U-260 Typ VIIC
Posty: 1
• Strona 1 z 1
U-260 Typ VIIC
przez Brodołak » 25.01.10, 08:17
U-260 Typ VIIC
Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen
Numer zamówienia: 25
Zamówienie: 23.12.1939
Położenie stępki: 07.05.1941
Wodowanie: 09.02.1942
Wcielenie do służby: 14.03.1942
Numer pocztowy: M 44 273
Przebieg służby:
14.03.1942 - 30.09.1942 - 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.10.1942 - 31.10.1944 - 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
01.11.1944 - 12.03.1945 - 33 Flotylla U-bootów, Flensburg (okręt bojowy)
12.03.1945 - Zatopiony o godzinie 22:30 przez własną załogę na południe od wybrzeży Irlandii (pozycja 51.15N, 09.05W) po uprzednim ciężkim uszkodzeniu przez brytyjską minę.
Dowódcy:
14.03.1942 - ?.04.1944 - OL ~ KL Hubertus Purkhold
?.04.1944 - 12.03.1945 - OL Klaus Becker
Liczba patroli: 9
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 1 (4.893ton)/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0
Okres służby U 260 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
15.03.1942 - 21.04.1942 - Bremen - okres zalodzenia wykorzystany na stacjonarnie szkolenie załogi w obsłudze mechanizmów okrętowych.
23.04.1942 - 06.05.1942 - Kiel - próby morskie w ramach UAK Kiel.
08.05.1942 - 12.05.1942 - Danzig - próby i ćwiczenia w ramach UAG I.
13.05.1942 - 17.05.1942 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
19.05.1942 - 22.05.1942 - R?nne/Borholm - próby hydrofonów w ramach UAG ? Schall.
23.05.1942 - 25.05.1942 - Danzig - szkolenie własne załogi.
26.05.1942 - 08.06.1942 - Hela - ćwiczenia na morzu w ramach AGRU ? Front.
09.06.1942 - 30.06.1942 - Danzig - strzelanie torpedowe w ramach 25 Flotylli U-bootów.
01.07.1942 - 10.07.1942 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów. W dniu 4 lipca U 260 ćwiczył pobieranie paliwa z podwodnego tankowca U 464.
12.07.1942 - 04.08.1942 ? Hamburg - pobyt w stoczni Blohm & Vos.
06.08.1942 - 07.08.1942 ? Kiel - uzupełniania sprzętu radiowego.
08.08.1942 - 11.08.1942 - Danzig - szkolenie własne załogi.
12.08.1942 - 21.08.1942 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
22.08.1942 - 03.09.1942 - Kiel - pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu przeprowadzenia prac naprawczych i konserwatorskich.
06.09.1942 - 09.09.1942 - Kiel - przygotowanie okrętu do patrolu.
Patrol 1 (10.09.1942 - 15.11.1942)
10.09. U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wraz z U 619 i U 382 wypłynął o godzinie 07:00 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Tego samego dnia o godzinie 11:11 okręty spotkały się w kwadracie marynarki AO 7498 z przerywaczem zagród minowych Spbr 18, w towarzystwie którego obrały kurs na Duży Bełt. Następnego dnia o godzinie 07:00 obowiązki eskorty przejął przybyły okręt patrolowy. W dniu 12 września o godzinie 02:45 zespół okrętów zawinął do bazy w Kristiansand, gdzie trzy okręty podwodne uzupełniły zapasy paliwa, smarów i wody pitnej, poczym o godzinie 10:25 opuściły bazę w eskorcie okrętu patrolowego. O godzinie 20:07 po próbnym zanurzeniu w celu wytrymowania okrętów eskortowiec powrócił do bazy a U 260, U 619 i U 382 rozpoczęły indywidualny marsz w kierunku swoich rejonów operacyjnych. W dniu 13 września wachtowi na pomoście okrętu Purkholda trzykrotnie meldowali o zauważeniu dryfujących min zerwanych z łańcuchów kotwicznych:
- o godzinie 11:20 w kwadracie marynarki AN 2882,
- o godzinie 15:40 w kwadracie marynarki AN 2882,
- o godzinie 19:10 w kwadracie marynarki AN 2882.
Następnego dnia o godzinie 17:13 U 260 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem, który zrzucił 2 niecelne bomby głębinowe. W dniu 15 września o godzinie 09:35 okręt Purkholda ponownie został zmuszony do zanurzenia przed nadlatującym samolotem, który tym razem zrzucił serię trzech bomb głębinowych, które wybuchły w bliskiej odległości od burt U 260. Następnego dnia Hubertus Purkhold podobnie jak dowódca U 619 - OL Kurt Makowski otrzymał z BdU polecenie udania się do kwadratu marynarki AL 27. W dniu 17 września wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o godzinie 20:43 o kontakcie (kwadrat marynarki AE 8673) z niezidentyfikowanym lugrem. Cztery dni później 20 września na okręcie Purkholda odebrano o godzinie 13:22 meldunek U 596 o kontakcie w kwadracie marynarki AK 4166 z nieprzyjacielskim konwojem, co spowodowało zmianę kursu na zbliżeniowy i zwiększenie prędkości do całej naprzód. Następnego dnia z powodu złych warunków meteorologicznych (stan morza 7, deszcz) operację przeciwko wykrytemu konwojowi o godzinie 12:00 odwołano. W dniu 22 września Hubertus Purkhold podobnie jak dowódcy następujących jednostek U 259, U 599, U 410, U 216, U 595, U 617,U 258, U 619, U 356, U 618, U 221, U 615, U 582, U 437 i U 597 otrzymał o godzinie 16:19 z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Blitz, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 0317 do AL 7579. W dniu 24 września o godzinie 11:10 U 260 spotkał się kwadracie marynarki AK 5598 z U 618. O godzinie 20:00 tego samego dnia wachtowi na pomoście jednostki Purkholda zameldowali o wykryciu smugi dymu, a wkrótce potem konwoju, którym prawdopodobnie był wykryty poprzedniego dnia przez U 404 konwój RB-1. Prawie dwie godziny później U 260 zszedł w zanurzenie w celu przeprowadzenia ataku, ale ze względu na zapadające ciemności kontakt został utracony. O godzinie 00:47 Hubertus Purkhold wynurzył swój okręt poczym rozpoczął pościg za konwojem w kierunku wschodnim. O godzinie 18:40 tego samego dnia wachtowi na pomoście U 260 ponownie zameldowali o kontakcie w kwadracie marynarki AK 6913 z nieprzyjacielskim konwojem. O godzinie 22:21 utrzymująca kontakt z konwojem jednostka Purkholda została wykryta i odpędzona od niego przez nieprzyjacielski niszczyciel. Mimo tego incydentu Hubertus Purkhold kontynuował pościg za celem. W dniu 26 września o godzinie 10:43 w kwadracie marynarki AL 5498 na U 260 doszło do awarii lewo burtowego silnia diesla i prawo burtowego silnia elektrycznego, co wymusiło na Hubertusie Purkholdzie zaniechanie dalszej operacji przeciwko ściganemu konwojowi. Od 26 do 30 września Hubertus Purkhold operował w ramach zgrupowania Tiger. W dniu 28 września płynący an powierzchni U 260 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A+0 (80 metrów ) przez nieprzyjacielski samolot zidentyfikowany jako B-24 Liberator, który zrzucił niecelną serię sześciu bomb głębinowych. Od 1 do 6 października Hubertus Purkhold operował w ramach zgrupowania Luchs w rejonie położonym na południowy - zachód od wybrzeży Islandii. W dniu 3 października na U 260 odebrano o godzinie 12:41 meldunek U 610 o kontakcie w kwadracie marynarki AK 1797 z płynącym w kierunku wschodnim nieprzyjacielskim konwojem (w momencie odebrania wiadomości okręt znajdował się w kwadracie marynarki AK 5176). Następnego dnia w sztormowych warunkach (stan morza 7) wachtowi na pomoście jednostki Purkholda zameldowali o godzinie 10:30 o kontakcie w kwadracie marynarki AK 3376 z konwojem, którym okazał się płynący w kierunku północno - wschodnim konwój HX-209. Pięć minut później U 260 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do godziny 11:58 przez nieprzyjacielski niszczyciel. Tego samego dnia ścigający konwój okręt Purkholda został o godzinie 16:27 w kwadracie marynarki AK 3521 ponownie wykryty i zmuszony do zanurzenia oraz pobytu pod wodą do godziny 17:35 tym razem przez nieprzyjacielski samolot. W dniu 5 października o godzinie 08:00 operacja przeciwko HX-209 została odwołana. Tego samego dnia o godzinie 17:32 Hubertus Purkhold podobnie jak dowódcy U 437, U 442, U 597, U 610, U 706, U 757, U 454 i U 84 otrzymał z BdU polecenie utworzenia od dnia 7 października zgrupowania Panther, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AL 4482 do AL 7555. W dniu 8 października U 260 osiągnął kwadrat marynarki AL 4178 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Dnia 11 października zgrupowanie Panther zostało rozwiązane. Następnego dnia okręt Purkholda spotkał się o godzinie 11:00 w kwadracie marynarki AL 4489 z dowodzonym przez Alexandra von Zitzewitza U 706 a obaj dowódcy wymienili się informacjami za pomocą flag sygnałowych. W dniu 18 października U 260 spotkał się o godzinie 14:40 w kwadracie marynarki BD 5764 z U 620 a obaj dowódcy wymienili się informacjami za pomocą flag sygnałowych. Dwa dni później 20 października okręt Purkholda spotkał się o godzinie 03:55 w kwadracie marynarki BD 5755 z podwodnym tankowcem U 463 i innym operacyjnym U-bootem - U 620 oczekującym na rozpoczęcie pobierania paliwa. O godzinie 16:00 jeszcze tego samego dnia z powodu złych warunków atmosferycznych operacja podawania paliwa i zaopatrzenia na U 620 została przerwana. Dwa dni później 22 października o godzinie 21:54 w kwadracie marynarki BD 5733 U 260 rozpoczął pobieranie z U 463 paliwa, smarów i prowiantu. Cała operacja zakończyła się następnego dnia o godzinie 02:10 pobraniem m.in. 71m3 paliwa. Od 24 do 26 października Hubertus Purkhold operował w ramach zgrupowania Südwärts, przeciwko konwojowi ON-139, wykrytemu przez należący do zgrupowania Puma U 443. W dniu 24 października o godzinie 04:35 wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o kontakcie w kwadracie marynarki BD 8459 z nieprzyjacielskim konwojem, prawdopodobnie ON-139. O godzinie 09:46 okręt Purkholda został wykryty i zmuszony do zanurzenia przez nieprzyjacielski niszczyciel. O godzinie 10:51 ścigający konwój ON-139 U 260 został w kwadracie marynarki BD 9755 ponownie zmuszony do zanurzenia przed nadpływający z dużą prędkością niszczyciel. Pomimo tych niepowodzeń Hubertus Purkhold kontynuował pościg za konwojem aż do godziny 22:18 kiedy to kontakt z nim został ostatecznie utracony. Prawdopodobnie następnego dnia dowódca U 260 otrzymał z BdU polecenie przeprowadzenia rekonesansu położonego na Azorach portugalskiego portu Puenta Delgada jak i wód położonych na południe od niego. W dniu 26 października wachtowi na pomoście płynącej w kierunku Azorów jednostki Purkholda zameldowali o kontakcie o godzinie 11:25 w kwadracie marynarki CD 6849 z posiadającym dwa kominy statkiem. Ponieważ w tym rejonie dowódców U-bootów obowiązywał zakaz atakowania płynących samotnie statków, Hubertus Purkhold ograniczył się do śledzenia celu i wysłania o godzinie 14:00 meldunku o kontakcie ze płynącym z prędkością 13 węzłów uzbrojonym nie wyglądającym na neutralną jednostkę statkiem. O godzinie 17:20 na U 260 przyszła odpowiedź z BdU nakazująca przerwanie śledzenia celu i zaniechania jakichkolwiek prób ataku. Następnego dnia o godzinie 11:05 wachtowi zameldowali o kontakcie w kwadracie marynarki CE 5752 z kolejnym płynącym samotnie statkiem. Ze względu na dużą prędkość zauważonej jednostki Hubertus Purkhold przerwał o godzinie 11:00 pościg, obierając z powrotem kurs na Puenta Delgada. W dniu 30 października U 260 osiągnął o godzinie 06:00 rejon Puenta Delgada rozpoczynając obserwację ruchu statków w porcie i na redzie. W jej wyniku ustalono, że przy nadbrzeżach portu cumują dwa statki a na redzie stoi na kotwicy niszczyciel. W dniu 4 listopada Hubertus Purkhold zakończył wykonywanie zadania i obrał kurs powrotny. W dniu 15 listopada U 260 spotkał się o godzinie 09:00 z patrolowcem V 625 i trałowcem M 4045 w eskorcie których, o godzinie 16:50 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie siedem tygodni patrol (67 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 9.133 mile morskie na powierzchni i 820,5 mili morskiej pod powierzchnią.
