1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U-47 Typ VIIB

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 2 • Strona 1 z 1

U-47 Typ VIIB

Postprzez Brodołak » 16.03.07, 13:47

U 47 Typ VIIB

Stocznia: F.Krupp Germaniawerft AG, Kiel-Gaarden
Nr zamówienia: 582
Zamówienie: 21.11.1936
Położenie stępki: 27.02.1937
Wodowanie: 29.10.1938
Wcielenie do służby: 17.12.1938
Nr pocztowy: M 18 837

Przebieg służby:
17.12.1938 - 31.08.1939 - 7 Flotylla U-bootów Wegner, Kiel (szkolenie załogi/okręt bojowy)
01.09.1939 - 31.12.1939 - 7 Flotylla U-bootów Wegner, Kiel (okręt bojowy)
01.01.1940 - 07.03.1941 - 7 Flotylla U-bootów, Kiel/Lorient (okręt bojowy)
07.03.1941 - Od tej daty uznany za zaginiony z nieznanych przyczyn.

Dowódcy:
17.12.1938 - 07.03.1941 - OL ~ KL ~ KK Günther Prien

Odbyte patrole bojowe: 10

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 30 (162.769 ton)/8 (62.751 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (29.150 ton)

Patrol 1 (19.08.1939 - 15.09.1939)
19.08. U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął o godzinie 0:00 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem zająć pozycję na południowy-zachód od Irlandii. W razie wybuchu wojny Günther Prien miał za zadanie atakować nieprzyjacielską żeglugę zgodnie z obowiązującymi przepisami walki na morzu. W dniu 3 września o godzinie 13:30 U 47 otrzymał z dowództwa depeszę o stanie wojny pomiędzy Niemcami a Wielką Brytanią i Francją. Następnego dnia w związku z incydentem z transatlantykiem Athenia zatopionym poprzedniego dania przez U 30, Günther Prien otrzymał z dowództwa rozkaz zabraniający atakowania statków pasażerskich. Tego samego dnia U 47 zatrzymał a następnie po skontrolowaniu puścił w dalszą drogę grecki frachtowiec. W dniu 5 września Günther Prien próbował zatrzymać strzałem z działa brytyjski frachtowiec Bosnia (2.407 ton). Kiedy statek nie zatrzymał się a na dodatek zaczął nadawać sygnały s.o.s., Günther Prien rozkazał ostrzelać go z działa. Po oddaniu czterech strzałów brytyjska jednostka zatrzymała się a jej załoga zaczęła w popłochu opuszczać statek. Wtedy też jedna ze spuszczanych szalup wywróciła się. Widząc to Günther Prien rozkazał podpłynąć w to miejsce, nakazując jednocześnie swojej załodze, aby pomogła rozbitkom i odwróciła szalupę. W trakcie kiedy załoga U 47 pomagała marynarzom z Bosni na miejscu zdarzenia pojawił się norweski statek, który zatrzymał się. Günther Prien poprosił kapitana norweskiej jednostki aby ten podniósł z wody rozbitków. Kiedy po zakończonej akcji ratunkowej norweski statek odpłynął, U 47 zatopił o godzinie 09:38 w kwadracie marynarki BF 7225 Bosnię przy pomocy jednej torpedy. Następnego dnia Günther Prien nie bez problemów zatrzymał o godzinie 14:20 ogniem z działa brytyjski frachtowiec Rio Claro (4.086 ton), który po opuszczeniu przez załogę został zatopiony przy pomocy jednej torpedy o godzinie 14:40 w kwadracie marynarki BE 6689. W trakcie sprawdzenia czy szalupy ratunkowe są należycie zaopatrzone wachtowi na mostku U 47 zauważyli nadlatujący samolot. Günther Prien nie chcą ryzykować utraty bądź uszkodzenia okrętu wydał rozkaz zanurzenia a następnie odpłynął z miejsca ataku. W dniu 7 września U 47 zatrzymał po raz kolejny nie bez problemów brytyjski frachtowiec Gartavon (1.777 ton). Po opuszczeniu statku przez załogę ten nagle ruszył w stronę okrętu Günthera Priena, który widząc całe zdarzenie wydał rozkaz cała naprzód oraz rozkazał ostrzelać statek z działa. Po wymknięciu się o włos niebezpieczeństwu U 47 podpłynął kierunku szalup. Günther Prien zaproponował kapitanowi brytyjskiej jednostki, aby ten z grupą marynarzy dostał się z powrotem na pokład Gartavona, aby go zatrzymać i spuścić drugą szalupę. Kapitan frachtowca obawiając się, że dowódca U-boota z zemsty zatopi statek wraz z rozbitkami na pokładzie odmówił Po sprawdzeniu wyposażenia szalupy U 47 podpłynął w stronę opuszczonej jednostki, do której wystrzelono torpedę, która jednak na skutek defektu nie trafiła w cel. Günther Prien chcąc oszczędzić kolejne torpedy rozkazał zatopić statek ogniem z działa. O godzinie 17:47 podziurawiony i płonący Gartavon zatonął w kwadracie marynarki BF 4118. W dniu 8 września U 47 otrzymał rozkaz powrotu do bazy. W drodze do kraju Günther Prien na polecenie dowództwa przeprowadził rekonesans akwenu pomiędzy Wyspami Owczymi a Szetlandami. W dniu 15.09. U 47 wpłynął o godzinie 0:14 do bazy w Kiel, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol.

