1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U-155 Typ IXC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 2 • Strona 1 z 1

U-155 Typ IXC

Postprzez Brodołak » 27.01.09, 10:49

U-155 Typ IXC

Stocznia: Deutsche Schiff- und Maschinenbau AG, (AG Weser) Bremen
Numer zamówienia: 997
Zamówienie: 25.09.1939
Położenie stępki: 01.10.1940
Wodowanie: 12.05.1941
Wcielenie do służby: 23.08.1941
Numer pocztowy: M 01 188

Przebieg służby:
23.08.1941 - 31.01.1942 - 4 Flotylla U-bootów, Stettin (szkolenie załogi)
01.02.1942 - 14.08.1944 - 10 Flotylla U-bootów, Lorient (okręt bojowy)
15.08.1944 - 08.05.1945 - 33 Flotylla U-bootów, Flensburg (okręt bojowy)
08.05.1945 - Skapitulował w bazie w Wilhelmshaven

Dowódcy:
23.08.1941 - ?.02.1944 - KL ~ KK Adolf-Cornelius Piening (KR)
?.02.1944 - 14.08.1944 - OL Johanes Rudolph
15.08.1944 - ?.11.1942 - LT Ludwig-Ferdinand von Friedeburg
?.11.1944 - ?.12.1944 - OL Johanes Rudolph
?.12.1944 - 20.04.1945 - KL Erwin Witte
21.04.1945 - 08.05.1945 - OL Friedrich Altmeier

Liczba patroli: 10

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 25 (126.664 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne (w tym jednostki pomocnicze flot): 1 (13.785 ton)/1 (6.736 ton)

Patrol 1 (07.02.1942 - 27.03.1942)
07.02. U 155 pod dowództwem Adolfa-Corneliusa Pieninga wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Ameryki Północnej. W dniu 21 lutego Adolf-Cornelius Piening nawiązał 600 mil na północny - wschód od Cape Race kontakt ze zmierzającym w kierunku zachodnim konwojem ON-67, o którym niezwłocznie powiadomił dowództwo, które nakazało mu śledzić cel i wysyłać sygnały naprowadzające dla innych U-bootów. Zgodnie z poleceniem dowództwa U 155 śledził cel i wysyłał sygnały naprowadzające, które został namierzone przez odbiornik HF - DF umieszczony na statku ratowniczym Toward, którego dowódca powiadomił o kontakcie jeden z okrętów eskorty - amerykański niszczyciel USS Lea. Amerykańska jednostka mimo rozpoczętych poszukiwań nie odnalazła jednak okrętu Pieninga, który dzięki umiejętnemu manewrowaniu ominął ją oraz trzy inne jednostki. W wykonanym następnego dnia o godzinie 07:03 w kwadracie marynarki BD 1455 ataku U 155 zatopił dwie jednostki:
- należący do brytyjskiego armatora Adellen Shipping Co Ltd z Londynu tankowiec Adellen (7.984 ton),
- należący do norweskiego armatora Christian Gundersen & Co z Oslo frachtowiec Sama (1.799 ton).
Oprócz w/w potwierdzonych sukcesów Adolf-Cornelius Piening zgłosił też niepotwierdzone uszkodzenie tankowca o tonażu ca. 7.000 ton. Po zakończeniu operacji przeciwko temu konwojowi U 155 udał się w rejon Cape Hatteras. W dniu 7 marca Adolf-Cornelius Piening zatopił o godzinie 21:10 w kwadracie marynarki CA 8786 należący do brazylijskiego armatora Pedro Brandao z Rio de Janeiro frachtowiec Arabutan (7.874 ton). W dniu 10 marca podczas rejsu w kierunku nowej bazy operacyjnej został zmyty z pomostu I WO Gert Rentropp, którego pomimo rozpoczętych natychmiast poszukiwań nie udało się odnaleźć. W dniu 27.03. U 155 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający siedem tygodni patrol (49 dni).

