U-228 Typ VIIC

Stocznia: F.Krupp Germaniawerft AG, Kiel-Gaarden
Numer zamówienia: 658
Zamówienie: 07.12.1940
Położenie stępki: 18.10.1941
Wodowanie: 30.07.1942
Wcielenie do służby: 12.09.1942
Numer pocztowy: M 49 245

Przebieg służby:
12.09.1942 - 28.02.1943 - 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.03.1942 - 05.10.1944 - 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
05.10.1944 - Wycofany ze służby i skreślony z listy floty w bazie w Bergen.

Dowódcy:
12.09.1942 - ?.08.1944 - OL ~ KL Erwin Christophersen
?.08.1944 - 05.10.1944 - KL Herbert Engel

Liczba patroli: 6

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Patrol 1 (06.02.1943 - 29.03.1943)
06.02. U 228 pod dowództwem Erwina Christophersena wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W okresie od 26 lutego do 6 marca Erwin Christophersen operował w ramach grupy Burggraf na północ od Azorów przeciwko nieprzyjacielskim konwojom. Następnie od 6 do 11 marca U 228 prowadził działania w ramach zgrupowania Westmark przeciwko konwojowi SC-121. W dniu 7 marca okręt Christophersena odebrał meldunki U 566 i U 230 (oba typ VIIC) o kontakcie z konwojem. Kierując się na podaną w nich pozycję U 228 nawiązał w dniu 9 marca kontakt z SC-121, ale ze względu na fatalne warunki pogodowe nie mógł go zaatakować. Następnego dnia okręt Christophersena odebrał meldunek U 336 (typ VIIC) o kontakcie z konwojem HX-228. Kierując się na podaną w nim pozycję U 228 w dniu 11 marca nawiązał z nim kontakt i w przeprowadzonym o godzinie 10:52 w kwadracie marynarki BD 2142 ataku jego dowódca zgłosił niepotwierdzone uszkodzenie frachtowca o tonażu ca. 6000 ton. W dniu 16 marca płynący na miejsce spotkania z podwodnym tankowcem U 463 (typ XIV) okręt Christophersena odebrał meldunek U 653 (typ VIIC) o kontakcie z konwojem HX-229. Następnego dnia kierujący się na podaną w meldunku pozycję U 228 wszedł w kontakt z HX-229 i w przeprowadzonym o godzinie 10:58 w kwadracie marynarki BD 2142 ataku jego dowódca zgłosił prawdopodobne uszkodzenie frachtowca o tonażu ca. 6000 ton oraz zameldował o nieudanym ataku na niszczyciela eskorty, którym okazał się być HMS Volunteer. Wkrótce po tym ataku niedoszła ofiara wraz z innym niszczycielem HMS Beverly odnalazła i zaatakowała bombami głębinowymi okręt Christophersena powodując jego uszkodzenie. Po wymknięciu się prześladowcom U 228 udał się na miejsce spotkania z U 463 z którego w dniu 19 marca pobrał paliwo i prowiant. Po uzupełnieniu zapasów Erwin Christophersen obrał kurs na bazę w St. Nazaire, gdzie przybył w dniu 29 marca, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (52 dni).

