1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U 709 Typ VIIC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 1 • Strona 1 z 1

U 709 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 24.11.17, 07:02

U 709 Typ VIIC

Stocznia: 773
Numer zamówienia: H. C. Stülcken und Sohn, Hamburg
Zamówienie: 15.08.1940
Położenie stępki: 05.05.1941
Wodowanie: 14.04.1942
Wcielenie do służby: 12.08.1942
Numer pocztowy: M 49765

Przebieg służby:
12.08.1942 – 28.02.1943 – 5 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.03.1943 – 19.02.1944 – 9 Flotylla U-bootów, Brest (służba frontowa)
19.02.1944 – uznany za zaginiony.

Dowódcy:
12.08.1942 – 02.12.1943 – OL Karl-Otto Weber
03.12.1943 – 19.02.1944 – OL Rudolf Ites

Liczba patroli: 5

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 709 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
13.08. – 15.08.1942 – Hamburg – szkolenie załogi oraz pierwsze rejsy ćwiczebne po Łabie.
17.08. – 31.08.1942 – Kiel – próby okrętu w ramach UAK.
01.09. – 03.09.1942 – Swinemünde – pomiary prędkości na mili pomiarowej.
03.09. – 05.09.1942 – Rønne/Bornholm – próby sprawności hydrofonów w ramach UAG-Schall.
06.09. – 11.09.1942 – Danizg – pobyt w stoczni Holm w celu usunięciu defektu maszyn.
13.09. – 18.09.1942 – Gotenhafen – próby sprawności broni torpedowej w ramach miejscowego oddziału TEK.
19.09. – 05.11.1942 – Hela – szkolenie w morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
06.11. – 01.12.1942 – Pillau – szkolenie w strzelaniu torpedami w ramach 21 Flotylli U-bootów.
03.12. – 10.12.1942 – Gotenhafen – szkolenie i ćwiczenia z zakresu taktyki w ramach 27 Flotylli U-bootów.
10.12.1942 – kwadrat marynarki AO 8411 – podczas jednego z etapów szkolenia U 709 o godzinie 19:45 zostaje uderzony w sterburtę przez manewrujący w pobliżu U 639.
11.12. – 15.12.1942 – rejs przez Kiel do Hamburga w celu odbycia remontu oraz przeglądu technicznego.
16.12. – 09.02.1943 – Hamburg – remont i przegląd okrętu realizowany przez stocznię H. C. Stülcken und Sohn.
10.02. – 11.0.1943 – Kiel – przygotowywanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.

