U 48 Typ VIIB

Stocznia: F.Krupp Germaniawerft AG, Kiel-Gaarden
Numer zamówienia: 583
Zamówienie: 21.11.1936
Położenie stępki: 10.03.1937
Wodowanie: 08.03.1939
Wcielenie do służby: 22.04.1939
Numer pocztowy: M 27 354

Przebieg służby:
22.04.1939 - 31.08.1939 - 7 Flotylla U-bootów Wegener, Kiel (szkolenie załogi)
01.09.1939 - 31.12.1939 - 7 Flotylla U-bootów Wegener, Kiel (okręt bojowy)
01.01.1940 - 30.06.1941 - 7 Flotylla U-bootów, Kiel/St. Nazaire (okręt bojowy)
01.07.1941 - 31.03.1942 - 26 Flotylla U-bootów, Pillau (okręt szkolny)
01.04.1942 - 31.10.1943 - 21 Flotylla U-bootów, Pillau (okręt szkolny)
01.11.1943 - 03.05.1945 - 3 U-Lehrdivision, Neustadt (stacjonarny okręt do ćwiczeń z bronią torpedową)
03.05.1945 - Zatopiony przez własną załogę w bazie w Neustadt w ramach akcji Regenbogen.

Dowódcy:
22.04.1939 - 20.05.1940 - KL Herbert Schultze
21.05.1940 - 03.09.1940 - KK Hans Rudolf Rösing
04.09.1940 - 16.12.1940 - KL Heinrich Bleichrodt
17.12.1940 - 27.07.1941 - KL Herbert Schultze
?.08.1941 - 25.09.1941 - OL Siegfried Alzinger
26.09.1941 - 31.10.1943 - OL Diether Todenhagen

Liczba patroli: 12

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 51 (306.875 ton)/3 (20.480 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (1.060 ton)/0

Patrol 1 (19.08.1939 - 17.09.1939)
19.08. U 48 pod dowództwem Herberta Schultze wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem zająć pozycję na południowy-zachód od Irlandii. W razie wybuchu wojny Herbert Schultze miał za zadanie atakować nieprzyjacielską żeglugę zgodnie z obowiązującymi przepisami walki na morzu. W dniu 3 września o godzinie 13:30 U 48 otrzymał z dowództwa depeszę o stanie wojny pomiędzy Niemcami a Wielką Brytanią i Francją. Dwa dni później Herbert Schultze próbował o godzinie 12:00 zatrzymać strzałem z działa pokładowego należący do brytyjskiego armatora Hall Brothers z Newcastle frachtowiec Royal Sceptre (4.853 ton). Ponieważ zaatakowany statek zamiast zatrzymać się rozpoczął ucieczkę nadając sygnały S.O.S. dowódca U 48 rozkazał ostrzelać cel z działa, celując głównie w mostek, aby uciszyć kabinę radio. Ostrzał Royal Sceptre trwał do godziny 12:25, kiedy to kapitan James William Gair wydał rozkaz zatrzymania statku i jego opuszczenia. Przez cały czas opuszczania frachtowca na jego pokładzie pozostał radiotelegrafista, który nie ustanie wysyłał sygnały S.O.S. Po oddaleniu się szalup od burty statku w jego pobliże podpłynął U 48, aby przed jego zatopieniem zdjąć z pokładu radzika. Następnie Herbert Schultze wystrzelił o godzinie 13:38 torpedę, która posłała Royal Sceptre w kwadracie marynarki BE 6473 na dno. Tego samego dnia w pobliżu pojawił się należący do brytyjskiego armatora Lamport & Holt Line z Londynu, frachtowiec Browning (5.332 ton). Herbert Schultze zatrzymał statek o godzinie 15:05 chcąc, aby jego załoga zabrała na pokład rozbitków z Royal Sceptre. Kapitan frachtowca źle odebrał polecenie dowódcy U 48 i wydał rozkaz opuszczenia statku. Herbert Schultze rozeźlony tą cała sytuacją dopiero po dłuższych prośbach i namowach zmusił załogę Browninga do powrotu na swój statek i zabrania rozbitków z Royal Sceptre. W dniach 6 i 7 września U 48 zatrzymał a następnie po sprawdzeniu manifestu pokładowego puścił w dalszy rejs kilka statków należących do neutralnych państw. W dniu 8 września Herbert Schultze zatrzymał o godzinie 06:32 w kwadracie marynarki BE 5222 strzałem z działa należący do brytyjskiego armatora W.J. Tatem Ltd z Cardiff frachtowiec Winkleigh. Po opuszczeniu statku przez załogę, U 48 zatopił go o godzinie 08:36 jedną torpedą. Tego samego dnia Herbert Schultze otrzymał z dowództwa rozkaz powrotu do bazy. Trzy dni później 11 września U 48 ostrzelał z działa o godzinie 13:35 należący do brytyjskiego armatora Sir R. Ropner & Co Ltd z West Hartlepool frachtowiec Firby (4.869 ton). Po uzyskaniu pięciu trafień frachtowiec zatrzymał się a jego załoga przeszła do szalup. O godzinie 15:40 Herbert Schultze wystrzelił do opuszczonego Firby jedną torpedę, która posłała go na dno. Po zatonięciu statku U 48 zbliżył się do łodzi ratunkowych by udzielić rannym członkom załogi niezbędnej pomocy medycznej. Następnie Herbert Schultze nadał otwartym tekstem do brytyjskiej admiralicji prośbę o pomoc dla rozbitków o następującej treści:
"Dla Pana Churchilla. Zatopiłem brytyjski parowiec Firby pozycja 59.40N, 13.50W. Proszę o uratowanie załogi. Niemiecki okręt podwodny".

Dnia 15 września okręt Schultzego bezskutecznie zaatakował jedną torpedą o godzinie 22:58 w okolicach wyspy Antholt polski okręt podwodny ORP Wilk. W dniu 17.09. U 48 wpłynął do bazy w Kiel, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (30 dni).

Patrol 2 (04.10.1939 - 25.10.1939)
04.10. U 48 pod dowództwem Herberta Schultze wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku (rejon Western Approaches). Od około 10 października Herbert Schultze w ramach pierwszego w tej wojnie zgrupowania U-bootów złożonego z U 37, U 42, U 45 i U 46 operował przeciwko konwojowi KJF-3. Dowódcą zgrupowania był KK Werner Hartmann dowodzący U 37. Poszukując konwoju U 48 w okresie od 12 do 14 października zatopił cztery jednostki:
- 12.10. o godzinie 18.08. zatrzymał w kwadracie marynarki BE 3246 a następnie ostrzelał z działa pokładowego (ostrzał trwał do godziny 19:00) należący do francuskiego armatora Compagnie Française des Pétroles z Paryża tankowiec Emile Miguet (14.115 ton), będący maruderem z konwoju KJ-2. W wyniku ostrzału tankowiec stanął w ogniu i ostatecznie zatonął parę godzin później,
- 13.10. o godzinie 01:16 zatopił przy pomocy jednej torpedy w kwadracie marynarki BE 3194 należący do brytyjskiego armatora Sir R. Ropner & Co Ltd z West Hartlepool frachtowiec Heronspool (5.202 ton). Statek ten był atakowany przez Herberta Schultze jeszcze 12 października, jednak wystrzelone o godzinach 20:24, 21:15, 23:05, 23:50 i 23:52 torpedy minęły cel,
- 13.10. o godzinie 08:14 zatrzymał w kwadracie marynarki BE 3544 a następnie ostrzelał z działa pokładowego (ostrzał trwał od 08:35 do 08:45) należący do francuskiego armatora Compagnie Générale Transatlantique z Paryża frachtowiec Louisiane (6.903 ton), będący maruderem z konwoju OA-17. W wyniku ostrzału frachtowiec poszedł na dno o godzinie 08:55,
- 14.10. o godzinie 12:13 zatrzymał w kwadracie marynarki BE 3834 a następnie zatopił jedną torpedą o godzinie 12:33 należący do brytyjskiego armatora Headlam & Sons z Whitby frachtowiec Sneaton (3.677 ton).
Od 15 października Herbert Schultze w ramach zgrupowania U-bootów operował przeciwko konwojowi HG-3. Dwa dni później 17 października U 48 odebrał meldunek U 46 o kontakcie z konwojem HG-3. Następnego dnia Herbert Schultze zaatakował o godzinie 20:35 w kwadracie marynarki BE 9153 konwój HG-3 zatapiając ostatnią torpedą należący do brytyjskiego armatora The Clan Line Steamers Ltd z Londynu frachtowiec Clan Chisholm (7.256 ton). Po zameldowaniu dowództwu o wystrzeleniu wszystkich torped, Herbert Schultze otrzymał rozkaz powrotu do kraju. W dniu 25.10. U 48 wpłynął do bazy w Kiel, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (22 dni).

Patrol 3 (20.11.1939 - 20.12.1939)
20.11. U 48 pod dowództwem Herberta Schultze wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem wraz z U 31, U 35 i U 47 w ramach zasadzki atakować duże okręty brytyjskie w rejonie Orkadów. Utworzenie przez BdU zasadzki związane było z osłoną dwóch operacji z udziałem dużych okrętów nawodnych Kriegsmarine: powrotem do Niemiec z Atlantyku pancernika kieszonkowego Lützow (ex-Deutschland) i z rozpoczęciem rejsu korsarskiego pary szybkich pancerników Scharnhorst i Gneisenau. Operując w tym rejonie U 48 nawiązał w godzinach popołudniowych 26 listopada kontakt z należącym do szwedzkiego armatora Rederi-A/B Reut (Hakon A. Reuter) z Geteborga tankowcem Gustaf E. Reuter (6.336 ton), płynącym w asyście niszczyciela. Wystrzelona o godzinie 23:32 pierwsza torpeda minęła cel natomiast druga wystrzelona już w dniu 27 listopada o godzinie 00:30 trafiła i posłała tankowiec na dno w kwadracie marynarki AN 1452. Po odwołaniu zasadzki Herbert Schultze otrzymał polecenie atakowania nieprzyjacielskiej żeglugi na Północnym Atlantyku. W okresie od 8 do 15 grudnia U 48 storpedował trzy statki:
- 08.12. o godzinie 11:55 zatopił w kwadracie marynarki BF 1532 należący do brytyjskiego armatora Christian Salvesen & Co z Edynburga frachtowiec Brandon (6.668 ton), będący maruderem z konwoju OB-48,
- 09.12. o godzinie 07:10* storpedował w kwadracie marynarki BE 3933 płynący w konwoju OB-48 należący do brytyjskiego armatora Eagle Oil & Shipping Co Ltd z Londynu tankowiec San Alberto (7.397 ton). Na skutek trafienia tankowiec pękł na dwie części, z których dziobowa zatonęła natychmiast natomiast rufowa unosząca się na powierzchni została posłana na dno dwa dni później 11 grudnia przez brytyjski niszczyciel HMS Mackay,
- 15.12. o godzinie 16:11 zatrzymał a następnie po sprawdzeniu przewożonego ładunku zatopił przy pomocy torpedy o godzinie 17:40 w kwadracie marynarki BE 3334 należący do greckiego armatora S. Castanos & Sons z Aten frachtowiec Germaine (5.217 ton).
W dniu 20.12. U 48 wpłynął do bazy w Kiel, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (31 dni).

Patrol 4 (24.01.1940 - 26.02.1940)
24.01. U 48 U 48 pod dowództwem Herberta Schultze wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem postawić pole minowe złożone z 8 min TMC w rejonie St. Albans Head. Oprócz w/w min Herbert Schulze zabrał na pokład swojego okrętu także siedem torped. W dniu 9 lutego U 48 pomyślnie postawił pole minowe (kwadrat marynarki BF 3146), poczym udał się w rejon Western Approaches, by atakować nieprzyjacielską żeglugę. W dniu 10 lutego Herbert Schultze otrzymał polecenie by wraz z U 37 i U 26 utworzyć zasadzkę na płynący z Południowego Atlantyku zespól okrętów brytyjskich złożony z lotniskowca HMS Ark Royal, krążownika liniowego HMS Renown i niszczycieli które eskortowały uszkodzony w walce z pancernikiem kieszonkowym Admiral Graf Spee krążownik ciężki HMS Exeter. W oczekiwaniu na brytyjskie okręty U 48 zatopił w okresie od 10 do 15 lutego trzy statki:
- 10.02. zatrzymał o godzinie 17.03 a następnie po sprawdzeniu dokumentów zatopił torpedą o godzinie 18:45 w kwadracie marynarki BF 2472 należący do holenderskiego armatora Nederlandsche-Amerikaansche Stoomvaart Mij NV z Rotterdamu frachtowiec Burgerdijk (6.853 ton).
- 14.02. zatopił o godzinie 16:55 w kwadracie marynarki BF 1855 należący do brytyjskiego armatora Blue Star Line Ltd z Londynu frachtowiec Sultan Star (12.306 ton).
- 15.02 o godzinie 14:00 w kwadracie marynarki BF 4321 należący do holenderskiego armatora Petroleum Industrie Mij NV z Hagi tankowiec Den Haag (8.971 ton).
Kilka minut po zatonięciu Sultan Star, U 48 został bezskutecznie zaatakowany 22 bombami głębinowymi przez parę brytyjskich niszczycieli HMS Whitshed i HMS Vesper, które w odpowiedzi na sygnał S.O.S. ze statku przybyły w ciągu 30 minut od jego odebrania na miejsce ataku. W międzyczasie zasadzka w związku z zawinięciem zespołu do bazy w Portsmouth została odwołana. Ponieważ na okręcie Herberta Schultze kończyły się torpedy obrał on kurs na bazę w Kiel. W dniu 17 lutego U 48 zatopił o godzinie 20:36 w kwadracie marynarki BF 1678 należący do fińskiego armatora Antti Wihuri z Helsinek frachtowiec Wilja (3.396 ton). W dniu 26.02. U 48 wpłynął do bazy w Kiel, kończąc trwający cztery tygodnie patrol (28 dni)

W dniu 1 marca Herbert Schultze za zatopienie pond 100.000 nieprzyjacielskiego tonażu został odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

Patrol 5 (03.04.1940 - 20.04.1940)
03.04. U 48 pod dowództwem Herberta Schultze wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem w ramach operacji "Hartmut", morskiej części operacji "Weserübung" (inwazji na Danię i Norwegię), zając pozycję na północ do Szetlandów, na obszarze przez który prowadził główny szlak komunikacyjny ze Scapa Flow i portów angielskich do Narwiku. W dniu 11 kwietnia Herbert Schulze otrzymał rozkaz udania się w pobliże Narwiku. Tego samego dnia U 48 trzykrotnie meldował o kontaktach z zespołami brytyjskich okrętów: o godzinie 11:13 w kwadracie marynarki AF 5863 z 4 ciężkimi krążownikami, o 14:29 w kwadracie marynarki AF 5830 z 3 pancernikami, jednym ciężkim i jednym lekkim krążownikiem oraz pięcioma niszczycielami i o 21:58 w kwadracie marynarki AF 5675 z kolejnym krążownikiem ciężkim. Herbert Schultze nie ograniczył się tylko do obserwacji bowiem bezskutecznie zaatakował dwa okręty, o godzinie 12:30 krążownik typu Cumberland i o godzinie 21:15 krążownik ciężki typu York. Do obu jednostek Herbert Schulze wystrzelił po trzy torpedy, które jednak minęły cel. W dniu 12 kwietnia U 48 nawiązał kontakt z grupą brytyjskich okrętów złożoną z dwóch dużych krążowników płynących w eskorcie niszczycieli. Tego samego dnia Herbert Schultze otrzymał z dowództwa dwie depesze, jedna zawierała instrukcje dotyczące strzelania torpedami a druga nakazywała okrętowi zajęcie pozycji w Westfjordzie. W 13 kwietnia w godzinach popołudniowych operujący w Westfjordzie U 48 został wykryty i bezskutecznie zaatakowany przesz brytyjskie niszczyciele osłaniające pancernik Warspite. Wkrótce po ataku niszczycieli Herbert Schultze nawiązał kontakt z pancernikiem odpalając do niego cztery torpedy, które minęły cel. Niedługo po wystrzeleniu torped U 48 został ponownie bezskutecznie zaatakowany przez niszczyciele. Dwa dni później 15 kwietnia Herbert Schultze bez powodzenia zaatakował torpedami nieprzyjacielskie niszczyciele (pudła lub defekty). Dnia 19 kwietnia U 48 wpłynął do bazy w Wilhelmshaven, którą opuścił jeszcze tego samego dnia. W dniu 20.04. U 48 wpłynął do bazy w Kiel, kończąc trwający dwa i pól tygodnia patrol (17 dni). Frustrujące doświadczenia okrętu Herberta Schultze podczas tego patrolu najlepiej opisują słowa członka załogi Horsta Hoffmanna:
"Dzień po dniu, co godzinę atakowaliśmy niszczyciele lub wpadaliśmy ich zasadzki. Dzień w dzień, noc w noc (...) w zanurzeniu płynęliśmy w górę lub w dół albo też krążyliśmy po fjordzie. Noce były krótkie zbyt krótkie, aby można było naładować baterie i utrzymać okręt w gotowości bojowej. Nie było mowy o śnie, z trudem mogliśmy znaleźć chwilę, aby coś zjeść (...) Zużyliśmy wszystkie torpedy z zapalnikami magnetycznymi, robiąc odpowiednie przerwy po każdym strzale. Ani jedna nie wybuchła (...). Staraliśmy się robić wszystko co mogliśmy a mimo to nasze wysiłki były całkowicie daremne".

Patrol 6 (26.05.1940 - 29.06.1940)
26.05. U 48 pod dowództwem Hansa Rudolfa Rösinga wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku (rejon Cap Finisterre). W drodze do swojego rejonu operacyjnego Hans Rudolf Rösing zatopił w okresie od 5 do 11 czerwca trzy statki a jeden uszkodził:
- 05.06. o godzinie 23:18 zatopił ogniem z działa (wystrzelono 77 pocisków 88 mm) w kwadracie marynarki AM 3388 należący do brytyjskiego armatora J.A. Billmeir & Co Ltd z Londynu frachtowiec Stancor (798 ton). Do tego frachtowca U 48 wystrzelił o godzinie 22:44 niecelną torpedę,
- 07.06. o godzinie 02:13 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki AM 5299 należący do brytyjskiego armatora W.A. Massey & Sons Ltd z Hull frachtowiec Frances Massey (4.212 ton). Statek ten był atakowany już o godzinie 00:07, ale wystrzelona torpeda minęła cel,
- 07.06. o godzinie 03:22 uszkodził jedna torpedą w kwadracie marynarki AM 5296 należący do brytyjskiego armatora Morant SS Co Ltd z Londynu frachtowiec Eros (5.888 ton)**,
- 11.06. o godzinie 01:10 w kwadracie marynarki BE 9397 należący do greckiego armatora Goulandris Bros z Pireusu frachtowiec Violando N Goulandris (3.598 ton).
W okresie od 12 do 15 czerwca U 48 zgodnie z poleceniem dowództwa wraz z U 29, U 43 i U 101 operował przeciwko konwojowi US.3, wiozącemu z Antypodów na Wyspy Brytyjskie 25 tysięcy żołnierzy. Dowództwo nad zgrupowaniem z racji starszeństwa objął Hans Rudolf Rösing. Ponieważ alianci wiedząc o zgrupowaniu z przechwyconych depesz radiowych zmienili kurs konwoju, tak, że przygotowana zasadzka trafiła w próżnię. Po rozwiązaniu zgrupowania dowódca U 48 otrzymał polecenie prowadzenia indywidualnego patrolu. W okresie od 19 do 20 czerwca Hans Rudolf Rösing zatopił cztery statki:
- 19.06. o godzinie 01:25 w kwadracie marynarki BE 9359 należący do norweskiego armatora Wilh. Wilhelmsen z Oslo, frachtowiec Tudor (6.607 ton), płynący w konwoju HGF-3419.06. o godzinie 02:56 w kwadracie marynarki BE 9369 należący do brytyjskiego armatora H. Hogarth & Sons Ltd z Glasgow frachtowiec Baron Loudoun (3.164 ton), płynący w konwoju HGF-34,
- 19.06. o godzinie 03:46 w kwadracie marynarki BE 7171 należący do brytyjskiego armatora Monarch SS Co Ltd (Raeburn & Vérel Ltd) z Glasgow frachtowiec British Monarch (5.661 ton), płynący w konwoju HGF-34,
- 20.06. o godzinie 17:30 w kwadracie marynarki BE 9574 należący do holenderskiego armatora NV Phs. van Ommeren´s Scheepvaartbedrijf z Rotterdamu tankowiec Moordrecht (7.493 ton), będący maruderem z konwoju HX-49.
W dniu 29.06. U 48 wpłynął do bazy w Kiel, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (35 dni).

Patrol 7 (07.08.1940 - 28.08.1940)
07.08. U 48 pod dowództwem Hansa Rudolfa Rösinga wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku (rejon m.in. Kanału Północnego). W okresie od 13 do 16 sierpnia Hans Rudolf Rösing w ramach zgrupowania U-bootów operował bez powodzenia przeciwko meldowanemu przez B-Dienst konwojowi HX-62. W okresie od 16 do 19 sierpnia U 48 storpedował dwa statki:
- 16.08. o godzinie 12:03 zatopił w kwadracie marynarki AL 3888 należący do belgijskiego armatora Stockholms Rederi-A/B Svea ze Sztokholmu frachtowiec Hedrun (2.325 ton), płynący w konwoju OB-197,
- 19.08. o godzinie 00:05 ciężko uszkodził w kwadracie marynarki AM 4424 należący do belgijskiego armatora Société Maritime Anversoise z Antwerpi statek pasażersko – towarowy Ville de Gand (7.590 ton), który został ostatecznie zatopiony o godzinie 01:09 po trafieniu kolejną torpedą.
W dniu 21 sierpnia Hans Rudolf Rösing zgłosił niepotwierdzone storpedowanie i uszkodzenie o godzinie 00:26 w kwadracie marynarki AM 4621 dwóch niezidentyfikowanych frachtowców o łącznym tonażu ca. 9.000 ton. Trzy dni później U 48 zatopił o godzinie 14:14 w kwadracie marynarki AM 2743 należący do brytyjskiego armatora Union Oil Co of California z Los Angeles tankowiec La Brea (6.666 ton), będący maruderem z konwoju HX-65. Następnego dnia Hans Rudolf Rösing zaatakował o godzinie 02:45 w kwadracie marynarki AM 2583konwój HX-65 torpedując dwa statki:
- zatopił należący do brytyjskiego armatora Sir R. Ropner & Co Ltd z West Hartlepool frachtowiec Empire Merlin (5.763 ton),
- ciężko uszkodził należący do brytyjskiego armatora United Molasses Co Ltd z Londynu tankowiec Athelcrest (6.825 ton), który został nieco później dobity ogniem artyleryjskim przez brytyjską korwetę HMS Godetia.
W dniu 28.08. U 48 wpłynął o godzinie do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (22 dni).

W dniu 29 sierpnia Hans Rudolf Rösing otrzymał Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża.

Patrol 8 (08.09.1940 - 25.09.1940)
08.09. U 48 pod dowództwem Heinricha Bleichrodta wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku (rejon m.in. Kanału Północnego). Tuż po północy 15 września Heinrich Bleichrodt nawiązał kontakt z konwojem SC-3 o którym zameldował dowództwu. W przeprowadzonych następnie trzech atakach U 48 posłał na dno dwa statki i jeden okręt eskorty:
- o godzinie 00:25 w kwadracie marynarki AM 1998 brytyjski eskortowiec HMS Dundee (1.060 ton)***,
- o godzinie 01:23 w kwadracie marynarki AM 1998 należący do greckiego armatora Michael A. Tachmindji z Aten frachtowiec Alexandros (4.343 ton)
- o godzinie 03:00 w kwadracie marynarki AM 1998 należący do brytyjskiego armatora John Cory & Sons Ltd z Cardiff frachtowiec Empire Volunteer (5.319 ton).
Trzy dni później 18 września Heinrich Bleichrodt zaatakował konwój OB-213 zatapiając dwa statki:
- o godzinie 00:01 w kwadracie marynarki AL 2966 należący do brytyjskiego armatora Ellerman Lines Ltd z Londynu statek pasażerski City of Benares (11.081 ton)****,
- o godzinie 00:07 w kwadracie marynarki AL 2966 należący do brytyjskiego armatora Kaye, Son & Co Ltd z Londynu frachtowiec Marina (5.088 ton),
Tego samego dnia U 48 zatopił o godzinie 18:49 w kwadracie marynarki AL 2881 należący do brytyjskiego armatora Smith, Hogg & Co Ltd z West Hartlepool frachtowiec Magdalena (3.118 ton), będący maruderem z konwoju SC-3. W okresie od 20 do 22 września Heinrich Bleichrodt w ramach zgrupowania U-bootów operował przeciwko wykrytemu przez U 47 konwojowi HX-72. Następnego dnia U 48 zaatakował konwój HX-72 torpedując w dwóch atakach dwa statki:
- o godzinie 06:14 zatopił w kwadracie marynarki AL 5436 należący do brytyjskiego armatora George Nisbet & Co z Glasgow frachtowiec Blairangus (4.409 ton),
- o godzinie 23:38 uszkodził w kwadracie marynarki BC 3829 należący do brytyjskiego armatora J. & J. Denholm Ltd z Glasgow frachtowiec Broompark (5.136 ton).
W dniu 25.09. U 48 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający dwa i pół tygodnia patrol (18 dni)

