1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U-238 Typ VIIC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 2 • Strona 1 z 1

U-238 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 01.06.09, 06:50

U 238 Typ VIIC Wersja 2.0

Stocznia: F.Krupp Germaniawerft AG, Kiel-Gaarden
Numer zamówienia: 668
Zamówienie: 20.01.1941
Położenie stępki: 21.04.1942
Wodowanie: 07.01.1943
Wcielenie do służby: 20.02.1943
Numer pocztowy: M 50 141

Przebieg służby:
20.02.1943 - 31.07.1943 - 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.08.1943 - 09.02.1944 - 1 Flotylla U-bootów, Brest (okręt bojowy)
09.02.1943 - Zatopiony na południowy - zachód od wybrzeży Irlandii (pozycja 49.45N, 16.07W) bombami głębinowymi brytyjskich eskortowców HMS Kite, HMS Magpie i HMS Starling.

Dowódcy:
20.02.1943 - 09.02.1944 - OL ~ KL Horst Hepp

Liczba patroli: 3

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 4 (23.048 ton)/1 (7.176 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

12.08.1943 U 238 pod dowództwem Horsta Heppa wspólnie z U 274, U 422 oraz U 275 o godzinie 08:00 wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z poleceniem udać się do bazy w Bergen. Jeszcze tego samego dnia po wejściu na Rutę 15 do zespołu czterech okrętów podwodnych dołączył frachtowiec Grete. Dwa dni później 14 sierpnia o 09:00 zwinięto do bazy w Kristiansand, którą po uprzednim uzupełnieniu zapasów paliwa opuszczono jeszcze tego samego dnia o godzinie 11:00 wraz z U 275 oraz pełniącymi funkcję eskorty trałowcami M 421 i M 411. O godzinie 21:35 po osiągnięciu kwadratu marynarki AN 3164 do bazy w zawrócił trałowiec M 421 a pozostałe jednostki skierowały się na Stavanger, gdzie przybyły prawie dwie godziny później o 23:30. Następnego dnia o 05:30 w towarzystwie U 275 oraz trałowca M 411 opuszczono Stavanger kierując się na Bergen, gdzie przybyto jeszcze tego samego dnia o 13:30.

W trakcie pobytu w tamtejszej bazie U 238 na wodach Herdlafjordu odbywał intensywne szkolenie i ćwiczenia w alarmowym zanurzaniu.

24.08.1943 U 238 pod dowództwem Horsta Heppa wspólnie z U 274, U 275 i U 962 o godzinie 10:00 wypłynął z bazy w Bergen, by zgodnie z poleceniem skierować się do bazy w Trondheim. Tego samego dnia o godzinie 20:40 wszystkie cztery okręty wraz z trawlerem z.o.p. UJ 1701 zawinęły do Flor? na nocleg. Następnego dnia o 06:00 opuszczono ten port kierując się na Trondheim. Tego samego dnia o 15:30 od zespołu okrętów odłączył się UJ 1701 a prawie godzinę później o 16:20 przybył trałowiec M 36 który aż do przybycia do Trondheim, które miało miejsce następnego dnia o godzinie 07:00 pełnił funkcję eskorty.

Podczas pobytu w Trondheim na U 238 zamontowano odbiornik Wanze 1 poza tym uzupełniono prowiant tak, że miał on starczyć na 12 tygodni patrolu, doładowano amunicję kal. 2.0 cm zwiększając jej zapas do 15.000 pocisków.

