Przy okazji historii z U 629 omal nie przeoczyłem czegoś ciekawego. Witryna podana wyżej przez Pikapa wyraźnie przypisuje atak na U 629 , który miał mieć miejsce 3 stycznia 1944 r. po godz. 00.06 (Niemcy podają 00.13) załodze Wellingtona 2 F (HF 199) z pil. F/S Kiełtyką i F/S Salewiczem (i miał być niecelny), natomiast nie ma tam nic o ataku, który miał miejsce następnego dnia (4 stycznia) w wykonaniu Wellingtona 2B (HF 185) z pil. F/O H. Czyżuń i F/O J. Kolano, wykonany po godz. 5.48 na pozycji 48°00'N, 06°49'W. To w wyniku tego drugiego ataku okręt Bugsa miał odnieść poważne uszkodzenia.
Czy to pomyłka "witrynowa", czy też Bugs miał takiego pecha, że trafił pod bomby Polaków dwa razy?

W KT-Buchu U-629, odnośnie ataku z 3 stycznia 1944 roku jest następujący wpis:

00:13 - Flugzeug, 4 mot, sehr leise, 50 m Höhe, kein Scheinwerfer, fleigt aus rw. 0° an, Schießt mit Bordwaffen. Geringe Feuergeschwindigkeit. Abwehrmaßnahme mit Waffen, Ruder und Maschinen (Stb. Diesel und Bb. E-Maschine GF) gerade noch rachtseiting. 2 Fliebos 30 m hinter Heck, Flugzeug wirft etwa im rw. 10°, 15° und 20° 3 brennende Flöße. Ich gehe auf Gegenkurs, dann Südkurs, und starte mehrere "Aphrodite"

00:30 - Stb. Diesel fällt aus

06:45 - Stb. Diesel klar, Bb Diesel bedingt klar

Później, pomiędzy 22:05 a 22:25 pięć ataków czterosilnikowego samolotu. Nie ma wzmianki o uszkodzeniach.

Natomiast 4 stycznia, w okolicach godziny 5.00 nie zapisano żadnego ataku lotniczego. Pozycja okrętu około godziny 6-tej: 46° 12' 02"N, 6° 55' 01"W.

Dopiero pomiędzy 20:30 a 20:43 dwukrotny atak lotniczy. Wtedy też wysłano wiadomość radiową: "Zaatakowany przez samolot w kwadracie BF5731 (to jest 46°27'00"N, 005°55'00"W)" oraz "Jestem 12 godzin od punktu spotkania z eskortą. Uszkodzenia. Proszę o eskortę jutro o świcie".

5 stycznia o ósmej doszło do spotkania z eskortą, do której o godzinie 10-tej dołączyły cztery Ju-88. O 17:15 U-629 zacumował w bunkrze w Breście.

W BdU KTB z dnia 4 stycznia znajdują się następujące wpisy:

Air attack on U 629 in BF 5731.
U 629 was unable to dive after being attacked by a plane (see paragraph III a) 1). 2 minesweepers were sent to meet submarine, also U 426 and U 539, who were on their outward voyage, were ordered to make for the scene of the attack.
Fighter escort for U 629

http://uboatarchive.net/BDUKTB30338.htm

Wygląda na to, że poważne uszkodzenia zostały odniesione w wyniku ataku z 20:30, natomiast Wellington 2B o 5.48 atakował coś innego.

W BdU KTB 4 stycznia odnotowane są jeszcze dwa ataki:

Air attack on U 415 in BF 5449. (46°51'00"N, 006°35'00"W)
Air attack on U 107 in BF 4824. (46°21'00"N, 009°25'00"W)

Dodam jeszcze, że wieczorny atak z 3-go stycznia oraz atak z 4-go stycznia baza Duikboot przypisuje Liberatorom z 224 Eskadry RAF. W obu przypadkach podaje, że nie odniesiono uszkodzeń, gdy w rzeczywistości U-629 takowe odniósł w czasie tego ostatniego ataku (odnotowano to w KTB i w BdU KTB).

SnakeDoc napisał(a):Wygląda na to, że poważne uszkodzenia zostały odniesione w wyniku ataku z 20:30, natomiast Wellington 2B o 5.48 atakował coś innego.

4-go stycznia 1944 roku, o godzinie 5:53, według Duikboot - polski Wellington z 304 Eskadry RAF zaatakował 6-oma bombami U-625, który odniósł ciężkie uszkodzenia, ale zdołał dotrzeć do Brestu.

Dzięki za informacje - SnakeDoc. Witryna wskazana przez Pikapa też potwierdza atak z 4 stycznia na U 625 i jego poważne uszkodzenia. A atak z 3 stycznia na U 629 spowodował uszkodzenia na tyle nieznaczne, że nawet ich nie wykazano, bo załoga uporała się z nimi w kilka godzin.

Jeśli mówimy już o U-bootach faktycznie poszkodowanych przez Polskich lotników, to mam jeszcze jednego "namierzonego" (prócz kilku innych, na które atak był przeprowadzony niecelnie). Chodzi o U 230 Siegmanna, zaatakowany przez polską maszynę 8 lipca 1943 r. Opiszę później szczegółowiej ten atak w historii opracowanej przez Brodołaka. Niemcy odnotowali lekkie uszkodzenia od 4 rzuconych bomb, ja wiem natomiast o 7 rzuconych bombach przez Polskich lotników, a witryna Pikapa dodaje info o bliskiej bytności koło U 230 jeszcze U 709, który zanurzył się bez szwanku.

Witam Kolegów! Chciałem podziękować jeszcze raz wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób dopomogli w moich badaniach. Znam bowiem już 20 potwierdzonych numerów U-bootów zaatakowanych przez lotników z 304. Dywizjonu w trakcie II wojny światowej. Zanim przejdę do prezentowania ustaleń, należy podkreślić, że ataki na niemieckie okręty podwodne były bardzo trudną sztuką. Jeśli wachta U-boota dostrzegła samolot dostatecznie wcześnie, lub wykrywacz fal radarowych alarmował ich na czas, U-boot z reguły zdążał alarmowo zejść na tyle głęboko, że nawet dobrze wycelowana seria wybuchała nieszkodliwie nad nim (jak w przypadku okrętu Toppa), bo w lotnicze bomby głębinowe celowo ustawiano na płytki wybuch, by spotęgować uszkodzenia tych okrętów podwodnych, które za późno zaczynały się zanurzać. Należało je rzucić celnie już w pierwszym podejściu i niejednokrotnie pod ogniem przeciwlotniczym, zwłaszcza w końcowym etapie wojny. Dlatego należy docenić te wyniki, które udało się Polskim załogom osiągnąć, tym bardziej, że jeszcze dość znaczny procent wyników czeka nadal na odkrycie.
Atakowane znane U-booty prezentuję poniżej "odcinkowo" uwzględniając lata

1942 r.:
Pierwszym znanym U-bootem, zaatakowanym 6 lipca 1942 r. przez załogę Wellingtona nr 384 pil. F/O A. Nowicki, Sgt H. Gołębiowski po godz. 14.15 (Niemcy podawali 14.29) był U 71 (Rodler von Ruthberg Hardo) w kwadracie BF 49. Seria 6 bomb głębinowych nie trafiła U-boota, który uszedł (Niemcy twierdzą, że bez uszkodzeń),

Z czterech ataków dokonanych przez polskich pilotów w sierpniu 1942 r., poza okrętem Toppa (11 sierpnia) udało się wyjaśnić dwa kolejne:
9 sierpnia 1942 r. Wellington nr 597 (pil. F/O R. Figura, S/Ldr T. Buczma) zaatakował po godz. 13.30 na pozycji 44°36'N, 12°10'W wykrytego U-boota, którym okazał się U 653 (Gerhard Feiler). Podczas ataku polska załoga miała problem z mechanizmem zrzutu bomb i ostatecznie Niemcy uszli bez szwanku (raportowali atak w kwadracie BF 71).

Opisywany w innym temacie atak z 13 sierpnia 1942 r. załogi Wellingtona R (Z 1181) dokonany o godz. 9.49 na pozycji 46°08'N, 13°28'W ostatecznie się wyjaśnił - jeśli chodzi o wynik. Choć w trakcie wojny pil. Sgt H. Gołębiowski i pil. F/O A. Nowicki byli przekonani, że trafili i zatopili U-boota, w rzeczywistości potraktowany 6 bombami głębinowymi U 607 (Ernst Mengersen) uszedł pomyślnie w głębiny (w kwadracie BE 68), a Niemcy nie potwierdzili żadnych szkód.

Pierwszy skuteczny atak wykonała załoga Wellingtona IC A (HF 894) - pil. F/O M. Kucharski, F/O Z. Jaroszyński, w dniu 2 września 1942 r., zaskakując na powierzchni na pozycji 44°30'N, 04°42'W włoski okręt podwodny "Reginaldo Giuliani" i ciężko uszkadzając go 6 bombami i ostrzałem po godz. 11.40. Poległo 2 włoskich marynarzy a 3 zostało ciężko rannych, w tym dowódca kpt. Bruno). Włoska jednostka z silnym przegłębieniem na dziób i z podziurawionymi zbiornikami paliwa dotarła do Santanderu, gdzie usuwała uszkodzenia przez dwa miesiące (opis także w temacie tankowania U-bootów w Hiszpanii).

Z 5 ataków dokonanych na U-booty przez Polaków w 1943 r. na razie udało się wyjaśnić trzy. Poza już wymienianym nieco skuteczniejszym atakiem z 8 lipca na U 230 i nieskutecznym na pobliski U 709, dokonano wcześniej w marcu dwóch innych ataków:

26 marca 1943 r. Wellington F (R 3212) - pil. Sgt F. Targowski, , F/O J. Skwierczyński, po godz. 19.30 zrzucił 6 bomb na wykryty U 608 (Wolf Struckmeier) w kwadracie BF 73. Niemcy nie potwierdzili uszkodzenia okrętu, które przyznawano Polakom w bazie.

28 marca 1943 r. Wellington X "S" (HZ 258) - w składzie załogi: Sgt S. Murłowski, F/O L. Antoniewicz, F/O S.J. Płachciński, "przyłapał" na pozycji 48°N, 08°W niemiecki okręt podwodny U 190 (Max Wintermeyer). 6 bomb głębinowych zrzuconych po godz. 11.05 w kwadracie BF 46 także nie było celnych - i Niemcy uszli.

1944 r.:
Ataki ze stycznia 1944 r. zostały już powyżej omówione. Nieznane były dotąd inne:

Załoga Wellingtona 2B (HF 185), ta sama, która ciężko uszkodziła 4 stycznia 1944 r. niemiecki okręt podwodny U 625, w dniu 11 lutego o godz. 23.03 obrzuciła 6 bombami na pozycji 48°N, 09°30'W wykryty U 170 (G. Pfeffer). Niemcy uszli, nie potwierdzając uszkodzeń (kwadrat BF 49).

Załoga Wellingtona 2U (HF 268) 3 marca 1944 r. o godz. 22.08 zaatakowała 6 bombami na pozycji 47°05'N, 05°40'W wykryty U 415 (Kurt Neide) - to okręt znany z książki H. Wernera (tak jak i U 230) "Żelazne Trumny". Atak dokonany w kwadracie BF 54 nie okazał się celny.

W pewnym procencie wyjaśnił się atak załogi L. Międzybrodzkiego z 5 maja 1944 r. Jednym z dwóch meldowanych przez polską załogę U-bootów był U 518 (Hans-Werner Offermann), który ostrzeliwał polski samolot, a potem się zanurzył. To miał być okręt, na który nie spadły bomby, numer drugiego (jeśli w ogóle był taki) nie jest ustalony. Jest też różnica w czasie (Niemcy podają godz. 2.38 i kwadrat BF 46) Polacy godz. 3.15.

Jest bardzo prawdopodobne, że atak Wellingtona 2Q (HF 420) dokonany przez pil. F/Lt L. Krempę i F/S M. Salewicza po. godz. 3.22 w dniu 15 czerwca 1944, dotyczył zbombardowanego w tym dniu U 255 (Harms). Niemcy podają kwadrat BF 64 i godz. 4.19, zdołali też zaobserwować, że atakował ich samolot dwusilnikowy, atak nie był celny.

