1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U 471 Typ VIIC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 2 • Strona 1 z 1

U 471 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 18.07.14, 05:23

U 471 Typ VIIC

Stocznia: Deutsche Werke AG, Kiel
Numer zamówienia: 302
Zamówienie: 20.01.1941
Położenie stępki: 25.10.1941
Wodowanie: 06.03.1943
Wcielenie do służby: 05.05.1943
Numer pocztowy: M 46 834

Przebieg służby:
05.05.1943 – 31.10.1943 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.11.1943 – 30.04.1944 – 1 Flotylla U-bootów, Brest (służba frontowa)
01.05.1944 – 06.08.1944 – 29 Flotylla U-bootów, Tulon (służba frontowa)
06.08.1944 – Ciężko uszkodzony przez amerykańskie bomby podczas postoju w suchym doku stoczni w Tulonie.

Dowódcy:
05.05.1943 – 06.08.1944 – OL ~ KL Friedrich Kloevekorn

Liczba patroli: 3

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 471 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
06.05. – 07.05.1943 – Kiel – szkolenie załogi na wodach pobliskiego fjordu.
08.05. – 17.05.1943 – Kiel – próby okrętu w ramach miejscowych oddziałów UAK, NEK i TEK.
19.05. – 20.05.1943 – Sonderburg – próby hydrofonów w ramach miejscowego oddziału UAG-Schall.
21.05. – 26.05.1943 – Swinemünde – szkolenie i ćwiczenia w obsłudze broni przeciwlotniczej w ramach miejscowej szkoły obrony przeciwlotniczej.
28.05. – 29.05.1943 – Danzig- próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAK.
30.05. – 08.06.1943 – Hela – rejsy szkoleniowe w morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
09.06.1943 – Danzig – pobyt w stoczni Holm w celu przeprowadzenia naprawy bakburotwego zbiornika zanurzeniowego nr II.
10.06. – 18.06.1943 – Hela – c. d. szkolenia w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
19.06. – 20.06.1943 – Gotenhafen – załadunek paliwa oraz prowiantu na okręt.
21.06. – 26.06.1943 – Gotenhafen – wstępne szkolenie z zakresu taktyki prowadzone przez instruktorów z 20 Flotylli U-bootów.
28.06. – 30.06.1943 – Danzig – pobyt w stoczni Holm w celu przeprowadzenia naprawy bakburtowej śruby.
01.07. – 06.07.1943 – Hela – c.d. szkolenia w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
07.07. – 08.07.1943 – Danzig – pobyt w stoczni Holm w celu przeprowadzenia naprawy peryskopu wachtowego.
09.07. – 22.07.1943 – Hela – c.d. szkolenia w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
23.07.1943 – Danzig – pobyt w stoczni Holm w celu montażu dodatkowego uzbrojenia przeciwlotniczego.
26.07. – 27.07.1943 – Libau – próby broni torpedowej w ramach miejscowego oddziału TEK.
28.07. – 08.08.1943 – Libau – ćwiczebne strzelanie torpedami w ramach 25 Flotylli U-bootów.
09.08. – 11.08.1943 – Gotenhafen – pobyt w filii stoczni Deutsche Werke w celu naprawy jednego z silników.
12.08. – 21.08.1943 – Gotenhafen – ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
25.08. – 26.08.1943 – Kiel – doposażenie okrętu oraz próbne rejsy.
27.08. – 29.08.1943 – Sonderburg – II próby hydrofonów w ramach miejscowego oddziału UAG-Schall.
30.08. – 29.09.1943 – Kiel – pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu przeprowadzenia przeglądu okrętu.
29.09. – 08.10.1943 – Sonderburg – rejsy testowe w ramach badań prowadzonych przez Fa.AEG.
12.10. – 16.10.1943 – Swinemünde – szkolenie z obsługi poczwórnego działka kal. 20 mm.
17.10. – 19.10.1943 – Zatoka Gdańska – szkolenie morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
25.10. – 02.11.1943 – Kiel – pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu przeprowadzenia rpac konserwacyjnych.
03.11. – 15.11.1943 - Sonderburg – II tura rejsów testowych w ramach badań prowadzonych przez Fa.AEG.
16.11. – 21.11.1943 – Kiel – pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu przeprowadzenia prac konserwacyjnych.
22.11. – 26.11.1943 – Kiel-Wik – przygotowanie okrętu do rozpoczęcia służby frontowej

Patrol 1 (27.11.1943 – 30.01.1944)
27.11. U 471 pod dowództwem Friedricha Kloevekorna o godzinie 08:00 opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Osiem godzin później o 16:00 w kwadracie AO 7192 doszło do spotkania się z U 981 (Sitek) oraz towarzyszącymi mu jednostkami eskorty, w otoczeniu których kontynuowano dalej marsz w kierunku wybrzeży Norwegii. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu AO 4437 o 12:04 obie jednostki pożegnały się z eskortą a kilka godzin później o 17:58 (kwadrat marynarki AN 3624) w celu sprawdzenia szczelności przeprowadziły próbne zanurzenie (U 471 na głębokość 2A+20 – 180 metrów), po którym to kontynuowały one dalej wspólny marsz, idąc w zanurzeniu w stronę Kristiansand. Od godziny 08:05 29 listopada (kwadrat marynarki AN 3615) oba U-booty z powrotem płynęły na powierzchni osiągając o 09:47 docelowy port, gdzie podczas postoju na U 471 przepompowano 10 m3 paliwa. Po zakończeniu tej operacji i przenocowaniu o 06:40 następnego dnia ponownie wraz z U 981 oraz w towarzystwie eskorty opuszczono Kristiansand, kierując się w stronę pozycji wyjściowej (kwadrat marynarki AN 3131), którą osiągnięto o 16:55. Ósmego grudnia na okręcie Kloevekorna odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
Palmgren (U 741), Kloevekorn, Tiesler (U 976), Scholz (U 284), Sitek, Saβ (U 364) nowy punkt docelowy: AL 13. Po osiągnięciu, pozostać na miejscu, oczekiwać na dalsze rozkazy. Żadnego meldowania.”.
Trzy dni później 11 grudnia zgodnie z w/w rozkazem o godzinie 20:00 osiągnięto nakazaną pozycję, rozpoczynając następnie krążenie w oczekiwaniu na dalsze instrukcje, które ostatecznie przyszyły 13 grudnia i miały następującą treść:
U 471, U 284, U 976 dołączyć do grupy Coronel 1 i obsadzić w następującej kolejności do 19:00 linię dozoru do AL 1524 do 1547.”.
W tym okresie głównym celem w/w grupy był meldowany przez samoloty zwiadu konwój ON.214, który wybiegając nieco w przyszłość dzięki przechwyconym i odszyfrowanym depeszom enigmy otrzymał polecenie zmiany swojej dotychczasowej trasy, opływając niebezpieczny rejon niezauważony przez żaden z okrętów. Wracając do U 471 to następnego dnia zgodnie z ostatnim rozkazem o 08:00 obsadził on nakazaną pozycję, która w jego przypadku przypadała na kwadrat AL 1524. Siedemnastego grudnia w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu z oczekiwanym wrogiem o 21:41 na jednostce Kolevekorna odebrano kolejne rozkazy z BdU o następującej treści:
Dotychczasowe grupy Coronel 1 i 2 rozwiązane. U 364, U 972 (Konig), U 981, U 744 (Bliscke), U 741 i U 471 utworzą grupę Sylt. Linia wyczekiwania dnia 19.12. od AK 3417 do AK 3733.”.
Następnego dnia o 08:50 osiągnięto nakazaną pozycję w zgrupowaniu, która w przypadku U 471 przypadała na kwadrat AK 3832. Cztery dni później 22 grudnia w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu z wrogiem o 11:57 na okrętach grup Sylt, Amrum i Föhr odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę z rozkazami o następującej treści:
Okręty grup Sylt, Amrum i Föhr utworzą grupę Rügen 1 – 6.
Rügen 1 = U 364, U 972, U 981, obsadzić linię dozoru od AL 2274 > 2354,
Rügen 2 = U 744, U 545 (Mannesmann), U 741, obsadzić linię dozoru od AL 1658 > 1828,
Rügen 3 = U 471, U 390 (Geiβler), U 846 (Hashagen), obsadzić linie dozoru od AL 3997 > 5249,
Rügen 4 = U 960 (Heinrich), U 392 (Schumann), U 976, obsadzić linię dozoru od AL 5713 > 8124,
Rügen 5 = U 311 (Zander), U 92 (Queck), U 672 (Lawaetz), obsadzić linię dozoru od AL 8299 > 9454,
Rügen 6 = U 625 (Becker), U 421 (Kolbus), U 653 (Kandler), utworzyć linię dozoru od BE 2127 > 2247.
Wykorzystać nadarzające się szanse do ataku, ponieważ wobec mniejszej liczby U-Bootów będzie możliwe tylko krótkie przebywanie w strefie działań.
”.
Głównym celem w/w grup miały być płynące do i z Wysp Brytyjskich nieprzyjacielskie konwoje. Dwudziestego trzeciego grudnia o 10:15 (kwadrat marynarki AL. 0164) z pomostu idącego na powierzchni okrętu Kloevekorna dostrzeżono wyłaniające się ze szkwału deszczowego cienie jednostek nawodnych w stronę których niezwłocznie się skierowano. Dwadzieścia pięć minut później w związku z ostrzeniem Naxosa o pracującym w pobliżu wrogim radarze U 471 schował się pod wodę, unikając w tern sposób kontaktu z dwoma niszczycielami. Godzinę później podczas pobytu na peryskopowej, w trakcie lustracji okolicy przez peryskop dostrzeżono nieprzyjacielski konwój (którym był UT.3), który według identyfikacji dokonanej przez Friedricha Kloevekorna składał się z sześciu dużych statków pasażersko – towarowych, jednego dwukominowca, jednego krążownika oraz sześciu niszczycieli. O 11:49 w kierunku jednego ze statków (ocenianego przez dowódcę na ca. 8.000 ton) z wyrzutni nr V wystrzelono torpedę, której odgłos detonacji zarejestrowano kilka minut później. Pomimo, że zamglenie akwenu uniemożliwiło potwierdzenie przez peryskop skutków tego ataku Friedrich Kloevekorn zgłosił uszkodzenie celu, co jednak nie uzyskało potwierdzenia po alianckiej stronie. W rzeczywistości o czym dowódca U 471 nie wiedział wystrzelona przez niego torpeda chybiła nie tylko pierwotny cel ale także i ochraniający konwój amerykański pancernik USS Arkansas. Od 12:34 okręt Kloevekorna z powrotem szedł na powierzchni prowadząc pościg za nieprzyjacielem, o kontakcie z którym niezwłocznie po wynurzeniu powiadomiono dowództwo. O 15:05 (kwadrat marynarki AL 1962) po zameldowaniu przez wachtowych o dostrzeżeniu nadlatującego od strony bakburty samolotu typu Consolidated (był to bombowiec B-24 Liberator „O” należący do Sqn 120 RAF) Friedrich Kloevekorn ogłosił alarm bojowy, nakazując obsadzić stanowiska broni przeciwlotniczej (odkryto wtedy, że stanowisko poczwórnie sprzężonych działek kal. 20 mm w wyniku długiego przebywania pod wodą nie nadaje się do użycia). Siedem minut później nieprzyjacielska maszyna rozpoczęła atak prowadząc ostrzał z broni pokładowej oraz zrzucając serię pięciu bomb głębinowych, które na szczęście dla U 471 detonowały w odległości 100 – 150 metrów od jego burt. Jedynym skutkiem w/w ataku było zranienie przez ostrzał nieprzyjacielskiej maszyny trzech członków załogi. Dwie minuty później na polecenie dowódcy wykonano alarmowe zanurzenie, w trakcie którego trwania w momencie gdy okręt osiągnął głębokości A-20 (60 metrów) w jego pobliżu detonowały bomby głębinowe, w wyniku których wymknął się on z pod kontroli i zanim opanowano sytuację opadł na głębokość 2A+16 (176 metrów). Od 16:15 U 471 z powrotem szedł w wynurzeniu ale ze względu na odniesione uszkodzenia do czasu zakończenia ich napraw zmuszony był zaniechać dalszego pościgu. Dopiero w drugi dzień Świat Bożego Narodzenia tj. 26 grudnia mechanikom udało się zakończyć wszystkie naprawy, dzięki czemu okrętowi ponownie przywrócono pełną sprawność operacyjną. Drugiego stycznia o godzinie 00:30 obsadzono nową pozycję w zgrupowaniu, która w przypadku U 471 przypadała na kwadrat AL 2967. Jedenaście dni później 13 stycznia o 01:47 (kwadrat marynarki AL 5822) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu samotnego statku (ocenionego przez dowódcę na ca. 9.000 ton), w kierunku którego niezwłocznie się skierowano. O 04:10 (kwadrat marynarki AL 6712) w stronę ściganej jednostki odpalono salwę trzech torped a sześć minut później z wyrzutni nr V także i torpedę akustyczną T-V. Wkrótce po ostatnim strzale na polecenie dowódcy wykonano alarmowe zanurzenie, w trakcie którego trwania na okręcie zarejestrowano odgłos detonacji oraz trzaski i inne dźwięki charakterystyczne dla tonącej jednostki. Po mającym miejsce o 04:41 wynurzeniu z pomostu U 471 nie dostrzeżono już ściganego i atakowanego statku, co z kolei dało Friedrichowi Kloevekornowi powód do zgłoszenia jego zatopienia (w rzeczywistości według alianckich raportów w tym dniu nie zatonęła bądź została uszkodzona żadna jednostka). Następnego dnia na U 471 odebrano kolejne rozkazy z dowództwa które miały następującą treść:
Grupa Rügen kierować się do następujących rejonów dozoru: U 984 AM 1191 i U 545 AM 1385. U 547 3432, U 981 3476, U 762 3686, U 309 3888, U 972 3572, U 390 3972, U 731 0291, U 757 6333, U 650 6563, U 666 6196, U 846 6721, U 471 6799, U 406 6943, U 311 9262, U 231 9194, U 281 9559, U 377 9798 – wszystkie w AL., U 302 BE 1312 i U 382 BE 2445.".
Także i tym razem głównym celem w/w jednostek w nadchodzących dniach miały być wszystkie zmierzające do i z Wysp Brytyjskich konwoje. Piętnastego stycznia zgodnie z ostatnim rozkazem o godzinie 04:50 U 471 obsadził przypadającą na kwadrat AL 6798 nakazaną mu pozycję. Siedem dni później 22 stycznia w związku z kończącymi się zapasami paliwa oraz prowiantu o 19:15 (kwadrat marynarki AL 9794) na polecenie Kloevekorna rozpoczęto marsz powrotny w kierunku bazy w Breście. Dwudziestego ósmego stycznia o godzinie 23:28 w kwadracie BF 5571 U 471 pomyślne odparł atak nieprzyjacielskiego bombowca zidentyfikowanego jako typ Wellington, po czym dwie minuty później wykonał alarmowe zanurzenie. Dwudziestego dziewiątego stycznia płynący od dziesięciu minut z powrotem na powierzchni U 471 stał się celem ataku kolejnego Wellingtona, który oprócz ostrzału z broni pokładowej zrzucił też serię czterech bomb głębinowych, które na szczęście dla okrętu detonowały w jego śladzie torowym. Poza w/w ostrzałem i zrzutem bomb nieprzyjacielska maszyna zrzuciła też w pobliżu wiele boi świetlnych. Wkrótce po tym ataku w celu zmylenia napastnika na polecenie dowódcy z pomostu U 471 w powietrze wypuszczono wiele pozoratorów radarowych Aphrodite oraz dodatkowo w celu utrudnienia mu kolejnego ataku rozpoczęto intensywne zygzakowanie. O 04:04 (kwadrat marynarki BF 5545) odparto atak kolejnego samolotu - tym razem zidentyfikowanego jako typ Halifax, po czym cztery minuty później schowano się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. Trzydziestego stycznia po osiągnięciu kwadratu BF 5519 rozpoczęto marsz drogą Eisbär, kierując się w stronę punktu Pt. 344, gdzie o godzinie 08:12 spotkano z dwoma wysłanymi naprzeciw z bazy dozorowcami, którymi były: V 722 i V 702. W ich towarzystwie o 11:20 U 471 osiągnął Brest, kończąc trwający ponad dziewięć tygodni patrol (65 dni), podczas którego trwania przepłynął on 5.666,1 milę morską na i 993 mile morskie pod powierzchnią.

Patrol 2 (16.03.1944 – 12.04.1944)
16.03. U 471 pod dowództwem Friedricha Kloevekorna o godzinie 19:00 opuścił bunkier U-bootów w bazie Breście przeprowadzając jeszcze na wodach portu trymowanie, po którym to skierował się na zewnętrzną redę, gdzie o 20:05 spotkał się z U 373 (von Lehsten) i U 505 (Lange) oraz pełniącymi funkcję eskorty dozorowcami V 715, V 717, V 719 i V720, w towarzystwie których rozpoczął następnie marsz w stronę pozycji wyjściowej na Biskaje. Zgodnie z otrzymanymi przed wyjściem z bazy rozkazami głównym celem okrętu podczas jego drugiego patrolu miało być przedarcie się przez Cieśninę Gibraltarską na Morze Śródziemne w celu wzmocnienia operującej tam z bazy w Tulonie 29 Flotylli U-bootów. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 5571 pomiędzy 09:12 a 10:18 przeprowadzono zakończone pomyślnie próbne zanurzenie, po którym to wykryto defekt detektora Wanze (przyczyną był wadliwy zasilacz). Tego samego dnia, późnym popołudniem o 16:18 z pokładu zmuszonego wracać do bazy U 373 pobrano zasilacz do detektora Wanze. Dwadzieścia minut później U 471 przeprowadził swoje drugie próbne zanurzenie, po czym wraz z U 505 o 20:00 rozpoczął marsz przez Biskaje, schodząc o 21:25 pod wodę. Dwudziestego marca o 21:55 (kwadrat marynarki BF 7923) okręt Kloevekorna osiągnął pas hiszpańskiego wybrzeża, rozpoczynając następnie przemieszczanie się wzdłuż niego w stronę wejścia do cieśniny Gibraltarskiej. Dziesięć dni później 30 marca o 05:45 U 471 osiągnął wysokość Trafalgaru, po czym w związku z zasygnalizowaniem przez detektor Naxos dwóch namiarów schował się pod wodę, rozpoczynając następnie forsowanie cieśniny. O 17:00 nad idącym w zanurzeniu okrętem przepłynęła szybka jednostka, która na szczęście nie zrzuciła żadnych bomb (poza nią hydroakustyk zameldował też o dużym ruchu na obszarze całej cieśniny). O 19:55 (kwadrat marynarki CG 9592) w pobliżu idącego na głębokości A-40 (40 metrów) U 471 detonowało dwanaście bomb głębinowych zrzuconych przez wrogi niszczyciel. Wkrótce potem w celu uniknięcia następnych Friedrich Kloevekorn nakazał sprowadzić okręt na głębokość 2A+50 (210 metrów). W trakcie kolejnych godzin U 471 wymykał się dwóm grupom poszukiwawczym –pierwszej złożonej z trzech jednostek do 21:50 i drugiej, która ją zluzowała, złożonej tym razem od 8 do 10 dozorowców, które aż do świtu w odstępach czasowych zrzucały serie bomb głębinowych. Dzięki jednak umiejętnemu manewrowaniu oraz wypuszczaniu co jakiś czas pozoratorów okrętowi Kloevekorna udało się zgubić prześladowców. Trzydziestego pierwszego marca o 04:00 (kwadrat marynarki CG 9648) minięto Gibraltar wpływając na Morze Śródziemne. Następnego dnia o 01:29 (kwadrat marynarki CH 7176) w celu przewentylowania wnętrza i doładowania baterii akumulatorów U 471 pojawił się na powierzchni ale dwie godziny później po uzyskaniu silnego namiaru na zbliżający się kontakt ponownie zmuszony był schować się pod wodę. Drugiego kwietnia o 03:31 (kwadrat marynarki CH 7199) okręt Kloevekorna ponownie podjął marsz na powierzchni, który tym razem nie został już zakłócony przez żaden kontakt. Osiem dni później na U 471 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
Kloevekorn iść do Tulonu. Od 10.04., godz. 12:00 dowództwo przejmuje 29 Flotylla U-bootów.”.
Dwa dni później 12 kwietnia o godzinie 07:32 w kwadracie CH 3389 okręt Kloevekorna spotkał się z okrętami eskorty, w towarzystwie których po uprzednim wymienieniu się sygnałami rozpoznawczymi rozpoczął marsz w stronę Tulonu, gdzie przybył dwadzieścia osiem minut później. W trakcie trwającego prawie cztery tygodnie patrolu (27 dni) U 471 przepłynął 1.161 mil morskich na i 906 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 3 (18.05.1944 – 15.06.1944)
18.05. U 471 pod dowództwem Friedricha Kloevekorna o godzinie 19:40 opuścił bazę w Tulonie z rozkazami zwalczania nieprzyjacielskiej żeglugi na Morzu Śródziemnym. Prawie godzinę później po dotarciu na pozycję wyjściową o 20:36 na polecenie Kloevekorna zanurzono okręt, rozpoczynając następnie podwodny marsz w stronę nakazanego sektora. Dwudziestego czwartego maja na U 471 odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Kloevekorn, operować na zachód od długości CH 8394. Środek ciężkości w pobliżu wyspy w CH 7571.”.
Głównym celem dla okrętu na tym akwenie miały być idące na i z Morza Śródziemnego nieprzyjacielskie konwoje. Dwa dni później 26 maja o godzinie 04:00 zgodnie z w/w rozkazem okręt Kolevekorna osiągnął wschodnią granicę swojego sektora operacyjnego. Dwudziestego dziewiątego maja o godzinie 00:55 (kwadrat marynarki CH 7815) na przebywającym w zanurzeniu U 471 zarejestrowano kontakt akustyczny z kilkoma jednostkami nawodnymi, których jednak pomimo zarządzonego przez Kloevekorna wyjścia na peryskopową i lustracji przez peryskop nie udało się odszukać. Dwadzieścia minut później idący wciąż pod wodą U 471 znienacka został opromieniowany został wiązką trzech azdyków. Kwadrans później nad jego pozycją przepłynął eskortowiec zidentyfikowany jako dozorowiec, który zrzucił dwie bomby głębinowe. W odpowiedzi na ten atak Friedrich Kloevekorn zarządził wypuszczenie dwóch pozoratorów Bold oraz nakazał sprowadzić okręt na głębokość 2A+20 (180 metrów), dzięki czemu udało mu się mu w ten sposób zgubić prześladowców. Kwadrans po północy 30 maja z pomostu płynącego od prawie pięćdziesięciu minut na powierzchni U 471 (kwadrat marynarki CH 7468) dostrzeżono światła latarni w Alboran. Pierwszego czerwca o 04:05 w kwadracie CH 7466 z okrętu Kloevekorna dostrzeżono: po stronie sterburty jasno oświetlony statek a po stronie bakburty gorzej oświetloną inną jednostkę. Dwanaście minut później w celu ustalenia z kim okręt ma do czynienia Friedrich Kloevekorn zarządził zanurzenie oraz przesłuchanie okolicy hydrofonami – co jednak nie przyniosło żadnych efektów w postaci wykrycia pracy wrogiego azdyku. Drugiego czerwca o 22:35 korzystając ze światła latarni morskiej Sacrativ (kwadrat marynarki CH 7432) udało się uchwycić namiar potrzebny do ustalenia dokładnej pozycji okrętu i porównania jej z pozycją dotychczas obliczaną na zasadzie zliczania przebytych odległości. Trzeciego czerwca przebywający w kwadracie CH 7541 U 471 o godzinie 04:00 nadał do dowództwa meldunek sytuacyjny a następnie rozpoczął marsz w kierunku południowym (odbiór nadanego meldunku nie został potwierdzony). Wieczorem tego samego dnia o 22:23 (kwadrat marynarki CH 7496) na idącym na powierzchni okręcie detektor Naxos uzyskał silny kontakt dochodzący z 240˚, który Friedrich Kloevekorn powiązał z nadanym kilkanaście godzin wcześniej meldunkiem. Czwartego czerwca o 06:20 na przebywającym aktualnie w kwadracie CH 9572 U 471 powtórzyła się sytuacja z 29 maja, kiedy to po uchwyceniu kontaktu akustycznego, przeprowadzona wkrótce potem lustracja okolicy przez peryskop nie przyniosła wykrycia przebywającej w pobliżu żadnej jednostki nawodnej. Sześć minut później nad okrętem przepłynął nieprzyjacielski niszczyciel, który niedługo potem zastopował. Jakby tego było mało w tym samym czasie zarejestrowano dochodzący z trzech kierunków odgłos pracy azdyku. O 06:32 nad pozycją zajmowaną przez U 471 przepłynął drugi niszczyciel, który minutę później zrzucił serię siedmiu bomb głębinowych. W odpowiedzi na ten atak Friedrich Kloevekorn nakazał wypuścić dwa pozoratory Bold a następnie rozpocząć skryty marsz w kierunku Alboran. O 22:22 (kwadrat marynarki CH 7554) w celu przewentylowania wnętrza okręt Kloevekorna pojawił się na powierzchni uzyskując niemal od razu kontakt detektorami Wanze i Naxos z pracującym w pobliżu wrogim radarem. Półgodziny później w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu wzrokowego z wrogiem wykonano manewr zanurzenia w celu przesłuchania okolicy hydrofonami, nie uzyskując jednak także i w ten sposób żadnego kontaktu. Piątego czerwca w związku z dostrzeżeniem przez wachtowych znajdujących się w pobliżu cieni nieprzyjacielskich jednostek o 22:48 (kwadrat marynarki CH 7374) U 471 schował się pod wodę, rozpoczynając następnie skryte podejście w ich kierunku z zamiarem wykonania ataku. Zamiar ten jednak spalił na panewce w momencie gdy hydroakustyk zameldował o braku kontaktu z pracującymi śrubami okrętowymi. Już następnego dnia o 03:31 w celu doładowania baterii akumulatorów i przewentylowania wnętrza okręt pojawił się na powierzchni, gdzie następnie przebywał do 04:50, kiedy to ponownie schował się pod wodę kontynuując dalej marsz w zanurzeniu. Ze względu na powstałe w ostatnich dniach uszkodzenia Friedrich Kloevekorn podjął decyzję o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy. Tego samego dnia o 13:45 na U 471 odebrano pochodzące z FdU rozkazy o następującej treści:
Kloevekorn swoboda w polowaniu w zachodniej części Morza Śródziemnego na nieprzyjacielską żeglugę pływającą w pobliżu afrykańskich wybrzeży. Wypad na obszar na zachód od Alboran według uznania. W rejonie Alboran - Algier używać regularnie >Thetis< na nieprzyjacielskiej trasie żeglugowej.”.
Ósmego czerwca o 03:47 w kwadracie CH 5772 na polecenie Friedricha Kloevekorna najpierw zanurzono okręt a następnie o 04:41 posadowiono go na dnie, gdzie przebywał do godziny 20:30, prowadząc bezskuteczny jak się później okazało nasłuch okolicy hydrofonami. Dziewiątego czerwca o 03:42 U 471 rozpoczął wypad w kierunku afrykańskiego wybrzeża. Tego samego dnia w kwadracie CH 8243 o godzinie 23:56 postawiono pierwszą z boji Thetis. Następnego dnia pomiędzy godziną 00:52 a 04:28 w kwadracie CH 8250 postawiono cztery kolejne boje Thetis, po czym czterdzieści minut później rozpoczęto marsz w kierunku północnym a następnie wschodnim. O 06:10 na oddalającym się z miejsca postawienia boji okręcie zarejestrowano odgłos detonacji bomby lotniczej, która według przypuszczeń Friedricha Kloevekorna mogła pochodzić od ataku nieprzyjacielskiego samolotu na jedną z postawionych ostatnio boi. Piętnastego czerwca o godzinie 06:19 w kwadracie CH 3386 U 471 spotkał się z wysłanymi mu naprzeciw jednostkami eskorty, w towarzystwie których o 08:10 osiągnął bazę w Tulonie, kończąc trwający cztery tygodnie patrol (28 dni). W trackie jego trwania okręt Kloevekorna przepłynął 1.263 mile morskie na i 677, 7 mili morskiej pod powierzchnią.

05.07.1944 przebywający w bazie w Tulonie U 471 podczas nalotu amerykańskich bombowców 15 Floty Powietrznej USAAF doznaje uszkodzeń kadłuba i mechanizmów okrętowych od bliskich detonacji bomb,.

06.08.1944 podczas kolejnego nalotu dok miejscowej stoczni w którym znajduje się remontowany U 471 zostaje trafiony przez jedną ze zrzuconych bomb, w wyniku czego napełnia się wodą zatapiając znajdujący się w nim okręt Kloevekorna.

20.05.1945 będący zdobyczną własnością francuzów, spoczywający wciąż w Tulonie wrak U 471 wydobyty zostaje na powierzchnię, po czym po pozytywnym ocenieniu go przez badającą komisję skierowany zostaje do remontu generalnego, po którym to w 1946 roku wcielono go w skład Marine Nationale pod nazwą Mille (S 609), gdzie pełnił służbę aż do początków 1963 roku, kiedy to wycofano go ze służby, zmieniając jednocześnie jego oznaczenie na Q 339. Dziewiątego lipca tego samego roku oczekujący na decyzję co do dalszych losów kadłub dawnego Mille wykreślony zostaje z listy floty, po czym sprzedany na złom. W trakcie swojej służby w szeregach Marine Nationale dawny U 471 wziął udział w dwóch manewrach francusko – włoskich, które miały miejsce w 1955 roku a mianowicie: „Medflex Two” i „New Moon”.

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 9 KTB U 436 - U 500
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Re: U 471 Typ VIIC

Postprzez ted » 18.07.14, 18:16

Tym samolotem, który ostrzeliwał i rzucał bomby na U 471 z 28 na 29 stycznia 1944 r. był polski Wellington 2G (HF 202) - pilot F/O L. Antoniewicz - i zaatakował go na pozycji 47°00’N, 05°38’W (inna wersja 06°45’W) około godz. 23.30 (czasu brytyjskiego), zasypując okręt podwodny seriami z kaemów i zrzucając w pierwszym nalocie 6 bomb głębinowych (Niemcy podawali mniej, bo wybuchy niektórych mogły być równoczesne). Słusznie podałeś 29 stycznia, bo u Niemców według ich czasu ten dzień był już od około pół godziny. Ale najprawdopodobniej był tej nocy tylko jeden atak lotniczy, a nie dwa, chyba że nasz samolot wykonał dwa naloty. :wink: Jest to o tyle możliwe, że znam źródło, które wymienia 8 rzuconych bomb na U 471, a wiem, że w pierwszym ataku Wellingtony rzucały maksymalnie 6 bomb głębinowych, w kolejnym "poprawiały" dwiema burzącymi.
ted
Oberleutnant zur See
 
Tonaż: 287.000 BRT

Dołączył(a): 06.10.13, 20:35


Posty: 2 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 3 gości