Patrol 1 (13.02.1943 – 18.03.1943)
13.02. U 709 pod dowództwem Karla-Otto Webera o godzinie 08:00 opuścił bazę w Kilonii, kierując się zgodnie z otrzymanymi instrukcjami na kwadrat AO 7498, gdzie o 15:25 spotkał się z przydzielonym mu jako eskorta dozorowcem V 1908. W jego towarzystwie obrano następnie kurs na Duży Bełt. Czternastego lutego w związku z zagrożeniem minowym o 20:05 zawinięto do położonego na terytorium okupowanej Danii portu Frederikshavn, gdzie spędzono nadchodzącą noc. Rankiem następnego dnia o 08:00 wyruszono w dalszą drogę zawijając 16 lutego o 03:00 do bazy w Kristiansand. Po uzupełnieniu tam zapasów paliwa i wody pitnej oraz przenocowaniu o 06:00 następnego dnia w towarzystwie eskorty wyruszono w dalszą drogę kierując się zgodnie z otrzymanymi instrukcjami do bazy w Bergen, gdzie na okręt miały zostać dostarczone poprawne nastawy do maszyny kodującej Triton. Osiemnastego lutego o 10:25 zawinięto do Bergen, które po odbiorze zamówionych części i uprzednim sprawdzeniu maszyny szyfrującej Triton opuszczono jeszcze tego samego dnia o 16:22 wraz z U 634 (Dahlhaus), kierując się w towarzystwie eskorty do położonej w kwadracie AN 2482 pozycji wyjściowej, którą ostatecznie osiągnięto o 20:00. Dziewiętnastego lutego przebywający aktualnie w kwadracie AN 2323 U 709 o godzinie 08:00 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz w stronę otwartych przestrzeni Północnego Atlantyku, gdzie zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać miał nieprzyjacielską żeglugę. Dwudziestego piątego listopada na okręcie Webera doszło do awarii przetwornika 200 watowego nadajnika, której w związku z brakiem części zamiennych nie można było usunąć. Trzy dni później 28 lutego o 15:38 na przebywającym w kwadracie AL 1736 U 709 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Weber i Dahlhaus operować przeciwko konwojowi, który dziś o godzinie 14:00 przebywał w AD 97.”.
W/w zgrupowaniem przeciwko któremu o 16:00 rozpoczęto działanie był składający się z 62 jednostek, osłaniany przez okręty brytyjskiej Grupy Eskortowej B6 konwój HX.227. Drugiego marca przebywający w kwadracie AD 2138 poszukujący wroga U 709 zmienił kurs na południowy licząc na jego odnalezienie, co jak się później okazało także nie przyniosło pożądanego efektu. Dwa dni później 4 marca o godzinie 19:45 (kwadrat marynarki AK 2515) spotkano się z U 634 za pomocą którego radiostacji Kurt-Otto Weber zameldował dowództwu o awarii 200 watowego nadajnika. Tego samego dnia o 21:30 na pomoście okrętu zemdlał cierpiący od wyjścia w morze na chorobę morską dowodzący wachtą II WO Lt. Z. S. Heyne. Od godziny 14:45 szóstego marca przebywający w kwadracie AK 1985 okręt Webera w ramach zgrupowania Westmark operował przeciwko meldowanemu przez U 405 nieprzyjacielskiemu konwojowi, którym był składający się z 59 jednostek, osłaniany przez amerykańska Grupę Eskortową A3 konwój SC.121. Następnego dnia przebywający w pobliżu wrogiego zgrupowania U 709 o godzinie 06:04 (kwadrat marynarki AK 19) został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez jeden z eskortowców, który aż do godziny 10:30 polował na niego zrzucając co jakiś czas serie bomb głębinowych. Pomimo kilku godzinnego pobytu pod wodą kilka minut po godzinie dwunastej udało się nawiązać kontakt z SC.121, którego następnie próbowano wyprzedzić korzystając z osłony w postaci padającego śniegu. W trakcie tego manewru utracono jednak kontakt z wrogiem, którego nie udało się już odzyskać. Tego samego dnia o 21:55 na skutek rozbicia się o pomost dużej fali liczne stłuczenia odniosło trzech przebywającym na nim marynarzy z obsady wachty. Dziewiątego marca o 18:03 w kwadracie AL 16 doszło do spotkania z U 616 (Koitschka). Następnego dnia o 01:18 (kwadrat marynarki AL 2533) okręt został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez dwie zbliżające się korwety, które następnie nad nim przepłynęły nie zrzucając jednak żadnych bomb głębinowych. O 02:56 Karl-Otto Weber podejrzewając, że owe pojawienie się dwóch eskortowców może oznaczać, że w pobliżu przebywa wrogi konwój wydał rozkaz wynurzenia i rozpoczęcia poszukiwań. Jedenastego marca w związku z kończącymi się zapasami, przebywający w kwadracie AL 1712 U 709 o godzinie 16:00 rozpoczął marsz do swojej nowej bazy operacyjnej w Breście. W trakcie jego trwania 14 marca o 11:19 (kwadrat marynarki BE 2913) idący na powierzchni okręt Webera został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez dwusilnikowy bombowiec (Whitley z 10 OTU Sqn RAF), który w ślad za nim zrzucił serię bomb głębinowych, które detonowały w momencie, gdy osiągnął on głębokość 50 metrów. Osiemnastego marca osiągnięto punkt 346, gdzie o 07:25 spotkano się z dwoma dozorowcami oraz z także powracającym do bazy U 377. W ich towarzystwie o 12:45 dotarto do Brestu, kończąc trwający prawie pięć tygodni (34 dni) patrol, w trakcie którego przepłynięto 5.080 mil morskich na i pod powierzchnią.

Patrol 2 (15.04.1943 – 23.05.1943)
15.04. U 709 pod dowództwem Karla-Otto Webera o godzinie 17:50 w towarzystwie eskorty opuścił Brest, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. O 22:00 osiągnięto punkt 438, gdzie pieczę nad okrętem przejął trałowiec, który towarzyszył mu do godziny 04:35 następnego dnia, kiedy to osiągnięto kwadrat BF 5547. Niecałe trzy godziny później (07:17) U 709 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz przez Biskaje. Dwudziestego drugiego kwietnia o 17:32 na okręcie Webera odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 634 (Dahlhaus), U 514 (Auffermann), U 223 (Wächter), U 266 (von Jessen), U 377 (Köhler), U 383 (Kremser), U 525 (Drewitz), U 709 (Weber), U 448 (Dauter), U 466 (Thäter), U 186 (Hesemann) dnia 25 kwietnia, godzina 08:00 jako grupa Amsel przebywać w linii rozpoznania od AK 2962 do AK 6799, kurs 260˚, przez około 150 mil morskich.”.
Głównym celem zgrupowania miał być meldowany przez B-Dienst konwój SC.127 (55 statków), który wzmocniony jednostkami 4 Grupy Wsparcia opłynął niebezpieczny rejon od północy. Następnego dnia zmierzający w stronę nakazanej pozycji U 709 w związku z problemami zdrowotnymi u jednego z członków załogi nadał do dowództwa meldunek o następującej treści:
„Bts.Mt. Freude od dnia ma 40,5˚ gorączki, dreszcze i duszności. Kucie w klatce piersiowej. Podejrzenie zapalenie płuc. Jak obchodzić się z chorym.”.
Wkrótce otrzymano odpowiedź od lekarza flotylli, która miała następującą treść:
„BtsMt Freude, dziennie 8 tabletek Globocitu, okłady klatki piersiowej, krople nasercowe.”.
Dwa dni później 25 kwietnia o godzinie 08:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AK 6485 wyznaczoną pozycję w zgrupowaniu. Dwudziestego ósmego kwietnia po odebraniu pochodzącego z U 377 meldunku o kontakcie akustycznym z poszukiwanym wrogiem o 05:26 (kwadrat marynarki AK 8515) rozpoczęto działania przeciwko niemu. Następnego dnia w związku z brakiem kontaktu z SC.127 o 19:35 (kwadrat marynarki AK 7872) Karl-Otto Weber nakazał przerwać jego poszukiwania oraz obrać kurs na kwadrat BC 6761. Tego samego dnia na okrętach zgrupowań Amsel i Specht odebrano kolejne rozkazy o następującej treści:
„Grupy Specht i Amsel od 1 maja, godziny 08:00 oczekiwać jednego 9 węzłowego i jednego 8 węzłowego konwoju idącego kursem NO (…).”.
Trzeciego maja odebrano kolejne rozkazy z BdU o następującej treści:
„Podgrupy Amsel I – IV z ekonomiczną prędkością marszową obsadzić nowe linie dozoru:
Amsel I: U 638 (Staudinger), U 621 (Kruschka), U 402 (Forstner), U 575 (Heydeman), U 504 (Luis) od AJ 7944 do 8838.
Amsel II: U 634 (Dahlhaus), U 223 (Wächter), U 266 (von Jessen), U 377 (Köhler), U 383 (Kremser) od AJ 976 do BC 3247.
Amsel III: U 709, U 569 (Johannsen), U 525 (Drewitz), U 468 (Schamong), U 448 (Dauter) od BC 3765 do 6541.
Amsel IV: U 466 (Thäter), U 454 (Hackländer), U 359 (Förster), U 186 (Hesemann), U 403 (Clausen) od BC 6949 do 9646.”.
Głównym celem w/w podgrup był konwój ONS.5 (42 statki, Grupa Eskortowa B7), którego poszukiwania były jednak mocno utrudnione przez fatalne warunki pogodowe. Trzy dni później 7 maja na U 709 po raz kolejny odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Okręty byłych podgrup Amsel III i IV w tej samej kolejności jako nowa grupa Rhein, 8 maja godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od BC 6284 do 9596.”.
Tym razem głównym celem dla nowoutworzonej grupy miał być meldowany przez B-Dienst, osłaniany przez kanadyjską Grupę Eskortową C2, składający się z 46 statków konwój HX.237. Dziewiątego maja kwadrans przed północą w kwadracie CE14 doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi oraz informacjami z dowodzonym przez Dautera U 448. Następnego dnia odebrano nowe rozkazy o następującej treści:
„Jako grupa Elbe I: U 634 (Dahlhaus), U 575 (Heydemann), U 584 (Deecke), U 650 (von Witzendorff), U 752 (Schroeter), U 614 (Sträter), U 709 (Weber), U 533 (Henning), U 569 (Johannsen), U 231 (Wenzel), U 525 (Drewitz), U 514 (Auffermann), U 468, U 267 (Tinschert) dnia 11 maja przebywać w linii dozoru od BD 5711 do 8797.”.
Głównym celem w nadchodzących dniach dla grupy Elbe I oraz bliźniaczej Elbe II miał być osłaniany przez brytyjską Grupę Eskortową B2, składający się z 26 statków konwój SC.129. Dziesięć minut po północy 11 maja (kwadrat marynarki BD 8719) idący w stronę nakazanej pozycji okręt Webera uzyskał kontakt wzrokowy z nieprzyjacielskim tankowcem, którego jednak ze względu na zbyt duży – wynoszący aż 17 mil morskich dystans nie próbował ścigać. Tego samego też dnia na okręcie odebrano pochodzący z U 504 meldunek o kontakcie z oczekiwanym konwojem, w kierunku którego pozycji niezwłocznie się skierowano. Dwunastego maja około godziny czwartej po południu (kwadrat marynarki CE 2126) przebywająca na pomoście U 709 wachta zameldowała o dostrzeżeniu wielu smug dymu, w kierunku których niezwłocznie się skierowano. Wkrótce potem dostrzeżono poszukiwany konwój za którym następnie podążono czekając na dogodną do ataku okazję. O 21:10 wciąż śledzący wroga okręt Webera został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadpływający niszczyciel, który następnie przetrzymał go w zanurzeniu do godziny 22:05. Po wynurzeniu podjęto pościg za SC.129, który ostatecznie zakończono o 05:11 następnego dnia (kwadrat marynarki BD 9288) w związku z niskim stanem paliwa (zaledwie 9 m3). Szesnastego maja o 08:00 przybyto do położonego w kwadracie BD 9177 punktu zaopatrzeniowego, gdzie spotkano się z podwodnym tankowcem U 459 (von Wilamowitz-Mölendrof) oraz przebywającym w jego pobliżu U 454 (Häcklander). Twego samego dnia pomiędzy 19:30 a 21:58 (kwadrat marynarki BD 9182) z pokładu podwodnego tankowca pobrano 30 m3 paliwa oraz 200 kg prowiantu. Dwudziestego trzeciego maja po nieobfitującym w żadne znaczące wydarzenia rejsie o 15:20 osiągnięto punkt 346, gdzie spotkano się z dwoma dozorowcami, w eskorcie których o 18:35 osiągnięto Brest. W trakcie trwającego ponad siedem tygodni (38 dni) patrolu U 709 przepłynął 6216 mil morskich na i pod powierzchnią.

Patrol 3 (05.07.1943 – 20.07.1943)
05.07. U 709 pod dowództwem Karla-Otto Webera o godzinie 07:40 opuścił bunkier w Breście, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Atlantyku. Dwadzieścia minut później po mającym miejsce na zewnętrznej redzie spotkaniu z U 230 (Siegmann) i U 566 (Hornkohl), w eskorcie trałowców M 475, M 422 i M 412 obrano kurs na punkt 346. O 13:45 eskorta zawróciła do bazy zaś okręt Webera wraz z pozostałymi dwoma u-bootami skierował się w stronę pozycji Kernleder. Tego samego dnia o 20:16 (kwadrat marynarki BF 5475) zgodnie z instrukcjami dowództwa trzy u-booty schowały się pod wodę (dla U 709 była to głębokość 60 metrów), kontynuując dalszy marsz w zanurzeniu. Po mającym miejsce już następnego dnia o 08:18 wynurzeniu (kwadrat marynarki BF 5468) okazało się, że w trakcie podwodnego marszu utracono kontakt z jednostką Siegmanna, której ze względu na realne zagrożenie ze strony lotnictwa U 709 i U 566 nie poszukiwały tylko kontynuowały dalszy marsz przez Biskaje. Siódmego lipca idące na powierzchni obie jednostki o 12:17 (kwadrat marynarki BF 4572) zostały wykryte przez odbywający swój lot patrolowy, należący do 53 Sqn RAF bombowiec B-24 Liberator, który pomimo postawionej przez nie zapory ogniowej zdołał wykonać atak zrzucając salwę 7 bomb głębinowych, które upadły do wody 50 metrów przed dziobem jednostki Webera, nie czyniąc na szczęście na niej żadnych szkód. Wkrótce potem U 709 schował się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie, gdzie następnie przebywał do 18:59. Ósmego lipca pomiędzy 08:15 a 18:27 zmierzający do swojego rejonu operacyjnego okręt aż pięciokrotnie zmuszony był uciekać pod wodę przed nieprzyjacielskimi maszynami. Następnego dnia ze względu na defekt obu diesli pomiędzy godziną 16:27 a 20:45 okręt szedł w zanurzeniu, podczas gdy w tym czasie mechanicy pracowali nad ich naprawą. Jedenastego lipca na przebywającym aktualnie w kwadracie BE 5992 U 709 o godzinie 20:10 odebrano polecenie skierowania się do kwadratu ET 38. Następnego dnia w trakcie marszu w kierunku nakazanej pozycji o 15:55 w kwadracie BE 8456 w dziobowym przedziale baterii akumulatorów doszło do eksplozji w wyniku której obok zniszczeń w przedziałach położonych nad baterią obrażeń doznali Lt.z.S. Willibald Pittel, Ob.Strm. Kurt Link, Fk.Gfr Flohr, których niezwłocznie wyniesiono na górny pokład (poza tym na skutek powstałego po eksplozji zadymienia przebywanie w dziobowych przedziałach możliwe było tylko po założeniu aparatów ratunkowych). Z w/w osób w najcięższym stanie był nieprzytomny Willibald Pittel, który na skutek eksplozji oprócz licznych wewnętrznych obrażeń stracił także prawą nogę. Stan pozostałych przedstawiał się następująco: Ob.Strm Kurt Link – złamana lewa noga i liczne stłuczenia, Fk.Gfr. Flohr poważne obrażenia głowy i oparzenia. Poza tym u wielu członków załogi szczególnie u tych przebywających w części dziobowej wystąpiły objawy zatrucia – bóle głowy i wymioty. O zaistniałej sytuacji niezwłocznie powiadomiono dowództwo, po czym na jego polecenie o 17:10 zmieniono kurs na zachodni, kierując się w stronę wyznaczonej pozycji spotkania z mającym na swoim pokładzie lekarza U 566. W tym też okresie zmarł najciężej ranny Lt.z.S. Pittel, którego pochowano w morzu tuż po północy. Zanim jednak do tego doszło jeszcze tego samego dnia pięć minut przed północą zmarł drugi z najciężej rannych - Fk.Gfr. Flohr. Rankiem o 07:50 z pomostu U 709 dostrzeżono bratni U 566, z którego pokładu o 08:30 przejęto lekarza, który niezwłocznie przystąpił do oględzin i opatrywania rannych członków załogi. W trakcie wykonywania tych czynności reszta zdolnych do służby marynarzy uczestniczyła w mającym miejsce o 09:15 (kwadrat marynarki BE 7636) pogrzebie radiotelegrafisty Flohra. O 14:00 lekarz powrócił na pokład U 566, który skierował się do swojego sektora, podczas gdy U 709 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Tydzień później 20 lipca o 07:25 w punkcie Kern okręt Webera został przejęty przez trałowce, w eskorcie których o 18:15 przybył do bazy w Breście, kończąc trwający nieco ponad dwa tygodnie (16 dni) patrol. W trakcie jego trwania U 709 przepłynął 1.064,4 mili morskiej na i 298,6 mili pod powierzchnią.

Patrol 4 (02.10.1943 – 28.11.1943)
02.10. U 709 pod dowództwem Karla-Otto Webera o godzinie 15:45 opuścił Brest kierując się na zewnętrzną redę, skąd o 16:52 wraz z U 154 (Kusch), U 413 (Poel) i U 271 (Barleben) oraz w eskorcie 6 jednostek z 24 Flotylli Trałowców wyruszył w dalszą drogę. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami głównym celem okrętu było zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Północnego Atlantyku. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 5587 pomiędzy godziną 05:56 a 09:12 przeprowadzono próbne głębokie zanurzenie, podczas którego wykryto defekt silnika sterów głębokości, w wyniku czego musiano przerwać patrol i w eskorcie trzech trałowców powrócić do bazy w Breście (na miejsce dotarto jeszcze tego samego dnia o 18:32). Po zakończeniu napraw 6 października o 15:45 w towarzystwie eskorty ponownie opuszczono bazę kierując się w stronę punktu 346, który ostatecznie osiągnięto cztery godziny później. Następnego dnia po dotarciu do kwadratu BF 5587 o 04:00 na polecenie dowódcy przeprowadzono próbne zanurzenie, które tym razem nie wykazało już żadnych nieprawidłowości (po jego zakończeniu kontynuowano dalszy marsz w zanurzeniu). Osiemnastego października (kwadrat marynarki BD 3964) na idącym na powierzchni w sztormowych warunkach U 709 na skutek uderzeń fal doszło do uszkodzenia poczwórnego działka przeciwlotniczego kal. 20 mm. Cztery dni później 22 października o 19:30 na okręcie odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 91 (Hungerhausen), U 762 (Hille), U 231 (Wenzel), U 309 (Mahrholz), U 608 (Struckmeier), U 969 (Dobbert), U 267 (von Witzendorff), U 281 (von Davidson), U 413 (Poel), U 963 (Boddenberg), U 437 (Lamby), U 426 (Reich), U 842 (Heller), U 552 (Popp), U 592 (Jaschke), U 575 (Boehmer), U 226 (Gänge), U 373 (von Lehsten), U 709 (Weber) utworzyć grupę Siegfried i obsadzić do 24, godziny 12:00 w/w kolejności linię dozoru od AJ 9928 do BC 3938.”.
Głównym celem w/w zgrupowania był oczekiwany konwój HX.262 (59 statków), którego eskorta – kanadyjska Grupa Eskortowa C5 została dodatkowo wzmocniona przez jednostki słynnej 2 Grupy Wsparcia. Dwudziestego czwartego października zgodnie z w/w rozkazem o 06:48 okręt zajął przypadającą na kwadrat BC 3934 wyznaczoną pozycję w zgrupowaniu, przystępując niezwłocznie do jej patrolowania. Dwa dni później 26 października w związku ze zmianą kursu przez wroga i w wynikającym z tego brakiem z nim kontaktu na jednostkach grupy Siegfried odebrano nowe rozkazy, które miały następującą treść:
„Grupa Siegfried zostaje podzielna na trzy części rozmieszczone następująco:
Siegfried 1 dnia 29.10., godzina 10:00, linia dozoru od BC 3612 do BC 3967: U 967 (Loeder), U 212 (Vogler), U 405 (Hopman), U 420 (Reese)+, U 231 (Wenzel), U 608 (Struckmeier) i U 969 (Dobbert)
Siegfried 2 dnia 29.10., godzina 10:00, linia dozoru od BC 6631 do BC 6992: U 267 (von Witzendorff), U 281 (von Davidson), U 413 (Poel), U 963 (Bischoff), U 437 (Lamby), U 426 (Reich) i U 552 (Popp),
Siegfried 3 dnia 29.10., godzina 10:00, linia dozoru od BC 9635 do BC 9995: U 842 (Heller), U 575 (Boehmer), U 226 (Gänge), U 373 (von Lehsten), U 709, U 648 (Stahl) i U 274 (Jordan).
Odstępy 15 mil morskich. Cisza radiowa aż do momentu nadania ważnego taktycznego meldunku.”.
(+ - okręty już zatopione w momencie utworzenia zgrupowania)
Tym razem głównym celem w/w podgrup był osłaniany przez brytyjską Grupę Eskortową B6 i 8 Grupę Wsparcia (w jej składzie oprócz lotniskowca eskortowego HMS Fencer znalazły się też dwa polskie niszczyciele ORP Burza i ORP Garland) składający się z 32 statków konwój SC.145. Trzy dni później 29 października o godzinie 09:00 zgodnie z w/w poleceniem osiągnięto przypadającą na kwadrat BC 9853 wyznaczoną pozycję, przystępując niezwłocznie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. Następnego dnia w związku z brakiem kontaktu z nieprzyjacielem na okrętach grup Siegfried odebrano kolejną pochodzącą z dowództwa depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Grupa Siegfried rozwiązania. Utworzyć grupy Jahn i Körner,
Körner: U 714 (Schwebcke), U 212 (Vogler), U 967 (Loeder), U 420 (Reese)+, U 231 (Wenzel), U 969 (Dobbert), U 267 (von Witzendorff), U 281 (von Davidson), U 413 (Poel), U 963 (Bischoff), U 843 (Herwartz) i U 844 (Möller)+.
Jahn: U 437 (Lamby), U 426 (Reich), U 552 (Popp), U 842 (Heller), U 575 (Boehmer), U 226 (Gänge), U 373 (von Lehsten), U 709, U 648 (Stahl) i U 274 (Jordan) +.
W wyżej wymienionej kolejności wszystkie okręty utworzą do 31.10. nowe linie dozoru. Körner od BC 9519 do BC 3297. Jahn od BC 9349 do CD 2325.”.
(+ - okręty już zatopione w momencie utworzenia zgrupowania)
Głównym celem obu zgrupowań były następujące konwoje: ON.208 (41 statków, brytyjska Grupa Eskortowa B3), HX.263 (47 statków, 4 Grupa Wsparcia) i ONS.21 (33 statki, kanadyjska Grupa Eskortowa C2), które jednak dzięki przechwyconym i odszyfrowanym depeszom Enigmy ominęły je niezauważone przez żaden z okrętów. Drugiego listopada na okręcie Webera odebrano nowe rozkazy, które miały następującą treść:
„Grupy Körner i Jahn rozwiązane jako nowe:
Grupa Tirpitz 1 tworzy linię dozoru od BC 2211 do BC 2264: U 843 (Herwartz), U 714 (Schwebcke), U 212 (Vogler), U 267 (von Witzendorff).
Grupa Tirpitz 2 tworzy linię dozoru od BC 2626 do BC 2699: U 967 (Herbert Loeder), U 413 (Poel), U 969 (Dobbert), U 608 (Struckmeier).
Grupa Tirpitz 3 tworzy linię dozoru od BC 6143 do BC 6442: U 586 (Götze), U 280 (Hungershausen), U 281 (von Davidson), U 575 (Boehmer).
Grupa Tirpitz 4 tworzy linię dozoru od BC 6786 do BC 9183: U 709, U 592 (Jaschke), U 426 (Reich), U 226 (Gänge).
Grupa Tirpitz 5 tworzy linię dozoru od BC 9713 do BC 9779: U 842 (Heller), U 373 (von Lehsten), U 274 (Jordan)+, U 648 (Stahl).
Za dnia płynąć pod wodą a w nocy na powierzchni. Żadnej możliwości uzupełnienia zapasów drodze powrotnej. Okręty mające 32m3 paliwa bez uprzedniego zgłaszania kierować się do bazy.”.
(+ - okręty już zatopione w momencie utworzenia zgrupowania)
Głównym celem dla w/w grup miał być osłaniany przez kanadyjską Grupę Eskortową C1 i 2 Grupę Wsparcia z lotniskowcem eskortowym HMS Tracker w składzie konwój HX.264 (65 statków). Ze względu jednak na liczne patrole morskie i powietrzne trzymające U-booty na dystans od konwoju także i ta operacja zakończyła się niepowodzeniem. Dziewiątego listopada odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Po trzy okręty utworzą grupy zajmując określone pozycje. Odstępy pomiędzy jednostkami 30 mil. Kierunek zgrupowania 235 stopni. Wszystkie okręty tworzą jedno zgrupowanie Eisenhart.
Grupa 1, AJ 3331: U 538 (Gossler), U 391 (Dültgen), U 542(Coester),
Grupa 2, AK 4111: U 843 (Herwartz), U 714(Schwebcke), U 424 (Lüders),
Grupa 3, AK 0177: U 764 (von Bremen), U 280 (Hungershausen), U 969 (Dobbert),
Grupa 4, AK 7135: U 212 (Vogler), U 967 (Loeder), U 575 (Boehmer),
Grupa 5, AK 7684: U 963 (Bischoff), U 552 (Popp), U 586 (Götze),
Grupa 6, AK 8478: U 420 (Reese)+, U 709, U 282 (Müller)+,
Grupa 7, AK 9478: U 608 (Struckmeier), U 274 (Jordan)+, U 343 (Rahn),
Grupa 8, BC 2716: U 592 (Jaschke), U 413 (Poel), U 373 (von Lehsten),
Grupa 9, BC 3265: U 267 (von Witzendorff), U 281 (von Davidson), U 426 (Reich),
Grupa 10, BC 5388: U 226 (Gänge)+, U 648 (Stahl), U 842 (Heller)+.”.
(+ - okręty już zatopione w momencie utworzenia zgrupowania)
Głównym celem zgrupowania miały być dwa konwoje – SC.146 (32 statki, brytyjska Grupa Eskortowa B3) i HX.265 (51 statków, kanadyjska Grupa Eskortowa C2). Czternastego listopada poszukujący wroga U 709 o godzinie 22:30 (kwadrat marynarki BD 5219) zmuszony był schować się pod wodę przed znajdującym się na kursie 0˚ zespołem trzech jednostek eskortowych, które wkrótce potem zbliżyły się do jego pozycji prowadząc poszukiwania przy pomocy azdyku. W ucieczce przed nimi Karl-Otto Weber wydał rozkaz zejścia na głębokość 160 metrów (2A). W trakcie trwającego do północy polowania nad pozycją zajmowaną przez okręt wielokrotnie przepływały wrogie jednostki, których bomby na szczęście nie spowodowały na nim żadnych szkód. Od następnego dnia w związku z brakiem kontaktu z w/w konwojami grupy Eisenhart otrzymały polecenie przemieszczenia się w kierunku wschodnim. Od 17 listopada okręt Webera operował w ramach zgrupowania Schill 2, którego głównym celem w nadchodzących dniach był meldowany 13 listopada przez agentów wywiadu konwój MKS.30, który następnego dnia połączył się z innym – SL.139 (łącznie 66 statków, 40 Grupa Eskortowa wsparta w nadchodzących dniach jednostkami odpowiednio 7 i 5 Grupy Wsparcia). Dziewiętnastego listopada na poszukującym wroga U 709 o godzinie 19:30 (kwadrat marynarki BE 7955) odebrano pochodzące z samolotu dalekiego zwiadu Ju290 namiary na wrogi konwój (był to MKS30/SL.139), w kierunku którego niezwłocznie się skierowano. Już następnego dnia o 02:25 w kwadracie BE 8749 z pomostu okrętu na kursie 70˚ dostrzeżono rozbłyski pocisków świetlnych, rozpoczynając następnie ich obejście idąc w kierunku zachodnim. O 06:32 (kwadrat marynarki BE 8727) po dostrzeżeniu na kursie 0˚ odległego o 4000 metrów wrogiego niszczyciela wykonano alarmowe zanurzenie, unikając w ten sposób wykrycia przez wroga. W związku z brakiem kontaktu z konwojem oraz niskim stanem paliwa (18 m3) w trakcie pobytu w zanurzeniu Karl-Otto Weber podjął decyzje o zaprzestaniu jego poszukiwań. Poza tym jeszcze tego samego dnia u dowódcy U 709 ujawniły się problemy ze wzrokiem (kurza ślepota utrudniająca prowadzenie obserwacji w godzinach nocnych) w związku z czym jego obowiązki zmuszony był przejąć I WO. Zaraz po mającym miejsce o 21:33 wynurzeniu w związku z w/w stanem paliwa oraz problemami zdrowotnymi dowódcy rozpoczęto marsz powrotny do bazy o czym też powiadomiono dowództwo (te nakazało okrętowi skierować się do bazy w Lorient). Dwudziestego szóstego listopada o 09:50 U 709 dotarł do pozycji Laterne, gdzie spotkał się z przydzieloną mu eskortą w towarzystwie której o 12:00 dotarł do bazy w Lorient, kończąc w ten sposób trwający ponad osiem tygodni (57 dni patrol). W trakcie jego trwania przepłynięto 4.348,8 mili morskiej na i 1.289,3 mili morskiej pod powierzchnią.