Patrol 9 (05.10.1940 - 27.10.1940)
05.10. U 48 pod dowództwem Heinricha Bleichrodta wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku (rejon m.in. Kanału Północnego). Zgodnie z poleceniem dowództwa po wystrzeleniu wszystkich torped Heinrich Bleichrodt miał nie wracać do Lorient, tylko udać się do kraju, gdzie U 48 miał przejść generalny remont. W dniu 9 października Heinrich Bleichrodt odebrał meldunek z U 103 o kontakcie z konwojem SC-6. Poszukując w/w konwoju U 48 natknął się dwa dni później 11 września w godzinach porannych na inny, HX-77 o którym zameldowano dowództwu. Te nakazało okrętowi Bleichrodta śledzenie go i wysyłanie sygnałów naprowadzających dla innych U-bootów. U 48 pomyślnie wykonywał ten rozkaz przez cały dzień, poczym w przeprowadzonych w nocy z 11 na 12 września atakach zatopił trzy statki:
- 11.10. o godzinie 21:50 w kwadracie marynarki AL 0378 należący do norweskiego armatora A/S Westfal-Larsen & Co z Bergen frachtowiec Brandanger (4.624 ton),
- 11.10. o godzinie 22:09 w kwadracie marynarki AL 0378 należący do brytyjskiego armatora Port Line Ltd z Londynu frachtowiec Port Gisborne (8.390 ton)*****,
- 12.10. o godzinie 00:14 w kwadracie marynarki AL 0381 należący do norweskiego armatora A/S Westfal-Larsen & Co z Bergen tankowiec Davanger (7.102 ton).
W dniu 17 października Heinrich Bleichrodt wykrył konwój SC-7 o którym zameldowano dowództwu. W przeprowadzonym następnie o godzinie 05:53 ataku U 48 zatopił w kwadracie marynarki AL 3388 dwa statki:
- należący do brytyjskiego armatora Headlam & Sons z Whitby frachtowiec Scoresby (3.843 ton),
- należący do brytyjskiego armatora John I. Jacobs & Co Ltd z Londynu tankowiec Languedoc (9.512 ton).
Oprócz w/w zatopionych statków Heinrich Bleichrodt zgłosił też niepotwierdzone uszkodzenie kolejnego frachtowca. W mglisty poranek następnego Heinrich Bleichrodt nawiązał kontakt z grupą trzech maruderów pochodzących z konwoju OB-228. W przeprowadzonym następnie ataku na płynący w środku frachtowiec, wystrzelone o godzinie 08:08 i 08:09 torpedy minęły cel. Dopiero trzecia wystrzelona o godzinie 10:25 torpeda trafiła i posłała na dno w kwadracie marynarki AL 2593 statek, którym był należący do brytyjskiego armatora Headlam & Sons z Whitby frachtowiec Sandsend (3.612 ton). Dwie pozostałe jednostki towarzyszące Sandsend, wykorzystując mgłę wymknęły się U 48 i mimo poszukiwań nie udało się ich odnaleźć. Od 19 do 20 października Heinrich Bleichrodt w ramach grupy U-bootów operował przeciwko konwojowi HX-79. W dniu 20 października U 48 przebywający w pobliżu w/w konwoju zatopił ostatnią torpedą o godzinie 00:24 w kwadracie marynarki AL 0355 płonący i opuszczony przez załogę tankowiec Shirak (6.023 ton) należący do brytyjskiego amatora Baltic Trading Co Ltd z Londynu. Tankowiec ten płynął w konwoju HX-79 i został o godzinie 23:31 poprzedniego dnia storpedowany przez U 47. Dnia 24 października Heinrich Bleichrodt otrzymał droga radiową wiadomość z dowództwa o przyznaniu mu Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża. Dwa dni później 26 października U 48 wpłynął do bazy na wyspie Helgoland, którą opuścił tego samego dnia udając się do Rendsburga, gdzie przybył jeszcze tego samego dnia. W dniu 27 października Heinrich Bleichrodt opuścił Rendsnurg udając się do bazy w Kiel, gdzie przybył następnego, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (22 dni).

W dniu 3 listopada na wniosek Heinricha Bleichrodta pełniący funkcję pierwszego oficera na U 48 OL Reinhard Suhren otrzymał Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża za duży wkład w zatopieni 200.000 nieprzyjacielskiego tonażu.

Patrol 10 (20.01.1941 - 27.02.1941)
20.01. U 48 pod dowództwem Herberta Schultze wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Następnego dnia U 48 wpłynął do bazy na wyspie Helgoland, którą opuścił cztery dni później 25 stycznia. W dniu 1 lutego Herbert Schultze storpedował o godzinie 21:25 w kwadracie marynarki AL 3616 należący do greckiego armatora John N. Angelos z Chios frachtowiec Nicolas Angelos (4.351 ton). Ponieważ statek nie tonął U 48 od 21:50 do 22:15 ostrzeliwał go z działa pokładowego wystrzeliwując 28 pocisków 88 mm. Ostatecznie Nicolas Angelos zatonął o godzinie 23:04. W dniu 9 lutego Herbert Schultze otrzymał polecenie by wraz z innym U-bootami utworzyć na północny - zachód od Irlandii zasadzkę na okręty brytyjskiej Home Fleet, które próbowałyby przeszkodzić w przedarciu się na Atlantyk parze szybkich pancerników Scharnhorst i Gneisenau. Dwa dni później 11 lutego U 48 zameldował dowództwu o kontakcie w kwadracie marynarki AE 8896 z grupą brytyjskich okrętów złożoną z jednego krążownika liniowego, jednego krążownika lekkiego i niszczycieli. Od 19 lutego Herbert Schultze operował bez powodzenia przeciwko wykrytemu przez samolot Fw 200 Condor konwojowi OB-287. W dniu 24 lutego U 48 zatopił o godzinie 21:43 w kwadracie marynarki BF 1185 należący do brytyjskiego armatora E.R. Management Co Ltd z Cardiff frachtowiec Nailsea Lass (4.289 ton), będący maruderem z konwoju SLS-64. Po zatonięciu statku Herbert Schultze podpłynął do szalup i wziął do niewoli kapitana statku Thomasa Llewellyna i głównego mechanika Alfreda Hoddera. W dniu 27.02. U 48 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (34 dni).

Patrol 11 (17.03.1941 - 08.04.1941)
17.03. U 48 pod dowództwem Herberta Schultze wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 21 marca Herbert Schultze otrzymał polecenie zaatakowania wykrytego U 69 konwoju, prawdopodobnie HX. Następnego dnia U 48 został zaatakowany i lekko uszkodzony przez brytyjskie niszczyciele. Od 25 marca Herbert Schultze operował na południe od Islandii przeciwko nieprzyjacielskim konwojom. Cztery dni później 29 marca U 48 nawiązał w kwadracie marynarki AE 7844 kontakt z konwojem HX-115, o którym zameldowano dowództwu. W przeprowadzonych następnie w kwadracie marynarki AE 7844 atakach Herbert Schultze zatopił trzy statki:
- należący do belgijskiego armatora Armement Deppe z Antwerpii frachtowiec Limbourg (2.483 ton),
- 06:19 należący do brytyjskiego armatora W.H. Cockerline & Co z Hull frachtowiec Germanic (5.352 ton),
- 08:06 należący do brytyjskiego armatora W.A. Souter & Co Ltd z Newcastle frachtowiec Hylton (5.197 ton), będący statkiem komodora konwoju admirała Sir C. G. Ramseya.
U 48 po wykonaniu ataków utrzymywał kontakt z konwojem do godziny 15:22 wysyłając przez cały czas sygnały naprowadzające dla innych U-bootów. Tego samego dnia Herbert Schultze odebrał meldunek z U 69 o kontakcie z Kownem OB-302. Dowódca U 48 postanowił zaatakować konwój OB-302, ale nie udało mu się nawiązać z nim kontaktu. Dnia 1 kwietnia Herbert Schultze odebrał meldunek U 76 o kontakcie z konwojem OB-305, ale z powodu kończącego się paliwa i tylko jednej torpedy nie podjął decyzji o jego zaatakowaniu. Następnego dnia U 48 storpedował o godzinie 01:00 w kwadracie marynarki AD 8798 należący do brytyjskiego armatora Canadian Pacific Steamships Ltd z Montrealu frachtowiec Beaverdale (9.957 ton). Ponieważ statek nie chciał tonąć Herbert Schultze wydał rozkaz ostrzelania jego z działa pokładowego. Rozpoczęty o godzinie 01:25 ostrzał zakończył się po 35 minutach w momencie kiedy Beaverdale eksplodował. Na skutek eksplozji przebywający w pobliżu U 48 został poważnie uszkodzony przez szczątki statku. W dniu 08.04. U 48 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (22 dni).
W dniu 24 kwietnia OL (Ing) Erich Zürn pełniący na U 48 od grudnia 1939 roku funkcję głównego mechanika został odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża, za wkład w utrzymanie okrętu w stanie stałej gotowości do operowania.

Patrol 12 (22.05.1941 - 21.06.1941)
22.05. U 48 pod dowództwem Herberta Schultze wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Zgodnie z poleceniem dowództwa po wystrzeleniu wszystkich torped Herbert Schultze miał nie wracać do St. Nazaire, tylko udać się bezpośrednio do kraju, gdzie U 48 miał zostać wycofany ze służby liniowej i przeniesiony do szkolenia. Na pokładzie okrętu Herberta Schultze oprócz stałej obsady oficerskiej przebywał oddelegowany na ten rejs KL Adolf Piening mający odbyć staż dowódczy przed objęciem samodzielnego dowództwa. W dniu 24 maja U 48 otrzymał polecenie by wraz z U 73, U 97, U 98, U 556 i włoskim okrętem podwodnym Barbarigo utworzyć w Zatoce Biskajskiej zasadzkę na śledzące pancernik Bismarck okręty brytyjskie. Po zatopieniu Bismarcka w dniu 27 maja, Herbert Schultze oraz dowódcy innych przebywających w pobliżu U-bootów otrzymał polecenie odnalezienia i uratowania ewentualnych rozbitków. Po przybyciu na miejsce zatopienia pancernika i kliku godzinnych bezskutecznych poszukiwaniach, dowódca U 48 zameldował dowództwu, że oprócz licznych szczątków okrętu i wielu ciał ludzkich unoszących się na wodzie nie udało mu się odnaleźć nikogo żywego. Od początku czerwca U 48 operował w ramach grupy West przeciwko nieprzyjacielskim konwojom. W okresie od 3 do 12 czerwca Herbert Schultze zatopił cztery statki a jeden uszkodził:
- 03.06. o godzinie 01:01 uszkodził w kwadracie marynarki BD 6131 należący do brytyjskiego armatora Inver Tankers Ltd (A. Weir & Co) z Londynu tankowiec Inversuir (9.456 ton), płynący w konwoju OB-327. Do uszkodzonego tankowca U 48 wystrzelił o godzinie 01:11 i 03:49 dwie kolejne torpedy (obie celne) oraz 51 pocisków kalibru 88 mm. Mimo tych trafień Inversuir utrzymał się na powierzchni i został dobity tego samego dnia kilka godzin później przez U 75,
- 05.06. o godzinie 01:31 storpedował dwiema torpedami w kwadracie marynarki BD 5185 należący do brytyjskiego armatora Hunting & Son Ltd z Newcastle tankowiec Wellfield (6.054 ton), pochodzący z konwoju OB-328. Do uszkodzonej jednostki została wystrzelona o godzinie 01:56 kolejna torpeda, która posłała ją na dno,
- 06.06. o godzinie 23:25 zatopił w kwadracie marynarki BD 4827 należący do brytyjskiego armatora The Hain Steamship Co Ltd z Londynu frachtowiec Tregarthen (5.201 ton), pochodzący z konwoju OB-328,
- 08.06. o godzinie 15:45 storpedował i uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki BD 7212 należący do holenderskiego armatora NV Phs. van Ommeren´s Scheepvaartbedrijf z Rotterdamu tankowiec Pendrecht (10.746 ton), pochodzący z konwoju OB-329. Do uszkodzonej jednostki wystrzelono o godzinie 16:17 kolejną torpedę, która posłała ją na dno,
- 12.06. o godzinie 02:51 zatopił w kwadracie marynarki AK 9784 należący do brytyjskiego armatora R. Chapman & Son z Newcastle frachtowiec Empire Dew (7.005 ton).
Niedługo po zatopieniu Empire Dew, Herbert Schultze wysłał do dowództwa meldunek z przebiegu patrolu, w zamian otrzymując jeszcze tego samego dnia o godzinie 23:19 depeszę o następującej treści:
"Do dowódcy U 48
W podziękowaniu za wspaniałą i ofiarną walkę o przyszłość naszego narodu odznaczam pana za zatopienie 200.000 ton nieprzyjacielskiego tonażu jako 15 oficera Niemieckich Sił Zbrojnych Liściem Dębu do Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża
Podpisano Adolf Hitler "
W ciągu dwóch następnych dni U 48 otrzymał dalsze depesze o następującej treści:
- 13.06. o godzinie 00:45
"Serdeczne gratulacje. Wielu sukcesów w przyszłości
BdU"
- 13.06. o godzinie 10:25
"Do U 48 od BdU
Głównodowodzący grupy West dołącza się do gratulacji z okazji odznaczenia Liściem Dębu ..."
- 13.06. o godzinie 14:40
"Do U 48
Serdeczne gratulacje z okazji odznaczenia Liściem Dębu
Głównodowodzący Grupy Nord"
-14.06. o godzinie 01:41
"BdU do dowódcy U 48
Serdeczne gratulacje z okazji odznaczenia Liściem Dębu. Uznanie i podziękowania dla Pana i Pańskiej Załogi
Głównodowodzący"
Dnia 17 czerwca Herbert Schultze wpłynął do bazy w Bergen, którą opuścił dwa dni później 19 czerwca po uzupełnieniu zapasów. W dniu 21.06. U 48 wpłynął do bazy w Kiel, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (30 dni).


W okresie od 1 lipca 1941 roku do 31.10.1943 U 48 pełnił funkcję okrętu szkolnego i należał do 26 a następnie 21 Flotylli U-bootów, które stacjonowały w bazie w Pillau. Ze względu na ogólne zużycie mechanizmów okrętowych U 48 został w dniu 25 września 1943 roku wycofany ze służby szkoleniowej i nieco później przekazany do 3 U-Lehrdivision w Neustad, gdzie pełnił funkcję jednostki stacjonarnej do ćwiczeń z bronią torpedową (w okresie tym okręt nie posiadał stałej załogi). W dniu 3 maja 1945 roku U 48 został zatopiony w ramach operacji Regenbogen w wejściu do portu Neustadt (kwadrat marynarki AO 7766). Po wojnie wrak okrętu został wydobyty i pocięty na złom.

Uwagi:
a. ) Pod dowództwem następujących oficerów U 48 zatopił:
- Herbert Schultze - 26 statków (169.709) + 1 uszkodzony (9.456)
- Hans Rudolf Rösing - 12 statków (60.693) + 1 uszkodzony(5.888)
- Heinrich Bleichrodt - 14 statków (77.524) + 1 eskortowiec (1.060) + 3 uszkodzone (11.594)

Członkowie załogi U 48 służący na nim od 22.04.1939 do 31.10.1943:
Nazwisko Imię stopień Data urodzenia Data śmierci Uwagi
Andrä ? (MtrGfr) ? ?
Androsch August (BtsMt) 19.11.1919 27.04.1943 Poległ na U 174
Arbinger Rudolf (StOMasch) ? ?
Atzinger Siegfried (KpLt) 22.10.1916 30.03.1954 Crew of 1936
Bauer Hans (MechOGfr) ? ?
Bauer Herbert (MaschGfr) ? ?
Becker Hermann (OLt.z.S) ? ?
Beyer Karl (MaschMt) ? ? Odznaczony DKiG. 11.02.43.(U 752).
Bleichrodt Heinrich (KL ~ KK 01.07.43) 21.10.1909 09.01.1977 Crew of 1931
Bohatzsch Werner (MaschMt) ? ?
Boller Willi (MaschOGfr) ? ?
Borck Albert (MtrOGfr) ? ?
Braune Heinz (OMechMt) ? ?
Brettschneider Julius (StOMasch) ? ?
Dehn Johann (MtrOGfr) ? ?
Dieffenbach Erwin (OMasch) 16.07.1919 31.12.1943 Poległ na U 972
Dittkowski Erich (MtrOGfr) ? ?
Dobinsky Hans-Jürgen (OLt.z.S) 24.07.1922 ? Crew of XII/1939
Duchene Christian (BtsMt) 27.03.1915 04.03.1943 Poległ na U 87
Duis Hans-Diederich (OLt.z.S) 06.02.1922 02.10.1997 Crew of XII/1939
Elsner or Elser Siegfried (FkMt) 15.10.1919
Engel Herbert (KpLt) 29.06.1912 04.01.1991 Crew of VII/1939
Erich ? (OStrm) ? ?
Felbinger von Ritter Artur (Lt.z.S) 27.05.1919 15.10.1942 Poległ na U 619 Crew of 1939
Fischer Rudolf (OMaschMt) ? ?
Franzke Franz (MaschMt) ? ?
Fünderich Dietrich-Peter (BtsMt) 02.01.1920 01.03.1944 Poległ na U 603
Gämlich Willi (OMasch) 08.09.1916 ?
Gralle Heinz (OStrm) 07.09.1919 05.03.1944 Poległ na U 366
Gramotka Herbert (MaschGfr) ? ?
Graupner Heinz (MtrGfr) ? ?
Groh Fritz (OMasch) ? ?
Guse Joachim (OLt.z.S) 08.06.1921 03.04.1992 Crew of 1939a
Hacker Walter (MechOGfr) ? ?
Hampe Hans (MtrGfr) ? ?
Hanf Bruno (MechOGfr) ? ?
Hansen Eduard (OMasch) ? ?
Hansen Hinrich (MtrOGfr) ? ?
Hasenbein Hans (MaschGfr) ? ?
Haubold Hans (MaschOGfr) 06.09.1918 21.02.1940 Poległ na U 53
Hedderich Karl (OStrm) 03.10.1911 27.09.1942 Poległ na U 165
Heubold Hans (MaschOGfr) ? ?
Hilse Rolf (?) 09.05.1922 ?
Hoffmann Henry (OStrm) ? ?
Hofmann Horst (OStrm) 18.01.1919 14.06.1978
Högner Franz (StOMasch-OLt.ing) ? ? .
Holtmann Werner (OMasch) 24.09.1918 ?
Hornenboich Karl (MechMt) 10.08.1918 19.03.1943 Poległ na U 384
Hübner Alex (OMechMt) ? ?
Ilg Siegfried (MaschMt) 03.09.1914 25.08.1941 Poległ na U 452
Ischner Waldemar (FkMt) 25.06.1918 14.04.1942 Poległ na U 252
Ites Otto (OL ~KL) 05.02.1918 02.02.1982 Crew of 1936
Ketzel Alfred (MaschMt) ? ?
Klaus Johannes (MaschOGfr) ? ?
Klein Leo (StMasch) ? ?
Knackfuss Ulrich (OLt.z.S) 18.06.1920 10.06.1944 Crew of 1938
Kochmann Karl (OMasch) 19.11.1916 10.03.1945 Poległ na U 275
Krinitzki Benno (MaschMt) ? ? ?
Kronenbitter Willi (OStrm) 28.08.1908 ? ?
Kruse Wilhelm (OFkMt) 28.01.1914 05.09.1991
Lammer Hubert (OBtsMt) 15.03.1920 05.07.1944 Poległ na U 390
Landich Bernhard (MechMt) 16.05.1916 ?
Lang Walter (FkMt) ? ?
