U 475 Typ VIIC

Stocznia: Deutsche Werke AG, Kiel
Numer zamówienia: 306
Zamówienie: 10.04.1941
Położenie stępki: 05.09.1942
Wodowanie: 28.05.1943
Wcielenie do służby: 07.07.1943
Numer pocztowy: M 53 401

Przebieg służby:
07.07.1943 – 31.07.1944 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.08.1944 – 15.02.1945 – 8 Flotylla U-bootów, Danzig (służba frontowa)
16.02.1945 – 03.05.1945 – 4 Flotylla U-bootów, Stettin (służba frontowa)
03.05.1945 – W ramach operacji Regenbogen zatopiony przez własną załogę w Kiel-Wik.

Dowódcy:
07.07.1943 – 03.05.1945 – OL ~ KL Otto Stoeffler

Liczba patroli: 4

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (720 ton)/1 (56 ton)

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 475 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
08.07. – 09.07.1943 – Kiel – Indywidualne stacjonarne szkolenie załogi.
10.07. – 23.07.1943 – Kiel – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAK.
25.07. – 29.07.1943 – Swinemünde – szkolenie w obsłudze broni przeciwlotniczej w ramach miejscowej Szkoły Obrony Przeciwlotniczej.
31.07. – 01.08.1943 – Danzig – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAK.
03.08. – 24.08.1943 – Hela – rejsy szkoleniowe w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
25.08. – 01.09.1943 – Gotenhafen – pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu usunięcia powstałych na skutek uderzenia o dno uszkodzeń (miało to miejsce w trakcie ćwiczeń 6 sierpnia a uszkodzeniu/wgnieceniu uległo poszycie części dziobowej, w tym klapy wyrzutni nr II i IV).
26.08.1943 – Gotenhafen – w wyniku pożaru baraku koszarowego 22 Flotylli U-bootów, śmierć poniosło dwóch przebywających w nim członków załogi U 475 – MaschGfr Nitzsche i MaschGfr Löffler.
28.08. – 27.02.1944 – Gotenhafen – podporządkowanie okrętu 22 Flotylli U-bootów, w ramach której wykorzystywany jest jako jednostka szkolna.
29.02. – 11.03.1944 – Hela – II tura rejsów szkoleniowych w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
12.03. – 13.03.1944 – Gotenhafen – pobyt w Arsenale w celu naprawy uszkodzonego radionamiernika.
14.03. – 25.03.1943 – Pillau – wstępne szkolenie z zakresu taktyki w ramach 20 Flotylli U-bootów.
26.03. – 30.03.1944 – Gotenhafen – próby broni torpedowej w ramach miejscowego oddziału TEK.
01.04. – 17.04.1944 – Pillau – szkolenie w strzelaniu torpedami w ramach 26 Flotylli U-bootów.
19.04. – 24.04.1944 – Gotenhafen – pobyt w bazie w oczekiwaniu na rozpoczęcie się ćwiczeń z zakresu taktyki.
25.04. – 05.05.1944 – Gotenhafen – ćwiczenia z zakresu taktyki w ramach 27 Flotylli U-bootów.
07.05. – 15.06.1944 – Danzig – pobyt w stoczni Holm w celu przeprowadzenia przeglądu i prac konserwacyjnych.
16.06. – 17.06.1944 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
19.06. – 22.06.1944 – Swinemünde – II tura szkolenia w obsłudze broni przeciwlotniczej w ramach miejscowej Szkoły Obrony Przeciwlotniczej.
24.06. – 03.07.1944 – Kiel – przygotowanie okrętu do służby frontowej oraz modernizacja uzbrojenia przeciwlotniczego poprzez montaż działka kal. 37 mm i osłon dla działek kal. 20 mm.

04.07.1944 U 475 pod dowództwem Otto Stoefflera o godzinie 08:00 opuścił Kiel z poleceniem skierowania się po dalsze rozkazy do bazy w Revlu. Po nieobfitującym w żadne znaczące wydarzenia rejsie dwie doby później o 18:22 osiągnięto docelową bazę, gdzie spędzono nadchodzącą noc. Siódmego lipca po odebraniu rozkazów nakazujących skierowanie się do nieodległych Helsinek o 09:20 opuszczono Revel, przybywając na miejsce jeszcze tego samego dnia o 15:16. Podczas postoju w tamtejszej bazie Otto Stoeffler poinformowany został o włączeniu jego jednostki w skład 9 Dywizjonu Rozpoznawczego i podporządkowaniu organizacyjnie dowództwu Grupy Wschód.

Patrol 1 (11.07.1944 – 06.09.1944)
11.07. U 475 pod dowództwem Otto Stoefflera o godzinie 04:05 opuścił Helsinki z poleceniem skierowania się do wysuniętej bazy o kryptonimie Grand Hotel (obszar szkierów pomiędzy Riisiö/Kalasika/Nuokko), gdzie przybył o 23:31. Wieczorem następnego dnia o 20:00 okręt Stoefflera opuścił w/w bazę z poleceniem przeprowadzenia mini patrolu w sektorze położonym na zachód od Ruonti. Trzy godziny później o 23:00 w kwadracie AO 3347 zgodnie z instrukcjami spotkano się z wracającym do bazy U 481 (Andersen), którego to następnie zluzowano. Czterdzieści osiem minut p północy 13 lipca przebywający aktualnie w kwadracie AO 3357 U 481 rozpoczął marsz w zanurzeniu, osiągając nakazany sektor niecałą godzinę później. Podczas jednej z pierwszych, prowadzonych przez peryskop obserwacji sektora dostrzeżono operujące w pobliżu dwa dozorowce, których jednak nie atakowano. Pomiędzy 13:00 a 19:00 podczas kolejnych obserwacji sektora nawiązano kontakt wzrokowy z dwoma prowadzącymi trałowanie trałowcami, których także nie atakowano. Wieczorem o 20:41 okręt Stoefflera rozpoczął marsz powrotny do bazy, spotykając się o 23:00 w kwadracie AO 3348 z luzującym go U 1193 (Guse). O 01:45 następnego dnia zawinięto do bazy Grand Hotel, gdzie po zamaskowaniu na okręcie utrzymywany był stan gotowości bojowej. Piętnastego lipca o 21:52 U 475 wyruszył na swój drugi mini patrol, kierując się do sektora o kodowej nazwie »Bengalen« (opisany kwadratami AO 3347/49/3346 rejon położony na wschód od wyspy Suursaari i Zatoki Narwy). Równo o północy okręt Stoefflera spotkał się w kwadracie AO 3348 z wracającym do bazy U 479 (Sons), którego następnie zluzował. Czterdzieści trzy minuty później (kwadrat marynarki AO 3349) rozpoczęto podwodny marsz w stronę wyznaczonego sektora. Po południu o 17:00 przebywający w pobliżu ujścia Narwy U 475 wszedł w kontakt wzrokowy z trzema operującymi w niedalekiej odległości wrogimi dozorowcami, których jednak ze względu na obowiązujący go zakaz używania na płytkich wodach torped akustycznych T-V nie atakował. Wieczorem tego samego dnia po całym dniu pobytu pod wodą o 23:25 (kwadrat marynarki AO 3346) okręt Stoefflera pojawił się na powierzchni rozpoczynając następnie marsz powrotny do bazy, w trakcie którego równo o północy spotkał się z luzującym go U 1193. Siedemnastego lipca o 02:44 U 475 osiągnął bazę Grand Hotel, gdzie niemal z marszu jego załoga przystąpiła do odtwarzania pełnej gotowości bojowej. Następnego dnia o 20:40 wyruszono na trzeci mini patrol, kierując się tym razem do sektora o kodowej nazwie »Trinidad« (akwen opisany kwadratami AO 3354/3352, położony na południe do Ruonti a na północ od cieśniny Koivisto). Ponad trzy godziny później o 23:50 U 475 schował się pod wodę, kontynuując dalej marsz w zanurzeniu w stronę wyznaczonego sektora. Dziewiętnastego lipca na okręcie Stoefflera odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„W pobliżu Ruontii na ważnej dla wroga pozycji przebywa dozorowiec (M 104), (…).”.
Wieczorem o 21:05 (kwadrat marynarki AO 3357) na skutek błędu nawigacyjnego okręt uderzył o dno pobliskiej wyspy nie odnosząc na szczęście żadnych uszkodzeń. O 23:54 (kwadrat marynarki AO 3354) ze względu na fatalną widoczność utrudniającą nawigację Otto Stoeffler nakazał posadzić U 475 na dnie. Następnego dnia po poprawie widoczności pomiędzy 02:00 a 02:15 przez peryskop obserwowano prowadzony przez Rosjan ostrzał niemieckich pozycji w Ristniemi. Po mającym miejsce o 02:41 wynurzeniu rozpoczęto marz powrotny do bazy, w trakcie którego trwania o 02:48 przy pomocy działka 37 m odparto atak nieprzyjacielskiego dwusilnikowego samolotu. O 05:43 osiągnięto bazę Grand Hotel, gdzie niemal z marszu przystąpiono do odtwarzania pełnej gotowości bojowej okrętu. Dwudziestego pierwszego lipca o 20:53 U 475 wyruszył na swój czwarty mini patrol, po raz drugi kierując się do sektora o kodowej nazwie »Bengalen«. O 23:30 w kwadracie AO 3347 napotkano a następnie zluzowano wracający do bazy U 679 (Breckwoldt), po czym dwadzieścia dziewięć minut później rozpoczęto podwodny marsz, kierując się w stronę wyznaczonego sektora. W trakcie pobytu w wyznaczonym obszarze, przez cały dzień 22 lipca ani razu nie uzyskano kontaktu z wrogiem. Wieczorem o zaraz po mającym miejsce o 22:41 wynurzeniu U 475 rozpoczął marsz powrotny do bazy, spotykając się dwanaście minut później (kwadrat marynarki AO 3345) z luzującym go U 370 (Nielsen). O 01:23 23 lipca osiągnięto bazę Grand Hotel, gdzie przebywano do godziny 20:00 następnego dnia, kiedy to opuszczono ją kierując się w ramach piątego mini patrolu w stronę południowego wejścia do cieśniny Koivisto. Dwudziestego piątego lipca okręt Stoefflera dwukrotnie nawiązywał kontakt wzrokowy z wrogimi jednostkami: raz o 07:25 w kwadracie AO 3397 z idącym kursem NW dozorowcem typu AMV II i drugi raz o 14:40 w kwadracie AO 3394 z idącym kurem S dozorowcem typu AMV III. Następnego dnia o 04:00 uzyskano kolejny kontakt – tym razem jednak z grupą czterech nieprzyjacielskich dozorowców. Od 09:41 (kwadrat marynarki AO 3721) przebywający cały czas pod wodą U 475 bez powodzenia operował przeciwko zmierzającemu w kierunku Tammiko nieprzyjacielskiemu holownikowi. Tego samego dnia o 22:52 (kwadrat marynarki AO 3384) po spędzeniu 46 godzin i 19 minut w zanurzeniu Otto Stoeffler wydał rozkaz wynurzenia w celu przewentylowania wnętrza i naładowania baterii akumulatorów. Po zakończeniu tego procesu czterdzieści pięć minut po północy 27 lipca U 475 ponownie się zanurzył, pozostając następnie pod wodą do godziny 20:00. Wkrótce po wynurzeniu z pomostu okrętu Stoefflera dostrzeżono znajdujące się w pobliżu małe jednostki nawodne oraz dwa dozorowce typu AMV. Dwudziestego ósmego lipca o 03:18 (kwadrat marynarki AO 3391 – Zatoka Wyborska) w kierunku nieprzyjacielskiego dozorowca typu AMV II wystrzelono pojedynczą torpedę typu T-IIIa, która trafiła w cel, który na skutek tego utracił całą swoją część rufową. Storpedowaną jednostką, która pomimo takiego rozmiaru uszkodzeń utrzymała się jednak na powierzchni był radziecki kuter dozorowy typu MO – MO-107 (56 ton). O 11:30 (kwadrat marynarki AO 3381) przebywający od zaledwie dziewięciu minut na powierzchni U 475 zmuszony został do ucieczki pod wodę, przez nadlatujące cztery samoloty. Trzy godziny później o 14:34 okręt Stoefflera ponownie rozpoczął marsz na powierzchni kierując się w stronę bazy Grand Hotel, gdzie przybył o 17:00. Po odtworzeniu stanu gotowości i przenocowaniu następnego dnia o 05:45 w związku z otrzymanym poleceniem skierowano się do bazy w Helsinkach, gdzie przybyto o 16:00. Trzydziestego pierwszego lipca o 17:35 U 475 opuścił Helsinki, by zgodnie z otrzymanym rozkazem w ramach swojego szóstego mini patrolu od dnia 1 sierpnia rozpocząć dozór pozycji nr 4 i zachodniej części pozycji nr 5, wchodzących w skład większego obszaru o kodowej nazwie »Narva-Wache« (akwen w pobliżu własnej zapory minowej opisany kwadratami AO 3660/AO 3740). W trakcie marszu w stronę nakazanego sektora o 22:55 tego samego dnia na statek szpitalny Oberhausen przekazano chorego członka załogi. Pierwszego sierpnia o 03:28 (kwadrat marynarki AO 3661) na polecenie dowódcy zanurzono okręt, kontynuując dalej marsz w zanurzeniu. O 11:54 po trwającym nieco ponad godzinę pobycie na powierzchni, w związku z dostrzeżeniem przez wachtowym zbliżającego się samolotu, niezwłocznie schowano się pod wodę, unikając w ten sposób ewentualnego ataku. O 20:00 (kwadrat marynarki AO 3664) nie mający od ostatniego razu styczności z wrogiem U 475 znalazł się na powierzchni ładując baterie i wentylując wnętrze. Następnego dnia o 01:58 (kwadrat marynarki AO 3662) okręt Stoefflera stał się celem na szczęście nieskutecznego ataku wykonanego przez parę nieprzyjacielskich samolotów. Czternaście minut później w celu uniknięcia ewentualnych kolejnych ataków na polecenie dowódcy skryto się pod wodę, gdzie następnie pozostawano do 13:50. O 14:34 (kwadrat marynarki AO 3665) wkrótce po dostrzeżeniu przez wachtowych trzech zbliżających się maszyn niezwłocznie wykonano alarmowe zanurzenie pozostając następnie pod wodą do 23:48. Piątego sierpnia o 03:48 U 475 rozpoczął marsz powrotny, kierując się do wysuniętej bazy w Kenkkurek/Koukkukrok (kodowa nazwa Esplanade), gdzie ostatecznie przybył prawie trzy godziny później o 06:28. W trakcie pobytu w tamtejszej bazie podczas odtwarzania gotowości bojowej przy pomocy mechaników z zakotwiczonego w pobliżu okrętu szpitalnego Oberhausen podjęto się próby naprawy uszkodzonego łożyska. Ze względu jednak na niemożliwość usunięcia tego defektu w tym miejscu, drogą radiową zwrócono się o pomoc do położonej w pobliskiej Kotce stoczni, gdzie następnie po niezwłocznym dostarczeniu do niej uszkodzonego łożyska, dokonano jego przetoczenia. Ósmego sierpnia doszło do wypadku z udziałem Otto Stoefflera, który w wyniku niego doznał obrażeń żeber i musiał trafić na tygodniowe leczenie na pokład Oberhausena. Szesnastego sierpnia po powrocie na pokład dowódcy o 19:00 opuszczono Kenkkurek/Koukkukrok, kierując się zgodnie z otrzymanym poleceniem w stronę Grand Hotel, gdzie przybyto o 21:40. W trakcie pobytu w bazie Otto Stoeffler korzystając z okazji wymienił się swoimi doświadczeniami z dowódcami przebywających tam U 370 (Nielsen) i U 1001 (Blaudow). Godzinę później pomimo ciemnej nocy i padającego deszczu opuszczono bazę. Wkrótce potem po stwierdzeniu radykalnego zmniejszenia się widoczności, której zasięg spadł do zaledwie 50 metrów Otto Stoeffler uznając, że w takich warunkach podroż pomiędzy szkierami nie jest możliwa nakazał zastopować maszyny i zrzucić kotwicę. Podczas przeprowadzonej następnie przy pomocy reflektora próby rozeznania się w aktualnym położeniu ustalono, że okręt znajduje się w odległości zaledwie 30 – 40 metrów do mającej 25 metrów wysokości skały. O 01:52 powrócono do bazy Grand Hotel, gdzie oczekiwano do nadejścia świtu (03:05), po czym o 03:41 ponownie spróbowano wyjść na siódmy już mini patrol. Także i tym razem próba ta ze względu na fatalną widoczność okazała się niemożliwa do zrealizowania i dopiero wieczorem po poprawie widoczności U 475 opuścił Grand Hotel kierując się w stronę wyznaczonego mu sektora o kodowej nazwie »Schepel« (opisany kwadratami AO 3397/3478 akwen, położony na zachód od Zatoki Kronsztadzkiej). Dziewiętnastego sierpnia przebywający aktualnie w kwadracie AO 3389 U 475 o godzinie 11:50 rozpoczął skryte podejście w kierunku dostrzeżonych chwilę wcześniej dwóch trałowców. O 13:24 w kierunku jednego z nich odpalono torpedę akustyczną T-V, która jednak chybiła celu. Próba ponownego ataku okazała się już niemożliwa do wykonania a to ze względu na gęstniejącą z każdą minutą mgłę. O 17:50 w kwadracie AO 3395 okręt Stoefflera nawiązał kolejny kontakt wzrokowy, tym razem jednak z grupą sześciu nieprzyjacielskich jednostek zidentyfikowanych jako torpedowce lub duże trałowce typu Fugas. Trzy minuty później w kierunku prowadzącego okrętu odpalano pojedynczą torpedę akustyczną T-V, która niestety tak jak i poprzednia wystrzelona tego dnia torpeda także spudłowała. Następnego dnia przebywający aktualnie w kwadracie AO 3389 U 475 o godzinie 13:10 rozpoczął marsz powrotny, zawijając o 06:10 dwudziestego pierwszego sierpnia do bazy Grand Hotel. Po odebraniu instrukcji nakazujących udanie się do Kenkkurek jeszcze tego samego dnia o 15:13 wyruszono w drogę przybywając na miejsce o 17:40. Dwudziestego piątego sierpnia o 18:10 U 475 wyruszył na swój ósmy już mini patrol, ponownie kierując się do obszaru o kodowej nazwie »Schepel«. Prawie dwie godziny później o 20:00 w kwadracie AO 3268 spotkano się z U 679, z którym to wspólnie kontynuowano dalej marsz w stronę wyznaczonego sektora. O 21:44 (kwadrat marynarki AO 3371) w związku z oświetleniem okrętu przez ustawiony w pobliżu ujścia Narwy nieprzyjacielski reflektor, niezwłocznie schowano się pod wodę, pozostając tam do 22:30. Dwa dni później 27 sierpnia o 01:00 (kwadrat marynarki AO 3398) na polecenie dowódcy posadowiono okręt na dnie, gdzie następnie przebywał on do godziny 12:30, kiedy to po uzyskaniu przez hydroakustyka kontaktu z jednostkami nawodnym wyprowadzono go na peryskopową. W trakcie mającej miejsce wkrótce potem obserwacji kontaktów przez peryskop dostrzeżono idące kursem W dwa nieprzyjacielskie dozorowce, z ataku na które jednak musiano zrezygnować a to ze względu na fakt, że w trakcie w/w obserwacji Otto Stoeffler dostrzegł na ich pokładach po ca. 15 obserwatorów, którzy przy pomocy lornetek prowadzili dokładną lustrację otaczającego ich akwenu. O 23:15 (kwadrat marynarki AO 3381) U 475 rozpoczął marsz na powierzchni ładując baterie akumulatorów i wentylując swoje wnętrze. Następnego dnia o 06:15 zawinięto do bazy Grand Hotel, skąd po krótkim postoju o 15:36 skierowano się do Kenkkurek/Esplanade, gdzie przybyto o 18:15. Trzy dni później 31 sierpnia o 05:10 zgodnie z instrukcjami dowództwa U 475 opuścił Kenkkurek/Esplanade kierując się w stronę Helsinek, które osiągnął o 10:50. Trzeciego września po otrzymaniu rozkazów nakazujących marsz do bazy w Danzig o 12:30 opuszczono Helsinki. Dwa dni później w celu zabrania bagażu załogi, który w międzyczasie z bazy w Kiel trafił do Libau o 10:10 zawinięto do w/w portu, który po jego załadunku opuszczono o 12:05 (niemiłym zgrzytem było odkrycie, że bagaże załogi uległy częściowemu rozkradzeniu – szczególnie w części dotyczącej umundurowania). Następnego dnia o 06:05 U 475 osiągnął Danzig, cumując przy nadbrzeżu miejscowej stoczni Holm. W trakcie dopiero co zakończonego a trwającego łącznie ponad osiem tygodni patrolu (58 dni) okręt Stoefflera przepłynął 2.263,9 mili morskiej na i 323,6 mili morskiej pod powierzchnią.

W trakcie pobytu w stoczni na okręcie oprócz przeglądu mechanizmów i wykonania prac konserwacyjnych zamontowano też na powrót, przydatną w warunkach Morza Bałtyckiego armatę kalibru 88 mm.

Patrol 2 (14.10.1944 – 17.11.1944)
14.10. U 475 pod dowództwem Otto Stoefflera o godzinie 08:03 opuścił Danzig z poleceniem skierowania się po szczegółowe rozkazy do bazy w Libau, gdzie przybył następnego dnia o 06:56. Po uzupełnieniu zapasów oraz odebraniu rozkazów nakazujących skierowanie się do sektora o kodowej nazwie »Maus« (akwen opisany kwadratami AO 0257, 0284, 0294) o 16:53 okręt Stoefflera wyruszył w dalsza drogę opuszczając bazę w Libau. Siedemnastego października o 04:45 osiągnięto nakazany sektor, schodząc trzydzieści pięć minut później pod wodę, gdzie następnie przebywano do 17:25, kiedy to po wynurzeniu niezwłocznie przystąpiono do ładowania baterii i wentylowania wnętrza (proces ten zakończono o 05:44 dnia 18.10.). Dziewiętnastego października po raz pierwszy od momentu pojawienia się w nakazanym sektorze o 13:00 w kwadracie AO 0291 U 475 uzyskał kontakt wzrokowy z grupą nieprzyjacielskich okrętów, składającą się z dwóch prowadzących holowanie holowników oraz osłaniających ich pięciu jednostek eskorty. Siedemnaście minut później w kierunku jednego z holowników odpalono torpedę akustyczną T-V, która jednak nie odnalazła żadnego celu. Następnego dnia o 12:05 (kwadrat marynarki AO 0267) uzyskano kolejny kontakt tym razem z idącym w eskorcie kutra torpedowego trałowcem, w kierunku którego trzy minuty później odpalono pojedynczą torpedę T-III, która także spudłowała. Dwudziestego pierwszego października o 18:23 (kwadrat marynarki AO 0258) idący na powierzchni U 475 uzyskał następny kontakt – tym razem jednak z idącą z zapaloną latarnią niezidentyfikowaną jednostką żaglową. Po skrytym zbliżeniu się do celu w odległości 1500 – 2000 metrów za nim dostrzeżono obecność kolejnych sześciu jednostek. Nie będąc pewien czy to może konwój czy może pułapka Otto Stoeffler postanowił obserwować kontakt, zachowując cały czas bezpieczny dystans. Półtorej godziny później w celu przesłuchania okolicy hydrofonem na polecenie dowódcy zanurzono okręt, nie uzyskując jednak żadnego kontaktu akustycznego. Po mającym miejsce o 21:34 wynurzeniu stwierdzono utratę kontaktu z wrogiem, którego próby odszukania już się nie podejmowano. Dwudziestego drugiego października o 05:35 w kwadracie AO 0267 U 475 uzyskał kontakt wzrokowy z motorowcem, małym frachtowcem oraz trzema jednostkami dozorowymi typu AMV. Cztery minuty później w kierunku prezentujących większą wartość jednostek handlowych odpalono dwie torpedy typu T-III, które jednak chybiły swoich celów. O 09:25 (kwadrat marynarki AO 0291) U 475 uzyskał drugi w ciągu tego samego dnia kontakt z wrogiem – tym razem jednak z dwoma dużymi dozorowcami, w kierunku których sześć minut później odpalił pojedynczą torpedę akustyczną T-V, która jednak nie odnalazła żadnego z celów. Dwudziestego czwartego października o 22:40 w kwadracie AO 0282 okręt Stoefflera spotkał się z U 958 (Groth), z którego to następnie otrzymał zgłoszoną wcześniej drogą radiową jako zapotrzebowanie głowicę cylindra. Następnego dnia na idącym na powierzchni U 475 o 01:55 zarejestrowano i zaobserwowano dochodzące z niedaleka odgłosy zidentyfikowanego jako przeciwlotniczy ognia artyleryjskiego (dźwięki detonacji rejestrowano także po mającym miejsce o 02:40 zanurzeniu). Dopiero później w momencie kiedy odebrano pochodzącą z U 958 depeszę wyjaśniło się ich pochodzenie a mianowicie jakiś czas po rozstaniu z U 475 okręt Grotha natknął się na samotny żaglowiec, którego następnie przy pomocy artylerii posłał na dno – rykoszetujące od jego burt i pokładu pociski wzięte zostały na jednostce Stoefflera za ogień przeciwlotniczy. Dwudziestego szóstego października podczas marszu na głębokości 13,5 metra o 07:35 (kwadrat marynarki AO 0267) U 475 znienacka został uderzony od strony sterburty przez idący na większej głębokości okręt podwodny, którym okazał się być U 1001, który w wyniku tego uszkodził sobie przecinak sieci zagrodowych, obudowę pomostu, peryskop przeciwlotniczy oraz radionamiernik, podczas gdy na jednostce Stoefflera uniknięto widocznych uszkodzeń. Dwa dni później 28 października o godzinie 05:57 w kwadracie AO 0773 U 475 spotkał się z U 479 (Sons), z którego to pokładu przejął chorego mechanika. Następnego dnia o 17:06 (kwadrat marynarki AO 0258) doszło do spotkania z kolejnymi dwoma jednostkami – U 958 (Groth) oraz pechowym, wracającym do bazy U 1001 (Blaudow), na którego to pokład czterdzieści dwie minuty później przekazano przejętego z okrętu Sonsa chorego mechanika. Trzydziestego października na idącym od godziny 11:57 ponownie w zanurzeniu okręcie Stoefflera o 13:12 (kwadrat marynarki AO 0267) uzyskano kontakt akustyczny, którym po dokonanej o 13:43 przez peryskop identyfikacji, okazały się być dwa kutry trałowe typu VMV, z ataku na które ze względu na brak szans na trafienie torpedą akustyczną T-V musiano zrezygnować. Następnego dnia o 11:45 w kwadracie AO 0291 uzyskano kolejny kontakt tym razem jednak z dużym dozorowcem oraz kutrem trałowym, w kierunku których rozpoczęto następnie skryte podejście idąc na peryskopowej (w tym momencie na tym akwenie – rejon wyspy Osmussaari – pod kilem okrętu było zaledwie 13 metrów wody dzielących go od dna). O 16:25 w kierunku prezentującego większą wartość dozorowca w pojedynczych odstępach czasu odpalono dwie torpedy, z których jedna po 8 minutach i 13 sekundach trafiła w cel powodując jego zatonięcie. Zatopioną jednostką o czym Otto Stoeffler nie wiedział był nie dozorowiec lecz okręt desantowy SB-2 (720 ton). Siódmego listopada o 13:30 (kwadrat marynarki AO 0267) na kursie W dostrzeżono kolejny wrogi dozorowiec, w kierunku którego siedem minut później z wyrzutni rufowej bez powodzenia próbowano odpalić tkwiącą w niej torpedę (przyczyna tego niepowodzenia jak się później okazało tkwiła w defekcie instalacji odpalania torped). Trzy dni później 10 listopada na kierunku wschodnim o godzinie 13:25 (kwadrat marynarki AO 0267) dostrzeżono grupę trzech wrogich dozorowców, w stronę których kwadrans później z wyrzutni rufowej odpalono torpedę, która jednak ze względu na stan morza 4 chybiła jednak celu. Przez kolejne dni operujący przy nie najlepszej pogodzie (stan morza powyżej 4) U 475 nie nawiązywał już kontaktów z wrogiem, co z kolei skłoniło jego dowódcę do postawienia pewnej tezy, którą następnie umieścił w KTB swojego okrętu, że radzieckie jednostki pozostają w bazach w momencie, gdy stan morza przekracza 4. Szesnastego listopada o 08:00 U 475 zawinął do Libau, które po uprzednim pobraniu zapasów opuścił o 17:00 kierując się do bazy w Danzig, gdzie ostatecznie przybył następnego dnia o 08:45. W trakcie trwającego pięć tygodni patrolu (35 dni) okręt Stoefflera przepłynął 2.263,9 mili morskiej na i 323,6 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 3 (23.11.1944 – 04.12.1944)
23.11. U 475 pod dowództwem Otto Stoefflera opuścił Danzig, by zgodnie z otrzymanym rozkazem w ramach specjalnego zadania potajemnie wysadzić na Wyspach Alandzkich oddział radiowy. Pierwszego grudnia o 16:10 w dowództwie odebrano pochodzący z U 475 meldunek o następującej treści:
„AO 2837 – Zadanie nie wykonane z powodu złych warunków atmosferycznych panujących w miejscu desantu.”.
Dwa dni później 3 grudnia U 475 zawinął do Libau skąd po pobraniu zapasów o 17:00 wyruszył w drogę powrotną do bazy Danzig. W trakcie jej trwania przebywający w kwadracie AO 9391 okręt Stoefflera przy pomocy artylerii pokładowej posłał na dno unoszący się na powierzchni wrak niemieckiego frachtowca Füsilier, który po uprzednim ostrzelaniu go przez sowiecką artylerię (miało to miejsce 20 listopada) po opuszczeniu przez jego załogę został strawiony przez ogień. Tego samego dnia U 475 osiągnął Danzig, kończąc trwający 12 dni patrol.

Patrol 4 (23.01.1945 – 17.03.1945)
23.01. U 475 pod dowództwem Otto Stoefflera opuścił bazę w Danzig, by zgodnie z otrzymanym rozkazem przeprowadzić patrol w środkowej i wschodniej części Morza Bałtyckiego. Następnego dnia przebywający w kwadracie AO 6770 okręt Stoefflera rozpoczął dozór akwenu w pobliżu Libau. Trzy dni później obsadzono kolejny obszar – położony na północ od Klein Tütters i Stenskär (kwadrat marynarki AO 3630). Trzydziestego stycznia U 475 spotkał się w kwadracie AO 3596 z bratnim U 745 (von Trotha). Pierwszego lutego w związku z zalodzeniem wód Zatoki Botnickiej rozpoczęto marsz powrotny w kierunku środkowej części Morza Bałtyckiego. Tydzień później 8 lutego zgodnie z instrukcjami dowództwa obsadzono wyznaczony okrętowi położony na południe od Hangö (kwadrat marynarki AO 0250) sektor dozoru. Dwa dni później 10 lutego U 475 przemieścił się do kolejnego sektora – tym razem położonego na zachód od przylądka Ristna/Dagö (kwadrat marynarki AO 6130). Od 21 lutego okręt Stoefflera operował w sektorze położonym na wschód od wyspy Bogskär (kwadrat marynarki AO 2940). Piętnastego marca rozpoczęto marsz powrotny do bazy w Danzig, gdzie przybyto dwa dni później 17 marca, kończąc trwający prawie osiem tygodni patrol (53 dni).

19.03.1945 U 475 pod dowództwem Otto Stoefflera jako ostatni z U-bootów opuścił zagrożony przez wojska Armii Czerwonej Danzig, kierując się zgodnie z otrzymanym poleceniem do bazy w Kiel, gdzie przybył dwa dni później 21 marca.

03.05.1945 przebywający w Kiel U 475 w ramach Operacji Regenbogen zostaje zatopiony przez własną załogę.

W 1947 roku spoczywający na niewielkiej głębokości wrak okrętu zostaje podniesiony z dna a następnie pocięty na złom

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 9 KTB U 456 – U 500
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Twardowski Marek – Operacja „Deadlight”, Morza Statki i Okręty Nr 6/98
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1