U 262 Typ VIIC

Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen
Numer zamówienia: 27
Zamówienie: 15.08.1940
Położenie stępki: 29.05.1941
Wodowanie: 10.03.1942
Wcielenie do służby: 15.04.1942
Numer pocztowy: M 45 835

Przebieg służby:
15.04.1942 - 30.09.1942 - 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.10.1942 - 09.11.1944 - 3 Flotylla U-bootów, La Pallice (okręt bojowy)
10.11.1944 - 02.04.1945 - 33 Flotylla U-bootów, Flensburg (okręt bojowy)
19.12.1944 - Uszkodzony podczas nalotu radzieckich samolotów na bazę w Gotenhafen.
02.04.1945 - Wycofany ze służby w bazie w Kiel i skreślony z listy floty.
08.05.1945 - Zdobycz brytyjska, pocięty na złom w 1947 roku.

Dowódcy:
15.04.1942 - 26.10.1942 - KL Günther Schiebusch
?.09.1942 - ?.10.1942 - OL Siegfried Atzinger (w zastępstwie)
26.10.1942 - 25.01.1944 ? OL ~ KL Heinz Franke (KR)
25.01.1944 - 24.11.1944 - OL Helmut Wieduwilt
25.11.1944 - 02.04.1945 - KL Karl-Heinz Laudhan

Liczba patroli: 10

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 3 (13,010 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (925 ton)/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 2/0
- 08.08.1943 - bombowiec TBF Avenger należący do skrzydła VC-1 USN stacjonującego na USS Card,
- 08.08.1943 - myśliwiec F4F Wildcat należący do skrzydła VC-1 USN stacjonującego na USS Card.

Okres służby U 262 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
15.03.1942 - 21.04.1942 - Vegesack - stacjonarne szkolenie załogi.
30.04.1942 - 16.05.1942 - Kiel - próby morskie w ramach UAK Kiel.
17.05.1942 - 22.05.1942 - R?nne/Borholm - próby hydrofonów w ramach UAG - Schall.
24.05.1942 - 03.06.1942 - Danzig - próby i ćwiczenia w ramach UAG I.
04.06.1942 - 08.06.1942 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
08.06.1942 - 29.06.1942 - Hela - ćwiczenia na morzu w ramach AGRU - Front.
30.06.1942 - 03.07.1942 - Danzig - pobyt w stoczni Holm, gdzie prowadzono na okręcie prace remontowo - konserwatorskie.
04.07.1942 - 21.07.1942 - Danzig - strzelanie torpedowe w ramach 25 Flotylli U-bootów.
22.07.1942 - 31.07.1942 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
03.08.1942 - 01.09.1942 - Hamburg - pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu odtworzenia gotowości bojowej okrętu po zakończonym okresie szkoleniowym.
02.09.1942 - 07.09.1942 - Kiel - przygotowanie okrętu do wypłynięcia na patrol bojowy.

W dniu 8 września 1942 roku U 262 pod dowództwem Günthera Schiebuscha wspólnie z U 261 i U 178 wypłynął o godzinie 07:00 z bazy w Kiel. O 10:00 trzy okręty spotkały się z jednostkami eskorty w towarzystwie, których obrały kurs na Duży Bełt. Dwa dni później 10 września okręty wpłynęły o godzinie 02:50 do bazy w Kristiansand, którą opuściły jeszcze tego samego dnia o godzinie 13:25 po uprzednim uzupełnieniu stanu paliwa, smarów i wody. Tego samego dnia o 20:45 po osiągnięciu kwadratu marynarki AN 3196 jednostki eskorty zawróciły do bazy. Niedługo potem U 262 na którym poważnie rozchorował się dowódca obrał kurs na bazę w Bergen, gdzie przybył 12 września.

Po zjawieniu się w Bergen okręt Günthera Schiebuscha został czasowo podporządkowany dowództwu w Norwegii, pod które podlegał do dnia 10 listopada 1942 roku.

Patrol 1 (24.09.1942 - 28.09.1942)
24.09. U 262 pod dowództwem Günthera Schiebuscha wypłynął z bazy w Bergen (brak informacji na temat rozkazów jakie dowódca U 262 otrzymał na ten patrol). Dwa dni później 26 września płynący na powierzchni okręt Schiebuscha został wykryty a następnie zaatakowany w kwadracie marynarki AF 4799 przez dwa brytyjskie samoloty Hudson należące do 48 Sqn RAF. Na skutek bliskich eksplozji bomb U 262 odniósł uszkodzenia, które zmusiły Günthera Schiebuscha do przerwania patrolu i powrotu do bazy w Bergen, gdzie przybył 28 września, kończąc trwający pięć dni patrol.

Patrol 2 (03.10.1942 - 09.10.1942)
03.10. U 262 pod dowództwem Günthera Schiebuscha wypłynął z bazy w Bergen (brak informacji na temat rozkazów jakie dowódca U 262 otrzymał na ten patrol). Na skutek ponownej choroby dowódcy U 262 musiał przerwać patrol i wracać do bazy w Bergen, gdzie przybył w dniu 9 października, kończąc trwający tydzień patrol (7 dni).

W dniu 25 października KL Günther Schiebusch zdał obowiązki dowódcy okrętu a następnego dnia na jego miejsce przyszedł dotychczasowy dowódca szkolnej jednostki U 148 OL Heinz Franke.

Po objęciu dowództwa przez Heinza Franke U 262 przeszedł w ciągu kliku następnych dni intensywne szkolenie na wodach prowadzącego do bazy w Narwiku Ofotfjordu.