Patrol 2 (14.12.1942 - 03.02.1943)
14.12. U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wypłynął o godzinie 16:40 z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Dziesięć minut później okręt Purkholda spotkał się z przerywaczem zagród minowych Spbr 122 Cap Hadid, patrolowcami V 624 i V 621 oraz z także idącym na patrol U 506. O godzinie 19:02 okręty eskorty zawróciły do bazy a oba okręty rozpoczęły indywidualny marsz. Następnego dnia o godzinie 07:50 U 260 zszedł w kwadracie marynarki BF 5432 na głębokość A+20 (100 metrów ) rozpoczynając podwodny marsz przez Zatokę Biskajską. W dniu 17 grudnia Hubertus Purkhold otrzymał o godzinie 07:55 z BdU polecenie udania się do kwadratu marynarki AL 72 (w momencie odebrania meldunku okręt przebywał w kwadracie marynarki BF 4549). W dniu 20 grudnia dowódca U 260 podobnie jak i dowódcy U 123, U 225, U 659, U 440, U 406, U 441, U 757 otrzymał z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Spitz, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AL 4845 do AL 8541. Zgodnie z instrukcjami okręty tego zgrupowaniu po osiągnięciu swoich pozycji w linii patrolowej miały się przemieszczać w kierunku południowym. W dniu 26 grudnia na U260 odebrano o godzinie 18:13 meldunek U 664 o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem, którym okazał się płynący w kierunku zachodnim konwój ONS-154. Po rozszyfrowaniu meldunku Hubertus Purkhold nakazał zmianę kursu na zbliżeniowy i zwiększenie prędkości na całą naprzód. Następnego dnia wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o godzinie 22:20 (kwadrat marynarki BD 6947) o zauważeniu błysków reflektora i flar na horyzoncie. Tuż po północy 28 grudnia U 260 nawiązał kontakt z samotnym niszczycielem, który wyłonił się z mgły po lewej burcie. Hubertus Purkhold słusznie przypuszczając, ze okręt może należeć do eskorty konwoju ONS-154 z którym utracono poprzedniego dnia kontakt rozpoczął jego śledzenie. Przypuszczenie to okazało się słuszne gdyż tego samego dnia o godzinie 18:00 uzyskano w kwadracie marynarki BD 9831 kontakt z poszukiwanym konwojem, o którym zameldowano dowództwu. O godzinie 22:35 Hubertus Purkhold przystąpił do ataku na ONS-154 wystrzeliwując jedną torpedę w kierunku najbliższego frachtowca. Minutę później wystrzelono kolejne trzy torpedy w kierunku drugiego celu a o 22:37 z wyrzutni rufowej jedną torpedę w kierunku trzeciego celu. Widząc i słysząc trafienia dowódca U 260 zgłosił zatopienie dwóch frachtowców o tonażu ca. 5.000 i ca. 4.000 ton oraz uszkodzenie kolejnego o tonażu ca. 4.000 ton. W rzeczywistości Hubertus Purkhold zatopił tylko jeden statek, należący do brytyjskiego armatora Smith, Hogg & Co Ltd z West Hartlepool frachtowiec Empire Wagtail (4.893 ton). Pozostałe torpedy minęły swoje cele. O godzinie 22:50 U 260 został wykryty i zaatakowany bombami głębinowymi przez okręty eskorty. O godzinie 01:45 już 29 grudnia okręt Purkholda z powrotem znalazł się na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem. O godzinie 13:59 U 260 zszedł w kwadracie marynarki CE 2133 w zanurzenie w celu zaatakowania zauważonego nieprzyjacielskiego niszczyciela, który jednak zanim zdołano wystrzelić torpedy wykrył okręt Purkholda i przystąpił do ataku. O godzinie 20:45 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni kontynuując marsz w kierunku zachodnim. W dniu 31 grudnia operację przeciwko ONS-154 zakończono. Następnego dnia o godzinie 06:10 U 260 nawiązał w kwadracie marynarki BC 9855 kontakt z oświetlonym frachtowcem należącym do jednego z neutralnych państw. Dnia 5 stycznia Hubertus Purkhold obrał kurs na kwadrat marynarki BD 5757, gdzie miał spotkać się z podwodnym tankowcem. Po przybyciu w dniu 8 stycznia na miejsce spotkania okazało się, ze podwodnego tankowca niema. Niedługo potem radiotelegrafista zameldował dowódcy U 260, że do meldunku dotyczącego miejsca spotkania z podwodnym tankowcem wdarł się błąd powstały podczas odszyfrowywania i prawidłowe miejsce spotkania znajduje się nie w kwadracie marynarki BD 5757 tylko w BD 7757. W dniu 12 stycznia okręt Purkholda spotkał się o godzinie 14:34 w kwadracie marynarki BD 7751 z U 440 także poszukującym podwodnego tankowca, którym był U 117. Pięć dni później 17 stycznia nie mogący dłużej czekać U 440 zawrócił do bazy. Następnego dnia podwodny tankowiec podał o godzinie 12:00 namiar na swoją pozycję. Dwa dni później 19 stycznia U 260 spotkał się o godzinie 18:12 w kwadracie marynarki CD 3212 z U 117. Ponieważ jednak stan morza 9 uniemożliwiał rozpoczęcie operacji uzupełniania zapasów obaj dowódcy przesunęli ją na czas poprawy pogody. W dniu 22 stycznia o godzinie 18:13 (kwadrat marynarki CD 3775) podczas zanurzania na U 260 doszło do awarii rufowych sterów głębokości. Dwa dni później 24 stycznia pogoda się poprawiła i U 260 ponownie spotkał się o godzinie 14:30 w kwadracie marynarki CE 1544 z U 117 z którego pobrał 8m3 paliwa potrzebnego na rejs powrotny do bazy. Dnia 2 lutego okręt Purkholda spotkał się o godzinie 08:40 w kwadracie marynarki BF 6469 z jednostkami eskorty, które towarzyszyły mu do kwadratu marynarki BF 0855. Następnego dnia o godzinie 13:00 U 260 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (51 dni).
Patrol 3 (12.03.1943 - 22.05.1943)
12.03. U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wypłynął o godzinie 12:00 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 20:00 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6469 eskortujące okręt Purkholda jednostki przeciwminowe zawróciły do bazy. Następnego dnia podczas zanurzania, które miało miejsce o godzinie 03:55 (kwadrat marynarki BF 4846) U 260 wymknął się z pod kontroli i zanim zdołano opanować sytuację opadł na głębokość A+40 (120 metrów). Przyczyną takiej sytuacji było pęknięcie zabezpieczenia pompy wody chłodzącej na skutek czego do zęzy dostało się 6 ton wody. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 17:00 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni w celu naładowania baterii akumulatorów i przewentylowania wnętrza. W dniu 17 marca Hubertus Purkhold podobnie jak i dowódcy U 306, U 592, U 188, U 415, U 663, U 572, U 564 otrzymał z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Seeteufel, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 3152 do AK 3677. Głównym celem tego zgrupowania miał być konwój ONS-1, z którym jednak nie udało się nawiązać kontaktu. W dniu 24 marca na U 260 odebrano o godzinie 18:58 meldunek pochodzący z U 564 o kontakcie w kwadracie marynarki AJ 3581 z nieprzyjacielskim konwojem, którym okazał się konwój SC.123 (w momencie odebrania meldunku okręt znajdował się w kwadracie marynarki AK 4291). Hubertus Purkhold po przeanalizowaniu odległości i szans przechwycenia podjął decyzję zmiany kursu na zbliżeniowy i zwiększenia prędkości. W dniu 28 marca o godzinie 20:30 w kwadracie marynarki AK 5231 w sztormowych warunkach (stan morza 9) wachtowi na pomoście dostrzegli nieprzyjacielski frachtowiec. O godzinie 21:05 Hubertus Purkhold spróbował wykonać atak co jednak zostało udaremnione przez siły natury. Do godziny 22:00 kiedy to pościg za statkiem odwołano U 260 próbował wyjść na dogodną do ataku pozycję (w trakcie jego trwania do wnętrza okrętu przez luk pomostu dostało się około 5 ton wody). W dniu 1 kwietnia Hubertus Purkhold podobnie jak i dowódcy U 169, U 191, U 523, U 630, U 635, U 706, U 564, U 592, U 572, U 530, U 563, U 594, U 584, U 632 otrzymał z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Löwenherz, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 2516 do AK 5915. Głównym celem tego zgrupowania był konwój HX-231. W dniu 2 kwietnia U 260 zajął pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 4 kwietnia na jednostce Purkholda odebrano o godzinie 15:12 meldunek pochodzący z U 530 o kontakcie w kwadracie marynarki AK 4387 z nieprzyjacielskim konwojem, którym był oczekiwany HX-231 (w momencie odebrania meldunku okręt znajdował się w kwadracie marynarki AK 1927). Następnego dnia o godzinie 09:08 U 260 nawiązał w kwadracie marynarki AK 1859 kontakt z meldowanym konwojem. O godzinie 12:30 podążający za HX-231 okręt Purkholda został w kwadracie marynarki AK 1697 wykryty i zmuszony do zanurzenia przez nieprzyjacielski niszczyciel. Po wynurzeniu kontynuowano pościg do godziny 15:55, kiedy to w kwadracie marynarki AK 2576 musiano ponownie zejść w zanurzenie tym razem przed nadlatującym samolotem, którym okazał się brytyjski B-24 Liberator należący 86 Sqn RAF. O godzinie 21:15 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni kontynuując pościg za konwojem, który po bezskutecznych próbach jego odnalezienia przerwano w dniu 7 kwietnia o godzinie 23:45. Ponieważ podczas prób odnalezienia konwoju zużyto dużo paliwa (pozostało w zbiornikach tylko 28m3) Hubertus Purkhold podjął decyzję udania się do punktu spotkania z podwodnym tankowcem aby uzupełnić jego zapas. Zanim jednak do w/w spotkania doszło od 10 do 15 kwietnia jednostka Purkholda operowała w ramach zgrupowania Lerche, przeciwko konwojowi HX-232. W dniu 11 kwietnia na U 260 odebrano o godzinie 09:28 meldunek pochodzący z U 584 o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem, którym okazał się oczekiwany konwój HX-232. Następnego dnia wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o godzinie 00:40 w kwadracie marynarki AK 6474 o kontakcie z meldowanym konwojem. O godzinie 08:00 podążający za konwojem okręt Purkholda został wykryty w kwadracie marynarki AK 6817 przez przebywający w pobliżu płonącego statku niszczyciel, który zmusił go do alarmowego zanurzenia. Po wynurzeniu kontynuowano pościg, który o godzinie 09:08 został przerwany w kwadracie marynarki AK 6815 przez konieczność alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem zidentyfikowanym jako Halifax. O godzinie 22:25 poszukujący konwoju U 260 został w kwadracie marynarki AK 6666 po raz drugi zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski samolot, który zrzucił serię 5 bomb głębinowych. O godzinie 00:45 13 kwietnia ze względu na obniżenie się i tak już niskiego stanu paliwa operację przeciwko HX-232 przerwano. W dniu 16 kwietnia U 260 przybył do znajdującego się w kwadracie marynarki BD 2555 punktu tankowania, gdzie zastała go gęsta mgła. Następnego dnia o godzinie 10:53 okręt Purkholda spotkał się w kwadracie marynarki BD 2559 z podwodnym tankowcem U 462 z którego pomiędzy godziną 11:30 a 16:00 pobrano 44m3 paliwa, 1m3 samarów oraz prowiant na 7 dni. W trakcie trwania tej operacji na pokład podwodnego tankowca przeszedł chory Gfr Walter Pleiners. Po zakończeniu uzupełniania paliwa U 260 i U 462 udały się na spotkanie z kolejnym podwodnym tankowcem U 487. W dniu 17 kwietnia U 260 spotkał się o godzinie 11:57 w kwadracie marynarki BD 2551 z U 487 oraz oczekującymi na zaopatrzenie U 270, U 168 i U 584. Pomiędzy godziną 13:30 a 15:30 okręt Purkholda pobrał z podwodnego tankowca kolejne 45m3 paliwa. Dnia 21 kwietnia Hubertus Purkhold podobnie jaki i dowódcy U 404, U 257, U 618, U 84, U 584, U 168, U 270, U 92, U 628, U 707, U 358, U 264, U 614, U 226 otrzymał o godzinie 12:11 z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Specht, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki BD 1752 do AK 7455. Głównym celem zgrupowania miał być meldowany przez B-Dienst konwój HX-235, który jednak opłynął zgrupowanie niezauważony od południa. W dniu 26 kwietnia U 260 osiągnął kwadrat marynarki AJ 9371 zajmując swoją pozycje w zgrupowaniu. W dniu 29 kwietnia związku z brakiem kontaktu z HX-235 BdU skierowało zgrupowanie Specht wspólnie z innym zgrupowaniem Amsel do ataku na konwój SC-128. W dniu 1 maja okręt Purkholda osiągnął o godzinie 10:40 kwadrat marynarki AJ 8853 zajmując nową pozycję w linii patrolowej a minutę potem został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym czterosilnikowym samolotem. Od 4 do 6 maja U 260 operował w ramach powstałego z połączenia zgrupowań Specht i Star zgrupowania Fink, przeciwko konwojowi ONS-5. W dniu 5 maja okręt Purkholda nawiązał o godzinie 07:05 w kwadracie marynarki AJ 6458 kontakt z oczekiwanym konwojem. Dwadzieścia jeden minut później U 260 wystrzelił w kierunku trzech frachtowców salwę czterech torped z wyrzutni dziobowych oraz jedną torpedę z wyrzutni rufowej. Podczas odchodzenia od konwoju w celu ponownego załadowania wyrzutni torpedowych usłyszano jedną detonację. O godzinie 08:00 Hubertus Purkhold wysłał meldunek z aktualną pozycją konwoju skierowaną do wszystkich U-bootów przebywających w pobliżu. Tego samego dnia o godzinie 22:00 podążający za konwojem U 260 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia w kwadracie marynarki AJ 8457 przez nadpływający niszczyciel. Prawie dwie godziny później o 23:51 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni. Już 6 maja o godzinie 00:54 na okręcie Purkholda odebrano meldunek U 125 ?Jestem staranowany, bez możliwości zanurzenia AJ 8852 potrzebuję pomocy?. W dniu 7 maja U 260 rozpoczął marsz w kierunku miejsca spotkania z podwodnym tankowcem. Dwa dni później 9 maja okręt Purkholda spotkał się o godzinie 10:55 w kwadracie marynarki AK 8528 z U 459, ale z powodu złych warunków atmosferycznych operacja podawania paliwa została przełożona na czas poprawy pogody. W dniu 11 maja kiedy morze się uspokoiło U 260 pobrał pomiędzy godziną 11:00 a 17:00 w kwadracie marynarki AK 8255 z podwodnego tankowca 12m3 paliwa oraz 2 tony prowiantu. Po wytrymowaniu okrętu, które miało miejsce o godzinie 20:45 rozpoczęto marsz w kierunku bazy. Trzy dni później 14 maja wachtowi na pomoście okrętu Purkholda zauważyli o godzinie 01:05 w kwadracie marynarki BD 6527 smugę dymu oraz nieprzyjacielski samolot. Tropiąc cel U 260 o godzinie 15:53 nawiązał kontakt optyczny z nieprzyjacielskim frachtowcem a o 16:15 zszedł w zanurzenie w kwadracie marynarki BD 6268 w celu wykonania ataku. O godzinie 16:37 wystrzelono do statku z wyrzutni nr II i III dwie torpedy a o 16:40 kolejną z wyrzutni nr I. Wszystkie torpedy minęły jednak cel (prawdopodobnie na gładkim morzu załoga statku dostrzegła ich ślad torowy co umożliwiło ich wyminięcie). O godzinie 19:50 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni podejmując z powrotem przerwany w celu wykonania ataku marsz w kierunku bazy. W dniu 19 maja o godzinie 12:43 U 260 zmuszony został do zanurzenia w kwadracie marynarki BE 6613 przed nadlatującym czterosilnikowym samolotem. Następnego dnia o godzinie 15:25 (kwadrat marynarki BF 8415) wachtowi na pomoście jednostki Purkholda zameldowali o kontakcie z dryfującą miną zerwaną z łańcucha a pochodząca prawdopodobnie z brytyjskiego pola minowego. W dniu 22 maja U 260 wpłynął o godzinie 19:05 do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad siedem tygodni parol (72 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 10.409 mil morskich na powierzchni i 871 mil morskich pod powierzchnią.
W dniu 16 lub 12 czerwca 1943 roku podczas urlopowego wypoczynku zginął w trakcie nalotu na Moenchengladbach ObGfr Karl-Heinz Tussing (ur. 08.03.1923), którego ciało zostało pochowane na głównym cmentarzu miejskim.