02.12.1943 obowiązki dowódcy okrętu zdał Karl-Otto Weber , który przeszedł do służby na lądzie a na jego miejsce jeszcze tego samego dnia przybył były II i I WO okrętu OL Rudolf Ites.

Patrol 5 (25.01.1944 – 01.03.1944)
25.01. U 709 pod dowództwem Rudolfa Itesa opuścił bazę w Lorient, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Także i tym razem aż do pozycji wyjściowej okrętowi towarzyszyły jednostki eskorty. Trzeciego lutego w godzinach popołudniowych na U 709 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Grupy Hinein i Stürmer rozwiązane. Przebywające w rejonie okręty utworzą grupę Igel i obsadzą z ekonomiczną prędkością marszową następujące rejony ataku. Odstępy 40 mil. W kwadracie AL: U 549 (Krankenhagen) 3684 – U 406 (Dieterichs) 3795 – U 714 (Schwebcke) 0327 – U 271 (Barleben) 6321 – U 547 (Sturm) 6268 – U 212 (Vogler) 6636 – U 666 (Wilberg) 6584 – U 731 (von Keller) 6925 – U 441 (Hartmann) 6884 – U 764 (von Bremen) 9293 – U 571 (Lüssow) 9156 – U 281 (von Davidson) 9559 – U 650 (von Witzendorff) 9427 – U 709 (Ites) 9883 – U 963 (Boddenberg) 9768 – U 256 (Brauel) 9985.”.
Głównym celem dla w/w jednostek były dwa konwoje – ONS.29 (44 statki, brytyjska Grupa Eskortowa B6) i ON.223 (54 statki, brytyjska Grupa Eskortowa B7 wsparta dodatkowo 10 Grupą Wsparcia). Trzy dni później 6 lutego na U 709 odebrano nowe rozkazy o następującej treści:
„Jako grupa Igel 2 z ekonomiczną prędkością obsadzić nowe rejony ataku: U 963 (Boddenberg) 8537 – U 256 (Brauel) 9493 – U 650 (von Witzendorff) 8882 – U 709 (Ites) 9758 – U 281 (von Davidson) 9858. Wszystkie w kwadracie AL.”.
Od tego samego dnia celem obu podgrup był wykryty przez samolot dalekiego zwiadu lotniczego Ju 290 należący do FAGr 5, eskortowany przez brytyjską Grupę Eskortową B3 i 2 Grupę Wsparcia połączony konwój SL.147/MKS.38 (57 statków). W trakcie operacji przeciwko niemu nie zauważony przez nikogo od północy pozycję okrętów zgrupowania Igel opłynął kolejny konwój – UC.12 (24 statki, amerykańska grupa eskortowa). Kolejnym konwojami, które pojawiły się w rejonie operowania zgrupowania były: HX.277 (69 statków, brytyjska Grupa Eskortowa B1 i 6 Grupa Wsparcia) i ON.223 (54 statki, brytyjska Grupa Eskortowa B7 i 10 Grupa Wsparcia). Siedemnastego lutego U 709 odebrano kolejną depeszę z BdU z rozkazami o następującej treści:
„Jako grupa Hai dnia 18 lutego godzina 18:00 w linii dozoru od BD 3369 do BE 1818 przebywają:
U 441 (Hartmann), U 546 (Just), U 283, U 549 (Krankenhagen), U 985 (Kessler), U 989 (Roithberg), U 406 (Dieterichs), U 764 (von Bremen), U 212 (Vogler), U 734 (Blauert)+, U 256 (Brauel), U 709, U 424 (Lüders)+, U 608 (Reisener), U 91 (Hungershausen), U 603 (Bertelsmann), U 386 (Albrecht), U 437 (Schulz), U 264 (Looks).”.
(+ - okręty już zatopione w momencie utworzenia zgrupowania)
Głównym celem nowo utworzonej grupy były dwa konwoje: ON 224 (79 statków, kanadyjska Grupa Eskortowa C1) oraz ONS 29 (j/w), z których ostatni został wykryty przez samolot zwiadu lotniczego Ju 290. Dziewiętnastego lutego przebywający w kwadracie BE 14 U 709 wykonał bezskuteczny atak torpedą akustyczną T-V na dostrzeżoną jednostkę eskortową zidentyfikowaną jako korweta. Tego samego dnia będąc na przybliżonej pozycji 59.15N, 23.14 W okręt Itesa nadał do dowództwa swój ostatni meldunek (m.in. o wykonanym ataku), po czym utracono z nim kontakt. W związku z brakiem odpowiedzi na nadawane wezwania o podanie swojej pozycji 16 marca dowództwo uznało U 709 za utracony z nieznanych przyczyn.

Uwagi:
a.) Według wcześniejszych informacji dotyczących losów U 709 uważano, że w dniu 1 marca padł on ofiarą ataków amerykańskich niszczycieli eskortowych USS THOMAS, USS BOSTWICK i USS BRONSTEIN, które wykonane zostały na pozycji 49.10N, 26.00W)

Członkowie załogi U 709 uznani 16 marca 1944 roku za zaginionych (W kolejności alfabetycznej):
Name Rang Geboren
Adenstedt, Fritz-Dietrich Lt.z.S. 21.01.1923
Becher, Gotthold OMaschMt 21.09.1919
Braune, Heinz MaschOGfr 07.11.1923
Creutz, Erich OMasch 25.02.1914
Dalhof, Heinz MtrOGfr 01.12.1921
Diehl, Walter OLt.ing 02.11.1919
Dietrich, Werner FkOGfr. 01.08.1924
Dorn, Werner MaschOGfr 29.09.1924
Eck, Josef MtrGfr 03.02.1923
Freude, Marcellus-Alphons BtsMt 25.01.1921
Gallasch, Helmut FkOGfr 22.03.1924
Galm, Paul MechOGfr 29.06.1923
Ganczarek, Walter OMaschMt 19.08.1919
Gorski, Werner MtrOGfr 15.03.1925
Grothmann, Fred MaschOGfr 02.04.1923
Grundmann, Heinz MaschOGfr 02.03.1923
Hagemann, Albert MaschOGfr 28.08.1924
Hagenah, Gustav-Adolf MtrOGfr 26.07.1922
Heidenreich, Alois MaschGfr 17.06.1920
Ites, Rudolf OLt.z.S.d.R.01.12.43. 05.02.1918
Jankowiak, Willi MaschOGfr 31.03.1924
Jansen, Heinrich-Wilhelm MaschOGfr 01.05.1921
Kautz, Heinz MaschGfr 14.05.1923
Klostermann, Franz MaschOGfr 04.07.1923
Konitzer, Horst MtrOGfr 20.05.1924
Kontetzki, Walter MechOGfr 31.12.1922
Kraska, Erich MtrOGfr 20.09.1923
Lierse, Johannes Mtr. 02.11.1921
Martens, Heinrich OMasch 17.02.1916
Mikulski, Eduard OMaschMt 12.09.1919
Müller, Heinz OStrm 06.09.1919
Noll, Engelbert MtrOGfr 31.12.1923
Osinski, Gottfried FkOGfr 08.07.1924
Otto, Heinrich MaschOGfr 25.08.1924
Pflock, Wilhelm MtrOGfr 26.03.1922
Picha, Hugo MtrGfr 25.10.1924
Polzin, Max MtrGfr 03.08.1923
Rademacher, Wilhelm MechGfr 21.01.1924
Rundshagen, Ernst BtsMt 15.09.1921
Scheele, Helmut MaschOGfr 04.07.1922
Schmid, Otto MaschMt 04.03.1921
Schulze, Max MtrOGfr 18.03.1922
Schwarzer, Josef MtrOGfr 02.04.1921
Strauß, Gottfried MaschOGfr 30.03.1923
Tiedtke, Kurt MtrGfr 27.11.1923
Wahl, Karl Lt.z.S. 02.06.1922
Wiese, Wilhelm MechMt 23.07.1920
Wiesemann, Klemens MaschOGfr 15.11.1922
Will, Werner OSanMt 20.08.1919
Wirtz, Herbert OFkMt 23.06.1920
Wißmann, Johannes OFkMt 13.01.1922
Wunderlich, Benno MaschOGfr 09.08.1921

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Borowiak Mariusz, Tadeusz Kasperski – „Uwag: Zatopić U-boota! Akcje Polskich Okrętów i Lotnictwa Na Morzu 1939-1945“, wydawnictwo Napoleon V
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 13 KTB U 661 - U 849
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 – 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Posty: 1 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość