1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U 480 Typ VIIC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 4 • Strona 1 z 1

U 480 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 10.10.14, 05:14

U 480 Typ VIIC

Stocznia: Deutsche Werke AG, Kiel
Numer zamówienia: 311
Zamówienie: 10.04.1941
Położenie stępki: 08.12.1942
Wodowanie: 14.08.1943
Wcielenie do służby: 06.10.1943
Numer pocztowy: M 53 621

Przebieg służby:
06.10.1943 – 31.05.1944 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.06.1944 – 14.10.1944 – 9 Flotylla U-bootów, Brest (służba frontowa)
15.10.1944 – 20.02.1945 – 11 Flotylla U-bootów, Bergen (służba frontowa)
29.01. – 20.02.1945 – okres w którym okręt został utracony na brytyjskim polu miniowym Brazier D2 (pozycja 50.22N, 01.44.10W).

Dowódcy:
06.10.1943 – 20.02.1945 – OL Hans-Joachim Förster

Liczba patroli: 3

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 2 (12.846 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 2 (1.775 ton)/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 1/0
- 13.06.1944 – łódź latająca Catalina/Canso z 162/B Sqn RCAF (pilot Laurence Sherman).

Okres służby U 480 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
- brak danych

18.05.1944 U 480 pod dowództwem Hansa-Joachima Förstera wraz z U 1165 (Homann), U 960 (Dahms), U 1000 (Muller), U 246 (Matschulat), U 290 (Herglotz) i U 921 (Leu) o godzinie 08:00 opuścił Kiel z poleceniem skierowania się do położonej na terytorium okupowanej Norwegii bazy w Arendal. Prawie półtorej godziny później o 09:25 na rucie 01 w/w jednostki spotkały się z czterema trałowcami: M 470, M 415, M 462, M 445, dozorowcem VS 1202 oraz eskortowanym przez nie stawiaczem min Wullenwever, w towarzystwie których kontynuowały dalej marsz, kierując się w stronę Dużego Bełtu. Następnego dnia o 07:30 w kwadracie AO 4571 doszło do wymiany składu eskorty na trzy przybyłe dozorowce. Trzy godziny później o 10:25 po osiągnięciu kwadratu AO 4439 U 480 wraz z U 1165 i U 247 odłączył się od kierującej się w stronę Kristiansand grupy, obierając następnie kurs na Arendal. Po południu o 16:33 (kwadrat marynarki AO 4127) od mini konwoju odłączył się U 1165, który skierował się do nieodległego Larvik, podczas gdy pozostałe dwie jednostki kontynuował dalej marsz w stronę Arendal, przybywając na miejsce jeszcze tego samego dnia o 22:00.

19.05. – 06.06.1944 – Arendal – postój w bazie podczas którego okręt podporządkowany jest dowództwu FdU Mitte. W tym okresie U 480 w ramach miejscowych oddziałów UAG Schall i NVK wraz z U 999 (Hansen ) oraz stawiaczem min Wullenwever na pobliskich wodach przeprowadza próby skuteczności eksperymentalnej powłoki Alberich, którą pokryty jest jego kadłub.

