1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U 592 Typ VIIC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 1 • Strona 1 z 1

U 592 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 21.03.14, 06:32

U 592 Typ VIIC

Stocznia: Blohm & Voss, Hamburg
Numer zamówienia: 568
Zamówienie: 16.01.1940
Położenie stępki: 30.10.1940
Wodowanie: 20.08.1941
Wcielenie do służby: 16.10.1941
Numer pocztowy: M 37 556

Przebieg służby:
16.10.1941 – 01.02.1942 – 6 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi).
01.02.1943 – 30.06.1942 – 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa)
01.07.1942 – 28.02.1943 – 11 Flotylla U-bootów, Bergen (służba frontowa).
01.03.1943 – 31.01.1944 – 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa).
31.01.1944 – Zatopiony o godzinie 10:00 na południowy – zachód od wybrzeży Irlandii (pozycja 50˚20'N, 17˚29'W) bombami głębinowymi przez brytyjskie eskortowce HMS Starling, HMS Wild Goose i HMS Magpie.


Dowódcy:
16.10.1941 – 24.07.1943 – KL Carl Borm
02.09.1943 – 31.01.1944 – OL Heinz Jaschke

Liczba patroli: 10

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 1 (3.770 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/1
- 29.01.1944 – amerykański bombowiec B-24 Liberator należący do VB-110 Sqn USN.

Okres służby U 592 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
- brak danych.

19.02.1942 U 592 pod dowództwem Carla Borma na holu holownika Altenwärder o godzinie 08:35 opuścił Hamburg, kierując się w stronę Brunsbüttel, które ostatecznie osiągnął o 17:34. Po spędzeniu tam nocy rankiem następnego dnia w eskorcie torpedowca Möwe o 08:00 ruszono w dalszą drogę kierując się w stronę bazy na wyspie Helgoland. Dwie godziny później zwały dryfującego lodu uniemożliwiły dalszy marsz a U 592 dodatkowo musiał zostać wzięty na hol przez torpedowiec Möwe, który następnie zaczął go holować w stronę Brunsbüttel. O 11:10 doszło do zerwania holu, w związku z czym poproszono o pomoc kapitana portu w Hamburgu. Dwadzieścia minut później na miejsce przybył holownik Seeflake, który o 14:35 doprowadził okręt Borma do Brunsbüttel, gdzie ten następnie oczekiwał na przybycie oddelegowanego z bazy w Kiel, mającego wzmocnienia przeciwlodowe holownika Memmert. Dwudziestego trzeciego lutego po przybyciu oczekiwanej jednostki, o godzinie 08:00 U 592 ponownie wyruszył w drogę w stronę Helgolandu, gdzie ostatecznie przybył o 15:35 (od 13:09 poruszano się już bez pomocy holownika, korzystając z wolnego od lodów akwenu).

Podczas pobytu w bunkrze na wyspie Helgoland tamtejsi specjaliści usunęli odniesione od kry lodowej uszkodzenia oraz uzupełnili zapasy paliwa i prowiantu.

28.02.1942 przebywający wciąż na Helgolandzie okręt Borma podporządkowany zostaje dowództwu Grupy Nord.

W kolejnych dwóch dniach tj.1 i 2 marca w oparciu o bazę na wyspie Helgoland U 592 odbywa rejsy szkoleniowe, podczas których przeprowadza liczne ćwiczebne zanurzenia.

Patrol 1 (03.03.1942 – 23.03.1942)
03.03. U 592 pod dowództwem Carla Borma w towarzystwie przerywacza zagród minowych Spbr.300 oraz jednostek przeciwlotniczych o godzinie 15:55 opuszcza bazę na Helgolandzie, kierując się w stronę wybrzeży Norwegii (kwadrat AF 5857). Tego samego dnia o 18:37 (kwadrat marynarki AN 9568) za rufą płynącego przed okrętem Borma przerywacza zagród minowych detonuje mina, która na szczęście poza silnym wstrząśnięciem U 592 nie powoduje na nim żadnych uszkodzeń. Trzy godziny później o 21:37, po osiągnięciu kwadratu AN 4546 zarówno przerywacz zagród minowych jak i jednostki przeciwlotnicze żegnają się z okrętem Borma, po czym zawracają do bazy. Dziesiątego marca o 12:00 osiągnięto nakazany kwadrat, przystępując następnie do jego powolnego przemierzania płynąc kursem północ – południe. Jedenastego marca o godzinie 12:29 na okręcie Borma odebrano pochodzącą z dowództwa grupy Nord depeszę z rozkazami o następującej treści:
U 377 (Köhler), U 403 (Clausen) i U 589 (Horrer) utworzyć grupę Blücher. U 405 (Hopmann) i U 592 (Borm) utworzyć grupę Wrangel. Rozszerzyć poprzednie obszary operacyjne w kierunku zachodnim, dla U 405 do 5730 i dla U 592 do 5790.”.
Głównym celem w/w grup była osłona operacji przerzutu do bazy w Trondheim pancernika Tirpitz.
Szesnastego marca w związku z podejrzeniem wszawicy przeprowadzono badania całej załogi, które w przypadku czterech ostatnio zaokrętowanych marynarzy wykazały istnienie u nich wszy łonowych (jako metodę leczniczą zastosowano golenie). Dwudziestego drugiego marca o 05:50 na U 592 odebrano kolejną depeszę z dowództwa grupy Nord zawierająca nowe rozkazy o następującej treści:
Borm, wejść do Bergen.”.
Następnego dnia po osiągnie kwadratu AN 2421 o godzinie 12:19 spotkano się z wysłaną naprzeciw eskortą, w towarzystwie której o 15:00 osiągnięto w/w bazę, kończąc trwający prawie trzy tygodnie (20 dni) patrol. W trakcie jego trwania U 592 przepłynął 3.007,7 mili morskiej na i pod powierzchnią.

Patrol 2 (01.04.1942 – 23.04.1942)
01.04. zaopatrzony w 14 torped oraz prowiant na sześć tygodni, dowodzony przez Carla Borma U 592 wraz z U 591 (Zetzsche) oraz w eskorcie patrolowca Reiher o godzinie 18:35 opuścił Bergen, kierując się w stronę Marstein. O 21:38 po osiągnięciu pozycji wyjściowej od obu okrętów odłącza się Reiher, który następnie zawraca do bazy zaś obie jednostki przystępują do realizacji powierzonego im zadania, polegającego na przechwyceniu przedzierającego się do Anglii norwesko – angielskiego łamacza blokady Göteborg (zgodnie z otrzymanymi ze sztabu Morza Północnego rozkazami – U 591 zając miał zachodnią połówkę kwadratu AN 3170 zaś U 592 zachodnią połówkę kwadratu AN 3140. Oba okręty utworzyć miały zgrupowanie Wachsam). Zgodnie z w/w poleceniem następnego dnia o 03:17 osiągnięto północy narożnik nakazanego obszaru operacyjnego, przystępując następnie do jego przemierzania w oczekiwaniu na pojawienie się spodziewanej jednostki. Wieczorem tego samego dnia o 23:26 na U 592 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę z rozkazami o następującej treści:
Grupa Wachsam zadanie unieważnione. Zetzsche, Borm iść do Narwiku, Bielfeld i Rabenau iść do Bergen.”.
Zgodnie z w/w poleceniem tuż przed północą rozpoczęto marsz do bazy w Narwiku. W trakcie jego trwania 3 kwietnia o godzinie 17:25 w kwadracie AF 8715 nawiązano kontakt wzrokowy z idącymi kursem południowym dwoma szwedzkimi frachtowcami – Nordstjenen i Margaret Johnson. Następnego dnia o 22:10 oczekujący na wprowadzenie do bazy U 592 (kwadrat marynarki AF 5386) odebrał nowe rozkazy o następującej treści:
Kierować się z najwyższą prędkością U 591 AB 8130 i U 592 AB 8180. U 377 i U 403 idą do AB 5780 i 8120. Okręty utworzą grupę Bums.”.
W związku z w/w poleceniem dziesięć minut później Carl Borm nakazał zwiększyć prędkość oraz wprowadzić okręt na kurs 336˚ (rozkaz ten został skomentowany w KTB okrętu przez jego dowódcę w następujący sposób – „Wreszcie właściwy rozkaz, dlatego muszę się spieszyć.”.). Piątego kwietnia o 12:55 odebrano następną depeszę, tym razem jednak z dowództwa floty, która miała następującą treść:
Porucznik Jaschke z dniem 01.03. awansowany o stopień. (…).”.
Trzy godziny później o 16:00 na polecenie dowódcy w obecności całej załogi na okręcie odbyła się uroczysta ceremonia awansowania Lt.z.S Heinza Jaschkego. Następnego dnia o 01:30 osiągnięto południowy narożnik przypadającego na kwadrat AB 8158 rejonu operacyjnego. Tego samego dnia na jednostkach grupy Bums odebrano dwie pochodzące z dowództwa Morza Północnego depesze o następujących treściach:
- o 10:17 - „Grupa Bums, U 377, U 403, U 591, U 589 patrolować przydzielone rejony.”.
- o 20:00 - „Grupy Bums i Naseweis z dniem 07.04. godzina 00:00 przechodzą pod dowództwo Admirała Oceanu Arktycznego.”.
Ósmego kwietnia najpierw o 17:12 w kwadracie AB 8151 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 377 a ponad dwie godziny później o 19:30 z godnie z poleceniem dowództwa osiągnięto przypadający na kwadrat AB 8162 nowy rejon operacyjny. Dwa dni później 10 kwietnia na okręcie Borma odebrano pierwszą depeszę ze sztabu Admirała Oceanu Arktycznego o następującej treści:
Grupa Bums utworzy linię dozoru od AB 6254 do 6297. Kolejność: U 403, U 377, U 592, U 334. Prędkość marszowa 10 węzłów.”.
Głównym celem grupy był płynący do Związku Radzieckiego konwój PQ.14, który dnia 8 kwietnia opuścił wody Islandii oraz konwój powrotny QP.10, który w tym samym okresie opuścił rosyjskie wody terytorialne. Dwunastego kwietnia krążący w nakazanym rejonie poszukujący wroga U 592 o godzinie 09:25 (kwadrat marynarki AB 8269) wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 334 (Siemon). Czternastego kwietnia o 21:06 odebrano kolejną depeszę dowództwa obszaru z rozkazami o następującej treści:
Dnia 15.04. godzina 07:00 przebywają w linii dozoru od AB 6331 do AB 6667: U 209, U 376, U 378, U 436, U 456, U 589, U 454, U 403, U 377, U 592 jako grupa Blutrausch.”.
Dwa dni później 16 kwietnia (kwadrat marynarki AB 6276) przebywająca na pomoście okrętu wachta o godzinie 00:49 zameldowała o dostrzeżeniu sylwetki nieprzyjacielskiego niszczyciela, którego Carl Borm postanowił wyminąć płynąc na powierzchni. Ze względu jednak na intensywne dymienie obu diesli zamiar ten się nie udał i wrogi okręt dostrzegł U 592 zmuszając go do wykonania alarmowego zanurzenia a następnie do pobytu pod wodą do godziny 03:54 (na szczęście dla jednostki Borma niszczyciel nie zrzucił żadnych bomb głębinowych). O 05:08 na przebywającym aktualnie w kwadracie AB 6279 U 592 odebrano pochodzący z U 454 meldunek o kontakcie z wrogiem o następującej treści:
Nieprzyjaciel przebywa w AB 6227.”.
Meldowanym wrogiem, w kierunku którego pozycji niezwłocznie się skierowano był oczekiwany konwój PQ.14. O godzinie 06:00 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z kolejnym napotkanym okrętem, którym był U 376 (Marks) a osiemnaście minut później dostrzeżono smugi dymu poszukiwanego konwoju. W trakcie manewrowania w celu wyjścia na dogodną do ataku pozycję o godzinie 16:58 (kwadrat marynarki AB 4189) z pomostu U 592 dostrzeżono zbliżanie się dużego niszczyciela w ucieczce przed którym to następnie schowano się pod wodę wykonując manewr alarmowego zanurzenia. Wkrótce potem w pobliżu znajdującego się na głębokość A+60 (140 metrów) okrętu Borma detonowało osiem bomb głębinowych, które na szczęście nie poczyniły na nim żadnych szkód. O 19:25 U 592 z powrotem pojawił się na powierzchni ale ze względu na zbyt długi pobyt w zanurzeniu utracił szansę na zaatakowanie nieprzyjaciela. Następnego dnia ponownie próbujący wyjść na dogodną do ataku pozycję okręt Borma aż dwukrotnie odpędzany był od konwoju przez nieprzyjacielskie eskortowce – raz o 02:24 i drugi raz o 03:00 (jak zapisał w KTB okrętu dowódca – „(…)Teichert nadaje sygnały naprowadzające ale te przeklęte niszczyciele nie chcą mnie dopuścić do ataku. Nadal jest zbyt jasno. Przemieszczanie się aż do rana nie jest możliwe, zawsze jestem odpędzany. Podejmuję próbę zajęcia pozycji przed czołem konwoju.(…)."). W/w zamiar jednak się nie udał i okręt Borma ostatecznie utracił kontakt z nieprzyjacielem. Osiemnastego kwietnia na U 592 odebrano pochodzącą ze sztabu Admirała Oceanu Arktycznego depeszę z rozkazem o następującej treści
„Jeśli do godziny 13:00 brak kontaktu, Borm iść do Narwiku.”.
W odpowiedzi na nią Carl Borm nadał do dowództwa depeszę o następującej treści:
Proszę o port z dokiem, do naprawy sprężarka Junkersa.
Wkrótce potem otrzymano odpowiedź na w/w prośbę o następującej treści:
Borm kierować się do Bergen.”.
Dwudziestego trzeciego kwietnia o godzinie 07:25 w kwadracie AN 2121 U 592 spotkał się z wysłanym mu naprzeciw patrolowcem Unitas, w eskorcie którego o 10:25 przybył do bazy w Bergen, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (22 dni). W trakcie jego trwania jednostka Borma przepłynęła 4.450 mil morskich na i pod powierzchnią.

Po zdaniu na brzeg posiadanej amunicji oraz pozostałego w zbiornikach paliwa okręt trafił do położonej w dzielnicy Laksevaag dawnej norweskiej stoczni Maskine og Jernskibs Byggeri. Ze względu na fakt, że część zleconych prac przekraczała możliwości zakładu w miejscowym dowództwie podjęto decyzję o skierowaniu U 592 na remont do kraju a konkretnie do położonej w Hamburgu stoczni Howaldstwerke.

19.05.1942 U 592 pod dowództwem Carla Borma wraz z U 405 o godzinie 17:30 opuścił bazę w Bergen rozpoczynając marsz do kraju. Półtorej godziny później o 19:05 w związku z zagrożeniem ze strony nieprzyjacielskich okrętów podwodnych obie jednostki otrzymały polecenie zawrócenia do Bergen, gdzie przybyły o 21:10 cumując u burty patrolowca Unitas. Po przenocowaniu następnego dnia o godzinie 04:00 ponownie opuszczono Bergen, rozpoczynając marsz przybrzeżnym szlakiem żeglugowym. Wieczorem w celu przenocowania o 23:05 zawinięto do bazy w Kristiansand, którą opuszczono 21 maja o 07:30 w towarzystwie U 405 oraz eskorty. Następnego dnia po osiągnięciu o 20:30 kwadratu AO 7732 eskorta zawróciła do bazy zaś U 592 rozpoczął marsz w stronę wejścia do Kanału Cesarza Wilhelma (znany obecnie jako Kanał Kiloński lub Nord-Ostsee Kanal), przez który to następnie skierował się w stronę Hamburga, gdzie ostatecznie przybył dnia 23 maja.

27.05.1943 przebywający przy nadbrzeżu stoczni Howaldtswerke U 592 przeholowany został do stoczni Blohm & Voss, gdzie w trakcie pobytu w doku oprócz różnych prac naprawczych dokonano też poważnego remontu obu silników diesla.

05.07.1943 U 592 opuszcza Hamburg by poprzez Kanał Cesarza Wilhelma jeszcze tego samego dnia przybyć do bazy w Kiel. Tam korzystając ze specjalistycznego wyposażenia bazy okręt przechodzi próby ciśnieniowe kadłuba oraz kończy się jego ponowne wyposażanie.

Patrol 3 (11.07.1942 – 14.08.1942)
11.07. U 592 pod dowództwem Carla Borma wraz z U 609 (Rudloff) i U 511 (Steinhoff) o godzinie 08:10 opuścił bazę w Kiel. Ponad dwie godziny później o 10:35 wraz z U 463 (Wolfbauer), tankowcem Orion oraz zapewniającym im osłonę trałowcem rozpoczęto marsz rutą 15, kierując się następnie w stronę ruty 27. Po jej osiągnięciu, co miało miejsce o 20:35 pieczę nad w/w jednostkami przejęły dwa dozorowce. Następnego dnia o 17:35 (lub 17:45) zawinięto do bazy w Kristiansand, którą opuszczono o 03:45 dnia 13 lipca w towarzystwie U 463 i U 607 oraz jednostek eskorty. Tego samego dnia wieczorem o 19:45 w kwadracie AN 3122 nastąpiło pożegnanie U 592 z U 463 oraz U 607, które następnie obrały kurs na Atlantyk. Następnego dnia o 05:21 zawinięto do bazy w Bergen, gdzie oprócz uzupełnienia zapasów paliwa dokonano też wymiany pękniętej pokrywy jednego z cylindrów. Siedemnastego lipca o godzinie 11:15 U 592 w eskorcie patrolowca Tarantel opuścił Bergen, kierując się w stronę Hellisøy, gdzie towarzyszący mu okręt po pożegnaniu się z nim następnie zawrócił do bazy. Niecałe osiem godzin później o 19:00 w kwadracie AF 8781 spotkano się z U 600 (Zurmühlen), z którym to wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi. Następnego dnia z pomostu idącego na powierzchni przez kwadraty AF 57/53 okrętu Borma pomiędzy 08:00 a 22:14 trzykrotnie dostrzega się dryfujące w pobliżu miny morskie. Kolejny dzień przebywającego tym razem w kwadratach AF 29/AB 94 U 592 to kolejne kontakty z dryfującymi minami, których łącznie tego dnia naliczono aż dwanaście sztuk. Dwudziestego lipca na okręcie Borma odebrano pochodzącą ze sztabu Admirała Oceanu Arktycznego depeszę z rozkazami o następującej treści:
Obsadzą jako rejon ataku, w kwadracie AC: U 209 (Brodda) 1588, U 589 (Horrer) 1483, U 377 (Köhler) 1766, U 592 1755.”.
W tym okresie głównym celem w/w okrętów były najprawdopodobniej niedobitki konwoju PQ.17. Wieczorem tego samego dnia o 21:50 (kwadrat AB 6342) z pomostu U 592 na kursie 320˚ dostrzeżono zarysy Wyspy Niedźwiedziej a tuż przed północą osiągnięto nakazany rejon operacyjny, gdzie niestety natknięto się na opary gęstej mgłę uniemożliwiającej prowadzenie jakiejkolwiek skutecznej obserwacji wzrokowej. Po południu następnego dnia o 15:13 na U 592 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
Horrer, Köhler i Borm przyspieszyć swój powrót do Narwiku.”.
Tuż po północy 22 lipca o godzinie 00:29 na okręcie Borma odebrano trzecią już wciągu ostatnich dni depeszę z rozkazami o następującej treści:
Horrer, Köhler i Borm przełożyć powrót. Jak najszybciej kierować się do kwadratu AB 37. Nowe rejony ataku w kwadracie AB dla Horrer 3737, Clausen (U 403) 4383, Köhler 3841, Borm 3799.”.
W tym okresie głównym celem okrętów miał być spodziewany przez dowództwo konwój powrotny, którym był QP.14. W drodze na nakazaną pozycję, którą ostatecznie osiągnięto o 11:25 o godzinie 08:57 w kwadracie AC 4174 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 377. Pięć dni później 27 lipca o 03:40 w kwadracie AB 6181 U 592 spotkał się z U 403 (Clausen), z którego to następnie pobrał elastyczny wąż powietrzny. Tego samego też dnia o 11:06 odebrano kolejną depeszę ze sztabu Admirała Oceanu Arktycznego, która zawierała rozkazy o następującej treści:
Do około 30 lipca obsadzać następujące pozycje w AE: U 405 21 – U 657 (Göllnitz) 22 – U 355 (La Baume) 23 – U 586 (von der Esch) 26 – U 589 31 – U 592 37 – U 435 (Strelow) AA 97 i U 591 (Zetzsche) AA 98.
Wyżej zestawione okręty tworzą grupę Nebelkönig.
”.
Trzydziestego lipca przebywający aktualnie w kwadracie AE 3755, idący na powierzchni U 592 o godzinie 18:19 został wykryty a następnie zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielską łódź latającą zidentyfikowaną jako typ „Sunderland”, która w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzuciła dwie bomby głębinowe, które detonowały w jego pobliżu w momencie, gdy ten osiągnął głębokość A-40 (40 metrów). Następnego dnia o 12:25 (kwadrat marynarki AE 2349) po raz kolejny podczas trwania tego patrolu wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U-bootem, którym tym razem był U 586. Sześć dni później 7 sierpnia o godzinie 08:00 (kwadrat marynarki AA 9317) ponownie spotkano się z okrętem von der Escha, z którym to następnie przeprowadzono krótką rozmowę przy pomocy lamp sygnałowych. Tego samego też dnia odebrano kolejne rozkazy z dowództwa o następującej treści:
Grupa Nebelkönig obsadzić linię wyczekiwania 1 od AB 1725 do 4992: U 403, U 405, U 591, U 657, U 355, U 586, U 435, U 255 (Reche), U 592, U 589 dnia 08.08. godzina 08:00 oraz linię wyczekiwania nr 2 od AB 2255 do AB 6277 do 09.08. godziny 01:00.”.
Ósmego sierpnia o godzinie 08:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AB 4229 nakazaną pozycję w linii wyczekiwania nr 1. Ponad sześć godzin później w trakcie marszu w stronę kolejnej pozycji, idący na powierzchni U 592 o 14:48 (kwadrat marynarki AB 5493) został zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do 17:04 przez nieprzyjacielską łódź latającą. Dziewiątego sierpnia zgodnie z w/w rozkazem osiągnięto ostatnią z w/w pozycji, po czym wieczorem tego samego dnia o 23:07 odebrano nowe rozkazy o następującej treści:
Obsadzą nowe rejony ataku z odstępami 30 milowymi: Clausen AB 3512 – Hopmann AB 3546 – Göllnitz AB 3593 – Esch AB 3821 – Strelow AB 1917 – Zetzsche AB 3859 – Borm AB 3975 – Horrer AB 6239.”.
Następnego dnia o godzinie 03:25 okręt Borma osiągnął nakazaną pozycję, przystępując niezwłocznie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. Dwunastego sierpnia o 05:49 (kwadrat marynarki AB 3947) wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 457 (Brandenburg) a po południu o 14:00 w związku z kończącymi się zapasami prowiantu i paliwa rozpoczęto marsz powrotny do bazy. Następnego dnia o 16:45 w kwadracie AF 3333 U 592 spotkał się z patrolowcem Schiff 4, w eskorcie którego o 20:45 przybył na redę Harstad, gdzie ze statku Laugen zabrał pilota, który następnie poprowadził go na odcinku przez Tjeldsund w stronę Lødingen, które osiągnięto jeszcze tego samego dnia o 23:45. Po zdaniu na brzeg pilota okręt Borma skierował się już bezpośrednio do Narwiku, gdzie przybył o godzinie 02:00 dnia 14 sierpnia cumując przy burcie okrętu sztabowego Tanga. W trakcie trwającego pięć tygodni patrolu (35 dni) U 592 przepłynął 5.376,9 mili morskiej na i pod powierzchnią.

14.08.1942 po krótkim pobycie przy burcie Tangi U 592 opuszcza Narwik kierując się do pobliskiego Skomenfjordu, gdzie o 04:00 cumuje przy burcie okrętu bazy Stella Polaris. Pięć godzin później okręt jest ponownie w ruchu przemieszczając się tym razem pod burtę zakotwiczonego w pobliżu warsztatowca Pelagos, gdzie przebywa aż do dnia 18 kwietnia, kiedy to po zakończeniu wszystkich napraw ponownie wraca pod burtę Stella Polaris.

21.08.1942 – Skomenfjord – U 592 staje przy burcie zaopatrzeniowca Kärnten, na którego to przekazuje swoje trzy torpedy, po czym po zakończeniu w/w operacji kieruje się w stronę warsztatowca/okrętu zaopatrzeniowego Pelagos z którego to następnie pobiera dwie miny morskie typu TMC.

22.08.1942 – Skomenfjord – U 592 po raz kolejny cumuje przy burcie Kärnten, z którego to pobiera przewidziany na trzytygodniowy patrol zapas prowiantu. Po zakończeniu w/w operacji okręt Borma kieruje się następnie pod burtę zaopatrzeniowca Kamerun, na którego to z kolei przekazuje sześć torped (po ich wyładunku na okręcie pozostało zaledwie pięć torped – trzy typu G7e oraz dwie typu G7a.).

23.08.1942 na skutek nieszczęśliwego podczas zjazdu na nartach z wysokości 150 metrów spadł i zginał główny mechanik Oblt.(Ing.) Herbert Ehler (ur. 15.04.1919 r.), którego ciało pochowano na cmentarzu wojskowym w Narwiku.

04.09.1942 U 592 opuszcza wody Skomenfjordu kierując się do Narwiku, skąd po krótkim pobycie i otrzymaniu instrukcji kieruje się na wody Ofotfjordu, gdzie w ramach eksperymentu przeprowadza próbę przekazania w morzu paliwa na jedną z łodzi latających typu BV 138.

07.09.1942 – Skomenfjord – U 592 odbiera pochodzącą ze sztabu Admirała Oceanu Arktycznego depeszę z rozkazami o następującej treści:
(…), Horrer i Borm załadują torpedy, Hymnen i Strelow także przygotować się do misji torpedowej.”.
Zgodnie z w/w rozkazem jeszcze tego samego dnia zacumowano przy burcie zaopatrzeniowca Kärnten, z którego to następnie pobrano dziewięć sztuk torped G7e.

10.09.1942 obowiązki głównego mechanika na U 592 obejmuje Oblt.(Ing.) Imig, którego wspiera także wraz z nim zaokrętowany Lt.(Ing.) Wolfgang Zanker.

Patrol 4 (10.09.1942 – 28.09.1942)
10.09. U 592 pod dowództwem Carla Borma o godzinie 15:40 odbił od burty Stella Polaris, po czym skierował się do Narwiku, gdzie zacumował przy burcie okrętu sztabowego Tanga. Po odebraniu rozkazów nakazujących zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Oceanu Arktycznego i Morza Barentsa o godzinie 19:00 opuszczono Narwik kierując się w stronę Lødingen, gdzie na pokład przyjęto miejscowego pilota, który to następnie poprowadził okręt na odcinku do Harstad, które ostatecznie osiągnięto o godzinie 00:50 następnego dnia. Podczas pobytu w tamtejszej bazie oprócz zdania na brzeg pilota oraz pobrania świeżego prowiantu przy pomocy specjalistów ze statku Laugen, przeprowadzono też naprawę szwankującego żyrokompasu. Dwa dni później 13 września o godzinie 14:40 opuszczono Harstad z poleceniem dołączenia do zgrupowania Trägertot, którego głównym celem był idący do Związku Radzieckiego, składający się z 40 statków, jednostki ratowniczej, 3 trałowców oraz 2 tankowców floty, osłaniany przez 2 niszczyciele, 2 pomocnicze krążowniki przeciwlotnicze, 4 korwety, 2 trałowce oraz 4 trawlery z.o.p. konwój PQ.18, który dnia 8 września opuścił wody Islandii. Ze względu na istniejące duże zagrożenie atakiem ze strony niemieckich jednostek nawodnych i podwodnych oraz lotnictwa eskorta konwoju został dodatkowo wzmocniona przez 2 okręty podwodne oraz osłaniany przez dwa niszczyciele lotniskowiec eskortowy HMS Avenger. Oprócz w/w bezpośredniej ochrony w bliższej i dalszej odległości od konwoju krążyły dwa zespoły bliskiej eskorty oraz jeden dalszej (z pancernikami HMS Anson i HMS Duke of York w składzie). Następnego dnia o godzinie 00:27 na przebywającym aktualnie w kwadracie AB 9326 okręcie Borma odebrano pochodzący z U 457 meldunek o kontakcie z idącym kursem SE nieprzyjacielskim konwojem, w stronę którego pozycji niezwłocznie się skierowano. W trakcie tego marszu, idący na powierzchni U 592 o godzinie 06:05 (kwadrat marynarki AB 6994) został zmuszony do alarmowego zanurzenia a następnie czterdziestominutowego pobytu pod wodą przez nieprzyjacielską łódź latającą. Piętnastego września przebywający w pobliżu meldowanego konwoju okręt Borma o godzinie 15:09 (kwadrat marynarki AC 2922) stał się świadkiem nalotu na niego w wykonaniu własnych samolotów. Następnego dnia próbujący wyjść na dogodną do ataku pozycję U 592 w intensywnym opadzie deszczu i przy dużym falowaniu o godzinie 20:23 (kwadrat marynarki AT 4446) utracił kontakt wzrokowy z konwojem. Osiemnastego września ponownie poszukujący wroga okręt Borma dwukrotnie wymieniał się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanymi U-bootami: raz o 08:30 w kwadracie AC 2618 z U 703 (Bielfeld) i drugi raz o 15:25 w kwadracie AC 2421 z U 251 (Timm). Tego samego dnia o 19:00 (kwadrat marynarki AC 1627) z pomostu U 592 dostrzeżono znajdującą się przed dziobem po stronie sterburty dużą dryfującą górę lodową, którą to następnie minięto w bezpiecznej odległości. Następnego dnia najpierw o 04:10 w kwadracie AC 1427 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z kolejnym okrętem – U 378 (Franze) a trzydzieści trzy minuty później dostrzeżono chmury dymu oraz sylwetkę samotnego niszczyciela o których to niezwłocznie zameldowano dowództwu. Wykrytym wrogiem był płynący na Wyspy Brytyjskie, składający się z 20 statków konwój powrotny QP.14, który dnia 13 września opuścił wody Archangielska. Dwudziestego września U 592, który w międzyczasie w trakcie manewru wyprzedzania w celu zajęcia dogodnej do ataku pozycji utracił kontakt z nieprzyjacielem o 04:13 (kwadrat marynarki AB 2288) ponownie go odzyskał, meldując o tym fakcie dowództwu. Wieczorem tego samego dnia podążająca za konwojem, pełniąca od jakiegoś czasu rolę okrętu kontaktowego jednostka Borma o godzinie 19:51 w zadymce śnieżnej utraciła z nim kontakt, który ponownie odzyskała dopiero następnego dnia o 09:45 (kwadrat marynarki AB 4164). Pięć minut później próbujący wyjść na dogodną do ataku pozycję U 592 został wykryty a następnie zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadlatującą nieprzyjacielską łódź latającą. Po mającym miejsce o 15:27 wynurzeniu pomimo ponownie podjętej próby nie udało się już odnaleźć QP.14. Trzy dni później 24 września w związku z kończącymi się zapasami paliwa i prowiantu, przebywający w kwadracie AE 2581 U 592 o godzinie 04:00 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Dwudziestego siódmego września po osiągnięciu o godzinie 09:07 wysokości Andenes okręt Borma spotkał się z patrolowcem Saturn, w eskorcie którego o 11:40 przybył do bazy w Harstad cumując przy burcie statku Seehund, z którego to następnie rozpoczął pobieranie świeżego prowiantu. Po zakończeniu w/w operacji następnego dnia o godzinie 09:45 z miejscowym pilotem na pokładzie via Tjeldsund i Lödingen skierowano się do bazy w Narwiku, gdzie ostatecznie przybyto o 14:00 cumując przy burcie okrętu sztabowego Tanga. W trakcie trwającego prawie trzy tygodnie patrolu (18 dni) U 592 przepłynął ca. 3.600 mil morskich na i pod powierzchnią.

28.09.1942 po krótkim pobycie przy burcie Tangi U 592 opuścił Narwik kierując się do pobliskiego Skomenfjordu, gdzie o 17:30 zacumował przy burcie okrętu bazy Stella Polaris.

29.09.1942 – Skomenfjord – U 592 staje przy burcie zaopatrzeniowca Kärnten, na którego to przekazuje swój zapas torped, po czym po zakończeniu w/w operacji kieruje się w stronę warsztatowca Kamerun, którego to specjaliści wkrótce potem przystępują do usuwania zgłoszonych przez Carla Borma uszkodzeń.

05.10.1942 – Skomenfjord – U 592 ponownie staje pod burtą zaopatrzeniowca Kärnten, z którego to następnie pobiera paliwo, trzy sztuki torped G7e oraz 2 sztuki torped G7a.

06.10.1942 – Skomenfjord – U 592 staje pod burtą statku Pelagos, z którego to pobiera jedną minę morską typu TMB.

Patrol 5 (07.10.1942 – 19.10.1942)
07.10. U 592 pod dowództwem Carla Borma o godzinie 09:50 odbija od burty zakotwiczonego na wodach Skomenfjordu statku Sandnæs, po czym skierował się do bazy w Narwiku, gdzie przybył o 10:52 cumując u burty okrętu sztabowego Grille. Po odebraniu rozkazów nakazujących udanie się do Ramsund po miny a następnie ich skryte postawienie w cieśninie Jugor jako pola minowego o kodowej nazwie „Paul 1” oraz po zaokrętowaniu jako dodatkowego oficera Lt.z.S. Mendela o godzinie 12:45 opuszczono Narwik, kierując się do Ramsund. Po przybyciu na miejsce o 14:35 z pokładu stawiacza sieci zagrodowych Deime rozpoczęto trwające do 21:50 pobieranie 23 min typu TMB. Wkrótce po zakończeniu w/w operacji U 592 opuścił Ramsund kierując się w stronę Lødingen, gdzie na pokład zabrał miejscowego pilota, po czym via Tjeldsund skierował się do Harstad, gdzie ostatecznie przybył o 01:45 następnego dnia. Podczas trwającego do godziny 15:05 pobytu w bazie oprócz zadania na brzeg pilota na okręcie przeprowadzono drobne prace naprawcze oraz załadowano na niego zapas świeżego prowiantu. Dwunastego października o 15:40 z pomostu przebywającego aktualnie w kwadracie AT 7253 okrętu Borma dostrzeżono znajdujący się na kursie 73˚, odległy o 4 mile morskie Porisow. W tym samym czasie w związku ze zbliżaniem się do miejsca stawiania min oraz istniejącym zagrożeniem wykrycia i zatopienia przez Rosjan Carl Borm zarządza aby zarówno okręt jaki i tajne dokumenty w każdej chwili były gotowe do zniszczenia. Następnego dnia walcząc z silnym północnym prądem pchającym wody z Morza Karskiego U 592 uzyskuje namiar na znajdujący się na kursie 224˚ odległy o siedem mil morskich Matwjejew. Tuż po południu o 12:09 w związku z wykryciem przez wachtowych zbliżającej się łodzi latającej Carl Borm zarządził alarmowe zanurzenie, nakazując jednocześnie posadzić okręt na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 24 metrów dnie, gdzie następnie przebywał on do 15:50. Wkrótce po wynurzeniu mając warunki świetnej widoczności oraz przejrzystą i gwieździstą noc rozpoczęto marsz w stronę nieodległej cieśniny Jugor (w trakcie jego trwania z pomostu U 592 prowadzono obserwację warunków żeglugowych, rejestrując drobne kawałki pływającej kry oraz tworzenie się nowej pokrywy lodowej. Poza w/w warunkami dostrzeżono też dwie kotwiczące na środku drogi wodnej jednostki prowadzące między sobą oraz z lądem komunikację świetlną przy pomocy alfabetu morsa oraz sześć innych przebywających w pobliżu jednostek. Wieczorem tego samego dnia osiągnięto pozycję minowania (kwadrat marynarki AT 8845) przystępując następnie do trwającej pomiędzy 19:33 a 20:25 operacji stawiania 24 min (pozycja 69˚25'N - 59˚40'E)., po której to zakończeniu o 21:27 rozpoczęto marsz kursem 270˚. Następnego dnia znajdujący się wciąż w pobliżu cieśniny Jugor U 592 zgodnie z zamierzeniami Carla Borma ostrzelać miał położoną na pozycji 70˚24'N - 58˚48'E radziecką stację radiową Waigatsch, ale ze względu na opady śniegu i zamglenie utrudniające odnalezienie obiektu zamiar ten musiał jednak zostać anulowany. Piętnastego października na idącym w kierunku bazy U 592 odebrano dwie pochodzące ze sztabu Admirała Oceanu Arktycznego depesze z rozkazami o następujących treściach:
- „Borm w celu pobrania torped udać się do Kirkenes.”.
- „Borm, wejść do Narwiku przez Andfjord.”.
Dwa dni później 17 października o 22:30 (kwadrat marynarki AB 9867) osiągnięto wysokość Andenes a już następnego dnia o 03:00 przybyto do Harstad cumując przy burcie trałowca M 253. Po przenocowaniu i uzupełnieniu zapasów prowiantu 19 października o godzinie 11:20 opuszczono Harstad by via Tjeldsund i Lødingen skierować się do Narwiku, gdzie ostatecznie dotarto o 16:30 cumując u burty okrętu sztabowego Grille. W trakcie trwającego niemal dwa tygodnie patrolu (13 dni) U 592 przepłynął 2.259,2 mili morskiej na i pod powierzchnią.

Na postawione przez U 592 miny weszła tylko jedna jednostka a mianowicie dnia 14 października idący jako czwarty w konwoju, należący do radzieckiego armatora Murmanskoe Gosudarstvennoe Morskoe Parokhodstvo (MGMP) z Murmańska frachtowiec Schors (3.770 ton), który na skutek tego odniósł poważne uszkodzenia i w trakcie próby odholowania do zatoki Beljuschja przez dwa trałowce T-879 i T-90 (mini konwój osłaniał patrolowiec SKR-28 Rubin) o godzinie 18:05 poszedł na dno (po wejściu na minę eskortujące konwój trałowce myśląc, że padł on ofiarą ataku wrogiego okrętu podwodnego zrzuciły na chybił trafił bomby głębinowe, które doprowadziły do detonacji dwóch kolejnych min, po których to dopiero zrozumiano kto był prawdziwym sprawcą tego całego zdarzenia).

19.10.1942 po zdaniu relacji z przebiegu patrolu o 18:10 U 592 opuścił Narwik kierując się do pobliskiego Skomenfjordu, gdzie o 19:50 zacumował przy burcie Sandnæs.

21.01.1942 – Skomenfjord – U 592 staje przy burcie okrętu zaopatrzeniowego/warsztatowca Kamerun, którego specjaliści instalują na nim nowe wyposażenie.

28.10.1942 – Skomenfjord – U 592 staje przy burcie zaopatrzeniowca Kärnten rozpoczynając następnie pobieranie paliwa, po którego to zakończeniu powraca pod burtę Sandnæs.

30.10.1942 – Skomenfjord – U 592 po raz drugi staje przy burcie warsztatowca/okrętu zaopatrzeniowego Kamerun zdając na niego wyposażenie potrzebne do stawiania min oraz przyjmując w zamian za nie torpedy.

01.11.1942 – Skomenfjord – postój przy burcie Stella Polaris.

07.11.1942 – Skomenfjord – U 592 po raz drugi staje przy burcie zaopatrzeniowca Kärnten rozpoczynając następnie pobieranie z niego zapasu prowiantu oraz wody pitnej (po zakończeniu w/w operacji na okręcie znajdował się zapas 12 torped typu G7e, 2 typu G7a oraz prowiant na pięć tygodni).

Patrol 6 (09.11.1942 – 15.12.1942)
09.11. U 592 pod dowództwem Carla Borma o godzinie 09:50 odbił od burty zakotwiczonego na wodach Skomenfjordu statku Sandnæs, po czym skierował się do bazy w Narwiku, gdzie zacumował przy burcie okrętu sztabowego Grille. O 13:00 po odebraniu przez Carla Borma rozkazów nakazujących mu zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Oceanu Arktycznego i Morza Barentsa opuszczono Narwik, kierując się w stronę Lødingen, gdzie przybyto o 15:40 przyjmując na pokład miejscowego pilota (w trakcie marszu w stronę w/w miejscowości okazało się, że pomimo przeprowadzonego podczas postoju w Skomenfjordzie przeglądu i remontu sterburtowego silnika diesla - dokonali tego specjaliści z warsztatowca Kamerun, wymiany wymaga głowica jednego z cylindrów). Po pokonaniu Tjeldsundu o 17:55 U 592 przybył do Harstad, gdzie stanął przy kei Sorenorske, rozpoczynając następnie uzupełnianie zapasu świeżego prowiantu oraz wymianę szwankującej głowicy cylindra. Jedenastego listopada w celu przeprowadzenia prac porządkowych i konserwacyjnych okręt Borma przeholowany został pod burtę statku Laugen. Po zakończeniu w/w prac następnego dnia o 18:55 opuszczono Harstad kierując się przez Toppsundet w stronę kwadratu AB 3658. Czternastego listopada o 17:25 U 592 osiągnął południowy narożnik wyznaczonego mu a przypadającego na kwadrat AB 3937 rejonu operacyjnego. Trzy dni później 17 listopada o 08:30 (kwadrat marynarki AB 3687) z pomostu okrętu Borma na kursie 140˚ dostrzeżono smugę dymu, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. Wkrótce potem zidentyfikowano kontakt jaki samotną silnie dymiącą z komina, poruszającą się z prędkością 12 węzłów jednostkę handlową. O 10:49 (kwadrat marynarki AB 3599) po wyjściu na dogodną do ataku pozycję Carl Borm nakazał zejść na peryskopową ale zanim zdołał wystrzelić torpedy w zadymce śnieżnej utracił kontakt z celem, którego ze względu na w/w opady oraz szybko zapadające ciemności nie zdołał już odnaleźć. Po wynurzeniu które miało miejsce o 13:58 obsada wachty, która pojawiła się na pomoście stwierdziła jego silne zalodzenie podobnie jak i głównego pokładu. Osiemnastego listopada o 10:20 (kwadrat marynarki AB 3658) z pomostu U 592 dostrzeżono znajdujące się na kursie 300˚ zarysy południowego przylądka Spitzbergenu. Następnego dnia okręcie Borma odebrano pochodzącą ze sztabu Admirała Oceanu Arktycznego depeszę z rozkazami o następującej treści:
U 601, U 592, U 405, U 625, U 376, U 209, U 586 od 21.11 godziny 20:00 tworzyć linię dozoru od AC 2287 do AC 2747. Lotnictwo melduje w południe 18 konwój w pobliżu przylądka Gorodetzky.”.
W/w wrogiem był składający się z 33 statków konwój powrotny QP.15, który dnia 17 listopada opuścił port w Archangielsku. Dwudziestego pierwszego listopada na poszukującym wroga U 592 odebrano kolejne dwa rozkazy z dowództwa o następujących treściach:
- o 14:06 – „Okręty od Graua do Escha utworzyć grupę Boreas. Okręty tej grupy bez kontaktu z konwojem jak najszybciej obrać kurs W, prędkość 8 węzłów.”.
- o 19:17 – „Jeżeli do 22:00 nie będzie kontaktu, z najwyższą prędkością obsadzić linię dozoru AB 3285 do 3985, zachowując jednocześnie tę samą kolejność w zgrupowaniu.”.
Następnego dnia zgodnie z ostatnim rozkazem o godzinie 14:25 osiągnięto przypadającą na kwadrat AB 3535 nakazaną pozycję w linii dozoru. Ze względu na panujące tam częste i intensywne opady śniegu oraz zmrożonego deszczu, które mocno ograniczały widoczność Carl Borm zarządził zanurzenie i przesłuchiwanie okolicy hydrofonami, co z kolei pozwoliło mu na uchwycenie kontaktu ze znajdującym się na kursie 49˚ niezidentyfikowanym celem. Pomimo podjętej wkrótce potem próby jego zidentyfikowania, ze względu na w/w warunki pogodowe zamiar ten się nie udał , podobnie jak i próba jego odszukania podczas marszu na powierzchni (ze względu na silne zalodzenie instalacji poboru powietrza do silników diesla, które uniemożliwiało jej wykorzystanie powietrze zewnątrz czerpane było poprzez otwarty właz na pomost w wyniku czego temperatura m.in. w centrali spadła do -7˚C, co z kolei doprowadziło do pokrycia się lodem znajdujących się w niej manometrów oraz do unieruchomienia mechanizmów podnoszących i opuszczających peryskopy. Tego samego dnia poszukując wroga o 18:45 osiągnięto przypadającą na kwadrat AN 3532 granicę pływającego pola lodowego. Dwudziestego piątego listopada o 20:00 obsadzono nową, przypadającą na kwadrat AB 3535 pozycję, nie notując jednak wciąż żadnego kontaktu poza jednym wyżej opisanym. Dwa dni później 27 listopada na U 592 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
Grupa Boreas obsadzi następujące rejony ataku:
U 592 3284 – U 405 3564 – U 378 (Mäder) 3836 – U 212 (Vogler) 3978 – U 456 (Teichert) 3811 – U 209 (Brodda) 3461 – U 376 (Marks) 3876 – U 601 (Grau) 3658. Wszystkie w AB.
”.
Zgodnie z ostatnim poleceniem następnego dnia tuż przed północą obsadzono nakazaną pozycję rozpoczynając następnie jej przemierzanie w poszukiwaniu wroga. Szóstego grudnia przebywający aktualnie w kwadracie AB 3886 U 592 o godzinie 11:38 wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 212. Osiem dni później 14 grudnia na wciąż bezskutecznie poszukującym wroga okręcie Borma odebrano nowe rozkazy o następującej treści:
Borm wracać do Narwiku, Vogler obsadzić AB 66.”.
Następnego dnia stosując się do w/w polecenia o 08:45 przybyto do Harstad, które po uzupełnieniu zapasów prowiantu oraz przyjęciu pilota opuszczono o 13:24 kierując się via Tjeldsund i Lødingen (przybyto tam o 16:00) do bazy w Narwiku, gdzie ostateczne przybyto o 16:30 cumując u burty okrętu sztabowego Grille. W trakcie trwającego ponad pięć tygodni patrolu (37 dni) U 592 przepłynął 4.655,3 mili morskiej na i pod powierzchnią.

16.12.1942 U 592 pod dowództwem Carla Borma o godzinie 05:10 opuścił bazę w Narwiku z poleceniem skierowania się na remont do położonej w Bergen stoczni, gdzie przybył po nieobfitującym w żadne znaczące wydarzenia rejsie dwa dni później 18 grudnia o 16:30.

19.12.1942 okręt Borma zostaje przeholowany pod nadbrzeże w Askoy, gdzie na lad zdaje całą posiadaną amunicję.

20.12.1942 – 03.03.1943 – Bergen Laksevåg – prace remontowe i konserwacyjne realizowane przez miejscową stocznię.

04.03. – 08.03.1943 – próby morskie realizowane na wodach pobliskiego fiordu mające potwierdzić 100 % sprawność okrętu po dopiero co zakończonym remoncie.

Patrol 7 (08.03.1943 – 18.04.1943)
08.03. U 592 pod dowództwem Carla Borma o godzinie 07:00 opuścił bazę w Bergen, by zgodnie z otrzymanymi rozkazami w ramach transferu do 6 Flotylli U-bootów w St. Nazaire, przeprowadzić ofensywny patrol na wodach Północnego Atlantyku (na okręt załadowano 12 torped G7e, 2 typu G7a oraz prowiant na 11 tygodni pobytu w morzu). W trakcie przeprowadzonego wkrótce potem na wodach pobliskiego fiordu trymowania oraz próbnego zanurzenia wykryto niestety nieszczelności, które wymusiły na Bormie podjęcie decyzji o przerwaniu patrolu i powrocie do Bergen, gdzie jego okręt ponownie trafił do stoczni. Po usunięciu zgłoszonych defektów po południu następnego dnia wraz z U 306 (von Trotha) oraz w eskorcie patrolowca Unitas o godzinie 17:30 po raz drugi opuszczono Bergen, kierując się w stronę Marstein. O 20:30 po osiągnięciu pozycji wyjściowej pożegnano się z patrolowcem Unitas, po czym obrano kurs 352˚. Jedenastego marca z pomostu idącego przez kwadrat AF 7366 U 592 najpierw o godzinie 09:30 a następnie o 13:45 po stronie sterburty dostrzeżono dwie dryfujące miny, z których ostatnią zidentyfikowano jako angielską. Trzy dni później 14 marca odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
Kummetat (U 572), Neide (U 415), Purkhold (U 260), Borm, Trotha, Fiedler (U 564), Müller (U 663) i Lüdden (U 188) kierować się do kwadratu AK 83.".
Siedemnastego grudnia przebywający w kwadracie AE 6486 U 592 o godzinie 07:35 rozpoczął podwodny marsz płynąc na głębokości A-40 (40 metrów). Tego samego dnia odebrano też na nim kolejne rozkazy z dowództwa o następującej treści:
Jako grupa Seeteufel przebywają dnia 21.03. U 306, U 592, U 188, U 415, U 663, U 572, U 564, U 260 w linii dozoru od AK 3152 do 3677. Obsadzić linię nie dalej niż w rozkazie, do tego miejsca swoboda manewrów.”.
Głównym celem w/w zgrupowania był meldowany przez B-Dienst, składający się z 39 statków eskortowanych przez Grupę Eskortową B6 powolny konwój ONS.1. Następnego dnia na prośbę dowództwa o 22:45 (kwadrat marynarki AL 1196) nadano meldunek pogodowy. Tuż po północy 20 marca na przebywającym aktualnie w kwadracie AK 2122 U 592 udało się uchwycić namiary potrzebne do ustalenia aktualnej pozycję okrętu dzięki czemu wykryto wynoszący 20 mil morskich błąd w dotychczasowych obliczeniach. Tego samego dnia rozpoczęto też marsz w stronę mającej się rozciągać od AD 8769 do AK 3867 nowej linii dozoru grupy Seeteufel, którą wchodzące w skład niej jednostki osiągnąć miały do godziny 08:00 dnia 22 marca (według dodatkowych instrukcji wszystkie okręty za dnia miały pozostawać w zanurzeniu unikając wykrycia przez wroga). Dwa dni później 22 marca z cztero godzinnym opóźnieniem o 12:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AD 8799 pozycję w zgrupowaniu. Następnego dnia o 09:46 obsadzono kolejną pozycję, tym razem znajdująca się w kwadracie AK 2246. Dwudziestego piątego marca o 14:50 (kwadrat marynarki AD 9845) z pomostu U 592 dostrzeżono płynący w eskorcie dwóch niszczycieli duży parowiec o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu, po czym przystąpiono do jego śledzenia, które trwało do godziny 17:49, kiedy to w silnym szkwale deszczowym utracono z nim kontakt. Następnego dnia na przebywającym w kwadracie AK 9355 okręcie Borma o 18:16 odebrano pochodzący z U 564 meldunek o kontakcie z wrogiem, w kierunku którego pozycji niezwłocznie się skierowano. Meldowanym nieprzyjacielem, był składający się z 45 statków, eskortowany przez Grupę Eskortową B2 konwój SC.123. Dwudziestego siódmego marca o 16:25 odebrano kolejną depeszę z BdU o następującej treści:
Grupa Seeteufel, przerwać operację. Seeteufel i Seewolf operują przeciwko idącemu na wschód konwojowi.”.
W tym okresie głównym celem obu grup był składający się z 45 statków a eskortowany przez Grupę Eskortową B1 konwój HX.230. Dwa dni później 29 marca ze względu na problemy z pompami, które nie były w stanie nadążać z pozbywaniem się wody dostającej się do wnętrza okrętu poprzez czerpnie powietrza dla diesli oraz poprzez właz prowadzący na pomost Carl Borm o godzinie 04:30 (kwadrat marynarki AK 3912) wydał polecenie zanurzenia i kontynuowania dalej marszu pod wodą (do tego momentu woda w zęzie w przedziale silników diesli sięgnęła sprzęgieł. Tego samego dnia wieczorem o 21:00 z pomostu U 592 po stronie bakburty dostrzeżono sylwetkę oddalonego o pięć mil morskich bratniego okrętu podwodnego, którym okazał się być U 229. Następnego dnia na polecenie dowództwa zakończono operację konwojową. Pierwszego kwietnia o 13:01 na okręcie Borma odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
Jako grupa Löwenherz przebywają dnia 3 kwietnia, godzina 00:00 w linii rozpoznania od AK 2516 do 5915: U 169 (Bauer), U 191 (Fiehn), U 523 (Pietzsch), U 630 (Winkler), U 635 (Eckelmann), U 706 (von. Zitzewitz), U 260 (Purkhold), U 564, U 592, U 572, U 530 (Lange), U 563 (von Hartmann), U 594 (Mumm), U 584 (Deecke) i U 632 (Karpf).”.
Dania 4 kwietnia na poszukującym wroga okręcie Borma o 12:25 (kwadrat marynarki AK 4314) odebrano pochodzący z U 530 meldunek o kontakcie o następującej treści:
Konwój AK 4616, kurs 30˚, prędkość 10 węzłów.”.
Meldowanym nieprzyjacielem przeciwko któremu U 592 niezwłocznie podjął działania był składający się 51 statków, eskortowany przez okręty Grupy Eskortowej B7 (Cdr. Gretton) konwój HX.231. Następnego dnia w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu z poszukiwanym konwojem o 03:07 rozpoczęto działania przeciwko kolejnemu, meldowanemu tym razem w kwadracie AK 0157 przez U 229 (w rzeczywistości był to wciąż to HX.231). O 16:35 (kwadrat marynarki AK 2558) poszukujący wroga U 592 zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia przez nadlatującą łódź latającą, która w wykonanym następnie ataku ostrzelała go z działek pokładowych (w trakcie wykonywania zanurzenia w pobliżu odnotowano głośną detonację). O 17:26 po zaledwie dwu minutowej obecności na powierzchni okręt Borma ponownie zmuszony był uciekać pod wodę rejestrując wkrótce potem kolejną detonacje. W trakcie pobytu w zanurzeniu pomiędzy 18:08 a 19:05 na U 592 naliczono jeszcze łącznie 25 silnych detonacji. O 23:00 Carl Borm zarządził wynurzenie oraz rozpoczęcie marszu z prędkością pół marszu, płynąc kursem 90˚. Szóstego kwietnia poszukujący wciąż wroga U 592 o godzinie 11:00 (kwadrat marynarki AK 3846) został znienacka zaatakowany przez wrogi samolot. Pomimo zarządzonego przez Borma zwiększenia prędkości do całej naprzód, wyłożenia steru maksymalnie na bakburtę oraz wykonania alarmowego zanurzenia nieprzyjacielska maszyna zdołała w miarę celnie zrzucić swoje cztery bomby głębinowe, które detonowały w momencie gdy U 592 osiągnął głębokość 35 metrów, silnie nim wstrząsając oraz powodując powstanie na nim poważnych uszkodzeń (m.in. rozszczelnieniu uległ zbiornik paliwowy nr 2). O 16:16 okręt Borma z powrotem pojawił się na powierzchni ale ze względu na odniesione uszkodzenia zaniechał dalszych poszukiwań HX.231. Następnego dnia ze względu na niemożność usunięcia części uszkodzeń Carl Borm o godzinie 18:32 (kwadrat marynarki AK 6229) po konsultacji z dowództwem zarządził rozpoczęcie marszu powrotnego do bazy w St. Nazaire. Osiemnastego kwietnia najpierw o 02:50 (kwadrat marynarki BF 6757) U 592 wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z idącym na patrol U 445 a niecałe cztery godziny później (06:45) spotkał się z wysłanym mu naprzeciw trałowcem M 85, w eskorcie którego o 10:45 przybył na redę St. Nazaire a o 14:00 zacumował przy kei bunkra. W trakcie dopiero co zakończonego a trwającego równo sześć tygodni patrolu (42 dni) okręt Borma przepłynął łącznie 5.507,2 mili morskiej na i pod powierzchnią.

W trakcie pobytu w bazie oprócz koniecznych prac naprawczych na U 592 dokonano tez przebudowy pomostu, na którym zamontowano dwa stanowiska dla działek kal. 20 mm.

Patrol 8 (29.05.1943 – 14.07.1943)
29.05. U 592 pod dowództwem Carla Borma o godzinie 08:45 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się stronę prowadzącej do/z portu śluzy, którą niecałą godzinę później (09:40) opuścił wypływając na zewnętrzną redę, gdzie spotkał się z przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego skierował się w stronę punktu Pt.438. Zgodnie z otrzymanymi przed wyjściem z bazy rozkazami głównym celem okrętu Borma podczas jego ósmego patrolu, było zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Atlantyku (dodatkowo skład załogi okrętu na ten patrol został zwiększony o lekarza – Mar.St.Arzt Dr Heinza-Jürgena Bülthoffa). Po osiągnięciu w/w punktu U 592 rozpoczął następnie marsz rutą Morgennebel, kierując się w stronę pozycji wyjściowej na Biskaje. Wieczorem o 18:22 (kwadrat marynarki BF 6726) prewencyjnie schowano się pod wodę przed nadlatującą od strony Lorient grupą własnych samolotów, pozostając następnie zanurzeniu przez dwadzieścia minut. Tego samego dnia po osiągnięciu o godzinie 22:02 kwadratu BF 5895 U 592 rozpoczął podwodny marsz przez Biskaje. Trzydziestego maja kierujący się w stronę wyznaczonej mu pozycji okręt Borma o godzinie 09:46 (kwadrat marynarki BF 9117) wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 340. Następnego dnia na U 592 doszło do awarii bakburtowego silnika diesla. Po zlokalizowaniu przyczyny defektu, którą była głowica jednego z cylindrów, w celu jej wymiany Carl Borm nakazał zejść pod wodę. Ponieważ posiadana na okręcie zapasowa głowica znajdowała się w zęzie rufowego przedziału torpedowego pod zmagazynowaną tam zapasową torpedą w pierwszej kolejności to ją należało usunąć, czego dokonano przy pomocy wyciągarki. W ten sam sposób wydobyto też zęzy głowicę, którą następnie przetransportowano do przedziału silników wysokoprężnych. Po trwających łącznie 18 godzin naprawach mechanikom U 592 udało się przywrócić bakburtowy diesel do pełnej sprawności. Ósmego czerwca o godzinie 00:57 na przebywającym aktualnie w kwadracie CF 4241 U 592 odebrano pochodzącą z BdU depeszę zawierającą rozkazy o następującej treści:
Borm w celu udzielenia pomocy medycznej z jak najwyższą prędkością kierować się do AK 38.”.
Stosując się do w/w polecenia wkrótce potem okręt Borma zwiększył prędkość do pół naprzód oraz obrał kurs 349˚, prowadzący go w stronę wyznaczonej pozycji. Dwa dni później 10 grudnia na U 592 odebrano pochodzące z dowództwa szczegółowe instrukcje dotyczące realizacji ostatniego rozkazu, które miały następującą treść:
Punkt spotkania z Böhme 11 czerwca w AK 6958. Jeśli zajdzie konieczność przekazania lekarza, wtedy z Böhme iść w kierunku południowym aż do BD 3666. Po odstawieniu Böhme Ferro kierować się do kwadratu BE 77 obsadzając pozycję obok Böhme i meldując o stanie własnego paliwa.”.
Okręt Böhmego tj. U 450 dla którego był to dziewiczy patrol w dniu 6 czerwca zaatakowany został przez należący do 220 Sqn RAF bombowiec B-17, w wyniku czego został poważne uszkodzony a czterech jego członków załogi odniosło ciężkie obrażenia. W odpowiedzi na nadany po ataku przez Kurta Böhmego sygnał alarmowy BdU wydało mu instrukcję by w razie kiedy zajdzie taka konieczność zatopił swój okręt oraz poinformowało go, że skierowało mu na pomoc pięć innych U-bootów (w tym U 592, który jako jedyny posiadał na swoim pokładzie lekarza). W momencie kiedy dowódca U 450 poinformował, że jest w stanie doprowadzić swój okręt do bazy dowództwo odwołało trzy jednostki, nakazując mu jednocześnie by ten spotkał się z U 592 oraz z wracającym do bazy U 645 (Ferro), który następnie zapewnić mu miał osłonę w jego drodze powrotnej. Jedenastego marca o 16:00 (kwadrat marynarki AK 6959) osiągnięto nakazany punkt spotkania nie napotykając tam jednak U 450. Następnego dnia na U 592 odebrano pochodzący z okrętu Böhmego meldunek o następującej treści:
Namiar AK 9623, kurs 157 stopni, 5 węzłów.”.
Kierując się w stronę podanej pozycji jednostka Borma 13 czerwca o godzinie 23:45 w kwadracie BD 3398 uzyskała kontakt z poszukiwanym U 450 oraz z asystującymi mu w tym monecie dwoma innymi jednostki tj. U 645 i U 341 (Epp). Ostatnia z nich w związku z faktem, że jej pomoc nie była już potrzebna tuż po północy 14 czerwca pożegnała się z nim, po czym skierowała się do swojego rejonu operacyjnego. Wkrótce po jego odejściu U 592 rozpoczął manewrowanie w celu zajęcia dogodnej pozycji do przekazania na U 450 swojego lekarza. Ponieważ posiadany na pokładzie pistolet to wystrzeliwania zrzutek z liną zawiódł Carl Borm ustawił swój okręt na kurs równoległy z okrętem Böhmego, dzięki czemu udało się przerzucić na niego linę, ustanawiając w ten sposób połączenie. Wkrótce potem ubrany w piankę, kamizelkę ratunkową oraz aparat ratunkowy doktor z powodzeniem został przerzucony na pokład U 450, gdzie niemal z marszu zajął się opatrywaniem rannych. O 01:25 wszystkie jednostki schowały się pod wodą, rozpoczynając następnie trwający do godziny 07:00 podwodny marsz, płynąc kursem 180˚. Prawie półtorej godziny po wynurzeniu o 08:25 U 592 ponownie zbliżył się pod burtę U 450, po czym pomyślnie zabrał z jego pokładu swojego lekarza. Po wykonaniu pierwszej części rozkazu i pożegnaniu się z U 450 i U 645 /które rozpoczęły marsz w kierunku południowym/, okręt Borma przystąpił do wykonywania jego drugiej części tj. obsadzenia nakazanego mu rejonu operacyjnego. Tego samego dnia na U 592 odebrano dwie depesze, jedną z U 450 o następującej treści:
7 rannych opatrzonych, stan zdrowia dobry. Podwodny marsz ograniczony, 1 diesel niesprawny. Böhme prosi o osłonę lotniczą.
oraz drugą pochodzącą tym razem z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
Borm wbrew wcześniejszemu rozkazowi obsadzić BD 29 jako rejon ataku.”.
Ostatnia depesza z nowym rozkazem wywołała w załodze mieszane uczucia a to związku z faktem, że przygotowany do patrolu na cieplejszych wodach okręt zdał przed wyjściem z bazy większość swojej ciepłej odzieży a ta posiadana na pokładzie nie nadawała się do służby na Północnym Atlantyku. Piętnastego czerwca odebrano kolejne rozkazy dla U 592, które miały następującą treść:
Borm jeśli pomoc lekarza nie jest już potrzebna Böhme, z najwyższą prędkością iść do OTTO. Pomoc lekarska dla Otto 16 czerwca godzina 17:00 AK 9199.”.
Tym razem proszącym o pomoc okrętem był dowodzony przez Hermanna Otto, odbywający swój pierwszy patrol U 449, który dnia 14 czerwca został zaatakowany przez należący do 120 Sqn RAF bombowiec B-24 Liberator odnosząc jego skutek lekkie uszkodzenia. Głównym jednak powodem tego wezwania były nie odniesione uszkodzenia ale ranienie podczas w/w ataku kilku członków załogi (w tym i dowódcy okrętu). Następnego dnia zgodnie z rozkazem o 18:10 w kwadracie AK 9436 spotkano się z okrętem Otto, na którego to ponad dziesięć minut później przekazano lekarza, który po opatrzeniu rannych powrócił na U 592 o 23:00. Ze względu na konieczność obserwacji stanu rannych okręt Borma pozostał przy U 449, z którym to następnie o godzinie 00:35 (kwadrat marynarki AK 9493) rozpoczął podwodny marsz na głębokości 40 – 60 metrów. Po mającym miejsce o 08:03 wynurzeniu obie jednostki kontynuowały dalej marsz na powierzchni, kierując się od godziny 09:45 w stronę wyznaczonego Bormowi rejonu operacyjnego. W trakcie tego marszu na U 592 odebrano meldunek z okrętu Otto o śmierci dwóch najciężej rannych. Osiemnastego czerwca po osiągnięciu o godzinie 08:30 kwadratu BD 3478 pożegnano się z U 449, który to następnie skierował się do bazy zaś o 13:10 osiągnięto środek przypadającego na kwadrat BD 2961 wyznaczonego przez dowództwo rejonu operacyjnego. Dwudziestego drugiego czerwca przebywający przez większość czasu pod wodą U 592 o 23:09 (kwadrat marynarki BD 2959) nadał do dowództwa krótki meldunek pogodowy. Pierwszego lipca w związku z kończącymi się zapasami paliwa o 22:40 (kwadrat marynarki BD 4281) rozpoczęto marsz powrotny do bazy. Sześć dni później 7 lipca zgodnie z poleceniem dowództwa o 12:10 w kwadracie BE 4817 spotkano się z U 669 (Köhl),z którym to następnie rozpoczęto marsz przez Biskaje. Trzynastego lipca o 08:50 (kwadrat marynarki BF 5871) wachtowi na okręcie Kohla zameldowali o dostrzeżeniu wystającego z wody peryskopu niezidentyfikowanego okrętu podwodnego (był nim odbywający patrol brytyjski HMS Nymph) w związku z czym na obu jednostkach ogłoszono alarm. Wkrótce potem z pomostu U 592 dostrzeżono ślady torped, które dzięki zwiększeniu prędkości do całej naprzód oraz umiejętnemu manewrowaniu udało się szczęśliwe wyminąć (jedna z torped przepłynęła w odległości 30 metrów równolegle do bakburty zaś pozostałe przeszły za rufą). Po pewnym czasie na okręcie zrejestrowano sześć następujących po sobie detonacji oraz chwilę później dwie kolejne. Wieczorem o 19:45 oba U-booty spotkały się w punkcie Pt.438 z wysłaną im naprzeciw eskortą, w towarzystwie której skierowały się do bazy. O 21:40 w odległości 500 metrów po stronie sterburty przed dziobem U 592 detonował mina denna nie powodując na szczęście żadnych szkód. Dwie godziny później po osiągnięciu punktu Tonne 1 okręty stanęły na kotwicy, pozostając na tej pozycji do 7:00 następnego dnia, kiedy to ruszyły w dalszą drogę. Godzinę później U 592 wpłynął do prowadzącej do/z St. Nazaire śluzy, kończąc w ten sposób trwający prawie siedem tygodni patrol (47 dni), w takcie którego przepłynął 5.065,2 mili morskiej na i 886,3 mili morskiej pod powierzchnią.

24.07.1943 obowiązki dowódcy zdał KL Carl Borm, który powrócił do kraju by objąć stanowisko na ciężkim krążowniku Lützow. Po ponad miesięcznym okresie bez dowództwa dnia 2 września obowiązki dowódcy na U 592 objął jego były II a następnie I WO, który ostatnio zajmował to samo stanowisko tj. I WO na U 521 - OL Heinz Jaschke

14.09.1943 – St. Nazaire – ze względu na opóźnienie w dostawie detektora Wanze G 1 planowane wyjście okrętu na patrol zostało przesunięto do momentu zamontowania w/w odbiornika.

15.09.1943 U 592 o godzinie o 18:30 opuścił bunkier St. Nazaire, by następnie na wodach o głębokości 200 metrów pod nadzorem stoczniowców przeprowadzić serię próbnych zanurzeń. Półgodziny później po wyjściu na radę spotkano się z eskortą, w towarzystwie której rozpoczęto marsz w stronę pozycji testów (w tym okresie na U 592 z polecenia Heinza Jaschke obowiązywał stan pogotowia dla wachty i broni przeciwlotniczej). Następnego dnia po osiągnięciu wód o głębokości 200 metrów o 07:50 rozpoczęto próbne zanurzenia, w trakcie których wykryto nieszczelności m.in. luku montażowego silników diesla. Po mającym miejsce o 10:00 wynurzeniu w towarzystwie eskorty rozpoczęto marsz powrotny, płynąc do St. Nazaire rutę Morgennebel. Następnego dnia o 09:06 zacumowano w bunkrze a wkrótce potem pracownicy stoczniowy przystąpili do usuwania wykrytych usterek.

24.09.1943 St. Nazaire – prace konserwacyjne oraz wyposażenie okrętu w zapasy potrzebne do odbycia patrolu.

Patrol 9 (25.09.1943 – 25.11.1943)
25.09. U 592 pod dowództwem Heinza Jaschke wraz z U 648 (Stahl), U 575 (Boehmer) i U 405 (Hopmann) o godzinie 17:30 odbił od kei bunkra po czym skierował się stronę prowadzącej do/z portu śluzy, którą dwadzieścia minut później (o 17:50) opuścił wypływając na zewnętrzną redę, gdzie o 18:30 w/w jednostki spotkały się z okrętami eskorty. Zgodnie z otrzymanymi przed wyjściem z bazy rozkazami głównym celem wyposażonego w trzy torpedy FAT I, cztery torpedy T-III oraz cztery torpedy akustyczne T-V okrętu Jaschkego było zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Północnego Atlantyku. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 6781 o godzinie 08:05 przeprowadzono próbne zanurzenie, podczas którego to dostrzeżono, że osiadł bakburtowy wał napędowy (w momencie kiedy to wykryto U 592 przebywał na głębokości 140 metrów). Po mającym miejsce o 12:20 wynurzeniu w związku z niemożnością usunięcia w/w uszkodzenia dostępnymi na pokładzie środkami Heinz Jaschke przerwał patrol a następnie wraz z także mającym problemy techniczne U 575, w towarzystwie eskorty zawrócił bazy w St. Nazaire, gdzie przybył 27 września o godzinie 08:38 trafiając niemal z marszu na suchy dok. Po pomyślnym usunięciu zgłoszonego defektu 5 października wraz z U 226 (Gänge) o godzinie 18:00 opuszczono St. Nazaire, spotykając się godzinę później na zewnętrznej redzie z jednostkami eskorty, w towarzystwie których obrano następnie kurs na punkt Pt. 438. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 23:47 pieczę nad oboma U-bootami przejął kolejny zespół eskorty, który następnie zapewniał im ochronę podczas marszu rutą Morgennebel w kierunku pozycji wyjściowej na Biskaje (jeszcze w trakcie w/w wymiany w pobliżu dostrzeżono idącą w kierunku wybrzeża oświetloną francuską jednostkę żaglową). Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 6781 o godzinie 04:56 przeprowadzono próbne zanurzenie, podczas którego wykryto małe nieszczelności, które szybko usunięto przy pomocy dostępnych na pokładzie środków. Po mającym miejsce o 07:45 wynurzeniu kontynuowano dalej marsz w stronę pozycji wyjściowej, którą ostatecznie osiągnięto o 09:13 (kwadrat marynarki BF 5892) żegnając się tam z eskortą. Wkrótce potem zgodnie z otrzymanymi przed wyjściem z bazy instrukcjami okręt Jaschkego wraz z okrętem Gängego rozpoczął marsz w stronę kwadratu BE 27 (w trakcie jego trwania dokonano przestrzelania broni przeciwlotniczej). Trzynastego października o 02:27 (kwadrat marynarki BE 5664) z pomostu idącego na powierzchni U 592 dostrzeżono chmurę dymu, w kierunku, której niezwłocznie się skierowano. Dziewięć minut później zaobserwowano wiele jednostek nawodnych zidentyfikowanych przez Heinza Jaschkego jako grupa poszukiwawcza z ataku na którą ten zrezygnował nakazując dodatkowo by w celu osłonięcia własnego odwrotu wypuścić w powietrze pozorator radarowy Aphrodite, który zgodnie z jego zamierzeniem miał zmylić wroga. Trzy dni później 16 października na skutek nieuwagi poważnemu uszkodzeniu uległ detektor Wanze G.1, którego na chwilę obecną nie można było naprawić przy pomocy dostępnych na pokładzie środków (z tego też powodu Heinz Jaschke postanowił, że podczas jasnych nocy i bezchmurnych dni będzie szedł na powierzchni z dużą prędkością zaś w pozostałych sytuacjach w celu zminimalizowania ryzyka niespodziewanego ataku pod wodą). Tego samego dnia podczas trwającego pomiędzy 10:30 a 20:25 podwodnego marszu na U 592 zarejestrowano dochodzące z dalszej odległości ca. 30 detonacji. Następnego dnia podczas marszu na powierzchni w sztormowych warunkach dostrzeżono, że boczne blokady poczwórnie sprzężonego działka przeciwlotniczego zostały ścięte z powodu samych tylko przechyłów okrętu, a nie przez rozbijające się o pomost fale oraz, że przeciwwaga podwójnie sprzężonego działka przeciwlotniczego wypadła za burtę. Poza tym zaobserwowano też, że okręt doznaje ogromnych przechyłów, po których do równowagi wraca z wielkim trudem. Dwudziestego października krążący po swoim rejonie operacyjnym okręt Jaschkego otrzymał z dowództwa polecenie dołączenia do zgrupowania Schlieffen. Dwa dni później 22 października o 19:30 na U 592 odebrano depeszę BdU z rozkazami o następującej treści:
U 91 (Hungerhausen), U 762 (Hille), U 231 (Wenzel), U 309 (Marholz), U 608 (Struckmeier), U 969 (Dobbert), U 267 (von Witzendorff), U 281 (von Davidson), U 413 (Poel), U 963 (Boddenberg), U 437 (Lamby), U 426 (Reich), U 842 (Heller), U 552 (Popp), U 592, U 575, U 226, U 373 (von Lehsten), U 709 (Weber) tworzą grupę Siegfried przebywając w następującej kolejności od dnia 24 października, godz. 12:00 w linii dozoru od AJ 9928 do BC 3938. Pozycje osiągnąć niewykrytym płynąc za dnia w zanurzeniu w nocy na powierzchni. 24 października po zajęciu swoich pozycji za dnia przebywać w zanurzeniu, wieczorem oczekiwać płynącego w kierunku wschodnim konwoju.”.
Spodziewanym zgrupowaniem był składający się z 59 statków, osłaniany przez grupę eskortową C5 wspartą dodatkowo oddelegowanymi z konwoju ON.207 jednostkami 2 Grupy Wsparcia konwój HX.262. Dwudziestego czwartego października o godzinie 12:00 okręt Jaschkego zajął wyznaczoną mu a przypadającą na kwadrat BC 3658 pozycję, rozpoczynając następnie jej patrolowanie w zanurzeniu, prowadząc nasłuch hydrofonami. Ponieważ żaden z okrętów w/w grupy nie uzyskał ani kontaktu wzrokowego ani akustycznego z oczekiwanym konwojem, który w międzyczasie o czym nie wiedziano opłynął zgrupowanie od południa, dnia 26 października na wszystkich jednostkach grupy Siegfried odebrano kolejną depeszę z dowództwa o rozkazami następującej treści:
Grupa Siegfried zostaje podzielona na 3 grupy składające się:
Siegfried 1 29.10., godzina 10:00, lina patrolowa od BC 3612 do BC 3967 – U 967 (Loeder), U 212 (Vogler), U 405, U 420 (Reese), U 231, U 608 i U 969
Siegfried 2 29.10., godzina 10:00, lina patrolowa od BC 6631 do BC 6992 – U 267, U 281, U 413, U 963, U 437, U 426 i U 552
Siegfried 3 29.10., godzina 10:00, lina patrolowa od BC 9635 do BC 9995 – U 842, U 575, U 226, U 373, U 709, U 648 i U 274 (Jordan).
Cisza radiowa do momentu nadania ważnego taktycznego meldunku.
”.
Tym razem głównym celem dla w/w grup był osłaniany przez grupę eskortową B 6 i 8 Grupę Wsparcia z lotniskowcem eskortowym HMS Fencer (w jej skład wchodziły dwa polskie niszczyciele ORP Burza i ORP Garland) składający się 31 statków konwój SC.145. Dwudziestego siódmego października zarówno na U 592 jak i na U 608 odebrano skierowaną do ich dowódców depeszę z rozkazami o następującej treści
U 608 obsadzi BC 6141, U 592 BC 9146. Oba okręty także za dnia 29 przebywać na powierzchni. Starać się zostać wykrytym przez lotnictwo.”.
W/w specjalne zadanie miało na celu zmylenie aliantów i skierowanie konwoju w stronę linii dozoru zgrupowań Siegfried. Zgodnie z w/w poleceniem o 19:50 przebywający aktualnie w kwadracie BC 6668 okręt Jaschkego rozpoczął marsz kursem 238˚, kierując się w stronę nakazanej pozycji, którą osiągnął dwa dni później 29 października o godzinie 08:00. Następnego dnia na U 592 odebrano nowe rozkazy o następującej treści:
Grupa Siegfried ulega rozwiązaniu w jej miejsce tworzy się dwie nowe grupy Körner i Jahn.
Körner: U 714 (Schwebcke), U 212, U 967, U 420, U 231, U 969, U 267, U 281, U 413, U 963, U 843 (Herwartz) i U 844(Möller).
Jahn: U 437, U 426, U 552, U 842, U 575, U 226, U 373, U 709, U 648 i U 274.
W wyżej wymienionej kolejności wszystkie okręty utworzą do dnia 31 października nowe linie patrolowe. Körner od BC 9519 do BC 3297. Jahn od BC 9349 do CD 2325.
”.
Głównym celem dla obu grup były konwoje ON.208 (41 statków), HX.263 (47 statków) i ONS.21 (33 statki), które jednak ominęły je niezauważone przez żaden z okrętów. Trzydziestego pierwszego października o 07:30 osiągnięto nakazaną pozycję (kwadrat marynarki BC 6722), pozostając następnie zgodnie z w/w rozkazem przez cały dzień pod wodą. Dwa dni później 2 listopada o 15:33 (kwadrat marynarki BC 6734) podczas pobytu w zanurzeniu na U 592 na kursie 340˚ uzyskano kontakt akustyczny, który podczas prowadzonej przez peryskop lustracji zidentyfikowano jako wrogi eskortowiec. Wkrótce po mającym miejsce o 16:30 wynurzeniu z pomostu okrętu Jaschkego dostrzeżono znajdującą się w odległości 5 mil morskich w/w jednostkę a oraz dwie kolejne zajmujące pozycje w dalszej odległości. W związku z podejrzeniem, że w/w okręty mogą być częścią większego zgrupowania Heinz Jaschke podjął się próby jego odnalezienia. Jak się później okazało nieprzyjacielska grupa znajdowała się bardziej z przodu i składała się z lotniskowca oraz trzech jednostek eskorty. Wykrytym zespołem o czym Heinz Jaschke nie wiedział była słynna 2 Grupa Wsparcia Cdr Walkera składająca się z eskortowców HMS Starling, HMS Kite, HMS Woodcock, HMS Wild Goose, HMS Magpie oraz lotniskowca eskortowego HMS Tracker. Ze względu na istniejący ku temu zapas miejsca dowódca U 592 nakazał przystąpić do manewru obejścia nieprzyjaciela. W trakcie jego wykonywania najpierw o 18:45 nad nieprzyjacielską grupą zaobserwowano mruganie reflektora a osiem minut później musiano schować się pod wodę przed nadlatującym od jego strony samolotem. Wkrótce potem nad U 592 przepłynęły wrogie okręty nie zrzucając jednak żadnych bomb. Po mającym miejsce o 21:10 wynurzeniu na polecenie Jaschkego w celu zmylenia wroga w powietrze wypuszczono pozoratory radarowe Aphrodite. Dwie godziny później o 23:05 na U 592 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
Grupy Körner i Jahn rozwiązane jako nowe:
Grupa Tirpitz 1 tworzy linię patrolową od BC 2211 do BC 2264: U 420, U 714, U 212, U 267.
Grupa Tirpitz 2 tworzy linię patrolową od BC 2626 do BC 2699: U 967, U 413, U 969, U 608.
Grupa Tirpitz 3 tworzy linię patrolową od BC 6143 do BC 6442: U 586 (Götze), U 280 (Hungershausen), U 281, U 575.
Grupa Tirpitz 4 tworzy linię patrolową od BC 6786 do BC 9183: U 282 (Müller), U 592, U 426, U 226.
Grupa Tirpitz 5 tworzy linię patrolową od BC 9713 do BC 9779: U 842, U 373, U 274, U 648.
Za dnia płynąć pod wodą a w nocy na powierzchni. Żadnej możliwości uzupełnienia zapasów drodze powrotnej. Okręty mające 32m3 paliwa bez uprzedniego zgłaszania kierować się do bazy.
”.
Głównym celem dla w/w grup miał być osłaniany przez grupę eskortową C1 i 2 grupę wsparcia z lotniskowcem HMS Tracker w składzie konwój HX.264 (65 statków). Ze względu na liczne patrole morskie i powietrzne trzymające U-booty na dystans od konwoju także i ta operacja zakończyła się niepowodzeniem. W późnych godzinach popołudniowych 7 listopada na U 592 odebrano depeszę z BdU o następującej treści:
Grupa Tirpitz rozwiązana. Jaschke, Stahl, Bohm kierować się do BD 22.”.
Sześć dni później 13 listopada o godzinie 06:40 (kwadrat marynarki BD 2763) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu cieni ca. ośmiu jednostek, w kierunku których niezwłocznie się skierowano, schodząc osiemnaście minut później pod wodę z zamiarem wykonania skrytego ataku. O 07:28 w kierunku sylwetek nakładających się na siebie parowców z wyrzutni dziobowych odpalono trzy torpedy T-III oraz jedną torpedę FAT I. Po trzynastu minutach i trzech sekundach od wystrzelania torped na zanurzonym U 592 zarejestrowano odgłos pojedynczej detonacji, którą Heinz Jaschke słusznie uznał za pochodzącą od kończącej bieg torpedy. Po mającym miejsce o 08:25 wynurzeniu podjęto się próby pościgu za nieprzyjacielem, którą wkrótce potem ze względu na kończące się paliwo oraz brak z nim kontaktu musiano jednak przerwać, rozpoczynając zamiast tego marsz powrotny do bazy. Dwudziestego piątego listopada o 08:20 w kwadracie BF 6467 spotkano się z trałowcem M 575, w eskorcie którego o 13:10 dotarto do prowadzącej do/z St. Nazaire śluzy. W trakcie zakończonego a trwającego prawie dziewięć tygodni patrolu (61 dni) U 592 przepłynął 5.065,2 mili morskiej na i 1.158,2 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 10 (06.01.1944 – 31.01.1944)
06.01. U 592 pod dowództwem Heinza Jaschke o godzinie 17:00 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, by w ramach swojego dziewiątego patrolu zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Po opuszczeniu prowadzącej do/z portu śluzy na redzie spotkano się z dwoma dozorowcami V 401 i V 402, w eskorcie których rozpoczęto następnie marsz rutą Wassernixe kierując w stronę pozycji wyjściowej na Biskaje. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 9126 o godzinie 16:30 rozpoczęto próbne zanurzenie, podczas którego to wykryto wiele usterek, które z kolei wymusiły na Heinzu Jaschke podjęcie decyzji o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy, gdzie jego okręt przybył 8 stycznia o 10:00, trafiając niemal z marszu do doku miejscowej stoczni. Dwa dni później 10 stycznia po zakończeniu wszystkich napraw oraz uzupełnieniu zapasów paliwa wraz U 267 (Tinschert) o godzinie 16:45 ponownie opuszczono St. Nazaire, by kontynuować dalej przerwany patrol. Od 18:30 do 07:00 następnego dnia ze względu na konieczność przetrałowania szlaku żeglugowego oba U-booty wraz z jednostkami eskorty zmuszone były do postoju na kotwicy w oczekiwaniu na zgodę na dalszy marsz. Jedenastego maja po osiągnięciu kwadratu BF 9111 o godzinie 22:10 przeprowadzono próbne zanurzenie, które dla U 592 zakończyło się pomyślnie, podczas gdy U 267 zmuszony był zawrócić do bazy. Czternastego stycznia kierujący się w stronę swojego sektora, idący na powierzchni U 592 w kwadracie BE 82 odparł atak wrogiego samolotu, podczas którego to w lufie działka kal. 37 mm rozerwał się pocisk. Jedenaście dni później 25 stycznia na okręcie Jaschkego odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
Obsadzą: U 984 (Sieder) AM 1821 – U 271 (Barleben) AM 7225 – U 212 (Vogler) AM 7353 – U 592 AM 7279.”.
Głównym celem operujących na zachód od wybrzeży Irlandii w/w jednostek, były wszystkie idące przez ten akwen nieprzyjacielskie konwoje. Następnego dnia odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
U 650 (von Witzendorff), U 231 (Wenzel), U 571 (Lüssow), U 377 (Kluth), U 281 (von Davidson), U 271 (Barleben), U 212 (Vogler) i U 592 utworzą grupę Hinein. Od 27.01. godziny 17:30 zgrupowanie obsadza rejon od AM 7132 do AM 7628. W ciągu dnia przebywać w zanurzeniu. Godzina 18:30 wynurzenie w celu uzyskania namiaru.”.
Następnego dnia prawdopodobnie na wszystkich okrętach (w tym i U 592) odebrano meldunek samolotu dalekiego zwiadu Ju 290 (5 FAGr) o kontakcie w kwadracie marynarki AM 7212 ze składającym się z 55 statków oraz 9 jednostek eskorty nieprzyjacielskim konwojem (był nim jeden ze spodziewanych w tym okresie konwoji: ON.221 lub połączony OS.66/KMS.40). Dwudziestego dziewiątego stycznia tuż po południu poszukujący wroga, idący na powierzchni U 592 wykryty został przez odbywający patrol należący do Sqn VB-110 amerykański bombowiec B-24 Liberator (pilot H. H. Budd). Pilotowana w tym momencie przez drugiego pilota amerykańska maszyna nie zważając na gęstą zaporę ogniową postawioną przez okręt Jaschkego przeprowadziła atak zrzucając przed jego dziób cały zapas posiadanych na pokładzie bomb głębinowych tj. 8 sztuk, których detonacje spowodowały poważne uszkodzenia kadłuba (cz. dennej). Z ataku na U 592 także i Liberator nie wyszedł bez szwanku bowiem zmuszony był zawrócić do bazy, przedtem jednak nadając meldunek o ataku oraz prosząc o pomoc. Na wezwanie te odpowiedziały dwie inne maszyny także typu B-24 Liberator, które jednak po przybyciu na miejsce ataku nie zastały tam już U 592 który wcześniej schował się pod wodę. Prawdopodobnie zanim to się stało lub jakiś czas potem o 13:32 okręt Jaschkego nadał do dowództwa meldunek o ataku o następującej treści:
Atakowany z lotu nurkowego przez Liberatora. 8 bomb. Poważne uszkodzenia części dennej kadłuba.”.
Ze względu na w/w uszkodzenia, których nie można było usunąć podczas pobytu w morzu Heinz Jaschke podjął decyzję o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy o czym też zameldował dowództwu. Trzydziestego pierwszego stycznia idący w zanurzeniu w kierunku bazy U 592 znalazł się w zasięgu operowania słynnej 2 Grupy Wsparcia Cdr Walkera, składającej się w tym okresie z eskortowców HMS Starling, HMS Wild Goose, HMS Kite, HMS Magpie, HMS Woodpecker oraz dwóch lotniskowców eskortowych HMS Nairana i HMS Activity. O 10:15 operator azdyku na HMS Wild Goose (dowódca: Cdr Wemyss) zameldował o uchwyceniu kontaktu z zanurzoną jednostką. Poinformowany o tym fakcie Cdr Wemyss w związku z zaistniałym zagrożeniem dla obu lotniskowców (w tym momencie w celu przeprowadzenia operacji lotniczych zmieniły one swój kurs wystawiając swoje burty na ewentualny strzał torpedowy) rozkazał wywiesić na maszcie czarną flagę (symbol ataku), po czym ruszył w kierunku wroga. Jakiś czas po nim do ofensywnych działań przystąpiła płynąca za HMS Wild Goose dowodzona przez LtCdr Abramsa HMS Magpie. Po wykonaniu przez pierwszą jednostkę dwóch ataków bombami głębinowymi a przez drugą jednego ataku pociskami jeża do polowania włączył się okręt flagowy Cdr Walkera – HMS Starling. Dowódca 2 Grupy Wsparcia który przejął kierownictwo nad polowaniem od Wemyssa rozkazał trzem nie biorącym dotąd udziału w akcji jednostkom by osłaniały oba lotniskowce. Poza tym Cdr Walker podejrzewając, że nieprzyjaciel porusza się na dużej głębokości z małą prędkością nakazał dowódcy HMS Wild Goose aby ten ustawił się równolegle do HMS Starling a następnie wraz z nim rozpoczął marsz przez strefę ataku z prędkością 5 węzłów, zrzucając w odstępach pięciosekundowych łącznie 60 sztuk bomb głębinowych nastawionych na detonacje na głębokościach 150 i 210 metrów. Wkrótce po zrzuceniu 14 bomby głębinowej na obu jednostkach zarejestrowano bardzo silną inną od dotąd zanotowanych podwodną detonację, która silnie wstrząsnęła Starlingiem (jego załoga przeżyła chwile grozy w momencie gdy w powietrze wyrzuconych zostało pięć uzbrojonych bomb głębinowych, które następnie upadły na pokład szczęśliwe nie detonując) powodując uszkodzenie sieci elektrycznej i krótkotrwały „blackout”. Po trzech minutach od tego wydarzenia na trzech jednostkach zanotowano kolejną podwodną detonację, po której to na powierzchnię wypłynęły liczne szczątki (fragmenty drewna, ubrań, ludzkie) oraz paliwo. Po dwugodzinnym pobycie w miejscu ostatniego kontaktu i nabraniu pewności co do skuteczności przeprowadzonych ataków trzy okręty dołączyły do pozostałych jednostek kontynuując dalej swój patrol. W wyniku ich ataków U 592 poszedł na dno wraz z całą załogą.

Członkowie załogi U 592 polegli w dniu 31.01.1944 r. (w kolejności alfabetycznej):
Nazwisko i Imię Ranga Rok urodzenia Miejsce urodzenia
Baberske, Günther BtsMt 19.04.1923
Bähnk, Ernst MechOGfr. 19.08.1923
Barthel, Kurt BtsMt 22.02.1920
Bartholomy, Helmut OMaschMt. 26.02.1919
Beeck van, Heinrich MtrOGfr. 30.08.1921
Breuer, Helmuth MechOGfr. 12.05.1924
Fleischer, Willi MaschMt. 23.12.1919
Fleischhauer, Wilfried OLt.z.S. 09.10.1920
Frauenrath, Hermann MaschGfr. 20.07.1923
Fröhlich, Horst FkOGfr 14.07.1923
Geissler, Helmut MaschOGfr. 02.03.1923
Härzer, Werner MtrOGfr. 14.09.1924
Hertz, Fritz MaschOGfr. 02.12.1923
Hetzel, Günter MtrOGfr. 10.07.1924
Hoppe, Willi MaschOGfr. 17.08.1921
Jakobsen, Karl MtrOGfr. 03.04.1923
Jaschke, Heinz OLt.z.S.01.09.43. 16.07.1920 Landau
Jensch, Georg MaschMt. 03.09.1921
Kiessling, Kurt OMasch 22.07.1914
Lieske, Friedrich OFkMt 13.05.1920
Linke, Herbert MtrOGfr. 18.07.1924
Lüttkenhorst, Johann MechMt. 07.07.1921
Meier, Werner MechGfr 02.05.1925
Michel, Ludwig MtrOGfr. 25.05.1923
Näss, Albert OSanMt 20.01.1921
Neumann, Werner MaschMt. 13.12.1920
Nolte, Rudi MaschOGfr. 26.04.1921
Oesterle, Josef MtrOGfr. 10.11.1923
Ottersbach, Heinrich OMasch 27.08.1917
Paschke, Ernst OStrm 15.04.1917
Pauly, Josef MaschOGfr. 02.09.1923
Plischke, Walter MaschGfr. 20.07.1922
Preussner, Herbert MtrOGfr. 21.10.1923
Puche, Ernst BtsMt 30.05.1920
Raab, Helmut MaschOGfr. 12.02.1923
Radzik, Wilhelm MaschOGfr. 09.01.1922
Rainer, Hermann MaschMt. 11.06.1921
Rieniets, Werner FkMt 29.10.1920
Schulz, Heinz
Spilka, Erich MaschOGfr. 30.04.1923
Sprenger, Erich MaschOGfr. 22.11.1923
Thiel, Karl MtrOGfr. 10.06.1923
Thöne, Harald MaschOGfr. 02.07.1922
Wagner, Werner MtrOGfr. 06.07.1923
Wallner, Karl MaschOGfr. 03.04.1923
Weber, Hermann MtrOGfr. 03.01.1923
Weizmann, Hans-Dietrich Lt.z.S. 25.07.1922
Wodarzack, Wilhelm MtrOGfr. 01.02.1920
Zanker, Wolfgang OLt.ing 18.09.1921
Zimmermann, Alfred FkOGfr 01.02.1924

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 11 KTB U 561 - U 599
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar – U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Posty: 1 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 3 gości

cron