U 107 Typ IXB

Stocznia: Deutsche Schiff- und Maschinenbau AG, (AG Weser) Bremen
Numer zamówienia: 970
Zamówienie: 24.05.1938
Położenie stępki: 06.12.1939
Wodowanie: 02.07.1940
Wcielenie do służby: 08.10.1940
Numer pocztowy: M 39 808

Przebieg służby:
08.10.1940 - 31.12.1940 - 2 Flotylla U-bootów, Wilhelmshaven (szkolenie załogi)
01.01.1941 - 18.08.1944 - 2 Flotylla U-bootów, Lorient (okręt bojowy)
18.08.1944 - Zatopiony na zachód od La Rochelle (pozycja 46.46N, 03.49W) przez brytyjskiego samolot Sunderland z 201 Sqn RAF.

Dowódcy:
08.10.1940 - 01.12.1941 - KK Günter Hessler (KR)
01.12.1941 - 06.06.1943 - KL Harald Gelhaus (KR)
?.07.1943 - ?.08.1944 - KL Volker Simmermacher
?.08.1944 - 18.08.1944 - LT Karl-Heinz Fritz

Liczba patroli: 14

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 37 (207.375 ton)/3 (17.392 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 2 (10.411 ton)/1 (8.246 ton)

Patrol 1 (24.01.1941 - 01.03.1941)
24.01. U 107 pod dowództwem Güntera Hesslera wypłynął z bazy w Wilhelmshaven, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Dodatkowo w pierwszej części patrolu Günter Hessler miał do wykonania specjalne zadanie, które polegało na patrolowaniu wód na południe od Islandii i meldowaniu o ruchach dużych nieprzyjacielskich jednostek. Zadanie to wiązało się z planowanym rajdem na Atlantyk dwóch pancerników Gneisenau i Scharnhorst. Po wykonaniu tego zadania U 107 udał się w rejon Northern Approaches. W dniu 3 lutego okręt Hesslera nawiązał kontakt ze zmierzającym w kierunku zachodnim konwojem OB-279, o którym zameldowano dowództwu. W wykonanym o godzinie 01:45 ataku U 107 zatopił w kwadracie marynarki AL 2714 marudera ze śledzonego konwoju, należący do brytyjskiego armatora P. Henderson & Co z Glasgow frachtowiec Empire Citizen (4.683 ton), który do 21 lutego 1940 roku należał do niemieckiego armatora Woermann Linie AG z Hamburga i nosił nazwę Wahehe*. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 23:30 Günther Hessler storpedował i ciężko uszkodził w kwadracie marynarki AL 0249 pomocniczy okręt Royal Navy HMS Crispin (5.051 ton), który po opuszczeniu przez załogę zatonął następnego dnia. Statek ten należał do konwoju OB-280, ale w eskorcie korwety HMS Arbutus, uzbrojonego jachtu HMS Philante i okrętu ratowniczego Copeland został oddelegowany do konwoju SC-20. Trzy dni później 6 lutego U 107 zatopił o godzinie 17:52 w kwadracie marynarki AL 3871 należący do kanadyjskiego armatora United Towing & Salvage Co Ltd z Port Arthur stary bo pochodzący z 1892 roku frachtowiec Maplecourt (3.388 ton), będący maruderem z konwoju SC-20. Statek ten został dostrzeżony już o godzinie 10:15, ale wykonany o godzinie 13:53 pierwszy atak okazał się bezskuteczny (wystrzelona torpeda minęła cel). Od 19 lutego Günter Hessler operował na południe od Islandii w ramach zgrupowania U-bootów przeciwko wykrytemu przez samolot Fw 200 Condor zmierzającemu na zachód konwojowi OB-287. Z powodu podania przez załogę samolotu błędnego kursu konwoju zgrupowanie to zostało w dniu 21 lutego rozwiązane. Dwa dni później 23 lutego U 107 storpedował i uszkodził o godzinie 22:42 w kwadracie marynarki AL 2598 brytyjski okręt pomocniczy HMS Manistee (5.360 ton), należący do eskorty konwoju OB-288, który o godzinie 21:00 tego samego dnia uległ rozproszeniu. O godzinie 22:56 brytyjska jednostka została ponownie storpedowana tym razem przez włoski okręt podwodny Bianchi. Dwie minuty później po tym ataku dwie torpedy do Manistee wystrzelił też Hessler, ale te na skutek zygzakowana celu okazały się niecelne. Także kolejna wystrzelona o godzinie 23:42 torpeda na skutek defektu okazała się bezskuteczna. Przez całą noc U 107 ścigał uszkodzony cel, by ostatecznie o godzinie 07:58 posłać go na dno przy pomocy jednej z dwóch wystrzelonych torped. W dniu 01.03. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (37 dni).

Patrol 2 (29.03.1941 - 02.07.1941)
29.03. U 107 pod dowództwem Güntera Hesslera wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku (rejon Freetown). W okresie do 8 do 30 kwietnia Günter Hessler w drodze do swojego rejonu operacyjnego zatopił sześć statków:
- 08.04. o godzinie 07:42 dwoma torpedami w kwadracie marynarki DG 3319 należący do brytyjskiego armatora Dene Shipping Co Ltd z Londynu frachtowiec Eskdene (3.829 ton), który należał do rozproszonego konwoju OG-57,
- 08.04. o godzinie 19:40 w kwadracie marynarki DG 3934 należący do brytyjskiego armatora Euxine Shipping Co Ltd z Londynu frachtowiec Helena Margareta (3.316 ton), który należał do rozproszonego konwoju OG-57,
- 09.04. o godzinie 19:20 uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki DH 4416 należący do brytyjskiego armatora Hunting & Son Ltd z Newcastle tankowiec Duffield (8.516 ton), który został dobity o godzinie 03:45 pojedyńczą torpedą (wystrzelone o godzinie 03:08 i 03:30 dwie torpedy okazały się niecelne),
- 09.04. o godzinie 00:37 dwoma torpedami w kwadracie marynarki DG 3983 należący do brytyjskiego armatora J. & C. Harrison Ltd z Londynu frachtowiec Harpathian (4.671 ton), który należał do rozproszonego konwoju OG-57,
- 21.04. o godzinie 14:20 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki DT 4249 należący do brytyjskiego armatora Alfred Holt & Co z Liverpoolu frachtowiec Calchas (10.305 ton), który został dobity przy pomocy kolejnej wystrzelonej o godzinie 14:58 torpedy,
- 30.04. o godzinie 21:55 jedną torpedą w kwadracie marynarki EH 9315 należący do brytyjskiego armatora Lamport & Holt Ltd z Liverpoolu frachtowiec Lassell (7.417 ton), który należał do rozproszonego w dniu 19 kwietnia konwoju OB-309.
W dniu 3 maja U 107 spotkał się na północny - zachód od St. Paul Rocks z zaopatrzeniowcem floty Nordmark, z którego pobrano paliwo i prowiant. Sześć dni później 9 maja Hessler spotkał się z kolejnym zaopatrzeniowcem floty Egerland, z którego pobrał 14 torped i kolejną porcje prowiantu. W okresie od 17 maja do 13 czerwca U 107 zatopił osiem statków:
- 17.05. o godzinie 00:36 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki ET 4568 śledzony od godziny 12:49 poprzedniego dnia, należący do holenderskiego armatora NV Petroleum Mij La Corona z Hagi tankowiec Marisa (8.029 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 01:15 torpedą oraz pociskami z działa 10,5 cm (wystrzelono 20 pocisków) i działka 2,0cm (podczas ostrzału oba działa na skutek wadliwej amunicji uległy uszkodzeniu)**,
- 18.05. o godzinie 22:27 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki ET 2988 należący do brytyjskiego armatora New Zealand Shipping Co Ltd z Londynu frachtowiec Piako (8.286 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 22:43 torpedą,
- 27.05. o godzinie 01:01 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki ET 2693 należący do brytyjskiego armatora T. & J. Harrison z Liverpoolu frachtowiec Colonial (5.108 ton), który został dobity przy pomocy kolejnej wystrzelonej o godzinie 01:46 torpedy (statek ten należał do rozproszonego konwoju OB-318),
- 28.05. o godzinie 14:52 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki ET 2769 należący do greckiego armatora George A. Georgilis z Chios frachtowiec Papalemos (3.748 ton), który został dobity pociskami z naprawionego działka 2,0cm (po zatonięciu statku Hessler podpłynął w pobliże łodzi, aby przesłuchać rozbitków, w trakcie jego trwania sanitariusz U 107 opatrzył trzech rannych marynarzy z frachtowca oraz przekazał na łodzie ratunkowe czekoladę i prowiant),
- 31.05. o godzinie 08:39 jedną torpedą w kwadracie marynarki ET 2677 należący do brytyjskiego armatora Saguenay Terminals Ltd z Montrealu frachtowiec Sire (5.664 ton), który należał do rozproszonego konwoju OB-320,
- 01.06. o godzinie 14:09 trzema torpedami w kwadracie marynarki ET 2946 należący do brytyjskiego armatora Elder Dempster Lines Ltd z Liverpoolu frachtowiec Alfred Jones (5.013 ton), który należał do rozproszonego konwoju OB-320 (statek ten był jednostką komodora rozproszonego konwoju wiceadmirała w stanie spoczynku G.T.C.P. Swabeya),
- 08.06. o godzinie 04:42 jedną torpedą w kwadracie marynarki ET 2934 należący do brytyjskiego armatora Elder Dempster Lines Ltd z Liverpoolu statek pasażersko-towarowy Adda (7.816 ton), będący jednostką komodora rozproszonego konwoju OB-323 W. H. Kellyego,
- 13.06. o godzinie 11:57 jedną torpedą w kwadracie marynarki ES 5313 należący do greckiego armatora Oceanos Maritime Steamship Co z Pireusu frachtowiec Pandias (4.981 ton).
Po zatonięciu tego statku Hessler podpłynął w pobliże łodzi ratunkowych na które przekazał trochę prowiantu oraz papierosy. W połowie czerwca U 107 miał uzupełnić stan paliwa, prowiantu i torped z zaopatrzeniowca Lothringen, ale ten został na początku czerwca zatopiony przez brytyjskie okręty. W związku z brakiem jakiejkolwiek możliwości uzupełnienia zapasów Günter Hessler rozpoczął rejs powrotny do bazy. W dniu 02.07. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie czternaście tygodni patrol (96 dni).

Patrol 3 (06.09.1941 - 11.11.1941)
06.09. U 107 pod dowództwem Güntera Hesslera wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku (rejon Wyspy Kanaryjskie - Freetown). Podczas tego rejsu na U 107 został zaokrętowany mający nabyć doświadczenie na stanowisku dowódczym KK Rolf Rüggeberg. W dniu 21 września Günter Hessler nawiązał kontakt z konwojem SL-87, o którym zameldował dowództwu. Te nakazało mu śledzić cel i wysyłać sygnały naprowadzające dla innych U-bootów. Następnego dnia U 107 wykonał bezskuteczny atak na płynące w konwoju statki. Niedługo potem na okręcie Hesslera doszło do awarii obu Diesli, która zmusiła jego dowódcę do chwilowego zaniechania śledzenia konwoju. Po dokonaniu napraw U 107 ruszył w pościg za konwojem. W dniu 24 września Günter Hessler zaatakował ścigany konwój zatapiając o godzinie 06:33 w kwadracie marynarki DN 4178 trzy statki:
- należący do brytyjskiego armatora Elder Dempster Lines Ltd z Liverpoolu frachtowiec Dixcove (3.790 ton),
- należący do brytyjskiego armatora frachtowiec John Holt & Co (Liverpool) Ltd z Liverpoolu John Holt (4.975 ton),
- należący do brytyjskiego armatora United Africa Co Ltd z Londynu frachtowiec Lafian (4.876 ton).
Po zakończeniu operacji przeciwko temu konwojowi U 107 udał się w rejon Freetown, gdzie bezskutecznie poszukiwał celów. Z powodu zatopienia w dniu 4 października przez brytyjski krążownik lekki HMS Kenya zaopatrzeniowca floty Kota Pinang, dowództwo nie widząc możliwości uzupełnienia zapasów operujących tam U-bootów wydało ich dowódcom w tym Gunterowi Hesslerowi polecenie rozpoczęcia rejsu powrotnego do bazy. W dniu 31 października dowódca U 107 otrzymał z BdU polecenie zaatakowania wykrytego przez U 96 konwoju OS.10, co następnie bez powodzenia próbował wykonać. Od 5 listopada okręt Hesslera przez krótki czas (ze względu na niski stan paliwa) operował w ramach zgrupowania Störtebecker na zachód od wybrzeży Hiszpanii przeciwko konwojowi HG-76, który na dniach miał wypłynąć z Gibraltaru (konwój ten wypłynął dopiero w pierwszej połowie grudnia). W dniu 11.11. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie dziesięć tygodni patrol (67 dni).

Patrol 4 (10.12.1941 - 26.12.1941)
10.12. U 107 pod dowództwem Haralda Gelhausa wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku (rejon Gibraltaru). Od połowy grudnia Harald Gelhaus operował w ramach zgrupowania Seerauber przeciwko konwojowi HG.76. W dniu 17 grudnia U 107 nawiązał kontakt z oczekiwanym konwojem, ale nie zdołał wyjść na dogodną do ataku pozycję. Następnego dnia podążający za konwojem okręt Gelhausa został wykryty i zaatakowany przez płynącą w eskorcie brytyjską korwetę HMS Pentsemon. W wyniku tego ataku U 107 utracił kontakt ze śledzonym konwojem. W dniu 19 grudnia kierując się meldunkami samolotu Fw 200 Condor Harald Gelhaus odzyskał kontakt z konwojem, za którym podążał aż do 21 grudnia. Następnego dnia operacja przeciwko HG.76 została odwołana a U 107 otrzymał polecenie powrotu do bazy. W dniu 26.12. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad dwa tygodnie patrol (17 dni).

Patrol 5 (07.01.1942 - 07.03.1942)
07.01. U 107 pod dowództwem Haralda Gelhausa wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnych. W okresie od 31 stycznia do 6 lutego Harald Gelhaus zatopił dwa statki:
- 21.01. o godzinie 16:45 uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki CB 5478 należący do brytyjskiego armatora Eagle Oil & Shipping Co Ltd z Londynu tankowiec San Arcadio, który został dobity wystrzeloną o godzinie 18:51 trzecią torpedą (w jej wyniku statek przełamał się na dwie części) oraz pociskami z działa kal. 10,5 cm (wystrzelono 24 pociski),
- 06.02. o godzinie 16:08 jedną torpedą w kwadracie marynarki DC 2134 należący do amerykańskiego armatora A.H. Bull & Co Inc z Nowego Jorku frachtowiec Major Wheeler (3.431 ton).
W drodze powrotnej do bazy dowódca U 107 otrzymał polecenie spotkania się z U 564 (Typ VIIC), któremu miał przekazać swoją nadwyżkę paliwa. W dniu 13 lutego doszło do spotkania obu okrętów, podczas którego U 107 zderzył się z U 564, wyniku czego oba okręty odniosły uszkodzenia (na okręcie Suhrena zniszczeniu uległy dziobowe wyrzutnie torpedowe, natomiast na okręcie Gelhausa przebiciu uległ zbiornik paliwa), które zmusiły obu dowódców do powrotu do bazy. Podczas wspólnego rejsu powrotnego oba okręty natknęły się w dniu 21 lutego na grupę sześciu tankowców, która odłączyła się od konwoju ON-65. Ponieważ U 564 z powodu uszkodzonych wyrzutni torpedowych nie mógł zaatakować celów do ataku przystąpił Harald Gelhaus, który o godzinie 10:44 uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki CC 2731 należący do norweskiego armatora A/S J. Ludwig Mowinckels Rederi z Bergen tankowiec Egda (10.068 ton). Do uszkodzonej jednostki U 107 wystrzelił o godzinie 11:20 z wyrzutni rufowej swoją ostatnią torpedę, która jednaka minęła cel. Ponieważ wzburzone morze uniemożliwiało wykorzystanie dział pokładowych przez okręty Suhrena i Gelhausa, obaj dowódcy oddalili się z tego rejonu przedtem meldując o kontakcie dowództwu. Dwa dni później 23 lutego dowódca U 107 w związku z przebitym zbiornikiem paliwa zmuszony był pobrać z i tak mającego trudną sytuację paliwową U 564 około 10 m3 paliwa. W dniu 07.03. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie dziewięć tygodni patrol (60 dni).

Patrol 6 (21.04.1942 - 11.07.1942)
21.04. U 107 pod dowództwem Haralda Gelhausa wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnych (rejon pomiędzy Nowym Jorkiem a Cape Hatteras). W drodze do swojego rejonu operacyjnego okręt Gelhausa spotkał się w dniu 28 kwietnia z wracającym do bazy U 123 (Typ IXB), na którego pokład przekazano aktualną książkę kodów. W połowie maja U 107 dotarł do wybrzeży USA. Z powodu braku celów co związane było z wprowadzeniem przez amerykanów systemu konwojów przybrzeżnych, Harald Gelhaus otrzymał z dowództwa polecenie udania się w rejon Karaibów, gdzie operujące tam U-booty meldowały o dużym ruchu statków. Około 28 maja U 107 dotarł w rejon Karaibów gdzie w okresie od 29 maja do 19 czerwca zatopił sześć statków:
- 29.05. o godzinie 02:17 dwoma torpedami w kwadracie marynarki DN 7686 należący do brytyjskiego armatora Maritime Navigation Co Ltd z Nassau frachtowiec Western Head (2.599 ton),
- 01.06. o godzinie 03:54 jedną torpedą w kwadracie marynarki EB 2137 należący do amerykańskiego armatora Alcoa SS Co z Nowego Jorku frachtowiec Bushranger (4.536 ton),
- 07.06. o godzinie 04:08 jedną torpedą w kwadracie marynarki DM 7521 należący do honduraskiego armatora Mayan SS Co (United Fruit Co) z Tela frachtowiec Castilla (3.910 ton),
- 08.06. o godzinie 01:19 jedną torpedą w kwadracie marynarki DL 9635 należący do amerykańskiego armatora Hedger SS Co z Nowego Jorku frachtowiec Suwied (3.249 ton),
- 10.06. o godzinie 05:01 jedną torpedą w kwadracie marynarki DL 9567 należący do amerykańskiego armatora Merchants & Miners Transportation Co z Baltimore frachtowiec Marrimack (2.606 ton),
- 19.06. o godzinie 11:02 zatrzymał w kwadracie marynarki ED 1166 należącą do amerykańskiego armatora Antilles Shipping Co łódź żaglową Cheerio (35 ton), która po opuszczeniu przez załogę została zatopiona z działa pokładowego.
W trakcie prowadzenia ostrzału okręt Gelhausa został zmuszony do zanurzenia przez nadlatujący samolot patrolowy, ale zanim to nastąpiło zdążył wpierw „śmiertelnie” trafić pociskiem Cheerio. W drodze powrotnej do kraju U 107 storpedował i uszkodził o godzinie 09:13 w kwadracie marynarki DR 1737 należący do holenderskiego armatora Vereenigde Nederlandsche Scheepvaart Mij NV z Hagi statek pasażersko - towarowy Jagersfontein (10.083 ton). Zaraz po storpedowaniu kapitan statku van der Esch nadał sygnał s.o.s. oraz rozkazał obrać kurs na Bremudy. U 107 próbował ścigać na powierzchni Jagersfontein, ale został zmuszony do zanurzenia przez obsadę działa 10,5 cm umieszczonego na rufie holenderskiego statku. Około 12:00 na uciekającej jednostce zaciął się ster a o godzinie 12:15 posłuszeństwa odmówiły silniki. Nie mając złudzeń co do dalszego losu statku jego kapitan wydał rozkaz opuszczenia go przez załogę i pasażerów. O godzinie 14:59 Harald Gelhaus wystrzelił w kierunku dryfującego kadłuba statku jedną torpedę, po której trafieniu poszedł on dno w kwadracie marynarki DE 1797. Następnego dnia U 107 spotkał się z podwodnym tankowcem U 459 (Typ XIV) z którego pobrał 43 m3 paliwa i prowiant. W dniu 11.07. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie dwanaście tygodni patrol (82 dni).

Patrol 7 (25.07.1942 - 29.07.1942)
25.07. U 107 pod dowództwem Haralda Gelhausa wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Prawdopodobnie z powodów defektu mechanicznego Harald Gelhaus zmuszony był przerwać patrol i wracać do bazy gdzie przybył w dniu 29 lipca.

Patrol 8 (15.08.1942 - 18.11.1942)
15.08. U 107 pod dowództwem Haralda Gelhausa wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku. Podczas tego rejsu na U 107 został zaokrętowany mający nabyć doświadczenie na stanowisku dowódczym KL Lorenz Kasch. W dniu 19 sierpnia w związku z alianckim desantem pod Dieppe, Harald Gelhaus podobnie jak i dowódcy innych przebywających w pobliżu U-bootów otrzymał polecenie zaatakowania sił inwazyjnych, ale zanim tam dotarł rozkaz w międzyczasie odwołano. W okresie od 23 do 29 sierpnia U 107 operował w ramach zgrupowania Eisbär m.in. przeciwko wykrytemu w dniu 26 sierpnia przez U 214 (Typ VIID) konwojowi SL-119. Dwa dni później 28 sierpnia Harald Gelhaus próbował zaatakować ten konwój, ale zanim zdołał to zrobić został wykryty i odpędzony przez okręty eskorty. Po zakończeniu operacji przeciwko SL-119, U 107 operował w pierwszej połowie września na akwenie położonym wysokości Lizbony. W dniu 3 września Harald Gelhaus zaatakował mały nieeskortowany konwój płynący na trasie Lizbona - Alemeria torpedując o godzinie 05:57 i 06:03 w kwadracie marynarki CG 5944 dwa brytyjski statki:
- uszkadzając jedną torpedą należący do armatora Charlton, McAllum & Co Ltd z Cardiff frachtowiec Hollinside (4.172 ton), który zatonął ostatecznie o godzinie 07:32 na skutek dodatkowych uszkodzeń powstałych w wyniku trafienia wystrzeloną o godzinie 06:26 drugą torpedą (wystrzelona o godzinie 07:32 kolejna torpeda minęła cel),
- uszkadzając jedną torpedą należący do armatora Chellew Navigation Co Ltd z Cardiff frachtowiec Penrose (4.393 ton), który został dobity wystrzeloną o godzinie 06:42 kolejną torpedą.
Od 9 do 23 września U 107 bez powodzenia operował ramach zgrupowania Iltis w rejonie położonym pomiędzy archipelagiem Wysp Azorskich, Kanaryjskich i Wybrzeżem Afryki przeciwko konwojom SL. Po rozwiązaniu tego zgrupowania Harald Gelhaus udał się w rejon Freetown, uzupełniając po drodze w dniu 25 września paliwo (63m3) i prowiant z podwodnego tankowca U 460 (Typ XIV). Dnia 7 października U 107 po trwającym siedem godzin pościgu storpedował i ciężko uszkodził trzema torpedami o godzinie 00:41 w kwadracie marynarki ET 5562 należący do brytyjskiego armatora Blue Star Line Ltd z Londynu statek pasażersko - towarowy Andalucia Star (14.943 ton), który został dobity przy pomocy kolejnej wystrzelonej o godzinie 01:08 torpedy. W dniu 6 listopada Harald Gelhaus na polecenie dowództwa spotkał się z ciężko uszkodzonym przez brytyjską korwetę HMS Crocus dowodzonym przez Ali Cremera U 333 (Typ VIIC), na pokład którego przekazał odbywającego staż dowódczy Lorenza Kascha, który przejął od ciężko rannego Cremera obowiązki dowódcy okrętu. Pięć dni później 11 listopada U 107 spotkał się na południowy - zachód od Freetown z U 459 (Typ XIV) z którego pobrał 42 m3. W dniu 18.11. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie czternaście tygodni patrol (96 dni).

Patrol 9 (30.01.1943 - 25.03.1943)
30.01. U 107 pod dowództwem Haralda Gelhausa wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku (rejon pomiędzy Azorami a Gibraltarem). Od 4 do 7 lutego Harald Gelhaus bez powodzenia operował w ramach zgrupowania Hartherz na zachód od Zatoki Biskajskiej przeciwko meldowanym przez B-Dienst konwojom MKS/KMS. Po rozwiązaniu tego zgrupowania U 107 oraz inne przebywające w pobliżu U-booty otrzymały rozkaz udania się w pobliże wybrzeży Portugalii, gdzie spodziewano się alianckiej inwazji. Dnia 12 lutego jeden z samolotów zwiadu wykrył 200 mil morskich na zachód od Cape Finisterre nieprzyjacielski konwój. Przebywające najbliżej podanej przez załogę samolotu pozycji U-booty, w tym U 107 otrzymały rozkaz jego zaatakowania. Dwa dni później 14 lutego w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu z konwojem operacja przeciwko niemu została odwołana. Ponieważ jednocześnie ryzyko alianckiej inwazji na Portugalię zmalało przebywające w pobliżu jej wybrzeży U-booty w tym okręt Gelhausa otrzymały w dniu 16 lutego polecenie udania się w rejon położony na północny-zachód od Azorów, gdzie w ramach zgrupowania Robbe miały atakować nieprzyjacielskie konwoje płynące na trasie USA - Gibraltar/Gibraltar - USA. Dnia 22 lutego po trwającym pięć godzin pościgu U 107 storpedował i uszkodził o godzinie 08:28 jedną torpedą w kwadracie marynatki CE 6837 należący do brytyjskiego armatora Union-Castle Mail SS Co Ltd z Londynu frachtowiec Roxburgh Castle (7.801 ton), który został dobity wystrzeloną o godzinie 09:12 pojedyńczą torpedą. Po zatonięciu statku Harald Gelhaus podpłynął w pobliże rozbitków w celu ich przesłuchania. W dniu 28 lutego zgrupowanie Robbe otrzymało polecenie udania się do nowego rejonu położonego na zachód do Gibraltaru. Pierwszym celem zgrupowania w nowym obszarze operacyjnym był konwój KMS.10, który 27 lutego wypłynął z Liverpoolu. W dniu 5 marca U 107 nawiązał kontakt z konwojem KMS.10, ale zanim zdołał wykonać atak został wykryty i odpędzony przez okręty eskorty. Tego samego dnia w związku z licznymi meldunkami U-bootów zgrupowania Robbe o silnych patrolach lotniczych w tym rejonie dowództwo przesunęło pozycję zgrupowania bardziej na zachód. W dniu 12 marca Harald Gelhaus odebrał meldunek samolotu Fw 200 Condor o kontakcie ze zmierzającym na południe konwojem OS-44. W nocy z 12 na 13 marca U 107 nawiązał kontakt z konwojem i w przeprowadzonym o godzinie 05:30 w kwadracie marynarki CG 1218 ataku storpedował cztery statki:
- ciężko uszkodził należący do brytyjskiego armatora The Clan Line Steamers Ltd, z Londynu frachtowiec Clan Alpine (5.442 ton), który został dobity przez brytyjską korwetę HMS Scarborough bombami głębinowymi nastawionymi na wybuchy na małych głębokościach zrzuconymi w pobliżu kadłuba,
- zatopił należący do brytyjskiego armatora Kaye, Son & Co Ltd z Londynu frachtowiec Marcella (4.592 ton),
- zatopił należący do brytyjskiego armatora Ellerman & Papayanni Lines Ltd z Liverpoolu frachtowiec Oporto (2.352 ton),
- zatopił należący do holenderskiego armatora NV Stoomvaart Mij ´Nederland´ z Amsterdamu frachtowiec Sembilangan (4.990 ton), który do maja 1940 roku należał do niemieckiego armatora Hamburg-Amerika Linie i nosił nazwę Wasgenwald***.
Po zakończeniu operacji przeciwko OS-44 Harald Gelhaus operował w rejonie położonym na wysokości Lizbony. W dniu 25.03. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie osiem tygodni (55 patrol).

W dniu 26 marca Harald Gelhaus został odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

Patrol 10 (24.04.1943 - 26.05.1943)
24.04. U 107 pod dowództwem Haralda Gelhausa wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W dniu 1 maja Harald Gelhaus storpedował i uszkodził o godzinie 00:30 w kwadracie marynarki BE 4511 należący do brytyjskiego armatora Port Line Ltd z Londynu frachtowiec Port Viktor (12.411 ton), który został dobity trzema torpedami wystrzelonymi o godzinach 00:36, 00:45****, 01:00. W okresie od 4 do 6 maja U 107 bez powodzenia operował w ramach zgrupowania Amsel 1 przeciwko konwojowi ONS-5. Następnie w okresie od 11 do 13 maja Harald Gelhaus w ramach zgrupowania Elbe 2 prowadził bezowocne działania przeciwko konwojom HX-237 i SL-129. W dniu 17 maja U 107 spotkał się z U 231 (Typ VIIC), z którego pobrał 21 m3 paliwa. W dniu 26.05. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (33 dni).

Patrol 11 (28.07.1943 - 03.10.1943)
28.07. U 107 pod dowództwem Volkera Simmermachera wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnych. Oprócz torped Volker Simmermacher zabrał na pokład swojej jednostki także 12 min typu TMB, które zgodnie z poleceniem dowództwa miał postawić na podejściach do portu w Charleston. Jeszcze tego samego dnia U 107 został bezskutecznie zaatakowany przez nieprzyjacielski samolot. W nocy z 27 na 28 sierpnia Volker Simmermacher pomyślnie postawił pole minowe na podejściach do portu Charleston W dniu 28 sierpnia U 107 lekko uszkodził o godzinie 17:10 w kwadracie marynarki DB 6278 należący do amerykańskiego armatora American-Hawaiian SS Co z Nowego Jorku frachtowiec Albert Gallatin (7.176 ton)*****. Dalsze ataki na ten statek zostały jednak udaremnione przez osłaniający frachtowiec z powietrza amerykański sterowiec marynarki wojennej o numerze K-34 oraz wezwany przez niego na pomoc bombowiec armii B-25 Mitchell. Przez następne dwa dni zaalarmowane kontaktem z U-bootem amerykańskie dowództwo wysłało w ten rejon liczne patrole lotnicze i morskie. W dniu 11 września na jednej z postawionych przez U 107 min został o godzinie 15:59 uszkodzony tankowiec amerykańskiej marynarki USS Rapidan (8.246 ton), płynący w konwoju NG-385. Z powodu licznych patroli lotniczych i morskich Volker Simmermacher przez cały okres pobytu na wodach amerykańskich nie nadawał do dowództwa meldunków z przebiegu patrolu, w związku z czym te uznało jego okręt za utracony. W dniu 03.10. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie dziesięć tygodni patrol (68 dni).

10.11. U 107 pod dowództwem Volkera Simmermachera wypłynął z bazy w Lorient, by trzy dni później 12 listopada wpłynąć do bazy w St. Nazaire.

Patrol 12 (16.11.1943 - 08.01.1944)
16.11. U 107 pod dowództwem Volkera Simmermachera wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Od 23 listopada Volker Simmermacher operował na wschód a następnie na południowy-wschód od Cape Finisterre w ramach zgrupowania Weddingen. W dniu 26 listopada zgrupowanie to zostało skierowane przeciwko wykrytemu przez zwiad lotniczy konwojowi MKS.31/SL.140. Dwa dni później 28 listopada U 107 nawiązał kontakt z konwojem i wykonanym o godzinie 05:23 w kwadracie marynarki CF 03 ataku spudłował do jednego z okrętów eskorty (Volker Simmermacher zgłosił jego uszkodzenie). Wkrótce po tym ataku U 107 został wykryty i odpędzony przez brytyjską korwetę HMS Dahlia. Jeszcze tego samego dnia dowództwo wydało rozkaz zakończenia operacji przeciwko temu konwojowi. Po rozwiązaniu zgrupowania Weddingen w dniu 8 grudnia okręt Simmermachera został włączony w skład zgrupowania Coronel, które od 5 grudnia operowało na zachód od Wysp Brytyjskich. Cztery dni później 12 grudnia U 107 dołączył do grupy Cornel, obecnie tworzącej linię patrolową na południowy - wschód od Cape Farewell. W dniu 15 grudnia grupa Cornel została podzielona na trzy części a okręt Simmermachera został przydzielony do podgrupy Cornel 3, w ramach, której bezskutecznie operował przeciwko konwojowi ONS-25. Od 20 grudnia U 107 operował na zachód od Cape Ortegal w ramach nowoutworzonego zgrupowania Borkum, przeciwko konwojowi MKS.33/SL.144. Alianci wiedząc o tym zgrupowaniu skierowali w ten rejon grupę wsparcia amerykańskiego lotniskowca USS Card. Po zakończeniu operacji przeciwko konwojowi MKS.33/SL.144 Volker Simmermacher nadal w ramach grupy Borkum operował przeciwko konwojowi OS.62/KMS.36. Pod koniec grudnia U 107 rozpoczął rejs powrotny do bazy. W dniu 4 stycznia płynący przez Zatokę Biskajską okręt Simmermachera został bezskutecznie zaatakowany przez niezidentyfikowany samolot. Trzy dni później 7 stycznia U 107 aż czterokrotnie był atakowany przez samoloty typu B-24 Liberator (o godzinie 00:08, 00:40, 01:04 i 01:20). Następnego dnia U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie osiem tygodni patrol (54 dni).

30.04.1944 U 107 pod dowództwem Volkera Simmermachera wypłynął z bazy w Lorient, do której powrócił trzy dni później w dniu 2 maja (okręt testował? niedawno zamontowane chrapy).

Patrol 13 (10.05.1944 - 23.07.1944)
10.05. U 107 pod dowództwem Volkera Simmermachera wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku (rejon wybrzeży Kanady). W dniu 18 maja płynący w kierunku swojego rejonu operacyjnego okręt Simmermachera został bezskutecznie zaatakowany przez nieprzyjacielski samolot typu Halifax. W dniu 13 czerwca U 107 bezskutecznie zaatakował torpedami o godzinie 07:55 i 08:15 w kwadracie marynarki BB 7782 należący do amerykańskiego armatora F.J. O´Hara Bros Co z Bostonu kuter rybacki Lark (148 ton). Po drugim bezskutecznym ataku zirytowany Volker Simmermacher wynurzył okręt a następnie o godzinie 08:30 zatrzymał kuter ostrzegawczym strzałem z działka plot. Po opuszczeniu Larka przez jego załogę dowódca U 107 rozkazał ostrzelać go z działek przeciwlotniczych. Z powodu nadchodzącego dnia oraz prawdopodobnie z przeświadczenia, że los wielokrotne trafionego Larka jest już przesądzony Volker Simmermacher czterdzieści minut po rozpoczęciu ostrzału oddalił się z miejsca ataku. Przebywająca w pobliżu kutra jego załogą powróciła na pokład swojej jednostki i po prowizorycznych naprawach doprowadziła go do Bostonu. Zaalarmowane tym atakiem amerykańskie dowództwo skierowało w ten rejon grupę wsparcia lotniskowca USS Wake Island. W dniu 19 czerwca Volker Simmermacher zgłosił prawdopodobne uszkodzenie w kwadracie marynarki BB 7551 nieprzyjacielskiego niszczyciela. W dniu 23.07. U 107 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie jedenaście tygodni patrol (75 dni).

Patrol 14 (16.08.1944 - 18.08.1944)
16.08. U 107 pod dowództwem Karla-Heinza Fritza wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę do bazy w Norwegii. Dwa dni po wyjściu z bazy okręt Fritza został wykryty i zaatakowany przez brytyjski samolot Sunderland z 201 Sqn Raf. Atak był skuteczny i U 107 poszedł na dno wraz z całą załogą.

Uwagi:
1.) W dniu 21.08.1941r w wypadku samochodowym zginął w Lorient LT Ulrich Kramer (ur. 25.06.1918).

Członkowie załogi U 107 polegli w dniu 18.08.1944:
Albrecht Karl MaschOGfr 11.01.1924
Bartels Gerhard Lt.ing.LI 24.03.1914
Becker Willi BtsMt 02.05.1923
Büttner Paul-Edoard MtrOGfr 28.10.1924
Buhrig Fritz MtrOGfr 10.06.1923
Dickhaus Ernst MaschMt 28.10.1920
Diekmann Helmut-Wilhelm MtrOGfr 11.09.1924
Dose Herbert OMt
Ehlers Walter OLt.z.S 03.07.1923
Fenner Heinrich MaschMt 26.12.1922
Franz Werner MechGfr 17.06.1925
Fritz Karl-Heinz Lt.z.S.d.R 20.02.1921
Gebhard Kurt MechGfr 15.06.1925
Geiger Hans FkGfr 01.03.1925
Halka Johann OSanMt 16.02.1922
Hamm Rudolf MechOGfr 03.05.1923
Hase Heinz Dietrich MtrOGfr 03.10.1923
Haustein Peter OMaschMt 04.09.1916
Heidecker Siegfried OMaschMt 29.10.1919
Hertel Gerhard MaschHGfr 08.12.1920
Horn Gerhard MaschOGfr 30.08.1922
Horster Johann MechOGfr 21.08.1921
Irmschler Heinz MtrOGfr 25.07.1922
Kirchner Paul OBtsMt 30.09.1921
Klimaschewski Otto OMasch 11.02.1916
König Josef MtrGfr 12.03.1925
Köpping Hermann OMt
Kordt Heinz MaschOGfr 11.02.1924
Kottysch Gerhard OFkMt 07.01.1920
Krejci Karl FkGfr 01.01.1925
Lemke Otto MaschOGfr 01.12.1923
Lippert Gerhard MaschHGfr 09.10.1921
Meissler Helmut OStrm 03.10.1913
Mewes Manfred MtrOGfr 21.01.1924
Meyer Anton MaschGfr 06.10.1918
Moser Alfred VerwOGfr 10.10.1922
Mrkwa Paul MtrGfr 06.10.1922
Munchow Max MtrGfr 21.04.1925
Neubauer Edmund MtrOGfr 10.09.1922
Obladen Wilhelm MaschOGfr 22.11.1922
Petri Walter StOMasch 22.04.1914
Portofee Fritz MechOGfr 13.05.1923
Quester Johann MtrOGfr 26.02.1924
Sack Fritz MaschOGfr 17.02.1924
Schmidt Karl MaschGfr 24.01.1925
Schober Rudolf MtrOGfr 26.03.1921
Schweigert Heinz MaschOGfr 10.05.1925
Smak Johann OMaschMt 15.05.1918
Smeets Peter MaschOGfr 05.10.1923
Städtke Helmut BtsMt 20.06.1921
Theisen Günter Lt.z.S 15.02.1922
Vogel Kurt MaschOGfr 09.02.1922
Wessel Gerhard MechMt 20.08.1921
Wimber Hans Monteur 12.09.1894
Wölke Willi BtsMt 07.12.1919
Zimmermann Friedrich OBtsMt 20.11.1920
Zündorf Johannes MaschMt 05.01.1919
Zurek Walter MechGfr 23.02.1925

Przypisy:
* Statek ten został przechwycony na południowy - wschód od Islandii przez brytyjski krążownik lekki HMS Manchester i niszczyciel HMS Kimberley a następnie odprowadzony przez załogę pryzową do Kirkwall, gdzie statek został przejęty przez Ministry of War Transport i przemianowany na Empire Citizen.
** W związku z tym wydarzeniem Hessler zapisał w KTB okrętu następujące zdanie „Jaki rodzaj broni i amunicji posiadamy, że musimy się jej bać”.
*** W dniu 10 maja 1940 Wasgenwald przybywający w porcie Sabang (Holenderskie Indie Wschodnie) w związku z atakiem Niemiec na Holandię został zajęty przez holendrów i przemianowany na Sembilangan.
**** Torpeda ta wybuchła w pobliżu dwóch łodzi ratunkowych niszcząc je wraz ze znajdującymi się w nich pasażerami.
***** Statek został trafiony torpedą, która wybiła dziurę w jego poszyciu, ale nie eksplodowała. W dniu 02.01.1944 Albert Gallatin został zatopiony na Morzu Arabskim przez japoński okręt podwodny I-8

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/BDUKTB30269.htm
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1