Patrol 1 (07.06.1944 – 07.07.1944)
07.06. U 480 pod dowództwem Hansa-Joachima Förstera o godzinie 22:05 opuszcza Arendal z poleceniem skierowania się po dalsze rozkazy do bazy w Kristiansand. Następnego dnia zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami o 01:20 w kwadracie AN 3394 spotkano się z przydzielonym jako eskorta dozorowcem V 1607, w towarzystwie którego kontynuowano dalej marsz w stronę Kristiansand. W trakcie jego trwania na okręcie Förstera odebrano pochodzącą z dowództwa FdU Mitte depeszę o następującej treści:
Słowo klucz „Wallenstein” wchodzi w życie. Liczyć się z wrogimi działaniami w północnym obszarze, pomimo braku na nie wyraźnych dowodów.”,
(hasło Wallenstein mobilizowało wszystkie stacjonujące na południowo – zachodnim wybrzeżu Norwegii U-booty do działań przeciwko spodziewanym alianckim siłom inwazyjnym zamierzającym według podejrzeń dowództwa przeprowadzić główny desant na wybrzeżu Norwegii – przeprowadzona dwa dni wcześniej aliancka inwazja w Normandii uważana była przez Naczelne Dowództwo za pozorowaną). Tego samego dnia o 05:00 przybyto na miejsce, które po odebraniu rozkazów nakazujących marsz do Bergen, w towarzystwie U 1192 (Zeiβler) oraz w eskorcie kutra trałowego R 238 opuszczono o 13:00, kierując się wpierw w stronę portu etapowego Haugesund, gdzie dotarto cztery minuty po północy 9 czerwca. Po krótkim tam postoju o 05:00, ponownie w towarzystwie U 1192 wyruszono w dalszą drogę, przybywając do Bergen o 14:15. Podczas pobytu w tamtejszej bazie na U 480 wymieniono uszkodzoną śrubę, uzupełniono zapasy prowiantu i paliwa oraz w ramach modernizacji wyposażenia elektronicznego na głowicy chrap zainstalowano detektor fal radarowych. Po zakończeniu w/w prac dnia 10 czerwca o godzinie 20:00 w eskorcie patrolowca Unitas jednostka Förstera opuściła Bergen, kierując się w stronę położonej na wysokości wyspy Hellisøy pozycji wyjściowej. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami głównym celem U 480 w trakcie jego pierwszego patrolu miało być zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi w sektorze położonym na północny – zachód od wybrzeży Wysp Brytyjskich. Następnego dnia o godzinie 00:41 (kwadrat marynarki AN 2411) na polecenie Förstera zanurzono okręt, rozpoczynając następnie podwodny marsz, płynąc na głębokości A-20 (60 metrów). Dwa dni później 13 czerwca idący na powierzchni U 480 o godzinie 04:01 (kwadrat marynarki AF 4862) wykryty został przez odbywającą swój lot patrolowy, należącą do 162/B Sqn RCAF kanadyjską łódź latającą Catalina/Canso (pilot Laurence Sherman, który dwa dni wcześniej wraz ze swoją załogą posłał na dno inny U-boot – U 980). Zaalarmowany meldunkiem o kontakcie z wrogiem Hans-Joachim Förster nakazał obsadzić stanowiska broni przeciwlotniczej i przygotować się do otwarcia ognia. W momencie kiedy dystans dzielący obu przeciwników spadł poniżej 6.000 zgodnie z planem ogień otworzyć miało stanowisko kal. 37 mm, co jednak okazało się niemożliwe ze względu na jego defekt. Pomimo tego incydentu kontynuowano dalej marsz na powierzchni z maksymalną prędkością. Po kolejnym zmniejszeniu się dystansu – tym razem do 250 metrów w kierunku nadlatującej od strony rufy maszyny ogień otworzyły oba stanowiska podwójnych działek kal. 20 mm, których pociski według obserwacji dowódcy siedziały w celu. W momencie kiedy dystans spadł poniżej 200 metrów Förster zarządził rozpoczęcie nieregularnego zygzakowania (od 10˚ do 2˚) mającego na celu utrudnić Catalinie przeprowadzenie skutecznego ataku. Po kolejnym zmniejszeniu się dystansu, tym razem do 100 metrów dowódca U 480 zarządził wyłożenie steru cała na bakburtę. Pomimo tych manewrów pilotowana przez Shermana maszyna kontynuowała atak i nie zważając na liczne trafienia pocisków kal. 20 mm zdołała zrzucić pojedynczą bombę, która detonowała w bezpiecznej odległości na wysokości kiosku zalewając jego obsadę wodą Wkrótce potem z pomostu U 480 zaobserwowano moment rozbicia się płonącej Cataliny o powierzchnię (zginęło przy tym 3 członków załogi zaś z pozostałych pięciu, którym udało się dostać na tratwę przeżył tylko J. E. Roberts). O 04:13 w celu uniknięcia ataków ze strony ewentualnych kolejnych maszyn zanurzono okręt, kontynuując dalej marsz pod wodą, który trwał do 16:18, kiedy to w kwadracie AF 4964 nastąpiło wynurzenie. Czternastego czerwca korzystając z okazji o 16:45 udało się uchwycić namiar na słońce, dzięki czemu wykryto wynoszący 21 mil morskich błąd w dotychczas zliczanej pozycji okrętu. Następnego dnia pomiędzy 09:20 a 10:20 (kwadrat marynarki AF 4175) okręt Förstera odbył swój pierwszy w warunkach bojowych marsz na chrapach. Tego samego dnia o 17:03 ze względu na mocno ograniczoną warunkami pogodowymi widoczność, idący od południa (12:37) na powierzchni U 480 ponownie schował się pod wodę. Osiemnastego czerwca na okręcie Förstera odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę z rozkazami o następującej treści:
Zeplien (U 971), Röttger (U 715), Förster, Hyronimus (U 678), Hackländer (U 454) i Märtens (U 243) z prędkością marszową, w miarę możliwości na powierzchni, jak najkrótszą trasą kierować się przez kwadrat 15 do kwadratu 25, wchodzącego w skład większego kwadratu BF. Podwodny marsz z wykorzystaniem chrap tylko podczas przekraczania obszaru kwadratu AM 77. Pozostać niewykrytym.”.
Głównym celem w/w okrętów było atakowanie żeglugi u zachodniego wejścia na do Kanału La Manche. Dwudziestego drugiego czerwca idący na powierzchni przez kwadrat AL 6351 U 480 o 16:33 stał się celem ataku nieprzyjacielskiego bombowca B-24 Liberator, który pomimo postawionej przez obsady stanowisk 37 mm i 20 mm zapory ogniowej zdołał zrzucić trzy bomby głębinowe, które detonowały za jego rufą. Nie chcąc ryzykować kolejnego ataku o 16:36 Hans-Joachim Förster zarządził alarmowe zanurzenie. Trzy minuty później w pobliżu znajdującego się na głębokości A-30 (50 metrów) okrętu detonowały dwie bomby głębinowe, które spowodowały uszkodzenie obydwu sterów głębokości, oświetlenia oraz straty w elementach szklanych i porcelanie. Uszkodzenia te na szczęście udało się szybko usunąć, dzięki czemu okręt mógł kontynuować dalej swój pierwszy patrol. Dwudziestego czwartego czerwca odebrano kolejną depeszę z rozkazami BdU o następującej treści:
Zeplien, Hyronimus i Förster kierować się do BF 3184.”.
Tym razem głównym celem w/w jednostek były wszystkie pływające z zaopatrzeniem dla sił inwazyjnych z portów południowej Anglii nieprzyjacielskie konwoje. Drugiego lipca odebrano nowe rozkazy, które miały następującą treść:
Sytuacja U-bootów w nakazanym obszarze, ze względu na błędne meldunki dowódców jest niejasna. Vogler (U 212), Märtens, Förster, Hyronimus, Mahrholz (U 309) przerwać marsz, wejść do Brestu.”.
Kwadrans po północy 7 lipca (kwadrat marynarki BF 5248) U 480 rozpoczął marsz na powierzchni, wypuszczając co jakiś czas w powietrze w celu zmylenia wroga pozoratory radarowe Aphrodite. O 03:25 osiągnięto punkt Pt.344, gdzie spotkano się z wysłaną z bazy eskortą. W jej towarzystwie o 05:45 U 480 osiągnął Brest, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (30 dni), podczas którego przepłynął on 1.270 mil morskich na i 1.338 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 2 (03.08.1944 – 04.10.1944)
03.08. U 480 pod dowództwem Hansa-Joachima Förstera o godzinie 22:20 opuścił Brest, by zgodnie z otrzymanymi rozkazami w drodze do bazy w Norwegii przeprowadzić ofensywny patrol na wodach Kanału La Manche. Dwadzieścia pięć minut później na zewnętrznej redę spotkano się z przydzieloną eskortą, w towarzystwie której skierowano się następnie w stronę punktu B1, który osiągnięto pięćdziesiąt minut po północy następnego dnia. Kwadrans później na polecenie dowódcy zanurzono okręt, kontynuując dalej marsz pod wodą. Od 14:56 (kwadrat marynarki BF 5211) do 19:30 na zanurzonym U 480 utrzymywany był kontakt akustyczny z trzema przebywającymi w pobliżu wrogimi niszczycielami. Siódmego sierpnia o 06:22 (kwadrat marynarki BF 2557) na polecenie dowódcy posadowiono okręt na dnie, gdzie przebywał on następnie do 12:42. W trakcie tego pobytu nad pozycją U 480 wielokrotnie przepływały nieprzyjacielskie grupy poszukiwawcze, nie uzyskując na szczęście z nim kontaktu. Następnego dnia, wkrótce po zarejestrowaniu przez akustyka odgłosów śrub zbliżających się jednostek nawodnych o 13:34 (kwadrat marynarki BF 2618) na polecenie dowódcy posadowiono okręt na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 75 metrów dnie, gdzie następnie przebywał on do 19:50. W trakcie odchodzenia z tego miejsca na U 480 przez jakiś czas rejestrowano detonacje bomb głębinowych zrzucanych przez nieprzyjacielskie jednostki nawodne. Dziewiątego sierpnia okręt Förstera ponownie spoczywał na dnie: raz pomiędzy 04:52 a 09:53 w kwadracie BF 2626 (głębokość miejsca spoczynku 70 m) i drugi raz pomiędzy 16:29 a 22:39 w kwadracie BF 2633 (głębokość miejsca spoczynku 64 m). Dwunastego sierpnia, za dnia krążący w zanurzeniu w kwadracie BF 3192 U 480 kilkakrotnie wchodził najpierw w kontakt akustyczny a następnie wzrokowy z wrogimi zgrupowaniami i tak:
- o 16:38 z 14 jednostkami typu LCT osłanianymi przez dozorowiec, niezidentyfikowaną jednostkę z balonem zaporowym oraz krążący nad nimi samolot - nazwany przez dowódcę „pękatym trzmielem”,
- o 17:42 z 13 jednostkami typu LCT, osłanianymi przez dozorowiec (nad jedną z w/w jednostek dostrzeżono unoszący się trzymany na uwięzi balon zaporowy),
- 19:30 z konwojem 15 frachtowców, patrolowcem oraz kutrami torpedowo – artyleryjskimi.
Ze względu jednak na brak szans wyjścia na dogodną do ataku pozycję oraz w tak jak w ostatnim przypadku także i złą widoczność Hans-Joachim Förster nie podejmował prób ataków w/w celów. Czternastego sierpnia operujący w kwadracie BF 3198 U 480 dwukrotnie spoczywał na dnie: raz pomiędzy 05:06 a 08:00 (głębokość miejsca spoczynku 72 m) i drugi raz pomiędzy 10:20 a 13:10 (głębokość miejsca spoczynku 64 m). W obu w/w przypadkach ze względu na silny prąd denny nie możliwe było utrzymanie okrętu na nakazanej pozycji przez dłuższy czas. Następnego dnia o 18:13 (kwadrat marynarki BF 3278) nawiązano najpierw kontakt akustyczny a następnie przez peryskop także i wzrokowy z nieprzyjacielskim konwojem, którego Hans-Joachim Förster postanowił zaatakować. O 18:30 w kierunku linii zidentyfikowanych jako typ Liberty-D frachtowców z wyrzutni dziobowych odpalono dwie torpedy LUT, które chybiły jednak swoich celów (obie torpedy tak jak i U 480 pozostały nie wykryte przez wroga). Następnego dnia o 19:03 (kwadrat marynarki BF 7278) zaatakowano kolejny cel, którym tym razem był wykryty pięć minut wcześniej wrogi niszczyciel, w