Patrol 2 (04.05.1943 - 19.07.1943)
04.05. U 228 pod dowództwem Erwina Christophersena wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 7 maja płynący przez wody zatoki Biskajskiej okręt Christophersena został około godziny 10:50 wykryty w kwadracie marynarki BF 7245 przez brytyjski samolot Halifax należący do 58 Sqn RAF. Dowódca U 228 widząc nadlatującego przeciwnika (zidentyfikowanego jako maszyna typu Lancaster) wydał rozkaz obsadzenia działek przeciwlotniczych i otworzenia ognia w jego kierunku. Pomimo ostrzału brytyjska maszyna pilotowana przez N. F. Robertsona wykonała atak zrzucając sześć bomb głębinowych, które wybuchły w odległości 25 metrów od rufy. Na skutek tego ataku okręt nie odniósł poważniejszych uszkodzeń natomiast rannych zostało dwóch członków załogi II WO Heinz Frömmer i marynarz. Nie chcąc ryzykować dalszych ataków wkrótce potem Erwin Christophersen wydał rozkaz alarmowego zanurzenia nie wiedząc, że brytyjska maszyna z tego ataku nie wyszła cało i wkrótce zmuszona była wodować. Ponieważ ranni nie wymagali natychmiastowej hospitalizacji dowódca U 228 kontynuował patrol. Od 18 maja okręt Christophersena operował w środkowej części Północnego Atlantyku w ramach zgrupowania Oder przeciwko meldowanym przez B-Dienst konwojom HX-238 i SC-138. W nocy 19 maja U 304 (Typ VIIC) zameldował o kontakcie z HX-238 ale tylko dwóm okrętom zgrupowania Oder udało się nawiązać z nim kontakt. W dniu 20 bądź 21 maja okręt Christophersena został przydzielony do zgrupowania Mosel w ramach, którego operował 400 mil na południe od Cape Farewell przeciwko konwojowi HX-239. W południe 22 maja jeden z okrętów tej grupy U 305 (typ VIIC) zameldował o kontakcie z konwojem, którym okazał się być konwój ON-184 osłaniany przez 6 Grupę Wsparcia z lotniskowcem USS Bogue. Tego samego dnia U 218 (typ VIID) zameldował dowództwu o kontakcie akustycznym z kolejnym konwojem, którym okazał się być oczekiwany HX-239. W związku z meldunkami o kontakcie z dwoma konwojami w tym samym rejonie BdU zadecydowało, że konwój ON-184 zaatakuje południowa część grupy Mosel a HX-239 północna część wsparta okrętami zgrupowania Donau. W dniu 24 maja operacja przeciwko HX-239 i ON184 została zakończona a okręty zgrupowania Mosel otrzymały polecenie udania się do rejonu położonego na północ północny - zachód od Azorów. Od 1 do 16 czerwca U228 operował w ramach zgrupowania Trutz przeciwko konwojowi GUS-7A. Alianci wiedząc o tym zgrupowaniu z przechwyconych i odszyfrowanych depesz Enigmy zmieni trasę konwoju tak, że ten opłynął je od południa nie zauważony oraz skierowali w ten rejon grupę lotniskowca eskortowego USS Bogue. W dniu 4 czerwca okręt Christophersena odczuł zmianę alianckiego dowództwa bowiem został zmuszony do alarmowego zanurzenia w kwadracie marynarki DF 18 przed samolotami pochodzącymi z USS Bogue. Pomiędzy 7 a 13 czerwca okręty grupy Trutz w tym U 228 spotkały się z tankowcem U 488 (typ XIV), z którego pobrały paliwo i prowiant. W trakcie trwania tej operacji od południa grupę Trutz minął kolejny konwój UGS-9. W okresie od 16 czerwca do 2 lipca okręt Christphersena prowadził działania w ramach podgrupy Trutz 1 przeciwko konwojom GUS-8, UGS-10, GUS-8A które podobnie jak konwój GUS-7a opłynęły zgrupowanie w bezpiecznej odległości. Następnie w okresie od 2 do 15 lipca U 228 operował w ramach jednej z trzech podgrup o nazwie Geier oznaczonej numerem 1. Podgrupy te zgodnie z poleceniem dowództwa przemieszczały się kierunku wybrzeży Portugalii. W dniu 8 lipca okręt Christophersena został o godzinie 19:40 wykryty i bezskutecznie zaatakowany ogniem z działek pokładowych przez brytyjski samolot Catalina G należący do 210 Sqn RAF. U 228 nie pozostał dłużny napastnikowi i do momentu wydania przez Erwina Christophersena rozkazu alarmowego zanurzenia jego artylerzyści ostrzeliwali go z działek przeciwlotniczych (obsada działek była tak przekonana o skuteczności swojego ostrzału, że dowódca zapisał w KTB zestrzelenie Cataliny co okazało się jednak nieprawdą). Przez kolejne dni pobytu u wybrzeży Portugali dowódca U 228 meldował dowództwu o licznych patrolach lotniczych, które zmuszają go do ciągłego zanurzania i przebywania od wodą. W dniu 19.07. U 228 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający jedenaście tygodni patrol (77 dni).

18.09.1943 U 228 pod dowództwem Erwina Christophersena wypłynął z bazy w Lorient, by następnego dnia przybyć do bazy w Breście.

Patrol 3 (27.09.1943 - 20.12.1943)
27.09. U 228 pod dowództwem Erwina Christophersena wypłynął z bazy w Breście, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Północnego Atlantyku. Od 3 listopada Erwin Christophersen operował w ramach zgrupowania Schill na zachód od wybrzeży Hiszpanii i Portugalii przeciwko meldowanemu w dniach 3, 4, 5 i 7 listopada przez samoloty Fw 200 Condor konwojowi MKS-29A. W dniu 9 listopada dowódca U 228 zgłosił niepotwierdzone zatopienie o godzinie 11:09 w kwadracie marynarki CF 2685 marudera z ściganego konwoju frachtowca o tonażu ca. 5.000 ton. Od 19 listopada jednostka Christophersena prowadziła działania na wodach w rejonie Lizbony w ramach grupy Schill 1 przeciwko meldowanemu przez agentów konwojowi MKS.30/SL.139. W dniu 22 listopada U 228 został przydzielony do nowoutworzonego zgrupowania Weddigen operującego na zachód od Cape Finisterre przeciwko konwojowi KMS.30/OS.59. Alianci wiedząc o tym zgrupowaniu z przechwyconych i odszyfrowanych depesz Enigmy skierowali w rejon jego pobytu 4 Grupę Wsparcia, która miała za zadanie utrzymać wszystkie U-booty pod wodą. Od 26 listopada grupa Weddigen operowała przeciwko konwojowi MKS.31/SL.140 wykrytemu przez zwiad lotniczy. Trzy dni później BdU skierowało część okrętów grupy Weddigen w tym U 228 najpierw przeciwko konwojowi KMS-34/OS.60 a następnie razem z okrętami grupy Cornel przeciwko ONS-24. W dniu 20.12. U 228 wpłynął do bazy w Bordeaux, kończąc trwający ponad dwanaście tygodni patrol (85 dni).

24.02.1944 U 228 pod dowództwem Erwina Christophersena wypłynął z bazy w Bordeaux by trzy dni później 26 lutego wpłynąć do bazy w La Pallice.

04.03.1944 U 228 pod dowództwem Erwina Christophersena wypłynął z bazy w La Pallice, by cztery dni późnej 7 marca powrócić do bazy w La Pallice.

11.03.1944 U 228 pod dowództwem Erwina Christophersena wypłynął z bazy w La Pallice, by trzy dni późnej 13 marca powrócić do bazy w La Pallice.

Patrol 4 (19.03.1944 - 26.03.1944)
19.03. U 228 pod dowództwem Erwina Christophersena wypłynął z bazy w La Pallice. Cel patrolu nieznany. W dniu 26.03. U 228 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad tydzień patrol (8 dni).

Patrol 5 (06.06.1944 - 16.06.1944)
06.06. U 228 pod dowództwem Erwina Christophersena wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielskie siły inwazyjne. Zgodnie z rozkazami okręt Erwina Christophersena operował w ramach zgrupowania Landwirt rozciągniętego pomiędzy Brestem a Bordeaux. W dniu 11 czerwca płynący na powierzchni U 228 został wykryty w kwadracie marynarki BF 5591 przez brytyjski samolot Sunderland należący do 228 Sqn RAF. Erwin Christophersen widząc nadlatującego przeciwnika rozkazał otworzyć do niego ogień z działek przeciwlotniczych. Ostrzał był skutecznych i Sunderland rozbił się o powierzchnię. W dniu 13 czerwca dowódca U 228 otrzymał z BdU West polecenie powrotu do bazy. W dniu 16.06. U 228 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie dwa tygodnie patrol (11 dni).

W lipcu bądź w sierpniu U 288 trafił do stoczni na remont podczas, którego zainstalowano na nim chrapy, które miały umożliwić mu przedarcie się przez aliancką blokadę lotniczą i morską na Atlantyk a stamtąd do baz w Norwegii. W sierpniu doszło także do zmiany dowódcy okrętu, KL Erwin Christophersen udał się bowiem do Niemiec, aby objąć dowództwo nowobudowanego okrętu typu XXI a na jego miejsce przybył były dowódca U 666 (typ VIIC) KL Herbert Engel.

Patrol 6 (12.08.1944 - 20.09.1944)
12.08. U 228 pod dowództwem Herberta Engela wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę morską i lotniczą na Atlantyk a stamtąd po odbyciu patrolu udać się do jednej z baz w Norwegii. W dniu 20.09. U 228 wpłynął do bazy w Bergen, kończąc trwający prawie sześć tygodni patrol.

W dniu 4 października podczas nalotu samolotów 6 i 8 Grupy Bombowej RCAF i RAF (w sumie 140 maszyn bombowych) na port i bazę w Bergen przebywający przy nadbrzeżu stoczni Bergen-Laksevaag U 228 został ciężko uszkodzony. Badająca okręt następnego dnia komisja po obejrzeniu rozmiaru uszkodzeń i stwierdzeniu dużego stopnia zużycia mechanizmów okrętowych orzekła, że nie nadaję się on do remontu i dalszej służby i skreśliła go z listy floty. Na przełomie 1944 i 1945 roku kadłub U 288 po wymontowaniu wszystkich nadających się do dalszego użytku podzespołów został pocięty na złom.

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1