Patrol 3 (05.11.1942 - 09.12.1942)
05.11. U 262 pod dowództwem Heinza Franke wspólnie z U 601 wypłynął o godzinie 11:50 z bazy w Narwiku. O godzinie 16:50 oba okręty zawinęły do bazy w Harstad, gdzie do godziny 20:05 pobierały zaopatrzenie na patrol, poczym wspólnie z U 376 pod odsłoną jednostek eskorty wypłynęły z bazy, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie położonym na północny - wschód od wybrzeży Islandii. O godzinie 00:12 dnia 6 listopada po osiągnięciu kwadratu marynarki AB 9864 jednostki eskorty zawróciły do bazy a prawdopodobnie trzy okręty rozpoczęły marsz w kierunku kwadratu marynarki AA 98. W dniu 10 listopada Heinz Franke podobnie jak i dowódcy dwóch innych U-bootów otrzymał z dowództwa w Norwegii polecenie jak najszybszego marszu przez kwadrat marynarki AD 50 do kwadratu marynarki AK 03. W dniu 14 listopada w KTB okrętu przebywającego w tym momencie w kwadracie marynarki AD 8828 pojawił się następujący zapis ?silnie wzburzone morze, marsz możliwy tylko z silnikami ustawionymi na pół naprzód?. Następnego dnia dowódca U 262 otrzymał z BdU polecenie dołączenia do zgrupowania Kreuzotter operującego od 8 listopada na południowy - zachód od wybrzeży Islandii. W dniu 16 listopada o godzinie 09:05 wachtowi na pomoście okrętu Frankego zameldowali o zauważeniu podejrzanego cienia, który wkrótce potem okazał się nieprzyjacielskim niszczycielem, którego jednak udało się wymanewrować płynąc na powierzchni. O 11:30 nawiązano kontakt z frachtowcem, rozpoczynając podejście do ataku. Trzydzieści pięć minut później ścigany statek, zniknął jednak w gęstej mgle. O godzinie 13:30 zauważono w kwadracie marynarki AK 5353 kolejne trzy jednostki, które podobnie jak wcześniej zauważony statek zniknęły wkrótce w pasmach mgły unoszącej się nad oceanem. W dniu 17 listopada o godzinie 17:10 w kwadracie marynarki AK 5352 wachtowi na pomoście U 262 zameldowali o zauważeniu płynącego w kierunku południowym w odległości ca. 3000 metrów U-boota. O godzinie 21:00 nawiązano w kwadracie marynarki AK 5251 kontakt z wykrytym tego samego dnia przez U 521 konwojem ONS-144. W wykonanym dziesięć minut później ataku Heinz Franke wystrzelił w kierunku frachtowca o tonażu ca. 7.000 ton salwę trzech torped, z których jedna prawdopodobnie trafiła w cel, ale nie wybuchła. Trzy minuty później z wyrzutni rufowej wystrzelono w kierunku kolejnego frachtowca tym razem o tonażu ca. 3.500 ton kolejną torpedę, która jednak minęła cel. Dwie minuty po wykonaniu drugiego ataku U 262 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez dwa okręty eskorty oraz do pobytu pod powierzchnią do północy. O godzinie 01:00 w kwadracie marynarki AK 5199 wachtowi na pomoście poszukującego konwoju okrętu Heinza Franke zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 300 stopni rozbłysków flar świetlnych. Kierując się na nie U 262 wkrótce potem odzyskał kontakt z ONS-144. O godzinie 08:34 w kwadracie marynarki AK 4777 na podążającym za konwojem okręcie Frankego zauważono przed dziobem dwa cienie. Powiadomiony o tym fakcie Heinz Franke wydał rozkaz rozpoczęcia podejścia do ataku. Siedem minut później U 262 wystrzelił w kierunku jednego z cieni zidentyfikowanego, jako duży niszczyciel lub krążownik (w rzeczywistości była to norweska korweta HMNoS Montebretina (925 ton), która przeprowadzała rekonesans w celu sprawdzenia kontaktu radarowego) salwę trzech torped, z których jedna trafiła powodując dużą eksplozję. O godzinie 08:53 w kierunku trafionej jednostki wystrzelono z wyrzutni rufowej kolejną torpedę, która według relacji dowódcy U 262 trafiła okręt eskortowy, który wszedł na linię strzału, co dało mu powód do zgłoszenia zatopienia dwóch jednostek. W rzeczywistości wystrzelona torpeda trafiła ponownie w uszkodzoną korwetę posyłając ją ostatecznie na dno. O godzinie 10:52 okręt zszedł w zanurzenie, w celu załadowania wyrzutni torpedowych. O 13:00 U 262 ponownie znalazł się na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 17:40 w kwadracie marynarki AK 4373 zauważono od strony lewej burty smugę dymu, pochodząca prawdopodobnie od nieprzyjacielskiego konwoju. Po zbliżeniu się do celu okazało się, że smuga dymu pochodzi od samotnego frachtowca a dokładna obserwacja horyzontu w poszukiwaniu dalszych celów okazała się bezskuteczna. Heinz Franke sądząc, że ma do czynienia z pozostawionym za konwojem statkiem pułapką, zaniechał ataku i oddalił się od jak to zapisał w KTB okrętu ?niebezpiecznej jednostki?. W dniu 20 listopada o godzinie 09:30 zaobserwowano po prawej burcie od strony dziobu w kwadracie marynarki BC 2886 flary świetlne, co spowodowało zmianę kursu na kurs zbliżeniowy. O godzinie 11:01 U 260 zmuszony został do zanurzenia w kwadracie marynarki BC 2825 przed nadpływającymi dwoma korwetami i do pobytu pod wodą do godziny 11:44. Po wynurzeniu Heinz Franke nadal chcący odszukać konwój rozkazał obierać kurs 220 stopni, ale jego zamiar został uniemożliwiony przez gęstą mgłę. Następnego dnia o godzinie 11:00 BdU odwołało operację przeciwko ONS-144. W dniu 22 listopada o godzinie 12:01 wachtowi na pomoście U 262 dostrzegli smugę dymu a kilka minut później sylwetkę samotnego frachtowca posiadającego wysoką nadbudówkę i komin. Wkrótce potem za sylwetki pierwszego frachtowca wyłoniła się kolejna jednostka - eskortowiec, przed którym zarządzono alarmowe zanurzenie na głębokość A+40 (120 metrów). Na podstawie odebranego wcześniej meldunku U 753 o statku pułapce w tym rejonie Heinz Franke stwierdził, że sylwetka zauważonego statku odpowiada rysopisowi jednostki, o której meldował KK Manhardt von Mannstein. Czternaście minut od momentu uzyskania pierwszego kontaktu U 262 został obrzucony serią 8 bomb głębinowych, które wybuchły daleko od burt jednostki. Następnego dnia Heinz Franke podobnie jak dowódcy U 663, U 445, U 623, U 611 i U 184 otrzymał z BdU polecenie utworzenia do dnia 25 listopada zgrupowania Drache, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AJ 8798 do BC 2571. W dniu 26 listopada o godzinie 16:39 w kwadracie marynarki BC 2244 wachtowi na pomoście U 262 zameldowali o kontakcie z płynącym samotnie frachtowcem. Osiem minut później Heinz Franke wystrzelił w kierunku nieprzyjacielskiej jednostki salwę trzech torped, z których dwie po 90 sekundach osiągnęły cel. Trafiony statek, którym był należący do brytyjskiego armatora Dodd, Thomson & Co Ltd z Londynu frachtowiec Empire Crusader (7.178 ton), płynący w swojej dziewiczej podróży początkowo w konwoju HX-216 a po jego zgubieniu samotnie został ciężko uszkodzony, ale mimo to utrzymywał się na powierzchni. O 16:59 w kierunku statku wystrzelono ostatnią posiadaną na pokładzie torpedę, która jednak minęła cel. Ponieważ sztormowa pogoda uniemożliwiała skorzystanie z działa pokładowego Heinz Franke postanowił poczekać na miejscu na powolne zatonięcie Empire Crusader, który o godzinie 17:30 ostatecznie podszedł na dno. Wkrótce potem rozpoczęto rejs w kierunku bazy w La Pallice. W dniu 1 grudnia na U 262 odebrano depeszę z BdU nakazującą wszystkim wracającym U-bootom przeszukanie wód kwadratu marynarki BE 8481, w którym włoski łamacz blokady Cortellazzo wracający z Kobe w Japonii do jednego z atlantyckich portów Francji musiał zostać zatopiony przez własną załogę po przechwyceniu go przez nieprzyjacielski krążownik (w rzeczywistości okręt został przechwycony przez australijski niszczyciel HMAS Quickmatch oraz brytyjski niszczyciel eskortowy HMS Redoubt). Dwa dni później okręt Heinza Franke przybył w rejon zatopienia włoskiego statku, gdzie bezskutecznie poszukiwano jego załogi. W dniu 9 grudnia U 262 spotkał się o godzinie 09:00 w kwadracie marynarki BF 9131 z okrętami eskorty, w towarzystwie, których wpłynął o godzinie 16:00 do bazy w La Pallice, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (34 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął ~ 5.600 mil morskich na powierzchni i ~ 300 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 4 (16.01.1943 - 15.02.1943)
