1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U 360 Typ VIIC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 3 • Strona 1 z 1

U 360 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 19.01.07, 16:45

U 360 Typ VIIC - historia poprawiona i rozszerzona

Stocznia: Flensburger Schiffsbau Gesellschaft, Flensburg
Nr zamówienia: 479
Zamówienie: 06.08.1940
Położenie stępki: 09.08.1941
Wodowanie: 28.07.1942
Wcielenie do służby: 12.11.1942
Nr pocztowy: M 50 507

Przebieg służby:
12.11.1942 – 30.06.1943 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.07.1943 – 02.04.1944 – 13 Flotylla U-bootów, Trondheim (okręt bojowy)
02.04.1944 – Zatopiony na południowy-zachód od Wyspy Niedźwiedziej (pozycja 72.28N, 13.04E) przez brytyjski niszczyciel HMS Keppel.

Dowódcy:
12.11.1942 - 20.05.1943 – OL Hans-Jürgen Bühring
20.05.1943 – 02.04.1944 – KL Klaus Becker

Odbyte patrole bojowe: 5

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/1 (7.153 BRT)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/1 (1.540 BRT)

20.05.1943 obowiązki dowódcy U 360 zdał OL Hans-Jürgen Bühring, który przeszedł do służby w sztabie 2 ULD a na jego miejsce przybył dotychczasowy dowódca U 235 OL Klaus Becker.

