1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U 482 Typ VIIC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 1 • Strona 1 z 1

U 482 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 24.10.14, 05:31

U 482 Typ VIIC

Stocznia: Deutsche Werke AG, Kiel
Numer zamówienia: 317
Zamówienie: 05.06.1941
Położenie stępki: 13.02.1942
Wodowanie: 25.09.1943
Wcielenie do służby: 01.12.1943
Numer pocztowy: M 54 717

Przebieg służby:
01.12.1943 – 31.07.1944 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.08.1944 – 30.09.1944 – 9 Flotylla U-bootów, Brest (służba frontowa)
01.10.1944 – 25.11.1944 – 11 Flotylla U-bootów, Bergen (służba frontowa)
25.11.1944 – Zatopiony na zachód od Wysp Szetlandzkich (pozycja 60.18N, 04.52W) bombami głębinowymi zrzuconymi przez brytyjską fregatę HMS Ascension.

Dowódcy:
01.12.1943 – 25.11.1944 – KL Hartmut Graf von Matuschka Freiherr von Toppolczan und Spaetgen

Liczba patroli: 2

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 4 (31.611 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (1.010 ton)/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 482 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:

- brak danych

06.08.1944 U 482 pod dowództwem Hartmuta von Matuschki w towarzystwie U 979 (Mermeier), U 1223 (Kneip), U 680 (Ulber) i U 245 (Schumann-Hindenberg) o godzinie 08:00 opuścił Kiel z poleceniem skierowania się do położonej na terytorium okupowanej Norwegii bazy w Horten. Półtorej godziny później po wejściu na rutę 01 pieczę nad w/w U-bootami przejęły dwa trałowce – M 517 i M 527, które towarzyszyć im miały podczas przejścia przez Duży Bełt. W trakcie tego marszu od 11:15 do 12:31 z pomostów i pokładów w/w jednostek obserwowano kierujące się na Kiel, lecące na pułapie 6000 – 7000 metrów zgrupowania wielu nieprzyjacielskich bombowców. Następnego dnia po osiągnięciu o godzinie 19:30 pozycji Schw.25, towarzyszące U-bootom jako eskorta trałowce zawróciły do bazy. Ósmego sierpnia idące w grupie w/w U-booty stały się w kwadracie AO 1683 celem ataku nieprzyjacielskiego okrętu podwodnego, którego dwie z wystrzelonych torped zostały zaobserwowane z pomostu U 482, w momencie gdy przechodziły za jego rufą. Siedemdziesiąt pięć minut później o 05:00 osiągnięto bazę w Horten, w oparciu o którą w kolejnych dniach na wodach pobliskiego Oslofjordu U 482 przechodził intensywne szkolenie i ćwiczenia za zakresu zanurzenia, obsługi i pływaniu na chrapach.

Patrol 1 (14.08.1944 – 26.09.1944)
14.08. U 482 pod dowództwem Hartmuta von Matuschki w towarzystwie swoich starych znajomych tj. U 245, U 979 i U 690 oraz w towarzystwie eskorty opuścił Horten, kierując się zgodnie z otrzymanym rozkazem w stronę Kristiansand, gdzie przybył następnego dnia o 04:27. Po uzupełnieniu zapasów paliwa i prowiantu wieczorem tego samego dnia o 21:00 wraz z U 245, U 979 i U 286 (Dietrich) wyruszono w dalszą drogę, kierując się tym razem do Bergen. Szesnastego sierpnia od mini konwoju odłączyły się dwa U-booty: o 01:20 w kwadracie AN 3524 U 979, który obrał kurs na Atlantyk i o 09:45 w kwadracie AN 2982 U 245, który skierował się do Haugesund. Jeszcze tego samego dnia o 16:19 zawinięto do Bergen, które po kolejnym uzupełnieniu zapasów opuszczono o 19:59 – ponownie w towarzystwie U 296 oraz w eskorcie jednostek nawodnych. Po osiągnięciu kwadratu AN 2424, co miało miejsce o 23:29 nastąpiło pożegnanie z eskortą, która zawróciła do bazy. Dwadzieścia jeden minut później U 482 skrył się pod wodą, rozpoczynając następnie podwodny marsz na głębokości A-40 (40 metrów). Od 01:30 17 sierpnia po raz pierwszy w warunkach bojowych okręt von Matuschki szedł na chrapach ładując baterie i wentylując wnętrze. Dwa dni później 19 sierpnia na U 482 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
Nowe punkty docelowe: U 244 (Fischer) AD 47, U 296 (Rasch) AM 36, U 482 AM 50, U 680 (Ulber) AN 18.”.
Dwudziestego pierwszego sierpnia w celu uchwycenia namiaru na słońce, który potrzebny był do ustalenia dokładnej pozycji i porównania jej z pozycją dotychczas zliczaną pomiędzy 16:04 a 16:08 (kwadrat marynarki AE 9986) okręt przebywał na powierzchni. Tego samego dnia podczas lustracji zgłoszonego przez hydroakustyka kontaktu o godzinie 21:55 na kursie 45˚ dostrzeżono znajdujące się w odległości 60 hektometrów trzy niszczyciele, których jednak ze względu na zbyt duży dystans nie próbowano atakować. Dwudziestego drugiego sierpnia ze względu na zadymienie wnętrza okrętu, spowodowanego jego opadnięciem na większą głębokość (z nieznanych przyczyn U 482 stał się o dwie tony cięższy) o 23:58 Hartmut von Matuschka wydał rozkaz wynurzenia i przewentylowania wnętrza (korzystając z ciemnej nocy oraz będącego na wyposażeniu detektora Tunis na powierzchni przebywano przez godzinę). Dwudziestego siódmego sierpnia podczas lustracji przez peryskop zgłoszonego przez hydroakustyka kontaktu o 14:15 w kwadracie AM 5282 dostrzeżono dwa znajdujące się w pobliżu nieprzyjacielskie niszczyciele, które Hartmut von Matuschka postanowił zaatakować. O 15:08 w kierunku drugiej z wykrytych jednostek z wyrzutni nr II odpalono torpedę, która chybiła jednak celu. Trzy dni później 30 sierpnia podczas identyfikacji przez peryskop kolejnego zgłoszonego przez hydroakustyka kontaktu o 15:00 (kwadrat marynarki AM 5397) dostrzeżono wrogi konwój, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano (dostrzeżonym zgrupowaniem był składający się z 31 statków idący z Nowego Jorku do Liverpoolu konwój CU.36). Czterdzieści minut później w kierunku grupy pięciu nakładających się na siebie statków z wyrzutni dziobowych wystrzelono dwie torpedy T-III (FAT), które trafiły w należący do amerykańskiego armatora Deconhill Shipping Co, San Francisco turbinowy tankowiec typu T-2 Jacksonville (10.448 ton), który w wyniku tego oprócz eksplozji przewożonego paliwa przełamał się na dwie części, z których rufowa została posłana na dno przez okręty eskorty zaś dziobowa zatonęła po 15 godzinach dryfowania. W kolejnym ataku na konwój, który miał miejsce o 16:05 w kierunku statku typu Libery z wyrzutni nr III odpalono następną torpedę T-III (FAT), rejestrując odpowiednio: po 3 minutach i 32 sekundach odgłos głuchego uderzenia a po 7 minutach i 24 sekundach odgłos detonacji kończącej swój bieg torpedy. Od 18:38 na średnim i dalekim dystansie rejestrowano odgłosy detonacji bomb głębinowych zrzucanych przez polujące na sprawcę ataku okrętów eskorty. Pierwszego września podczas lustracji przez peryskop zgłoszonego przez hydroakustyka kontaktu o 08:12 (kwadrat marynarki AM 5612) dostrzeżono znajdującą się w pobliżu grupę wrogich korwet (tworzyły one Grupę Eskortową B1, której celem było odnalezienie i zatopienie sprawcy ataku na konwój CU 36), w kierunku których siedem minut później odpalono pojedynczą torpedę akustyczną T-V, która jedną z nich powodując jej szybkie zatonięcie. Posłanym na dno okrętem była należąca do typu Castle brytyjska korweta HMS Hurst Castle (1.060 ton). Przez kolejne dwanaście godzin U 482 był celem zaciętego kontrataku pozostałych jednostek, które w bliższej i dalszej odległości od jego pozycji zrzucały serię określonych przez von Matuschkę jako „głośne” bomb głębinowych. O 20:10 w celu utrudnienia nieprzyjacielowi namierzania a także w celu zaoszczędzenia baterii akumulatorów Hartmut von Matuschka nakazał osadzić okręt na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 100 merów dnie. Trzydzieści minut po północy następnego dnia U 482 oderwał się od dna, po czym rozpoczął skryte odejście z miejsca ataku. Tego samego dnia wieczorem, na przebywającym w zanurzeniu na północny – zachód od Tory Island okręcie o 23:37 (kwadrat marynarki AM 5282) w sektorze rufowym uzyskano kontakt akustyczny z wieloma jednostkami. Po wyjściu na peryskopową i przeprowadzonej lustracji okazało się, że U 482 znalazł się pośrodku wrogiego konwoju, którym był konwój ONF-251. W przeprowadzonym sześć minut po północy 3 września ataku, w kierunku jednego z oddalających się frachtowców odpalono pojedynczą torpedę akustyczną T-V, która po 7 minutach i 56 sekundach biegu trafiła w cel. Storpedowaną jednostką, która w przeciągu sześciu minut poszła na dno był przewożący 4.000 ton antracytu, należący do norweskiego armatora Niels Røgenæs z Haugesund frachtowiec Fjordheim (4.115 ton). Kwadrans przed pierwszą w nocy ze względu na pobliskie detonacje dziesięciu bomb zidentyfikowanych jako lotnicze Hartmut von Matuschka nakazał sprowadzić okręt na głębokość 40 metrów. Po kilku dniach przerwy 7 września o 17:30 w kwadracie AM 5623 uzyskano kontakt akustyczny z samotną jednostką, którą po przeprowadzonej przez peryskop lustracji okazał się być holenderski statek szpitalny Oranje, z ataku na który odstąpiono. Ósmego września o 05:32 (kwadrat marynarki AM 5387) przebywający pod wodą U 482 uzyskał kontakt akustyczny z wieloma jednostkami, które po przeprowadzonej przez peryskop lustracji okazały się tworzyć zmierzający na Wyspy Brytyjskie konwój, którym był idący z Nowego Yorku, Halifaxu i Sydney konwój HX.305. W przeprowadzonym pomiędzy 05:51 a 05:59 ataku, w kierunku kolumny frachtowców odpalono pojedynczo trzy torpedy:
- o 05:51 pierwszą, która miała trafiła w cel, który wyniku tego musiał pójść na dno (brak potwierdzenia wzrokowego skutków trafienia, zarejestrowano tylko odgłos detonacji oraz dźwięki charakterystyczne dla tonącej jednostki),
- 05:55 drugą (T-III), która chybiła celu,
- 05:59 trzecią, która prawdopodobnie trafiła w cel.
Oba w/w trafienia okazały się być prawdziwe, posyłając na dno należący do brytyjskiego armatora Christian Salvesen & Co z Edynburga dawną przetwórnię wielorybniczą obecnie tankowiec Empire Heritage (15.702 ton). O 06:37 w kierunku zastopowanej jednostki, zidentyfikowanej przez von Matuschkę jako tankowiec z wyrzutni nr V odpalono torpedę, która trafiła w cel posyłając na dno pełniący rolę jednostki ratowniczej, należący do brytyjskiego armatora MacAndrews & Co Ltd z Londynu mały frachtowiec Pinto (1.346 ton). Wkrótce po tym ataku związku z wystrzeleniem całego posiadanego na pokładzie zapasu torped U 482 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Zanim jednak na dobre go rozpoczęto o 08:08 w pobliżu okrętu detonowała pierwsza z bomb głębinowych, których do godziny 09:42 naliczono jeszcze 44 sztuki. Dwudziestego czwartego września idący na powierzchni okręt von Matuschki o 06:21 (kwadrat marynarki AF 7687) zaskoczony został przez nieprzyjacielski samolot, którego zbliżania nie wykrył żaden z posiadanych detektorów. Ze względu na zbyt mały dystans dzielący wrogą maszynę od U 482 Hartmut von Matuschka nakazał obsadzić działka przeciwlotnicze i otworzyć w jej kierunku ogień. Po kilku strzałach na skutek defektu zacięciu uległo działko kal. 37 mm oraz oba podwójne działka kal. 20 mm. Na szczęście dla okrętu, który o 06:28 wykonał alarmowe zanurzenie nieprzyjacielska maszyna nie zrzuciła żadnych bomb. Dwa dni później 26 września po dotarciu do kwadratu AN 2482 spotkano się tam z eskortą, w której towarzystwie o 08:00 rozpoczęto marsz w stronę Bergen, gdzie przybyto dwie i pół godziny później. W trakcie dopiero co zakończonego patrolu, który trwał ponad sześć tygodni (43 dni) U 482 przepłynął 256 mil morskich na i 2.473 mile morskie pod powierzchnią.

Patrol 2 (08.11.1944 – 25.11.1944)
08.11. U 482 pod dowództwem Hartmuta von Matuschki wraz z U 717 (Taschenmacher) o godzinie 15:30 opuścił Bergen, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę w rejonie Kanału Północnego. Dwudziestego piątego listopada przebywający na zachód od Szetlandów (pozycja 60.18N, 04.52W), idący w zanurzeniu okręt von Matuschki wykryty został przez przebywająca na patrolu brytyjską fregatę HMS Ascension, która w wykonanych następnie atakach posłała go na dno wraz z całą załogą.

Uwagi:
*Według przednich wersji ostatecznych losów U 482:
- od grudnia 1944 roku uznawany był on za zaginiony gdzieś na wodach Kanału Północnego, prawdopodobnie utracony około 7 grudnia na północny – zachód od Malin Head na jednej z min wchodzących w skład pól minowych A1 i A2,
- 16 stycznia 1945 roku miał zostać zatopiony na wodach Kanału Północnego (pozycja 55.30N, 05.53W), bombami głębinowymi zrzuconymi przez eskortowce HMS Peacock, HMS Starling, HMS Hart, HMS Amethyst i fregatę HMS Craggie – w rzeczywistości brytyjskie jednostki atakowały kontakt widmo.
* W zawiązku z aktualizacją losów zmianie uległy też przypisywane U 482 sukcesy w postaci uszkodzenia w dniu 15 stycznia należącego norweskiego armatora A/S Westfal-Larsen & Co z Bergen tankowca Spinanger oraz brytyjskiego lotniskowca eskortowego HMS Thane, które według nowych ustaleń skutecznie atakował U 1172 (Kuhlmann).

Członkowie załogi U 482 polegli w dniu 25.11.1944 (w kolejności alfabetycznej):
Nazwisko, Imię Ranga Rok ur. Miejsce ur.
Assmann, Hermann MtrOGfr 20.04.1924
Banik, Günter-Ernst OFähnr.z.S. 16.01.1924
Barthau, Alfred OSanMt 07.04.1921
Becker, Heinrich MtrOGfr 04.01.1923
Belter, Kurt-Paul-Eberhardt MaschOGfr 15.10.1914
Blass, Karl MaschOGfr 25.02.1924
Brüggemann, Wilhelm FkMt 13.05.1921
Buchenau, Wilhelm MtrOGfr 23.07.1924
Castelle, Hermann MaschGfr. 25.08.1924
Cersovsky, Otto MechOGfr. 23.09.1923
Daissler, Rudolf MaschGfr. 27.09.1925
Döbele, Friedrich-Karl OMasch 19.11.1914
Drautzburg, Josef MtrOGfr 04.03.1924
Eckle, Erhard BtsMt 11.01.1920
Engeln, Arnold Strm. 10.04.1920
Fakin, Slato MaschOGfr 03.05.1920
Graf, Wilhelm Mtr. 15.04.1924
Hahn, Wilhelm-Johannes FkOGfr 22.09.1922
Hasenauer, Gustav MaschMt 10.02.1921
Hiemann, Otto MechOGfr. 15.01.1924
Huth, Werner MaschOGfr 18.01.1924
Ikemeyer, Josef MaschGfr. 27.12.1924
Jankowski, Willi OStrm 22.10.1920
Kampen, Heinz MaschOGfr 27.01.1922
Kattner, Horst MaschMt 11.01.1920
Krosta, Erich MaschGfr. 08.01.1926
Küpper, Alfred MaschOGfr 15.06.1925
Lochtmann, Wilhelm BtsMt 01.04.1922
Mademann, Rudolf MechOGfr. 13.09.1924
Matuschka graf von, Hartmut KpLt.01.04.42. 29.12.1914 Dresden-Blasewitz
Melder, Herbert MaschMt 05.05.1922
Neuhaus, Heinz FkOGfr 21.01.1924
Neuheisel, Bernhard FkGfr 12.12.1924
Pakin, Slato MaschOGfr 03.05.1920
Pohlmann, Walter MtrOGfr 21.11.1924
Roschak, Bruno MaschGfr. 07.10.1924
Rossner, Werner MaschMt 08.10.1922
Rudolph, Walter MtrOGfr 16.06.1924
Scheil, Günther MaschGfr. 14.02.1925
Schloifer, Hans-Georg OLt.z.S. 16.11.1921
Schubert, Gerhard OMasch 14.04.1915
Stahlberg, Werner Lt.z.S. 08.12.1923
Stankowski, Hans MechMt 28.08.1919
Steinbach, Alfred MtrOGfr 05.05.1925
Stöbner, Helmut BtsMt 30.06.1923
Strauss, Bruno MtrOGfr 18.03.1923
Vieth, Hans-Peter Lt.ing 04.11.1920
Zaun, Wilhelm FkMt 25.10.1922
Zell, Gerhard OMaschMt 12.04.1920


Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 9 KTB U 456 - U 500
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Posty: 1 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość

cron