kierunku którego z wyrzutni nr III odpalono jak się później okazało niecelną torpedę. Dziewiętnastego sierpnia operujący w zanurzeniu wciąż w tym samym kwadracie U 480 o godzinie 08:53 nawiązał kontakt z kolejnym konwojem, w kierunku którego z zamiarem jego zaatakowania niezwłocznie się skierował. Dwadzieścia minut później w kierunku nakładających się na siebie sylwetek trzech frachtowców Hans-Joachim Förster odpalił salwę trzech torped, rejestrując w trakcie schodzenia na większą głębokość o 09:22 odgłosy detonacji (w rzeczywistości wszystkie wystrzelone torpedy spudłowały). Wkrótce potem nastąpił kontratak jednostek eskorty, który zmusił Hansa-Joachima Förstera do wydania o 10:07 polecenia posadowienia okrętu na dnie. O 16:11 w celu zmylenia przebywającego wciąż w pobliżu wroga zaraz po oderwaniu się od dna na polecenie dowódcy postawiono „mur” z pozoratorów Bold, po czym rozpoczęto skryte odejście w kierunku wschodnim (ostatecznie tropiącego okręt wroga zgubiono o 20:00). Czterdzieści cztery minuty po północy 20 sierpnia na polecenie dowódcy posadowiono okręt na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 82 metrów dnie, gdzie spoczywał on do 05:00. Pomiędzy 05:21 a 06:03 (kwadrat marynarki BF 3271) okręt szedł na chrapach ładując baterie akumulatorów oraz wentylując wnętrze. Tego samego dnia o 10:40 (kwadrat marynarki BF 3195) w celu zaoszczędzenia baterii akumulatorów Hans-Joachim Förster po raz drugi wydał polecenie posadowienia okrętu na dnie (głębokość miejsca spoczynku 51 metrów). Dwudziestego pierwszego sierpnia podczas identyfikacji zgłoszonego przez hydroakustyka kontaktu o 11:34 (kwadrat marynarki BF 3274) na położeniu 0˚ dostrzeżono zbliżającą się fregatę, w kierunku której sześć minut później z wyrzutni rufowej odpalono torpedę akustyczną T-V, która trafiła w cel powodując jego szybkie zatonięcie. Wkrótce po tym ataku Hans-Joachim Förster licząc się z możliwym polowaniem w wykonaniu innych jednostek wroga nakazał zejść na głębokość 40 metrów, po czym rozpocząć odejście w kierunku wschodnim. Zatopioną przez U 480 jednostką nie była fregata jak mylnie zidentyfikował ją Förster lecz przebywająca na patrolu kanadyjska korweta HMCS Alberni (950 ton), wraz z którą na dno poszło 59 członków jej załogi. Następnego dnia operujący w zanurzeniu w kwadracie BF 3278 U 480 najpierw uzyskał kontakt akustyczny a następnie o 15:27 także i wzrokowy z grupą czterech „fregat”. O 16:03 podczas identyfikacji przez peryskop kolejnego kontaktu Hans-Joachim Förster dostrzegł kolejną „fregatę”, w kierunku której trzy minuty później nakazał odpalić torpedę akustyczną T-V, która trafiła w cel powodując jego zatonięcie. Zaraz po tym ataku sprowadzono okręt na głębokość 40 metrów, po czym rozpoczęto odejście w kierunku zachodnim. Także i tym razem zatopioną jednostką była nie fregata lecz wracający do bazy po zakończonym trałowaniu brytyjski pełnomorski trałowiec typu Algerine – HMS Loyalty (850 ton), wraz którym na dno poszło 20 członków jego załogi (dostrzeżone kilkadziesiąt minut wcześniej okręty nie były fregatami jak mylnie zidentyfikował je Förster lecz trałowcami tworzącymi flotyllę, do której także i należał zatopiony HMS Loyalty). Dwudziestego trzeciego sierpnia podczas identyfikacji przez peryskop kolejnych zgłoszonych przez hydroakustyka kontaktów o 17:35 dostrzeżono znajdujący się w pobliżu mini konwój, składający się z dwóch holowników i prowadzonych przez nie na holu dwóch uszkodzonych statków. O 17:58 w kierunku jednej z holowanych jednostek odpalono torpedę T-IIIa, która trafiła w cel powodując jego niezwłocznie zatonięcie. Także i tym razem zaraz po ataku sprowadzono okręt na głębokość 50 metrów, rozpoczynając następnie odejście w kierunku południowo – zachodnim. Zatopioną przez U 480 jednostką był holowany przez brytyjski holownik HMS Hudson, uszkodzony 8 sierpnia na minie, należący do brytyjskiego armatora Charlton, McAllum & Co Ltd z Newcastle frachtowiec typu North Sands – Fort Yale (7.134 ton). Dwa dni później 25 sierpnia podczas sprawdzania przez peryskop kolejnego zgłoszonego kontaktu o 14:36, trzydzieści pięć mil na północny – zachód od Cap d’Antifer (kwadrat marynarki BF 3278) dostrzeżono samotny frachtowiec – oceniony przez Hansa-Joachima Förstera na ca. 7.000 ton. Siedem minut później w kierunku dostrzeżonej jednostki z wyrzutni nr III odpalono torpedę akustyczną T-V, która trafiła w cel powodując jego zatonięcie. Zatopionym statkiem okazał się być maruder z konwoju FTM-74, należący do brytyjskiego armatora South American Saint Line z Cardiff frachtowiec Orminster (5.712 ton). O 15:08 rozpoczęło się trwające do 22:00 polowanie nieprzyjacielskich jednostek z.o.p. na sprawcę tego ataku, które zmusiło dowódcę U 480 do umiejętnego manewrowania. Dwudziestego szóstego sierpnia o 17:58 przebywający aktualnie w kwadracie BF 3197 U 480 rozpoczął powolny marsz wokół Wysp Brytyjskich w stronę bazy w Trondheim. Po nieobfitującym już w żadne znaczące wydarzenia rejsie 3 października o 20:00 (kwadrat marynarki AF 8341) okręt Förstera spotkał się z wysłaną mu na spotkanie eskortą, w towarzystwie której o 08:00 przybył do bazy w Trondheim. W trakcie zakończonego a trwającego prawie dziewięć tygodni patrolu (62 dni) U 480 przepłynął 140,8 mili morskiej na i 2.872 mile morskie pod powierzchnią.

Za bojowo przeprowadzony patrol oraz sukcesy w walce z nieprzyjacielskim tonażem Hans-Joachim Förster w dniu 12 września odznaczony został Złotym Krzyżem Niemieckim a 18 października na wniosek BdU o wiele cenniejszym Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

Patrol 3 (06.01.1945 – 20.02.1945)
06.01. U 480 pod dowództwem Hansa-Joachima Förstera opuścił bazę w Trondheim, by zgodnie z otrzymanym rozkazem przeprowadzić ofensywny patrol na wodach kanału La Manche (kwadrat marynarki BE 36). Od momentu wyjścia z bazy wszelki słuch po okręcie Förstera zaginął. W 1998 roku grupa nurków przeprowadzająca na południe od wyspy Wight nurkowanie do niezidentyfikowanego wraku zlokalizowała spoczywający na głębokości 58 metrów wrak niemieckiego okrętu podwodnego (pozycja 50.22, -1.44), którego następnie zidentyfikowano jako U 480. Według pierwotnej wersji losów okrętu, na podstawie raportu brytyjskiego Biura Namierzania U-bootów z marca 1945 roku uważano, że w dniu 24 lutego padł on na południowy – wschód od Wysp Scilly (pozycja 49.51.783N, 06.06.750W) ofiarą ataków bombami głębinowymi wykonanych przez brytyjskie fregaty HMS Duckworth i HMS Rowley. Na podstawie jednak badań odkrytego przez nurków wraku jak i analizy archiwalnych materiałów odnośnie tego co atakowały w dniu 24 lutego obie fregaty ustalono, że: okręt Förstera pomiędzy 29 stycznia a 20 lutego wszedł na jedną z brytyjskich min wchodzących skład pola miniowego o kodowej nazwie Brazier D2 natomiast celem ataku w/w jednostek był zatopiony przez nie U 1208 (Hagene).

