1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U 706 Typ VIIC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 1 • Strona 1 z 1

U 706 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 13.10.17, 06:03

U 706 Typ VIIC

Stocznia: H.C. Stülcken & Sohn, Hamburg
Numer zamówienia: 766
Zamówienie: 09.10.1939
Położenie stępki: 22.11.1940
Wodowanie: 24.11.1941
Wcielenie do służby: 16.03.1942
Numer pocztowy: M 43 347

Przebieg służby:
16.03.1942 – 30.09.1942 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi),
01.10.1942 – 02.08.1943 – 3 Flotylla U-bootów, La Pallice (służba frontowa)
02.08.1943 – Zatopiony na wodach północnego Atlantyku na północny – zachód od Cape Ortegal (pozycja 46.15N, 10.25W) bombami głębinowymi przez bombowce: amerykański B-24 Liberator (4 A/S Sqn USAAF) oraz kanadyjski Hampden (415 Sqn RCAF).

Dowódcy:
16.03.1942 – 02.08.1943 – KL ~ KK Alexander von Zitzewitz

Liczba patroli: 5

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 3 (18.650 ton) / 0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 706 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
17.03. – 21.04.1942 – Hamburg – szkolenie załogi oraz próbne rejsy na Łabie.
22.04. – 04.05.1942 – Kiel – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAK.
11.05. – 14.05.1942 – Gotenhafen – próby broni torpedowej w ramach miejscowego oddziału TEK.
15.05. – 20.05.1942 – Danzig – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAG I.
20.05. – 17.06.1942 – Hela – szkolenie załogi w morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
18.06. – 21.06.1942 – Danzig – przegląd okrętu w stoczni Holm.
22.06. – 11.07.1942 – Pillau – szkolenie w strzelaniu w ramach 26 Flotylli U-bootów.
12.07. – 22.07.1942 – Gotenhafen – ćwiczenia z zakresu taktyki w ramach 27 flotylli U-bootów.
23.07. – 24.07.1942 – Rønne/Bornholm – próby sprawności hydrofonów w ramach miejscowego oddziału UAG-Schall.
28.07. – 07.09.1942 – Hamburg – gruntowny przegląd okrętu realizowany przez stocznię H.C. Stülcken & Sohn.
09.09. – 15.09.1942 – Hela – szkolenie załogi w morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
16.09. – 21.09.1942 – Kiel – przygotowanie okrętu do służby frontowej.

Patrol 1 (22.09.1942 – 07.11.1942)
22.09. U 706 pod dowództwem Alexandra von Zitzewitza wraz z U 353 (Römer) i U 662 (Hermann) o godzinie 07:00 opuścił bazę w Kiel-Wik, rozpoczynając swój pierwszy patrol bojowy, którego celem było zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Północnego Atlantyku. Tego samego dnia ze względu na konieczność rozminowania ruty 01, przebywające na niej trzy U-booty pomiędzy 08:10 a 14:09 stały na kotwicy w oczekiwaniu na pozwolenie dalszego marszu. Po jego otrzymaniu o 16:00 w/w jednostki dotarły do ruty 15, gdzie pieczę nad nimi przejął przerywacz zagród minowych Spbr.131, w eskorcie którego obrały następnie kurs na Duży Bełt. O 10:10 następnego dnia w kwadracie AO 4846 obowiązki eskorty od przerywacza zagród minowych przejęły dwa dozorowce, które towarzyszyły trzem U-bootom aż do bazy w Kristiansand, którą osiągnięto o 07:14 dwudziestego czwartego września. Po uzupełnieniu zapasów oraz przenocowaniu rankiem 25 września o 07:00 ponownie wraz z U 353 i U 662 oraz w eskorcie trawlerów z.o.p. UJ1703 i UJ1702 wyruszono w dalszą drogę, kierując się w stronę Skudenes. O 19:45 po osiągnięciu kwadratu AN 3153 pożegnano się z towarzyszami dotychczasowej podróży, rozpoczynając następnie indywidualny marsz w kierunku zachodnim. Tego samego dnia ze względu na jasną poświatę księżyca utrudniającą marsz na powierzchni Alexnader von Zitzewitz nakazał zejść pod wodę, kontynuując go dalej w zanurzeniu. Od pierwszego października na polecenie dowództwa U 706 dołączył do operującego we wschodniej części Północnego Atlantyku zgrupowania Luchs. Trzeciego października na przebywającym w kwadracie AL 3621 okręcie von Zitzewitz o godzinie 16:45 odebrano pochodzący z U 610 (von Freyberg) meldunek o kontakcie w kwadracie AL 1796 z idącym kursem 270˚ konwojem, którym był osłaniany przez Grupę Eskortową B4, składający się z 31 statków HX.209. Następnego dnia poszukujący meldowanego wroga U 706 o godzinie 18:05 (kwadrat marynarki AK 3496 został zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość 150 metrów (A+70) przez nieprzyjacielski niszczyciel, który następnie dokonał przeszukania akwenu przy pomocy azdyku. W trackie pobytu pod wodą nad okrętem przepłynął nieprzyjacielski konwój za którym to zaraz po mającym miejsce o 21:05 wynurzeniu ruszono w pościg (ze względu na warunki pogodowe ewentualny atak na wroga był niemożliwy). Następnego dnia poszukujący wroga okręt o 15:49 w kwadracie AL. 1475 nawiązał kontakt z dwoma jednostkami handlowymi, którymi bo bliższej identyfikacji okazały się być szwedzkie frachtowce Falsterbohus i Brasil. Tego samego też dnia o 17:32 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę z rozkazami o następującej treści:
U 437 (Schulz), U 442 (Hesse), U 597 (Bopst), U 610 (von Freyberg), U 706, U 260 (Purkhold), U 757 (Deetz), U 454 (Häcklander) i U 84 (Uphoff) jako grupa Panther dnia 7 października godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od AL 4482 do AL 7555.”.
Siódmego października o godzinie 20:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AL 7212 wyznaczoną pozycję w zgrupowaniu, przystępując następnie do jej patrolowania w poszukiwaniu wroga (zadanie to było mocno utrudnione przez ciągle zmieniający się zasięg widoczności oraz opady deszczu). Pięć dni później 12 października, tuż po północy w kwadracie AL 4482 z pomostu U 706 dostrzeżono cień samotnej jednostki handlowej, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. O 03:38 w kierunku statku, którym był maruder z konwoju ONS.136, należący do brytyjskiego armatora Sir John Priestman & Co Ltd z Southwick, przewożący 6.000 ton węgla frachtowiec Stornest (4.265 ton) odpalono podwójną salwę torpedową rejestrując po jakimś czasie podwójny głuchy odgłos uderzenia torped w jego burtę. W ponownym ataku, który miał miejsce o 04:05 w stronę brytyjskiej jednostki odpalono drugą podwójną salwę, rejestrując po 34 sekundach pojedyncze trafienie. Półgodziny później w kierunku utrzymującego się wciąż na powierzchni statku oddano strzał dobijający, który jednak spudłował. O 06:03 po załadowaniu jednej wyrzutni oddano drugi strzał dobijający, który tym razem trafił w cel, nie powodując jednak oczekiwanych skutków w postaci zatonięcia statku. Zirytowany zaistniałą sytuacją Alexander von Zitzewitz nakazał zanurzyć okręt aby w spokojnych warunkach (brak kołysania) ponownie załadować wyrzutnie torpedowe i ponowić atak. Po mającym miejsce o 07:33 wynurzeniu pomimo podjętych poszukiwań nie odnaleziono atakowanego statku (napotkano jedynie szalupę z zapaloną latarnią), który w międzyczasie o czym nie wiedziano poszedł na dno (cała załoga Stornesta – 49 osób zginęła). Trzynastego października na U 706 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
U 621 (Schünemann), U 441 (Hartmann), U 602 (Schüler), U 575 (Heydemann), U 753 (von Mannstein), U 301 (Körner), U 563 (von Hartmann), U 443 (von Puttkamer), U 610 (von Freyberg), U 706, U 381 (von Pückler), U 454 (Häcklander), U 84 (Uphoff), U 571 (Möhlmann), U 402 (von Forstner), U 89 (Lohmann), U 71 (von Roithberg), U 704 (Kessler) i U 609 (Rudloff) jako grupa Panther jutro o godzinie 08:00 przebywają w linii dozoru AK 3392 do AL 7211.”.
Piętnastego października w trakcie poszukiwań wroga o 21:00 w kwadracie AK 38 doszło do spotkania i wymiany sygnałami z napotkanym U 563. Następnego dnia jeden z okrętów zgrupowania Panther - U 704 nawiązał kontakt z osłanianym przez kanadyjską Grupę Eskortową C4, składającym się z 40 jednostek konwojem ON.137, o którym powiadomił dowództwo, które z kolei nakazało pozostałym jednostkom rozpocząć działania przeciwko niemu. Ze względu jednak na fatalne warunki pogodowe (szalejący sztorm) żaden z okrętów grupy Panther nie zdołał przechwycić ON.137 i w dniu 19 października odebrano polecenie zakończenia operacji oraz rozpoczęcia marszu w stronę punktu spotkania z podwodnym zaopatrzeniowcem. Dwudziestego pierwszego października o 14:58 (kwadrat marynarki BD 5713) stosujący się do poleceń okręt von Zitzewitza napotkał także poszukujący podwodnego tankowca U 356. Następnego dnia o 01:43 osiągnięto przypadający na kwadrat BD 5755 punkt zaopatrzeniowy nie napotykając tam jednak U 463 (Wolfbauer). Następnego dnia w trakcie poszukiwań jednostki Wolfbauera o 15:00 (kwadrat marynarki BD 5872) z pomostu U 706 dostrzeżono smugi dymu a wkrótce potem sylwetki tworzących konwój jednostek o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu. Meldowanym wrogim zgrupowaniem był najprawdopodobniej osłaniany przez kanadyjską grupę eskortową C2 konwój ON.139. O 20:32 podążający za wrogiem U 706 zszedł w zanurzenie z zamiarem wykonania ataku. O 22:15 nad zajmowaną przez okręt pozycją przepłynął wrogi konwój, z pościgu za którym ze względu na kurczące się zapasy paliwa zrezygnowano. Dwudziestego czwartego października o 11:42 w kwadracie BD.79 napotkano kolejny okręt – U 662, którym wymieniono się następnie sygnałami rozpoznawczymi. Dwadzieścia minut po południu w kwadracie BD79 U 706 uzyskał przelotny kontakt z wrogim konwojem OS.42 o którym zameldowano dowództwu. O 14:00 otrzymano polecenie dołączenia do sformowanego naprędce zgrupowania Südwärds, którego celem miał być w/w konwój. Wieczorem o 22:09 (kwadrat marynarki CD 33) poszukujący wroga okręt von Zitzewitza stał się celem ataku jednego z eskortowców nie odnosząc na szczęście żadnych uszkodzeń. Dwudziestego szóstego października ze względu na brak kontaktu z konwojem operacja przeciwko niemu została zakończona zaś U 706 powrócił do poszukiwań podwodnego zaopatrzeniowca. Następnego dnia o 15:22 (kwadrat marynarki BD 5759) napotkano poszukiwany U 463 ale ze względu na fatalne warunki pogodowe nie można było rozpocząć pobierania z niego zaopatrzenia. Trzydzieści osiem minut później na okręcie von Zitzewitza doszło do nieszczęśliwego wypadku, którego świadkiem był dowodzący obsadą pomostu na U 463 I WO Oblt.z.S Franz a mianowicie duża fala który nadeszła od strony rufy nakryła U 706 powodując zmycie za burtę trzech z czterech członków obsady jego pomostu (czwarty uratował się poprzez mocne chwycenie się krawędzi deflektora). Ze względu na duże falowanie nadana przy pomocy lampy sygnałowej alfabetem morsa wiadomość została odebrana z opóźnieniem. Tylko dzięki zauważeniu przez I WO U 463 wypadku niemal natychmiast udało się rozpocząć akcję ratunkową podnosząc z wody jednego ze zmytych członków załogi U 706 – MaschGfr Hofmanna. Niestety pomimo prowadzonych dalej poszukiwań nie udało się odnaleźć I WO Lt. z.S. Ericha Eichmanna i MtrGfr Ralfa Köhlera. Tego samego dnia o 20:50 z pomostów obydwu okrętów na kursie 180˚ dostrzeżono dwukominową jednostkę, przed którą to niezwłocznie schowano się pod wodą, pozostając tam do godziny 22:31 (ze względu na w/w warunki atmosferyczne U 706 zmuszony był zrezygnować z wykonania na nią ataku). Dwudziestego dziewiątego października po poprawie aury w kwadracie BD 8133, pomiędzy 10:25 a 16:50 okręt von Zitzewitza pobrał z jednostki Wolfbauera ca. 25 m3 paliwa, 600 litrów oleju silnikowego, zapas prowiantu na 14 dni oraz skorzystał z pomocy medycznej zaokrętowanego na podwodnym tankowcu lekarza. W dniu 31 października po nadani o 20:00 w kwadracie BD 6944 meldunku pogodowego U 706 rozpoczął marsz powrotny do bazy w La Pallice. Siódmego listopada o 07:45 w kwadracie BF 93 idący na powierzchni okręt von Zitzewitza stał się celem ataku brytyjskiego bombowca Whitley, który zrzucił na niego serię sześciu na szczęście niecelnych bomb głębinowych. Tuż po południu (12:07) nie niepokojony już przez wroga U 706 spotkał się w punkcie Pilz z wysłaną mu naprzeciw eskortą, w towarzystwie której o 18:20 dotarł do bazy w La Pallice, kończąc w ten sposób trwający prawie siedem tygodni (47 dni) patrol w trakcie, którego przepłynął 6.124,3 mili morskiej na i 436,8 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 2 (08.12.1942 – 13.02.1943)
08.12. U 706 pod dowództwem Alexandra von Zitzewitza o 17:05 opuścił La Pallice z poleceniem zwalczania nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Północnego Atlantyku. Przez pierwszy etap rejsu do godziny 04:30 dnia następnego, kiedy to osiągnięto kwadrat BF 6881 okrętowi towarzyszyła złożona z jednostek przeciwlotniczych eskorta, która po przekazaniu życzeń sukcesów zawróciła do bazy zaś o 08:50 na polecenie von Zitzewitza wykonano zanurzenie, kontynuując dalej marsz w zanurzeniu. Tego samego dnia otrzymano też pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
Jako boczna osłona dla wychodzącego dnia 11 grudnia U 907 zostają zarządzone następujące rejony patrolowania: Od świtu 13 przebywa U 563 (von Hartmann) w BE 6899 i U 706 w BE 9596. Od świtu 14 U 441 (Hartmann) w BE 5766 i U 513 (Rüggeberg) w BE 8574, U 126 (Bauer) i U 514 (Auffermann) przeszukać do ranka 13 obszar od BE 9580 aż do osiągnięcia 6880, następnie pozostać tam do zapadnięcia zmierzchu.”.
Jedenastego grudnia na U 706 odebrano dwie kolejne depesze z rozkazami nawiązującymi do tych otrzymanych dwa dni wcześniej, które miały następującą treść:
- depesza z 08:00: „Następujące rejony patrolowania w odstępach 10 mil obsadzą: U 514 BE 9326, U 125 BE 9629, U 563 BE 9665, U 706 BF 7442. Zadanie przemieścić się na zachód aż do osiągnięcia 30 stopnia.”,
- depesza z 13:19: „Jako rejony patrolowania w celu zabezpieczenia i rozpoznania dla wychodzącego tankowca Germania (9851 ton) obsadzą 12 w odstępach 40 mil: U 514 BE 9326, U 125 BE 6929, U 563 BF 7116, U 716 BF 7442.”.
Wspomniany wpierw jako „U 907” tankowiec Germania jako łamacz blokady wyruszył z misją przedarcia się przez aliancką blokadę i dotarcia na Daleki Wschód. Trzynastego grudnia stosując się do rozkazów o 08:08 osiągnięto przypadający na kwadrat BF 7241 wyznaczony rejon patrolowania. Następnego dnia o 11:30 obsadzono nową przypadająca na kwadrat BF 7171 pozycję patrolowania, gdzie zastano fatalne warunki pogodowe, które tak utrudniały marsz w kierunku zachodnim, że Alexander von Zitzewitz nakazał zejść w zanurzenie by móc go dalej bez przeszkód kontynuować. O 16:05 (kwadrat marynarki BE 9373) nawiązano kontakt wzrokowy z odległym o 2000 metrów samotnym tankowcem, którym po wymianie sygnałów rozpoznawczych okazała się być oczekiwana Germania. Pomimo braku kontaktu z bratnim U 563 zgodnie z instrukcjami zajęto pozycję po stronie bakburty przed tankowcem, rozpoczynając misję jego osłony. Piętnastego grudnia po uzyskaniu na kursie 200˚ kontaktu z szybko zbliżającym się konwojem Germania zmieniła swój dotychczasowy kurs na północny, podczas gdy U 706 pomimo wzburzonego morza podjął próbę zajęcia pozycji pomiędzy nią a wrogiem. O 13:50 (kwadrat marynarki BE 9245) w trakcie wykonywania tego manewru po raz ostatni widziano tankowiec, który o czym nie wiedziano o 14:42 został zatopiony przez własną załogę zaraz po tym jak w jego stronę zaczął zbliżać się nieprzyjacielski eskortowiec, którym był brytyjski niszczyciel HMS REDOUBT. O 18:09 na bezskutecznie poszukującym Germanii U 706 odebrano pochodzącą z BdU depeszę, która miała następującą treść:
Nasz tankowiec Germania napotkał w BE 9166 o godzinie 14:00 kierujący się w kierunku północno – wschodnim konwój. Ponieważ ucieczka nie była możliwa, statek musiał zostać zatopiony przez własną załogę. U 125, U 706, U 514, U 563 przeszukać miejsce zatonięcia.”.
Stosując się do otrzymanego polecenia niezwłocznie przystąpiono do operacji poszukiwawczo – ratowniczej, którą to przerwała odebrana 16 grudnia o 16:45 depesza z rozkazami o następującej treści:
U 125, U 706, U 514, U 563 operować przeciwko meldowanemu przez zwiad lotniczy konwojowi z lotniskowcem w składzie eskorty.”.
Siedemnastego grudnia w związku z brakiem kontaktu z w/w wrogiem o 13:10 (kwadrat marynarki BE 8967) zakończono operację przeciwko niemu. Dwudziestego pierwszego grudnia o 08:55 (kwadrat marynarki CG 4154) po stronie bakburty zaobserwowano sylwetkę samotnej jednostki rozpoczynając następnie manewr jej wyprzedzania w celu zajęcia dogodnej do ataku pozycji. O 10:48 (kwadrat marynarki CG 4183) na kursie 180˚ namierzono nieprzyjacielski niszczyciel o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu. O 15:08 w trakcie tropienia wroga wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi oraz informacjami z napotkaną jednostką von Hartmanna. Tego samego dnia wieczorem o 20:02 w kwadracie CG 4823 uzyskano kontakt z wieloma cieniami, schodząc o 23:55 w zanurzenie z zamiarem przeprowadzenia skrytego ataku. Jak się wkrótce potem okazało zamiar ten został jednak uniemożliwiony przez trudności w utrzymaniu nakazanej głębokości. O 01:35 U 706 z powrotem pojawił się na powierzchni z zamiarem wyprzedzenia wroga, którego nie udało się już jednak odnaleźć. Dwudziestego czwartego grudnia przebywający akurat w kwadracie CF 3381 okręt von Zitzewitza o 20:00 na polecenie dowódcy zszedł w zanurzenie w celu przeprowadzenia krótkiej wigilijnej kolacji dla całej załogi. Cztery dni później 28 grudnia o 13:05 na U 706 odebrano kolejną depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
Następujące okręty utworzą grupę Falke i obsadzą od 31 grudnia godziny 04:00 linię dozoru od AL 4882 do 9785.
Kolejność: U 357 (Keller), U 444 (Langfeld), U 167 (Neubert), U 384 (Rosenberg), U 525 (Drewitz), U 563 (von Hartmann), U 404 (von Bülow), U 333 (Schwaff), U 706, U 257 (Rahe), U 71 (von Roithberg), U 441 (Hartmann).

Z godnie z w/w rozkazem w sylwestra o 05:24 okręt von Zitzewitza osiągnął przypadającą na kwadrat AL 8582 wyznaczoną pozycję w zgrupowaniu. Drugiego stycznia o 21:45 na U 706 odebrano nowe rozkazy o następującej treści:
Grupa Falke 3 stycznia godzina 10:30 w kolejności: U 631 (Krüger), U 444 (Langfeld), U 167 (Neubert), U 384 (Rosenberg), U 525 (Drewitz), U 563 (von Hartmann), U 404 (von Bülow), U 333 (Schwaff), U 706, U 257 (Rahe), U 71 (von Roithberg), U 572 (Kummetat) przebywać w linii rozpoznania od BD 3239 do BE 4226. U 441 (Hartmann) przedłuża linię w kierunku NW o 20 mil morskich.
W nadchodzących dniach głównym celem operującej w środkowej części Północnego Atlantyku grupy były następujące konwoje: ON.158 (35 statków, Grupa Eskortowa C4), ON.159 (31 statków, Grupa Eskortowa B2) i ON.160 (25 statków, Grupa Eskortowa C2), które dzięki przechwyconym i odszyfrowanym depeszom Enigmy otrzymały polecenie zmiany swojej trasy, opływając niebezpieczny rejon niewykryte przez żaden z okrętów. W trakcie tych działań trzeciego stycznia o 12:03 w kwadracie BD 6336 na kursie 310˚ dostrzeżono sylwetkę samotnej jednostki, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. W trakcie polowania odebrano depeszę z przebywającego w pobliżu U 333, że on także poluje na dwu masztowa jednostkę. O 18:30 z względu na zbyt dużą prędkość ściganej jednostki Alexander von Zitzewitz nakazał przerwać pościg i powrócić do poszukiwania konwojów. Jak się później okazało po odebraniu kolejnego meldunku z okrętu Schwaffa niedoszłą ofiarą był statek szpitalny. Tuż po północy 6 stycznia ze względu na kończące się zapasy paliwa oraz problemy techniczne przebywający aktualnie w kwadracie BD 6163 U 706 rozpoczął marsz w kierunku punktu spotkania z podwodnym zaopatrzeniowcem. Trzy dni później 9 stycznia o 14:30 (kwadrat marynarki BD 7714) doszło do spotkania i krótkiej wymiany zdań z także idącym na spotkanie z zaopatrzeniowcem U 455 (Scheibe). Trzynastego stycznia o 10:54 w kwadracie BD 7749 z pomostu U 706 dostrzeżono poszukiwany U 117 (Neumann) z którego to pokładu jeszcze tego samego dnia pomiędzy 11:40 a 15:50 pobrano ca 55 m3 paliwa. Jak zapisał w KTB okrętu Alexander von Zitzewitz nie udało się pobrać planowanych 60 m3 paliwa oraz uzyskać wszystkich zgłoszonych w zapotrzebowaniu części m.in. do transformatora zasilającego nadajnik długich i krótkich fal. Osiemnastego stycznia o 18:36 na U 706 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
Grupa Jaguar w kolejności: U 337 (Ruwiedel), U 413 (Poel), U 598 (Holtorf), U 594 (Mumm), U 96(Hellriegel), U 266 (von Jessen), U 752 (Schroeter), U 706, U 662 (Hermann) dnia 19 stycznia przebywać w linii dozoru AJ 7915 do BC 2135. Kierujący się na północny – wschód konwój jest oczekiwany rankiem 20.”.
Spodziewanym wrogim zgrupowaniem był najprawdopodobniej HX.223. Następnego dnia o 16:00 obsadzano nakazaną a przypadającą na kwadrat BC 2136 pozycję w zgrupowaniu. Trzy dni później 22 stycznia o 13:42 (kwadrat marynarki BC 1111) z pomostu okrętu von Zitzewitza zaobserwowano najpierw smugi dymu a następnie wrogi konwój i krążącą nad nim łódź latającą. Zaobserwowanym zgrupowaniem jak się okazało był osłaniany przez brytyjską Grupę Eskortową B3 konwój SC.117. Następnego dnia podążający wciąż za wrogiem U 706 o godzinie 04:03 (kwadrat marynarki AJ 74) został wykryty a następnie zmuszony do zanurzenia przez wchodzącą w skład eskorty konwoju francuską korwetę FFL LOBELIA, która wkrótce potem przystąpiła do ataków z wykorzystaniem bomb głębinowych, które na szczęście nie spowodowały poważniejszych uszkodzeń. Po zgubieniu prześladowcy kontynuowano dalej pościg i w wykonanym o 08:42 w kwadracie AJ 7432 ataku w kierunku nieprzyjacielskiego niszczyciela odpalono salwę czterech torped, które jednak chybiły celu. W ponownym ataku, który miał miejsce o 09:52 w kierunku tym razem frachtowca z wyrzutni nr V odpalono torpedę, która tak jak i poprzednie chybiła jednak celu. Wkrótce po tym ataku okręt ponownie stał się celem dla francuskiej korwety, która także i tym razem zrzuciła na szczęście dla niego niecelne bomby głębinowe. Zaraz po zgubieniu prześladowcy Alexander von Zitzewitz ze względu na niski stan paliwa (pozostało go 30 m3), konieczność ponownego załadowania wyrzutni torpedowych oraz trapiące jego okręt problemy techniczne (usterka peryskopu wachtowego oraz nadajnika fal długich i krótkich, które uniemożliwiały odpowiednio: wykonanie dziennego ataku oraz podążanie za konwojem i nadawanie meldunków naprowadzających) podjął decyzję o zakończeniu operacji i rozpoczęciu marszu do punktu spotkania z podwodnym zaopatrzeniowcem. Siódmego lutego o 11:38 w kwadracie BD 6322 napotkano oczekiwany U 460 (Schnoor), z którego to pokładu pomiędzy 12:55 a 15:35 pobrano 10 m3 paliwa oraz prowiant na 10 dni. Po pożegnaniu się z załogą podwodnego tankowca rozpoczęto marsz powrotny do bazy. W trakcie jego trwania 8 lutego o 13:25 (kwadrat marynarki BE 4236) idący dotąd na powierzchni U 706 zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski czterosilnikowy bombowiec, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił serię ośmiu bomb głębinowych. Następnego dnia miała miejsce powtórka z rozrywki, kiedy to o 12:50 w kwadracie marynarki BE 5266 ponownie musiano uciekać przed nieprzyjacielskim samolotem (była to amerykańska maszyna należąca do USAAF), który w ślad za okrętem zrzucił tym razem serię 6 bomb głębinowych. Chcąc uniknąć dalszych ataków Alexander von Zitzewitz kontynuował dalszy marsz w zanurzeniu, wychodząc na powierzchnię dopiero o 20:00. Trzynastego lutego o 07:00 w kwadracie BF 6857 U 706 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której jeszcze tego samego dnia o 11:25 dotarł do prowadzącej do La Pallice umocnionej śluzy. W trakcie zakończonego a trwającego prawie dziesięć tygodni patrolu (67 dni) okręt przepłynął 7.780 mil morskich na i 851,2 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 3 (15.03.1943 – 11.05.1943)
15.03. U 706 pod dowództwem Alexandra von Zitzewitza o godzinie 17:15 opuścił prowadzącą do/z La Pallice śluzę, po czym o 17:57 na zewnętrznej redzie spotkał sie z pełniącymi rolę eskorty: przerywaczem zagród minowych Spbr 136 oraz dozorowcem V 622, w towarzystwie których obrał następnie kurs na punkt Pilz. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 9111 o 06:15 wykonano próbne zanurzenie, po czym po stwierdzeniu braku defektów wyruszono w dalszą drogę (idąc w zanurzeniu). Dwudziestego drugiego marca o 10:20 w kwadracie BE 1596 przy pomocy lamp sygnałowych wymieniono się informacjami z napotkanym U 89 (Lohmann). Dwa dni później 24 marca okręt von Zitzewitza otrzymał polecenie dołączenia do operującego na południe od Islandii zgrupowania Seeteufel, którego głównym celem był meldowany przez B-Dienst konwój ONS.1 (brytyjska Grupa Eskortowa B6). Ponieważ rozkazy te tak jak i wcześniejsze zostały przechwycone i rozszyfrowane przez aliantów konwój otrzymał polecenie zmiany dotychczasowego kursu i ominięcia niebezpiecznego rejonu tak że tylko jeden okręt ze zgrupowania – U 306 (von Trotha) dnia 24 marca uzyskał przelotny kontakt z jego eskortą. Dwudziestego szóstego marca w trakcie trwania tych wydarzeń o godzinie 14:13 U 706 obsadził przypadającą na kwadrat AK 4634 pozycję w zgrupowaniu. Tego samego dnia wieczorem o 19:53 odebrano pochodzący z U 654 meldunek o kontakcie w kwadracie AJ 3552 z idącym kursem 240˚ wrogim konwojem, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano. Następnego dnia w związku z brakiem kontaktu z poszukiwanym wrogiem o 17:45 (kwadrat marynarki AJ 6298) zakończono operację przeciwko niemu. Dwudziestego ósmego marca przebywający w kwadracie AK 0185 poszukujący wroga U 706 o godzinie 12:41 nawiązał kontakt z samotnym frachtowcem[1] (był to maruder z konwoju SC.123), w kierunku którego niezwłocznie się skierował. W trakcie manewrowania w celu zajęcia dogodnej do ataku pozycji o 15:08 (kwadrat marynarki AK 0193) musiano uciekać pod wodę przed krążącym w pobliżu samolotem, kontynuując do 15:55 dalszy marsz w zanurzeniu. O 17:10 (kwadrat marynarki AK 2976) idący na powierzchni U 706 ponownie został zmuszony do alarmowego zanurzenia, tym razem przez samolot typu Consolidated, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił dwie bomby głębinowe, które spowodowały lekkie szkody szybko usunięte przez członków załogi. W wyniku obu tych „spotkań” ostatecznie utracono możliwość zaatakowania wroga, powracając do poszukiwań kolejnych celów. Pierwszego kwietnia o 13:01 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
Jako grupa Löwenherz przebywają 3 kwietnia godzina 00:00 w linii rozpoznania od AK 2516 do 5915: U 169 (Bauer), U 191 (Fiehn), U 523 (Pietzsch), U 630 (Winkler), U 635 (Enckelmann), U 706, U 260 (Purkhold), U 564 (Fiedler), U 592 (Borm), U 572 (Kummetat), U 530 (Lange), U 563 (von Hartmann), U 594 (Mumm), U 584 (Deecke) i U 632 (Karpf).”.
Trzy dni później 4 kwietnia (kwadrat marynarki AK 1787) w trakcie poszukiwań wroga dwukrotnie raz o 09:35 i drugi raz 09:45 wymieniono się namiarami na aktualną pozycję, wpierw z U 564 a następnie z U 260 (za pierwszym razem błąd w dotychczasowych obliczeniach wynosił 40 mil a za drugim tylko 20). Tego samego też dnia powracający do bazy U 530 nawiązał kontakt wzrokowy ze składającym się z 61 statków konwojem HX.231 (brytyjska Grupa Eskortowa B7), o którym zameldował dowództwu. Następnego dnia poszukujący meldowanego zgrupowania okręt von Zitzewitza o godzinie 08:21 w kwadracie AK 1872 wszedł z nim w kontakt, o czym niezwłocznie powiadomił dowództwo. W trakcie podążania za nim o 11:58 (kwadrat marynarki AK 2746) dostrzeżono przebywający w pobliżu bratni U 584, który tak jak i U 706 kierował się w stronę wroga. Po zajęciu dogodnej pozycji o 14:36 na polecenie dowódcy zanurzono okręt, kontynuując dalsze podejście w zanurzeniu. W mającym miejsce o godzinie 16:19 ataku, w kierunku dużego tankowca odpalono salwę czterech torped, rejestrując odgłos trafienia już po 49 sekundach ich biegu. Atakowaną jednostką był należący do brytyjskiego armatora British Tanker Co Ltd. z Londynu przewożący w swoich zbiornikach 10.000 ton paliwa okrętowego tankowiec BRITISH ARDOUR (7,124 ton), który pomimo otrzymania dwóch trafień utrzymał się jednak na powierzchni i jego wrak musiał zostać dobity przez brytyjski niszczyciel HMS VIDETTE oraz także brytyjską korwetę HMS SNOWFLAKE. Pozostała dwójka wystrzelonych torped o czym von Zitzewitz nie widział chybiła duży, będący jednocześnie jednostką komodora konwoju brytyjski frachtowiec TYNDAREUS (11.361 ton). Zaraz po tym ataku U 706 stał się celem, na szczęście nieskutecznego dla niego kontrataku eskorty, która w jego pobliżu zrzuciła łącznie 6 bomb głębinowych. Po zgubieniu prześladowców i ponownym załadowaniu dziobowych wyrzutni torpedowych o 22:12 okręt z powrotem pojawił się na powierzchni podejmując pościg za konwojem. W trakcie jego trwania w godzinach porannych następnego dnia o 07:13 (kwadrat marynarki AK 3595) idący na powierzchni U 706 został oświetlony pociskami świetlnym oraz zmuszony do alarmowego zanurzenia przez zidentyfikowaną jako niszczyciel brytyjską fregatę HMS PINK, która na szczęście dla niego nie wykonała żadnego ataku. Od 11:15 okręt z powrotem znajdował się na powierzchni kontynuując pościg, który jednak ze względu na defekt diesli jeszcze tego samego dnia o 22:16 zmuszony był przerwać. Dziesiątego kwietnia odebrano nowe rozkazy o następującej treści:
Grupa Lerche: U 706, U 532 (Junker), U 168 (Pich), U 584 (Deecke), U 191 (Fiehn), U 630 (Winkler), U 563 (von Hartmann), U 270 (Otto), U 530 (Lange) i U 203 (Kottman) obsadzić linię dozoru od AK 5489 > 8916.”.
Głównym celem nowoutworzonego zgrupowania był składający się z 47 statków, osłaniany przez jednostki brytyjskiej Grupy Eskortowej B3 konwój HX.232. Jedenastego kwietnia w trakcie poszukiwań wroga o 13:23 (kwadrat marynarki AK 5847) przywrócono do sprawności sterburtowy silnik diesla. Tego samego dnia wieczorem o 19:52 w kwadracie AK 5832 z pomostu U 706 dostrzeżono dwie smugi dymu, w kierunku których niezwłocznie się skierowano. W trakcie tego marszu o 21:29 zauważono przebywający w pobliżu U 168 na którego nadano ostrzeżenie o znajdującym się za jego rufą wrogim niszczycielu. Niecałą godzinę później (22:25) musiano uciekać przez ostrzeliwującym okręt niszczycielem, wykonując alarmowe zanurzenie na głębokość 2A (160 metrów). Atakującym okręt von Zitzewitza napastnikiem był brytyjski niszczyciel HMS ESCAPADE, który zaraz po uzyskaniu kontaktu azdykowego zrzucił wpierw serię 7 bomb głębinowych a następnie łącznie 43 kolejne, które tak jak i te pierwsze nie spowodowały poważniejszych uszkodzeń. Kwadrans po północy 12 kwietnia, po odpłynięciu prześladowcy Alexander von Zitzewitz nakazał wynurzyć okręt i ponownie rozpocząć poszukiwania wroga. W trakcie ich trwania w godzinach porannych o 06:50 w kwadracie AK 6474 z pomostu U 706 na kursie 110˚ dostrzeżono płonącą samotną jednostkę, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. Godzinę później podczas kolejnych obserwacji celu zauważono że oprócz niego w pobliżu przebywają także dwa niszczyciele i kolejna jednostka handlową (4 masztowa). W trakcie dalszego podkradania się dostrzeżono idący w kierunku wschodnim, przebywający w odległości 2 mil morskich bratni u-boot, którym był ponownie U 168. Zaraz po dziewiątej na polecenie Alexandra von Zitzewitza zanurzono okręt zamierzając wykonać atak na pierwszy z dostrzeżonych statków. Podczas mającej miejsce o 10:30 lustracji okolicy przez peryskop zaobserwowano, że cel zniknął. Zagadkę tą Alexander von Zitzewitz szybko rozwikłał łącząc zniknięcie statku z rejestrowanym pomiędzy 09:20 a 09:30 odgłosem ognia artyleryjskiego, który według jego słusznych podejrzeń oznaczał, że jego cel został dobity przez widziane w jego pobliżu okręty eskorty. W trakcie tej samej obserwacji stwierdzono też, że owy 4 masztowy statek posiada jedynie dwa maszty oraz, że w jego pobliżu krąży niszczyciel. O 13:40 w kierunku w/w jednostki odpalono dwie torpedy, które posłały ją na dno. Zatopionym statkiem był storpedowany kilka godzin wcześniej przez U 563, należący do brytyjskiego armatora Wiliam Doxford & Sons Ltd. z Sunderlandu, przewożący w swoich ładowniach 3000 ton magnezu oraz 5965 ton drobnicy frachtowiec Fresno City (7.261 ton). Po oddaleniu się z miejsca ataku o 17:10 Alexander von Zitzewitz wydał rozkaz wynurzenia oraz rozpoczęcia marszu w kierunku punktu spotkania z podwodnym zaopatrzeniowcem. Piętnastego kwietnia o 18:06 U 706 nawiązał kontakt wzrokowy z podwodnym tankowcem U 462 (Vowe), z którego to pomiędzy 19:10 a 23:26 pobrał: 76 m3 paliwa, 2,6 m3 oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na 15 dni – jednocześnie przekazując na jego pokład wymagającego opieki lekarskiej chorego MtrGfr Bastela. Dwa dni później 17 kwietnia o 12:25 na świeżo zaopatrzonym okręcie von Zitzewitza odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
Zitzewitz i Fiehn dołączyć do grupy Meise. Nowa grupa w kolejności: U 134 (Brosin), U 306 (von Trotha), U 631 (Krüger), U 203 (Kottmann), U 532 (Junker), U 552 (Popp), U 267 (Tinschert), U 717 (Rodler), U 706, U 415 (Neide), U 413 (Poel), U 598 (Holtorf), U 191 (Fiehn), U 573 (Heinsohn), U 188 (Lüdden), U 613 (Köppe), U 404 (von Bülow), U 571 (Möhlmann), U 381 (von Pückler), U 108 (Wolfram), U 258 (von Mäßenhausen), U 610 (von Freyberg), U 246 (Raabe), U 618 (Baberg), U 84 (Uphoff), U 662 (Müller) dnia 19 kwietnia godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od AJ 5798 przez 9491 przez 9898 do BC 3661. Odstępy pomiędzy okrętami 15 mil morskich. Oczekiwać idącego w kierunku północno – wschodnim konwoju.”.
W/w zgrupowaniem był składający się z 42 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B4 konwój HX.234. Dziewiętnastego kwietnia osiągnięto przypadający na kwadrat AJ 8632 rejon dozoru, gdzie jeszcze tego samego dnia wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z dwoma napotkanymi u-bootami: o 12:00 z U 267 i o 23:20 z U 415. Dwa dni później 21 kwietnia o 08:18 na przebywającym aktualnie w kwadracie AJ 5323 okręcie von Zitzewitza odebrano pochodzący z U 306 meldunek o kontakcie w kwadracie AL 2772 z idącym kierunku wschodnim konwojem. Siedem minut później na kursie 160˚ dostrzeżono rozbłyski pocisków świetlnych w kierunku których niezwłocznie się skierowano. O 10:30 (kwadrat marynarki AJ 5354) z pomostu okrętu zaobserwowano pochodzące od wielu jednostek smugi dymu, o których niezwłocznie zameldowano dowództwu. Wykrytym zgrupowaniem był osłaniany przez 40 Grupę Eskortową konwój ONS.3. Tuż po południu w trudnych warunkach pogodowych utracono kontakt z tropionym konwojem, poza tym jakby tego było mało w tym samym czasie na skutek uderzeń fal uszkodzony został górny pokład nad rufowym magazynkiem, w wyniku czego za burtę wymyty został pojemnik z zapasową torpedą, który następnie na polecenie dowódcy posłano na dno przy pomocy karabinu maszynowego. O 17:20 (kwadrat marynarki AJ 5618) poszukujący wroga U 706 został zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia przez znajdujący się w odległości 7 mil morskich nieprzyjacielski niszczyciel, który po uzyskaniu kontaktu akustycznego przeprowadził na szczęście nieskuteczny atak bombami głębinowymi. Po odpłynięciu prześladowcy od 19:27 okręt z powrotem szedł na powierzchni prowadząc poszukiwania wroga. Trzydzieści minut po północy 22 kwietnia (kwadrat marynarki AJ 552?) poszukujący wciąż konwoju U 706 po raz drugi został wykryty, zmuszony do alarmowego zanurzenia a następnie zaatakowany przez jeden z eskortowców. O 11:07 (kwadrat marynarki AJ 8251) poszukujący konwoju, idący od 04:05 z powrotem na powierzchni okręt von Zitzewitza zaskoczony został przez kanadyjską łódź latającą Sunderland (5 Sqn RCAF), która w wykonanym ataku zrzuciła 2 bomby głębinowe, które spowodowały szereg uszkodzeń. Zaraz po tym nalocie Alexander von Zitzewitz nakazał wykonać alarmowe zanurzenie unikając w ten sposób dalszych ataków. Poza tym po otrzymaniu raportu o stanie okrętu ze względu na w/w uszkodzenia nakazał też zakończyć operację konwojową. Następnego dnia na leczącym rany U 706 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
Dnia 25 kwietnia, godzina 14:00 przebywają jako nowa grupa Specht: U 203 (Kottmann), U 438 (Heinsohn), U 706, U 630 (Winkler), U 662 (Müller), U 584 (Deecke), U 168 (Pich), U 270 (Otto), U 260 (Purkhold), U 92 (Oelrich), U 628 (Hasenschar), U 707 (Gretschel), U 358 (Manke), U 264 (Looks), U 614 (Sträter), U 226 (Borchers), i U 125 (Folkers) w linii dozoru od AJ 6762 do AK 7791, kurs 40˚, przez około 150 mil morskich.”.
Tym razem głównym celem zgrupowania były konwoje ON.179 (51 statków, Grupa Eskortowa C2) i ONS.4 (32 statki, Grupa Eskortowa B4), które dzięki przechwyconym i odszyfrowanym depeszom Enigmy otrzymały polecenie opłynięcia zgrupowania od północy. Dwudziestego piątego kwietnia o 01:51 okręt obsadził przypadającą na kwadrat AJ 6875 pozycję w zgrupowaniu (w tym momencie zapas paliwa okrętu wynosił 35 m3). Od 27 kwietnia grupa Specht z U 706 w składzie, prowadziła działania przeciwko meldowanemu przez B-Dienst, składającemu się z 36 statków i osłanianemu przez Grupę Eskortową C4 konwojowi HX.235. Także i tym razem dzięki przechwyconym i odszyfrowanym depeszom Enigmy zmieniono trasę konwoju nakazując mu opłynąć niebezpieczny rejonu od południa. Jakby tego było mało jego eskorta dodatkowo została wzmocniona przez 6 Grupę Wsparcia z amerykańskim lotniskowcem eskortowym USS Bogue w składzie. Po zakończeniu operacji konwojowej, w związku z niskim stanem paliwa okręt von Zitzewitza obrał kurs na punkt spotkania z zaopatrzeniowcem. Drugiego maja o 08:44 U 706 przybył do przypadającego na kwadrat AK 89 wyznaczonego punktu zaopatrzeniowego, gdzie w krótkim odstępie czasu napotkał oczekujące tam na podwodny zaopatrzeniowiec U 589, U 108 i trzy dalsze u-booty. Po kolejnych godzinach poszukiwań o 11:14 w kwadracie AK 8951 napotkano podwodny tankowiec U 461 (Stiebler), z którego to pokładu jeszcze tego samego dnia pomiędzy 13:40 a 17:32 pobrano: 13 m3 paliwa, 4.000 l oleju silnikowego, okablowanie wraz z anteną dla detektora Metox oraz zapas prowiantu na 5 dni. Po uporządkowaniu oraz wytrymowaniu okrętu o 19:00 rozpoczęto marsz powrotny do bazy w La Pallice. Dziewięć dni później 11 maja o 13:22 w punkcie Pilz U 706 spotkał się z oczekującymi tam dwoma przerywaczami zagród minowych, trałowcem oraz U 600 (Zurmühlen), w towarzystwie których rozpoczął ostatni etap drugi powrotnej. W trakcie jej trwania w odstępie 3 minut (16:22 – 16:25) przed dziobami obu przerywaczy detonowały dwie wzbudzone przez ich urządzenia miny magnetyczne. Ostatecznie o 19:00 osiągnięto bazę w La Pallice, kończąc trwający osiem tygodni patrol (56 dni), w trakcie którego przepłynięto 8.011 mil morskich na i 1.138 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 4 (04.07.1943 – 03.08.1943)
04.07. U 706 pod dowództwem Alexandra von Zitzewitza opuścił bazę w La Pallice z poleceniem zwalczania nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Północnego Atlantyku. O 20:10 w kwadracie BF 6776 dołączono do U 267 (Tinschert) oraz jednostek eskorty, w towarzystwie których skierowano się w stronę pozycji wyjściowej. Dwa dni później 6 lipca w związku z wykryciem niedającego się usunąć defektu peryskopu przebywający aktualnie w kwadracie BF 8445 U 706 rozpoczął marsz powrotny do bazy w La Pallice, gdzie przybył 8 lipca. W trakcie naprawy peryskopu na okręcie dokonano też przebudowy pomostu w celu instalacji podwójnych działek kal. 20 mm. Dwudziestego szóstego lipca o 09:00 ponownie gotowy do służby U 706 wraz z U 454 (Häcklander) opuścił La Pallice, by kontynuować przerwany defektem peryskopu patrol. Na redzie obie jednostki spotkały się z przydzielonymi im jako osłona trałowcami M 28 i M 34, w eskorcie których obrały kurs na pozycję wyjściową. O 22:00 po dotarciu do kwadratu BF 9123 przeprowadzono próbne zanurzenie, które na obu jednostkach wykazało niesprawności (na U 706 była to hałasująca śruba), które zmusiły je do powrotu do bazy, gdzie przybyły następnego dnia. Po usunięciu zgłoszonych usterek 29 lipca o 14:00 ponownie wraz z U 454 po raz trzeci opuszczono La Pallice, spotykając się na redzie ze stanowiącymi osłonę trałowcami: M 495, M 434 i M 28. Wydane przed wyjściem z bazy obu dowódcom rozkazy nakazywały im aby po pożegnaniu się z eskortą wspólnie przez kwadrat BE 55 skierowali się do kwadratu BF 4920. Trzydziestego lipca zaraz po przeprowadzeniu w kwadracie BF 9116 przez U 706 próbnego zanurzenia (09:02 wynurzenie) stwierdzono, że w trakcie jego trwania utracono kontakt z U 454 o czym też niezwłocznie powiadomiono dowództwo. Tego samego też dnia BdU West nadało do obu dowódców depeszę o następującej treści:
Punkt spotkania U 706 – U 454 dziś godzina 12:00 BF 8321.”.
Depesza ta najprawdopodobniej nie został odebrana na okręcie von Zitzewtiza zaś U 454 pierwszego sierpnia został, wykryty, zaatakowany i ciężko uszkodzony w wyniku czego poszedł na dno przez australijskiego Sunderlanda z 10 Sqn RAAF. Tego samego też dnia na idącym w kierunku wyznaczonego sektora U 706 odebrano pochodzącą z FdU West depeszę z rozkazami o następującej treści:
Zitzewitz jak najszybciej skierować się do nie mogącego się zanurzyć, przebywającego w BF 4453 U 383 (Kremser).”.
Dowodzona przez Kremsera jednostka została ciężko uszkodzona na skutek ataku wykonanego przez brytyjski samolot Sunderland z 228/V Sqn RAF. Następnego dnia odebrano kolejną depeszę z FdU West, która miała następującą treść:
Do U 218 i U 707: U 383 zlokalizowany przez zwiad lotniczy. Nasz Condor oraz 9 Ju 88 do 09:30 przy U 383. Od 12:30 do 13:30 będzie tam 7 Ju 88.”.
Tego samego dnia o 09:00 w kwadracie BF 47 napotkano także skierowany do poszukiwań jednostki Kremsera U 218 (Becker) z którym wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi. Siedem minut później o 09:07 pilotowany przez Charlesa G. Ruttana, należący do 415 Sqn RCAF kanadyjski bombowiec Hampden wykrył radarem idący na powierzchni U 706 i pomimo postawionej przez niego zapory ogniowej wykonał atak zrzucając serię sześciu bomb głębinowych. O ataku tym oraz zaistniałej sytuacji Alexander von Zitzewitz zameldował dowództwu nadając w krótkim odstępie czasu dwa meldunki:
- „09:05 zostałem zaatakowany przez nieprzyjacielski samolot.”,
- „09:14, wroga maszyna utrzymuje kontakt.”.
Wspomniana w ostatnim meldunku U 706, krążąca na bezpiecznym dystansie maszyna Ruttana ściągnęła w to miejsce pilotowany przez Josepha L Hamiltona należący do 4 Sqn z.o.p. USAAF amerykański bombowiec B-24 Liberator, który także pomimo postawionej zapory ogniowej wykonał atak zrzucając aż 12 bomb głębinowych, które obramowały U 706 niszcząc jego poszycie. Zaraz po zniknięciu okrętu von Zitzewitza pod powierzchnią załoga Liberatora zaobserwowała na powierzchni oprócz licznych szczątków grupę ca. 15 rozbitków, którym zrzuciła tratwę, jednocześnie meldując o ich pozycji dowództwu. Z grupy tej do momentu przybycia naprowadzonego przez Catalinę, należącego do 40 Grupy Eskortowej brytyjskiego eskortowca HMS WAVENEY przeżyło tylko czterech członków załogi U 706.

Członkowie załogi U 706 polegli w dniu 03.08.1943 (w kolejności alfabetycznej):
Name Rang Geboren Geburtsort
Bössow, Walter MaschMt 06.06.1920
Brundiers Dr., Alois Marine.Stabsarzt 25.03.1914 (Celle Hermann Billung Schule 1933).
Dumröse, Paul OMaschMt. 20.03.1919
Eidner, Walter MaschOGfr 01.04.1922
Enke, Walter MaschOGfr 15.11.1923
Flesch, Karl-Heinz OLt.ing. 31.08.1920
Grabow, Rudolf MaschGfr. 04.12.1923
Hoffmeister, Willi FkGfr 19.07.1924
Husemann, Wilhelm MtrGfr 13.01.1925
Jainsch, Erich MaschOGfr 17.10.1923
Kallabis, Arno MechMt 21.07.1920
Klein, Hans MtrOGfr. 07.02.1923
Kotz, Alfred OStrm 30.05.1920
Krause, Paul FkOGfr 30.06.1923
Liebenau, Erwin-Fritz MechOGfr. 20.04.1924
Linke, Helmut MechOGfr. 12.10.1922
Löschenkohl, Anton MtrOGfr. 14.01.1923
Meurin, Hans MaschOGfr 12.11.1923
Moser, Josef MaschGfr. 03.09.1924
Müggenburg, Gerhard MaschOGfr 19.09.1923
Müller, Heinz MaschGfr. 10.03.1924
Münster, Georg MaschMt 20.12.1919
Musche, Siegfried MaschMt 27.11.1920
Pater, Gerhard MaschGfr. 09.02.1924
Prischet, Xaver OMaschMt. 01.08.1919
Remmel, Josef MaschOGfr 05.10.1921
Rieger, Kurt MaschGfr. 04.11.1924
Ringsdorf, Fritz MtrGfr. 12.09.1924
Rüdell, Hermann MtrOGfr. 08.07.1922
Schoppe, Heinrich OMaschMt. 11.07.1920 Einbeck-Hannover
Schreiber, Herbert MtrGfr. 29.08.1925
Schütz, Ernst StOMasch 26.10.1909
Schwippert, Gerhard OLt.z.S. 23.11.1919
Seibold, Werner FkMt. 13.02.1921
Sickmann, Heinrich MtrGfr. 28.02.1923
Stützer, Erich FkMt. 07.07.1921
Stüve, Ernst MtrOGfr. 27.01.1923
Thrandorf, Rudi OBtsMt. 15.07.1918
Wolf, Werner MaschGfr. 23.10.1922
Zeizinger, Friedrich OBtsMt. 16.07.1921
Zitzewitz von, Alexander KpLt.01.10.41. 23.03.1916 Kassel
Zwicker, Kurt OMasch 10.03.1915

Członkowie załogi U 706 wzięci do niewoli w dniu 03.08.1943 (w kolejności alfabetycznej):
Name Rang Geboren
Krause, Walter MtrOGfr. 25.12.1923
Lappe, Henner Lt.z.S. 04.06.1920
Rettig, Paul BtsMt 07.10.1920
Schumacher, Willi MtrGfr. 03.03.1922

Przypisy:
[1] Według strony http://historisches-marinearchiv.de/pro ... php?lang=1 U 706 nawiązał kontakt z grupa 2 frachtowców i eskortowca.

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Borowiak Mariusz, Tadeusz Kasperski – „Uwag: Zatopić U-boota! Akcje Polskich Okrętów i Lotnictwa Na Morzu 1939-1945“, wydawnictwo Napoleon V
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 13 KTB U 661 - U 849
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 – 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Posty: 1 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość

cron