Patrol 4 (25.08.1943 - 24.10.1943)
25.08. U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wypłynął o godzinie 17:15 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 18:45 okręt Purkholda spotkał się z jednostkami eskorty, które towarzyszyły mu do godziny 10:15 następnego dnia, kiedy to po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 5899 zawróciły do bazy. Dziesięć minut później U 260 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz przez wody zatoki biskajskiej. W dniu 29 sierpnia Hubertus Purkhold podobnie jak i dowódcy U 305, U 338, U 229, U 341 i U 645 otrzymał polecenie by po osiągnięciu dotychczasowego określonego w rozkazie kwadratu marynarki przemieścić się w kierunku nowego BD 60, gdzie miał oczekiwać na dalsze rozkazy zachowując ciszę radiową. W dniu 6 września o godzinie 13:13 U 260 osiągnął kwadrat marynarki BD 5385 poczym rozpoczął marsz w kierunku południowym w stronę kwadratu marynarki BD 60. W dniu 9 września Hubertus Purkhold rozpoczął marsz w kierunku punktu spotkania z podwodnym tankowcem. Następnego dnia o godzinie 10:15 U 260 spotkał się w punkcie uzupełniania paliwa (kwadrat marynarki BD 9146) najpierw z U 386 a następnie o 12:00 z podwodnym tankowcem U 460 . Następnego dnia pomiędzy godziną 09:40 a 12:40 okręt Purkholda pobrał w kwadracie marynarki BD 9117 z podwodnego tankowca 24 m3 paliwa, 1m3 smarów oraz prowiant na pięć dni. W dniu 15 września dowódca U 260 podobnie jak i dowódcy U 275, U 422, U 341, U 386, U 338, U 731, U 238, U 305, U 270, U 645, U 402, U 584, U 229, U 666, U 641, U 952, U 378, U 758, U 377 i U 603 otrzymał o godzinie 18:47 z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Leuthen, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 3441 do AL 4792. Celem zgrupowania Leuthen miały być konwoje płynące tylko w kierunku zachodnim. W dniu 18 września w kwadracie marynarki AK 6555 wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o godzinie 17:15 o kontakcie z nieprzyjacielskim frachtowcem. Niedługo potem okręt zszedł w zanurzenie w celu przeprowadzenia ataku. O godzinie 17:26 w kierunku nieprzyjacielskiego statku, którym był amerykański frachtowiec typu Liberty ? William Pepperell (7176 ton) wystrzelono dwie torpedy, z których jedna minęła cel a druga według relacji załogi statku trafiła w sieć zagrodową w jaką był on wyposażony. O godzinie 18:00 Hubertus Purkhold wynurzył okręt w celu doścignięcia celu i zajęcia pozycji do ponownego ataku co zostało jednak udaremnione przez słabą widoczność, która uniemożliwiła odzyskanie kontaktu. W dniu 19 września wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o godzinie 22:33 o kontakcie (kwadrat marynarki AK 0312) z cieniem, który okazał się wkrótce sylwetką frachtowca, do którego już następnego dnia wystrzelono o godzinie 00:41 w kwadracie marynarki AK 0321 trzy torpedy, które bądź okazały się niecelne bądź były niewypałami (hydroakustyk zameldował o 2 ? 3 odgłosach trafienia bez detonacji. O godzinie 04:15 tego samego dnia odebrano meldunek U 270 o kontakcie w kwadracie marynarki AL 1944 z nieprzyjacielskim konwojem, którym okazał się konwój ON-202. Jeszcze tego samego dnia wykryty konwój połączył się z kolejnym idącym w tym samym kierunku konwojem ONS-18. Decyzja o ich połączeniu zapadła w dowództwie brytyjskiej Admiralicji w związku z faktem, że na jakąkolwiek zmianę ich trasy w celu ominięcia zgrupowania U-bootów było już za późno. O godzinie 21:53 w kwadracie marynarki AK 2655 wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o kontakcie z nieprzyjacielskim niszczycielem oraz z dwoma krążącymi w powietrzu samolotami. Siedem minut później okręt zszedł zanurzenie przed nadpływającym niszczycielem i pozostał pod wodą do godziny 23:30. Jedenaście minut później w celu zmylenia wrogich radarów Hubertus Purkhold nakazał wypuszczenie w powietrze dwóch pozoratorów radarowych Aphrodite. O 23:53 U 260 został dostrzeżony przez brytyjską korwetę HMS Narcissus, która ruszyła natychmiast do ataku ostrzeliwując go z działa. Siedem minut później już 21 września w kwadracie marynarki AK 0232 Hubertus Purkhold wystrzelił w kierunku okrętu nieprzyjaciela torpedę akustyczną T-V, poczym zszedł na głębokość A+90 (170 metrów). Wkrótce potem nad okrętem eksplodowało 9 bomb głębinowych nie czyniąc jednak żadnych poważniejszych szkód. O godzinie 00:09 hydroakustyk na U 260 zameldował o eksplozji torpedy oraz o zamilknięciu odgłosów pracującej śruby okrętowej. Na przebywającym nadal w zanurzeniu okręcie Purkholda słyszano odgłosy polowania na przebywający w pobliżu inny U-boot a o 00:29 odgłos silnej eksplozji i mających miejsce dziesięć minut później odgłosach tonięcia. Ponieważ nieprzyjacielski okręt zidentyfikowany jako niszczyciel, który atakował U 260 od czasu usłyszenia silnej eksplozji jaka miała miejsce o godzinie 00:09 nie dawał o sobie żadnego znaku istnienia Hubertus Purkhold zapisał w dzienniku działań bojowych prawdopodobne jego zatopienie. O godzinie 01:30 okręt znalazł się na powierzchni rozpoczynając poszukiwanie konwoju w kierunku południowym. O godzinie 13:41 U 260 został zmuszony do wykonania zanurzenia w kwadracie marynarki AK 5316 po ostrzeżeniu przez detektor fal radarowych o zbliżających się trzech samolotach. O godzinie 16:04 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni rozpoczynając poszukiwania konwoju płynąc kursem 130 stopni. W dniu 22 września poszukujący konwoju ON-202/ONS-18 okręt Purkholda spotkał się o godzinie 13:20 w kwadracie marynarki AK 7233 z U 584 a obaj dowódcy wymienili się informacjami. O godzinie 20:36 na przebywającym w kwadracie marynarki AK 7257 U 260 odebrano meldunek U 758 o kontakcie z konwojem w kwadracie marynarki AK 7132, co spowodowało zmianę kursu na zbliżeniowy. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 22:10 okręt Purkholda został zmuszony w kwadracie marynarki AK 7211 do alarmowego zanurzenia na głębokość A+0 (80 metrów) przez nadlatujący samolot, który zrzucił "15 ciężkich bomb", które wybuchły za rufą okrętu. Następnego dnia o godzinie 01:35 w kwadracie marynarki AK 7194 wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o kontakcie z dwoma cieniami a wkrótce potem z niszczycielem. Prawie dwadzieścia minut później na pomoście okrętu Purkholda zauważono na kursie 300 stopni błysk eksplozji i obłok dymu, które były wynikiem storpedowania przez U 666 brytyjskiej fregaty HMS Itchen. Dwie minuty później zaobserwowano płynące kursem 240 i 200 stopni dwa nieprzyjacielskie niszczyciele. Znalazłszy się pomiędzy dwoma okrętami nieprzyjaciela Hubertus Purkhold postanowił wyminąć je na powierzchni korzystając przy tym z pomocy pozoratorów radarowych Aphrodite. Godzinę później na U 260 zauważono w kwadracie marynarki AK 7184 race świetlne a w ich blasku poszukiwany konwój. O godzinie 04:25 w kwadracie marynarki AK 7179 wachtowi na pomoście zameldowali o przechodzącym za rufą niszczycielu, którym w rzeczywistości była kanadyjska korweta HMCS Chambly. Cztery minuty później do okrętu nieprzyjaciela Hubertus Purkhold wystrzelił z wyrzutni rufowej torpedę akustyczną T-V poczym zszedł zanurzenie. Dwadzieścia minut później na całym okręcie usłyszano najpierw odgłos trafienia torpedy a następnie silnej eksplozji (także i ten okręt Purkhold zgłosił jako zatopiony co nie znalazło jednak potwierdzenia). Wkrótce potem U 260, który zszedł w międzyczasie na głębokość A+90 (170 metrów) został obrzucony serią 8 bomb głębinowych z których trzy wybuchły ponad okrętem. O godzinie 08:45 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni. W przesłanym wkrótce potem do dowództwa meldunku Hubertus Purkhold zameldował o przebiegu walki konwojowej oraz prawdopodobnie o problemach z sercem jakie objawiły się dwa dni wcześniej u głównego mechanika (atak serca), który w związku z tym faktem ma ograniczone możliwości sprawowania służby. Tego samego dnia operacja przeciwko ON-202/ONS-18 została zakończona. Następnego dnia dowódca U 260 oraz dowódcy U 279, U 643, U 641, U 731, U 539, U 666, U 758, U 402, U 584, U 419, U 378, U 952, U 645, U 603, U 275, U 336, U 610 i U 448 otrzymał o godzinie 16:45 z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Rossbach, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 2645 do AK 6817. Głównym celem zgrupowania miały być meldowane przez B-Dienst konwoje ON-203, ON-204, które jednak dzięki przechwyconym i odszyfrowanym przez aliantów meldunkom Enigmy oraz dzięki zmianie kursu opłynęły zgrupowanie niezauważone od północy. Dwa dni później U 260 osiągnął kwadrat marynarki AK 5633 zajmując pozycję w zgrupowaniu. W dniu 4 października na przebywającym w kwadracie marynarki AK 5271 U 260 dokonano o godzinie 03:00 cofnięcia zegarów o jedną godzinę. W zapiskach KTB jakie wykonał dowódca w tym dniu znalazła się m.in. informacja o niezmieniającym się poważnym stanie głównego mechanika, o chorobie jednego z marynarzy oraz o tym, że po czterech tygodniach operacji poczwórne działko plot nie nadaje się do dalszego użytku. W tym czasie kolejnymi celami zgrupowania stały się trzy następne konwoje ONS-19, HX-259 i SC-143. W dniu 5 października U 260 osiągnął kwadrat marynarki AK 3296 zajmując nową pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 7 października BdU nakazało okrętom zgrupowania Rossbach zaatakować wykryty przez U 758 konwój, którym był SC-143. Niedługo potem U 758 utracił kontakt z konwojem na skutek przeciwdziałania okrętów eskorty. Prawie trzy godziny później Hubertus Purkhold w związku ze stanem zdrowotnym głównego mechanika jak i niskim stanem paliwa rozpoczął rejs powrotny do bazy. W dniu 24 października U 260 spotkał się o godzinie 08:00 w kwadracie marynarki BF 6469 z okrętami eskorty w towarzystwie których godzinie 12:00 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie dziewięć tygodni patrol (61 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 5.584 mil morskich na powierzchni i 2.059 mil morskich pod powierzchnią.
07.12.1943 U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wypłynął o godzinie 12:36 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem przeprowadzić serię prób po zakończonym remoncie okrętu. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 9134 w godzinach rannych przeprowadzono próbne zanurzenie, po którego wykonaniu obrano kurs powrotny na bazę w St. Nazaire, gdzie przybyto o godzinie 20:40
Patrol 5 (18.12.1943 - 27.02.1943)
25.08. U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wypłynął o godzinie 17:05 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 18:00 do okrętu Purkholda dołączyły jednostki eskorty , które towarzyszyły mu do następnego dnia do godziny 07:30 kiedy to po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6771 zawróciły do bazy. W dniu 23 grudnia na przebywającym w kwadracie marynarki BE 9117 U 260 odebrano o godzinie 00:32 adresowaną do Purkholda i dowódców U 309 i U 731 wiadomość z BdU nakazującą im marsz do kwadratu marynarki AL 15. W dniu 28 grudnia Hubertus Purkhold podobnie jak i dowódcy U 763, U 309, U 731 otrzymał z BdU polecenie dołączenia do zgrupowania Rügen, przy czym U 260 wspólnie z U 544, U 976 i U 672 miał stworzyć podgrupę Rügen 6, której lina patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AL 7822 do AL 8778. W dniu 2 stycznia dowódca U 260 odebrał meldunek z BdU nakazujący mu zająć pozycję zajmowaną dotychczas przez dowodzony przez Willego Mattke U 544, oraz informację, że grupa Rügen 6 zostaje przemianowana na Rügen 5 a jej linia patrolowa ma się rozciągać od kwadratu marynarki AL 6438 do AL 8587. W dniu 7 stycznia o godzinie 18:12 okręty podgrup Rügen 1 - 7 otrzymały z BdU polecenie połączenia się w jedno zgrupowanie a każdy z nich otrzymał określony kwadrat marynarki, w którym miał patrolować w przypadku U 260 kwadratem tym był AL 0248. W dniu 11 stycznia zgrupowanie Rügen zostało rozwiązane a Hubertus Purkhold otrzymał z dowództwa polecenie udania się w rejon Reykjaviku (kwadrat marynarki AE 47), gdzie miał przybyć przed nowym cyklem księżyca, który miał nastąpić za 2 - 3 dni. Głównym zadaniem dowódcy U 260 w tym rejonie miało być meldowanie o formujących się konwojach oraz ruchach dużych okrętów nieprzyjaciela. W dniu 28 stycznia o godzinie 09:46 w kwadracie marynarki AE 4739 wachtowi na pomoście okrętu Purkholda zameldowali o zbliżających się cieniach. Minutę później okręt zszedł w zanurzenie w celu wykonania podwodnego ataku co zostało jednak udaremnione przez problemy z oblodzeniem okularu peryskopu. Ostatecznie o godzinie 21:00 po bezskutecznych próbach przywrócenia do użytkowania peryskopu zrezygnowano z ataku. W dniu 1 lutego o godzinie 12:10 w kwadracie marynarki AE 4736 U 260 zszedł na głębokość peryskopową w celu zaatakowania wykrytego małego konwoju. Jednak ze względu na wysokie falowanie oraz problemy z utrzymaniem okrętu przez głównego mechanika na zakładanej głębokości do ataku jednak nie doszło. O godzinie 20:55 w kwadracie marynarki AE 4736 okręt znalazł się na powierzchni odchodząc w kierunku zachodnim. W tym samym dniu dowódca U 260 zapisał w KTB, o swojej decyzji opuszczenia rejonu operacyjnego w związku faktem, ze po ostatnim cyklu księżyca noc na tej szerokości geograficznej zrobiła się bardzo jasna a długość nocy bezksiężycowej zrobiła się bardzo krótka oraz informacje, że okręt ma jeszcze 53m3 paliwa w zbiornikach. W dniu 3 lutego Hubertus Purkhold otrzymał z BdU polecenie by w drodze powrotnej do bazy płynąc przez kwadraty marynarki AK 21 - AK 26 przesyłał dwa razy dziennie meldunki pogodowe. W 4 lutego o godzinie 12:00 U 260 dotarł do kwadratu marynarki AK 2528 przejmując obowiązki okrętu meteorologicznego od U 549. W dniu 15 lutego w związku ze spadkiem poziomu paliwa do 31m3 Hubertus Purkhold rozpoczął rejs powrotny do bazy nadając następnego dnia o godzinie 01:05 w kwadracie marynarki AK 2862 ostatni meldunek pogodowy. W dniu 19 lutego o godzinie 01:59 w kwadracie marynarki AL 5868 z pomostu U 260 dostrzeżono na kursie 90 stopni wątle światło. Powiadomiony o tym fakcie Hubertu Purkhold nakazał wystrzelić pozorator radarowy Aphrodite a wkrótce potem nastąpił atak czteromotorowej maszyny, która zrzuciła cztery bomby głębinowe, które wybuchły w śladzie torowym okrętu. Sześć minut później okręt szedł w zanurzenie w którym przebywał do godziny 06:53 kiedy to nastąpiło wynurzenie. W dniu 27 lutego U 260 spotkał się o godzinie 08:00 w kwadracie marynarki BF 6493 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 16:04 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad dziesięć tygodni patrol (71 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 5.426 mil morskich na powierzchni i 1.960 mil morskich pod powierzchnią.
