U 704 Typ VIIC

Stocznia: H C Stulcken und Sohn, Hamburg
Numer zamówienia: 763
Zamówienie: 09.10.1939
Położenie stępki: 28.08.1941
Wodowanie: 28.08.1941
Wcielenie do służby: 18.11.1941
Numer pocztowy: M 43 929

Przebieg służby:
18.11.1942 – 30.06.1942 – 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi),
01.07.1942 – 01.04.1943 – 7 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa),
01.04.1943 – 31.05.1943 – 21 Flotylla U-bootów, Pillau (okręt szkolny),
01.06.1943 – 31.08.1943 – 24 Flotylla U-bootów, Memel (okręt szkolny),
01.09.1943 – 31.07.1944 – 23 Flotylla U-bootów, Danzig (okręt szkolny),
01.08.1944 – 24.05.1945 – 21 Flotylla U-bootów, Pillau (okręt szkolny),
24.03.1945 –wycofany ze służby podczas postoju na terenie stoczni Bremen-Vegesack,
30.04.1945 – zatopiony na terenie stoczni Bremen-Vegesack.

Dowódcy:
18.11.1941 – 04.1943 – OL ~ KL Horst Wilhelm Kessler,
12.06.1943 – 04.1944 – OL Karl-Heinz Hagenau,
04.1944 – 15.07.1944 – LT Gerhard Ady,
06.08.1944 – 18.12.1944 – OL Wolfgang Schwarzkopf,
19.12.1945 – 24.03.1945 – OL Gerhard Nolte,

Liczba patroli: 5

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 1 (6.942 ton) /0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 7043 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
19.11. – 21.11.1941 – Hamburg - rejsy szkoleniowo – ćwiczebne,
23.11. – 15.12.1941 – Kiel – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAK,
16.12. – 17.12.1941 – Rønne/Bornholm – próby sprawności hydrofonów w ramach miejscowego oddziału UAG/Schall,
19.12. – 22.12.1941 – Gotenhafen – próby sprawności broni torpedowej w ramach miejscowego oddziału TEK,
23.12. – 29.12.1941 – przerwa szkoleniowa/urlop załogi.
30.12. – 02.01.1942 – Gotenhafen – c.d. prób sprawności broni torpedowej w ramach miejscowego oddziału TEK,
04.01. – 18.01.1942 – Danzig – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAG I,
19.01. – 20.01.1942 – Danzig – szkolenie indywidualne,
21.01. – 24.01.1942 – Danzig – postój w stoczni naprawa uszkodzony przez lód obu śrub napędowych,
28.01. – 12.04.1942 – Königsberg – generalny przegląd okrętu w miejscowej stoczni Schichau.
13.04. – 22.04.1942 – Pillau – ćwiczebne strzelanie torpedami w ramach 26 Flotylli U-bootów,
24.04. – 02.05.1942 – Gotenhafen – ćwiczenia z zakresu taktyki w ramach 27 Flotylli U-bootów,
02.05.1942 – w trakcie ćwiczeń na wodach Zatoki Gdańskiej o 20:17 U 705 zostaje uderzony w rufę przez manewrujący w pobliżu U 438, w następstwie czego obie jednostki zmuszone są natychmiast przerwać ćwiczenia i powrócić do bazy,
07.05. – 23.06.1942 – Hamburg – naprawa uszkodzeń oraz ponowny przegląd okrętu realizowany przez stocznię H C Stulcken und Sohn,
24.06. – 27.06.1942 – Tollerort – przygotowanie okrętu do służby frontowej,
29.06. – 30.06.1942 – Kiel – kalibracja radionadajników.

Patrol 1 (20.06.1942 – 16.08.1942)
20.06.1942 U 704 pod dowództwem Horsta Wilhelma Kesslera wraz z U 90 (Oldörp) o godzinie 07:00 opuścił bazę w Kiel-Wik rozpoczynając marsz w stronę kwadratu AO 7598. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 10:00 obie jednostki spotkały się z przydzielonym im jako osłona przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego udały się następnie w stronę Dużego Bełtu. Tego samego dnia o 20:35 pieczę nad oboma U-bootami przejął dozorowiec V 109,w towarzystwie którego następnego dnia o 20:35 zawinęły one do bazy w Kristiansand. Po uzupełnieniu zapasów o 05:45 2 lipca ponownie w towarzystwie U 90 oraz jednostki Bussard i dozorowca V 1705 wyruszono w dalszą drogę, kierując się na kwadrat AN 3126. Po jego osiągnięciu o 18:20 pożegnano się z towarzyszami dotychczasowej podróży, rozpoczynając następnie marsz kursem 285˚. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami okręt Kesslera w drodze do swojej nowej bazy operacyjnej w St. Nazaire miał za zadanie przeprowadzić ofensywny patrol na wodach Północnego Atlantyku. Pięćdziesiąt minut po północy 5 lipca w kwadracie AF 7459 w bezpiecznej odległości minięto dwie dostrzeżone wcześniej jednostki handlowe, które zidentyfikowano jako szwedzkie. Dziewiątego lipca o 19:04 na U 704 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 704, U 71 (von Roithberg), U 597 (Bopst), U 552 (Topp), U 90, U 379 (Kettner), U 86 (Schug) dnia 13 lipca, godzina 16:00 tworzyć linię rozpoznania od AK 3947 do 6955, kurs 240˚. Okręty tworzą grupę Wolf.”.
Jedenastego lipca w trakcie marszu w stronę nakazanej w rozkazie pozycji o 11:55 (kwadrat marynarki AL 1953) pomiędzy pasami wędrującej mgły uchwycono kontakt z samotną jednostką handlową, której pomimo podjętej próby nie udało się jednak zaatakować. Dwa dni później 13 lipca jeden z okrętów grupy Wolf – U 71, nawiązał kontakt wzrokowy ze znajdującym się na południe od wybrzeży Islandii, osłanianym przez brytyjską Grupę Eskortową B6 konwojem ON.111 ale na skutek nieprecyzyjnego meldunku o nim, żaden z pozostałych okrętów nie zdołał go odnaleźć. Dwudziestego drugiego lipca na jednostkach zgrupowania Wolf odebrano kolejną depeszę z dowództwa, która miała następującą treść:
„Grupa Wolf. Opuścić dotychczasową linię rozpoznania. Dnia 23 lipca przebywać w linii dozoru od AJ 7213 do 7861.”.
W tym okresie głównym celem zgrupowania był meldowany przez B-Dienst, składający się z 33 statków osłanianych przez kanadyjską Grupę Eskortową C2 konwój ON.113. Jako pierwszy w kontakt z wrogiem w dniu 24 lipca wszedł U 552, który o tym fakcie powiadomił dowództwo oraz pozostałe jednostki. Kierując się na podaną w meldunku pozycję o godzinie 14:00 tego samego dnia (kwadrat marynarki BC 3531) z pomostu U 704 dostrzeżono smugi dymu wrogiego konwoju, o którym zameldowano dowództwu, po czym rozpoczęto jego śledzenie. Czterdzieści minut po północy 25 lipca w silnym szkwale deszczowym utracono kontakt, który odzyskano dopiero o godzinie 20:53 w kwadracie BC 6433 (dostrzeżono wtedy na horyzoncie kolumny dymu). Po zbliżeniu się do celu o godzinie 08:11 26 lipca w kwadracie BC 6413 U 704 wykonał swój pierwszy atak odpalając w kierunku dostrzeżonych celów salwę czterech torped, rejestrując jakiś czas potem odgłos czterech trafień. W rzeczywistości jedna z czterech wystrzelonych torped trafiła w atakowany także przez U 607 (Mengersen), należący do brytyjskiego armatora Sir R. Ropner & Co Ltd z West Hartlepool frachtowiec Empire Rainbow (6.942 ton), który w następstwie tego poszedł na dno, na szczęście bez strat w ludziach. Dwanaście minut później poszukujący nowych celów okręt Kesslera zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez brytyjski niszczyciel HMS Burnham, do którego wkrótce potem dołączyła kanadyjska korweta HMCS Dauphin. W trakcie wymykania się napastnikom na polecenie dowódcy odpalono kilkakrotnie pozoratory Bold. Po zgubieniu prześladowców o 13:45 U 704 ponownie pojawił się na powierzchni, rozpoczynając następnie marsz w kierunku punktu spotkania z podwodnym zaopatrzeniowcem. Trzydziestego lipca o 20:00 w kwadracie CD 4249 z pomostu jednostki Kesslera dostrzeżono sylwetkę podwodnego tankowca, którym był U 461 (Stiebler),z którego to dowódcą przy pomocy sygnalizacji świetlnej ustalono, że pobieranie paliwa i prowiantu rozpocznie się rankiem następnego dnia. Trzydziestego pierwszego lipca zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami pomiędzy 05:30 a 08:25 z jednostki Stieblera pobrano 65 m3 paliwa, 1 t oleju smarnego oraz zapas prowiantu na 1 tydzień. Tego samego dnia na U 704 odebrano też depesze z BdU z rozkazami o następującej treści:
„Grupa Wolf rozwiązana, zaopatrzone jednostki wypełnić luki pomiędzy jednostkami grupy Pirat.”.
Pierwszego sierpnia o 21:57 odebrano następną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 164 (Fechner), U 210 (Lemcke), U 607, U 454 (Häcklander), U 552, U 71, U 597, U 704 i U 379 dnia 6 sierpnia, godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od AJ 9411 do BC 3465. Okręty tworzą grupę Steinbrinck.”.
Drugiego sierpnia na U 704 odebrano pochodzący z U 552 meldunek o kontakcie z wrogim konwojem, którym był składający się z 41 statków osłanianych przez kanadyjską Grupę Eskortową ON.115. Kierując się w stronę podanej w meldunku pozycji o 13:11 okręt Kesslera wszedł w kontakt z wrogiem o którym zameldował dowództwu. W trakcie podążania za ON.115 o godzinie 16:45 w kwadracie BC 5867 U 704 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez wchodzącą w skład osłony konwoju kanadyjską korwetę HMCS Sackville, która zaraz po uzyskaniu kontaktu sonarowego przystąpiła do ataków z wykorzystaniem bomb głębinowych (łącznie zrzuciła ich 41 sztuk, które w ocenie Kesslera wybuchły w pobliżu jego okrętu, nie czyniąc na szczęście na nim żadnych poważniejszych szkód). O 21:45 okręt ponownie znajdował się na powierzchni prowadząc pościg za oddalającym się wrogiem. Już następnego dnia o 04:19 z pomostu U 704 w kwadracie BC 5791 dostrzeżono rozbłyski pocisków świetlnych, w stronę których niezwłocznie się skierowano. Nieco ponad dwie godziny później o 06:25 ponownie musiano uciekać pod wodę przed zbliżającym się eskortowcem, którym jak się okazało ponownie była HMCS Sackville. W trakcie wykonywania manewru alarmowego zanurzania, w momencie kiedy okręt znajdował się an głębokości 50 metrów w jego pobliżu detonowały 3 „dobrze ulokowane” bomby głębinowe, które na szczęście nie spowodowały poważniejszych uszkodzeń. Po odpłynięciu prześladowcy o 09:35 okręt Kesslera z powrotem pojawił się na powietrzach ni napotykając wkrótce potem przebywający w pobliżu U 553. Czwartego sierpnia kierujący się w stronę nakazanej w ostatnim rozkazie pozycji U 704 o godzinie 16:00 w kwadracie BC 5335 dostrzegł smugi dymu oraz krążący nad nimi samolot o których niezwłocznie powiadomił dowództwo, po czym aż do godziny 23:49 kiedy to w trudnych warunkach pogodowych utracił kontakt podążał za nimi nadając cyklicznie meldunki naprowadzające. Ósmego sierpnia o 02:45 w kwadracie AK 0183 okręt Kesslera wszedł w kontakt wzrokowy z wykrytym trzy dni wcześniej przez U 593 (Kelbing) konwojem SC.94 (36 statków, kanadyjska Grupa Eskortowa C1) i w wykonanym kwadrans później ataku, w kierunku nakładających się na siebie sylwetek statków odpalił salwę czterech torped, które jednak spudłowały. W ponownym ataku, który miał miejsce o 05:31 w kierunku dużej jednostki, którą był transportowiec Duchess of Bedford (20.123 ton) z wyrzutni nr V odpalono torpedę, która także chybiła celu. Zaraz po tym ataku U 704 wycofał się na pozycję za konwojem, by następnie w spokoju załadować opróżnione wyrzutnie torpedowe. Tego samego dnia o 17:42 (kwadrat marynarki AK 2497) wykonano trzeci atak jak się później okazało bezskuteczny, atakując przy pomocy pojedynczej torpedy wrogi frachtowiec. O 01:00 dziewiątego sierpnia ze względu na panujące ciemności Horst Kessler podjął decyzję o zakończeniu polowania i rozpoczęciu marszu powrotnego. Tego samego dnia o 21:30 w kwadracie AL 4772 z pomostu okrętu dostrzeżono sylwetkę dużego statku (zidentyfikowano go jako typ Ormonde – 15.000 ton wyporności), w kierunku którego się skierowano schodząc pięć minut później na peryskopową. W przeprowadzonym o godzinie 22:09 ataku w kierunku wroga odpalono ostatnie dwie posiadane torpedy, które także i tym razem spudłowały. Nie mając już torped U 704 ponownie rozpoczął marsz do bazy, spotykając się 16 sierpnia o 13:00 w punkcie Nanni 1 z wysłaną mu naprzeciw eskortą. W jej towarzystwie jeszcze tego samego dnia o 16:08 osiągnął St. Nazaire, kończąc trwający prawie siedem tygodni patrol (48 dni), w trakcie którego przepłynął 8.711 mil morskich na i 283,1 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 2 (09.09.1942 – 15.09.1942)
09.09.1942 U 704 pod dowództwem Horsta Wilhelma Kesslera o godzinie 13:25 opuścił prowadzącą z wewnętrznego portu na redę umocnioną śluzę, spotykając się 10 minut później z przydzieloną mu na pierwszy etap rejsu eskortą. O 16:10 po osiągnięciu punktu Nanni 1 pożegnano się z towarzyszami dotychczasowej podróży, rozpoczynając następnie indywidualny marsz w stronę pozycji Morgennebel. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 5876 na polecenie dowódcy o godzinie 10:15 przeprowadzono próbne głębokie zanurzenie na głębokość A+70 (150 metrów), podczas którego to wykryto: nieszczelność wyrzutni torpedowej nr III, dławnicy sterburtowego wału napędowego oraz hałasujący mechanizm silnika dziobowych sterów głębokości, co w trakcie cichego marszu wymagało przejścia na obsługę ręczną. Po mającym miejsce o 14:00 wynurzeniu kontynuowano dalej marsz w stronę wyznaczonego sektora (także i tym razem celem okrętu była nieprzyjacielska żegluga na wodach Północnego Atlantyku). Jedenastego września na przebywającym w kwadracie BF 4871 U 704 doszło do kolejnego defektu, tym razem pompy wody chłodzącej, co w połączeniu z wcześniejszymi defektami wymusiło na Horście Kesslerze podjęcie decyzji o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomiono dowództwo, które nakazało mu spotkanie się z powracającym do bazy U 155 (Pienning). Zgodnie z tym poleceniem następnego dnia o 16:33 w kwadracie BF 7195 spotkano się z jednostką Pienninga, w eskorcie której (posiadała ona detektor Fu.M.B.) skierowano się do bazy w St. Nazaire. Trzynastego września o godzinie 18:08 w kwadracie BF 7239 z pomostu U 704 po stronie bakburty dostrzeżono wystający z wody peryskop wrogiego okrętu oraz dwa ślady wystrzelonych torped, co z kolei spowodowało, że Horst Kessler wydał rozkaz zwiększenia prędkości do całej naprzód oraz wyłożenia steru cała na sterburtę. Dwa dni później 15 września o 12:00 osiągnięto bazę w St. Nazaire, kończąc trwający sześć dni patrol, w trakcie którego przepłynięto 927 mil morskich na i 289,5 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 3 (05.10.1942 – 23.11.1942)
05.10. U 704 pod dowództwem Horsta Wilhelma Kesslera o godzinie 16:35 wraz z U 71 opuścił prowadzącą do St. Nazaire śluzę, po czym po spotkaniu z eskortą rozpoczął marsz w stronę punktu Nanni 1. Po jego osiągnięciu o 19:45 pożegnano eskortę, rozpoczynając następnie marsz w stronę punktu Morgennebbel (także i tym razem celem okrętu było zwalczanie żeglugi na Północnym Atlantyku). Następnego dnia po dotarciu do kwadratu BF 5897 o godzinie 08:08 schowano się pod wodę, rozpoczynając podwodny marsz przez Biskaje. Dziesiątego października o 13:37 na U 704 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 71 i U 704 dołączyć do grupy Panther i obsadzić pozycje w linii dozoru: AL 7524 i 7555.”.
Dwa dni później 12 października o 01:30 osiągnięto nakazaną pozycję tj. kwadrat AL 7555, rejestrując jednocześnie spadek ciśnienia atmosferycznego. Szesnastego października o 08:47 (kwadrat marynarki AL 4793) z pomostu jednostki Kesslera dostrzeżono cienie wielu jednostek, o których zameldowano dowództwu. Wykrytym zgrupowaniem był składający się z 40 jednostek, osłaniany przez kanadyjską Grupę Eskortową C4 konwój ON.137. W południe (kwadrat marynarki AL 7129) po zajęciu dogodnej do ataku pozycji na polecenie dowódcy sprowadzono okręt na peryskopową, przygotowując jednocześnie do strzału wyrzutnie od I do V. O 13:21 w kierunku stanowiącego największą wartość tankowca odpalono podwójną salwę torpedową, rejestrując po 1 minucie i 5 sekundach odpowiednio dwie i jedną głuchą detonację. Dalszych ataków jak i obserwacji dotychczasowych skutków nie zdołano już zrealizować a to ze względu na fakt, że okręt zmuszony był uciekać na głębokość 170 metrów (2A+10) przed szybko zbliżającym się eskortowcem, który wkrótce potem przystąpił do ataków z wykorzystaniem bomb głębinowych. Po odpłynięciu prześladowcy o 16:48 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni podejmując próbę odnalezienia wroga, co jednak skutecznie zostało udaremnione przez ciągłe opady gęstej mżawki. Dwudziestego października na U 704 odebrano depeszę z nowymi rozkazami, które miały następującą treść:
„Przerwać operację konwojową. Grupa Panther rozwiązana. Następujące okręty utworzyć grupę Veilchen i obsadzić z prędkością marszową do ranka 24 linię dozoru od AJ 8181 do BC 2279: U 71, U 438 (Franzius), U 84 (Uphoff), U 89 (Lohmann), U 704, U 381 (von Pückler), U 658 (Senkel), U 402 (Forstner), U 571 (Möhlmann), U 454 i U 132 (Vogelsang).”.
Następnego dnia w trakcie marszu w stronę nakazanej pozycji o godzinie 20:00 w kwadracie BC 3398 napotkano bratni U 438 z którym to wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi. Cztery dni później 25 lipca doszło do ponownego spotkania tym razem z U 89, które miało miejsce o 13:00 w kwadracie AJ 8825. Pierwszego listopada o 14:48 na okręcie Kesslera odebrano pochodzący z U 381 meldunek o dostrzeżeniu w kwadracie BC 2114 wrogiego konwoju, w kierunku którego pozycji niezwłocznie się skierowano. Jak się okazało wykrytym zgrupowaniem był składający się z 42 jednostek, osłaniany przez kanadyjską Grupę Eskortową C4 konwój SC.107. Tego samego dnia wieczorem, o 21:00 w kwadracie AJ 8882 z pomostu U 704 dostrzeżono sylwetki wielu jednostek handlowych oraz mniej pożądaną sylwetkę niszczyciela. Następnego dnia w trakcie próby zajęcia dogodnej do ataku pozycji o 01:16 (kwadrat marynarki AJ 8826) okręt Kesslera został zmuszony do ucieczki przez zbliżający się eskortowiec (była to kanadyjska korweta HMCS Algoma), tracąc w ten sposób kontakt, który udało mu się odzyskać dopiero o 20:05 w kwadracie AJ 6639. O 23:26 w trakcie podążania za nieprzyjacielem U 704 po raz drugi został wykryty i ostrzelany a w wyniku zmuszony do ucieczki przez wrogi eskortowiec. Czwartego listopada o 09:07 (kwadrat marynarki AK 4246) ponownie uzyskano kontakt wrogiem, schodząc wkrótce potem w zanurzenie, gdzie pozostano do 15:37 (po wynurzeniu ponownie rozpoczęto jego poszukiwania). Piątego listopada o godzinie 14:27 (kwadrat marynarki AN 1831) poszukujący wroga U 704 zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do 16:32 przez nieprzyjacielski samolot, który w ślad za nim zrzucił bomby głębinowe, które na szczęście spowodowały tylko lekkie uszkodzenia. Wkrótce po wynurzeniu z pomostu jednostki Kesslera dostrzeżono atak nieprzyjacielskiej maszyny na przebywający w pobliżu inny u-boot. Następnego dnia o 17:01 w kwadracie AK 2771 U 704 ponownie musiał uciekać pod wodę przed nadlatującym samolotem, który w ślad za nim zrzucił bomby głębinowe, które silnie nim wstrząsnęły oraz spowodowały szkody w elementach szklanych. Po mającym miejsce o 19:25 wynurzeniu odebrano depeszę z poleceniem zakończenia operacji konwojowej oraz nowymi rozkazami, które miały następującą treść:
„Grupa Veilchen rozwiązana, Uphoff, Bargsten, Eppen, Kessler, Poel i Maus obsadzić linię dozoru od AK 3793 > 6378.”.
W tym okresie U 704 trapiły problemy zdrowotne jakie pojawiły się u kilku członków załogi m.in. Nr III doznał złamania żebra i uskarżał się na ból w klatce piersiowej a jeden z marynarzy z kolei na problemy jelitowe. Dziewiątego listopada o 12:35 w kwadracie AK 6553 z pomostu okrętu Kesslera dostrzeżono dużą dwu kominową jednostkę zidentyfikowana jako transportowiec wojska Queen Elisabeth, w kierunku której niezwłocznie się skierowano schodząc wkrótce potem na peryskopową. Dwie minuty później w stronę nieprzyjaciela odpalono salwę czterech torped, rejestrując po 2 minutach i 4 sekundach odgłos pojedynczej detonacji, co dało z kolei powód do zgłoszenia jego uszkodzenia (w rzeczywistości wszystkie torpedy chybiły). Tego samego dnia o 16:13 odebrano kolejne rozkazy o następującej treści:
„U 521 (Bargsten), U 522 (Schneider), U 84, U 704, U 624 (von Soden), U 753 (von Mannstein), U 224 (Kosbadt), U 454, U 383 (Kremser) i U 606 (Döhler) utworzyć grupę Kreuzotter.”.
Poza w/w depeszą w radiu usłyszano też pochodzący z Komendy Głównej Wehrmachtu meldunek o uszkodzeniu przez jeden z u-bootów pancernika typu Queen Elisabeth. Wkrótce potem na polecenie Kesslera nadano do dowództwa meldunek o następującej treści:
„Czterech niezdolnych do służby, chorych. 26 cbm. Nie pancernik lecz szybki transportowiec Queen Elisabeth.”.
Trzy dni później 12 listopada przebywający aktualnie w kwadracie AK 9466 U 704 o godzinie 16:00 rozpoczął marsz powrotny do bazy. W trakcie jego trwania 21 listopada o godzinie 09:30 w kwadracie
BF 57 okręt Kesslera stał się celem ataku w wykonaniu brytyjskiego bombowca z 502 Sqn RAF, odnosząc w jego wyniku lekkie uszkodzenia. Dwa dni później 23 listopada o 12:07 w kwadracie BF 9312 U 704 spotkał się z wysłaną mu naprzeciw eskortą, w towarzystwie której o 19:00 dotarł do bazy w La Pallice, kończąc trwający 7 tygodni patrol (49 dni), w trakcie którego przepłynął 5.796,5 mili morskiej na i 920,5 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 4 (31.12.1943 – 12.02.1943)
31.12. U 704 pod dowództwem Horsta Wilhelma Kesslera o godzinie 22:25 opuścił La Pallice z poleceniem zwalczania nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Północnego Atlantyku. Następnego dnia o 02:40 osiągnięto punkt Pilz, gdzie pożegnano się z dotychczas towarzyszącą okrętowi eskortą, poczym rozpoczęto marsz w stronę punktu Schlosspark. Po osiągnięciu głębszych wód o 08:02 w kwadracie BF 9126 przeprowadzono próbne zanurzenie, które wykazało liczne nieszczelności, które wymusiły na Horscie Kesslerze podjęcie decyzji o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Drugiego stycznia o 13:20 zawinięto do La Pallice, gdzie okręt z niemal marszu trafił do suchego doku miejscowego bunkra u-bootów. Pięć dni później 7 stycznia w eskorcie dozorowców V 624 i V 625 oraz przerywacza zagród minowych Spbr.5 o godzinie 17:45 opuszczono redę La Pallice, kierując się tak jak poprzednio na punkt Pilz (dotarto tam o 22:12). Dziesiątego stycznia na przemierzającym Biskaje U 704 o godzinie 09:45 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 226 (Borchers), U 186 (Hesemann), U 383, U 303 (Heine), U 624, U 704 z ekonomiczną prędkością marszową utworzyć linię dozoru od AL 7411 > AL 7879. Okręty tworzą grupę Habicht.”.
W tym okresie głównym celem operującej na zachód od wybrzeży Irlandii grupy był osłaniany przez jednostki kanadyjskiej Grupy Eskortowej C2 konwój ONS.160, który jednak dzięki przechwyconym i rozszyfrowanym depeszom Enigmy otrzymał polecenie zmiany dotychczasowego kursu, mijając niebezpieczny rejon niewykryty przez żaden z okrętów. Dziewiętnastego stycznia o 16:01 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Grupy Falke i Habicht rozwiązane. Okręty utworzą grupę Haudegen. W kolejności: U 414 (Huth), U 268 (Heydemann), U 182 (Clausen), U 525 Drewitz, U 69 (Gräf), U 201 (Rosenberg), U 606, U 607, U 226, U 186, U 383, U 303, U 438, U 624, U 704, U 613 (Köppe), U 752 (Schroeter) dnia 22 stycznia godzina 13:00 przebywać w linii rozpoznania od AJ 3141 do AL 4691, kurs 210˚.
Dwudziestego drugiego stycznia o 18:30 osiągnięto nakazaną pozycję w linii, która w przypadku U 704 przypadała na kwadrat AK 4615. Pięć dni później 27 stycznia w trakcie bezskutecznych poszukiwań wroga o 12:40 (kwadrat marynarki AK 3563) wymieniono się informacjami oraz namiarami na aktualną pozycję) z U 607. Czwartego lutego na przebywającym aktualnie w kwadracie AJ 9759 okręcie Kesslera o 11:40 odebrano pochodzący z U 187 meldunek o kontakcie z idącym kursem NO dużym wrogim konwojem, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano. Wykrytym wrogim zgrupowaniem był meldowany przez B-Dienst, składający się z 61 statków, osłaniany przez brytyjską Grupę Eskortową B2 konwój SC.118. Następnego dnia o 19:50 (kwadrat marynarki AK 8234) z pomostu U 704 dostrzeżono sylwetkę wrogiego niszczyciela, którego postanowiono wyminąć idąc na powierzchni. Pół godziny później w trakcie wykonywania tego manewru okręt Kesslera zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez wrogi niszczyciel, który nagle wyłonił się ze szkwału. W trakcie trwania tego manewru pozostawiono wyłączony bakburtowy silnik diesla nie zamykając jednocześnie zaciętej w położeniu otwartym klapy wydechu w wyniku czego uległ on zalaniu. Po mającym miejsce o 21:47 wynurzeniu w związku z tym defektem uniemożliwiającym dalsze wykonywanie patrolu Horst Kessler podjął decyzję o jego przerwaniu i powrocie do bazy o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Dwunastego lutego o 10:50 w kwadracie BF 6469 U 704 spotkał się z przydzieloną mu eskortą oraz także idącym do bazy U 71. O 16:00 osiągnięto St. Nazaire, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (43 dni), w trakcie których przepłynięto 5.050,5 mili morskiej na i 594 mile morskie pod powierzchnią.

Patrol 5 (14.03.1943 – 11.04.1943)
14.03. U 704 pod dowództwem Horsta Wilhelma Kesslera w towarzystwie eskorty o godzinie 15:40 opuścił St. Nazaire z poleceniem doprowadzenia okrętu do kraju, gdzie następnie miał on zostać przekazany do służby szkoleniowej. Tego samego dnia po osiągnięciu o 21:10 kwadratu BF 6469 pożegnano się z towarzysząca eskortą, kontynuując dalszy marsz samotnie. Następnego dnia po dotarciu do kwadratu BF 5898 schowano się pod wodę rozpoczynając marsz w zanurzeniu, który był przerywany tylko w celu doładowania baterii i odebrania ewentualnych rozkazów. Dwudziestego marca w trakcie operacji ładowania baterii, przebywający w kwadracie BE 6787 okręt o godzinie 15:48 zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia przez czterosilnikowy samolot, który w ślad za nim zrzucił serię pięciu bomb głębinowych. Piątego kwietnia o 10:40 zawinięto do bazy w Bergen, gdzie następnie do tamtejszego arsenału zdano cały zapas posiadanych torped. Następnego dnia w towarzystwie eskorty i U 339 o godzinie 12:05 opuszczono Bergen, kierując się do Stavanger, gdzie przybyto o 19:55. Po spędzeniu tam nadchodzącej nocy rankiem 7 kwietnia o 06:58 w towarzystwie ponownie U 339 oraz eskorty obrano kurs na Kristiansand, gdzie dotarto o 17:12. Po krótkim postoju, dwadzieścia sześć minut po północy 8 kwietnia w towarzystwie jednostki Schwaben, U 339 oraz w eskorcie dozorowca V 901 rozpoczęto marsz w stronę ruty 15, po której to osiągnięciu pożegnano się z eskortą, rozpoczynając następnie marsz w kierunku bazy w Pillau. Następnego dnia o 19:00 dotarto na miejsce, skąd po przenocowaniu o 08:15 jedenastego kwietnia obrano kurs na Königsberg, gdzie dotarto o 10:54, kończąc w ten sposób trwający cztery tygodnie patrol (28 dni), w trakcie którego przepłynięto 2.016 mil morskich na i 757 mil morskich pod powierzchnią.

12.04.1943 roku cumujący w Königsbergu U 704 podporządkowany zostaje dowództwu 21 Flotylli U-bootów, w ramach której pełnić będzie rolę jednostki szkolnej. Tego samego dnia obowiązki dowódcy okrętu zdaje KL Horst Wilhelm Kessler, który zgodnie z rozkazem dowództwa obejmuje komendę nad U 985. Od tego momentu przez krotki okres czasu okrętem najprawdopodobniej dowodził dotychczasowy I WO.

12.06.1943 nowym dowódcą U 704 zostaje dotychczasowy dowódca szkolnego U 34 OL Karl-Heinz Hagenau, który pełni tę funkcję do kwietnia 1944 roku, kiedy to przekazuje to stanowisko dotychczasowemu oficerowi wachtowemu na U 672 –LT Gerhardowi Ady .

15.07.1944 następuje kolejna zmiana na stanowisku dowódcy, w miejsce LT Gerharda Ady, który przeszedł na U 677 po krótkim wakacie przychodzi dotychczasowy oficer wachtowy z U 21 OL Wolfgang Schwarzkopf, który pełni tę funkcję do 31 grudnia, kiedy to zastępuje go w tej roli OL Gerhard Nolte, były dowódca U 1194.

24.03.1945 ze względu na stan techniczny przebywający na terenie stoczni w dzielnicy Brema - Vegesack U 704 zostaje wycofany ze służby.

30.04.1945 w związku ze zbliżającymi się wojskami alianckimi cumujący wciąż w Bremie – Vegesack dawny U 704 zostaje zatopiony w celu uniknięcia jego przejęcia przez wroga.

W 1946 roku spoczywający wciąż na dnie wrak okrętu przy pomocy ładunków wybuchowych zostaje wysadzony w powietrze a jego szczątki do roku następnego wydobyte i pocięte na złom.

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Borowiak Mariusz, Tadeusz Kasperski – „Uwag: Zatopić U-boota! Akcje Polskich Okrętów i Lotnictwa Na Morzu 1939-1945“, wydawnictwo Napoleon V
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 13 KTB U 661 - U 849
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 – 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1