U 445 Typ VIIC
Posty: 1
• Strona 1 z 1
U 445 Typ VIIC
przez Brodołak » 04.10.13, 05:30
U 445 Typ VIIC
Stocznia: F. Schichau GmbH, Danzig
Numer zamówienia: 1505
Zamówienie: 06.08.1940
Położenie stępki: 09.04.1941
Wodowanie: 19.03.1942
Wcielenie do służby: 30.05.1942
Numer pocztowy: M 06 411
Przebieg służby:
30.05.1942 – 31.10.1942 – 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.11.1942 – 24.08.1944 – 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa)
24.08.1944 – Zatopiony na wodach Zatoki Biskajskiej na zachód od St. Nazaire (pozycja 47.21N, 05.50W) bombami głębinowymi zrzuconymi przez brytyjską fregatę HMS Louis.
Dowódcy:
30.05.1942 – 27.01.1944 – OL Heinz-Konrad Fenn
27.01.1944 – 24.08.1944 – OL Rupprecht Fishler Graf von Treuberg
Liczba patroli: 9
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0
Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0
Okres służby U 445 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
31.05. – 21.06.1942 – Danzig – próby okrętu w ramach UAG.
22.06. – 25.06.1942 – Gotenhafen – próby broni torpedowej w ramach TEK.
26.06. – 01.07.1942 – Danzig – pobyt w stoczni Schichau, w celu usunięcia zauważonych usterek.
02.07. – 05.07.1942 – Danzig – próby okrętu w ramach UAG.
06.07. – 07.07.1942 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
08.07. – 15.07.1942 –Kiel – próby okrętu w ramach UAK.
17.07. – 20.07.1942 – Danzig – pobyt w stoczni Schichau w celu przeprowadzenia prac naprawczych.
21.07. – 08.08.1942 – Hela – szkolenie w morzu w ramach Agru-Front.
10.08. – 20.08.1942 – Danzig – indywidualny tok szkoleniowy w ramach 22 Flotylli U-bootów.
21.08. – 30.08.1942 – Gotenhafen – służba w charakterze jednostki rezerwowej w ramach 27 Flotylli U-bootów.
31.08. – 08.09.1942 – Pillau – ćwiczenia w strzelaniu torpedami w ramach 26 Flotylli U-bootów.
08.09.1942 – niegroźna kolizja w pobliżu Nidden z tankowcem Terra.
13.09. – 27.10.1942 – Lübeck – przegląd okrętu oraz prace konserwacyjne realizowane przez stocznię Flender-Werke.
28.10. – 02.11.1942 – Kiel – przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.
Patrol 1 (03.11.1942 – 03.01.1943)
03.11. U 445 pod dowództwem Heinza-Konrada Fenna wraz z U 264 o godzinie 08:00 odbił od mola Tirpitza opuszczając bazę w Kiel, by następnie zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Tuż po godzinie 11:00 po wejściu na rutę nr 15 doszło do spotkania obu jednostek z trałowcem M 1902, w eskorcie którego skierowały się one w stronę Dużego Bełtu. Następnego dnia o 10:30 w kwadracie marynarki AO 4465 doszło do wymiany składu eskorty na dozorowiec V 1011, który towarzyszył U 445 i U 264 do godziny 16:20. Piątego listopada około pierwszej w nocy oba U-booty zawinęły do bazy w Kristiansand, gdzie zacumowały przy burcie norweskiego tankowca Hato, z którego to następnie poczęły uzupełniać zapasy paliwa, oleju silnikowego oraz smarów. W też czasie ze względu na zły stan zdrowia dowódcy, który uskarżał się na przepuklinę pachwinową konieczna się stała jego hospitalizacja w miejscowym lazarecie. W związku z zaistniałą sytuacją wyjście okrętu przesunięto do czasu powrotu na pokład Heinza-Konrada Fenna. Ósmego listopada po znaczącej poprawie stanu zdrowia, który zaowocował jego powrotem na okręt o godzinie 07:00 wraz z U 623 opuszczono Kristiansand, kierując się w stronę Egersund, gdzie przybyto o 16:00. Po przenocowaniu w tamtejszej bazie w południe dnia następnego U 445 ponownie wraz z U 623 oraz w towarzystwie eskorty opuścił Egersund, kierując się w stronę Imsen Bake. Prawie pięć godzin później o 16:45 osiągnięto kwadrat AN 3131, gdzie pożegnano się z eskortą rozpoczynając indywidualny marsz w stronę wód Północnego Atlantyku. Dwunastego listopada o 20:30 (kwadrat marynarki AE 8920) po stronie sterburty dostrzeżono płynący z zapalonymi światłami statek, który zidentyfikowano jako należący do neutralnej Szwecji frachtowiec. Następnego dnia o godzinie 21:10 na U 445 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 184, U 623, U 611, U 262, U 663, U 445 z prędkością pół naprzód kierować się do AK 55.”.
Czternastego listopada na okręcie Fenna odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Fenn i Schröter nakazany kwadrat osiągnąć z ekonomiczną prędkością marszową. Zezwolenie na dłuższy czas marszu.”.
Cztery dni później 18 listopada o godzinie 01:32 (kwadrat marynarki AL 3510) płynący na powierzchni U 445 został zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz trwającego do godziny 03:00 pobytu pod wodą przez nieprzyjacielską łódź latającą. Następnego dnia po odebraniu o 19:52 (kwadrat marynarki AL 4220) pochodzącego z U 43 meldunku o kontakcie w AJ 6737 z płynącym kursem N konwojem, Heinz-Konrad Fenn po przeanalizowaniu szans jego dopadnięcia nakazał skierować się w jego stronę. Meldowanym nieprzyjacielem był składający się z 45 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową C3 konwój SC.109. Dwa dni później 21 listopada po bezskutecznych próbach odnalezienia meldowanego nieprzyjaciela o godzinie 14:00 U 445 zakończył jego poszukiwania po osiągnięciu kwadratu AK 4256. Dwudziestego trzeciego listopada na okręcie Fenna odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Następujące okręty utworzą grupę Drachen i obsadzą do 25.11. godziny 08:00 w poniżej kolejności linię od AJ 8798 > BC2571. U 663, U 445, U 623, U 261, U 611, U 184.”.
Głównym celem utworzonej na północny – wschód od wybrzeży Nowej Funlandii grupy były nieprzyjacielskie konwoje ON i ONS. Dwudziestego piątego listopada (kwadrat marynarki AJ 8885) przebywający na wyznaczonej pozycji w zgrupowaniu U 445 o godzinie 20:30 zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski eskortowiec zidentyfikowany jako korweta. O 22:20 po trwającym zaledwie godzinę pobycie z powrotem na powierzchni po raz drugi musiano uciekać pod wodę przed nadpływająca korwetą (prawdopodobnie tą samą), gdzie następnie pozostano aż do godziny 06:40 dnia następnego. Dwudziestego szóstego listopada na okrętach grupy Drachen odebrano skierowaną do nich depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Grupa Drachen, linia rozwiązania marsz naprzód kursem 160˚.”.
Czwartego grudnia o 18:00 kwadrat marynarki BD 7464 z pomostu U 445 dostrzeżono poszukiwany podwodny tankowiec U 490 oraz przebywający w jego pobliżu U 611. Prawie dwie godziny później o 19:40 na miejsce uzupełniania zapasów przybyły dwa kolejne U-booty: U663 i U 373. Ze względu jednak na zapadające ciemności operację przeładunków zapasów przesunięto na dzień następny. O brzasku stwierdzono, że w ciągu nocy utracono kontakt z pozostałymi jednostkami, których poszukiwań wkrótce się podjęto. O 11:30 w kwadracie BD 7224 natknięto się na U 663 z którym to następnie wspólnie podjęto się poszukiwań podwodnego tankowca. Dwa dni później 7 grudnia o 11:00 w kwadracie BD 7446 ponownie nawiązano kontakt wzrokowy z U 490 oraz z przebywającym w jego pobliżu U 373. Tego samego dnia pomiędzy 14:30 a 20:05 z okrętu Schnoora pobrano ca. 50m3 paliwa oraz wystarczający na dziesięć dni zapas prowiantu. Jedenastego grudnia na U 445 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Loeser, Schmid i Fenn w tej kolejności utworzyć linię rozpoznawczą obsadzając kwadraty od AJ 4167 do 4522.”.
Dwa dni później 13 grudnia na w/w okrętach odebrano kolejną depesze z dowództwa do nich skierowaną o następującej treści:
„Loeser, Schmid i Fenn utworzyć grupę Büffel.”.
Głównym celem w/w zgrupowania był meldowany przez B-Dienst, składający się z 54 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B3 konwój HX.218. Tego samego dnia o 17:55 (kwadrat marynarki AJ 9261) z pomostu U 445 dostrzeżono chmurę dymu w kierunku której się skierowano. Wkrótce potem doszło do pogorszenia się widoczności spowodowanej opadem śniegu, pomimo której kontynuowano dalej poszukiwania. W trakcie ich trwania o 18:20 po dostrzeżeniu zbliżającego się eskortowca zidentyfikowanego jako niszczyciel okręt Fenna zmuszony został do zakończonej powodzeniem ucieczki na powierzchni. Następnego dnia o 15:10 (kwadrat marynarki AK 4477) płynący na powierzchni U 445 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadlatujący czterosilnikowy bombowiec, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił serię czterech bomb głębinowych, które na szczęście nie poczyniły żadnych szkód. Piętnastego grudnia o 17:20 przebywający aktualnie w kwadracie AK 1989 okręt Fenna w celu dokonania porównania wymienił się namiarami pozycyjnymi z przebywającym w pobliżu U 435. Tego samego dnia U 445 otrzymał też z dowództwa polecenie dołączenia do zgrupowania Ungestüm, które w tym czasie operowało przeciwko składającemu się z 55 statków, osłanianemu przez Grupę Eskortową B3 konwojowi HX.218. W południe szesnastego stycznia o 12:00 nawiązano kontakt wzrokowy z meldowanym przez U 373 składającym się 22 statków, osłanianym przez Grupę Eskortową C3 konwojem ON.152, kierunku którego z zamiarem przeprowadzenia dziennego ataku następnie się skierowano. Zanim jednak zdołano wyjść na dogodną do ataku pozycję o 14:20 nastąpiło spowodowane przez intensywne opady deszczu radykalne pogorszenie widoczności, w wyniku czego utracono kontakt z wrogiem. O 16:32 (kwadrat marynarki AK 5661) prowadzący poszukiwania konwoju okręt Fenna zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia wkrótce po tym jak dostrzeżono wyłaniający się ze ściany deszczu niszczyciel. Po mającym miejsce dwie godziny później wynurzeniu, kierując się namiarami GHG ponownie rozpoczęto poszukiwania konwoju, nie nawiązując już jednak z nim kontaktu wzrokowego. Dwudziestego drugiego grudnia o godzinie 13:18 na U 445 odebrano pochodząca z BdU depeszę o następującej treści:
„Grupa Ungestüm, operacja zakończona. W kolejności, U 706, U 336, U 455, U 445, U 435, U 373, U 524, U 628, U 615 dnia 25 grudnia przebywać w linii dozoru od BD 2272 do 5434. Zamiar, przechwycenie jednego z idących na południe konwoji, który dnia 23 spodziewany jest w BD 31. Przeciwko niemu operuje też grupa Spitz.”
W związku z kończącym się prowiantem w wigilię Heinz-Konrad Fenn poprosił dowództwo o możliwość jego uzupełnienia z innego okrętu. Prośba ta została pozytywnie rozpatrzona i U 445 otrzymał polecenie spotkania się z U 435, z którego to następnie na jego pokład miał być przekazany przeznaczony na osiem dni zapas prowiantu. Do wyznaczonego spotkania jednak niedoszło bowiem 25 grudnia o 16:07 (kwadrat marynarki BD 2672) ze względu na problemy z nieszczelnymi pokrywami cylindrów oraz poważnym ropnym zapaleniem zęba u jednego z członków załogi Heinz-Konrad Fenn zmuszony był wydać polecenie przerwania patrolu i obrania kursu na bazę w St. Nazaire. Trzeciego stycznia o 09:45 w punkcie 438 doszło do spotkania z U 461 oraz stanowiącymi eskortę dozorowcami V 622 i V 623,w towarzystwie których rozpoczęto marsz w stronę bazy. O 11:20 minięto punkt N.1 a kwadrans później w związku z dostrzeżeniem nadlatujących maszyn na okrętach ogłoszono alarm przeciwlotniczy. Dostrzeżonymi samolotami były wracające do bazy po przeprowadzonym nalocie na St. Nazaire czterosilnikowe bombowce. Wkrótce potem na okrętach dostrzeżono kolejne nadlatujące maszyny, którymi tym razem były niemieckie myśliwce, które niezwłocznie przystąpiły do atakowania nieprzyjacielskich bombowców. W trakcie walki jak się następnie wywiązała na U 445 oraz towarzyszących mu jednostkach dostrzeżono jedno zestrzelenie nieprzyjacielskiego samolotu, którego cała załoga zginęła (V 622 i V 623 odnalazły a następnie wyłowiły jednego martwego członka załogi bombowca). Dalsza część rejsu przebiegła już bez zakłóceń i o godzinie 15:05 okręt Fenna osiągnął prowadzącą do St. Nazaire śluzę, kończąc trwający prawie dziewięć tygodni patrol (62 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 6.396 mil morskich na i pod powierzchnią.
Patrol 2 (07.02.1943 – 27.03.1943)
07.02. U 445 pod dowództwem Heinza-Konrada Fenna o godzinie 15:00 odbił od kei bunkra U-bootów w bazie w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę prowadzącej na zewnętrzną redę śluzy. Po jej opuszczeniu, co miało miejsce półgodziny później na wspomnianej już redzie doszło do spotkania z eskortą, w towarzystwie której obrano kurs na punkt 439. Zgodnie z otrzymanymi przed wyjściem rozkazami głównym celem U 445 podczas jego drugiego patrolu miało być zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Północnego Atlantyku. Po osiągnięciu o 20:00 kwadratu BF 6571 okręt Fenna pożegnał się z eskortą, która zawróciła do bazy, po czym już samotnie drogą (rutą) o nazwie Wassernixe skierował się w stronę pozycji wyjściowej na wody Zatoki Biskajskiej. Następnego dnia o godzinie 08:00 (kwadrat marynarki BF 5873) rozpoczęto podwodny marsz przez wody Zatoki Biskajskiej. Tydzień później 15 lutego o godzinie 13:53 na U 445 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 437, U 410, U 445, U 382, U 511, U 569, U 107 stworzą grupę Robbe. Dnia 17 lutego o godzinie 12:00 tworzyć linię poszukiwawczą od CF 1671 do 4575. Kurs 290˚ przez około 140 mil.”.
Głównym celem tejże grupy miały być pływające na trasie Stany Zjednoczone – Gibraltar – Stany Zjednoczone nieprzyjacielskie konwoje. W południe 17 lutego zgodnie z w/w rozkazem obsadzono przypadającą na kwadrat CF 1856 wyznaczoną pozycję w linii rozpoznania. Dwa dni później 19 lutego tuż przed północą obsadzono nową pozycję, tym razem wypadającą na kwadrat CE 3537. Dwudziestego czwartego lutego na okręcie Fenna odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Nowe rozstawienie grupy Robbe. U 107 obsadzi obszar U 103, U 103 obsadzi obszar U 409, U 445 dodatkowo obszary U 382 i U 569.”.
Cztery dni później 28 lutego po uzyskaniu o 01:45 (kwadrat marynarki CG 8796) namiaru na pracujący w pobliżu radar schowano się pod wodę, uzyskując wkrótce potem kontakt akustyczny z jednostką nawodną. O 02:15 nad zajmowaną przez okręt Fenna pozycją przepłynęły: jeden raz dwie szybkie jednostki oraz dwa razy kolejna. O 05:54 U 445 z powrotem znalazł się na powierzchni kontynuując poszukiwania wroga. Prawie cztery godziny później o 10:03 (kwadrat marynarki CG 8874) po dostrzeżeniu nadlatującego samolotu wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą do 11:14. Dwadzieścia minut po wynurzeniu (kwadrat marynarki DJ 1323) z pomostu U 445 na kursie 130˚ dostrzeżono maszty jednostki handlowej w kierunku której niezwłocznie się skierowano. O 16:15 (kwadrat marynarki DJ 1349) podążający w kierunku celu okręt Fenna został wykryty i zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski eskortowiec, który w międzyczasie dołączył do tropionego statku. Pomimo tej przeciwności podążano dalej w kierunku celu, który o godzinie 17:30 zidentyfikowano jako pływający pod hiszpańską banderą tankowiec z ataku na który odstąpiono. Czwartego marca o 12:16 przebywający w kwadracie CG 9731 U 445 zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski samolot, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił dwie, na szczęście niecelne bomby głębinowe. W trakcie pobytu pod wodą na okręcie Fenna na kierunku zachodnim uzyskano kontakt akustyczny z wieloma jednostkami, który zidentyfikowano jako wrogi konwój (najprawdopodobniej był nim składający się z 50 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową C1 konwój KMS.10). O 13:52 podczas marszu w zanurzeniu w kierunku celu na kursie 160˚ najpierw zarejestrowano a później przez peryskop dostrzeżono wrogi niszczyciel, który kwadrans później po uzyskaniu kontaktu sonarowego przeprowadził atak zrzucając serię czterech bomb głębinowych. O 15:18 do krążącego w pobliżu niszczyciel dołączyły trzy mniejsze okręty, które przystąpiły do tropienia okrętu Fenna zrzucając o jakiś czas bomby głębinowe. O 23:30 prześladujące U 445 okręty zakończyły na niego polowanie, po czym odpłynęły z miejsca ataku. Sześć minut później Heinz-Konrad Fenn zarządził najpierw wyjście na peryskopową a następnie po stwierdzeniu przez peryskop braku bytności w pobliżu wroga wynurzenie na powierzchnię (w trakcie prowadzenia tej obserwacji wykryto uszkodzenie optyki peryskopu bojowego). Jedenastego marca o godzinie 09:24 (kwadrat marynarki CF 6687) z pomostu U 445 dostrzeżono najpierw czubki masztów a następnie sylwetkę samotnego statku, w kierunku którego następnie się skierowano. O 14:26 (kwadrat CF 6691) po zmniejszeniu dzielącego obie jednostki dystansu zidentyfikowano cel jako płynący pod hiszpańską banderą frachtowiec, którego następnie puszczono wolno. Trzynastego marca na przebywającym aktualnie w kwadracie CG 1879 U 445 o godzinie 15:30 odebrano pochodzący z U 107 meldunek o kontakcie w CG 1218 z wrogim konwojem, w stronę którego pozycji następnie się on skierował obierając kurs 306˚. Meldowanym nieprzyjacielem był składający się z 6 statków, osłaniany przez 44 Grupę Eskortową konwój MKF.10A. Następnego dnia w trakcie poszukiwań wroga o 19:28 (kwadrat marynarki CG 4823) okręt Fenna został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski dozorowiec, który wkrótce potem przystąpił do wykonania ataków, zrzucając na szczęście niecelne bomby głębinowe. Po odpłynięciu prześladowcy już 15 marca o godzinie 01:02 (kwadrat marynarki CG 4583) U 445 z powrotem pojawił się na powierzchni kontynuując poszukiwania wroga, które ostatecznie zakończono o 03:27. Siedemnastego marca o 14:38 w celu dokonania porównania wymieniono się namiarami z przebywającym w pobliżu U 123. Półgodziny później oba okręty zostały zaskoczone przez znajdujący się na kierunku 90˚ wrogi niszczyciel. Jako pierwszy pod wodę ze względu na swoją wielkość i zdolności manewrowe schował się okręt Fenna, który dzięki temu w odróżnieniu od swojego powolnego większego towarzysza uniknął ataków bombami głębinowymi jakie następnie miały miejsce. Trzy dni później 20 marca przebywający aktualnie w kwadracie CG 1154 U 445 ze względu na kończący się zapas paliwa o godzinie 08:00 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Dwudziestego szóstego marca o godzinie 08:00 osiągnięto punkt Morgen. Ponieważ jednak nastąpiło to dzień wcześniej niż pierwotnie zgłaszano Heinz-Konrad Fenn postanowił w zanurzeniu przeczekać na tej pozycji aż do zachodu słońca, po czym następnie ruszyć w dalszą drogę. Po mającym miejsce o 23:00 wynurzeniu drogą (rutą) o nazwie Morgennebel skierowano w stronę punktu 438, gdzie o 06:30 następnego dnia spotkano się z eskortą. W jej towarzystwie o godzinie 11:00 U 445 osiągnął prowadzącą do bazy w St. Nazaire śluzę, kończąc trwający prawie siedem tygodni patrol (48 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 6.426 mil morskich na i pod powierzchnią.
Patrol 3 (27.04.1943 – 30.04.1943)
27.04. U 445 pod dowództwem Heinza-Konrada Fenna o godzinie 17:30 opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Po spotkaniu na redzie z tworzącymi eskortę okrętami: tj przerywaczem zagród minowych Spbr.175 oraz dwoma dozorowcami V 623 i V 620, w ich towarzystwie obrano kurs na punkt 438. O 22:00 pieczę nad okrętem Fenna w kwadracie BF 6479 przejęły trzy trałowce M 495, M 476 i M 424, które towarzyszyły mu aż do osiągnięcia kwadratu BD 9122. Następnego dnia z powodu grypy i problemów z gardłem ze służby wypadło trzech członków załogi okrętu do których jeszcze tego samego dnia dołączyło trzech następnych. Dwudziestego dziewiątego kwietnia w związku ze stałym powiększaniem się liczby chorych, co z kolei negatywnie wpływało na zdolność bojową okrętu Heinz-Konrad Fenn postanowił przerwać patrol i wracać do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Następnego dnia o 07:20 w punkcie 438 U 445 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 11:00 osiągnął prowadzącą do bazy śluzę, kończąc w ten sposób trwający zaledwie cztery dni patrol.
Po zacumowaniu w bunkrze na brzeg do miejscowego szpitala przekazano aż siedemnastu chorych natomiast pozostałych poddano trwającej do 20 maja kwarantannie.
Planowane na dzień 10 czerwca wyjście na kolejny patrol musiało zostać przesunięte w związku z zachorowaniem dowódcy na dyfteryt.
20.06.1943 po raz kolejny przesunięto termin wyjścia, tym razem jednak ze względu na przebudowę pomostu związaną z modernizacją tj. wzmocnieniem uzbrojenia przeciwlotniczego, która trwała do 7 lipca. W jej wyniku okręt oprócz drugiego podwójnego stanowiska działek kal. 20 mm otrzymał też umieszczone na niższej platformie poczwórnie sprzężone działko kal. 20 mm oraz opancerzenie pomostu, które miało chronić wachtowych przed ostrzałem nieprzyjacielskich samolotów.
Patrol 4 (10.07.1943 – 15.09.1943)
10.07. U 445 pod dowództwem Heinza-Konrada Fenna o godzinie 08:00 opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Atlantyku. Kwadrans później po spotkaniu się na redzie z U 607 oraz jednostkami eskorty, w ich towarzystwie rozpoczęto marsz w stronę drogi(ruty) o nazwie Moregennebel. O 22:35 w kwadracie BF 6778 do obu U-bootów oraz jednostek eskorty dołączyły dwa kolejne, przybyłe z La Pallice U 760 i U 613. Wkrótce potem jednak na jednym z nowo przybyłych tj. U 760 wykryto defekt, który zmusił jego dowódcę do zawrócenia do bazy. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 9115 o godzinie 00:45 wykonano manewr zanurzenia, rozpoczynając następnie podwodny marsz przez Biskaje. Dwunastego lipca na U 445 a także przebywających w jego pobliżu U 613 i U 607 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Dla Webera, Klausa, Schuga, Schamonga, Deetza i Fenna planuje się operację na obszarze w pobliżu ET 38. Marsz w tym kierunku z ekonomiczną prędkością z uwzględnieniem wiejących passatów (…).”.
Następnego dnia o godzinie 07:40 (kwadrat marynarki BF 7371) w odległości 5000 metrów od płynących na powierzchni U 613, U 445 i U 607 zaobserwowano samolot zidentyfikowany jako Sunderland, do którego jedenaście minut później dołączył kolejny zidentyfikowany tym razem jako B-24 Liberator. Oba te samoloty krążąc na bezpiecznej odległości utrzymywały stały kontakt z trzema U-bootami czekając na dogodny do ataku moment. O 08:36 dowodzący grupą dowódca U 613 (Helmut Köppe) wydał pozostałym dowódcom zezwolenie na zanurzenie. Minutę później dowodzony przez Jeschonnka U 607 stał się celem ataku Sunderlanda, który w trakcie wykonywania przez niego zanurzenia zrzucił serię sześciu bomb głębinowych. O 08:40 Heinz-Konrad Fenn zarządził alarmowe zanurzenie w trakcie którego trwania w pobliżu jego okrętu detonowało sześć bomb głębinowych, które na szczęście spowodowały powstanie tylko drobnych uszkodzeń. Wkrótce potem uzyskano też utrzymywany następnie przez 45 minut kontakt akustyczny z pozostałymi dwoma U-bootami. Po mającym miejsce o godzinie 18:12 w kwadracie BF 7283 wynurzeniu w pobliżu U 445 nie dostrzeżono pozostałych jednostek, których odszukanie ze względu na liczne patrole lotnicze ani tego ani następnego dnia okazało się niemożliwe. Ze tego też powodu następnego dnia o 16:31 przebywający w kwadracie BF 7274 okręt Fenna rozpoczął samotny marsz w stronę nakazanego obszaru. Dwudziestego siódmego lipca o godzinie 20:15 (kwadrat marynarki EJ 3486) w odległości 38 mil morskich minięto wyspę Sal. Drugiego i piątego sierpnia na U 445 odebrano dwie pochodzące z dowództwa depesze o następujących treściach:
- „Fenn jako rejon ataku obsadzić EU 70, kurs 120 stopni.”.
- „Obsadzić rejon operacyjny przed Freetown, swoboda manewrów EK 40.”.
Pięć dni po ostatnim meldunku 10 sierpnia silnego stłuczenia jąder doznał zaokrętowany na ten rejs lekarz Ass.Arzt. Dr Heinz Fuhrmann. Następnego dnia stan rannego uległ radykalnemu pogorszeniu (m.in. wystąpiły silne bóle dłoni i ramion nieznanej dla dowódcy przyczyny), co z kolei spowodowało, że Heinz-Konrad Fenn poprosił dowództwo o zaaranżowanie spotkania z innym przebywającym w pobliżu, posiadającym lekarza U-bootem. Wkrótce potem otrzymano polecenie spotkania się z U 86 ale zanim jednak do niego jednak doszło o 20:08 tego samego dnia, czujący się coraz gorzej lekarz zmarł (o 19:50 pojawiały się zaburzenia w pracy serca i oddechu). Dwunastego sierpnia o godzinie 10:00 w kwadracie FE 3964 z zachowaniem pełnego ceremoniału pochowano ciało doktora w morzu. Sześć dni później 18 lipca o 12:00 w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu z wrogiem skierowano się w stronę wybrzeża (okręt operował w porze deszczowej). Tego samego dnia odebrano też pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Kapitzky, Schamong, Fenn niemożliwe żadne zaopatrzenie. Stosownie do sytuacji wracać do bazy meldując o tym fakcie.”.
Dwudziestego drugiego lipca o 20:00 przebywający aktualnie w kwadracie EJ 6854 U 445 rozpoczął marsz powrotny do bazy mając w swoich zbiornikach jeszcze 48 m3 paliwa. Następnego dnia wkrótce po dostrzeżeniu smugi dymu o 18:57 (kwadrat marynarki EJ 3791) wykonano zanurzenie na peryskopową ale z powodu problemów z optyką nie możliwe było zidentyfikowanie kontaktu. O 19:19 w pobliżu przebywającego pod wodą okrętu pojawiły się dwie jednostki nawodne, które po uzyskaniu kontaktu azdykowego przystąpiły do polowania zrzucając co jakiś czas bomby głębinowe. Dwudziestego czwartego sierpnia wymykający się prześladowcom U 445 o godzinie 03:10 (kwadrat marynarki EJ 3753) pozostawił ich za rufą. Ponad trzy i pół godziny później o 06:43 Heinz-Konrad Fenn zarządził wynurzenie a następnie wypuszczenie w powietrze pozoratorów radarowych Aphrodite, które miały za zadanie zmyślić nieprzyjacielskie radary. Drugiego września o 12:15 w kwadracie DH 1513 z pomostu U 445 dostrzeżono trzy jednostki, w stronę których niezwłocznie się skierowano schodząc dziesięć minut później pod wodę. O 13:12 nad zanurzonym okrętem przepłynęły cztery niszczyciele oraz od 4 do 5 eskortowanych przez nie frachtowców. Po mającym miejsce o 21:43 (kwadrat marynarki DH 1281) wynurzeniu ze względu na niski stan paliwa nie podjęto pościgu za nieprzyjacielem. Sześć dni później 8 września pomiędzy 01:15 a 02:15 w pięciominutowych odstępach na okręcie Fenna rejestrowano detonacje bomb głębinowych. Tuż przed północą 14 września osiągnięto punkt Morgen, schodząc pod wodę, gdzie pozostano aż do nadejścia dnia. O 13:05 piętnastego września z pomostu U 445 dostrzeżono zbliżające się jednostki eskorty oraz także wracający do bazy U 406. Czterdzieści pięć minut później po spotkaniu z dostrzeżonymi jednostkami okręt Fenna rozpoczął ostatni etap rejsu powrotnego osiągając o 18:05 prowadzącą do bazy w St. Nazaire śluzę. W trakcie trwającego prawie dziesięć tygodni patrolu (67 dni) U 445 przepłynął 5.979 mil morskich na i 1.116,3 mili morskiej pod powierzchnią
Patrol 5 (09.11.1943 – 10.01.1944)
09.11. U 445 pod dowództwem Heinza-Konrada Fenna o godzinie 18:45 opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Następnego dnia pomiędzy 07:30 a 10:15 w kwadracie BF 5826 przeprowadzono próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu podczas którego wykryto nieszczelność luku montażowego, co z kolei zmusiło Heinza-Konrada Fenna do zawrócenia do bazy, gdzie przybył jeszcze tego samego dnia o 17:30. Dwudziestego piątego listopada po zakończonych naprawach o 18:45 ponownie opuszczono St. Nazaire ale niecałe półgodziny później na skutek złej widoczności okręt uderzył o dno w wyniku czego zmuszony był powrócić do bazy. Cztery dni później 29 listopada o 17:30 po raz trzeci podjęto próbę wyjścia na patrol opuszczając St. Nazaire. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 9123 pomiędzy 07:30 a 10:30 przeprowadzono próbne zanurzenie podczas którego po raz drugi wykryto nieszczelność luku montażowego . Z tego też powodu 1 grudnia o 18:00 powrócono do bazy, gdzie niemal z marszu okręt trafił na dok miejscowej filii stoczni Kriegsmarine Werft. Trzy dni później 4 grudnia w celu zweryfikowania poprawności wykonanych napraw wraz U 270 i U 757 o godzinie 17:25 opuszczono St. Nazaire, kierując się w stronę kwadratu BF 9137, gdzie następnego dnia pomiędzy 08:40 a 12:15 przeprowadzono próbne zanurzenie. Niestety także i tym razem naprawiany luk okazał się być nieszczelny i U 445 wraz z mającymi także defekty U 270 i U 757 zmuszony był zawrócić do bazy, gdzie przybył 6 grudnia o godzinie 19:50. Dwadzieścia dni później 26 grudnia po raz piąty o godzinie 16:00 opuszczono St. Nazaire, by przeprowadzić przerywany defektami patrol. Po mającym miejsce czterdzieści pięć minut później na redzie spotkaniu z U 386 oraz jednostkami eskorty, w ich towarzystwie rozpoczęto marsz drogą (rutą) Wessernixe w stronę punktu Wasser. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 9123 pomiędzy 08:45 a 11:25 przeprowadzono próbne zanurzenie, podczas którego wykryto defekt sterów głębokości, który wymusił konieczność ponownego powrotu do bazy wraz z mającym także problemy techniczne U 386. Dwudziestego ósmego grudnia o 11:30 U 445 oraz towarzyszące mu jednostki osiągnęły St. Nazaire. Następnego dnia po usunięciu defektu o 16:30 wraz U 757 i U 386 oraz w towarzystwie eskorty po raz szósty podjęto się próby przeprowadzenia pechowego patrolu. W wykonanym 30 grudnia pomiędzy 09:05 a 11:25 (kwadrat marynarki BF 9123) próbnym zanurzeniu stwierdzono, że okręt nie ma już żadnych widocznych usterek i w związku z czym po pożegnaniu się z eskortą rozpoczęto indywidualny marsz w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego (w trakcie rejsu przez Biskaje płynięto w zanurzeniu na powierzchnię wychodzono tylko w celu naładowania baterii i przewentylowania wnętrza). Drugiego stycznia o 02:58 (kwadrat marynarki BF 8137) za rufą okrętu dostrzeżono najpierw rozbłysk bomby oświetlającej a wkrótce potem sylwetkę czterosilnikowego samolotu (był nim należący do 58 Sqn RAF pilotowany przez T.A. Griffithsa bombowiec Halifax). Ze względu na brak czasu na wykonanie alarmowego zanurzenia Heinz-Konrad Fenn nakazał obsadzić działka przeciwlotnicze a następnie otworzyć w kierunku napastnika ogień zaporowy. Pomimo niego nieprzyjacielska maszyna zdołała jednak przeprowadzić atak zrzucając dwie bomby głębinowe (obie wybuchły w odległości 60 – 80 metrów od burty okrętu) oraz prowadząc ostrzał z działek pokładowych (na jego skutek ran postrzałowych obu dłoni doznał jeden z amunicyjnych). Wkrótce po tym ataku U 445 wykonał alarmowe zanurzenie wymykając się przeciwnikowi. Po mającym miejsce o 07:44 (kwadrat marynarki BF 8164) wynurzeniu zauważono, że z nieszczelnych zbiorników wycieka paliwo znacząc drogę okrętu na powierzchni. Chcąc usunąć ten defekt Heinz-Konrad Fenn nakazał skierować okręt na Drogę Pienninga. Piątego stycznia (kwadrat marynarki BF 8926) ze względu na wzburzone morze nie możliwe było ustalenie dokładnego miejsca skąd wycieka paliwo, w związku z czym dowódca nakazał skierować okręt w kierunku zachodnim. Ósmego stycznia na przebywającym aktualnie w kwadracie BF 9725 U 445 wykryto defekt optyki obu peryskopów, który wymusił na dowódcy podjęcie decyzji o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił on dowództwo. Dwa dni później 10 stycznia o godzinie 13:45 w punkcie 439 doszło do spotkania U 445 z dozorowcami V 402 i V 439, w eskorcie których o 18:50 osiągnął on prowadzącą do St. Nazaire śluzę, kończąc trwający wraz z remontami prawie dziewięć tygodni patrol (62 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto (od 29.12.) 393,7 mili morskiej na i 326,6 mili morskiej pod powierzchnią.
27.01.1943 obowiązki dowódcy na U 445 zdał OL Heinz-Konrad Fenn, który przeszedł do służby w sztabie FdU Mitte a na jego miejsce jeszcze tego samego dnia przybył były dowódcy U 749 OL Rupprecht Fishler Graf von Treuberg.
Patrol 6 (01.02.1944 – 27.02.1944)
01.02. U 445 pod dowództwem Rupprechta Fishlera Grafa von Treuberg o godzinie 16:30 odbił od kei bunkra U-bootów w St. Nazaire, po czym skierował sie w stronę prowadzącej do i z portu śluzy, którą opuścił o 17:50. Po mającym miejsce na redzie spotkaniu z U 586, w jego towarzystwie obrano kurs na kwadrat BF 9126, który osiągnięto następnego dnia przeprowadzając o 11:30 zakończone pomyślne próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu. Wkrótce potem ponownie schowano się pod wodę rozpoczynając podwodny marsz przez Biskaje, by następnie po osiągnięciu otwartych przestrzeni Północnego Atlantyku zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę. Piątego i siódmego lutego na U 445 odebrano dwie pochodzące z BdU depesze o następujących treściach.
- 05.02. „Nowy punkt docelowy dla Blauerta i Treuberga to AL 39.”.,
- 07.02. „Treuberg w grupie Igel obsadzić BE 5211.”.
W tym okresie głównym celem grupy były konwoje ONS.29 (44 statki) i ON.223 (54 statki). Pięć dni po ostatniej depeszy 10 lutego o godzinie 15:04 odebrano kolejną o następującej treści:
„Z ekonomiczną prędkością obsadzić nowe rejony ataku (odstępy 30 mil morskich) jako grupa Igel 1 w kwadracie AL: U 283 3167 – U 549 2444 – U 714 3344 – U 271 3551 – U 441 2564 – U 985 3222 – U 545 2689 – U 212 2882 – U 406 2659 – U 764 6145 – U 734 5435 – U 984 5597 – U 546 2293 – U 989 3284.
Jako Igel 2 w kwadracie AL: U 256 5435 – U 963 7515 – U 709 8182 – U 424 8532 – U 445 7515 – U 91 7861 – U 608 8841 – U 238 9715. W BE: U 386 2162 – U 650 1838 – U 571 1199 – U 281 1391 – U 231 2495 – U 666 (...).”.
Do tego dnia oraz w kolejnych nadchodzących dniach głównym celem obu grup był następujące konwoje: wykryty 6 lutego przez samolot dalekiego zwiadu Ju 290 (należący do FAGr 5) eskortowany przez Grupę Eskortową B3 i 2 Grupę Wsparcia składający się z 57 statków połączony konwój SL.147/MKS.38 (w trakcie operacji przeciwko niemu nie zauważony przez nikogo, od północy pozycję okrętów zgrupowania Igel opłynął składający się 24 statków, osłaniany przez amerykańską grupę eskortową konwój UC.12) oraz od 10 lutego HX.277 (69 statków, Grupa Eskorta B1 i 6 Grupa Wsparcia) i ON.223 (54 statki, Grupa Eskortowa B7 i 10 Grupa Wsparcia). Dwunastego lutego po wykryciu przez detektor Naxos pracującego w pobliżu radaru przebywający w kwadracie AL 9796 U 445 o godzinie 01:04 wykonał alarmowe zanurzenie, uzyskując wkrótce potem kontakt akustyczny z jednostką nawodną. W celu jej identyfikacji dwadzieścia osiem minut później Rupprecht Fishler Graf von Treuberg zarządził wynurzenie na peryskopową nie odnajdując jednak celu. Następnego dnia o 20:13 (kwadrat marynarki AL 8273) z pomostu U 445 zarejestrowano najpierw odgłosy i rozbłyski zbliżającego się ognia artyleryjskiego a wkrótce potem dostrzeżono sylwetkę niszczyciela oraz o 20:32 cienie dwóch kolejnych. O 20:43 w kierunku znajdującego się na kursie 0˚ wrogiego okrętu z wyrzutni nr II odpalono pojedynczą torpedę, po czym wykonano alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem zarejestrowania odgłos trafienia i dźwięki charakterystyczne dla tonącej jednostki, które dały Treubergowi powód do zgłoszenia jej zatopienia, co jednak nie znalazło potwierdzenia po alianckiej stronie. Trzynaście minut po tym ataku w pobliżu okrętu detonowało 17 bomb głębinowych, które na szczęście nie spowodowały żadnych szkód. Czternastego lutego wymykający się prześladowcom U 445 w związku z brakiem kontaktu akustycznego, w celu przeprowadzenia lustracji okolicy przez peryskop o 01:20 (kwadrat marynarki AL 8242) wyszedł na peryskopową. W trakcie prowadzenia tej obserwacji hydroakustyk zameldował o zbliżającym się szybko kontakcie, co spowodowało, że Rupprecht Fishler Graf von Treuberg wydał rozkaz zwiększenia prędkości do całej naprzód i sprowadzenia okrętu na głębokość 2A (160 metrów). Wkrótce potem nad zanurzającym się U 445 przepłynął jeden z niszczycieli, który zrzucił serię dziesięciu bomb głębinowych. O 03:00 w pobliżu okrętu detonowała seria dobrze ulokowanych 12 bomb głębinowych, która spowodowała, że wymknął się on z pod kontroli i zanim opanowano całą zaistniałą sytuację opadł na głębokość 2A+75 (235 metrów). Oprócz w/w chwilowej utraty kontroli na skutek w/w bomb doszło m.in. do silnego przecieku dławnicy wału anteny radionamiernika oraz uszkodzenia sterburtowego sprzęgła. Nadmiar wody z zęzy w centrali został przepompowany do zbiorników regulacyjnych. O 08:00 (kwadrat marynarki AL 8454) w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu z wrogiem oraz wyczerpującym się zapasem energii w akumulatorach i ciężkim do oddychania powietrzem Rupprecht Fishler Graf von Treuberg zarządził wynurzenie i jak najszybsze odejście z miejsca ataku, czemu sprzyjały opady ograniczającego widoczność deszczu. Dziewiętnaście minut później ze względu na odniesione uszkodzenia U 445 rozpoczął marsz powrotny do bazy. W trakcie jego trwania 18 lutego po uzyskaniu o 22:00 namiaru na pracujący w pobliżu radar wykonano alarmowe zanurzenie, w trakcie którego trwania w pobliżu detonowały trzy bomby głębinowe. Wkrótce po mającym miejsce już następnego dnia o 03:58 wynurzeniu (kwadrat marynarki BF 6199) z pomostu U 445 dostrzeżono rozbłyski ognia przeciwlotniczego. Jakiś czas później detektor Naxos wykrył w pobliżu pracę nieprzyjacielskiego radaru, co spowodowało, że Rupprecht Fishler Graf von Treuberg nakazał wypuścić w powietrze dwa pozoratory Aphrodite, po czym niezwłocznie wykonać alarmowe zanurzenie. O 06:05 w związku z koniecznością doładowania baterii akumulatorów okręt z powrotem pojawił się na powierzchni, gdzie przebywał do 07:53, po czym ponownie schował się pod wodę rozpoczynając trwający do 21:55 marsz w zanurzeniu. Dwudziestego szóstego lutego o godzinie 19:00 w kwadracie BF 9112 doszło do spotkania U 445 z także wracającym do bazy w U 260, z którym to następnie rozpoczął on wspólny marsz drogą (rutą) Wassernixe. Następnego dnia po osiągnięciu o godzinie 08:00 punktu 439 spotkano się z eskortą, w towarzystwie której o 15:20 osiągnięto St. Nazaire, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol (26 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 1.630 mil morskich na i 710,6 mili morskiej pod powierzchnią.
Patrol 7 (06.06.1944 – 15.06.1944)
06.06. U 445 pod dowództwem Rupprechta Fishlera Grafa von Treuberg o godzinie 17:00 odbił od kei bunkra U-bootów w st. Nazaire, po czym skierował się w stronę śluzy, którą wraz z U 650, U 437 i U 766 oraz w eskorcie dozorowca opuścił czterdzieści minut później kierując się początkowo w stronę punktu 439, by następnie po jego osiągnięciu skierować się drogą o kodowej nazwie Wassernixe w stronę pozycji wyjściowej. Głównym zadaniem okrętu podczas tego patrolu było atakowanie zmierzających w stronę wybrzeży Francji nieprzyjacielskich sił inwazyjnych. Tego samego dnia na U 445 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę 1942/6/848 o następującej treści:
„Obsadzą w kwadracie BF następujące rejony ataku:
U 758 5842 – U 766 5897 – U 445 5876 – U 437 8399 – U 382 5795 – U 650 8377 – U 714 8351. Odstępy 30 mil morskich.”.
Następnego dnia (kwadrat marynarki BF 6731) aż trzykrotnie chowano się pod wodę w związku z wykryciem przez detektor Naxos pracującego w pobliżu wrogiego radaru i tak:
- 01:08 pobyt w zanurzeniu do 04:30,
- 04:38 pobyt w zanurzeniu do 04:53,
- 05:04 pobyt w zanurzeniu do godzin popołudniowych.
Tego samego dnia na okręcie Treuberga odebrano też kolejną depeszę z dowództwa (nr 1754/7/873) o następującej treści:
„Nowe rozstawienie w kwadracie BF:
U 981 2773 – U 270 4372 – U 228 5441 – U 260 4622 – U 255 5458 – U 262 5498 – U 758 5818 – U 766 5886 – U 650 9158 – U 382 9571 – U 993 4318 – U 333 4359 – U 608 4399 – U 281 5424 – U 985 5462 – U 970 5573 – U 445 5826 – U 437 6774 – U 714 9277.”.
Tuż przed północą ósmego czerwca zgodnie z ostatnim rozkazem obsadzono wyznaczoną na kwadrat BF 5826 pozycję, przystępując niezwłocznie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. Następnego dnia w związku z trwającym od 8 czerwca alianckim lądowaniem w Normandii na okręcie Treuberga odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę 0250/9/813 o następującej treści:
„W związku z inwazją wszystkie okręty jak najszybciej skierować się w rejon lądowania, obsadzić przypadające na następujące kwadraty rejony ataku:
U 981 2773 – U 993 2797 – U 270 5161 – U 333 5272 – U 260 5524 – U 608 5297 – U 228 5576 – U 281 6417 – U 255 6477 – U 985 6457 – U 262 6743 – U 970 6723 – U 758 6768 – U 766 9242 – U 445 9223 – U 437 9264 – U 382 9671 – U 650 9377 – U 714 9538. Odstępy 30 mil.”.
Tego samego dnia po uzyskaniu namiaru na pracujący w pobliżu radar o 04:36 (kwadrat marynarki BF 5822) wykonano alarmowe zanurzenie, po czym obrano kurs na kwadrat BF 9223. Dwa dni później 11 czerwca o 04:30 osiągnięto nakazaną pozycję odbierając w ciągu tego dnia kolejną depeszę z dowództwa (FT 1750/11/855) o następującej treści:
„Przebywające w swoich rejonach okręty spoczywać na dnie, ograniczać czas pobytu na powierzchni. Zagrożenie minowe tak samo groźne jak lotnicze. W celu odebrania depesz o godzinie 00, 06, 12 i 18 wychodzić na głębokość umożliwiającą odebranie sygnału. Oczekiwać na dalsze instrukcje.”.
Dwunastego czerwca pomiędzy 06:45 a 22:23 (kwadrat marynarki BF 9261) U 445 spoczywał na dnie prowadząc nasłuch okolicy hydrofonami. Pół godziny po mającym miejsce o 22:23 wynurzeniu z pomostu okrętu Treuberga dostrzeżono wykonujący atak na inny przebywający w pobliżu okręt bombowiec zidentyfikowany jako B-24 Liberator. Po naładowaniu baterii akumulatorów oraz przewentylowaniu wnętrza już następnego dnia o godzinie 00:43 schowano się pod wodę. O 06:39 na polecenie dowódcy okręt posadzono na dnie. W trakcie mającego miejsce o 18:00 seansu radiowego odebrano kolejną depeszę dowództwa (1331/13/884) o następującej treści:
„Wszystkie pozbawione chrap okręty w tym Sammler i U 292 jak najszybciej powrócić do baz.
Do Lorient zmierzają: U 981, U 993, U 270, U 608, U 260 i U 292.
Do St. Nazaire: U 281, U 228, U 985, U 255, U 758, U 766, U 437.
Do Pallice idą: U 262, U 650, U 714, U 382 i U 675, U 445.”.
W trakcie rozpoczętego jeszcze tego samego dnia o 22:41 marszu powrotnego aż do 15 czerwca wielokrotnie nawiązywano kontakt z nieprzyjacielskimi samolotami. Piętnastego czerwca o 03:30 U 445 oraz także wracający do bazy U 262 spotkały się z eskortą, w towarzystwie której o 19:15 osiągnęły La Pallice, kończąc trwający ponad tydzień patrol (9 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 372 mile morskie na i 215 mil morskich pod powierzchnią.
W trakcie prawie dwumiesięcznego okrętu pobytu w bazie U 445 został wyposażony w instalację chrap.
Patrol 8 (12.08.1944 – 17.08.1944)
12.08. U 445 pod dowództwem Rupprechta Fishlera Grafa von Treuberg wraz z U 650 o godzinie 22:00 opuścił La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem dostarczyć do broniących St. Malo wojsk potrzebną amunicję (m.in. pociski przeciwpancerne). Następnego dnia wkrótce po uzyskaniu namiaru na pracujący w pobliżu radar płynący na powierzchni U 445 o godzinie 22:14 (kwadrat marynarki BF 6762) został ostrzelany z broni pokładowej przez nieprzyjacielski bombowiec zidentyfikowany jako typ Halifax. Czternastego sierpnia o 04:14 znajdujący się w kwadracie BF 6721 okręt Treuberga został wykryty a następnie zaatakowany przez należący do 172/K Sqn RAF bombowiec Wellington. Na skutek celnego prowadzonego przez artylerzystów U 445 ognia przeciwlotniczego nieprzyjacielska maszyna został zestrzelona, grzebiąc wraz z sobą całą swoją załogę. O 05:43 (kwadrat marynarki BF 6722) odparto drugi atak tym razem w wykonaniu Sunderlanda, który oprócz zrzucenia niecelnych bomb ostrzelał okręt z broni pokładowej. Wkrótce potem Rupprecht Fishler Graf von Treuberg nakazał posadzić okręt na dnie, gdzie następnie przebywał on przez pierwszą część dnia. Piętnastego sierpnia na U 445 odebrano pochodzącą z FdU-West depeszę o następującej treści.”
„W związku z informacją komendanta obrony, że wyładunek w St. Malo nie jest możliwy wejść do Lorient.”.
Dwa dni później 17 sierpnia zgodnie z w/w rozkazem okręt Treuberga o 06:05 zawinął do Lorient, kończąc trwający pięć dni patrol.
W trakcie pobytu w bazie z okrętu wyładowano całą przeznaczoną dla St. Malo amunicję.
Patrol 9 (22.08.1944 – 24.08.1944)
22.08. U 445 pod dowództwem Rupprechta Fishlera Grafa von Treuberg o godzinie 21:00 opuścił bazę w Lorient, by następnie zgodnie z otrzymanym rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę do jednej z baz w Norwegii. Półgodziny później po mającym miejsce na zewnętrznej redzie spotkaniu z U 650 i U 190 oraz okrętami eskorty skierowano się w stronę punktu Lucie 2, który osiągnięto o 22:40. Po pożegnaniu się z eskortą U445 rozpoczął indywidualny marsz schodząc godzinę później pod wodę, by następnie skierować się w stronę linii głębokości 200 metrów. Dwudziestego czwartego sierpnia przebywający w kwadracie BF 5431 okręt Treuberga został wykryty a następnie zaatakowany bombami głębinowymi przez brytyjską fregatę HMS Louis, w wyniku czego poszedł na dno wraz z całą załogą.
Członkowie załogi U 445 polegli w dniu 24.08.1944 (w kolejności alfabetycznej):
BEEZ, KARL-HEINZ MASCHOGFR 22.08.1924
Behren von, Herbert MtrGfr 13.08.1926
Brandenburg, Günter MaschGfr. 10.10.1923
Brodersen, Hans MaschOGfr. 20.03.1922 Wilster
Brunswick, Friedrich-Wilhelm BtsMt 05.09.1913
Buhl, Erich Gfr. 19.09.1926
Burger, Werner Lt.z.S. 07.05.1920
Butenhoff, Siegfried MaschOGfr 16.03.1924
Drebing, Heinrich MechOGfr 07.09.1924
Enders, Erhard ObGfr 25.02.1924
Fiebranz, Helmut ObGfr 15.01.1924
Fischer, Franz MaschOGfr 17.03.1924
Fischler Graf von Treuberg, Rupprecht OLt.z.S.01.10.43. 20.02.1920 Murnau
Göldner, Werner OMasch 13.03.1915
Hensel, Willi MtrOGfr 22.07.1924
Herrmann, Rudolf MechHGfr 05.11.1921
Himpel, Werner MaschOGfr 12.11.1923
Hirschmeyer, Friedrich MechGfr 20.07.1924
Hirtes, Hermann 01.06.1922 Wiesbaden
Höh von der, Hermann OLt.z.S.d.R. 23.04.1920 Neviges Rhineland
Jachmann, Kurt-Theodor MtrGfr 04.07.1923
Jägeler, Heinz OBtsMt 21.03.1915
Just, Günter MtrOGfr. 13.11.1923
Kempa, Alfred-Wilhelm FkOGfr 09.12.1924
Kerber, Friedrich OMasch 15.09.1915
Klamandt, Werner OMaschMt 11.03.1921
Künchen, Werner FkOGfr 06.12.1924
Lemanzyk, Franz SanMt.d.R. 08.05.1921
Linden, Eduard OGfr 10.10.1922
Mann, Felix OGfr 06.09.1922
Melchior, Walter ObMt 01.04.1920
Miserra, Gerhard Maat. 11.04.1920
Muschinski, Josef ObGfr 04.03.1924
Musielak, Siegesmund ObGfr 25.01.1920
Oymanns, Johann ObGfr 06.05.1923
Pankin, Gerhard ObMt 17.02.1916
Passe, Günter Lt.ing 08.09.1923
Pollak, Hans Gfr. 18.07.1921
Richard, Rudolf-Paul-Ernst Lt.z.S. 20.09.1923
Rost, Heinz ObGfr 12.12.1923
Rudolph, Gerhard ObMt. 30.07.1920
Schicke, Helmut ObMt. 19.07.1921
Schmitten, Walter ObMt. 01.12.1917
Schramm, Konrad ObMt. 28.12.1917
Schröder, Rudolf ObMt. 06.01.1920
Schuster, Friedrich OStrm 16.06.1918
Spellmann, Georg HGfr 29.09.1919
Thiel, Erwin ObGfr 12.05.1925
Weissbach, Erich ObGfr 04.08.1923
Welker, Edgar ObGfr 14.03.1922
Wenzel, Max ObGfr 07.03.1923
Wiemann, Heinrich ObGfr 01.03.1924
Wiesel, Julius ObGfr 01.03.1924
Wilmes, Heinrich ObGfr 11.02.1923
Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 9 KTB U 436 - U 500
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Stocznia: F. Schichau GmbH, Danzig
Numer zamówienia: 1505
Zamówienie: 06.08.1940
Położenie stępki: 09.04.1941
Wodowanie: 19.03.1942
Wcielenie do służby: 30.05.1942
Numer pocztowy: M 06 411
Przebieg służby:
30.05.1942 – 31.10.1942 – 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.11.1942 – 24.08.1944 – 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa)
24.08.1944 – Zatopiony na wodach Zatoki Biskajskiej na zachód od St. Nazaire (pozycja 47.21N, 05.50W) bombami głębinowymi zrzuconymi przez brytyjską fregatę HMS Louis.
Dowódcy:
30.05.1942 – 27.01.1944 – OL Heinz-Konrad Fenn
27.01.1944 – 24.08.1944 – OL Rupprecht Fishler Graf von Treuberg
Liczba patroli: 9
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0
Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0
Okres służby U 445 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
31.05. – 21.06.1942 – Danzig – próby okrętu w ramach UAG.
22.06. – 25.06.1942 – Gotenhafen – próby broni torpedowej w ramach TEK.
26.06. – 01.07.1942 – Danzig – pobyt w stoczni Schichau, w celu usunięcia zauważonych usterek.
02.07. – 05.07.1942 – Danzig – próby okrętu w ramach UAG.
06.07. – 07.07.1942 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
08.07. – 15.07.1942 –Kiel – próby okrętu w ramach UAK.
17.07. – 20.07.1942 – Danzig – pobyt w stoczni Schichau w celu przeprowadzenia prac naprawczych.
21.07. – 08.08.1942 – Hela – szkolenie w morzu w ramach Agru-Front.
10.08. – 20.08.1942 – Danzig – indywidualny tok szkoleniowy w ramach 22 Flotylli U-bootów.
21.08. – 30.08.1942 – Gotenhafen – służba w charakterze jednostki rezerwowej w ramach 27 Flotylli U-bootów.
31.08. – 08.09.1942 – Pillau – ćwiczenia w strzelaniu torpedami w ramach 26 Flotylli U-bootów.
08.09.1942 – niegroźna kolizja w pobliżu Nidden z tankowcem Terra.
13.09. – 27.10.1942 – Lübeck – przegląd okrętu oraz prace konserwacyjne realizowane przez stocznię Flender-Werke.
28.10. – 02.11.1942 – Kiel – przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.
Patrol 1 (03.11.1942 – 03.01.1943)
03.11. U 445 pod dowództwem Heinza-Konrada Fenna wraz z U 264 o godzinie 08:00 odbił od mola Tirpitza opuszczając bazę w Kiel, by następnie zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Tuż po godzinie 11:00 po wejściu na rutę nr 15 doszło do spotkania obu jednostek z trałowcem M 1902, w eskorcie którego skierowały się one w stronę Dużego Bełtu. Następnego dnia o 10:30 w kwadracie marynarki AO 4465 doszło do wymiany składu eskorty na dozorowiec V 1011, który towarzyszył U 445 i U 264 do godziny 16:20. Piątego listopada około pierwszej w nocy oba U-booty zawinęły do bazy w Kristiansand, gdzie zacumowały przy burcie norweskiego tankowca Hato, z którego to następnie poczęły uzupełniać zapasy paliwa, oleju silnikowego oraz smarów. W też czasie ze względu na zły stan zdrowia dowódcy, który uskarżał się na przepuklinę pachwinową konieczna się stała jego hospitalizacja w miejscowym lazarecie. W związku z zaistniałą sytuacją wyjście okrętu przesunięto do czasu powrotu na pokład Heinza-Konrada Fenna. Ósmego listopada po znaczącej poprawie stanu zdrowia, który zaowocował jego powrotem na okręt o godzinie 07:00 wraz z U 623 opuszczono Kristiansand, kierując się w stronę Egersund, gdzie przybyto o 16:00. Po przenocowaniu w tamtejszej bazie w południe dnia następnego U 445 ponownie wraz z U 623 oraz w towarzystwie eskorty opuścił Egersund, kierując się w stronę Imsen Bake. Prawie pięć godzin później o 16:45 osiągnięto kwadrat AN 3131, gdzie pożegnano się z eskortą rozpoczynając indywidualny marsz w stronę wód Północnego Atlantyku. Dwunastego listopada o 20:30 (kwadrat marynarki AE 8920) po stronie sterburty dostrzeżono płynący z zapalonymi światłami statek, który zidentyfikowano jako należący do neutralnej Szwecji frachtowiec. Następnego dnia o godzinie 21:10 na U 445 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 184, U 623, U 611, U 262, U 663, U 445 z prędkością pół naprzód kierować się do AK 55.”.
Czternastego listopada na okręcie Fenna odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Fenn i Schröter nakazany kwadrat osiągnąć z ekonomiczną prędkością marszową. Zezwolenie na dłuższy czas marszu.”.
Cztery dni później 18 listopada o godzinie 01:32 (kwadrat marynarki AL 3510) płynący na powierzchni U 445 został zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz trwającego do godziny 03:00 pobytu pod wodą przez nieprzyjacielską łódź latającą. Następnego dnia po odebraniu o 19:52 (kwadrat marynarki AL 4220) pochodzącego z U 43 meldunku o kontakcie w AJ 6737 z płynącym kursem N konwojem, Heinz-Konrad Fenn po przeanalizowaniu szans jego dopadnięcia nakazał skierować się w jego stronę. Meldowanym nieprzyjacielem był składający się z 45 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową C3 konwój SC.109. Dwa dni później 21 listopada po bezskutecznych próbach odnalezienia meldowanego nieprzyjaciela o godzinie 14:00 U 445 zakończył jego poszukiwania po osiągnięciu kwadratu AK 4256. Dwudziestego trzeciego listopada na okręcie Fenna odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Następujące okręty utworzą grupę Drachen i obsadzą do 25.11. godziny 08:00 w poniżej kolejności linię od AJ 8798 > BC2571. U 663, U 445, U 623, U 261, U 611, U 184.”.
Głównym celem utworzonej na północny – wschód od wybrzeży Nowej Funlandii grupy były nieprzyjacielskie konwoje ON i ONS. Dwudziestego piątego listopada (kwadrat marynarki AJ 8885) przebywający na wyznaczonej pozycji w zgrupowaniu U 445 o godzinie 20:30 zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski eskortowiec zidentyfikowany jako korweta. O 22:20 po trwającym zaledwie godzinę pobycie z powrotem na powierzchni po raz drugi musiano uciekać pod wodę przed nadpływająca korwetą (prawdopodobnie tą samą), gdzie następnie pozostano aż do godziny 06:40 dnia następnego. Dwudziestego szóstego listopada na okrętach grupy Drachen odebrano skierowaną do nich depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Grupa Drachen, linia rozwiązania marsz naprzód kursem 160˚.”.