Patrol 1 (05.09.1941 - 08.10.1943)
05.09. U 238 pod dowództwem Horsta Heppa o godzinie 09:00 wypłynął z bazy w Trondheim, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W trakcie marszu przez rejon położony pomiędzy Islandią a wyspami Owczymi jednostka Heppa płynęła cały czas w zanurzeniu wychodząc na powierzchnię tylko w celu naładowania akumulatorów i przewentylowania wnętrza (miało to miejsce tuż po zachodzie słońca i trwało aż do końca pierwszej połowy nocy). W dniu 15 września o godzinie 18:47 odebrano z BdU depeszę nakazującą dowódcy U 238 oraz dowódcom U 275, U 422, U 341, U 260, U 386, U 338, U 731, U 305, U 270, U 645, U 402, U 584, U 229, U 666, U 641, U 952, U 378, U 758, U 377 i U 603 utworzenie do 20 września zgrupowania Leuthen, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 3441 do AL 4792. Głównym celem tego zgrupowania miały być konwoje idące tylko i wyłącznie w kierunku zachodnim. Cztery dni później 19 września o 07:40 okręt Heppa zajął pozycję w zgrupowaniu (kwadrat marynarki AK 3853). Tego samego dnia o 23:45 (kwadrat marynarki AK 3761) odebrano pochodzący z U 402 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AK 0345 z wrogim konwojem (prawdopodobnie ONS-18), w stronę którego się natychmiast skierowano. W dniu 20 września o godzinie 04:25 (kwadrat marynarki AK 0346) wachtowi zameldowali o kontakcie z wrogim konwojem, którym okazał się być konwój ON-202. Wkrótce potem Horst Hepp nakazał utrzymać dystans dzielący go od nieprzyjaciela w celu jego śledzenia i nadawania cyklicznie informacji z jego pozycją dla innych okrętów zgrupowania Leuthen. O 06:05 jedna z jednostek eskorty konwoju, którą była korweta HMS Polyanthus (zidentyfikowana jako niszczyciel) oświetliła U 238 flarą ale mimo to udało się ją wymanewrować płynąc na powierzchni. O 08:45 Horst Hepp nakazał zejść w zanurzenie z zamiarem zaatakowania konwoju. Półgodziny później płynący małą naprzód U 238 minął niewykryty linię eskorty a o 09:32 wystrzelił w kierunku trzech celów po jednej torpedzie, które trafiły dwie jednostki:
- uszkodziły jedną torpedą należący do amerykańskiego armatora Luckenbach Steamship Co z Nowego Jorku frachtowiec Frederick Douglass (7.176 ton), który jeszcze tego samego dnia został o godzinie 21:45 dobity przez U 645 (typ VIIC) [1],
- zatopiły należący do amerykańskiego armatora Seas Shipping Co Inc z Nowego Jorku frachtowiec Theodore Dwight Weld (7.176 ton).
O 10:24 w związku z pobliskimi eksplozjami bomb głębinowych Horst Hepp nakazał zejść na głębokość 2A (160 metrów) i przeszukać hydrofonami okolicę, co jednak nie przyniosło żadnego rezultatu w postaci kontaktu. Wkrótce po wynurzeniu, które miało miejsce o 14:45 obsada wachty na pomoście zameldowała o dostrzeżeniu przebywającego w pobliżu parowca na co Horst Hepp zareagował wydaniem rozkazu ponownego zanurzenia okrętu i przygotowania się do wykonania ataku, co zostało jednak udaremnione przez zabrudzenie głowic obu peryskopów najprawdopodobniej ropą. O godzinie 18:00 okręt ponownie znalazł się na powierzchni rozpoczynając poszukiwanie konwoju a wyznaczeni przez dowódcę członkowie załogi przystąpili do czyszczenia głowic obu peryskopów. Poza tym w ciągu dnia o czym dowódca U 238 nie wiedział poszukiwany przez niego konwój ON-202 na polecenie brytyjskiej admiralicji połączył się z innym idącym w tym samym kierunku konwojem ONS-18. W dniu 22 września poszukujący nieprzyjaciela w gęstej mgle ograniczającej widoczność do 100 metrów okręt Heppa został o godzinie 02:40 (kwadrat marynarki AK 4672) ostrzelany przez niezidentyfikowaną jednostkę i zmuszony do ucieczki na powierzchni z prędkością całą naprzód (według relacji obsady pomostu wystrzelone pociski jak na takie warunki były dość dobrze zgrupowane). O 22:05 (kwadrat marynarki AK 7115) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu dwóch nieprzyjacielskich samolotów: jednego czteromotorowego i jednego dwupłatowego osłaniających z powietrza najprawdopodobniej konwój. Półgodziny później nawiązano na kursie 0 kontakt z konwojem ONS-18/ON-202 o którym zameldowano dowództwu. Pięć minut później odparto atak prawdopodobnie dwu wcześniej zauważonych samolotów. Jednak mimo tej przeciwności Horst Hepp kontynuował pościg za konwojem i o godzinie 04:14 dnia 23 września (kwadrat marynarki AJ 9522) w kierunku nakładających się na siebie celów wystrzelił salwę trzech torped, które trafiły i zatopiły:
- należący do brytyjskiego armatora Hain SS Co z Londynu frachtowiec Fort Jemseg (7.134 ton),
- należący do norweskiego armatora Sigurd Herolfson & Co A/S z Oslo frachtowiec Oregon Express (3.642 ton),
- należący do norweskiego armatora O.A.T. Skjelbred (Kr. Knudsen) z Kristiansand frachtowiec Skjelbred (5.096 ton).
W wykonanym o godzinie 04:37 drugim ataku w kierunku dwóch kolejnych statków wystrzelono torpedy FAT i T-III, które według relacji dowódcy miały trafić w jeden z celów o tonażu ocenianym na ca. 4.000 ton. Sukces ten nie znalazł jednak potwierdzenia po stronie alianckiej a zauważone trafienia mogły pochodzić od eksplozji torped wystrzelonych przez U 952, które trafiły i zatopiły frachtowiec Steel Voyager (6.198 ton). O 05:22 podążający za konwojem U 238 został zmuszony do alarmowego zanurzenia a następnie zaatakowany przez jeden z eskortowców zidentyfikowany jako korweta. Prawie sześć godzin później o 11:30 okręt znalazł się powrotem na powierzchni odbierając nadaną o 10:12 przez BdU depeszę nakazującą okrętom zgrupowania Leuthen zakończyć operację konwojową i skierować się w kierunku wschodnim. W dniu 24 września o 14:57 odebrano z BdU skierowane do Horsta Heppa polecenie nakazujące mu odłączenie się od zgrupowania Leuthen i rozpoczęcie pełnienia funkcji meteo. Dwa dni później 26 września o godzinie 03:23 (kwadrat marynarki BE 2223) nadano pierwszy meldunek pogodowy. W dniu 29 września o godzinie 00:18 U 238 rozpoczął rejs powrotny do bazy, w trakcie którego dnia 4 października o godzinie 04:00 cofnięto wskazówki na wszystkich zegarach znajdujących się na okręcie. Cztery dni później o 07:25 w punkcie Pt.346 spotkano się z eskortą w towarzystwie której o godzinie 12:00 wpłynięto do Brestu, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (34 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 3.996 mil morskich na i 793 mile morskie pod powierzchnią.

Patrol 2 (11.11.1943 - 12.12.1943)
11.11. U 238 pod dowództwem Horsta Heppa wspólnie z U 86 o godzinie 14:00 wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Północnego Atlantyku /rejon położony na południowy - zachód od wybrzeży Irlandii i na zachód od wybrzeży Płw. Iberyjskiego). Tego samego dnia o godzinie 17:35 nastąpiło spotkanie obu okrętów z jednostkami eskorty, które towarzyszyły im do godziny 06:32 dnia 12 listopada, kiedy to po pomyślnym przeprowadzeniu próbnego zanurzania które miało miejsce w kwadracie marynarki BF 5568 zawróciły do bazy. W dniu 17 listopada Horst Hepp odebrał z dowództwa polecenie dołączenia do zgrupowania Schill II, które miało operować przeciwko konwojowi MKS.30/SL.139. W dniu 19 listopada U 238 osiągnął kwadrat marynarki BE 8814 zajmując pozycję w zgrupowaniu. O 18:34 (kwadrat marynarki BE 8577) uzyskano namiar na konwój od samolotu dalekiego zasięgu. Ponad cztery godziny później o 22:40 (kwadrat marynarki BE 8733) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu cienia zidentyfikowanego jako niszczyciel, którego udało się wymanewrować. Piętnaście minut później okręt został oświetlony flarą przez wchodzący w skład eskorty konwoju MKS.30/SL.139 eskortowiec zidentyfikowany jako fregata, który dodatkowo rozpoczął ostrzał. O 23:05 na polecenie Heppa na uciekającym na powierzchni U 238 wypuszczono w powietrze pozoratory radarowe Aphrodite, które spełniły swą funkcję ściągając na siebie uwagę nieprzyjacielskiej jednostki. Dziesięć minut później o 23:15 (kwadrat marynarki BE 8737) w kierunku fregaty wystrzelono torpedę akustyczną T-V, po czym wykonano manewr alarmowego zanurzenia. Po 9 minutach i 25 sekundach od wystrzelenia usłyszano odgłos eksplozji a następnie trzaski, co Horst Hepp uznał za trafienie i zatopienie wrogiej jednostki. O godzinie 23:50 okręty eskorty rozpoczęły polowanie na U 238, które z przerwami pomiędzy kolejnymi atakami trwało aż do godziny 10:00 dnia następnego. Tego samego dnia o 22:10 (kwadrat marynarki BE 8199) poszukująca konwoju jednostka Heppa nawiązała kontakt z grupą nieprzyjacielskich niszczycieli, która oświetlała pobliski akwen przy pomocy flar. Tuż po północy 21 listopada (kwadrat marynarki BE 8194) wachtowi na pomoście U 238 zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 165 stopni smugi reflektora, na co dowódca zareagował wydaniem rozkazu wypuszczenia w powietrze pozoratora radarowego Aphrodite. Dwadzieścia minut później dostrzeżono wrogi samolot przeszukujący rejon kontaktu przy pomocy reflektora. O godzinie 00:40 (kwadrat marynarki BE 8194) wypuszczono w powietrze kolejne trzy pozoratory radarowe, które ściągnęły na siebie uwagę załogi samolotu oraz wezwanego przez nią na miejsce kontaktu niszczyciela. Ponad cztery godziny później o 04:56 okręt zajął nową pozycję w zgrupowaniu. W dniu 22 listopada o 16:51 okręty zgrupowania Schill odebrały z BdU polecenie zakończenia operacji, poza tym dowódcy U 424, U 843, U 618, U 515, U 358, U 542, U 586, U 262, U 764, U 86, U 238, U 648, U 228, U 969, U 538 i U 391 otrzymali rozkaz utworzenia do nocy z 23 na 24 listopada nowego zgrupowania o nazwie Weddigen, którego linia patrolowa miała się rozciągać od kwadratu marynarki BE 7869 do BE 8768. Głównym celem grupy Weddigen miał być oczekiwany konwój KMS.30/OS.59. Alianci wiedząc o tym zgrupowaniu oraz o jego pozycji z przechwyconych i odszyfrowanych meldunków Enigmy skierowali w ten rejon złożoną z sześciu fregat (ex-amerykańskie niszczyciele eskortowe) brytyjską 4 Grupę Wsparcia, która miała za zadanie utrzymać wszystkie U-booty pod wodą podczas płynięcia konwoju przez ten obszar. Jeszcze tego samego dnia o 19:10 (kwadrat marynarki BE 8448) doszło do spotkania z U 586 na którego pokład przekazano odbiornik Borkum. Następnego dnia o godzinie 14:00 osiągnięto kwadrat marynarki BE 8748 zajmując pozycję w zgrupowaniu. W dniu 24 listopada okręty zgrupowania Weddigen odebrały o godzinie 20:06 z dowództwa depeszę nakazującą im utworzenie do godzin wieczornych 27 listopada nowej linii patrolowej rozciągającej się od kwadratu marynarki CF 8350 do CF 6850. Poza tym dowódcy wszystkich jednostek zostali zobowiązani do przestrzegania ścisłej ciszy radiowej, którą mogli przerwać tylko i wyłącznie żeby nadać ważny taktyczny meldunek. Nowym celem zgrupowania miał być konwój MKS.31/SL.140 meldowany przez zwiad lotniczy. Trzy dni później 27 listopada (kwadrat marynarki CF 6544) o godzinie 21:50 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu nieprzyjacielskiego samolotu wyposażonego w reflektor na co Horst Hepp zareagował wydaniem rozkazu wypuszczenia w powietrze pozoratora radarowego Aphrodite. Wkrótce potem zaobserwowano, że wroga maszyna zeszła bardzo nisko po czym zniknęła a na powierzchni oceanu pojawiła się łuna w stronę której się następnie skierowano. Po przybyciu na miejsce zaobserwowano płonącą benzynę lotniczą oraz szczątki samolotu, którym był ciężko uszkodzony przez U 764 brytyjski Wellington HF153 należący do 172 Sqn RAF, osłaniający z powietrza konwój MKS.31/SL.140. Przeszukując miejsce katastrofy o godzinie 22:12 wyłowiono z wody dwóch członków załogi brytyjskiej maszyny ? Nicolasa J. Martina i Thomasa Semple. Podczas przesłuchania prowadzonego na polecenie dowódcy radiotelegrafista Semple zeznał, że okręty podwodne wykrywa się poprzez pasywne namierzanie, co stało się przyczynkiem do późniejszego wydania rozkazu o zaprzestaniu używania detektora fal radarowych Naxos, który jakoby sam miał emitować fale wykrywane przez aliantów. O wyłowieniu dwóch członków załogi Wellingtona zameldowano dowództwu przesyłając także raport z ich przesłuchania oraz prosząc o instrukcje na temat dalszego z nimi postępowania. W dniu 28 listopada o godzinie 04:51 (kwadrat marynarki CF 6222) na kursie 98 stopni dostrzeżono rozbłyski ognia przeciwlotniczego, który według dowódcy mógł być prowadzony przez przebywający w pobliżu U 262 (w rzeczywistości efekty te pochodziły od eksplozji bardzo jasnych pocisków oświetlających). O 08:18 (kwadrat marynarki CF 3891) uzyskano na kursie 340 stopni namiar na nieprzyjacielską jednostkę, która wkrótce potem zmaterializowała się pod postacią niszczyciela. Dwanaście minut później na polecenie Heppa wykonano zanurzenie na peryskopową z zamiarem wykonania ataku ale zanim zdołano to zrobić cel zniknął z zasięgu wzroku. O godzinie 10:20 (kwadrat marynarki CF 3883) uzyskano kontakt z nieprzyjacielską korwetą, którą okazała się HMS Dahlia należąca do eskorty konwoju MKS.31/SL.140, w stronę której dwadzieścia dwie minuty później wystrzelono torpedę akustyczną T-V, która jednak chybiła celu. Tego samego dnia o 17:53 odebrano z BdU depeszę nakazującą zgrupowaniu Weddigen zakończenie operacji i przemieszczenie się w kierunku północno - zachodnim. Następnego dnia o 21:20 odebrano z dowództwa depeszę nakazującą U 764 spotkanie się w dniu 30 listopada godzinę po wschodzie słońca w kwadracie marynarki CF 3711 z U 238 w celu podjęcia z jego pokładu brytyjskich jeńców. Wiadomość ta została przechwycona przez aliantów, którzy skierowali w ten rejon grupę lotniskowca eskortowego USS Bogue, która miała za zadanie przechwycić oba okręty podczas spotkania i jeśli to będzie możliwe spróbować odbić obu jeńców. W dniu 30 listopada U 238 z zgodnie z instrukcjami dowództwa krążył w rejonie spotkania w oczekiwaniu na przybycie U 764, który się nie pojawił o wyznaczonej porze (przyczyną tego było polowanie jakie na ten okręt urządziły jednostki wchodzące w skład grupy USS Bogue). Tego samego dnia o godzinie 18:20 wachtowi na pomoście U 238 zameldowali o dostrzeżeniu nieprzyjacielskiego samolotu bazującego na lotniskowcu. Zaobserwowaną maszyną był bombowiec TBF-1 Avenger stacjonujący na pokładzie USS Bogue, który zataczał kręgi trzymając się cały czas poza zasięgiem działek przeciwlotniczych jednostki Heppa w oczekiwaniu na przybycie posiłków. Siedemnaście minut później o 18:37 do samotnego samolotu dołączył kolejny bombowiec TBF-1 Avenger oraz myśliwiec F4F Wildcat, które wkrótce potem przystąpiły do podzielonego na etapy ataku. Jako pierwszy zaatakował myśliwiec, który ogniem karabinów maszynowych ostrzelał pomost U 238 a wkrótce potem jeden z bombowców zidentyfikowany jako typ Skua, zrzucił serię trzech bomb głębinowych które wpadły do wody po stronie lewej burty w części rufowej w okrętu. Na skutek tego ataku zginęło dwóch członków załogi: MtrObGfr Jakob Phillip i MaschGfr Fritz Otte a pięciu zostało rannych: ObStrm Wischnewski (rany na całym ciele od pocisków i odłamków), BtsMt Roth, MtrGfr Schoon, MaschGfr Popp oraz dowódca (ranni od odłamków eksplodujących bomb). Trzy minuty później na polecenie dowódcy wykonano alarmowe zanurzenie na głębokość A+20 w trakcie którego w pobliżu okrętu eksplodowała jedna bomba głębinowa. O godzinie 00:15 dnia 1 grudnia (kwadrat marynarki CF 2629) U 238 znalazł się powrotem na powierzchni a załoga przystąpiła do usuwania uszkodzeń. Dwie i pół godziny później na polecenie Heppa rozpoczęto marsz powrotny w trakcie którego wykryto wyciek paliwa, pochodzący z przestrzelonego zbiornika nr 2 znajdującego się na lewej burcie. O 03:57 wykonano manewr zanurzenia rozpoczynając podwodny marsz trwający do godziny 23:45 w trakcie którego o godzinie 11:35 okręt został wykryty i zaatakowany bombami głębinowymi przez dwie jednostki. W dniu 10 grudnia o godzinie 20:10 (kwadrat marynarki BD 5726) na płynącym na powierzchni okręcie Heppa zauważono peryskop oraz trzy ślady torowe torped znikające za rufą. Zarządzone wkrótce potem przez dowódcę zanurzenie w celu uzyskania namiaru na wrogą jednostkę nie przyniosło żadnego rezultatu w postaci kontaktu. Dwa dni później 12 grudnia o godzinie 07:33 (kwadrat marynarki BF 5116) U 238 spotkał się z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 10:00 wpłynął do bazy w Breście, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (31 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 2.276 mil morskich na i 782 mile morskie pod powierzchnią

Patrol 3 (27.01.1944 - 09.02.1944)
27.01. U 238 pod dowództwem Horsta Heppa o godzinie 17:00 wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 3 lutego U 238 został przydzielony do podgrupy Igel 2 w ramach, której operował następnie przeciwko konwojom ONS-29 i ON-223. W dniu 6 lutego na polecenie dowództwa obie podgrupy Igel skierowały się do ataku na wykryty przez samolot zwiadu Ju 290 konwój MKS.38/SL/147. Następnego dnia (kwadrat marynarki BE 23) Horst Hepp zameldował o godzinie 04:09 dowództwu o skutecznym odparciu ataku wrogiego samolotu. W dniu 9 lutego o godzinie 08:39 przebywający w pobliżu poszukiwanego konwoju U 238 w swoim jak się później okazało ostatnim meldunku zgłosił dowództwu kontakt w kwadracie marynarki BE 2287 z nieprzyjacielskim lotniskowcem. Meldunek ten został namierzony przez okręty 2 Grupy Wsparcia dowodzonej przez Johna Walkera, który do ataku na namierzonego U-boota skierował dwa eskortowce HMS Kite i HMS Magpie. Horst Hepp widząc zbliżającego się nieprzyjaciela wydał rozkaz zanurzenia, po czym zaatakował jeden z eskortowców torpedą akustyczną T-V, która jednak chybiła cel, którym był HMS Kite. Wkrótce potem obie brytyjskie jednostki do których dołączył także flagowy okręt Walkera eskortowiec HMS Starling przystąpiły do ataków z wykorzystaniem bomb głębinowych, które trwały przez całe popołudnie. W trakcie podejmowanych przez Horsta Heppa kolejnych prób wymknięcia się przeciwnikowi ponownie zaatakowano jednego z prześladowców torpedą akustyczną, która po raz drugi chybiła celu, którym ponownie okazał się HMS Kite. Zniecierpliwiony kolejnymi nieudanymi atakami John Walker nakazał dowódcy HMS Magpie zaatakowanie U 238 pociskami jeża. Atak ten okazał się skuteczny bowiem po jednym z nich operatorzy hydrofonów usłyszeli odgłosy dwóch podwodnych eksplozji. Dla pewności okręt dowódcy zespołu przepłynął raz jeszcze nad miejscem ostatniego kontaktu zrzucając dodatkowo 10 bomb głębinowych, po których eksplozjach na powierzchnię wypłynęła plama ropy i różnego rodzaju szczątki. Na skutek tych ataków U 238 wraz z całą załogą poszedł na dno w kwadracie marynarki BE 2663. Podczas całego polowania na okręt Heppa brytyjskie jednostki zrzuciły łącznie 260 bomb głębinowych i wystrzeliły osiem salw jeża.

Przypisy:
[1] Statkiem tym dowodził czarnoskóry kapitan Adrian Richardson.

Członkowie załogi U 238 polegli w dniu 09.02.1944 (w kolejności alfabetycznej):
Behnke Kurt MaschOGfr.A 03.10.1923
Behrens Herbert OMasch.A 26.09.1913
Brandt Benno MaschOGfr 02.02.1925
Brömel Fritz OMaschMt 06.07.1920
Büschel Herbert MtrOGfr.A 29.10.1923
Cramer Heinz MechOGfr 02.09.1924
Derno Gerhard OMaschMt 24.11.1919
Dor Heinz MaschOGfr 29.04.1922
Dreuw Paul MaschGfr 07.02.1923
Felde Max-Reinhard Lt.z.S 18.08.1922
Fischer Kurt MaschOGfr 07.01.1923
Gross Erich SanOMt 29.11.1919
Gusew Rudolf MaschOGfr 05.06.1922
Hack Rolf MtrOGfr 04.06.1923
Hähnel Heinz MtrOGfr 29.04.1923
Hartje Rene Mtr 13.12.1923
Hepp Horst KpLt.01.11.43 10.10.1917
Herm Karl Lt.z.S 23.08.1921
Herrmann Kurt MtrOGfr 10.07.1923
Holtz Johannes MechGfr 31.01.1924
Klotz Willi MtrGfr 11.06.1924
Kols Helmut MaschOGfr 02.09.1924
Kopplin Albert MtrOGfr 10.12.1922
Kramer Helmut FkMt 19.05.1922
Kriegel Herbert BtsMt 11.03.1921
Lüllmann Bernhard MaschOGfr 03.02.1924
Mages Hermann MechOGfr 19.06.1924
Meyer Ernst OLt.ing 27.09.1920
Meyer Johannes MaschHGfr 30.06.1921
Mitrenga Ernst MaschOGfr 15.02.1924
Peters Joachim FkOGfr 19.05.1923
Pfretzschner Johannes OMasch 28.09.1916
Popp Leonhard MaschOGfr 16.03.1923
Puppe Herbert MtrGfr 24.05.1924
Querling Hans MaschMt 14.03.1923
Reichenberger Josef FkOGfr 22.03.1922
Röling Günter MaschMt 03.07.1921
Roth Willi BtsMt 17.04.1921
Salau Günter MaschOGfr 31.03.1924
Sasse Alex MtrOGfr 26.05.1922
Schiesser Wilhelm MaschOGfr 08.05.1924
Schmolke Kurt MaschMt 06.10.1921
Schön Otto MtrGfr 04.04.1924
Schoon Gerhard MtrOGfr 13.01.1922
Schröder Kurt FkOGfr 11.10.1923
Schubert Kurt MechMt 21.08.1920
Symmannek Wilhelm BtsMt 20.02.1919
Weber Werner MtrOGfr 14.04.1923
Wehling Wilhelm MtrOGfr 30.12.1923
Wischnewski Willi OStrm 25.01.1914

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939-1945, KTB U 223-U 300, tom 6,
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Nie masz wystarczających uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego postu.
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Re: U-238 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 15.10.10, 11:21

Witam
Zapraszam do lektury poprawionej i rozszerzonej historii operacyjnej U 238.
Pzdr. Brodoła
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów


Posty: 2 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości

cron