U 481 Typ VIIC

Stocznia: Deutsche Werke AG, Kiel
Numer zamówienia: 316
Zamówienie: 05.06.1941
Położenie stępki: 06.02.1943
Wodowanie: 25.09.1943
Wcielenie do służby: 10.11.1943
Numer pocztowy: M 54 648

Przebieg służby:
10.11.1943 – 31.07.1944 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.08.1944 – 08.05.1945 – 8 Flotylla U-bootów, Danzig (służba frontowa)
09.05.1945 – Narwik – kapitulacja załogi.
30.11.1945 – zatonął z nieznanych przyczyn w drodze na miejsce zatopienia w ramach Operacji Deadlight (pozycja 56.11N, 10.00 W)


Dowódcy:
10.11.1943 – 29.02.1944 – OL Ewald Pick
01.03.1944 – 28.12.1944 – KL Klaus Andersen
28.12.1944 – 26.01.1945 – OL Gustav Bischoff (I WO – zastępstwo).
27.01.1945 – 08.05.1945 – KL Klaus Andersen

Liczba patroli: 5

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 4 (1.165 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 3 (160 ton)/1 (26 ton)

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 1/0
- 30.07.1944 – Zatoka Narwy - radziecki myśliwiec szturmowy Ił-2 (35 Sqn).

Okres służby U 481 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
26.11.1943 – AO 7725 – na skutek błędnego manewru kolizja ze szwedzkim statkiem Korsö.
29.02.1944 – zmiana na stanowisku dowódcy – OLdR Ewald Pick przechodzi na U 708, z którego na pokład U 481 trafia OL Klaus Andersen
25.05.1944 – AO 9813 – godz. 22:47 kolizja z U 1208 (Hagene), której sprawcą jest U 481.

19.06.1944 U 481 pod dowództwem Klausa Andersena o godzinie 01:00 opuścił Kiel z poleceniem skierowania się po rozkazy do bazy w Revlu. Następnego dnia o 03:50 dotarto na miejsce, gdzie niezwłocznie przystąpiono do przygotowywania okrętu do służby na wodach Zatoki Fińskiej. Podczas pobytu w tamtejszej bazie oprócz w/w prac Klaus Anderson poinformowany został o podporządkowaniu jego jednostki 9 Dywizjonowi Rozpoznawczemu, w ramach którego miał prowadzić patrolowe dozorowe na wodach Zatoki Fińskiej. Dwudziestego trzeciego czerwca o 08:00 opuszczono Revel, kierując się zgodnie z otrzymanym poleceniem do bazy w Helsinkach, gdzie dotarto jeszcze tego samego dnia o 15:19.

25.06.1944 U 481 pod dowództwem Klausa Andersena z miejscowym pilotem na pokładzie o godzinie 00:30 opuścił Helsinki z poleceniem udania się do Kotki, gdzie dotarł on o 10:30. Po zdaniu tam na brzeg pilota o 10:50 wyruszono w dalszą drogę kierując się do Revla, gdzie przybyto następnego dnia o 01:10.

26.06. – 04.07.1944 – Revel – szkolenie załogi podczas postoju w bazie

Patrol 1 (05.07.1944 – 04.08.1944)
05.07. U 481 pod dowództwem Klausa Andersena wraz z U 1193 (Guse) o godzinie 07:00 opuścił Revel z poleceniem skierowania się po rozkazy do bazy w Helsinkach, którą osiągnięto ponad sześć godzin później o 13:14. Następnego dnia o 02:30, ponownie wraz z U 1193 opuszczono Helsinki z poleceniem skierowania się do Kjevsalö, gdzie dotarto o 07:30 cumując w pobliżu fińskiego okrętu bazy jednostek podwodnych (był to najprawdopodobniej lodołamacz Sisu). Po krótkotrwałym tam postoju przemieszczono się do nieodległego Risholmen, gdzie zacumowano o 10:20. Siódmego kwietnia o 12:00 wraz z U 1193 i U 748 (Roth) opuszczono dotychczasowe miejsce postoju kierując się w stronę kwadrat AO 3259, gdzie pomiędzy 16:55 a 20:56 stano na kotwicy w pobliżu przebywającego tam torpedowca T-30. Tego samego dnia o 23:40 wszystkie trzy jednostki zawinęły do Nuokko (występującej pod kodowym oznaczeniem Grand Hotel), gdzie ich załogi niezwłocznie przystąpiły do maskowania pomostów oraz pokładów. Ósmego lipca o 16:00 przy burcie U 481 zacumował kuter trałowy, którym to na jego pokład celem omówienia drogi wyjścia jak i stawianych U-bootam zadań przybyli: fiński oficer łącznikowy Lt.z.S. Paukka oraz dowódca U 475 – Otto Stoeffler. Godzinę później na pokładzie jednostki Andersena odbyła się odprawa w której uczestniczyli oprócz dowódcy U 475 także i dowódcy przebywających w bazie U 748 i U 1193. Tego samego dnia o 23:20 U 481 wyruszył na swój pierwszy mini patrol, kierując się do sektora o kodowej nazwie »Bengalen« (opisany kwadratami AO 3347/49/3346 rejon położony na wschód od wyspy Suursaari i Zatoki Narewkiej). Dziewiątego lipca przebywający aktualnie w kwadracie AO 3347 okręt Andersena o 01:50 schował się pod wodę, rozpoczynając następnie skryte podejście w stronę ujścia Narwy. O 15:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AO 3381 wschodnią cześć nakazanego sektora dozoru, przystępując niezwłocznie do jego przemierzania, w trakcie którego prowadzono nasłuch hydrofonami oraz obserwując okolicę przez peryskop. Wieczorem o 22:02 (kwadrat marynarki AO 3382) nad idącym w zanurzeniu okrętem przepłynęły dwie nieprzyjacielskie jednostki, które na podstawie emitowanych przez ich śruby dźwięków zidentyfikowano jako małe dozorowce. O 23:45 uzyskano kolejny kontakt – tym razem przez peryskop także i wzrokowy – z idącymi kursem N, mgliście widocznymi kutrami torpedowymi. Dziesiątego października o 04:02 na polecenie dowódcy wynurzono okręt, rozpoczynając wkrótce potem marsz powrotny do bazy w Nuokko, gdzie dotarto prawie dwie godziny później o 05:50 (w trakcie pierwszego mini patrolu przepłynięto 50 mil morskich na i 82,8 mili morskiej pod powierzchnią). Następnego dnia po krótkim odpoczynku i odnowieniu zapasów o 20:00 U 481 wyruszył na swój drugi mini patrol, kierując się tym razem do sektora o kodowej nazwie »Trinidad« (akwen opisany kwadratami AO 3354/3352, położony na południe do Ruonti a na północ od cieśniny Koivisto). Dwie i pół godziny później o 22:30 w kwadracie AO 3345 zluzowano wracający do bazy U 1193 a siedem minut po północy 12 lipca (kwadrat marynarki AO 3354) schowano się pod wodę, rozpoczynając następnie skryty marsz w kierunku wschodniej granicy wyznaczonego sektora. O 05:35 (kwadrat marynarki AO 3355) podczas obserwacji przez peryskop zgłoszonego przez hydroakustyka kontaktu dostrzeżono przebywające w pobliżu dziesięć odbywających ćwiczenia kutrów torpedowych. Prawie dwadzieścia minut później nad zajmowaną przez okręt pozycją kilkakrotnie przepłynął radziecki dozorowiec nie wykonując jednak żadnego ataku. O 09:31 podczas obserwacji przez peryskop kolejnego zgłoszonego przez hydroakustyka kontaktu dostrzeżono prowadzący rozminowywanie przy pomocy holowanej barki nieprzyjacielski holownik, którego jednak nie atakowano. O 20:00 wciąż przebywający pod wodą U 481 rozpoczął marsz powrotny do bazy wychodząc na powierzchnię ponad półtorej godziny później. O 23:24 zgodnie z instrukcjami w kwadracie AO 3347 spotkano się z luzującym U 475. Dwanaście minut później w kierunku sylwetki przebywającego w pobliżu innego U-boota nadano sygnał rozpoznawczy, na który ten odpowiedział błędnym sygnałem, co z kolei wprowadziło na pomoście okrętu Andersena wiele nerwowości. Na szczęście wkrótce potem wyjaśniło się, że zaobserwowanym okrętem jest bratni U 679 (Breckwoldt). Trzynastego lipca płynący po trudnym nawigacyjnie akwenie szkierów U 481 o godzinie 02:46 (kwadrat marynarki AO 3265) wszedł na południowy brzeg Nuokkos, z którego to następnie o 04:45 przy udziale U 1193 udało mu się zejść. Zarządzona wkrótce potem przez Andersena kontrola szczelności nie wykazała uszkodzeń kadłuba. O 06:30 U 481 dotarł do Nuokko, kończąc swój drugi mini patrol (w trakcie jego trwania przepłynięto 86,8 mili morskiej na i 32,2 mili morskiej pod powierzchnią). Tego samego dnia po krótkim odpoczynku o 20:00 wyruszono na trzeci mini patrol, po raz drugi kierując się do sektora o kodowej nazwie »Trinidad«. O 21:40 w kwadracie AO 3347 zluzowano U 679, po czym o 23:19 schowano się pod wodą, kontynuując dalszy marsz w zanurzeniu. Czternastego lipca operujący na płytkich wodach U 481 o godzinie 19:24 (kwadrat marynarki AO 3379) uderzył o dno, nie odnosząc na szczęście żadnych poważniejszych uszkodzeń. O 23:29 po ponad dobie pobytu pod wodą okręt Andersena pojawił się na powierzchni, spotykając się szesnaście minut później z luzującym go U 479. Następnego dnia o 06:00 zawinięto do Nuokko kończąc w ten sposób trzeci mini patrol (w trakcie jego trwania przepłynięto 78,4 mili morskiej na i 41,7 mili morskiej pod powierzchnią). Szesnastego lipca o 20:45 okręt Andersena wyruszył na swój czwarty mini patroli, po raz trzeci kierując się do sektora »Trinidad«. Trzydzieści sześć minut po północy następnego dnia przybyto na miejsce (kwadrat marynatki AO 3351) gdzie dostrzeżono przebywający w pobliżu brzegi wrogi dozorowiec, którego jednak nie atakowano. Wieczorem tego samego dnia, przebywający aktualnie w kwadracie AO 3345 U 481 o 21:30 rozpoczął marsz powrotny, wychodząc na powierzchnię prawie dwie godziny później. O 23:50 spotkano się z luzującym U 479, po czym o 02:30 osiemnastego lipca przybyto do Nuokko (w trakcie czwartego mini patrolu przepłynięto 78,2 mili morskiej na i 38,4 mili morskiej pod powierzchnią). Dziewiętnastego lipca o 21:15 U 481 wyruszył na swój piąty mini patrol, kierując się tym razem po raz drugi do sektora o kodowej nazwie »Bengalen«. W trakcie tego marszu o 23:47 w kwadracie AO 3346 zluzowano powracający ze swego patrolu U 242 (Panecke). O 01:35 w kwadracie AO 3389 z pomostu U 481 na kursie 300˚ dostrzeżono dziewięć własnych trałowców. W godzinach popołudniowych o 18:26 w odległości 1500 metrów minięto ujście Narwy. Siedemdziesiąt pięć minut później w kierunku znajdujących się na granicy skutecznego strzału torpedowego dwóch nieprzyjacielskich dozorowców odpalono pojedynczo dwie torpedy, których odgłosy końcowych detonacji zarejestrowano o 19:50. Ponad trzy godziny później o 23:05 idący już od pewnego czasu na powierzchni U 481 w kwadracie AO 3379 spotkał się z luzującym go U 679. Dwudziestego pierwszego lipca po nieobfitującym już w żadne znaczące wydarzenia rejsie okręt Andersena o 01:40 przybył do Nuokko, kończąc swój piąty mini patrol (w trakcie jego trwania przepłynięto 63,6 mili morskiej na i 39,3 mili morskiej pod powierzchnią). Po zregenerowaniu sił i uzupełnieniu zapasów o 19:28 następnego dnia U 481 wyruszył na szósty mini patrol, po raz czwarty kierując się do sektora »Trinidad«. W drodze do niego o 22:59 w kwadracie AO 3346 zluzowano powracający U 242, po czym osiem minut później już 23 lipca schowano się pod wodą. O 04:00 rozpoczęto skryty dozór nakazanego sektora, nawiązując wczesnym popołudniem o 13:30 kontakt z dwoma zbliżającymi się wrogimi dozorowcami, które w pobliżu okrętu zrzuciły pojedynczą bombę głębinową, po czym oddaliły się w kierunku fińskiego wybrzeża. O 20:00 rozpoczęto marsz powrotny (od 22:43 prowadzony na powierzchni), podczas którego to o 23:03 spotkano się z luzującym U 679. Dwudziestego czwartego lipca o 01:46 zawinięto do Nuokko, które po krótkim pobycie związanym z zabraniem bagaży załogi opuszczono ponad godzinę później kierując się w stronę Helsinek, gdzie przybyto o 10:19. W trakcie pobytu w tamtejszej bazie Klaus Andersen wziął udział w odprawie w dowództwie 9 Dywizjonu Rozpoznawczego, w trakcie której to został wprowadzony w szczegóły czekającego go zadania a mianowicie dziennego dozoru pozycji nr 5 (w nocy na czas ładowania baterii akumulatorów zadanie te przejmowały jednostki nawodne) położonej w pobliżu zagrody minowej o kodowej nazwie »Narwa – Wache« (opisany kwadratami AO 3743/45/46 zaminowany rejon Zatoki Narewskiej) i atakowania tam napotkanych nieprzyjacielskich sił przeciwminowych oraz desantowych. Po powrocie na dowódcy na okręt, o 14:44 U 481 opuścił Helsinki, kierując się położoną wśród szkierów rutą w stronę nakazanej mu pozycji, którą osiągnął następnego dnia o 03:08 (kwadrat marynarki AO 3745). O 13:15 podczas prowadzonej przez peryskop dookólnej obserwacji okolicy, w odległości 2000 metrów od okrętu Klaus Andersen dostrzegł dryfujący przedmiot, którym według jego podejrzeń mogła zerwana z łańcucha kotwicznego przez sztorm mina morska. Ze względu właśnie na to zagrożenie dowódca U 481 postanowił, że przy odpowiednim zachmurzeniu prowadzić będzie dozór przebywając na powierzchni a nie pod wodą. Zgodnie z tym postanowieniem o 14:43 wynurzono okręt nie dostrzegając jednak w pobliżu wykrytego półtorej godziny wcześniej obiektu. O 15:18 nad okrętem przeleciały wrogie myśliwce szturmowe, które zmusiły Klausa Andersena do schowania się pod wodę, gdzie jego jednostka przebywała do 21:34. O 23:15 w kwadracie AO 3745 dozór nakazanej pozycji przejęły od udającego się na ładowanie baterii U 481 jednostki 1 Dywizjonu Trałowców. Po zakończeniu w/w procesu, następnego dnia o 01:30 okręt Andresena zluzował w/w jednostki, po czym o 03:55 schował się pod wodą rozpoczynając skryte patrolowanie pozycji nr 5. O 17:50 (kwadrat marynarki AO 3746) w celu rozstrzelania dostrzeżonej chwilę wcześniej dryfującej miny na polecenie dowódcy wynurzono okręt ale zanim zdołano zrealizować owo zamierzenie pięć minut później musiano uciekać pod wodę przed nadlatującymi od strony lądu nieprzyjacielskimi samolotami myśliwskimi. Po odczekaniu półgodziny w zanurzeniu o 18:25 U 481 z powrotem pojawił się na powierzchni rozstrzeliwując już bez żadnych przeszkód wykrytą minę. Zaraz potem ponownie schowano się pod wodę, gdzie przebywano do godzin wieczornych. O 21:45 (kwadrat marynarki AO 3746) uzyskano kontakt wzrokowy z mającymi zluzować okręt jednostkami trałowymi. Godzinę później z pomostu U 481 obserwowano zarówno: odpieranie przez trałowce skierowanego przeciwko nim nalotu nieprzyjacielskiego lotnictwa jak i prowadzony na lądzie ostrzału artyleryjskiego. Dwudziestego siódmego lipca o 01:54 (kwadrat marynarki AO 3746) idący wciąż na powierzchni okręt Andersena skutecznie odparł atak nieprzyjacielskiego samolotu (ostrzał z karabinów maszynowych), po czym dziesięć minut później schował się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. W ciągu dnia w trakcie jednej z licznych obserwacji okolicy przez peryskop dostrzeżono aż 12 krążących nad tym akwenem nieprzyjacielskich maszyn. O 22:16 po uzyskaniu kontaktu akustycznego i wzrokowego z luzującym zgrupowaniem U 481 z powrotem pojawił się na powierzchni, rozpoczynając niezwłocznie ładowanie swoich baterii akumulatorów. W trakcie trwania w/w procesu, pięć minut po północy następnego dnia (kwadrat marynarki AO 3666) miejsce miał atak dwóch nieprzyjacielskich myśliwców szturmowych, który skutecznie został odparty przez obsady działek kal. 20 mm. O 01:10 U 481 ponownie obejmuje dozór nakazanej mu pozycji, schodząc dwadzieścia cztery minuty później pod wodę. Wieczorem według ustalonej już procedury o 22:29 (kwadrat marynarki AO 3746) okręt Andersena zluzowany został przez przybyłe jednostki z 3 Dywizjonu Trałowców. Dwudziestego dziewiątego lipca o godzinie 01:52 (kwadrat marynarki AO 3666) U 481 ponownie objął dozór nakazanego sektora, schodząc wkrótce potem w pod wodę, gdzie przebywał do 22:22, kiedy to w związku z planowanym spotkaniem z własnymi jednostkami nawodnymi pojawił się na powierzchni. O 22:45 z pomostu ładującego baterie U 481 dostrzeżono pojedynczą dryfującą minę. Następnego dnia o 01:22 ponownie obsadzono nakazaną pozycję, schodząc w zanurzenie. O 05:22 (kwadrat marynarki AO 3746) U 481 znalazł się na powierzchni a wkrótce potem z jego pomostu dostrzeżono od 20 do 30 dryfujących min. Dwadzieścia trzy minuty później uzyskano kontakt wzrokowy ze znajdującymi się w odległości 7 mil morskich dwoma sowieckimi trałowcami. O 06:10 na kursie 80˚ z pomostu U 481 dostrzeżono zgrupowanie siedmiu idących kursem W niezidentyfikowanych jednostek. Trzydzieści siedem minut później (kwadrat marynarki AO 3747) wciąż idący na powierzchni okręt Andersena dwukrotnie skutecznie odparł ataki nieprzyjacielskich myśliwców, po czym o 07:03 schował się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. Po południu o 15:30 w kwadracie AO 3746 uzyskano kontakt akustyczny i wzrokowy ze zgrupowaniem ca. 20 jednostek, które Klaus Andersen postanowił zaatakować nakazując zwiększenie prędkości i skierowanie się na północ w celu zajęcia pozycji pomiędzy nimi a zagrodą minową. W trakcie wykonywania tego manewru, podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji dostrzeżono, że mgliście widoczne zgrupowanie idąc kursem W przechodzi przez w/w zagrodę. O 17:35 operujący na północ od położonego na zachód od ujścia Narwy miasta Pühajoe (kwadrat marynarki AO 3666) U 481 wchodzi w kontakt wzrokowy z grupą radzieckich kutrów trałowych, w kierunku których wystrzeliwuje następnie dwie torpedy akustyczne T-V, rejestrując i obserwują po 35 sekundach pojedynczą detonację i zatonięcie jednego z celów, którym był kuter trałowy KT-804/No 35 (26 ton). O 17:40 w kierunku następnych jednostek z wyrzutni rufowej odpalono kolejną torpedę akustyczną T-V, która po 1 minucie i 55 sekundach trafiła w jeden z celów, powodując zatopienie KT-807/No 42 (26 ton). Poza w/w sukcesem, pośrednio na skutek tego ataku uszkodzona została kolejna jednostka – KT-806, która przebywając w momencie detonacji torpedy w bezpośrednim sąsiedztwie trafionego okrętu na skutek powstałej fali uderzeniowej utraciła swoją śrubę i musiała zostać odholowana do najbliższej bazy. Wkrótce potem U 481 stał się celem kontraktu pozostałych jednostek, które zrzuciły na niego łącznie 9 na szczęście niecelnych bomb głębinowych. Wieczorem tego samego dnia o 20:21 idący od dwudziestu trzech minut z powrotem na powierzchni okręt Andersena stał się celem dwukrotnych ataków nieprzyjacielskich myśliwców szturmowych Ił-2 z 35 ShAP, które pomimo postawionej przez jego artylerzystów gęstej zapory ogniowej, nadlatując od dziobu od strony sterburty i bakburty zdołały zrzucić sześć 50 kg bomb z których trzy detonowały w pobliżu rufy a trzy 30 metrów od dziobu, nie czyniąc na szczęście ku zdziwieniu dowódcy żadnych szkód. W rewanżu w wyniku prowadzonego ognia przeciwlotniczego udało się zestrzelić jednego z napastników, po czym po odpędzeniu drugiego schowano się pod wodę. O 22:02 U 481 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając trwające do godziny 01:40 następnego dnia ładowanie baterii akumulatorów. Pierwszego sierpnia podczas lustracji przez peryskop zgłoszonego przez hydroakustyka kontaktu o 13:35 w kwadracie AO 3746 dostrzeżono składające się 7 jednostek przeciwminowych zgrupowanie, które forsując zagrodę minową szło w kierunku wschodnim. Kilka godzin później o 18:28 na U 481 odebrano pochodzącą ze sztabu 9 Dywizjonu Rozpoznawczego depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U-booty w Zatoce Narwy, dzisiejszej nocy pozostać na pozycjach.”.
Następnego dnia o 09:28 (kwadrat marynarki AO 3664) na kursie 70˚ przez peryskop dostrzeżono siedem znajdujących się w odległości 6 mil morskich jednostek przeciwminowych, których jednak nie atakowano. Czwartego sierpnia wkrótce po mającym miejsce o 01:17 (kwadrat marynarki AO 3665) wynurzeniu okręt Andersena rozpoczął marsz w kierunku punktu spotkania z mającym go zluzować U 479. Po spotkaniu z w/w jednostką, do to którego doszło o godzinie 02:32 w kwadracie AO 3637 U 481 rozpoczął marsz stronę bazy w Revlu, gdzie przybył o 08:15, kończąc swój składający się z 7 mini patroli pierwszy patrol. W trakcie ostatniego z w/w mini patroli U 485 przepłynął 526 mil morskich na i 317 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 2 (10.08.1944 – 21.08.1944)
10.08. U 481 pod dowództwem Klausa Andersena o godzinie 17:00 opuścił bazę w Revlu z poleceniem przeprowadzenia wraz U 348 (Schunck) dozoru zagrody minowej o kodowej nazwie »Narva-Wache«. O 23:40 zgodnie z instrukcjami w kwadracie AO 3665 zluzowano wracający do bazy U 679, po czym już następnego dnia o 02:35 osiągnięto nakazany sektor (kwadrat marynarki AO 3656), chowając się pod wodę. Wieczorem w celu naładowania baterii akumulatorów oraz przewentylowania wnętrza o godzinie 22:03 okręt Andersena pojawił się na powierzchni, gdzie przebywał do godziny 02:18 następnego dnia. Dwa dni później 14 sierpnia na przebywającym w zanurzeniu U 481 o 12:47 (kwadrat marynarki AO 3666) na kursie 50˚ uzyskano kontakt akustyczny z pracującymi silnikami elektrycznymi, należącymi prawdopodobnie do innego krążącego w pobliżu okrętu podwodnego. O 17:42 U 481 pojawił się na powierzchni ale dziewięć minut później ponownie musiał schować się pod wodę, uciekając w ten sposób przed nadlatującymi dwoma radzieckimi samolotami szturmowymi łI-2 (w zanurzeniu pozostano do 21:34). Piętnastego sierpnia o 02:40 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkaną, operującą w pobliżu jednostką Schuncka (spotkanie to utwierdziło Andersena w przekonaniu, że wykrytym poprzedniego o 17:18 okrętem był U 348). Następnego dnia w odstępie dwudziestu minut (15:16 i 15:36) przebywający aktualnie w kwadracie AO 3663 U 481 rozstrzelał dwie dostrzeżone chwilę wcześniej przez wachtowych dryfujące miny morskie. Wieczorem tego samego dnia zaraz po mającym miejsce o 23:40 (kwadrat marynarki AO 3629) spotkaniu się z luzującym okręt U 679 rozpoczęto marsz w stronę bazy w Nuokko, gdzie przybyto o 05:48 siedemnastego sierpnia. Następnego dnia w związku planowanym marszem do bazy w Helsinkach (względnie do stoczni) o 06:20 U 481 rozpoczął przekazywanie na pokład bratniego U 370 (Nielsen) zbędnego mu zapasu prowiantu, potasowych pochłaniaczy węgla oraz amunicji do działek przeciwlotniczych. Po zakończeniu tej operacji czterdzieści minut później bez pilota na pokładzie opuszczono Nuokko, rozpoczynając następnie marsz położoną pomiędzy szkierami rutą w stronę Helsinek, które osiągnięto o 14:20 dwudziestego sierpnia. Po odbyciu tam krótkiej odprawy okręt Andersena o 17:20 wyruszył w dalszą drogę, kierując się zgodnie z otrzymanym poleceniem via Libau do bazy w Königsbergu. Dwudziestego sierpnia o 17:17 idący na powierzchni przez kwadrat AO 6748 U 481 nawiązał kontakt wzrokowy z dwoma samolotami Fw 200, w kierunku, których nadał pozostawiony bez odzewu sygnał rozpoznawczy. O 19:51 zawinięto na do bazy w Libau, którą opuszczono jeszcze tego samego dnia o 23:15 ruszając w dalsza drogę. Następnego dnia o 08:16 minięto bazę w Pillau, rozpoczynając następnie marsz kanałem w stronę bazy w Königsbergu, gdzie zacumowano o 12:00, kończąc trwający 11 dni patrol.

Łącznie podczas swojego pierwszego i drugiego patrolu U 481 przepłynął 3.034,5 mili morskiej na 532,3 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 3 (16.09.1944 – 26.10.1944)
16.09. U 481 pod dowództwem Klausa Andersena opuścił Königsberg z poleceniem skierowania się po dalsze rozkazy do bazy w Libau. Przez pierwszy etap tego rejsu okrętowi w roli eskorty towarzyszył pomiędzy 18:00 a 19:50 dozorowiec Vs 303. Następnego dnia przybyto na miejsce, które po odebraniu rozkazów nakazujących U 481 kontrolowanie wszystkich idących w kierunku południowym statków opuszczono 18 września. Cztery dni później 22 września podczas kontroli idącej z uciekinierami z zajmowanej przez wojska Armii Czerwonej Estonii (wykrytej jakąś chwilę wcześniej) małej jednostki o 09:00 w kwadracie AO 5661 doszło do kolizji z nią, w wyniku której ta poszła na dno. Całą jej załogę oraz pasażerów udało się podnieść z wody, po czym o 11:00 przekazano ją na napotkany niemiecki frachtowiec Friedrich. Półgodziny później na polecenie dowództwa okręt Andersena rozpoczął marsz w stronę Windawy i Revla, przybywając do drugiego z w/w portów następnego dnia. Po uzupełnieniu tam zapasów paliwa i prowiantu oraz po odebraniu nowych rozkazów nakazujących U 481 dozór pozycji nr IV w pobliżu zagrody minowej o kodowej nazwie »Nashorn« (obszar obejmujący kwadraty AO 3547, 48, 3544 oraz dolną połówkę 3545) jeszcze tego samego dnia wyruszono w drogę, kierując się w stronę nakazanej pozycji. Dwudziestego czwartego września przebywający w nakazanym sektorze okręt Andersena, w związku z poleceniem dowództwa przemieścił się na kolejną pozycję, noszącą kodową nazwę »Robbe« (obszar opisany kwadratami AO 0268, 6992, 93), położoną w pobliżu innej zagrody minowej o kodowej nazwie »Nilhorn«. Czternastego października o 15:15 (kwadrat marynarki AO 0291) w kierunku dostrzeżonego chwilę wcześniej zestawu holowniczego na polecenie dowódcy salwę trzech torped, które niestety chybiły celu. Następnego dnia operujący pomiędzy Hankö a Osmussaar, przebywający aktualnie w pobliżu Osmundsholmar (kwadrat marynarki AO 0267) U 481 o godzinie 09:20 natknął się na trzy fińskie jednostki żaglowe (przewożące na swoich pokładach przeznaczone dla wojsk radzieckich zaopatrzenie), które następnie na polecenie Andersena poprzez taranowanie i ostrzał artyleryjski posłano na dno. Zatopionymi jednostkami były:
- należący do armatora Einar Gustavsson z Vålax drewniany gallas Dan (47 ton)
- należący do armatora Vilhelm Backman z Kitö drewniany gallas Endla (68 ton)
- należący do nieznanego armatora drewniany gallas Maria (100 ton).
Tego samego dnia o 16:36 w kwadracie AO 0291 w kierunku napotkanej grupy nieprzyjacielskich dozorowców odpalono pojedynczą torpedę akustyczną T-V, która chybiła jednak celów. Dwudziestego piątego października wciąż dozorujący sektor Robbe U 481 w związku z kończącymi się zapasami prowiantu i paliwa rozpoczął marsz powrotny do bazy w Danzig, gdzie przybył następnego dnia, kończąc trwający prawie sześć tygodni patrol (41 dni).

Patrol 4 (02.11.1944 – 22.12.1944)
02.11. U 481 pod dowództwem Klausa Andersena wraz z U 679 opuścił Danzig z poleceniem zwalczania na wodach Zatoki Fińskiej, próbujących się przebić przez rozliczne zapory minowe na otwarte wody Morza Bałtyckiego radzieckich okrętów podwodnych i nawodnych oraz prowadzących tam rozminowywanie sił przeciwminowych. Dziesiątego listopada w kwadracie AO 3547, w kierunku dwóch dostrzeżonych chwilę wcześniej radzieckich dozorowców okręt Andersena odpalił pojedynczą torpedę akustyczną T-V, która jednak nie odnalazła żadnego celów. Dziewięć dni później 19 listopada nawiązano kolejny kontakt, tym razem z dobrze ochranianym konwojem, w stronę którego niezwłocznie się skierowano z zamiarem jego zaatakowania. O 15:20 w kierunku płynącego w nim „promu” (tak zidentyfikował go Andersen) odpalono pojedynczą torpedę akustyczną T-V, która trafiła w cel powodując jego zastopowanie. Wkrótce po tym ataku miał miejsce kontratak eskorty ale zrzucone przez nią bomby na szczęście okazały się niecelne. Po odpłynięciu napastników U 481 pojawił się na powierzchni dobijając przy pomocy działka kal. 37 m unoszący się wciąż na wodzie „prom”. Zatopioną jednostką o czym Klaus Andersen nie wiedział nie był prom lecz nosząca oznaczenie 112600/Nr 4532 pełnomorska barka, oceniona przez niego na ca. 1.000 ton wyporności. Dwudziestego trzeciego listopada o 15:35 w kwadracie AO 3547 U 481 wykonał bezskuteczny atak na dwa dostrzeżone nieprzyjacielskie kutry trałowe, wystrzeliwując w ich kierunku pojedyńczą torpedę akustyczną. Pięć dni później 28 listopada w kierunku przebywającej w pobliżu nieprzyjacielskiej jednostki przeciwminowej o 12:00 (kwadrat marynarki AO 3547) wystrzelono pojedynczą torpedę T-V, która posłała ją na dno. Zatopionym okrętem był radziecki trałowiec typu MT – T-387/Nr 331 (108 ton). Dwadzieścia pięć minut później w kierunku drugiej jednostki odpalono kolejną torpedę akustyczną, która jednak tym razem nie odnalazła celu. Czwartego grudnia na polecenie dowództwa U 481 przeprowadził kontrolę zagrody minowej »Nashorn«, nie napotykając tam jednak wroga. Trzy dni później 7 grudnia podczas obserwacji położonego na półwyspie Pakri portu Paladiski dostrzeżono, że jest on niemal w całości wypełniony małymi jednostkami pływającymi. Jedenastego grudnia na polecenie dowództwa bez powodzenia przeszukiwano położone w kwadracie AO 3555 miejsce zatonięcia na skutek wejścia na miny dwóch własnych niszczycieli – Z 35 i Z 36 (oba wchodzące w skład 6 Flotylli Niszczycieli okręty wraz Z 43 oraz torpedowcami T 23 i T 38 miały postawić ofensywne pole minowe). Następnego dnia w celu przejęcia zgłoszonych w radiowym zapotrzebowaniu części zamiennych U 481 w kwadracie AO 3511 spotkał się z U 958 (Groth). W trakcie trwania w/w operacji spuszczony chwilę wcześniej na wodę ponton, w którym znajdowało się czterech członków załogi okręt Andersena tj.– Gfr Josef Fallert (ur. 18.02.1924), Gfr Johannes Lenz (ur. 28.11.1920 r.), Gfr Felix Pulker (ur. 12.11.1923r.) i Gfr Stein podczas przemieszczania się w kierunku jednostki Grotha na skutek falowania doznał wywrotki, w wyniku której trzech pierwszych szeregowców utonęło natomiast ostatni uratowany został przez marynarzy z U 958, skąd następnie wraz z częściami z powrotem trafił na pokład U 481. Siedemnastego grudnia w kierunku dostrzeżonego nieco wcześniej promu (kwadrat marynarki AO 3547) z wyrzutni dziobowych oraz wyrzutni rufowej odpalono łącznie cztery torpedy, których detonacje zarejestrowano wkrótce potem. Ze względu na oślepienie peryskopu przez wrogi reflektor nie udało się natomiast zweryfikować skutków tego ataku.. Dwa dni później 19 grudnia przebywający aktualnie w kwadracie AO 0269 U 481 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Dwudziestego grudnia w celu zdania raportu z przebiegu patrolu zawinięto do bazy w Libau, którą opuszczono następnego dnia udając się w dalszą drogę. Dwudziestego drugiego grudnia U 481 osiągnął Danzig, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (51 dni).

28.12.1944 w zastępstwie za Klausa Andersena, który udał się w podroż służbową do Dowództwa Broni Podwodnej jego obowiązki na okręcie przejął dotychczasowy I WO okrętu Gustav Bischoff. Pod jego to dowództwem tego samego dnia U 481 opuścił Danzig, kierując się do położonej w Königsbergu stoczni Schichau, gdzie następnie przeszedł przegląd oraz wykonano na nim prace konserwacyjne.

26.01.1945 ponownie dowodzony Klausa Andersena U 481 opuścił zagrożony przez wojska radzieckie Königsberg ciągnąc za sobą na holu inną jednostkę typu VIIC, którą to nie bez problemów (w trakcie tego rejsu na skutek fatalnych warunków pogodowych dochodziło do kilkakrotnego zerwania łączącego oba okręty holu) następnego dnia odstawił na redę Helu, skąd następnie skierował się w dalszą drogę do bazy w Kiel. Tego samego dnia znajdujący się aktualnie w kwadracie AO 9576, idący na powierzchni U 481 staranowany został przez innego U-boota, co z kolei spowodowało, że Klaus Andersen podjął decyzję o powrocie na redę Helu, w celu zbadania rozmiaru uszkodzeń. Po dotarciu na miejsce i stwierdzeniu zdolności do dalszego rejsu U 481 ponownie wyruszył w drogę przybywając 1 lutego do bazy w Kiel.

Podczas postoju w Kiel, okręt trafił do jednej z tamtejszych stoczni, gdzie w związku z planowanym jego wykorzystaniem na Atlantyku w ramach modernizacji wyposażenia zamontowano na nim chrapy.

01.04.1945 U 481 pod dowództwem Klausa Andersena wraz z U 1228 (Marienfeld), U 541 (Petersen), U 926 (Rehren) i U 2328 (Lawrence) opuścił Kiel z poleceniem skierowania się do położonej na terytorium okupowanej Norwegii bazy w Horten, która osiągnął dwa dni później 3 maja. W oparciu o w/w bazę w kolejnych dniach na pobliskiego wodach Oslofjordu U 481 przechodził intensywne szkolenie i ćwiczenia w obsłudze i pływaniu na chrapach.

Patrol 5 (07.04.1945 – 04.05.1945)
07.04. U 481 pod dowództwem Klausa Andersena o godzinie 20:00 opuścił Horten z poleceniem skierowania się do bazy Kristiansand, gdzie uzupełnić miał zapasy paliwa i prowiantu. Ósmego kwietnia o 08:15 przybyto na miejsce, które po uzupełnieniu zapasów opuszczono następnego dnia o 20:30, kierując się zgodnie z otrzymanym poleceniem do bazy Stavanger, gdzie na okręt oczekiwać miały dalsze rozkazy. Dziesiątego sierpnia osiągnięto w/w bazę, którą opuszczono wieczorem następnego dnia o 21:00 z poleceniem skierowania się via Bergen, Trondheim, Narwik do bazy w Harstad. Pięć dni później 15 kwietnia przybyto na miejsce, które po odebraniu rozkazów nakazujących okrętowi zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa opuszczono następnego dnia z poleceniem dołączenia do zgrupowania Faust i obsadzenia pozycji w kwadracie AC 88. W tym okresie głównym celem w/w grupy był składający się z 27 statków konwój JW.66, który tego samego dnia co U 481 opuścił położony w Szkocji port Clyde. Dziewiętnastego sierpnia przebywający aktualnie w kwadracie AC 4791 okręt Andersena zaatakował dostrzeżony wcześniej dozorowiec, ale wystrzelona przez niego torpeda choć trafiła w cel nie detonowała. Dwa dni później 21 kwietnia na jednostkach zgrupowania Faust odebrano pochodzącą z dowództwa flotylli depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Grupa Faust: obsadzić linię dozoru od AB 1988 do 4385, kolejność: U 363 (Ness), U 307 (Kruger), U 286 (Dietrich), U 313 (Schweiger), U 481, U 295 (Wieboldt).”.
Dwudziestego drugiego kwietnia operujący wraz z pozostałymi okrętami u wejścia do Zatoki Kola U 481 wszedł w kontakt akustyczny i wzrokowy z radzieckim konwojem przybrzeżnym PK.9. W przeprowadzonym o 02:45 (kwadrat marynarki AC 8499) ataku na w/w konwój okręt Andersena w kierunku dwóch radzieckich niszczycieli – Karl Liebknecht i Derzhkij – wystrzelił salwę trzech torped LUT (jedna z nich miała suchy start w wyrzutni), rejestrując wkrótce potem odgłosy dwóch detonacji, którym nie towarzyszyły jednak żadne inne dźwięki. Pięć minut po tym ataku niedoszłe ofiary kontratakowały, zrzucając w pobliżu U 481 liczne bomby głębinowe. W trakcie detonowania pierwszej z serii bomb, na skutek defektu silników elektrycznych utracono panowanie nad okrętem, który w wyniku tego opadł na dno, znajdujące się w tym miejscu na głębokości 220 metrów. Po odpłynięciu prześladowców o 01:00 dnia 23 kwietnia U 481 z powrotem pojawił się na powierzchni ale w związku defektem wszystkich nadajników oraz silnym wyciekiem paliwa, jego dowódca zmuszony był przerwać patrol i rozpocząć marsz do bazy (poza w/w uszkodzeniami, uszkodzone było też: odeskowanie pokładu, osłona pomostu oraz relingi przy stanowiskach broni przeciwlotniczych). Trzeciego maja zawinięto do Kilbotn skąd po szybkim uzupełnianiu zapasów skierowano się do nieodległego Bogenbucht, z którego to następnie udano się do Narwiku, gdzie zacumowano następnego dnia, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol (27 dni).

08.05.1945 przebywający w Narwiku, leczący rany po ostatnim patrolu U 481 tak jak i inne przebywające w bazie jednostki skapitulował. Cztery dni później 12 maja w związku z obawą Aliantów o możliwe konflikty pomiędzy niemieckimi wojskami a norweską ludnością wszystkie stacjonujące w Narwiku jednostki (w tym i U 481) otrzymały polecenie przebazowania do pobliskiego Skomenfjordu, gdzie przybyły jeszcze tego samego dnia. Piętnastego maja z wód w/w fjordu wyruszył w kierunku Trondheim złożony z 15 U-bootów (w tym i U 481) oraz czterech jednostek pomocniczych (okręt baza Stella Polaris, warsztatowiec Huascaran, awizo Grille i zaopatrzeniowiec Kärnten) zespół okrętów, który dnia 17 maja o godzinie 07:00 (kwadrat marynarki AF 6722) zatrzymany został przez jednostki brytyjskiej 9 Grupy Eskortowej, której to dowódca przyjął oficjalną ich kapitulację. Po jej zakończeniu najstarszy stopniem dowódca niemieckiego zespołu poinformowany został, że jednostki pomocnicze mogą udać się do Trondheim natomiast wszystkie U-booty pod eskortą 9 Grupy Eskortowej skierują się do brytyjskiej bazy w Loch Eriboll (dowódcą wszystkich U-bootów mianowany został dowodzący U 278 KL Franze). Zanim jednak nastąpiło pożegnanie obu grup na wszystkich okrętach podwodnych odebrano ostatnią depeszę od dowódcy flotylli, która miała następującą treść:
„Okręty Morza Północnego, z ciężkim sercem, ufny w waszą dyscyplinę zwalniam was ze służby. Jesteście moimi najwierniejszym wysokiej klasy podkomendnymi, (..) głowa do góry. Do zobaczenia w ojczyźnie.”.
Dziewiętnastego maja bez żadnych przeszkód wszystkie U-booty osiągnęły bazę w Loch Eriboll, podczas pobytu w której podniesiono na nich brytyjskie bandery, jednocześnie zdejmując z ich pokładu część załogi. W dniu 21 maja via Loch Alsh były okręt Andersena przebazowany został do Londonderry, gdzie z jego pokładu zdjęto pozostałą część załogi.

28.11.1945 w ramach rejsu 2A operacji Deadlight U 481 na holu holownika HMS Saucy opuścił Loch Ryan, by w składzie grupy drugiej tegoż rejsu, którą tworzył okręt artyleryjski – niszczyciela ORP Błyskawica oraz holowniki: HMS Prosperous z U 968, HMS Enforcer z U 481 i HMS Saucy z U 868 skierować się w stronę pozycji YY, gdzie następnie holowane U-booty miały zostać zatopione przez okręt podwodny. Pierwszą grupę kierującą się w stronę pozycji ZZ (gdzie następnie holowane U-booty miały stać się celem dla lotnictwa), tworzył natomiast okręt artyleryjski – niszczyciel HMS Onslow oraz eskortowce: HMS Cubitt z U 312 i HMS Southdown z U 328. Dwudziestego dziewiątego listopada płynące dotychczas obok siebie obie grupy po osiągnięciu pozycji UU rozdzieliły się, podążając każda w stronę wyznaczonych im pozycji. Trzydziestego listopada na pozycji 56˚11N/10˚00W (kwadrat marynarki AM 5139) doszło do zerwania holu łączącego HMS Saucy z U 481, który następnie przy pomocy artylerii zatopiony został przez ORP Błyskawica

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 9 KTB U 436 - U 500
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Twardowski Marek – Operacja „Deadlight”, Morza Statki i Okręty Nr 6/98
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1