1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U-489 typ XIV

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 5 • Strona 1 z 1

U-489 typ XIV

Postprzez Brodołak » 21.05.06, 14:57

U 489 Typ XIV - historia rozszerzona

Stocznia: F. Krupp Germaniawerft AG Kiel
Numer zamówienia: 558
Zamówienie: 17.07.1941
Położenie stępki: 28.01.1942
Wodowanie: 24.12.1942
Wcielenie do służby: 08.03.1943
Numer pocztowy: M 50 390

Przebieg służby:
08.03.1943 – 31.07.1943 – 4 Flotylla U-bootów, Stettin (szkolenie załogi)
01.08.1943 – 04.08.1943 – 12 Flotylla U-bootów, Bordeaux (służba frontowa)
04.08.1943 –Zatopiony na południowy – wschód od Islandii (pozycja 61.11N, 14.38W) przez kanadyjską łódź latającą Sunderland (423 Sqn RCAF).

Dowódcy:
08.03.1943 – 04.08.1943 – Lt. ~ Oblt. Adalbert Schmandt

Liczba patroli: 1

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 1/0
- 04.08.1943 – należąca 423 Sqn RCAF kanadyjska łódź latająca Sunderland DD 859, pilotowana przez F/O A.A. Bishopa.

Okres służby U 489 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
09.03. – 10.03.1943 – Kiel – zapoznanie załogi z okrętem.
11.03. – 26.03.1943 – Kiel – próby morskie okrętu w ramach miejscowego oddziału UAK.
28.03. – 03.04.1943 – Danzig – próby maszyn w ramach miejscowego oddziału UAG.
04.04. – 01.05.1943 – Hela – szkolenie w morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
02.05. – 04.05.1943 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach miejscowego oddziału UAG-Schall.
06.05. – 08.05.1943 – Swinemünde – szkolenie w obsłudze broni przeciwlotniczej w ramach miejscowej Fla-Schule.
10.05. – 15.05.1943 – Gotenhafen – ćwiczenia z zakresu taktyki oraz zaopatrywania w morzu w ramach 27 Flotylli U-bootów.
16.05. – 19.05.1943 – Hela – ćwiczenia w obsłudze broni przeciwlotniczej oraz przeprowadzone w ramach testów zaopatrywanie w paliwo łodzi latającej B&V 138.
21.05. – 24.05.1943 – Kiel – próby instalacji szasowania balastów w ramach miejscowego oddziału UAK.
25.05. – 19.06.1943 – Kiel – przegląd okrętu w miejscowej stoczni Deutsche Werke.
20.06. – 22.06.1943 – Sonderburg – próby hydrofonów oraz trymowanie okrętu.
23.06. – 06.07.1943 – Kiel – pobyt okrętu w stoczni Deutsche Werke w celu przebudowy pomostu do wersji Turm IV, co z kolei związane było z montażem poczwórnego stanowiska działek kal. 20 mm.
07.07. – 08.07.1943 – Kiel – aprowizacja oraz uzupełnienie zapasów paliwa i smarów.
09.07. – 12.07.1943 – Swinemünde – szkolenie w obsłudze broni przeciwlotniczej w ramach miejscowej Fla-Schule (intensywne szkolenie przechodziła obsługa zamontowanego podczas ostatniego pobytu w stoczni poczwórnego działka kal. 20 mm).
13.07. – 21.07.1943 – Kiel – przygotowania okrętu do wyjścia na pierwszy operacyjny rejs zaopatrzeniowy.

Patrol 1 (22.07.1943 – 04.08.1943)
22.07. U 489 pod dowództwem Adalberta Schmandta wraz z U 647 o godzinie 07:00 opuścił bazę w Kiel z poleceniem skierowania się do bazy w Kristiansand, skąd po uzupełnieniu zapasów miał następnie udać się na swój pierwszy rejs zaopatrzeniowy (obu okrętom jako eskorta towarzyszyły dwie jednostki przeciwminowe). O 19:10 na obu jednostkach odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
Schmandt i Hertin od Skudenes nie podążać samotnie tylko w grupie, pod dowództwem najstarszego stopniem dowódcy. Dalszy marsz z Kristiansand po wcześniejszym wspólnym ustaleniu.”.
W trakcie tego rejsu na pokładzie U 489 doszło do nieprzyjemnego w skutkach dla I WO – Lt.z.S Hansa Witta zdarzenia a mianowicie do przyłapania go przez Schmandta na spaniu na pomoście podczas jego wachty. Pechowy oficer niezwłocznie został zdegradowany na II WO – jego obowiązki przejął dotychczasowy II WO – Lt.z.S. Gerhard Schulz – oraz poinformowany, że zaraz po zakończeniu operacji zostanie postawiony przed sądem wojskowym z oskarżeniem o rażące zaniedbania w pełnieniu swoich obowiązków. Dwudziestego czwartego lipca o godzinie 06:00 obie jednostki osiągnęły Kristiansand, który po uzupełnieniu swoich zapasów opuściły następnego dnia kierując się wzdłuż wybrzeży Norwegii z zamiarem minięcia na bezpiecznym dystansie archipelagu Szetlandów. Dwudziestego ósmego lipca w kwadracie AF 7369 wachtowi U 489 dostrzegli unoszący się na wodzie wrak łodzi latającej B&V138, która kilka godzin wcześniej padła ofiarą ataku pochodzących z 404 Sqn RAF samolotów Baufighter. Z liczącej pięć osób załogi zestrzelonej maszyny atak przeżyło tylko trzech – obserwator Lt.z.s. Hans Knittel, pilot Klaus Kopatzki i nieznany z imienia i nazwiska członek załogi, którzy przebywając w pontonie zostali uratowani przez okręt Schmandta. Zaraz po zakończonej powiedzeniem akcji ratunkowej dowódca U 489 przesłał do BdU informację o niej wraz z zapytaniem o następującej treści:
Z zestrzelonej BV w AF AF7369 uratowano trzech ludzi. Zapytanie” gdzie wysadzić.”.
Niedługo potem otrzymano odwiedź nakazującą Schmandtowi zabranie lotników ze sobą. Tego samego dnia U 489 wraz ze swoim towarzyszem rozpoczął przejście przez przesmyk pomiędzy Wyspami Owczymi a Islandią, w trakcie którego utracił z nim kontakt (od tego też momentu U 647 uznaje się za zaginiony z nieznanych przyczyn). W godzinach popołudniowych następnego dnia na podwodnym tankowcu odebrano skierowaną do dowódców obu okrętów depeszę z dowództwa nakazującą im aby w północnej i centralnej części kwadratu AF70 uważnie lustrowali okolicę w poszukiwaniu wraków i członków załóg czterech dalszych zestrzelonych łodzi latających B&V 138. Poza tym w części dedykowanej Schmandtowi w/w rozkazie znajdowały się instrukcje mówiące, że w przypadku konieczności nadania przez niego z różnych powodów meldunku, powinny się w nim znajdować także informacje o przyczynie rozbicia i numerze kodowym samolotu. W tym czasie jednak dowódca U 489 miał inne zmartwienia na głowie niż poszukiwanie rozbitków a mianowicie: rankiem jego okręt (który za dnia szedł w wynurzeniu a nocą w zanurzeniu) zmuszony został do ucieczki pod wodę zaraz po tym jak w odległości 500 metrów obsada wachty wykryła niezidentyfikowany okręt podwodny a wciągu dnia detektor fal radarowych kilkakrotnie alarmował go o kontakcie z pracującym w pobliżu radarem. Drugiego sierpnia idący na powierzchni okręt Schmandta zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski samolot, który nagle pojawił się z nikąd. Zaraz po wynurzeniu ponownie musiano uciekać pod wodę, tym razem jednak przed dostrzeżonymi a znajdującymi się w odległości 3000 metrów dwoma eskortowcami. W trakcie wykonywania tego manewru na głębokości 145 metrów doszło do przecieku w przedziale akumulatorów, który ostatecznie zatamowano w momencie wyprowadzenia okrętu na mniejszą głębokość. Następnego dnia idący w warunkach fatalnej widoczności przez obszar tzw. „ogrodu różanego” U 489 w celu zmylenia wroga rankiem wypuścił w powietrze trzy pozoratory radarowe Aphrodite, co jednak jak się później okazało nie przyniosło pożądanego efektu bowiem został on wykryty przez należący do 269 Sqn RAF bombowiec Hudson (obsada wachty zidentyfikowała go jako Sunderlanda), którego pierwsze podejście skutecznie odparto przy pomocy artylerii przeciwlotniczej. Wkrótce potem wykonano alarmowe zanurzenie, podczas którego to trwania w momencie gdy okręt znajdował się na głębokości 20 metrów w odległości 500 metrów za jego rufą detonowało od 2 do 5 bomb. W momencie gdy U 489 osiągnął większą głębokość ponownie doszło na nim do przecieku w przedziale akumulatorów, który doprowadził do utraty nad nim kontroli i w konsekwencji jego opadnięcia (zanim opanowano całą sytuację) na głębokość 200 metrów. Jakiś czas później, już po zapadnięciu zmroku Schmandt wynurzył swój okręt ale kwadrans później ponownie zmuszony był uciekać pod wodę, tym razem jednak przed zbliżającym się niszczycielem, który następnie w dwóch atakach zrzucił po serii na szczęście niecelnych bomb głębinowych. Pomimo podjętych przez Schmandta kilkukrotnych prób zgubienia utrzymującego kontakt wroga m.in. poprzez zejście na głębokość 160 metrów udało mu się to dopiero zrobić po północy. Jakiś czas potem U 489 pojawił się na powierzchni rozpoczynając ładowanie baterii akumulatorów. Kwadrans później obsada pomostu zameldowała o szybko zbliżającym się niszczycielu, przed którym to ponownie musiano uciekać pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. Następnie aż do godziny siódmej rano U 489 utrzymywał kontakt akustyczny z krążącym w pobliżu wrogiem, po czym po kolejnej godzinie spędzonej w zanurzeniu zmuszony był wyjść na powierzchnię w celu naładowania niemal całkowicie wyczerpanych baterii akumulatorów. O 09:00 obsada pomostu idącego w kierunku zachodnim z prędkością 7 – 8 węzłów okrętu zameldowała o dostrzeżeniu zbliżającego się samolotu, którym była należąca do 423 Sqn RCAF kanadyjska łódź latająca Sunderland, która 10 minut później także dostrzegła U 489. Ze względu na konieczność naładowania baterii Adalbert Schmandt postanowił pozostać na powierzchni nakazując obsadzić stanowiska broni przeciwlotniczej i otworzyć w kierunku nadlatującego napastnika ogień zaporowy. Dodatkowo w celu utrudnienia przeciwnikowi celowania Schmandt starał się tak manewrować swoim okrętem, aby ten w kierunku wroga w miarę możliwości zawsze był wystawiony rufą. Przez jakiś czas artylerzystom U 489 udawało się trzymać na dystans Sunderlanda, który zataczając kręgi oczekiwał nadejścia dogodnego do ataku momentu. Moment taki wkrótce się nadarzył i kanadyjska maszyna nadlatując od strony słońca z odległości 1500 metrów rozpoczęła swój atak podchodząc nad cel od strony jego rufy. W momencie kiedy dystans zmalał do 500 metrów ogień otworzyły dziobowe karabiny maszynowe Sunderlanda ostrzeliwując pokład i pomost U 489. Na ostrzał ten artylerzyści z jednostki Schmandta odpowiedzieli kontrrostrzałem uzyskując szereg trafień na wrogiej maszynie (po zmniejszeniu się dystansu do 300 metrów zamilkła jej dziobowa wieżyczka z działkami a prawe skrzyło objęte było płomieniami), która pomimo to przed upadkiem do wody zdołała jeszcze zrzucić na U 489 trzy bomby głębinowe, z których dwie obramowały go powodując poważne uszkodzenia zbiorników paliwowych zaś trzecia jako niewypał utkwiła na górnym pokładzie. Jakiś czas potem niezdolny na skutek w/w ataku do wykonania manewru zanurzenia, mający widoczny trym na rufę okręt Schmandta skierował się w stronę miejsca upadku Sunderlanda, gdzie podniósł z wody 6 z 9 członków jego załogi (pozostałych trzech zginęło). W tym też czasie Adalbert Schmandt mając już wstępny raport o stanie swojej jednostki nie widząc szans na jej uratowanie postanowił ją zatopić nakazując głównemu mechanikowi poczynić pewne przygotowania w tym kierunku a swojej załodze rozłożyć na górnym pokładzie pontony, w których to następnie miała się ona usadowić (zejście pontonów z górnego pokładu było ułatwione przez ropę, którą wyciekając z rozbitych zbiorników pokryta najbliższy akwen oraz w/w trym na rufę, samo zaś usadowienie w nich załogi w zamyśle Schmandta miało częściowo uchronić ją przed ewentualnymi skutkami detonacji wciąż znajdującej się na górnym pokładzie bomby głębinowej). Po opuszczeniu okrętu przez całą załogę (zgodnie z przewidywaniami pontony ześlizgnęły się do wody) na jej pokładzie pozostał już tylko 31 letni główny mechanik Hans Muder, który widząc na horyzoncie sylwetki trzech szybko zbliżających się niszczycieli postanowił przyśpieszyć zatonięcie okrętu poprzez odpalenie w jego wnętrzu ładunku wybuchowego. Wkrótce potem do uszu przebywającej na pontonach załogi dobiegł z wnętrza U 489 odgłos głośnej detonacji zaś chwilę później za burtę szybko tonącego okrętu wyskoczył główny mechanik. Po półtorej godzinie na miejsce zatonięcia U 489 przybyły dwa brytyjskie niszczyciele – HMS Castleton i HMS Orwell, które następnie podniosły z wody wszystkich członków jego załogi oraz jego pasażerów (3 niemieckich i 6 brytyjskich lotników). Tego samego dnia na pokładzie HMS Castleton zmarł ciężko ranny na skutek eksplozji ładunku wybuchowego Hans Muder, którego ciało następnie pochowano z pełnym ceremoniałem w morzu.

Uwagi:
a.)Po przesłuchaniu załogi, które miało miejsce po dostarczeniu jej na brzeg, przesłuchujący ją oficerowie mieli o jej poziomie kwalifikacji jak najgorsze zdanie, co z kolei znalazło swoje odzwierciedlenie w końcowej opinii na jej temat, której fragment przytaczam poniżej:
To jedna z najgorszych załóg jakie do tej pory zostały wzięte do niewoli. Wszyscy oficerowie za wyjątkiem jednego są wojennych promocji. Poziom doświadczenia […] wśród wszystkich członków jest niski. Nie więcej niż 19 z 40 niższych stopniem nie ma jakiegokolwiek doświadczenia w marynarce. Sześciu kolejnych służyło tylko na brzegu. Czterech następnych ma doświadczenie w morzu ale nigdy nie służyło na U-bootach. Jeden starszy bosman i jeden bosman zostali ściągnięci ze służby lądowej a trzeci nie służył nigdy na U-bootach, jednakże posiada on doświadczenie ze służby na jednostkach nawodnych. Ogólnie załoga przedstawia sobą duży stopień głupoty i asekuranctwa.”.

Członkowie załogi U 489 wzięci do niewoli w dniu 04.08.1944 r. (w kolejności alfabetycznej):
NAZWISKO, IMIĘ RANGA ROK URODZENIA
Bickenbach, Friedrich Lt.ing. 25.06.1923
Bolten, Heinz Btsm. 29.06.1913
Bube, Richard OMasch 05.12.1915
Bungartz, Max MaschMt 01.01.1917
Cisses, Berthold BtsMt 15.05.1915
Dehler, Wilhelm MaschMt 13.11.1920
Döhlinger, Manfred FkGfr 21.05.1924
Dorn, Gorhard MaschOGfr 12.10.1921
Dubski, Werner MaschGfr 16.01.1924
Eberhardt, Karl OMaschMt 19.02.1920
Esser, Wilhelm-Josef OStrm. 29.02.1912
Fitz, Paul BtsMt 14.08.1920
Gobel, Heinz MaschGfr 15.12.1924
Hauenschild, Karl Matrose 10.11.1920
Haupt, Günter MaschOGfr 04.11.1923
Hemmerling, Kurt MaschMt 18.08.1922
Irrcang, Erich MaschOGfr 24.11.1923
Kaiser, Raimunt MtrGfr 13.01.1924
Kalb, Anireas MtrGfr 18.03.1923
Kasch, Hermann MtrOGfr 18.08.1923
Keller, Heinz MaschGfr 19.02.1925
Keller, Max MtrGfr 16.02.1925
Kieswimer, Michael VerMt 25.09.1921
Klaus, Heinz MtrGfr 23.06.1922
Klausmeyer, Willi FkMt 27.05.1920
Klauss Dr., Wilhelm Mar.OAss.Arzt 07.08.1916
Klein, Peter MtrGfr 08.06.1923
Kulbe, Rudolf OMasch 22.02.1914
Lorsch, Günter MechGfr 24.06.1924
Mullenbeck, Eduard MaschGfr
Neibasz, Heinz MaschGfr 31.05.1924
Portein, Werner MtrGfr 21.11.1913
Prenzel, Arthur OFkMt 27.02.1918
Reinhard, Karl-Heinz StOMasch 08.02.1914
Sanhen, Fritz MaschGfr 24.02.1924
Scheibe, Horst MaschGfr 06.12.1923
Schmandt, Adalbert OLt.z.S.d.R.01.06.43. 26.12.1909
Schmitz, Wilhelm BtsMt 08.12.1921
Scholz, Gotthard MtrOGfr 10.02.1922
Schultz, Gerhard Lt.z.S.d.R. 22.07.1916
Schupp, Heinz MaschMt 28.04.1921
Stratmann, Josef MaschOGfr 19.12.1920
Süssbier, Werner MaschMt 04.02.1922
Tape, Hermann MaschOGfr 05.04.1924
Thiel, Ulrich FkGfr 14.11.1924
Thron, Alfred MaschMt 01.01.1920
Visel, Oskar MtrGfr 25.02.1923
Vollmer, Max OMaschMt 11.10.1917
Waturn, Helmut MaschGfr 06.11.1923
Weber, Willi OMaschMt 27.10.1921
Wilhelm, Hans SanOGfr 14.05.1923
Witt, Hans Lt.z.S.d.R. 23.06.1916
Wusfriedel, Siegfried MtrOGfr 03.11.1922