W kwietniu nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy okrętu, dotychczasowy dowódca KL Hubertus Purkhold zdał swoje obowiązki OL Klausowi Beckerowi mającemu za sobą staż dowódczy na szkolnej jednostce U 367.
W okresie pomiędzy 28 kwietnia a 6 czerwca w związku z oczekiwaniem na spodziewaną inwazję aliantów na atlantyckim wybrzeżu Francji podporządkowany grupie Landwirt U 260 odbywał liczne rejsy ćwiczebne mające na celu ciągłe doszkalanie załogi.
Patrol 6 (06.06.1944 - 16.06.1944)
06.06. U 260 pod dowództwem Klausa Beckera wypłynął o godzinie 14:17 wraz z U 270, U 281, U 958, U 255, U 228 i U 608 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem w ramach zgrupowania Landwirt atakować nieprzyjacielskie siły inwazyjne. O godzinie 19:50 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6493 okręty eskorty zawróciły do bazy a eskortowane U-booty o godzinie 21:28 zeszły w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz trwający do godziny 01:00 następnego dnia. O godzinie 01:24 na płynących na powierzchni okrętach zauważono od strony rufy po lewej burcie światło reflektora pochodzące od nieprzyjacielskiego samolotu, który niedługo potem zaatakował U 958. Siedem minut później o 01:31 nad grupę okrętów nadleciał samolot zidentyfikowany jako Catalina, który został ostrzelany przez artylerię plot. O godzinie 01:33 wszystkie okręty wykonały manewr zanurzenia na głębokość A+50 (130 metrów) rozpoczynając trwający do 03:35 podwodny marsz. O godzinie 03:48 na przebywających z powrotem na powierzchni okrętach, detektory fal radarowych Naxos wykryły w kwadracie marynarki BF 6756 pracujący nieprzyjacielski radar w związku z czym ponownie wykonano manewr zanurzenia rozpoczynając trwający do 23:45 marsz pod wodą. Tego samego dnia na okrętach tworzących zgrupowanie Landwirt odebrano pochodzący z dowództwa meldunek Nr 1754/7/873 nakazujący każdemu dowódcy udanie się do nowych kwadratów marynarki i tak dowódcy U 260 przypadł kwadrat marynarki BF 4622. W dniu 9 czerwca na okrętach zgrupowania Landwirt odebrano z BdU kolejny meldunek nakazujący im zajęcie nowej pozycji, w przypadku okrętu Beckera wypadała ona w kwadracie marynarki BF 5524.W dniu 13 czerwca na okrętach zgrupowania Landwirt odebrano rozkaz BdU Nr 1331/13/884 nakazujący okrętom nie posiadającym chrap umożliwiających ładowanie baterii bez konieczności wychodzenia na powierzchnię powrót do najbliższej bazy (jednym z okrętów nie posiadających chrap była jednostka Klausa Beckera). W dniu 16 czerwca U 260 spotkał się o godzinie 03:00 w kwadracie marynarki BF 6173 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 06:15 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad tydzień patrol (10 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 248 mil morskich na powierzchni i 557 mil morskich pod powierzchnią.
W dniu 22 lipca 1944 roku U 260 wypłynął wspólnie z U 608 z bazy w Lorient, by godnie z rozkazem w ramach operacji Marder od 24 lipca atakować nieprzyjacielskie okręty w kwadracie marynarki BF 6175. W związku z odwołaniem operacji okręt następnego dnia powrócił do bazy w Lorient.
W okresie od 24 lipca do 8 sierpnia U 260 pozostawał w bazie w 6 godzinnej gotowości do wypłynięcia na patrol. W tym czasie odbywał on rejsy ćwiczebne podczas których szkolono załogę w obsłudze działek przeciwlotniczych.
Patrol 7 (07.08.1944 - 13.08.1944)
07.08. U 260 pod dowództwem Klausa Beckera wspólnie z U 608 i U 981 wypłynął o godzinie 21:19 z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę do bazy w La Pallice. Tego samego dnia o godzinie 23:55 płynące w eskorcie jednostek eskorty trzy okręty zostały oświetlone w kwadracie marynarki BF 6173 przez cztery bomby świetlne zrzucone przez nieprzyjacielski samolot, który wkrótce nad nimi przeleciał nie wykonując jednak żadnego ataku. Jedenaście minut później wszystkie trzy okręty zeszły w zanurzenie a jednostki eskorty zawróciły do bazy. Następnego dnia na płynącym na powierzchni U 260 zaobserwowano o godzinie 11:15 w kwadracie marynarki BF 6412 w odległości 7000 metrów sylwetki dwóch niszczycieli, przed którymi zanurzono się na głębokość peryskopową. Pomiędzy godziną 01:34 a 05:31 dnia 9 sierpnia okręt szedł na powierzchni wentylując wnętrze i ładując akumulatory. W tym też czasie odebrano rozkaz FdU West nakazujący dowódcom U 260, U 608 i U 981 utworzenie zgrupowania Füchse, które miało w drodze do bazy w La Pallice zaatakować nieprzyjacielskie niszczyciele w rejonie położonym pomiędzy Ile de Croix a Ile de Yeu. O godzinie 02:20 Klaus Becker osadził swój okręt w kwadracie marynarki BF 6455 na dnie w związku z wyczerpaniem się baterii akumulatorów. Od godziny 15:00 do godziny 20:00 nad pozycją gdzie znajdował się okręt operowała grupa nieprzyjacielskich jednostek z.o.p.. W dniu 10 sierpnia o godzinie 00:30 okręt oderwał się od dna i dwadzieścia trzy minuty później wyszedł na powierzchnię w celu naładowania akumulatorów i przewentylowania wnętrza. Czterdzieści dwie minuty później U 260 został zmuszony do zanurzenia przed nadlatującym samolotem i do ponownego położenia się na dnie, gdzie przebywał do godziny 23:55, kiedy to z powrotem wyszedł na powierzchnię. W dniu 11 sierpnia wachtowi na pomoście okrętu Beckera zameldowali o godzinie 03:28 o zaobserwowaniu w kwadracie marynarki BF 6458 tajemniczych cieni. Minutę później Klaus Becker zarządził alarmowe zanurzenie na głębokość A+20 (100 metrów) a wkrótce potem na okręcie usłyszano odgłos pracującego silnika diesla niezidentyfikowanego okrętu podwodnego. W dniu 13 sierpnia U 260 spotkał się o godzinie 03:40 w kwadracie marynarki BF 6458 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 11:15 wpłynął do bazy w La Pallice, kończąc trwający tydzień patrol (7 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 87 mil morskich na powierzchni i 103 mile morskie pod powierzchnią.
W okresie do 13 do 30 sierpnia U 260 przebywał w stoczni Kriegsmarinewerft, gdzie montowano na nim chrapy, potrzebne do przebicia się przez aliancką blokadę i dotarcia do baz w Norwegii. Po zakończonych pracach od 30 sierpnia do 3 września okręt przechodził próby morskie mające potwierdzić prawidłowość wykonanych robót oraz ćwiczenia załogi w obsłudze i konserwacji chrap.
Patrol 8 (03.09.1944 - 17.10.1944)
03.09. U 260 pod dowództwem Klausa Beckera wypłynął o godzinie 22:34 z bazy w La Pallice, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę a następnie udać się do bazy w Norwegii. O godzinie 23:00 tego samego dnia okręt Beckera spotkał się z jednostkami eskorty, które towarzyszyły mu do godziny 00:25 następnego dnia, kiedy to w kwadracie marynarki BF 6864 zawróciły do bazy. Czterdzieści pięt minut później U 260 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz. W dniu 7 września o godzinie 01:24 na okręcie po raz pierwszy podczas tego patrolu pojawiły się problemy z chrapami. W dniu 22 września na płynącym w zanurzeniu okręcie Klausa Beckera doszło do mniej lub bardziej poważnego zatrucia dwutlenkiem węgla większości załogi (objawami były torsie i silne bóle głowy) co spowodowało konieczność wynurzenia i czterogodzinnego marszu na powierzchni podczas którego przewietrzono wnętrze okrętu, co spowodowało poprawę stanu zdrowotnego załogi. W dniu 26 września Klaus Becker wysłał o godzinie 05:29 w kwadracie marynarki AL 2915 krótki meldunek pogodowy. W dniu 17 października U 260 zakończył o godzinie 00:40 marsz podwodny na chrapach a o godzinie 10:00 spotkał się w kwadracie marynarki AN 2424 z patrolowcem V 5116 oraz U 256 i U 1200 w towarzystwie, których o godzinie 14:55 wpłynął do bazy w Bergen, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (44 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 632 mile morskie na powierzchni i 2.283,3 mile morskie pod powierzchnią.
W dniu 19 października 1944 roku U 260 wspólnie z U 398 i pełniącym funkcję eskorty okrętem patrolowym V 5116 wypłynął o godzinie 16:00 z bazy w Bergen, by zgodnie z rozkazem udać się do bazy we Flensburgu. W dniu 21 października okręty zawinęły do bazy w Kristiansand, którą opuściły następnego dnia razem z U 758 i U 953 także udającymi się do Flensburga. W dniu 23 października o godzinie 02:00 okręty dołączyły do przybrzeżnego konwoju złożonego z dwóch frachtowców Winrich von Kniprode, Moltkenfels oraz ze stawiacza min Kaiser. Od godziny 07:02 do 16:02 w związku z zagrożeniem lotniczym okręty cumowały na kotwicy. W dniu 24 października o godzinie 04:15 U 260 wraz U 398, U 758 i U 953 odłączył się od konwoju a następnie skierował się do Flensburga, gdzie przybył następnego dnia o godzinie 09:00.
W okresie pomiędzy listopadem 1944 roku a końcem lutego 1945 roku U 260 przebywał najpierw w Szczecinie a potem w Kiel, gdzie przechodził gruntowny remont i modernizację.
W dniu 9 lutego 1945 roku U 260 pod dowództwem Klausa Beckera wypłynął wspólnie z U 1002 z bazy w Kiel, kierując się na kotwicowisko E, gdzie miał oczekiwać na sformowanie się konwoju, w którym miał następnie udać się do bazy w Horten. Następnego dnia na położonym w kwadracie marynarki AO 7274 kotwicowisku E oprócz U 260 i U 1102 kotwiczyły dwa inne U-booty U 681 i U 1169. W dniu 11 lutego konwój ostatecznie się sformował i o godzinie 23:58 wszystkie okręty podniosły kotwicę obierając kurs na Horten, gdzie przybyły 13 lutego.
Przez następne trzy - cztery dni załoga U 260 w ramach AGRU ? Front przechodziła intensywne ćwiczenia na wodach Oslofjordu m.in. w pływaniu na chrapach.
Patrol 9 (18.02.1945 - 14.03.1945)
18.02. U 260 pod dowództwem Klausa Beckera wypłynął z bazy w Horten obierając kurs na bazę w Kristiansand, gdzie przybył następnego dnia o godzinie 02:30. Podczas postoju w bazie na okręcie uzupełniono zapasy paliwa, smarów i wody a dowódca otrzymał rozkazy dotyczące przebiegu jego patrolu. Następnego dnia U 260 opuścił Kristiansand, by zgodnie z rozkazem udać się w rejon kanału Św. Jerzego, gdzie miał za zadanie atakować nieprzyjacielską żeglugę. W dniu 12 marca o godzinie 22:39 płynący na głębokości 70 metrów okręt Beckera wszedł w kwadracie marynarki AN 8896 na jedną ze 156 brytyjskich min typu Mark XVIII tworzących pole minowe CF-2(A) postawionych przez krążownik minowy HMS Apollo. Pomimo odniesionych uszkodzeń U 260 zdołał się wynurzyć ale był niezdolny do wykonania ponownego manewru zanurzenia. Nie chcąc aby okręt wpadł w ręce nieprzyjaciela Klaus Becker rozkazał skierować go w stronę wybrzeży Irlandii. Po dojściu w dniu 14 marca w pobliże zatoki Gladsore załoga opuściła pokład U 260 przesiadając się na pontony a Klaus Becker po uprzednim zniszczeniu tajnych dokumentów i urządzeń nakazał o godzinie 22:30 głównemu mechanikowi otwarcie zaworów dennych. Wkrótce potem okręt znikł pod falami (kwadrat marynarki AM 8883) a cała załoga (48 ludzi) dotarła na irlandzki brzeg gdzie została internowana.
Członkowie załogi U 260 internowani w dniu 14.03.1945 (w kolejności alfabetycznej):
Banisch Werner
Bartelmäs Karl MtrOGfr
Bartholoma Karl BtsMt
Becker Klaus OLt.z.S.01.10.43 29.04.1920
Bez Carl-Heinz
Bielecke Friedrich Lt.ing
Billigmann Wilhelm
Brehm Heinrich OFkMt
Burkart Eugen
Carnee de Christopf
Daeke Heinz
Dasecke Heinz FkOGfr
Dörr Herbert ObGfr
Dreiocker Gerhard
Dreschel Siegfried Lt.z.S
Hör Rudi
Janorschke ObGfr
Jenss Friedrich 15.08.1918
Köhler Heinz OMasch 01.10.1918
Krecht Anton
Kuntze Gottfried Lt.z.S
Kunze Erich
Leichtfeld Wilhelm
Lennerts FkOGfr
Lenz Erich OMasch
Lüttgen Karl-Heinz 05.06.1920
Mälzer Bernhard
Müller Herbert
Nagel Karl OLt.ing.L1
Neumann Reinhold
Nowotzin Herbert 15.06.1921
Pleines Walter
Reuling Hugo FkOGfr
Richert Siegfried 06.01.1922
Riegert Otto OLt.ing
Rinschen Alfred SanMt
Rudolf Alfred
Sydekum Werner
Welling Peter FkMt
Wrage Max 08.11.1922
Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen
Numer zamówienia: 25
Zamówienie: 23.12.1939
Położenie stępki: 07.05.1941
Wodowanie: 09.02.1942
Wcielenie do służby: 14.03.1942
Numer pocztowy: M 44 273
Przebieg służby:
14.03.1942 - 30.09.1942 - 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.10.1942 - 31.10.1944 - 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
01.11.1944 - 12.03.1945 - 33 Flotylla U-bootów, Flensburg (okręt bojowy)
12.03.1945 - Zatopiony o godzinie 22:30 przez własną załogę na południe od wybrzeży Irlandii (pozycja 51.15N, 09.05W) po uprzednim ciężkim uszkodzeniu przez brytyjską minę.