16.01. U 262 pod dowództwem Heinza Franke o godzinie 17:10 odbił od kei w bunkrze w bazie w La Pallice, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Po opuszczeniu śluzy prowadzącej do La Pallice doszło do spotkania z U 553 w towarzystwie, którego okręt Frankego miał płynąc w pierwszym etapie patrolu. O 18:15 oba U-booty spotkały z jednostkami eskorty, które towarzyszyły im następnie do godziny 22:15, kiedy to po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6851 zawróciły do bazy. Wkrótce potem U 262 i U 553 rozpoczęły indywidualny marsz w kierunku swoich rejonów operacyjnych. W dniu 18 stycznia na pokładzie okrętu Heinza Franke odebrano depeszę z BdU nakazującą mu oraz dowódcom U 609, U 465, i U 553 skierować się do kwadratu marynarki AJ 90. Następnego dnia na U 262 odebrano kolejną depeszę z BdU nakazującą Heinzowi Franke oraz dowódcą U 187, U 267, U 632, U 631, U 444, U 384, U 404, U 456, U 333, U 614, U 584, U 257, U 71, U 572, U 402, U 465, U 553 i U 609 utworzenie najpóźniej do północy 24 stycznia zgrupowania Landsknecht, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AL 4447 do BE 2136. Głównym celem tego zgrupowania miały być konwoje ON. W dniu 24 stycznia na przebywającym na swojej pozycji w zgrupowaniu okręcie Heinza Franke dostrzeżono o godzinie 16:15 w kwadracie marynarki BE 2136 trzykominowy statek za którym ruszono w pościg, trwający do godziny 19:47, kiedy to na skutek niezauważonej przez wachtowych zmiany kursu przez statek oraz silnego falowania utracono z nim kontakt. W dniu 28 stycznia na okrętach zgrupowania Landsknecht odebrano depeszę z BdU z informacją o jego rozwiązania oraz polecenie skierowane do dowódców U 262, U 187, U 456, U 267, U 614, U 402, U 465, U 553 i U 454 nakazujące im udanie się do kwadratu marynarki BC 21. W dniu 1 lutego Heinz Franke odebrał skierowany do niego i do dowódców U 594, U 413, U 267, U 608, U 187, U 465, U 402, U 609, U 454 i U 89 rozkaz BdU utworzenia zgrupowania Pfeil, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 8421 do BD 2316. Głównym celem tego zgrupowania miał być meldowany przez B-Dienst konwój SC-118. W dniu 3 lutego U 262 spotkał się o godzinie 10:45 w kwadracie marynarki BD 2434 z U 402 a obaj dowódcy wymienili się informacjami za pomocą flag sygnałowych. Następnego dnia o godzinie 10:48 na przebywającym w kwadracie marynarki BD 1349 okręcie Heinza Franke odebrano meldunek U 187 o kontakcie z płynącym w kierunku północno - wschodnim konwojem, którym okazał się oczekiwany SC-118. O godzinie 15:14 wachtowi na pomoście U 262 zameldowali o kontakcie wzrokowym z dwoma U-bootami płynącymi kursem przeciwnym a prawie pięćdziesiąt minut później o kontakcie z okrętem eskortowym, którego udało się wymanewrować. O godzinie 00:43 5 lutego nawiązano w kwadracie marynarki AK 7697 kontakt z cieniami a wkrótce potem z niszczycielem (konwój SC-118), który niedługo potem oświetlił U 262 flarą rozpoczynając ostrzał z broni małokalibrowej a trzy minuty później zmusił do alarmowego zanurzenia. Po odpłynięciu napastnika o godzinie 02:38 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni, poszukując celów wzrokowo, bowiem na skutek ataków bombami głębinowymi doszło do awarii hydrofonów. O godzinie 06:44 wachtowi na pomoście U 262 dostrzegli w kwadracie marynarki AK 8443 cztery duże cienie. Jedenaście minut później w kierunku widocznej sylwetki tankowca (ocenionego na ca. 12.000 ton) wystrzelono trzy torpedy, które według relacji obsady pomostu trafiły w cel, który zatonął w przeciągu 20 minut (sukces ten nie został jednak przez aliantów potwierdzony). O godzinie 07:06 wystrzelono z wyrzutni rufowej w kierunku tym razem frachtowca jedną torpedę, która jednak minęła cel. Wkrótce po tym ataku U 262 przeszedł do śledzenia konwoju, podczas którego pod pokładem załoga ładowała wyrzutnie torpedowe. O godzinie 09:00 jeszcze tego samego dnia w kwadracie marynarki AK 8427 wachtowi zameldowali na kursie 140 stopni pojawienie się nierozpoznanego cienia, którym niedługo potem okazał się należący do eskorty konwoju niszczyciel. Dziesięć minut po nawiązaniu kontaktu w kierunku niszczyciela wystrzelono z wyrzutni III i IV dwie torpedy, które jednak minęły cel. O godzinie 09:12 Heinz Franke zmuszony był do zanurzenia przed nadpływająca niedoszłą ofiarą, która jednak nie wykonała żadnych ataków. Po pobycie pod wodą do południa okręt z powrotem znalazł się na powierzchni kontynuując pościg za konwojem. W dniu 6 lutego o godzinie 11:47 (kwadrat marynarki AK 6445) odebrano meldunek U 609 o kontakcie z konwojem, którym okazał się poszukiwany SC-118. O 15:05 płynący na spotkanie z konwojem okręt Heinza Franke został zmuszony w kwadracie marynarki AK 6493 do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym nieprzyjacielskim samolotem zidentyfikowanym, jako Sunderland oraz do pobytu pod wodą do godziny 15:45. O godzinie 18:05 w wachtowi na pomoście U 262 zameldowali o kontakcie najpierw z chmurą dymu a następnie z poszukiwanym konwojem. O kontakcie z nieprzyjacielem zameldowano natychmiast dowództwu, po czym do godziny 22:20 prowadzono cykliczne nadawanie sygnałów naprowadzających dla innych U-bootów. Po nadaniu ostatniego meldunku Heinz Franke rozpoczął podejście do konwoju w celu wykonania ataku. O 22:55 w kwadracie marynarki AK 6676 po uprzednim wymanewrowaniu okrętów eskorty U 262 wystrzelił w kierunku sylwetki tankowca salwę dwóch torped, które według relacji dowódcy trafiły cel, pięć minut później wystrzelono kolejne dwie torpedy tym razem w kierunku frachtowca o tonażu ca. 8.000 ton, które także miały trafić cel. Ostatnią torpedę wystrzelono z wyrzutni rufowej o godzinie 23:05 w kierunku prawdopodobnie kolejnego tankowca, która także miała osiągnąć cel. Zaraz po wykonaniu ostatniego ataku U 262 wycofał się na pozycję za konwojem rozpoczynając o godzinie 00:28 już 7 lutego ponowne nadawanie sygnałów naprowadzających dla innych U-bootów. W nadanym pewien czas później do dowództwa meldunku Heinz Franke zgłosił zatopienie tankowca o tonażu ca. 9.000 ton oraz ciężkie uszkodzenie frachtowca o tonażu ca. 8000 ton. Sukcesów tych strona aliancka nie potwierdziła ale możliwe jest, że ofiarą torped U 262 padł należący do polskiego armatora A. Falter (William Cory & Son Ltd) z Gdyni masowiec Zagłoba ex. Robur VIII (2.964 ton), który od popołudnia 5 lutego podążał tuż za konwojem a który zaginał w tym okresie wraz z całą załogą. Prawdopodobieństwo tego zatopienia może zwiększać fakt, że masowiec ten posiadał tak jak tankowce maszynownię umieszczoną na rufie. O godzinie 03:50 w kwadracie marynarki AL 4447 podążający za konwojem okręt Heinza Franke został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość 80 metrów przez jeden z eskortowców osłaniających konwój. Nieprzyjacielska jednostka, którą najprawdopodobniej była należąca do marynarki wolnej Francji korweta FFL Lobelia zrzuciła według zapisków w KTB dowódcy tylko jedną bombę głębinową, która wybuchła w pobliżu okrętu powodując silne przecieki w pobliżu wylotów spalin z silników diesla co spowodowało jego opadnięcie na głębokość 2A+30 (190 metrów). O godzinie 08:19 okręt znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając marsz w kierunku punktu spotkania z U 594, który miał przekazać U 262 paliwo potrzebne na rejs powrotny do bazy. Następnego dnia okręt Heinza Franke dotarł do miejsca spotkania, które znajdowało się w kwadracie marynarki AK 9445, gdzie jednak nie zastano U 594. O 08:00 następnego dnia po uzyskaniu namiaru na pozycję zajmowaną przez U 413, który także miał spotkać się w celu pobrania paliwa, skierowano się do nowego punktu spotkania. O godzinie 11:25 nawiązano w kwadracie marynarki AK 9457 kontakt wzrokowy z U 413 i U 266 a dwie minuty później z U 594. O godzinie 16:55 rozpoczęto operację podawania paliwa, która została przerwana o 18:23 z powodu problemów z prowizorycznym wężem paliwowym. Do tego momentu okręt Heinza Franke pobrał 2m3 paliwa. O 21:00 okręt rozpoczął marsz w kierunku bazy. Dnia 11 lutego o godzinie 05:19 nadano w kwadracie marynarki BD 3924 meldunek pogodowy: "stan morza 12, wiatr południowy 2 - 4, bezchmurne niebo". Następnego dnia o godzinie 16:35 w kwadracie marynarki BE 8319 doszło do spotkania U 262 z wypływającym na patrol U 604. W dniu 15 lutego okręt Heinza Franke spotkał się o godzinie 08:20 w kwadracie marynarki BF 6846 z okrętami eskorty, w towarzystwie których o godzinie 12:45 dotarł do śluzy prowadzącej do bazy w La Pallice, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (30 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 4.352 mile morskie na powierzchni i ~ 332 mile morskie pod powierzchnią.

24.03.1943 po zakończeniu napraw uszkodzeń U 262 w towarzystwie przerywacza zagród minowych Spbr 16 oraz trałowców M 4208 i M 4408 odbył rejs próbny mający potwierdzić prawidłowość wykonanych prac.

Patrol 5 (27.03.1943 - 25.05.1943)
27.03. U 262 pod dowództwem Heinza Franke o godzinie 21:30 odbił od kei w bunkrze w La Pallice, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 22:15 po opuszczeniu śluzy okręt spotkał się z przerywaczem zagród minowych Spbr 16 w towarzystwie, którego następnie podążał do godziny 02:45 dnia następnego, kiedy to w kwadracie marynarki BF 6846, przerywacz zawrócił do bazy a U 262 został przejęty przez dwa okręty eskorty o numerach eskorty SG 1 i SG2. O godzinie 08:20 okręt Heinza Franke zszedł w zanurzenie a towarzyszące mu okręty zawróciły do bazy. Podczas podwodnego rejsu na U 262 doszło do silnego przecieku masztów powietrznych silników diesla, co spowodowane było, jako okryto po wynurzeniu o godzinie 10:15 przez pęknięte klapy odcinające maszty powietrzne podczas podwodnego marszu. Z powodu tej awarii Heinz Franke zmuszony był przerwać patrol i wracać do bazy w La Pallice, o czym powiadomił dowództwo. W dniu 29 marca okręt spotkał się z dwoma okrętami eskorty SG 1 i SG 2, które towarzyszyły mu do punktu Pilz, gdzie został on przejęty przez przerywacz zagród minowych Spbr 16 w towarzystwie, którego o godzinie 02:00 dotarł do bazy w La Pallice. Po przepłynięciu śluzy U 262 został skierowany do boksu nr 2 w bunkrze w La Pallice, gdzie miano dokonać niezbędnych napraw. W dniu 6 kwietnia po zakończeniu napraw U 262 wspólnie z U 376 opuścił o godzinie 18:15 bunkier w La Pallice. O godzinie 22:20 oba okręty po wypłynięciu ze śluzy zostały przejęte przez przerywacz zagród minowych Spbr 16 w towarzystwie, którego udały się do punktu Pilz, gdzie dotarły 7 kwietnia o godzinie 00:13. Tam rolę eskorty ponownie przejęły SG 1 i SG 2, które towarzyszyły U 262 i U 376 do godziny 05:16, kiedy to oba okręty wykonały manewr zanurzenia w celu ostatecznego sprawdzenia szczelności oraz wyważenia okrętów. O 06:50 okręt Heinza Franke znalazł się na powierzchni nadając do dowództwa meldunek o sprawności wszystkich mechanizmów a dziesięć minut później ponownie zszedł w zanurzenie rozpoczynając trwający do 21:30 podwodny marsz. W dniu 8 kwietnia na U 262 odebrano depeszę z BdU nakazującą Heinzowi Franke oraz dowódcom U 203, U 552 i U 465 udanie się do kwadratu marynarki BB 88. Następnego dnia w związku z faktem powrotu do kraju wiozącego surowce strategiczne łamacza blokady Irene oraz planowaną akcją niszczycieli polegającą na objęciu eskortą Irene, która miała zgodnie z planem nastąpić 10 kwietnia (do spotkania miało dojść w kwadracie marynarki BE 95 około godziny 18:00) Heinz Franke podobnie jak i dowódcy U 128, U 176 i U 376 otrzymał z BdU polecenie obserwacji ruchów nieprzyjacielskich jednostek w tym rejonie. Dla zwiększenia obszaru obserwacji każdemu z okrętów został przydzielony odpowiedni kwadrat marynarki, w przypadku U 262 kwadratem tym był kwadrat marynarki BF 9226, każdy też okręt miał zachować ciszę radiową, którą można było przerwać tylko w przypadku nawiązania kontaktu z nieprzyjacielskimi okrętami. Tego samego dnia o godzinie 23:48 płynący na powierzchni okręt Heinza Franke został zmuszony w kwadracie marynarki BF 7123 do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem. W dniu 10 kwietnia o godzinie 05:25 do dowódców czterech U-bootów dotarł z BdU meldunek, że planowana akcja niszczycieli została odwołana a Irene oczekuje w kwadracie marynarki BE 8641. W związku z tym faktem dowództwo nakazało U 262, U 128, U 176 i U 376 spotkać się w kwadracie marynarki CG 2373 z łamaczem blokady a następnie odeskortować go do hiszpańskiego portu Vigo. Poza tym dowódcy U-bootów zostali poinformowani, że statek może maskować się pod nazwą Hogsilverstar lub Reinhold. W dniu 11 kwietnia o godzinie 15:45 na czterech okrętach odebrano depeszę z BdU z informacją, że zwiad lotniczy wykrył o 12:50 płynący kursem 30 stopni w kwadracie marynarki CF 3355 brytyjski krążownik minowy HMS Adventure. O godzinie 19:15 odebrano kolejną depeszę z BdU zawiadamiającą, że o godzinie 17:00 w kwadracie marynarki BE 9884 statek został przechwycony przez brytyjski krążownik i prawdopodobnie zatopiony. W związku z tym faktem dowódcy otrzymali rozkaz udania się w ten rejon i zaatakowania nieprzyjaciela (o ile to będzie możliwe) oraz odnalezienie i uratowanie załogi statku. Po bezskutecznych poszukiwania rozbitków w dniu 12 kwietnia rozkaz odwołano a każdy z okrętów miał powrócić do wykonywania głównego zadania patrolu. Następnego dnia Heinz Franke otrzymał z BdU polecenie dołączenia do U 376 wykonującego misję specjalną o kryptonimie Elster a polegającą na zabraniu z North Point położonego na wyspie Księcia Edwarda zbiegłych z kanadyjskiego obozu jenieckiego we Frederiction w Nowym Brunszwiku jeńców pochodzących z U-bootwaffe. W dniu 16 kwietnia o godzinie 04:54 U 262 nawiązał w kwadracie marynarki BD 9345 kontakt z płynącym kursem północno - wschodnim konwojem HX-233 o którym zameldowano dowództwu. Po wysłaniu meldunku Heinz Franke rozpoczął śledzenie celu i wysyłanie cyklicznych sygnałów naprowadzających dla innych U-bootów. O godzinie 07:06 śledzący konwój U 262 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A+40 (120 metrów) przez nieprzyjacielski niszczyciel, który w pierwszym ataku zrzucił serię dobrze ulokowanych ośmiu bomb głębinowych, które wstrząsnęły okrętem. Niedługo potem Heinz Franke zszedł swoim okrętem na głębokość 2A+20 (180 metrów). Po godzinie ósmej nieprzyjacielska jednostka utraciła kontakt mimo to U 262 pozostał do godziny 13:14 w zanurzeniu. Po wynurzeniu Heinz Franke obrał z powrotem kurs prowadzący go na miejsce operacji Elster. W dniu 23 kwietnia dowódca U 262 otrzymał z BdU depeszę o następującej treści "Kplt. Franke ? Serdeczne gratulacje z okazji awansu". W dniu 25 kwietnia okręt Heinza Franke znalazł się przed cieśniną Cabota, gdzie napotkano duży ruch nieprzyjacielskich jednostek. Następnego dnia o godzinie 03:10 U 262 sforsował cieśninę wpływając na wody pokrytej dryfującym lodem zatoki Św. Wawrzyńca. O godzinie 07:20 wachtowi na pomoście zameldowali o zauważeniu błysków latarni morskiej w St. Paul. Do 10:00 okręt Heinza Franke płynął na powierzchni przedzierając się z coraz większą trudnością przez pola lodu (m.in. doszło wtedy do uszkodzenia zewnętrznej klapy wyrzutni nr II), by o godzinie 10:12 w wolnej od lodu zatoczce (kwadrat marynarki BB 5152) wykonać manewr zanurzenia. W dniu 28 kwietnia o godzinie 02:15 podczas wynurzania U 262 napotkał trudność w postaci pokrywy ludowej uniemożliwiającej wykonanie tego manewru. Chcąc przebić się przez tą przeszkodzę Heinz Franke rozkazał pięć minut później szasować wszystkie zbiorniki, co spowodowało, że okręt siłą pędu przebił się na powierzchnię. Wykonane zaraz po wynurzeniu obserwacje stanu kadłuba i urządzeń wykazały, że wygięciu uległa obudowa kiosku i dziobowy przecinak do sieci zagrodowych a uszkodzeniu uległy: działo główne, działko przeciwlotnicze i klapy zewnętrzne pozostałych dziobowych wyrzutni torpedowych. Poza tym obserwatorzy zameldowali o przestrzeni wolnego od lody akwenu wodnego położonego w odległości 500 metrów przed dziobem okrętu. W dniu 30 kwietnia o godzinie 10:15 obserwatorzy na pomoście U 262 (kwadrat marynarki BB 1868) zameldowali o dostrzeżeniu lądu, którym okazała się wyspa Anticosti. W dniu 2 maja Heinz Franke osiągnął wymienioną w rozkazie pozycję znajdującą się w kwadracie marynarki BB 4541 a następnie rozpoczął oczekiwanie na nadanie z brzegu przez zbiegłych jeńców umówionego sygnału. W dniu 6 maja o godzinie 12:00 operacja Elster został odwołana a Heinz Franke zapisał w KTB swojego okrętu, że "... niepowodzenie operacji przyniosło wstyd, ale w żadnej mierze nie nastąpiło to z winy U 262 ...". W dniu 8 maja U 262 sforsował cieśninę Cabota wypływając na wody Północnego Atlantyku. Następnego dnia o godzinie 09:25 okręt zszedł w kwadracie marynarki BB 8329 w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz, podczas którego o godzinie 14:30 nawiązano w kwadracie marynarki BB 8396 kontakt akustyczny z prawdopodobnie nieprzyjacielskim konwojem. Ze względu jednak na uszkodzenia wyrzutni torpedowych okręt zaniechał jakichkolwiek prób ataku. W dniu 10 maja na wciąż płynącym w zanurzeniu okręcie usłyszano o godzinie 00:45 odległe odgłosy trzech eksplozji. O 02:10 U 262 znalazł się z powrotem na powierzchni w celu przewentylowania wnętrza i naładowania baterii. Poza tym zaraz po wynurzeniu Heinz Franke nadał do dowództwa raport meldując o przebiegu operacji Elster, uszkodzeniach okrętu, stanie paliwa oraz o kontakcie akustycznym z nieprzyjacielem. W odpowiedzi na ten meldunek dowództwo nakazało mu udać się do kwadratu BD 8566, skąd po uzupełnieniu paliwa z podwodnego zbiornikowca miał obrać kurs powrotny na bazę w La Pallice. W dniu 17 maja okręt osiągnął punkt uzupełniania paliwa gdzie oczekiwał na pojawienie się okrętu zaopatrzeniowego. Następnego dnia na U 262 odebrano o godzinie 01:25 depeszę pochodzącą z podwodnego tankowca U 459 o nowym punkcie spotkania, który znajdował się w kwadracie marynarki BD 9739. Tego samego dnia o godzinie 14:05 okręt Heinza Franke osiągnął kwadrat marynarki BD 9739 uzyskując kontakt wzrokowy z U 459. Pomiędzy godziną 16:00 a 18:45 U 262 pobrał z podwodnego tankowca, pięciodniowy prowiant, detektor fal radarowych Metox, części zamienne oraz 40 nabojów potasowych. Po zakończeniu całej operacji obrano kurs powrotny na bazę w La Pallice. W dniu 19 maja o godzinie 01:45 wachtowi na pomoście przebywającego w tym momencie w kwadracie marynarki BD 9862 okrętu Heinza Franke zameldowali o zauważeniu zbliżających się świateł niezidentyfikowanego statku, w związku, z czym wykonano manewr zanurzenia na peryskopową. Bliższa obserwacja celu pozwoliła go zidentyfikować, jako jednostkę neutralną. W dniu 23 maja o godzinie 16:20 w kwadracie marynarki BF 8455 wachtowi na pomoście zameldowali o zauważeniu zerwanej z łańcucha kotwicznego dryfującej miny. Dwa dni później 25 maja o godzinie 10:00 w punkcie Pilz U 262 najpierw nawiązał kontakt wzrokowy a następnie 43 minuty później spotkał się z okrętami eskorty w towarzystwie, których o godzinie 16:00 dotarł do śluzy prowadzącej do bazy w La Pallice, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (51 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął około 6.000 mil morskich na i 929 mil morskich pod powierzchnią.

