo zaczepił on o stery głębokości jednostki von Trothy, w wyniku czego doznał trzykrotnego przebicia. Tego też dnia (tj. 13 kwietnia) w kwadracie BD 2552 U 462 spotkał się z kolejnym okrętem – U 631 (Krüger), na który to pomiędzy 15:11 a 19:55 przekazał: 90 m3 paliwa, prowiant na 5 dni oraz części zamienne. Czternastego kwietnia w związku z nieprzeprowadzaniem w tym dniu żadnych operacji zaopatrzeniowych dokonano przeglądu, konserwacji i naprawy sprzętu używanego w/w operacjach. Jedynym miłym przerywnikiem tego dnia była specjalna depesza ze sztabu 12 Flotylli U-bootów skierowana do jednego z członków załogi – ObGfr Gerharda Brücknera o następującej treści:
Do U 462 dla ObGfr Brücknera. Przybyła córka. Żona i dziecko zdrowe. 12 Flotylla.”.
Piętnastego kwietnia o 18:10 (kwadrat marynarki BD 2553) U 462 nawiązał kontakt wzrokowy ze znajdującym się na kursie 340˚ U 706 (von Zitzewitz), na który to pomiędzy 19:10 a 23:26 przekazał: 76 m3 paliwa, 2,6 m3 oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na 15 dni – jednocześnie zabierając z jego pokładu chorego MtrGfr Bastela. Dwa dni później 17 kwietnia o 10:45 w kwadracie BD 2585 spotkano się z kolejnym okrętem – U 260 (Purkhold), na który to pomiędzy 12:00 a 15:26 przekazano: 45 m3 paliwa, 1 m3 oleju silnikowego oraz prowiant na 7 dni. Także i tym razem z pokładu zaopatrywanej jednostki zabrano chorego członka załogi – MtrGfr Waltera Pleinersa lub Pleinesa. O 17:17 (kwadrat marynarki BD 2591) do obu jednostek (U 462 i U 260) dołączyła kolejna – U 168 (Pich), razem z którą skierowały się one w stronę kolejnego podwodnego tankowca – U 487 (Metz). O 20:00 i 21:20 w kwadracie BD 2552 do idących na spotkanie z U 487 okrętów dołączyły dwa kolejne – U 584 (Deecke) i U 270 (Otto). Osiemnastego kwietnia o 11:51 (kwadrat marynarki BD 2585) na prawo przed dziobem dostrzeżono poszukiwany tankowiec, na który to pomiędzy 12:28 a 14:56 przekazano lornetki, odbiorniki Metox oraz wykorzystywany w operacjach zaopatrzeniowych 3 metrowy ponton. Cztery minuty później po pożegnaniu się z wszystkimi jednostkami rozpoczęto marsz powrotny do bazy. Dwudziestego kwietnia (kwadrat marynarki BE 1899) w związku z wypadającymi na ten dzień urodzinami wodza Adolfa Hitlera, o 10:00 Bruno Vowe zarządził uroczystą musztrę swojej załogi. Tego samego dnia o 17:59 odebrano też pochodzącą z 12 Flotylli U-bootów depeszę o następującej treści:
FT do U 462: Małżeństwo (MtrGfr) Hamela, Erwina zawarte zostało 15.04.”.
Pomiędzy 21 a 22 kwietnia w celu wyminięcia dostrzeżonego konwoju Bruno Vowe zmuszony był do zmiany dotychczasowego kursu. Wieczorem 22 kwietnia płynący na powierzchni U 462 dwukrotnie zmuszony był wykonać alarmowe zanurzenie chowając się pod wodę przed nadlatującym samolotem (raz o 18:15 i drugi raz o 19:25). Następnego dnia o godzinie 00:55 (kwadrat marynarki BF 4936) po raz trzeci musiano wykonać alarmowe zanurzenie uciekając pod wodę przed nadlatującym samolotem, który w ślad za okrętem zrzucił serię czterech bomb głębinowych. Na szczęście dla U 462 ich detonacje spowodowały powstanie tylko lekkich uszkodzeń. O 05:08 okręt Vowego po raz drugi w ciągu tego dnia został zaatakowany przez nieprzyjacielski samolot, który pomimo postawionej przez niego zapory ogniowej oprócz ostrzału z działek pokładowych zdołał zrzucić też cztery bomby głębinowe, które na szczęście chybiły celu. Dwudziestego czwartego kwietnia o 09:12 U 462 osiągnął punkt Pt. Gabel, gdzie spotkał się z wysłaną mu naprzeciw eskortą, w towarzystwie której skierował się w stronę położonego u ujścia Żyrondy portu Le Verdon. Tego samego dnia w związku z niskim stanem wody pomiędzy 16:06 a 17:10 (kwadrat marynarki BF 9131) okręt Vowego stał na kotwicy. Nieco ponad dwie godziny później o 19:23 U 462 zawinął do Bordeaux. W trakcie trwającego ponad trzy tygodnie (23 dni) rejsu przepłynięto 3.371 mil morskich na i 238 mil morskich pod powierzchnią zaopatrując w tym czasie 14 U-bootów (wydano im m.in.: 627 m3 paliwa, 8,5 m3 oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na łączną ilość 122 dni).