Dowódcy:
14.03.1942 - ?.04.1944 - OL ~ KL Hubertus Purkhold
?.04.1944 - 12.03.1945 - OL Klaus Becker
Liczba patroli: 9
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 1 (4.893ton)/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0
Okres służby U 260 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
15.03.1942 - 21.04.1942 - Bremen - okres zalodzenia wykorzystany na stacjonarnie szkolenie załogi w obsłudze mechanizmów okrętowych.
23.04.1942 - 06.05.1942 - Kiel - próby morskie w ramach UAK Kiel.
08.05.1942 - 12.05.1942 - Danzig - próby i ćwiczenia w ramach UAG I.
13.05.1942 - 17.05.1942 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
19.05.1942 - 22.05.1942 - R?nne/Borholm - próby hydrofonów w ramach UAG ? Schall.
23.05.1942 - 25.05.1942 - Danzig - szkolenie własne załogi.
26.05.1942 - 08.06.1942 - Hela - ćwiczenia na morzu w ramach AGRU ? Front.
09.06.1942 - 30.06.1942 - Danzig - strzelanie torpedowe w ramach 25 Flotylli U-bootów.
01.07.1942 - 10.07.1942 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów. W dniu 4 lipca U 260 ćwiczył pobieranie paliwa z podwodnego tankowca U 464.
12.07.1942 - 04.08.1942 ? Hamburg - pobyt w stoczni Blohm & Vos.
06.08.1942 - 07.08.1942 ? Kiel - uzupełniania sprzętu radiowego.
08.08.1942 - 11.08.1942 - Danzig - szkolenie własne załogi.
12.08.1942 - 21.08.1942 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
22.08.1942 - 03.09.1942 - Kiel - pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu przeprowadzenia prac naprawczych i konserwatorskich.
06.09.1942 - 09.09.1942 - Kiel - przygotowanie okrętu do patrolu.
Patrol 1 (10.09.1942 - 15.11.1942)
10.09. U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wraz z U 619 i U 382 wypłynął o godzinie 07:00 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Tego samego dnia o godzinie 11:11 okręty spotkały się w kwadracie marynarki AO 7498 z przerywaczem zagród minowych Spbr 18, w towarzystwie którego obrały kurs na Duży Bełt. Następnego dnia o godzinie 07:00 obowiązki eskorty przejął przybyły okręt patrolowy. W dniu 12 września o godzinie 02:45 zespół okrętów zawinął do bazy w Kristiansand, gdzie trzy okręty podwodne uzupełniły zapasy paliwa, smarów i wody pitnej, poczym o godzinie 10:25 opuściły bazę w eskorcie okrętu patrolowego. O godzinie 20:07 po próbnym zanurzeniu w celu wytrymowania okrętów eskortowiec powrócił do bazy a U 260, U 619 i U 382 rozpoczęły indywidualny marsz w kierunku swoich rejonów operacyjnych. W dniu 13 września wachtowi na pomoście okrętu Purkholda trzykrotnie meldowali o zauważeniu dryfujących min zerwanych z łańcuchów kotwicznych:
- o godzinie 11:20 w kwadracie marynarki AN 2882,
- o godzinie 15:40 w kwadracie marynarki AN 2882,
- o godzinie 19:10 w kwadracie marynarki AN 2882.
Następnego dnia o godzinie 17:13 U 260 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem, który zrzucił 2 niecelne bomby głębinowe. W dniu 15 września o godzinie 09:35 okręt Purkholda ponownie został zmuszony do zanurzenia przed nadlatującym samolotem, który tym razem zrzucił serię trzech bomb głębinowych, które wybuchły w bliskiej odległości od burt U 260. Następnego dnia Hubertus Purkhold podobnie jak dowódca U 619 - OL Kurt Makowski otrzymał z BdU polecenie udania się do kwadratu marynarki AL 27. W dniu 17 września wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o godzinie 20:43 o kontakcie (kwadrat marynarki AE 8673) z niezidentyfikowanym lugrem. Cztery dni później 20 września na okręcie Purkholda odebrano o godzinie 13:22 meldunek U 596 o kontakcie w kwadracie marynarki AK 4166 z nieprzyjacielskim konwojem, co spowodowało zmianę kursu na zbliżeniowy i zwiększenie prędkości do całej naprzód. Następnego dnia z powodu złych warunków meteorologicznych (stan morza 7, deszcz) operację przeciwko wykrytemu konwojowi o godzinie 12:00 odwołano. W dniu 22 września Hubertus Purkhold podobnie jak dowódcy następujących jednostek U 259, U 599, U 410, U 216, U 595, U 617,U 258, U 619, U 356, U 618, U 221, U 615, U 582, U 437 i U 597 otrzymał o godzinie 16:19 z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Blitz, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 0317 do AL 7579. W dniu 24 września o godzinie 11:10 U 260 spotkał się kwadracie marynarki AK 5598 z U 618. O godzinie 20:00 tego samego dnia wachtowi na pomoście jednostki Purkholda zameldowali o wykryciu smugi dymu, a wkrótce potem konwoju, którym prawdopodobnie był wykryty poprzedniego dnia przez U 404 konwój RB-1. Prawie dwie godziny później U 260 zszedł w zanurzenie w celu przeprowadzenia ataku, ale ze względu na zapadające ciemności kontakt został utracony. O godzinie 00:47 Hubertus Purkhold wynurzył swój okręt poczym rozpoczął pościg za konwojem w kierunku wschodnim. O godzinie 18:40 tego samego dnia wachtowi na pomoście U 260 ponownie zameldowali o kontakcie w kwadracie marynarki AK 6913 z nieprzyjacielskim konwojem. O godzinie 22:21 utrzymująca kontakt z konwojem jednostka Purkholda została wykryta i odpędzona od niego przez nieprzyjacielski niszczyciel. Mimo tego incydentu Hubertus Purkhold kontynuował pościg za celem. W dniu 26 września o godzinie 10:43 w kwadracie marynarki AL 5498 na U 260 doszło do awarii lewo burtowego silnia diesla i prawo burtowego silnia elektrycznego, co wymusiło na Hubertusie Purkholdzie zaniechanie dalszej operacji przeciwko ściganemu konwojowi. Od 26 do 30 września Hubertus Purkhold operował w ramach zgrupowania Tiger. W dniu 28 września płynący an powierzchni U 260 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A+0 (80 metrów ) przez nieprzyjacielski samolot zidentyfikowany jako B-24 Liberator, który zrzucił niecelną serię sześciu bomb głębinowych. Od 1 do 6 października Hubertus Purkhold operował w ramach zgrupowania Luchs w rejonie położonym na południowy - zachód od wybrzeży Islandii. W dniu 3 października na U 260 odebrano o godzinie 12:41 meldunek U 610 o kontakcie w kwadracie marynarki AK 1797 z płynącym w kierunku wschodnim nieprzyjacielskim konwojem (w momencie odebrania wiadomości okręt znajdował się w kwadracie marynarki AK 5176). Następnego dnia w sztormowych warunkach (stan morza 7) wachtowi na pomoście jednostki Purkholda zameldowali o godzinie 10:30 o kontakcie w kwadracie marynarki AK 3376 z konwojem, którym okazał się płynący w kierunku północno - wschodnim konwój HX-209. Pięć minut później U 260 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do godziny 11:58 przez nieprzyjacielski niszczyciel. Tego samego dnia ścigający konwój okręt Purkholda został o godzinie 16:27 w kwadracie marynarki AK 3521 ponownie wykryty i zmuszony do zanurzenia oraz pobytu pod wodą do godziny 17:35 tym razem przez nieprzyjacielski samolot. W dniu 5 października o godzinie 08:00 operacja przeciwko HX-209 została odwołana. Tego samego dnia o godzinie 17:32 Hubertus Purkhold podobnie jak dowódcy U 437, U 442, U 597, U 610, U 706, U 757, U 454 i U 84 otrzymał z BdU polecenie utworzenia od dnia 7 października zgrupowania Panther, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AL 4482 do AL 7555. W dniu 8 października U 260 osiągnął kwadrat marynarki AL 4178 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Dnia 11 października zgrupowanie Panther zostało rozwiązane. Następnego dnia okręt Purkholda spotkał się o godzinie 11:00 w kwadracie marynarki AL 4489 z dowodzonym przez Alexandra von Zitzewitza U 706 a obaj dowódcy wymienili się informacjami za pomocą flag sygnałowych. W dniu 18 października U 260 spotkał się o godzinie 14:40 w kwadracie marynarki BD 5764 z U 620 a obaj dowódcy wymienili się informacjami za pomocą flag sygnałowych. Dwa dni później 20 października okręt Purkholda spotkał się o godzinie 03:55 w kwadracie marynarki BD 5755 z podwodnym tankowcem U 463 i innym operacyjnym U-bootem - U 620 oczekującym na rozpoczęcie pobierania paliwa. O godzinie 16:00 jeszcze tego samego dnia z powodu złych warunków atmosferycznych operacja podawania paliwa i zaopatrzenia na U 620 została przerwana. Dwa dni później 22 października o godzinie 21:54 w kwadracie marynarki BD 5733 U 260 rozpoczął pobieranie z U 463 paliwa, smarów i prowiantu. Cała operacja zakończyła się następnego dnia o godzinie 02:10 pobraniem m.in. 71m3 paliwa. Od 24 do 26 października Hubertus Purkhold operował w ramach zgrupowania Südwärts, przeciwko konwojowi ON-139, wykrytemu przez należący do zgrupowania Puma U 443. W dniu 24 października o godzinie 04:35 wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o kontakcie w kwadracie marynarki BD 8459 z nieprzyjacielskim konwojem, prawdopodobnie ON-139. O godzinie 09:46 okręt Purkholda został wykryty i zmuszony do zanurzenia przez nieprzyjacielski niszczyciel. O godzinie 10:51 ścigający konwój ON-139 U 260 został w kwadracie marynarki BD 9755 ponownie zmuszony do zanurzenia przed nadpływający z dużą prędkością niszczyciel. Pomimo tych niepowodzeń Hubertus Purkhold kontynuował pościg za konwojem aż do godziny 22:18 kiedy to kontakt z nim został ostatecznie utracony. Prawdopodobnie następnego dnia dowódca U 260 otrzymał z BdU polecenie przeprowadzenia rekonesansu położonego na Azorach portugalskiego portu Puenta Delgada jak i wód położonych na południe od niego. W dniu 26 października wachtowi na pomoście płynącej w kierunku Azorów jednostki Purkholda zameldowali o kontakcie o godzinie 11:25 w kwadracie marynarki CD 6849 z posiadającym dwa kominy statkiem. Ponieważ w tym rejonie dowódców U-bootów obowiązywał zakaz atakowania płynących samotnie statków, Hubertus Purkhold ograniczył się do śledzenia celu i wysłania o godzinie 14:00 meldunku o kontakcie ze płynącym z prędkością 13 węzłów uzbrojonym nie wyglądającym na neutralną jednostkę statkiem. O godzinie 17:20 na U 260 przyszła odpowiedź z BdU nakazująca przerwanie śledzenia celu i zaniechania jakichkolwiek prób ataku. Następnego dnia o godzinie 11:05 wachtowi zameldowali o kontakcie w kwadracie marynarki CE 5752 z kolejnym płynącym samotnie statkiem. Ze względu na dużą prędkość zauważonej jednostki Hubertus Purkhold przerwał o godzinie 11:00 pościg, obierając z powrotem kurs na Puenta Delgada. W dniu 30 października U 260 osiągnął o godzinie 06:00 rejon Puenta Delgada rozpoczynając obserwację ruchu statków w porcie i na redzie. W jej wyniku ustalono, że przy nadbrzeżach portu cumują dwa statki a na redzie stoi na kotwicy niszczyciel. W dniu 4 listopada Hubertus Purkhold zakończył wykonywanie zadania i obrał kurs powrotny. W dniu 15 listopada U 260 spotkał się o godzinie 09:00 z patrolowcem V 625 i trałowcem M 4045 w eskorcie których, o godzinie 16:50 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie siedem tygodni patrol (67 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 9.133 mile morskie na powierzchni i 820,5 mili morskiej pod powierzchnią.
Patrol 2 (14.12.1942 - 03.02.1943)
14.12. U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wypłynął o godzinie 16:40 z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Dziesięć minut później okręt Purkholda spotkał się z przerywaczem zagród minowych Spbr 122 Cap Hadid, patrolowcami V 624 i V 621 oraz z także idącym na patrol U 506. O godzinie 19:02 okręty eskorty zawróciły do bazy a oba okręty rozpoczęły indywidualny marsz. Następnego dnia o godzinie 07:50 U 260 zszedł w kwadracie marynarki BF 5432 na głębokość A+20 (100 metrów ) rozpoczynając podwodny marsz przez Zatokę Biskajską. W dniu 17 grudnia Hubertus Purkhold otrzymał o godzinie 07:55 z BdU polecenie udania się do kwadratu marynarki AL 72 (w momencie odebrania meldunku okręt przebywał w kwadracie marynarki BF 4549). W dniu 20 grudnia dowódca U 260 podobnie jak i dowódcy U 123, U 225, U 659, U 440, U 406, U 441, U 757 otrzymał z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Spitz, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AL 4845 do AL 8541. Zgodnie z instrukcjami okręty tego zgrupowaniu po osiągnięciu swoich pozycji w linii patrolowej miały się przemieszczać w kierunku południowym. W dniu 26 grudnia na U260 odebrano o godzinie 18:13 meldunek U 664 o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem, którym okazał się płynący w kierunku zachodnim konwój ONS-154. Po rozszyfrowaniu meldunku Hubertus Purkhold nakazał zmianę kursu na zbliżeniowy i zwiększenie prędkości na całą naprzód. Następnego dnia wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o godzinie 22:20 (kwadrat marynarki BD 6947) o zauważeniu błysków reflektora i flar na horyzoncie. Tuż po północy 28 grudnia U 260 nawiązał kontakt z samotnym niszczycielem, który wyłonił się z mgły po lewej burcie. Hubertus Purkhold słusznie przypuszczając, ze okręt może należeć do eskorty konwoju ONS-154 z którym utracono poprzedniego dnia kontakt rozpoczął jego śledzenie. Przypuszczenie to okazało się słuszne gdyż tego samego dnia o godzinie 18:00 uzyskano w kwadracie marynarki BD 9831 kontakt z poszukiwanym konwojem, o którym zameldowano dowództwu. O godzinie 22:35 Hubertus Purkhold przystąpił do ataku na ONS-154 wystrzeliwując jedną torpedę w kierunku najbliższego frachtowca. Minutę później wystrzelono kolejne trzy torpedy w kierunku drugiego celu a o 22:37 z wyrzutni rufowej jedną torpedę w kierunku trzeciego celu. Widząc i słysząc trafienia dowódca U 260 zgłosił zatopienie dwóch frachtowców o tonażu ca. 5.000 i ca. 4.000 ton oraz uszkodzenie kolejnego o tonażu ca. 4.000 ton. W rzeczywistości Hubertus Purkhold zatopił tylko jeden statek, należący do brytyjskiego armatora Smith, Hogg & Co Ltd z West Hartlepool frachtowiec Empire Wagtail (4.893 ton). Pozostałe torpedy minęły swoje cele. O godzinie 22:50 U 260 został wykryty i zaatakowany bombami głębinowymi przez okręty eskorty. O godzinie 01:45 już 29 grudnia okręt Purkholda z powrotem znalazł się na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem. O godzinie 13:59 U 260 zszedł w kwadracie marynarki CE 2133 w zanurzenie w celu zaatakowania zauważonego nieprzyjacielskiego niszczyciela, który jednak zanim zdołano wystrzelić torpedy wykrył okręt Purkholda i przystąpił do ataku. O godzinie 20:45 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni kontynuując marsz w kierunku zachodnim. W dniu 31 grudnia operację przeciwko ONS-154 zakończono. Następnego dnia o godzinie 06:10 U 260 nawiązał w kwadracie marynarki BC 9855 kontakt z oświetlonym frachtowcem należącym do jednego z neutralnych państw. Dnia 5 stycznia Hubertus Purkhold obrał kurs na kwadrat marynarki BD 5757, gdzie miał spotkać się z podwodnym tankowcem. Po przybyciu w dniu 8 stycznia na miejsce spotkania okazało się, ze podwodnego tankowca niema. Niedługo potem radiotelegrafista zameldował dowódcy U 260, że do meldunku dotyczącego miejsca spotkania z podwodnym tankowcem wdarł się błąd powstały podczas odszyfrowywania i prawidłowe miejsce spotkania znajduje się nie w kwadracie marynarki BD 5757 tylko w BD 7757. W dniu 12 stycznia okręt Purkholda spotkał się o godzinie 14:34 w kwadracie marynarki BD 7751 z U 440 także poszukującym podwodnego tankowca, którym był U 117. Pięć dni później 17 stycznia nie mogący dłużej czekać U 440 zawrócił do bazy. Następnego dnia podwodny tankowiec podał o godzinie 12:00 namiar na swoją pozycję. Dwa dni później 19 stycznia U 260 spotkał się o godzinie 18:12 w kwadracie marynarki CD 3212 z U 117. Ponieważ jednak stan morza 9 uniemożliwiał rozpoczęcie operacji uzupełniania zapasów obaj dowódcy przesunęli ją na czas poprawy pogody. W dniu 22 stycznia o godzinie 18:13 (kwadrat marynarki CD 3775) podczas zanurzania na U 260 doszło do awarii rufowych sterów głębokości. Dwa dni później 24 stycznia pogoda się poprawiła i U 260 ponownie spotkał się o godzinie 14:30 w kwadracie marynarki CE 1544 z U 117 z którego pobrał 8m3 paliwa potrzebnego na rejs powrotny do bazy. Dnia 2 lutego okręt Purkholda spotkał się o godzinie 08:40 w kwadracie marynarki BF 6469 z jednostkami eskorty, które towarzyszyły mu do kwadratu marynarki BF 0855. Następnego dnia o godzinie 13:00 U 260 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (51 dni).
Patrol 3 (12.03.1943 - 22.05.1943)
12.03. U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wypłynął o godzinie 12:00 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 20:00 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6469 eskortujące okręt Purkholda jednostki przeciwminowe zawróciły do bazy. Następnego dnia podczas zanurzania, które miało miejsce o godzinie 03:55 (kwadrat marynarki BF 4846) U 260 wymknął się z pod kontroli i zanim zdołano opanować sytuację opadł na głębokość A+40 (120 metrów). Przyczyną takiej sytuacji było pęknięcie zabezpieczenia pompy wody chłodzącej na skutek czego do zęzy dostało się 6 ton wody. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 17:00 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni w celu naładowania baterii akumulatorów i przewentylowania wnętrza. W dniu 17 marca Hubertus Purkhold podobnie jak i dowódcy U 306, U 592, U 188, U 415, U 663, U 572, U 564 otrzymał z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Seeteufel, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 3152 do AK 3677. Głównym celem tego zgrupowania miał być konwój ONS-1, z którym jednak nie udało się nawiązać kontaktu. W dniu 24 marca na U 260 odebrano o godzinie 18:58 meldunek pochodzący z U 564 o kontakcie w kwadracie marynarki AJ 3581 z nieprzyjacielskim konwojem, którym okazał się konwój SC.123 (w momencie odebrania meldunku okręt znajdował się w kwadracie marynarki AK 4291). Hubertus Purkhold po przeanalizowaniu odległości i szans przechwycenia podjął decyzję zmiany kursu na zbliżeniowy i zwiększenia prędkości. W dniu 28 marca o godzinie 20:30 w kwadracie marynarki AK 5231 w sztormowych warunkach (stan morza 9) wachtowi na pomoście dostrzegli nieprzyjacielski frachtowiec. O godzinie 21:05 Hubertus Purkhold spróbował wykonać atak co jednak zostało udaremnione przez siły natury. Do godziny 22:00 kiedy to pościg za statkiem odwołano U 260 próbował wyjść na dogodną do ataku pozycję (w trakcie jego trwania do wnętrza okrętu przez luk pomostu dostało się około 5 ton wody). W dniu 1 kwietnia Hubertus Purkhold podobnie jak i dowódcy U 169, U 191, U 523, U 630, U 635, U 706, U 564, U 592, U 572, U 530, U 563, U 594, U 584, U 632 otrzymał z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Löwenherz, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 2516 do AK 5915. Głównym celem tego zgrupowania był konwój HX-231. W dniu 2 kwietnia U 260 zajął pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 4 kwietnia na jednostce Purkholda odebrano o godzinie 15:12 meldunek pochodzący z U 530 o kontakcie w kwadracie marynarki AK 4387 z nieprzyjacielskim konwojem, którym był oczekiwany HX-231 (w momencie odebrania meldunku okręt znajdował się w kwadracie marynarki AK 1927). Następnego dnia o godzinie 09:08 U 260 nawiązał w kwadracie marynarki AK 1859 kontakt z meldowanym konwojem. O godzinie 12:30 podążający za HX-231 okręt Purkholda został w kwadracie marynarki AK 1697 wykryty i zmuszony do zanurzenia przez nieprzyjacielski niszczyciel. Po wynurzeniu kontynuowano pościg do godziny 15:55, kiedy to w kwadracie marynarki AK 2576 musiano ponownie zejść w zanurzenie tym razem przed nadlatującym samolotem, którym okazał się brytyjski B-24 Liberator należący 86 Sqn RAF. O godzinie 21:15 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni kontynuując pościg za konwojem, który po bezskutecznych próbach jego odnalezienia przerwano w dniu 7 kwietnia o godzinie 23:45. Ponieważ podczas prób odnalezienia konwoju zużyto dużo paliwa (pozostało w zbiornikach tylko 28m3) Hubertus Purkhold podjął decyzję udania się do punktu spotkania z podwodnym tankowcem aby uzupełnić jego zapas. Zanim jednak do w/w spotkania doszło od 10 do 15 kwietnia jednostka Purkholda operowała w ramach zgrupowania Lerche, przeciwko konwojowi HX-232. W dniu 11 kwietnia na U 260 odebrano o godzinie 09:28 meldunek pochodzący z U 584 o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem, którym okazał się oczekiwany konwój HX-232. Następnego dnia wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o godzinie 00:40 w kwadracie marynarki AK 6474 o kontakcie z meldowanym konwojem. O godzinie 08:00 podążający za konwojem okręt Purkholda został wykryty w kwadracie marynarki AK 6817 przez przebywający w pobliżu płonącego statku niszczyciel, który zmusił go do alarmowego zanurzenia. Po wynurzeniu kontynuowano pościg, który o godzinie 09:08 został przerwany w kwadracie marynarki AK 6815 przez konieczność alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem zidentyfikowanym jako Halifax. O godzinie 22:25 poszukujący konwoju U 260 został w kwadracie marynarki AK 6666 po raz drugi zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski samolot, który zrzucił serię 5 bomb głębinowych. O godzinie 00:45 13 kwietnia ze względu na obniżenie się i tak już niskiego stanu paliwa operację przeciwko HX-232 przerwano. W dniu 16 kwietnia U 260 przybył do znajdującego się w kwadracie marynarki BD 2555 punktu tankowania, gdzie zastała go gęsta mgła. Następnego dnia o godzinie 10:53 okręt Purkholda spotkał się w kwadracie marynarki BD 2559 z podwodnym tankowcem U 462 z którego pomiędzy godziną 11:30 a 16:00 pobrano 44m3 paliwa, 1m3 samarów oraz prowiant na 7 dni. W trakcie trwania tej operacji na pokład podwodnego tankowca przeszedł chory Gfr Walter Pleiners. Po zakończeniu uzupełniania paliwa U 260 i U 462 udały się na spotkanie z kolejnym podwodnym tankowcem U 487. W dniu 17 kwietnia U 260 spotkał się o godzinie 11:57 w kwadracie marynarki BD 2551 z U 487 oraz oczekującymi na zaopatrzenie U 270, U 168 i U 584. Pomiędzy godziną 13:30 a 15:30 okręt Purkholda pobrał z podwodnego tankowca kolejne 45m3 paliwa. Dnia 21 kwietnia Hubertus Purkhold podobnie jaki i dowódcy U 404, U 257, U 618, U 84, U 584, U 168, U 270, U 92, U 628, U 707, U 358, U 264, U 614, U 226 otrzymał o godzinie 12:11 z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Specht, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki BD 1752 do AK 7455. Głównym celem zgrupowania miał być meldowany przez B-Dienst konwój HX-235, który jednak opłynął zgrupowanie niezauważony od południa. W dniu 26 kwietnia U 260 osiągnął kwadrat marynarki AJ 9371 zajmując swoją pozycje w zgrupowaniu. W dniu 29 kwietnia związku z brakiem kontaktu z HX-235 BdU skierowało zgrupowanie Specht wspólnie z innym zgrupowaniem Amsel do ataku na konwój SC-128. W dniu 1 maja okręt Purkholda osiągnął o godzinie 10:40 kwadrat marynarki AJ 8853 zajmując nową pozycję w linii patrolowej a minutę potem został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym czterosilnikowym samolotem. Od 4 do 6 maja U 260 operował w ramach powstałego z połączenia zgrupowań Specht i Star zgrupowania Fink, przeciwko konwojowi ONS-5. W dniu 5 maja okręt Purkholda nawiązał o godzinie 07:05 w kwadracie marynarki AJ 6458 kontakt z oczekiwanym konwojem. Dwadzieścia jeden minut później U 260 wystrzelił w kierunku trzech frachtowców salwę czterech torped z wyrzutni dziobowych oraz jedną torpedę z wyrzutni rufowej. Podczas odchodzenia od konwoju w celu ponownego załadowania wyrzutni torpedowych usłyszano jedną detonację. O godzinie 08:00 Hubertus Purkhold wysłał meldunek z aktualną pozycją konwoju skierowaną do wszystkich U-bootów przebywających w pobliżu. Tego samego dnia o godzinie 22:00 podążający za konwojem U 260 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia w kwadracie marynarki AJ 8457 przez nadpływający niszczyciel. Prawie dwie godziny później o 23:51 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni. Już 6 maja o godzinie 00:54 na okręcie Purkholda odebrano meldunek U 125 ?Jestem staranowany, bez możliwości zanurzenia AJ 8852 potrzebuję pomocy?. W dniu 7 maja U 260 rozpoczął marsz w kierunku miejsca spotkania z podwodnym tankowcem. Dwa dni później 9 maja okręt Purkholda spotkał się o godzinie 10:55 w kwadracie marynarki AK 8528 z U 459, ale z powodu złych warunków atmosferycznych operacja podawania paliwa została przełożona na czas poprawy pogody. W dniu 11 maja kiedy morze się uspokoiło U 260 pobrał pomiędzy godziną 11:00 a 17:00 w kwadracie marynarki AK 8255 z podwodnego tankowca 12m3 paliwa oraz 2 tony prowiantu. Po wytrymowaniu okrętu, które miało miejsce o godzinie 20:45 rozpoczęto marsz w kierunku bazy. Trzy dni później 14 maja wachtowi na pomoście okrętu Purkholda zauważyli o godzinie 01:05 w kwadracie marynarki BD 6527 smugę dymu oraz nieprzyjacielski samolot. Tropiąc cel U 260 o godzinie 15:53 nawiązał kontakt optyczny z nieprzyjacielskim frachtowcem a o 16:15 zszedł w zanurzenie w kwadracie marynarki BD 6268 w celu wykonania ataku. O godzinie 16:37 wystrzelono do statku z wyrzutni nr II i III dwie torpedy a o 16:40 kolejną z wyrzutni nr I. Wszystkie torpedy minęły jednak cel (prawdopodobnie na gładkim morzu załoga statku dostrzegła ich ślad torowy co umożliwiło ich wyminięcie). O godzinie 19:50 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni podejmując z powrotem przerwany w celu wykonania ataku marsz w kierunku bazy. W dniu 19 maja o godzinie 12:43 U 260 zmuszony został do zanurzenia w kwadracie marynarki BE 6613 przed nadlatującym czterosilnikowym samolotem. Następnego dnia o godzinie 15:25 (kwadrat marynarki BF 8415) wachtowi na pomoście jednostki Purkholda zameldowali o kontakcie z dryfującą miną zerwaną z łańcucha a pochodząca prawdopodobnie z brytyjskiego pola minowego. W dniu 22 maja U 260 wpłynął o godzinie 19:05 do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad siedem tygodni parol (72 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 10.409 mil morskich na powierzchni i 871 mil morskich pod powierzchnią.
W dniu 16 lub 12 czerwca 1943 roku podczas urlopowego wypoczynku zginął w trakcie nalotu na Moenchengladbach ObGfr Karl-Heinz Tussing (ur. 08.03.1923), którego ciało zostało pochowane na głównym cmentarzu miejskim.
Patrol 4 (25.08.1943 - 24.10.1943)
25.08. U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wypłynął o godzinie 17:15 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 18:45 okręt Purkholda spotkał się z jednostkami eskorty, które towarzyszyły mu do godziny 10:15 następnego dnia, kiedy to po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 5899 zawróciły do bazy. Dziesięć minut później U 260 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz przez wody zatoki biskajskiej. W dniu 29 sierpnia Hubertus Purkhold podobnie jak i dowódcy U 305, U 338, U 229, U 341 i U 645 otrzymał polecenie by po osiągnięciu dotychczasowego określonego w rozkazie kwadratu marynarki przemieścić się w kierunku nowego BD 60, gdzie miał oczekiwać na dalsze rozkazy zachowując ciszę radiową. W dniu 6 września o godzinie 13:13 U 260 osiągnął kwadrat marynarki BD 5385 poczym rozpoczął marsz w kierunku południowym w stronę kwadratu marynarki BD 60. W dniu 9 września Hubertus Purkhold rozpoczął marsz w kierunku punktu spotkania z podwodnym tankowcem. Następnego dnia o godzinie 10:15 U 260 spotkał się w punkcie uzupełniania paliwa (kwadrat marynarki BD 9146) najpierw z U 386 a następnie o 12:00 z podwodnym tankowcem U 460 . Następnego dnia pomiędzy godziną 09:40 a 12:40 okręt Purkholda pobrał w kwadracie marynarki BD 9117 z podwodnego tankowca 24 m3 paliwa, 1m3 smarów oraz prowiant na pięć dni. W dniu 15 września dowódca U 260 podobnie jak i dowódcy U 275, U 422, U 341, U 386, U 338, U 731, U 238, U 305, U 270, U 645, U 402, U 584, U 229, U 666, U 641, U 952, U 378, U 758, U 377 i U 603 otrzymał o godzinie 18:47 z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Leuthen, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 3441 do AL 4792. Celem zgrupowania Leuthen miały być konwoje płynące tylko w kierunku zachodnim. W dniu 18 września w kwadracie marynarki AK 6555 wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o godzinie 17:15 o kontakcie z nieprzyjacielskim frachtowcem. Niedługo potem okręt zszedł w zanurzenie w celu przeprowadzenia ataku. O godzinie 17:26 w kierunku nieprzyjacielskiego statku, którym był amerykański frachtowiec typu Liberty ? William Pepperell (7176 ton) wystrzelono dwie torpedy, z których jedna minęła cel a druga według relacji załogi statku trafiła w sieć zagrodową w jaką był on wyposażony. O godzinie 18:00 Hubertus Purkhold wynurzył okręt w celu doścignięcia celu i zajęcia pozycji do ponownego ataku co zostało jednak udaremnione przez słabą widoczność, która uniemożliwiła odzyskanie kontaktu. W dniu 19 września wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o godzinie 22:33 o kontakcie (kwadrat marynarki AK 0312) z cieniem, który okazał się wkrótce sylwetką frachtowca, do którego już następnego dnia wystrzelono o godzinie 00:41 w kwadracie marynarki AK 0321 trzy torpedy, które bądź okazały się niecelne bądź były niewypałami (hydroakustyk zameldował o 2 ? 3 odgłosach trafienia bez detonacji. O godzinie 04:15 tego samego dnia odebrano meldunek U 270 o kontakcie w kwadracie marynarki AL 1944 z nieprzyjacielskim konwojem, którym okazał się konwój ON-202. Jeszcze tego samego dnia wykryty konwój połączył się z kolejnym idącym w tym samym kierunku konwojem ONS-18. Decyzja o ich połączeniu zapadła w dowództwie brytyjskiej Admiralicji w związku z faktem, że na jakąkolwiek zmianę ich trasy w celu ominięcia zgrupowania U-bootów było już za późno. O godzinie 21:53 w kwadracie marynarki AK 2655 wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o kontakcie z nieprzyjacielskim niszczycielem oraz z dwoma krążącymi w powietrzu samolotami. Siedem minut później okręt zszedł zanurzenie przed nadpływającym niszczycielem i pozostał pod wodą do godziny 23:30. Jedenaście minut później w celu zmylenia wrogich radarów Hubertus Purkhold nakazał wypuszczenie w powietrze dwóch pozoratorów radarowych Aphrodite. O 23:53 U 260 został dostrzeżony przez brytyjską korwetę HMS Narcissus, która ruszyła natychmiast do ataku ostrzeliwując go z działa. Siedem minut później już 21 września w kwadracie marynarki AK 0232 Hubertus Purkhold wystrzelił w kierunku okrętu nieprzyjaciela torpedę akustyczną T-V, poczym zszedł na głębokość A+90 (170 metrów). Wkrótce potem nad okrętem eksplodowało 9 bomb głębinowych nie czyniąc jednak żadnych poważniejszych szkód. O godzinie 00:09 hydroakustyk na U 260 zameldował o eksplozji torpedy oraz o zamilknięciu odgłosów pracującej śruby okrętowej. Na przebywającym nadal w zanurzeniu okręcie Purkholda słyszano odgłosy polowania na przebywający w pobliżu inny U-boot a o 00:29 odgłos silnej eksplozji i mających miejsce dziesięć minut później odgłosach tonięcia. Ponieważ nieprzyjacielski okręt zidentyfikowany jako niszczyciel, który atakował U 260 od czasu usłyszenia silnej eksplozji jaka miała miejsce o godzinie 00:09 nie dawał o sobie żadnego znaku istnienia Hubertus Purkhold zapisał w dzienniku działań bojowych prawdopodobne jego zatopienie. O godzinie 01:30 okręt znalazł się na powierzchni rozpoczynając poszukiwanie konwoju w kierunku południowym. O godzinie 13:41 U 260 został zmuszony do wykonania zanurzenia w kwadracie marynarki AK 5316 po ostrzeżeniu przez detektor fal radarowych o zbliżających się trzech samolotach. O godzinie 16:04 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni rozpoczynając poszukiwania konwoju płynąc kursem 130 stopni. W dniu 22 września poszukujący konwoju ON-202/ONS-18 okręt Purkholda spotkał się o godzinie 13:20 w kwadracie marynarki AK 7233 z U 584 a obaj dowódcy wymienili się informacjami. O godzinie 20:36 na przebywającym w kwadracie marynarki AK 7257 U 260 odebrano meldunek U 758 o kontakcie z konwojem w kwadracie marynarki AK 7132, co spowodowało zmianę kursu na zbliżeniowy. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 22:10 okręt Purkholda został zmuszony w kwadracie marynarki AK 7211 do alarmowego zanurzenia na głębokość A+0 (80 metrów) przez nadlatujący samolot, który zrzucił "15 ciężkich bomb", które wybuchły za rufą okrętu. Następnego dnia o godzinie 01:35 w kwadracie marynarki AK 7194 wachtowi na pomoście U 260 zameldowali o kontakcie z dwoma cieniami a wkrótce potem z niszczycielem. Prawie dwadzieścia minut później na pomoście okrętu Purkholda zauważono na kursie 300 stopni błysk eksplozji i obłok dymu, które były wynikiem storpedowania przez U 666 brytyjskiej fregaty HMS Itchen. Dwie minuty później zaobserwowano płynące kursem 240 i 200 stopni dwa nieprzyjacielskie niszczyciele. Znalazłszy się pomiędzy dwoma okrętami nieprzyjaciela Hubertus Purkhold postanowił wyminąć je na powierzchni korzystając przy tym z pomocy pozoratorów radarowych Aphrodite. Godzinę później na U 260 zauważono w kwadracie marynarki AK 7184 race świetlne a w ich blasku poszukiwany konwój. O godzinie 04:25 w kwadracie marynarki AK 7179 wachtowi na pomoście zameldowali o przechodzącym za rufą niszczycielu, którym w rzeczywistości była kanadyjska korweta HMCS Chambly. Cztery minuty później do okrętu nieprzyjaciela Hubertus Purkhold wystrzelił z wyrzutni rufowej torpedę akustyczną T-V poczym zszedł zanurzenie. Dwadzieścia minut później na całym okręcie usłyszano najpierw odgłos trafienia torpedy a następnie silnej eksplozji (także i ten okręt Purkhold zgłosił jako zatopiony co nie znalazło jednak potwierdzenia). Wkrótce potem U 260, który zszedł w międzyczasie na głębokość A+90 (170 metrów) został obrzucony serią 8 bomb głębinowych z których trzy wybuchły ponad okrętem. O godzinie 08:45 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni. W przesłanym wkrótce potem do dowództwa meldunku Hubertus Purkhold zameldował o przebiegu walki konwojowej oraz prawdopodobnie o problemach z sercem jakie objawiły się dwa dni wcześniej u głównego mechanika (atak serca), który w związku z tym faktem ma ograniczone możliwości sprawowania służby. Tego samego dnia operacja przeciwko ON-202/ONS-18 została zakończona. Następnego dnia dowódca U 260 oraz dowódcy U 279, U 643, U 641, U 731, U 539, U 666, U 758, U 402, U 584, U 419, U 378, U 952, U 645, U 603, U 275, U 336, U 610 i U 448 otrzymał o godzinie 16:45 z BdU polecenie utworzenia zgrupowania Rossbach, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 2645 do AK 6817. Głównym celem zgrupowania miały być meldowane przez B-Dienst konwoje ON-203, ON-204, które jednak dzięki przechwyconym i odszyfrowanym przez aliantów meldunkom Enigmy oraz dzięki zmianie kursu opłynęły zgrupowanie niezauważone od północy. Dwa dni później U 260 osiągnął kwadrat marynarki AK 5633 zajmując pozycję w zgrupowaniu. W dniu 4 października na przebywającym w kwadracie marynarki AK 5271 U 260 dokonano o godzinie 03:00 cofnięcia zegarów o jedną godzinę. W zapiskach KTB jakie wykonał dowódca w tym dniu znalazła się m.in. informacja o niezmieniającym się poważnym stanie głównego mechanika, o chorobie jednego z marynarzy oraz o tym, że po czterech tygodniach operacji poczwórne działko plot nie nadaje się do dalszego użytku. W tym czasie kolejnymi celami zgrupowania stały się trzy następne konwoje ONS-19, HX-259 i SC-143. W dniu 5 października U 260 osiągnął kwadrat marynarki AK 3296 zajmując nową pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 7 października BdU nakazało okrętom zgrupowania Rossbach zaatakować wykryty przez U 758 konwój, którym był SC-143. Niedługo potem U 758 utracił kontakt z konwojem na skutek przeciwdziałania okrętów eskorty. Prawie trzy godziny później Hubertus Purkhold w związku ze stanem zdrowotnym głównego mechanika jak i niskim stanem paliwa rozpoczął rejs powrotny do bazy. W dniu 24 października U 260 spotkał się o godzinie 08:00 w kwadracie marynarki BF 6469 z okrętami eskorty w towarzystwie których godzinie 12:00 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie dziewięć tygodni patrol (61 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 5.584 mil morskich na powierzchni i 2.059 mil morskich pod powierzchnią.
07.12.1943 U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wypłynął o godzinie 12:36 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem przeprowadzić serię prób po zakończonym remoncie okrętu. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 9134 w godzinach rannych przeprowadzono próbne zanurzenie, po którego wykonaniu obrano kurs powrotny na bazę w St. Nazaire, gdzie przybyto o godzinie 20:40
Patrol 5 (18.12.1943 - 27.02.1943)
25.08. U 260 pod dowództwem Hubertusa Purkholda wypłynął o godzinie 17:05 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 18:00 do okrętu Purkholda dołączyły jednostki eskorty , które towarzyszyły mu do następnego dnia do godziny 07:30 kiedy to po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6771 zawróciły do bazy. W dniu 23 grudnia na przebywającym w kwadracie marynarki BE 9117 U 260 odebrano o godzinie 00:32 adresowaną do Purkholda i dowódców U 309 i U 731 wiadomość z BdU nakazującą im marsz do kwadratu marynarki AL 15. W dniu 28 grudnia Hubertus Purkhold podobnie jak i dowódcy U 763, U 309, U 731 otrzymał z BdU polecenie dołączenia do zgrupowania Rügen, przy czym U 260 wspólnie z U 544, U 976 i U 672 miał stworzyć podgrupę Rügen 6, której lina patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AL 7822 do AL 8778. W dniu 2 stycznia dowódca U 260 odebrał meldunek z BdU nakazujący mu zająć pozycję zajmowaną dotychczas przez dowodzony przez Willego Mattke U 544, oraz informację, że grupa Rügen 6 zostaje przemianowana na Rügen 5 a jej linia patrolowa ma się rozciągać od kwadratu marynarki AL 6438 do AL 8587. W dniu 7 stycznia o godzinie 18:12 okręty podgrup Rügen 1 - 7 otrzymały z BdU polecenie połączenia się w jedno zgrupowanie a każdy z nich otrzymał określony kwadrat marynarki, w którym miał patrolować w przypadku U 260 kwadratem tym był AL 0248. W dniu 11 stycznia zgrupowanie Rügen zostało rozwiązane a Hubertus Purkhold otrzymał z dowództwa polecenie udania się w rejon Reykjaviku (kwadrat marynarki AE 47), gdzie miał przybyć przed nowym cyklem księżyca, który miał nastąpić za 2 - 3 dni. Głównym zadaniem dowódcy U 260 w tym rejonie miało być meldowanie o formujących się konwojach oraz ruchach dużych okrętów nieprzyjaciela. W dniu 28 stycznia o godzinie 09:46 w kwadracie marynarki AE 4739 wachtowi na pomoście okrętu Purkholda zameldowali o zbliżających się cieniach. Minutę później okręt zszedł w zanurzenie w celu wykonania podwodnego ataku co zostało jednak udaremnione przez problemy z oblodzeniem okularu peryskopu. Ostatecznie o godzinie 21:00 po bezskutecznych próbach przywrócenia do użytkowania peryskopu zrezygnowano z ataku. W dniu 1 lutego o godzinie 12:10 w kwadracie marynarki AE 4736 U 260 zszedł na głębokość peryskopową w celu zaatakowania wykrytego małego konwoju. Jednak ze względu na wysokie falowanie oraz problemy z utrzymaniem okrętu przez głównego mechanika na zakładanej głębokości do ataku jednak nie doszło. O godzinie 20:55 w kwadracie marynarki AE 4736 okręt znalazł się na powierzchni odchodząc w kierunku zachodnim. W tym samym dniu dowódca U 260 zapisał w KTB, o swojej decyzji opuszczenia rejonu operacyjnego w związku faktem, ze po ostatnim cyklu księżyca noc na tej szerokości geograficznej zrobiła się bardzo jasna a długość nocy bezksiężycowej zrobiła się bardzo krótka oraz informacje, że okręt ma jeszcze 53m3 paliwa w zbiornikach. W dniu 3 lutego Hubertus Purkhold otrzymał z BdU polecenie by w drodze powrotnej do bazy płynąc przez kwadraty marynarki AK 21 - AK 26 przesyłał dwa razy dziennie meldunki pogodowe. W 4 lutego o godzinie 12:00 U 260 dotarł do kwadratu marynarki AK 2528 przejmując obowiązki okrętu meteorologicznego od U 549. W dniu 15 lutego w związku ze spadkiem poziomu paliwa do 31m3 Hubertus Purkhold rozpoczął rejs powrotny do bazy nadając następnego dnia o godzinie 01:05 w kwadracie marynarki AK 2862 ostatni meldunek pogodowy. W dniu 19 lutego o godzinie 01:59 w kwadracie marynarki AL 5868 z pomostu U 260 dostrzeżono na kursie 90 stopni wątle światło. Powiadomiony o tym fakcie Hubertu Purkhold nakazał wystrzelić pozorator radarowy Aphrodite a wkrótce potem nastąpił atak czteromotorowej maszyny, która zrzuciła cztery bomby głębinowe, które wybuchły w śladzie torowym okrętu. Sześć minut później okręt szedł w zanurzenie w którym przebywał do godziny 06:53 kiedy to nastąpiło wynurzenie. W dniu 27 lutego U 260 spotkał się o godzinie 08:00 w kwadracie marynarki BF 6493 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 16:04 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad dziesięć tygodni patrol (71 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 5.426 mil morskich na powierzchni i 1.960 mil morskich pod powierzchnią.
W kwietniu nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy okrętu, dotychczasowy dowódca KL Hubertus Purkhold zdał swoje obowiązki OL Klausowi Beckerowi mającemu za sobą staż dowódczy na szkolnej jednostce U 367.
W okresie pomiędzy 28 kwietnia a 6 czerwca w związku z oczekiwaniem na spodziewaną inwazję aliantów na atlantyckim wybrzeżu Francji podporządkowany grupie Landwirt U 260 odbywał liczne rejsy ćwiczebne mające na celu ciągłe doszkalanie załogi.
Patrol 6 (06.06.1944 - 16.06.1944)
06.06. U 260 pod dowództwem Klausa Beckera wypłynął o godzinie 14:17 wraz z U 270, U 281, U 958, U 255, U 228 i U 608 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem w ramach zgrupowania Landwirt atakować nieprzyjacielskie siły inwazyjne. O godzinie 19:50 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6493 okręty eskorty zawróciły do bazy a eskortowane U-booty o godzinie 21:28 zeszły w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz trwający do godziny 01:00 następnego dnia. O godzinie 01:24 na płynących na powierzchni okrętach zauważono od strony rufy po lewej burcie światło reflektora pochodzące od nieprzyjacielskiego samolotu, który niedługo potem zaatakował U 958. Siedem minut później o 01:31 nad grupę okrętów nadleciał samolot zidentyfikowany jako Catalina, który został ostrzelany przez artylerię plot. O godzinie 01:33 wszystkie okręty wykonały manewr zanurzenia na głębokość A+50 (130 metrów) rozpoczynając trwający do 03:35 podwodny marsz. O godzinie 03:48 na przebywających z powrotem na powierzchni okrętach, detektory fal radarowych Naxos wykryły w kwadracie marynarki BF 6756 pracujący nieprzyjacielski radar w związku z czym ponownie wykonano manewr zanurzenia rozpoczynając trwający do 23:45 marsz pod wodą. Tego samego dnia na okrętach tworzących zgrupowanie Landwirt odebrano pochodzący z dowództwa meldunek Nr 1754/7/873 nakazujący każdemu dowódcy udanie się do nowych kwadratów marynarki i tak dowódcy U 260 przypadł kwadrat marynarki BF 4622. W dniu 9 czerwca na okrętach zgrupowania Landwirt odebrano z BdU kolejny meldunek nakazujący im zajęcie nowej pozycji, w przypadku okrętu Beckera wypadała ona w kwadracie marynarki BF 5524.W dniu 13 czerwca na okrętach zgrupowania Landwirt odebrano rozkaz BdU Nr 1331/13/884 nakazujący okrętom nie posiadającym chrap umożliwiających ładowanie baterii bez konieczności wychodzenia na powierzchnię powrót do najbliższej bazy (jednym z okrętów nie posiadających chrap była jednostka Klausa Beckera). W dniu 16 czerwca U 260 spotkał się o godzinie 03:00 w kwadracie marynarki BF 6173 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 06:15 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad tydzień patrol (10 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 248 mil morskich na powierzchni i 557 mil morskich pod powierzchnią.
W dniu 22 lipca 1944 roku U 260 wypłynął wspólnie z U 608 z bazy w Lorient, by godnie z rozkazem w ramach operacji Marder od 24 lipca atakować nieprzyjacielskie okręty w kwadracie marynarki BF 6175. W związku z odwołaniem operacji okręt następnego dnia powrócił do bazy w Lorient.
W okresie od 24 lipca do 8 sierpnia U 260 pozostawał w bazie w 6 godzinnej gotowości do wypłynięcia na patrol. W tym czasie odbywał on rejsy ćwiczebne podczas których szkolono załogę w obsłudze działek przeciwlotniczych.
Patrol 7 (07.08.1944 - 13.08.1944)
07.08. U 260 pod dowództwem Klausa Beckera wspólnie z U 608 i U 981 wypłynął o godzinie 21:19 z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę do bazy w La Pallice. Tego samego dnia o godzinie 23:55 płynące w eskorcie jednostek eskorty trzy okręty zostały oświetlone w kwadracie marynarki BF 6173 przez cztery bomby świetlne zrzucone przez nieprzyjacielski samolot, który wkrótce nad nimi przeleciał nie wykonując jednak żadnego ataku. Jedenaście minut później wszystkie trzy okręty zeszły w zanurzenie a jednostki eskorty zawróciły do bazy. Następnego dnia na płynącym na powierzchni U 260 zaobserwowano o godzinie 11:15 w kwadracie marynarki BF 6412 w odległości 7000 metrów sylwetki dwóch niszczycieli, przed którymi zanurzono się na głębokość peryskopową. Pomiędzy godziną 01:34 a 05:31 dnia 9 sierpnia okręt szedł na powierzchni wentylując wnętrze i ładując akumulatory. W tym też czasie odebrano rozkaz FdU West nakazujący dowódcom U 260, U 608 i U 981 utworzenie zgrupowania Füchse, które miało w drodze do bazy w La Pallice zaatakować nieprzyjacielskie niszczyciele w rejonie położonym pomiędzy Ile de Croix a Ile de Yeu. O godzinie 02:20 Klaus Becker osadził swój okręt w kwadracie marynarki BF 6455 na dnie w związku z wyczerpaniem się baterii akumulatorów. Od godziny 15:00 do godziny 20:00 nad pozycją gdzie znajdował się okręt operowała grupa nieprzyjacielskich jednostek z.o.p.. W dniu 10 sierpnia o godzinie 00:30 okręt oderwał się od dna i dwadzieścia trzy minuty później wyszedł na powierzchnię w celu naładowania akumulatorów i przewentylowania wnętrza. Czterdzieści dwie minuty później U 260 został zmuszony do zanurzenia przed nadlatującym samolotem i do ponownego położenia się na dnie, gdzie przebywał do godziny 23:55, kiedy to z powrotem wyszedł na powierzchnię. W dniu 11 sierpnia wachtowi na pomoście okrętu Beckera zameldowali o godzinie 03:28 o zaobserwowaniu w kwadracie marynarki BF 6458 tajemniczych cieni. Minutę później Klaus Becker zarządził alarmowe zanurzenie na głębokość A+20 (100 metrów) a wkrótce potem na okręcie usłyszano odgłos pracującego silnika diesla niezidentyfikowanego okrętu podwodnego. W dniu 13 sierpnia U 260 spotkał się o godzinie 03:40 w kwadracie marynarki BF 6458 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 11:15 wpłynął do bazy w La Pallice, kończąc trwający tydzień patrol (7 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 87 mil morskich na powierzchni i 103 mile morskie pod powierzchnią.
W okresie do 13 do 30 sierpnia U 260 przebywał w stoczni Kriegsmarinewerft, gdzie montowano na nim chrapy, potrzebne do przebicia się przez aliancką blokadę i dotarcia do baz w Norwegii. Po zakończonych pracach od 30 sierpnia do 3 września okręt przechodził próby morskie mające potwierdzić prawidłowość wykonanych robót oraz ćwiczenia załogi w obsłudze i konserwacji chrap.
Patrol 8 (03.09.1944 - 17.10.1944)
03.09. U 260 pod dowództwem Klausa Beckera wypłynął o godzinie 22:34 z bazy w La Pallice, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę a następnie udać się do bazy w Norwegii. O godzinie 23:00 tego samego dnia okręt Beckera spotkał się z jednostkami eskorty, które towarzyszyły mu do godziny 00:25 następnego dnia, kiedy to w kwadracie marynarki BF 6864 zawróciły do bazy. Czterdzieści pięt minut później U 260 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz. W dniu 7 września o godzinie 01:24 na okręcie po raz pierwszy podczas tego patrolu pojawiły się problemy z chrapami. W dniu 22 września na płynącym w zanurzeniu okręcie Klausa Beckera doszło do mniej lub bardziej poważnego zatrucia dwutlenkiem węgla większości załogi (objawami były torsie i silne bóle głowy) co spowodowało konieczność wynurzenia i czterogodzinnego marszu na powierzchni podczas którego przewietrzono wnętrze okrętu, co spowodowało poprawę stanu zdrowotnego załogi. W dniu 26 września Klaus Becker wysłał o godzinie 05:29 w kwadracie marynarki AL 2915 krótki meldunek pogodowy. W dniu 17 października U 260 zakończył o godzinie 00:40 marsz podwodny na chrapach a o godzinie 10:00 spotkał się w kwadracie marynarki AN 2424 z patrolowcem V 5116 oraz U 256 i U 1200 w towarzystwie, których o godzinie 14:55 wpłynął do bazy w Bergen, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (44 dni). Podczas patrolu przepłynięto ~ 632 mile morskie na powierzchni i 2.283,3 mile morskie pod powierzchnią.
W dniu 19 października 1944 roku U 260 wspólnie z U 398 i pełniącym funkcję eskorty okrętem patrolowym V 5116 wypłynął o godzinie 16:00 z bazy w Bergen, by zgodnie z rozkazem udać się do bazy we Flensburgu. W dniu 21 października okręty zawinęły do bazy w Kristiansand, którą opuściły następnego dnia razem z U 758 i U 953 także udającymi się do Flensburga. W dniu 23 października o godzinie 02:00 okręty dołączyły do przybrzeżnego konwoju złożonego z dwóch frachtowców Winrich von Kniprode, Moltkenfels oraz ze stawiacza min Kaiser. Od godziny 07:02 do 16:02 w związku z zagrożeniem lotniczym okręty cumowały na kotwicy. W dniu 24 października o godzinie 04:15 U 260 wraz U 398, U 758 i U 953 odłączył się od konwoju a następnie skierował się do Flensburga, gdzie przybył następnego dnia o godzinie 09:00.
W okresie pomiędzy listopadem 1944 roku a końcem lutego 1945 roku U 260 przebywał najpierw w Szczecinie a potem w Kiel, gdzie przechodził gruntowny remont i modernizację.
W dniu 9 lutego 1945 roku U 260 pod dowództwem Klausa Beckera wypłynął wspólnie z U 1002 z bazy w Kiel, kierując się na kotwicowisko E, gdzie miał oczekiwać na sformowanie się konwoju, w którym miał następnie udać się do bazy w Horten. Następnego dnia na położonym w kwadracie marynarki AO 7274 kotwicowisku E oprócz U 260 i U 1102 kotwiczyły dwa inne U-booty U 681 i U 1169. W dniu 11 lutego konwój ostatecznie się sformował i o godzinie 23:58 wszystkie okręty podniosły kotwicę obierając kurs na Horten, gdzie przybyły 13 lutego.
Przez następne trzy - cztery dni załoga U 260 w ramach AGRU ? Front przechodziła intensywne ćwiczenia na wodach Oslofjordu m.in. w pływaniu na chrapach.
Patrol 9 (18.02.1945 - 14.03.1945)
18.02. U 260 pod dowództwem Klausa Beckera wypłynął z bazy w Horten obierając kurs na bazę w Kristiansand, gdzie przybył następnego dnia o godzinie 02:30. Podczas postoju w bazie na okręcie uzupełniono zapasy paliwa, smarów i wody a dowódca otrzymał rozkazy dotyczące przebiegu jego patrolu. Następnego dnia U 260 opuścił Kristiansand, by zgodnie z rozkazem udać się w rejon kanału Św. Jerzego, gdzie miał za zadanie atakować nieprzyjacielską żeglugę. W dniu 12 marca o godzinie 22:39 płynący na głębokości 70 metrów okręt Beckera wszedł w kwadracie marynarki AN 8896 na jedną ze 156 brytyjskich min typu Mark XVIII tworzących pole minowe CF-2(A) postawionych przez krążownik minowy HMS Apollo. Pomimo odniesionych uszkodzeń U 260 zdołał się wynurzyć ale był niezdolny do wykonania ponownego manewru zanurzenia. Nie chcąc aby okręt wpadł w ręce nieprzyjaciela Klaus Becker rozkazał skierować go w stronę wybrzeży Irlandii. Po dojściu w dniu 14 marca w pobliże zatoki Gladsore załoga opuściła pokład U 260 przesiadając się na pontony a Klaus Becker po uprzednim zniszczeniu tajnych dokumentów i urządzeń nakazał o godzinie 22:30 głównemu mechanikowi otwarcie zaworów dennych. Wkrótce potem okręt znikł pod falami (kwadrat marynarki AM 8883) a cała załoga (48 ludzi) dotarła na irlandzki brzeg gdzie została internowana.
Członkowie załogi U 260 internowani w dniu 14.03.1945 (w kolejności alfabetycznej):
Banisch Werner
Bartelmäs Karl MtrOGfr
Bartholoma Karl BtsMt
Becker Klaus OLt.z.S.01.10.43 29.04.1920
Bez Carl-Heinz
Bielecke Friedrich Lt.ing
Billigmann Wilhelm
Brehm Heinrich OFkMt
Burkart Eugen
Carnee de Christopf
Daeke Heinz
Dasecke Heinz FkOGfr
Dörr Herbert ObGfr
Dreiocker Gerhard
Dreschel Siegfried Lt.z.S
Hör Rudi
Janorschke ObGfr
Jenss Friedrich 15.08.1918
Köhler Heinz OMasch 01.10.1918
Krecht Anton
Kuntze Gottfried Lt.z.S
Kunze Erich
Leichtfeld Wilhelm
Lennerts FkOGfr
Lenz Erich OMasch
Lüttgen Karl-Heinz 05.06.1920
Mälzer Bernhard
Müller Herbert
Nagel Karl OLt.ing.L1
Neumann Reinhold
Nowotzin Herbert 15.06.1921
Pleines Walter
Reuling Hugo FkOGfr
Richert Siegfried 06.01.1922
Riegert Otto OLt.ing
Rinschen Alfred SanMt
Rudolf Alfred
Sydekum Werner
Welling Peter FkMt
Wrage Max 08.11.1922
Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Nie masz wystarczających uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego postu.
- Brodołak
- Admiral
- Tonaż: 1.770.000 BRT
- Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
- Lokalizacja: Piastów
Posty: 1
• Strona 1 z 1
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości