U 453 Typ VIIC

Stocznia: Deutsche Werke AG Kiel
Numer zamówienia: 284
Zamówienie: 30.10.1939
Położenie stępki: 04.07.1940
Wodowanie: 30.04.1941
Wcielenie do służby: 26.06.1941
Numer pocztowy: M 43787

Przebieg służby:
26.06.1941 – 01.11.1941 – 7 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.11.1941 – 31.12.1941 – 7 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa)
01.01.1942 – 21.05.1944 – 29 Flotylla U-bootów, La Spezia/Pola/Salamis /służba frontowa)
21.05.1944 – Zatopiony na Morzu Jońskim na północny – wschód od Cape Spartivento (pozycja 38.13N, 16.30E) bombami głębinowymi przez brytyjskie niszczyciele HMS Termagent i HMS Tenacious oraz niszczyciel eskortowy HMS Liddesdale.

Dowódcy:
26.06.1941 – 08.07.1941 – KL Gert Hetschko
09.07.1941 – 06.12.1943 – KL Freiherr Egon Reiner von Schlippenbach (KR)
07.12.1943 – 21.05.1943 – OL Dierk Lührs.

Liczba patroli: 17

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 9 (23.289 ton)/2 (16.610 ton).

Zatopione/uznane za stracone/uszkodzone okręty wojenne: 1 (835 tons)/1 (1.705 ton)/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 2/0
- 24.04.1943 – brytyjski bombowiec Hudson AM781 (500 Sqn RAF/N, dowódca W/O R. Obee).
- 04.02.1944 – południowo afrykański bombowiec Ventura 565 (17 Sqn SAAF/Y, dowódca Lt. A. de Joong.)

Okres służby U 453 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
- 08.07.1941 obowiązku dowódcy U 451 zdał Ol Gert Hetschko, który następnego dnia objął dowództwo nad szkolna jednostką typu Ii – U 121.
- 09.07.1941 – nowym dowódca U 453 zostaje były dowódca szkolenie jednostki typu II - U 121 KL Freiherr Egon Reiner von Schlippenbach.

Patrol 1 (12.11.1941 – 17.12.1941)
12.11. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha wraz z U 375 oraz zaopatrzeniowcem Kärnten o godzinie 06:00 opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O 10:05 na rucie 15 pieczę nad trzema jednostkami objął przerywacz zagród minowych Spbr 131. Tego samego dnia ze względu na konieczność rozminowania akwenu o 21:15 (kwadrat marynarki AO 7245) wszystkie okręty stanęły na kotwicy oczekując na zgodę na dalszy marsz. Po spędzeniu tak nocy o 08:30 następnego dnia ruszono w dalsza drogę. Ze względu na pogorszenie się warunków pogodowych o 12:50 (kwadrat marynarki AO 7246) ponownie musiano stanąć na kotwicy, gdzie przebywano do godziny 17:30 dnia 14 listopada, kiedy to po uprzedniej wymianie składu eskorty na dozorowiec V 1901 ponownie ruszono w rejs. Następnego dnia w celu uzupełnienia zapasów o 10:30 zawinięto do Kristiansand, które opuszczono cztery godziny później w towarzystwie U 375 oraz w eskorcie trałowca M 252 i dozorowca V 5506. Pod wieczór o 19:00 zespół okrętów zawinął do Farsund, gdzie spędził nadchodzącą noc, po czym o 09:15 ruszył w dalszy rejs w stronę kwadratu AN 2997. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 17:42 nastąpiło pożegnanie z pozostałymi jednostkami, po czym U 453 obrał kurs 290˚. Siedemnastego listopada o 14:20 (kwadrat marynarki AF 3881) natknięto się na dwie zerwane z łańcucha kotwicznego dryfujące miny morskie. Zarządzone przez dowódcę w ramach treningu ich rozstrzelanie ze względu na falowanie okazało się nieskuteczne. Dwa dni później 19 listopada o godzinie 08:40 w kwadracie AM 2425 z pomostu U 453 dostrzeżono dwie jednostki, w stronę których niezwłocznie się skierowano schodząc wkrótce potem pod wodę. Godzinę później po wyjściu na dogodną do ataku pozycję w kierunku jednej z nich wystrzelono torpedę, która jednak chybiła celu. Ze względu na utratę dogodnej pozycji nie podejmowano już prób kolejnych ataków, poza tym w związku z bliskością angielskich baz lotniczych (półgodziny lotu) zrezygnowano też z próby pościgu na powierzchni. Tuż po południu o 12:15 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Koenenkamp i Schlippenbach kierować się do AK 59. ObStrm Luxa awans o stopień z datą wsteczną od 1 października.”.
Dwudziestego listopada o 19:50 (kwadrat marynarki AL 3829) po raz pierwszy od wyjścia z bazy udało się uchwycić namiar potrzebny do obliczenia aktualnej pozycji okrętu i porównania jej z pozycją dotychczas zliczaną. Dwa dni później 22 listopada o 17:21 odebrano kolejne rozkazy z dowództwa o następującej treści:
„Nowy punkt docelowy dla Koenenkampa i Schlippenbacha to kwadrat CG 89. Prędkość marszowa.”.
Trzydziestego listopada w trakcie marszu w stronę nakazanej pozycji o 15:00 w kwadracie CG 8576, po stronie bakburty dostrzeżono smugę dymu, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. Pięć i pół godziny później o 20:30 śledzony kontakt zapalił światła, co pozwoliło go zidentyfikować jako neutralną jednostkę, z ataku na którą zrezygnowano. Następnego dnia o 09:00 (kwadrat marynarki CG 9817) na płynącym na powierzchni U 453 uzyskano przelotny kontakt z hiszpańską jednostką rybacką. Ponad godzinę później okręt Schlippenbacha uzyskał kolejny kontakt, tym razem z dwukominowym statkiem nad którym kręgi zataczał samolot zidentyfikowany jako Sunderland. O 10:43 wroga maszyna dostrzegła próbujący wyjść na dogodną do ataku pozycję U 453, po czym skierowała się jego stronę zmuszając go do wykonania alarmowego zanurzenia. Trzynaście minut później ponownie pojawiono się na powierzchni ale po dostrzeżeniu zbliżającego się Sunderlanda po zaledwie minutowym wynurzeniu z powrotem musiano chować się pod wodę. Po południu o 13:41 na przebywającym od prawie dwóch godzin na powierzchni U 453 udało się uchwycić namiar potrzebny do obliczenia aktualnej pozycji okrętu. Ponad dwie godziny później o 15:30, po dostrzeżeniu przez wachtowych kiosku przebywającego w pobliżu niezidentyfikowanego okrętu podwodnego (należał on do U 372) wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą do 16:10. Drugiego grudnia o 06:57 (kwadrat marynarki CG 9449) w związku z wykryciem zbliżającego się niszczyciela wykonano alarmowe zanurzenie. Egon Reiner von Schlippenbach postanowił zaatakować wrogi okręt nakazując przygotowanie do strzału wszystkich wyrzutni torpedowych. Zamiar ten jednak został udaremniony przez zwroty jaki wykonał niszczyciel, który wkrótce potem zrzucił jedną bombę głębinową. O 07:41 U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając od zachodu obejście niebezpiecznego obszaru. Pięć dni później 7 grudnia odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Schlippenbach obsadzić położony na wschód od Gibraltaru nowy rejon operacyjny.”.
Ósmego grudnia o godzinie 06:00 (kwadrat marynarki CG 9822) z pomostu gotującego się do sforsowania Cieśniny Gibraltarskiej U 453 dostrzeżono rozbłyski światła pochodzące z położonej na Cape Espartel latarni morskiej. Prawie dwie godziny później o 07:40 (kwadrat marynarki CG 9589) w ucieczce przed zbliżającym się niszczycielem wykonano alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem pomyślnie wyminięto nieprzyjacielską jednostkę a następnie rozpoczęto marsz przez cieśninę w trakcie którego trwania w celu zaoszczędzania baterii akumulatorów wyłączono: żyro oraz silniki sterów głębokości. Poza tym w celu zaoszczędzania zapasu powietrza wolna od służby załoga otrzymała rozkaz przebywania w swoich kojach. Po mającym miejsce o 19:30 w kwadracie CG 9672 wynurzeniu z pomostu U 453 dostrzeżono rozbłyski światła położonej w Ceucie latarni morskiej (według obliczeń dowódcy podczas marszu w zanurzeniu przebyto dystans 38 mil morskich). Dziesiątego grudnia o 12:25 (kwadrat marynarki CH 7384) doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z U 372. Trzy dni później 13 grudnia o 10:00 (kwadrat marynarki CH 7430) po dostrzeżeniu trzech zbliżających się samolotów wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą przez czterdzieści minut. Wkrótce po wynurzeniu z pomostu U 453 dostrzeżono dwie jednostki handlowe – frachtowiec oraz tankowiec. Ze względu na większe znaczenie strategiczne tankowca Egon Reiner von Schlippenbach postanowił zaatakować go jako pierwszego. W trakcie wychodzenia na dogodną do ataku pozycję o 11:03, 11:50 i 12:17 musiano chować się pod wodę przed krążącym w pobliżu samolotem. O 15:47 po raz czwarty musiano uciekać pod wodę przed nieprzyjacielskim bombowcem zidentyfikowanym jako typ Hudson, kontynuując jednak dalej marsz w stronę tankowca w zanurzeniu. O 16:44 U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni nadając w kierunku jak udało się w międzyczasie ustalić hiszpańskiego tankowca polecenie zastopowania. Ponieważ ścigana jednostka zwiększyła prędkość oraz rozpoczęła korespondencję radiową z wrogą radiostacją o 17:10 Egon Reiner von Schlippenbach nakazał oddać przed jej dziób strzał ostrzegawczy, po którym to wreszcie zastopowała, wysyłając w stronę U 453 szalupę z oficerem. Na podstawie udostępnionych papierów okrętowych ustalono, że zatrzymanym tankowcem jest idąca na Arubę, należąca do armatora Cia Arrendataria del Monopolio de Petroleos SA (CAMPSA) z Madrytu Badalona (4.202 ton). Ze względu na naruszenie przepisów prawa pryzowego tj. nie zareagowanie na polecenie zastopowania oraz prowadzenie korespondencji z wrogiem Egon Rainer von Schlippenbach wydał załodze zatrzymanego statku polecenie jego opuszczenia, gdyż ten zgodnie z przepisami zostanie wkrótce zatopiony. O 18:05 (kwadrat marynarki CH 7423) w kierunku tankowca odpalono z wyrzutni nr I torpedę, która trafiła go powodując eksplozję o żółtym zabarwieniu. Ponieważ jednak storpedowana jednostka nie przejawiała tendencji do zatonięcia kwadrans później w jej stronę odpalono drugą torpedę, po której to trafieniu przełamała się ona na dwie części, po czym poszła na dno. Czternastego grudnia (kwadrat marynarki CH 7520) dwukrotnie chowano się pod wodę w związku z dostrzeżeniem przez wachtowych znajdujących się w pobliżu statków handlowych, którymi za każdym razem okazywały się być hiszpańskiej jednostki i tak o 08:35 była to Christina a o 10:38 Villa de Madrid. Wkrótce po mającym miejsce o 16:40 wynurzeniu z pomostu U 453 dostrzeżono płynące przy brzegu trzy duże jednostki z działań przeciwko którym jednak zrezygnowano. Tego samego dnia o 19:00 w związku z kończącymi się zapasami Egon Reiner von Schlippenbach zarządził rozpoczęcie marszu do nowej bazy okrętu, która znajdowała się we włoskiej La Spezii. Trzy dni później 17 grudnia o 16:00 w kwadracie CJ 1348 U 453 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której półtorej godziny później zawinął do La Spezii, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (36 dni).

Patrol 2 (17.01.1942 – 01.02.1942)
17.01. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie 14:30 opuścił La Spezię z poleceniem skierowania się w stronę cieśniny Messyńskiej. Dwa dni później 19 stycznia w celu usunięcia wykrytych drobnych usterek o 10:30 zawinięto do Messyny, w której przebywały też dwa inne U-booty: U 372 i U 375. Siedem godzin później z miejscowym pilotem na pokładzie opuszczono port kierując się w stronę punktu N, który osiągnięto o 19:04 przekazując na towarzyszący okręt pilota. Dwudziestego pierwszego stycznia na U 453 odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Schlippenbach kierować się do CO 6740. Tam rozpocząć następnie marsz wzdłuż wybrzeża w stronę CJ 7100. Marszruta ta obowiązuje dla wszystkich idących na wschodnią część Morza Śródziemnego U-bootów.”.
Dwa dni później 23 stycznia o godzinie 06:10 (kwadrat marynarki CO 9232) przebywający w odległości 40 mil morskich od afrykańskiego wybrzeża okręt Schlippenbacha zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz. O 13:30 w celu przewentylowania wnętrza oraz doładowania baterii akumulatorów rozpoczęto trwający do 14:25 marsz na powierzchni. Po ponownym, mającym miejsce o 17:24 wynurzeniu Egon Reiner von Schlippenbach postanowił zrobić wypad w stronę wybrzeża licząc na przechwycenie nieprzyjacielskich jednostek. Jeszcze tego samego dnia odebrano też kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Schlippenbach, jako rejon ataku obsadzić CP 7150 do 7180.”.
Dwudziestego czwartego stycznia o 21:23 w kwadracie CO 9330 z pomostu U 453 dostrzeżono światła samotnego statku, który po bliższej identyfikacji okazał się być jednostką szpitalną. Następnego dnia o 12:07 (kwadrat marynarki CP 7176) wykonano alarmowe zanurzenie uciekając pod wodę przed nadlatującym bombowcem typu Hudson. O 15:07 przebywający od prawie półgodziny z powrotem na powierzchni U 453 ponownie musiał uciekać pod wodę przed nadlatującym Hudsonem, pozostając w zanurzeniu do 17:17. Wieczorem o 19:46 w kwadracie CP 7141 po raz trzeci wciągu tego samego dnia musiano uciekać pod wodę przed nadlatującym samolotem, który w wykonanym następnie ataku w ślad za okrętem zrzucił dwie bomby głębinowe, które detonowały w momencie gdy ten znajdował się na głębokości 15 metrów. Na skutek ich detonacji U 453 stanął dęba po czym począł szybko się zanurzać. Zarządzone przez głównego mechanika szasowanie zbiornika nr 5 pozwoliło opanować sytuację w momencie gdy okręt osiągnął głębokość 100 metrów. Po wynurzeniu w związku z odniesionymi uszkodzeniami nadano do dowództwa depeszę alarmową o następującej treści:
„Zostałem ciężko uszkodzony, kwadrat CP 7111 – U 453.”.
Już następnego dnia odebrano pochodzącą z FdU odpowiedź o następującej treści:
„Schlippenbach jeżeli to możliwe kierować się do bazy w Puli. Jeśli jednak stan okrętu na to nie pozwala iść do bazy w Salaminie. Znajdująca się tam stocznia dysponuje jednak ograniczonym potencjałem naprawczym.”.
Na podstawie przedstawionego przez głównego mechanika raportu o stanie okrętu i poczynionych naprawach Egon Reiner von Schlippenbach postanowił iść do dysponującej lepszym potencjałem stoczniowym bazy w Puli. Tego samego dnia o 06:33 (kwadrat marynarki CO 6532) po zarejestrowaniu przez hydroakustyka pracujących w pobliżu śrub jednostki nawodnej na polecenie dowódcy wykonano zanurzenie na peryskopową, po czym przygotowano wyrzutnie torpedowe do przeprowadzenia ataku. Prawie godzinę później o 07:30 zidentyfikowano kontakt jako znajdujący się na kursie 0, odległy o 3000 metrów niszczyciel, który wkrótce potem zmienił kurs udaremniając w ten sposób planowany atak. W południe U 453 z powrotem znalazł się na powierzchni kontynuując dalej marsz w stronę bazy. Pierwszego lutego o 07:30 okręt Schlippenbacha osiągnął punkt Hans rozpoczynając oczekiwanie na przebycie pilota. Ponieważ do 10:30 na miejsce spotkania nie przybył żaden okręt dowódca U 453 postanowił zasygnalizować swoją obecność nadając krótki sygnał. Dopiero po południu o 13:00 na miejsce spotkania przybył dozorowiec, w eskorcie którego godzinę później U 453 przybył do Puli, kończąc trwający ponad dwa tygodnie patrol (15 dni), podczas którego przepłynął 2.100 mil morskich na i pod powierzchnią.

Patrol 3 (22.03.1942 – 21.04.1942)
22.03. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha w eskorcie dozorowca o godzinie 17:00 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza Śródziemnego. Dwie godziny później po osiągnięciu punktu Hans pożegnano się z towarzyszącym dozorowcem, po czym wkrótce potem przeprowadzono próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu.. Dwudziestego piątego marca o 03:15 osiągnięto przypadający na kwadrat CK 7568 punkt wyjścia z Adriatyku. Dwa dni później 27 marca o 17:00 (kwadrat marynarki CO 5551) z pomostu U 453 dostrzeżono zarys afrykańskiego wybrzeża. Prawie półtorej godziny później o 18:22 (kwadrat marynarki CO 5556) w związku z wykryciem nadlatującej dwupłatowej maszyny wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą przez dwadzieścia osiem minut. Dwudziestego ósmego marca w związku z intensywną poświatą księżyca oraz w miarę spokojnym stanem morza a także meldunkami U 205 i U 97 o intensywnych nocnych patrolach lotniczych w CO 67 i 68, znajdujący się aktualnie w kwadracie CO 6725 U 453 schował się pod wodę, kontynuując dalej marsz w zanurzeniu. Trzydziestego marca o godzinie 08:00 osiągnięto przypadający na kwadrat CO 6876 centralny punkt wyznaczonego rejonu operacyjnego (tego samego dnia nastąpiło też pogorszenie się pogody). Trzeciego kwietnia U 453 obsadził znajdujący się w pobliżu Marsa Matruh nowy obszar operacyjny (kwadrat marynarki CO 9397), nie napotykając tam jednak żadnej aktywności wroga. Następnego dnia o godzinie 16:08 w kwadracie CO 9352 bez powodzenia próbowano rozstrzelać dostrzeżoną przez wachtowych, zerwaną z łańcucha kotwicznego dryfującą minę morską. Po południu o 17:22 płynący na powierzchni U 453 w związku z dostrzeżeniem nadlatującego dwupłatowca zmuszony był wykonać alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą do 18:50. Siódmego grudnia o 10:00 (kwadrat marynarki CO 9352) przed dziobem okrętu dostrzeżono samotną jednostkę, w stronę której niezwłocznie się skierowano. Po zbliżeniu się do zygzakującego celu o 12:07 Egon Reiner von Schlippenbach nakazał zejść na peryskopową. Pięćdziesiąt minut później (kwadrat marynarki CO 6896) w kierunku ściganego statku odpalono salwę czterech torped, rejestrując po 47 sekundach odgłos trzech detonacji. Po zbliżeniu się na odległość 400 metrów od zastopowanego celu, podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji dowódca U 453 dostrzegł na jej kominach znaki czerwonego krzyża. Storpedowaną jednostką okazał się być budowany dla brytyjskiego armatora Bibby Brothers & Co z Liverpoolu a następnie od niego w 1928 roku odkupiony przez Royal Navy statek pasażerski a obecnie okręt szpitalny HHMS Somersetshire (9.716 ton), który na szczęście oprócz tego że nie przewoził w tym rejsie ani jednego rannego został trafiony tylko przez jedną torpedę, dzięki czemu utrzymał się na powierzchni i o własnych siłach w asyście holowników dotarł do Alexandrii. Zanim jednak do tego doszło o 14:12 na miejscu ataku pojawił się nieprzyjacielski niszczyciel (prawdopodobnie grecki), który po uzyskaniu kontaktu z zanurzonym U 453 zrzucił jedną bombę głębinową. Wkrótce potem rozpoczęto zakończone pomyślnie wymykanie się przeciwnikowi, po czym po spędzeniu jeszcze jakiś czas pod wodą o 19:47 z powrotem pojawiono się na powierzchni. Jedenastego kwietnia o 01:45 (kwadrat marynarki CP 7169) po stronie sterburty dostrzeżono światła samotnej jednostki, w stronę której niezwłocznie się skierowano, a którą to wkrótce potem zidentyfikowano jako kolejny statek szpitalny. Tego samego dnia o 20:42 (kwadrat marynarki CP 7247) z pomostu U 453 dostrzeżono smukłą sylwetkę samotniej jednostki, której próby zaatakowania wkrótce potem się podjęto. Zanim jednak udało się wyjść na dogodną do ataku pozycję kontakt zmienił swój kurs udaremniając cały zamiar. Trzynastego kwietnia o 22:20 w kwadracie CP 7277 po stronie bakburty zaobserwowano cień jednostki wojennej, którą zidentyfikowano jako niszczyciel. W trakcie wychodzenia dogodną do ataku pozycję dostrzeżono kolejny okręt, w międzyczasie przeklasyfikowując pierwszy cel na dozorowiec. O 22:42 w kierunku pierwszej jednostki odpalono salwę czterech torped a ponad godzinę później o 23:51 w kierunku drugiej salwę dwóch torped. W obu przypadkach wystrzelone torpedy chybiły swoich celów. Dalszych prób ataku U 453 już się nie podejmował a wkrótce potem w związku z wystrzeleniem prawie wszystkich torped rozpoczął marsz powrotny do bazy. Siedemnastego kwietnia o 23:30 okręt Schlippenbacha osiągnął przypadający na kwadrat CK 7513 punkt wejścia na Adriatyk. Trzy dni później 20 kwietnia (kwadrat marynarki CJ 3763) o 10:00 na U 453 obchodzono urodziny Führera. Następnego dnia o 06:00 w punkcie N okręt Schlippenbacha spotkał się z pilotówką oraz trzema jednostkami rybackim, w towarzystwie których o 11:15 zawinął do bazy w Puli. W trakcie trwającego ponad cztery tygodnie patrolu (30 dni) U 453 przepłynął ca. 3.800 mil morskich na i pod powierzchnią.

Patrol 4 (25.05.1942 – 14.06.1942)
25.05. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie 19:45 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza Śródziemnego. Dwudziestego dziewiątego maja odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Schlippenbach obsadzić południową połówkę wyznaczonego Preussowi rejonu operacyjnego. Rejon operacyjny znajduje się w pobliżu Ras Azzas.”.
Drugiego czerwca odebrano nowe rozkazy, nakazujące tym razem obsadzić obszar w pobliżu Marsa Matruh. Dwa dni później 4 czerwca o 08:42 (kwadrat marynarki CO 6898) na polecenie dowódcy przeprowadzono ćwiczebne zanurzenie, w trakcie którego trwania hydroakustyk zarejestrował na kursie 150˚ odgłosy pracy maszyny tłokowej. Osiemnaście minut później U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni a wkrótce potem wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu dwumasztowego statku. W
trakcie pościgu za kontaktem o 10:40 musiano wykonać alarmowe zanurzenie uciekając pod wodę przed dwoma zbliżającymi się samolotami. Po mającym miejsce dwadzieścia dwie minuty później wynurzeniu ponownie dostrzeżono ścigany statek, który zidentyfikowano jako jednostkę szpitalną z ataku na którą odstąpiono. Tego samego dnia w godzinach popołudniowych o 14:10 na przebywającym w kwadracie CO 9236 okręcie Schlippenbacha odebrano pochodzący z U 331 meldunek o kontakcie z konwojem, w stronę którego pozycji niezwłocznie się on skierował (meldowanym nieprzyjacielem był prawdopodobnie TA.40) O 16:30 (kwadrat marynarki CO 9341) po dostrzeżeniu nadlatującego dwupłatowca wykonano alarmowe zanurzenie. O 19:04 utrzymujący od jakiegoś czasu kontakt akustyczny z wrogiem U 453 wyszedł na peryskopową, co pozwoliło na dostrzeżenie przez peryskop znajdujących się w znacznej odległości trzech frachtowców (było to poszukiwany konwój). Chcąc zaatakować przeciwnika Egon Reiner von Schlippenbach postanowił poczekać do zapadnięcia ciemności a następnie po wynurzeniu dogonić go i zająć dogodną pozycję. O 22:08 z pomostu płynącego na powierzchni w kierunku wroga U 453 dostrzeżono cień nieprzyjacielskiego niszczyciela eskortowego, w kierunku którego wkrótce potem odpalono salwę czterech torped, które jednak chybiły celu. O 22:55 ponownie załadowano dwie z czterech opróżnionych dziobowych wyrzutni torpedowych, dzięki czemu trzy minuty później (kwadrat marynarki CO 9382) możliwe było zaatakowanie dwiema torpedami płynącego w konwoju frachtowca. Niestety także i tym razem wystrzelone torpedy spudłowały. Już następnego dnia o godzinie 00:30 w kwadracie CO 9283 utracono kontakt z wrogiem, którego pomimo podjętej próby nie udało się już odnaleźć. Wieczorem tego samego dnia o 23:30 (kwadrat marynarki CO 9358) płynący na powierzchni U 453 został zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia przez nadlatujący dwupłatowy samolot, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił trzy bomby głębinowe, które poczyniły pewne szkody w systemie napędowym. Po mającym miejsce już 6 czerwca o godzinie 04:00 wynurzeniu rozpoczęto marsz w stronę spokojniejszych wód w celu ponownego naładowania baterii akumulatorów. Ósmego czerwca o 22:38 (kwadrat marynarki CO 9357) przebywający na pomoście wachtowi najpierw usłyszeli odgłos pracujących silników lotniczych a wkrótce potem dostrzegli nadlatujący od strony rufy samolot. W trakcie wykonywania zarządzonego przez dowódcę manewru alarmowego zanurzania wroga maszyna wykonała atak zrzucając pojedynczą bombę głębinową, która silnie wstrząsnęła okrętem nie czyniąc na szczęście żadnych poważniejszych szkód. Dwa dni później 10 czerwca o 10:08 (kwadrat marynarki CO 9389) w ucieczce przed nadlatującym dwusilnikowym samolotem wykonano alarmowe zanurzenie a dwadzieścia dwie minuty później uzyskano kontakt akustyczny. Po wyjściu na peryskopową, podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji Egon Reiner von Schlippenbach dostrzegł czubki masztów jednostek nawodnych (tworzyły one konwój AT.49), w stronę których niezwłocznie się skierował. O 11:41 w kierunku ocenianego na ca. 3000 ton frachtowca wystrzelono salwę czterech torped, rejestrując odgłos detonacji ale ze względu na mającym miejsce niedługo potem kontratak nie udało się potwierdzić jego skutków (zgłoszono niepotwierdzone przez aliantów jego uszkodzenie). Po wymknięciu się przeciwnikowi i ponownym załadowaniu wyrzutni torpedowych o 17:09 (kwadrat marynarki CO 9385) U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni. Następnego dnia na okręcie Schlippenbacha odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Schlippenbach, wracać do Salaminy w celu uzupełnienia zapasów.”.
Czternastego czerwca o 06:00 U 453 osiągnął punkt 140a, gdzie spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 08:30 zawinął do Salaminy, kończąc trwający prawie trzy tygodnie patrol (20 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 2.389 mil morskich na i 420 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 5 (18.06.1942 – 21.07.1942)
25.05. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha w towarzystwie eskorty o godzinie 18:00 opuścił Salaminę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza Śródziemnego. O 19:20 minięto zaporę minową a czterdzieści minut później pożegnano się z eskortą. Następnego dnia o 08:00 (kwadrat marynarki CO 2911) z pomostu U 453 dostrzeżono zarysy Krety. Dwudziestego czerwca na okręcie Schlippenbacha odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„Pojawiły się informacje o ewakuacji Tobruku. W kolejności: Schlippenbach, Bürgel i Neumann jak najszybciej obsadzić następujące rejony ataku. Obszar pomiędzy CO 9217 i 5357. (…). Północna granica w odległości 30 mil morskich od równolegle położonego wybrzeża.”.
Tego samego dnia o 18:30 (kwadrat marynarki CO 6782) osiągnięto znajdujący się w pobliżu Raz Azzaz obszar operacyjny. Dwudziestego pierwszego czerwca po dostrzeżeniu nadlatującego samolotu o 08:26 (kwadrat marynarki CO 6759) wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą do 09:07. Dwa dni później 23 czerwca zgodnie z nowymi rozkazami o 20:36 obsadzono przypadający na kwadrat CO 9265 znajdujący się na wysokości Ras Abu Lau nowy rejon operacyjny (w trakcie jego przemierzania z pomostu okrętu zaobserwowano unoszące się nad lądem chmury dymu, ogień artyleryjski oraz krążące w powietrzu samoloty). Dwudziestego szóstego czerwca jak zapisał w KTB okrętu dowódca nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia załogi, która zaczęła uskarżać się na bóle ucha. Tego samego dnia w związku z kolejnym rozkazami o 16:00 (kwadrat marynarki CO 9358) rozpoczęto marsz w kierunku wschodnim. Trzy dni później 29 czerwca o godzinie 08:00 (kwadrat marynarki CP 4985) osiągnięto północną krawędź wyznaczonego rejonu operacyjnego, rozpoczynając następnie marsz w kierunku południowym w stronę linii głębokości 60 metrów, gdzie możliwe było jeszcze wykonanie manewru alarmowego zanurzenia. Wieczorem tego samego dnia o 23:39 w kwadracie CP 7334 z pomostu U 453 dostrzeżono idące kursem zachodnim dwa niszczyciele, których ze względu na zbyt duży dystans nie atakowano. Trzydziestego czerwca o 12:02 (kwadrat marynarki CP 7383) skierowano się w stronę dostrzeżonych przez wachtowych dwóch smug dymu. Czterdzieści cztery minuty później idący w stronę kontaktu U 453 zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia przed nadlatujący samolot zidentyfikowanym jako typ Spitfire. Po mającym miejsce o 13:40 wynurzeniu nie udało się już odnaleźć kontaktu. Drugiego lipca o 07:10 w kwadracie CP 7332 po raz drugi podczas tego patrolu dostrzeżono dwie smugi dymu, w stronę których się skierowano schodząc na peryskopową. Ponieważ przez peryskop nic nie było widać Egon Reiner von Schlippenbach o 08:24 wydał rozkaz wynurzenia. Wkrótce po pojawieniu się na powierzchni dostrzeżono, że ścigany kontakt, którym okazał się być frachtowiec idzie prosto na okręt, w związku z czym musiano salwować się ucieczką wykonując alarmowe zanurzenie (dzięki tej przygodzie odkryto uszkodzenie peryskopu bojowego). Po ponownym wynurzeniu, mającym miejsce o 09:18 nie ścigano już celu tylko obrano kurs przeciwny. Trzy minuty później dostrzeżono kolejną jednostkę handlową, w stronę której wkrótce potem się skierowano. W trakcie wychodzenia na dogodną do ataku pozycję o 10:00 dostrzeżono nadlatujący samolot, w ucieczce przed którym wykonano alarmowe zanurzenie. Ze względu na wspomniany wyżej defekt peryskopu bojowego odstąpiono od przeprowadzenia ataku. Tego samego dnia po wynurzeniu Egon Reiner von Schlippenbach nadał do dowództwa meldunek o następującej treści:
„Hydrofon, echosonda niesprawne. Ob.Masch. silników diesla od czterech tygodni uskarżają się na zdrowie. Lekkie podtrucie dwutlenkiem węgla. Proszę o zgodę na powrót do Puli w celu przeprowadzenia napraw i podleczenia załogi.”.
Wkrótce potem otrzymano odpowiedź z FdU o następującej treści:
„Pozostać w rejonie operacyjnym. Powrót będzie zarządzony.”.
Piątego lipca o 15:37 (kwadrat marynarki CP 7362) w ucieczce przed nadlatującym samolotem typu Spitfire wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą do godziny 17:25. Dwa dni później 7 lipca o 04:00 obsadzono przypadający na kwadrat CP 5874 nowy rejon operacyjny. Jedenaście godzin później o 15:10 (kwadrat marynarki CP 8333) dostrzeżono światło latarni morskiej w Jaffie. Ósmego lipca o 11:00 (kwadrat marynarki CP 8347) płynący na powierzchni U 453 zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski samolot (pobyt pod wodą do 13:44). Następnego dnia o 10:47 w kwadracie CP 8344 z pomostu okrętu Schlippenbacha dostrzeżono smugę dymu, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. O 12:08 po zidentyfikowaniu kontaktu jako samotnego frachtowca wykonano zanurzenie na peryskopową, ale w związku z występującymi nadal problemami z peryskopem bojowym o 12:40 Egon Reiner von Schlippenbach zarządził wynurzenie. Wkrótce po pojawieniu się na powierzchni ponownie dostrzeżono frachtowiec oraz znajdujący się przed jego dziobem niszczyciel, przed którym musiano schować się pod wodą. O 15:45 w dalszej odległości od okrętu detonowała pojedyncza bomba głębinowa. Po mającym miejsce o godzinie 17:05 wynurzeniu podjęto jak się później okazało bezskuteczną próbę ponownego odnalezienia nieprzyjaciela, który w międzyczasie zdołał się oddalić. Jedenastego lipca o 08:24 (kwadrat marynarki CP 8315) w ucieczce przed nadlatującym samolotem wykonano alarmowe zanurzenie, w trakcie którego trwania w pobliżu detonowały trzy bomby głębinowe, które na szczęście nie spowodowały żadnych szkód. Następnego dnia na U 453 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści
„Schlippenbach, rozpocząć powrót do Puli.”.
Pięć dni później 17 lipca o godzinie 20:36 osiągnięto przypadający na kwadrat CK 7576 punkt wejścia na Adriatyk. Dwudziestego pierwszego lipca o 07:00 U 453spotkał się w kwadracie CJ 2367 z eskortą, w towarzystwie której o 08:15 osiągnął Pulę, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (33 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 2.920 mil morskich na i 777 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 6 (31.08.1942 – 15.10.1942)
31.08. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o 18:30 opuścił Pulę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Morzu Śródziemnym (w bazie pozostawiono wymagającego dłuższego leczenia ObMasch Bocka). Po osiągnięciu o 21:07 punktu H obrano kurs 238˚, płynąc na powierzchni z prędkością 12,5 węzła. Drugiego września na przebywającym w kwadracie CJ 6226 okręcie wykryto nie dającą się usunąć dostępnymi na pokładzie środkami nieszczelność dławnicy sterburtowego wału napędowego, która wymusiła powrót do bazy w Puli, gdzie przybyto jeszcze tego samego dnia o 18:00, trafiając na pływający dok miejscowej stoczni. Po usunięciu zgłaszanego defektu następnego dnia o 23:24 ponownie opuszczono bazę, by kontynuować dalej patrol. Tuż przed północą 5 września płynąc na powierzchni z prędkością 12 węzłów minięto cieśninę Otranto. Następnego dnia o 07:54 w kwadracie CK 7861 w ucieczce przed nadlatującym samolotem wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą do 09:03. Ósmego czerwca o 11:30 (kwadrat marynarki CO 5139) na polecenie dowódcy przeprowadzono ćwiczebne zanurzenie, podczas którego trwania ponownie wykryto nieszczelność dławnicy sterburtowego wału napędowego, która dawała się silnie we znaki na średnich i dużych głębokościach. W związku z w/w defektem Egon Reiner von Schlippenbach uznał, że jego okręt nie jest zdolny do służby frontowej i nakazał obrać kurs na znajdującą się najbliżej bazę w Salaminie, którą osiągnięto dwa dni później 10 września trafiając na dok tamtejszej stoczni, gdzie zdemontowano szwankujący wał poddając go drobiazgowej kontroli. W jej wyniku wykryto na jego powierzchni 3 mm głębokości wżery, które następnie usunięto. Po zakończeniu wszystkich prac 17 września o 11:00 opuszczono Salminę, by kontynuować dalej dwukrotnie przerywany patrol. Trzy godziny później o 14:00 U 453 rozpoczął marsz kanałem Korynckim w stronę portu Patras, którego redę osiągnięto o 19:00 przyjmując na pokład miejscowego pilota. Po wpłynięciu do tamtejszej bazy Egon Reiner von Schlippenbach udał się na odprawę do miejscowej komendantury, gdzie dowiedział się, że jego wyjcie zostało przesunięte na 19 sierpnia w związku z brakiem dostępnych jednostek eskorty oraz spodziewanym na dzień 18 sierpnia przybyciem dużego konwoju włoskiego. Mając w wyniku zaistniałej sytuacji dzień wolnego dowódca U 453 wypożyczył dwa LKW, którymi wraz ze swoją załogą odwiedził miejscowe łaźnie. Poza tym 17 szeregowych członków załogi oraz 3 oficerów zostało zakwaterowanych na lądzie. Dziewiętnastego września zgodnie z ustaleniami z komendanturą o 18:15 opuszczono Patras z poleceniem skierowania się do Messyny. Dwa dni później 21 września o 06:00 osiągnięto punkt S, gdzie przed dziobem okrętu po stronie sterburty dostrzeżono bliźniaczy U 559, z którym to o 08:25 wspólnie wpłynięto do Messyny, gdzie przystąpiono do uzupełniania zapasów. Po zakończeniu tej operacji jeszcze tego samego dnia o 18:00 opuszczono Messynę, kierując się na patrol zachodniej część Morza Śródziemnego. Dwudziestego drugiego września o 05:15 (kwadrat marynarki CJ 9445) z pomostu U 453 dostrzeżono wybrzeża wyspy Ustica. Tego samego dnia doszło też do wypadku z udziałem kucharza, który podczas przyrządzania kawy oblał się znajdującym się w czajniku wrzątkiem ulegając poważnemu poparzeniu pośladków, torsu oraz obu rąk. Po opatrzeniu ran przez mającego przeszkolenie medyczne członka załogi poszkodowany kucharz został położony w koi. Tuż przed północą następnego dnia osiągnięto przypadający na kwadrat CJ 7324 punkt wejścia na zachodnią część Morza Śródziemnego. Dwudziestego szóstego września na U 453 odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„Schlippenbach jako pozycję wyczekiwania obsadzić północną i środkową część kwadratu CH 91. Hamm przebywa w południowej części.”.
Trzy dni później 29 września o 08:50 (kwadrat marynarki CH 9134) z pomostu okrętu dostrzeżono wybrzeża Majorki. Następnego dnia odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Schlippenbach i Hamm przesunąć rejon operacyjny na południe.”.
Tego samego dnia o 14:20 w kwadracie CH 8193 z pomostu U 453 dostrzeżono wybrzeża Algierii. Trzeciego października po podleczeniu ran do służby powrócił poszkodowany w dniu 22 września kucharz. Następnego dnia o 23:09 w kwadracie CH 9149 dostrzeżono światła jednostek nawodnych, które okazały się należeć do Vichystowskiej Francji. Szóstego października o 15:42 w kwadracie CH 9157 U 453 nawiązał kontakt wzrokowy ze znajdującym się przed dziobem samotnym statkiem, który także okazał się należeć do Vichystowskiej Francji. Dwa dni później 8 października ze względu na problemy z mięśniem sercowym oraz dusznościami ze służby wypadł MtrGfr Horst Saupe (Urodzony 18 maja 1922 roku marynarz należał do załogi U 97, z którym odbył trzy patrole bojowe. Po ostatnim z nich na skutek problemów z sercem został skierowany do kraju na leczenie, po którym powrócił do służby z poleceniem udania się do bazy w La Spezia. Na pokład U 453 przybył w zastępstwie chorego członka załogi). Dwunastego października po zauważeniu o 15:44 (kwadrat marynarki CH 9175) przebywającego w pobliżu nieprzyjacielskiego eskortowca wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą do 19:49. Tuż po północy następnego dnia o godzinie 00:29 w kwadracie CH 9182 dostrzeżono światła samotnej jednostki, która także okazała się być francuskiej bandery statkiem handlowym. Tego samego dnia o 11:15 podczas prowadzonej w dziobowym przedziale czynności czyszczenia karabinu maszynowego doszło do wypadku z jego udziałem, w wyniku którego ciężko ranny został odpoczywający w związku z problemami z sercem Horst Saupe (postrzał w głowę) a lżej ranni zostali I WO Peter-Jochan Gerlach (raniony odłamkiem w kolano), MtrGfr Stehl oraz MaschGfr Stallmann. Ze względu na stan zdrowia poszkodowanych Egon Reiner von Schlippenbach postanowił przerwać patrol i wracać do bazy. O 16:53 najciężej ranny Horst Saupe pomimo udzielonej mu doraźnej pomocy umiera. Dwa dni później 15 października o godzinie 08:00 w punkcie H doszło do spotkania U 453 z eskortą, w towarzystwie której półtorej godziny później osiągnął on bazę w La Spezia. W trakcie trwającego nie licząc przerw na naprawy prawie sześć tygodni patrolu (10 + 29 dni), przepłynięto 4.377 mil morskich na i 331 mil morskich pod powierzchnią.

15.10.1942 roku na cmentarzu Costermano w obecności całej załogi pochowano tragicznie zmarłego MtrGfr Horsta Saupe.

W przerwie pomiędzy patrolami w celu montażu działka przeciwlotniczego Breda na U 453 przeprowadzono przebudowę pomostu.

Patrol 7 (29.11.1942 – 17.12.1942)
29.11. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o 16:10 opuścił La Spezię, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę w zachodniej część Morza Śródziemnego. O 17:25 minięto sieć zaporową, przedtem jednak wykonując zakończone pomyślnie próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu. Następnego dnia odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Schlippenbach, jako rejon ataku obsadzić CH 95.”.
Trzeciego grudnia płynący na powierzchni U 453 o godzinie 12:54 w kwadracie CH 9519 został zaskoczony przez nieprzyjacielski dwusilnikowy samolot, który w wykonanym następnie ataku oprócz ostrzału z działek pokładowych zrzucił też trzy bomby głębinowe, które na szczęście nie spowodowały żadnych szkód. Wkrótce potem Egon Reiner von Schlippenbach zarządził alarmowe zanurzenie. Piątego grudnia operujący w zanurzeniu w odległości zaledwie trzech mil morskich od brzegu (kwadrat marynarki CH 9547) U 453 pomimo podjętych starań nie uzyskał ani jednego kontaktu z nieprzyjacielem. Dwa dni później 7 grudnia podczas marszu na powierzchni o 13:02 (kwadrat marynarki CH 5973) w związku z dostrzeżeniem nadlatującego dwusilnikowego samolotu musiano wykonać alarmowe zanurzenie, w trakcie którego trwania nieprzyjacielska maszyna w ślad za okrętem zrzuciła serię czterech bomb głębinowych, które silnie nim wstrząsnęły czyniąc niegroźne szkody w systemie napędowym. Jedenastego grudnia o 01:00 w kwadracie CH 7665 nawiązano kontakt wzrokowy z płynącą z zapalonymi światłami jednostką handlową, którą okazał się być szwajcarskiej bandery frachtowiec. Następnego dnia o 02:57 (kwadrat marynarki CH 7394) uzyskano kontakt akustyczny, który zidentyfikowano jako znajdujący się w odległości 1000 metrów niszczyciel, przed którym wkrótce potem schowano się pod wodą (w takcie pobytu w zanurzeniu na U 453 odbierano impulsy echosondy). Po mającym miejsce o 05:55 wynurzeniu rozpoczęto poszukiwania wroga. O 12:52 (kwadrat marynarki CH 7636) w związku z brakiem kontaktu z nieprzyjacielem Egon Reiner von Schlippenbach zarządził zanurzenie i przesłuchiwanie akwenu hydrofonami, co z kolei pozwoliło na uzyskanie o 13:45 kontaktu akustycznego z jednostkami nawodnym. Po zbliżeniu się do celu i przeprowadzonej przez peryskop o 14:33 obserwacji zidentyfikowano kontakt jako płynący w eskorcie niszczyciela pojedynczy frachtowiec. Trzynaście minut później o 14:46 w kierunku niszczyciela U 453 wystrzelił pełną dziobową salwę torpedową, która jednak chybiła celu. Cztery minuty później niedoszła ofiara zlokalizowała okręt Schlippenbacha przystępując do kontrataku, podczas którego zrzuciła serię pięciu dobrze wycelowanych bomb głębinowych, które spowodowały liczne szkody (m.in. rozszczelnienie wyrzutni torpedowych nr I i II) oraz liczne przecieki. Po odpłynięciu prześladowcy i spędzeniu jeszcze jakiś czas w zanurzeniu o 19:57 (kwadrat marynarki CH 8414) okręt Schlippenbacha z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając wentylowanie wnętrza oraz ładowanie baterii akumulatorów. Niestety trzy minuty później po uzyskaniu namiaru na przebywającego w pobliżu nieprzyjaciela przerwano tę operację a następnie wykonano alarmowe zanurzenie pozostając pod wodą do północy. Trzynastego grudnia w związku z niedającą się usunąć nieszczelnością dwóch w/w wyrzutni o godzinie 00:24 Egon Reiner von Schlippenbach podjął decyzję o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy. Tego samego dnia o 17:24 podczas marszu w wynurzeniu w pobliżu hiszpańskiego wybrzeża z pomostu U 453 dostrzeżono zabudowania miasta Alicante. Cztery dni później 17 grudnia w punkcie C o godzinie 07:45 doszło do spotkania z kutrem torpedowym, w eskorcie którego niecałą godzinę później (08:50) osiągnięto bazę w La Spezii. W trakcie trwającego prawie trzy tygodnie patrolu (18 dni) U 453 przepłynął 2.293 mile morskie na i 355 mil morskich pod powierzchnią.

W trakcie naprawy odniesionych uszkodzeń w składzie załogi doszło do przetasowań i tak pokład U 453 opuścili główny mechanik, I WO i 9 szeregowych członków załogi.

20.12.1942 podczas urlopu w kraju tragicznie zginał MtrGfr Helmuth Lorenz (ur. 12.08.1922).

Patrol 8 (11.01.1943 – 16.02.1943)
11.01. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o 16:00 opuścił bazę w La Spezii, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę w zachodniej części Morza Śródziemnego. Godzinę później minięto sieć zaporową, przedtem jednak wykonując zakończone pomyślnie próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu. Następnego dnia okręt Schlippenbacha w kwadracie CJ 4155 natknął się na fatalne warunki pogodowe (orkan, 7 - 8˚, NNW), które w znaczący sposób utrudniały prowadzenie obserwacji wzrokowej. Tego samego dnia o 20:44 (kwadrat marynarki CJ 4413) przedzierając się przez orkan w pobliżu dostrzeżono płynący kursem przeciwnym bratni U-boot, którym był powracający do bazy U 73. Trzynastego stycznia U 453 odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Schlippenbach według B-Dienst ruch odbywa od CI 7761 przez CH 9639, 9684, 9556, 9458.”.
Następnego dnia o 12:00 osiągnięto przypadający na kwadrat CH 9234 północny narożnik wyznaczonego rejonu operacyjnego. Sześć dni później 20 stycznia przebywający na pomoście wachtowi o 15:50 (kwadrat marynarki CH 8288) zameldowali o dostrzeżeniu chmury dymu, w stronę której niezwłocznie się skierowano a która to okazała się być dużym konwojem. Wykrytym zgrupowaniem był składający się z 49 statków, idący z Clyde do Algieru konwój KMS.7. Podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji nieprzyjaciela (okręt w międzyczasie zszedł na peryskopową) zauważono, że każdy ze statków trzyma na uwięzi balon zaporowy. Po wyjściu na dogodną do ataku pozycję pomiędzy 16:33 a 16:35 (kwadrat marynarki CH 8521) w kierunku dwóch frachtowców oraz dwóch transportowców oddano cztery pojedyncze strzały torpedowe rejestrując odgłos czterech detonacji. Na podstawie prowadzonego podsłuchu hydroakustycznego Egon Reiner von Schlippenbach zgłosił zatopienie trzech jednostek na łączną sumę 20.000 ton oraz uszkodzenie kolejnej o tonażu ca. 6.000 ton. W rzeczywistości na skutek tego ataku trafiony i zatopiony został tylko jeden statek – należący do belgijskiego armatora Compagnie Maritime Belge (Lloyd Royal) SA z Antwerpii frachtowiec Jean Jadot (5.859 ton). Trzynaście minut po wystrzeleniu ostatniej z czterech torped rozpoczął się trwający do 18:55 kontratak jednostek eskorty, który na szczęście nie spowodował na U 453 poważniejszych uszkodzeń. O 19:31 na polecenie dowódcy wynurzono okręt rozpoczynając ładowanie baterii akumulatorów oraz wentylowanie wnętrza. Dwadzieścia jeden minut później nad U 453 przeleciał dwu silnikowy samolot, który nie dostrzegł wynurzonego U-boota. O 20:14 (kwadrat marynarki CH 8275) okręt Schlippenbacha nie miał już tyle szczęścia bowiem został wykryty przez kolejny samolot, który w wykonanym następnie ataku oprócz ostrzału z broni pokładowej zrzucił też cztery bomby głębinowe, które spowodowały powstanie drobnych uszkodzeń. Dwudziestego czwartego stycznia o 19:54 na U 453 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Nowy rejon ataku dla Schlippenbacha to CH 83 i 85.”.
Trzy dni później 27 stycznia o godzinie 06:30 (kwadrat marynarki CH 9556) w odległości zaledwie pięciu metrów minięto dryfującą minę morską zerwaną z łańcucha kotwicznego. Dwudziestego dziewiątego stycznia po uzyskaniu o godzinie 06:16 (kwadrat marynarki CH 9543) namiaru na pracujący w pobliżu radar wykonano alarmowe zanurzenie. W trakcie pobytu pod wodą o 07:55 uzyskano kontakt akustyczny, którym dwadzieścia minut później po wyjściu na peryskopową i przeprowadzonej przez peryskop lustracji okazał się być odległy o 6 – 8 mil morskich wrogi konwój. Ze względu na duży dystans, porę dnia oraz fakt, że nieprzyjacielskie zgrupowanie szło w pobliżu brzegu Egon Reiner von Schlippenbach zrezygnował z jego zaatakowania, nakazując po mającym miejsce o 10:04 wynurzeniu rozpoczęcie marszu w kierunku zachodnim. Piątego lutego na polecenie dowódcy przeprowadzono ćwiczebne strzelanie z broni przeciwlotniczej, w wyniku którego stwierdzono poważne uszkodzenie obu działek (Breda i MG C/30), które do czasu powrotu do bazy musiały zostać wyłączone z użytkowania (do obrony przed samolotami pozostały na okręcie tylko dwa MG C/15). Następnego dnia o 05:30 obsadzono przypadający na kwadrat CH 8159 nowy rejon operacyjny. Ósmego lutego o 20:25 Egon Reiner von Schlippenbach zarządził rozpoczęcie marszu powrotnego do bazy w Puli. W trakcie jego trwania doszło do usterki sprzęgła, która wymusiła konieczność obrania kursu na Messynę. Dwunastego lutego o 15:30 w kwadracie CJ 9558 U 453 spotkał się z wysłanym mu naprzeciw dozorowcem, w eskorcie, którego o 18:20 zawinął do Messyny. W trakcie pobytu w tamtejszej bazie przy pomocy specjalistów ze stoczni usunięto defekt, po czym tuż po północny następnego dnia ruszono w dalszą drogę kierując się w stronę cieśniny Otranto. Dwa dni później 16 lutego w punkcie N U 453 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 10:30 wpłynął do bazy w Puli, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (36 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 3.340 mil morskich na i 763 mile morskie pod powierzchnią.

Patrol 9 (01.04.1943 – 05.05.1943)
01.04. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie 14:10 opuścił Pulę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach zachodniej części Morza Śródziemnego. Kwadrans później na redzie przeprowadzono zakończone pomyślnie próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu, po czym w towarzystwie eskorty skierowano się w stronę punktu H. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 16:05 pożegnano się z eskortą, po czym obrano kurs 155˚ rozpoczynając marsz na powierzchni z prędkością 13,5 węzła. Trzeciego kwietnia o 04:00 minięto przypadający na kwadrat CK 7527 punkt Adria a dwa dni później 5 kwietnia przepłynięto przez cieśninę Messyńską. Siódmego kwietnia o 04:50 osiągnięto przypadający na kwadrat CJ 7383 punkt docelowy. Sześć dni później 13 kwietnia na U 453 odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„U 565, U 602, U 453, U 375, U 371 w następującej kolejności obsadzić od zachodu na wschód obszar rozciągający się od kwadratu CH 7574 od CH 7546.”.
Siedemnastego kwietnia o 23:30 (kwadrat marynarki CH 8277) z pomostu U 453 dostrzeżono nadlatujący od strony sterburty samolot. Ze względu na brak czasu na wykonanie alarmowego zanurzenia Egon Reiner von Schlippenbach nakazał obsadzić działka przeciwlotnicze oraz otworzyć w kierunku napastnika ogień zaporowy. Pomimo ostrzału nieprzyjacielska maszyna wykonała atak prowadząc ostrzał z broni pokładowej oraz zrzucając cztery bomby głębinowe. Wkrótce po nim U 453 wykonał alarmowe zanurzenie. Trzy dni później 20 kwietnia o 21:24 (kwadrat marynarki CH 8513) nawiązano kontakt wzrokowy z płynącym w pobliżu brzegu wrogim konwojem o którym zameldowano dowództwu. Wykrytym nieprzyjacielem był składający się 24 statków, eskortowany przez krążownik przeciwlotniczy HMS Carlisle oraz cztery korwety konwój UGS.7. Po wyjściu na dogodną do ataku pozycję o godzinie 22:43 (kwadrat marynarki CH 8288) w kierunku grupy statków wystrzelono salwę czterech torped a dwie minuty później w kierunku płynącego w środku frachtowca znajdującą się w wyrzutni nr V piątą torpedę. Ze względu na zbliżającą się korwetę nie można było wzrokowo zweryfikować skutków ataku, rejestrując jedynie odgłosy czterech trafień oraz dźwięki tonięcia. Na ich podstawie Egon Reiner von Schlippenbach zgłosił niepotwierdzone przez aliantów zatopienie dwóch statków oraz uszkodzenie dwóch kolejnych. Wkrótce potem rozpoczął się trwający do godziny 06:55 następnego dnia kontratak w wykonaniu jednostek eskorty, podczas którego w pobliżu U 453 detonowało łącznie 50 sztuk bomb głębinowych. Po spędzeniu całego dnia w zanurzeniu o 21:17 (kwadrat marynarki CH 8218) U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni, rozpoczynając ładowanie baterii, wentylowanie wnętrza oraz usuwanie odniesionych uszkodzeń. Dwudziestego trzeciego kwietnia o 20:45 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Zachodnie okręty, jako nowy rejon ataku obsadzić kwadrat CH: U 565 7574 – U 407 8445 – U 602 8275 – U 453 8374 – U 561 9445 – U 371 9515.”.
Tuż po północy następnego dnia o godzinie 00:12 (kwadrat marynarki CH 8241) po uzyskaniu na fali 1,69 m silnego namiaru na zbliżający się kontakt lotniczy Egon Reiner von Schlippenbach ogłosił alarm bojowy nakazując obsadzenie działek przeciwlotniczych oraz przygotowanie się do otwarcia ognia. Cztery minuty później po stronie sterburty dostrzeżono zbliżający się dwusilnikowy samolot, którym był należący do 500 Sqn RAF/N, pilotowany przez W/O Obee bombowiec Hudson. Na skutek celnego ognia prowadzonego przez U 453 nieprzyjacielska maszyna otrzymała szereg trafień, w wyniku których śmierć poniósł pilot/dowódca W/O Obee i tylko dzięki szybkiej reakcji bombardiera, który przejął stery z rąk denata za cenę nie zrzucenia bomb głębinowych udało się ją uratować przed rozbiciem o powierzchnię wody. Nawigator Sgt. A. Bushell, który wkrótce potem przejął stery od bombardiera planował doprowadzić maszynę do bazy w Tafaroui ale po uświadomieniu sobie, że nie umie lądować nakazał załodze wyskoczyć na spadochronach. Moment opuszczenia bombowca przez załogę został dostrzeżony z pomostu U 453, który skierował się w stronę miejsca ich upadku. Zanim jednak tam dotarto uzyskano kolejny kontakt z wrogiem i Egon Reiner von Schlippenbach chcąc uniknąć ewentualnych strat zarządził zanurzenie. Dwudziestego piątego sierpnia o 05:58 (kwadrat marynarki CH 8169) po prawo przed dziobem okrętu dostrzeżono cienie wielu jednostek, w stronę których niezwłocznie się skierowano zwiększając prędkość. Siedem minut później U 453 został wykryty przez okręty eskorty, które zmusiły go do wykonania alarmowego zanurzenia. Trzy dni później 28 kwietnia w rufowej kabinie WC doszło do silnego przecieku, który udało się z powodzeniem usunąć. Tego samego dnia na skutek choroby ze służby wypadł I WO. Następnego dnia w związku z kończącymi się zapasami o godzinie 05:05 przebywający aktualnie w kwadracie CH 5962 okręt Schlippenbacha rozpoczął marsz powrotny do bazy w Puli. Pierwszego maja o 20:15 (kwadrat marynarki CJ 9829) w towarzystwie przydzielonej eskorty (towarzyszyła ona okrętowi do 21:45) rozpoczęto marsz przez cieśninę Messyńską. Cztery dnia później 5 maja o godzinie 08:00 w punkcie H U 453 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 10:00 osiągnął Pulę, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (34 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 4.092 mile morskie na i 817 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 10 (23.06.1943 – 24.07.1943)
23.06. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie 14:10 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza Śródziemnego. Po zakończonym pomyślnie na zewnętrznej redzie próbnym zanurzeniu oraz trymowaniu okrętu, w towarzystwie eskorty minięto zaporę, po czym obrano kurs na punkt H, który osiągnięto o 16:17. Po pożegnaniu się z eskortą Egon Reiner von Schlippenbach nakazał obrać kurs 140˚ oraz zwiększyć prędkość do 14 węzłów. Tydzień później 30 czerwca operujący u wybrzeży Libii U 453 o godzinie 22:21 w kwadracie CO 5712 przed dziobem, po stronie sterburty uzyskał kontakt wzrokowy z cieniami jednostek nawodnych, w stronę których niezwłocznie się skierował. Dostrzeżone jednostki tworzyły składający się 27 statków, idący z Port Saidu do Gibraltaru konwój GTX.3. Prawie czterdzieści minut później o 22:57 w kierunku grupy nakładających się na siebie jednostek odpalono salwę czterech torped, rejestrując po kilku minutach trzy odgłosy detonacji oraz pojedynczy rozbłysk eksplozji. W wyniku tego ataku pojedynczą torpedą trafiony został należący do Royal Fleet Auxiliary tankowiec floty Oligarch (6.894 ton), który pomimo to zdołał jednak dojść o własnych siłach do portu w Tobruku (ze względu na zaawansowany wiek statku nie podejmowano się jego remontu i po wojnie 14 kwietnia 1946 roku po załadowaniu zdobyczną amunicją został on zatopiony na wodach Morza Czerwonego). Tuż po północy następnego dnia przebywający wciąż w pobliżu konwoju okręt von Schlippenbacha zszedł w zanurzenie, w celu ponownego załadowania wyrzutni torpedowych. O 03:17 U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając poszukiwania wroga. Czterdzieści trzy minuty później na kursie 120˚ uzyskano nieokreślony kontakt a wkrótce potem zarejestrowano dochodzące z dużego dystansu liczne detonacje bomb głębinowych. Szóstego lipca o godzinie 04:04 (kwadrat marynarki CO 5713) na polecenie dowódcy zanurzono okręt a wkrótce potem na kursie 80˚ i 105˚ uzyskano kontakt akustyczny. O 05:25 po wyjściu na peryskopową przez peryskop zidentyfikowano śledzony kontakt, którym okazał się być nieprzyjacielski konwój, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Dostrzeżonym wrogim zgrupowaniem był idący z Alexandrii w kierunku Sycylii, składający się 33 statków konwój MWS.36. O 09:20 podczas kolejnej obserwacji celu ustalono, że składa się on z ca. 20 statków, do których przymocowane są balony zaporowe. O 10:05 (kwadrat marynarki CO 5721) w kierunku grupy nakładających się na siebie jednostek Egon Reiner von Schlippenbach wystrzelił salwę czterech torped, rejestrując eksplozje oraz dźwięki tonięcia. Z w/w torped tylko jedna okazała się być celna, powodując ciężkie uszkodzenia należącego do brytyjskiego armatora Asiatic Steam Navigation Co Ltd z Londynu frachtowca Shajenan (5.454 ton), który podczas próby holowania następnego dnia poszedł na dno (pozycja 32.55N/21.10E). Wkrótce po tym ataku miał miejsce kontratak sił osłony, który zmusił Egona Reinera von Schlippenbacha do wydania polecenia sprowadzenia okrętu na głębokość 2A (160 metrów). Po odpłynięciu prześladowców o 20:59 U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni a jego załoga przystąpiła do usuwania na szczęście drobnych uszkodzeń. Następnego dnia ze względu na problemy zdrowotne ze służby wypadli: MtrGfr Willi Stephan mający problemy z ropiejącą prawą ręką oraz MaschObGfr Ernst Scholz mający ropiejące kolano. Dwunastego lipca stan obu chorych uległ znaczącej poprawie, dzięki czemu mogli oni w ograniczonym zakresie ponownie podjąć służbę na okręcie. Cztery dni później 16 lipca o godzinie 02:06 w kwadracie CN 2664 U 453 nawiązał kontakt wzrokowy z jednostką do przewodu czołgów, w kierunku której niezwłocznie się skierował z zamiarem jej zaatakowania. Kwadrans później w stronę ściganego celu z wyrzutni nr V wystrzelono torpedę, która jednak spudłowała. Ze względu na posiadanie na pokładzie już tylko dwóch torped Egon Reiner von Schlippenbach zrezygnował z przeprowadzenia kolejnych ataków, postanawiając zachować je na większe cele. Po południu tego samego dnia o 13:25 (kwadrat marynarki CN 2636) dostrzeżono kolejną jednostkę, którą tym razem był duży transportowiec, z ataku na który ze względu na zbyt duży dystans jednak zrezygnowano. Siedemnastego lipca o godzinie 21:05 w kwadracie CN 2636 uzyskano następny kontakt, którym niestety okazał się być idący kursem zachodnim statek szpitalny, z ataku na który z oczywistych względów zrezygnowano. Następnego dnia o 08:38 (kwadrat marynarki CN 2389) nawiązano kontakt wzrokowy z dużą grupą jednostek do przewozu czołgów, jednym niszczycielem oraz frachtowcem. Pięć minut później w kierunku przedstawiających większą wartość niszczyciela oraz frachtowca wystrzelono ostatnie dwie torpedy, które jednak spudłowały. Dziewiętnastego lipca o godzinie 01:13 przebywający aktualnie w kwadracie CN 2691 U 453 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Pięć dni później 24 lipca o 06:50 minięto punkt Willy a o 10:00 osiągnięto bazę w Puli, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (31 dni). W trakcie jego trwania U 453 przepłynął 3.340 mil morskich na i 763 mile morskie pod powierzchnią.

W trakcie pobytu w bazie wszelkie planowane przez załogę wyjścia na ląd zostały wstrzymane ze względu na ogłoszony stan alarmu. Poza tym po raz kolejny doszło też do przetasowań w załodze i tak pokład U 453 opuścili:
- Lt.z.S. Peter-Joachan Gerlach, który udał się na kurs dla dowódców.
- ObMasch Helmut Sommwadossi – skierowany na wypoczynek,
- ObMaschMt. Burkhardt – przekazany na ląd jako rezerwa personalna,
- MaschObGfr Becher – przekazany do komisariatu,
- Mtr Hoffman – przesunięty do służby w bazie.
Na ich miejsce na U 453 przybyli:
- ObStrm Herbert Schubert,
- Ob.Masch Hofmann,
- MaschMt Hattge,
- MaschGfr Hans Tange,
- MtrGfr Erwin Reinisch,
- MtrGfr Schulze.

Patrol 11 (31.07.1943 – 14.08.1943)
31.07. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha w towarzystwie eskorty o godzinie 15:30 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielskie siły inwazyjne u wybrzeży Sycylii. O 18:10 po osiągnięciu punktu W pożegnano się z eskortą, rozpoczynając następnie indywidualny marsz w stronę Sycylii. Pierwszego sierpnia z powodu choroby ze służby wypadł MaschObGfr Hans Schwarz a dwóch pozostałych MaschObGfr Ernst Scholz i Alois Barthelme zdolnych było do służby tylko w ograniczonym zakresie. Następnego dnia o 08:10 w kwadracie CK 7524 z pomostu U 453 dostrzeżono dwa unoszące się pontony z ośmioma lotnikami, którymi po zbliżeniu się okazali się być Brytyjczycy. Ze względu na ich ilość Egon Reiner von Schlippenbach stanął przed wyborem albo zabrać ich na pokład ale wtedy musiałby wracać do bazy albo pozostawić ich w wodzie i kontynuować dalej patrol. Wygrała druga opcja i dowódca U 453 nakazał zmienić kurs a następnie rozpocząć poszukiwania dwóch zestrzelonych lotników niemieckich. Czwartego sierpnia o 20:30 (kwadrat marynarki CN 3291) z pomostu okrętu zaobserwowano światła portu w Syrakuzach. Następnego dnia o 04:17 (kwadrat marynarki CN 3281) w związku z nadchodzącym dniem na polecenie dowódcy zanurzono okręt. Ponad pięć godzin później o 09:51 na kursie 310˚ uzyskano kontakt akustyczny z jednostkami nawodnymi, którymi po przeprowadzonej o 09:51 lustracji przez peryskop okazały się być: 2 kutry trałowe, 2 ścigacze torpedowe, 1 LCT, duża liczba niszczycieli oraz przebywający w pobliżu brzegu pancernik. O 11:27 (kwadrat marynarki CN 3273) w kierunku wrogiego zgrupowania (niszczyciele i pancernik) wystrzelono salwę czterech torped, rejestrując dwie odległe detonacje. Szóstego sierpnia o 20:20 (kwadrat marynarki CN 3235) nakazany przez dowódcę marsz wzdłuż wybrzeża w stronę Catanii został uniemożliwiony przez opary gęstej mgły. Następnego dnia ze względu na czyraki ze służby wypadli kucharz oraz jeden z maszynistów. Ósmego sierpnia o 20:50 w kwadracie CN 3267 po stronie sterburty przed dziobem okrętu dostrzeżono jasno oświetlony statek szpitalny. Dwa dni później 10 sierpnia o 03:32 (kwadrat marynarki CN 3259),wkrótce po uzyskaniu silnego namiaru na pracujący w pobliżu radar dostrzeżono snop reflektora lotniczego, przed którym schowano się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. O 03:45 w dużej odległości od okrętu detonowały bomby głębinowe, które nie poczyniły żadnych szkód. W południe o 12:30 (kwadrat marynarki CN 3255) Egon Reiner von Schlippenbach postanowił zaatakować dostrzeżony niszczyciel ale ze względu na wykryty podczas marszu na peryskopowej defekt peryskopu bojowego zmuszony był z niego zrezygnować. Jedenastego sierpnia do służby powrócił kucharz natomiast wypadał z niej jeden z radiotelegrafistów. Dwa dni później 13 sierpnia o 01:04 (kwadrat marynarki CK 4873) z pomostu U 453 zaobserwowano wynurzający się w pobliżu okręt podwodnego zidentyfikowany jako nieprzyjacielski, który wkrótce potem ponownie schował się pod wodą. Zarządzone przez pełniącego obowiązki dowódcy wachty I WO manewry alarmowe pozwoliły wymanewrować wystrzelone przez nieprzyjaciela torpedy, których detonacje zarejestrowano po 7 – 11 minutach ich biegu. Czternastego sierpnia o 10:00 osiągnięto punkt W, gdzie spotkano się z eskortą, w towarzystwie której dwie i pół godziny później wpłynięto do bazy w Puli, kończąc trwający dwa tygodnie patrol (14 dni). W trakcie jego trwania U 453 przepłynął 1.871 mil morskich na i 352 mile morskie pod powierzchnią.

W trakcie pobytu w bazie doszło do przetasowań w załodze i tak pokład U 453 opuścili:
- ObStrm Paul Huuk – przeniesiony na ląd po odbyciu 10 patroli bojowych,
- ObMasch Opitz – ze względu na fakt bycia jedynym synem,
- MechMt Werner Bergmann i ObFkMt Hermann Rautzenberg – skierowani na kurs oficerski,
- MaschMt Battge – skierowany do szpitala w celu wyleczenia żółtaczki,
- MtrObGfr Josef Beer, MtrOBGfr Hegewaldt, MaschObGfr Hans Schwarz i MaschObGfr Ernst Spormann – skierowani na kurs podoficerski,
- MtrGfr Schulze – ostatni syn (dwóch braci poległo na froncie),
- MtrGfr Seidler – ostatni syn (dwóch braci poległo na froncie),
a na ich miejsce na pokład przybyli:
- Torp.MechMt Dyonis Satzger
- SanMt Werner Pagel
- FkMt Friedrich Gallmüller,
- MaschMt Paul Bäthies,
- Masch Gfr Hans Schöppner,
- MaschGfr Otto Schmidt,
- Art.Mech.Gfr Heinz Strickling,
- MtrGfr Schnellbächer,
- MtrGfr Edgar Gettke lub Gadke.
Poza tym w związku z przeglądem okrętu część jego załogi tj. 12 podoficerów i szeregowych zostało zaokrętowanych na kuter torpedowy S-30, na pokładzie którego odbyli czterodniowy wypad do Wenecji. Pozostali członkowie załogi U 453 skorzystali z przysługujących im dłuższych urlopów.

Patrol 12 (21.10.1943 – 27.10.1943)
21.10. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie 16:00 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem postawić na podejściu do Brindisi, składające się z 24 min TMB pole minowe. O 16:50 minięto zaporę, po czym bez eskorty skierowano się w stronę punktu wyjścia z Adriatyku. Dwa dni później 23 października po osiągnięciu o godzinie 00:20 kwadratu CJ 6356 obrano bezpośredni kurs na Brindisi, schodząc dwie godziny później w zanurzenie. Następnego dnia o 09:00 (kwadrat marynarki CK 4761) z pokładu krążącego w zanurzeniu w pobliżu Brindisi U 453, podczas rutynowej obserwacji okolicy przez peryskop dostrzeżono oprócz dobrze widocznego brzegu, wpływające do i wypływające z portu kutry torpedowe, trałowe oraz liczne jednostki rybackie. O 12:50 zlokalizowano położoną na Castell Mare latarnię morską a prawie trzy godziny później o 15:43 zajęto pozycję wyjściową przed redą. O 16:35 U 453 na którym w międzyczasie przygotowano miny rozpoczął skryte podejście w zanurzeniu w stronę punktu ich stawiania. Po jego osiągnięciu (kwadrat marynarki CK 4756) o 17:08 rozpoczęto trwającą do 20:39 operację minowania (miny postawiono na pozycji 40˚39,7' - 40˚39,3'N/17˚59'O w odstępach 150 – 200 metrów, na głębokości 12 – 16 metrów). Po jej zakończeniu o 21:32 U 453 pojawił się na powierzchni napotykając na unoszące się nad wodą opary mgły ograniczającej widoczność do 500 metrów. Mimo tego utrudnienia a jednocześnie osłony wkrótce potem dostrzeżono zbliżający się snop reflektora lotniczego, w ucieczce przed którym wykonano alarmowe zanurzenie pozostając pod wodą do 04:25. Dwudziestego piątego października na idącym do bazy U 453 odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„Schlippenbach dobrze wykonana robota. W Pola pobrać torpedy.”.
Dwa dni później 27 października o 07:00 w złej pogodzie (opady deszczu) minięto punkt H, po czym o 09:15 osiągnięto bazę w Puli. W trakcie trwającego sześć dni patrolu U 453 przepłynął 652,8 mili morskiej na i 142,8 mili morskiej pod powierzchnią.

Podczas pobytu doszło do kolejnych rotacji w składzie i tak pokład U 453 opuścił:
- MaschGfr Kratzenberg – skierowany na szkolenie dla podoficerów,
a na pokład przybyli:
- MtrObGfr Nabholz,
- Mtr I Hugo Kerkering,
- MaschGfr Erwin Weidner.

Patrol 13 (02.11.1943 – 13.11.1943)
02.11. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie 16:15 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem na podejściu do portu w Bari postawić składające się z 24 min TMB pole minowe. Dziesięć minut później na redzie przeprowadzono zakończone pomyślnie trymowanie okrętu, po czym o 17:00 minięto sieć zagrodową obierając kurs w stronę pozycji minowania. Czwartego listopada o 05:27 (kwadrat marynarki CJ 6689) okręt Schlippenbacha osiągnął redę jasno oświetlonego Bari, rozpoczynając następnie skryte podejście w stronę wejścia do portu. O 11:00 podczas prowadzonej co jakiś czas rutynowej obserwacji okolicy przez peryskop dostrzeżono wychodzący z portu niszczyciel oraz kutry trałowe. Siedem godzin później w celu naładowania baterii i przewentylowania wnętrza U 453 pojawił się na powierzchni. Ósmego sierpnia o 05:41 krążący cały czas w pobliżu Bari okręt Schlippenbacha zeszedł w zanurzenie rozpoczynając nowe podejście w kierunku wejścia do portu. W trakcie jego trwania o 11:44 skutecznie wymanewrowano wykryte wcześniej przez hydroakustyka trzy zbliżające się niszczyciele (w momencie kiedy doszło do tej sytuacji w dziobowym przedziale torpedowym przygotowywano do stawiania nie mieszczące się w wyrzutniach torpedowych a spoczywające na specjalnych leżach miny). O 13:15 uzyskano kolejny namiar akustyczny na zbliżające się trzy jednostki, które ponownie zidentyfikowano jako niszczyciele, które zresztą wkrótce potem rozpoczęły trwające przez ponad dwie godziny polowanie z wykorzystaniem azdyku (w trakcie jego trwania miny ponownie umieszczono w ich leżach). O 18:30 U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni obierając kurs na kwadrat CK 4415. Dziesiątego listopada o 21:00 (kwadrat marynarki CJ 6665) Egon Reiner von Schlippenbach ogłosił alarm bojowy dla swojej załogi a pięć minut później zarządził wynurzenie i pójście z prędkością całą naprzód w stronę wybrzeża. O 21:58 U 453 ponownie skrył się pod wodą rozpoczynając następnie skryte podejście w stronę pozycji minowania(kwadrat marynarki CJ 6689). Po jej osiągnięciu, co miało miejsce już następnego dnia, o 02:09 rozpoczęto trwającą do godziny 03:45 operację stawiania min, które postawiono na pozycji 41˚08,8' - 41˚09,05'N/16˚51,2' O, w odstępach 150 – 200 metrów, na głębokości od 19,5 m do 20 m. Po zakończeniu zadania Egon Reiner von Schlippenbach nakazał obrać kurs na bazę w Puli. Trzynastego listopada o 06:50 w kwadracie CJ 2639 na polecenie dowódcy zestrzelono biały balon. Dwadzieścia pięć minut później U 453 osiągnął punkt H, gdzie spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 09:30 dotarł do bazy w Puli. W trakcie trwającego ponad tydzień patrolu (11 dni), przepłynięto 757 mil morskich na i 340 mil morskich pod powierzchnią.

Na postawione przez U 453 miny w krótkim odstępie czasu weszły trzy jednostki:
- 15.11.1943 – brytyjski niszczyciel HMS Quail (G 45) -1.705 ton, który odniósł poważne uszkodzenia (po przeprowadzeniu prowizorycznych napraw w Bari, w kwietniu 1944 roku jednostkę odholowano do Tarentu, gdzie przygotowano ją następnie do rejsu na Maltę. Osiemnastego czerwca podczas holowania na wodach zatoki Tarenckiej uszkodzony niszczyciel na skutek nieszczelności poszedł na dno),
- 20.11.1943 – należący do jugosłowiańskiego armatora Marjan Kozulic z Ist trzymasztowy szkuner Jela (335 ton), który na skutek tego poszedł na dno,
- 22.11.1943 – prowadzący trałowanie brytyjski trałowiec HMS Hebe (835 ton), który na skutek tego poszedł na dno.

19.11.1943 r. w uznaniu zasług w walce z nieprzyjacielem na trudnym nawigacyjnie obszarze Morza Śródziemnego KL Egon Reiner von Schlippenbach odznaczony został Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

Patrol 14 (24.11.1943 – 01.12.1943)
24.11. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie 16:20 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem po raz drugi postawić na podejściu do Brindisi, składające się z 24 min TMB pole minowe. Dziesięć minut później na redzie przeprowadzono trymowanie okrętu, po czym po minięciu sieci zagrodowych bez eskorty skierowano się w stronę punktu wyjścia z Adriatyku. Dwa dni później 26 listopada dotarto na wysokość Bari, gdzie o 19:00 (kwadrat marynarki CK 4417) zaobserwowano światło dużego reflektora przeczesującego powierzchnię pobliskich wód. Następnego dnia o 01:24 osiągnięto rejon Brindisi, gdzie także zaobserwowano przeszukujący powierzchnię morza reflektor. Tego samego dnia po południu o 17:25 (kwadrat marynarki CK 4735) w odległości zaledwie 20 metrów wyminięto zerwaną z łańcucha kotwicznego dryfującą minę morską a pięć minut później dostrzeżono latarnię morską w Castell Mare. Dwudziestego ósmego listopada o 05:32 (kwadrat marynarki CK 4753) Egon Reiner von Schlippenbach ogłosił alarm bojowy dla swojej załogi, nakazując jej rozpoczęcie przygotowań do stawiania min. Pomiędzy 07:15 a 07:38 w kwadracie CK 4755 postawiono pierwszą składającą się z 12 min partię pola minowego, po czym w związku z wykryciem wrogiego niszczyciela zrobiono przerwę. O 10:25 na polecenie dowódcy posadowiono okręt na dnie, podczas gdy załoga przystąpiła do załadunku pozostałych min do wyrzutni torpedowych. Prawie półtorej godziny później o 11:45 Egon Reiner von Schlippenbach zarządził oderwanie się od dna i obranie kursu 170˚. O 12:13 (kwadrat marynarki CK 4755) rozpoczęto trwające do godziny 12:30 stawianie drugiej partii 12 min (obie partie min postawiono na pozycji 40˚39'-40˚40,03' N/17˚59' O, w odstępach: 150 – 200 m, na głębokości 15 – 31,5 m). Po zakończeniu zadania U 453 niezwłocznie rozpoczął odejście z tego miejsca płynąc kursem 50˚ z prędkością cała naprzód. Dwudziestego dziewiątego listopada na U 453 odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„Schlippenbach dobra robota. Wracać do Puli.”.
Pierwszego grudnia o 07:30 w punkcie H doszło do spotkania z eskortą, w towarzystwie której o 09:15 osiągnięto bazę w Puli, kończąc trwający tydzień patrol (7 dni). W trakcie jego trwania U 453 przepłynął 558 mil na i 190 mil morskich pod powierzchnią.

06.12.1943 KL Egon Reiner von Schlippenbach zdał obowiązki dowódcy U 453 przechodząc na stanowiska sztabowe w OKM a na jego miejsce następnego dnia przybył były WO z U 569 OL Dierk Lührs.

Patrol 15 (12.01.1944 – 09.02.1944)
12.01. U 453 pod dowództwem Dierka Lührsa o godzinie 16:50 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza Śródziemnego. Po przeprowadzeniu na redzie trymowania okrętu o 17:37 minięto zagrodę sieciową, po czym skierowano się w stronę wyjścia z Adriatyku. Następnego dnia o 21:40 (kwadrat marynarki CJ 6372) po uzyskaniu namiaru na wrogi radar wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą do godziny 23:10. Po wynurzeniu na polecenie dowódcy w celu zmylenia wroga w powietrze wypuszczono dwa pozoratory radarowe Aphrodite. Czternastego stycznia o 18:57 w kwadracie CK 4814 w bezpiecznej odległości wyminięto dostrzeżony chwilę wcześniej przez wachtowych szwedzki statek szpitalny. Tydzień później tuż przed północą, 21 stycznia osiągnięto przypadający kwadrat CF 5913 (akwen w pobliżu portu Jaffa) wyznaczony rejon operacyjny. Następnego dnia podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji o 05:10 (kwadrat marynarki CP 5929) dostrzeżono znajdujące się w dalszej odległości trzy statki handlowe, z ataku na które ze względu na w/w dzielący dystans zrezygnowano. Dwudziestego czwartego stycznia o godzinie 02:20 (kwadrat marynarki CP 5922) nawiązano kontakt z kolejną jednostką, którą tym razem był nieprzyjacielski dozorowiec, w kierunku którego dwanaście minut później z wyrzutni nr V wystrzelono jak się okazało niecelną torpedę. Trzy dni później 27 stycznia o godzinie 20:49 w kwadracie CP 6114 uzyskano kontakt z kolejnym dozorowcem, którego tym razem jednak już nie atakowano. Następnego dnia podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji okolicy o 16:00 (kwadrat marynarki CP 5399) dostrzeżono cztery znajdujące się pobliżu jednostki żaglowe, w stronę których się skierowano. Godzinę później Dierk Lührs zarządził wynurzenie i obsadzenie stanowisk artyleryjskich. Wkrótce potem przed dziób pierwszej z jednostek oddano strzał ostrzegawczy, po którym to wszystkie zastopowały. Po opuszczeniu pierwszej z nich przez jej załogę U 453 przeprowadził nieudaną próbę jej staranowania. Wkrótce potem po zorientowaniu się, że załogi zatrzymanych jednostek są narodowości tureckiej Dierk Lührs wysłał do dowództwa meldunek z zapytaniem o następującej treści:
„Tureckie żaglowce płynące nieoświetlone, zatopić.”.
W niedługi czas potem otrzymano odpowiedź o następującej treści:
„Atakowanie tureckich jednostek jest zabronione.”.
Dwudziestego dziewiątego stycznia po dostrzeżeniu o godzinie 18:52 (kwadrat marynarki CP 7177) sylwetki niezidentyfikowanego okrętu podwodnego wykonano prewencyjny zwrot rozpoczynając odejście z miejsca kontaktu. Pierwszego lutego o 04:45 (kwadrat marynarki CP 2975) na kursie 270˚ dostrzeżono motorowy żaglowiec, który następnie zatrzymano strzałem przed dziób. Zatrzymaną jednostką którą dziesięć minut później poprzez trzy taranowania posłano na dno był grecki szkuner Agia Pareskevi (80 ton). Wieczorem tego samego dnia po stronie bakburty o 21:25 (kwadrat marynarki CP 2696), w odległości 30 mil morskich od Soueidie dostrzeżono drugą w tym dniu jednostkę żaglową, którą po uprzednim zatrzymaniu i opuszczeniu przez jej załogę zatopiono poprzez taranowanie. Tym razem ofiarą okrętu Lührsa padł libański szkuner Salem (81 ton). Godzinę później o 22:30 w odległości 8 mil morskich od Soueidie dostrzeżono kolejną jednostkę żaglową, którą po zatrzymaniu i opuszczeniu przez jej załogę także posłano na dno, z tymże dopiero po wykonaniu aż czwartego taranowania, mającego miejsce o 23:55. Zatopioną jednostką był pływający pod libańską banderą szkuner Himli (67 ton). Drugiego lutego o 02:49 (kwadrat marynarki CP 3478) poszukujący nowych ofiar U 453 natknął się na czwartą w przeciągu dwóch dni jednostkę żaglową, którą po zatrzymaniu i opuszczeniu przez jej załogę posłał o 03:40 poprzez taranowanie na dno. Tym razem ofiarą był syryjski szkuner Yahiya (64 ton). Tego samego dnia odebrano też pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„Lührs obsadzić północny obszar CP 4355. Korndörfer, obszar w południowej części CP 5464 i wschodniej CP 4355.”.
Następnego dnia o godzinie 04:50 (kwadrat marynarki CP 2387) przeprowadzono rekonesans redy i portu w Mersin, gdzie dostrzeżono 1 turecki frachtowiec oraz jeden nieprzyjacielski parowiec o tonażu ca. 4.000 ton. Ze względu na w/w nieprzyjacielski statek Dierk Lührs nakazał o 11:12 posadzić okręt na dnie, gdzie przebywał on do 16:53 oczekując na jego wypłynięcie. Ponieważ do wypłynięcia jednak nie doszło U 453 rozpoczął marsz w stronę Bejrutu. W trakcie jego trwania o 20:14 odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„Lührs w celu przeprowadzenia przeglądu okrętu skierować się do Salaminy.”.
Zgodnie z tym rozkazem niemal półgodziny później Dierk Lührs nakazał rozpocząć marsz powrotny do bazy. Czwartego lutego płynący na powierzchni okręt o 19:44 w kwadracie CP 5244 został wykryty a następnie w dwóch podejściach zaatakowany przez nieprzyjacielski myśliwiec zidentyfikowany jako typ Mosquito (w rzeczywistości był to bombowiec Ventura należący do 17 Sqn SAAF/Y – pilot Lt. A de Jong). Na ataki te odpowiedziano silnym i celnym ostrzałem z broni przeciwlotniczej, który doprowadził do zestrzelenia napastnika. Pięć dni później 9 lutego o 06:00 osiągnięto punkt spotkania z eskortą, w towarzystwie której obrano następnie kurs na Salaminę, gdzie przybyto pięć godzin później. W trakcie trwającego równo cztery tygodnie patrolu (28 dni) U 453 przepłynął 2.708 mil morskich na i 774 mile morskie pod powierzchnią.

25.02.1944 podczas przestrzeliwania broni na skutek wypadku z użyciem karabinu maszynowego śmierć ponieśli ObStrm Herbert Schubert i należący do personelu bazy KK (Ing) Willi Müller.

Patrol 16 (08.03.1944 – 25.03.1944)
08.03. U 453 pod dowództwem Dierka Lührsa o godzinie 14:50 opuścił Salminę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza Śródziemnego. Szesnastego marca z pomostu okrętu Lührsa o 20:02 w kwadracie CK 7514 dostrzeżono światła latarni morskiej St.Maria de Leuca. Dwa dni później 18 marca o 04:05 na południe od Tarentu (kwadrat marynarki CK 7441) U 453 nawiązał kontakt z nieprzyjacielskim konwojem, w stronę którego niezwłocznie się skierował. W mającym miejsce osiemnaście minut później ataku w stronę grupy trzech statków wystrzelono trzy torpedy, rejestrując po 10 minutach i 45 sekundach ich biegu odgłos trzech detonacji (na ich podstawie Dierk Lührs zgłosił niepotwierdzone przez aliantów zatopienie jednego statku o tonażu ca. 8.000 ton i uszkodzenie dwóch kolejnych na sumę ca. 10.000 ton). Wzrokowa obserwacja skutków ataku była niemożliwa w związku z koniecznością wymykania się okrętowi eskorty, którego w odpowiednim momencie planowano zaatakować przy pomocy umieszczonej w wyrzutni nr V torpedy akustycznej. Ponieważ szansa taka nie pojawiła się o 05:00 schowano się pod wodę, dodatkowo wypuszczając w celu zmylenia przeciwnika jeden pozorator Bold. Wkrótce potem w pobliżu okrętu na średnim dystansie poczęły detonować pierwsze bomby głębinowe. Po dziesięciu godzinach polowania U 453 udało się zgubić prześladowców, dzięki czemu mógł on kontynuować dalej patrol. Dwudziestego marca o godzinie 03:06 (kwadrat marynarki CK 7445) na przebywającym pod wodą okręcie zarejestrowano impulsy echosondy oraz uzyskano kontakt akustyczny z pracującymi śrubami jednostek nawodnych. Po mającym miejsce cztery minuty później wynurzeniu zarówno po stronie bakburty jak i sterburty dostrzeżono dwa nieprzyjacielskie dozorowce, które następnie z powodzeniem wyminięto. Dwa dni później 22 marca o godzinie 01:33 w kwadracie CK 7254 z pomostu idącego na powierzchni U 453 po stronie bakburty dostrzeżono cienie małych jednostek, które zidentyfikowano jako kutry torpedowe, przed którymi dwie minuty później schowano się pod wodę, rozpoczynając podwodny marsz przez cieśninę Otranto. Dwudziestego czwartego marca na przebywającym w zanurzeniu okręcie o 11:32 (kwadrat marynarki CJ 3871) zarejestrowano odległe odgłosy detonacji bomb lotniczych. Tajemnica i pochodzenia wyjaśniła się wieczorem tego samego dnia, kiedy to na płynącym od jakiegoś czas z powrotem na powierzchni U 453 o godzinie 23:45 odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„Szwedzki statek czerwonego krzyża „Hallaren” melduje o 17:54 z kwadratu CH 3484 o ataku bombowym brytyjskiego samolotu. O 19:30 odszyfrowano nieprzyjacielską depeszę z CJ 3481. Odwołuję meldunek alarmowy. Lührs przez wspomniany kwadrat kierować się do punktu spotkania.”.
Następnego dnia zgodnie z rozkazem o 03:00 osiągnięto nakazany kwadrat nie odnajdując tam jednak żadnych śladów bytności wroga bądź neutralnej jednostki. Trzy godziny później w kwadracie CJ 2633 U 453 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 09:00 zawinął do bazy w Puli, kończąc trwający ponad dwa tygodnie patrol (17 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 1.120 mil morskich na i 429 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 17 (30.04.1944 – 21.05.1944)
30.04. U 453 pod dowództwem Dierka Lührsa opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę w pobliżu wybrzeży Sycylii. Drugiego maja na okręcie Lührsa odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„Lührs, na Morzu Jońskim obsadzić północną część kwadratu CK 7728.”.
Sześć dni później 8 maja odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Lührs, po odejściu U 407 operować u południowo – wschodnich wybrzeży.”.
Dziewiętnastego maja przebywający aktualnie w kwadracie CJ 9919 U 453 nawiązał kontakt z nieprzyjacielskim konwojem, którym był idący z Bari do Augusty na Sycylii lokalny konwój HA.43. W przeprowadzonym o 17:55 ataku, w kierunku płynących w nim statków Dierk Lührs wystrzelił salwę torped zatapiając należący do brytyjskiego armatora T. Dunlop & Sons z Glasgow wojennej budowy frachtowiec Fort Missanabie (7.147 ton), który jak się później okazało był ostatnią zatopioną przez U-boota na akwenie Morza Śródziemnego nieprzyjacielską jednostką. Wkrótce po tym ataku miał miejsce kontratak tworzących eskortę włoskich torpedowców, od których pałeczkę następnie przejęły brytyjskie niszczyciele HMS Liddesdale, HMS Tenacious i HMS Termagant. W celu zmylenia przeciwnika Dierk Lührs nakazał osadzić okręt na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 180 metrów dnie, gdzie następnie spoczywał on przez całą noc z 19 na 20 maja. Manewr ten jednak się okazał się być nieskuteczny, gdyż brytyjskie jednostki pozostały w pobliżu i w momencie kiedy o świcie 20 maja U 453 wynurzył się aby spróbować ucieczki na powierzchni wykryły a następnie zmusiły go do ponownego zanurzenia. Około południa rozpoczęły się trwające przez następne dwanaście godzin ataki z wykorzystaniem bomb głębinowych i pocisków jeża, w wyniku których na U 453 doszło do poważnych uszkodzeń, które razem z wyczerpaniem się zapasów powietrza i energii w akumulatorach spowodowały, że tuż po północy 21 maja Dierk Luhrs wydał rozkaz wynurzenia i przygotowania się do opuszczenia oraz zatopienia okrętu. Wkrótce po pojawieniu się U 453 na powierzchni brytyjskie jednostki rozpoczęły jego ostrzał w wyniku którego śmierć poniósł jeden z członów załogi. Po zatonięciu okrętu, które miało miejsce o godzinie 00:30 (kwadrat marynarki CJ 9924) pływający w wodzie członkowie jego załogi zostali z niej podniesieni przez brytyjskie jednostki i tak HMS Tenacious i HMS Termagant uratowały 15 osób a pozostałych 34 HMS Liddesdale.

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pozdrowienia dla wszystkich forumowiczów od spędzającego urlop w Karkonoszach Brodołaka