W dniu 10 lipca termin wyjścia okrętu na patrol został przesunięty w związku z instalacją podwójnego działka przeciwlotniczego kal. 2,0 cm w miejsce posiadanego pojedynczego działka.

Patrol 6 (24.07.1943 - 02.09.1943)
24.07. U 262 pod dowództwem Heinza Franke o godzinie 06:00 odbił od kei w bunkrze w La Pallice, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku. O godzinie 07:15 okręt opuścił śluzę a o 10:15 spotkał się z okrętami eskorty i z także idącym na patrol na Środkowym Atlantyku U 760. O 14:00 okręty osiągnęły punkt Pilz, gdzie dołączył do nich U 504. Dwadzieścia trzy minuty później pierwszy zespół eskorty (składający się m.in. z przerywacza zagród minowych) zawrócił do bazy a pieczę nad trzema U-bootami objęły trałowce. O godzinie 22:30 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 9125 na U 262 i prawdopodobnie na U 760 wykonano ćwiczebne zanurzenie mające na celu sprawdzenie stanu szczelności kadłuba okrętu oraz wyważenie go. Wkrótce po ponownym wynurzeniu jednostki eskorty odpłynęły do bazy, U 504 udał się do swojego rejonu operacyjnego a okręty Heinza Franke i Otto-Ulricha Bluma rozpoczęły wspólny marsz przez wody Zatoki Biskajskiej. O 22:40 obie jednostki zeszły w zanurzenie na głębokość A+20 (100 metrów) rozpoczynając podwodny marsz. W dniu 26 lipca o godzinie 09:55 w kwadracie marynarki BF 4969 wachtowi na pomostach obu okrętów zameldowali o kontakcie z trzema zbliżającymi się samolotami na co dowódcy zareagowali wydanie rozkazu obsadzenia działek przeciwlotniczych. Niedługo potem okazało się, że owymi trzema maszynami były odbywające patrol niemieckie samoloty Junkersa (najprawdopodobniej były to Ju 88), które odleciały w kierunku południowym. Dwa dni później 28 lipca o godzinie 15:53 (kwadrat marynarki BE 9263) płynące na powierzchni U 262 i U 760 zostały wykryte przez samolot zidentyfikowany jako B-24 Liberator, którego udało się jednak odpędzić ogniem z działek przeciwlotniczych. Pięć - sześć minut później odpędzono samolot tym razem zidentyfikowany jako typ Sunderland oraz niezidentyfikowanego typu łódź latającą. Niedługo potem na pomostach obu okrętów zauważono wyłaniającą się od zachodu za linii horyzontu smugę dymu zbliżającej się jednostki. W związku z tym faktem starszy stopniem Heinz Franke podjął o 16:08 decyzję zejścia w zanurzenie o czym zakomunikował Otto-Ulrichowi Blumowi poprzez wywieszenie czerwonej flagi (umówiony sygnał zejścia pod wodę). Po zejściu na głębokość A+40 (120 metrów) na U 262 oczekiwano na spodziewany atak z wykorzystaniem bomb głębinowych co jednak nie nastąpiło. Około 18:00 na okręcie usłyszano odgłosy wybuchających w pewnym oddaleniu bomb głębinowych. O 20:15 okręt znalazł się na powierzchni, ale jedenaście minut późnie z powrotem zmuszony był do zejścia w zanurzenie przed nadlatującą łodzią latającą i do pozostania tam do godziny 21:50. W dniu 30 lipca na przebywającym w zanurzeniu w kwadracie marynarki BE 8359 U 262 usłyszano pomiędzy godziną 14:10 a 15:50 około 47 eksplozji bomb głębinowych, wybuchających w dalszej odległości od okrętu świadczących o polowaniu na jeden z U-bootów przebywających w pobliżu. Dnia 3 sierpnia o godzinie 04:15 (kwadrat marynarki BE 7848) nawiązano kontakt akustyczny dochodzący z kursu 60 stopni a pochodzący od pracującego silnika diesla na niezidentyfikowanym okręcie podwodnym. Następnego dnia Heinz Franke odebrał adresowaną do niego i Bluma pochodzącą z BdU depeszę nakazującą im spotkanie się z dowodzonym przez OL Adolfa Graefa U 664 z którego następnie mieli pobrać paliwo. W dniu 6 lipca o godzinie 16:20 w kwadracie marynarki CE 1444 marynarze U 262 prawdopodobnie w ramach ćwiczeń w strzelaniu zatopili dryfującą boję zauważoną parę minut wcześniej. Następnego dnia o godzinie 13:10 okręt Heinza Franke osiągnął umówiony kwadrat marynarki CD 3455, gdzie rozpoczęto krążenie w oczekiwaniu na przybycie U 664. O godzinie 23:25 nawiązano w kwadracie marynarki CD 3457 kontakt z okrętem Adolfa Graefa. Po przeczekaniu nocy o 08:30 mimo wzburzonego oceanu rozpoczęto przygotowania do przekazania paliwa na okręt Heinza Franke. O godzinie 10:11 w trakcie jego pobierania z U 664 wachtowi na U 262 zameldowali o kontakcie z nieprzyjacielskimi samolotami, które wyłoniły się z chmur. Na U 664 także zauważono nieprzyjaciela a obaj dowódcy wspólnie podjęli decyzję o pozostaniu na powierzchni i odparciu ataku za pomocą działek przeciwlotniczych. Nadlatujące samoloty /bombowiec TBF-1 Avenger oraz myśliwiec F4F Wildcat/ okazały się amerykańskimi maszynami należącymi do skrzydła VC-1 USN stacjonującego na pokładzie lotniskowca eskortowego USS Card, którego zespół w związku z przechwyceniem i odszyfrowaniem depeszy o miejscu pobierania paliwa został skierowany z zadaniem odnalezienia i zniszczenia U-bootów. Wspólnymi siłami U 262 i U 664 zestrzeliły najpierw atakujący ich myśliwiec Wildcat (pilot Ens. J.F. Sprague) a następnie za drugim jego podejściem bombowiec Avenger, którego pilotowi Lt A.H. Sallengerowi udało się jeszcze zrzucić z wysokości 20 metrów dwie bomby głębinowe, które wybuchły w pobliżu okrętu Heinza Franke powodując powstanie poważnych uszkodzeń (m.in. przebicie kilku zbiorników), które zauważono kilka minut później. O godzinie 10:35 U 262 zszedł w zanurzenie na głębokość A+20 (100 metrów). W trakcie wykonywania tego manewru zauważono przeciek w zbiorniku numer 5, w wyniku, którego utracono 5m3 paliwa. O 21:06 na przebywającym w kwadracie marynarki CD 3476 okręcie Heinza Franke usłyszano dwie poczwórne eksplozje dochodzące z dalszej odległości. O 23:20 (kwadrat marynarki CD 3475) usłyszano eksplozje najpierw jednej potem dwóch a następnie trzech bomb głębinowych. Heinz Franke domyślając się, że zaalarmowane przez samoloty z USS Card okręty osłony poszukują sprawców zestrzeleń rozkazał zejść na głębokość A+60 (140 metrów) a następnie oddalić się z tego miejsca. Przeprowadzone wkrótce potem nasłuchiwanie przez hydrofony nie przyniosło żadnego rezultatu w postaci uzyskania namiarów na jednostki nawodne. O 24:00 na okręcie doszło do głośnego huku dochodzącego od strony rufy a wkrótce potem do silnego przecieku z odwodnienia masztu powietrza, który udało się wkrótce potem opanować. Jak się okazało przyczyną przecieku było pęknięcie w maszcie powietrznym. Dwadzieścia osiem minut później już 9 sierpnia nad zanurzonym okrętem przepłynęła duża jednostka, która jak przypuszczał Heinz Franke mogła być nieprzyjacielskim lotniskowcem. Dwie godziny później o 02:27 usłyszano odgłos eksplozji torpedy lub bomby głębinowej. W ciągu następnych trzynastu minut usłyszano najpierw odgłos pracującego silnia diesla okrętu podwodnego a następnie odgłos jednej detonacji (w tym czasie lotniskowiec został bezskutecznie zaatakowany dwiema torpedami przez U 664, który niedługo potem został zatopiony o czym całą załoga U 262 nie wiedziała). O 02:45 okręt znalazł się na powierzchni a paliwo z przebitego zbiornika wypompowano za burtę. O godzinie 04:15 (kwadrat marynarki CD 3448) U 262 zszedł w zanurzenie w celu przepłukania zbiorników 2 i 4 a trzydzieści minut później ponownie pojawił się na powierzchni. Przeprowadzona następnie obserwacja powierzchni oceanu pozwoliła stwierdzić, że ślad oleju wydobywający się z okrętu został usunięty. O godzinie 09:15 okręt zszedł zanurzenie na głębokość A+0 (80 metrów). W dniu 10 sierpnia w związku z odniesionymi uszkodzeniami Heinz Franke zameldował dowództwu o konieczności powrotu do bazy. Wkrótce potem na U 262 dotarł z BdU rozkaz przekazania przed powrotem do bazy pobranego wcześniej paliwa na U 664 i U 760. Dwa dni później 12 sierpnia o godzinie 08:00 okręt osiągnął kwadrat marynarki CD 2455 w którym miał się spotkać z dwoma pozostałymi okrętami. Osiem dni później Heinz Franke nadał do dowództwa krótki meldunek, że w związku z niepojawieniem się obu okrętów do tego czasu podejmuje rejs powrotny do bazy. W dniu 31 sierpnia o godzinie 11:52 U 262 nawiązał w kwadracie marynarki BF 8146 kontakt z dużą grupą niezidentyfikowanych statków rybackich, które udało się wyminąć płynąc na powierzchni. Dnia 2 września okręt Heinza Franke przybył o godzinie 10:15 do punktu Pilz, gdzie nawiązano kontakt wzrokowy z jednostkami eskorty w towarzystwie których o godzinie 10:36 udano się w kierunku bazy w La Pallice, gdzie przybyto o 16:00 kończąc trwający prawie sześć tygodni parol (41 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 4.760 mil morskich na i 1.253 mil morskich pod powierzchnią.

W dniu 14 października po zakończonych naprawach U 262 udał się na próby zanurzania mające sprawdzić poprawność wykonanych prac na różnych głębokościach do 200 metrów włącznie.

