U 74 Typ VIIB

Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen
Numer zamówienia: 2
Zamówienie: 02.06.1938
Położenie stępki: 05.11.1939
Wodowanie: 31.08.1940
Wcielenie do służby: 31.10.1940
Numer pocztowy: M 14 151

Przebieg służby:
31.10.1940 -31.01.1941 - 7 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.02.1941 - 30.11.1941 - 7 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
01.12.1941 - 02.05.1942 - 29 Flotylla U-bootów, La Spezia (okręt bojowy)
02.05.1942 - Zatopiony na wschód od Kartageny w Hiszpanii (pozycja 37.32N,00.10E) przez brytyjskie niszczyciele HMS Wishart i HMS Wrestler.

Dowódcy:
31.10.1940 - 23.03.1942 - KL Eitel-Friedrich Kentrat (KR)
24.03.1942 - 02.05.1942 - OL Karl Friedrich

Liczba patroli: 8

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 4 (24.694 ton)/1 (123 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (925 ton)/1 (11.402)

22.02.1941 U 73 pod dowództwem Eitela-Friedricha Kentrata wypłynął z bazy w Kiel, by dwa dni później 23 lutego wpłynąć do bazy na wyspie Helgoland.

24.02. 1941 U 73 pod dowództwem Eitela-Friedricha Kentrata wypłynął z bazy na wyspie Helgoland, by cztery dni później 27 lutego wpłynąć do bazy w Bergen.

Patrol 1 (05.03.1941 - 11.04.1941)
05.03. U 74 pod dowództwem Eitela-Friedricha Kentrata wypłynął z bazy w Bergen, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku (rejon na południe od Islandii). W nocy z 8 na 9 marca Eitel-Friedrich Kentrat nawiązał kontakt ze zmierzającym na wschód konwojem SC-23, o którym zameldował dowództwu. W wykonanym o godzinie 06:24 w kwadracie marynarki AE 8999 ataku dowódca U 74 zgłosił niepotwierdzone zatopienie frachtowca o tonażu ca. 6.000 ton. Zaraz po tym ataku Kentrat zmuszony był do głębokiego zanurzenia przed nadpływającym niszczycielem. W wyniku ataku bombami głębinowymi, jaki wkrótce nastąpił U 74 utracił kontakt z konwojem. Trzy dni później 11 marca Eitel-Friedrich Kentrat ciężko uszkodził o godzinie 08:00 w kwadracie marynarki AE 8873 ogniem działka 20 mm należący do Islandzkiego armatora Þorsteinn J. Eyfirðingur z Isafjordhur trawler rybacki Frodi (123 ton). Uszkodzona jednostka zdołała jednak dotrzeć następnego dnia do portu Vestmannaeyjar na Islandii. W dniu 15 marca U 74 odebrał meldunek U 110 o kontakcie na południe od Islandii ze zmierzającym na zachód konwojem HX-112. Niedługo potem Kentrat otrzymał z dowództwa polecenie zaatakowania tego konwoju, co bezskutecznie próbował wykonać. Od 20 marca U 74 bezskutecznie operował przeciwko meldowanemu przez dwa samoloty Fw 200 Condor z Bordeaux i jeden Fw 200 Condor ze Stavanger, konwojowi HX-113. Od 2 kwietnia Kentrat operował w ramach zgrupowania U-bootów przeciwko wykrytemu poprzedniego dnia przez U 76 zmierzającemu w kierunku wschodnim konwojowi SC-26. W nocy z 2 na 3 kwietnia U 74 nawiązał kontakt z konwojem i w przeprowadzonych w godzinach porannych atakach storpedował dwie jednostki:
- o godzinie 05:00 w kwadracie marynarki AK 3621 zatopił należący do greckiego armatora Mina L. Cambanis z Aten frachtowiec Leonidas Z. Cambanis (4.274 ton),
- o godzinie 05:42 w kwadracie marynarki AK 3688 uszkodził swoją ostatnią torpedą wchodzący w skład eskorty konwoju brytyjski krążownik pomocniczy HMS Worcestershire (11.402 ton), który z problemami ale o własnych siłach dotarł w eskorcie niszczyciela HMS Hurracaine do Liverpoolu.
W dniu 11.04. U 74 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (38 dni).

Patrol 2 (08.05.1941 - 30.05.1941)
08.05. U 74 pod dowództwem Eitela-Friedricha Kentrata wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Podczas tego rejsu na U 74 został zaokrętowany mający nabyć doświadczenie na stanowisku dowódczym KL Axel-Olaf Loewe. Od 13 maja Eitel-Friedrich Kentrat operował na południowy - wschód od Grenlandii w ramach grupy West przeciwko nieprzyjacielskim konwojom. Sześć dni później 19 maja jeden z okrętów tejże grupy U 98 zameldował o kontakcie z konwojem HX-126. W dniu 21 maja U 74 nawiązał kontakt z konwojem, ale niedługo potem został wykryty i zaatakowany ogniem artyleryjskim przez brytyjską korwetę HMS Verbena. Eitel-Friedrich Kentrat w ucieczce przed napastnikiem zszedł w zanurzenie a następnie przez cztery godziny wymykał się tropiącej go korwecie, której z pomocą przybyła inna HMS Burnham. Łącznie oba okręty zrzuciły na U 74 sto dwadzieścia pięć bomb głębinowych, które wyrządziły poważne uszkodzenia. Po odpłynięciu prześladowców Kentrat wynurzył swój okręt, poczym nadał do dowództwa meldunek o stanie okrętu i konieczności powrotu do bazy. Te przystało na jego prośbę twierdząca, ale już w dniu 24 maja U 74 otrzymał polecenie by wraz z U 48, U 97, U 98, U 556 i włoskim okrętem podwodnym Barbarigo utworzyć w Zatoce Biskajskiej zasadzkę na śledzące pancernik Bismarck okręty brytyjskie. W nocy z 26 na 27 maja obsada pomostu okrętu Kentrata podobnie jak obsada pomostu U 73 była świadkiem pojedynku pancernika z brytyjskimi niszczycielami. W godzinach porannych 27 maja dowódca U 74 otrzymał z dowództwa polecenie odnalezienia Bismarcka, aby z jego pokładu zabrać dziennik działań bojowych pancernika. Od godziny 09:00 do 09:40 załoga przebywającego w zanurzeniu U 74 słyszała liczne detonacje a o 10:36 odgłosy tonięcia dużego okrętu, które jak zapisał Kentrat w KTB swojego okrętu musiały oznaczać ostatnią walkę pancernika. Trochę później U 74 wyszedł na głębokość peryskopową a jego dowódca dostrzegł przez peryskop liczne nieprzyjacielskie okręty, które bezskutecznie ze względu na pogarszająca się pogodę próbował zaatakować. Po oddaleniu się nieprzyjaciół Kentrat wynurzył swój okręt pośrodku morza szczątków i ciał martwych marynarzy. Niedługo potem U 74 otrzymał z dowództwa polecenie odszukania żywych rozbitków z Bismarcka. Około godziny 19:30 wachtowi na pomoście okrętu Kentrata zauważyli ponton w którym przebywało trzech rozbitków z pancernika – Georg Herzog, Otto Höntzsch i Herbert Manthey. Wszyscy oni trzej na widok U-boota wskoczyli do morza i zaczęli płynąc w jego stronę, by niedługo potem zostać uratowanym przez załogę U 74. Zachęcony odnalezieniem trzech żywych rozbitków Kentrat bezskutecznie poszukiwał przez cały 28 i 29 maja kolejnych żyjących członków załogi Bismarcka a kiedy mu się to nie udało obrał kurs powrotny na bazę. W dniu 30 maja płynący na powierzchni U 74 został bezskutecznie zaatakowany pięcioma torpedami przez brytyjski okręt podwodny HMS Sealion. Jeszcze tego samego dnia U 74 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (23 dni).

Patrol 3 (05.07.1941 - 12.08.1941)
05.07. U 74 pod dowództwem Eitela-Friedricha Kentrata wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Podczas tego rejsu na U 74 został zaokrętowany mający nabyć doświadczenie na stanowisku dowódczym FK Karl-Heinz Wolff Od 17 lipca Eitel-Friedrich Kentrat bez powodzenia operował przeciwko wykrytemu na północny - zachód od Kanału Północnego przez samolot Fw 200 Condor konwojowi OB-346. Od 24 lipca U 74 zgodnie z poleceniem dowództwa prowadził bezskuteczne działania przeciwko meldowanym przez B-Dienst konwojom OG-69 i SL-80. W dniu 1 sierpnia Kentrat odebrał meldunek z samolotu Fw 200 Condor o kontakcie na południowy - zachód od Irlandii z konwojem SL-81. W nocy z 4 na 5 sierpnia U 74 nawiązał kontakt z konwojem i w przeprowadzonym o godzinie 05:40 w kwadracie marynarki AM 7156 ataku zatopił należący do brytyjskiego armatora United Africa Co Ltd z Londynu frachtowiec Kumasian (4.922 ton). Oprócz tego sukcesu Kentrat zameldował także dowództwu o niepotwierdzonym po wojnie uszkodzeniu podczas tego ataku trzech innych frachtowców o łącznym tonażu ca. 24.000 ton. W dniu 12.08. wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol (39 dni).

Patrol 4 (08.09.1941 - 26.09.1941)
08.09. U 74 pod dowództwem Eitela-Friedricha Kentrata wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Podczas tego rejsu na U 74 został zaokrętowany mający nabyć doświadczenie na stanowisku dowódczym KL Hans Senkel. Od 18 września Eitel-Friedrich Kentrat operował w ramach zgrupowania Branderburg przeciwko zmierzającemu w kierunku wschodnim konwojowi SC-44. Jeszcze tego samego dnia U 74 oraz cztery inne U-booty nawiązały kontakt z SC-44. W przeprowadzonym w godzinach porannych 19 września ataku Eitel-Friedrich Kentrat storpedował o godzinie 06:03 i ciężko uszkodził w kwadracie marynarki AD 9458 kanadyjską korwetę HMCS Levis. Uszkodzona korweta po dwóch godzinach od ataku została wzięta na hol przez inną korwetę HMCS Mayflower. Około godziny 09:00 pękł hol łączący oba okręty. Po 90 minutach założono nowy i kontynuowano holowanie, które trwało do godziny 19:10, kiedy to uszkodzona HMCS Levis przewróciła się do góry dnem i poszła na dno. Dowódca U 74 w wysłanym do dowództwa meldunku z przebiegu ataku zgłosił też oprócz zatopienia okrętu eskorty trafienie i zatopienia frachtowca, co nie zostało jednak potwierdzone przez aliantów. Przez cały dzień i noc Eitel-Fireidrich Kentrat kontynuował pościg za konwojem i w kolejnym ataku przeprowadzonym tuż po północy 20 września storpedował i zatopił o godzinie 01:13 w kwadracie marynarki AD 7851 należący do brytyjskiego armatora Common Brothers Ltd z Newcastle frachtowiec Empire Burton (6.966 ton), który jako jedyny w konwoju był wyposażony w katapultę i stojący na niej myśliwiec Hurracaine. Oprócz w/w sukcesu Kentrat zgłosił także niepotwierdzone zatopienie kolejnego frachtowca o tonażu ca. 5.000 ton oraz uszkodzenie kolejnego. W dniu 26.09. U 74 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie trzy tygodnie patrol (19 dni).

Patrol 5 (22.10.1941 - 12.11.1941)
22.10. U 74 pod dowództwem Eitela-Friedricha Kentrata wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 27 października Eitel-Friedrich Kentrat nawiązał kontakt z konwojem ON-28, o którym zameldował dowództwu. Te nakazało dowódcy U 74 śledzić cel i wysyłać sygnały naprowadzające dla okrętów tworzących zgrupowanie Reisswolf. Eitel-Friedrich Kentrat śledził konwój aż do 1 listopada przebywając wraz z nim odległość 1.600 mil morskich, przez cały czas wysyłając sygnały naprowadzające dla innych U-bootów. W dniu 30 października U 74 otrzymał z dowództwa zgodę na zaatakowanie konwoju, ale zanim zdołał to zrobić został odpędzony przez okręty eskorty. Po zakończeniu operacji przeciwko SC-44, okręt Kentrata operował w ramach zgrupowania Raubritter przeciwko konwojowi SC-52. Po zakończeniu udziału w walce przeciwko w/w konwojowi U 74 w drodze powrotnej zatopił w dniu 7 listopada o godzinie 22:59 w kwadracie marynarki AK 8324 należący do brytyjskiego armatora Federal Steam Navigation Co Ltd z Londynu frachtowiec Nottingham (8.532 ton). Brytyjski frachtowiec odbywający swą dziewiczą podróż, został po raz pierwszy trafiony i uszkodzony przez Kentrata o godzinie 22:34, w czasie gdy próbował staranować U 74. Dwie kolejne wystrzelone o godzinie 22:50 do Nottinghama torpedy z powodu zatrzymania się statku minęły cel. W dniu 12.11. U 74 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (22 dni).

Patrol 6 (09.12.1941 - 24.12.1942)
06.09. U 74 pod dowództwem Eitela-Friedricha Kentrata wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez Cieśninę Gibraltarską na Morze Śródziemne, aby w oparciu o bazy we Włoszech i okupowanej Grecji atakować nieprzyjacielską żeglugę w tym rejonie. Podczas rejsu w kierunku Gibraltaru Eitel-Friedrich Kentrat nawiązał w godzinach wieczornych 14 grudnia kontakt z konwojem HG.76, o którym zameldował dowództwu, które nakazało mu śledzić cel i wysyłać sygnały naprowadzające dla innych U-bootów. Ponieważ U 74 nie mógł zając dogodnej pozycji do ataku, jego dowódca wycofał się i z powrotem obrał kurs na Gibraltar. W nocy z 15 na 16 grudnia Eitel-Friedrich Kentrat pomyślnie sforsował cieśninę Gibraltarską i wpłynął na Morze Śródziemne. W dalszej części patrolu U 74 operował we wschodniej części Morza Śródziemnego w rejonie wybrzeży Egiptu i Cyrenejki. W dniu 24.12. U 74 wpłynął do bazy w Messynie, kończąc trwający ponad dwa tygodnie patrol (16 dni).

Patrol 7 (27.12.1941 - 08.01.1942)
27.12. U 74 pod dowództwem Eitela-Friedricha Kentrata wypłynął z bazy w Messynie, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza Śródziemnego (rejon wybrzeży Egiptu i Cyrenejki). W dniu 3 stycznia Eitel-Friedrich Kentrat otrzymał z dowództwa wiadomość o następującej treści
Do dowódcy U 74
Serdeczne gratulacje z okazji odznaczenia Pana przez Führera Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża
Głównodowodzący.
W dniu 06.01. U 74 wpłynął do bazy w La Spezia, kończąc trwający prawie dwa tygodnie patrol (13 dni).

Patrol 8 (23.04.1942 - 02.05.1942)
23.04. U 74 pod dowództwem Karla Friedricha wypłynął z bazy w La Spezia, by zgodnie z rozkazem zając pozycję w zachodniej części Morza Śródziemnego, by zaatakować nieprzyjacielski konwój zmierzający na Maltę. W dniu 2 maja płynący na powierzchni okręt Friedricha został wykryty i zaatakowany przez brytyjski samolot Catalina z 202 Sqn RAF. Zaraz po ataku brytyjska maszyna nie odleciała do bazy tylko pozostała na miejscu i naprowadziła na U 74 dwa niszczyciele HMS Wishart i HMS Wrestler, które po uzyskaniu kontaktu sonarowego przystąpiły do systematycznych ataków bombami głębinowymi. Ataki te były skuteczne i okręt Friedricha wraz z całą załogą poszedł na dno.

Członkowie załogi U 74 polegli w dniu 02.05.1942:
Bauer Georg Mtr.II 13.01.1924
Bernhard Jakob OMechMt 23.02.1916
Blöchle Erich MtrOGfr 17.10.1920
Bolz Otto MtrOGfr 23.09.1920
Bork Helmut OMaschMt 29.10.1914
Braun Rudolf Mtr.Iia 10.11.1923
Detert Hans-Joachim OLt.z.S 02.05.1917
Erdmann Werner OLt.ing 02.09.1915
Fehr Karl BtsMt 01.08.1915
Feller Walter Mtr.I.a 03.08.1924
Franke Gerhard MechOGfr 15.12.1921
Franke Hans MaschGfr 30.07.1921
Friederich Karl OLt.z.S. 12.06.1914
Gärtner Heinz FkOGfr 04.06.1920
Hanke Edmund MaschMt 18.12.1919
Hansen Gerhard MaschOGfr 01.01.1920
Harte Willi-Ernst MtrOGfr 26.08.1922
Hohlstein Hans MechOGfr 03.11.1920
Honisch Gerhard OMasch 07.04.1915
Jakob Paul-Siegfried FkMt.A 24.08.1916
Kotte August Masch 21.02.1913
Kretzschmar Erich-Karl MaschOGfr 28.07.1920
Lange Erich MaschOGfr 11.01.1919
Lau Eggert FkMt 11.04.1922
Luft Otto Fahnr.ing 14.06.1922
Merimga Waldemar MaschGfr 23.02.1921
Metz Georg OStrm 10.05.1912
Mielke Wilhelm OMaschMt 25.10.1914
Nix Hans MaschGfr 28.03.1922
Opitz Heinrich MaschGfr 09.12.1919
Pletsch Abraham Btsm 18.03.1911
Pollety Heinz MechMt 21.06.1919
Puchtler Karl MaschGfr 22.09.1921
Raabe Waldemar MtrOGfr 21.11.1919
Schönfeldt Herbert-Rudolf MtrOGfr 15.08.1920
Sobucki Karl MtrOGfr 31.08.1921
Steinke Fritz BtsMt 30.04.1920
Strohmann Rudolf Lt.z.S 30.07.1921
Tannen Alfred OMasch 14.03.1915
Tetzlaff Friedel OBtsMt 16.09.1915
Thaler Willi MaschHGfr 26.10.1914
Thomsen Waldemar MaschMt 03.08.1918
Vogel Fritz MaschGfr 09.01.1921
Volkel Friedrich MtrGfr 30.09.1919
Volker Wolfgang FkGfr 04.05.1923
Wachtershauser Karl MtrOGfr 26.02.1922
Wilhelm Heinz-Herbert OMaschMt 18.03.1918


Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/BDUKTB30269.htm
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1