Patrol 5 – pierwsza próba wyjścia (17.06. – 23.06.1943)
17.06. U 462 pod dowództwem Bruno Vowe w ramach swojego piątego rejsu zaopatrzeniowego z pilotem na pokładzie oraz w towarzystwie eskorty o 16:35 rozpoczął marsz Żyrondą w stronę jej ujścia. O 21:20 po osiągnięciu Pauliac zacumowano przy burcie niszczyciela Z 24, gdzie spędzono tak nadchodzącą noc. Następnego dnia o 08:05 ruszono w dalszą drogę w stronę Le Verdon, przybywając na jego redę o 18:20. Po spędzeniu tam kolejnej nocy i zaokrętowaniu Oblt.(Ing) Bluncka o 06:31 w towarzystwie eskorty ruszono w dalszą drogę, płynąc za przerywaczem zagród minowych. Ze względu na duże zagrożenie ze strony min, podczas tego marszu cała załoga za wyjątkiem przebywającej we wnętrzu okrętu obsady centrali i przedziału silników diesla znajdowała się na pokładzie ubrana w kamizelki ratunkowe. O 14:50 po osiągnięciu linii głębokości 70 metrów przerywacz zawrócił do bazy a parę minut później pieczę nad U 462 przejęły dwa trałowce. O 20:28 (kwadrat marynarki BF 9125) na kursie 320˚ dostrzeżono bratni U-boot, którym okazał się być idący na patrol U 382 (Koch). Siedem minut później nastąpiło pożegnanie U 462 z eskortą, który od tego momentu wraz U 382 rozpoczął forsowanie Biskajów. Wieczorem o 22:50 w związku z uzyskaniem namiaru na zbliżający się kontakt obie jednostki wykonały alarmowe zanurzenie. Wkrótce po mającym miejsce o 08:15 wynurzeniu na U 462 zauważono, że w pobliżu nie ma okrętu Kocha oraz, że poczwórne działko kal. 20 mm jest uszkodzone. Tego samego dnia nawiązano kontakt radiowy z U 382, z którego dowódcą Bruno Vowe ustalił punkt ponownego spotkania, który przypadał na kwadrat BF 3766. Ponieważ do umówionego spotkania jednak nie doszło, w godzinach porannych 21 czerwca z pomocą obu dowódcom przyszło FdU West, które nakazało im o 09:00 spotkać się w kwadracie BF 8241 a następnie razem ruszyć w dalsza drogę. Wiadomość ta dotarła jednak na U 462 dopiero o godzinie 11:57, w związku z czym Bruno Vowe chcąc nie chcąc trzy minuty później zmuszony był wydać rozkaz zawrócenia i skierowania się w stronę wyznaczonego punktu spotkania. O 12:15 (kwadrat marynarki BF 7366) idący na powierzchni U 462 stał się celem ataku grupy pięciu nieprzyjacielskich maszyn, które pomimo postawionej na polecenie Bruno Vowe zapory ogniowej rozpoczęły wykonywanie ataków, prowadząc ostrzał z broni pokładowej oraz zrzucając posiadany ładunek bomb głębinowych. Na skutek w/w ostrzału ciężkie obrażenia odnieśli: ObBtsMt Heinz Thiel, BtsMt Heinz Fischer, MtrOGfr Ferdinand Brunnbauer, MtrGfr Hans Poschmann a lekkie: WO Lt. Helmuth Knoke. (w trakcie pojedynku artylerzyści U 462 zgłosili prawdopodobne zastrzelenie jednego z napastników, co jednak nie znalazło potwierdzenia po alianckiej stronie). Wkrótce po zniesieniu rannych pod pokład na polecenie dowódcy wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą do 19:00. W trakcie podwodnego marszu pomimo udzielonej przez dr. Waltera Meberta pomocy medycznej na skutek odniesionych obrażeń o 14:30 zmarł MtrOGfr Ferdinand Brunnbauer. Wkrótce po wynurzeniu dostrzeżono, że okręt pozostawia za sobą bardzo dobrze widoczny ślad ropy, która jak to niebawem ustalono wyciekała z uszkodzonego zbiornika nr 7. W związku z w/w uszkodzeniem oraz stratami w załodze Bruno Vowe postanowił przerwać rejs i zawrócić do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Tego samego też dnia o 21:23 w kwadracie BF 8151 przeprowadzono morski pogrzeb zmarłego członka załogi. W godzinach porannych 22 czerwca kierujący się na ujście Żyrondy okręt trzykrotnie zmuszony był uciekać pod wodę przed nadlatującymi samolotami. Po południu o 13:35 w kwadracie BF 8319 U 462 spotkał się z wysłaną mu naprzeciw, składającą się z dwóch torpedowców T 2 i T 5 eskortą. Dwie minuty później nad okrętami pojawiło się dziewięć samolotów Ju.88, które następnie rozciągnęły nad nimi parasol powietrzny. Następnego dnia o 05:40 w punkcie Pt. Gabel do eskorty dołączył przerywacz zagród minowych, który płynąc przed okrętami torował im drogę przez zagrożony minami akwen. Tego samego dnia po południu już bez żadnych znaczących wydarzeń o 13:55 U 462 dotarł do bazy w Bordeaux, przekazując o 14:45 na brzeg rannych członków załogi.