Patrol 2 (08.10.1939 - 7.10.1939)
08.10. U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął o godzinie 11:00 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez cieśninę Kirk do wnętrza brytyjskiej bazy w Scapa Flow, aby zaatakować kotwiczące tam jednostki. W dniu 13 października o godzinie 23:31 Günther Prien rozpoczął zakończoną kilkanaście minut później powodzeniem, próbę sforsowania cieśniny Kirk. Ponieważ podczas pierwszych minut pobytu U 47 na wodach Scapa Flow nie napotkano żadnego celu, Günther Prien nakazał skierować się na północ. O godzinie 00:27 już w dniu 14 października zauważono cele, które dowódca U 47 zidentyfikował jako dwa okręty liniowe, jeden typu Repulse drugi typu Royal Oak. Dalej przy brzegu zauważono stojące na kotwicy niszczyciele. W rzeczywistości na wodach Scapa Flow oprócz mniejszych okrętów przebywały w tym momencie tylko pancernik HMS Royal Oak i stary okręt baza wodnosamolotów HMS Pegesus, który do niedawna nosił nazwę Ark Royal. Po zbliżeniu się na odległość 3200 metrów U 47 wystrzelił o godzinie 00:50 w kierunku HMS Royal Oak i HMS Pegasus/Repulse po dwie torpedy. Jedna z torped przeznaczonych dla Pegasusa utkwiła w wyrzutni nr 4. Druga natomiast minęła cel. Z torped wystrzelonych do Royal Oak jedna chybiła a druga trafiła w część dziobową. Jej eksplozja była na tyle słaba, że nie spowodowała podniesienia alarmu na brytyjskiej jednostce, zbudzony dowódca pancernika porostu zignorował całe wydarzenie. Günther Prien myśląc, że spudłował do HMS Royal Oak a trafił HMS Repulse rozkazał zaatakować ten pierwszy torpedą z wyrzutni rufowej, ta jednak minęła cel. Po załadowaniu wyrzutni dziobowych, U 47 wystrzelił o godzinie 01:23 trzy torpedy w kierunku pancernika HMS Royal Oak, które trafiły w cel, powodując dużą wyrwę w kadłubie w rejonie śródokręcia. Po dziewiętnastu minutach agonii brytyjski pancernik poszedł na dno wraz z 833 członkami załogi. Tuż po storpedowaniu pancernika Günther Prien będąc przekonanym, że obecność jego okrętu została wykryta przez Brytyjczyków, rozpoczął odwrót. O godzinie 02:15 U 47 ponownie znalazł się na otwartym morzu. Dnia 15 października U 47 bezskutecznie zaatakował norweski frachtowiec Meteor (? ton), zmierzający do Newcastle. Następnego dnia Günther Prien przesłał do dowództwa meldunek o zatopieniu HMS Royal Oak i o storpedowaniu HMS Repulse. W trakcie rejsu do bazy I WO Engelbert Endrass zainspirowany przez członków załogi wymyślił godło okrętu "Szarżującego Byka", które stało się najsłynniejszym godłem U-bootów, w II Wojnie Światowej. W dniu 17.10. U 47 wpłynął o godzinie 11:14 do bazy w Wilhelmshaven tryumfalnie witany przez załogi niemieckich okrętów. Zaraz po przycumowaniu do pirsu Günther Prien i cała załoga zostali przywitani przez admirałów Readera i Dönitza, którzy odznaczyli jego Krzyżem Żelaznym I klasy a całą jego załogę Krzyżami Żelaznymi II klasy. Następnego dnia cała załoga U 47 została przewieziona samolotem do Berlina, gdzie tamtejsza ludność zgotowała im gorące przyjęcie na drodze od lotniska do kancelarii III Rzeszy, gdzie Günther Prien z rąk Adolfa Hitlera otrzymał Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża jako pierwszy dowódca U-boota w tej wojnie.

20.10.1939 U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął z bazy w Wilhelmshaven, by udać się do bazy w Kiel, gdzie przybył następnego dnia.

Patrol 3 (16.11.1939 - 18.12.1939)
16.11. U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął o godzinie 23:00 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W pierwszej części patrolu Günther Prien na polecenie dowództwa wraz z U 48, U 32 i U 35 wziął udział w zasadzce na okręty Royal Navy w pobliżu Orkad. W dniu 28 listopada U 47 zaatakował o godzinie 13:34 w kwadracie marynarki AN 2250, wykryty tego samego dnia przez U 35 brytyjski ciężki krążownik HMS Norfolk (9.975 ton). Günther Prien wystrzelił do brytyjskiej jednostki jedną torpedę, wyposażoną w ulepszony zapalnik magnetyczny, która wybuchła w jej śladzie torowym. Nie widząc skutków ataku a słysząc eksplozję załoga U 47 jak i jej dowódca byli pewni sukcesu. Przeprowadzona obserwacja celu, wykazała jak później meldował Günther Prien wydobywający się z miejsca rzekomego storpedowania dym i przechylony na katapulcie wodnosamolot. Jeszcze tego samego dnia U 47 zameldował dowództwo swoim sukcesie. Po zwolnieniu z udziału w zasadzce Günther Prien skierował się w rejon Western Approaches, żeby atakować nieprzyjacielską żeglugę. W dniu 5 grudnia U 47 zaatakował konwój OB-46. W przeprowadzonym o godzinie 14:40 w kwadracie marynarki BF 1128 ataku, Günther Prien zatopił brytyjski frachtowiec Navasota (8.795 ton). Kontratakujący niszczyciel przez kilka godzin bezskutecznie polował na U 47. Następnego dnia Günther Prien zatopił o godzinie 20:29 w kwadracie marynarki BF 2473, norweski tankowiec Britta (6.214 ton). W dniu 7 grudnia U 47 zatopił o godzinie 05:24 w kwadracie marynarki BF 2819, holenderski frachtowiec Tajandoen ( 8.159 ton). W drodze powrotnej do bazy Günther Prien dwukrotnie bezskutecznie atakował napotkane statki, jeden w dniu 8 grudnia a drugi w dniu 16 grudnia. Dnia 18.12. U 47 wpłynął o godzinie 04:15 do bazy w Kiel, kończąc trwający cztery i pół tygodnia patrol.

Przez najbliższe miesiące U 47 przebywał w stoczni gdzie przechodził remont i modernizację.

29.02.1940 U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął z bazy w Kiel, by udać się do bazy w Wilhelmshaven, gdzie przybył 05.03.1940.

