U 466 Typ VIIC
Posty: 3
• Strona 1 z 1
U 466 Typ VIIC
przez Brodołak » 18.04.14, 06:27
U 466 Typ VIIC
Stocznia: Deutsche Werke AG, Kiel
Numer zamówienia: 297
Zamówienie: 15.08.1940
Położenie stępki: 24.05.1941
Wodowanie: 30.03.1942
Wcielenie do służby: 17.06.1942
Numer pocztowy: M 06 641
Przebieg służby:
17.06.1942 – 31.12.1942 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi).
01.01.1943 – 31.03.1944 – 3 Flotylla U-bootów, La Pallice (służba frontowa)
01.04.1944 – 19.08.1944 – 29 Flotylla U-bootów, Tulon (służba frontowa)
05.07.1944 – ciężko uszkodzony podczas nalotu amerykańskich bombowców na port i bazę w Tulonie.
19.08.1944 – w związku z aliancką inwazją na południu Francji niezdolny do służby okręt zostaje zniszczony przez własną załogę (pozycja 43.05N, 05.56E)
Dowódcy:
17.06.1942 – 19.08.1944 – OL ~ KL Gerhard Thäter
Liczba patroli: 5
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0
Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 1/1
- 03.07.1943 – kwadrat marynarki CF 3921, godz. 18:36 – bombowiec B-24 Liberator należący do Sqn 1 USAAF.
- 24.07.1943 - kwadrat marynarki EP 4323, godz. 20:33 - bombowiec B-24 Liberator
Okres służby U 466 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
22.06. – 04.07.1942 – Kiel – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAK.
08.07. – 10.07.1942 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach miejscowego oddziału UAG-Schall.
13.07. – 14.07.1942 – Danzig – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAG I.
15.07. – 17.07.1942 – Gotenhafen – próby sprawności broni torpedowej w ramach miejscowego oddziału TEK.
29.07. – 12.08.1942 – Hela – rejsy szkoleniowe w morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
04.08.1942 – AO 8384 – okręt wszedł na mieliznę, z której to następnie pomyślnie został ściągnięty przez bratni U 756.
13.08. – 19.08.1942 – Danzig – prace naprawcze realizowane przez miejscową stocznię Holm.
20.08. – 29.08.1942 – Danzig – szkolenie i ćwiczebne strzelanie torpedami w ramach 25 Flotylli U-bootów.
31.08. – 04.09.1942 – Danzig – prace naprawcze realizowane przez miejscową stocznię Holm.
05.09. – 31.10.1942 – Gotenhafen – wykorzystywanie okrętu w charakterze jednostki szkolnej w ramach 21 Flotylli U-bootów.
02.11. – 14.11.1942 – Gotenhafen – szkolenie i ćwiczenia z zakresu taktyki w ramach 24 Flotylli U-bootów.
20.11. – 16.12.1942 – Kiel – przegląd okrętu i prace konserwacyjne realizowane przez stocznię Deutsche Werke.
20.12. – 22.12.1942 – Hasle/Bornholm – próbne rejsy oraz testy hydrofonów.
23.12. – 11.01.1943 – Kiel-Wik – przygotowywanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.
Patrol 1 (12.01.1943 – 11.02.1943)
12.01. U 466 pod dowództwem Gerharda Thätera wraz z U 267 (Tinschert), U 187 (Münnich), U 358 (Manke), U 223 (Wächter) i U 07 (Gretschel) o godzinie 08:00 opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. O 14:52 w kwadracie AO 7498 w/w okręty objęte zostały ochroną przez przerywacz zagród minowych, który następnie poprowadził je w stronę Dużego Bełtu. Następnego dnia w związku z koniecznością oczekiwaniem na przybycie nowego zespołu eskorty pomiędzy 12:00 a 15:30 wszystkie U-booty stały w kwadracie AO 4493 na kotwicy. Czternastego stycznia w celu uzupełnienia zapasów paliwa o 03:48 zawinięto do bazy w Kristiansand, którą U 466 opuścił jeszcze tego samego dnia o 08:43 w towarzystwie eskorty oraz U 223 i U 707. O 17:05 w/w zespół okrętów w celu przenocowania zwinął do bazy w Egersund, którą opuścił następnego dnia o 10:02. Pięć godzin później po osiągnięciu o 15:00 kwadratu AN 3131 pożegnano się z eskortą oraz pozostałymi U-bootami, po czym rozpoczęto indywidualne przedzieranie się na wody Północnego Atlantyku. Szesnastego stycznia w celu uniknięcia kontaktu z wrogim lotnictwem o 04:57 (kwadrat marynarki AN 2337) Gerhard Thäter wydał rozkaz zanurzenia i kontynuowania dalej marszu pod wodą. Dwudziestego stycznia o 03:07 na U 466 odebrano pierwszą z depesz dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„Nowy punkt docelowy dla Gretschel, Thäter, Wächter i Manke to kwadrat AK 38.”.
Trzy dni później 23 stycznia odebrano kolejne rozkazy o następującej treści:
„Wächter, Thäter, Gretschel, Manke kierować się na kwadrat BC 25. Iść jak najszybciej żeby w/w pozycję osiągnąć do godziny 08:00 dnia 29.”.
Następnego dnia dowództwo zmieniło poprzednie rozkazy wysyłając o 08:00 do w/w okrętów depeszę o następującej treści:
„Wächter, Thäter, Gretschel, Manke kierować się z prędkością marszową 8 węzłów nie do kwadratu BC 25 tylko do AJ 34.”.
Dwudziestego szóstego stycznia odebrano kolejne rozkazy z dowództwa o następującej treści:
„U 201 (Rosenberg), U 525 (Drewitz), U 707 (Gretschel), U 223 (Wächter), U 466 dołączyć do grupy Haudegen, która w tym przebywa w linii dozoru od AD 95 do AK 4183.”.
Głównym celem operującej w tym okresie na południowy – wschód od wybrzeży Islandii grupy były idące z portów Ameryki Północnej na Wyspy Brytyjskie konwoje HX. Tego samego dnia dwa z okrętów wchodzących w skład w/w zgrupowania tj. U 266 (von Jessen) i U 383 (Kremser) nawiązały kontakt wzrokowy z eskortą rozproszonego przez sztorm konwoju HX 223 (24 statki, Grupa Eskortowa A3 – Cdr. Heineman). Następnego dnia o 04:00 przebywający aktualnie w kwadracie AJ 3439 U 466 nawiązał kontakt akustyczny z dużym zgrupowaniem, o którym niezwłocznie zameldował dowództwu (przebywający nieco dalej U 201 ustalił, że w/w zgrupowanie to w rzeczywistości stado wielorybów). Następnego dnia o 11:15 (kwadrat marynarki AJ 3515) doszło do spotkania okrętu Thätera z U 525, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się uwagami na temat dotychczasowych poszukiwań. Tego samego dnia na U 466 doszło też do awarii bakburtowego silnika diesla, w którym wykryto wżery w wale korbowym. Ponieważ próba naprawy okazała się niemożliwa o godzinie 08:00 następnego dnia Gerhard Thäter podjął decyzję o przerwaniu patrolu i rozpoczęciu marszu powrotnego do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Te w odpowiedzi na jego depeszę nakazało mu by w drodze powrotnej spotkał się z U 266, na którego to następnie miał przekazać nadmiar własnego paliwa. Pierwszego lutego o godzinie 16:00 w kwadracie AK 8864 doszło do spotkania z jednostką von Jessena, z którą to następnie skierowano się do kwadratu BD 2624. Po przybyciu na miejsce już następnego dnia pomiędzy 19:15 a 21:45 na U 266 przekazano 24 m3 paliwa, po czym po pożegnaniu się z nim ponownie rozpoczęto marsz powrotny. Jedenastego lutego o godzinie 08:32 w punkcie Pt. Pilz U 466 spotkał się z wysłaną mu naprzeciw eskortą, w towarzystwie której o 11:30 przybył do bazy w La Pallice. W trakcie trwającego ponad cztery tygodnie patrolu (31 dni) okręt Thätera przepłynął 4.373,4 mili morskiej na i 428,8 mili morskiej pod powierzchnią.
Patrol 2 (15.04.1943 – 26.05.1943)
15.04. U 466 pod dowództwem Gerharda Thätera o godzinie 17:30 opuścił bunkier w La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. O 18:05 na wysokości śluzy wykryto defekt sprężarki Junkersa, której naprawy zaraz po powrocie do bazy niezwłocznie się podjęto. Dwa dni później 17 kwietnia po zakończeniu wszystkich prac o 17:15 w eskorcie przerywacza zagród minowych oraz trałowców ponownie opuszczono La Pallice, kierując się w stronę punktu Pilz. Po przybyciu na miejsce, co miało miejsce o 23:05 pieczę nad okrętem Thätera przejęły trzy jednostki przeciwlotnicze, które towarzyszyć mu następnie miały aż do punktu Schloβ. O 01:20 następnego dnia (kwadrat marynarki BF 6793) z pomostu U 466 dostrzeżono zbliżający się od dziobu po stronie bakburty nieprzyjacielski samolot, który na szczęście został skutecznie odpędzony przez okręty eskorty. O 03:45 (kwadrat marynarki BF 6789) do mini konwoju dołączył także idący na patrol U 572 (Kummetat). Trzy godziny później o 05:46 osiągnięto punkt Schloβ, gdzie okręty eskorty zawróciły do bazy zaś U 466 rozpoczął marsz na powierzchni, płynąc kursem 281˚. Dwudziestego pierwszego kwietnia przebywający aktualnie w kwadracie BE 6648 U 466 o godzinie 04:51 rozpoczął podwodny marsz, w trakcie którego trwania o 12:30 (kwadrat marynarki BE 6565) uzyskano na nim dochodzący ze strony sterburty silny kontakt akustyczny ze zbliżającą się grupą okrętów wojennych (oprócz odgłosów pracy śrub okrętowych zarejestrowano też impulsy asdiku), która pomiędzy 12:42 a 14:47 pięciokrotnie przepływała nad nim, zrzucając serie bomb głębinowych. Na skutek ich detonacji doszło do uszkodzeń napędu, które na szczęście udało się w miarę szybko usunąć dostępnymi na pokładzie środkami. Po odpłynięciu prześladowców od 16:04 U 466 z powrotem płynął na powierzchni, kierując się w stronę wyznaczonego mu sektora operacyjnego. Dwudziestego drugiego kwietnia na okręcie Thätera odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 634 (Dahlhaus), U 514 (Auffermann), U 223 (Wächter), U 266 (von Jessen), U 377 (Köhler), U 383 (Kremser), U 525 (Drewitz), U 709 (Weber), U 448 (Dauter), U 466, U 186 (Hesemann) dnia 25 kwietnia, godzina 08:00 jako grupa Amsel przebywać w linii rozpoznania od AK 2962 do AK 6799. Kurs 260˚ przez około 150 mil morskich.”.
Dwudziestego piątego kwietnia z jedenastogodzinnym opóźnieniem spowodowanym przez fatalne warunki atmosferycznie o 21:00 obsadzono przypadającą na kwadrat AK 6765 pozycję w zgrupowaniu. Następnego dnia wieczorem o 19:21 na U 466 odebrano depeszę z nowymi rozkazami o następującej treści:
„Grupa Amsel z okrętami U 634 (Dahlhaus), U 223 (Wächter), U 266 (von Jessen), U 377 (Köhler), U 383 (Kremser), U 525 (Drewitz), U 709 (Weber), U 466, U 454 (Häcklander), U 359 (Förster), U 186 (Hesemann), U 403 (Clausen) dnia 27 kwietnia godzina 08:00 przebywa w linii rozpoznania od AK 5553 do 9576, kurs 205˚.”.