Członkowie załogi U 480 uznani za zaginionych wraz z okrętem (w kolejności alfabetycznej):
Nazwisko, Imię Ranga Rok ur. Miejsce ur.
Blume, Karl MaschOGfr 19.03.1924
Burghardt, Hans FkOGfr 12.05.1923
Eckleben, Karl MtrHGfr 03.06.1921
Eichner, Konrad MtrOGfr 05.02.1925
Faust, Richard MtrOGfr 13.03.1923
Förster, Hans-Joachim OLt.z.S. 20.02.1920 Gross-Köris
Gerhardter, Johann MtrHGfr 25.05.1923
Haas, Hans-Rudolf MechOGfr. 30.09.1924
Haltner, Erich OLt.z.S. 20.10.1922
Haring, Jörg BtsMt 18.06.1921
Heuser, Anton MtrOGfr 03.06.1923
Hollube, Otto FkGfr 23.07.1925
Imhof, Hans MaschOGfr 23.02.1925
Körber, Hans MaschMt 08.06.1921
Krause, Kurt MaschGfr. 01.11.1925
Kuhn, Hermann SanMt 21.04.1923
Küppers, Wilhelm MaschOGfr 06.12.1923
Lange, Karl-Heinz BtsMt 04.08.1923
Laurenz, Herbert MechGfr 06.09.1925
Lösken, Horst MechMt 13.10.1922
Mittendorf, Hermann MaschOGfr 02.10.1924
Morgner, Hans MaschMt 16.06.1921
Müller, Helmut FkMt 03.05.1921
Müller, Karl-Heinz OLt.ing. 17.01.1923
Neumann, Friedhelm Mtr 13.03.1926
Oppermann, Walter MaschMt 31.12.1919
Ortseifen, Georg MaschMt 10.11.1920
Otto, Heinz Mtr 07.09.1926
Parzmair, Josef FkMt 24.07.1924
Ripke, Peter Lt.z.S. 08.04.1923
Scheidemantel, Heinz OStrm 16.08.1918
Schmidt, Johann MtrOGfr 27.04.1923
Schmied, Alois MtrOGfr 23.07.1923
Schmitt, Heinz MtrOGfr 26.07.1922
Schulz, Gerhard OMasch 23.02.1917
Schwab, Theodor MaschOGfr 23.07.1924
Spalt, Alfred OMasch 11.05.1916
Steffens, Heinz MtrOGfr 16.01.1925 Leverkusen
Steichele, Reinhold MtrGfr 17.08.1926
Steldermann, Herbert MtrOGfr 18.12.1924
Thiel, Rudolf MaschOGfr 01.03.1923
Thiemke, Fritz MtrOGfr 02.09.1921
Wesener, Hermann BtsMt 14.01.1924
Wiedemann, Xaver MaschOGfr 18.09.1924
Wirth, Friedrich MaschOGfr 07.05.1924
Wolfrum, Oskar MaschOGfr 17.04.1924
Zeischka, Herbert FkOGfr 12.05.1924
Zollt, Josef MtrOGfr 08.04.1924

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 9 KTB U 456 - U 500
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Re: U 480 Typ VIIC

Postprzez ted » 10.10.14, 23:39

Dzięki zwłaszcza za szczegółowy opis nieudanych ataków U 480 podczas drugiego patrolu. Nie podejrzewałem, że było ich wcześniej tyle, zanim przyszły te cztery kolejne sukcesy.
ted
Oberleutnant zur See
 
Tonaż: 287.000 BRT

Dołączył(a): 06.10.13, 20:35

Re: U 480 Typ VIIC

Postprzez quarvus » 26.09.19, 13:39

Film National Geografic o wraku U 480 (trwa 3 minuty):

https://www.youtube.com/watch?v=pLjuvXi0um0

Znakomite rekonstrukcje graficzne.
W filmie niemiecki historyk (z Laboe) twierdzi, że u-boot był pokryty w całości warstwą gumy!
quarvus
Leutnant zur See
 
Tonaż: 122.000 BRT

Dołączył(a): 14.12.07, 12:07
Lokalizacja: Poznań

Re: U 480 Typ VIIC

Postprzez quarvus » 24.03.20, 15:05

Następny film dokumentalny ukazujący gumowe pokrycie odnalezionego w Kanale Angielskim wraku U 480:
"Podwodne odkrycia", odcinek 1., ostatnie minuty odcinka.
Produkcja: Australia/Wieka Brytania 2018
quarvus
Leutnant zur See
 
Tonaż: 122.000 BRT

Dołączył(a): 14.12.07, 12:07
Lokalizacja: Poznań


Posty: 4 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości