U 46 Typ VIIB

Stocznia: F.Krupp Germaniawerft AG, Kiel-Gaarden
Nr zamówienia: 581
Zamówienie: 21.11.1936
Położenie stępki: 24.02.1937
Wodowanie: 10.09.1938
Wcielenie do służby: 02.11.1938
Nr pocztowy: M 01 828

Przebieg służby:
02.11.1938 - 31.08.1939 - 7 Flotylla U-bootów "Wegener", Kiel (szkolenie załogi/okręt bojowy)
01.09.1939- 31.12.1937 - 7 Flotylla U-bootów "Wegener", Kiel (okręt bojowy)
01.01.1940 - 01.09.1941 - 7 Flotylla U-bootów, Kiel/St. Nazaire (okręt bojowy)
02.09.1941 - 31.03.1942 - 26 Flotylla U-bootów, Pillau (okręt szkolny)
01.04.1942 - 01.07.1942 - 24 Flotylla U-bootów, Danzig (okręt szkolny)
01.09.1942 - 01.10.1943 - 24 Flotylla U-bootów, Danzig (okręt szkolny)
01.10.1943 - W związku ze zużyciem mechanizmów wycofany ze służby w Neustadt, gdzie używany był jako stacjonarny okręt torpedowy w ramach 3 ULD.
04.05.1945 - Zatopiony w Zatoce Kupfermühlen w ramach operacji Regenbogen.

Dowódcy:
02.11.1938 - 21.05.1940 - KL Herbert Sohler
22.05.1940 - 24.09.1941 - OL ~ KL Engelbert Endrass (KRzLD)
?.10.1941 - 19.11.1941 - OL Peter-Ottmar Grau
20.11.1941 - ?.03.1942 - OL Konstantin von Puttkamer
?.03.1942 - ?.04.1942 - OL Kurt Neubert
20.04.1942 - ?.05.1942 - OL Ernst von Witzendorff
?.05.1942 - ?.07.1942 - LT Franz Saar
?.08.1942 - 30.04.1943 - OL Joachim Knecht
01.05.1943 - ?.01.1943 - OL Erich Jewinski

Odbyte patrole bojowe: 13

Zatopione/uznane za stracone/uszkodzone statki handlowe: 20 (85.792 ton)/1 (2.080 ton)/4 (25.491 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 2 (35.284 ton)/0

Patrol 1 (19.08.1939 - 15.09.1939)
19.08. U 46 pod dowództwem Herberta Sohlera wypłynął o godzinie 00:00 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem zająć pozycję na południe od Irlandii. W razie wybuchu wojny Herbert Sohler miał za zadnie atakować nieprzyjacielską żeglugę. W dniu 3 września o godzinie 13:30 U 46 otrzymał z dowództwa meldunek o wybuchu wojny i rozkaz rozpoczęcia działań. Następnego dnia Herbert Sohler w związku z incydentem z transatlantykiem Athenia, zatopionym poprzedniego dnia przez U 30 (Typ VIIA), otrzymał z dowództwa rozkaz zakazujący podejmowania jakichkolwiek działań przeciwko statkom pasażerskim. W dniu 7 lub 8 września U 46 otrzymał rozkaz powrotu do bazy. Podczas rejsu powrotnego do kraju Herbert Sohler na życzenie BdU przeprowadził rekonesans akwenu położonego pomiędzy Islandią a Wyspami Owczymi. W dniu 15.09. U 46 wpłynął o godzinie 08:30 do bazy w Kiel, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol.