W tym okresie głównym celem zgrupowania miał być meldowany przez B-Dienst, składający się z 55 statków konwój SC.127, którego eskorta (Grupa Eskortowa C1) dodatkowo została jeszcze wzmocniona przez jednostki 4 Grupy Wsparcia. Oprócz w/w wzmocnienia konwój otrzymał też polecenie zmiany swojej dotychczasowej trasy, dzięki czemu ominął niebezpieczny rejon niezauważony przez żaden z okrętów (U 377 co prawda dnia 28 kwietnia uzyskał kontakt akustyczny ale nie zdołał nawiązać kontaktu wzrokowego gdyż został skutecznie odpędzony przez okręty 4 Grupy Wsparcia). Wracając do okrętu Thätera to 27 kwietnia o godzinie 07:40 obsadził on nakazaną mu pozycję, która przypadała na kwadrat AK 9158, po czym rozpoczął przemieszczenie się z prędkością 6 węzłów płynąc kursem 205˚. Dwudziestego dziewiątego kwietnia w związku z brakiem kontaktu z oczekiwanym wrogiem (wyjątkiem był tu przelotny kontakt U 377 o czym mowa wyżej) na okrętach zgrupowań Amsel i Specht odebrano kolejne rozkazy o następującej treści:
„Grupy Specht i Amsel od 1 maja, godziny 08:00 oczekiwać jednego 9 węzłowego i jednego 8 węzłowego konwoju idącego kursem NO (…).”.
Zgodnie z w/w rozkazami 1 maja o godzinie 12:08 obsadzono przypadającą na kwadrat BC 6527 wyznaczoną pozycję, przystępując niezwłocznie do jej przemierzenia w poszukiwaniu wroga. Drugiego maja o 23:45 (kwadrat marynarki BC 6627) wymieniono się namiarami na aktualną pozycję z napotkanym U 468 (Schamong), dzięki czemu wykryto, że okręt znajduje się o dwie pozycje bardziej na północ w zgrupowaniu niż być powinien. Po skorygowaniu kursu następnego dnia o 04:45 obsadzono właściwą pozycję, która wypadała na kwadrat BC 6922.Tego samego dnia w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu o 16:57 na U 466 odebrano kolejne rozkazy z BdU o następującej treści:
„Podgrupy Amsel I – IV z oszczędną prędkością marszową obsadzić nowe linie dozoru:
Amsel I: U 638 (Staudinger), U 621 (Kruschka), U 402 (Forstner), U 575 (Heydeman), U 504 (Luis) od AJ 7944 do 8838.
Amsel II: U 634 (Dahlhaus), U 223 (Wächter), U 266 (von Jessen), U 377 (Köhler), U 383 (Kremser) od AJ 976 do BC 3247.
Amsel III: U 709 (Weber), U 569 (Johannsen), U 525 (Drewitz), U 468 (Schamong), U 448 (Dauter) od BC 3765 do 6541.
Amsel IV: U 466, U 454 (Hackländer), U 359 (Förster), U 186 (Hesemann), U 403 (Clausen) od BC 6949 do 9646.”.
Głównym celem w/w podgrup był konwój ONS.5 (42 statki, Grupa Eskortowa B7), którego poszukiwanie było jednak mocno utrudnione przez fatalne warunki pogodowe. Czwartego maja przy pomocy broni przeciwlotniczej o 18:30 (kwadrat marynarki BC 6972) na polecenie dowódcy rozstrzelano czerwoną pławę z dzwonem o nazwie John Bull oraz znajdującą się w odległości 200 metrów na wschód od niej także czerwoną o wiele mniejszą boję. Piątego maja o 21:45 w kwadracie CE 1318 wymieniono się namiarami oraz dotychczasowymi doświadczeniami z napotkanym U 454. Dwa dni później 7 maja o godzinie 11:47 na U 466 po raz kolejny odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Okręty byłych podgrup Amsel III i IV w tej samej kolejności jako nowa grupa Rhein, 8 maja godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od BC 6284 do 9596.”.
Głównym celem nowoutworzonej grupy miał być meldowany przez B-Dienst, osłaniany przez grupę eskortową C2, składający się z 46 statków konwój HX.237. Dziewiątego maja o 13:45 na przebywającym w tym momencie w kwadracie CD 3617 U 466 odebrano pochodzący z U 359 meldunek o kontakcie w CD 3598 z wrogim konwojem. Meldowanym nieprzyjacielem w kierunku którego niezwłocznie się skierowano był w/w konwój HX.237. O 17:15 osiągnięto przewidywany punkt spotkania z wrogiem, gdzie zastano jednak tylko pusty ocean a zarządzone wkrótce potem przez Gerharda Thätera zanurzenie i trwające do 18:21 przesłuchiwanie okolicy hydrofonami przyniosło tylko jeden efekt w postaci wykrycia pracujących w pobliżu silników diesla. O 20:01 (kwadrat marynarki CD 3688) na U 466 odebrano kolejny meldunek o kontakcie – tym razem pochodzący z U 186, który meldował o kontakcie akustycznym w CD 3928. Pomimo podjętych starań także i tym razem nie udało się uzyskać kontaktu z wrogiem. Tuż po północy 10 maja zgodnie z poleceniem dowództwa rozpoczęto marsz w stronę kwadratu CE 1381. Po przybyciu na miejsce o 13:11 i 21:50 dwukrotnie wymieniano się doświadczeniami i spostrzeżeniami z napotkanym okrętem Hackländera. Następnego dnia o 13:00 w kwadracie CE 1273 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z kolejnym napotkanym okrętem, którym był U 223. Dziesięć godzin później o 23:07 na U 466 odebrano pochodzący z U 359 meldunek o następującej treści:
„Konwój CE 1671, kurs 90˚.".
Meldowanym wrogiem, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano obierając kurs 145˚ był wciąż konwój HX.237. O 01:50 dwunastego maja (kwadrat marynarki CE 1682) na U 466 odebrano dochodzące z kierunku 135˚ nadawane przez U 359 sygnały naprowadzające. Siedem i półgodziny później o 09:00 w związku z odebraniem pochodzącego z U 223 wezwania o pomoc zakończono poszukiwania wroga, niezwłocznie kierując się w stronę rannej jednostki (U 223 na skutek pojedynku z brytyjskim niszczycielem HMS Hesperus odniósł ciężkie uszkodzenia oraz straty w załodze). O 11:59 na polecenie dowództwa zakończono akcję ratunkową powracając do poprzedniego zadania, które ostatecznie zakończono o 14:15 w związku z niskim stanem paliwa (20 m3). Następnego dnia U 466 rozpoczął marsz w stronę punktu spotkania z podwodnym tankowcem, którym był U 459 (von Wilamowitz-Möllendorff). Dwa dni później 15 kwietnia najpierw o 08:30 w kwadracie BD 9177 okręt Thätera spotkał się z dwoma U-bootami tj. U 454 i U 402 a o 12:45 wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z kolejnym, którym był U 103 (Janssen). Siedemnastego maja o 16:15 w kwadracie BD 9175 z pomostu U 466 dostrzeżono poszukiwany podwodny tankowiec oraz towarzyszący mu U 569. Z tego pierwszego pomiędzy 17:15 a 19:15 pobrano 1.900 kg prowiantu, 14 m3 paliwa oraz skorzystano z pomocy medycznej zaokrętowanego na nim lekarza. O 21:00 U 466 wraz z U 402 rozpoczął marsz powrotny do bazy. W trakcie jego trwania 23 maja o 09:17 (kwadrat marynarki BF 7239) pomyślnie wyminięto dwie dostrzeżone przez wachtowych wrogie jednostki nawodne. Dwudziestego szóstego maja o 08:32 w kwadracie BF 8232 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z włoskim okrętem podwodnym a dwie godziny później o 10:30 osiągnięto punkt Pt. Pilz, gdzie spotkano się z eskortą i towarzyszącym jej U 402. W ich towarzystwie U 466 o godzinie 16:50 dotarł do bazy w La Pallice, kończąc w ten sposób trwający prawie sześć tygodni patrol (41 dni), w trakcie którego przepłynął 5.723 mile morskie na i 617 mil morskich pod powierzchnią.
23 – 26.06.1943 – pobyt w stoczni w celu opancerzenia pomostu.
Patrol 3 (29.06.1943 – 16.08.1943)
29.06. U 466 pod dowództwem Gerharda Thätera o godzinie 07:45 opuścił bunkier w La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Środkowego Atlantyku (rejon wybrzeży Brazylii). O 08:05 opuszczono prowadzącą do/z portu śluzę, po czym na zewnętrznej redzie spotkano się z przydzieloną przez dowództwo eskortą. Pięćdziesiąt minut później (kwadrat marynarki BF 6864) do okrętu Thätera dołączył zespół okrętów idących z Bordeaux (U 160 (von Pommer-Esche), U 462 (Vowe) i J-28). O 12:45 w kwadracie BF 6851 do konwoju dołączyły kolejne jednostki – U 359 (Förster) i U 386 (Kandler) oraz towarzyszące im jako eskorta przerywacz zagród minowych Spbr. 5 oraz dwa trałowce. O 14:30 po osiągnięciu głębokiej wody (punkt Pilz) idący na czele kolumny okrętów Spbr.5 zawrócił do bazy. Pomiędzy 14:57 a 16:09 w kwadracie BF 6845 na wszystkich U-bootach przeprowadzono zakończony pomyślnie manewr próbnego zanurzenia. Wkrótce po jego zakończeniu rozpoczęto dalszy marsz w stronę pozycji wyjściowej, płynąc w następującej formacji: trałowiec M 28, U 160, U 466, trałowiec M 27, U 462, J-28, trałowiec M 344, U 386 i U 359(w trakcie jego trwania nad okrętami przeleciał należący do V./KG 40 zespół sześciu samolotów typu Ju 88). O 22:10 po osiągnięciu kwadratu BF 9125 eskorta zawróciła do bazy zaś U 466 po pożegnaniu się z pozostałymi jednostkami wraz z U 359 i U 386 kontynuował dalej marsz na powierzchni aż do 23:09, kiedy to wraz z nimi rozpoczął podwodny marsz na głębokości A-40 (40 metrów). Trzeciego lipca o 08:35 (kwadrat marynarki CG 1455) w związku z defektem obu peryskopów od U 466 i U 359 odłączył się U 386, który następnie zawrócił do bazy. O 18:24 w kwadracie CF 3921 oba okręty skutecznie odparły atak wrogiego samolotu, którego trzy bomby wybuchły w wodzie pomiędzy nimi. Dwie minuty później obie jednostki schowały się pod wodą wykonując alarmowe zanurzenie (przedtem jednak wachtowi U 359 dostrzegli jeszcze moment rozbicia się wrogiej maszyny oraz unoszący się w powietrzu spadochron). Zestrzelonym wspólnymi siłami samolotem okazał się być należący do 1 Sqn USAAF amerykański bombowiec B-24 Liberator. Następnego dnia po mającym miejsce o 08:12 (kwadrat marynarki CF 3861) wynurzeniu U 466 nie dostrzegł już w pobliżu U 359, wobec czego kontynuował dalej marsz samotnie, kierując się w stronę punktu zaopatrzeniowego. Dwunastego lipca o 09:50 w kwadracie DF 9568 po stronie sterburty dostrzeżono sylwetkę podwodnego tankowca, którym był U 487 (Metz), z którego to następnie pomiędzy 10:15 a 15:00 pobrano 28 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na jeden tydzień pobytu w morzu. Tego samego dnia na U 466 odebrano też depeszę z BdU z rozkazami o następującej treści:
„Thäter obsadzić akwen pomiędzy EO 62, 65 i EP 69.”.
Dwudziestego trzeciego lipca o godzinie 04:00 osiągnięto linię głębokości 200 metrów (kwadrat marynarki EP 4886), gdzie Gerhard Thäter planował przebywać przez ca. 3 ÷ 4 dni prowadząc obserwację wzrokową i akustyczną, po czym następnie skierować się w stronę wybrzeży Brazylii. Tego samego dnia o 16:06 (kwadrat marynarki EP 4811) idący na powierzchni w szkwale deszczowym U 466 został zaskoczony przez wrogą łódź latająca zidentyfikowaną jako typ Catalina (w rzeczywistości był to amerykański bombowiec B-18 Flying Fortress), która w wykonanym następnie ataku oprócz zrzucenia czterech bomb głębinowych ostrzelała go z broni pokładowej (jedyne szkody jakie odniesiono wystąpiły w odeskowaniu pokładu oraz elementach szklanych). Trzy minuty później po oddaleniu się napastnika wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą do 20:39 (kwadrat marynarki EP 4578). Godzinę później po uzyskaniu na fali o długości 147 cm kontaktu ze zbliżającym się samolotem ponownie schowano się pod wodę. O 23:18 po raz trzeci w ciągu tego dnia musiano wykonywać alarmowe zanurzenie uciekając w ten sposób przed nalatującym samolotem, który w ślad za okrętem zdołał zrzucić serię czterech na szczęście niecelnych bomb głębinowych (sprawcą tego ataku był amerykański bombowiec B-24 Liberator). Dwudziestego czwartego lipca o 12:00 (kwadrat marynarki EP 4641) po całonocnym marszu w zanurzeniu U 466 z powrotem pojawił się na powierzchni. O 20:33 z pomostu przebywającego aktualnie w kwadracie EP 4323 okrętu Thätera dostrzeżono zbliżanie się wrogiej maszyny poprawnie zidentyfikowanej jako typ Liberator, która pomimo postawionej skutecznej zapory ogniowej (trafiono w jeden z silników który niemal natychmiast stanął w płomieniach) zdołała wykonać atak, zrzucając cztery bomby głębinowe oraz prowadząc ostrzał z broni pokładowej. Wkrótce potem wykonano alarmowe zanurzenie unikając w ten sposób kolejnych ataków. Na skutek bliskich detonacji bomb na U 466 uszkodzeniu uległa sprężarka, detektor fal radarowych oraz elementy szklane natomiast na skutek ostrzału rani zostali: I W.O. Lt.z.S. Walter Kasparek i MaschGfr Liebig ciężko a dowódca, II W.O. Lt.z.S. Hans-Georg Hess i ObStrm. Herbert Machnik lekko. Wszyscy ranni zostali niezwłocznie opatrzeni przez zaokrętowanego na ten rejs lekarza – Dr. Rüpinga. Po wynurzeniu ze względu na stan najciężej rannych, którzy wymagali jak najszybszej ich hospitalizacji Gerhard Thäter podjął decyzję o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Dwudziestego piątego lipca pomiędzy 04:57 a 18:00 aż czterokrotnie chowano się pod wodę bądź to przed samolotem bądź to przed namiarem uzyskanym przez detektor fal radarowych. Następnego dnia na polecenie dowódcy o godzinie 00:33 w kwadracie EP 2489 w powietrze wypuszczono dwa pozoratory radarowe Aphrodite. Dziesiątego sierpnia zarówno równo o północy jak i o 23:56 na polecenie dowódcy w powietrze wypuszczono po dwa pozoratory radarowe Aphrodite. Następnego dnia na U 466 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z instrukcjami dotyczącymi drogi powrotnej przez Biskaje, która miała następującą treść:
„Thäter, Loeser (U 373), marsz powrotny w osłonie hiszpańskiego wybrzeża. Idąc tam kierować się przez CF 2230 lub 2260, następnie iść wzdłuż niego aż do BF 89 a potem do punktu Schloβ. Bezwarunkowo pozostać niewykrytym. Za dnia w zanurzeniu, w nocy marsz na powierzchni. W razie potrzeby nie przestrzegać granicy państwowej.”.
W trakcie marszu w/w rutą, pomiędzy kwadratami CG 2231 a BF 8912 U 466 wielokrotnie nawiązywał bądź to kontakt wzrokowy bądź to akustyczny z jednostkami rybackim (poza tym notowano też intensywny ruch żeglugowy w odległości 10 mil od wybrzeża Hiszpanii). Szesnastego sierpnia po osiągnięciu punktu Pilz o godzinie 11:30 obie jednostki tj. U 466 i U 373 zostały przejęte przez eskortę składającą się z przerywacza zagród minowych Spbr.13 oraz dwóch trałowców: M 28 i M 4457, w towarzystwie których o 16:40 przybyły do bazy w La Pallice. W trakcie trwającego siedem tygodni patrolu (49 dni) okręt Thätera przepłynął 8.140 mil morskich na i 912 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 4 (29.09.1943 – 19.11.1943)
29.09. U 466 pod dowództwem Gerharda Thätera o godzinie 19:25 opuścił La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. O 20:10 na zewnętrznej redzie doszło do spotkania z przerywaczem zagród minowych oraz trałowcem, w eskorcie których rozpoczęto następnie marsz w stronę punktu Pilz. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce dziesięć minut po północy 30 września pożegnano się z obydwoma jednostkami, po czym już samotnie skierowano się w stronę punktu Schloβ. O 08:35 w kwadracie BF 9123 przeprowadzono próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu podczas którego to wykryto głośną pracę sterów głębokości oraz silników elektrycznych. Ponieważ obu defektów nie można było usunąć dostępnymi na pokładzie środkami zaraz po wynurzeniu Gerhard Thäter podjął decyzję o powrocie do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. O 19:15 w punkcie Pilz U 466 spotkał się z przerywaczem zagród minowych oraz jednostką z.o.p. ,w eskorcie których skierował się następnie już bezpośrednio do La Pallice. Czterdzieści pięć minut później (kwadrat marynarki BF 6851) w odległości 30 metrów za rufą okrętu Thätera detonowała mina, która spowodowała na nim osiadnięcie peryskopu wachtowego, obu silników diesla oraz uszkodzenie jednej celi w baterii akumulatorów nr 1. Pierwszego października o 23:45 okręty dotarły do La Pallice, gdzie U 466 niemal z marszu trafił do suchego doku miejscowego bunkra U-bootów. Piętnaście dni później 16 października po usunięciu wszystkich uszkodzeń o 20:05 okręt Thätera ponownie opuścił La Pallice. Ponad godzinę później o 21:15 w eskorcie trałowców M 27, M 28 i M 254 oraz w towarzystwie także idącego na patrol U 707 (Gretschel) U 466 rozpoczął marsz w stronę punktu Schloβ. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce już następnego dnia, pomiędzy 09:23 a 11:33 obydwa U-booty przeprowadziły próbne zanurzenie, które wykazało gotowość jednostki Thätera do odbycia patrolu. Zaraz po wynurzeniu, jeszcze przed pożegnaniem się z pozostałymi jednostkami, przy pomocy jolki na pokład mającego problemy techniczne i muszącego wracać do bazy U 707 przekazano zaokrętowanych na pierwszy etap rejsu na U 466 robotników stoczniowych. O 12:00 U 466 rozpoczął podwodny marsz, płynąc na głębokości A-20 (60 metrów) a wychodząc na powierzchnię tylko w celu przewentylowania wnętrza i naładowania baterii akumulatorów (zaraz po wynurzeniu w powietrze wypuszczono dwa pozoratory Aphrodite, które miały za zadanie zmylić ewentualnego napastnika). Dwudziestego czwartego października około południa na okręcie Thätera odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Dla: Trotha, Thäter, Franke, Gretschel, Cremer i okrętów przeciwlotniczych Hause, Marbach i Hartmann wieczorem 27.10. planowana jest nocna operacja przeciwko idącemu w kierunku północno wschodnim konwojowi w kwadratach CG 34, 35, 37, 39. Wbrew wcześniejszym rozkazom okręty skierują się do tego akwenu.”.
Dwa dni później 26 października na U 466 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 466, U 953 (Marbach), U 306 (von Trotha), U 211 (Hause), U 262 (Franke), U 441 (von Hartmann), U 707 (Gretschel) i U 333 (Cremer) utworzyć grupę Schill. Dnia 28 października godzina 19:00 przebywać w linii dozoru od BE 8878 do 8989.”.
Głównym celem w/w zgrupowania miał być meldowany przez agentów wywiadu oraz samoloty dalekiego zwiadu, idący z Gibraltaru na Wyspy Brytyjskie, składający się z 61 statków, osłaniany przez 39 Grupę Eskortową połączony konwój MKS.28/SL.138. Zgodnie z w/w rozkazem 27 października o godzinie 20:00 obsadzoną nakazaną pozycję, która przypadała na kwadrat BE 8878. Dwa dni później 29 października o 08:00 zgodnie z poleceniem dowództwa U 466 obsadził nową pozycję w zgrupowaniu, która tym razem przypadała na kwadrat BE 8721. Następnego dnia na bezskutecznie poszukującym wroga okręcie Thätera odebrano depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Zwiad lotniczy wykrył o godzinie 10:40 w BE 8442 konwój, kurs 355˚. Okręty po wynurzeniu jak najszybciej rozpocząć działania przeciwko niemu. Konwój musi być dopadnięty dzisiaj w nocy. Naprzód to sprawa honoru.”.
Meldowanym wrogiem był wciąż połączony konwój MKS.28/SL.138, którego jako jedyny dotąd skutecznie zaatakował U 262. Trzydziestego pierwszego października o godzinie 03:36 U 466 osiągnął zakładaną pozycję spotkania się z wrogim konwojem (kwadrat marynarki BE 4933), gdzie jednak zastał tylko pusty ocean. O 07:20 (kwadrat marynarki BE 5448) w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu na polecenie Gerharda Thätera zanurzono okręt w celu przesłuchania okolicy hydrofonami. Dwie godziny później na wciąż zanurzonym U 466 zarejestrowano odgłosy gniecenia i trzasków oraz detonacje bomb głębinowych jednostek nawodnych przebywających w pobliżu. O 16:20 okręt z powrotem pojawił się na powierzchni ale czterdzieści dwie minuty później zaraz po dostrzeżeniu krążącej nad grupą poszukiwawczą wrogiej maszyny ponownie musiano schować się pod wodą wykonując alarmowe zanurzenie. Zaraz po mającym miejsce o 20:08 wynurzeniu (kwadrat marynarki BE 4669) rozpoczęto działania przeciwko meldowanemu przez U 262 wrogowi, w trakcie których odebrano depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Grupa Schill, te okręty, które przebywają z przodu dzisiejszej nocy wykorzystać szansę na atak. W przeciwnym razie przemieścić się w kierunku zachodnim.„.
Trzeciego listopada o godzinie 02:00 U 466 osiągnął nową pozycję w zgrupowaniu, która w jego przypadku przypadała na kwadrat BE 8457. W tym okresie głównym celem okrętów zgrupowania Schill był kolejny konwój – MKS.29A (28 statków, Grupa Eskortowa B4) wykryty 3, 4, 5 i 7 listopada przez samoloty dalekiego zwiadu Fw200 Condor. Piątego listopada na okręcie Thätera odebrano kolejne rozkazy o następującej treści:
„Grupa Schill dnia 7 listopada, godzina 18:00 przebywać w linii dozoru od CF 2767 do 2969. Kolejność: U 211 (Hause), U 333 (Cremer), U 707 (Gretschel), U 262 (Franke), U 466, U 358 (Manke) i U 228 (Christophersen). W nocy na, w dzień marsz pod powierzchnią.”.
Prawdopodobnie (brak potwierdzenia w KTB) tego samego dnia na U 466 odebrano też i drugą depeszę z BdU, która miała następującą treść:
„Używanie Wanze G1 i odbiornika >E 436 S< zabronione.”.
Dwa dni później 7 listopada zgodnie z w/w poleceniem o 06:00 obsadzono przypadającą na kwadrat CF 2948 wyznaczoną pozycję w zgrupowaniu. Dziewiątego listopada w związku z uzyskaniem dwóch namiarów na zbliżające się obiekty o 05:27 (kwadrat marynarki CF 2912) Gerhard Thäter wydał rozkaz zanurzenia okrętu. Dwadzieścia trzy minuty później U 466 z powrotem pojawił się na powierzchni a wkrótce potem obsada wachty, która pojawiła się na jego pomoście zameldowała o dostrzeżeniu znajdującego się w pobliżu niszczyciela. O 06:02 w kierunku wykrytej jednostki z wyrzutni rufowej wystrzelono torpedę akustyczną T-V, po czym niezwłocznie wykonano alarmowe zanurzenie. Pięć minut później na okręcie Thätera zarejestrowano odgłos silnej detonacji oraz wybuchy czterech dobrze wycelowanych bomb głębinowych, które spowodowały na nim pękniecie zbiornika zanurzeniowego nr 5, zalanie peryskopu oraz uszkodzenie pokryw wyrzutni dziobowych nr I i III. Ze względu na w/w uszkodzenia, których nie można było usunąć podczas pobytu w morzu tuż po północy 10 listopada, po uprzedniej konsultacji z głównym mechanikiem Gerhard Thäter podjął decyzję o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Czternastego listopada o 16:00 przebywający w kwadracie CG 2216 U 466 rozpoczął marsz w stronę tzw. „Drogi Pienninga”. Pięć dni później 19 listopada osiągnięto punkt Pumpe, gdzie o godzinie 08:40 okręt Thätera spotkał się z wysłaną mu naprzeciw eskortą, w towarzystwie której o 13:15 dotarł do bazy w La Pallice, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (51 dni). W trakcie jego trwania U 466 przepłynął 2.239 mil morskich na i 1.326 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 5 (03.02.1944 – 30.03.1944)
03.02. U 466 pod dowództwem Gerharda Thätera o godzinie 16:50 opuścił bazę w La Pallice, z poleceniem przedarcia się przez Cieśninę Gibraltarską na Morze Śródziemne w celu wzmocnienia operującej tam 29 Flotylli U-bootów z bazą w Tulonie. Następnego dnia w związku z wykryciem 10 cm pęknięć w wyrzutniach nr I i IV zawrócono do bazy, gdzie przybyto o 06:50 dnia 5 lutego. Po trwającym prawie miesiąc remoncie dnia 4 marca o godzinie 17:00 U 466 ponownie opuścił La Pallice, by kontynuować dalej swój przerwany patrol. O 18:28 na zewnętrznej redzie okręt Thätera spotkał się z trzema trałowcami, w eskorcie których skierował się następnie w stronę kwadratu BF 9126. Po przybyciu na miejsce, co miało miejsce następnego dnia o 11:25 przeprowadzono zakończone pomyślnie próbne zanurzenie, po czym sześć minut później po pożegnaniu się z eskortą rozpoczęto podwodny marsz na głębokości A-40 (40 metrów). Szóstego marca na U 466 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Kolbus i Baberg, nie rozpoczynać jeszcze forsowania. (…). Thäter nie przed 17.03. Do tego dnia swoboda manewrów.”.
Dziesiątego marca pomiędzy 07:40 a 18:30 (kwadrat marynarki CG 2375) na polecenie dowódcy okręt spoczywał na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 20 metrów dnie. Po mającym miejsce o 20:30 wynurzeniu (kwadrat marynarki CG 2377) pomyślnie wyminięto dostrzeżoną przez wachtowych łódź wiosłową, po czym przystąpiono do ładowania baterii akumulatorów. O 23:36 (kwadrat marynarki CG 2645) w związku z przegrzewaniem się baterii akumulatorów, które osiągnęły temperaturę 44˚C Gerhard Thäter nakazał przerwać ich ładowanie a następnie zanurzyć okręt. Jedenastego marca tak jaki i poprzedniego dnia pomiędzy 07:20 a 20:30 (kwadrat marynarki CG 2678) U 466 spoczywał na dnie. Pięć dni później 16 marca, tuż po północy rozpoczęto podwodny marsz na głębokości A-50 (30 metrów) kierując się w stronę wejścia do Cieśniny Gibraltarskiej. W trakcie jego trwania o 10:45 (kwadrat marynarki CG 8344) na skutek błędu nawigacyjnego U 466 uderzył dziobem o skały przylądka św. Vincenta doznając na szczęście tylko lekkich uszkodzeń części dziobowej kadłuba. Jakby mało było pecha jaki towarzyszył okrętowi podczas tego patrolu następnego dnia złamaniu uległ radionamiernik, którego niestety nie można było naprawić przy pomocy dostępnych na pokładzie środków. Osiemnastego marca o 23:45 na kursie 140˚ (kwadrat marynarki CG 9199) dostrzeżono rozbłysk bomby świetlnej. Podobna sytuacja miała miejsce także i następnego dnia, kiedy to o godzinie 05:51 w kwadracie CG 9511, na kursie 140˚ dostrzeżono rozbłysk kolejnej bomby (Gerhard Thäter przypuszczał, że w tym przypadku związane to było z wykryciem także mającego forsować cieśninę okrętu Kolbusa tj. U 421). O 10:15 w związku z koniecznością oszczędzania baterii akumulatorów na polecenie dowódcy osadzono U 466 na znajdującym się w tym miejscu na głębokości A-10 (70 metrów) dnie, gdzie przebywał on do 23:47, kiedy to nastąpiło jego wynurzenie. Wkrótce po pojawieniu się na powierzchni na polecenie Gerharda Thätera w powietrze wypuszczono dwa pozoratory radarowe Aphrodite, które miały za zadanie zmylić potencjalnego wroga i osłonić okręt podczas jego marszu na powierzchni. Dwudziestego marca o 03:38 (kwadrat marynarki CG 9543) U 466 ponownie zostaje osadzony na dnie, gdzie przebywa do 04:50 dnia następnego, kiedy to po wynurzeniu ponownie podejmuje marsz na powierzchni wypuszczając w powietrze trzy pozoratory radarowe Aphrodite. O 05:35 dotarto w pobliże Cieśniny Gibraltarskiej a dwanaście minut później schowano się pod wodę, rozpoczynając następnie marsz w zanurzeniu na głębokości A-30 (50 metrów). O 19:28 (kwadrat marynarki CG 9671) na okręcie zarejestrowano odgłosy skrobania niezidentyfikowanych przedmiotów o burty okrętu, które Gerhard Thäter uznał za stalowe liny z przymocowanymi do nich małymi ładunkami wybuchowymi, które podobne jak trał ciągnięte były za rufą przez dwie przepływające nad okrętem nieprzyjacielskie jednostki nawodne. Podobne dźwięki dwukrotnie zarejestrowano trzydzieści minut później ale tym razem według przypuszczeń dowódcy pochodziły one najprawdopodobniej od bujanych prądem łańcuchów min kotwicznych. Na skutek w/w tarcia rozerwaniu/zarysowaniu uległy 2 metry dziobu, wodoszczelny bak i rufowa wyrzutnia torpedowa nr V a w dziobowych wyrzutniach nr I i II utracono ciśnienie. Dodatkowo jakby tego było mało okręt wymknął się spod kontroli i zanim opanowano sytuację opadł na głębokość 2A+10 (170 metrów). O 20:13 w pobliżu U 466 detonowało osiem na szczęście niecelnych bomb głębinowych. Tuż po północy 22 marca na polecenie dowódcy wynurzono okręt na peryskopową ale podczas przeprowadzonej przez peryskop obserwacji nic nie dostrzeżono. Pomiędzy 05:45 a 10:40 na przebywającym w dalszym ciągu pod wodą U 466, w dalszej odległości zarejestrowane detonacje pięciu serii bomb głębinowych składających się z od 5 do 8 bomb. Ze względu na nie najlepszy stan okrętu Gerhard Thäter postanowił płynąć w pobliżu hiszpańskiego wybrzeża a nie nakazaną przez BdU trasą, która wiodła przez kwadraty CH 7645 i 8195 w stronę CH 68 (o przyczynach tej decyzji oraz o stanie swojej jednostki dowódca U 466 planował jak najszybciej powiadomić dowództwo). Od 20:28 (kwadrat marynarki CG 9634) okręt Thätera szedł już na powierzchni kierując się bezpośrednio w stronę Tulonu. Tego samego dnia o 21:18 (kwadrat marynarki CH 7421) z pomostu U 466 dostrzeżono znajdujące się na kursach 345˚ i 62˚ światła odpowiednio Punta de Torrox i Cap Sacratif. Trzydziestego marca o godzinie 09:23 w kwadracie CH 3613 przed dziobem okrętu dostrzeżono trzy ślady torowe torped wystrzelonych przez nieprzyjacielski okręt podwodny. Trzydzieści siedem minut po tym zdarzeniu U 466 przybył do bazy w Tulonie, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol (27 dni), podczas którego przepłynął on 782 mile morskie na i 1.056 mil morskich pod powierzchnią.
05.07.1944 podczas wykonanego przez bombowce 15 Floty USAAF nalotu na port i bazę w Tulonie zatopione zostały U 967 i U 586 a uszkodzeniu uległy: U 466, U 471, U 969, U 642 i U 952.
19.08.1944 w związku z zagrożeniem Tulonu ze strony lądujących w pobliżu alianckich wojsk (Operacja Dragoon) znajdujące się wciąż w bazie, nie nadające się do wyjścia w morze U-booty tj. U 466 i U 967 o godzinie 20:30 na polecenie dowództwa wysadzone zostały w powietrze przez OL.(Ing) Schuberta.
Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Stocznia: Deutsche Werke AG, Kiel
Numer zamówienia: 297
Zamówienie: 15.08.1940
Położenie stępki: 24.05.1941
Wodowanie: 30.03.1942
Wcielenie do służby: 17.06.1942
Numer pocztowy: M 06 641
Przebieg służby:
17.06.1942 – 31.12.1942 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi).
01.01.1943 – 31.03.1944 – 3 Flotylla U-bootów, La Pallice (służba frontowa)
01.04.1944 – 19.08.1944 – 29 Flotylla U-bootów, Tulon (służba frontowa)
05.07.1944 – ciężko uszkodzony podczas nalotu amerykańskich bombowców na port i bazę w Tulonie.
19.08.1944 – w związku z aliancką inwazją na południu Francji niezdolny do służby okręt zostaje zniszczony przez własną załogę (pozycja 43.05N, 05.56E)
Dowódcy:
17.06.1942 – 19.08.1944 – OL ~ KL Gerhard Thäter
Liczba patroli: 5
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0
Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 1/1
- 03.07.1943 – kwadrat marynarki CF 3921, godz. 18:36 – bombowiec B-24 Liberator należący do Sqn 1 USAAF.
- 24.07.1943 - kwadrat marynarki EP 4323, godz. 20:33 - bombowiec B-24 Liberator
Okres służby U 466 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
22.06. – 04.07.1942 – Kiel – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAK.
08.07. – 10.07.1942 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach miejscowego oddziału UAG-Schall.
13.07. – 14.07.1942 – Danzig – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAG I.
15.07. – 17.07.1942 – Gotenhafen – próby sprawności broni torpedowej w ramach miejscowego oddziału TEK.
29.07. – 12.08.1942 – Hela – rejsy szkoleniowe w morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
04.08.1942 – AO 8384 – okręt wszedł na mieliznę, z której to następnie pomyślnie został ściągnięty przez bratni U 756.
13.08. – 19.08.1942 – Danzig – prace naprawcze realizowane przez miejscową stocznię Holm.
20.08. – 29.08.1942 – Danzig – szkolenie i ćwiczebne strzelanie torpedami w ramach 25 Flotylli U-bootów.
31.08. – 04.09.1942 – Danzig – prace naprawcze realizowane przez miejscową stocznię Holm.
05.09. – 31.10.1942 – Gotenhafen – wykorzystywanie okrętu w charakterze jednostki szkolnej w ramach 21 Flotylli U-bootów.
02.11. – 14.11.1942 – Gotenhafen – szkolenie i ćwiczenia z zakresu taktyki w ramach 24 Flotylli U-bootów.
20.11. – 16.12.1942 – Kiel – przegląd okrętu i prace konserwacyjne realizowane przez stocznię Deutsche Werke.
20.12. – 22.12.1942 – Hasle/Bornholm – próbne rejsy oraz testy hydrofonów.
23.12. – 11.01.1943 – Kiel-Wik – przygotowywanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.
Patrol 1 (12.01.1943 – 11.02.1943)
12.01. U 466 pod dowództwem Gerharda Thätera wraz z U 267 (Tinschert), U 187 (Münnich), U 358 (Manke), U 223 (Wächter) i U 07 (Gretschel) o godzinie 08:00 opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. O 14:52 w kwadracie AO 7498 w/w okręty objęte zostały ochroną przez przerywacz zagród minowych, który następnie poprowadził je w stronę Dużego Bełtu. Następnego dnia w związku z koniecznością oczekiwaniem na przybycie nowego zespołu eskorty pomiędzy 12:00 a 15:30 wszystkie U-booty stały w kwadracie AO 4493 na kotwicy. Czternastego stycznia w celu uzupełnienia zapasów paliwa o 03:48 zawinięto do bazy w Kristiansand, którą U 466 opuścił jeszcze tego samego dnia o 08:43 w towarzystwie eskorty oraz U 223 i U 707. O 17:05 w/w zespół okrętów w celu przenocowania zwinął do bazy w Egersund, którą opuścił następnego dnia o 10:02. Pięć godzin później po osiągnięciu o 15:00 kwadratu AN 3131 pożegnano się z eskortą oraz pozostałymi U-bootami, po czym rozpoczęto indywidualne przedzieranie się na wody Północnego Atlantyku. Szesnastego stycznia w celu uniknięcia kontaktu z wrogim lotnictwem o 04:57 (kwadrat marynarki AN 2337) Gerhard Thäter wydał rozkaz zanurzenia i kontynuowania dalej marszu pod wodą. Dwudziestego stycznia o 03:07 na U 466 odebrano pierwszą z depesz dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„Nowy punkt docelowy dla Gretschel, Thäter, Wächter i Manke to kwadrat AK 38.”.
Trzy dni później 23 stycznia odebrano kolejne rozkazy o następującej treści:
„Wächter, Thäter, Gretschel, Manke kierować się na kwadrat BC 25. Iść jak najszybciej żeby w/w pozycję osiągnąć do godziny 08:00 dnia 29.”.
Następnego dnia dowództwo zmieniło poprzednie rozkazy wysyłając o 08:00 do w/w okrętów depeszę o następującej treści:
„Wächter, Thäter, Gretschel, Manke kierować się z prędkością marszową 8 węzłów nie do kwadratu BC 25 tylko do AJ 34.”.
Dwudziestego szóstego stycznia odebrano kolejne rozkazy z dowództwa o następującej treści:
„U 201 (Rosenberg), U 525 (Drewitz), U 707 (Gretschel), U 223 (Wächter), U 466 dołączyć do grupy Haudegen, która w tym przebywa w linii dozoru od AD 95 do AK 4183.”.
Głównym celem operującej w tym okresie na południowy – wschód od wybrzeży Islandii grupy były idące z portów Ameryki Północnej na Wyspy Brytyjskie konwoje HX. Tego samego dnia dwa z okrętów wchodzących w skład w/w zgrupowania tj. U 266 (von Jessen) i U 383 (Kremser) nawiązały kontakt wzrokowy z eskortą rozproszonego przez sztorm konwoju HX 223 (24 statki, Grupa Eskortowa A3 – Cdr. Heineman). Następnego dnia o 04:00 przebywający aktualnie w kwadracie AJ 3439 U 466 nawiązał kontakt akustyczny z dużym zgrupowaniem, o którym niezwłocznie zameldował dowództwu (przebywający nieco dalej U 201 ustalił, że w/w zgrupowanie to w rzeczywistości stado wielorybów). Następnego dnia o 11:15 (kwadrat marynarki AJ 3515) doszło do spotkania okrętu Thätera z U 525, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się uwagami na temat dotychczasowych poszukiwań. Tego samego dnia na U 466 doszło też do awarii bakburtowego silnika diesla, w którym wykryto wżery w wale korbowym. Ponieważ próba naprawy okazała się niemożliwa o godzinie 08:00 następnego dnia Gerhard Thäter podjął decyzję o przerwaniu patrolu i rozpoczęciu marszu powrotnego do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Te w odpowiedzi na jego depeszę nakazało mu by w drodze powrotnej spotkał się z U 266, na którego to następnie miał przekazać nadmiar własnego paliwa. Pierwszego lutego o godzinie 16:00 w kwadracie AK 8864 doszło do spotkania z jednostką von Jessena, z którą to następnie skierowano się do kwadratu BD 2624. Po przybyciu na miejsce już następnego dnia pomiędzy 19:15 a 21:45 na U 266 przekazano 24 m3 paliwa, po czym po pożegnaniu się z nim ponownie rozpoczęto marsz powrotny. Jedenastego lutego o godzinie 08:32 w punkcie Pt. Pilz U 466 spotkał się z wysłaną mu naprzeciw eskortą, w towarzystwie której o 11:30 przybył do bazy w La Pallice. W trakcie trwającego ponad cztery tygodnie patrolu (31 dni) okręt Thätera przepłynął 4.373,4 mili morskiej na i 428,8 mili morskiej pod powierzchnią.
Patrol 2 (15.04.1943 – 26.05.1943)
15.04. U 466 pod dowództwem Gerharda Thätera o godzinie 17:30 opuścił bunkier w La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. O 18:05 na wysokości śluzy wykryto defekt sprężarki Junkersa, której naprawy zaraz po powrocie do bazy niezwłocznie się podjęto. Dwa dni później 17 kwietnia po zakończeniu wszystkich prac o 17:15 w eskorcie przerywacza zagród minowych oraz trałowców ponownie opuszczono La Pallice, kierując się w stronę punktu Pilz. Po przybyciu na miejsce, co miało miejsce o 23:05 pieczę nad okrętem Thätera przejęły trzy jednostki przeciwlotnicze, które towarzyszyć mu następnie miały aż do punktu Schloβ. O 01:20 następnego dnia (kwadrat marynarki BF 6793) z pomostu U 466 dostrzeżono zbliżający się od dziobu po stronie bakburty nieprzyjacielski samolot, który na szczęście został skutecznie odpędzony przez okręty eskorty. O 03:45 (kwadrat marynarki BF 6789) do mini konwoju dołączył także idący na patrol U 572 (Kummetat). Trzy godziny później o 05:46 osiągnięto punkt Schloβ, gdzie okręty eskorty zawróciły do bazy zaś U 466 rozpoczął marsz na powierzchni, płynąc kursem 281˚. Dwudziestego pierwszego kwietnia przebywający aktualnie w kwadracie BE 6648 U 466 o godzinie 04:51 rozpoczął podwodny marsz, w trakcie którego trwania o 12:30 (kwadrat marynarki BE 6565) uzyskano na nim dochodzący ze strony sterburty silny kontakt akustyczny ze zbliżającą się grupą okrętów wojennych (oprócz odgłosów pracy śrub okrętowych zarejestrowano też impulsy asdiku), która pomiędzy 12:42 a 14:47 pięciokrotnie przepływała nad nim, zrzucając serie bomb głębinowych. Na skutek ich detonacji doszło do uszkodzeń napędu, które na szczęście udało się w miarę szybko usunąć dostępnymi na pokładzie środkami. Po odpłynięciu prześladowców od 16:04 U 466 z powrotem płynął na powierzchni, kierując się w stronę wyznaczonego mu sektora operacyjnego. Dwudziestego drugiego kwietnia na okręcie Thätera odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 634 (Dahlhaus), U 514 (Auffermann), U 223 (Wächter), U 266 (von Jessen), U 377 (Köhler), U 383 (Kremser), U 525 (Drewitz), U 709 (Weber), U 448 (Dauter), U 466, U 186 (Hesemann) dnia 25 kwietnia, godzina 08:00 jako grupa Amsel przebywać w linii rozpoznania od AK 2962 do AK 6799. Kurs 260˚ przez około 150 mil morskich.”.
Dwudziestego piątego kwietnia z jedenastogodzinnym opóźnieniem spowodowanym przez fatalne warunki atmosferycznie o 21:00 obsadzono przypadającą na kwadrat AK 6765 pozycję w zgrupowaniu. Następnego dnia wieczorem o 19:21 na U 466 odebrano depeszę z nowymi rozkazami o następującej treści:
„Grupa Amsel z okrętami U 634 (Dahlhaus), U 223 (Wächter), U 266 (von Jessen), U 377 (Köhler), U 383 (Kremser), U 525 (Drewitz), U 709 (Weber), U 466, U 454 (Häcklander), U 359 (Förster), U 186 (Hesemann), U 403 (Clausen) dnia 27 kwietnia godzina 08:00 przebywa w linii rozpoznania od AK 5553 do 9576, kurs 205˚.”.
