Witam !

Z ponad miesięcznym opóźnieniem uboat.net podała informację o śmierci jednego z dowódców U-Bootów Hansa- Günthera Langego, który zmarł w dn. 3 kwietnia br. w wieku 97 lat.

H.-G. Lange urodził się 28.09.1916 w Hannowerze. Zdecydował się swoje życie związać z marynarką wojenną – w roku 1937 (kwiecień) wstępuje do Kriegsmarine a już we wrześniu tego roku zostaje kadetem. W dn. 01.05.'38 uzyskuje swój pierwszy stopień : chorążego marynarki. W roku 1939 awansuje do stopnia starszego chorążego oraz uzyskuje swój pierwszy stopień oficerski – podporucznika marynarki. W roku 1941 zostaje porucznikiem marynarki, by w roku 1944 otrzymać swój ostatni stopień oficerski : kapitana marynarki.
Jego kariera – uzyskiwane kolejno stopnie, idą w parze z otrzymywanymi odznaczeniami. W roku 1940 otrzymuje Krzyż Żelazny II klasy oraz Krzyż Żelazny I klasy, następnie w roku 1944 otrzymuje złoty Krzyż Niemiecki oraz tak bardzo upragniony przez dowódców U-Bootów Krzyż Rycerski. Jego ostatnim znaczącym odznaczeniem w Kriegsmarine jest przyznanie Mu w roku 1945 Liści Dębu do Krzyża Rycerskiego.

Swoje pierwsze doświadczenia w służbie na morzu H.-G. Lange zdobywa początkowo jako II WO a następnie jako I WO na łodzi torpedowej "Jaguar", gdzie zdobywa swoje pierwsze doświadczenia w działaniach ofensywnych i zaczepnych przeciwko żegludze brytyjskiej. W roku 1941 (wrzesień) przenosi się do U-Bootwaffe, by już w listopadzie tego roku pływać jako IWO na U 431 na M. Śródziemnym – razem z tym U-Bootem przepływa cieśninę Gibraltarską (jest to jeden z pierwszych okrętów, jakie przedostały się na to morze), na nim również zdobywa cenne doświadczenia z zakresu taktyki ataków nawodnych i podwodnych. Zostaje następnie skierowany do szkoły dla d-ców U-Bootów (24 Unterseebootsflottille, Memel) , którą kończy w lipcu 1942 r.

26.09.1942 r. zostaje dowódcą U 711 (typ VIIC) i jest do końca wojny związany z tym okrętem (04.05.'45). Wraz z załogą odbywa na nim aż 12 bardzo niebezpiecznych patroli na bardzo trudnym i niebezpiecznym akwenie, jakim są wody arktyczne. Patrole to to głównie działania przeciwko brytyjskim jak i sowieckim konwojom. Podczas nich bierze także udział w niebezpiecznych misjach mających na celu ostrzeliwanie z morza lądowych sowieckich radiostacji na małych wyspach usytuowanych na M. Barentsa – miało to miejsce 24.09.1942 radiostacja Blagopolucya na wyspie Nowa Ziemia (3 patrol bojowy), 25.09.1944 radiostacja Strelingov na wyspie Nowa Ziemia (9 patrol bojowy, wspólnie z U 739 oraz U 957).
Podczas swojej służby na U 711 H.-G. Lange wraz załogą zatapia jeden kuter rybacki, jeden okręt wojenny oraz poważnie uszkadza uzbrojony trawler. Nie są to osiągnięcia imponujące, ale za szczególne warunki odbywanych patroli zostaje jako dowódca nagrodzony Krzyżem Rycerskim a następnie otrzymuje do niego Liście Dębu jako 853 oficer niemieckich sił zbrojnych. Skuteczność zwalczania U-Bootów na M. Arktycznym zwłaszcza przez lotnictwo alianckie była bardzo wysoka, do tego należy dołączyć działania grup RN polujących na okręty podwodne – aktywność ta powodowała, że średnia patroli większości U-Bootów działających na tych akwenach nie przekraczała 2 do 3 patroli, Langemu jako jednemu z nielicznych dowódców udawało się zawsze doprowadzić swój okręt i powierzoną załogę do końca patrolu.
Koniec wojny dla H.-G. Langego zakończył się 4 maja '45 r. po zakończeniu ostatniego 12 patrolu U 711, który został zbombardowany obok statku-bazy w Harstad. Był to ostatni U-Boot jaki został zatopiony w wyniku ataku lotniczego przez Royal Fleet Air Arm. Po kapitulacji H.-G. Lange spędził w alianckiej niewoli trzy miesiące.

W październiku 1957 r. powraca do odrodzonej Bundesmarine, gdzie aktywnie uczestniczy w odbudowie sił podwodnych niemieckiej marynarki. Został dowódcą 1 U-Bootgeschwaders, a w styczniu 1964 r. zostaje dowódcą sił podwodnych niemieckiej marynarki. Następnie pełni różne funkcje sztabowe, był oficerem łącznikowym Bundesmarine w NATO oraz pod koniec swojej morskiej kariery został oficerem sztabowym w Marinedivision der Nordsee (siły morskie na M. Północnym), skąd odszedł na zasłużoną emeryturę w roku 1972.

Nazwisko Hansa- Günthera Langego wpisało się także w zachowanie dla potomnych swoistego symbolu niemieckich okrętów podwodnych z okresu II w. ś., jakim jest pozostający na plaży w Laboe U 995 (typ VIIC/41). To właśnie Jemu należy zawdzięczać zachowanie tego U-Boota i wyeksponowanie go w nowej roli, która od lat przysparza temu okrętowi niebywałej popularności, który stał się w świecie łatwo i szybko rozpoznawalnym i kojarzonym symbolem Kriegsmarine jak i U-Bootwaffe.
W roku 1962 zaproponował, aby w ramach współpracy NATO pomiędzy RFN a Norwegią wypożyczyć Norwegom jeden z pierwszych niemieckich okrętów podwodnych zbudowanych po roku '45. Był to U 3 (klasa 201), który w KNM otrzymał nazwę Kobben i nr taktyczny S310. Okręt ten do roku 1964 był jednym z okrętów szkoleniowych, który także służył do licznych testów.
Z wdzięczności za ten gest Norwegowie przekazali Niemcom w roku 1965 za symboliczną kwotę 1 DM okręt podwodny KNM Kaura (ex U 995), który służył w norweskiej marynarce jako jedna ze szkolnych jednostek. Być może zadziałały tu także pewne resentymenty i pamiętano H.-G. Langemu to, że podczas swojego 5 patrolu na U 711 zatapiając norweski kuter rybacki Solvoll (13.04.1944), na pokładzie którego było aż pięciu mężczyzn, jedna kobieta i dwójka dzieci (była to nieudana próba ucieczki z Norwegii) H.-G. Lange przejął tych ludzi na pokład i odstawił na ląd w Lodingen. Dodatkowo marynarze z U 711 wyłowili jednego z Norwegów, który ze strachu wskoczył do lodowatej wody.


Wraz z Jego śmiercią z dawnej U-Bootwaffe (1939 – 1945) pozostało już tylko dwóch żyjących kawalerów Krzyża Rycerskiego : R. Hardegen i A. Eick, a liczba osób – kawalerów Krzyża Rycerskiego z Liśćmi Dębu zmniejszyła się do 11.

http://www.kn-trauer.de/37952222-traueranzeige-hans-gunther-lange