1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U 711 Typ VIIC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 1 • Strona 1 z 1

U 711 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 22.12.17, 07:51

U 711 Typ VIIC

Stocznia: H.C. Stülcken und Sohn, Hamburg
Numer zamówienia: 777
Zamówienie: 07.12.1940
Położenie stępki: 31.07.1941
Wodowanie: 25.06.1942
Wcielenie do służby: 26.09.1942
Numer pocztowy: M 50 659

Przebieg służby:
26.09.1942 – 31.03.1943 – 5 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi),
01.04.1943 – 31.05.1943 – 11 Flotylla U-bootów, Bergen (służba frontowa)
01.06.1943 – 04.05.1943 – 13 Flotylla U-bootów, Trondheim (służba frontowa)
04.05.1945 – Zatopiony w Kilbotn w pobliżu Harstad bombami lotniczymi zrzuconymi przez brytyjskie samoloty TBF-1 Avenger i F4F Wildcat startujące z pokładów lotniskowców eskortowych HMS SEARCHER, HMS TRUMPETER i HMS QUEEN.

Dowódcy:
26.09.1942 – 04.05.1945 – OL ~ KL Hans-Günther Lange (KR)

Liczba patroli: 12

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 1 (10 ton)/1 (20 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (925 ton)/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 711 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
27.09. – 28.09.1942 – Hamburg – szkolenie stacjonarne oraz rejsy szkoleniowe po Łabie.
30.09. – 16.10.1942 – Kiel – próby okrętu w ramach UAK.
19.10. – 22.10.1942 – Gotenhafen – próby broni torpedowej w ramach miejscowego oddziału TEK.
23.10. – 01.11.1942 – Danzig – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAG I.
02.11.1942 – wymiana członka załogi: Gfr Geinitz w miejsce Ob.Gfr Schornhäusera.
03.11. – 24.11.1942 – Hela – szkolenie w morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
25.11. – 26.11.1942 – Hela – teoretyczne ćwiczenia z zakresu taktyki.
27.11. – 06.12.1942 – Hela – c. d. szkolenia w morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
07.12. – 08.12.1942 – Danizg – szkolenie w strzelaniu w ramach 25 Flotylli U-bootów.
09.12. – 10.12.1942 – Danzig – pobyt w stoczni Holm w celu przebudowy balastu.
13.12. – 18.12.1942 – Travemünde – ćwiczenia w strzelaniu torpedami realizowane wraz z grupą poszukiwawczą.
21.12. – 30.12.1942 – Danzig – ćwiczebne strzelanie w ramach 25 Flotylli U-bootów.
03.01. – 15.01.1943 – Gotenhafen – ćwiczenia z zakresu taktyki realizowane w ramach 27 Flotylli U-bootów.
16.01.1943 – rejs wraz U 198 do położonego na o wyspie Bornholm portu Rønne.
17.01. – 18.01.1943 – Rønne – próby sprawności hydrofonów w ramach miejscowego oddziału UAG-Schall.
19.01. – 21.01.1943 – rejs via Kiel do Hamburga.
22.01. – 28.02.1943 – Hamburg – przegląd okrętu oraz prace konserwacyjne realizowane przez stocznię H.C. Stülcken und Sohn.
01.03. – 03.03.1943 – Tollerort – pobranie zaopatrzenia.
04.03. – 20.03.1943 – Kiel – przygotowanie okrętu do służby frontowej w ramach 5 Flotylli U-bootów.

Patrol 1 (20.03.1943 – 30.04.1943)
20.03. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange wraz U 195 (Buchholz) i U 467 (Kummer) o godzinie 08:00 opuścił bazę w Kiel z poleceniem skierowania się do położonej na terytorium okupowanej Norwegii bazy w Kristiansand. O 11:15 przebywające na rucie 15 jednostki dołączyły do mini konwoju składającego się z: przerywacza zagród minowych, dozorowca V 5715 oraz frachtowca Mendoza. Tego samego dnia ze względu na defekt na przerywaczu zagród minowych znajdujące się w kwadracie AO 7544 okręty pomiędzy godziną 13:30 a 16:14 zmuszone były do postoju na kotwicy. Następnego dnia w godzinach porannych o 05:00 (kwadrat marynarki AO 4877) doszło do kolejnego defektu, tym razem jednak na dozorowcu V 5715. Ostatecznie 22 marca o 01:15 zawinięto do bazy w Kristiansand, którą po uprzednim odebraniu rozkazów opuszczono 06:00 wraz z U 195, U 467 oraz w eskorcie jednostki z.o.p. UJ 1703.Tego samego dnia w godzinach wieczornych o 19:30 zawinięto do Stavanger, które po uprzednim przenocowaniu opuszczono o 06:00 następnego dnia tym razem w towarzystwie jedynie U 467. Ponad dziewięć godzin później o 15:25 w celu usunięcia wykrytych w trakcie dotychczasowego rejsu defektów zawinięto do Bergen, które po uprzednim wykonaniu zgłoszonych prac oraz uzupełnieniu zapasów opuszczono 25 marca o 17:00 w towarzystwie eskorty, kierując się w stronę pozycji wyjściowej położonej w pobliżu wyspy Hellisøy. Zgodnie z otrzymanymi jeszcze w Kristiansand rozkazami głównym celem okrętu było zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Oceanu Arktycznego. Następnego dnia z pomostu znajdującego się w kwadracie AF 73 okrętu dostrzeżono 10 dryfujących min zerwanych przez sztorm z łańcuchów kotwicznych, które minięto w bezpiecznej odległości. Czterdzieści pięć minut po północy 28 marca na pokładzie U 711 odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
"Lange dnia 29.3, godzina 19:00 przebywać w AB 7899.".
Tego samego też dnia o 12:06 w kwadracie AB 78 spotkano się z przebywającym w pobliżu U 269 (Harlfinger), z którego to dowódcą Lange wymienił się najnowszymi informacjami. Następnego dnia o 16:00 osiągnięto nakazaną w ostatnim rozkazie pozycję, przystępując niezwłocznie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. Pomiędzy 4 a 12 kwietnia operujący w kwadracie AF 11 okręt Langego aż pięciokrotnie spotykał się z przebywającym w pobliżu U 467, 4 kwietnia raz (o 16:14), 5 kwietnia dwa razy (o 08:15 i 18:07), 9 kwietnia raz (o 06:56) i 12 kwietnia raz (o 18:32). Siedemnastego kwietnia w związku z brakiem kontaktu z wrogiem na U 711 odebrano nowe rozkazy dowództwa flotylli, które miały następującą treść:
"Utworzyć linię rozpoznania od AB 7165 do 7823. Kolejność: U 601 (Grau), U 586 (Von der Esch), U 703 (Bielfeld), U 212 (Vogler), U 711 (Lange). Wymarsz 18.4, godzina 08:00 z prędkością 8 węzłów.".
Następnego dnia zgodnie z w/w rozkazem o 08:00 obsadzono przypadającą na kwadrat AB7875 wyznaczoną pozycję wyjściową, rozpoczynając następnie marsz z prędkością 8 węzłów. Po kolejnych bezskutecznych próbach odnalezienia wroga 27 kwietnia na U 711 oraz pozostałych jednostkach odebrano nowe / stare rozkazy, które miały następującą treść:
"Utworzyć linię rozpoznania od AB 7165 do 7823. Kolejność: U 601 (Grau), U 586 (Von der Esch), U 703 (Bielfeld), U 212 (Vogler), U 711 (Lange).".
Dwa dni później 29 kwietnia w godzinach porannych o 08:25 (kwadrat marynarki AN 6826) na polecenie dowódcy rozstrzelano dostrzeżoną chwilę wcześniej przez wachtowych dryfującą minę kotwiczną. Trzy godziny później w związku z kończącymi się zapasami oraz brakiem kontaktu z wrogiem rozpoczęto marsz powrotny, kierując się na bazę w Hammerfest. Następnego dnia o 07:30 w kwadracie AC 7242 U 711 spotkał się z przydzielonym mu jako osłona eskortowcem (był to najprawdopodobniej kuter trałowy typu R), w towarzystwie którego o 10:20 przybył on do Hammerfest, kończąc trwający równo sześć tygodni (42 dni) patrol. W trakcie jego trwania przepłynięto 5.233,5 mili morskiej na i 311,6 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 2a (12.05.1943 – 14.05.1943)
12.05. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange wraz z U 251 (Timm) i U 639 (Wichmann) oraz w eskorcie dwóch kutrów trałowych o godzinie 04:10 opuścił Hammerfest z poleceniem zaatakowania nieprzyjacielskiego konwój, o którego wyjściu z radzieckiego portu powiadomił wywiad. Następnego dnia o 14:02 na znajdujących się w morzu okrętach odebrano nowe rozkazy z FdU, które miały następującą treść:
"Wyjście nieprzyjacielskiego konwoju nie potwierdzone. Powrót. U 601 Narwik, U 711 Hammerfest, U 703 po zluzowaniu Hammerfest.".
Tego samego dnia o 19:30 przebywający aktualnie w kwadracie AC 1979 U 711 obrał kurs na bazę w Hammerfest, docierając na miejsce o 18:05, kończąc w ten sposób pierwszą część swojego drugiego patrolu.

15.05 – 24.05.1943 – Hammerfest – postój w bazie w stanie trzygodzinnej gotowości do wyjścia w morze.

Patrol 2b (25.05.1943 – 18.06.1943)
25.05. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange w towarzystwie eskorty o godzinie 16:00 opuścił Hammerfest z poleceniem zwalczania nieprzyjacielskiej żeglugi na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Dwie i pół godziny później po osiągnięciu kwadratu AC 7273 pożegnano się z eskortą kontynuując dalszy marsz już samotnie. Następnego dnia artylerzyści z okrętu Lange ostrzelali dwie dostrzeżone wcześniej przez wachtowych dryfujące miny morskie – pierwszą o 14:18 w kwadracie AC 4417 i drugą o 18:12 w kwadracie AB 6626 (ta ostatnia, którą zresztą posłano na dno została zidentyfikowana jako brytyjska). Tego samego dnia o 20:00 osiągnięto przypadający na kwadrat AB 6622 rejon ataku. Dwudziestego ósmego maja poszukujący wroga U 711 o 02:45 (kwadrat marynarki AB 6622) wymienił się namiarami pozycyjnym z przebywającym w pobliżu U 639 (Eichmann). Poza w/w wydarzeniem tego samego dnia rozstrzelano też kolejne dwie dryfujące miny morskie (pierwszą o 07:34 i drugą o 12:10 – obie w kwadracie AB 6380). Szóstego czerwca monotonie patrolu przerwało pojawienie się w bezpośrednim pobliżu U 639 z którym to o 07:22 (kwadrat marynarki AB 6384) wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi. Trzy dni później 9 czerwca o 06:34 (kwadrat marynarki AB 6385) po raz drugi wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi – tym razem z U 586 (von der Esch). Dwunastego czerwca zaraz po wykryciu o 05:10 (kwadrat marynarki AB 6613) dwupłatowego samolotu wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą do 06:25. Następnego dnia o 15:38 w kwadracie AB 6385 z pomostu okrętu Langego dostrzeżono wyraźnie widoczną smugę dymu, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. Dwanaście minut później po zidentyfikowano kontaktu jako samotnego niszczyciela Hans-Günther Lange nakazał sprowadzić okręt na peryskopowa z zamiarem jego zaatakowania. O 16:12 w kierunku wrogiej jednostki z wyrzutni dziobowych odpalono pełną salwę czterech torped, które jednak chybiły celu (podczas późniejszego analizowania przyczyn tego pudła okryto błędy w nastawach torped). Ponad czterdzieści minut później U 711 z powrotem pojawił się na powierzchni, nie odzyskując już kontaktu z wrogiem. Piętnastego czerwca przebywający aktualnie w kwadracie AB 6628 okręt o 10:45 rozpoczął marsz powrotny do bazy w Hammerfest, w trakcie którego o 03:15 (kwadrat marynarki AC 7241) ostrzelano i zatopiono kolejną dryfującą minę. Ponad godzinę później (04:30) osiągnięto punkt SR 1, gdzie spotkano się z eskortą, w towarzystwie której ukończono ostatni etap rejsu do Hammerfest. Po zdaniu sprawozdania z przebiegu patrolu u dowódcy bazy oraz przenocowaniu o 08:00 siedemnastego czerwca opuszczono Hammerfest z poleceniem skierowania się do bazy w Narwiku, gdzie przybyto następnego dnia o 17:30, kończąc drugą część trwającego ponad trzy tygodnie (24 dni) patrolu. W trakcie jej trwania przepłynięto 2.625,7 mili morskiej na i 175,7 mili morskiej pod powierzchnią.

W trakcie postoju w bazie i na okolicznych wodach okręt oprócz pobrania zaopatrzenia przeszedł też mały remont stojąc przy burcie okrętu warsztatowego Kamerun oraz dokowanie w Bogenbucht.

Patrol 3 (22.07.1943 – 30.09.1943)
22.07. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange o godzinie 22:00 odbił od burty kotwiczącego w pobliżu Ankenes okrętu bazy Stella Polaris, by następnie zgodnie z otrzymanymi rozkazami w drodze do nakazanego rejonu operacyjnego przeprowadzić rozpoznanie lodowe w rejonie Wyspy Nowa Ziemia. O 01:30 następnego dnia zwinięto do Lødingen, skąd po zabraniu na pokład miejscowego pilota via Tjeldsund skierowano się do bazy w Harstad, gdzie oprócz zdania w/w "pasażera" na brzeg uzupełniono też zapasy paliwa oraz prowiantu. Trzy dni później 26 lipca o 16:30 w kwadracie ÄG 9891 w bezpiecznej odległości minięto dwie dostrzeżone przez wachtowych góry lodowe zaś 28 lipca (godzina 00:45) osiągnięto granicę dryfującego lodu (kwadrat marynarki ÄF 7623), rozpoczynając następnie marsz w kierunku wschodnim. Trzydziestego lipca o 09:56 (kwadrat marynarki AT 3266) przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu po stronie sterburty odległych o 6 mil morskich wybrzeży Nowej Ziemi. Pierwszego sierpnia przebywający aktualnie w kwadracie AT 5451 U 711 o godzinie 08:00 zszedł na peryskopową, kierując się następnie w stronę Cieśniny Matoczkin, gdzie Hans-Günther Lange spodziewał się napotkać wrogie jednostki. Ponieważ do kontaktu z wrogiem nie doszło o 13:30 Hans-Günther Lange nakazał wynurzyć okręt oraz zaraz potem rozpocząć marsz w kierunku południowym – cały czas jednak płynąc wzdłuż wybrzeży wyspy (jak zapisano w KTB okrętu przemierzany akwen był wolny od lodu). Tego samego też dnia U 711 wszedł w skład zgrupowania Wiking, którego głównym zadaniem było zwalczanie wrogiej żeglugi na Syberyjskiej Drodze Morskiej oraz przeprowadzenie / wsparcie rozpoznania dla planowanego w ramach operacji Wunderland II wypadu na tamtejsze wody krążownika ciężkiego Lützow. W godzinach porannych 3 sierpnia okręt osiągnął południową część wyznaczonego mu sektora, który w jego przypadku przypadał na kwadrat AT 6489. W kolejnych tygodniach zgodnie z w/w rozkazami U 711 prowadził monotonne i nie obfitujące w żadne znaczące wydarzenia rozpoznanie ujętego w kwadracie AT akwenu. Dwudziestego szóstego sierpnia po długim okresie monotonii o 06:18 w kwadracie AT 6196 z pomostu okrętu dostrzeżono czubki masztów oraz smugę dymu. Następnego dnia o 07:14 (kwadrat marynarki AT 60) w kierunku nieprzyjacielskiego dozorowca z wyrzutni dziobowych wystrzelono salwę trzech torped, które jednak chybiły celu (po 6 minutach i 32 sekundach od ich wystrzelenia na okręcie zarejestrowano odgłos pojedynczej detonacji, którą poprawnie zidentyfikowano jako detonację kończącej bieg torpedy). Pomimo tego niepowodzenia kontynuowano pościg za celem, w kierunku którego o 13:01 (kwadrat marynarki AT 6456) z wyrzutni nr III odpalono kolejną torpedę, która tak jak i poprzednie chybiła jednak celu (przez peryskop zaobserwowano, że z powodu defektu biegła ona na powierzchni). Trzy minuty później radziecki dozorowiec, z którego pokładu także dostrzeżono biegnący na powierzchni pocisk przeprowadził kontratak na zanurzony U 711 zrzucając salwę czterech bomb głębinowych, które na szczęście nie spowodowały żadnych szkód. Szóstego września zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami z dowództwem, w kwadracie AT 6149 o 01:30 spotkano się z U 703 (Brünner), z którego to pokładu pomiędzy 03:45 a 06:10 pobrano zapas prowiantu na 10 dni. Następnego dnia na okręcie Langego odebrano nowe rozkazy o następującej treści:
"Lange, obsadzić rejon ataku XA 73/81, o ile pozwoli na to sytuacja lodowa.".
Dziewiątego września o 03:20 (kwadrat marynarki AS 4155) z pomostu U 711 dostrzeżono wybrzeża wyspy Kamennyji oraz znajdującą się na jednym z jej szczytów radiolatarnię. Kwadrans po południu (kwadrat marynarki AS 1995) na kursie 71˚, w odległości 12 mil morskich dostrzeżono wybrzeża kolejnej wyspy – Wardroper. O 17:00 (kwadrat marynarki AS 2781) ma polecenie dowódcy zacumowano w pobliżu w/w wyspy, po czym na brzeg wysadzono oddział zwiadowczy, który następnie przeprowadził rekonesans, wynikiem którego było stwierdzenie, że nie występują na niej niedźwiedzie polarne za to jest duża kolonia bielaków oraz odkrycie w pobliżu stawy świetlnej pustych butelek. Jedenastego września o 09:20 w kwadracie XA 7392 dostrzeżono maszt radiowy na wyspie Praway a w jego pobliżu duży drewniany dom z blaszanym dachem (z okna sączyło się światło) oraz wiatrak. Trzy dni później 14 września okręt prowadził rozpoznanie lodowe w kwadracie XA. Tego samego dnia o 20:55 (kwadrat marynarki XA 7328) na kursie 120˚ w odległości 6 mil morskich dostrzeżono wybrzeża wyspy Makarova. Osiemnastego września o 16:40 (kwadrat marynarki XA 7392) okręt dotarł w pobliże położonej na wyspie Nanasena radiostacji "Pravdyj", w kierunku której trzy minuty później otworzył ogień z działa pokładowego kal. 88 mm. Po wystrzeleniu łącznie 42 pocisków kal. 88 mm z celu pozostały jedynie płonące ruiny (poza tym w stronę dostrzeżonych sylwetek dwóch ludzi wystrzelono też pewną ilość pocisków kal. 20 mm oraz 7,62 mm). Zaraz po zakończeniu ostrzału z pomostu U 711 zauważono nie wykrytą wcześniej a znajdującą się w odległości 3000 – 4000 metrów nieprzyjacielską baterię, która pomimo poprawy widoczności oraz oświetlenia okrętu przez wywołane ostrzałem pożary nie otworzyła jednak ku zdziwieniu jego załogi w ognia. Tego samego dnia o 20:00 przebywający w kwadracie XA 7345 okręt Langego w związku z kończącymi się zapasami paliwa oraz prowiantu rozpoczął marsz powrotny, o czym też powiadomił dowództwo. W trakcie jego trwania już następnego dnia na U 711 odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
"1) Lange kierować się po zaopatrzenie do AT 3278.
2.) Grau (U 601) i Heinrich (U 960) każdy odda po 25 cbm paliwa oraz prowiant na 10 dni na okręt Brünnera (U 703).
3.) Brünner zaopatrzyć Lange na dalsze 11 dni patrolu.
".
Dwudziestego września o 15:30 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z przebywającym w kwadracie AT 6278 U 703, po czym półgodziny później położono się na dnie w odległości 20 metrów od jego burty. Następnego dnia na miejsce spotkania o 05:30 przybyły wymienione w w/w rozkazach pozostałe dwie jednostki tj. U 601 oraz U 960. Z tego pierwszego o 07:00 pobrano zapas paliwa oraz prowiantu. O 16:00 po uprzednim uporządkowaniu okrętu wyruszono w drogę kierując się do kwadratu AT 6247. Dwudziestego trzeciego września przebywający na nakazanej pozycji okręt o godzinie 20:00 na polecenie dowództwa rozpoczął marsz powrotny do bazy, podczas którego Hans-Günther Lange postanowił ostrzelać kolejną radiostację – Blagopoluchiya, która położona była na Nowej Ziemi. Dwudziestego czwartego września o 08:15 (kwadrat marynarki AT 2693) z pomostu okrętu dostrzeżono zabudowania wrogiej radiostacji, w kierunku której o 13:15 otworzono ogień z działa pokładowego kal. 88 mm oraz działka kal. 20 mm. Po wystrzeleniu łącznie 76 pocisków kal. 88 mm oraz 350 kal. 20 mm cel uległ zniszczeniu zaś sam okręt po uprzątnięciu pokładu o 13:50 opuścił rejon ataku, kierując się do położonej w pobliżu kolejnej zatoki, gdzie w stronę dostrzeżonych zabudowań tworzących stację meteo na polecenie Langego ponownie otworzono ogień z artylerii okrętowej. Po wystrzeleniu kolejnych 32 pocisków kal. 88 mm oraz 250 kal. 20 mm także i ten cel uległ zniszczeniu a największa z ostrzelanych chat, w której najprawdopodobniej trzymano paliwo na skutek trafienia zaczęła płonąć jak pochodnia. O 17:00 po zabezpieczeniu dział i uprzątnięciu pokładu z powrotem podjęto marsz powrotny, przybywając do Harstad trzydziestego września o 09:40. Dwie godziny później po pobraniu świeżego prowiantu oraz zaokrętowaniu miejscowego pilota wyruszono w dalszą drogę, kierując się via Tjeldsund do Lødingen, gdzie na brzeg zdano pilota. O 17:11 w trakcie zbliżania się do położonego w pobliżu Narwiku portu Ankenes za burtę wypadł przebywający na górnym pokładzie Masch.Gfr. Heinz Schiefelbein (Stiefelbein), który prawdopodobnie na skutek zachłyśnięcia się wodą utonął. Ostatecznie po nieudanej akcji ratunkowej dopiero o 23:45 zacumowano w Ankenes, kończąc w ten sposób trwający równo dziesięć tygodni (70 dni) patrol, w trakcie którego przepłynięto 7.134,2 mili morskiej na i 481,4 mili morskiej pod powierzchnią.

02.10.1943 U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange o godzinie 16:00 opuścił Ankenes z poleceniem skierowania się na remont do położonej w Trondheim stoczni, gdzie ostatecznie dotarł trzy dni później 5 października o 13:00.

15.12.1943 po zakończeniu napraw oraz pomyślnym przejściu prób morskich U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange o godzinie 15:30 opuścił Trondheim kierując się do Narwiku, gdzie ostatecznie dotarł o 19:30 siedemnastego grudnia.

18.12.1943 U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange o godzinie 13:30 opuścił Narwik z poleceniem skierowania się via Tjeldsund po prowiant do bazy w Harstad. O 17:32 podczas postoju w tamtejszej bazie okręt został uderzony w część rufową przez manewrujący i szykujący się do opuszczenia portu patrolowiec NN 06, w wyniku czego odniósł poważne uszkodzenia. Po dokonaniu prowizorycznych napraw jeszcze tego samego dnia opuszczono Harstad kierując się z powrotem do Narwiku, gdzie dotarto o 06:30 następnego dnia, cumując u burty okrętu warsztatowego Kamerun. Ponieważ skala odniesionych uszkodzeń wykraczała poza możliwości specjalistów z jednostki warsztatowej o 10:00 na polecenie dowództwa opuszczono Narwik kierując się ponownie do stoczni w Trondheim., gdzie ostatecznie dotarto 23 grudnia o 01:45 (po drodze 21 grudnia zawinięto do Rørvik, gdzie na polecenie dowództwa na brzeg zdano cały zapas posiadanych torped). Planowany na maksymalnie trzy tygodnie remont okrętu ze względu na problemy materiałowe przeciągnął się aż do marca 1944 roku.

Patrol 4 (19.03.1944 – 06.04.1944)
19.03. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange o godzinie 07:20 opuścił Trondheim z poleceniem skierowania się po rozkazy do bazy w Narwiku. O 12:35 na wysokości Munkholmen pieczę nad okrętem objął trałowiec M 151, który następnie towarzyszył mu przez pewien odcinek drogi. Dwudziestego pierwszego marca o 16:20 dotarto na miejsce, gdzie zacumowano u burty warsztatowca Kamerun, z którego to pobrano zapas torped. W trakcie trwania tej operacji Lange udał się do dowództwa, z którego odebrał rozkazy nakazujące mu zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Oceanu Arktycznego i Morza Barentsa. Tego samego dnia po zakończeniu wszystkich prac o 22:00 opuszczono Narwik, kierując się do wyznaczonego sekorta. Dwudziestego trzeciego marca o 09:00 w kwadracie AF 3529 okręt Langego spotkał się z przebywającymi w pobliżu U 277 i U 355. Następnego dnia tuż po północy osiągnięto nakazany w rozkazach rejon ataku, który w przypadku U 711 przypadał na kwadrat AF 2365. Tego samego też dnia na okręcie Langego odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
"U 288 (Meyer), U 315 (Zoller), U 711 (Lange) i U 956 (Mohs) w w/w kolejności utworzyć z północy na południe grupę Blitz. Wraz z grupami Thor i Hammer przebywać w linii dozoru od AB 7365 do AB 8897. Odstępy pomiędzy jednostkami 15 mil morskich.".
Trzydziestego marca o 04:09 obsadzono wyznaczoną pozycję w zgrupowaniu, która w przypadku U 711 przypadała na kwadrat AB 8535. Tego samego też dnia na okręcie Langego odebrano kolejne dwie depesze z rozkazami z FdU, które miały następującą treść:
- 14:59” "Grupa Blitz jak najszybciej rozpocząć długi marsz w kierunku linii dozoru od AB 5764 do AB 8626. Zwiad lotniczy melduje 40 statków handlowych.".
- 19:21: "Grupy Thor, Hammer i Blitz: Wielkość konwoju świadczy o tym jak wielkie znaczenie dla wroga ma zaopatrywanie Rosjan. Wszystkimi środkami musimy pomóc naszym kolegom na Froncie Wschodnim.".
Wykrytym i meldowanym przez zwiad zgrupowaniem był składający się 49 statków (1 zawrócił na Islandię) konwój JW.58, który dnia 27 marca opuścił wody Loch Ewe. Pierwszego kwietnia poszukujący wroga U 711 o godzinie 14:35 w kwadracie AB 5930 odparł atak nieprzyjacielskiego bombowca zidentyfikowanego jako TBF-1 Avenger. Trzynaście minut później po uzyskaniu namiaru na detektorze Wanze na kolejny zbliżający się kontakt lotniczy na polecenie Langego w powietrze wypuszczono balon systemu Aphrodite, który skutecznie zmylił wroga odciągając go od okrętu. O 16:25 z pomostu jednostki usłyszano wiele detonacji bomb zidentyfikowanych jako lotnicze. Tego samego dnia o 23:06 (kwadrat marynarki AB 5837) okręt został oświetlony przez pociski świetlne wystrzelone przez trzy nieprzyjacielskie niszczyciele. Dwie minuty później w kierunku zajmującego środkową pozycję niszczyciela (był to najprawdopodobniej brytyjski HMS ASHANTI) z wyrzutni nr V odpalono torpedę rejestrując po pewnym czasie odgłos detonacji (pomimo braku potwierdzenia wzrokowego trafienia, Lange zgłosił zatopienie celu). Wkrótce potem przeciwnik otworzył w kierunku U 711 ogień artyleryjski zmuszając go do wykonania alarmowego zanurzenia na głębokość 160 metrów (2A). Po uzyskaniu kontaktu sonarowego jeden z w/w niszczycieli – brytyjski HMS KEPPEL zaczął zrzucać pierwszą serię bomb głębinowych. Łącznie w ciągu trwającego do godziny 03:30 następnego dnia polowania brytyjskie jednostki zrzuciły aż 156 bomb głębinowych, które na szczęście nie spowodowały żadnych poważniejszych szkód. O 03:45 po uprzednim sprawdzeniu okolicy hydrofonem oraz przez peryskop U 711 z powrotem pojawił się na powierzchni podejmując pościg za wrogiem. W trakcie jego trwania już za dnia o 09:57 (kwadrat marynarki AB 6541) okręt zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez dwa nieprzyjacielskie samoloty pokładowe (pod wodą pozostano do 12:25). Tego samego dnia wieczorem o 18:25 (kwadrat marynarki AC 4461) zaraz po dostrzeżeniu wrogiego niszczyciela wykonano alarmowe zanurzenie. Po uzyskaniu potwierdzenia, że kontakt nie zbliża się do pozycji zajmowanej przez okręt na polecenie dowódcy wyprowadzono go na peryskopową. Podczas mającej miejsce wkrótce potem obserwacji okolicy przez peryskop dostrzeżono w pobliżu nie jeden a trzy nieprzyjacielskie eskortowce. O 18:47 w kierunku pierwszego z nich odpalono torpedę akustyczną T-V, rejestrując po 2 minutach i 5 sekundach odgłos detonacji (także i tym razem nie mając potwierdzenia wzrokowego skutków ataku zgłoszono zatopienie niszczyciela.). Trzynaście minut później U 711 stał się celem kontrataku w wykonaniu brytyjskich niszczycieli HMS BEAGLE i HMS WALKER, których zrzucone bomby nie spowodowały na szczęście żadnych poważniejszych uszkodzeń. Po zgubieniu przeciwników o 21:30 okręt z powrotem pojawił się na powierzchni, kontynuując pościg za konwojem, którego ze względu na opóźnienie spowodowanie w/w polowaniem Hans-Günther Lange postanowił zaatakować już za dnia. Trzeciego kwietnia o 02:00 (kwadrat marynarki AC 4538) na okręcie dokonano przestawienia zegarów na czas letni zaś ponad godzinę później z jego pomostu na kursie 45˚ dostrzeżono łunę ognia w kierunku której niezwłocznie się skierowano nie odnajdując jednak po dotarciu na miejsce żadnych śladów wroga. Czwartego kwietnia o 01:50 w kwadracie AC 8323 z pomostu U 711 dostrzeżono cień nieprzyjacielskiego niszczyciela w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Trzy minuty później w kierunku celu odpalono pojedynczą torpedę FAT II, która jednak chybiła celu. Wieczorem tego samego dnia o 21:30 w kwadracie AC 58 spotkano się z przebywającym w pobliżu bratnim U 956, z którego to dowódcą Lange wymienił się informacjami na temat wroga i ostatnich dni. Pięćdziesiąt pięć minut po północy 6 kwietnia na pokładzie U 711 odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
"Lange i Lübsen jak najszybciej przerwać patrol i skierować się każdy po 2 torpedy T-V do Hammerfest.".
O 02:00 w kwadracie AC 4888 spotkano się z jednostką Lübsena (U 277), w towarzystwie której o 12:30 dotarto do punktu SR.1, gdzie pieczę nad obiema jednostkami przejęła eskorta, która następnie bezpiecznie doprowadziła je do Hammerfest (na miejsce przybyto o 15:15). W trakcie trwającego prawie trzy tygodnie patrolu (19 dni) U 711 przepłynął 2.511,5 mili morskiej na i 243,5 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 5 (11.04.1944 – 05.05.1944)
11.04. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange o godzinie 09:15 odbił od burty zacumowanego w Hammerfest okrętu bazy Black Watch, po czym pomiędzy 09:40 a 10:10 przeprowadził operację trymowania. Zaraz po jej zakończeniu U 711 w towarzystwie eskorty miał wyruszyć na swój 5 patrol ale ze względu na załamanie pogody zmuszony był on powrócić do Hammerfest, gdzie ponownie zacumował przy burcie Black Watch. Późnym popołudniem warunki atmosferyczne uległy na tyle poprawie, że o 17:15 wraz z U 277 oraz w eskorcie kutra trałowego R 159 opuszczono bazę, rozpoczynając piąty patrol. Od samego jego początku okręt Langego wchodził w skład zgrupowania Keil, którego głównym celem tak jak i innego zgrupowania o nazwie Donner był składający się z 38 statków konwój powrotny RA.58, który dnia 7 kwietnia opuścił wody Kolafjordu. Tego samego dnia o 20:00 po osiągnięciu pozycji wyjściowej R-boot zawrócił do bazy, zaś oba u-booty kontynuowały razem dalszy marsz w stronę wyznaczonych im sektorów (o 22:50 utracono kontakt z U 277). Dwa dni później 13 kwietnia o 03:45 osiągnięto środkową część przypadającego na kwadrat AF 2138 wyznaczonego sektora, przystępując niezwłocznie do jego przemierzania w poszukiwaniu wroga. O 09:32 przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu płynącej bez żadnych oznaczeń co do przynależności narodowej małej jednostki żaglowo - motorowej, którą to następnie na polecenie Langego zatrzymano po uprzednim oddaniu kilku strzałów ostrzegawczych z działka kal. 20 mm (w momencie opuszczenia żagla oraz zatrzymania silnika z okna sterówki zatrzymanej jednostki jeden z członków jej załogi zaczął machać białą flagą). Po zbliżeniu się do celu odkryto, że na jego pokładzie przebywa 5 mężczyzn (jeden z nich co prawda wyskoczył za burtę do wody ale wkrótce potem został z niej wyłowiony), 1 kobieta oraz 2 dzieci (jedno z nich miało zaledwie 5 miesięcy), poza tym z pozyskanego dziennika pokładowego uzyskano informację, że zatrzymana jednostka to norweski kuter rybacki o numerze rejestracyjnym T 169 NS i nazwie SOLVOLL (10 ton), który ucieka z Norwegii kierując się w stronę Islandii. Wkrótce potem na polecenie Langego szyper zatrzymanej jednostki zmienił swój dotychczasowy kurs i w eskorcie U 711 skierował się w stronę Andenes. O fakcie zatrzymania uciekinierów niezwłocznie powiadomiono też dowództwo, które wkrótce potem nakazało Hansowi-Güntherowi Lange aby ten kontynuował dalej patrol, pozostawiając "problem" SOLVOLL jednostkom ochrony wybrzeża. Ponieważ zachodziła obawa, że niepewny element na pokładzie kutra ponownie podejmie próbę ucieczki zaraz po tym jak tylko pilnujący ich okręt zniknie za widnokręgiem Hans-Günther Lange podjął decyzję, że zanim rozpocznie kontynuowanie patrolu wpierw obsadzi kuter złożonym z 1 podoficera oraz 3 marynarzy oddziałem pryzowym, który następnie doprowadzi go do najbliższego portu. Plany te niestety musiano zmodyfikować zaraz po tym jak dowodzący oddziałem O.Strm.Mt Kahler zameldował Langemu, że SOLVOLL nie posiada żadnych urządzeń radiowych a jego silnik jest w kiepskiej kondycji. W tej sytuacji dowódca U 711 postanowił asystować kutrowi aż do momentu dotarcia do najbliższego portu lub napotkania jednostki patrolowej. Jak się okazało była to słuszna decyzja bowiem 14 kwietnia (kwadrat marynarki AF 2522) na kutrze doszło do poważnej awarii silnika oraz steru, których nie można było usunąć dostępnymi na pokładzie środkami. Powiadomiony o tej sytuacji Lange nakazał oddziałowi pryzowemu powrócić na okręt wraz z uciekinierami zaś sam kuter zatopić ogniem z działka kal. 20 mm. O fakcie tym oraz wykrytych w międzyczasie na U 711 usterkach powiadomiono FdU, które nakazało Langemu powrót do Narwiku a po drodze zawinięcie do Lødingen, w celu zdania na brzeg „pasażerów”. Zgodnie z w/w poleceniem jeszcze tego samego dnia o 18:25 przybyto do Lødingen, gdzie na brzeg bez większej zwłoki przekazano uciekinierów (trafili oni w ręce Gestapo), po czym skierowano się do Ramsund (przybyto o 20:00), gdzie na brzeg zdano cały zapas posiadanych torped. Już następnego dnia o 01:30 dotarto na redę Narwiku, gdzie zacumowano u burty okrętu bazy Stella Polaris. Kolejne dni U 711 spędził głównie na postoju u burty okrętu warsztatowego Huascaran, którego specjaliści usuwali na nim zgłoszone przez Langego defekty. Po zakończeniu prac oraz uzupełnieniu zapasów 24 kwietnia o godzinie 14:00 opuszczono Narwik, by kontynuować dalej piąty patrol. O 17:18 przybyto na redę Lødingen, skąd po zabraniu na pokład pilota via Tjeldsund skierowano się do Harstad (na miejsce przybyto o 19:55, zdając na brzeg pilota). Następnego dnia na przebywającym w morzu okręcie odebrano polecenie dołączenia do zgrupowania Keil, którego głównym celem (tak jak i grupy Donner) był kolejny konwój powrotny – tym razem RA.59 (43 statki), który dnia 28 kwietnia opuścił radzieckie wody. Dwudziestego szóstego kwietnia o 10:25 osiągnięto przypadający na kwadrat AB 7689 nakazany rejon operacyjny, gdzie zgodnie z instrukcjami schowano się pod wodę (w zanurzeniu przebywano do 23:50). Następnego dnia poszukujący wroga U 711 o godzinie 05:00 w kwadracie AB 89 spotkał się z bratnim U 674 (Muhs). W dniach 28 i 29 kwietnia oczekiwany konwój został zlokalizowany przez zwiad lotniczy a meldunek o tym fakcie dotarł na pokłady wszystkich jednostek. Trzydziestego kwietnia poszukujący meldowanego wroga okręt Langego o 20:36 (kwadrat marynarki AB 6346) wszedł z nim w kontakt wzrokowy (dostrzeżono sylwetkę niszczyciela oraz czubki masztów), o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Pięć minut później ze względu na nadlatujące trzy samoloty pokładowe U 711 zmuszony był uciekać pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. O 22:06 (kwadrat marynarki AB 6346) przebywający w zanurzeniu i obserwujący cały czas przez peryskop zbliżający się konwój U 711 wykonał swój pierwszy atak wystrzeliwując w kierunku idącego najbliżej niszczyciela (zidentyfikowany jako radziecki typ Groznyj) torpedę akustyczną T-V, która po 2 minutach i 5 sekundach miała trafić w cel, który następnie miał pójść rufą naprzód na dno. Sześć minut po pierwszym ataku w kierunku grupy statków odpalono torpedę akustyczną FAT, rejestrując po 5 minutach i 3 sekundach jej biegu odgłos trafienia a następnie dźwięki tonięcia. O 22:14 w kierunku kolejnego niszczyciela, tym razem z wyrzutni rufowej odpalono drugą torpedę akustyczną T-V, która tak jak i pierwsza po 6 minutach i 15 sekundach miała trafić w cel. O 23:47 (kwadrat marynarki AB 6349) U 711 wykonał swój ostatni w tym dniu atak odpalając w kierunku trzeciego już niszczyciela z wyrzutni nr III zwykłą torpedę, która miała trafić w cel po aż 11 minutach i 25 sekundach – na U 711 zarejestrowano bardzo silną detonację. Na podstawie tych obserwacji Hans-Günther Lange zgłosił zatopienie wszystkich trzech niszczycieli oraz jednego frachtowca o tonażu ca 7.000 ton, co jednak nie znalazło potwierdzenia po alianckiej stronie. Trzynaście minut po północy 1 maja wciąż operujący w pobliżu konwoju U 711 w kierunku ocenianego na ca 5.000 ton wyporności frachtowca odpalił torpedę FAT, rejestrując po 7 minutach i 20 sekundach odgłos trafienia. Tym razem ze względu na konieczność ucieczki przed nadpływającymi jednostkami eskorty (polowanie trwało do godziny 01:00) Hans-Günther Lange zgłosił tylko jej uszkodzenie, co także jednak nie znalazło swojego potwierdzenia po stronie aliantów. Po mającym miejsce o 01:25 wynurzeniu podjęto pościg za konwojem, w trakcie którego o 03:09 musiano uciekać pod wodę przed nadlatującymi dwoma samolotami pokładowymi. Pomimo tego incydentu kontynuowano dalej pogoń (od 03:55 z powrotem na powierzchni) za konwojem nawiązując z nim o 10:15 w kwadracie AB 6410 ponowny kontakt wzrokowy (o fakcie tym zameldowano dowództwu). O 12:55 (kwadrat marynarki AB 5667) w trakcie jego śledzenia U 711 został wykryty i zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia, przez samolot typu Albacore, który w ślad za nim zrzucił 2 bomby głębinowe. O 13:05 okręt Langego z powrotem znalazł się na powierzchni, po raz kolejny podejmując pościg za RA.59. W trakcie jego trwania już następnego dnia w południe (kwadrat marynarki AB 7644) po raz kolejny musiano uciekać pod wodę przed nadlatującym samolotem pokładowym. W trakcie pobytu w zanurzeniu na U 711 uzyskano kontakt akustyczny z jednostkami nawodnymi, którymi po przeprowadzonej o 12:27 lustracji okolicy przez peryskop okazały się być trzy niszczyciele. W trakcie przygotowań się do ataku na nie o 13:15 na okręcie doszło do samoczynnego startu torpedy T III, którą to na szczęście udało się wypchnąć z wyrzutni. Po 9 minutach i 7 sekundach na U 711 zarejestrowano odgłos detonacji, którą Lange uznał, za prawdopodobne trafienie i uszkodzenie wroga. Od 14:50 okręt z powrotem znajdował się na powierzchni kontynuując poszukiwania wroga. Trzeciego maja wciąż ścigający RA.59 U 711 dwukrotnie stał się celem ataku nieprzyjacielskiego samolotu Swordfish (842 Sqn FAA) startującego z pokładu lotniskowca eskortowego HMS FENCER, raz o 11:00 (kwadrat marynarki AF 17) - nalot odparto przy pomocy broni pokładowej i drugi raz o 11:24, kiedy to w trakcie wykonywania alarmowego zanurzenia – wroga maszyna ostrzelała okręt dwoma pociskami rakietowymi. Następnego dnia na pokładzie U 711 odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
"Büchler, Lübsen, Muhs, Herrle, Lange, Hellwig, dnia 5 maja godzina 13:30 zacumować u burty okrętu sztabowego Grille.".
Tego samego dnia o 20:25 w kwadracie AF 3495 zatrzymano a następnie skontrolowano kolejny norweski kuter – M 98 G, którego to następnie puszczono wolno. Piątego maja o 04:00 w kwadracie AB 3555 U 711 spotkał się z bratnimi U 307 i U 387, w towarzystwie których o 13:30 dotarł na redę Narwiku, gdzie zacumował u burty awiza Grille. W trakcie zakończonego patrolu, który trwał prawie 3 tygodnie (19 dni) okręt Langego przepłynął 3.328,6 mili morskiej na i 161,6 mili morskiej pod powierzchnią.

06.05.1944 kolizja z U 737 (reda Narwiku), po której to okręt musiał udać się pod burtę okrętu warsztatowego Huascaran w celu przeprowadzenia napraw, podczas których specjaliści z warsztatowca dokonali też przebudowy jego pomostu w celu instalacji działa kalibru 37 mm.

Patrol 6 (30.05.1944 – 08.07.1944)
30.05. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange wraz z U 313 (Schweiger) o godzinie 01:00 opuścił Narwik, by zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Oceanu Arktycznego i Morza Barentsa. O 03:27 dotarto na redę Lødingen, skąd po zabraniu pilota via Tjeldsund skierowano się do Harstad, gdzie przybyto o 05:20. O 06:05 wyruszono w dalszą drogę kierując się na Andfjord. O 10:54 na idących wciąż razem jednostkach odebrano pochodzące z FdU rozkazy o następującej treści:
"Utworzyć nową linię dozoru od AB 3584 do 6256. Kolejność: U 347 (de Buhr), U 362 (Franz), U 387 (Büchler), U 742 (Schwaßmann), U 668 (von Eickstedt), U 997 (Lehmann), U 313 (Schweiger), U 711 (Lange), U 307 (Herrle) i U 315 (Zoller) jako nowa grupa Grimm.".
Tego samego dnia o 20:15 w kwadracie AB 8931 nastąpiło pożegnanie obu U-bootów, które następnie skierowały się do swoich sektorów. Następnego dnia o 04:55 (kwadrat marynarki AB 8681) na okręcie Langego odebrano pochodzący z U 298 (Hellwig) meldunek o kontakcie z nieprzyjacielską grupą okrętów złożoną z: dwóch lotniskowców, krążownika i dwóch niszczycieli, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. Po bezskutecznych poszukiwaniach wieczorem tego samego dnia o 21:40 na polecenie dowództwa zakończono operację przeciwko wrogiemu zgrupowaniu, kierując się z powrotem w stronę nakazanej pozycji. Pierwszego czerwca o 23:00 w kwadracie AB 3885 doszło do spotkania z dwoma bratnimi jednostkami – U 668 (von Eickstedt) i U 997 (Lehmann). Następnego dnia o 03:20 (kwadrat marynarki AB 62) przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu peryskopu należącego do niezidentyfikowanego okrętu podwodnego, co z kolei wymusiło na dowódcy zmianę dotychczasowego kursu oraz zwiększenie prędkości. Trzeciego czerwca o 18:05 (kwadrat marynarki AB 5996) doszło do kolejnego spotkania z bratnim okrętem – tym razem ze starym znajomym U 313. Dwa dni później 5 czerwca o 04:20 w kwadracie AB 8128 U 711 wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 307 (Herrle). Następnego dnia w związku z brakiem kontaktu z wrogiem o 02:15 na okręcie Langego odebrano nowe rozkazy, które miały następującą treść:
"Jako grupa Trutz. Wymarsz w stronę nowej linii dozoru od AB 4455 do 8495 w kolejności: U 668 (von Eickstedt), U 997 (Lehmann), U 313 (Schweiger), U 711 (Lange), U 307 (Herrle), U 315 (Zoller), U 344 (Pietsch), U 363 (Nees), U 987 (Schreyer), U 394 (Borger).".
Tego samego dnia o 16:42 w kwadracie AB 8119 U 711 spotkał się z U 387 (Büchler) na pokład którego przekazał pocztę. Ósmego czerwca osiągnięto wyznaczoną a przypadającą na kwadrat AB 8779 pozycję, przystępując następnie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. Tydzień później 15 czerwca o 21:40 w kwadracie AB 7632 doszło do zaaranżowanego przez dowództwo na prośbę Langego spotkania z mającym na swoim pokładzie lekarza U 307, który po przejściu na pokład U 711 zbadał następnie 4 chorych (jeden z nich – sanitariusz był już chory w momencie wyjścia na patrol ale ze względu na brak zastępstwa zmuszony był pozostać na okręcie). O 23:34 po powrocie na pokład lekarza, w trakcie odchodzenia od burty okrętu Langego U 307 uderzył w jego rufę uszkadzając mu sterburtową śrubę. Pomimo tego zdarzenia Hans-Günther Lange postanowił jednak kontynuować dalej swój patrol. Dwudziestego czerwca o 10:00 obsadzono przypadającą na kwadrat AB 7319 nową pozycję w zgrupowaniu. Osiem dni później o 11:59 na U 711 odebrano depeszę z nowymi rozkazami, które miały następującą treść:
"Nowa linia dozoru od 29 czerwca, godziny 12:00 od AB 4411 do 8821. W kolejności:
U 711 (Lange), U 344 (Pietsch), U 315 (Zoller), U 394 (Borger), U 716 (Dunkelberg), U 992 (Falke), U 365 (Wedemeyer), U 965 (Unverzagt), U 956 (Mohs), U 636 (Schendel), U 361 (Seidel) tworzą grupę Trutz. Cisza radiowa aż do spotkania głównego celu, ataku lub wykrycia.
".
Pierwszego lipca w związku z kończącymi się zapasami prowiantu oraz paliwa, przebywający aktualnie w kwadracie AA 6919 U 711 o godzinie 12:00 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Tydzień później 8 lipca o 07:15 w kwadracie AB 9865 spotkano się z bratnim U 344 (Pietsch), z którym to następnie kontynuowano dalej marsz, zawijając o 11:36 do bazy w Harstad. Dwadzieścia cztery minuty później po uprzednim zabraniu na pokład pilota ponownie wraz z U 344 via Tjeldsund skierowano się do Ramsund, gdzie dotarto o 18:30. Po zdaniu tam na brzeg zapasu posiadanych torped o 21:15 skierowano się w dalszą drogę docierając do Narwiku o 23:00. W trakcie zakończonego a trwającego prawie sześć tygodni (40 dni) patrolu U 711 przepłynął 5.100,3 mili morskiej na i 431,3 mili morskiej pod powierzchnią.

Po zdaniu raportu z przebiegu patrolu U 711 skierował się do nieodległego Bogen, gdzie zacumował przy burcie warsztatowca Huascaran.

Patrol 7 (29.07.1944 – 19.08.1944)
29.07. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange o godzinie 09:00 opuścił Narwik z poleceniem wykonania zadania specjalnego tj. rozpoznania nieprzyjacielskiego ruchu radiowego na Morzu Karskim. O 12:45 osiągnięto redę Lødingen, skąd po zabraniu na pokład pilota skierowano się do Tromsø, gdzie ostatecznie dotarto kwadrans po północy następnego dnia. O 05:00 po zabraniu z pobliskiego lotniska wojskowego w Skathorn urządzenia paliwowego wyruszono w stronę Hammerfest, gdzie przybyto jeszcze tego samego dnia o 15:00, cumując u burty okrętu Admiral Carl Hering. Po przenocowaniu, odebraniu dalszych rozkazów oraz przyjęciu na pokład wraz z „bagażami” radiowców ze służby wywiadu (kodowe oznaczenia »Kent«) o 16:00 opuszczono bazę kierując się w stronę wyznaczonego sektora. W/w rozkazy w przypadku każdego przydzielonego do tego zadania okrętu brzmiały następująco:
"Schaar (U 957), Lange (U 711), Franze (U 278) i Franz (U 362) utworzą grupę Greif. Depesze dla zaokrętowanych oddziałów B-Dienst, będą nadawane z oznaczeniem »Kent« i są bezwartościowe dla innych.".
Poza w/w ekipą „Kentmanów” na pokład okrętu zabrano też dodatkowy egzemplarz tajnej listy nadawczej GFL (Geheime Funkliste) przeznaczonej dla U 362 (Franz), której ten zapomniał zabrać przed wyjściem z bazy. Dwa dni później 4 sierpnia o godzinie 15:45 w kwadracie AC 5332 spotkano się z okrętem Franza, na którego to pokład bez zbędnej zwłoki przekazano w/w listę. Dziesiątego sierpnia o 01:30 (kwadrat marynarki AS 2781) z pomostu okrętu dostrzeżono wybrzeża Wyspy Wardroper, którą to następnie okrążono prowadząc locję okalających ją wód oraz ustalając dogodne miejsce do założenia punktu nasłuchowego. O 03:30 na polecenie dowódcy, w odległości 30 metrów od brzegów wyspy posadowiono okręt na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 7 metrów dnie, w wyniku czego ponad wodę wystawał tylko jego pomost, który dodatkowo okryto siatką maskującą. Tak ucharakteryzowany okręt przystąpił następnie do wykonywania swojego zadania tj. rozpoznania nieprzyjacielskiego ruchu radiowego. Następnego dnia o 16:33 nad wyspą przeleciała prowadząca rozpoznanie radziecka łódź latająca zidentyfikowana jako Catalina, która nie dostrzegła cumującego w jej pobliżu U 711. Dwunastego sierpnia szczęście się jednak odwróciło do okrętu Langego, bowiem o 09:15 został on dostrzeżony przez kolejną Catalinę. Nie mając możliwości szybkiej ucieczki w głębinę Hans-Günther Lange nakazał ściągnąć siatkę maskującą i otworzyć w kierunku napastnika ogień z posiadanej artylerii przeciwlotniczej (w trakcie prowadzonego ostrzału radiowcy z oddziału B-Dienst, przechwycili nadany z samolotu do portu w Dikson meldunek o kontakcie z wrogiem). Po odpędzeniu napastnika o 09:35 U 711 oderwał się od dna, po czym po wynurzeniu rozpoczął jak najszybsze oddalanie się z miejsca walki. Następnego dnia o 21:00 osiągnięto kwadrat AS 2125, gdzie zgodnie z poleceniem dowództwa spotkać się miano z jednostką Schaara tj. U 957. Tego też dnia okazało się, że decyzja Langego o jak najszybszym opuszczeniu wód w pobliżu Wyspy Wardroper był słuszna bowiem w ciągu dnia zaokrętowany na U 711 oddział B-Dienst przechwycił wzmożoną korespondencję radiową wroga z tego rejonu (pochodziła ona z samolotów i trałowca). Powracając do jednostki Langego to kwadrans po przybyciu na w/w miejsce z jego pomostu na kursie NO dostrzeżono sylwetkę niezidentyfikowanego okrętu podwodnego. Chcąc uniknąć ewentualnej bratobójczej walki lub zatopienia przez wroga Hans-Günther Lange nakazał zmienić kurs a następnie zanurzyć okręt. Wkrótce potem hydrofony na U 711 zarejestrowały, że niezidentyfikowany okręt także schował się pod wodą. W tej sytuacji Hans-Günther Lange nakazał dwukrotnie nadać podwodnym telefonem sygnał »QSV – KK«, który pozostał jednak bez odpowiedzi. Podjęta po jakimś czasie ponowna próba skomunikowania się z tajemniczą jednostką także nie przyniosła rezultatu, dlatego też dowódca U 711 uznał, że ma do czynienia z wrogiem, w związku z czym nakazał wynurzyć okręt oraz jak najszybciej oddalić się z tego miejsca. Czternastego sierpnia o 09:13 (kwadrat marynarki ÄF 9982) z pomostu okrętu dostrzeżono gęstą smugę dymu, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. Dziewięć minut później dostrzeżono rozbłysk czerwonej flary, na którą odpowiedziano wystrzeliwując przewidziany na tą okazję sygnał rozpoznawczy. Ponieważ jednak wachtowi z płynącego pomiędzy dryfującym lodem U 711 nie dostrzegł żadnego przebywającego w pobliżu okrętu, Hans-Günther Lange nakazał zejść pod wodę w celu przesłuchania okolicy hydrofonami. Jakiś czas później uzyskano kontakt akustyczny z idącą na powierzchni jednostką, którą to pomny ostatnich doświadczeń Lange postanowił wpierw zidentyfikować przez peryskop. Niestety w trakcie jego wysuwania ten uderzył o krę lodową doznając poważnego uszkodzenia, które uniemożliwiło jego dalszą eksploatację. Ostatecznie o 10:45 (kwadrat marynarki ÄF 9986) wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z U 957, na który to następnie zgodnie z poleceniem dowództwa, o 12:26 przekazano, prowiant, paliwo oraz jednego radiowca, zabierając jednocześnie w drugą stronę chorego członka załogi. Tego samego dnia o 18:30 U 711 rozpoczął marsz powrotny do bazy, w trakcie którego 16 sierpnia o 10:55 w kwadracie AT 1439 natknął się on na dryfującą boję z zamontowaną anteną. Ponieważ zarządzona na polecenie Langego próba jej wydobycia i zabrania ze sobą nie powiodła się została ona następnie zatopiona z broni pokładowej. Trzy dni później 19 sierpnia o 11:00 w kwadracie AC 4945 na polecenie dowódcy rozstrzelano dostrzeżoną przez wachtowych dryfującą minę oraz dostrzeżono 4 kolejne, których prób zniszczenia już się nie podejmowano. Osiem godzin później o 19:00 dotarto do punktu SR.1, gdzie spotkano się z kutrem trałowym, w eskorcie którego o 22:00 osiągnięto bazę w Hammerfest. W trakcie trwającego ponad trzy tygodnie patrolu (22 dni) U 711 przepłynął 2.739,8 mili morskiej na i 80,4 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 8 (22.08.1944 – 26.08.1944)
22.08. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange w eskorcie kutra trałowego o godzinie 01:00 opuścił Hammerfest, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować meldowany przez zwiad lotniczy w kwadracie AB 3818 wrogi konwój, którym był składający się z 33 jednostek handlowych, 1 jednostki ratowniczej oraz 11 przeznaczonych dla ZSSR ścigaczy okrętów podwodnych JW.59, który dnia 15 sierpnia opuścił wody Loch Ewe. Oprócz standardowej eskorty równolegle do konwoju w kierunku Murmańska szedł też zespół radzieckich okrętów nawodnych, składający się z wypożyczonego ZSSR przez Brytyjczyków pancernika ARKHANGELSK (ex HMS ROYAL SOVEREIGN) oraz 8 także wypożyczonych ex-amerykańskich niszczycieli typu "Town": ZHARKI, ZHIVUCHI, ZHYUCHI, ZHESTKI, DERZKI, DOBLESTNY, DOSTOYNY i DEYATELNY. Powracając do U 711 to o godzinie 03:45 po osiągnięciu punktu SR.1 pożegnał się on z eskortującym go kutrem trałowym, kontynuując dalszy marsz już samotnie. Kilka godzin później o 09:48 na jego pokazie odebrano depeszę FdU z następującymi rozkazami:
"Lange dołączyć do grupy Trutz i obsadzić sektor w AC 27.".
Następnego dnia o 03:45 (kwadrat marynarki AC 2756) zgodnie z w/w poleceniem dotarto na miejsce, gdzie półgodziny później spotkano się z bratnim U 365 (Wedemeyer). W trakcie tego spotkania o 04:26 obie jednostki zostały zaskoczone przez samolot pokładowy zidentyfikowany jako typ „Swordfish”, na widok którego Lange wydał polecenie alarmowego zanurzenia, podczas gdy w tym czasie jednostka Wedemeyera pozostała na powierzchni prowadząc ostrzał wroga. O 07:03 (kwadrat marynarki AC 2729) przebywający wciąż w zanurzeniu U 711 wszedł w kontakt akustyczny a zaraz potem także i wzrokowy z radzieckim zgrupowaniem. Siedemnaście minut później w kierunku stanowiącego największy cel pancernika (początkowo zidentyfikowanego jako krążownik) Hans-Günther Lange odpalił dwie torpedy FAT II. Osiem minut później tym razem w kierunku grupy trzech niszczycieli odpalono pojedynczą torpedę akustyczną T-V. Wkrótce potem na U 711 zarejestrowano odgłos trafienia. Przeprowadzona niezwłocznie przez peryskop obserwacja celów pozwoliła dostrzec, że na wysokości komina „krążownika” pojawił się gęsty obłok dymu, zaś on zaraz potem zaczął nadawać sygnały reflektorem a pod jego burtę podszedł jeden z niszczycieli. Około 07:36 na okręcie Langego zarejestrowano drugą detonację a przeprowadzona zaraz potem obserwacja celów pozwoliła dostrzec słup wody za jednym z niszczycieli. W obu przypadkach pewien sukcesu dowódca U 711 zgłosił odpowiednio: uszkodzenie „krążownika” oraz zatopienie niszczyciela, co jednak z kolei nie znalazło swojego potwierdzenia po radzieckiej stronie (słup wody jaki pojawił się za rufą niszczyciela ZHARKIJ pochodził najprawdopodobniej od zrzuconej wcześniej przez niego bomby głębinowej). Wkrótce potem w pobliżu U 711 detonowały zrzucone na chybił trafił bomby głębinowe, które nie spowodowały jednak żadnych szkód. Dwudziestego czwartego sierpnia na okręcie Langego odebrano dodatkowe rozkazy, które miały następującą treść:
"Lange po zaopatrzenie kierować się do Hammerfest.".
Tego samego dnia o 20:30 (kwadrat marynarki AC 5957) w związku z dostrzeżeniem przez wachtowych niezidentyfikowanej jednostki, którą mógł być bratni u-boot wystrzelono czerwoną rakietę, w blasku której zidentyfikowano kontakt jako wrogi niszczyciel. Ponad dwie godziny później o 22:50 doszło do spotkania z U 703 (Brünner) od którego to dowódcy Lange dowiedział się, że jego obecność w tej okolicy spowodowana jest w/w czerwoną rakietą. O 01:30 następnego dnia, w kwadracie AC 5856, wciąż poszukujący wrogiego konwoju U 711 wszedł w kontakt wzrokowy z samotnym niszczycielem, schodząc dziesięć minut później na peryskopową. Dostrzeżona jednostka, w kierunku której o 01:55 odpalono pojedynczą torpedę akustyczną T-V wchodziła w skład konwoju JW.59. Ponieważ wykonany atak okazał się bezskuteczny trzy minuty później w kierunku tego samego celu, którym był brytyjski niszczyciel HMS KEPPEL odpalono dwie kolejne torpedy akustyczne, rejestrując po 6 minutach i 20 sekundach odgłos trafienia a minutę potem głośną eksplozje oraz dźwięki tonięcia, co z kolei dało Langemu powód do zgłoszenia zatopienia kolejnego niszczyciela, co także i tym razem nie znalazło potwierdzenia po alianckiej stronie. O 03:50 U 711 z powrotem pojawił się na powierzchnię kierując się w stronę ostatniego kontaktu, gdzie jednak nic nie napotkał. Dwudziestego szóstego sierpnia o 06:29 (kwadrat marynarki AC 4958) przebywający na pomoście U 711 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu w odległości ca 5000 metrów zanurzającego się radzieckiego okrętu podwodny (był to S-56). Chcąc uniknąć ewentualnego ataku niemal natychmiast wykonano alarmowe zanurzenie a dwanaście minut później korzystając z zamiaru uzyskanego na GHG, w kierunku wroga z wyrzutni rufowej odpalono torpedę, która jednak chybiła celu. Jakiś czas potem nieprzyjacielska jednostka wyszła na powierzchnię i zastopowała. Chcąc ją ponownie zaatakować o 07:00 Hans-Günther Lange nakazał wynurzyć okręt i zbliżyć się do niej. W trakcie wykonywania tego manewru niedoszła ofiara dostrzegła U 711 i ruszył z miejsca z dużą prędkością silnie przy tym dymiąc. Pościgu za nią już się nie podejmowano, dostrzegając jednak na miejscu jej ostatniego pobytu dużą plamę oleju, co z kolei dało powód Langemu do zgłoszenia jej uszkodzenia. Tego samego dnia o 17:54 minięto punkt SR.1 zawijając ostatecznie o 21:00 do bazy w Hammerfest, gdzie zacumowano przy burcie okrętu bazy Black Watch. W trakcie trwającego zaledwie cztery dni patrolu U 711 przepłynął ca 870 mil morskich na i 71,5 mili morskiej pod powierzchnią.

W trakcie mającej miejsce jeszcze tego samego dnia odprawy u miejscowego dowódcy Hans-Günther Lange został poinformowany, że w uznaniu jego dotychczasowych zasług za ten jak i poprzednie bojowo wykonane patrole przyznano mu Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża (w momencie jego otrzymania rzeczywisty dorobek Hansa-Günthera Lange to zaledwie jedna jednostka o tonażu 10 ton !!!).

27.08.1944 U 711 wraz z U 365 (Wedemeyer) o godzinie 11:00 opuścił bazę w Hammerfest z poleceniem skierowania się do Narwiku. Następnego dnia o 20:00 dotarto na miejsce, gdzie zacumowano przy burcie okrętu bazy Stella Polaris. Po zdaniu relacji z przebieg patrolu u dowódcy flotylli U 711 odbił od Stella Polaris kierując się następnie pod burtę okrętu warsztatowego Huascaran, w celu usunięcia zgłoszonych przez dowódcę usterek.

Patrol 9 (03.09.1944 – 04.10.1944)
03.09. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange o godzinie 07:15 opuścił Narwik, by zgodnie z otrzymanym poleceniem skierować się do Ramsund po torpedy dla bratniego U 957 (Schaar), które następnie miał dostarczyć do bazy w Hammerfest. O 11:15 dotarto na miejsce, które po zakończeniu załadunku opuszczono 20 minut po północy następnego dnia, kierując się do Lødingen w celu zabrania na pokład miejscowego pilota. Po wykonaniu tego zadania (03:20) via Tjeldsund skierowano się do Harstad, gdzie przybyto o 06:30. Po szybkim załadowaniu zapasu świeżego prowiantu o 07:00 wyruszono w dalszą drogę. Ze względu jednak na fatalne warunki pogodowe jeszcze tego samego dnia Hans-Günther Lange zmuszony był przerwać marsz i zawinąć o 13:40 do bazy w Tromsø, gdzie następnie oczekiwał na ich poprawę. Rankiem 5 września o 05:41 U 711 opuścił bazę, by odbyć ostatni etap rejsu do Hammerfest, gdzie ostatecznie dotarł o 14:35, przekazując następnie w ciągu kolejnych godzin przywieziony zapas torped na U 957. Dwa dni później 7 września wraz z okrętem Schaara o godzinie 10:15 opuszczono Hammerfest kierując się na wody Morza Karskiego. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami U 711, U 957 (Schaar), U 278 (Franze), U 362 (Franz), U 739 (Mangold) i U 365 (Wedemeyer) utworzyć miały grupę Greif, której głównym celem miał być ruch żeglugowy na zachodnim odcinku „Syberyjskiej Drogi Morskiej”, dodatkowo Hans-Günther Lange z racji na swoje doświadczenie został wyznaczony dowódcą grupy. Jedenastego września o 10:55 (kwadrat marynarki ÄF 8972) z pomostu U 711 dostrzeżono wybrzeża północnego czubka Wyspy Nowa Ziemia a konkretnie półwyspu Shelanija, gdzie oprócz dostrzeżenia znaków świetlnych zauważono też cztery maszty radiowe, sześć chałup a w pobliskiej zatoczce zakotwiczony mały kuter. Następnego dnia o 18:40 (kwadrat marynarki AS 2414) dostrzeżono wybrzeża kolejnej wyspy – Iswestig-Zik, skąd następnie po dużym okręgu obrano kurs na wyspę Bjelucha, gdzie zgodnie z planem spotkać się miano z pozostałymi jednostkami grupy Greif. W trakcie tego marszu 13 września o 04:10 (kwadrat marynarki XA 7554) z pomostu U 711 dostrzeżono światła na wyspie Ringnes. Następnego dnia o 04:00 (kwadrat marynarki XA 7532) okręt Langego dotarł w pobliże wyspy Bjelucha, przeprowadzając w kolejnych godzinach rekonesans oblewających ją wód. Szesnastego września o 06:00 na miejsce spotkania przybyły U 957 i U 278, które to następnie na polecenie Langego położyły się na dnie. O 12:44 w związku z dostrzeżeniem zbliżającego się samolotu zidentyfikowanego jako typ "Catalina" wykonano alarmowe zanurzenie, kładąc się następnie na dnie. O 15:33 w związku z uzyskaniem kontaktu akustycznego na zbliżającą się jednostkę (odgłos pracy silnika świadczył, że to bratni u-boot) Hans-Günther Lange nakazał wynurzyć okręt. Zaraz po pojawieniu się na powierzchni z pomostu U 711 dostrzeżono znajdujący się na kursie 0˚ U 739. Wkrótce potem do obu okrętów dołączyły przybyłe wcześniej U 957 i U 278, dzięki czemu Hans-Günther Lange mógł przeprowadzić odprawę i omówić plan działania dla poszczególnych jednostek na następne dni. Tego samego dnia pomiędzy 20:30 a 23:00 na pokład U 957 przekazano pewną ilość paliwa oraz prowiantu. Osiemnastego września o 16:00 (kwadrat marynarki XA 5765) U 711 dotarł w pobliże Cieśniny Wilickiego, gdzie natknął się na gęstą pokrywę lodową, która zmusiła go do powrotu w rejon Wyspy Bjelucha. Poza tym na skutek „kontaktu” z w/w pokrywą lodową uszkodzeniu uległ jeden z peryskopów, antena oraz działka przeciwlotnicze. Dwa dni później w tym samym miejscu co poprzednio tj. kwadracie XA 7532 o 16:00 ponownie spotkano się z U 957 i U 739, w towarzystwie których po uprzedniej krótkiej odprawie obrano kurs na wyspę Prodolgowatij, gdzie następnie Lange zamierzał ostrzelać położone w jednej z zatoczek zabudowania. Ponieważ w trakcie tego marszu U 957 odniósł dość poważne uszkodzenia od kontaktów z pływającymi bryłami lodu Lange zmienił pierwotny plan nakazując:
- U 739 przeprowadzenie dozoru akwenu w pobliżu Mattissena,
- U 957 rozpoznanie lodowe akwenu w wokół wyspy Russkij,
- natomiast dla swojej jednostki wyznaczył dozór akwenu na północ od wyspy Russkij.
Zanim jednak każdy z okrętów skierował się do swoich rejonów z pokładu okrętu Schaara na U 711 przekazano pewną ilość prowiantu oraz części zamienne potrzebne do naprawy odbiornika Schwabenland. Dwudziestego pierwszego września, idący na powierzchni U 711 o godzinie 02:25 (kwadrat marynarki XA 5757) zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski dozorowiec, który nagle wyłonił się z unoszących się nad powierzchnią wody oparów. O 06:32 w kierunku wrogiej jednostki odpalono torpedę akustyczną T-V, która jednak zaraz po opuszczeniu wyrzutni na skutek defektu opadła na dno. O godzinie 10:36 (kwadrat marynarki XA 5781) niedoszła ofiara ponownie pojawiła się w zasięgu wzroku a w pewnej odległości za nią niszczyciel i kolejne jednostki. Dwanaście minut później w kierunku stanowiącego największe zagrożenie niszczyciela z wyrzutni rufowej odpalono torpedę, która jednak chybiła celu. Dwie minuty później wykonano drugi atak – tym razem na dozorowiec, w kierunku którego z wyrzutni nr II odpalono torpedę, która także spudłowała. O 11:22 ponowiono atak wystrzeliwując w stronę grupy trzech dozorowców pojedynczą torpedę T III, która tak jak i poprzednie chybiła jednak celu. Wkrótce potem nad pozycją zajmowaną przez okręt kilkakrotnie przepłynęły wrogie jednostki nie zrzucając jednak żadnych bomb Po oddaleniu się wroga o 16:02 Hans-Günther Lange nakazał wynurzyć okręt. O 18:27 w kwadracie XA 5771 uzyskano kontakt wzrokowy z cieniami, które zidentyfikowano jako grupa poszukiwawcza, śladem której wkrótce podążono. W mającym miejsce o 18:55 ataku, z wyrzutni dziobowych w kierunku dwóch eskortowców odpalono cztery torpedy, które ku narastającej frustracji Hansa-Günthera Lange także spudłowały. Dwudziestego drugiego września o 01:41 w kwadracie XA 4994 doszło do spotkania z U 957, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się ostatnimi informacjami oraz doświadczeniami. Następnego dnia o 04:30 (kwadrat marynarki XA 7441) z pomostu U 711 dostrzeżono cień zidentyfikowany chwilę później jako dozorowiec, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano, schodząc na peryskopową. Pięć minut później przygotowana do wystrzelenia w stronę celu w wyrzutni nr IV torpeda T-III samoczynnie zastartowała i musiano ją awaryjnie wypchnąć. Zaraz po opuszczeniu wyrzutni wadliwy pocisk zatoczył koło, po czym detonował przed dziobem własnego okrętu, mocno nim wstrząsając oraz alarmując wroga. O 06:30 (kwadrat marynarki XA 7441) na zanurzonym okręcie na kursie 230˚zarejestrowano odgłosy detonacji 7 bomb głębinowych. Po odczekaniu jeszcze jakiś czas w zanurzeniu o 08:15 wynurzono okręt, rozpoczynając następnie marsz w kierunku północnym w celu usunięcia powstałych defektów. Po południu w kwadracie AS 2773 o godzinie 17:08 U 711 wszedł w kontakt z nieprzyjacielskim konwojem VD-1, składającym się wg oceny Langego z 2 frachtowców oraz 6 dozorowców. W mającym miejsce o 17:25 i 17:28 ataku w stronę obu frachtowców z wyrzutni Nr II i IV odpalono po jednej torpedzie, które jednak chybiły swoich celów. W drugim ataku, który miał miejsce o 17:35 - tym razem w stronę nieprzyjacielskiego dozorowca z wyrzutni Nr I odpalono ostatnią posiadaną torpedę, która tak jak i poprzednie niestety spudłowała. W związku z brakiem torped Hans-Günther Lange przerwał działania przeciwko VD-1, obierając kurs na punkt spotkania w pobliżu wyspy Bjelucha. Dwudziestego czwartego września o 15:40 w kwadracie AS 2496 doszło do spotkania z U 957, które Hans-Günther Lange wykorzystał na omówienie z jego dowódcą planów dalszych działań (w tym momencie obie jednostki nie posiadały już torped). Na podstawie powziętych ustaleń z pokładu U 711 na pokład U 957 przekazano oddział desantowy, który okręt Schaara miał dostarczyć w pobliże radiostacji na wyspie Strelingova (ze względu na odległą pozycję i konieczność marszu z największą prędkością z zadania wyłączono U 739). Tego samego dnia oba okręty dotarły w pobliże wyspy zajmując pozycję na wschód od radiostacji, stając w odległości 2 mil od siebie. Następnie z pokładu U 957 na brzeg przy pomocy pontonów dostarczono odział desantowy, który skierował się w stronę zabudowań radiostacji, którą jakiś czas potem zdobył bez start własnych, biorąc jednocześnie w niewolę jej obsługę oraz zdobywając materiały wywiadowcze. Ponieważ stan morza uniemożliwiał powrót oddziału na okręt, ten pozostał na lądzie nocując w zabudowaniach radiostacji. Następnego dnia po poprawie aury o 16:00 powrócili oni wraz z jeńcami i materiałami szczęśliwie na pokład U 957, przedtem jednak podpalając zabudowania radiostacji, które dodatkowo rozstrzelano jeszcze z artylerii pokładowej. O 18:30 pozostawiając za rufą płonącą wyspę Strelingova U 711 skierował się w stronę Ringnes. Dwudziestego siódmego września o 04:30 w kwadracie AS 2417 zgodnie z planem spotkano się z U 957 i U 739, co Lange wykorzystał do przeprowadzenia odprawy z ich dowódcami, w trakcie której podsumowano ich działania w ostatnim czasie. Poza tym pomiędzy 08:00 a 10:00 z pokładu U 711 na pokład U 957 po raz drugi w trakcie trwania tego patrolu przekazano pewną ilość paliwa. Następnie po zakończeniu tej operacji w związku z kończącymi się zapasami oraz amunicją wszystkie trzy jednostki rozpoczęły wspólny marsz powrotny, docierając 3 października do punktu SR.1, gdzie o 09:30 przejęte zostały przez eskortę. W jej towarzystwie o 11:10 osiągnięto Hammerfest, które po uprzedniej odprawie U 711 wraz z U 992 (Falke) opuścił o 18:15 wyruszając do Narwiku a kierując się tam via Harstad i Lødingen. Ostatecznie na miejsce dotarto następnego dnia cumując o 18:00 u burty okrętu bazy Stella Pollaris i kończąc w ten sposób trwający prawie pięć tygodni (32 dni patrol). W trakcie jego trwania U 711 przepłynął 4.339 mil morskich na i 208 mil morskich pod powierzchnią.

06.10.1944 U 711 w towarzystwie eskorty wraz z U 278, U 739 i U 957 o godzinie 10:30 opuścił bazę w Narwiku, kierując się przybrzeżnym szlakiem żeglugowym do bazy w Trondheim, gdzie następnie w miejscowej stoczni miał przejść przegląd i remont połączony z instalacją chrap oraz modernizacją wyposażenia. Po nieobfitującym w żadne znaczące wydarzenia rejsie o 8 października o 17:50 dotarto na miejsce.

23.01.1945 U 711 wraz U 968 (Wesphalen) oraz w eskorcie dozorowca V 5906 opuścił Trondheim, kierując się zgodnie z otrzymanym poleceniem przybrzeżnym szlakiem żeglugowym do bazy w Narwiku, gdzie ostatecznie dotarł 26 stycznia o 19:50.

Patrol 10 (08.02.1945 – 24.02.1945)
08.02. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange opuścił Narwik z poleceniem jak najszybszego dołączenia do zgrupowania Rasmus, którego głównym celem miał być kolejny idący z pomocą dla ZSSR konwój. Tego samego dnia na okręcie Langego odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
"Grupa RASMUS, lotnik wykrył o godzinie 18:17 grupę statków w AB 8319. Oczekiwać około 01:00 w północnej części linii dozoru płynącego kursem 50˚ konwoju. Od 24:00 iść na powierzchni. Taktyka grupowa. Dowodzi U 711.".
Wykrytym i meldowanym przez należący do służby meteorologicznej samolot Ju 88 konwojem, był oczekiwany JW.64 (29 statki + eskorta, w skład której wchodziły dwa lotniskowce eskortowe HMS CAMPANIA i HMS NAIRANA), który w dniu 3 lutego opuścił Wyspy Brytyjskie kierując się w stronę Murmańska. Po trzech dniach bezskutecznych poszukiwań wroga 12 lutego na U 711 odebrano następną depeszę z FdU z rozkazami o następującej treści:
"Rasmus. Zapowiadane jest wejście konwoju dziś w nocy. Wieczorem dwa lotniskowe w pobliżu zatoki Kola. Najwyższa gotowość.".
Pomimo podjętych niemal natychmiast działań nie udało się jednak ponownie odnaleźć celu, który 13 lutego wszedł na wody Kolafjordu. Ponieważ w kolejnych dniach w FdU spodziewano się wyruszenia konwoju powrotnego (RA.64), U 711 oraz pozostałe przebywające na tym akwenie jednostki rozpoczęły służbę dozorową. W trakcie jej trwania 14 lutego w zasięg działania okrętów wszedł idący z Mokotowska do Murmańska radziecki konwój BK-3 (6 frachtowców, 2 tankowce, 4 niszczyciele, 2 dozorowce, 2 trałowce oraz 5 ścigaczy okrętów podwodnych typu BO). Jedną z tych jednostek był U 711, który o 10:39 w kwadracie AC 88 wykonał swój jedyny atak na płynące w nim statki, chybiając do należącego do amerykańskiego armatora American Export Lines Inc z Nowego Jorku, wiozącego w swoich ładowniach 7.500 ton fosfatów frachtowca typu Liberty – HORACE GRAY (7.200 ton), który zresztą jeszcze tego samego dnia został ciężko uszkodzony przez bratni U 968. Zaalarmowane obecnością wrogiego zgrupowania w rejonie Kolafjordu radzieckie dowództwo dnia 16 lutego przy wsparciu części alianckich jednostek mających stanowić eskortę konwoju powrotnego RA.64 przeprowadziło operację wymiatającą. Następnego dnia składający się z 33 statków w/w konwój opuścił Murmańsk i wody Kolafjordu wchodząc w zasięg działania wciąż przebywających na tym akwenie U-bootów. Jednym z nich ponownie był U 711, który późnym popołudniem nawiązał kontakt z idącą w pewnej odległości przed konwojem korwetą, w kierunku której o 17:32 (kwadrat marynarki AC 8942) wystrzelił torpedę akustyczną, która trafiła w cel w momencie, gdy ten zwiększył swoją prędkość w związku z wykryciem podwodnego obiektu. Na skutek wtórnej detonacji zmagazynowanych na rufie, przygotowanych do akcji bomb głębinowych trafiona korweta wyleciała w powietrze, tonąc w przeciągu 30 sekund (z 90 osób jej załogi uratowano zaledwie jedną, reszta zginęła wraz z okrętem lub zmarła z wyziębienia oczekując w wodzie na ratunek – załoga niszczyciela HMS ZEST, który przybył na miejsce jej zatopienia słyszała płacz i krzyki tuzina rozbitków ale ze względu na zagrożenie atakiem nie rozpoczął on akcji ratunkowej). Posłanym na dno okrętem był weteran konwojowych tras – brytyjska korweta HMS BLUEBELL (925 ton). Po utracie kontaktu z wrogiem do którego doszło 18 lutego nieformalne zgrupowanie tj. U 286, U 711, U 716, U 307, U 968 i U 992 otrzymało polecenie jak najszybszego przemieszczenia się w rejon Wyspy Niedźwiedziej, by tam oczekiwać na RA.64. Dwudziestego lutego kontakt z konwojem uzyskał jeden z samolotów zwiadu, dzięki czemu udało się wykonać nalot na niego siłami 40 bombowców Ju.88 (przy stracie 6 samolotów, nie osiągnięto żadnych sukcesów). Próby zaatakowania konwoju przez u-booty zostały jednak udaremnione przez alianckie lotnictwo, które trzymało je na dystans od niego. Dwudziestego czwartego lutego o 19:00 U 711 zawinął do położonej w pobliżu Harstad bazy Kilbotn, kończąc trwający ponad dwa tygodnie (16 dni) patrol.

Patrol 11 (14.03.1945 – 31.03.1945)
14.03. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange opuścił bazę Kilbotn, by zgodnie z otrzymanym rozkazem dołączyć do zgrupowania Hagen, którego głównym celem był składający się 26 statków konwój JW. 65, który dnia 11 marca opuścił szkocki port Clyde. Siedemnastego marca o godzinie 11:04 na okręcie Langego odebrano drugą pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
"Jako rejon koncentracji obsadzić od 18 marca:
U 711 (Lange) AC 8893 - U 310 (Ley) AC 8496 - U 668 (von Eickstedt) AC 8865 - U 995 (Hess) AC 8947
U 313 (Schweiger) AC 8859 - U 992(Falke) AC 8858 - U 716 (Thimme) AC 8864 - U 968 (Westphalen) AC 8856
U 997 (Lehmann) AC 8855 - U 312 (von Gaza) AC 8828 - U 307 (Krüger) AC 8853 - U 363 (Nees) AC 8869.
".
Dwudziestego marca nieprzyjacielski konwój przepłynął przez trzy linie dozoru zgrupowania Hagen tracąc zaledwie dwa statki oraz dwie jednostki eskorty (w przypadku U 711 brak jest informacji o ewentualnych atakach na płynące nim statki i osłaniające go jednostki eskorty). Następnego dnia zgrupowanie Hagen uległo rozwiązaniu zaś tworzące go jednostki pozostały w rejonie Płw. Kola w oczekiwaniu na konwój powrotny. Dwudziestego drugiego marca w godzinach porannych operujący w kwadracie AC 8893 U 711 nawiązał kontakt z radzieckim dozorowcem VPS-5 ex (KAPITAN VOROSHILOV), w kierunku którego wystrzelił pojedynczą torpedę akustyczną, która po 6 minutach i 45 sekundach detonowała przy rufie celu poważnie go uszkadzając. O sukcesie tym Lange zameldował dowództwu nadając meldunek o następującej treści:
"Przed południem T-V w kierunku dozorowca (AC 8893). Trafienie w rufę".
Od 23 marca przez kolejne kilka dni U 711 podobnie jak i inne jednostki bez powodzenia operował przeciwko konwojowi powrotnemu RA 65 (26 statków handlowych), który tego dnia opuścił wody Kolafjordu. Trzydziestego pierwszego marca U 711 przybył do Kilbotn, kończąc trwający ponad dwa tygodnie (16 dni) patrol.

Patrol 12 (15.04.1945 – 02.05.1945)
15.04. U 711 pod dowództwem Hansa-Günthera Lange opuścił Kilbotn, by zgodnie z otrzymanym rozkazem wpierw wysadzić w pobliżu Vardø oddział zwiadowców a następnie jak poprzednio zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Osiemnastego kwietnia o 14:09 przebywający w kwadracie AC 7399 U 711 skutecznie oparł atak 4 radzieckich samolotów szturmowych a następnego dnia zgodnie z rozkazem po dotarciu w rejon Vardø (kwadrat marynarki AC 8450) na brzeg wysadził oddział zwiadowców, który następnie przeprowadził rekonesans za linią frontu. Po pomyślnym wykonaniu pierwszego zadania przystąpiono do realizacji kolejnego czyli zwalczania nieprzyjacielskiej żeglugi. Jeszcze tego samego dnia nadarzyła się ku temu okazja bowiem U 711 wykonał atak na radziecki konwój przybrzeżny zgłaszając niepotwierdzone zatopienie frachtowca o tonażu ca 3000 ton. W tym samym czasie inne u-booty w ramach grupy Faust operowały przeciwko idącemu w stronę Murmańska konwojowi JW.66. Dwudziestego pierwszego kwietnia w związku z brakiem kontaktu z wrogiem na U 711 oraz pozostałych u-bootach odebrano rozkaz jak najszybszego udania się w rejon płw. Kola, gdzie istniała realna szansa jego przechwycenia. Cztery dni później 25 kwietnia w późnych godzinach porannych U 711 wszedł w kontakt z poszukiwanym konwojem i w mającym miejsce o 12:00 w kwadracie AC 8864 ataku zgłosił niepotwierdzone zatopienie niszczyciela. Tego samego dnia Hans-Günther Lange nadał też do dowództwa meldunek z dotychczasowego przebiegu patrolu, który miał następującą treść:
"25. godzina 12:00 konwój PQ w AC 8864, kurs południowo – wschodni, 9 frachtowców, 2 pudła, 1 niszczyciel zatopiony. Dnia 19.4. z idącego w kierunku wschodnim konwoju w tym samym rejonie zatopiono 1 frachtowiec 3000 ton. Intensywne przeciwdziałanie lotnicze, w nocy z wykorzystaniem podczerwieni."
Od 29 kwietnia głównym celem dla U 711 oraz pozostałych jednostek był składający się z 27 statków handlowych konwój powrotny RA.66. Trzydziestego kwietnia operujący przeciwko w/w zgrupowaniu U 711 został zaatakowany i uszkodzony w kwadracie AC 88 przez nieprzyjacielską łódź latającą Catalina. Pierwszego maja na przebywających wciąż w morzu okrętach (w tym i na U 711) odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
"Grupa Faust uległa po dzielnej walce. Zgodnie z rozkazem Oceanu Arktycznego nr 10 wracać do Narwiku.".
Czwartego maja około godziny 15:00, idąc przez Andfjord U 711 przybył do bazy Harstad/Kilbotn, gdzie zacumował u burty okrętu bazy Black Watch, kończąc w ten sposób trwający ponad dwa tygodnie (17 patrol).

04.05.1945 Harstad/Kilbotn – półtorej godziny po zacumowaniu u burty okrętu bazy Black Watch okręt Langego tak jak i inne jednostki został zaskoczony nalotem brytyjskich samolotów pokładowych TBF-1 Avenger i F4F Wildcat, startujących z pokładów trzech lotniskowców eskortowych: HMS SEARCHER, HMS TRUMPETER i HMS QUEEN – w tym momencie na okręcie przebywała tylko obsada wachty (10 osób + dowódca) zaś reszta załogi za zgodą dowódcy udała się na pokład okrętu bazy (kąpiel, poczta etc.). Zaskoczenie na pokładach cumujących jednostek tak jak i na lądzie było kompletne, co z kolei umożliwiło nieprzyjacielskim bombowcom precyzyjne celowanie, czego skutkiem było m.in.: kilkukrotne trafienie Black Watch, który stanął w płomieniach i po eksplozji w ciągu niecałej godziny wraz ca lub ponad 200 ludźmi (w tym z 32-oma z załogi U 711) poszedł na dno oraz pięciokrotne trafienie U 711, który w następstwie tego także poszedł na dno z tym, że bez start w ludziach.

Członkowie załogi U 711 polegli w dniu 04.05.1945 (w kolejności alfabetycznej):
Name Rang Geboren
Bauer, Heinz OMaschMt. 07.01.1922
Blaha, Franz MtrOGfr. 08.01.1924
Botzenhardt, Hermann OStrm 10.07.1915
Braun, Heinrich MtrOGfr. 15.05.1924
Degner, Werner OFkMt 04.11.1920
Dinius, Karl-Heinz MaschGfr 08.05.1923
Duft, Wilhelm OFkMt 25.03.1920
Frank, Eberhard Lt.z.S. 21.03.1924
Fritz, Peter MaschOGfr. 16.07.1924
Früh, Friedrich MtrOGfr. 15.12.1924
Glück, Walter FkOGfr 19.06.1924
Gölitzer, Hans MaschGfr. 30.07.1925
Grasse, Willi MtrOGfr. 02.01.1924
Hundsdorf, Ernst MtrHGfr 22.02.1920
Jahnshoff, Paul MtrOGfr. 20.09.1923
Kowarna, Franz MtrHGfr 05.04.1922
Mandt, Hubert Mtr.II 02.12.1924
Maull, Hartwig KpLt.d.R. 17.11.1913
Neumann, Oskar Mtr 06.11.1926
Nonnenbruch, Fritz MtrOGfr. 25.07.1922
Passate, Gerhard SanOMt 08.01.1922
Peters, Friedrich OLt.z.S. 22.08.1922
Rähmisch, Horst MtrOGfr. 08.10.1924
Reißig, Walter MaschOGfr. 01.09.1923
Repp, Werner MaschGfr. 25.04.1925
Rummel, Hermann OBtsMt. 14.07.1920
Schöneberg, Hans MaschMt. 07.01.1924
Wedrich, Hubert MaschOGfr 08.03.1924
Wilhelm, Adam BtsMt 15.03.1921
Wittenbauer, Hermann OMaschMt. 29.01.1922
Zießnitz, Walter OMechMt 27.08.1920

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Borowiak Mariusz, Tadeusz Kasperski – „Uwag: Zatopić U-boota! Akcje Polskich Okrętów i Lotnictwa Na Morzu 1939-1945“, wydawnictwo Napoleon V
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 13 KTB U 661 - U 849
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 – 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Posty: 1 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość