U 255 Typ VIIC - historia rozszerzona

Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen
Numer zamówienia: 20
Zamówienie: 23.09.1939
Położenie stępki: 21.12.1940
Wodowanie: 08.10.1941
Wcielenie do służby: 29.11.1941
Numer pocztowy: M 47 763

Przebieg służby:
29.11.1941 - 30.06.1942 - 8 Flotylla U-bootów, Königsberg/Danzig (szkolenie załogi)
01.07.1942 - 31.05.1943 - 11 Flotylla U-bootów, Bergen (okręt bojowy)
01.06.1943 - 30.11.1943 - 13 Flotylla U-bootów, Trondheim (okręt bojowy)
01.12.1943 - 01.09.1944 - 7 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
?.10.1944 - 01.03.1945 - Wycofany ze służby.
01.03.1945 - 08.05.1945 - 13 Flotylla U-bootów, Trondheim (-)

Dowódcy:
29.11.1941 - 06.06.1943 - KL Reinhart Reche
07.06.1943 - ?.08.1944 - OL Erich Harms
02.03.1945 - 19.05.1945 - OL Helmuth Heinrich

Liczba patroli: 13

Zatopione/uznane za stracone/uszkodzone statki handlowe: 10 (47.640 ton)/1 (7.191 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (1.200 ton)/0

Okres służby U 255 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
01.12. - 04.12.41 - Bremen - próbne rejsy prowadzone na rzece Wezerze.
06.12. - 21.12.41 - Kiel - próby morskie w ramach UAK Kiel.
22.12. - 27.12.41 - Rostock - okres przerwy świątecznej.
30.12. - 31.12.41 - R?nne/Borholm - próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
01.01. - 06.01.42 - Danzig - próby i ćwiczenia w ramach UAG I.
07.01. - 10.01.42 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
11.01. - 14.01.42 - Danzig - stacjonarne próby i ćwiczenia w ramach UAG I.
16.01. - 26.01.42 - Hela - ćwiczenia na morzu w ramach AGRU - Front.
27.01. - 11.03.42 - Königsberg - pobyt w stoczni Schichau w celu przeprowadzenia prac naprawczo - konserwacyjnych.
19.03. - 11.04.42 - Zatoka Gdańska - ćwiczenia oraz pobyt w bazie w okresie zalodzenia wód zatoki.
13.04. - 15.04.42 - Danzig - pobyt w doku stoczni Holm w celu przeprowadzenia napraw.
16.04. - 20.04.42 - Hela - ćwiczenia na morzu w ramach AGRU - Front.
23.04. - 10.05.42 - Danzig - ćwiczenia w strzelaniu torpedowym w ramach 25 Flotylli U-bootów.
11.05. - 20.05.42 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
22.05. - 10.06.42 - Kiel - pobyt w stoczni Howaldtswerke w celu przeprowadzenia prac konserwacyjno - remontowych przed rozpoczęciem działalności operacyjnej.
11.06. - 14.06.42 - Kiel - przygotowania do wyjścia na patrol w ramach 5 Flotylli U-bootów.

15.06.1942 U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wspólnie z U 173 wypłynął o godzinie 07:00 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem udać się do bazy w Narwiku. Tego samego dnia o godzinie 10:23 w kwadracie marynarki AO 7428 oba okręty spotkały się z przerywaczem zagród minowych Spbr 21 w towarzystwie którego podążały następnie do godziny 18:10, kiedy to w kwadracie marynarki AO 7241 nastąpiła zmiana jednostek eskorty. W dniu 16 czerwca o godzinie 16:41 zawinięto do bazy w Kristiansand w celu uzupełnienia zapasów. Następnego dnia o godzinie 06:00 oba okręty w towarzystwie trałowca M 1105 opuściły Kristiansand. Dwanaście godzin później o 18:00 po osiągnięciu kwadratu marynarki AN 3153 okręt eskorty zawrócił do bazy, natomiast U 255 obrał kurs na Narwik, do którego przybył 20 czerwca o godzinie 10:37. Jeszcze tego samego dnia okręt Reinharta Reche udał się do położonego w pobliżu Narwiku Skomenfjordu, gdzie przybył o 16:00 cumując do burty okrętu bazy.

21.06.1942 U 255 udał się pod burtę zaopatrzeniowca Kärnten, z którego pobrano zapasy oraz prowiant, potrzebne do odbycia pierwszego patrolu bojowego.

Patrol 1 (22.06.1942 - 15.07.1942)
22.06. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche odbił o godzinie 20:00 od burty statku bazy Stella Polaris, kierując się na bazę w Narwiku, gdzie przybył o 21:50 cumując u burty kolejnego statku bazy Tanga. O godzinie 00:05 już dnia 23 czerwca okręt Reinharta Rehe po otrzymaniu rozkazów opuścił Narwik, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Tego samego dnia o godzinie 12:40 (kwadrat marynarki AB 9832) wachtowi na pomoście zameldowali o zauważeniu trzech dryfujących min zerwanych ze swoich łańcuchów kotwicznych, z których jedna na rozkaz dowódcy w ramach ćwiczeń została rozstrzelana przez obsadę działka przeciwlotniczego. W dniu 24 czerwca nadano o godzinie 02:19 (kwadrat marynarki AB 9443) krótki meldunek pogodowy o następującej treści: "+7 stopni, mżawka, SSW". Tego samego dnia o godzinie 05:30 na polecenie dowódcy rozstrzelano kolejną zauważoną dryfującą minę. Następnego dnia o godzinie 02:15 (kwadrat marynarki AB 7275) osiągnięto rejon operacyjny. W dniu 28 czerwca wykryto nieszczelność wyrzutni torpedowej nr IV. Następnego dnia o godzinie 06:45 (kwadrat marynarki AB 7192) spotkano się z U 251, z którego dowódcą Reinhard Reche wymienił się informacjami za pomocą flag sygnałowych. Poza tym podczas tego spotkania pobrano z U 251 kartofle oraz chleb. W dniu 1 lipca o 07:40 (kwadrat marynarki AB 7516) doszło do kolejnego spotkania i wymiany informacji tym razem z U 456. Tego samego dnia o 11:22 w kwadracie marynarki AB 7196 wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 230 stopni frachtowca, w kierunku którego następnie się skierowano. O godzinie 12:05 niedoszła ofiara ataku okazała się wrogim patrolowcem, co zmusiło Reinharta Reche do wydania rozkazu zanurzenia na peryskopową. Wkrótce potem dostrzeżono dwa wrogie niszczyciele, co spowodowało, że dowódca U 255 rozpoczął powolne oddalanie się od jednostek nieprzyjaciela. Tego samego dnia o godzinie 23:16 odebrano meldunek z dowództwa oceanu arktycznego o konwoju PQ 17, płynącym kursem północno - wschodnim, który na godzinę 16:00 znajdował się w kwadracie marynarki AB 7166 oraz polecenie skierowane do dowódców U 255, U 408, U 334, U 456, nakazujące im uzyskanie z nim kontaktu. Pozostałe przebywające w pobliżu okręty podwodne - U 251, U 355, U 657, U 88, U 457 i U 376 miały natomiast utworzyć do dnia 2 lipca do godziny 14:00 zgrupowanie Eisteufel, którego lina patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AB 5155 do AB 5515 (wymienione wyżej mające odnaleźć konwój cztery U-booty także zostały przydzielone do tego zgrupowania). W dniu 2 lipca o godzinie 04:15 w kwadracie marynarki AB 4944 okręt Reinharda Reche nawiązał kontakt z oczekiwanym konwojem, o którym zameldowano dowództwu. O 13:27 podążający za nieprzyjacielem U 255 został zmuszony do zanurzenia przed nadpływającym niszczycielem i do kontynuowania podejścia do celu w zanurzeniu. O 15:07 w kierunku wrogiego niszczyciela wystrzelono dwie torpedy, które jednak zostały dostrzeżone przez obsadę jego pomostu a następnie wymanewrowane. Wkrótce potem niedoszła ofiara wspólnie z korwetą przystąpiła do kontrataku. Widząc i słysząc zbliżających się napastników Reinhard Reche rozkazał zejść na głębokość A+70 (150 metrów) oraz wystrzelić pozoratory Bolde, aby w ten sposób zmylić nieprzyjacielskie urządzenia namiarowe. Manewr ten okazał się skuteczny, bowiem żadna ze zrzuconych w sumie 39 bomb głębinowych, nie spowodowała poważnych szkód. O 19:25 (kwadrat marynarki AB 5412) U 255 znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem. Już w dniu 3 lipca o godzinie 14:05 (kwadrat marynarki AB 3772) nadano do dowództwa meldunek o ponownym kontakcie z nieprzyjacielem, znajdującym się w tym momencie w odległości około 12 mil morskich przed dziobem okrętu. Tego samego dnia o 20:01 okręt Reinharta Reche zmuszony został w kwadracie marynarki AB 3874 do alarmowego zanurzenia przed dwoma nadpływającymi nieprzyjacielskimi niszczycielami i do pozostania w zanurzeniu do 22:06. Następnego dnia o godzinie 19:50 (kwadrat marynarki AC 1934) na płynącym na powierzchni U 255 dostrzeżono 23 samoloty bombowo - torpedowe He 111 kierujące się w kierunku wschodnim. Prawie dwie godziny później o 21:42 w kwadracie marynarki AC 1658 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu uszkodzonego frachtowca i przebywającego w jego pobliżu niszczyciela. W celu zaatakowania wrogiego statku Reinhart Reche zszedł w zanurzenie, jednak podczas podejścia na pozycję dogodną do ataku uszkodzona jednostka, którą był trafiony torpedą lotniczą amerykański frachtowiec Navarino (7.176 ton) poszła o godzinie 23:29 na dno. W godzinach wieczornych tego samego dnia na rozkaz Pierwszego Lorda Admiralicji Admirała Pounda w związku z informacjami o niemieckiej operacji z udziałem dużych jednostek nawodnych (pancernik Tirpitz, krążowniki ciężkie Admiral Scheer i Admiral Hipper) konwój PQ 17 uległ rozproszeniu. W dniu 5 lipca o 15:08 dostrzeżono we mgle w kwadracie marynarki AC 2925 duży frachtowiec, w celu zaatakowania którego Reinhard Reche zszedł w zanurzenie. Ponieważ jednak przez peryskop nie można było uzyskać kontaktu dowódca wydał rozkaz ponownego wyjścia na powierzchnię. Niedługo potem mgła zaczęła rzednąć, co spowodowało, że obserwatorzy na wrogiej jednostce dostrzegli U 255. Zaalarmowany kapitan frachtowca ogłosił alarm rozkazując zwiększyć prędkość i rozpocząć zygzakowanie a radiotelegrafiście nakazując nadanie sygnału "SSS torpedo"'. W dniu 6 lipca o 05:40 w kwadracie marynarki AC 6634 nawiązano kontakt prawdopodobnie z tym samym statkiem, którego zaalarmowana załoga zaraz po uzyskaniu kontaktu wzrokowego otworzyła w jego kierunku ogień zmuszając go do wycofania się i rozpoczęcia ponownego podejścia w celu wykonania ataku. O godzinie 07:15 z powodu mgły utracono kontakt ze statkiem, który ponownie odzyskano o 14:55 w kwadracie marynarki AT 7216. O godzinie 15:52 U 255 zszedł w zanurzenie w celu wykonania ataku z podwody. O 16:28 w kierunku wrogiej jednostki, którą okazał się należący do amerykańskiego armatora Seas Shipping Co Inc z Nowego Jorku frachtowiec John Witherspoon (7.191 ton), wystrzelono salwę czterech torped, z których dwie okazały się celne. O godzinie 16:45 do uszkodzonego statku wystrzelono kolejną torpedę, po której trafieniu poszedł ona dno. Kwadrans później U 255 wyszedł na powierzchnię a Reinhart Reche rozkazał skierować się w stronę trzech łodzi ratunkowych. Po przesłuchaniu kapitana statku Johna Stewarta Clarka, na łodzie ratunkowe przekazano prowiant, wodę oraz koordynaty najbliższego lądu. Poza tym Reinhart Reche obiecał nadać otwartym tekstem wiadomość adresowaną do wszystkich z pozycją łodzi ratunkowych. W dniu 7 lipca o godzinie 04:33 dostrzeżono w kwadracie marynarki AT 4873 najpierw smugę dymu a następnie sylwetki dwóch statków w kierunku, których następnie się skierowano. O 07:05 okręt zszedł w zanurzenie w celu wykonania ataku. Trzydzieści minut później z odległości około 6 hektometrów wystrzelono w kierunku najbliższego statku dwie torpedy, które ze względu na dystans z jakiego zostały odpalone minęły jednak cel. Ponieważ oba statki niedługo potem zniknęły z pola zasięgu peryskopu Reinhard Reche wydał o 08:27 rozkaz wynurzenia i ich odszukania, co udało się szesnaście minut później. O godzinie 09:27 w kwadracie marynarki AT 4875 wystrzelono z wyrzutni nr I w kierunku najbliższego statku, którym okazał się należący do amerykańskiego armatora Alcoa SS Co Inc z Nowego Jorku frachtowiec Alcoa Ranger (5.116 ton) torpedę, po której trafieniu zastopował on a jego załoga rozpoczęła przygotowania do jego opuszczenia. Osiemnaście minut po ataku U 255 wyszedł na powierzchnię kierując się w stronę drugiego statku znajdującego się na kursie 10 stopni. O 10:05 Reinhard Reche zszedł w zanurzenie z zamiarem zaatakowania drugiej jednostki, która aktualnie stała w dryfie, co jednak zostało udaremnione przez obserwatorów na statku, którzy dostrzegli perykop informując o tym niezwłocznie kapitana, który rozkazał zwiększyć prędkość do całej naprzód i zmienić kurs. Po bezskutecznym pościgu w zanurzeniu za niedoszłą ofiarą Reinhart Reche o godzinie 11:05 wynurzył swój okręt rozkazując powrócić na miejsce, gdzie dryfował uszkodzony Alcoa Ranger z zamiarem jego dobicia. Po przesłuchaniu załogi amerykańskiego frachtowca, które miało miejsce niedługo potem do uszkodzonego statku z odległości 100 metrów otworzono ogień z działa kal. 88 mm w wyniku którego poszedł on o godzinie 12:00 na dno (do Alcoa Ranger wystrzelono łącznie 60 granatów kal. 88 mm, choć według relacji rozbitków mogło ich być nawet 150). O godzinie 19:27 (kwadrat marynarki AT 4843) wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu latarni położonej na Nowej Ziemi. Jeszcze tego samego dnia o 23:20 w kwadracie marynarki AT 4819 nawiązano kontakt z samotnym frachtowcem. Pięćdziesiąt jeden minut później już dnia 8 lipca Reinhard Reche zszedł w zanurzenie w celu zaatakowania wrogiej jednostki z podwody. O godzinie 01:00 w kwadracie marynarki AT 4827 po wyjściu na dogodną do ataku pozycję U 255 wystrzelił z wyrzutni nr I w kierunku dostrzeżonego statku, którym był należący do amerykańskiego armatora Matson Navigation Co z San Francisco frachtowiec Olopana (6.069 ton) torpedę, w wyniku trafienia której zastopował on a jego załoga rozpoczęła przygotowania do jego opuszczenia. Szesnaście minut później do dryfującego statku otworzono ogień działa kal. 88 mm, w wyniku którego dwadzieścia minut później o 01:36 później poszedł on na dno (do Olopany wystrzelono łącznie 20 pocisków kal. 88 mm). Przed odpłynięciem z miejsca ataku Reinhard Reche przesłuchał załogę, pytając ją jednocześnie o to czy mają dostateczną ilość prowiantu i wody a następnie przekazując im koordynaty najbliższego lądu. Tego samego dnia o godzinie 17:15 (kwadrat marynarki AT 7127) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu dryfującej miny zerwanej z łańcucha kotwicznego. W dniu 9 lipca o 11:12 (kwadrat marynarki AC 9623) odebrano meldunek U 457 o kontakcie w kwadracie marynarki AC9352 z nieprzyjacielskim konwojem. Pomiędzy godziną 12:30 a 17:00 na polecenie dowódcy załoga przeładowała z zasobników na pokładzie do wnętrza okrętu dwie torpedy typu G7a. O 17:39 (kwadrat marynarki AC 9623) okręt zszedł w zanurzenie w celu przesłuchania okolicy hydrofonami, co pozwoliło uzyskać dochodzący z kursu 335 stopni kontakt akustyczny. O godzinie 18:29 U 255 wyszedł na powierzchnię rozpoczynając marsz w kierunku skąd dochodził kontakt. Dwie godziny później o 20:28 w kwadracie marynarki AC 9527 wachtowi zameldowali o zauważeniu trzech frachtowców płynących w eskorcie pięciu niszczycieli, o których zmalowano niezwłocznie dowództwu. Siedemnaście minut później U 255 wymienił się informacjami z załogą łodzi latającej BV 138. Trzy godziny później nad konwój nadleciały bombowce nurkujące Ju 88, w wyniku ataku których jeden ze statków został trafiony stając w płomieniach. Już następnego dnia o godzinie 02:00 (kwadrat marynarki AC 9512) U 255 spotkał się z U 703 a obaj dowódcy naradzili się co do dalszego postępowania. Według powziętych decyzji obaj skierowali się w stronę płonącego statku, którym był amerykański frachtowiec Hoosier, który w międzyczasie został dobity przez U 376. O godzinie 03:45 w kwadracie marynarki AC 9736 nawiązano kontakt z trzema statkami płynącymi w eskorcie dwóch eskortowców, przeciwko którym następnie wspólnie z U 703 i U 376 się skierowano. W godzinach przedpołudniowych mini konwój został zaatakowany przez niemieckie lotnictwo stacjonujące w Norwegii. O godzinie 12:44 w kwadracie marynarki AW 2227 Reinhart Reche wystrzelił w kierunku dużego frachtowca z wyrzutni Nr III torpedę torpedę, która jednak chybiła celu. Ponad cztery godziny później o 16:56 okręt Reinharta Reche został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującą sowiecką łodzią latającą MBR-2 i do pozostania pod wodą do godziny 22:06. Po wynurzeniu U 255 rozpoczął rejs w kierunku północnym. W tym też czasie odebrano z dowództwa depeszę o zakończeniu operacji przeciwko konwojowi PQ 17. W dniu 13 lipca o godzinie 05:05 w kwadracie marynarki AC 3729 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu wrogiego statku dryfującego w lodzie, w stronę którego się następnie skierowano. Wkrótce potem okazało się, że zauważony statek jest należącym do holenderskiego armatora Erhardt & Dekkers z Rotterdamu frachtowcem Paulus Potter (7.168 ton), który od czasu uszkodzenia w dniu 5 lipca i opuszczenia go przez jego załogę dryfował w lodzie. Ponieważ jednostka nie wykazywała tendencji do zatonięcia Reinhart Reche wysłał na jego pokład II WO i dwóch matów, którzy mieli przeprowadzić rekonesans w wyniku którego zdobyto tajne materiały (m.in. listę statków w konwoju i ich ładunków, trasy konwojów) oraz ? paczki papierosów. Poza tym odziały marynarzy miał też sprawdzić czy istnieje szansa odholowania statku do Norwegii. Gdy okazało się to niemożliwe, po podjęciu marynarzy i ich łupów ze statku o godzinie 08:25 w kierunku Paulusa Pottera wystrzelono z wyrzutni torpedowej nr V torpedę w wyniku trafienia której poszedł on w ciągu dwóch następnych minut na dno. W dniu 14 lipca odebrano z dowództwa oceanu arktycznego depesze nakazującą dowódcom U 255, U 376, U 703 i U 251, aby do godziny 09:00 dnia 15 lipca zajęli pozycję w odległości 5 mil morskich od Andenes, by pod osłoną eskorty udać się do bazy w Narwiku. Następnego dnia o 01:00 w kwadracie marynarki AB 9382 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu dryfującej miny. O godzinie 06:35 zauważono w kwadracie marynarki AB 9648 dwie kolejne dryfujące miny. Prawie dwie godziny później o 08:30 U 255 spotkał się z trałowcem M 255 a pół godziny później z U 251, U 408 i U 703 w towarzystwie których skierował się następnie do Narwiku, gdzie przybył o 20:15, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (23 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 4.752 mile morskie na i 138 mil morskich pod powierzchnią.

16.07.1942 U 255 opuścił o godzinie 00:00 bazę w Narwiku, kierując się do bazy w Skomenfjord, gdzie przybył tego samego dnia, dobijając do burty statku bazy Stella Polaris. Prawdopodobnie jeszcze 16 lipca okręt Reinharda Reche pobrał paliwo ze stojącego w pobliżu Stella Polaris okrętu zaopatrzeniowego Pelagos.

18.07.1942 U 255 opuścił o godzinie 10:15 bazę w Skomenfjord, kierując się do bazy w Narwiku, w celu otrzymania rozkazów na najbliższe dni, gdzie przybył jeszcze tego samego dnia. O 14:00 okręt Reinharta Reche zgodnie z otrzymanymi rozkazami wspólnie z U 376, U 408 i U 457 opuścił Narwik, kierując się do bazy w Bergen, gdzie w tamtejszej stoczni miał przejść niezbędne prace remontowe. W dniu 20 lipca U 255wpłynał do Bergen, gdzie w okresie od 21 lipca do 1 sierpnia prowadzono na nim prace remontowe.

Patrol 2 (04.08.1942 - 09.09.1942)
04.08. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wspólnie z U 705 pod eskortą patrolowca Tarantel wypłynął o godzinie 19:00 z bazy w Bergen, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Tego samego dnia o 20:45 po osiągnięciu kwadratu marynarki AN 2421 okręt eskorty zawrócił do bazy a towarzyszący jednostce Reinharda Reche U 705 obrał kurs zachodni. Następnego dnia o 15:45 w kwadracie marynarki AF 7376 na polecenie dowódcy rozstrzelano z karabinu maszynowego MG 34 zauważoną wcześniej przez wachtowych dryfującą minę. Łącznie do dnia 9 sierpnia zauważono jeszcze 17 kolejnych dryfujących min. W dniu 6 sierpnia o godzinie 00:18 (kwadrat marynarki AF 4881) odebrano meldunek U 405 o kontakcie w kwadracie marynarki AA 8994 z nieprzyjacielskim konwojem, przeciwko któremu następnie się skierowano. Następnego dnia na U 255 odebrano adresowaną do Reinharda Reche i dowódców U 403, U 405, U 591, U 657, U 355, U 586, U 435, U 592 i U 589 depeszę z dowództwa oceanu arktycznego o utworzeniu z tychże jednostek zgrupowania Nebelkönig, nakazując jednocześnie ich dowódcom utworzenie najpierw do dnia 8 sierpnia do godziny 08:00 pierwszej linii patrolowej, rozciągniętej od kwadratu marynarki AB 1725 do AB 4992 a następnie do dnia 9 sierpnia do godziny 01:00 drugiej linii, rozciągniętej od kwadratu marynarki AB 2255 do AB 6277. W dniu 9 sierpnia dowódca U 255 otrzymał z dowództwa oceanu arktycznego polecenie udania się przez cieśninę Hinlopen na wody Spitzbergenu, na których miał zaopatrywać w paliwo latające łodzie BV 138, które w ramach operacji Wunderland - rejsu bojowego krążownika ciężkiego Admiral Scheer przeciwko radzieckiej żegludze w Arktyce, miały prowadzić zwiad lotniczy. Następnego dnia Reinhard Reche zapisał w KTB okrętu o zaobserwowaniu w kwadracie marynarki ÄG 8519 połaci grubej dryfującej kry. W dniu 11 sierpnia o godzinie 16:00 (kwadrat marynarki AG 8431) z pokładu okrętu zauważono kontury małych wysepek Wilhelm i Bastion, gdzie napotkano wolny od lodu akwen wodny, na którym miały lądować latające łodzie. Tego samego dnia o godzinie 19:40 pojawił się pierwszy BV 138, którego załoga zakomunikowała jednak, że z powodu małego według ich oceny wolnego od lodu akwenu wodnego nie może wodować. Następnego dnia o godzinie 16:00 już w nowym miejscu położonym w kwadracie marynarki ÄG 8196 doszło do spotkania z kolejną latającą łodzią, która po wymianie sygnałów wodowała w pobliżu okrętu. Czterdzieści pięć minut później z U 255 podano na BV 138 hol, po którego zamocowaniu skierowano się w pobliże wyspy Langeoya, gdzie przybyto o godzinie 18:31 (kwadrat marynarki ÄG 8186). W trakcie przepompowywania na łódź latającą paliwa (około 1m3) jej załoga pod dowództwem OL. S. Dierschke przeszła na pokład U 255, gdzie spędziła najbliższą noc. O godzinie 15:25 dnia 13 sierpnia BV 138 wystartował w celu rozpoczęcia rekonesansu wód sowieckiej Arktyki. Trzydzieści pięć minut później Reinhard Reche rozkazał skierować się w stronę cieśniny Hinlopen, by o 17:05 rozpocząć marsz powrotny przez wolną od lodu cieśninę Bismarcka. Od 20:45 (kwadrat marynarki ÄG 8186) okręt stał na kotwicy na wodach o głębokości 30 metrów w pobliżu wyspy Langeoya. Parę minut później w pobliżu U 255 wylądował BV 138, który następnego dnia o godzinie 15:15 (kwadrat marynarki ÄG 8188) wystartował w lot powrotny. Ze względu jednak na problemy z dwoma z trzech silników dowódca maszyny zmuszony był zawrócić i ponownie wodować o godzinie 17:27 w pobliżu burty okrętu Reinharda Reche. Przeprowadzona następnie przez mechaników z U 255 kontrola silników wykazała, że podczas przepompowywania na łódź latającą paliwa do baków maszyny dostało się także około 8 litrów wody, która spowodowała uszkodzenie obu silników. Dwadzieścia pięć minut później po zamocowaniu holu rozpoczęto holowanie uszkodzonej maszyny. Od godziny 01:00 dnia 15 sierpnia okręt Reinharda Reche jak i holowana przez niego łódź latająca stały na kotwicy w kwadracie marynarki ÄG 8438. Dwa dni później 17 sierpnia o godzinie 00:05 podniesiono kotwicę rozpoczynając holowanie przez Höllensund i zatokę Ginevra. O godzinie 08:00 w kwadracie marynarki ÄG 8713 lina na której holowano BV 138 na skutek silnego wiatru i fal pękła. O 12:00 w kwadracie marynarki AG 8742 pękła także mocniejsza lina manilowa, poza tym na skutek falowania i wiatru doszło także do poważnego uszkodzenia samego samolotu. O sytuacji tej Reinhard Reche powiadomił dowództwo prosząc jednocześnie o przysłanie kolejnej łodzi latającej, do zatoki wielorybników. Wkrótce potem z dowództwa oceanu arktycznego nadeszła odpowiedź mówiąca, że jakiekolwiek operacje łodzi latających są niemożliwe oraz nakazująca podjęcie próby dalszego marszu. O godzinie 17:10 w kwadracie marynarki AG 7969 doszło do pęknięcia lewego skrzydła, co przekreślało jakiekolwiek szanse uratowania samolotu. W związku z tym faktem dowódca U 255 nakazał załodze BV 138 przejść na pokład jego okrętu a latającą łódź zatopić ogniem z działka kal. 20 mm. W dniu 18 sierpnia Reinhart Reche otrzymał z dowództwa oceanu arktycznego polecenie przeprowadzenia rekonesansu lodowego akwenu położonego na północ od Nowej Ziemi a następnie jeżeli rejon ten okazał się wolny od lodu skierować się w pobliże przylądka Jelanija, gdzie miano meldować o ruchu wrogich jednostek w związku z zadaniem realizowanym przez krążownik ciężki Admiral Scheer ("Zeus") i wspierające go U 251 i U 601. Poza tym dowódca U 255 został poinformowany, że w przypadku spotkania się z jednostką ?Zeus? istnieje możliwość uzupełnienia paliwa. W dniu 21 sierpnia o godzinie 11:00 (kwadrat marynarki AT 2216) po osiągnięciu granicy występowania lodów na północ od wybrzeży Nowej Ziemi rozpoczęto marsz kierunku przylądka Jelenija. Cztery dni później 25 sierpnia o godzinie 00:00 w kwadracie marynarki ÄF 8895 wachtowi zameldowali o zaobserwowaniu góry lodowej, którą wyminięto w bezpiecznej odległości. Tego samego dnia o godzinie 04:12 (kwadrat marynarki AT 3216) U 255 podpłynął w pobliże przylądka Zhelania, gdzie z odległości 12 hektometrów rozpoczął ostrzał z działa kal. 88 mm radzieckiej stacji meteorologicznej, powodując jej zniszczenie (łącznie wystrzelono 88 pocisków burzących i zapalających). Następnie Reinhart Reche skierował się zgodnie z rozkazem w rejon przylądka Jelanija by meldować o sytuacji lodowej i ruchach jednostek nieprzyjaciela. W dniu 2 września U 255 zniszczył o godzinie 20:00 w kwadracie marynarki AT 3215 zabudowania radzieckiej stację radiowej Shelanija. Tego samego dnia odebrano z dowództwa oceanu arktycznego polecenie udania się do kwadratu marynarki ÄG 9655, gdzie przez dwa dni od dnia przybycia miano oczekiwać na pojawienie się stawiacza min Ulm (jednostka to mająca w ramach operacji Zar postawić pole minowe została jednak w dniu 25 sierpnia zatopiona przez brytyjskie niszczyciele). Dodatkowo Reinhart Reche został zobligowany przez dowództwo do zameldowania o przybyciu do wyznaczonego kwadratu marynarki. W dniu 6 września o godzinie 08:50 w kwadracie marynarki ÄF 9943 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 158 stopni wyspy Ensomheden na której zaobserwowano maszt radiostacji. Ze względu jednak na różnice w głębokości jak i stan morza do wyspy można było podejść na nie więcej niż 2 mile morskie. Następnego dnia U 255 otrzymał z dowództwa polecenie udania się do bazy w Kirkenes. Dwa dni później 9 września okręt Reinholda Reche spotkał się o godzinie 10:43 w kwadracie marynarki AC 8485 z patrolowcem Schiff 18 w towarzystwie którego po wymianie sygnałów rozpoznawczych udano się do Kirkenes, gdzie przybyto o 12:00, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (36 dni).