W tym okresie głównym celem zgrupowania miał być meldowany przez B-Dienst, składający się z 55 statków konwój SC.127, którego eskorta (Grupa Eskortowa C1) dodatkowo została jeszcze wzmocniona przez jednostki 4 Grupy Wsparcia. Oprócz w/w wzmocnienia konwój otrzymał też polecenie zmiany swojej dotychczasowej trasy, dzięki czemu ominął niebezpieczny rejon niezauważony przez żaden z okrętów (U 377 co prawda dnia 28 kwietnia uzyskał kontakt akustyczny ale nie zdołał nawiązać kontaktu wzrokowego gdyż został skutecznie odpędzony przez okręty 4 Grupy Wsparcia). Wracając do okrętu Thätera to 27 kwietnia o godzinie 07:40 obsadził on nakazaną mu pozycję, która przypadała na kwadrat AK 9158, po czym rozpoczął przemieszczenie się z prędkością 6 węzłów płynąc kursem 205˚. Dwudziestego dziewiątego kwietnia w związku z brakiem kontaktu z oczekiwanym wrogiem (wyjątkiem był tu przelotny kontakt U 377 o czym mowa wyżej) na okrętach zgrupowań Amsel i Specht odebrano kolejne rozkazy o następującej treści:
„Grupy Specht i Amsel od 1 maja, godziny 08:00 oczekiwać jednego 9 węzłowego i jednego 8 węzłowego konwoju idącego kursem NO (…).”.
Zgodnie z w/w rozkazami 1 maja o godzinie 12:08 obsadzono przypadającą na kwadrat BC 6527 wyznaczoną pozycję, przystępując niezwłocznie do jej przemierzenia w poszukiwaniu wroga. Drugiego maja o 23:45 (kwadrat marynarki BC 6627) wymieniono się namiarami na aktualną pozycję z napotkanym U 468 (Schamong), dzięki czemu wykryto, że okręt znajduje się o dwie pozycje bardziej na północ w zgrupowaniu niż być powinien. Po skorygowaniu kursu następnego dnia o 04:45 obsadzono właściwą pozycję, która wypadała na kwadrat BC 6922.Tego samego dnia w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu o 16:57 na U 466 odebrano kolejne rozkazy z BdU o następującej treści:
„Podgrupy Amsel I – IV z oszczędną prędkością marszową obsadzić nowe linie dozoru:
Amsel I: U 638 (Staudinger), U 621 (Kruschka), U 402 (Forstner), U 575 (Heydeman), U 504 (Luis) od AJ 7944 do 8838.
Amsel II: U 634 (Dahlhaus), U 223 (Wächter), U 266 (von Jessen), U 377 (Köhler), U 383 (Kremser) od AJ 976 do BC 3247.
Amsel III: U 709 (Weber), U 569 (Johannsen), U 525 (Drewitz), U 468 (Schamong), U 448 (Dauter) od BC 3765 do 6541.
Amsel IV: U 466, U 454 (Hackländer), U 359 (Förster), U 186 (Hesemann), U 403 (Clausen) od BC 6949 do 9646.”.
Głównym celem w/w podgrup był konwój ONS.5 (42 statki, Grupa Eskortowa B7), którego poszukiwanie było jednak mocno utrudnione przez fatalne warunki pogodowe. Czwartego maja przy pomocy broni przeciwlotniczej o 18:30 (kwadrat marynarki BC 6972) na polecenie dowódcy rozstrzelano czerwoną pławę z dzwonem o nazwie John Bull oraz znajdującą się w odległości 200 metrów na wschód od niej także czerwoną o wiele mniejszą boję. Piątego maja o 21:45 w kwadracie CE 1318 wymieniono się namiarami oraz dotychczasowymi doświadczeniami z napotkanym U 454. Dwa dni później 7 maja o godzinie 11:47 na U 466 po raz kolejny odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Okręty byłych podgrup Amsel III i IV w tej samej kolejności jako nowa grupa Rhein, 8 maja godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od BC 6284 do 9596.”.
Głównym celem nowoutworzonej grupy miał być meldowany przez B-Dienst, osłaniany przez grupę eskortową C2, składający się z 46 statków konwój HX.237. Dziewiątego maja o 13:45 na przebywającym w tym momencie w kwadracie CD 3617 U 466 odebrano pochodzący z U 359 meldunek o kontakcie w CD 3598 z wrogim konwojem. Meldowanym nieprzyjacielem w kierunku którego niezwłocznie się skierowano był w/w konwój HX.237. O 17:15 osiągnięto przewidywany punkt spotkania z wrogiem, gdzie zastano jednak tylko pusty ocean a zarządzone wkrótce potem przez Gerharda Thätera zanurzenie i trwające do 18:21 przesłuchiwanie okolicy hydrofonami przyniosło tylko jeden efekt w postaci wykrycia pracujących w pobliżu silników diesla. O 20:01 (kwadrat marynarki CD 3688) na U 466 odebrano kolejny meldunek o kontakcie – tym razem pochodzący z U 186, który meldował o kontakcie akustycznym w CD 3928. Pomimo podjętych starań także i tym razem nie udało się uzyskać kontaktu z wrogiem. Tuż po północy 10 maja zgodnie z poleceniem dowództwa rozpoczęto marsz w stronę kwadratu CE 1381. Po przybyciu na miejsce o 13:11 i 21:50 dwukrotnie wymieniano się doświadczeniami i spostrzeżeniami z napotkanym okrętem Hackländera. Następnego dnia o 13:00 w kwadracie CE 1273 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z kolejnym napotkanym okrętem, którym był U 223. Dziesięć godzin później o 23:07 na U 466 odebrano pochodzący z U 359 meldunek o następującej treści:
„Konwój CE 1671, kurs 90˚.".
Meldowanym wrogiem, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano obierając kurs 145˚ był wciąż konwój HX.237. O 01:50 dwunastego maja (kwadrat marynarki CE 1682) na U 466 odebrano dochodzące z kierunku 135˚ nadawane przez U 359 sygnały naprowadzające. Siedem i półgodziny później o 09:00 w związku z odebraniem pochodzącego z U 223 wezwania o pomoc zakończono poszukiwania wroga, niezwłocznie kierując się w stronę rannej jednostki (U 223 na skutek pojedynku z brytyjskim niszczycielem HMS Hesperus odniósł ciężkie uszkodzenia oraz straty w załodze). O 11:59 na polecenie dowództwa zakończono akcję ratunkową powracając do poprzedniego zadania, które ostatecznie zakończono o 14:15 w związku z niskim stanem paliwa (20 m3). Następnego dnia U 466 rozpoczął marsz w stronę punktu spotkania z podwodnym tankowcem, którym był U 459 (von Wilamowitz-Möllendorff). Dwa dni później 15 kwietnia najpierw o 08:30 w kwadracie BD 9177 okręt Thätera spotkał się z dwoma U-bootami tj. U 454 i U 402 a o 12:45 wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z kolejnym, którym był U 103 (Janssen). Siedemnastego maja o 16:15 w kwadracie BD 9175 z pomostu U 466 dostrzeżono poszukiwany podwodny tankowiec oraz towarzyszący mu U 569. Z tego pierwszego pomiędzy 17:15 a 19:15 pobrano 1.900 kg prowiantu, 14 m3 paliwa oraz skorzystano z pomocy medycznej zaokrętowanego na nim lekarza. O 21:00 U 466 wraz z U 402 rozpoczął marsz powrotny do bazy. W trakcie jego trwania 23 maja o 09:17 (kwadrat marynarki BF 7239) pomyślnie wyminięto dwie dostrzeżone przez wachtowych wrogie jednostki nawodne. Dwudziestego szóstego maja o 08:32 w kwadracie BF 8232 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z włoskim okrętem podwodnym a dwie godziny później o 10:30 osiągnięto punkt Pt. Pilz, gdzie spotkano się z eskortą i towarzyszącym jej U 402. W ich towarzystwie U 466 o godzinie 16:50 dotarł do bazy w La Pallice, kończąc w ten sposób trwający prawie sześć tygodni patrol (41 dni), w trakcie którego przepłynął 5.723 mile morskie na i 617 mil morskich pod powierzchnią.
23 – 26.06.1943 – pobyt w stoczni w celu opancerzenia pomostu.
Patrol 3 (29.06.1943 – 16.08.1943)
29.06. U 466 pod dowództwem Gerharda Thätera o godzinie 07:45 opuścił bunkier w La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Środkowego Atlantyku (rejon wybrzeży Brazylii). O 08:05 opuszczono prowadzącą do/z portu śluzę, po czym na zewnętrznej redzie spotkano się z przydzieloną przez dowództwo eskortą. Pięćdziesiąt minut później (kwadrat marynarki BF 6864) do okrętu Thätera dołączył zespół okrętów idących z Bordeaux (U 160 (von Pommer-Esche), U 462 (Vowe) i J-28). O 12:45 w kwadracie BF 6851 do konwoju dołączyły kolejne jednostki – U 359 (Förster) i U 386 (Kandler) oraz towarzyszące im jako eskorta przerywacz zagród minowych Spbr. 5 oraz dwa trałowce. O 14:30 po osiągnięciu głębokiej wody (punkt Pilz) idący na czele kolumny okrętów Spbr.5 zawrócił do bazy. Pomiędzy 14:57 a 16:09 w kwadracie BF 6845 na wszystkich U-bootach przeprowadzono zakończony pomyślnie manewr próbnego zanurzenia. Wkrótce po jego zakończeniu rozpoczęto dalszy marsz w stronę pozycji wyjściowej, płynąc w następującej formacji: trałowiec M 28, U 160, U 466, trałowiec M 27, U 462, J-28, trałowiec M 344, U 386 i U 359(w trakcie jego trwania nad okrętami przeleciał należący do V./KG 40 zespół sześciu samolotów typu Ju 88). O 22:10 po osiągnięciu kwadratu BF 9125 eskorta zawróciła do bazy zaś U 466 po pożegnaniu się z pozostałymi jednostkami wraz z U 359 i U 386 kontynuował dalej marsz na powierzchni aż do 23:09, kiedy to wraz z nimi rozpoczął podwodny marsz na głębokości A-40 (40 metrów). Trzeciego lipca o 08:35 (kwadrat marynarki CG 1455) w związku z defektem obu peryskopów od U 466 i U 359 odłączył się U 386, który następnie zawrócił do bazy. O 18:24 w kwadracie CF 3921 oba okręty skutecznie odparły atak wrogiego samolotu, którego trzy bomby wybuchły w wodzie pomiędzy nimi. Dwie minuty później obie jednostki schowały się pod wodą wykonując alarmowe zanurzenie (przedtem jednak wachtowi U 359 dostrzegli jeszcze moment rozbicia się wrogiej maszyny oraz unoszący się w powietrzu spadochron). Zestrzelonym wspólnymi siłami samolotem okazał się być należący do 1 Sqn USAAF amerykański bombowiec B-24 Liberator. Następnego dnia po mającym miejsce o 08:12 (kwadrat marynarki CF 3861) wynurzeniu U 466 nie dostrzegł już w pobliżu U 359, wobec czego kontynuował dalej marsz samotnie, kierując się w stronę punktu zaopatrzeniowego. Dwunastego lipca o 09:50 w kwadracie DF 9568 po stronie sterburty dostrzeżono sylwetkę podwodnego tankowca, którym był U 487 (Metz), z którego to następnie pomiędzy 10:15 a 15:00 pobrano 28 m3 paliwa oraz zapas prowiantu na jeden tydzień pobytu w morzu. Tego samego dnia na U 466 odebrano też depeszę z BdU z rozkazami o następującej treści:
„Thäter obsadzić akwen pomiędzy EO 62, 65 i EP 69.”.
Dwudziestego trzeciego lipca o godzinie 04:00 osiągnięto linię głębokości 200 metrów (kwadrat marynarki EP 4886), gdzie Gerhard Thäter planował przebywać przez ca. 3 ÷ 4 dni prowadząc obserwację wzrokową i akustyczną, po czym następnie skierować się w stronę wybrzeży Brazylii. Tego samego dnia o 16:06 (kwadrat marynarki EP 4811) idący na powierzchni w szkwale deszczowym U 466 został zaskoczony przez wrogą łódź latająca zidentyfikowaną jako typ Catalina (w rzeczywistości był to amerykański bombowiec B-18 Flying Fortress), która w wykonanym następnie ataku oprócz zrzucenia czterech bomb głębinowych ostrzelała go z broni pokładowej (jedyne szkody jakie odniesiono wystąpiły w odeskowaniu pokładu oraz elementach szklanych). Trzy minuty później po oddaleniu się napastnika wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą do 20:39 (kwadrat marynarki EP 4578). Godzinę później po uzyskaniu na fali o długości 147 cm kontaktu ze zbliżającym się samolotem ponownie schowano się pod wodę. O 23:18 po raz trzeci w ciągu tego dnia musiano wykonywać alarmowe zanurzenie uciekając w ten sposób przed nalatującym samolotem, który w ślad za okrętem zdołał zrzucić serię czterech na szczęście niecelnych bomb głębinowych (sprawcą tego ataku był amerykański bombowiec B-24 Liberator). Dwudziestego czwartego lipca o 12:00 (kwadrat marynarki EP 4641) po całonocnym marszu w zanurzeniu U 466 z powrotem pojawił się na powierzchni. O 20:33 z pomostu przebywającego aktualnie w kwadracie EP 4323 okrętu Thätera dostrzeżono zbliżanie się wrogiej maszyny poprawnie zidentyfikowanej jako typ Liberator, która pomimo postawionej skutecznej zapory ogniowej (trafiono w jeden z silników który niemal natychmiast stanął w płomieniach) zdołała wykonać atak, zrzucając cztery bomby głębinowe oraz prowadząc ostrzał z broni pokładowej. Wkrótce potem wykonano alarmowe zanurzenie unikając w ten sposób kolejnych ataków. Na skutek bliskich detonacji bomb na U 466 uszkodzeniu uległa sprężarka, detektor fal radarowych oraz elementy szklane natomiast na skutek ostrzału rani zostali: I W.O. Lt.z.S. Walter Kasparek i MaschGfr Liebig ciężko a dowódca, II W.O. Lt.z.S. Hans-Georg Hess i ObStrm. Herbert Machnik lekko. Wszyscy ranni zostali niezwłocznie opatrzeni przez zaokrętowanego na ten rejs lekarza – Dr. Rüpinga. Po wynurzeniu ze względu na stan najciężej rannych, którzy wymagali jak najszybszej ich hospitalizacji Gerhard Thäter podjął decyzję o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Dwudziestego piątego lipca pomiędzy 04:57 a 18:00 aż czterokrotnie chowano się pod wodę bądź to przed samolotem bądź to przed namiarem uzyskanym przez detektor fal radarowych. Następnego dnia na polecenie dowódcy o godzinie 00:33 w kwadracie EP 2489 w powietrze wypuszczono dwa pozoratory radarowe Aphrodite. Dziesiątego sierpnia zarówno równo o północy jak i o 23:56 na polecenie dowódcy w powietrze wypuszczono po dwa pozoratory radarowe Aphrodite. Następnego dnia na U 466 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z instrukcjami dotyczącymi drogi powrotnej przez Biskaje, która miała następującą treść:
„Thäter, Loeser (U 373), marsz powrotny w osłonie hiszpańskiego wybrzeża. Idąc tam kierować się przez CF 2230 lub 2260, następnie iść wzdłuż niego aż do BF 89 a potem do punktu Schloβ. Bezwarunkowo pozostać niewykrytym. Za dnia w zanurzeniu, w nocy marsz na powierzchni. W razie potrzeby nie przestrzegać granicy państwowej.”.
W trakcie marszu w/w rutą, pomiędzy kwadratami CG 2231 a BF 8912 U 466 wielokrotnie nawiązywał bądź to kontakt wzrokowy bądź to akustyczny z jednostkami rybackim (poza tym notowano też intensywny ruch żeglugowy w odległości 10 mil od wybrzeża Hiszpanii). Szesnastego sierpnia po osiągnięciu punktu Pilz o godzinie 11:30 obie jednostki tj. U 466 i U 373 zostały przejęte przez eskortę składającą się z przerywacza zagród minowych Spbr.13 oraz dwóch trałowców: M 28 i M 4457, w towarzystwie których o 16:40 przybyły do bazy w La Pallice. W trakcie trwającego siedem tygodni patrolu (49 dni) okręt Thätera przepłynął 8.140 mil morskich na i 912 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 4 (29.09.1943 – 19.11.1943)
29.09. U 466 pod dowództwem Gerharda Thätera o godzinie 19:25 opuścił La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. O 20:10 na zewnętrznej redzie doszło do spotkania z przerywaczem zagród minowych oraz trałowcem, w eskorcie których rozpoczęto następnie marsz w stronę punktu Pilz. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce dziesięć minut po północy 30 września pożegnano się z obydwoma jednostkami, po czym już samotnie skierowano się w stronę punktu Schloβ. O 08:35 w kwadracie BF 9123 przeprowadzono próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu podczas którego to wykryto głośną pracę sterów głębokości oraz silników elektrycznych. Ponieważ obu defektów nie można było usunąć dostępnymi na pokładzie środkami zaraz po wynurzeniu Gerhard Thäter podjął decyzję o powrocie do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. O 19:15 w punkcie Pilz U 466 spotkał się z przerywaczem zagród minowych oraz jednostką z.o.p. ,w eskorcie których skierował się następnie już bezpośrednio do La Pallice. Czterdzieści pięć minut później (kwadrat marynarki BF 6851) w odległości 30 metrów za rufą okrętu Thätera detonowała mina, która spowodowała na nim osiadnięcie peryskopu wachtowego, obu silników diesla oraz uszkodzenie jednej celi w baterii akumulatorów nr 1. Pierwszego października o 23:45 okręty dotarły do La Pallice, gdzie U 466 niemal z marszu trafił do suchego doku miejscowego bunkra U-bootów. Piętnaście dni później 16 października po usunięciu wszystkich uszkodzeń o 20:05 okręt Thätera ponownie opuścił La Pallice. Ponad godzinę później o 21:15 w eskorcie trałowców M 27, M 28 i M 254 oraz w towarzystwie także idącego na patrol U 707 (Gretschel) U 466 rozpoczął marsz w stronę punktu Schloβ. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce już następnego dnia, pomiędzy 09:23 a 11:33 obydwa U-booty przeprowadziły próbne zanurzenie, które wykazało gotowość jednostki Thätera do odbycia patrolu. Zaraz po wynurzeniu, jeszcze przed pożegnaniem się z pozostałymi jednostkami, przy pomocy jolki na pokład mającego problemy techniczne i muszącego wracać do bazy U 707 przekazano zaokrętowanych na pierwszy etap rejsu na U 466 robotników stoczniowych. O 12:00 U 466 rozpoczął podwodny marsz, płynąc na głębokości A-20 (60 metrów) a wychodząc na powierzchnię tylko w celu przewentylowania wnętrza i naładowania baterii akumulatorów (zaraz po wynurzeniu w powietrze wypuszczono dwa pozoratory Aphrodite, które miały za zadanie zmylić ewentualnego napastnika). Dwudziestego czwartego października około południa na okręcie Thätera odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Dla: Trotha, Thäter, Franke, Gretschel, Cremer i okrętów przeciwlotniczych Hause, Marbach i Hartmann wieczorem 27.10. planowana jest nocna operacja przeciwko idącemu w kierunku północno wschodnim konwojowi w kwadratach CG 34, 35, 37, 39. Wbrew wcześniejszym rozkazom okręty skierują się do tego akwenu.”.
Dwa dni później 26 października na U 466 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 466, U 953 (Marbach), U 306 (von Trotha), U 211 (Hause), U 262 (Franke), U 441 (von Hartmann), U 707 (Gretschel) i U 333 (Cremer) utworzyć grupę Schill. Dnia 28 października godzina 19:00 przebywać w linii dozoru od BE 8878 do 8989.”.
Głównym celem w/w zgrupowania miał być meldowany przez agentów wywiadu oraz samoloty dalekiego zwiadu, idący z Gibraltaru na Wyspy Brytyjskie, składający się z 61 statków, osłaniany przez 39 Grupę Eskortową połączony konwój MKS.28/SL.138. Zgodnie z w/w rozkazem 27 października o godzinie 20:00 obsadzoną nakazaną pozycję, która przypadała na kwadrat BE 8878. Dwa dni później 29 października o 08:00 zgodnie z poleceniem dowództwa U 466 obsadził nową pozycję w zgrupowaniu, która tym razem przypadała na kwadrat BE 8721. Następnego dnia na bezskutecznie poszukującym wroga okręcie Thätera odebrano depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Zwiad lotniczy wykrył o godzinie 10:40 w BE 8442 konwój, kurs 355˚. Okręty po wynurzeniu jak najszybciej rozpocząć działania przeciwko niemu. Konwój musi być dopadnięty dzisiaj w nocy. Naprzód to sprawa honoru.”.
Meldowanym wrogiem był wciąż połączony konwój MKS.28/SL.138, którego jako jedyny dotąd skutecznie zaatakował U 262. Trzydziestego pierwszego października o godzinie 03:36 U 466 osiągnął zakładaną pozycję spotkania się z wrogim konwojem (kwadrat marynarki BE 4933), gdzie jednak zastał tylko pusty ocean. O 07:20 (kwadrat marynarki BE 5448) w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu na polecenie Gerharda Thätera zanurzono okręt w celu przesłuchania okolicy hydrofonami. Dwie godziny później na wciąż zanurzonym U 466 zarejestrowano odgłosy gniecenia i trzasków oraz detonacje bomb głębinowych jednostek nawodnych przebywających w pobliżu. O 16:20 okręt z powrotem pojawił się na powierzchni ale czterdzieści dwie minuty później zaraz po dostrzeżeniu krążącej nad grupą poszukiwawczą wrogiej maszyny ponownie musiano schować się pod wodą wykonując alarmowe zanurzenie. Zaraz po mającym miejsce o 20:08 wynurzeniu (kwadrat marynarki BE 4669) rozpoczęto działania przeciwko meldowanemu przez U 262 wrogowi, w trakcie których odebrano depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Grupa Schill, te okręty, które przebywają z przodu dzisiejszej nocy wykorzystać szansę na atak. W przeciwnym razie przemieścić się w kierunku zachodnim.„.
Trzeciego listopada o godzinie 02:00 U 466 osiągnął nową pozycję w zgrupowaniu, która w jego przypadku przypadała na kwadrat BE 8457. W tym okresie głównym celem okrętów zgrupowania Schill był kolejny konwój – MKS.29A (28 statków, Grupa Eskortowa B4) wykryty 3, 4, 5 i 7 listopada przez samoloty dalekiego zwiadu Fw200 Condor. Piątego listopada na okręcie Thätera odebrano kolejne rozkazy o następującej treści:
„Grupa Schill dnia 7 listopada, godzina 18:00 przebywać w linii dozoru od CF 2767 do 2969. Kolejność: U 211 (Hause), U 333 (Cremer), U 707 (Gretschel), U 262 (Franke), U 466, U 358 (Manke) i U 228 (Christophersen). W nocy na, w dzień marsz pod powierzchnią.”.
Prawdopodobnie (brak potwierdzenia w KTB) tego samego dnia na U 466 odebrano też i drugą depeszę z BdU, która miała następującą treść:
„Używanie Wanze G1 i odbiornika >E 436 S< zabronione.”.
Dwa dni później 7 listopada zgodnie z w/w poleceniem o 06:00 obsadzono przypadającą na kwadrat CF 2948 wyznaczoną pozycję w zgrupowaniu. Dziewiątego listopada w związku z uzyskaniem dwóch namiarów na zbliżające się obiekty o 05:27 (kwadrat marynarki CF 2912) Gerhard Thäter wydał rozkaz zanurzenia okrętu. Dwadzieścia trzy minuty później U 466 z powrotem pojawił się na powierzchni a wkrótce potem obsada wachty, która pojawiła się na jego pomoście zameldowała o dostrzeżeniu znajdującego się w pobliżu niszczyciela. O 06:02 w kierunku wykrytej jednostki z wyrzutni rufowej wystrzelono torpedę akustyczną T-V, po czym niezwłocznie wykonano alarmowe zanurzenie. Pięć minut później na okręcie Thätera zarejestrowano odgłos silnej detonacji oraz wybuchy czterech dobrze wycelowanych bomb głębinowych, które spowodowały na nim pękniecie zbiornika zanurzeniowego nr 5, zalanie peryskopu oraz uszkodzenie pokryw wyrzutni dziobowych nr I i III. Ze względu na w/w uszkodzenia, których nie można było usunąć podczas pobytu w morzu tuż po północy 10 listopada, po uprzedniej konsultacji z głównym mechanikiem Gerhard Thäter podjął decyzję o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Czternastego listopada o 16:00 przebywający w kwadracie CG 2216 U 466 rozpoczął marsz w stronę tzw. „Drogi Pienninga”. Pięć dni później 19 listopada osiągnięto punkt Pumpe, gdzie o godzinie 08:40 okręt Thätera spotkał się z wysłaną mu naprzeciw eskortą, w towarzystwie której o 13:15 dotarł do bazy w La Pallice, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (51 dni). W trakcie jego trwania U 466 przepłynął 2.239 mil morskich na i 1.326 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 5 (03.02.1944 – 30.03.1944)
03.02. U 466 pod dowództwem Gerharda Thätera o godzinie 16:50 opuścił bazę w La Pallice, z poleceniem przedarcia się przez Cieśninę Gibraltarską na Morze Śródziemne w celu wzmocnienia operującej tam 29 Flotylli U-bootów z bazą w Tulonie. Następnego dnia w związku z wykryciem 10 cm pęknięć w wyrzutniach nr I i IV zawrócono do bazy, gdzie przybyto o 06:50 dnia 5 lutego. Po trwającym prawie miesiąc remoncie dnia 4 marca o godzinie 17:00 U 466 ponownie opuścił La Pallice, by kontynuować dalej swój przerwany patrol. O 18:28 na zewnętrznej redzie okręt Thätera spotkał się z trzema trałowcami, w eskorcie których skierował się następnie w stronę kwadratu BF 9126. Po przybyciu na miejsce, co miało miejsce następnego dnia o 11:25 przeprowadzono zakończone pomyślnie próbne zanurzenie, po czym sześć minut później po pożegnaniu się z eskortą rozpoczęto podwodny marsz na głębokości A-40 (40 metrów). Szóstego marca na U 466 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Kolbus i Baberg, nie rozpoczynać jeszcze forsowania. (…). Thäter nie przed 17.03. Do tego dnia swoboda manewrów.”.
Dziesiątego marca pomiędzy 07:40 a 18:30 (kwadrat marynarki CG 2375) na polecenie dowódcy okręt spoczywał na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 20 metrów dnie. Po mającym miejsce o 20:30 wynurzeniu (kwadrat marynarki CG 2377) pomyślnie wyminięto dostrzeżoną przez wachtowych łódź wiosłową, po czym przystąpiono do ładowania baterii akumulatorów. O 23:36 (kwadrat marynarki CG 2645) w związku z przegrzewaniem się baterii akumulatorów, które osiągnęły temperaturę 44˚C Gerhard Thäter nakazał przerwać ich ładowanie a następnie zanurzyć okręt. Jedenastego marca tak jaki i poprzedniego dnia pomiędzy 07:20 a 20:30 (kwadrat marynarki CG 2678) U 466 spoczywał na dnie. Pięć dni później 16 marca, tuż po północy rozpoczęto podwodny marsz na głębokości A-50 (30 metrów) kierując się w stronę wejścia do Cieśniny Gibraltarskiej. W trakcie jego trwania o 10:45 (kwadrat marynarki CG 8344) na skutek błędu nawigacyjnego U 466 uderzył dziobem o skały przylądka św. Vincenta doznając na szczęście tylko lekkich uszkodzeń części dziobowej kadłuba. Jakby mało było pecha jaki towarzyszył okrętowi podczas tego patrolu następnego dnia złamaniu uległ radionamiernik, którego niestety nie można było naprawić przy pomocy dostępnych na pokładzie środków. Osiemnastego marca o 23:45 na kursie 140˚ (kwadrat marynarki CG 9199) dostrzeżono rozbłysk bomby świetlnej. Podobna sytuacja miała miejsce także i następnego dnia, kiedy to o godzinie 05:51 w kwadracie CG 9511, na kursie 140˚ dostrzeżono rozbłysk kolejnej bomby (Gerhard Thäter przypuszczał, że w tym przypadku związane to było z wykryciem także mającego forsować cieśninę okrętu Kolbusa tj. U 421). O 10:15 w związku z koniecznością oszczędzania baterii akumulatorów na polecenie dowódcy osadzono U 466 na znajdującym się w tym miejscu na głębokości A-10 (70 metrów) dnie, gdzie przebywał on do 23:47, kiedy to nastąpiło jego wynurzenie. Wkrótce po pojawieniu się na powierzchni na polecenie Gerharda Thätera w powietrze wypuszczono dwa pozoratory radarowe Aphrodite, które miały za zadanie zmylić potencjalnego wroga i osłonić okręt podczas jego marszu na powierzchni. Dwudziestego marca o 03:38 (kwadrat marynarki CG 9543) U 466 ponownie zostaje osadzony na dnie, gdzie przebywa do 04:50 dnia następnego, kiedy to po wynurzeniu ponownie podejmuje marsz na powierzchni wypuszczając w powietrze trzy pozoratory radarowe Aphrodite. O 05:35 dotarto w pobliże Cieśniny Gibraltarskiej a dwanaście minut później schowano się pod wodę, rozpoczynając następnie marsz w zanurzeniu na głębokości A-30 (50 metrów). O 19:28 (kwadrat marynarki CG 9671) na okręcie zarejestrowano odgłosy skrobania niezidentyfikowanych przedmiotów o burty okrętu, które Gerhard Thäter uznał za stalowe liny z przymocowanymi do nich małymi ładunkami wybuchowymi, które podobne jak trał ciągnięte były za rufą przez dwie przepływające nad okrętem nieprzyjacielskie jednostki nawodne. Podobne dźwięki dwukrotnie zarejestrowano trzydzieści minut później ale tym razem według przypuszczeń dowódcy pochodziły one najprawdopodobniej od bujanych prądem łańcuchów min kotwicznych. Na skutek w/w tarcia rozerwaniu/zarysowaniu uległy 2 metry dziobu, wodoszczelny bak i rufowa wyrzutnia torpedowa nr V a w dziobowych wyrzutniach nr I i II utracono ciśnienie. Dodatkowo jakby tego było mało okręt wymknął się spod kontroli i zanim opanowano sytuację opadł na głębokość 2A+10 (170 metrów). O 20:13 w pobliżu U 466 detonowało osiem na szczęście niecelnych bomb głębinowych. Tuż po północy 22 marca na polecenie dowódcy wynurzono okręt na peryskopową ale podczas przeprowadzonej przez peryskop obserwacji nic nie dostrzeżono. Pomiędzy 05:45 a 10:40 na przebywającym w dalszym ciągu pod wodą U 466, w dalszej odległości zarejestrowane detonacje pięciu serii bomb głębinowych składających się z od 5 do 8 bomb. Ze względu na nie najlepszy stan okrętu Gerhard Thäter postanowił płynąć w pobliżu hiszpańskiego wybrzeża a nie nakazaną przez BdU trasą, która wiodła przez kwadraty CH 7645 i 8195 w stronę CH 68 (o przyczynach tej decyzji oraz o stanie swojej jednostki dowódca U 466 planował jak najszybciej powiadomić dowództwo). Od 20:28 (kwadrat marynarki CG 9634) okręt Thätera szedł już na powierzchni kierując się bezpośrednio w stronę Tulonu. Tego samego dnia o 21:18 (kwadrat marynarki CH 7421) z pomostu U 466 dostrzeżono znajdujące się na kursach 345˚ i 62˚ światła odpowiednio Punta de Torrox i Cap Sacratif. Trzydziestego marca o godzinie 09:23 w kwadracie CH 3613 przed dziobem okrętu dostrzeżono trzy ślady torowe torped wystrzelonych przez nieprzyjacielski okręt podwodny. Trzydzieści siedem minut po tym zdarzeniu U 466 przybył do bazy w Tulonie, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol (27 dni), podczas którego przepłynął on 782 mile morskie na i 1.056 mil morskich pod powierzchnią.
05.07.1944 podczas wykonanego przez bombowce 15 Floty USAAF nalotu na port i bazę w Tulonie zatopione zostały U 967 i U 586 a uszkodzeniu uległy: U 466, U 471, U 969, U 642 i U 952.
19.08.1944 w związku z zagrożeniem Tulonu ze strony lądujących w pobliżu alianckich wojsk (Operacja Dragoon) znajdujące się wciąż w bazie, nie nadające się do wyjścia w morze U-booty tj. U 466 i U 967 o godzinie 20:30 na polecenie dowództwa wysadzone zostały w powietrze przez OL.(Ing) Schuberta.
Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
- Brodołak
- Admiral
- Tonaż: 1.770.000 BRT
- Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
- Lokalizacja: Piastów
Re: U 466 Typ VIIC
przez Brodołak » 18.04.14, 09:28
Dzięki za info zajączek wielkanocny sprawił mi małego psikusa 
. Poprawka naniesiona.
Pozdrawiam
. Poprawka naniesiona.Pozdrawiam
- Brodołak
- Admiral
- Tonaż: 1.770.000 BRT
- Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
- Lokalizacja: Piastów
Posty: 3
• Strona 1 z 1
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 3 gości