Członkowie załogi U 89 polegli w dniu 04.08.1943 r.
NAZWISKO I IMIĘ RANGA ROK URODZENIA
Muder, Hans Lt.ing 31.10.1912

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1




Godło U-489 ze strony http://www.uboatnet.de
Nie masz wystarczających uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego postu.
Ostatnio edytowano 22.05.06, 08:48 przez Brodołak, łącznie edytowano 1 raz
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Postprzez Venasque » 21.05.06, 17:32

Chyba jako data zatopienia powinno byc: 04.08.1943
To oczywiscie tylko literowka, wybacz mi moja upierdliwosc :)
Venasque
Leutnant zur See
 
Tonaż: 136.000 BRT

Dołączył(a): 09.01.06, 16:57
Lokalizacja: Szczecin

Postprzez Brodołak » 22.05.06, 09:08

Nie gniewam się a wręcz dziękuję za zauważenie błędnej daty, widocznie jakiś chochlik komputerowy wdarł mi się Worda. Poprawka została już naniesiona. :D
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Postprzez Venasque » 22.05.06, 16:55

Nie ma za co! Jak bede mial czas to moze sie pobawie w lowce chochlikow ;) Jak sie zrobilo jeden okret to nie sztuka miec daty ok ale jak sie ma na koncie tyle co Ty to przeciez chochliki sa nieuniknione!
Pozdrawiam!
Venasque
Leutnant zur See
 
Tonaż: 136.000 BRT

Dołączył(a): 09.01.06, 16:57
Lokalizacja: Szczecin

Re: U-489 typ XIV

Postprzez Brodołak » 20.03.15, 07:59

Witam
Zapraszam do zapoznania się z poprawioną i rozszerzoną historią operacyjną U 489
Pozdrawiam Brodołak
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów


Posty: 5 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ XIV



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość

cron