Patrol 1 (07.08.1943 – 24.09.1943)
07.08. U 360 pod dowództwem Klausa Beckera o godzinie 08:00 wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem skierować się po dalsze instrukcje do bazy w Narwiku. O 11:20 na rucie 15 doszło do spotkania z dwoma trałowcami, w eskorcie których skierowano się następnie w stronę Dużego Bełtu. Dziewiątego sierpnia o 03:00 w celu pobrania wytycznych na temat dalszej drogi U 360 wraz z eskortą zawinął do bazy w Kristiansand, którą opuścił trzy godziny później. Tego samego dnia w celu przenocowania o 18:30 wraz z trałowcem M 411 zawinięto do Haugesund, które opuszczono następnego dnia o 05:15 kierując się przybrzeżnym szlakiem żeglugowym w stronę Bergen, które osiągnięto o 11:30. Podczas pobytu w tamtejszej bazie na U 360 uzupełniono zapasy oraz w arsenale Askøy dokonano wymiany torped. Dwunastego sierpnia po zakończeniu wszystkich prac wraz z U 960 oraz w towarzystwie eskorty o godzinie 19:00 opuszczono Bergen kierując się w stronę Hellisöy. Dwa dni później 14 sierpnia o 04:30 w kwadracie AF 5643 na polecenie dowódcy rozstrzelano dostrzeżoną chwilę wcześniej przez wachtowych dryfującą minę morską. Następnego dnia o 03:45 zawinięto do Narwiku, gdzie Klaus Becker udał się do sztabu FdU złożyć meldunek oraz otrzymać dalsze instrukcje. Tego samego dnia o 22:00 U 360 opuścił Narwik, po czym skierował się do pobliskiego Skjomenfjordu, gdzie zacumował przy burcie zaopatrzeniowca Kärnten z którego rozpoczęto pobieranie paliwa oraz świeżego prowiantu. Szesnastego sierpnia po zakończeniu załadunku o 05:10 opuszczono wody fiordu Skjomen, kierując się do Narwiku, gdzie zacumowano przy burcie statku Meteor. Po odebraniu polecenia udania się do wysuniętej bazy w Hammerfest o 11:00 okręt Beckera opuścił Narwik. Tego samego dnia o 22:45 zawinięto do Tromsø, które po pobraniu poczty kurierskiej opuszczono godzinę później. Następnego dnia o 08:55 okręt Beckera zacumował przy burcie zakotwiczonego w Hammerfest okrętu bazy Black Watch na który przekazał pocztę kurierską oraz z którego pobrał rozkazy, po czym o 12:30 skierował się na patrol, podczas którego miał za zadanie zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Dziewiętnastego sierpnia o godzinie 06:25 zluzowano przebywający w kwadracie AF 3525 U 387 a o 08:00 osiągnięto przypadający na kwadrat AB 3584 rejon operacyjny, przystępując następnie do jego przemierzania. O 15:21 (kwadrat marynarki) AB 3579 U 360 spotkał się z U 737 na który przekazano listy załogi do rodzin w kraju. Dwa dni później 21 sierpnia o godzinie 09:20 (kwadrat marynarki AB 3585) wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 355. Dwudziestego czwartego sierpnia na pokładzie okrętu Beckera na dolegliwości zdrowotne zaczęli uskarżać się główny mechanik, sternik, maci nr 1 i 2 oraz sześciu szeregowych marynarzy, u których stwierdzono gorączkę dochodzącą do 40,6˚. Następnego dnia po bezskutecznych próbach zbicia u chorych temperatury dostępnymi na pokładzie medykamentami U 360 skierował się do kwadratu AB 3896 na spotkanie z U 956, który posiadał w swojej załodze lekarza. Dwudziestego szóstego sierpnia o godzinie 05:08 w kwadracie AB 3894 nawiązano kontakt wzrokowy a następnie wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z poszukiwanym U 956. Ponad dwie godziny później przy pomocy pontonu oraz liny komunikacyjnej łączącej obie jednostki na pokład U 360 dostał się Ob.Ass.Arzt Dr. von Meer, który po zbadaniu chorych stwierdził u głównego mechanika dyfteryt a u pozostałych członków anginę oraz podejrzenie dyfterytu. Ze względu na stan pacjentów obaj dowódcy ustalili, że lekarz pozostanie na pokładzie do czasu poprawy ich zdrowia. O 08:12 nastąpiło pożegnanie po czym U 360 z powrotem skierował się do swojego rejonu operacyjnego. Trzydziestego pierwszego sierpnia o godzinie 09:58 (kwadrat marynarki AB 3581) na kursie 35˚ z pomostu okrętu Beckera dostrzeżono wybrzeża Spitzbergenu. Następnego dnia o 01:48 (kwadrat marynarki AB 3585) doszło do ponownego spotkania i wymienienia się sygnałami rozpoznawczymi z U 737. Dwa dni później 3 września o godzinie 11:56 (kwadrat marynarki AB 3477) U 360 po raz drugi podczas tego parolu spotkał się z U 355 z którym najpierw wymienił się sygnałami rozpoznawczymi a następnie na jego pokład przekazał Dr. von Meera oraz wymagającego leczenia szpitalnego MaschObGfr Kocha. W przypadku pozostałych chorych stwierdzono, że stan ich zdrowia uległ radykalnej poprawie, w związku z czym ponownie byli oni gotowi do pełnienia służby. Następnego dnia o 07:02 (kwadrat marynarki AB 2664) wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 277. Trzy dni później 7 września o 07:24 w kwadracie AB 2666 po raz drugi podczas tego patrolu wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 277. Dziewiątego września o godzinie 00:18 (kwadrat marynarki AB 2696) U 360 po raz drugi spotkał się z U 956, z którym wymienił się sygnałami rozpoznawczymi. W dniu 13 września o 07:40 zajęto przypadający na kwadrat AB 3521 nowy rejon operacyjny, rozpoczynając następnie jego przemierzanie w poszukiwaniu celów. Następnego dnia na U 360 odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
Kierunek. Dozór Eisfjordu. Kolejność U 277, U 737, U 360.”.
Tego samego dnia o godzinie 21:14 zajęto przypadającą na kwadrat ÄG 7867 nakazaną pozycję, rozpoczynając następnie jej patrolowanie. Dwudziestego drugiego września po otrzymaniu rozkazu powrotu o 15:25 przebywający w kwadracie ÄG 7822 okręt Beckera rozpoczął rejs do bazy w Hammerfest. Dwa dni później 24 września o godzinie 11:32 w punkcie SR 1 U 360 spotkał się kutrem trałowym R 157, w eskorcie którego o 14:15 zawinął do Hammerfest. Podczas trwającego z przerwami na postój w bazach siedem tygodni patrolu (49 dni) przepłynięto 6.618.5 mili morskiej na i 148 mil morskich pod powierzchnią.

26.08.1943 U 360 odbił od burty okrętu bazy Black Watch po czym skierował się pod burtę pełniącego funkcję pływającej torpedowni statku Admiral Carl Hering, na który rozpoczęto przekazywanie posiadanych na pokładzie torped.

27.09. – 02.10.1943 – pobyt przy burcie Black Watch w celu przeprowadzenia przeglądu silników oraz mechanizmów pomocniczych.

03.10.1943 U 360 odbił od Black Watch po czym skierował się pod burtę Admirala Carla Heringa, z którego rozpoczęto następnie pobieranie torped.

Patrol 2 (06.10.1943 – 19.11.1943)
06.10. U 360 pod dowództwem Klausa Beckera w eskorcie kutra trałowego R 64 o godzinie 17:00 opuścił Hammerfest, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Prawie trzy godziny później o 19:43 po dotarciu do punktu SR. 1 okręt eskorty zakończył swoje zadanie, po czym obrał kurs powrotny do bazy. Dwa dni później 8 października o 04:47 (kwadrat marynarki AB 3832) zluzowano U 307 a ponad dwie godziny później o 06:50 osiągnięto wyznaczony na kwadrat AB 3596 rejon operacyjny. Od tego też dnia okręt Beckera prowadził działania w ramach zgrupowania Monsun. Siedemnastego października o godzinie 12:26 (kwadrat marynarki AB 3831) na polecenie dowódcy rozstrzelano zauważoną chwilę wcześniej przez wachtowych dryfującą minę. Podobna sytuacja wydarzyła się dwa dni później 19 października, kiedy to o 12:26 w kwadracie AB 3831 rozstrzelano kolejną minę. Tego samego też dnia o 22:55 U 360 obsadził nowy rejon dozoru przypadający na kwadrat ÄG 7820. Następnego dnia o godzinie 02:32 (kwadrat marynarki ÄG 7733) doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 713. Dwudziestego pierwszego października o 18:00 U 360 zajął nowy rejon dozoru przypadający na kwadrat AB 3553. Następnego dnia dołączono do zgrupowania Eisenbart, w składzie którego operowano aż do końca patrolu. Głównym celem w/w grupy w następnych dniach był konwój JW. 54A. Trzy dni później 25 października o godzinie 08:00 (kwadrat marynarki AB 3942) spotkano się z U 387 z którego otrzymano świeżą pocztę. Trzydziestego października o 10:00 U 360 obsadził nowy rejon operacyjny przypadający na kwadrat AB 3677. W dniu 7 listopada po raz drugi spotkano się z U 387, z którego pobrano części zamienne potrzebne do naprawy bieguna komutacyjnego silnika elektrycznego. W dwóch kolejnych dniach U 360 wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z dwoma napotkanymi U-bootami i tak:
- 08.11. o 22:39 w kwadracie AB 3945 z U 307
- 09.11. o 12:20 w kwadracie AB 3599 z U 387.
Trzynastego listopada o godzinie 17:00 spotkano się z U 354, z którego pokładu następnego dnia o 09:00 (kwadrat marynarki AB 3998) po dwóch wcześniejszych nie udanych próbach udało się przejąć korespondenta wojennego. Tuż po północy siedemnastego listopada przebywający aktualnie w kwadracie AB 3914 okręt Beckera rozpoczął rejs powrotny do bazy nie napotykając po drodze U 277, który zgodnie z rozkazami miał go zluzować. Tego samego dnia o 13:28 zawinięto do Harstad, gdzie w oczekiwaniu na przybycie pilota spędzono noc. Następnego dnia o 08:30 U 360 opuścił Harstad kierując się via Lödingen (gdzie na brzeg wysadzono pilota) do Narwiku, gdzie przybył o 14:50 cumując przy burcie okrętu warsztatowego Kamerun i kończąc w ten sposób trwający ponad sześć tygodni patrol (44 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 6.153 mile morskie na i 89.5 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 3 (23.11.1943 – 30.11.1943)
23.11. U 360 pod dowództwem Klausa Beckera o godzinie 16:30 wypłynął z bazy w Narwiku, by zgodnie z otrzymanym rozkazem ponownie w ramach zgrupowania Eisenbart zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Głównym celem w/w grupy w nadchodzących dniach miały być konwoje JW.54B i RA.54B (26.11. wypłynął z położonego nad Morzem Białym portu Mołotowsk). Tego samego dnia pomiędzy 18:00 a 24:00 okręt Beckera płynął przez Tjeldsund kierując się na Andfjord. Dwa dni później 25 listopada o godzinie 11:00 U 360 zajął swoją pozycję w linii dozoru, która przypadała na kwadrat AC 1447. Ponad trzy godziny później o 14:10 w kwadracie AB 3699 spotkano się z U 387 na który przekazano aktualne klucze do maszyny szyfrującej Enigma. Dwudziestego siódmego listopada o 11:57 na okręcie Beckera odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
Becker do 29.11. powrócić do Narwiku.”.
Dwa dni później 29 listopada o godzinie 11:35 zawinięto do Harstad, które po otrzymaniu rozkazu ponownego wyjścia w morze opuszczono ponad godzinę później o 12:45. Tego samego dnia o 18:16 odebrano kolejną depeszę z FdU o następującej treści:
Becker zawracać.”.
Następnego dnia o godzinie 03:45 U 360 zawinął do Harstad, które po uprzednim zabraniu na pokład miejscowego pilota opuścił o 05:50 kierując się via Lödingen do bazy w Narwiku, gdzie przybył o 12:30, kończąc trwający tydzień patrol.