W dniach 9 - 12 września U 255 cumował przy burcie zakotwiczonego na wodach Neidenfjordu zaopatrzeniowca Südmeer z którego pobrano paliwo i inne zaopatrzenie.

Patrol 3 (13.09.1942 - 25.09.1942)
13.09. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wypłynął o godzinie 09:00 z bazy w Neidenfjord, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Pomiędzy godziną 11:00 a 17:00 okręt przebywał w bazie w Kirkenes, gdzie pobierał prowiant oraz amunicję. W dniu 15 września o godzinie 08:24 płynący na powierzchni U 255 został zmuszony w kwadracie marynarki AC 2522 do alarmowego zanurzenia i do pobytu pod wodą do godziny 09:01 przez stacjonujący na pokładzie nieprzyjacielskiego lotniskowca samolot pokładowy. Cztery minuty po wynurzeniu Reinhard Reche ponownie został zmuszony do zanurzenia, prawdopodobnie przez ten sam samolot. Niedługo potem uzyskano najpierw akustyczny a następnie przez peryskop także wzrokowy kontakt z brytyjskim lotniskowcem eskortowym, którym był HMS Avenger, osłaniający płynący do Rosji konwój PQ-18. Podczas podwodnego marszu na pozycję umożliwiającą wykonanie ataku na wrogi lotniskowiec U 255 został wykryty przez jedną z korwet z eskorty konwoju, która zmusiła Reinharda Reche do zanurzenia na głębokość A+40 (120 metrów), poczym zrzuciła dwie bomby głębinowe. O godzinie 12:23 (kwadrat marynarki AC 2537) U 255 znalazł się na powierzchni a wkrótce potem wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu zygzakującego po stronie lewej burty konwoju PQ 18. Ponad godzinę później o 13:26 w zasięgu wzroku pojawił się lotniskowiec na którego pokładzie dostrzeżono około 6 stojących samolotów. O godzinie 14:12 nad konwój nadleciały bombowce Ju 88 a obsada pomostu okrętu Reinharda Reche stała się świadkiem ataku jak i intensywnej obrony przeciwlotniczej która jak zapisał w KTB okrętu dowódca składała się z licznych działek przeciwlotniczych, myśliwców jaki i z 18 balonów zaporowych przyczepionych do okrętów eskorty i płynących w konwoju statków. Tego samego dnia o godzinie 23:44 U 255 bezskutecznie zaatakował w kwadracie marynarki AC 3517 trzema pojedynczymi torpedami trzy nieprzyjacielskie niszczyciele. Następnego dnia o godzinie 03:55 w kwadracie marynarki AC 3862 Reinhard Reche zszedł w zanurzenie z zamiarem zaatakowania lotniskowca, co zostało jednak po raz kolejny udaremnione przez eskortę, która wykryła jego jednostkę zrzucając następnie w kilku podejściach w sumie 15 bomb głębinowych. O niepowodzeniu podejścia do ataku jak zapisał w KTB dowódca U 255 zadecydował bliżej nie określonego pochodzenia hałas, który namierzyły wrogie okręty. O godzinie 11:53 płynący na powierzchni od 07:07 okręt Reinharta Reche został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez dwa niszczyciele, które przystąpiły następnie do polowania podczas którego zrzuciły łącznie 13 bomb głębinowych, które spowodowały przeciek w rejonie głównego włazu oraz stłuczenie szklanych elementów. O godzinie 15:18 okręt znalazł się z powrotem na powierzchni odchodząc w kierunku południowym. W dniu 17 września o godzinie 03:50 w kwadracie marynarki AT 4721 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 90 stopni U-boota, którym okazał się dowodzony przez KL Karla Borma U 592. Następnego dnia o godzinie 13:53 w kwadracie marynarki AC 5299 U 255 został zmuszony do alarmowego zanurzenia i do pobytu pod wodą przez nadlatujący samolot Catalina. W dniu 19 września o godzinie 09:14 (kwadrat marynarki AB 3969) dostrzeżono na kursie 240 stopni w odległości 25 mil morskich kontury Wyspy Niedźwiedziej. Następnego dnia o godzinie 06:00 w kwadracie marynarki AB 2277 wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu chmury dymu na kursie 340 stopni, pochodzącej od wrogiego konwoju, którym był konwój QP 14, o czym niezwłocznie zameldowano dowództwu. O 16:21 w kwadracie marynarki AB 1672 U 255 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed stacjonującym na pokładzie lotniskowca samolotem. O 18:15 w kwadracie marynarki AB 1648 przebywający w pobliżu konwoju okręt Reinholda Reche wystrzelił w kierunku płynącego frachtowca o tonażu ca. 9.000 ton w krótkich odstępach czasu trzy torpedy, które trafiły w cel w momencie, gdy schodził on w głębokie zanurzenie (2A - 160 metrów) przed nadpływającym niszczycielem. Trafionym statkiem okazał się należący do amerykańskiego armatora Sword SS Line Inc z Nowego Jorku frachtowiec Silver Sword (4.937 ton), który po opuszczeniu przez załogę trzydzieści minut po trafieniach został ostrzelany przez brytyjski niszczyciel HMS Worcester, tonąc ostatecznie o godzinie 19:00. W tym czasie U 255 wymykał się polującym na niego okrętom, które zrzuciły łącznie 86 bomb głębinowych, które eksplodowały w bezpiecznej odległości od jego burt, nie czyniąc poważniejszych szkód. O 23:15 okręt znalazł się z powrotem na powierzchni kontynuując pościg za konwojem, z którym o godzinie 07:37 następnego dnia w kwadracie marynarki AB 1748 ponownie nawiązano kontakt o czym zameldowano dowództwu. W dniu 22 września o godzinie 03:45 w kwadracie marynarki AA 6895 Reinhart Reche zaatakował ponownie śledzony konwój, ale tym razem wystrzelone w kierunku dwóch statków trzy torpedy minęły cel. O godzinie 18:30 podążający za konwojem U 255 został wykryty w kwadracie marynarki AA 9817 i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do 20:04 przez nieprzyjacielski niszczyciel. W dniu 23 września o godzinie 03:09 w kwadracie marynarki AE 2374 ponownie uzyskano kontakt z konwojem, ale w wykonanym o godzinie 05:00 w kwadracie marynarki AE 2557 ataku podobnie jak w poprzednim przypadku wszystkie wystrzelone torpedy minęły cel (główną przyczyną niepowodzenia było silnie wzburzone morze). Tego samego dnia o godzinie 07:50 U 255 został zmuszony w kwadracie marynarki AE 2327 do alarmowego zanurzenia przed brytyjskim samolotem Catalina należącym do 210 Sqn RAF, który zrzucił dwie bomby głębinowe. Na skutek ich bliskich eksplozji jednostka Reinharta Reche odniosła poważne uszkodzenia, m.in. przez nieszczelności w dziobowej części do wnętrza okrętu dostawało się na godzinę około 1,5m3 wody, którą trzeba było systematycznie wypompowywać za burtę poza tym dziobowe wyrzutnie zostały poważnie uszkodzone, peryskop wachtowy został wyłączony z użytku a przedni luk torpedowy został przesunięty o 2 cm w kierunku prawej burty. Po wynurzeniu o godzinie 14:45 i zameldowaniu o stanie okrętu Reinhart Reche nakazał obrać kurs na bazę w Bergen. Dwa dni później 25 września o godzinie 17:45 uszkodzony U 255 spotkał się w kwadracie marynarki AF 2425 z patrolowcem Unitas w towarzystwie, którego o godzinie 19:35 wpłynął do bazy w Bergen, kończąc trwający prawie dwa tygodnie patrol (13 dni).

Po przeanalizowaniu rozmiaru szkód przez miejscowy zespół ekspertów zadecydowano o skierowaniu ze względu na większy potencjał remontowy U 255 na remont do jednej z położonych w kraju stoczni. Zanim jednak okręt wypłynął z Bergen, przeprowadzono na nim prowizoryczne naprawy

29.09.1942 U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wypłynął o godzinie 21:00 z bazy w Bergen, by zgodnie z rozkazem udać się na remont do stoczni w Kiel. Następnego dnia o godzinie 15:37 okręt wpłynął do bazy w Kristiansand, gdzie w oczekiwaniu na przybycie eskorty spędzono noc, po czym o godzinie 07:45 już 1 października w towarzystwie patrolowców V 1704, V 1703 oraz frachtowca Orion skierowano się do Kiel, gdzie przybyto trzy dwa dni później o godzinie 00:40.

W okresie od 21 października do 16 grudnia 1942 roku U 255 przebywał w stoczni, gdzie m.in. dokonano wymiany dziobowych wyrzutni torpedowych.

Okres służby U 255 po remoncie a przed ponownym rozpoczęciem służby operacyjnej:
20.12. - 23.12.1942 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
23.12. - 24.12.1942 - R?nne/Borholm - próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
28.12. - 02.01.1943 - Kiel - pobyt w stoczni Germaniawerft w celu przeprowadzenia drobnych pac naprawczych oraz konserwacyjnych.

W dniu 08.01. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wspólnie z U 414 wypłynął o godzinie 08:00 z bazy w Kiel, bu zgodnie z rozkazem udać się do bazy w Hammerfest. Od ruty 15 obie jednostki płynęły w eskorcie trałowca M 1903. O godzinie 09:34 w kwadracie marynarki AO 7241 nastąpiła zmiana jednostek eskorty, trałowiec M 1903 zastąpił patrolowiec V 1903 względnie V 1702 a prawie godzinę później o 10:23 siły eskorty wzmocnił też przerywacz zagród minowych Spbr 21 (ex-Nestor). Tego samego dnia o 22:10 wpłynięto do bazy w Kristiansand, gdzie spędzono noc poczym następnego dnia o godzinie 07:30 wspólnie z U 414 i pełniącym rolę eskorty trałowcem M 1502 ruszono w dalszą drogę. W godzinach wieczornych oba okręty zawinęły do Egersund, który opuściły 10 stycznia o godzinie 09:00. O godzinie 15:39 po osiągnięciu kwadratu marynarki AN 3153 trałowiec M 1502 zawrócił do bazy a U 414 podążył w kierunku swojego rejonu operacyjnego. Tego samego dnia o godzinie 16:33 U 255 zawinął do bazy w Stavanger, gdzie spędził noc, poczym 11 stycznia o godzinie 06:30 ruszył w dalszą drogę, by o 16:33 wpłynąć do bazy w Bergen, gdzie w tamtejszej stoczni wymieniono na nim wadliwe działające sprężarki Junkersa. W dniu 12 stycznia okręt Reinharta Reche opuścił o 14:34 bazę Bergen, kierując się przez Puddelfjord w kierunku Hellisöy. Dwa dni później 14 stycznia o godzinie 22:36 zawinięto do bazy w Narwiku, gdzie z zaopatrzeniowca Pelagos pobrano paliwo. W dniu 16 stycznia o godzinie 11:00 opuszczono Narwik by przez Lödingen i Tjeldsund udać się do Harstad, gdzie przybyto tego samego dnia o godzinie 17:35. Podczas pobytu w tej bazie na pokład U 255 załadowano prowiant, poczym w dniu 17 stycznia o godzinie 08:00 skierowano się do bazy w Tromsö, gdzie przybyto tego samego dnia o 14:55 cumując przy burcie statku bazy Larsen. W dniu 18 stycznia w towarzystwie kutra trałowego R 158 opuszczono o godzinie 06:00 bazę w Tromsö, by ostatecznie udać się do bazy w Hammerfest, gdzie przybyto tego samego dnia o godzinie 17:25.

Patrol 4 (23.01.1943 - 09.02.1943)
23.01. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wspólnie z U 657 w eskorcie kutrów trałowych R 160 i R 159 o godzinie 19:30 wypłynął z bazy w Hammerfest, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Po osiągnięciu kwadratu marynarki AC 7279 obie jednostki eskorty zawróciły do bazy. W dniu 24 stycznia o godzinie 01:55 odebrano depeszę z FdU nakazującą dowódcom U 625,U 622, U 629, U 302, U 657 i U 255, utworzyć zgrupowania Nordwind, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AC 4174 do AC 4448. Następnego dnia o godzinie 07:50 (kwadrat marynarki AC 5596) odebrano meldunek U 622 o kontakcie w kwadracie marynarki AC 6777 z nieprzyjacielskim konwojem, którym był konwój JW.52, który 17 stycznia opuścił port w Loch Ewe. W dniu 26 stycznia o godzinie 10:15 w kwadracie marynarki AC 5596 wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 60 stopni bratniego okrętu, którym był U 625 a za nim masztów należących do samotnego statku. Kilkanaście minut przed jedenastą U 255 zszedł w zanurzenie w celu wykonania ataku z podwody. O godzinie 11:00 w kwadracie marynarki AC 6751 Reinhart Reche wystrzelił z wyrzutni nr II i IV dwie torpedy w kierunku silnie oblodzonego statku, którym był należący do radzieckiego armatora Dalnevostochnoe Gosudarstvennoe Morskoe Parokhodstvo (DGMP) z Władywostoku frachtowiec Krasnyj Partizan (2.418 ton), który niedawno temu wymknął się ścigającemu go U 625. Niedługo potem w burtę statku uderzyły obie torpedy powodując jego zatonięcie. Zaraz po zniknięciu frachtowca U 255 pojawił się na powierzchni a Reinhart Reche nakazał podpłynąć na odległość głosu w pobliże szalup ratunkowych aby przesłuchać jego załogę. Ze względu jednak na brak znajomości rosyjskiego wśród członków załogi U 255 jak i niemieckiego wśród członków Krasynyj Partizanta jakakolwiek próba przesłuchania okazała się niemożliwa. Tego samego dnia o godzinie 16:27 (kwadrat marynarki AC 6587) na okręcie doszło do samoczynnego startu umieszczonej w wyrzutni nr I torpedy, którą udało się jednak szczęśliwie wypchnąć na zewnątrz. Trzy dni później 29 stycznia o godzinie 01:40 w kwadracie marynarki AB 6364 wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu małego statku, w kierunku którego Reinhart Reche nakazał się natychmiast skierować. O godzinie 02:00 U 255 zszedł w zanurzenie a półgodziny później o 02:31 wystrzelił z wyrzutni nr IV do jak się okazało później należącego do radzieckiego armatora Severnoje Gosudarstvennoe Morskoe Parokhodstvo (SGMP) frachtowca Ufa (1,892 ton) jedną torpedę. Ponieważ torpeda nie działała jak należy (problemy ze sterem), dwie minuty później z wyrzutni nr III wystrzelono druga torpedę, która miała podobny defekt jak pierwsza. Niezrażony tym niepowodzeniem Reinhart Reche kontynuował pościg za statkiem wystrzeliwując o godzinie 05:47 w kwadracie marynarki AB 6373 z wyrzutni nr IV trzecią torpedę, która tym razem okazała się celna powodując zatonięcie statku o godzinie 06:12. Tuż przed jego zatonięciem w pobliżu pływających w wodzie marynarzy pojawił się U 255 ale druga już podczas tego patrolu próba przesłuchania ze względu na barierę językową spełzła na niczym. Następnego dnia o godzinie 18:23 odebrano depeszę z FdU z informacją o awansowaniu przez Adolfa Hitlera dotychczasowego dowódcy U-bootwaffe admirała Karla Dönitza na stanowisko głównodowodzącego floty za dotychczasowego admirała Ericha Readera. W dniu 31 sierpnia o godzinie 00:26 w kwadracie marynarki AC 4182 doszło do spotkania z U 657 a obaj dowódcy wymienili się informacjami za pomocą flag sygnałowych. W dniu 1 lutego o godzinie 11:12 w kwadracie marynarki AB 6392 wachtowi zameldowali o zauważeniu chmury dymu pochodzącej od grupy wielu statków (był to płynący z Rosji konwój RA 52) o czym zmalowano niezwłocznie dowództwu. O 13:12 w związku z wejściem konwoju w zasięg wzroku U 255 zszedł w zanurzenie, pozwalając przepłynąć statkom tuż przed nim. Od 14:49 ponownie przebywano na powierzchni podejmując śledzenie celu z zamiarem jego zaatakowania po zapadnięciu zmroku. O godzinie 17:22 okręt Reinharta Reche został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nieprzyjacielskim niszczycielem, który wkrótce potem przystąpił do ataków z wykorzystaniem bomb głębinowych. O 21:58 (kwadrat marynarki AB 6256) U 255 ponownie znalazł się na powierzchni rozpoczynając marsz w kierunku zachodnim. Następnego dnia o godzinie 11:45 w kwadracie marynarki AB 5561 doszło do spotkania z U 625 a obaj dowódcy wymienili się informacjami za pomocą flag sygnałowych. W dniu 3 lutego o godzinie 02:45 w kwadracie marynarki AB 7363 w warunkach ograniczonej widoczności zaobserwowano cienie dwóch frachtowców oraz okrętu eskortowego należących do konwoju RA 52, które trzy minuty później zniknęły w gęstej zadymce śnieżnej. O 09:55 w kwadracie marynarki AB 7615 wachtowi zameldowali o dostrzeżeni dryfującej angielskiej miny. Prawie godzinę później o 10:50 w kwadracie marynarki AB 7615 okręt Reinharta Reche nawiązał kontakt wzrokowy z płynącym na kursie 160 stopni w odległości 3 mil U 625. Podobny kontakt uzyskano o 11:53 ze znajdującym się na południe od okrętu U 657. Tuż przed godziną pierwszą U 255 uzyskał kontakt z konwojem ale o 13:04 został zmuszony do zanurzenia przez wchodzący w skład eskorty konwoju niszczyciel. Mimo początkowego niepowodzenia Reinhart Reche kontynuował podejście do celu w zanurzeniu, wystrzeliwując o godzinie 14:12 w kwadracie marynarki AB 7552 z wyrzutni nr II, III i IV trzy torpedy w kierunku należącego do amerykańskiego armatora Seas Shipping Co Inc z Nowego Jorku frachtowca Greylock (7.460 ton), z których dwie trafiły w cel natomiast ostatnia miała trafić w kolejny frachtowiec o tonażu ca. 5.000 ton, co nie zostało jednak potwierdzone przez stronę aliancką. Niedługo potem okręt został zmuszony do zanurzenia na głębokość A+70 (150 metrów) przed nadpływającymi jednostkami eskorty i do wystrzelenia pozoratorów Bold. W trakcie wymykania się U 255 prześladowcom, dwukrotnie trafiony przez niego statek po opuszczeniu przez załogę został dobity ogniem artyleryjskim przez jedną z jednostek eskorty, tonąc ostatecznie o godzinie 14:30. Prawie dwie godziny później U 255 znajdujący się ponownie na powierzchni zbliżył się do rejonu ataku, gdzie zaobserwowano cztery opuszczone łodzie motorowe, które następnie przeszukano. W dniu 4 lutego z powodu oblodzenia pomostu Reinhart Reche wydał rozkaz zanurzenia, żeby w wodzie o wyższej temperaturze niż temperatura powietrza roztopić skorupę lodu. Tego samego dnia dowódca podjął też decyzję o powrocie do bazy. Cztery dni później o godzinie 10:20 w kwadracie marynarki AB 9886 doszło do spotkania z trałowcami M 154 i M 202 w towarzystwie których skierowano się do bazy w Harstad, gdzie przybyto o 13:33. Po uzupełnieniu prowiantu oraz podjęciu na pokład pilota okręt następnego dnia o godzinie 07:30 opuścił Harstad, kierując się przez Lödigen do bazy w Narwiku, gdzie przybył o 14:00, kończąc trwający ponad dwa tygodnie patrol (17 dni).

Patrol 5 (22.02.1943 - 15.03.1943)
22.02. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wypłynął o godzinie 11:00 z bazy w Narwiku, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. O godzinie 16:19 okręt zwinął do bazy w Harstad, gdzie do czasu wypłynięcia które miało miejsce jeszcze tego samego dnia o godzinie 19:15 ładowano na jego pokład świeży prowiant. Następnego dnia pomiędzy godziną 11:25 a 16:03 okręt czterokrotnie natykał się na dryfujące miny: o 11:25 kiedy to podjęto bezskuteczną próbę rozstrzelania oraz o 11:55, 15:07 i 16:03. W dniu 24 lutego o godzinie 00:10 osiągnięto wymieniony w rozkazie kwadrat marynarki AB 6816, w którym miano oczekiwać na zmierzający w kierunku Rosji kolejny konwój z zaopatrzeniem (konwojem tym był konwój JW. 53, który 15 lutego opuścił szkocki port Loch Ewe). O godzinie 14:34 odebrano meldunek U 622 o kontakcie w kwadracie marynarki AB 6632 z płynącym w kierunku wschodnim konwojem, przeciwko któremu się następnie skierowano. W dniu 25 lutego okręt Reinharta Reche został zmuszony o godzinie 08:33 w kwadracie marynarki AC 5145 do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem. W takcie pobytu w zanurzeniu, które trwało do godziny 13:32 na okręcie oprócz eksplozji bomb lotniczych zrzuconych przez wrogi samolot naliczono też około 54 eksplozji innych bomb, które jak zapisał w KTB dowódca mogły pochodzić od ataku lotniczego wykonanego na wrogi konwój. Tuż po północy o godzinie 00:15 już 26 lutego (kwadrat marynarki AC 4656) wachtowi na pomoście U 255 zameldowali o dostrzeżeniu flar świetlnych oraz cieni, które wkrótce potem okazały się jednostkami eskorty. O godzinie 04:34 podążający za konwojem okręt Reinharta Reche wystrzelił w kwadracie marynarki AC 5434 w kierunku jednego z płynących w nim frachtowców dwie torpedy, które minęły jednak cel. Niedługo potem okręt został zmuszony do wycofania się przez nieprzyjacielski niszczyciel, który pojawił się w pobliżu. O godzinie 07:57 nadano do dowództwa meldunek o aktualnej pozycji konwoju a niedługo potem utracono ostatecznie z nim kontakt. W dniu 1 marca o godzinie 18:02 w kwadracie marynarki AC 8919 wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 290 stopni błysków oddalonej o 30 mil morskich radzieckiej latarni morskiej Gawrilowski. Następnego dnia o 05:50 w kwadracie marynarki AC 8634 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu masztów trzech eskortowców. O godzinie 07:17 w kwadracie marynarki AC 8642 U 255 został zmuszony do alarmowego zanurzenia i do pobytu pod wodą do godziny 08:00 przez dwa stacjonujące na lądzie nieprzyjacielskie samoloty. Parę godzin później o 11:08 doszło w kwadracie marynarki AC 8326 do spotkania z U 355, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się informacjami oraz ustalenia rejonów poszukiwania nieprzyjaciela. O 13:25 dostrzeżono na północy kolejnego U-boota U 622 oraz pole lodowe, które zmusiło Reinharda Reche do zmiany kursu na zachodni. W dniu 3 marca o godzinie 09:46 w kwadracie marynarki AC 5642 po raz drugi spotkano się z U 355, którego dowódca Günther La Baume zakomunikował Reinhartowi Reche, że jego poszukiwania wroga również były bezskuteczne. Następnego dnia o godzinie 03:30 (kwadrat marynarki AC 4293) odebrano meldunek U 622 o kontakcie w kwadracie marynarki AC 4354 z płynącym kursem 280 stopni konwojem RA 53. Czterdzieści pięć minut później wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 245 i 340 stopni w odległości 20 mil morskich eksplozji granatów oświetlających. O godzinie 05:40 w kwadracie marynarki AC 5265 dostrzeżono smugę dymu pochodzącą od statków konwoju, co pozwoliło na uzyskanie namiaru na jego pozycję. Po południu o 13:35 (kwadrat marynarki AC 4146 Reinhart Reche nakazał zejść w zanurzenie z zamiarem zaatakowania nieprzyjacielskiego niszczyciela, co jednak zostało udaremnione przez słońce, które utrudniało obserwację przez peryskop. W dniu 5 marca na kursie 60 stopni o godzinie 06:02 dostrzeżono smugi dymu w kierunku których się następnie skierowano. O godzinie 08:01 okręt zszedł w zanurzenie z zamiarem wykonania ataku a 09:26 w kwadracie marynarki AB 5939 wystrzelił w kierunku dwóch frachtowców trzy torpedy, z których dwie były celne a jedna minęła cel. Trafionymi dwoma jednostkami okazały się:
- należący do amerykańskiego armatora American Export Lines Inc z Nowego Yorku frachtowiec Executive (4.978 ton), który po opuszczeniu przez załogę godzinę później został dobity ogniem artyleryjskim przez należący do sił eskorty niszczyciel,
- należący do amerykańskiego armatora American-South African Line Inc z Nowego Jorku frachtowiec Richard Bland (7.191 ton), który został trafiony na wysokości pierwszej ładowni, przez torpedę, która nie eksplodując przeszła przez cały kadłub wychodząc z drugiej strony.
Uszkodzony statek mimo zalewania ładowni przez powstałe w obu burtach otwory pozostał w konwoju aż do 6 marca płynąc ze zmniejszoną prędkością, po czym zaczął odpadać poza konwój. Wkrótce po tym ataku utracono kontakt z RA 53, którego nie udało się już odzyskać. W dniu 6 marca o godzinie 13:00 osiągnięto w kwadrat marynarki AB 7672 zajmując wymienioną w rozkazie pozycję. Cztery dni później o godzinie 16:12 w kwadracie marynarki AE 2824 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu samotnego statku, którym okazał się pozostawiony za konwojem uszkodzony przez U 255 frachtowiec Richard Bland. Cztery minuty później Reinhard Reche zszedł w zanurzenie, po czym o 16:36 po wyjściu na dogodną do ataku pozycję wystrzelił w kierunku statku z wyrzutni I, III i IV trzy torpedy, z których jedna okazała się celna trafiając na wysokości czwartej ładowni. O 16:45 okręt znalazł się na powierzchni a dwie minuty później wystrzelono czwartą torpedę, która mimo, że trafiła nie spowodowała zatonięcia statku. Ponieważ U 255 nie posiadał już torped w dziobowych wyrzutniach Reinhart Reche zanurzył o godzinie 17:05 okręt by dać załodze dziobowego przedziału możliwość ponownego ich załadowania, co trwało w sumie do godziny 18:33, kiedy to ponownie pojawiono się na powierzchni. Siedem minut później okręt znowu zszedł w zanurzenie, wystrzeliwując niedługo potem z wyrzutni nr V piątą torpedę po której trafieniu Richard Bland przełamał się tuż przed pomostem na dwie części, które zachowały jednak pływalność. O godzinie 19:54 wystrzelono do części rufowej statku szóstą już torpedę, po której trafieniu poszła ona na dno. Niedługo potem U 255 rozpoczął marsz powrotny do bazy, pozostawiając dryfującą część dziobową, która została odnaleziona i odholowana przez brytyjski holownik HMS Horsa do Akureyri na Islandii, gdzie stwierdzono nieopłacalność odbudowy statku i uznano go za stracony. W dniu 14 marca wachtowi na pomoście zameldowali o godzinie 13:53 (kwadrat marynarki AF 3719) o dostrzeżeniu dwóch dryfujących min a o 17:22 (kwadrat marynarki AF 3493) o dostrzeżeniu latarni morskiej położonej na Skomvaer. Następnego dnia o 17:22 spotkano się w kwadracie marynarki AG 1148 z U 657 i U 622 w towarzystwie których tego samego dnia o godzinie 10:00 wpłynięto do bazy w Narwiku, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (22 dni).

W dniu 18 marca Reinhart Reche w uznaniu zasług w niszczeniu wrogiego tonażu na trudnym akwenie Arktyki został odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

Od 20 do 27 marca U 255 cumował u burty zakotwiczonego na wodach Rombakkenfiordu okrętu Warsztatowego Kamerun, gdzie przechodził remont.

Dnia 28 marca U 255 odbył na wodach Skjomenfiordu próbny rejs po zakończonym remoncie oraz pobrał z zakotwiczonych na wodach tego fiordu statków Kärnten i Pelagus m.in. prowiant oraz paliwo.

Patrol 6 (29.03.1943 - 29.04.1943)
29.03. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wypłynął o godzinie 10:41 z bazy w Narwiku, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceania Arktycznym i Morzu Barentsa. O godzinie 15:20 zawinięto do bazy w Harstad, którą opuszczono jeszcze tego samego dnia o 20:00 po uprzednim pobraniu na pokład świeżego prowiantu. Następnego dnia o 01:50 odebrano z FdU depeszę nakazującą U 646 udanie się do kwadratu marynarki AF 1230, U 586 do AB 8758 i U 255 do AB 8570. W dniu 31 marca okręt Reinharta Reche osiągnął wymienioną w depeszy pozycję. Dnia 2 kwietnia na U 255 odebrano z FdU kolejną depeszę nakazującą okrętowi Reinharta Reche oraz U 586, U 629 i U 646 utworzenie zgrupowania Taifun. Poza tym w/w depesza określała pozycję jaką mają zając poszczególne jednostki i tak dla U 255 wypadała ona w kwadracie marynarki AB 8255 a dla pozostałych jednostek: U 586 - AB 8267, U 629 - AB 8227 i U 646 - AB 8261. Dwa dni później 4 kwietnia Reinhart Reche otrzymał z FdU polecenie skierowania się do kwadratu marynarki AA 9631 i dołączenia do zgrupowania Eisbär. W dniu 7 kwietnia U 255 dwukrotnie spotkał się z innymi U-bootami: o godzinie 06:50 w kwadracie marynarki AB 7471 z U 302 i o 08:57 w kwadracie marynarki AB 7472 z U 355. Jak zapisał w KTB swojego okrętu Reinhart Reche tego ranka panowały tak świetne warunki pogodowe, że możliwe było dostrzeżenie na kursie 341 stopni konturów położonej w odległości 52 mil morskich wyspy Jan Mayen. Następnego dnia o godzinie 17:00 w kwadracie marynarki AB 7447 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu dryfującej miny. W dniu 11 kwietnia o godzinie 18:15 w kwadracie marynarki AB 9535 dostrzeżono w zadymce śnieżnej na kursie 276 stopni chmurę dymu pochodzącą od płynącego samotnie statku, którego jednak nie zaatakowano. Cztery dni później 15 kwietnia o godzinie 06:12 spotkano się w kwadracie marynarki AB 7158 z U 629. W dniu 17 kwietnia odebrano depeszę z FdU nakazującą Reinhartowi Reche przeprowadzić rekonesans lodowy pomiędzy 5 a 13 stopniem długości zachodniej, który pozwoliłby stwierdzić gdzie przebiega granica występowania lodu. W dniu 27 kwietnia (kwadrat marynarki AA 9611) po otrzymaniu z dowództwa rozkazu powrotu U 255 obrał o godzinie 02:00 kurs powrotny. Następnego dnia odebrano z FdU kolejną depeszę nakazującą okrętowi Reinharta Reche oraz U 629 i U 467, żeby w drodze powrotnej nie płynęły koło Marstein. W dniu 29 kwietnia U 255 spotkał się o godzinie 13:47 w kwadracie marynarki AN 2413 z trałowcem M 433 oraz z U 467 a chwilę później ze spóźnionym U 629, w towarzystwie których o godzinie 16:45 tego samego dnia wpłynął do bazy w Bergen, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (32 dni).

W dniu 30 kwietnia U 255 udał się do Askoy, gdzie przekazano na ląd torpedy a nieco później do stoczni marynarki gdzie zdano pozostały na jego pokładzie prowiant.

W dniu 6 czerwca Reinhart Reche zdał obowiązki dowódcy U 255 przechodząc do służby w sztabie FdU Nordmeer a jego miejsce zajął dotychczasowy I WO okrętu OL Erich Harms.

09.07.1943 U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa wypłynął o godzinie 00:30 w eskorcie patrolowca Unitas z bazy w Bergen. Czterdzieści minut później odebrano meldunek z FdU o kontakcie w dniu 8 lipca o godzinie 15:00 w kwadracie marynarki AF 7973 samolotu dalekiego zwiadu z zespołem nieprzyjacielskich jednostek złożonym z 1 lotniskowca, trzech krążowników i 9 niszczycieli, który najprawdopodobniej ma na celu zaatakowanie baz w Norwegii lub żeglugi przybrzeżnej oraz rozkaz udania się do kwadratu marynarki AF 8770, gdzie prawdopodobnie miano zastać wroga. O godzinie 03:30 po osiągnięciu kwadratu marynarki AN 2413 patrolowiec Unitas zawrócił do bazy. Następnego dnia o godzinie 10:07 w kwadracie marynarki AF 8778 wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 300 stopni w odległości 4000 metrów niezidentyfikowanego samolotu co spowodowało, że Erich Harms ogłosił alarm dla obsady działek przeciwlotniczych. Wkrótce potem okazało się, że niezidentyfikowana maszyna to w rzeczywistości niemiecki samolot Ju 88. Tego samego dnia o 14:14 odebrano depeszę z FdU nakazującą dowódcy U 255 powrót do bazy w Bergen przez wody Fedjefjordu. O godzinie 23:30 w kwadracie marynarki AN 2413 spotkano się z eskortą w postaci patrolowca Unitas i dwóch dozorowców. W trakcie wymiany sygnałów z dowódcą Unitas, Erich Harms został poinformowany o ataku ośmiu nieprzyjacielskich samolotów i uszkodzeniu patrolowca na skutek trafienia jedną bombą lotniczą. W dniu 11 lipca o godzinie 02:08 U 255 wpłynął do bazy w Bergen.

W dniu 13.07.43 U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa wypłynął o godzinie 19:58 z bazy w Bergen, by zgodnie z rozkazem udać się do bazy w Narwiku, gdzie przybyto w dniu 16 lipca o godzinie 20:00.

Patrol 7 (19.07.1943 - 19.09.1943)
19.07. U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa wypłynął o godzinie 06:05 z bazy w Narwiku, by zgodnie z rozkazem w ramach operacji Wunderland II przeprowadzić rekonesans oraz atak na radziecką żeglugę na Syberyjskiej Drodze. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami okręt Ericha Harmsa miał głównie zaopatrywać w paliwo łodzie latające BV 138 oraz wyszukać nadające się do ich wodowania zatoki położone w odludnych miejscach na Nowej Ziemi. O godzinie 09:30 zawinięto do Ramsund, które opuszczono prawie trzydzieści minut później po uprzednim zabraniu na pokład stacji meteorologicznej. Tego samego dnia o 20:42 wpłynięto do bazy w Tromsö, gdzie zacumowano u burty statku bazy Tschirschky, z którego pobrano, części zamienne, wyposażenie i zaopatrzenie dla samolotu BV 138. Poza tym na pokład U 255 weszli też: Ltn. Stodieck, Feldw. Boberowski, U-Offz. Meiring i Grotkop, Ob.Gfr. Hirschfelder i Gfr Tollner (meteorolog), potrzebni do realizacji tego zadania. Następnego dnia o 15:30 opuszczono bazę w Tromsö, kierując się do swojego rejonu operacyjnego. Dwa dni później 22 lipca o godzinie 18:35 (kwadrat marynarki AC 6126) na polecenie dowódcy z działka kal. 2,0 cm rozstrzelano zauważoną wcześniej przecz wachtowych dryfującą radziecką minę. W dniu 25 lipca o godzinie 04:20 (kwadrat marynarki ÄF 8591) osiągnięto granicę dryfującego lodu rozpoczynając rozpoznanie zasięgu jego występowania. Następnego dnia o godzinie 18:24 (kwadrat marynarki AT 3268) przebywający w bezpośrednim sąsiedztwie przylądka Ledjanoy Gawani na Nowej Ziemi U 255 osiadł na skalnej półce. Zarządzona natychmiast przez dowódcę komenda cała stop pozwoliła uniknąć poważnych uszkodzeń. Wkrótce potem z pokładu okrętu Harmsa spuszczono na wodę gumowy ponton, w którym przebywało paru członków jego załogi, którzy mieli za zadanie zbadać jaka jest głębokość w tym miejscu i czy w pobliżu nie kryją się żadne inne niespodzianki. Następnie dzięki umiejętnemu manewrowaniu silnikami oraz balastami U 255 uwolnił się z pułapki unikając poważnych uszkodzeń. W dniu 27 lipca o godzinie 06:55 (kwadrat marynarki AT 3278) zbliżono się na odległość 1 mil do wybrzeży położonego na Nowej Ziemi przylądka Sporyj Nawalok. Korzystając z głębokości dochodzącej do 30 metrów wpłynięto do położonej w pobliżu przylądka zatoki, po czym stanięto na kotwicy. Przez klika następnych godzin marynarze na pontonie przeprowadzili sądowanie głębokości wód zatoki, co pozwoliło na to, że o godzinie 15:35 okręt mógł podnieść kotwicę i skierować się kierunku północno - zachodniego rogu zatoki, gdzie stanął ponownie na kotwicy w odległości 300 metrów od brzegu. O godzinie 17:22 opuszczono wody zatoki, żeby przeprowadzić rekonesans wód położonych na południe od przylądka. Dwie minuty później (kwadrat marynarki AT 3277) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu płynącego pomiędzy polami dryfującego lodu samotnego statku. O godzinie 17:54 Erich Harms ogłosił alarm dla załogi działa pokładowego, rozkazując jej po jego przygotowaniu ostrzelać cel. Zaatakowanym statkiem okazał się należący do radzieckiego armatora Glavnoe Upravlenie Severnogo Morskogo Puti statek badawczy Akademik Shokalskij (411 ton), który po trafieniu trzema pociskami i wewnętrznej eksplozji poszedł na dno o godzinie 18:27 w kwadracie marynarki AT 3513. O godzinie 19:20 odpłynięto z miejsca ataku by kontynuować rekonesans. Następnego dnia o godzinie 00:00 (kwadrat marynarki AT 3249) rozpoznano wody zatoki położonej w pobliżu przylądka Konstantin, gdzie wysadzono na brzeg grupę szturmową, która miał zbadać zauważoną na brzegu samotną chatę. O 04:32 stanięto na kotwicy na wodach zatoki, która miał w tym miejscu 40 metrów głębokości. Ponieważ zatoka nie miała należytej osłony przed wzrokiem nieprzyjaciela od strony pełnego morza o godzinie 11:30 po wcześniejszym zabraniu na pokład grupy szturmowej podniesiono kotwicę i opuszczono zatokę kierując się w stronę Flissinski - Huk, gdzie miano przeprowadzić następny rekonesans. W dniu 29 lipca o godzinie 01:30 (kwadrat marynarki AT 3436) dostrzeżono z pomostu, wyrzucone na brzeg szczątki statku i ciało/ciała. Prawie godzinę później o 02:20 (kwadrat marynarki AT 3436) dostrzeżono na brzegu szalupę ratunkową i ludzi, którzy pochodzili jak zauważył dowódca najprawdopodobniej z zatopionego poprzedniego dnia statku. O 12:10 (kwadrat marynarki AT 3431) dostrzeżono na brzegu następne szczątki statku oraz grupę ludzi, która po zauważeniu U-boota uciekła w głąb lądu. W ślad za nimi Erich Harms wysłał na brzeg grupę szturmową, która m.in. po nazwie na kamizelce ratunkowej zidentyfikowała zatopioną jednostkę jako A. Shokalskij należący do GUSMP oraz określiła liczbę uratowanych na 13 mężczyzn i 6 kobiet. O 17:45 osiągnięto znajdujące się w kwadracie marynarki AT 3277 położone w zatoce w pobliżu przylądka Sporyj Nawalok lądowisko nr 1, gdzie stanięto na kotwicy w odległości 400 metrów od stromego oblodzonego brzegu. Mimo, że zatoka była dostatecznie osłonięta przed obserwacją od strony morza Erich Harms wysłał na brzeg obsadę dla dwóch posterunków, które korzystając z różnicy wysokości miały meldować o ruchach nieprzyjaciela od strony otwartego morza. Poza tym oba posterunki miały ubezpieczać rejon lądowiska także od strony lądu. W celu zamaskowania swojego okrętu Erich Harms rozkazał zbliżyć się w pobliże brzegu, gdzie na głębokości prawie 17 metrów osadził swój okręt na dnie tak że, nad lustro wody wystawał jedynie pomost, który dodatkowo także został zamaskowany. W dniu 4 sierpnia o godzinie 16:10 w pobliżu U 255 wodował wodnosamolot BV 138, który następnie podpłynął w kierunku rufy okrętu. Następnego dnia zaopatrzony w paliwo z wypoczętą załogą wodnosamolot wystartował o godzinie 08:05 na swój pierwszy lot rekonesansowy z którego powrócił o godzinie 15:35, wodując i rozpoczynając pobieranie paliwa i smarów z U 255. W dniu 5 sierpnia o godzinie 09:49 BV 138 wystartował w swój drugi lot z którego powrócił o godzinie 17:10. Podczas drugiego lotu załoga samolotu przeprowadziła rekonesans na trasie Sporyj Nawolok - kwadrat marynarki AS 4371 - kwadrat marynarki XA 7337 - Sporyj Nawolok. Dwa dni później 7 sierpnia o godzinie 01:10 na wodach zatoki pojawił się U 601, którego dowódca OL Peter-Ottmar Grau po wymianie informacji z Erichem Harmsem rozkazał stanąć na kotwicy w pobliżu U 255. O 09:55 wodnosamolot wystartował w swój trzeci lot przebiegający na trasie Sporyj Nawolok - kwadrat marynarki XA 7423 - kwadrat marynarki XA 8129 - Sporyj Nawolok, z którego powrócił o godzinie 17:20. Następnego dnia przygotowany do swojego czwartego lotu samolot z powodu wzburzonego morza nie mógł wystartować. W dniu 9 sierpnia o 13:00 wody zatoki opuścił U 601, natomiast BV 138 nadal z powodu stanu morza nie mógł wystartować. Dwa dni później 11 sierpnia o godzinie 07:10 na wodach zatoki pojawił się z ponownie U 601, który z powrotem wypłynął na otwarte wody o godzinie 09:30. W tym też czasie załoga wodnosamolotu podjęła dwie nieudane z powodu pogody próby wystartowania na lot rekonesansowy. Następnego dnia o godzinie 14:05 BV 138 wystartował wreszcie w swój czwarty lot rekonesansowy, przebiegający na trasie Sporyj Nawolok - kwadrat marynarki AT 6253 - kwadrat marynarki AT 8387 - Sporyj Nawolok. W dniu 13 sierpnia z powodu złej pogody wodnosamolot nie mógł wystartować w rejs powrotny. Trzy dni później na wody zatoki 16 sierpnia przybył ponownie U 601, który stanął na kotwicy w pobliżu U 255, poczym rozpoczął przekazywanie na pokład jednostki Ericha Harmsa prowiantu. W dniu 17 sierpnia o godzinie z powodu warunków pogodowych (stan morza 3 wiatr 4) wodnosamolot po raz kolejny nie miał możliwości startu. Około godziny 18:00 warunki pogodowe jeszcze bardziej się pogorszyły (wiatr 7 - 8 ) co spowodowało, że okręt jaki i wodnosamolot zmuszone były do sztormowania w bezpiecznej od brzegu odległości. Następnego dnia U 255 podpłynął w pobliże brzegu z którego o godzinie 09:00 podjęto na pokład marynarzy osadzających stanowiska obserwacyjne na lądzie. O 13:00 przybył U 601, który po zakotwiczeniu w pobliżu okrętu Harmsa rozpoczął przekazywanie na jego pokład paliwa i smarów. W trakcie trwania tej operacji przekazano na U 601 stanowiących załogę rezerwową dla operacji Husar - (misja krążownika Hipper przeciwko żegludze w sowieckiej Arktyce) Ltn. Stodiecka, U-Offz. Bauscha i Ob.Gfr. Hirschfeldera. Jeszcze tego samego dnia o 22:00 okręt Petera-Ottmara Graua opuścił wody zatoki. W dniu 20 sierpnia o godzinie 12:30 BV 138 po poprawie pogody wystartował w końcu w swój lot powrotny. Dwie godziny później w rufowej części pokładu doszło do eksplozji, której przyczyną było nadmierne przegrzanie się wylotu spalin, podczas ładowania baterii akumulatorów. Dwanaście minut później o 14:42 odebrano meldunek z wodnosamolotu o następującej treści: "awaryjne wodowanie w kwadracie marynarki AT 2288". O godzinie 16:05 Otto Harms wydał rozkaz podniesienia kotwicy i udania się z największą prędkością w kierunku podanej pozycji. O godzinie 19:00 odebrano depeszę z FdU o następującej treści "Zmiana ma się rozpocząć w dniu 21.08. około 09:00. Około 04:00 meldować gotowość bojową", co spowodowało, że Erich Harms podjął decyzję marszu w kierunku zachodnim. Jeszcze tego samego dnia wodnosamolot został odnaleziony przez U 601, który przejął na swój pokład załogę a jego ze względu na uszkodzenia musiał zatopić. W dniu 21 sierpnia pomiędzy godziną 18:32 a 23:00 (kwadrat marynarki AT 3275) okręt Harmsa z powodu mgły stał na kotwicy w pobliżu Ledjanoy Gawani. Następnego dnia o godzinie 01:30 ponownie osiągnięto rejon lądowiska nr 1. W dniu 23 sierpnia na wody zatoki przybył U 703 na którego pokładzie przebywał kierujący operacjami powietrznymi oficer Luftwaffe, z którym Erich Harms przeprowadził rozmowę, dzieląc się obserwacjami na temat warunków pogodowych oraz sytuacji w najbliższym rejonie. Poza tym na pokład U 255 przeszło dwóch pasażerów - Oblt. Stieler i Gfr. Kroll a w drogę odwrotną udał się Feldw. Boberowski. Następnego dnia o godzinie 00:40 okręt Ericha Harmsa podniósł kotwicę i rozpoczął marsz w kierunku lądowiska nr 3. W dniu 25 sierpnia o godzinie 10:50 (kwadrat marynarki AT 3149) osiągnięto rejon tego lądowiska, gdzie stanięto na kotwicy. O 14:40 na lądowisko nr 3 przybył U 636, który przekazał na U 255 świeży prowiant na 14 dni, poczym następnego dnia o 06:00 podniósł kotwicę i odpłynął. Ponad dwie godziny później o 08:15 kotwicę podniósł także U 255 kierując się w kierunku zatoki Makahafen w celu jej rozpoznania. O 11:30 (kwadrat marynarki AT 2393) okręt Harmsa dotarł na wody zatoki, która okazała się jednak prawie w całości zalodzona. O godzinie 16:15 U 255 powrócił do swojego miejsca kotwiczenia. Ponieważ rejon lądowiska nr 3 nie nadawał się do wykorzystania operacyjnego Erich Harms o godzinie 08:19 dnia 28 sierpnia podjął decyzję o udaniu się z powrotem na lądowisko nr 1, gdzie dotarł następnego dnia o 01:25, zrzucając kotwicę na wodach o głębokości 12 metrów. Ze względu na stan morza oraz silny wiatr aż do 4 września lądowanie wodnosamolotu na obszarze lądowiska nr 1 nie było możliwe. Dopiero o 21:20 tego dnia w pobliżu U 255 wodował BV 138. Następnego dnia o godzinie 08:30 wodnosamolot wystartował w swój pierwszy lot patrolowy, przebiegający na trasie Sporyj Nawolok - kwadrat marynarki AS 4372 - kwadrat marynarki XA 7266 - Sporyj Nawolok, z którego powrócił o godzinie 13:05 tego samego dnia. W dniu 6 września o godzinie 07:35 BV 138 wystartował w swój drugi lot patrolowy, przebiegający na trasie Sporyj Nawolok - kwadrat marynarki XA 7391 - kwadrat marynarki XA 8191 - kwadrat marynarki XA 5759 - Sporyj Nawolok, z którego powrócił o 13:05. O godzinie 20:00 z powodu złych warunków atmosferycznych musiano odwołać następny start samolotu. Nieco później z polecenia dowódcy wysadzono na brzeg oddział strażniczy. Dwa dni później 8 września o godzinie 23:50 na kotwicowisko nr 1 przybył o godzinie 23:50 U 703, który po zakotwiczeniu rozpoczął już za dnia przekazywanie na pokład okrętu Harmsa m.in. oleju silnikowego przeznaczonego dla silników wodnosamolotu. O godzinie 18:45 U 703 opuścił wody zatoki w celu nadania w bezpiecznej odległości od lądowiska skierowanego do dowództwa meldunku sytuacyjnego. W dniu 10 września o godzinie 01:45 BV 138 wreszcie wystartował kierując się do Billefjord. O 05:45 na wody zatoki przybył U 629 (Oblt Bugs), który stanął na kotwicy w pobliżu U 255 a o 07:20 ponownie U 703, który w pobliżu okrętu Bugsa położył się na dnie. O 20:05 odebrano meldunek wodnosamolotu, że z powodu całkowitych ciemności zmuszony jest wodować na północ od Nowej Ziemi. Siedemdziesiąt pięć minut później odebrano depeszę z FdU skierowaną do Ericha Harmsa informującą, go że jego samolot o godzinie 10:24 wylądował w bazie. O godzinie 22:00 wody zatoki opuściły U 629 i U 703. W dniu 11 września otrzymano informację że kolejny samolot wystartował z kwadratu marynarki AT 3211 o godzinie 08:05, kierując się na lądowisko nr 2, gdzie przy dobrych warunkach zamierza wodować. Tego samego dnia o godzinie 17:00 podniesiono kotwicę, kierując się w kierunku lądowiska nr 2, gdzie miano przekazać na wodnosamolot paliwo, które po długim locie musiało być na wyczerpaniu. Półgodziny później o 17:30 odebrano meldunek o awaryjnym lądowaniu samolotu, który jednak nie zawierał informacji o pozycji tego miejsca. Radiooperatorom na U 255 udało się tylko uzyskać namiar 130 stopni skąd dochodził sygnał. Następnego dnia o 15:43 odebrano meldunek U 307 o odnalezieniu w kwadracie marynarki AF 7563 zguby. O 19:45 (kwadrat marynarki AF 7563) wachtowi na pomoście U 255 poinformowali Ericha Harmsa o dostrzeżeniu U 307 i holowanego przez niego wodnosamolotu BV 138. Dwadzieścia pięć minut później o 20:10 załoga wodnosamolotu przeszła na pokład U 307. Wkrótce potem obaj dowódcy zadecydowali o podjęciu próby doholowania maszyny do brzegów wyspy Franciszka Józefa. W trakcie rozmowy Erich Harms poznał przyczynę awaryjnego wodowania, którą był niesprawny kompas samolotu, który wskazywał błędną o 20 stopni pozycję. O godzinie 22:30 rozpoczęto holowanie. W dniu 13 września o godzinie 07:30 (kwadrat marynarki ÄF 7257) pękły dwie z trzech lin holowniczych łączących U 255 z wodnosamolotem. Ponieważ dalsze holowanie było utrudnione przez coraz silniejsze falowanie, podjęto decyzję o przeniesieniu na pokład okrętu aparatury umieszonej w wodnosamolocie a jego samego zatopienia. O godzinie 15:50 w kwadracie marynarki ÄF 7275 BV 138 został zatopiony ośmioma pociskami z działa kal. 8,8 cm przez okręt Harmsa, który wkrótce potem skierował się kierunku lądowiska nr 1. W dniu 14 września o godzinie 01:50 odebrano depeszę z FdU z informacją o zakończeniu operacji wodnosamolotów na Morzy Karskim oraz nakazującą Erichowi Harmsowi powrócenie do bazy w Narwiku, płynąc przez bazy w Hammerfest i Tromsö. Następnego dnia o godzinie 09:00 spotkano się w kwadracie marynarki AC 3551 z U 307. W dniu 17wrzesnia o godzinie 10:00 U 255 przycumował do burty zakotwiczonego w Hammerfest okrętu bazy Black Watch. Następnego dnia o godzinie 05:06 w eskorcie patrolowca RGC opuszczono Hammerfest kierując się na bazę w Tromsö, gdzie przybyto jeszcze tego samego dnia o 15:59. Podczas pobytu w Tromsö na brzeg oddano pobraną na początku patrolu aparaturę i części zamienne. Poza tym na brzeg zeszli też pozostający na pokładzie żołnierze z obsługi technicznej wodnosamolotów i aparatury. W dniu 19 września o godzinie 09:00 z pilotem na pokładzie opuszczono Tromsö kierując się przez Lödigen do bazy w Narwiku, gdzie przybyto o godzinie 14:00, kończąc trwający dziewięć tygodni patrol (63 dni).

W dniu 23 września U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa odbił o godzinie 18:23 od burty zacumowanego w bazie w Narwiku statku Meteor, kierując się do Skomenfjordu, gdzie zacumował przy burcie okrętu bazy Stella Polaris. W następnych dniach U 255 udał się do Narwiku, gdzie zacumował przy burcie okrętu Kamerun, na który przekazał pozostałe mu torpedy. W dniu 28 września okręt Harmsa o 06:23 opuścił Narwik kierując się do Bogenbucht, gdzie jeszcze tego samego dnia o 09:35 wszedł do pływającego doku na przegląd podwodnej części kadłuba. W dniu 2 października o 15:35 opuszczono Bogenbucht, obierając kurs na Narwik, gdzie przycumowano do burty okrętu bazy Kamerun, z którego pobrano przekazane wcześniej torpedy. Dwa dni później 4 października o 22:05 opuszczono Narwik kierując się do Rombakenfjordu, gdzie zacumowano przy burcie okrętu zaopatrzeniowego Kärnten, z którego rozpoczęto pobieranie prowiantu.

W dniu 5 października o godzinie 02:20 odebrano z FdU depeszę nakazującą: Erichowi Harmsowi udanie się do kwadratu marynarki AF 3730 oraz Eduardowi Büchlerowi dowódcy U 486 do kwadratu marynarki AF 3750. W związku z otrzymanym rozkazem o godzinie 06:15 U 255 wypłynął z bazy w Narwiku, kierując się na podaną w depeszy pozycję. Tego samego dnia o godzinie 13:33 odebrano kolejną depeszę FdU, nakazującą Harmsowi i Büchlerowi powrót do bazy, przy tym Erich Harms otrzymał polecenie skierowania się bezpośrednio do Skomenfjord. W dniu 6 października o godzinie 00:22 U 255 przybył do Skomenfjord.

Ponieważ podczas ostatniego rejsu na U 255 wystąpiły problemy z silnikami diesla, których nie można było usunąć przy pomocy mechaników i wyposażenia okrętu bazy Kamerun (problem ten spowodowany był tym, że okręt jako jedyny na dalekiej północy wyposażony był w silniki diesla marki MAN), Erich Harms otrzymał polecenie udania się na remont do bazy w Bergen.

W dniu 6 października U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa o godzinie 16:20 opuścił Skomenfjord, kierując się do bazy w Narwiku, którą opuścił następnego dnia o godzinie 07:00 obierając kurs na Ramsund, gdzie przybył o 09:42. Podczas pobytu w Ramsund na ląd zdano posiadane torpedy. Jeszcze tego samego dnia o 18:00 opuszczono w eskorcie patrolowców Ramsund. W dniu 9 października w celu wymiany eskorty o godzinie 03:10 zawinięto do R?rvik, które opuszczono o 06:45 kierując się na Trondheim, gdzie przybyto o 21:15. Dwa dni później 11 października o 10:00 opuszczono Trondheim, kierując się na Alesund, gdzie przybyto o 23:16. W dniu 13 października U 255 w towarzystwie okrętów eskorty na które czekał od dwóch dni opuścił o 03:00 bazę w Alesund, obierając kurs na stocznię marynarki w Bergen, gdzie przybyto o 22:20. Podczas pobytu w stoczni na U 255 przeprowadzono generalny remont ze szczególnym uwzględnieniem obu silników Diesla.

Patrol 8 (26.02.1944 - 11.04.1944)
26.02. U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa wypłynął o godzinie 14:30 z bazy w Bergen, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Po przeprowadzeniu trymowania okrętu o godzinie 15:00 rozpoczęto marsz w eskorcie patrolowca Unitas. O godzinie 17:30 w kwadracie marynarki AN 2485 okręt eskorty zawrócił do bazy. W dniu 1 marca o 01:55 (kwadrat marynarki AF 4589) po dostrzeżeniu flar zrzucanych przez nieprzyjacielski samolot, Erich Harms zarządził zanurzenie na głębokość A-20 (60 metrów ) i podwodny marsz. Wkrótce potem w bezpiecznej odległości od okrętu rozerwały się dwie bomby głębinowe. W dniu 2 marca o godzinie 20:40 (kwadrat marynarki AE 6654) okręt znalazł się na powierzchni, ale niedługo potem po uzyskaniu namiaru przez detektor fal radarowych Naxos musiano ponownie zejść w zanurzenie na głębokość A+0 (80 metrów). W dniu 9 marca odebrano depeszę z BdU nakazującą Erichowi Harmsowi dołączenie do zgrupowania Preussen i zajęcie pozycji w kwadracie marynarki AK 3869. O godzinie 19:15 w kwadracie marynarki AK 3896 na płynącym w zanurzeniu U 255 uzyskano kontakt akustyczny na kursie 290 stopni, jednak zarządzone przez Ericha Harmsa wyjście na peryskopową i obserwacja okolicy przez peryskop nie wykazała obecności wrogich jednostek. Czterdzieści minut później okręt wyszedł na powierzchnię rozpoczynając trwające do godziny 21:30 ładowanie baterii akumulatorów. Wkrótce potem uzyskano po raz drugi tego dnia kontakt akustyczny, tym razem na kursie 355 stopni. O 21:42 okręt znalazł się z powrotem na powierzchni a niedługo potem wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu cieni, które przeistoczyły się w konwój CU-16. Dalsze podejście do celu zostało jednak udaremnione przez amerykański niszczyciel eskortowy USS Leopold, który oświetlił jednostkę Harmsa granatami świetlnymi a następnie otworzył ogień. O 22:00 (kwadrat marynarki AK 3862) Erich Harms wystrzelił do napastnika z wyrzutni nr III torpedę akustyczną T-V, poczym zszedł na głębokość 2A (160 metrów). W trakcie zanurzania usłyszano odgłos trafienia a następnie eksplozję jednej bomby głębinowej i odgłosy tonącego okrętu. Wystrzelona torpeda okazała się celna powodując ciężkie uszkodzenie amerykańskiego okrętu, który po opuszczeniu przez załogę ostatecznie zatonął rankiem następnego dnia. O godzinie 01:00 już dnia 10 marca (kwadrat marynarki AK 3862) okręt pojawił się z powrotem na powierzchni ale nie udało mu się już odzyskać kontaktu z konwojem CU-16. Tego samego dnia o 15:20 (kwadrat marynarki AL 2778) wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu samotnego statku, którym okazał się należący do neutralnej Szwecji frachtowiec Chile. W dniu 11 marca płynący na powierzchni U 255 został o godzinie 00:43 w kwadracie marynarki AL 2882 oświetlony flarą przez nieprzyjacielski samolot i zmuszony do alarmowego zanurzenia. O 03:05 (kwadrat marynarki AL 2867) okręt znalazł się z powrotem na powierzchni ale dwadzieścia pięć minut później o 03:30 został ponownie wykryty przez nieprzyjacielski samolot, który oświetlił go flarą a następnie zaatakował ogniem z działek pokładowych oraz zrzucił 3 bomby głębinowe. Na skutek tego ataku MaschObGfr Nothnick został ciężko a MtrGfr Kosta lekko ranny odłamkami. Sześć minut po pierwszym ataku nieprzyjacielski samolot zaatakował ponownie nie czyniąc tym razem żadnych szkód. O godzinie 04:05 okręt zszedł w zanurzenie. W dniu 12 marca Erich Harms nadał do dowództwa meldunek o ranieniu dwóch członków załogi w tym jednego ciężko oraz prośbę o zaaranżowanie o ile jest to możliwe kontaktu z posiadającym, na swoim pokładzie lekarza U-bootem. Wkrótce potem otrzymano z BdU depeszę wyznaczającą U 255 spotkanie z U 608 w kwadracie marynarki AL 0176. Następnego dnia okręt Harmsa przybył na wymienioną w depeszy pozycję, gdzie jednak nie zastał dowodzonego przez OL Wolfganga Reisnera U 608. Tego samego dnia o godzinie 21:30 odebrano depeszę z BdU nakazująca zgrupowaniu Preussen zajęcie nowych pozycji, która w przypadku U 255 miała wypadać na kwadrat marynarki AK 2432. W dniu 19 marca o godzinie 03:55 (kwadrat marynarki AK 3942) okręt Harmsa nawiązał kontakt z nieprzyjacielską grupą poszukiwawczą, którą udało się jednak zgubić dzięki wystrzeleniu pozoratorów Bolde. W dniu 28 marca o godzinie 03:05 przebywający w kwadracie marynarki AK 2283 U 225 rozpoczął rejs powrotny do bazy. Decyzja, którą podjął Erich Harms była spowodowana obawą o stan rannych oraz uszkodzeniem klapy wylotu spalin, która nie domykała się powodując powstawanie silnych przecieków (na głębokości A-30 (50 metrów) do wnętrza okrętu dostawało się około 600 litrów wody) oraz ograniczając w związku z tym faktem głębokość zanurzenia. W dniu 11 kwietnia o godzinie 06:40 w kwadracie marynarki BF 6493 spotkano się z 4 trałowcami typu M oraz przerywaczem zagród minowych Spbr 168 w towarzystwie, których obrano kurs na bazę w St. Nazaire. O 09:35 konwój został zaatakowany przez grupę złożoną od 10 do 15 samolotów Mosquito, które zaatakowały okręty eskorty. Wkrótce potem nad miejsce walki nadleciało 10 samolotów Ju 88, które podjęły walkę z napastnikami. Na skutek tego ataku U 255 nie odniósł żadnych uszkodzeń zawijając jeszcze tego samego dnia o godzinie 11:40 do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (45 dni).

Patrol 9 (06.05.1944 - 08.05.1944)
06.05. U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa wspólnie U 382 i eskortowcami wypłynął o godzinie 20:03 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem odbyć próby morskie po zakończonym remoncie. Następnego dnia o godzinie 07:15 w kwadracie marynarki BF 9134 okręty eskorty zawróciły do bazy. Dwadzieścia minut później Erich Harms rozpoczął trwające do 11:23 próby wytrzymałości i szczelności kadłuba schodząc na głębokość 2A+20 (180 metrów). O godzinie 12:00 U 255 rozpoczął trwający do godziny 22:29 podwodny marsz na głębokość A-50 (30 metrów). W dniu 8 maja o godzinie 02:55 w kwadracie marynarki BF 6738 na przebywającym w wynurzeniu U 255 detektor fal radarowych Naxos uzyskał namiar na pracujący radar. Trzydzieści minut później okręt Harmsa przybył do punktu spotkania z eskortą a pięć minut później w bezpiecznej odległości za rufą eksplodowały trzy bomby głębinowe. O godzinie 04:50 w kwadracie marynarki BF 6732 doszło do spotkania z okrętami eskorty oraz z U 382, w towarzystwie których o godzinie 09:10 wpłynięto do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający 3 dni patrol.

09.05.1944 o godzinie 11:20 U 255 opuścił bunkier w celu przeprowadzania prób aparatury nadawczej, które zakończyły się o 17:00 powrotem do bunkra.

14.05.1944 U 255 został przydzielony do zgrupowania Landwirt, które oczekiwało w gotowości do zaatakowania spodziewanych nieprzyjacielskich sił inwazyjnych.

15.05.1944 U 255 opuścił o godzinie 07:40 bazę w St. Nazaire, by odbyć rejs szkoleniowy, który zakończono o godzinie 11:55 wpłynięciem do bunkra w St. Nazaire.

20.05.1944 U 255 opuścił o godzinie 07:55 bazę w St. Nazaire, by przeprowadzić na pełnym morzu próby zamontowanego na pomoście radaru FuMo 61 Hohentwiel, które zakończono o godzinie 13:50 wpłynięciem do bunkra w St. Nazaire.

Patrol 10 (06.06.1944 - 15.06.1944)
06.06. U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa o godzinie 13:15 odbił od kei w bunkrze w bazie w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem w ramach zgrupowania Landwirt razem z innymi U-bootami utworzyć rozciągniętą od portu Bordeaux do portu w Breście linię patrolową, która miała wykryć a następnie zaatakować nieprzyjacielskie siły inwazyjne. O godzinie 15:03 U 255 wspólnie z U 270, U 260, U 608, U 228, U 281, U 985 opuścił śluzę prowadząca do portu w St. Nazaire eskortowany przez jednostki eskorty, które o godzinie 19:45 po osiągnięciu kwadrat u marynarki BF 6493 zawróciły do bazy. O 22:11 wszystkie okręty zeszły w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz, płynąc na głębokości A-50 (30 metrów). Następnego dnia odebrano pochodzący z FdU skierowany do dowódców wszystkich okrętów zgrupowania Landwirt rozkaz nr 1754/7/873 nakazujący im zajęcie nowych pozycji w kwadracie marynarki BF. W przypadku jednostki Ericha Harmsa pozycja ta przypadała na kwadrat marynarki BF 5458. W dniu 8 czerwca o godzinie 00:00 (kwadrat marynarki BF 6779) na przebywającym na powierzchni okręcie wachtowi zauważyli ogień przeciwlotniczy prowadzony przez przebywający w pobliżu inny okręt. Ponad pięćdziesiąt minut później (kwadrat marynarki BF 6775) U 255 zszedł w zanurzenie rozpoczynając trwający do godziny 24:00 podwodny marsz, płynąc na głębokości 30 metrów. Tego samego dnia odebrano z FdU rozkaz Nr 2027/8/804 nakazujący Erichowi Harmsowi oraz dowódcom U 993, U 981, U 270, U 260, U 608, U 228, U 985, U 262 i U 281 utworzenie w kwadracie marynarki BF 5190 zgrupowania Tiger. Następnego dnia o godzinie 01:55 w kwadracie marynarki BF 5855 przebywający na powierzchni U 255 został zaatakowany od strony lewej burt ogniem z karabinów maszynowych przez nieprzyjacielski samolot, który następnie zrzucił serię bomb głębinowych, które wybuchły za rufą, nie czyniąc jednak żadnych poważnych szkód. Obrona przed napastnikiem prowadzona przez obsady działek 2,0 i 3,7 cm okazała się nieskuteczna, dodatkowo na skutek rykoszetu ranny odłamkiem został jeden z artylerzystów ObGfr Zimmermann. Tego samego dnia na okrętach zgrupowania Landwirt w tym U 255 odebrano pochodzący z FdU rozkaz Nr 0250/9/813 nakazujący im w związku z rozpoczętą aliancką inwazją zajęcie nowych pozycji. W przypadku jednostki Harmsa pozycja ta przypadała na kwadrat marynarki 6477. W dniu 11czerwca odebrano depeszę z BdU skierowaną do dowódców przebywających na wodach Zatoki Biskajskiej U-bootów nakazującą im by ich okręty w ciągu dnia leżały na dnie osłuchując rejon hydrofonami oraz by o określonych godzinach wychodziły na peryskopową w celu obserwacji horyzontu przez peryskop. Tego samego dnia o godzinie 22:15 w kwadracie marynarki BF 6712 okręt Harmsa zszedł w zanurzenie a kilka minut później położył się na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 123 metrów dnie. Dwa dni później 13 czerwca Erich Harms otrzymał z BdU polecenie udania się do bazy w St. Nazaire. W dniu 15 czerwca o godzinie 01:15 U 255 spotkał się w punkcie Pt. 438 z jednostkami eskorty, w towarzystwie których ruszono do bazy. O godzinie 04:19 w kwadracie marynarki BF 6469 zespół okrętów został zaatakowany przez dwusilnikowy samolot. Ponad cztery godziny później o 08:40 wpłynięto do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad tydzień patrol (9 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął około 210 mil morskich na i około 212 mil morskich pod powierzchnią.

W dniu 25 lipca podczas urlopu utonął w Steibruch BtsMt Helmut Klose (ur. 24.08.1922r.), którego ciało zostało pochowane na cmentarzu Pornichet.

W sierpniu 1944 roku U 255 będący w tym momencie pod dowództwem WO Lt. E-G. Brischke na skutek zużycia mechanizmów został wycofany ze służby i skierowany do generalnego remontu w stoczni St. Nazaire. Podczas prac, które trwały do ostatnich miesięcy 1944 roku oprócz wymiany niektórych mechanizmów okrętowych na U 255 zainstalowano także chrapy. W tym samym też miesiącu dotychczasowy dowódca OL Erich Harms zdał obowiązki dowódcy U 255 udając się do Niemiec, gdzie objął dowództwo nad nowobudowanym w stoczni AG Weser Bremen w Bremie okrętem typu XXI U 3023.

W lutym i w marcu 1945 roku przebywający w bunkrze w St. Nazaire U 255 został zaopatrzony w paliwo, które wraz z innym zaopatrzeniem zostało dostarczone z kraju przez U 868 i U 878 (oba typ IXC/40).

W dniu 2 marca 1945 roku obowiązki dowódcy na U 255 objął OL Helmuth Heinrich, były dowódca U 299 (typ VIIC), poza tym na okręcie podczas jego remontu doszło do sporych roszad w załodze.

Patrol 11 (22.04.1045 - 24.04.1945)
22.04. U 255 pod dowództwem Helmutha Heinricha wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem postawić w rejonie Les Sable d'Olone postawić złożone z 10 min TMB pole minowe. Na patrol ten na U 255 zaokrętował się dowódca 7 Flotylli U-bootów z bazą w St. Nazaire KK Adolf Cornelius Piening, który wspomagał Heinricha w obowiązkach dowódcy okrętu W dniu 23 kwietnia po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6825, Helmuth Heinrich wydał rozkaz zanurzenia i położenia okrętu na dnie, co wkrótce potem wykonano. Następnego dnia (kwadrat marynarki BF 6821) U 255 w wyznaczonym mu rejonie postawił wszystkie przewożone na pokładzie miny, kładąc je w dwóch zagrodach, każda po pięć sztuk. W dniu 26 kwietnia U 255 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający pięć dni patrol.

Patrol 12 (28.04.1945 - 03.05.1945)
28.04. U 255 pod dowództwem Helmutha Heinricha wypłynął z bazy w St. Nazaire , by zgodnie z rozkazem udać się do bazy w La Rochelle, by tam zabrać na pokład zaopatrzenie tj. paliwo, smary, olej napędowy, części zamienne, prowiant, które były niezbędne do utrzymania gotowości bojowej przez U 255 i przybyły w dniu 23 kwietnia do bazy w St. Nazaire z dalekiego wschodu U 510. Dwa dni później 30 kwietnia okręt Helmutha Heinricha wpłynął do bazy w La Rochelle cumując przy koji w bunkrze. Wkrótce potem rozpoczęto załadunek około 30 ton zaopatrzenia, który trwał do następnego dnia, kiedy to w całkowitych ciemnościach opuszczono bunkier i bazę w La Rochelle, obierając kurs na St. Nazaire, płynąc przez całą drogę w zanurzeniu na silnikach elektrycznych oraz na silnikach diesla, korzystając z zamontowanych podczas remontu chrap. W dniu 03.05. U 255 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający cztery dni patrol.

Dostarczone w ten sposób zaopatrzenie pozwoliło przygotować U 255 i U 510 do pełnienia służby przez okres najbliższych trzech miesięcy.

Patrol 13 (08.05.1945 - 19.05.1945)
08.05. U 255 pod dowództwem Helmutha Heinricha wypłynął w eskorcie dozorowców z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem spróbować dostać się do jednej z baz w ojczyźnie. Poza tym dowódca U 255 otrzymał następujące polecenia na ten rejs: nie zawijać do portów neutralnej Hiszpanii i Portugali, nie atakować alianckich jednostek, w razie ataku grożącego utratą okrętu wynurzenie i poddanie się nieprzyjacielowi. Tego samego dnia po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6541 okręt został posadzony na dnie, w oczekiwaniu na nadejście ciemności (w trakcie tego oczekiwania nad jego pozycją kilkakrotnie przepływały nieprzyjacielskie jednostki eskortowe). W dniu 9 maja po przekroczeniu linii głębokości 200 metrów, na polecenie Helmutha Heinricha wystrzelono cztery posiadane na pokładzie torpedy LUT. W dniu 14 maja uzyskano połączenie radiowe z położoną na Lands End aliancką radiostacją, która powtórzyła znany załodze rozkaz o kapitulacji, nakazujący dowódcom okrętów podwodnych m.in. płynąc w wynurzeniu, nie podejmować żadnych aktów sabotażu bądź prób zatapiania własnych jednostek oraz wywieszenie czarnej flagi (podejmowanie wcześniej próby uzyskania kontaktu z dowództwem oraz z krajem spełzły na niczym). Tego samego dnia płynący na powierzchni okręt został dostrzeżony przez załogę samolotu Sunderland, która ściągnęła w to miejsce jedną z brytyjskich grup poszukiwawczych, której następnie przekazano pieczę nad znalezioną jednostką. W dniu 17 maja U 255 wpłynął do angielskiej bazy w Loch Alsh, kończąc trwający ponad tydzień patrol (10 dni).

W dniu 17 maja U 255 został przebazowany z bazy w Loch Eriboll do bazy w Loch Alsh, gdzie przybył jeszcze tego samego dnia. Następnego dnia były okręt Reche, Harmsa i Heinricha opuścił Loch Alsh udając się do bazy w Lishally, gdzie przybył w dniu 19 maja. W dniu 1 września U 255 został przebazowany z Lishally do Loch Ryan, przybywając do niej jeszcze tego samego dnia. Dnia 11 grudnia U 255 w ramach rejsu 5A[1] operacji Deadlight wypłynął na holu fregaty HMS Cubitt z bazy w Loch Ryan kierując się na pozycję ZZ. W dniu 13 grudnia były okręt Reche, Harmsa i Heinricha przybył na wyznaczoną pozycję, gdzie o godzinie 10:30 został zatopiony rakietami przez samoloty Beaufighter należące do 254 Sqn RAF. (pozycja 55.50N, 10.05W).

Przypisy:
[1] Okręty wchodzące w skład rejsu 5A - okręt dowódcy niszczyciel HMS Orwell (w zastępstwie za HMS Onslow); grupa pierwsza: niszczyciel eskortowy HMS Mendip mający na holu U 760, fregata HMS Cubitt mająca na holu U 255 i holownik oceaniczny HMS Masterful mający na holu U 293, grupa druga: niszczyciel ORP Błyskawica, niszczyciel eskortowy HMS Southdown mający na holu U 249 i holownik oceaniczny HMS Prosperous mający na holu U 1002. U-booty pierwszej grupy miały posłużyć za cele dla samolotów (pozycja ZZ), natomiast drugiej grupy za cel okrętowi podwodnemu HMS Tantivy (pozycja YY).

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 ? 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3


Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1