Patrol 2 (03.10.1939 - 07.11.1939)
03.10. U 46 pod dowództwem Herberta Sohlera wypłynął o godzinie 23:00 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Herbert Sohler w ramach pierwszego w tej wojnie zgrupowania U-bootów, operował w rejonie Western Approaches przeciwko konwojowi KJF-3(bez powodzenia) a następnie HG-3. W nocy z 16 na 17 października U 46 nawiązał kontakt z konwojem HG-3, o którym Herbert Sohler zameldował dowództwu. Przez całą noc U 46 śledził konwój cyklicznie wysyłając sygnały naprowadzające dla innych wchodzących w skład zgrupowania U-bootów. W przeprowadzonym w dniu 17 września o godzinie 08:00 w kwadracie marynarki BE 9373 ataku U 46 spudłował do brytyjskiego frachtowca Yorkshire (10.183 ton). W kolejnym ataku na konwój o godzinie 16:40 Herbert Sohler storpedował w kwadracie marynarki BE 9169, brytyjski frachtowiec City of Mandalay (7.028 ton). O godzinie 17:00 U 46 wystrzelił do unoszącego się na wodzie kadłuba frachtowca kolejną torpedę, która jednak okazała się niewypałem. Ostatecznie statek sam niedługo potem poszedł na dno. Łącznie podczas ataków na konwój HG-3 Herbert Sohler zanotował aż dziewięć pudeł, z czego większość spowodowana była wadliwie działającymi torpedami. W dniu 07.11. U 46 wpłynął o godzinie 22:00 do bazy w Kiel, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol.

Patrol 3 (19.12.1939 - 10.01.1940)
19.12. U 46 pod dowództwem Herberta Sohlera wypłynął o godzinie 02:15 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 21 grudnia Herbert Sohler w drodze do rejonu operacyjnego zatopił o godzinie 04:40 w kwadracie marynarki AN 4159 zbudowany w 1893 roku norweski frachtowiec Rudolf (924 ton). W dalszej części patrolu U 46 napotkał wiele celów, ale ze względu na problemy z torpedami nie odniósł żadnych sukcesów. W dniu 10.01. U 46 wpłynął o godzinie 06:00 do bazy w Kiel, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol.

29.02. U 46 pod dowództwem Herberta Sohlera wypłynął o godzinie 07:00 z bazy w Kiel. Z powodu uszkodzeń od lodu, następnego dnia U 46 wpłynął o godzinie 14:00 do bazy na wyspie Helgoland. W pobliżu tej wyspy Herbert Sohler przebywał do 5 marca, prowadząc intensywne ćwiczenia alarmowego zanurzania. W dniu 5 marca o godzinie 14:30 U 46 wpłynął do bazy w Wilhelmshaven.

Patrol 4 (11.03.1940 - 23.04.1940)
11.03. U 46 pod dowództwem Herberta Sohlera wypłynął o godzinie 14:25 z bazy w Wilhelmshaven, by zgodnie z rozkazem zająć pozycję w Vestfjordzie, stanowiącym zewnętrzne podejście do portu w Narwiku. Głównym zadaniem Herberta Sohlera było uniemożliwienie aliantom dokonania desantu w pobliżu tego portu a od 9 kwietnia w ramach operacji "Hartmut" osłanianie niemieckich sił inwazyjnych w tym rejonie. W dniu 10 kwietnia Herbert Sohler przegapił zespól brytyjskich niszczycieli, który po akcji zaczepnej pod Narwikiem wycofywał się na otwarte morze. Dwa dni później 12 kwietnia U 46 otrzymał z dowództwa dwie depesze: jedna zawierała instrukcje dotyczące strzelania torpedami a druga nakazywała zajęcie pozycji w Ofotfjordzie, który stanowi wewnętrzne podejście do Narwiku. Następnego dnia o godzinie 12:30 Herbert Sohler nawiązał kontakt z zespołem brytyjskich okrętów złożonym z pancernika HMS Warspite i dziewięciu niszczycieli, który kierował się w głąb Ofotfjordu. U 46 udało się przemknąć nie wykrytym pod linią niszczycieli i zająć dogodną pozycję do ataku na pancernik. Na nieszczęście dla Herberta Sohlera tuż przed wydaniem rozkazu wystrzelenia torped, jego okręt uderzył w podwodną skałę. Na skutek tego uderzenia cała część dziobowa U 46 znalazła się na powierzchni. Szczęściem w nieszczęściu, brytyjskie okręty nie zauważyły całego zdarzenia, ponieważ akurat w tym momencie, były zajęte obserwacją zbliżającego się od strony Narwiku, niemieckiego niszczyciela Hermann Kühne. Jeszcze tego samego dnia U 46 został wykryty i zaatakowany przez brytyjskie jednostki. Ich atak był tak gwałtowny, że Herbert Sohler w pewnym momencie nakazał zniszczyć wszystkie tajne rzeczy, będąc przekonanym, że los okrętu jest już przesądzony. Na szczęście dla niego i jego załogi, brytyjskie niszczyciele po jakimś czasie odpłynęły. W dniu 16 kwietnia U 46 otrzymał z dowództwa rozkaz powrotu do bazy. W trakcie rejsu powrotnego w związku z powstałym zagrożeniem alianckiego desantu w rejonie zajętego przez Niemców portu i miasta Trondheim, Herbert Sohler otrzymał rozkaz czasowego wzmocnienia niemieckich sił w fiordzie Namsos. W dniu 19 kwietnia U 46 bezskutecznie zaatakował napotkany nieprzyjacielski niszczyciel. Po odwołaniu przez Dönitza rozkazu Herbert Sohler obrał kurs na bazę w Kiel, gdzie przybył 24 kwietnia o godzinie 18:49, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol.