Patrol 5 – druga próba wyjścia (28.06.1943 – 06.07.1943)
28.06. po dokonaniu napraw oraz uzupełnieniu składu załogi U 462 pod dowództwem Bruno Vowe o 15:05 opuścił Bordeaux, kierując się w stronę Le Verdon, na redę którego przybył o 21:10. Tego samego dnia na wspomnianej już wyżej redzie pomiędzy 21:18 a 22:23 przeprowadzono trymowanie okrętu, poczym po zacumowaniu do boi spędzono tak nadchodzącą noc. Następnego dnia o godzinie 06:00 wraz z włoskim okrętem podwodnym J-28 i U 160 (von Pommer-Esche) oraz w eskorcie przerywacza zagród minowych i 2 trałowców opuszczono Le Verdon. O 09:08 w kwadracie BF 6892, w pobliżu idącego na czele grupy przerywacza detonowała mina, która spowodowała jego uszkodzenie oraz konieczność zawrócenia do bazy. Trzydzieści siedem minut później (09:55) do pomniejszonego o w/w jednostkę zespołu dołączył kolejny U-boot, którym był U 466 (Thäter). Po południu o 12:45 (kwadrat marynarki BF 6851) do w/w grupy dołączyły następne dwa U-booty - U 386 (Albrecht) i U 359 (Förster) oraz towarzyszące im jako eskorta przerywacz zagród minowych Spbr. 5 oraz dwa trałowce. O 14:30 po osiągnięciu głębokiej wody idący na czele kolumny okrętów Spbr.5 zawrócił do bazy. Pomiędzy 14:57 a 16:09 w kwadracie BF 6845 na wszystkich U-bootach przeprowadzono zakończony pomyślnie manewr próbnego zanurzenia. Wkrótce po jego zakończeniu rozpoczęto dalszy marsz w stronę pozycji wyjściowej, płynąc w następującej formacji: trałowiec M 28, U 160, U 466, trałowiec M 27, U 462, J-28, trałowiec M 344 (w trakcie jego trwania nad okrętami przeleciał należący do V./KG 40 zespół sześciu samolotów typu Ju 88). O 22:10 po osiągnięciu kwadratu BF 9125 eskorta zawróciła do bazy a pięćdziesiąt minut później wszystkie U-booty schowały się pod wodą, rozpoczynając następnie podwodny marsz. Następnego dnia o 05:30 U 462 z powrotem pojawił się na powierzchni nie zauważając jednak w pobliżu U 160, którego napotkał dopiero ponad dwie godziny później (o 07:40). Godzinę po spotkaniu obie jednostki ponownie schowały się pod wodę, po czym jakiś czas później hydroakustyk U 462 zameldował o zarejestrowaniu dźwięków oraz odgłosów charakterystycznych dla uderzających o wodę pocisków, które tak szybko jak się pojawiły tak i zanikły. Po południu, z powrotem płynące na powierzchni oba U-booty pomyślnie wymanewrowały dostrzeżoną nieco wcześniej przez ich wachtowych niezidentyfikowaną jednostkę nawodną. O 16:00 w związku z wykryciem zbliżającego się kontaktu lotniczego wykonano alarmowe zanurzenie, kontynuując dalszy marsz pod wodą, w trakcie którego o 16:40 i 17:20 po stronie sterburty, na średnim dystansie zarejestrowano najpierw trzy a następnie dwie detonacje. Tego samego dnia wieczorem o 21:38 U 462 i U 160 ponownie musiały uciekać pod wodę przed zbliżającym się samolotem. Wkrótce potem przy pomocy podwodnego telefonu obaj dowódcy ustalili, że tę noc spędzą na marszu w zanurzeniu oraz, że wspólne wynurzenie nastąpi o 06:30. Zgodnie z tymi ustaleniami 1 lipca tuż po wynurzeniu z pomostu okrętu Vowego dostrzeżono jednostkę von Pommer-Eschego. Wczesnym popołudniem płynące na powierzchni U-booty pomyślnie wyminęły dostrzeżony wcześniej przez ich wachtowych pojedynczy parowiec. O 15:00 z pomostu U 462 wypuszczono w powietrze dwa pozoratory radarowe Aphrodite, z których jeden o średnicy 67 cm na skutek defektu wkrótce potem spadł za jego rufą i musiał zostać rozstrzelany przez U 160, podczas gdy drugi z pozoratorów o średnicy 80 cm bez problemów wzbił się w niebo. Siedemnaście minut później w związku z dostrzeżeniem wyłaniających się za linii horyzontu czubków masztów niezidentyfikowanej jednostki oba U-booty zmuszone były wykonać alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem na średnim dystansie zarejestrowano odgłosy detonacji bomb głębinowych. Późnym popołudniem po wynurzeniu z pomostu U 462 dokonano kolejnej próby wypuszczenia w powietrze pozoratora Aphrodite. Nadchodzącą noc z 1 na 2 lipca obie jednostki spędziły w zanurzeniu kontynuując do 06:30 podwodny marsz. Drugiego lipca o 14:05 (kwadrat marynarki BF 7834) z pomostu U 462 ponownie wypuszczono w powietrze pozorator Aphrodite, który ze względu na czerwony kolor balonu został omyłkowo wzięty przez dowódcę U 160 za oznaczającą kontakt z wrogim czerwoną flagę i w związku z czym ten niezwłocznie wykonał alarmowe zanurzenie. O 15:44 płynące od ponad godziny z powrotem na powierzchni oba okręty zaskoczone zostały przez należący do 224 Sqn RAF nieprzyjacielski samolot B-24 Liberator, który błędnie zidentyfikowano jako łódź latającą Catalina. Zaalarmowany meldunkiem o kontakcie z wrogiem Bruno Vowe niezwłocznie nakazał wywiesić czerwoną flagę oraz wykonać alarmowe zanurzenie. Zanim jednak zarządzony manewr wykonano ze względu na fakt, że nieprzyjacielską maszynę do obu jednostek dzieliło jeszcze od 2000 do 3000 metrów Bruno Vowe nakazał wstrzymać czasowo jego wykonywanie, ponownie obsadzić artylerię przeciwlotniczą i otworzyć w kierunku napastnika ogień zaporowy. Dzięki tej decyzji i skutecznie prowadzonemu ostrzałowi udało się artylerzystom U 462 udaremnić atak Liberatora na U 160, który wkrótce potem wykonał alarmowe zanurzenie. W tym czasie na jednostce Vowego, przełączono napęd na oba silniki elektryczne dzięki czemu spadła jego prędkość marszowa, co z kolei spowodowało, że nieprzyjacielska maszyna która obrała go sobie za kolejny cel przeleciała przed jego dziobem. Wkrótce potem Bruno Vowe nakazał opuścić pomost i rozpocząć alarmowe zanurzanie (aby przyspieszyć ten manewr wszyscy wolni od obowiązków członkowie załogi mieli niezwłocznie przejść na dziób okrętu). W momencie kiedy U 462 osiągnął głębokość 40 metrów w jego pobliżu detonowało pięć bomb głębinowych, które oprócz silnego nim wstrząśnięcia spowodowały także i awarię zasilania. Po mającym miejsce o 20:00 wynurzeniu stwierdzono, że część dziobowa okrętu znajduje się wciąż pod wodą, która przy silniejszych falach podchodzi nawet na wysokość pokładu pomostu (z tego też powodu Bruno Vowe prewencyjnie nakazał zamknąć prowadzący z niego do wnętrza jednostki właz). Po kolejnym szasowaniu balastu udało się wynurzyć dziób, choć utrzymanie okrętu na równej stępce okazało się trudne do wykonania. Przyczyna tych problemów jak to wkrótce potem ustalono tkwiła w nieszczelności uszkodzonych zbiorników 3, 5 i B, których naprawy niezwłocznie się podjęto. W takcie ich trwania w pobliżu niezdolnego do zanurzania U 462 przez cały czas krążył U 160 zapewniając mu osłonę przeciwlotniczą. O 21:00 detektor na obu jednostkach zarejestrował zbliżanie się kontaktu lotniczego, który kwadrans później zidentyfikowano jako łódź latającą Sunderland. Pomimo skutecznego ognia zaporowego, który trzymał napastnika na dystans od obu okrętów o 21:23 Bruno Vowe nadał do dowództwa dość nerwowy meldunek o następującej treści:
Zaatakowany przez dwa lub więcej samolotów. Jestem ścigany – U 462.”.
Było to dość dziwne zachowanie ze strony dowódcy U 462 bowiem dopiero o 22:07 na obu okrętach zarejestrowano zbliżanie się kolejnego kontaktu, który wkrótce potem zidentyfikowano jako drugą łódź latającą typu Sunderland. Także i tym razem postawiona przez obie jednostki zapora ogniowa powstrzymała napastników na dystans, co w odpowiednim momencie wykorzystał U 160 wykonując alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem główny mechanik U 462 zameldował o ponownej gotowości okrętu do wykonania manewru zanurzania, które zaraz po odparciu kolejnego ataku niezwłocznie przeprowadzono. Po spędzeniu nocy na podwodnym marszu w stronę nieodległych wybrzeży Hiszpanii o 06:33 trzeciego lipca U 462 z powrotem pojawił się na powierzchni obierając kurs powrotny na bazę w Bordeaux. Siedemnaście minut po wynurzeniu w związku z dostrzeżeniem przez wachtowych wyłaniającej się za linii horyzontu sylwetki samotnego frachtowca Bruno Vowe zmuszony był do zmiany dotychczasowego kursu w celu jej wyminięcia. O 07:18 uzyskano kolejny kontakt, tym razem jednak z czterosilnikowym samolotem w kierunku którego niezwłocznie otworzono ogień zaporowy, po czym dwie minuty później w najdogodniejszym do tego momencie schowano się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. Wczesnym popołudniem w związku z powoli wyczerpującymi się oraz przegrzewającymi się bateriami akumulatorów a także istniejącym zagrożeniem ze strony lotnictwa Bruno Vowe nakazał posadzić okręt na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 140 metrów dnie, gdzie przebywał on do 20:00 (w celu zaoszczędzenia baterii wyłączono wszystkie zbędne mechanizmy oraz oświetlenie). Wkrótce po wynurzeniu na U 462 odebrano pochodzącą z FdU West depeszę, która informowała Bruno Vowe, że w godzinach porannych 5 lipca jego okręt zostanie przejęty przez wysłane mu naprzeciw niszczyciele lub torpedowce oraz przez mające zapewnić osłonę zespołowi samoloty Ju.88. Tego samego też dnia ponownie spotkano się z U 160, który rozpoczął eskortowanie U 462 w stronę umówionego punktu spotkania. Piątego lutego o godzinie 06:35 (kwadrat marynarki BF 8494) z pomostów obu U-bootów dostrzeżono zbliżające się dwie jednostki nawodne, którymi okazały się być torpedowce Möwe i Jaguar. Pomiędzy 07:50 a 08:03 przy pomocy jolki z torpedowca Möwe na pokład U 160 przekazano amunicję do działek kal. 20 mm, części zamienne do sprężarki Junkersa, najnowsze nastawy do maszyny szyfrującej oraz zapas świeżego prowiantu. Tą samą jolką przewieziono też na pokład torpedowca Möwe dwóch rannych członków załogi U 462 – MtrObGfr Heinza Ferbera i MechGfr Wieganga. Wkrótce potem nastąpiło pożegnanie z U 160, który po zakończeniu zadania eskortowania jednostki Vowego ponownie podjął marsz w stronę wyznaczonego mu sektora operacyjnego. Jakiś czas potem nad mini konwojem zgodnie z ustaleniami pojawiły się samoloty Ju.88, które zapewniały mu powietrzną osłonę do późnych godzin popołudniowych. Następnego dnia o 06:15 osiągnięto punkt Pt. Gabel, gdzie pieczę nad okrętem Vowego przejął kolejny zespół eskorty, który doprowadził go do Le Verdon. Tego samego dnia o 15:06 U 462 osiągnął Bordeaux, gdzie niemal z marszu przystąpiono do jego naprawy.

Po powrocie z kolejnej nieudanej próby wyjścia na rejs zaopatrzeniowy Bruno Vowe spotkał się z następną reprymendą (poprzednia była po pierwszym powrocie) ze strony dowództwa na temat podjętych przez niego działań w związku kontaktem z wrogiem i tak w podsumowaniu do tego rejsu zapisano:
(…)2 lipca, 15:44 działania okrętów po wykryciu samolotu były złe. Nie ogłoszono alarmu, a okręty zostały całkowicie zaskoczone. Jasny horyzont i umiarkowana widoczność, płynięcie w tandemie z silnym uzbrojeniem przeciwlotniczym – zgodnie z rekomendacją i zaleceniami BdU –tworzyło podstawy do skutecznej i szybkiej obrony. Zanurzenie zaraz po tym jak samolot przeleciał nad okrętem nie zrzucając bomb także było złe, w związku z faktem, że okręt nie osiągnął prędkości wystarczającej do szybkiego zanurzenia. Bomby zrzucone podczas zanurzania mogły doprowadzić do prawdopodobnego zniszczenia okrętu. (…)
Reprymendy te miały wpływ na późniejsze decyzje podejmowane przez Bruno Vowe podczas jego trzeciej próby wyjścia na rejs zaopatrzeniowy o czym mowa niżej.

Patrol 5 – trzecia próba wyjścia (27.07.1943 – 30.07.1943)
27.07. po dokonaniu kolejnych napraw U 462 pod dowództwem Bruno Vowe wraz z U 461 (Stiebler) i U 504 (Luis) oraz w eskorcie torpedowca Jaguar i 4 trałowców o godzinie 08:30 opuścił Bordeaux, kierując się najpierw do Le Verdon a następnie w stronę pozycji wyjściowej. O 20:45 do przebywających aktualnie na zachód od La Pallice okrętów dołączył idący na patrol U 231 (Wenzel) oraz stanowiące jego eskortę: przerywacz zagród minowych Spbr.136 i trzy torpedowce: Möwe, Kondor oraz T-19. Rankiem następnego dnia z powodu defektu do bazy zawrócił okręt Wenzela, któremu jako eskortę przydzielono torpedowiec Jaguar. Przez cały dzień marszu w stronę pozycji wyjściowej zaokrętowana na torpedowcu Möwe ekipa z nasłuchu radiowego rejestrowała wzmożoną transmisję radiową nieprzyjaciela (do 22:00 doliczono się 32 samolotów prowadzących patrol na obszarze Biskajów), która mocno zaniepokoiła dowódcę 5 Flotylli Torpedowców, który obawiając się ataku nakazał podwoić na podległych mu jednostkach wachty obserwatorów. Dwudziestego dziewiątego lutego o 02:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat BF 4981 pozycję wyjściową, gdzie nastąpiło pożegnanie U 461, U 462 i U 504 z jednostkami eskorty, które następnie zawróciły do bazy. Ponieważ przez cały czas marszu zachowano ciszę radiową dowódcy trzech U-bootów mieli nadzieję, że uda im się w miarę spokojnie przemknąć przez patrolowany przez nieprzyjaciela akwen na otwarte przestrzenie Północnego Atlantyku. Nadzieja ta niestety okazała się płonna bowiem już za dnia z torpedowca Möwe nadano do dowództwa przechwycony a następnie rozszyfrowany przez Aliantów meldunek o następującej treści:
Od 5 Flotylli Torpedowców do Grupy Zachód: Trzy U-booty pozostawione zgodnie z planem o 02:00 w BF 4981, będziemy w 444 o 18:00.”.
Po rozstaniu z eskortą trzy U-booty pod dowództwem najstarszego stopniem Wolfa-Harro Stiebera kontynuowały marsz na powierzchni, w trakcie którego od zespołu z nieznanych przyczyn (prawdopodobnie technicznych) odłączył się U 504, który kontynuował dalej marsz samotnie (około południa 29 lipca znajdował się on w kwadracie BF 82, podczas gdy oba tankowce przebywały w BF 48). Podczas samotnego marszu według dziennika BdU okręt Luisa stał się celem na szczęście nieskutecznego ataku wykonanego przez nieprzyjacielski samolot. Poza w/w wydarzeniem tego samego dnia na trzech okrętach odebrano też pochodzące z BdU polecenie ponownego spotkania się, do którego miało dojść dziś wieczorem a następnie rozpoczęcie podwodnego marszu. Pomimo tego rozkazu dowodzący grupą Wolf-Harro-Stiebler kierując się wcześniejszym atakiem na U 504 oraz losem bliźniaczego U 459 nakazał podległym mu dowódcom aby w nocy kontynuowali dalej marsz na powierzchni indywidualnie kierując się w stronę umówionego punktu spotkania (według jego planów za dnia 30 lipca okręty miały schować się pod wodą). Jak się później okazało, na nieszczęście dla trzech jednostek dowodzący U 462 Bruno Vowe mając na uwadze wcześniejsze reprymendy BdU za dwie ostatnie nieudane próby wyjścia postanowił nie zastosować się do rozkazu Stiebera, nakazując zejść pod wodę. Trzydziestego lipca na półtorej godziny przed świtem U 462 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając ładowanie wyczerpanych całonocnym marszem baterii. Około 05:30 w momencie wschodzenia słońca okręt Vowego dotarł do punktu spotkania, gdzie zastał oczekujące tam na niego U 461 oraz U 504. Podczas przeprowadzonej przy pomocy lampy sygnałowej pomiędzy okrętami rozmowy Wolf-Harro Stieber dowiedział się, że Bruno Vowe wbrew jego poleceniu szedł przez całą noc w zanurzeniu i jego baterie nie są w związku z tym naładowane. Postawiony przed takim faktem dowódca U 461 postanowił wraz z U 504 pozostać przy U 462, nakazując jednocześnie obranie kursu prowadzącego na kwadrat BE 85. O 09:57 idące na powierzchni z prędkością 10 węzłów, znajdujące się w odległości 90 mil morskich na północny – zachód do Cape Ortegal U-booty wykryte zostały przez odbywający patrol, należący do 53 Sqn RAF bombowiec B-24 Liberator „O” (pilot F/O W.J. Irving). Sam bombowiec także został dostrzeżony przez trzy niemieckie jednostki, które na polecenie Stieblera niezwłocznie przygotowały się do odparcia spodziewanego ataku. O 10:00 z U 461 nadano do BdU meldunek o następującej treści:
BF 4787 – śledzi nas nieprzyjacielski samolot.”.
W tym samym czasie przebywająca 50 mil morskich na północ od miejsca kontaktu 2 Grupa Wsparcia pod dowództwem Cpt. Walkera (eskortowce HMS Kite, HMS Woodpecker, HMS Wren i HMS Wild Goose) po odebraniu nadanego przez Liberatora meldunku o wykryciu nieprzyjaciela niezwłocznie zmieniła swój dotychczasowy kurs rozpoczynając za nim pościg. O 10:10 do zataczającego na bezpiecznym dystansie kręgi Liberatora dołączyła należącą do 228 Sqn RAF łódź latająca Sunderland. Pięć minut później Stieber nadał do dowództwa swój drugi meldunek o następującej treści:
Śledzą nas dwa samoloty.”.
Obie krążące na bezpiecznym dystansie maszyny mocno oddziaływały na nerwy załogom trzech U-bootów, co dodatkowo jeszcze zostało spotęgowane w momencie gdy wykryto, że jedna z nich (tj. Sunderland) cyklicznie nadaje sygnały naprowadzające. Tuż przed jedenastą Sunderland został zaatakowany i zmuszony do zrzutu swoich bomb a następnie do ucieczki przez samolot Ju.88, który znienacka wyskoczył na niego z chmur. Całe to zdarzenie, którego świadkami były obsady pomostów U 461, U 462 i U 504, na skutek w/w nerwowej atmosfery zostało mylnie zinterpretowane przez Stieblera, który zidentyfikował Ju 88 jako maszynę nieprzyjaciela i o 10:52 nadał do dowództwa swój trzeci w przeciągu godziny meldunek o następującej treści:
"Jestem atakowany przez trzy maszyny.".
O 11:15 nad okrętami ponownie pojawił się odpędzony przez Ju.88 Sunderland, który dodatkowo sprowadził w to miejsce należącego do 19 Sqn RAF Liberatora. Cztery minuty później na trzech U-bootach odebrano pochodzącą z FdU West depeszę o następującej treści:
1.) 9 Ju 88 prowadzących patrol myśliwski przybędzie około 14:00.
2.) W przypadku dostrzeżenia sił nawodnych rozproszyć się zgodnie z rozkazem 14.
”.
O 11:25 na miejsce akcji przybył kolejny samolot – bombowiec Halifax, o którym osiem minut później zameldowano dowództwu. O 11:38 nad okrętami pojawiły się następne samoloty – brytyjski Halifax oraz australijski Sunderland „U” (461 Sqn RAAF). Ten ostatni niedługo potem zluzował Sunderlanda z 228 Sqn RAF, który ze względu na kończące się paliwo zmuszony był wracać do bazy. Dwie minuty po pojawieniu się tych maszyn Wolf-Harro Stiebler nadał do dowództwa kolejny meldunek o następującej treści:
Grupa prowadzi działania przeciwko pięciu maszynom, żądam wsparcia w BF 7124.”.
O 11:58 jako pierwszy atak rozpoczął należący do 502 Sqn RAF bombowiec Halifax „S” zrzucając pomimo postawionej zapory ogniowej na U 462 serię bomb głębinowych, które obramowały cel. Po opadnięciu wywołanej w/w detonacjami ściany wody, z pomostów U 461 i U 504 zauważono, że okręt Vowego z siedzącą głębiej w wodzie rufą zmienił swój kurs, rozpoczynając zataczanie kręgów (uszkodzeniu uległy stery). Wkrótce potem na trzech U-bootach dostrzeżono smugi dymu zbliżających się jednostek nawodnych, których marsz od jakiegoś czasu śledzono na hydrofonach (była to w/w 2 Grupa Wsparcia, której obserwatorzy o 12:04 dostrzegli trzy U-booty). Jako kolejne po Halifaxie do ataków przystąpiły Sunderland i Liberator prowadząc ogień z działek pokładowych oraz zrzucając posiadany zapas bomb głębinowych. Zrzucone przez Liberatora „O” (53 Sqn RAF) na U 461 bomby obramowały okręt. Sam sprawca tego ataku na skutek postawionej przez trzy okręty zapory ogniowej doznał na tyle poważnych uszkodzeń, że zmuszony był przymusowo lądować w położonej na terytorium neutralnej Portugalii w miejscowości Portela (cała jego załoga po krótkimi okresie internowania powróciła do Anglii). Wkrótce potem jednostka Stieblera została zaatakowania przez Sunderlanda „U” (461 Sqn RAAF), którego bomby detonowały pod nią i przed jej pomostem, powodując jej szybkie zatonięcie, które miało miejsce o 11:55. O 12:05 pomimo stawianej przez pozostałe już tylko dwa okręty zapory ogniowej do ataku przystąpił należący do 502 Sqn RAF bombowiec Halifax „S”, który zrzucił na U 462 kolejną partię posiadanych bomb, które na szczęście dla okrętu Vowego detonowały w odległości od 80 do 100 metrów za jego rufą. W tym samym czasie U 504 był celem ataku należącego do 19 Sqn RAF bombowca B-24 Liberator, który ze względu na uszkodzenie na skutek ognia przeciwlotniczego mechanizmu zwalniania bomb nie zdołał jednak zrzucić swojego ładunku. Po nim kolejny atak wykonał Halifax „S” zrzucając ostatnią partię posiadanych bomb, które tak jak za ostatnim razem chybiły jednak celu. Wkrótce potem okręty 2 Grupy Wsparcia, które w międzyczasie dotarły na odległość 5 mil morskich otworzyły w kierunku obu U-bootów ogień artyleryjski. Dowodzący U 462 Bruno Vowe zdając sobie sprawę, że los uszkodzonego okrętu jest przesądzony wydał rozkaz jego opuszczenia i zatopienia (o 12:12 zniknął on pod wodą). W tym samym czasie nieuszkodzony U 504 wykonał alarmowe zanurzenie podejmując próbę wymknięcia się w zanurzeniu zbliżającym się prześladowcom. W celu ułatwienia poszukiwań przybyłym jednostkom nawodnym miejsce w którym zniknął on pod wodą oraz miejsca pobytu rozbitków z obydwu podwodnych tankowców zostały oznaczone dymnymi markerami przez krążące nad miejscem akcji samoloty. O 12:34 HMS Kite, HMS Woodpecker, HMS Wren i HMS Wild Goose zlokalizowały zanurzony U 504, którego po trzygodzinnym polowaniu posłały na dno wraz z całą załoga (ostatni kontakt azdykowy z okrętem Luisa miał miejsce o 15:42). W tym czasie załogi obu tankowców pływały w wodzie oczekując na ratunek (dużo przy tym szczęścia miała załoga U 461, której Sunderland „U” zrzucił tratwę ratunkową, której mechanizm otwierania uruchomił Wolf-Harro Stiebler, ratując ją w ten sposób przed niechybnym zatonięciem). Po zatopieniu U 504 jednostki 2 Grupy Wsparcia ze względu na zagrożenie ze strony niemieckiego lotnictwa czym prędzej odpłynęły z miejsca akcji, po czym o 18:00 z powrotem powróciły na nie podnosząc z wody 15 rozbitków z U 461 (w tym trzech oficerów) oraz 64 rozbitków z U 462 (poległ 1 członek załogi).

Członkowie załogi U 462 polegli w dniu 30.07.1943 (w kolejności alfabetycznej):
Nazwisko, Imię Ranga Rok urodzenia
Sauer, Karl-Heinz MtrOGfr. 16.08.1923


Członkowie załogi U 462 wzięci do niewoli w dniu 30.07.1943 (w kolejności alfabetycznej):
Nazwisko, Imię Ranga Data urodzenia Data śmierci Kariera zawodowa w marynarce i inne
Ambrosius, Werner MaschMt. 01.12.1920 --- U 462
Angeleau, Gustav MaschOGfr. 06.02.1922 --- U 462
Bär, Kurt-Hans FkOGfr 28.05.1921 --- U 462
Bartels, Harry MaschMt. 25.02.1920 --- U 462
Bäuchle, Karl OMasch 06.07.1917 --- U 85. OMaschMt.
U 462
Becker, Kurt MaschOGfr. 14.10.1922 --- U 462
Beier, Franz MtrGfr 16.09.1924 --- U 462
Brix, Hans OFahnr.z.S. promoted to Lt.z.S. in the pow camp. 01.05.1923 05.11.1988 U 462
Brückner, Gerhard MaschOGfr. 11.11.1921 --- U 462 30.07.43.
Od 1955 mieszka w Kanadzie
Burczyk, Erwin MaschGfr 07.05.1923 --- U 462
Dietrich, Anton MtrOGfr. 17.04.1923 --- U 462
Dietscher, Heinz MtrGfr 21.02.1922 --- U 462 (obsługa działka 2cm).
Döhring, Gustav OMaschMt. 03.10.1915 --- U 462
Drasdo, Kurt OStrm 01.02.1914 1974 U 462
Ferber, Heinz MtrOGfr. 09.11.1919 --- U 462
Friedel, Josef-Franz FkMt 18.11.1919 --- U 462
Grabenauer, Arthur VerwOMt 22.05.1916 --- U 462
Graul, Karl-Heinz MtrOGfr. 27.03.1923 --- U 462
Gronwald, Hans MtrGfr 23.09.1924 --- U 462
Hamel, Erwin MtrOGfr. 08.02.1923 1959 U 462
Zmarł z powodu guza w 1959 r.
Hartmann, Hans Lt.z.S. 26.08.1920 --- U 383, U 462
Heimke, Albert OBtsMt. 12.06.1919 --- U 462
Henk, Kurt MaschOGfr. 24.03.1922 30.10.1978 U 462
Hilbk, Wilhelm MaschOGfr. 25.09.1922 U 462
Hopperdietzel, Richard OFkMt 06.10.1919 11.03.1978 U 462
Jacobi, Heinz MaschOGfr. 09.03.1923 --- U 462
Jarolin, Hans OLt.z.S. 20.08.1917 05.03.1982 U 462
Kabisch, Walter OMasch 13.09.1918 --- U 462. W 1957 r. wstąpił w szeregi Bundesmarine, które opuścił w 1975 r. w stopniu KL
Kaiser, Günther MaschGfr 08.01.1925 --- U 462
Kampling, Albert Lt.ing 03.10.1909 --- Do 1936 r. pracował jako mechanik w tow. żeg. Hansa Line Później zatrudniony jako mechanik w Bremie w zakładach lotniczych Junkersa. W 1940 r. wstąpił do rezerwy marynarki wojennej. Do października 1942 r., kiedy to wysłany został do szkoły U-bootów służył na trałowcach. Promowany do stopnia Leutnant (Ing.) w lutym 1943, przydzielony na U 462
Kobel, Rudolf-Karl SanGfr 04.08.1921 1983 U 462 (12.42-07.43)
Kraus, Kaspar BtsMt 06.02.1922 --- U 462
Krüger, Hans OLt.ing.LI. 14.02.1908 01.11.1985 U 61. U 462. Wstąpił w szeregi marynarki w 1926. Promowany do stopnia Leutnant (Ing.) w 1941 r. a następnie do stopnia Oberleutnant (Ing.) w 1942 r. Do wybuchu wojny instruktor w Szkole Marynarki w, Wesermünde, potem służba w szeregach sił przeciwminowych, przydzielony do załogi U 462 na etapie jego wykańczania. W 1956 r. wstąpił do Bundesmarine gdzie do momentu przejścia w stan spoczynku w 1964 r. dosłużył się stopnia KK.
Land, Werner MaschOGfr. 21.03.1922 --- U 462
Loewer, Hans OLt.z.S. 07.03.1902 --- U 462. 1WO. Służył w marynarce handlowej. W 1940 r. wstąpił do rezerwy marynarki wojennej i przydzielony do służby na trałowcach.
Mebert Dr., Walter Mar,Ob.St.Arzt.01.11.43. 23.06.1912 2004 Przydział na okręt szpitalny "PITEA" (08.40-10.41).
U 462 (04.43-30.07.43) pow.
Mehlhoff, Heinrich MtrOGfr. 27.04.1923 --- U 462.
Mielsch, Willi MaschGfr 13.09.1923 --- U 462
Niemz, Alfred MtrOGfr. 19.04.1922 20.07.1980 U 462
Rothämel, Herbert MaschMt. 08.03.1922 --- U 462
Rücker, Horst MaschOGfr. 21.10.1922 --- U 462
Rührer, Karl BtsMt 11.04.1915 --- U 462
Schaffhäuser, Eduard MtrOGfr 02.11.1923 1979 U 462 (obsługa działka 2cm)
Schmidt, Fritz MaschOGfr. 13.08.1924 27.07.2005 U 462
Schreyer, Ludwig MaschGfr 20.02.1923 00.10.1981 U 462
Schüler, Paul MaschGfr 18.09.1921 --- U 462
Schweikert, Jakob MtrOGfr. 02.12.1920 31.01.1983 U 462
Stawicki, Josef Mtr 17.07.1915 --- U 462
Stenner, Paul BtsMt 30.01.1921 1950 U 462
Stroth, Kurt MtrGfr 24.07.1924 --- U 462
Tank, Siegfried MaschMt. 08.03.1920 --- U 462
Treudler, Gerhard OFkMt 06.02.1917 --- "T 158", U 454 ( 24.07.41-09.42),U 462.
Tröger, Paul MtrGfr 10.02.1923 --- U 462
Vanek, Ernst FkOGfr 20.05.1923 --- U 462 Obecnie prof. dr. med. i starszy specjalista w szpitalu w Ulm
Vogt, Ernst MaschMt. 31.01.1920 --- U 462
Völker, Rudolf MaschMt. 20.05.1921 --- U 462
Vowe, Bruno Oblt.z.S od 01.01.1944
KpLt.d.R. 10.07.1904 26.12.1978 U 107 jako WO (12.40-03.41), U 462. Cdr.03.42-07.43)
Wendel, Georg MaschGfr 15.02.1924 --- U 462
Wetzorke, Kurt MtrGfr 20.01.1925 --- U 462
Wiegandt, Werner MechGfr 15.02.1924 --- U 462
Willmann, Herbert MaschMt. 20.11.1919 --- U 462
Wimmer, Gerhard OMasch 19.02.1916 --- U 462
Zingeler, Hans MaschMt. 05.01.1921 --- U 462

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1


III
Nie masz wystarczających uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego postu.
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Re: U 462 typ XIV

Postprzez Brodołak » 07.02.14, 06:36

Witam
Zapraszam do zapoznania się z poprawioną i rozszerzoną historią operacyjną U 462
Pozdrawiam Brodołak
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów


Posty: 2 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ XIV



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości

cron