Lange Karl-Heinz (OFahnr.ing) ? ?
Lanjus-Wellenburg Wilhelm (OStrm) 25.08.1921 ?
Liebe Johannes (KpLt) 08.07.1913 18.10.1982 Crew of 1933
Lissek Franz (MtrGfr) ? ?
Lohner Willi-Edmund (OLt.ing) 17.07.1902 ?
Ludwig Erich (MaschMt) ? ?
Maass Herbert (MtrGfr) ? ?
Macheleidt Heinz (MaschMt) ? ?
Marquardt Robert (OMaschMt) ? ?
Münter Hans-Eberhardt (MechMt) 05.07.1919 21.05.1943 Poległ na U 303
Otte Wilhelm (MaschMt) ? ?
Peters Heinrich (?) ? ?
Petzokat Otto (OStrm) 18.10.1910 27.03.1942 Poległ na U 587
Pfannenschmidt Heinz (BtsMt) ? ?
Pfitzner Georg (MaschMt) ? ?
Piening Adolf-Cornelius (KKpt) 16.09.1910 15.05.1984
Pohle Wilhelm (OStrm) ? ?
Prassdorf Heinz (OMasch) 07.12.1918 ?
Priebe Paul (MaschOGfr) ? ?
Projahn Werner (MaschOGfr) ? ?
Rahbauer Sebastian (MaschMt) 12.02.1919 28.12.1941 Poległ na U 75
Rahmlow Hans-Joachim (KpLt) 18.10.1909 13.06.1967 Crew of 1928
Rösing Hans-Rudolf (KK) 28.09.1905 16.12.2004 Crew of 1924
Schmitz Max (MaschMt) ? ?
Schneegass Kurt (FkOGfr) 11.12.1916 ?
Schneider Herbert (MtrOGfr) ? ?
Schrewe Peter (KpLt) 03.12.1913 09.11.1944 Poległ na U 537 Crew of 1934
Schubert Helmut (MaschMt) ? ?
Schultze Herbert (KL ~ KK) 24.07.1909 03.06.1987 Crew of 1930
Schulze Hans (FkOGfr) ? ?
Schulze Otto-Rudolf-Wilhelm (StOMasch) 28.04.1904 ?
Seidel Berthold (BtsMt) ? ?
Seifert Wilhelm (OMasch) ? ?
Suhren Reinhard (OL ~ FK) 16.04.1916 25.08.1984 Crew of 1935
Tillmanns Franz (MaschMt) 10.04.1918 ?
Todenhagen Diether (OLt.z.S) 22.07.1920 13.12.1944 Poległ na U 365 Crew of 1937b
Walentowitz Helmut (FkMt) ? ?
Wegmann August (OMaschMt) 07.05.1917 17.02.1943 Poległ na U 69
Weisbarth Friedrich-Hermann-Ernst (OMasch(D)) ? ? Poległ na U 579.
Weissbarth Friedrich (MaschOGfr) / ?
Werner Helmut (MaschOGfr) ? ?
Winkler Herbert (MaschMt) ? ?
Witt Willi (BtsMt) ? ?
Wittkowski Heinz (MaschOGfr) ? ?
Wohlleben Fritz (?) ? ?
Wunderlich Erich (Lt.ing) ? ?
Wurzer Sepp (MtrOGfr) ? ?
Zinke Werner (MaschMt) ? ? kucharz
Zürn Erich (Lt.ing ~ KL.ing) 23.07.1906 09.08.1965 serial/entry 1925.

Przypisy:
* Herbert Schultze atakował tankowiec już wcześniej ale wystrzelone o godzinie 06:44 i 06:46 torpedy minęły cel.
** Na skutek trafienia Eros stanął w ogniu i został opuszczony przez załogę. Unoszący się na wodzie kadłub frachtowca został wzięty na hol przez niszczyciel HMS Berkeley. Niedługo potem na miejsce akcji przybył holownik oceaniczny HMS Bandit, który przejął hol. Natomiast HMS Berkeley wraz z innym niszczycielem HMS Volunteer przejął rolę eskorty. Uszkodzony Eros został doholowany w pobliże wyspy Tory, gdzie osadzono go na mieliźnie. W późniejszym okresie frachtowiec trafił do stoczni gdzie przeszedł remont.
*** Tuż przed zatopieniem HMS Dundee, U 48 wykonał bezskuteczny atak na frachtowiec Empire Soldier (4.539 ton),
**** Na zatopionym City of Benares, będącym jednocześnie statkiem komodora konwoju kontradmirała w stanie spoczynku E.J.G. Mackinnona, podróżowało m.in. 90 dzieci ewakuowanych z Wielkiej Brytanii do Kanady w związku z zagrożeniem nalotami dużych miast ze strony Luftwaffe. Na skutek zatopienia statku życie straciło 77 dzieci. Wstrząśnięta tym zdarzeniem Wielka Brytania okrzyknęła zatopienie City of Benares "najohydniejszym czynem Hitlera", zapominając o tym, że nie starała się o zapewnienie na ten rejs statkowi specjalnego statusu, jednocześnie posyłając go w strzeżonym konwoju.
***** Jako ciekawostka. W czerwcu 1930 roku statek ten przewiózł do Sydney wieże działowe przeznaczone dla budowanego australijskiego ciężkiego krążownika HMAS Australia (jedna wieża ważyła 90 ton).

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/BDUKTB30269.htm
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
http://www.uboataces.com/ - godła
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2