Patrol 5 (01.06.1940 - 01.07.1940)
01.06. U 46 pod dowództwem Engelberta Endrassa wypłynął o godzinie 09:30 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 6 czerwca Engelbert Endrass storpedował i ciężko uszkodził o godzinie 13:13 w kwadracie marynarki AM 5432 brytyjski krążownik pomocniczy HMS Carinthia (20.2777 ton). Próby dobicia uszkodzonej jednostki zostały dwukrotnie udaremnione przez obsady dział krążownika, które ostrzeliwały zauważony peryskop. Następnego dnia HMS Carinthia holowana w kierunku najbliższej bazy najpierw przez trałowiec HMS Gleaner a później przez holownik Marauder, w pogarszających się warunkach pogodowych przełamała się na pół i zatonęła w odległości 35 mil morskich od przylądka Bloody Foreland. W okresie od 9 do 12 czerwca Engelbert Endrass zatopił trzy statki a jeden uszkodził:
- w dniu 09.06. zatopił o godzinie 13:05 w kwadracie marynarki BF 6885 fiński frachtowiec Margareta (2.155 ton)
- w dniu 11.06. uszkodził o godzinie 23:04 w kwadracie marynarki BF 7716 brytyjski tankowiec Athelprince (8.782 ton)
- w dniu 12.06. zatopił o godzinie 19:38 i 19:46 w kwadracie marynarki BE 9484, płynące w konwoju SL-34 dwa brytyjskie frachtowce Barbra Marie (4.223 ton) i Willowbank (5.041 ton).
Następnie U 46 wraz z U 43 (Typ IXA), U 101 (Typ VIIB), U 29 (Typ VIIA) i U 48 (Typ VIIB) w ramach grupy "Rössing"* bez powodzenia operował w pobliżu przylądka Finisterre, przeciwko konwojowi US-3, składającemu się z dużych transportowców wojska wiozących z antypodów na wyspy brytyjskie 25 tyś żołnierzy. Po odwołaniu operacji, po tym jak konwój nie wykryty przez U-booty przybył do portu w Clyde, Engelbert Endrass w dalszej części patrolu operował już indywidualnie. W dniu 17 czerwca U 46 zatopił o godzinie 01:15 w kwadracie marynarki BE 9498, grecki frachtowiec Elpis (3.651 ton). Pięć dni później 22 czerwca Engelbert Endrass bezskutecznie zaatakował trzema torpedami brytyjski lotniskowiec HMS Ark Royal identyfikując go jako jednostkę typu Illustrious. W dniu 01.07. U 46 wpłynął o godzinie 05:00 do bazy w Kiel, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol.

Patrol 6 (01.08.1940 - 04.08.1940)
01.08.1940 U 46 pod dowództwem Engelberta Endrassa wypłynął o godzinie 10:00 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 3 sierpnia płynący w pobliżu wybrzeża Norwegii, okręt Engelberta Endrassa został wykryty i o godzinie 22:30 bezskutecznie zaatakowany z działa przez wracający z patrolu brytyjski okręt podwodny HMS Triad. Dowódca U 46 nakazał odpowiedzieć ogniem, po czym niedługo potem wydał rozkaz zanurzenia. Dowódca brytyjskiej jednostki widząc, że okręt Engelberta Endrassa zanurza się postąpił tak samo, po czym rozpoczął podwodne polowanie na przeciwnika, które zostało przerwane na skutek zgubienia kontaktu. Następnego dnia U 46 z powodu awarii nadajnika wpłynął o godzinie 12:50 do bazy w Bergen, w celu jego naprawy lub wymiany.