01.12. – 25.12.1943 – pobyt przy burcie warsztatowca Kamerun w celu przeprowadzenia przeglądu i remontu silników diesla.

Patrol 4 (27.12.1943 – 28.01.1944)
27.12. U 360 pod dowództwem Klausa Beckera o godzinie 14:30 wypłynął z bazy w Narwiku, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. O 17:15 w celu pobrania torped zawinięto do Ramsund, które po zakończeniu załadunku opuszczono jeszcze tego samego dnia o 23:30. Następnego dnia o 01:50 zawinięto do Lödingen, które z miejscowym pilotem na pokładzie opuszczono dwadzieścia pięć minut później kierując się do Harstad, gdzie przybyto o 06:45. Po wymianie pilotów o 11:30 ruszono w dalszą drogę kierując się na Tromsø, na redzie którego o 16:45 na jeden ze stacjonujących tam kutrów trałowych przekazano pilota. Dwudziestego dziewiątego grudnia o godzinie 06:05 zacumowano przy burcie zakotwiczonego w Hammerfest okrętu bazy Black Watch, którego ekipa techniczna wkrótce potem przystąpiła do montażu odbiornika Naxos. Tuż po północy następnego dnia po zakończeniu wszystkich prac U 360 w eskorcie kutra trałowego R 64 opuścił Hammerfest kierując się w stronę punktu SR. 1, po osiągnięciu którego eskorta zawróciła do bazy. Drugiego stycznia na okręcie Beckera odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
Obsadzić: U 956 AC 4143 – U 636 AC 4455 – U 360 AC 4187 – U 425 AC 5723.”.
Następnego dnia o godzinie 09:05 (kwadrat marynarki AB 6628) na kursie 0˚ dostrzeżono płynący z dużą prędkością niszczyciel przed którym musiano uciekać pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. W trakcie pobytu na głębokości pomiędzy 80 a 100 metrów w pobliżu okrętu detonowało 9 bomb głębinowych, które spowodowały powstanie silnych przecieków w rejonie sterburtowego zbiornika paliwowego i regulacyjnego, co z kolei doprowadziło do opadnięcia okrętu na głębokość 2A+20 (180 metrów) oraz do sytuacji w której ażeby utrzymać nakazaną głębokość potrzebna była długotrwała praca pompy. Wkrótce potem po wyszasowaniu zbiornika nr 3 okręt wyszedł na głębokość A+40 (120 metrów). Poza tym wykryto też, że oba wały napędowe powyżej 100 obrotów na minutę hałasują. Po odpłynięciu przeciwnika o 16:25 (kwadrat marynarki AB 6635) U 360 z powrotem pojawił się na powierzchni obierając kurs na wyznaczony rejon ataku (kwadrat marynarki AB 5836), który osiągnięto czwartego stycznia o 23:40. Następnego dnia o 21:31 odebrano kolejną depeszę z FdU o następującej treści:
08:00 Wymarsz w stronę rejonu ataku, głębokość 25 mil morskich. U 314 AC 4118 – U 957 4172 – U 360 4454 – U 425 4489 – U 965 4752 jako Grupa Isegrim.”.
Szóstego stycznia o godzinie 21:45 zgodnie z rozkazem U 360 obsadził nakazany obszar, przystępując następnie do jego przemierzania. Następnego dnia (kwadrat marynarki AC 4473) ze względu na silne oblodzenie okrętu Klaus Becker o 21:32 zarządził trwające półgodziny zanurzenie, które miało na celu rozpuścić powstałą skorupę lodu. Dwudziestego trzeciego stycznia na U 360 odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
Brasack zluzować Beckera, Becker z najwyższą prędkością skierować się do Hammerfest, jednocześnie do czasu zluzowania obsadzać AB 6630.”.