Patrol 7 (19.10.1943 - 07.12.1943)
19.10. U 262 pod dowództwem Heinza Franke o godzinie 18:30 odbił od kei w bunkrze w La Pallice, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Północnego Atlantyku. Po opuszczeniu śluzy U 262 spotkał się z mającymi eskortować go trałowcami M 304 i M 384. O godzinie 20:00 do zespołu okrętów dołączył także idący na parol dowodzony przez OL Günthera Gretschela U 707. Następnego dnia o godzinie 10:35 (kwadrat marynarki BF 9125) po wykonaniu próbnego zanurzenia i trymowania okrętu jednostki eskorty zawróciły do bazy a każdy z U-bootów rozpoczął indywidualny marsz, w kierunku swoich kwadratów marynarki, w przypadku okrętu Heinza Franke było to kwadrat BE 58. Dziesięć minut później okręt zszedł w zanurzenie na głębokość A+20 rozpoczynając podwodny marsz. W dniu 26 października na U 262 odebrano depeszę z BdU nakazującą temu okrętowi oraz U 466, U 953, U 306, U 211, U 441, U 707 i U 333 utworzenie do dnia 28 października zgrupowania Schill, którego linia patrolowa miała rozciągnięta od kwadratu marynarki BE 8878 do BE 8989. Głównym celem tego zgrupowania miały być konwoje MKS/SL a w szczególności meldowany w dniu 25 października przez samolot dalekiego zwiadu Fw 200 Condor konwój MKS.28/SL.138. W dniu 28 października o godzinie 00:00 okręt Heinza Franke osiągnął kwadrat marynarki BE 8977 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Następnego dnia o godzinie 22:00 na przebywającym w kwadracie marynarki BE 6812 U 262 uzyskano dochodzący z kursu 0 - 50 stopni namiar akustyczny a którym zameldowano dowództwu. O 04:00 już 30 października w kwadracie marynarki BE 8524 kontakt akustyczny został utracony. W dniu 31 października o godzinie 07:50 w kwadracie marynarki BE 5719 nawiązano kontakt wzrokowy z konwojem MKS.28/SL.138 o którym zameldowano natychmiast dowództwu. Dwadzieścia minut później okręt zszedł w zanurzenie przygotowując się do wykonania podwodnego ataku. O 09:22 (kwadrat marynarki BE 5715) U 262 wyszedł dogodną do ataku pozycję wystrzeliwując do czterech statków po jednej torpedzie (dwie torpedy T-III i dwie torpedy FAT) oraz do zbliżającego się niszczyciela z wyrzutni rufowej torpedę akustyczną T-V. Wkrótce po wystrzeleniu torped okręt Heinza Franke zszedł głębiej, aby przeczekać spodziewany atak bombami głębinowymi. W trakcie wykonywania tego manewru usłyszano odgłosy czterech trafień (ostatnie po 6 min. i 50 sek. od wystrzelenia). Przez następne sześć godzin U 262 skutecznie wymykał się polującym na niego okrętom, by po ich oddaleniu wynurzyć się na powierzchnię. Wkrótce potem Heinz Franke nadal do dowództwa meldunek z przebiegu ataku zgłaszając zatopienie niszczyciela, jednego frachtowca o tonażu ca. 7.000 ton oraz uszkodzenie kolejnego. W rzeczywistości z pięciu wystrzelonych torped celne okazały się tylko dwie, które trafiły i zatopiły należący do norweskiego armatora P. Kleppe z Oslo frachtowiec Hallfried (2.968 ton). W dniu 1 listopada zgodnie z odebranym rozkazem udano się w kierunku kwadratu marynarki BE 84. Tuż po północy następnego dnia (kwadrat marynarki BE 7279) okręt zszedł w zanurzenie na głębokość A+20 (100 metrów) rozpoczynając podwodny marsz, podczas którego trwania pomiędzy godziną 02:08 a 03:12 (kwadrat marynarki BE 7257) usłyszano od strony prawej burty odgłosy dalekich eksplozji bomb głębinowych. W dniu 3 listopada U 262 osiągnął o godzinie 18:00 kwadrat marynarki BE 84712. Dwa dni później na okręcie odebrano depeszę z BdU zakazującą używania detektora Wanze i działającego na częstotliwości 1.5-25MHz radioodbiornika firmy Telefunken model E 437S oraz nakazującą dowódcom wpisanie do KTB okrętu informację o ich wyłączeniu. W dniu 7 listopada o godzinie 04:00 okręt osiągnął znajdującą się w kwadracie marynarki CF 2865 nową pozycję. Głównym celem dla okrętów zgrupowania Schill w tym okresie był wykryty w dniu 3 listopada przez samolot dalekiego zwiadu Fw 200 Condor konwój MKS-29A. Ponad dwie godziny później U 262 spotkał się w kwadracie marynarki CF 2891 z U 707 a obaj dowódcy wymienili się informacjami. Dwa dni później 9 listopada na przebywającym w kwadracie marynarki CF 2833 okręcie Heinza Franke wachtowi zauważyli o godzinie 05:05 dochodzący z kierunku 90 stopni daleki odblask wystrzeliwanych flar, pochodzących prawdopodobnie od jednostek konwoju o czym natychmiast zameldowano dowództwu. Prawie dwie godziny później o 05:55 nawiązano w kwadracie marynarki CF 2679 kontakt z czterema eskortowcami, tworzącymi grupę poszukiwawczą, które udało się jednak wymanewrować. O 08:03 U 262 spotkał się w kwadracie marynarki CF 2681 z U 228 a obaj dowódcy wymienili się informacjami za pomocą flag sygnałowych. Siedemnaście minut później wachtowi zauważyli na horyzoncie smugę dymu pochodzącą od zbliżających się okrętów, które okazały się nieprzyjacielskimi niszczycielami. Po wejściu okrętów zasięg wzroku o godzinie 10:00 okręt zszedł na głębokość peryskopową. Dwadzieścia trzy minuty później do jednego z niszczycieli wystrzelono z wyrzutni rufowej torpedę akustyczną T-V, która minęła jednak cel i ostatecznie detonowała po 13 min. i 20 sek. od wystrzelenia. O 10:53 w związku z pojawieniem się nieprzyjacielskiego samolotu okręt zszedł na głębokość 2A (160 metrów). Wkrótce potem GHG namierzył szumy pracujących śrub okrętowych co spowodowało, że Heinz Franke podjął decyzję pozostania jeszcze przez pewien czas na tej głębokości. O godzinie 11:53 na okręcie usłyszano odgłos eksplodującej torpedy a wkrótce potem odgłosy ataku z wykorzystaniem bomb głębinowych. O 20:39 U 262 znalazł się z powrotem na powierzchni obierając kurs 275 stopni. W dniu 11 listopada okręty zgrupowania Schill otrzymały z BdU rozkaz obsadzenia kwadratu marynarki BE 70, gdzie miały oczekiwać na następny konwój. Pięć dni później 16 listopada Heinz Franke podobnie jaki i dowódcy U 426, U 608, U 228, U 515, U 358, U 333 i U 211 odebrał z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Schill 1, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki CF 2945 do CF 3855. Głównym celem tego zgrupowania miał być meldowany przez samoloty dalekiego zwiadu Fw 200 Condor konwój MKS.30/SL.139 W dniu 19 listopada na znajdującym się w kwadracie marynarki CF 2642 U 262 wachtowi zameldowali o godzinie 06:20 o zauważeniu czterech cieni a wkrótce potem niszczyciela, który niedługo potem oddalił się. O godzinie 08:24 (kwadrat marynarki CF 2641) okręt zszedł w zanurzenie płynąc kursem 220 stopni na głębokości A+20 (100 metrów). O godzinie 10:30 na płynącym na głębokości 80 metrów U 262 doszło do samoczynnego startu akustycznej torpedy T-V umieszczonej w wyrzutni nr V, co wymusiło zmniejszenie zanurzenia o 55 metrów. Wkrótce potem torpedę udało się wypchnąć z wyrzutni. W dniu 22 stycznia Heinz Franke odebrał skierowaną do niego i do dowódców U 424, U 843, U 618, U 515, U 358, U 542, U 586, U 764, U 86, U 238, U 648, U 228, U 969, U 538 i U 391 depeszę z BdU nakazującą utworzenie zgrupowania Weddigen, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki BE 7869 do BE 8768. Głównym celem tego zgrupowania miał być konwój KMS.30/OS.59. Alianci wiedząc o tym zgrupowaniu oraz o jego pozycji z przechwyconych i odszyfrowanych meldunków Enigmy skierowali w ten rejon złożoną z sześciu fregat (ex-amerykańskie niszczyciele eskortowe) brytyjską 4 Grupę Wsparcia, która miała za zadanie utrzymać wszystkie U-booty pod wodą podczas płynięcia konwoju przez ten obszar. W dniu 23 listopada o godzinie 01:04 znajdujący się w kwadracie marynarki CF 2247 U 262 zszedł na głębokość A+20 (100 metrów ) rozpoczynając trwający do 20:37 podwodny marsz. W dniu 24 listopada okręty zgrupowania Weddigen odebrały o godzinie 20:06 depeszę z BdU nakazującą im utworzenie nowej linii patrolowej rozciągniętej od kwadratu marynarki CF 8350 do CF 6850 oraz zakazującej dowódcom wszystkich okrętów używania radiostacji chyba żeby chodziło o ważny taktyczny meldunek. Następnego dnia wachtowi przebywającego w kwadracie marynarki CF 2494 okrętu Heinza Franke zameldowali o godzinie 03:50 o zaobserwowaniu na kursie 350 stopni rozbłysków granatów oświetlających, które jak zapisał w KTB okrętu Heinz Franke mogły pochodzić od jednostek nieprzyjacielskiej grupy poszukującej. O fakcie tym powiadomiono dowództwo. W dniu 26 listopada na płynącym w zanurzeniu (kwadrat marynarki CF 56) U 262 pomiędzy godziną 05:20 a 10:03 usłyszano odgłosy detonacji bomb głębinowych i lotniczych. Tego też dnia samolot dalekiego zwiadu Fw 200 Condor zameldował o wykryciu nieprzyjacielskiego konwoju, którym okazał się konwój MKS.31/SL.140. Następnego dnia godzinie 21:45 (kwadrat marynarki CF 6493) wachtowi na pomście U 262 zaobserwowali na kursie 360 stopni flarę zrzuconą przez nieprzyjacielski samolot kierujący się na inny okręt - U 238. Pięć minut później zaobserwowano płomienie unoszące się na wodzie, będące pozostałością po zestrzelonym o godzinie 21:20 przez U 764 brytyjskim samolocie Wellington HF153, należącym do 172 Sqn RAF a eskortującym z powietrza konwój MKS.31/SL.140. W dniu 28 listopada o godzinie 10:20 w kwadracie marynarki CF 3883 U 262 wszedł w kontakt z nieprzyjacielską korwetą, którą następnie bez powodzenia próbowano zaatakować. Tuż po północy 29 listopada wachtowi na pomoście przebywającego w kwadracie marynarki CF 6516 okrętu Heinza Franke zameldowali o dostrzeleniu na kursie 65 stopni rozbłysków flar. Zaalarmowany o tym fakcie dowódca rozkazał zmienić kurs na zbliżeniowy z jednoczesnym wydaniem polecenia: powiadomienia o kontakcie dowództwa oraz zwiększenia czujności obsady wachty w związku ze zdarzającymi się sytuacjami, że nieprzyjacielskie grupy poszukiwawcze stosowały ten trik, żeby ściągnąć w swoje pobliże wszystkie U-booty, odciągając je w ten sposób od płynącego w pobliżu konwoju. O godzinie 01:40 z płynącego w kierunku zaobserwowanego prawie dwie godziny wcześniej kontaktu U 262 wypuszczono około 30 pozoratorów radarowych Aphrodite mających za zadanie zmylić nieprzyjacielskie radary. O godzinie 03:50 (kwadrat marynarki CF 6235) wachtowi na pomoście okrętu Heinza Franke zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 210 stopni rozbłysków flar. Niedługo potem sam U 262 został oświetlony przez flary świetlne pochodzące z dwóch jednostek płynących w pewnej odległości za rufą. Prawie godzinę później o 04:45 okręt Heinza Franke został zmuszony w kwadracie marynarki CF 6231 do alarmowego zanurzenia na głębokość 2A+10 (170 metrów) przed nadpływającym nieprzyjacielskim eskortowcem, który wkrótce przystąpił do ataków z wykorzystaniem bomb głębinowych. O godzinie 07:17 (kwadrat marynarki CF 6232) U 262 znalazł się z powrotem na powierzchni a wachtowi, którzy znaleźli na pomoście niemal od razu zameldowali o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem płynącym po lewej burcie, o którym zameldowano dowództwu. Dostrzeżonym konwojem okazał się meldowany w dniu 26 listopada przez zwiad lotniczy konwój MKS.31/SL.140. Siedem minut później o 07:24 (kwadrat marynarki CF 6232) Heinz Franke podszedł do celu na dogodną do ataku odległość po czym wystrzelił w kierunku trzech statków cztery torpedy z których jedna miała trafić po 1min. i 15 sek. a trzy kolejne po 10 min. i 15 sek. od wystrzelenia. O 07:28 U 262 został zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość 2A+30 (190 metrów) przed nadpływającym eskortowcem, który wkrótce potem przystąpił do polowania z wykorzystaniem bomb głębinowych. W trackie wykonywania tego manewru hydroakustyk zameldował o usłyszeniu odgłosów tonięcia trzech jednostek co dało powód dowódcy do zgłoszenia niepotwierdzonego przez aliantów zatopienia trzech frachtowców o łącznym tonażu ca. 15.000 ton. Tego samego dnia o godzinie 20:02 okręt znalazł się z powrotem na powierzchni, rozpoczynając w związku z wystrzeleniem wszystkich posiadanych torped oraz kurczącym się stanem paliwa rejs powrotny do bazy o czym zmalowano BdU, meldując przy okazji też o przebiegu ataku na konwój. W dniu 30 listopada na okręcie Heinza Franke odebrano depeszę skierowaną do wszystkich dowódców o następującej treści:
Führer na mój wniosek nadał KL Franke Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża. O przyznaniu tego odznaczenia zdecydowała postawa kapitana Franke, który wielokrotnie jako jedyny podejmował działania prowadzące do ataku na silnie bronione z morza i powietrza konwoje przeciwnika. W obecnej sytuacji gdy szanse na zatopienie tonażu są niewielkie występując z wnioskiem o przyznanie odznaczeń będę brał pod uwagę także nieugiętą postawę i zaangażowanie oficerów, nawet jeśli nie są one ukoronowane wymiernymi sukcesami.
W dniu 2 grudnia płynący na powierzchni U 262 został o godzinie 21:40 bezskutecznie zaatakowany w kwadracie marynarki BF 7739 przez nieprzyjacielski samolot. Pięć dni później 7 grudnia U 262 spotkał się o godzinie 07:55 w punkcie Pumpe z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 13:45 dotarł do śluzy prowadzącej do bazy w La Pallice, kończąc trwający siedem tygodni patrol (49 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 4.113 mil morskich na i 1.626 mil morskich pod powierzchnią.

W dniu 25 stycznia 1944 roku Heinz Franke zdał obowiązki dowódcy U 262 przechodząc do pracy w sztabie a jego miejsce zajął dotychczasowy dowódca szkolnej jednostki U 718 OL Helmut Wieduwilt.


Koniec cz. 1

Część 2.

Patrol 8 (03.02.1944 - 29.04.1944)
03.02. U 262 pod dowództwem Helmuta Wieduwilta o godzinie 16:55 opuścił bazę w La Pallice, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Następnego dnia o godzinie 14:45 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 9125 Helmut Wieduwilt przeprowadził ćwiczebny alarm zanurzenia podczas którego wykryto pęknięcie w maszcie powietrznym silników diesla co wymusiło podjęcie decyzji o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy, gdzie przybyto następnego dnia o godzinie 07:00. W dniu 8 lutego o godzinie 17:00 okręt ponownie opuścił bazę w eskorcie jednostek patrolowych. Następnego dnia o 05:15 wykryto nieszczelność w zbiorniku balastowym co wymusiło podjęcie decyzji o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy, gdzie przybyto tego samego dnia o godzinie 18:15. W trakcie naprawy na okręcie zamontowano nowe pokrywy zbiornika balastowego. Dnia 10 lutego o godzinie 16:55 U 261 po raz trzeci opuścił bazę w eskorcie jednostek patrolowych. Następnego dnia o godzinie 13:15 wykryto po raz drugi nieszczelność w zbiorniku balastowym co spowodowało ponowny powrót do bazy, gdzie przybyto o 13:15 tego samego dnia. Po ponownym zamontowaniu pokryw zbiornika balastowego okręt w dniu 13 lutego po raz czwarty podjął o godzinie 18:25 próbę wyjścia na parol. Także i tym razem musiano jednak wracać do bazy po wykryciu o godzinie 20:00 awarii mechanizmu automatu zamontowanej na pomoście armaty przeciwlotniczej kal. 3,7cm. W dniu 14 lutego okręt Wieduwilta po raz piąty o godzinie 17:40 opuścił La Pallice a czterdzieści minut później spotkał się eskortą złożoną z trzech trałowców typu M. Następnego dnia po przeprowadzeniu w kwadracie marynarki BF 9116 próbnego zanurzenia na głębokość 2A+20 (180 metrów) i stwierdzeniu szczelności okrętu o godzinie 10:50 okręty eskorty zawróciły do bazy a U 262 rozpoczął indywidualny marsz do swojego rejonu operacyjnego. O 12:40 okręt zszedł w zanurzenie na głębokość A-30 (50 metrów) rozpoczynając podwodny marsz, przerywany wyjściami na powierzchnię w celu naładowania baterii akumulatorów i przewentylowania wnętrza. W trakcie wykonywania tych czynności Helmut Wieduwilt za każdym razem rozkazywał wysyłać w powietrze pozoratory radarowe Aphrodite mające za zadanie zmylić alianckie stacje radarowe. W dniu 21 lutego Helmut Wieduwilt odebrał z BdU depeszę nakazującą mu skierowanie się do kwadratu marynarki AL 50. Następnego dnia na U 262 odebrano kolejną depeszę BdU nakazującą Helmutowi Wieduwiltowi podobnie jak i dowódcą U 441, U 985, U 963, U 281, U 212, U 91, U 709, U 608, U 264, U 256, U 603, U 764, U 437, U 448 U 358 i U 962 utworzenie zgrupowania Preussen, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 9563 do BE 7525. Zgodnie z otrzymanymi indywidualnymi instrukcjami dowódca U 262 miał zając pozycję w kwadracie marynarki BE 4861. Następnego dnia o godzinie 23:00 okręt osiągnął swoją pozycję w zgrupowaniu. Przez cały dzień 29 stycznia na przebywającym w zanurzeniu w kwadracie marynarki BE 4821 U 262 słyszano liczne eksplozje dochodzące ze wschodu. Tego samego dnia o godzinie 13:10 okręt rozpoczął marsz w kierunku otrzymanej w depeszy z BdU nowej pozycji znajdującej się w kwadracie marynarki AK 9691.W dniu 7 marca na okrętach zgrupowania Preussen odebrano depeszę z BdU nakazującą dowódcom tych okrętów zajecie nowych pozycji znajdujących w kwadracie marynarki AL. W przypadku U 262 pozycja ta znajdowała się w kwadracie marynarki AL 1867. W dniu 12 marca o godzinie 22:48 przebywający na powierzchni w swoim kwadracie marynarki okręt Wieduwilta został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym nieprzyjacielskim samolotem. Następnego dnia o godzinie 17:52 okręty zgrupowania Preussen otrzymały z BdU polecenie zajęcia nowych pozycji, w przypadku U 262 przypadała ona na kwadrat marynarki AK 3667. W dniu 15 marca jednostka Wieduwilta osiągnąła swój nowy rejon operacyjny. Dnia 19 marca okręty Preussen po raz kolejny otrzymały z BdU polecenie zmiany pozycji, która w przypadku U 262 miała się znajdować w kwadracie marynarki AL 1942. Cztery dni później 23 marca zgrupowanie Preussen zostało rozwiązane a każdy okręt miał rozpocząć indywidualny patrol. W dniu 27 marca na płynącym na powierzchni U 262 wachtowi zameldowali o godzinie 01:55 (kwadrat marynarki AK 3925) o dostrzeżeniu najpierw światła a następnie rozbłysku reflektora przebywającego w pobliżu okrętu co spowodowało, że Helmut Wieduwilt wydał rozkaz zanurzenia na głębokość A+20 (100 metrów). Wkrótce potem uzyskano kontakt akustyczny ze zbliżającym się okrętem eskortowym prawdopodobnie niszczycielem, który przystąpił do tropienia U 262. W trakcie trwania tego polowania Helmut Wieduwilt zszedł na głębokość 2A+20 (180 metrów). O godzinie 06:02 po zgubieniu nieprzyjaciela okręt znalazł się z powrotem na powierzchni. W dniu 29 marca na U 262 odebrano depeszę z BdU nakazującą Helmutowi Wieduwiltowi spotkanie się w dniu 31 marca w godzinach porannych w kwadracie marynarki AL 0184 z U 741 w celu odebrania aktualnych haseł. Około 2 kwietnia U 262 spotkał się z U 741 odbierając z jego pokładu aktualne hasła. W dniu 3 kwietnia na przebywającym na powierzchni w kwadracie marynarki AL 1998 okręcie Wieduwilta wachtowi zameldowali o godzinie 00:45 o dostrzeżeniu najpierw cienia a następnie zbliżającej się sylwetki niezidentyfikowanego okrętu na co dowódca zareagował wydaniem rozkazu zejścia w zanurzenie. Wkrótce potem hydroakustyk odebrał nadawany podwodnym telegrafem znak rozpoznawczy XFAD KK należący do U 621 dowodzonego przez Maxa Krutschkę. Ponieważ Helmut Wieduwilt nie posiadał żadnych informacji dlaczego U 621 przebywa w jego rejonie operacyjnym nic nie odpowiedział na nadane hasło. O godzinie 05:01 (kwadrat marynarki AL 4133) U 262 znalazł się z powrotem na powierzchni obierając kurs 291 stopni. W dniu 4 kwietnia w związku z otrzymanym rozkazem okręt Wieduwilta rozpoczął marsz w kierunku południowym. Osiem dni później 12 kwietnia przebywający w kwadracie marynarki BD 3375 U 262 rozpoczął podwodny marsz w kierunku bazy w La Pallice. W dniu 15 kwietnia płynący w zanurzeniu okręt został wstrząśnięty bliskim eksplozjami sześciu bomb głębinowych. Zarządzone wkrótce potem wyjście na peryskopową nie wyjaśniło w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu tajemnicy pochodzenia zrzuconych bomb. W dniu 18 kwietnia o godzinie 06:00 na przebywającym w kwadracie marynarki BE 8114 okręcie Wieduwilta usłyszano odgłos pracującego asdiku oraz turbin zbliżającego się okrętu. Trzy godziny później o 09:00 w bezpiecznej odległości od burty okrętu rozerwało się kilka bomb głębinowych. W dniu 29 kwietnia U 262 nawiązał o godzinie 07:08 kontakt wzrokowy a następnie o 07:45 spotkał się w punkcie Pumpe z jednostkami eskorty w towarzystwie których rozpoczął ostatni etap podróży do bazy. O godzinie 10:17 w odległości 800 metrów za rufą płynącego w zespole U 262 eksplodowała mina, która jednak nie wyrządziła żadnych szkód. O godzinie 11:50 okręt Wieduwilta przybył do śluzy prowadzącej do bazy w La Pallice, kończąc trwający ponad dwanaście tygodni patrol (85 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 2.660 mil morskich na i 3.040 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 9 (06.06.1944 - 15.06.1944)
06.06. U 262 pod dowództwem Helmuta Wieduwilta o godzinie 22:10 odbił od kei w bunkrze w La Pallice, by zgodnie z rozkazem w ramach zgrupowania Landwirt atakować nieprzyjacielskie siły inwazyjne. Po opuszczeniu o godzinie 22:50 śluzy U 262 spotkał się z mającymi eskortować go trałowcami M 177 i M 292 oraz z także idącym na patrol U 212. Od godziny 00:32 do 05:00 7 czerwca U 262 wraz z U 212 płynął w eskorcie w kierunku punktu Wasser. O godzinie 05:40 po uzyskaniu namiaru detektorem fal radarowych Wanze okręt Helmuta Wieduwilta zszedł w kwadracie marynarki BF 6843 w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz w kierunku swojej pozycji. W tym też czasie odebrano pochodzący z FdU skierowany do dowódców wszystkich okrętów zgrupowania Landwirt rozkaz nr 1754/7/873 nakazujący im zajęcie nowych pozycji w kwadracie marynarki BF. W przypadku jednostki Helmuta Wieduwilta pozycja ta znajdowała się w kwadracie marynarki BF 5498. W dniu 9 czerwca na okrętach zgrupowania Landwirt odebrano pochodzący z FdU rozkaz Nr 0250/9/813 nakazujący im w związku z rozpoczętą aliancką inwazją zajęcie nowych pozycji. W przypadku U 262 pozycja ta wypadała w kwadracie marynarki BF 6743. Następnego dnia okręt Wieduwilta osiągnął swoją nową pozycję. O godzinie 04:40 tego samego dnia przebywający na powierzchni U 262 został zmuszony do zanurzenia na głębokość A+50, zaraz po zaalarmowaniu przez detektor fal radarowych Wanze o namierzeniu pracującego w pobliżu radaru nieprzyjaciela. W dniu 12 czerwca o godzinie 00:12 (kwadrat marynarki BF 6743) Helmut Wieduwilt wynurzył swój okręt w celu przewentylowania wnętrza i naładowani akumulatorów. Wkrótce potem wachtowi powiadomili o dostrzeżeniu flary na kursie 20 stopni. Siedem minut po wynurzeniu o 00:21 U 262 został zmuszony do zanurzenia na głębokość A-50 (30 metrów) przez zbliżający się nieprzyjacielski samolot. O godzinie 01:18 okręt znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając marsz na powierzchni w celu naładowania baterii akumulatorów, płynąc kursem 120 stopni. Niecałą godzinę później o 02:05 okręt zszedł w zanurzenie kładąc się na dnie znajdującym się w tym miejscu na głębokości 129 metrów. O godzinie 00:49 już 13 czerwca okręt znalazł się na powierzchni rozpoczynając marsz w celu naładowania baterii akumulatorów i przewentylowania wnętrza. Niecałą godzinę później o 01:49 U 262 został zmuszony do zanurzenia po zaobserwowaniu rozbłysku reflektora przebywającego w pobliżu nieprzyjacielskiego okrętu. Tego samego dnia o godzinie 13:31 na okrętach zgrupowania Landwirt odebrano rozkaz FdU Nr 1331/13/884 nakazujący jednostkom nie posiadającym chrap umożliwiających ładowanie baterii bez konieczności wychodzenia na powierzchnię powrót do najbliższej bazy (jednym z okrętów nie posiadających chrap była jednostka Helmuta Wieduwilta). W dniu 14 czerwca o godzinie 00:40 (kwadrat marynarki BF 6765) U 262 rozpoczął marsz na powierzchni w celu naładowania baterii akumulatorów, który został przerwany jedenaście minut później przez konieczność alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem. Następnego dnia o godzinie 01:04 okręt znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając marsz, płynąc całą naprzód kursem 120 stopni. O godzinie 03:55 U 262 spotkał się w kwadracie marynarki BF 6855 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 09:15 wpłynął do bazy w La Pallice, kończąc trwający ponad tydzień patrol (9dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 188 mil morskich na i 127 mil morskich pod powierzchnią.

W okresie od 24 lipca do 5 sierpnia U 262 przechodził remont i modernizacje podczas, której zamontowano na nim chrapy potrzebne do przebicia się przez aliancką blokadę i do dotarcia do jednej z baz w Norwegii.

W dniu 18 sierpnia przebywający w boksie nr 10 bunkra w La Pallice okręt Helmuta Wieduwilta został lekko uszkodzony podczas nalotu alianckich samolotów na port i bazę w La Pallice. Podczas tego samego nalotu zginęło trzech członków załogi U 262 - OMaschMt Willi Bense (ur. 13.02.1917), Lt.z.S.d.R Edmund Koppf (ur. 09.02.1921) i FkOGfr Martin Nitschke (ur. 15.09.1924) a jeden został ciężko ranny - FkMt Kurt Niering.

W dniach 21 - 22 sierpnia U 262 przechodził próby morskie po zakończonym remoncie i modernizacji m.in. sprawdzano poprawność działania zamontowanych na okręcie chrap.

Patrol 10 (23.08.1944 - 05.11.1944)
23.08. U 262 pod dowództwem Helmuta Wieduwilta o godzinie 22:00 odbił od kei w bunkrze w La Pallice, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę a następnie udać się do bazy w Niemczech. O 22:20 U 262 spotkał się z U 763 oraz okrętami eskorty w towarzystwie których podążał następnie do godziny 00:30 24 sierpnia, kiedy to po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6861 zawróciły one do bazy. Godzinę później okręt szedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz. Pomiędzy godziną 04:49 a 16:00 tego samego dnia U 262 spoczywał w kwadracie marynarki BF 6882 na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 72 metrów dnie. Kwadrans po północy już 25 czerwca jednostka Wieduwilta rozpoczęła podwodny marsz na chrapach. Następnego dnia o godzinie 11:10 przebywający w kwadracie marynarki BF 9126 U 262 nawiązał kontakt akustyczny z pracującym asikiem i turbinami okrętów wojennych, które zaczęły krążyć w pobliżu jego pozycji nie zrzucając jednak żadnych bomb głębinowych. Także i następnego dnia o godzinie 21:40 nawiązano w kwadracie marynarki BF 8328 kontakt akustyczny z pracującym asikiem okrętów tworzących jedną z grup poszukiwawczych. W dniu 3 września Helmut Wieduwilt otrzymał z BdU polecenie udania się do kwadratu marynarki BF 22. Sześć dni później 9 września spoczywający na dnie U 262 uzyskał kontakt akustyczny z bojami imitującymi hałas śrub okrętowych jak i samymi pracującymi śrubami przepływających w pobliżu jednostek. W dniu 16 września o godzinie 04:00 na przebywającym w kwadracie marynarki BE 6335 okręcie doszło w wyrzutni nr V do samoczynnego startu umieszczonej tam torpedy, którą udało się wypchnąć za burtę. Dwa dni później 18 września około godziny 08:00 na przebywającym w kwadracie marynarki BE 6335 U 262 zaobserwowano dochodzące od strony prawej burty kołatanie. Zarządzone przez Wieduwilta wynurzenie na peryskopową oraz lustracja otoczenia przez peryskop nie pozwoliła ustalić przyczyny jego pochodzenia. O 10:17 kołatanie nagle ustało, jak zapisał w KTB dowódca mogło one pochodzić od zaczepionej o kadłub boji. Dnia 28 września okręt obrał kurs 360 stopni. W dniu 7 października przebywający w kwadracie marynarki AL 0238 U 262 nadal do dowództwa o godzinie 03:28 krótki meldunek pogodowy. Pięć dni później 12 października jednostka Wieduwilta zakończyła w kwadracie marynarki AL 3525 marsz na chrapach. W dniu 18 października przebywający w kwadracie marynarki AE 9224 U 262 obrał kurs 90 stopni. Sześć dni później 24 października (kwadrat marynarki AF 7631) obrano kurs 145 stopni. Dnia 28 października przebywający w kwadracie marynarki AN 2829 U 262 obrał kurs 180 stopni. W dniu 1 listopada przebywający w zanurzeniu w kwadracie marynarki AN 3515 okręt Wieduwilta nawiązał kontakt akustyczny z jednostkami eskorty. Wkrótce potem usłyszano też eksplozję pojedynczej bomby głębinowej. O 19:55 okręt wpłynął do portu Farsund, który po doczekaniu się na przybycie jednostek eskorty opuścił następnego dnia o godzinie 01:20. O 07:00 w dniu 2 listopada U 262 przybył do bazy w Kristiansand, gdzie Wieduwilt dowiedział się, że eskorta na kolejnym odcinku jest niemożliwa. W związku z tym faktem o 19:00 tego samego dnia opuszczono bazę wspólnie z U 281 obierając kurs na cieśniny duńskie. Następnego dnia o godzinie 11:20 doszło do spotkania z przerywaczem zagród minowych Spbr 154, który objął funkcję jednostki eskorty. Tego samego dnia o 20:12 Spbr 154 wszedł na minę co wymusiło konieczność zrzucenia kotwicy. O godzinie 03:25 4 listopada U 262 i U 281 dołączyły do eskorty konwoju złożonego z trałowca M 517, okrętu podwodnego U 382 oraz dwóch frachtowców Altengamme i Mars. Pomiędzy godziną 09:20 a 12:30 płynące rutą 26 jednostki konwoju z powodu warunków pogodowych stały na kotwicy. O godzinie 20:30 po osiągnięciu ruty 1 towarzyszące konwojowi U 262, U 383 i U 281 odłączyły się od niego rozpoczynając indywidualny marsz w kierunku bazy we Flensburgu. W dniu 5 listopada U 262 o godzinie 23:45 wpłynął do bazy we Flensburgu, kończąc trwający ponad dziesięć tygodni patrol (74 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 432 mile morskie na i 3.613 mil morskich pod powierzchnią.

Z powodu obłożenia pracą stoczni w Kiel U 262 został skierowany do bazy w Danzig, gdzie miał przejść remont generalny.

W dniu 24 listopada OL Helmut Wieduwilt zdał obowiązki dowódcy U 262 a na jego miejsce przybył dotychczasowy dowódca U 1194 KL Karl-Heinz Laudahn.

Na początku grudnia 1944 roku okręt został przebazowany od bazy w Gotenhafen, gdzie został włączony w skład 22 Szkolnej Flotylli U-bootów. W dniu 19 grudnia podczas nalotu radzieckich samolotów na port i bazę w Gotenhafen U 262 został poważnie uszkodzony.

W dniu 28 stycznia 1945 roku w związku z zagrożeniem zajęcia Gotenhafen przez Rosjan U 262 podobnie jak 29 innych U-bootów oraz okręt baza Weichsel został ewakuowany do bazy w Kiel, gdzie przybył w dniu 4 lutego.

Dnia 2 kwietnia 1945 w związku z nieopłacalnością remontu zużytego okrętu został on w bazie w Kiel wycofany ze służby.

Po kapitulacji Niemiec kadłub dawnego U 262 został przejęty przez Brytyjczyków jako zdobycz wojenna, którzy przeholowali go prawdopodobnie do Anglii, gdzie w 1947 roku został pocięty na złom.

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1

Patrol 9 (06.06.1944 - 15.06.1944)
06.06. U 262 pod dowództwem Heinza Franke

Patrol 10 (23.08.1944 - 05.11.1944)
23.08. U 262 pod dowództwem Heinza Franke

chyba powinno być "...U 262 pod dowództwem Helmuta Wieduwilta..."

Witam
Dzięki za zauważenie mojej omyłki, już poprawiona. Niby tekst czytałem jeszcze przed opublikowaniem ale jak to bywa z czytaniem z ekranu coś tam zawsze pozostanie.
Pozdrawiam Brodołak

Jaszcze przy patrolu 9 popraw i z duzej litery nazwisko d-cy przy 10 patrolu.
Pozdrawiam
Bob

Poprawki naniesione. Dzięki