13/14 lipca 1944 r. o godz. 12.15 Wellington 2Q (HF 420) - F/Lt B. Pilniak zbombardował 6 bombami zauważony Schnorkel U 672 (Ulf Lawaetz) w kwadracie BF 27. Seria nie zdołała Niemcom wyrządzić szkód.

1945 r.
Omawiany już U 1019 (R. Rinck) został lekko uszkodzony na pozycji 57°20'N, 11°24'W (kwadrat AM 27) 16 lutego 1945 r. po godz. 18.44. Atakował ten sam Wellington co 15 czerwca 1944 r. - zmienił tylko oznakowanie na QD-Q (HF 420) a prowadził go F/Lt. S. Woźniak.
Zatopienie U 321 w dniu 2 kwietnia 1945 r. - omówione jest w historii U-boota, opracowanej przez Brodołaka.

Podsumowując, wiadomo na pewno (z dotychczasowych ustaleń) o zatopieniu U 321, ciężkim uszkodzeniu okrętów "Reginaldo Giuliani" oraz U 625, lekkim uszkodzeniu U 230, U 629 i U 1019.

Możliwe jednak, że to nie wszystkie sukcesy, bo spora liczba ataków jeszcze czeka na wyjaśnienie. Zwłaszcza najważniejszy z 18 czerwca 1944 r. dokonany przez załogę L. Antoniewicza o godz. 22.57. Jest spora szansa, że dotyczył U 988 i ten okręt został zatopiony, bo ataku dokonano w tym samym kwadracie (BF 28), z którego ten U-boot nadał meldunek o innym ataku, jakiego doświadczył na początku dnia (godz. 0.50). Co prawda drugi wariant zatopienia U 988 - to 4 alianckie okręty ZOP i samolot 30 czerwca, ale na razie nie jest jasne, jakiego U-boota wtedy naprawdę zatopiono i to jedynie werdykt na podstawie przypuszczeń, prawdopodobieństwo zatopienia go 18 czerwca także już oficjalnie się wymienia, np. na stronie uboat.net.

Pozdrawiam!
Tadeusz Kasperski (ted)

Witam !

Info dla teda :
napisałem niedawno :

Szkoda, że witryna uboatarchive.net w dziale "Individual U-boats" nie zamieściła do tej pory żadnego tłumaczenia KTB dla U 552 - z uwagi na postać Toppa, który dowodził nim niemal 2 lata i odbył na tym okręcie z załogą aż 10 udanych patroli, byłoby w czym wybierać, a tak można obejść się jedynie smakiem i nadal czekać ...

mea culpa , oto linki do 6, 8, i 9 patrolu Toppa na U-552 :
http://www.uboatarchive.net/KTB552-6.htm
ale zamiast 8 patrolu jest powtórzony 6 (błąd witryny zapewne)
http://www.uboatarchive.net/KTB552-9.htm
oraz ogólne : http://www.uboatarchive.net/KTBList.htm

Witam

Link do ósmego patrolu U 552:
http://uboatarchive.net/KTB552-8.htm,

Pozdrawiam

Jeszcze jedno, co warto zrobić, to poszukać informacji o wszystkich "atlantyckich" atakach alianckich samolotów na włoskie okręty podwodne, które były zaangażowane w Bitwę o Atlantyk. Zastanawia mnie zwłaszcza atak z 29 lipca 1942 r., gdzie załoga polskiego samolotu sugerowała, że mogła atakować jednostkę włoską, ze względu na to, że ich zdaniem okręt podwodny był bardzo duży (porównywali go na wielkość z brytyjskim okrętem typu "H").

ted napisał(a):Jeszcze jedno, co warto zrobić, to poszukać informacji o wszystkich "atlantyckich" atakach alianckich samolotów na włoskie okręty podwodne, które były zaangażowane w Bitwę o Atlantyk. Zastanawia mnie zwłaszcza atak z 29 lipca 1942 r., gdzie załoga polskiego samolotu sugerowała, że mogła atakować jednostkę włoską, ze względu na to, że ich zdaniem okręt podwodny był bardzo duży (porównywali go na wielkość z brytyjskim okrętem typu "H").

Moim zdaniem, polska załoga "machnęła" się z tym określeniem typu "dla porównania" w raporcie ( stary typ H był jednostką małą, większe były brytyjskie okręty typu T czy River).