Patrol 7 (08.08.1940 - 06.09.1940)
08.08. U 46 pod dowództwem Engelberta Endrassa wypłynął o godzinie 20:00 z bazy w Bergen, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W okresie od 13 do 18 sierpnia Engelbert Endrass bez powodzenia poszukiwał meldowanego przez B-Dienst konwoju HX-62. W dniu 16 sierpnia U 46 storpedował i uszkodził o godzinie 13:02 w kwadracie marynarki AL 0312, płynący w konwoju OB-197, holenderski frachtowiec Alcinous (6.189 ton). Cztery dni później 20 sierpnia Engelbert Endrass storpedował i ciężko uszkodził o godzinie 21:50 w kwadracie marynarki AM 2872, grecki frachtowiec Leonidas M. Valmos (2.080 ton). Uszkodzona jednostka został doholowana do szkockiego portu Greenock, gdzie w zatoce Kames osadzono ja na mieliźnie. Ze względu na zniszczenia i zaawansowany wiek statku, uznano go za stracony*. W dniu 27 sierpnia U 46 storpedował i uszkodził o godzinie 21:47 w kwadracie marynarki AM 5482, płynący w eskorcie konwoju SL-43, brytyjski krążownik pomocniczy HMS Dunvegan Castle (15.007 ton). Uszkodzona jednostka zatonęła następnego dnia o godzinie 06:00. W dniu 31 sierpnia Engelbert Endrass zatopił o godzinie 16:01 w kwadracie marynarki AM 0211, belgijski frachtowiec Ville de Hasselt (7.461 ton). Dnia 2 września U 46 zaatakował konwój OB-205 zatapiając o godzinie 22:04 w kwadracie marynarki AM 4245 brytyjski frachtowiec Thornlea (4.261 ton). Dwa dni później 4 września Engelbert Endrass zatopił o godzinie 20:00 w kwadracie marynarki BF 4255, irlandzki frachtowiec Luimneach (1.074 ton). Następnego dnia dowódca U 46 otrzymał z dowództwa depeszę o odznaczeniu go Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża. W dniu 06.09. U 46 wpłynął o godzinie 07:45 do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol.

20.09.1940 U 46 pod dowództwem Engelberta Endrassa wypłynął z bazy w Lorient, by udać się do bazy w St. Nazaire, gdzie przybył następnego dnia.

Patrol 8 (23.09.1940 - 29.09.1940)
23.09. U 46 pod dowództwem Engelberta Endrassa wypłynął o godzinie 07:30 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 26 września Engelbert Endrass zatopił o godzinie 01:53 w kwadracie marynarki BE 3483, marudera z konwoju OG-43 brytyjski frachtowiec Coast Wing (862 ton). Tego samego dnia U 46 storpedował o godzinie 21:20 w kwadracie marynarki BE 2272, szwedzki frachtowiec Siljan (3.058 ton). W trakcie, kiedy załoga frachtowca przygotowywała się do opuszczenia swojej jednostki Engelbert Endrass nakazał podpłynąć w jej pobliże, aby ją zidentyfikować. Na jego nieszczęście statek nadal poruszał się z prędkością 6-8 węzłów, zmieniając w pewnym momencie swój kurs na kurs kolizyjny z U 46. Widząc to Engelbert Endrass mając mało czasu na unik wydał rozkaz cała naprzód oraz kazał zmienić kurs na równoległy zamierzając przejść pod celem. U 46 udało się wymknąć frachtowcowi, ale z tej przygody wyszedł z poważnym uszkodzeniem sterów głębokości. Z tego właśnie powodu Engelbert Endrass zmuszony był do przerwania patrolu i powrotu do bazy. Niedoszły pogromca U 46 zatonął 25 minut po storpedowaniu. W drodze do bazy na skutek wypadku*** zginęło dwóch członków załogi OBtsMt Heinrich Schenk i MtrOGfr Wilhelm Reh. W dniu 29.09. U 46 wpłynął o godzinie 18:37 do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad sześć dni patrol.

Patrol 9 (13.10.1940 - 29.10.1940)
13.10. U 46 pod dowództwem Engelberta Endrassa wypłynął o godzinie 14:00 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Po wykonaniu zadania Engelbert Endrass miał popłynąć swoim okrętem prosto do bazy w Kiel, gdzie U 46 miał przejść generalny remont. W dniu 17 października Engelbert Endrass otrzymał z dowództwa rozkaz zaatakowania wykrytego przez bliźniaczy okręt U 48 (Typ VIIB), konwoju SC-7. Następnego dnia U 46 nawiązał kontakt z konwojem SC-7 W pierwszym ataku pomiędzy godziną 20:58 a 21:04 godzinie w kwadracie marynarki AM 2922 ataku zatopił dwa frachtowce: szwedzki Convallaria (1.996 ton) i brytyjski Beatus (4.885 ton). W drugim ataku o godzinie 22:25 Engelbert Endrass zatopił w kwadracie marynarki AM 2929 szwedzki frachtowiec Gunborg (1.572 ton). W dniu 19.10. U 46 zatopił o godzinie 23:47 w kwadracie marynarki AL 6331, płynący w konwoju HX-79, brytyjski frachtowiec Ruperra (4.548 ton). W ponownym ataku na konwój, już następnego dnia Engelbert Endrass zatopił o godzinie 04:25 w kwadracie marynarki AM 4137 szwedzki tankowiec Janus (9.965 ton). W dniu 25 października płynący na powierzchni w pobliżu wybrzeża Norwegii U 46 został zaatakowany przez trzy brytyjskie samoloty typu Hudson z 223 Sqn RAF. Pierwsza z atakujących maszyn zrzuciła na okręt Engelbert Endrass, dziesięć 45 kg bomb, druga maszyna dwie bomby 100 kg a trzecia w ogóle nie przeprowadziła ataku. Na skutek tych ataków U 46 został ciężko uszkodzony jeden z członków załogi MtrGfr Plaep, został śmiertelnie ranny. Dnia 29.10. U 46 wpłynął o godzinie 14:00 do bazy w Kiel, kończąc trwający ponad dwa tygodnie patrol.

Patrol 10 (12.02.1941 - 04.03.1941)
12.02. U 46 pod dowództwem Engelberta Endrassa wypłynął o godzinie 08:00 z bazy Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 04.03. U 46 wpłynął o godzinie 12:00 do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie trzy tygodnie patrol.

Patrol 11 (15.03.1941 - 10.04.1941)
15.03. U 46 pod dowództwem Engelberta Endrassa wypłynął o godzinie 16:15 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Od 19 marca Engelbert Endrass bez powodzenia operował przeciwko konwojowi OB-298, wykrytemu przez samolot Condor z I/KG 40. Dnia 27 marca wypadł za burtę i zaginął, I WO OL Helmut Pöttgen. W dniu 29.03. U 46 nawiązał kontakt z wykrytym przez U 69 konwojem OB-302. W przeprowadzonym o godzinie 17:50 ataku Engelbert Endrass zatopił w kwadracie marynarki AL 1447, szwedzki frachtowiec Liguria (1.751 ton). Dwa dni później 31 marca U 46 zatopił o godzinie 10:33 w kwadracie marynarki AK 2836, szwedzki tankowiec Castor (8.714 ton). W dniu 2 kwietnia Engelbert Endrass zaatakował wykryty tego samego dnia przez U 74, konwój SC-26, zatapiając o godzinie 23:29 w kwadracie marynarki AK 3658, brytyjski tankowiec British Reliance (7.000 ton). W ponownym ataku na konwój o godzinie 00:42, U 46 storpedował i uszkodził w kwadracie marynarki AK 3672, brytyjski frachtowiec Alderpool (4.313 ton) oraz trafił kolejny brytyjski frachtowiec - Thirlby (4.887 ton), ale w tym przypadku torpeda okazała się niewypałem. Alderpool został dobity kilka godzin później przez U 73. Z powodu problemów z dziobowymi klapami wyrzutni torped Engelbert Endrass musiał zaniechać ponownych ataków i wracać do bazy. W dniu 10.04. U 46 wpłynął o godzinie 18:40 do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol.

Patrol 12 (15.05.1941 - 13.06.1941)****
15.05. U 46 pod dowództwem Engelberta Endrassa wypłynął o godzinie 18:45 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Engelbert Endrass w początkowej części patrolu bez powodzenia operował przeciwko konwojowi OB-322. W dniu 24 maja dowódca U 46 podobnie jak dowódcy U 94, U 43, U 557, U 93, U 66 i U 111 otrzymał rozkaz utworzenia zasadzki na tropiące pancernik Bismarck okręty brytyjskie. Według planów Bismarck miał wprowadzić brytyjskie okręty w zasadzkę, jednak na skutek ataku lotniczego dokonanego w dniu 25 maja przez samoloty Swordfish z lotniskowca HMS Victorious, dowódca pancernika zmienił kurs, powodując, że utworzona zasadzka stała się bezużyteczna. Po zatopieniu w dniu 27 maja Bismarcka zasadzka została ostatecznie odwołana a uczestniczące w niej okręty w tym U 46 powróciły do zadań patrolowych. Od 1 czerwca Engelbert Endrass w ramach grupy "West" operował przeciwko nieprzyjacielskiej żegludze. Dnia 6 czerwca U 46 bezskutecznie zaatakował z położenia podwodnego niezidentyfikowany tankowiec, który w odwecie staranował i uszkodził oba peryskopy okrętu Engelberta Endrassa, zmuszając go do powrotu do bazy. W dniu 8 czerwca U 46 storpedował i uszkodził o godzinie 13:25 w kwadracie marynarki BD 3748 brytyjski tankowiec Eisis (6.207 ton). Uszkodzona jednostak staranowała przebywajacego na głebokościu peryskopowj U 46 uszkadzając oba peryskopy i poszycie kiosku. Z powdu tych uszkodzeń Engelbert Endrass podjął decyzję o powrocie do bazy. Następnego dnia U 46 zaatakował o godzinie 00:01 ostatnią posiadaną torpedą w kwadracie marynarki BD 6242, brytyjski frachtowiec Phidias (5.623 ton). Ponieważ torpeda ta okazała się niewypałem U 46 zatopił ostatecznie statek przy pomocy działa wystrzeliwując aż 71 pocisków. Dnia 10 czerwca Engelbert Endrass otrzymał depeszę z dowództwa o odznaczeniu go Liściem Dębu do Krzyża Rycerskiego. W dniu 13.06. U 46 wpłynął o godzinie 11:00 do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol.

Patrol 13 (26.07.1941 - 26.08.1941)
26.07. U 46 pod dowództwem Engelberta Endrassa wypłynął o godzinie 17:30 z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem drodze do bazy w Kiel, gdzie U 46 miał zostać skierowany do szkolenia, przeprowadzić ofensywny patrol. Od 2 sierpnia Engelbert Endrass bez powodzenia operował przeciwko konwojowi SL-81, wykrytemu przez U 204 (Typ VIIC) a następnie przeciwko meldowanemu przez B-Dienst konwojowi HG-68. Dalsza część patrolu nie obfitowała w żadne ważne wydarzenia. W dniu 26.08. U 46 wpłynął o godzinie 09:50 do bazy w Kiel, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol.

Przypisy:
* Nazwa grupy pochodzi od nazwiska dowódcy U 48 - Hansa Rössinga, który z racji starszeństwa zgodnie z rozkazem Dönitza miał koordynować atak na konwój.
** Jego wrak prawdopodobnie jeszcze podczas wojny został pocięty na złom w miejscu gdzie został osadzony na mieliźnie.
*** Według uboat.net było to nagłe niezamierzone zanurzenie okrętu.
**** Według www.ubootwaffe.net U 46 zatopił na tym patrolu także brytyjski frachtowiec Trevarrack (5.270 ton), ale strona http://uboat.net przypisuje sukces ten U 101.

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
Blair Clay "Hitlera Wojna U-bootów" tom I

Bibliografia:
U-Boote - 1935-45 The History of the Kriegsmarine