Patrol 4 (11.03.1940 - 29.03.1940)
11.03. U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął o godzinie 14:25 z bazy w Wilhelmshaven, by zgodnie z rozkazem zając pozycję w pobliżu Narwiku. Głównym celem Günthera Priena było uniemożliwienie nieprzyjacielskim siłom inwazyjnym dokonanie desantu w tym rejonie. W drodze do rejonu operacyjnego U 47 otrzymał w dniu 16 marca z dowództwa rozkaz utworzenia wraz z U 49, U 52, U 43 i U 38 na zachód od Orkadów, zasadzki na nieprzyjacielskie okręty. W dniu 19 marca płynący na głębokości peryskopowej okręt Günthera Priena wykrył trzy nieprzyjacielskie pancerniki, jeden typu Nelson i dwa typu Queen Elizabeth, osłaniane przez niszczyciele. Ponieważ okręty płynęły z dużą prędkością, w odległości 5 mil U 47 nie mógł wykonać ataku, Nie mógł też ze względu na liczne patrole lotnicze wysłać do dowództwa, meldunku o kontakcie. Meldunek ten Günther Prien przesłał dopiero po zapadnięciu zmroku. W dniu 25 marca U 47 zatopił o godzinie 05:40 w kwadracie marynarki AN 1194 duński frachtowiec Britta (1.146 ton).Następnego dnia Günther Prien otrzymał z dowództwa rozkaz powrotu do bazy w Wilhelmshaven. W drodze do niej U 47 na polecenie dowództwa bez powodzenia poszukiwał załogi zestrzelonego samolotu Luftwaffe. W dniu 29 marca U 47 wpłynął o godzinie 13:36 do bazy w Wilhelmshaven, kończąc trwający ponad dwa i pół tygodnia patrol.

Patrol 5 (03.04.1940 - 26.04.1940)
03.04. U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął o godzinie 13:00 z bazy w Wilhelmshaven, by zgodnie z rozkazem w ramach operacji "Hartmut", morskiej części operacji "Weserübung" (inwazji na Danię i Norwegię), zając pozycję na północ do Szetlandów, na obszarze przez który prowadził główny szlak komunikacyjny ze Scapa Flow i portów angielskich do Narwiku. W dniu 11 kwietnia Günther Prien otrzymał rozkaz udania się w pobliże Narwiku. Następnego dnia U 47 otrzymał z dowództwa dwie depesze jedna zawierała instrukcje dotyczące strzelania torpedami a druga nakazywała okrętowi Günthera Priena zajęcie pozycji w Vaagsfjordzie. Dnia 15 kwietnia Günther Prien otrzymał z dowództwa depeszę o narodzinach córki o następującej treści: "Dziś przybył na świat okręt podwodny bez peryskopu". W nocy z 15 na 16 kwietnia U 47 wpłynął do fiordu Bygden, prowadzącego do miasta Elvenas, gdzie zauważono "trzy duże i trzy mniejsze transportowce wojska w eskorcie dwóch krążowników". W przeprowadzonych następnie atakach Günther Prien wystrzelił z wyrzutni dziobowych do stojących na kotwicach jednostek osiem torped, które jednak nie wybuchły. Podczas próby zaatakowania jednostek z wyrzutni rufowej U 47 wszedł na mieliznę, z której po wielu próbach udało mu się zejść. W trakcie tych prób II WO na polecenie dowódcy zniszczył wszystkie tajne materiały oraz umieścił ładunki wybuchowe, które miały zniszczyć okręt na wypadek gdyby wszelkie próby zawiodły. Po tej przygodzie U 47 szczęśliwie wymknął się na wody Vaagsfjordu, bezskutecznie tropiony przez uzbrojony trawler. Jeszcze tej samej nocy Günther Prien wysłał do dowództwa meldunek o nieudanym na skutek wadliwego działania torped ataku na stające na kotwicy jednostki oraz o uszkodzeniu prawego silnika diesla podczas prób zejścia z mielizny. Ponieważ silnika tego nie dało się naprawić dowódca U 47 przerwał patroli i rozpoczął rejs powrotny do bazy. W dniu 19 kwietnia Günther Prien nawiązał kontakt z płynącym w eskorcie niszczycieli pancernikiem HMS Warspite. W przeprowadzonym następnie ataku U 47 wystrzelił do pancernika dwie torpedy, z których jedna minęła cel a druga wybuchła przedwcześnie. Zaalarmowane tym zdarzeniem niszczyciele odnalazły i zaatakowały U 47, stwarzając jako to określił Günther Prien "niebezpieczną sytuację". Tego samego dnia U 47 wykrył nieprzyjacielski konwój złożony z 10 transportowców i licznych niszczycieli. Günther Prien nie mając zaufania do posiadanych na pokładzie torped, nie zaatakował konwoju, ale rozpoczął mimo niesprawnego prawego diesla jego śledzenie, wysyłając cyklicznie meldunki z jego pozycją w celu naprowadzenia innych U-bootów. Ponieważ warunki pogodowe już nie najlepsze w momencie uzyskania kontaktu, stale się pogarszały, żaden z przebywających w pobliżu U-bootów nie odnalazł celu. Günther Prien nie mogąc dłużej płynąć na jednym silniku, przerwał śledzenie konwoju i obrał kurs na bazę w Kiel, gdzie przybył o godzinie 21:50 w dniu 26 kwietnia, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol. W bazie Günther Prien tłumacząc się Dönitzowi z zaniechania ataku na konwój, stwierdził, że "nie można wymagać od niego, walki drewnianą bronią/karabinem".

Patrol 6 (03.06.1940 - 06.07.1940)
03.06. U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął o godzinie 21:50 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Dnia 6 czerwca U 47 podniósł z wody załogę zestrzelonego samolotu Luftwaffe. W okresie od 14 do 30 czerwca Günther Prien zatopił siedem statków:
- w dniu 14 czerwca o godzinie 19:44 w kwadracie marynarki BF 1158, marudera z konwoju HX-47, brytyjski frachtowiec Balmoralwood (5.834 ton)
- w dniu 21 czerwca o godzinie 20:07 w kwadracie marynarki BF 1193, płynący w konwoju HX-49, brytyjski tankowiec San Fernando (13.056 ton)
- w dniu 24 czerwca o godzinie 02:48 w kwadracie marynarki BE 3292, panamski frachtowiec Cathrine (1.885 ton)
- w dniu 27 czerwca o godzinie 03:38 w kwadracie marynarki, norweski frachtowiec Lenda (4.005 ton)
- w dniu 27 czerwca o godzinie 18:11 w kwadracie marynarki BE 3288, holenderski tankowiec Leticia (2.580 ton).
- w dniu 29 czerwca o godzinie 05:00 w kwadracie marynarki BE 3821, brytyjski frachtowiec Empire Toucan ( 4.127 ton).
- w dniu 30 czerwca o godzinie 14:45 w kwadracie marynarki BE 3195, grecki frachtowiec Georgios Kyriakides (4.201 ton).
W drodze powrotnej do bazy U 47 zatopił w dniu 2 lipca o godzinie 07:58 w kwadracie marynarki AM 5116 ostatnią posiadaną torpedą, którą Günther Prien i jego załoga uznali za wadliwą, brytyjski statek pasażerski Arandora Star (15.501 ton). Dowódca U 47 jak i jego załoga nie wiedzieli, że w tym rejsie statek przewoził do kanady internowanych na terenie Wielkiej Brytanii obywateli Niemiec i Włoch (odpowiednio 479 i 734 osób) oraz 86 niemieckich jeńców wojennych. Na skutek zatonięcia zginęło 243 obywateli niemieckich i 470 obywateli Włoch. W dniu 06.07. U 47 wpłynął o godzinie 08:10 do bazy w Kiel, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol.

Patrol 7 (27.08.1940 - 25.09.1940)
27.08. U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął o godzinie 06:45 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 2 września Günther Prien zatopił o godzinie 17:01 w kwadracie marynarki AM 1685, belgijski statek pasażersko-towarowy Ville de Mons (7.463 ton). Tego samego dnia U 47 otrzymał z dowództwa meldunek o konwoju SC-2. Günther Prien płynąc na miejsce, gdzie miało dojść do spotkania z konwojem SC-2 napotkał w dniu 4 września inny konwój OA-207. W przeprowadzonym o godzinie 01:29 ataku U 47 zatopił w kwadracie marynarki AL 3866 płynący w nim brytyjski frachtowiec Titan (9.035 ton). Następnego dnia podczas prac przy dziale pokładowym, został zmyty za burtę MtrOGfr Heinrich Mantyk, mimo zarządzonej natychmiast akcji ratunkowej nie udało się go uratować. W godzinach wieczornych 6 września Günther Prien nawiązał kontakt z oczekiwanym konwojem SC-2 i w przeprowadzonych już w dniu 7 września kilku atakach zatopił trzy frachtowce:
- o godzinie 04:04 w kwadracie marynarki AL 3678, brytyjski Neptunian (5.155 ton)
- o godzinie 05:15 w kwadracie marynarki AL 3678, brytyjski Jose de Lorrinaga (5.303 ton)
- o godzinie 05:33 w kwadracie marynarki AL 3678, norweski Gro (4.211 ton).
Płynący cały czas za konwojem U 47 zatopił w dniu 9 września o godzinie 00:25 w kwadracie marynarki AM 0249, grecki frachtowiec Poseidon (3.840 ton). Ponieważ po tym ataku Günther Prien posiadał wystarczające zapasy paliwa a tylko jedna torpedę, otrzymał z dowództwa rozkaz pełnienia funkcji okrętu meteorologicznego W dniu 20 września pełniący funkcję okrętu meteorologicznego U 47 nawiązał kontakt z konwojem HX-72, o którym zameldowano dowództwu. Następnie Günther Prien rozpoczął jego śledzenie, wysyłając cyklicznie meldunki z jego pozycją w celu naprowadzenia innych U-bootów. W dniu 21 września U 47, ostrzelał o godzinie 15:00 w kwadracie marynarki AL 5462 z działa uszkodzony przez U 99, brytyjski frachtowiec Elmbank (5.156 ton). W dniu 25 września U 47 wpłynął o godzinie 14:03 do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol.

Patrol 8 (14.10.1940 - 23.10.1940)
14.10. U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął o godzinie 15:00 z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 19 października Günther Prien wykrył konwój HX-79, o którym zameldował dowództwu. W przeprowadzonych w nocy z 19 na 20 października atakach U 47 zatopił cztery statki a dwa dalsze uszkodził:
- w dniu 19 października zatopił o godzinie 22:27 w kwadracie marynarki AL 0372, brytyjski frachtowiec Uganda (4.966 ton)
- w dniu 19 października uszkodził o godzinie 23:31 w kwadracie marynarki AL 0346, brytyjski tankowiec Shirak (6.023 ton)
- w dniu 19 października zatopił o godzinie 23:46 w kwadracie marynarki AL 0357, brytyjski frachtowiec Wandby (4.947 ton)
- w dniu 20 października zatopił pomiędzy godziną 00:37 a 00:43 w kwadracie marynarki AL 0356, brytyjski frachtowiec La Estancia (5.185 ton)
- w dniu 20 października zatopił o godzinie AL 01:48, brytyjski frachtowiec Whitford Point (5.026 ton)
- w dniu 20 października uszkodził o godzinie 02:04 w kwadracie marynarki AL 0365, brytyjski tankowiec Athelmonarch (8.995 ton).
Uszkodzony 19 października tankowiec Shirak został zatopiony następnego dnia przez U 48, natomiast Athelmonarch dotarł mimo uszkodzeń do portu przeznaczenia. Dnia 20 października Günther Prien otrzymał z dowództwa depeszę, że za zatopienie "200 tyś ton nieprzyjacielskiego tonażu" został odznaczony Liśćmi Dębu do Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża. W dniu 23.10. U 47 wpłynął o godzinie 11:08 do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad jeden tydzień patrol.

Patrol 9 (03.11.1940 - 06.12.1940)
03.11. U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął o godzinie 17:30 z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 8 listopada Günther Prien uszkodził o godzinie 13:47 w kwadracie marynarki AL 9533, ogniem z działa portugalski frachtowiec Goncalo Velho (1.595 ton). Operujący od 23 listopada na obszarze North-West Approaches U 47 nawiązał w dniu 2 grudnia kontakt z wykrytym poprzedniego dnia przez U 101 konwojem HX-90. W przeprowadzonych następnie atakach Günther Prien zatopił jeden statek a dwa dalsze uszkodził:
- o godzinie 04:09 zatopił w kwadracie marynarki AL 6492, belgijski statek pasażersko-towarowy Ville d, Arlon (7.555 ton)
- o godzinie 05:25 uszkodził w kwadracie marynarki AL 6548, brytyjski tankowiec Conch (8.376 ton)
- o godzinie 06:06 uszkodził ogniem z działa w kwadracie marynarki AL 6548, marudera z konwoju HX-90, brytyjski frachtowiec Dunsley (3.862 ton).
Tankowiec Conch został później jeszcze trzykrotnie trafiony torpedami przez U 95, ale ostatecznie posłał go na dno przy pomocy jednej torpedy w dniu 3 grudnia U 99.W dniu 6 grudnia U 47 wpłynął o godzinie 11:17 do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol.

