U 455 Typ VIIC

Stocznia: Deutsche Werke AG, Kiel
Numer zamówienia: 286
Zamówienie: 16.01.1940
Położenie stępki: 03.09.1940
Wodowanie: 21.06.1941
Wcielenie do służby: 21.08.1941
Numer pocztowy: M 03 850

Przebieg służby:
21.08.1941 – 31.12.1941 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.01.1942 – 29.02.1944 – 7 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa)
01.03.1944 – 06.04.1944 – 29 Flotylla U-bootów, Tulon (służba frontowa)
06.04.1944 – Uznany za zaginiony z nieznanych przyczyn, najprawdopodobniej na akwenie Morza Liguryjskiego.

Dowódcy:
21.08.1941 – 22.11.1942 – KL Hans-Heinrich Giessler
22.11.1942 – 06.04.1944 – KL Hans-Martin Scheibe

Liczba patroli: 10

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 3 (17.865 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 455 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
20.08. – 24.08.1941 – Kiel – szkolenie załogi.
25.08. – 05.09.1941 – Kiel – próby morskie i szkolenie załogi w ramach UAK.
06.09. – 08.09.1941 – Eckernförde – próby hydrofonów.
09.09. – 10.09.1941 – Kiel – próby okrętu w ramach UAK.
14.09. – 17.09.1941 – Gotenhafen – próby broni torpedowej w ramach TEK.
18.09. – 20.09.1941 – Danzig – próby okrętu (m.in. na mili pomiarowej) w ramach UAG I.
25.09. – 16.10.1941 – Kiel – pierwszy przegląd okrętu przeprowadzany przez stocznię Deutsche Werke AG.
17.10. – 18.10.1941 – Swinemünde – szkolenie załogi w obsłudze oraz ćwiczebne strzelanie z działka MG C/30.
20.10. – 31.10.1941 – Danzig – szkolenie w morzu w ramach Agru-Front.
01.11. – 02.11.1941 – Danzig – stacjonarne szkolenie załogi.
03.11. – 20.11.1941 – Pillau – ćwiczenia w strzelaniu torpedami w ramach 27 Flotylli U-bootów.
21.11. – 24.11.1941 – Danzig – pobyt w doku w celu usunięcia nieszczelności jednego ze zbiorników.
25.11. – 05.12.1941 – Gotenhafen – ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
07.12. – 09.12.1941 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
10.12. – 11.01.1943 – Kiel – przegląd okrętu oraz prace konserwacyjne przeprowadzane przez stocznię Deutsche Werke AG.
12.01. – 14.01.1943 – Kiel – przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.

Patrol 1 (15.01.1943 – 28.02.1942)
15.01. U 455 pod dowództwem Hansa-Heinricha Giesslera o godzinie 06:05 opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Trzy godziny później po osiągnięciu ruty15 doszło do spotkania z U 578, U 656, U 352 i U 591 oraz z pełniącym rolę eskorty przerywaczem zagród minowych, w towarzystwie których skierowano się następnie w stronę Dużego Bełtu. O 17:30 po osiągnięciu kwadratu AO 7244 rozpoczęto trwające niemal dwie godziny oczekiwanie na przybycie nowej eskorty. Następnego dnia o 07:10 (kwadrat marynarki AO 4466) pieczę nad okrętami podwodnymi przejął kolejny zespół eskorty, który składał się z jednostki Schiff 47 oraz czterech dozorowców. Tego samego dnia o 19:25 zawinięto do bazy w Kristiansand, gdzie oprócz uzupełnienia zapasów paliwa, smarów i wody Hans-Heinrich Giessler odbył odprawę z dowódcą eskorty mającej ochraniać jego okręt aż do pozycji wyjściowej na Atlantyk. Po zakończeniu wszystkich prac 17 stycznia o godzinie 03:13 wraz z U 591 i U 352 oraz w eskorcie dwóch dozorowców opuszczono bazę, kierując się w stronę kwadratu AN 3161, który ostatecznie osiągnięto ponad dziesięć godzin później o 13:20. Po pożegnaniu się z eskortą jeszcze przez prawie półtorej godziny kontynuowano marsz na powierzchni, po czym w celu dotarcia załogi Hans-Heinrich Giessler zarządził alarmowe zanurzenie oraz podwodny marsz, które oprócz w/w „dotarcia” potwierdziło też 100 % szczelność okrętu. Dziewiętnastego stycznia o 03:23 U 455 osiągnął przypadający na kwadrat AF 7587 punkt wyjścia, po czym zmienił kurs na 235˚ (marsz tym kursem był utrudniony przez wiejący z kierunku południowego stopniowo przechodzącego na kierunek wschodni z siłą 6 - 7˚ wiatr, po za tym na skutek wzburzonego morza do wnętrza okrętu poprzez otwarty właz na pomoście dostawały się duże ilości wody ale mimo tych niedogodności jak zapisał w KTB okrętu dowódca, załoga mężnie znosiła swój pierwszy kontakt ze wzburzonym Atlantykiem). Następnego dnia o 20:00 (kwadrat marynarki AF 7778) rozpoczęto przedzieranie się przez położony pomiędzy Islandią a Wyspami Owczymi akwen, kierując się w stronę otwartych wód Atlantyku. Tego samego dnia o 23:10 ze względu na niedopatrzenie pełniącego obowiązki dowódcy wachty w przedziale silników diesla mechanika doszło do podtopienia dolnych partii silników diesla oraz sprzęgieł przez nadmiar znajdującej się w zęzach wody, co spowodowało, że do czasu jej usunięcia okręt zmuszony był iść na silnikach elektrycznych (wkrótce potem nadmiar wody przepompowano przy pomocy ręcznej pompy do zęzy w centrali). Tydzień później 27 stycznia o godzinie 18:39 na U 455 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Jako rejon ataku obsadzić, sektory w punkcie A w środku kwadratu AE 5531: Strelow, Punkt A 210˚ - 260˚. Giessler, Punkt A 260˚ - 310˚. Rathke, Punkt A 310˚ - 380˚.”.
Głównym celem w/w okrętów był położony na Islandii Sydisfjordur, w którym to według podejrzeń wywiadu miały się grupować płynące z pomocą wojskową dla Związku Radzieckiego nieprzyjacielskie konwoje. Następnego dnia o 05:46 (kwadrat marynarki AE 5971) w odległości zaledwie 15 metrów po stronie sterburty z pomostu okrętu dostrzeżono zerwaną z łańcucha kotwicznego dryfującą minę morską. Ponad dziewięć godzin później o 15:00 osiągnięto granicę wyznaczonego rejonu operacyjnego a o 16:55 w odległości ca. 500 metrów po stronie bakburty dostrzeżono drugą w ciągu tego dnia dryfującą minę morską. Dwudziestego dziewiątego stycznia pod osłoną zmierzchu U 455 dotarł na odległość zaledwie 8 mil morskich od Islandzkiego brzegu. O 10:18 chcąc uniknąć wykrycia Hans-Heinrich Giessler zanurzył okręt, rozpoczynając następnie skryte poszukiwanie celów. Ponad dziewięć godzin później o 19:57 U 455 z powrotem pojawił się na powierzchni wykorzystując do obserwacji okolicy silną poświatę znajdującego się po południowej stronie księżyca. W takcie tego marszu o 21:47 tylko dzięki zarządzonemu ostremu zwrotowi w ostatniej chwili wyminięto znajdującą się na kursie kolizyjnym dryfującą minę morską. Trzydziestego stycznia o 19:32 (kwadrat marynarki AE 5614) w odległości ca. 5.000 metrów, na kursie 290˚ dostrzeżono kierujący się w stronę brzegu Islandii bratni okręt podwodny, którym był U 435. Także i następnego dnia nawiązano kontakt wzrokowy z U-bootem a mianowicie o 04:37 ze znajdującym się na kursie 240˚ U 352. Prawie trzy godziny później o 07:30 (kwadrat marynarki AE 5611) w odległości ca 1.000 metrów po stronie sterburty dostrzeżono czwartą już podczas tego patrolu dryfującą minę morską (jak zapisał w KTB okrętu dowódca było to możliwe dzięki spokojnemu morzu oraz bardzo jasnej nocy, podczas której przebywający na pomoście wachtowi mogliby nawet czytać). Wieczorem tego samego dnia o 23:19 na U 455 odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Strelow, Geissler i Rathke utworzyć grupę Hecht. Port docelowy w przypadku braku konieczności dokonania poważniejszych napraw Bergen.”,
(konieczność powrotu do Bergen zamiast marszu w stronę bazy w St. Nazaire jak stwierdził dowódca nie wywołała u niego jak i u jego załogi zbytniego zachwytu).
Pierwszego lutego okręt Geisslera pomyślnie przeprowadził rekonesans położonych od Borger aż do Vidfjordu kotwicowisk, w wyniku którego którego ustalono, że wewnętrzne kotwicowisko Seydisfjordu ochraniane jest od strony otwartych wód przez okręty dozorowe, reflektory oraz sieci zagrodowe. Poza tym podczas rekonesansu w/w fiordu o 16:45 dostrzeżono wpływający na jego wewnętrzne kotwicowisko statek. Drugiego lutego o 06:28 (kwadrat marynarki AE 5611) na kursie 200˚ dostrzeżono bratni U-boot, którym okazał się być U 353. Dwa dni później 4 lutego (kwadrat marynarki AE 5532) na przebywającym w zanurzeniu U 455 zarejestrowano odgłos pojedynczej detonacji bomby głębinowej. Przeprowadzona wkrótce potem prze dowódcę obserwacja okolicy przez peryskop doprowadziła do wykrycia znajdującego się na kursie 20˚ dozorowca i drugiego położonego dalej, których obecności nie zarejestrował GHG. O 16:30 w kwadracie AE 5536 po raz drugi w ciągu tego dnia zarejestrowano odgłosy detonacji bomb głębinowych, które tym razem trwały aż do 18:00 (jak zapisał w KTB okrętu dowódca dla niego oraz dla większość jego załogi był to pierwszy kontakt z bombami głębinowymi wroga). Siódmego lutego o 17:08 (kwadrat marynarki AE 5532) zaobserwowano, że dostrzeżony sześć dni wcześniej frachtowiec opuścił wody Seydisfjordu. Ze względu na ubogość celów ruszono w pościg za nieprzyjacielem, z którym to następnego dnia o godzinie 19:47 (kwadrat marynarki AE 5787) w gęstej mgle ostatecznie utracono kontakt. Dziewiątego lutego o 22:38 w kwadracie AE 3536 wykryto inny statek ,w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Półgodziny później o 23:08 w kierunku nieprzyjacielskiej jednostki odpalono salwę dwóch torped, które chybiły jednak celu (dalszych prób ataku już nie podejmowano). Szesnastego lutego na polecenie dowódcy o 19:24 (kwadrat marynarki AE 5627) bez powodzenia próbowano rozstrzelać dostrzeżoną przez wachtowych dryfującą minę morską. Tydzień później w związku z kończącym się paliwem (w tym momencie na okręcie pozostało go jeszcze 23 m3) o 08:00 (kwadrat marynarki AE 5562) Hans-Heinrich Giessler zarządził rozpoczęcie marszu powrotnego. Dwudziestego ósmego lutego o godzinie 09:00 osiągnięto rejon Marstein (kwadrat marynarki AN 2482), gdzie spotkano się z patrolowcem Unitas, z którego to pokładu dwadzieścia dwie minuty później podjęto dowódcę eskorty. Tego samego dnia o 13:25 osiągnięto Bergen, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (45 dni). W trakcie jego trwania U 455 przepłynął 5.244,6 mili morskiej na i 1.077,2 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 2 (21.03.1942 – 30.03.1942)
21.03. U 455 pod dowództwem Hansa-Heinricha Giesslera o godzinie 18:40 w eskorcie patrolowca Unitas opuścił Bergen kierując się w stronę Hjeltefjord. O 21:33 osiągnięto pozycję wyjściową żegnając się z eskortą. Zgodnie z otrzymanymi przed wyjściem z Bergen rozkazami w drodze do bazy w St. Nazaire okręt Giesslera przeprowadzić miał ofensywny patrol na wodach Północnego Atlantyku. Następnego dnia o 06:50 (kwadrat marynarki AF 7688) w celu dotarcia załogi dowódca U 455 zarządził alarmowe zanurzenie, po którym to rozpoczęto marsz w zanurzeniu. Dwudziestego trzeciego lutego o 10:40 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Hoffmann, Kelbling, Giessler i Berger z jak najwyższą prędkością marszową kierować się do zachodniej Francji.”.
Dwudziestego czwartego marca na płynącym stronę wybrzeży Francji U 455 (kwadrat marynarki AM 2435) od godziny 16:00 obserwowano postępujące pogarszanie się dogodnej dla płynącego na powierzchni okrętu pogody (silny wiatr rozgonił chmury zwiększając zagrożenie ze strony lotnictwa). Trzydziestego marca U 455 przybył do punktu Nanni 1, gdzie o 09:15 nawiązał kontakt z odległym o 1.000 metrów znajdującym się na kursie 40˚ U 594. O 10:51 w kwadracie BF 6443 oba okręty spotkały się z eskortą, w towarzystwie której o 11:45 osiągnęły bunkier w bazie w St. Nazaire. W trakcie trwającego ponad tydzień patrolu (9 dni) U 455 przepłynął 1.757,6 mili morskiej na i 184,1 mili morskiej pod powierzchnią.

05.04.1942 nastąpiły zmiany w składzie załogi U 455, który zwiększył się o czterech nowych członków: FkGfr Molla, Mtr.II Gerharda Schwarza, Mtr Bunsena i Mtr VII(T) Ericha Reissmüllera.

16.04.1942 z przyczyn zdrowotnych skład załogi uległ kolejnym zmianom: w miejsce MtrGfr Cieslaka, który podczas urlopu poważnie się rozchorował przybył Mtr.II Heinz Dickkop. Oprócz w/w zastępstwa na okręt przybył też mający pełnić rolę WO Oblt.z.S Heinz Kummetat.

Patrol 3 (16.04.1942 – 16.06.1942)
16.04. U 455 pod dowództwem Hansa-Heinricha Giesslera o godzinie 18:05 opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. O 19:20 spotkano się się z eskortą, która towarzyszyła okrętowi do godziny 20:55. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 5839 U 455 o godzinie 06:43 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz na głębokości A-60 (20 metrów). Dwudziestego kwietnia o 09:30 (kwadrat marynarki BE 9416) Hans-Heinrich Giessler zarządził ćwiczebne zanurzenie. Po jego zakończeniu ponad półgodziny później o 10:05 dowódca zarządził trwającą kwadrans musztrę mającą uczcić przypadające na ten dzień urodziny Adolfa Hitlera. O 12:10 okręt z powrotem pojawił się na powierzchni kontynuując marsz w stronę nakazanego sektora. Następnego dnia o 09:38 w kwadracie BE 8572 na kursie przeciwnym dostrzeżono sylwetkę bratniego okrętu podwodnego, którym jak się później okazało był U 202 (próba wymiany sygnałów rozpoznawczych pozostała bez odzewu). Drugiego maja o godzinie 00:45 na U 455 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 455, U 593, U 553, U 588 w celu przechwycenia meldowanego przez U 576 zgrupowania okrętów wojennych, dnia 3 maja, godzina 21:00 przebywać w następującej kolejności w linii dozoru od BB 6981 do 9695.”.
Trzeciego maja poszukujący meldowanego wroga okręt Geisslera o 05:35 w kwadracie BB 9663 nawiązał kontakt wzrokowy najpierw z chmurą dymu a wkrótce potem z samotnym statkiem, w stronę którego niezwłocznie się skierował. Prawie półtorej godziny później w kierunku celu, który w międzyczasie zidentyfikowano jako tankowiec wystrzelono salwę dwóch torped uzyskując jedno trafienie, po którym on zastopował z przygłębieniem na rufę. Trafioną jednostką okazał się być maruder z konwoju ON.89 (pozostał za nim z powodu problemów z maszynami), należący do brytyjskiego armatora British Tanker Co Ltd z Londynu tankowiec British Workman (6.994 ton). O 07:17 w kierunku statku oddano strzał dobijający, który podobnie jak i drugi oddany siedem minut później najprawdopodobniej na skutek defektu okazał się nieskuteczny. Dopiero odpalona o 07:42 kolejna – piąta już torpeda zadziałała jak należy i British Workman poszedł przez rufę na dno. O 14:36 (kwadrat marynarki BC 9391) wykonano alarmowe zanurzenie uciekając pod wodę przed nadlatującym dwusilnikowym samolotem, który w ślad za okrętem zrzucił pojedynczą bombę głębinową, która silnie wstrząsnęła okrętem powodując powstanie na szczęście tylko drobnych uszkodzeń. Podczas pobytu pod wodą w kolejnych minutach na U 455 zarejestrowano jeszcze 21 detonacji zidentyfikowanych jako pochodzące od bomb-lotniczych. Czwartego maja o 09:51 otrzymano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Opuścić linię dozoru, podjąć marsz na zachód.”.
Dwa dni później 6 maja korzystając z chwili spokoju pomiędzy godziną 12:56 a 13:52 w kwadracie BB 8669 do wnętrza okrętu przeładowano dwie umieszczone w wodoszczelnych zasobnikach pod pokładem zapasowe torpedy. Ósmego maja o 02:13 (kwadrat marynarki CB 3271) z pomostu U 455 dostrzeżono szybko zbliżający się cień jednostki nawodnej, która wkrótce potem okazała się być nieprzyjacielskim niszczycielem, w ucieczce przed którym wykonano alarmowe zanurzenie. W trakcie schodzenia na głębokość A+90 (170 metrów) w pobliżu okrętu detonowało najpierw 16 a następnie 23 bomby głębinowe, które spowodowały jego opadniecie na głębokość A+100 (180 metrów). Na szczęście dla jednostki Geisslera eksplozje te nie spowodowały żadnych uszkodzeń. Po ponad trzech godzinach pobytu w zanurzeniu o 05:45 (kwadrat marynarki CB 3196) U 455 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając marsz kursem 210˚. Dziewiątego maja o 18:36 (kwadrat marynarki CB 2853) z pomostu U 455 dostrzeżono najpierw chmurę dymu a wkrótce sylwetkę samotnego statku, w stronę którego następnie się skierowano. Po zmniejszeniu dystansu dzielącego obie jednostki o 20:40 Hans-Heinrich Giessler zarządził zanurzenie na peryskopową oraz przygotowanie dwóch dziobowych wyrzutni torpedowych do strzału. Zanim jednak odpalono przygotowane torpedy zidentyfikowano cel jako szwedzki Drottningholm, w związku z czym zaniechano ataku. Po odpłynięciu statku o 23:26 U 455 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając marsz kursem 295˚. Jedenastego maja o 16:00 osiągnięto przypadający na kwadrat CA rejon operacyjny. Dwa dni później 13 maja o 01:33 (kwadrat marynarki CA 6496) nawiązano kontakt wzrokowy z kolejnym statkiem, który w trakcie pogoni okazał się być neutralną jednostką z ataku na którą zrezygnowano. Piętnastego maja pomiędzy godziną 10:59 a 02:47 w kwadracie CA 5464 okręt spoczywał na dnie, prowadząc nasłuch okolicy hydrofonami. Następnego dnia o 08:54 osiągnięto linię głębokości 20 metrów (kwadrat marynarki CA 5195), gdzie nie napotkano jednak żadnego ruchu. Tego samego dnia pomiędzy 09:10 a 02:59 po raz drugi podczas tego patrolu (kwadrat marynarki CA 5276) okręt spoczywał na dnie prowadząc nasłuch okolicy hydrofonami. Osiemnastego maja o 18:27 w kwadracie CA 5479 nawiązano kontakt wzrokowy z ocenianym na ca. 12.000 ton statkiem pasażersko – towarowym, w stronę którego pomimo krążących nad nim dwóch samolotów niezwłocznie się skierowano. Dziesięć minut później w stronę statku wystrzelono salwę czterech torped, rejestrując po czterech minutach odgłos pojedynczej detonacji. Ze względu na obecność wrogich maszyn niemożliwa była jednak obserwacja skutków ataku, w związku z czym Hans-Henrich Giessler zgłosił tylko uszkodzenie celu. Dwudziestego pierwszego maja o 02:55 w kwadracie CA 6417 nawiązano kontakt z kolejnym dużym statkiem, który po wyjściu na dogodną do ataku pozycję o 04:07 bezskutecznie zaatakowano torpedą G7a. Tego samego dnia U 455 otrzymał z dowództwa polecenie dołączenia do formowanego zgrupowania Pfadfinder, którego głównym celem były nieprzyjacielskie konwoje. Dwudziestego dziewiątego maja o 18:11 w kwadracie CB 7375 dostrzeżono samotny dwumasztowy motorowiec, w stronę którego następnie się skierowano, schodząc wkrótce potem na peryskopową. Czterdzieści minut później w stronę ocenianej na ca. 4.000 ton jednostki odpalono salwę dwóch torped, które jednak chybiły celu. O 19:45 Hans-Heinrich Giessler chcąc ponownie zaatakować przeciwnika nakazał wynurzenie i pościg za nim ale ze względu na jego dużą prędkość wynosząca 15 - 16 węzłów zmuszony był wkrótce potem zrezygnować ze swoich zamiarów. Tuż po północy następnego dnia o 00:30 w kwadracie CB 7248 uzyskano kontakt wzrokowy z kolejnym samotnym statkiem, za którym wkrótce potem ruszono w pościg. Po zmniejszeniu dystansu dzielącego obie jednostki o 05:17 U 455 zszedł na peryskopową a czterdzieści pięć minut później w kierunku celu odpalił pojedynczą torpedę, która jednak spudłowała. Zirytowany tym niepowodzeniem dowódca o 06:16 zarządził wynurzenie i zaatakowanie niedoszłej ofiary z działa pokładowego. O 06:57 (kwadrat marynarki CB 4794) ze względu na wykrycie w pobliżu obecności niezidentyfikowanego okrętu podwodnego w przypadku którego zachodziła obawa, że należy on do amerykanów Heinz-Heinrich Giessler przerwał pościg za statkiem, nakazując wykonać alarmowe zanurzenie (w wyniku tego utracono kontakt ze ściganą jednostką). Po południu tego samego dnia o 14:35 w kwadracie CB 4894 doszło do spotkania z U 566, z którego dowódcą Hans-Heinrich Giessler wymienił się informacjami na temat dotychczasowego przebiegu patrolu. Kilka godzin później w związku z kończącymi się zapasami U 455 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Trzeciego czerwca o 19:20 w kwadracie CC 2661 z pomostu okrętu Giesslera dostrzeżono odległy o 7 mil morskich bratni U-boot, z którym to następnie bez powodzenia próbowano wymienić się sygnałami rozpoznawczymi (prawdopodobnie był nim U 373). Następnego dnia przebywający na pomoście wachtowi o 10:00 (kwadrat marynarki CC 3254) zameldowali o dostrzeżeniu trójmasztowego szkunera, w stronę którego się skierowano, schodząc wkrótce potem na peryskopową. Podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji celu Hans-Heinrich Geissler zidentyfikował go jako portugalski Oliveirense. Tego samego dnia o 18:19 w kwadracie BC 8776 nawiązano kontakt wzrokowy z bliźniaczą jednostką wykrytego kilka godzin wcześniej żaglowca – szkunerem Delaes. Sześć dni później 10 czerwca przebywający w rejonie korytarza Anton U 455 o 17:34 (kwadrat marynarki BD 4579) nawiązał kontakt wzrokowy najpierw z chmurą dymu a wkrótce potem z samotnym tankowcem, który zidentyfikowano jako typ Alamo (8.621 ton). Nie będąc pewien czy dostrzeżona jednostka jest w 100 % brytyjska oraz ze wzglądu na w/w korytarz Anton Hans-Heinrich Giessler wysłał do dowództwa zapytanie o następującej treści:
„W BE 4546 tankowiec typ „Laclan” z działem, kurs 190˚, 9 węzłów w zasięgu wzroku. Przebywam 4819. Zapytanie atakować.”.
Kilka godzin później otrzymano odpowiedź o następującej treści:
„Do Giesslera „ominąć”.”
Następnego dnia, w godzinach porannych o 05:42 w kwadracie BE 7217 z wyrzutni rufowej w kierunku wykrytego wcześniej samotnego tankowca wystrzelono torpedę, która trafiła w cel, powodując jego eksplozję oraz zapalenie się przewożonego przez niego ładunku paliwa. Storpedowaną jednostką, która w wyniku tego poszła na dno był będący maruderem z konwoju SL-111, należący do brytyjskiego armatora Panama Transport Co (Anglo-American Oil Co) z Londynu tankowiec Geo H. Jones (6.914 ton). Szesnastego czerwca o 06:37 U 455 osiągnął kwadrat BF 6463, gdzie spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 09:30 dotarł do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie dziewięć tygodni patrol (61 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 8.850 mil morskich na i 574 mile morskie pod powierzchnią.

07.08.1942 wśród załogi U 455 wybuchła epidemia błonicy, co spowodowało, że została ona w całości objęta kwarantanną. Pięć dni później 12 sierpnia załoga okrętu Giesslera została przeniesiona na lad na kwatery w Hotelu La Baule, podczas gdy opiekę na stojącym w bunkrze U 455 przejął personel 7 Flotylli U-bootów. Dwudziestego pierwszego sierpnia po zbadaniu całej załogi stwierdzono, że jest ona zdrowa w związku z czym zdjęto z niej kwarantannę.

Zmiany personalne w składzie załogi U 455:
a.) z okrętu zeszli:
- I W.O. Lt.z.S Hans-Guido Valentiner – skierowany na kurs dla dowódców,
- Lt.z.S Joachim Bandlow i Fähnr.z.S Hans-Joachim Penner-Schober – skierowani na kurs dla oficerów wachtowych,
- Btsm Kuhn – jako niezdatny do służby na pokładzie U-boota,
- FkObGfr Klaus, MaschGfr Uhlig, ObGfr Breuer – skierowani na kurs jako kandydaci na stopnie podoficerskie,
- MtrGfr Bunsen, MtrGfr Engel, FkGfr Moll, MaschGfr Karl Wertan, MtrObGfr Cieslack – jako chorzy nie nadający się do służby,
b.) na okręt przybyli:
- Obl.z.S Johannes Meermeier (jako nadliczbowy oficer wachtowy) i Lt.z.S Nissen
- ObBtsm Richard Schuhe (jako nadliczbowy podoficer) i Btsm Horst Börner,
- FkGfr Lanzier i FkGfr Zaum,
- MaschGfr Herbert Schickhaus i MaschGfr Helmut Spitzer,
- MtrObGfr Schmitter, MtrGfr Hans Dondrup i MtrGfr Friedrich.

Patrol 4 (22.08.1942 – 28.10.1942)
22.08. U 455 pod dowództwem Hansa-Heinricha Giesslera o godzinie 10:28 odbił od kei bunkra w St.Nazaire, po czym o 11:05 opuścił prowadzącą do wewnętrznego portu śluzę, spotykając się dziesięć minut później na zewnętrznej redzie z przerywaczem zagród minowych, w towarzystwie którego obrał następnie kurs w stronę pozycji wyjściowej na wody Zatoki Biskajskiej. Zgodnie z otrzymanym rozkazem podczas tego patrolu głównym zadaniem Heinza-Heinricha Giesslera było skryte postawienie na podejściu do położonego w Północnej Karolinie portu/bazy morskiej Charleston, składającego z 12 min typu TMB II pola minowego. Poza ładunkiem min na pokładzie okrętu w początkowej fazie jego rejsu przebywali też specjaliści z zakresu radiokomunikacji. O 14:13 osiągnięto przypadającą na kwadrat BF 6492 pozycję wyjściową, gdzie pożegnano się z eskortą na którą przekazano zaokrętowanych specjalistów. Dwudziestego ósmego sierpnia w kwadracie BE 5495 doszło do dwóch spotkań z bratnimi U-bootami, najpierw o 16:34 z U 183 a nieco ponad dwie godziny później z U 256,z którego to otrzymano książkę kodową, której przez niedopatrzenie nie dostarczono na okręt przed wypłynięciem z bazy. Ósmego września o 15:54 (kwadrat marynarki CD 1881) wykonano zanurzenie, po czym w trakcie mającego miejsce koncertu życzeń na rzecz oddziału Czerwonego Krzyża w patronackim mieście okrętu Fost/Lausitz wśród załogi zebrano kwotę 500,00 RM. Tydzień później na U 455 odebrano skierowaną bezpośrednio do dowódcy depeszę o następującej treści:
„Telegram dla Giesslera: Przybył silny i zdrowy młodzieniec.”.
Tego samego dnia tuż przed północą (kwadrat marynarki DC 2764) U 455 obrał kurs 270˚ prowadzący go w stronę wyznaczonej w rozkazach pozycji minowania. W godzinach porannych 18 września o 05:08 (kwadrat marynarki DB 3840) z pomostu przebywającego w odległości 30 mil morskich od brzegu okrętu Giesslera dostrzeżono na horyzoncie pochodzącą od świateł Charlestonu łunę. Kilka godzin później pomiędzy 08:45 a 09:52 w kwadracie DB 3842 postawiono pierwsze sześć min TMB II, po czym ze względu na zbyt duży ruch przerwano operację oddalając się w kierunku wschodnim, gdzie po jakimś czasie posadowiono okręt na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 39 metrów dnie. Następnego dnia o 03:57 Hans-Heinrich Giessler zarządził wynurzenie a następnie obranie kursu na pozycję minowania. Po przybyciu na miejsce ponad cztery godziny później w kwadracie DB 3841 pomiędzy 08:22 a 08:54 postawiono pozostałe sześć min /pozycja 32˚20' - 32˚45,5' N/79˚49' - 78˚40' W/, po czym skierowano się na głębsze wody. W dniu 22 września na przebywającym aktualnie w kwadracie BD 6240 okręcie dokonano nie udanej próby naprawy szwankującego żyrokompasu. Trzy dni później 25 września wciąż krążący w pobliżu wybrzeży Stanów Zjednoczonych U 455 aż dwukrotnie zmuszony był uciekać pod wodę przed nadlatującymi samolotami:
- o 14:07 (kwadrat marynarki DC 2379) przed dwusilnikową maszyną, pobyt w zanurzeniu do 14:52,
- o 17:57 (kwadrat marynarki DC 2382) przed czterosilnikową maszyną, pobyt w zanurzeniu do 19:41.
Drugi z w/w samolotów zdołał wykonać atak zrzucając w ślad za okrętem Giesslera serię czterech bomb głębinowych, które detonowały na głębokości 30 metrów powodując powstanie szkód w elementach szklanych. Pierwszego października o 22:03 w kwadracie CB 3634 nawiązano kontakt wzrokowy ze znajdującym się na kursie 335˚ szybkim motorowcem, z pościgu za którym ze względu na jego dużą prędkość jednak zrezygnowano. Dwa dni później 3 października o godzinie 14:00 (kwadrat marynarki BB 9541), na kursie 276˚ nawiązano kontakt wzrokowy z kolejną jednostką, którą po zmniejszeniu dystansu okazał się być irlandzki frachtowiec Irish Larch. Następnego dnia o 20:00 U 455 dotarł do swojego nowego rejonu operacyjnego przypadającego na kwadrat BB, gdzie natknał się na sztormowe warunki (stan morza 7 - 8 ). Siódmego października o 05:14 (kwadrat marynarki BB 6690) wyminięto dostrzeżone przez wachtowych jednostki rybackie i żaglowe. Tego samego dnia (kwadrat marynarki BB 6631) U 455 kilkakrotnie wchodził w kontakt z wrogiem za każdym jednak razem nie mając jakichkolwiek szans na wykonanie ataku i tak: o 12:45 z korwetą, 12:54 z żaglowcem, 13:59 ze szkunerem i 15:04 z tankowcem. Tuż przed północą szesnastego października przebywający akurat w kwadracie BC 4662 U 455 na polecenie dowództwa rozpoczął marsz powrotny do bazy. Dwanaście dni później 28 października na okręcie Giesslera odebrano pochodzącą z FdU-West depeszę o następującej treści:
„Sturm i Giessler w punkcie spotkania oczekiwać na eskortę.”.
Po południu tego samego dnia o 13:08 dotarto na miejsce spotkania (kwadrat marynarki BF 6495), gdzie rozpoczęto krążenie w oczekiwaniu na pojawienie się eskorty oraz U 410. Prawie cztery godziny później doszło do spotkania z w/w jednostkami w towarzystwie których o 20:00 U455 osiągnął prowadzącą do St. Nazaire śluzę. W trakcie trwającego prawie siedem tygodni patrolu (68 dni) przepłynięto 7.705,6 mili morskiej na i 1.316,8 mili morskiej pod powierzchnią.

Na postawionym przez U 455 polu minowym nie zatonął bądź został uszkodzony żaden statek a samo pole zostało dość szybko wykryte i wytrałowane.

Zmiany personalne w składzie załogi U 455:
a.) z okrętu zeszli:
- Kaplt. Hans-Heinrich Geissler – przeniesiony na stanowisko lądowe do Inspektoratu Torpedowego.
- Oblt.z.S Heinz Kummetat – który po ukończeniu kursu dowódczego objął stanowisko dowódcy na U 572
- Masch.Mt. Otterbach, Masch.Ob.Gfr Krüger, MaschObGfr Wienand,
- Btsmt Trautmann, Btsmt Fichtenau, MechGfr Schmitt,
- MtrGfr Birkenfeld i MtrGfr Schöneck,
b.) na okręt przybyli:
- Oblt.z.S Hans-Martin Scheibe – nowy dowódca
- Fähnr.z.S Euring, Fähnr.z.S Rössner,
- ObBtsmt Kuhn,
- MaschObGfr Karl Wertan,
- MaschGfr Georg Wille, MaschGfr Günter Böhm,
- MtrGfr Hans Czerwinski, MtrGfr Otto Kettenhahn lub Kottenhahn,
- MechGfr Otto Hopfe.

Patrol 5 (24.11.1942 – 24.01.1943)
24.11. U 455 pod dowództwem Hansa-Martine Scheibego o godzinie 14:45 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym po opuszczeniu prowadzącej do wewnętrznego portu śluzy na redzie spotkał się eskortą, w towarzystwie której o 19:00 osiągnął pozycję wyjściową na wody Zatoki Biskajskiej. Zgodnie z otrzymanymi przed wyjściem z bazy rozkazami głównym celem okrętu było zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Północnego Atlantyku. Następnego dnia o 07:23 (kwadrat marynarki BF 5869) U 455 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz na głębokości A-40 (40 metrów). Dwa dni później 27 listopada odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Nowy punkt docelowy: Thurmann, Trojer, Scheibe, Hinsch, Baberg i Kapitzky to kwadrat AK 92. Ekonomiczna prędkość marszowa.”.
Dwudziestego dziewiątego listopada o 10:58 odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„U 610, U 600, U 373, U 553, U 221, U 455 utworzyć grupę Draufgänger. Dnia 30 listopada, godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od AK 9866 do BD 3397.”.
Głównym celem operującego na zachód od wybrzeży Irlandii zgrupowania miały być konwoje ON/ONS. Następnego dnia zgodnie z ostatnim rozkazem o 08:00 obsadzono przypadającą na kwadrat BE 1412 pozycję w linii dozoru. Po południu o 15:57 (kwadrat marynarki BD 3364) U 455 nawiązał kontakt wzrokowy z samotnym czteromasztowym statkiem, którym okazał się być meldowany przez U 221 irlandzki frachtowiec. Tego samego dnia o 19:24 (kwadrat marynarki AL 7777) odebrano też pochodzący z U 603 meldunek o kontakcie z konwojem, w stronę którego pozycji niezwłocznie się skierowano. Pierwszego grudnia poszukujący nieprzyjaciela okręt Scheibego o godzinie 14:18 spotkał się w kwadracie BD 3427 z U 600 (Zurmühlen), którego dowódca także bez powodzenia poszukiwał wroga. Następnego dnia dwukrotnie spotykano się z okrętem Zurmühlena raz o 05:31 (kwadrat marynarki AK 3892) i o 10:05 (kwadrat marynarki AK 9835). Czwartego grudnia o 08:00 zgodnie z poleceniem dowództwa obsadzono nową przypadającą na kwadrat AL 4166 pozycję. W tym okresie głównym celem zgrupowania był składający się z 42 statków, eskortowany przez jednostki Grupy Eskortowej B4 konwój ON.150, który nie został jednak wykryty przez żaden z okrętów. Od 7 grudnia kolejnym celem zgrupowania Draufgänger był składający się z 33 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B6 (w składzie ORP Burza) konwój HX.217. Następnego dnia poszukujący wroga U 455 o 05:28 w kwadracie AK 2425 nawiązał kontakt wzrokowy z trzema jednostkami wojennymi zidentyfikowanymi jako niszczyciele o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu. Podejrzewając, że w dalszej odległości kryje się poszukiwany konwój Hans-Martin Scheibe czterdzieści dwie minuty później zarządził zanurzenie i przesłuchanie okolicy hydrofonami, co z kolei pozwoliło uzyskać kontakt na kursie 30˚. Po mającym miejsce o 22:40 wynurzeniu skierowano się w stronę ostatniego kontaktu. W godzinach porannych dziewiątego grudnia o 05:28 (kwadrat marynarki AK 3514) U 455 wszedł w kontakt wzrokowy z cieniami dwóch jednostek zidentyfikowanych jako niszczyciele, w stronę których się skierował z zamiarem ich zaatakowania. O 06:48 w kierunku jednego z niszczycieli odpalono salwę trzech torped, które chybiły jednak celu. Planowany przez dowódcę po tym niepowodzeniu drugi atak został udaremniony przez same niszczyciel, które zmieniły swój dotychczasowy kurs na zbliżeniowy. Dziesiątego grudnia poszukując wciąż konwoju U 455 o 00:55 (kwadrat marynarki AL 1516) nawiązał kontakt wzrokowy z cieniami wielu jednostek. Wkrótce potem Hans-Martin Scheibe zarządził zanurzenie na peryskopową i przesłuchanie okolicy hydrofonami. O 01:07 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni rozpoczynając obejście linii okrętów eskorty w celu przeprowadzenia ataku. O 02:32 płynący na powierzchni U 455 został zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenie przez nadpływający nieprzyjacielski niszczyciel, który chwilę wcześniej wystrzelił pociski świetlne. W trakcie schodzenia na głębokość A+ 40 (120 metrów) w pobliżu okrętu detonowały bomby głębinowe, które spowodowały przecieki oraz wypadnięcie okrętu z pod kontroli, który w wyniku tego opadł na głębokość 2A+40 (200 metrów). Po odpłynięciu napastnika o 05:38 U 455 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając poszukiwanie wroga, które jeszcze tego samego dnia przerwano na polecenie dowództwa. O 18:23 po raz pierwszy od trzech dni udało się uchwycić namiar potrzebny do ustalenia pozycji i porównania jej z pozycja dotychczas zliczaną. Jedenastego grudnia płynący na powierzchni okręt Scheibego o 12:38 (kwadrat marynarki AL 2879) został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do 13:50 przez nieprzyjacielski samolot. Tego samego dnia o 16:52 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 336, U 628, U 591, U 455, U 435, U 553, U 569, U 615, U 524, U 610, U 611, U 604 i U 623 dnia 13 grudnia, godzina 20:00 przebywać w linii dozoru od AL 1543 > 4446. Wszystkie okręty tworzą grupę Ungestüm.”.
Głównym celem mającej operować na południe od wybrzeży Islandii grupy był meldowany przez B-Dienst składający się z 54 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B3 konwój HX.218, który jak się później jednak okazało minął linię zgrupowania nie wykryty. Cztery dni później 15 grudnia poszukujący wroga U 455 o 17:55 w kwadracie AK 1995 wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z U 591. Tego samego dnia o 19:13 odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Utworzyć linie rozpoznania. Grupa Ungestüm rankiem o godzinie 11:00 przebywać w linii dozoru od AK 2842 do 6434.”.
Szesnastego grudnia na przebywającym aktualnie w kwadracie AK 0295 U 455 o godzinie 13:16 odebrano pochodzący z U 373 meldunek o kontakcie w AK 6421 z wrogim konwojem, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. W/w nieprzyjacielem był składający się z 22 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową C3 konwój ONS.152. Ze względu na pogarszające się warunki pogodowe okrętowi Scheibego nie udało się jednak odnaleźć nieprzyjaciela. Dwudziestego grudnia o 16:18 w kwadracie AK 7569 doszło do spotkania i wymiany informacjami z U 604. Pięć dni później o 06:05 obsadzono przypadającą na kwadrat BD 2442 nową pozycje w zgrupowaniu. Od 26 grudnia głównym celem zgrupowania był wykryty przez U 664 składający się z 45statków, osłaniany przez Grupę Eskortową C1 konwój ONS.154. Dwudziestego ósmego grudnia z pomostu poszukującego wroga U 455 o godzinie 21:57 (kwadrat marynarki BD 9543) na kursie 180˚ dostrzeżono rozbłyski pocisków świetlnych, w stronę których niezwłocznie się skierowano. Następnego dnia o 02:23 (kwadrat marynarki BD 9799) nawiązano kontakt wzrokowy z nieprzyjacielskim eskortowcem, którego następnie pomyślnie wymanewrowano. Dziesięć godzin później o 10:22 w kwadracie CE 2236 z pomostu okrętu Scheibego dostrzeżono smugę dymu w stronę której niezwłocznie się skierowano. O 17:11 dostrzeżono poszukiwany konwój schodząc w zanurzenie z zamiarem przeprowadzenia ataku. Po wyjściu na dogodną do ataku pozycję o 18:29 (kwadrat marynarki CE 2139) w stronę grupy nakładających się na siebie statków wystrzelono salwę czterech torped, które jednak chybiły celu. Wkrótce potem w związku z meldunkiem hydroakustyka o zbliżającym się niszczycielu Hans-Martin Scheibe sprowadził swój okręt na głębokość 2A. O 19:07 na średnim dystansie detonowały zrzucone przez nieprzyjaciela bomby głębinowe, które na szczęście nie spowodowały, żadnych poważniejszych szkód. Po odpłynięciu prześladowcy o 20:07 U 455 z powrotem znajdował się na powierzchni prowadząc pościg za konwojem. W trakcie jego trwania o godzinie 00:45 (kwadrat marynarki CE 2112) w ucieczce przed zbliżającym się niszczycielem wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą przez ponad dwie godziny. Po południu tego samego dnia o 17:52 (kwadrat marynarki BD 7956) okręt Scheibego ponownie uzyskał kontakt z ONS.154, o którym to fakcie niezwłocznie zameldował dowództwu. Przez kolejne godziny aż do 10:08 (kwadrat marynarki BD 7798) dnia 31 grudnia, kiedy to nastąpiła utrata utrzymywano kontakt z wrogiem cyklicznie nadając sygnały naprowadzające inne okręty. Trzeciego stycznia zgodnie z otrzymanym z dowództwa poleceniem o godzinie 10:07 w kwadracie CD 3246 spotkano się z wracającym do bazy na skutek problemów mechanicznych U 406, z którego to pomiędzy 12:34 a 15:30 pobrano 14 m3 paliwa. W trakcie odłączania węża paliwowego po zakończonej operacji jeden z członków załogi U 455 wypadł za burtę, ale dzięki ogłoszonemu niemal natychmiast alarmowi człowiek za burtą w krótkim czasie udało się go uratować. W południe siódmego stycznia okręt Scheibego obsadził przypadającą na kwadrat BD 7847 nową pozycję w zgrupowaniu. Prawie dwie godziny potniej o 13:50 doszło Dos potkania z U 662. Tego samego dnia o 17:37 w kwadracie BD 7729 po raz drugi dostrzeżono U 662 oraz przebywający w pobliżu U 123. Trzynastego stycznia w związku z kończącym się paliwem oraz problemami zdrowotnymi u dwóch członków załogi o 16:45 okręt Scheibego przybył do położonego w kwadracie BD 7749 punktu spotkania z podwodnym tankowcem, którym był U 117, gdzie natknął się na także mającego uzupełnić zapasy U 440, który wkrótce potem zniknął poszukując zaopatrzeniowca. O 17:31 U 455 odnalazł U 117, z którego pomiędzy 18:45 a 19:45 pobrał 20 m3 paliwa. W trakcie trwania tej operacji na okręt przybył zaokrętowany na podwodnym tankowcu lekarz, który następnie objął opieką medyczną obu chorych członków załogi. Ponieważ pogarszająca się w trakcie operacji uzupełniania pogoda uniemożliwiła zarówno tego jak i następnego dnia powrót na U 117 lekarza, obaj dowódcy ustalili, że pozostanie on na pokładzie U 455, który wkrótce potem obrał kurs powrotny na bazę w St. Nazaire. Dziesięć dni później 24 stycznia o 13:10 w punkcie 438 U 455 spotkał się eskortą, w towarzystwie której o 17:02 dotarł do prowadzącej do St. Nazaire śluzy. W trakcie trwającego prawie dziewięć tygodni patrolu (61 dni) okręt Scheibego przepłynął 7.484 mile morskie na i 923 mile morskie pod powierzchnią.

Zmiany personalne w składzie załogi U 455:
a.) z okrętu zeszli:
- Oblt.z.S Johannes Meermeier – skierowany na kurs dla dowódców, po którym to objał stanowisko dowódcze na U 979
- Lt.z.S. Nissen
- ObBtsmt Kuhn,
- MtrObGfr Schmitter,
- FkObGfr Lanzer,
- MaschObGfr Schulz, MaschObGfr Molle,
b.) na okręt przybyli:
- Lt.z.S Herbert Giesewetter,
- Lt.z.S. Robert Rix
- Btsmt Harri Willer,
- MtrGfr Horst Reusche,
- Mtr.IV Fk. Becker
- MaschGfr Heinz Faltin, MaschGfr Alfred Tees lub Pees

Patrol 6 (23.03.1943 – 23.04.1943)
23.03. U 455 pod dowództwem Hansa-Martina Scheibego wraz z U 267, U 594 i U 662 o godzinie 14:50 opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem na podejściach do portu w Fedali i Casablance postawić składające się z 12 min TMB II pole minowe (po sześć min na każdy port). Po spotkaniu na redzie z eskortą aż do godziny 20:36, kiedy to osiągnięto punkt 438 cztery U-booty płynęły pod jej osłoną. Następnego dnia o godzinie 05:41 (kwadrat marynarki BF 6741) w związku z wykryciem przez detektor zbliżającego się kontaktu lotniczego wszystkie okręty wykonały alarmowe zanurzenie. W trakcie jego wykonywania, podczas opuszczania pomostu na U 455 doszło do wypadku z bronią a mianowicie przypadkowego postrzelenia w lewy mięsień piersiowy z MG C/34 MtrGfr Fiedricha lub Friedricha (jego stan był stabilny nie zagrażający życiu). Po mającym miejsce o 06:25 wynurzeniu nie odzyskano już kontaktu z pozostałymi okrętami, w związku z czym kontynuowano dalej marsz samotnie. Pierwszego kwietnia o 05:56 (kwadrat marynarki DJ 2288) osiągnięto położoną w odległości 13,5 mili morskiej od portu w Fedali pozycję, po czym w związku z nadchodzącym dniem na polecenie dowódcy posadowiono okręt na dnie. Po spędzeniu tam całego dnia, w trakcie którego prowadzono stały nasłuch okolicy hydrofonami o 20:35 U 455 oderwał się od niego rozpoczynając następnie skryte podejście w stronę miejsca minowania. Po zapadnięciu ciemności o 22:08 Hans-Martin Scheibe zarządził wynurzenie a następnie obranie prowadzącego na pozycję minowania kursu 180˚ (w tym momencie jak zapisał w KTB dowódca Fedala była jeszcze jasno oświetlona, chociaż jej światła poczęły szybko gasnąć). W trakcie tego podejścia wyminięto dostrzeżony przez wachtowych dozorowiec oraz zaobserwowano stojący przy terminalu naftowym tankowiec. O 23:38 po dotarciu na przypadające na kwadrat DJ 2524 miejsce minowania rozpoczęto trwające do północy stawianie sześciu min (pozycja 07˚22-40'W/33˚43-45'N, głębokość 14 – 20 m). Po zakończeniu tej operacji U 455 z powrotem skierował się na otwarte wody w celu ponownego załadowania opróżnionych dopiero co wyrzutni torpedowych minami. Następnego dnia o 05:24 (kwadrat marynarki DJ 2412) okręt Scheibego dotarł na odległość 16,7 mili morskiej od Casablanki, po czym trzydzieści sześć minut później na polecenie dowódcy posadowiony został na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 122 m dnie. W trakcie tego pobytu o 10:35 i 11:05 zarejestrowano najpierw dwie a potem jedną detonację niewidomego pochodzenia (według Hansa-Martina Schiebego mogły to być eksplozje min). Wieczorem o 19:05 U 455 oderwał się od dna, po czym rozpoczął marsz kursem 160˚, wychodząc na powierzchnię o 22:07. Podczas przeprowadzonej obserwacji portu i redy stwierdzono, że latarnia morska oraz znaki nawigacyjne są wygaszone, podczas gdy światła portowe się palą. Poza tym doliczono się też stojących w porcie przy nadbrzeżach i prowadzących rozładunek od 10 do 15 statków, nie dostrzegając jednak żadnej jednostki stojącej na redzie. Tuż przed 23:32 osiągnięto pozycję minowania, rozpoczynając następnie trwające ca. 20 minut stawianie pozostałych sześciu min (pozycja 07˚30-32'W/33˚40-41N, głębokość 10 – 23 m). Po zakończeniu tej operacji tym samym kursem powrócono na pozycję wyjściową, po czym skierowano się na otwarte wody Atlantyku. Piątego kwietnia U 455, który w międzyczasie zameldował o pomyślnym wykonaniu zadania otrzymał z dowództwa depeszę z nowymi rozkazami o następującej treści:
„Scheibe jako rejony ataku obsadzić DH 9180 i 90, 9270 i 80. Liczyć się z ruchem pojedynczych jednostek.”.
Siódmego kwietnia płynący na powierzchni okręt Schiebego o 13:09 (kwadrat marynarki DH 9241) na polecenie dowódcy zszedł w zanurzenie w celu zaatakowania dostrzeżonego przez wachtowych samotnego frachtowca, którym po zmniejszeniu dystansu dzielącego obie jednostki okazał się być hiszpański Monte Javalon. Trzy dni później 10 kwietnia na U 455 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę z nowymi rozkazami o następującej treści:
„Scheibe, podjąć wieczorem załogę Sturma.”.
Jednostka FK Kurta Sturma tj. U 167 na skutek ciężkich uszkodzeń odniesionych podczas ataku wrogiego samolotu została zatopiona na wodach zatoki Las Burras na wyspie Gran Canaria, wchodzącej w skład Archipelagu Wysp Kanaryjskich a jej załoga przy pomocy lokalnych rybaków dostała się na brzeg, gdzie zaopiekowali się nią marynarze należący do załogi internowanego przez Hiszpanów niemieckiego statku Corrientes. Trzy dni później 13 kwietnia otrzymano z dowództwa depeszę ze szczegółowymi wytycznymi dotyczącymi podjęcia rozbitków, która miała następującą treść:
„Schiebe: spotkanie z „A.Woermann”, holownikiem lub jednostką rybacką dnia 14 kwietnia, godzina 04:00 w DH 9461.Hasło: „Pedre”.”.
Następnego dnia zgodnie z rozkazem o godzinie 04:05 w nakazanym kwadracie dostrzeżono holownik na który nadano umówione hasło, potwierdzone następnie odzewem. Pięć minut później po przycumowaniu do hiszpańskiej jednostki rozpoczęto trwające kwadrans przejmowanie z jej pokładu załogi U 167. Po zakończeniu tej operacji pożegnano się z załogą holownika, po czym obrano kurs na bazę w st. Nazaire. Tego samego dnia odebrano następną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Schiebe: dnia 16 kwietnia w kwadracie DH 4455 przekazać około 10 ludzi na Wissmanna a resztą załogi Sturma podzielić się z U 159.”.
W drodze na miejsce wyznaczonego spotkania piętnastego kwietnia o 10:28 w kwadracie DH 5791 z pomostu U 455 dostrzeżono czubki masztów samotnego statku, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano schodząc dwanaście minut później na peryskopową. O 12:11 po osiągnięciu dogodnej pozycji w stronę statku zidentyfikowanego jako frachtowiec typu C1 odpalono salwę trzech torped, które chybiły jednak celu. Ze względu na rozpoczęcie przez niedoszłą ofiarę zygzakowania zrezygnowano z dalszych ataków, pozostając pod wodą aż do godziny 17:19. Następnego dnia o 10:04 osiągnięto nakazany w ostatnim rozkazie kwadrat, gdzie spotkano się z U 159, U 518 oraz U 117. Szesnaście minut później rozpoczęto przekazywanie na U 159 czternastu członków załogi Kurta Sturma a o 12:50 kolejnych dwudziestu tym razem na pokład U 518. Trzy i pół godziny później o 16:20, po wykonaniu nakazanego zadania ponownie podjęto marsz powrotny. Tydzień później 23 kwietnia osiągnięto punkt 435, gdzie o godzinie 07:30 spotkano się z eskortą, w towarzystwie której o 11:15 dotarto do prowadzącej do St. Nazaire śluzy. W trakcie trwającego ponad cztery tygodnie patrolu (31 dni) U 455 przepłynął 4.560 mil morskich na 525 mil morskich pod powierzchnią.

Na pierwszym z postawionych dwóch pól minowych nie zatonęła bądź została uszkodzona żadna jednostka natomiast na drugim 24 kwietnia zatonął płynący w konwoju CG-29, należący do francuskiego armatora Société Anonyme de Gérance et d´Armement z Paryża frachtowiec Rouennais (3.777 ton).

Po zacumowaniu w bunkrze oraz po wyładunku pozostałej na pokładzie amunicji w następnych dniach U 455 trafił na remont do stoczni, gdzie poza wymianą zużytych baterii akumulatorów oraz uszkodzonej sterburtowej śruby, dokonano też przebudowy jego pomostu.

Zmiany personalne w składzie załogi U 455:
a.) z okrętu zeszli:
- Lt.z.S Herbert Giesewetter,
- ObMechMt Paintner,
- ObMaschMt Willy Neitsch,
- MaschObGfr Loga, MaschObGfr Karl Wertan,
- MtrObGfr Buck, MtrObGfr Fiedrich,
- Mtr.IV Fk Becker
b.) na okręt przybyli:
- Ob.Fahnr.z.S Hans-Joachim Penner-Schober,
- MaschMt. Fritz Engert,
- Mtr.VII (T) Heinz Tronnier,
- MaschGfr Gerhard Pobloth, MaschGfr Werner Pechhan lub Pechan
- Mtr.I Matke,
- MtrGfr Helmut Stephan, MtrGfr Helmut Amthor
- FkGfr Karl-Heinz Lerch

Patrol 7 (30.05.1943 – 31.07.1943)
30.05. U 455 pod dowództwem Hansa-Martina Scheibego o godzinie 14:38 opuścił bunkier a następnie prowadzącą do portu w St. Nazaire śluzę, spotykając się na redzie z eskortą, w osłonie której skierował się w stronę punktu 438, który ostatecznie osiągnął o 19:35 żegnając się z nią i rozpoczynając indywidualny marsz przez Biskaje. W trakcie tego patrolu zgodnie z otrzymanym przed wyjściem z bazy rozkazem głównym celem okrętu było zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Północnego Atlantyku. Następnego dnia o 01:30 (kwadrat marynarki BF 6776) minięto linię głębokości 200 metrów, po czym dwadzieścia minut później wykonano zanurzenie rozpoczynając trwający do godziny 16:09 podwodny marsz. Drugiego czerwca o 15:42 w kwadracie BF 7237 płynący na powierzchni U 455 skutecznie odparł atak wrogiego samolotu zidentyfikowano jako Mosquito, po którym to wykonał alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą do 21:55. Szóstego czerwca zgodnie z otrzymanym wcześniej z dowództwa poleceniem zaopatrzenia U 552 i U 413 w paliwo oraz amunicję i części zamienne okręt Scheibego o godzinie 08:00 przybył do wyznaczonego a przypadającego na kwadrat CF 2325 punktu spotkania, rozpoczynając oczekiwanie na pojawienie się w/w jednostek. Następnego dnia o 09:25 na miejsce spotkania dotarł zarówno U 552 (Topp) jaki i U 413 (Poel). Dwadzieścia pięć minut później rozpoczęto trwające do 15:00 przekazywanie na okręt Toppa ca. 20 m3 paliwa, amunicji oraz części zamiennych do broni przeciwlotniczej. W trakcie trwania tej operacji o 12:30 rozpoczęto trwające do 14:00 przekazywanie 8 m3 paliwa na okręt Poela. Po wykonaniu tego zadania i pożegnaniu się z bratnimi jednostkami okręt Scheibego obrał kurs na kwadrat CD 90. Jedenastego czerwca na U 455 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Scheibe skierować się do DH 4855, tam uzupełnić zapasy z U 488.”.
Pięć dni później 16 czerwca odebrano następną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Scheibe, wbrew wcześniejszemu rozkazowi skierować się do kwadratu CG 50. Swoboda manewrów przeciwko wpływającym i wypływającym z tamtejszych portów jednostkom. Nieprzyjacielski ruch z i do CG 5569, cały idący z CG 9444, codziennie około 1 - 2 nie eskortowane statki. Ruch ten od miesiąca nie był celem ataków, dlatego istnieją duże szanse na niespodziewane jego zaatakowanie. Uważać na duży ruch neutralnych jednostek. Zwracać uwagę na pory wysokiego stanu wód.”.
Wyznaczony w/w rozkazie akwen przypadał na rejon położonego na terytorium neutralnej Portugalii portu Lizbona. Dziewiętnastego czerwca płynący na powierzchni U 455 o godzinie 02:49 w kwadracie CF 9484 przy pomocy obydwu działek kal. 20 mm odparł atak nieprzyjacielskiego bombowca B-24 Liberator (uzyskano kilka trafień w kadłub), który poza ostrzałem z działek pokładowych zrzucił też serię sześciu bomb głębinowych, które detonowały za rufą okrętu, który wkrótce po tym ataku wykonał alarmowe zanurzenie na głębokość A+40 (120 metrów). W trakcie jego trwania w bezpiecznej odległości zarejestrowano detonację dwóch kolejnych bomb. Następnego dnia o 08:30 (kwadrat marynarki CF 2391) przebywający na pomoście okrętu Scheibego wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu wyłaniających się za horyzontu czubków masztów samotnej jednostki, w stronę której niezwłocznie się skierowano, schodząc wkrótce potem na peryskopową z zamiarem jej zaatakowania. Zanim jednak do niego doszło po zmniejszeniu się dystansu dzielącego obie jednostki zidentyfikowano cel jako portugalski statek Dos Antjes, w związku z czym odstąpiono od jego wykonania, pozostając pod wodą do 13:36. Dwudziestego trzeciego czerwca na kursie 70˚ dostrzeżono wybrzeża Cape Espichel. Trzeciego lipca płynący na powierzchni U 455 o 03:15 (kwadrat marynarki CG 5855) uzyskał kontakt wzrokowy z płynącymi w eskorcie dwóch dozorowców dwoma frachtowcami, w stronę których niezwłocznie się skierował. O 03:33 w kierunku jednego ze statków wystrzelono salwę dwóch torped, które chybiły jednak celu. Minutę później schowano się pod wodę, prowadząc bezskuteczny nasłuch okolicy hydrofonami. Pięć dni później 8 lipca o 12:05 w kwadracie CG 5715 doszło do spotkania z U 558 z którego to otrzymano aktualne nastawy potrzebne do odszyfrowywania depesz, szyfrowanych kodem Triton. Trzynastego i czternastego lipca na U 455 odebrano dwie bezpośrednio adresowane na okręt depesze o następujących treściach:
- „Scheibe: Serdeczne gratulacje z okazji awansu.”,
- „Na U 455 awans otrzymują, Oblt. Rix i Ltn. Penner-Schober.”.
Tydzień po ostatniej z w/w depesz, tuż po północy 21 lipca z pomostu okrętu Scheibego dostrzeżono opuszczającą ujście rzeki Tejo grupę siedmiu frachtowców, z której jako pierwszy postanowiono zaatakować ten płynący na końcu. O godzinie 00:27 w stronę dwóch nakładających się na siebie sylwetek ściganych frachtowców odpalono dwie salwy po dwie torpedy, które podobnie jak piąta wystrzelona pięć minut później z wyrzutni nr V w kierunku kolejnej jednostki torpeda chybiły swoich celów. Dwa dni później 23 lipca w związku z kończącymi się zapasami o godzinie 00:10 (kwadrat marynarki CG 5597) rozpoczęto marsz powrotny do bazy. Trzydziestego pierwszego lipca o 12:37 w punkcie 346 U 455 spotkał się z przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego o 18:15 osiągnął prowadzącą do St. Nazaire śluzę. W trakcie trwającego prawie dziewięć tygodni patrolu (62 dni) okręt Scheibego przepłynął ca. 6.505 mil morskich na i pod powierzchnią.

Po tym patrolu U 455 ponownie trafił do stoczni, gdzie przebudowano jego pomost w celu montażu poczwórnego działka kal. 20 mm oraz dwóch podwójnych tego samego kalibru. Oprócz w/w prac na okręcie wykonano też dwa znajdujące się na pomoście schrony dla obsługi działek plot. oraz pięć znajdujących się na górnym pokładzie podręcznych magazynków amunicyjnych. Do wyposażenia U 455 dodano cztery butle z wodorem oraz 18 tratew ratunkowych, demontując w zamian nie przydatne w obecnych realiach pola bitwy działo pokładowe kal. 88 mm (to z kolei pozwoliło obniżyć punkt ciężkości okrętu naruszony przez w/w przebudowę pomostu).

Zmiany personalne w szeregach załogi U 455:
a.) z okrętu zszedł:
- MechObGfr (art) Lichtenberger
b.) na okręt przybyli:
- Ltn.(ing) Hans-Georg Pohle,
- SanMt. Walter Steinfort
- MaschMt (centrala) Rudolf Meier, MaschMt (diesel) Werner Bräutigam
- MaschObGfr Karl Wertan,
- FkGfr Georg Schneider,
- MtrGfr Ewald Schröder, MtrGfr Karl Schmitt, MtrGfr Heinz Reisz,

Patrol 8 (20.09.1943 – 11.11.1943)
20.09. U 455 pod dowództwem Hansa-Martina Scheibego o godzinie 18:11 opuścił bunkier a następnie prowadzącą do/z St. Nazaire śluzę, po czym dwadzieścia pięć minut później na redzie spotkał się z eskortą oraz dwoma U-bootami: U 575 i U 221, w towarzystwie których obrał kurs na kwadrat BF 6777. Po jego osiągnięciu co miało miejsce następnego dnia o 08:56 pożegnano się z eskortą po czym czterdzieści jeden minut później schowano się pod wodę rozpoczynając marsz drogą Pieninga na otwarte wody Atlantyku. Zgodnie z otrzymanym przed wyjściem z bazy rozkazem głównym zadaniem okrętu podczas tego patrolu było przedarcie się przez Cieśninę Gibraltarską na Morze Śródziemne, w celu zwalczania na tamtejszym akwenie nieprzyjacielskiej żeglugi. Pięć dni później 26 września o godzinie 02:45 (kwadrat marynarki CG 5899) po stronie bakburty przed dziobem okrętu dostrzeżono światło położonej na przylądku Vincenta latarni morskiej. Tego samego dnia na U 455 odebrano trzy pochodzące z BdU depesze o następujących treściach:
- „Scheibe i Looks do czasu otrzymania kolejnego rozkazu patrolować obszar na zachód od kwadratu marynarki DH 3365. Utrzymywać gotowość do wykonania zadania przedarcia.”.,
- „U 667, U 223, U 455 i U 264 zadnie przedarcia się na Morze Śródziemne niewykonalne. Looks udać się do kwadratu marynarki AK 80.”.
- „Schroeteler, Wächter, Scheibe kierować się do BD 80.”.
Dwudziestego dziewiątego września o godzinie 01:44 w kwadracie CG 4914 z pomostu płynącego na powierzchni okrętu Schiebego dostrzeżono płynącą kursem na przecięcie jasno oświetloną jednostkę, którą okazał się być portugalski niszczyciel Dao. Następnego dnia na U 455 odebrano kolejną pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Schnoor, dnia 4 października uzupełnić w kwadracie BD 9755 zapasy Scheibe i Looks.”.
Zgodnie z w/w rozkazem 4 października osiągnięto nakazany punkt spotkania z podwodnym tankowcem, którym był dowodzony przez Eberharda Schnoora U 460. W trakcie oczekiwania na jego przybycie w związku ze zmianą czasu z letniego na zimowy o 03:00 (kwadrat marynarki BD 9755) na wszystkich zegarach i zegarkach cofnięto czas o godzinę. Pięć godzin później o 08:01 poszukujący U 460 okręt Scheibego nawiązał kontakt wzrokowy z U 264 a czterdzieści dwie minuty później z U 422, które podobnie jaki i jego jednostka zgodnie z poleceniem dowództwa miały uzupełnić zapasy paliwa. O 11:00 U 455 zlokalizował U 460 oraz pozostałe dwa U-booty, z których jako pierwszy już od kwadransa uzupełniał zapasy U 264. W trakcie trwania tej operacji w związku z informacją Eberharda Schnoora o przebywającym w tym rejonie zespole nieprzyjacielskiego lotniskowca na wszystkich okrętach utrzymywany był stan alarmu bojowego (obsadzone działka przeciwlotnicze oraz wzmocniona wachta na pomostach). Informacja ta znalazła potwierdzenie tuż po południu, kiedy to o 12:10 okręty zostały wykryte przez pochodzący z lotniskowca eskortowego USS Card bombowiec TBF-1 Avenger, którego pilot Robert L. Stearns zameldował o kontakcie dowództwu, po czym przystąpił do ataku zrzucając dwie bomby głębinowe, które wybuchły w bezpiecznej odległości pomiędzy U 460 i U 264. Wciągu następnych kilku minut na okręcie Schiebego obserwowano prowadzoną przy pomocy flag sygnałowych wymianę zdań pomiędzy okrętem Looksa (U 264) a U 460, która dotyczyła kwestii schowania się pod wodą a następnie skierowania się w stronę nowego punktu spotkania, gdzie w spokoju można byłoby dokończyć całą operację. Wkrótce potem na polecenie najstarszego stopniem przygotowano okręty do zanurzenia. O 12:35 w związku z dostrzeżeniem kolejnej zbliżającej się nieprzyjacielskiej maszyny Hans-Martin Scheibe jako pierwszy z dowódców wydał rozkaz alarmowego zanurzenia. O 12:41 na zanurzonym U 455 zarejestrowano odgłos silnej detonacji, którą zinterpretowano jako koniec U 460. Trzydzieści cztery minuty później o 13:15 na jednostce Scheibego odebrano nadawane przez znajdujący się w pobliżu okręt podwodny (był nim U 264) przy pomocy podwodnego telegrafu alfabetem morsa sygnały. O 17:43 po raz drugi w ciągu tego dnia zarejestrowano odgłos silnej detonacji, którą tym razem zinterpretowano jako koniec kolejnej jednostki. Siódmego października o 07:25 na U 455 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Scheibe, bez uzupełniania zapasów, kierować się do kwadratu AK 85.”.
Sześć dni później 13 października o 22:18 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 470, U 631, U 437, U 309, U 762, U 231, U 91, U 448, U 455, U 267, U 413 i U 608 utworzyć grupę Schlieffen. W następującej kolejności dnia 10. Paź. o godzinie 00:00 przebywać w linii dozoru od AK 0235 do AK 6734.”.
Głównym celem w/w grupy w nadchodzących dniach były dwa konwoje: ON.206 (64 statków, Grupa Eskortowa B6) i ONS.20 (52 statki, 4 Grupa Wsparcia). Czternastego października o godzinie 06:42 w kwadracie AK 5255, przy wiejącym z zachodu przechodzącym na kierunek północny z siłą 10˚ wietrze oraz przy kiepskiej sięgającej zaledwie 500 metrów widoczności płynący na powierzchni U 455 staranowany został przez przebywający w pobliżu inny U-boot, którym był U 631. Pięć minut po kolizji jej sprawca zniknął z zasięgu wzroku i mimo podjętych starań nie udało się go już odnaleźć. W międzyczasie załoga U 455 przystąpiła do przeglądu stanu okrętu, w wyniku którego stwierdzono, że: uszkodzeniu uległy: sterburtowy zbiornik regulacyjny, zbiornik balastowo-paliwowy 2, poczwórnie sprzężone działko przeciwlotnicze kalibru 2 cm zostało zniesione za burtę, podziurawiony rurociąg instalacji kompensacji paliwa zwisa poza pokładem a tylna część obudowy kiosku wraz z ciśnieniowymi pojemnikami na amunicję przeciwlotniczą została odcięta. Skali wykrytego wgniecenia kadłuba sztywnego nie można było zbadać ze względu na fakt, że znajdowało się ono w rejonie wewnętrznego zbiornika paliwa nr 1. O stanie okrętu poinformowano dowództwo, a o 17:34 odebrano pochodzącą od niego depeszę o następującej treści:
„Barber i Schiebe kierować się do BD 61. Przewidziane jest przekazanie paliwa na tankowiec.”.
Osiemnastego października o 23:05 osiągnięto przypadający na kwadrat BD 61 punkt spotkania, rozpoczynając następnie oczekiwanie na przybycie podwodnego tankowca, którym był U 488. Dwa dni później 20 października o 13:00 (kwadrat marynarki BD 6194) na krążącym wciąż po wyznaczonym kwadracie okręcie Scheibego bez powodzenia przy pomocy podwodnego telegrafu próbowano nawiązać łączność z przebywającym w pobliżu niezidentyfikowanym U-bootem. Tego samego dnia od godziny 16:45 do godziny 19:30 na U 455 rejestrowano odgłosy detonacji bomb głębinowych, które pochodziły od ataków na U 378, który w ich wyniku poszedł na dno. Dwudziestego czwartego października na polecenie dowództwa o 08:00 osiągnięto nowy, przypadający na kwadrat BD 2819 punkt spotkania, rozpoczynając następnie oczekiwanie na przybycie grupy zaopatrzeniowej. Pięć dni później 29 października o 19:25 (kwadrat marynarki BD 2819) na polecenie dowództwa doszło do spotkania z U 584 na który to pomiędzy 20:32 a 03:43 dnia następnego przekazano ca. 20 m3 paliwa oraz prowiant. Trzydziestego października o 03:55 przebywający w kwadracie BD 2855 okręt Scheibego rozpoczął marsz powrotny do bazy. Dwanaście dni później 11 listopada o godzinie 13:07 w punkcie Laterne U 455 spotkał się z trałowcem M 4047 oraz trawlerem z.o.p. UJ 132, w eskorcie których obrał kurs na bazę w Lorient, którą osiągnął jeszcze tego samego dnia, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (52 dni). W trakcie jego trwania okręt Scheibego przepłynął ca. 4.400 mil morskich na i 1.197 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 9 (06.01.1943 – 03.02.1943)
06.01. U 455 pod dowództwem Hansa-Martina Scheibego o godzinie 15:40 opuścił Lorient, po czym trzydzieści dziewięć minut później spotkał się na redzie z eskortą, w towarzystwie której skierował się następnie w stronę punktu Eisleben. Następnego dnia po osiągnięciu o 08:20 kwadratu BF 5575 pożegnano się z eskortą, po czym obrano kurs na „Drogę Pieninga”, schodząc godzinę później pod wodę (marsz na głębokości A-30 tj. na 50 metrach). Zgodnie z otrzymanym przed wyjściem z bazy rozkazem głównym zadaniem okrętu podczas tego patrolu ponownie miało być przedarcie się przez Cieśninę Gibraltarską na Morze Śródziemne, w celu zwalczania na tamtejszym akwenie nieprzyjacielskiej żeglugi. Dwunastego stycznia na U 455 odebrano pochodzącą z FdU Mittelmeer depeszę o następującej treści:
„Scheibe bezpośrednio po przedarciu nie nadawać meldunku pozycyjnego, lecz dopiero w CH 68, marsz tam przez 7645, 8185.”.
Sześć dni później 18 stycznia o 20:15 (kwadrat marynarki CG 8372) rozpoczęto marsz w stronę cieśniny, trzymając się linii głębokości 100 metrów. Dwudziestego stycznia od godziny 16:00 do godziny 20:10 (kwadrat marynarki CG 9517) okręt spoczywał na znajdującym się w tym miejscu na głębokości A+35 (115 metrów) dnie, po czym dwadzieścia minut później pojawił się na powierzchni okrążając następnie dostrzeżony przez wachtowych jasno oświetlony statek. O 22:25 (kwadrat marynarki CG 9545) po dostrzeżeniu znajdujących się w pobliżu jednostek rybackich oraz niszczyciela wykonano alarmowe zanurzenie. Następnego dnia o 04:56 (kwadrat marynarki CG 9586) Hans-Martin Scheibe rozpoczął forsowanie Cieśniny Gibraltarskiej. Prawie dobę później o 01:07 (kwadrat marynarki CG 9593) nad U 455 przepłynął wrogi eskortowiec, który na wabia zrzucił do wody ładunki wybuchowe, co z kolei spowodowało, że Hans-Martin Scheibe nakazał sprowadzić okręt na głębokość A-10 (70 metrów). O 04:25 nad okrętem przepłynęły kolejne eskortowce, które także i tym razem na wabia zrzuciły ładunki wybuchowe. Trzydzieści pięć minut później (kwadrat marynarki CG 9647) minięto linię Ceuta – Gibraltar a o 07:30 zakończono przedzieranie się przez cieśninę, wpływając na otwarte wody Morza Śródziemnego. Wieczorem tego samego dnia o 20:35 (kwadrat marynarki CG 9629) po czterdziestu godzinach spędzonych pod wodą U 455 z powrotem pojawił się na powierzchni. Dziewięć dni później 31 stycznia na okręcie Scheibego odebrano pochodzącą z FdU Mittelmeer depeszę o następującej treści:
„Scheibe iść do Tulonu. Uważać na samoloty. Swoboda ataków na okręty podwodne na zachód od Korsyki i Sardynii.”.
Trzeciego lutego o godzinie 07:45 w kwadracie CH 2632 doszło do spotkania U 455 z eskortą, w towarzystwie której trzydzieści pięć minut później osiągnął on Tulon, kończąc trwający cztery tygodnie patrol (28 dni). W trakcie jego trwania okręt Scheibego przepłynął 1.534 mile morskie na i 888 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 10 (22.02.1944 – 04.04.1944)
22.02. U 455 pod dowództwem Hansa-Martina Scheibego o godzinie 20:00 opuścił bazę w Tulonie, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę w zachodniej części Morza Śródziemnego. Pięć dni później 27 lutego na U 455 odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„Scheibe, obsadzić rejon ataku pomiędzy CJ 5968 i 8365.”.
Piątego marca w dowództwie odebrano pochodzący z okrętu Scheibego meldunek o następującej treści:
„Intensywne patrole aż do wysokości CJ 5820. Podejrzenie przebiegania tam trasy konwojowej. Za dnia żadnego ruchu. Po pudłach do eskortowców, jeszcze siedem torped. W związku z emitowanym hałasem od bomb głębinowych i lotniczych opuszczam rejon.”.
Jedenaście dni później 16 marca odebrano nowe rozkazy o następującej treści:
„Scheibe obsadzić obszar pomiędzy 7715 i 7835.”.
Trzydziestego marca na U 455 odebrano kolejną depeszę z FdU o następującej treści:
„Scheibe, 31.03 rozpocząć marsz powrotny do Tulonu.”.
Następnego dnia w dowództwie flotylli odebrano pochodzący z jednostki Scheibego meldunek o następującej treści:
„Zamierzam dnia 03.04., godzina 00:00, przekroczyć 42 stopnie Północ.”.
W pryma aprilis na U 455 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Scheibe, wbrew wcześniejszemu rozkazowi iść do Tulonu.”.
Tego samego dnia w dowództwie odebrano pochodzący z okrętu Scheibego meldunek o następującej treści:
„Zamierzam, 5.4. o godzina 19:30 przebywać w punkcie przejęcia.”.
Dwa dni później 3 kwietnia FdU nadało na U 445 kolejną depesze o następującej treści:
„Scheibe, z powodu zagrożenia lotniczego, przebywać w punkcie przejęcia o godzinie 22:00.”.
Ponieważ zgłaszanego dnia ani w dniach następnych U 455 nie pojawił się w umówionym punkcie dowództwo uznało go za zaginiony.

Uwagi:
a.) Poprzednia wersja losów U 455 głosiła, że dnia 6 kwietnia w pobliżu La Spezia (pozycja 44.04N, 09.51E) zatonął on po wejściu na prawdopodobnie niemiecką minę.
b.) W 2005 roku włoski nurek Lorenzo Del Veneziano odkrył spoczywający w odległości 2 mil morskich od Portofino, Genoa na głębokości 120 metrów wrak okrętu podwodnego, którym jak się później okazało był zaginiony U 455.

Członkowie załogi U 455 uznani za zaginionych po 06.04.1944 (w kolejności alfabetycznej:
Name Ranga Urodzony Miejsce urodzenia
Amthor, Helmut MtrOGfr 31.05.1923
Arp, Willi StOMasch 28.09.1913
Balke, Egon OBtsMt. 05.08.1920
Betzing, Kurt OFkMt 19.10.1917
Böhm, Günter MaschGfr. 26.08.1923
Bräutigam, Werner MaschMt 08.03.1922
Buhlau, Werner OBtsMt 11.01.1919
Czerwinski, Hans MtrOGfr 10.06.1924
Dikob, Heinz MaschOGfr 22.12.1923
Dondrup, Hans MtrOGfr 18.05.1924
Dünnes, Fritz OMasch 07.04.1915
Engert, Fritz MaschMt 22.02.1922
Faltin, Heinz MaschOGfr 14.01.1924
Fellinger, Johann OFkMt 20.01.1919
Heidt, Albert MechMt. 15.07.1920
Höhl, Erich MaschOGfr 23.04.1921
Hopfe, Otto MechOGfr 30.10.1922
Jung, Werner MtrGfr 01.02.1924
Klevenow, Hans OMaschMt. 11.08.1919
Kottenhahn, Otto MtrOGfr 16.10.1923
Lerch, Karl-Heinz FkOGfr 25.07.1923
Matke, Heinz-Joachim MtrGfr 23.06.1925
Meier, Rudolf OMaschMt 23.04.1921
Mohr, Ernst MtrOGffr 30.08.1924
Müller, Adam MaschOGfr 28.12.1921
Offer, Wolfgang Lt.z.S. 26.04.1921
Paulussen, Jakob MaschMt 04.12.1923
Pechan, Werner MaschOGfr 25.06.1924
Pees, Alfred MaschOGfr 30.08.1923
Penner-Schober, Hans-Joachim Lt.z.S. 23.03.1922
Pobloth, Gerhard MaschOGfr 19.12.1922
Pohle, Hans-Georg OLt.ing 18.11.1920
Pundmann, Herbert MaschMt 10.10.1920
Reiß, Heinz MtrOGfr 01.05.1925
Reusche, Horst MtrOGfr 27.06.1924
Scheibe, Hans-Martin KpLt.01.07.43. 17.04.1918 Königsberg / Ostpressen
Schickhaus, Herbert MaschOGfr 16.06.1922
Schmitt, Karl MtrGfr 01.12.1923
Schneider, Georg FkOGfr 19.07.1923
Schröder, Ewald MtrOGfr 18.02.1924
Schuhe, Richard OStrm 28.12.1912
Stahl, Edmund MaschOGfr 05.03.1924
Steinfort, Walter SanMt 18.08.1923
Stephan, Helmut MtrOGfr 20.08.1924
Tronnier, Heinz Mtr 08.01.1921
Vocke, Kurt MtrGfr 27.09.1923
Vorsatz, Jürgen MechGfr. 25.09.1924
Wertan, Karl MaschOGfr 01.01.1923
Wille, Georg MaschOGfr 10.05.1922
Willer, Harri BtsMt 31.01.1921
Wissner, Horst FkGfr 15.05.1925

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1

Tu film z wraku i historia U 455
http://www.youtube.com/watch?v=I8xQgeUJ9G0