W tym okresie głównym celem wszystkich operujących U-bootów był konwój JW.56A i JW.56B, z których pierwszy 21 stycznia opuścił położony na Islandii port Akureyri a drugi 22 stycznia Wyspy Brytyjskie. Dwa dni później 25 stycznia o godzinie 15:35 (kwadrat marynarki AB 6653) z pomostu okrętu Beckera dostrzeżono dwa niszczyciele należące do eskorty konwoju JW.56A, w których stronę z zamiarem ich zaatakowania następnie się skierowano. O 16:21 z wyrzutni nr II w kierunku płynącego jako ostatni w szyku niszczyciela odpalono torpedę akustyczną T-V, która jednak chybiła celu. Ponad dwie godziny później o 18:27 (kwadrat marynarki AC 4452) wykonano drugi atak odpalając w kierunku okrętu eskorty zidentyfikowanego jako niszczyciel kolejną torpedę akustyczną, która także chybiła celu. O 18:35 ponowiono atak odpalając z wyrzutni nr III następną torpedę T-V, która tym razem okazała się celna i uszkodziła brytyjski niszczyciel HMS Obdurate (1.540 ton), który na skutek trafienia utracił jedną z dwóch śrub napędowych. Dziewięć minut później o 18:44 w kierunku uszkodzonej jednostki wystrzelono torpedę FAT I, która ze względu na defekt popłynęła na powierzchni chybiając celu. Wkrótce potem brytyjski niszczyciel płynąc z ograniczoną ze względu na uszkodzenie prędkością skierował się w stronę konwoju. O 21:10 (kwadrat marynarki AC 4443) z pomostu poszukującego konwoju U 360 zauważono zbliżające się od strony bakburty dwa niszczyciele, w stronę których cztery minuty później z wyrzutni nr V odpalono torpedę akustyczną T-V, która jednak chybiła celu. Tuż po północy 26 stycznia (kwadrat marynarki AC 4553) okręt Beckera znalazł się w pobliżu znajdującego się na kursie 70˚ konwoju, w którego stronę z zamiarem jego zaatakowania się skierował. Siedemnaście minut później o 00:17 w kierunku znajdujących się najbliżej trzech statków odpalono salwę trzech torped, które według relacji Klausa Beckera miały trafić: trzeci statek (torpeda wystrzelona z wyrzutni nr III), środkowy statek (torpeda wystrzelona z wyrzutni nr I) i kolejny znajdujący się w głębi konwoju (torpeda wystrzelona z wyrzutni nr IV). W rzeczywistości na skutek tego ataku trafiony i uszkodzony został jedynie należący do brytyjskiego armatora Hain SS Co z Londynu frachtowiec Fort Bellingham (7.153 ton), który kilka godzin później został dobity przez U 957. Czternaście minut po wykonaniu ataku o godzinie 00:31 związku z wystrzeleniem przez statki i okręty eskorty licznych pocisków świetlnych U 360 został zmuszony do zanurzenia. Godzinę później po wynurzeniu w związku z pogorszeniem się widoczności utracono kontakt z konwojem. W godzinach porannych o 10:56 w kwadracie AC 4585 doszło do spotkania z U 601, którego dowódca chciał poprosić Beckera o pomoc w zliczeniu pozycji. W trakcie manewrowania mającego ustawić oba okręty równolegle do siebie U 360 uderzył U 601 w rufę w wyniku czego doznał zgięcia dziobu na sterburtę i uszkodzenia wyrzutni nr I i III. O 14:05 (kwadrat marynarki AC 5468) w związku z meldunkiem U 425 o kontakcie z wrogiem Klaus Becker nakazał obranie kursu w stronę podanej przez niego pozycji. Jeszcze tego samego dnia o 23:50 ze względu na brak kontaktu z nieprzyjacielem zakończono jego poszukiwania. Tuż po północy 27 stycznia ze względu na kończące się paliwo przebywający aktualnie w kwadracie AC 5682 okręt Beckera rozpoczął rejs powrotny do bazy. O 17:30 odebrano adresowaną do Beckera depeszę z FdU o następującej treści:
Becker w AC 4551 zwiad lotniczy dostrzegł dryfującą z dwoma ludźmi na pokładzie tratwę. Rozpocząć akcję ratunkową. Żadnych długich poszukiwań.”.
Następnego dnia o godzinie 02:22 w kwadracie AC 4523 dostrzeżono pływającą tratwę, która jednak okazała się być opuszczona. Kilkanaście godzin później o 15:50 (kwadrat marynarki AC 7272) U 360 wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z kutrem trałowym, po czym samotnie skierował się do Hammerfest, gdzie przybył o 18:45. Podczas trwającego prawie pięć tygodni patrolu (32 dni) przepłynięto 6.485 mil morskich na i 99 mil morskich pod powierzchnią.

29.01.1944 U 360 pod dowództwem Klausa Beckera o godzinie 16:00 opuścił Hammerfest, by zgodnie z otrzymanym poleceniem udać się na remont do bazy w Trondheim, gdzie przybył trzeciego lutego o 17:10.

Patrol 5 (29.03.1944 – 02.04.1944)
29.03. U 360 pod dowództwem Klausa Beckera po zakończonym remoncie o godzinie 14:15 opuścił Trondheim, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Następnego dnia o 19:21 na okręcie Beckera odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
Becker jako nr 5 dołączyć do grupy Blitz.”.
Głównym celem w/w zgrupowania był wykryty tego samego dnia przez zwiad lotniczy konwój JW.58, który 27 marca opuścił wody Loch Ewe. Pierwszego kwietnia o 01:47 odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
Okręty które do zmierzchu nie zdołają podejść w pobliże konwoju w celu jego zaatakowania z najwyższą prędkością skierować się do AB 6490.”.
Następnego dnia (kwadrat marynarki AB 6734) przebywający w pobliżu poszukiwanego konwoju U 360 został wykryty a następnie zaatakowany przez wchodzący w skład eskorty brytyjski niszczyciel HMS Keppel. Wykonany przez brytyjską jednostkę atak był skuteczny i okręt Klausa Beckera wraz z całą załogą poszedł na dno.

Członkowie załogi U 360 polegli w dniu 02.04.1944 (W kolejności alfabetycznej):
1.) Appel Erich (MechGfr) 12.12.1924
2.) Bechler Wilhelm (MtrOGfr) 26.04.1923
3.) Becker Heinrich (MtrOGfr) 19.01.1924
4.) Becker Klaus (KpLt) 17.03.1918, Crew of 1936
5.) Beckmann Otto (MaschOGfr) 12.01.1922
6.) Berner Paul-Friedrich (OLt.ing) 28.01.1922
7.) Bestehorn Walter (MechOGfr) 24.04.1923
8.) Brandenburg Paul (MaschOGfr) 17.06.1920
9.) Brod Ernst (MaschOGfr) 20.05.1924
10.) Dittrich Johannes (MtrOGfr) 09.10.1923
11.) Eck Petrus (MaschOGfr) 20.05.1923
12.) Frank Hans (OMaschMt) 19.03.1915
13.) Friedrich Gustav (Lt.z.S) 23.05.1923, 2WO, Crew of X/1940
14.) Gath Hans-Egon (MaschGfr) 27.06.1924
15.) Hahn Günther (MaschMt) 24.07.1923
16.) Halbgewachs Erwin (OFkMt) 16.11.1920
17.) Häring Werner (OMasch) 28.06.1918
18.) Hayer Bernhard (MaschOGfr) 02.12.1923
19.) Heller Kurt (MaschMt) 04.01.1924
20.) Hinkel Günter (MtrGfr) 20.01.1925
21.) Holstein Kurt (MtrOGfr) 15.01.1924
22.) Jarczewski Günter (MtrOGfr) 20.02.1923
23.) Karger Gerhard (SanMt) 26.11.1921
24.) Kaufmann Albert (MechOGfr) 20.06.1923
25.) Kegel Rudi (MaschOGfr) 09.06.1923
26.) Knopp Hugo (MaschGfr) 30.05.1924
27.) Krowiorsch Josef (OStrm) 16.03.1917
28.) Lange Karl (MaschMt) 18.02.1920
29.) Macieczyk Franz (MaschGfr) 04.04.1923
30.) Mast Erich (OFkMt) 18.05.1921
31.) Michelsen Hans (MechMt) 27.08.1920
32.) Oborski Walter (MtrOGfr) 11.03.1925
33.) Schedlbauer Wilhelm (MtrGfr) 21.06.1924
34.) Schirmer Bruno (MaschMt) 14.10.1922
35.) Schiwek Horst (MtrOGfr) 17.11.1923
36.) Schmahl Kurt (MaschMt) 18.04.1920
37.) Schmidt EgbertFkGfr16.08.1925
38.) Schmidt Heinz-Wilhelm (BtsMt) 08.01.1923
39.) Schnitzer Heinrich (MtrOGfr) 22.07.1923
40.) Schnurbusch Dieter (OLt.z.S) 07.06.1920, 1WO
41.) Schröder Kurt (MaschOGfr) 11.06.1923
42.) Schüler Josef (MtrOGfr) 11.03.1923
43.) Schult Otto (FkHGfr) 29.07.1920
44.) Seeburger Wilhelm (BtsMt) 12.12.1921
45.) Stubenrauch Hans (OBtsMt)
46.) Titsch Wolfgang (MaschOGfr) 22.07.1923
47.) Turowski Alfred (MtrGfr) 09.04.1922
48.) Uhl Erwin (MaschMt) 22.10.1920
49.) Unger Walter (MaschOGfr)14.06.1923
50.) Wörpel Günter (FkOGfr) 04.07.1924
51.) Zeisig Karl (MtrOGfr) 08.05.1922

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay „Hitlera Wojna U-bootów” tom II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 7 KTB U 301 - U 374
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Re: U 360 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 17.01.14, 06:39

Witam
Zapraszam do zapoznania się z poprawioną i rozszerzoną historią operacyjną U 360
Pozdrawiam Brodołak
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Re: U 360 Typ VIIC

Postprzez ted » 17.01.14, 17:36

Kolejna fajna robota. Przy okazji historii z uszkodzeniem "Fort Bellingham" (dobitym przez U 957) chciałem zapytać - czy była w przeszłości na forum jakaś dyskusja na temat różnic w przyznawaniu zatopień i konkretnego tonażu (w książkach różnych autorów)? Np. Blair w swojej dwutomowej pracy kiedyś nieźle "namieszał" z tego powodu, że był amerykańskim podwodniakiem. W trakcie wojny na Pacyfiku w przypadku, gdy dwa lub trzy okręty podwodne US Navy kolejno trafiały japoński statek czy okręt - to wtedy samo zatopienie dzielono na pół, lub na jedną trzecią i sam tonaż także. Blair w swojej pracy moim zdaniem błędnie zawarł taką samą metodę przyznawania tonażu niemieckim podwodniakom (zwłaszcza czołowym asom) na Atlantyku, stąd wyraźne różnice w jego wysokości i ilości zatopień, gdy to się porówna z książkami innych autorów europejskich, czy choćby stroną uboat.net. W Kriegsmarine istotne było kto ostatecznie zatopił statek lub okręt i poprzednim strzelcom przyznać można było jedynie uszkodzenia. Przypominam to dlatego, że nawet niektórzy polscy autorzy powielają metodę oceniania Blaira, moim zdaniem nieadekwatną do wojennego "niemieckiego" zwyczaju.
ted
Oberleutnant zur See
 
Tonaż: 287.000 BRT

Dołączył(a): 06.10.13, 20:35


Posty: 3 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości

cron