Po patrolu tym U 47 trafił na trzy miesięczny remont generalny a jego załoga otrzymał urlop.

Patrol 10 (20.02.1941 - 07.03.1940)
20.02. U 47 pod dowództwem Günthera Priena wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 25 lutego Günther Prien wykrył konwój OB-290, o którym zameldował dowództwu, poczym rozpoczął jego śledzenie i wysyłanie sygnałów naprowadzających dla innych U-bootów. Następnego dnia w godzinach porannych U 47 zatopił w kwadracie marynarki AM 4236 trzy frachtowce - szwedzki Rydboholm (3.197 ton), norweski Borgland (3.636 ton) i belgijski Kasongo (5.254 ton) oraz uszkodził brytyjski tankowiec Diala (8.106 ton). Po wykonanych atakach Günther Prien kontynuował śledzenie konwoju, wysyłając cyklicznie meldunki z jego pozycją. Dzięki nim konwój został za dnia zaatakowany przez samoloty FW 200 Condor, które zatopiły siedem statków. Pod koniec dnia U 47 został odpędzony od konwoju przez brytyjskie samoloty i okręty nawodne. W dniu 28 lutego Günther Prien zatopił o godzinę 01:26 w kwadracie marynarki AL 6910, marudera z konwoju HX-109, brytyjski frachtowiec Holmelea (4.223 ton). Od początku marca U 47 w ramach zgrupowania U-bootów, bez powodzenia operował przeciwko konwojowi OB-292. W dniu 6 marca Günther Prien nawiązał kontakt z konwojem OB-293, o którym zameldował dowództwu. Tuz po godzinie osiemnastej U 47 w pobliżu którego przebywał U 99 został bezskutecznie zaatakowany przez brytyjskie niszczyciele HMS Wolverine i HMS Verity. W dniu 7 marca Günther Prien zaatakował konwój OB-293 uszkadzając o godzinie 05:05 w kwadracie marynarki AM 1225, brytyjską przetwórnię wielorybniczą Terje Viken (20.638 ton). Od tej pory wszelki ślad po U 47 zaginął, co do jego losów istnieje kilka hipotez oto one:
- U 47 został zatopiony przez niszczyciel HMS Wolverine w dniu 8 marca.
- U 47 został zatopiony na skutek trafienia własną lub pochodzącą z innego okrętu podwodnego torpedą.
- U 47 został zatopiony przez korwety HMS Camellia i HMS Arbutus
- U 47 wpadł na minę i zatonął wraz z cała załogą
- U 47 zatonął na skutek awarii mechanicznej.

Uwagi:
a.) Wraz z U47 zaginął przebywający na jego pokładzie KK Karl-Eglof Freiherr von Schnurbein odbywający staż dowódczy, przed objęciem dowództwa własnego okrętu.
b.) Ponieważ w tym samym okresie zginął inny As U-bootwaffe Joachim Schepke a kolejny As Otto Kretschmer został wzięty do niewoli, dowództwo niemieckie wstrzymało się z publikacją informacji dotyczącej śmierci najsłynniejszego niemieckiego podwodniaka. Ostatecznie informacja ta została podana do publicznej wiadomości w dniu 23 maja 1941 roku, oto jej treść:

"Prien nie powrócił z patrolu bojowego
Berlin 23 maja 1941
Naczelne Dowództwo Wehrmachtu podaje: dowodzony przez komandora podporucznika Günthera Priena, okręt podwodny nie powrócił ze swojej ostatniej operacji przeciwko nieprzyjacielowi. Należy liczyć się, że stratą okrętu. Komandor podporucznik Günther Prien bohater spod Scapa Flow, odznaczony przez Führera w uznaniu swoich zasług Liśćmi Dębu do Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża, żyje nadal wraz ze swoją załogą w sercach wszystkich Niemców."

Członkowie załogi U 47 zaginieni po 7 marca 1941 roku (w kolejności alfabetycznej):
1.) Biermann Heinrich (MaschOGfr) 06.10.1919
2.) Bilstein Karl-Heinz (FkGfr) 25.11.1919
3.) Böhm Gustav (StMasch) 14.12.1904
4.) Bothmann Hans-Joachim (OLt.ing.LI) 23.11.1915
5.) Brand Karl (BtsMt) 01.11.1908
6.) Engelmann Friedrich (BtsMt) 31.12.1916
7.) Frings Dietmar (Fahnr.z.S) 08.03.1920
8.) Göseke Heinz (FkGfr) 17.02.1919
9.) Gundlach Karl-Heinz (BtsMt) 06.02.1916
10.) Haas Willy (MtrOGfr) 18.04.1919
11.) Heinz Heinrich (MaschMt) 02.01.1914
12.) Hentrop Heinrich (MaschMt) 29.03.1917
13.) Heyer Gerhard (MaschOGfr) 14.02.1921
14.) Hirtl Franz (MaschOGfr) 29.05.1919
15.) Hönemann Martin (OMasch) 25.11.1911
16.) Hötzer Gerhard (MaschOGfr) 22.11.1917
17.) Jahnkow Willi-Friedrich-Martin (MaschGfr) 30.12.1918
18.) Kläbisch Heinz (MtrGfr) 13.09.1920
19.) Küsel Ewald-Max (MaschGfr) 15.04.1921
20.) Leidig Paul (MtrOGfr) 28.11.1918
21.) Löhr Heinz (MaschOGfr) 21.09.1919
22.) Lösch Andreas (MtrOGfr) 13.02.1920
23.) Notsch Gottfried (MtrOGfr) 22.09.1921
24.) Oldekop Iwan (Fahnr.z.S) 02.07.1922 Crew of 1939
25.) Pauss Helmut (MechOGfr) 10.06.1918
26.) Prien Günther (KKpt) 16.01.1908
27.) Reimann Josef (MaschMt) 06.02.1917
28.) Renken Emil (MechOGfr) 14.10.1919
29.) Ronshausen August (OMaschMt) 05.02.1913
30.) Rutschmann Helmut (MaschMt) 06.03.1918
31.) Sammann Hans (OStrm) 18.10.1912
32.) Sander Erich (OLt.z.S) 05.10.1914
33.) Schnarchendorf Kurt (FkMt) 27.04.1914
34.) Schnurbein von Karl-Eglof (KKpt) 29.10.1907, Crew of 1926
35.) Scholz Hans (MtrGfr) 18.07.1921
36.) Schweitzer Heinz (MtrOGfr) 30.09.1920
37.) Steinhagen Karl (FkMt) 19.12.1916
38.) Stephan Martin (Lt.z.S) 21.07.1919
39.) Thewes Peter (MechMt) 05.10.1918
40.) Thomson Max (MaschOGfr) 05.10.1918
41.) Weiser Friedrich (MaschOGfr) 01.01.1918
42.) Werden Gustav (OMasch) 21.01.1916
43.) Wiensczyk Bruno (MtrOGfr) 15.09.1920
44.) Zapf Fritz (MaschGfr) 11.03.1921
45.) Zöller Albert (MaschOGfr) 04.01.1920

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u47.org
Blair Clay "Hitlera Wojna U-bootów" tom II
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Postprzez Deusmax » 01.04.08, 17:39

Bibliografia:
U-Boote - 1935-45 The History of the Kriegsmarine
Nie duża rożnica od U46 ale zwsze
Nie masz wystarczających uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego postu.
Deusmax
Leutnant zur See
 
Tonaż: 134.000 BRT

Dołączył(a): 06.08.06, 22:13
Lokalizacja: Toruń


Posty: 2 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 2 gości

cron