Patrol 2 (24.04.1942 - 14.06.1942)
24.04. U 155 pod dowództwem Adolfa-Corneliusa Pieninga wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie Trynidadu i Tobago. Po przybyciu w rejon Karaibów Adolf-Cornelius Piening storpedował w okresie od 14 do 17 maja trzy statki:
- 14.05. o godzinie 04:40 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki ED 9489 należący do belgijskiego armatora Armement Deppe z Antwerpii frachtowiec Brabant (2.483 ton),
- 17.05. o godzinie 02:17 zatopił dwiema torpedami w kwadracie marynarki ED 9573 należący do brytyjskiego armatora Eagle Oil & Shipping Co Ltd z Londynu odbywający dziewiczy rejs tankowiec San Victorio (8.136 ton), którego bezskutecznie atakował już o godzinie 01:14,
- 17.05. o godzinie 09:52 ciężko uszkodził dwiema torpedami w kwadracie marynarki ED 9575 należący do amerykańskiego armatora American-South African Line Inc z Nowego Jorku frachtowiec Challenger (7.667 ton), który zatonął godzinę później,
Około 10 minut po ataku dowódca U 155 zmuszony był wykonać alarmowe zanurzenie przed nadlatującym samolotem zaalarmowanym przez radiostację tankowca. W okresie od 20 do 30 maja Adolf Cornelius Piening storpedował cztery statki:
- 20.05. o godzinie 13:21 storpedował i ciężko uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki ED 9817 płynący w konwoju OT-1 należący do amerykańskiego armatora Socony-Vacuum Oil Co Inc z Nowego Jorku tankowiec Sylvan Arrow (7.797 ton), który zatonął 28 maja podczas nieudanej próby holowania,
- 23.05. o godzinie 22:04 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki ED 9314 należący do panamskiego armatora Transpacific Steamship Co z Panamy frachtowiec Watsonville (2.220 ton),
- 28.05. o godzinie 06:30 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki EE 4646 należący do holenderskiego armatora Koninklijke Nederlandsche Stoomboot Mij NV z Amsterdamu frachtowiec Poseidon (1.928 ton), który był ścigany już od godziny 20:00 poprzedniego dnia i bezskutecznie atakowany o godzinie 5:00 dwoma torpedami,
- 30.05. o godzinie 06:51 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki EE 6467 należący do norweskiego armatora Fred Olsen & Co z Oslo frachtowiec Baghdad (2.161 ton).
W dniu 14.06. U 155 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (52 dni).

Patrol 3 (09.07.1942 - 15.09.1942)
09.07. U 155 pod dowództwem Adolfa-Corneliusa Pieninga wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie Trynidadu i Tobago oraz Gujany Francuskiej. Po przybyciu do swojego rejonu operacyjnego Adolf-Cornelius Piening storpedował w okresie od 28 lipca do 1 sierpnia sześć statków:
- 28.07. o godzinie 07:15 zatopił w kwadracie marynarki EE8133 należący do brazylijskiego armatora Companhia de Navegaçao Lloyd Brasileiro z Rio De Janeiro frachtowiec Barbacena (4.772 ton) [1],
- 28.07. o godzinie 22:30 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki EE 8296 należący do brazylijskiego armatora Lloyd Nacional SA z Rio de Janeiro tankowiec Piave (2.347 ton), który został dobity ogniem artyleryjskim,
- 29.07. o godzinie 20:00 zatopił w kwadracie marynarki EE 8626 należący do norweskiego armatora L. Gill-Johannessen z Oslo frachtowiec Bill (2.445 ton), którego kapitana Christiana Hartviga Evensena wzięto do niewoli [2].
- 30.07. o godzinie 19:58 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki EE 8634 należący do amerykańskiego armatora Lykes Bros SS Co Inc z Nowego Orleanu frachtowiec Cranford (6.096 ton) [3],
- 01.08. o godzinie 17:58 zatopił dwoma torpedami w kwadracie marynarki EE 9456 należący do brytyjskiego armatora The Clan Line Steamers Ltd z Londynu frachtowiec Clan Macnaughton (6.088 ton),
- 01.08. o godzinie 02:02 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki EE 8639 należący do holenderskiego armatora NV Stoomvaart Mij ´Nederland´ z Amsterdamu frachtowiec Kentar (5.878 ton), który zatonął pięćdziesiąt minut później, wkrótce po trafieniu kolejną torpedą [4],
W dniu 3 sierpnia U 155 bez powodzenia zaatakował dwoma torpedami o godzinie 20:32 w kwadracie marynarki EE 9773 należący do norweskiego armatora Wilh. Wilhelmsen z Oslo tankowiec Mirlo (7.455 ton). Zaalarmowany tym atakiem kapitan statku rozkazał zwiększyć prędkość i rozpocząć zygzakowanie, aby utrudnić ewentualny drugi atak. Wkrótce potem Adolf-Cornelius Piening utracił kontakt z celem. W okresie od 4 do 10 sierpnia U 155 zatopił cztery statki:
- 04.08. o godzinie 16:15 zatopił w kwadracie marynarki EF 7784 należący do brytyjskiego armatora Sir R. Ropner & Co Ltd z West Hartlepool frachtowiec Empire Arnold (7.045 ton), który po zgubieniu konwoju E-6 kontynuował samotnie rejs via Kapsztad do Alexandrii [5],
- 05.08. o godzinie 11:45 zatrzymał strzałem z działa a następnie zatopił ogniem artyleryjskim w kwadracie marynarki EE 98 należący do holenderskiego armatora NV Koninklijke Nederlandsche Stoomboot Mij (KNSM) z Amsterdamu frachtowiec Draco (389 ton),
- 09.08. o godzinie 03:24 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki EO 6134 należący do brytyjskiego armatora Eagle Oil & Shipping Co Ltd z Londynu tankowiec San Emiliano (8.071 ton), który po zgubieniu konwoju E-7, kontynuował samotnie rejs via Table Bay do Suezu,
- 10.08. o godzinie 18:59 zatrzymał strzałem z działa a następnie zatopił ogniem artyleryjskim w kwadracie marynarki EO 6241 należący do holenderskiego armatora Koninklijke Nederlandsche Stoomboot Mij NV z Amsterdamu frachtowiec Strabo (383 ton).
Po zameldowaniu dowództwu o przebiegu patrolu Adolf-Cornelius Piening otrzymał po godzinie 22:35 dnia 13 sierpnia dwie adresowane do niego wiadomości o następującej treści:
- "Do Pieninga
Serdeczne gratulacje z okazji odznaczenia Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża. Jednocześnie przekazuję Panu i Pańskiej załodze wyrazy uznania za wybitną służbę
Głównodowodzący Marynarki"

- "Serdeczne gratulacje
BdU"
.
W dniu 16 sierpnia przebywający w rejonie Gujany Francuskiej U 155 został bezskutecznie zaatakowany przez Hudsona z 53 Sqn RAF. Cztery dni później 19 sierpnia okręt Pieninga został wykryty przez bombowiec B-18 z 1 Sqn USAAF. Widząc nadlatującego przeciwnika dowódca U 155 zarządził alarmowe zanurzenie podczas, którego wypadł za burtę i nie udało się go odnaleźć MaschGfr Konrad Garneier. Następnego dnia okręt Pieninga został ponownie zaatakowany tym razem przez Hudsona z 53 Sqn RAF. Na skutek tego ataku na U 155 uszkodzeniu uległy baterie akumulatorów a okręt miał problemy z wykonaniem manewru zanurzenia. O tych problemach Adolf-Cornelius Piening zameldował dowództwu, które nakazało mu udać się w pobliże Diabelskiej Wyspy, gdzie miał oczekiwać na U 510 (typ IXC), który miał udzielić mu pomocy. Wkrótce po przybyciu w pobliże wyspy U 155 spotkał się z dowodzonym przez Kurta Neide U 510, który przekazał mu niezbędne do przeprowadzenia napraw części zamienne (m.in. okablowanie potrzebne do częściowej naprawy baterii akumulatorów). Po zakończeniu napraw Adolf-Cornelius Piening wraz z U 510 rozpoczął rejs powrotny do bazy podczas, którego spotkał się w dniu 7 września z podwodnym tankowcem U 460 (typ XIV), z którego pobrał paliwo i prowiant. W dniu 15.09. U 155 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie dziesięć tygodni patrol (69 dni).

Patrol 4 (07.11.1942 - 30.12.1942)
07.11. U 155 pod dowództwem Adolfa-Corneliusa Pieninga wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 8 listopada w związku z informacjami o alianckiej inwazji w Północnej Afryce Adolf- Cornelius Piening otrzymał z dowództwa polecenie udania się do rejonu położonego pomiędzy Gibraltarem a Cape St. Vincent, gdzie miał za zadanie atakować konwoje płynące z zaopatrzeniem dla sił inwazyjnych. W dniu 15 listopada U 155 nawiązał kontakt z wykrytym poprzedniego dnia przez U 413 (typ VIIC) konwojem MKF-1Y. W przeprowadzonym pomiędzy godziną 04:14 a 04:17 w kwadracie marynarki CG 8665 ataku Adolf-Cornelius Piening wystrzelił salwę torped. Ponieważ dowódca U 155 nie mógł na skutek alarmowego zanurzenia przed nadpływającymi okrętami eskorty potwierdzić rezultatu ataku, słysząc tylko odgłosy trafień zapisał w swoim dzienniku działań bojowych następującą informację "Z powodu własnego zanurzenia alarmowego nie zaobserwowano w jakim stopniu transportowce zostały uszkodzone, bądź zatonęły, mając nadzieje na to drugie". W rzeczywistości na skutek tego ataku Adolf-Cornelius Piening storpedował trzy jednostki:
- zatopił należący do brytyjskiego armatora P. & O. Steam Navigation Co Ltd z Londynu statek pasażerski Ettrick (11.279 ton), pływający w czarterze brytyjskiej admiralicji jako transportowiec wojska,
- zatopił jedną torpedą płynący w eskorcie konwoju lotniskowiec eskortowy HMS Avenger (13.785 ton), który na skutek trafienia w rejon magazynu bomb eksplodował a jego wrak zatonął w ciągu dwóch minut (o zatopieniu tej jednostki Piening dowiedział się dopiero po wojnie),
- uszkodził należący do US Navy okręt transportowy do przewozu amunicji i zaopatrzenia USS Almaack (6.736 ton).
W dniu 17 lub 18 listopada U 155 bezskutecznie zaatakował nieprzyjacielski konwój, najprawdopodobniej KRS 3 meldowany przez U 564 (typ VIIC). W dniu 20 listopada Adolf-Cornelius Piening spotkał się na południowy - wschód od Azorów z podwodnym tankowcem U 118 (typ XB), z którego pobrał paliwo. W okresie od 25 listopada do 25 grudnia U 155 operował w ramach zgrupowania Westwall przeciwko nieprzyjacielskim konwojom. W dniu 6 grudnia Adolf-Cornelius Piening storpedował i uszkodził jedną torpedą o godzinie 22:06 w kwadracie marynarki CD 2658 należący do holenderskiego armatora Vereenigde Nederlandsche Scheepvaart Mij NV z Hagi frachtowiec Serooskerk (8.456 ton), który po odłączeniu się od konwoju ON-149, kontynuował samotnie rejs do Kalkuty. Do uszkodzonej jednostki wystrzelono o godzinie 23:17 kolejną torpedę, która choć trafiła nie spowodowała jej zatonięcia. Dopiero druga wystrzelona o godzinie 23:55 torpeda posłała frachtowiec na dno. W drugiej połowie grudnia U 155 spotkał się na polecenie dowództwa z U 91 (Typ VIIC), któremu przekazał części potrzebne do naprawy uszkodzeń powstałych na skutek ataku nieprzyjacielskiego samolotu. W dniu 30.12. U 155 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie osiem tygodni patrol (54 dni).

Patrol 5 (08.02.1943 - 30.04.1943)
08.02. U 155 pod dowództwem Adolfa-Corneliusa Pieninga wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie Florydy i Zatoki Meksykańskiej. W dniach 2 i 3 kwietnia Adolf-Cornelius Piening zatopił dwa statki:
- o godzinie 04:41 w kwadracie marynarki DM 4288 należący do norweskiego armatora Kornelius Olsen ze Stavanger frachtowiec Lysefjord (1.091 ton),
- dwiema torpedami o godzinie 09:03 w kwadracie marynarki DM 2883 należący do amerykańskiego armatora Gulf Oil Co z Nowego Jorku tankowiec Gulfstate (5.882 ton).
W drodze powrotnej do bazy U 155 w dniu 27 kwietnia został bezskutecznie zaatakowany na wodach zatoki Biskajskiej przez niezidentyfikowany samolot. Następnego dnia okręt Pieninga został ponownie bezskutecznie zaatakowany tym w kwadracie marynarki BF 72 przez samolot z 407 Sqn RAF. W dniu 30.04. U 155 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie dwanaście tygodni patrol (82 dni).

Patrol 6 (10.06.1943 - 16.06.1943)
10.06. U 155 pod dowództwem Adolfa-Corneliusa Pieninga wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku. Podczas rejsu przez wody zatoki Biskajskiej okręt Pieninga płynął w towarzystwie czterech innych U-bootów: U 68, U 159 (oba typu IXC), U 415 i U 634 (oba typu VIIC). Wszystkie one zgodnie z nowymi instrukcjami dowództwa na wypadek wykrycia przez samoloty nieprzyjaciela miały pozostać na powierzchni i wspólnymi siłami odeprzeć ewentualne ataki. W dniu 14 czerwca okręty te zostały wykryte i zaatakowane o godzinie 09:29 przez cztery samoloty Mosquito (trzy z polskiego 307 Sqn RAF i jeden z kanadyjskiego 410 Sqn RCAF). W trakcie odpierania pierwszego ataku artylerzyści U 155 wspólnie z artylerzystami z U 68 ciężko uszkodzili atakujący ich okręty polski samolot Mosquito pilotowany przez Stanisława Szabłowskiego, który z kolei ostrzelał pomost jednostki Pieninga raniąc pięciu członków jego załogi, w tym dwóch ciężko. Sam okręt z ataku wyszedł z lekkimi uszkodzeniami (przestrzeliny na pomoście i burtach). Ze względu na rannych Piening przerwał patrol i obrał kurs na bazę w Lorient płynąc wspólnie z także mającym rannych na pokładzie U 68. Tego samego dnia U 155 został bezskutecznie zaatakowany przez brytyjski bombowiec Wellington z 547 Sqn RAF. Na skutek ostrzału prowadzonego przez załogę brytyjskiej maszyny zginął BtsMt Heinz Wilke. W dniu 16.06. U 155 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający tydzień patrol (7 dni).

Patrol 7 (30.06.1943 - 11.08.1943)
30.06. U 155 pod dowództwem Adolfa-Corneliusa Pieninga wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku. W związku z zatopieniem przez aliantów w dniu 13 lipca podwodnego tankowca U 487 (typ XIV), który miał obsługiwać okręty grupy Monsun, Adolf-Cornelius Piening otrzymał z dowództwa polecenie zastąpienia go w pełnieniu tej funkcji. Wykonując ten rozkaz U 155 zaopatrzył w paliwo pomiędzy 21 a 24 lipca 600 mil na północ północny - zachód od wysp Zielonego Przylądka następujące okręty grupy Monsun: U 168, U 183 i U 188 (wszystkie typu IXC/40) a także wracający do bazy z patrolu w rejonie Freetown U 306 (Typ VIIC). W dniu 11.08. U 155 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (43 dni).

18.09.1943 U 155 pod dowództwem Adolfa-Corneliusa Pieninga wypłynął z bazy w Lorient, by następnego dnia przybyć do bazy w Breście.

Patrol 8 (21.09.1943 - 01.01.1944)
21.09. U 155 pod dowództwem Adolfa-Corneliusa Pieninga wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym i Południowym Atlantyku (rejon wybrzeży Brazylii). W dniu 4 października Adolf-Cornelius Piening spotkał się na zachód od Azorów z podwodnym tankowcem U 488 (typ XIV), z którego pobrał paliwo i prowiant. Po dotarciu w na wody Brazylijskie U 155 rozpoczął patrol rejonu położonego pomiędzy ujściem Amazonki a Natalem. W dniu 24 października Adolf-Cornelius Piening nawiązał o godzinie 03:50 kontakt z zaciemnionym statkiem, którym okazał się należący do norweskiego armatora A/S Westfal-Larsen & Co z Bergen frachtowiec Siranger (5.393 ton). W pierwszym ataku przeprowadzonym o godzinie 09:10 wystrzelone dwie torpedy minęły cel. Dopiero wystrzelona trzy minuty później kolejna torpeda okazała się celna i norweski frachtowiec po około 30 minutach od trafienia poszedł na dno w kwadracie marynarki FB 2985. Po zatonięciu jednostki U 155 wynurzył się a następnie podpłynął w pobliże łodzi ratunkowej, aby przesłuchać rozbitków. W trakcie jego trwania na pokład okrętu Pieninga wzięto dwóch rozbitków - głównego mechanika i rannego trzeciego mata Otto Friisa Hansena. Przed odpłynięciem z miejsca ataku główny mechanik został z powrotem oddany na łódź, natomiast ranny Hansen został wzięty do niewoli. Wkrótce potem zaokrętowany na pokładzie U 155 Dr. Franzen przeprowadził zakończona powodzeniem operację przedramienia rannego Hansena [6]. Dalsza część patrolu okazała się dla jednostki Pieninga bezowocna W dniu 21 listopada U 155 został zaatakowany i uszkodzony przez niezidentyfikowany samolot. Na skutek odniesionych uszkodzeń jak i kurczących się zapasów paliwa Adolf-Cornelius Piening podjął decyzję o przerwaniu patrolu i obraniu kursu na bazę. W dniu 01.01. U 155 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie piętnaście tygodni patrol (103 dni).

Pod koniec lutego 1944 roku Adolf-Cornelius Piening zdał obowiązki dowódcy okrętu dotychczasowemu I WO Johannesowi Rudolphowi a sam objął stanowisko dowódcy 7 Flotylli U-bootów stacjonującej w St. Nazaire.

05.03.1944 U 155 pod dowództwem Johannesa Rudolpha wypłynął z bazy w Lorient, do której powrócił następnego dnia.

Patrol 9 (11.03.1944 - 23.06.1944)
11.03. U 155 pod dowództwem Johannesa Rudolpha wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Południowym Atlantyku. Zgodnie z rozkazem Johannes Rudolph popłynął wraz z U 190 (typ IXC/40) i U 505 (typ IXC) na wody zatoki Gwinejskiej, gdzie miał według raportów wywiadu natknąć się na wiele wartych zaatakowania celów. Ponieważ wyznaczony rejon wbrew danym wywiadu okazał się pusty wszyscy dowódcy zameldowali o tym fakcie BdU, które wydało im polecenie udania się w rejon Freetown. W dniu 23 czerwca wracający do bazy U 155 tuż przed zawinięciem do Lorient, został zaatakowany przez brytyjski samolot Mosquito z 248 Sqn RAF. Na skutek tego ataku zginęło dwóch członków załogi - MtrObGfr Karl Lohmeier, MechObGfr Friedrich Feller a siedmiu dalszych zostało rannych. Jeszcze tego samego dnia U 155 zawinął do bazy, kończąc trwający piętnaście tygodni patrol (105 dni).

W sierpniu 1944 roku podczas pobytu w stoczni U 155 został wyposażony w chrapy.

W sierpniu 1944 roku Johannes Rudolph zdał czasowo obowiązki dowódcy okrętu na rzecz Lt.z.S. Ludwiga-Ferdinanda von Friedeburga, który w momencie objęcia dowództwa miał 20 lat i trzy miesiące, stając się w tym momencie najmłodszym dowódcą frontowego okrętu.

Patrol 10 (09.09.1944 - 21.10.1944)
09.09. U 155 pod dowództwem Ludwiga-Ferdinanda von Friedeburga wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę i udać się do bazy w Niemczech. W dniu 17 października okręt von Friedeburga wpłynął do bazy w Kristiansand, którą opuścił prawdopodobnie jeszcze tego samego dnia. W dniu 21.10. U 155 wpłynął do bazy we Flensburgu, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (43 dni).

W dniu 3 maja 1945 roku artylerzyści U 155 strącili atakujący okręt brytyjski myśliwiec P-51 Mustang ze 126 Sqn RAF.

W dniu 8 maja 1945 roku U 155 skapitulował w bazie w Wilhelmshaven, z której następnie 30 czerwca udał się do położonej w Szkocji angielskiej bazy Loch Ryan, gdzie przybył w dniu 4 lipca. Dnia 20 grudnia 1945 roku w ramach operacji Deadlight były okręt Pieninga wypłynął z bazy w Loch Ryan na holu holownika HMS Prosperous w kierunku miejsca gdzie miał zostać zatopiony. Następnego dnia na skutek pogarszających się warunków pogodowych U 155 zerwał się o godzinie 11:42 z holu i na polecenie dowódcy zespołu został zatopiony ogniem artyleryjskim przez polski niszczyciel ORP Błyskawica (kwadrat marynarki AM 5389).

Uwagi:
a.) W dniu 18 listopada 1941 roku zmarł/zginał z nieznanych przyczyn w bazie w Gotenhafen BtsMt.d.R. Karl Donath (ur. 21.10.1906r).
b.) W dniu 30 listopada 1941 roku zginął/zmarł z nieznanych przyczyn w Danzig FkGfr Walter-Herbert Rode (ur. 22.01.1921r).
c.) W dniu 21 stycznia 1943 roku podczas nalotu na bazę w Lorient zginęli MechObGfr Erwin Axt (ur. 05.06.1921r) i MaschObGfr Erwin Hein (ur. 29.03.1920r), których ciała zostały pochowane na cmentarzu Pornichet.
d.) Wiosną 1945 roku zmarł w szpitalu w Bremie OMaschMt Helmut Ditzer (ur. 15.12.1919r).
e.) W dniu 31 grudnia 1945 roku zmarł/zginął z nieznanych przyczyn były członek załogi U 155 Olt.z.S Horst Kiel (ur. 05.04.1910r).
f.) W dniu 1 października 1947 roku zmarł w lazarecie w obozie jenieckim znajdującym się na terenie Polski były członek załogi U 155 FkOGfr Walter Kaiser (ur. 01.10.1922r).
g.) Adolf-Cornelius Piening był twórcą tzw. "Drogi Pieninga", która pozwalała ominąć patrole lotnicze i morskie nieprzyjaciela na wodach Zatoki Biskajskiej. Droga ta biegła wzdłuż wybrzeży neutralnej Hiszpanii a następnie wzdłuż wybrzeży Francji.

Przypisy:
[1] Zatopienie brazylijskiego statku Piening tłumaczył tym, że posiadał on 120 mm działo na rufie.
[2] Jeniec ten zmarł w dniu 27 listopada 1942 roku w szpitalu w Rennes na skutek problemów z sercem.
[3] Po zatonięciu statku U 155 podpłynął w pobliże łodzi ratunkowej i dwóch tratw, aby przesłuchać rozbitków. W trakcie przesłuchania opatrzono dwóch rannych rozbitków, przekazano prowiant i wodę oraz instrukcje jak kierować się do najbliższego brzegu.
[4] Statek ten do dnia 10 maja 1940 roku był własnością niemieckiego armatora Hamburg-Amerika Linie (HAPAG) i nosił nazwę Naumburg. Tego dnia bowiem przebywający w porcie Sourabaya na Jawie frachtowiec został zajęty przez holendrów i przemianowany na Kentar.
[5] Z załogi tego statku do niewoli wzięto kapitana Fredericka Tate'a.
[6] Po powrocie dobrzy ranny Hansen trafił do obozu jenieckiego Milag Nord w pobliżu Bremy.

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/BDUKTB30269.htm
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Twardowski Marek - Operacja Deadlight, MSiO 6/98
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Re: U-155 Typ IXC

Postprzez ted » 13.03.14, 09:55

Atak Stanisława Szabłowskiego na U 155 z 14 czerwca 1943 r. na stronie uboat.net jest lepiej oceniany jeśli chodzi o efekty. Szkody spowodowane jego ostrzałem (prócz ranienia pięciu członków załogi) oceniano na "średnie" - spowodowały one dwutygodniową pauzę U 155 w akcji bojowej. Co więcej, bojowy dowódca U-boota, jakim był Piening, musiał być wściekły zadaniem jakie otrzymał w trakcie kolejnego patrolu bojowego, bo miał do odegrania rolę "mlecznej krowy" - zaopatrywał z konieczności w paliwo inne okręty, nie mając szansy na "prywatne" sukcesy. W ogóle stał się na tyle ostrożny, że końca własnej kariery bojowej zatopił już tylko jeden norweski statek. Utrata okazji, spowodowana atakiem Szabłowskiego, mogła Niemców kosztować dość drogo - nawet kilka statków, które U-booty typu IX na patrolach przeciętnie zatapiały.
ted
Oberleutnant zur See
 
Tonaż: 287.000 BRT

Dołączył(a): 06.10.13, 20:35


Posty: 2 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ IX



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości

cron