1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U-128 Typ IXC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 2 • Strona 1 z 1

U-128 Typ IXC

Postprzez Brodołak » 21.11.08, 08:26

U 128 Typ IXC

Stocznia: Deutsche Schiff- und Maschinenbau AG, (AG Weser) Bremen
Numer zamówienia: 991
Zamówienie: 07.08.1939
Położenie stępki: 10.07.1940
Wodowanie: 20.02.1941
Wcielenie do służby: 12.05.1941
Numer pocztowy: M 41 096

Przebieg służby:
12.05.1941 - 30.11.1941 - 2 Flotylla U-bootów, Wilhelmshaven (szkolenie załogi)
01.12.1941 - 17.05.1943 - 2 Flotylla U-bootów, Lorient (okręt bojowy)
17.05.1943 - Zatopiony na południe od Pernambuco (pozycja 10.00S, 35.35W) ogniem artyleryjskim przez amerykańskie niszczyciele USS Moffett i USS Jouett oraz bomby dwóch samolotów Mariner P-6 i P-5 z Sqn VP-74 USN.

Dowódcy:
12.05.1941 - 28.02.1943 - KL Ulrich Heyse (KR)
01.03.1943 - 17.05.1943 - KL Hermann Steinert

Liczba patroli: 6

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 12 (83.639 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

W dniu 09.12. U 128 pod dowództwem Ulricha Heyse wypłynął z bazy w Kiel, by następnego dnia wpłynąć do bazy w Kristiansand.

Patrol 1 (11.12.1941 - 24.12.1941)
11.12. U 128 pod dowództwem Ulricha Heyse wypłynął z bazy w Kristiansand, by zgodnie z rozkazem udać się do nowej bazy operacyjnej w Lorient. Podczas twego patrolu Ulrich Heyse miał tez przeprowadzić dodatkowe szkolenia załogi. W dniu 24.12. U 128 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad dwa tygodnie patrol (16 dni).

Patrol 2 (08.01.1941 - 23.02.1941)
08.01. U 128 pod dowództwem Ulricha Heyse wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. W okresie od 19 lutego do 5 marca Ulrich Heyse operując na akwenie położonym pomiędzy Bermudami a Florydą storpedował trzy jednostki:
- 19.02. o godzinie 19:45 zatopił dwoma torpedami w kwadracie marynarki DB 9546 należący do amerykańskiego armatora National Bulk Carriers Inc z Nowego Jorku tankowiec Pan Massachusetts (8.202 ton),
- 27.02. o godzinie 11:51 storpedował i ciężko uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki DB 9439 należący do amerykańskiego armatora Cities Service Oil Co z nowego Jorku tankowiec Cities Service Empire (8.103 ton), który po eksplozji zatonął o godzinie 12:10 (U 128 atakował ten statek już wcześniej, ale wystrzelone cztery torpedy okazały się niecelne),
- 05.03. o godzinie 15:33 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki DN 1215 należący do norweskiego armatora Knut Knutsen O.A.S. z Haugesund tankowiec O.A. Knudsen (11.007 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 16:42 torpedą (torpeda wystrzelona o godzinie 15:42 minęła cel) oraz pociskami kal. 10,5cm wystrzelonymi już następnego dnia po godzinie 02:45.
W drodze powrotnej do bazy U 128 otrzymał z dowództwa polecenie nadłożenia drogi i spotkania się z U 332 (Typ VIIC), któremu miał przekazać nadwyżkę paliwa. Jednak z powodu ograniczonej ilości prowiantu Ulrich Heyse nie mógł wykonać tego rozkazu i kontynuował rejs do bazy. Przepływając w pobliżu Bermudów U 128 został bezskutecznie zaatakowany 4 bombami przez nieprzyjacielski samolot. W dniu 23.03. U128 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie jedenaście tygodni patrol (74 dni).

Patrol 3 (25.04.1942 - 22.07.1942)
25.04. U 128 pod dowództwem Ulricha Heyse wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie brazylijskiego archipelagu wysp Fernando de Noronha. W drodze do swojego rejonu operacyjnego Ulrich Heyse nawiązał w dniu 11 maja kontakt z konwojem SL-109, o którym zameldował dowództwu. Meldunek ten został namierzony przez okręty eskorty, które odnalazły i zaatakowały U 128. Pomimo tego ataku Ulrich Heyse nie utracił kontaktu z konwojem i kontynuował jego śledzenie. W przeprowadzonym następnego dnia o godzinie 00:28 w kwadracie marynarki DS 6699 ataku U 128 zatopił należący do brytyjskiego armatora J. & J. Denholm Ltd z Glasgow frachtowiec Denpark (3.491 ton). Oprócz w/w potwierdzonego sukcesu Ulrich Heyse zgłosił też niepotwierdzone uszkodzenie podczas tego ataku kolejnego frachtowca o tonażu ca. 8.000 ton. W dniu 14 maja operacja przeciwko SL-109 została zakończona a U128 udał się w dalszą podróż do swojego rejonu operacyjnego. Po przybyciu w pobliże Fernando de Noronha Ulrich Heyse podobnie jak i dowódcy operujących w pobliżu U-161 i U 126 (oba typ IXC) nie napotkał żadnych celów dla swych torped, samemu będąc bezskutecznie zaatakowanym przez brazylijski samolot. Powiadomione o tym fakcie dowództwo skierowało wszystkie okręty w rejon Trynidadu i Tobago. W okresie od 8 do 27 czerwca operujący w nowym rejonie operacyjnym U 128 storpedował cztery statki:
- 08.06. o godzinie 14:19 zatopił dwoma torpedami w kwadracie marynarki EF 7392 należący do norweskiego armatora Leif Hoegh & Co A/S z Oslo tankowiec South Africa (9.234 ton)[1],
- 21.06. o godzinie 04:01 zatopił dwoma torpedami w kwadracie marynarki EE 8186 należący do amerykańskiego armatora Pope & Talbot Inc z San Francisco frachtowiec West Ira (5.681 ton), który dostrzeżony przez wachtowych poprzedniego dnia był już bezskutecznie atakowany dwoma torpedami o godzinie 02:15,
- 23.06. o godzinie 07:20 zatopił przy pomocy torped i pocisków kal. 10,5cm w kwadracie marynarki EE 7432 należący do norweskiego armatora Th. Brovig z Farsund tankowiec Andrea Brovig (10.173 ton) [2],
- 27.06. o godzinie 15:52 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki EE 8747 należący do amerykańskiego armatora American-South African Line Inc z Nowego Jorku frachtowiec Polybius (7.041 ton).
W dniu 22.07. U 128 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie trzynaście tygodni patrol (88 dni).

Patrol 4 (02.09.1942 - 10.09.1942)
02.09. U 128 pod dowództwem Ulricha Heyse wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem przetestować w warunkach bojowych na wodach zatoki Biskajskiej nowe urządzenie wykrywające nadlatujące samoloty. Po zakończeniu testów U 128 w dniu 10 grudnia powrócił do bazy w Lorient, kończąc trwający dziewięć dni patrol.

Patrol 5 (14.09. 1942 - 15.01.1943)
14.09. U 128 pod dowództwem Ulricha Heyse wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku (rejon Wysp Zielonego Przylądka). W okresie od 8 do 11 listopada Ulrich Heyse storpedował trzy statki:
- 08.11. o godzinie 18:45 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki EJ 7443 należący do norweskiego armatora Tschudi & Eitzen z Oslo frachtowiec Maloja (6.400 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 19:07 torpedą oraz 80 pociskami kal.10,5 cm, 50 kalibru 3,7 cm i 65 kalibru 2,0cm,
- 10.11. o godzinie 00:02 zatopił torpedami i ogniem artyleryjskim w kwadracie w marynarki EJ 7117 należący do brytyjskiego armatora Hadley Shipping Co Ltd z Londynu tankowiec Cerinthus (3.878 ton), pochodzący z rozproszonego konwoju ON-141,
- 10.11. o godzinie 14:02 storpedował i ciężko uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki EJ 4787 pochodzący z rozproszonego konwoju ON-141 należący do brytyjskiego armatora Cereal Trade & Shipping Co Ltd z Londynu frachtowiec Star Point (5.293 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 14:21 torpedą.
Po zatonięciu Star Point dowódca U 128 podpłynął w pobliże łodzi ratunkowych, aby przesłuchać rozbitków oraz wziąć do niewoli kapitana statku. Ponieważ według słów rozbitków kapitan poszedł na dno wraz ze swoim statkiem Ulrich Heyse wziął do niewoli głównego mechanika Georga S. Johnsona oraz szefa maszyn inż. J.O. Jonesa. Jeszcze tego samego dnia U 128 spotkał się z podwodnym tankowcem U 462 (Typ XIV), z którego pobrał 80 m3 paliwa, prowiant oraz przekazał dwóch jeńców. Po uzupełnieniu zapasów Ulrich Heyse udał się do nowego rejonu operacyjnego położonego pomiędzy Natalem a St. Paul Rocks. W dniu 5 grudnia U 128 storpedował i ciężko uszkodził dwoma torpedami o godzinie 05:46 w kwadracie marynarki ER 9814 należący do brytyjskiego armatora Andrew Weir & Co z Londynu frachtowiec Teesbank (5.136 ton), który został dobity wystrzeloną o godzinie 06:10 torpedą (pierwsza torpeda wystrzelona o godzinie 06:10 okazała się niewypałem). Po zatonięciu Teesbank U 128 podpłynął w pobliże łodzi ratunkowych i po przesłuchaniu rozbitków wziął do niewoli kapitana statku Williama Georga Loraineʹa. W dniu 10 grudnia Ulrich Heyse spotkał się z podwodnym tankowcem U 461 (Typ XIV), z którego pobrał 60m3 paliwa oraz przekazał kapitana Teesbank. Po uzupełnieniu zapasów U 128 skierował się w rejon północno - zachodnich wybrzeży Brazylii. Po bezskutecznym polowaniu w nowym rejonie operacyjnym Ulrich Heyse pod koniec grudnia rozpoczął rejs powrotny do bazy. W dniu 15.01. U 128 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie osiemnaście tygodni patrol (124 dni).

Po piątym patrolu okręt trafił do stoczni na remont, podczas, którego według zeznań członków załogi wymieniono baterie akumulatorów i dokonano kilku usprawnień. W dniu 27 marca U 128 opuścił suchy dok bunkra w którym był remontowany i przez kilka dni podawany był testom i próbom, które miały potwierdzić prawidłowość wykonanych na nim prac.

Patrol 6 (06.04.1943 - 17.05.1943)
06.04. U 128 pod dowództwem Hermanna Steinerta wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Brazylii. W pierwszej części patrolu Hermann Steinert podobnie jak i dowódcy U 176 (Typ IXC), U 262 i U 376 (oba typu VIIC) miał do wykonania specjalne zadanie, polegające na eskortowaniu do hiszpańskiego portu Vigo wracającego z dalekiego wschodu łamacza blokady Irene. Brytyjczycy wiedząc z przechwyconych i odszyfrowanych depesz o trasie statku skierowali przeciwko niemu zespół operacyjny oraz kilka samolotów patrolowych. W oczekiwaniu na Irene okręt Steinerta został wykryty i zaatakowany przez brytyjskie korwety i niszczyciele (uciekając przed atakami bombami głębinowymi według relacji załogi U 128 zszedł na głębokość 180 metrów). W dniu 10 kwietnia płynący na Morze Śródziemne brytyjski stawiacz min HMS Adventure natknął się a następnie zatopił Irene. Dowiedziawszy się o losie statku Dönitz rozkazał mającym eskortować go U-bootom rozpoczęcie poszukiwania rozbitków z niego. Dwa dni później akcja poszukiwawcza, która okazała się bezowocna została przez dowództwo odwołana a dowódcy czterech U-bootów otrzymali polecenie kontynuowania pierwotnych rozkazów. W dniu 8 maja U 128 bezskutecznie zaatakował sześcioma torpedami nieprzyjacielski frachtowiec [3]. Tego samego dnia Hermann Steinert korzystając z chwili spokoju przeładował z wodoszczelnych pojemników umieszczonych na górnym pokładzie do wnętrza okrętu dodatkowe torpedy. W dniu 16 maja patrolujący w pobliżu brazylijskiego portu Bahia U 128 został wykryty i bezskutecznie zaatakowany przez eskortujący konwój TB-13 amerykański samolot Mariner z Sqn VP-75 USN. Następnego dnia w godzinach porannych Steinert, który po naładowaniu baterii zanurzył okręt, wykrył hydrofonami nieprzyjacielski konwój. Po ustaleniu jego kursu dowódca U 128 wynurzył swój okręt, aby korzystając z większej prędkości nawodnej zająć lepszą do ataku pozycję. Na jego nieszczęście dwa amerykańskie Marinery wyposażone w radary centymetrowe eskortujące z powietrza konwój, wykryły jego okręt i skierowały się w jego kierunku. Jako pierwszy okręt Steinerta zaatakował Mariner pilotowany przez Howlanda Davisa, który zrzucił sześć bomb głębinowych. Drugi do ataku przystąpił Mariner pilotowany przez Careya, który także zrzucił sześć bomb głębinowych. W międzyczasie Steinert próbował zanurzyć swój okręt, ale na skutek defektu systemu hydraulicznego jego załoga musiała ręcznie otwierać odpowietrzniki balasów. Bliskie wybuchy bomb głębinowych poważnie uszkodziły U 128 uniemożliwiając jego dowódcy wykonanie manewru zanurzenia. Krążące w powietrzu oba Marinery raz po raz ostrzeliwały z działek okręt Steinerta. Wkrótce na miejsce akcji przybyły też sprowadzone w międzyczasie przez Davisa dwa amerykańskie niszczyciele USS Jouett i USS Moffett, które rozpoczęły ostrzał U 128. Na skutek tego ostrzału jak i wcześniejszych uszkodzeń okręt Steinerta poszedł na dno wraz z trzema członkami załogi. Po zatonięciu U 128 USS Moffet podniósł z wody 51 członków jego załogi, z których czterech zmarło później na pokładzie niszczyciela.

Członkowie załogi U 128 polegli w dniu 17.05.1943:
Hoffmann Hans-Horst OLt.z.S 20.08.1910
Kiel Wilhelm Mtr 22.09.1922
Kreyssing Bernhard Fahnr 12.05.1923
Neukirch Johannes MaschOGfr 16.05.1924
Stutz Gustav OLt.ing 06.12.1913
Winkler Johann MtrOGfr 23.02.1924
Wirtschaft Fritz OMaschMt 21.09.1917

Członkowie załogi U 128 wzięci do niewoli w dniu 17.05.1943 (według stopni wojskowych):
Steinert, Hermann Oberleutnant
Sterzing, Siegfried Kapitänleutnant
Spathelf, Hermann Fähnrich
Ferner, Harry Fähnrich (Ing.)
Duschl, Josef Obersteuermann
Stein, Alfred Bootsmann
Engelkes, Johan Obermaschinist
Schubert, Alfred Obermaschinist
Puller, Fritz Obermaschinenmaat
Schintag, Heinrich Obermaschinenmaat
Zirkler, Heins Obermaschinenmaat
Lunk, Erwin Oberfunkmaat
Sturm, Helmut Oberfunkmaat
Bohme, Walter Oberbootmaat
Grossmann, Hermann Bootsmann
Krauss,Wilhelm Mechanikermaat
Gembus, Hans Maschinenmaat
Hess, Gerhardt Maschinenmaat
Mast, Friedrich Maschinenmaat
Reitter, Otto Matrosenobergefreiter
Winkler, Hans Matrosenobergefreiter
Wischnowski, Gerdt Matrosenobergefreiter
Batschke, Walter Maschinenobergefreiter
Becher, Werner Maschinenobergefreiter
Buck, Herbert Maschinenobergefreiter
Erben, Josef Maschinenobergefreiter
Hohmann, Hans Maschinenobergefreiter
Lehmann, Rudi Maschinenobergefreiter
Roller, Hans Maschinenobergefreiter
Schwendler, Herbert Maschinenobergefreiter
Kernberger, Walter Funkgefreiter
Nieke, Erich Funkgefreiter
Ossadnik, Heins Mechanikergefreiter
Riegert, Otto Mechanikergefreiter
Hemmer, Josef Matrosengefreiter
Hirten, Egon Matrosengefreiter
Kubek, Paul Matrosengefreiter
Lebich, Werner Matrosengefreiter
Linder, Gerhard Matrosengefreiter
Otto, Walter Matrosengefreiter
Pytlik, Heinrich Matrosengefreiter
Bayer, Erich Maschinengefreiter
Fuchs, Herbert Maschinengefreiter
Lesch, Willi Maschinengefreiter
Neukirch, Hans Maschinengefreiter
Specht, Karl Maschinengefreiter
Wagner, Heins Maschinengefreiter
Maag, Alfred Matrose
Mellinghoff, Johan Matrose

Przypisy:
[1] Tuż przed odpuszczeniem miejsca akcji U 128 podpłynął w pobliże łodzi ratunkowych w celu przesłuchania rozbitków. Po zakończeniu przesłuchania na polecenie Heysego na łodzie ratunkowe przekazano prowiant, dwie butelki rumu oraz podano kurs na najbliższy brzeg.
[2] Od 1941 roku statek ten pływał w czarterze brytyjskiej admiralicji należąc do floty pomocniczej (Royal Fleet Auxiliary.
[3] Według raportów ONI atakowanym statkiem mógł być Motorcarline, którego kapitan meldował w dniu 8 maja o dwóch torpedach, które minęły jego statek.
[4] Wymienieni tylko ci, którzy w spisie na stronie Ubootwaffe.net mieli adnotację „P.O.W.”.

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/BDUKTB30269.htm
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Postprzez ObltzS » 21.11.08, 19:30

Witam !

Trochę materiału ilustarcyjnego do opisu Brodołaka :
http://www.uboatarchive.net/U-128.htm
ObltzS
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.725.000 BRT

Dołączył(a): 05.07.05, 19:31
Lokalizacja: Polska południowa


Posty: 2 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ IX



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości

cron