Czwartego grudnia o 18:00 kwadrat marynarki BD 7464 z pomostu U 445 dostrzeżono poszukiwany podwodny tankowiec U 490 oraz przebywający w jego pobliżu U 611. Prawie dwie godziny później o 19:40 na miejsce uzupełniania zapasów przybyły dwa kolejne U-booty: U663 i U 373. Ze względu jednak na zapadające ciemności operację przeładunków zapasów przesunięto na dzień następny. O brzasku stwierdzono, że w ciągu nocy utracono kontakt z pozostałymi jednostkami, których poszukiwań wkrótce się podjęto. O 11:30 w kwadracie BD 7224 natknięto się na U 663 z którym to następnie wspólnie podjęto się poszukiwań podwodnego tankowca. Dwa dni później 7 grudnia o 11:00 w kwadracie BD 7446 ponownie nawiązano kontakt wzrokowy z U 490 oraz z przebywającym w jego pobliżu U 373. Tego samego dnia pomiędzy 14:30 a 20:05 z okrętu Schnoora pobrano ca. 50m3 paliwa oraz wystarczający na dziesięć dni zapas prowiantu. Jedenastego grudnia na U 445 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Loeser, Schmid i Fenn w tej kolejności utworzyć linię rozpoznawczą obsadzając kwadraty od AJ 4167 do 4522.”.
Dwa dni później 13 grudnia na w/w okrętach odebrano kolejną depesze z dowództwa do nich skierowaną o następującej treści:
„Loeser, Schmid i Fenn utworzyć grupę Büffel.”.
Głównym celem w/w zgrupowania był meldowany przez B-Dienst, składający się z 54 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B3 konwój HX.218. Tego samego dnia o 17:55 (kwadrat marynarki AJ 9261) z pomostu U 445 dostrzeżono chmurę dymu w kierunku której się skierowano. Wkrótce potem doszło do pogorszenia się widoczności spowodowanej opadem śniegu, pomimo której kontynuowano dalej poszukiwania. W trakcie ich trwania o 18:20 po dostrzeżeniu zbliżającego się eskortowca zidentyfikowanego jako niszczyciel okręt Fenna zmuszony został do zakończonej powodzeniem ucieczki na powierzchni. Następnego dnia o 15:10 (kwadrat marynarki AK 4477) płynący na powierzchni U 445 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadlatujący czterosilnikowy bombowiec, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił serię czterech bomb głębinowych, które na szczęście nie poczyniły żadnych szkód. Piętnastego grudnia o 17:20 przebywający aktualnie w kwadracie AK 1989 okręt Fenna w celu dokonania porównania wymienił się namiarami pozycyjnymi z przebywającym w pobliżu U 435. Tego samego dnia U 445 otrzymał też z dowództwa polecenie dołączenia do zgrupowania Ungestüm, które w tym czasie operowało przeciwko składającemu się z 55 statków, osłanianemu przez Grupę Eskortową B3 konwojowi HX.218. W południe szesnastego stycznia o 12:00 nawiązano kontakt wzrokowy z meldowanym przez U 373 składającym się 22 statków, osłanianym przez Grupę Eskortową C3 konwojem ON.152, kierunku którego z zamiarem przeprowadzenia dziennego ataku następnie się skierowano. Zanim jednak zdołano wyjść na dogodną do ataku pozycję o 14:20 nastąpiło spowodowane przez intensywne opady deszczu radykalne pogorszenie widoczności, w wyniku czego utracono kontakt z wrogiem. O 16:32 (kwadrat marynarki AK 5661) prowadzący poszukiwania konwoju okręt Fenna zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia wkrótce po tym jak dostrzeżono wyłaniający się ze ściany deszczu niszczyciel. Po mającym miejsce dwie godziny później wynurzeniu, kierując się namiarami GHG ponownie rozpoczęto poszukiwania konwoju, nie nawiązując już jednak z nim kontaktu wzrokowego. Dwudziestego drugiego grudnia o godzinie 13:18 na U 445 odebrano pochodząca z BdU depeszę o następującej treści:
„Grupa Ungestüm, operacja zakończona. W kolejności, U 706, U 336, U 455, U 445, U 435, U 373, U 524, U 628, U 615 dnia 25 grudnia przebywać w linii dozoru od BD 2272 do 5434. Zamiar, przechwycenie jednego z idących na południe konwoji, który dnia 23 spodziewany jest w BD 31. Przeciwko niemu operuje też grupa Spitz.”
W związku z kończącym się prowiantem w wigilię Heinz-Konrad Fenn poprosił dowództwo o możliwość jego uzupełnienia z innego okrętu. Prośba ta została pozytywnie rozpatrzona i U 445 otrzymał polecenie spotkania się z U 435, z którego to następnie na jego pokład miał być przekazany przeznaczony na osiem dni zapas prowiantu. Do wyznaczonego spotkania jednak niedoszło bowiem 25 grudnia o 16:07 (kwadrat marynarki BD 2672) ze względu na problemy z nieszczelnymi pokrywami cylindrów oraz poważnym ropnym zapaleniem zęba u jednego z członków załogi Heinz-Konrad Fenn zmuszony był wydać polecenie przerwania patrolu i obrania kursu na bazę w St. Nazaire. Trzeciego stycznia o 09:45 w punkcie 438 doszło do spotkania z U 461 oraz stanowiącymi eskortę dozorowcami V 622 i V 623,w towarzystwie których rozpoczęto marsz w stronę bazy. O 11:20 minięto punkt N.1 a kwadrans później w związku z dostrzeżeniem nadlatujących maszyn na okrętach ogłoszono alarm przeciwlotniczy. Dostrzeżonymi samolotami były wracające do bazy po przeprowadzonym nalocie na St. Nazaire czterosilnikowe bombowce. Wkrótce potem na okrętach dostrzeżono kolejne nadlatujące maszyny, którymi tym razem były niemieckie myśliwce, które niezwłocznie przystąpiły do atakowania nieprzyjacielskich bombowców. W trakcie walki jak się następnie wywiązała na U 445 oraz towarzyszących mu jednostkach dostrzeżono jedno zestrzelenie nieprzyjacielskiego samolotu, którego cała załoga zginęła (V 622 i V 623 odnalazły a następnie wyłowiły jednego martwego członka załogi bombowca). Dalsza część rejsu przebiegła już bez zakłóceń i o godzinie 15:05 okręt Fenna osiągnął prowadzącą do St. Nazaire śluzę, kończąc trwający prawie dziewięć tygodni patrol (62 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 6.396 mil morskich na i pod powierzchnią.
Patrol 2 (07.02.1943 – 27.03.1943)
07.02. U 445 pod dowództwem Heinza-Konrada Fenna o godzinie 15:00 odbił od kei bunkra U-bootów w bazie w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę prowadzącej na zewnętrzną redę śluzy. Po jej opuszczeniu, co miało miejsce półgodziny później na wspomnianej już redzie doszło do spotkania z eskortą, w towarzystwie której obrano kurs na punkt 439. Zgodnie z otrzymanymi przed wyjściem rozkazami głównym celem U 445 podczas jego drugiego patrolu miało być zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Północnego Atlantyku. Po osiągnięciu o 20:00 kwadratu BF 6571 okręt Fenna pożegnał się z eskortą, która zawróciła do bazy, po czym już samotnie drogą (rutą) o nazwie Wassernixe skierował się w stronę pozycji wyjściowej na wody Zatoki Biskajskiej. Następnego dnia o godzinie 08:00 (kwadrat marynarki BF 5873) rozpoczęto podwodny marsz przez wody Zatoki Biskajskiej. Tydzień później 15 lutego o godzinie 13:53 na U 445 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 437, U 410, U 445, U 382, U 511, U 569, U 107 stworzą grupę Robbe. Dnia 17 lutego o godzinie 12:00 tworzyć linię poszukiwawczą od CF 1671 do 4575. Kurs 290˚ przez około 140 mil.”.
Głównym celem tejże grupy miały być pływające na trasie Stany Zjednoczone – Gibraltar – Stany Zjednoczone nieprzyjacielskie konwoje. W południe 17 lutego zgodnie z w/w rozkazem obsadzono przypadającą na kwadrat CF 1856 wyznaczoną pozycję w linii rozpoznania. Dwa dni później 19 lutego tuż przed północą obsadzono nową pozycję, tym razem wypadającą na kwadrat CE 3537. Dwudziestego czwartego lutego na okręcie Fenna odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Nowe rozstawienie grupy Robbe. U 107 obsadzi obszar U 103, U 103 obsadzi obszar U 409, U 445 dodatkowo obszary U 382 i U 569.”.
Cztery dni później 28 lutego po uzyskaniu o 01:45 (kwadrat marynarki CG 8796) namiaru na pracujący w pobliżu radar schowano się pod wodę, uzyskując wkrótce potem kontakt akustyczny z jednostką nawodną. O 02:15 nad zajmowaną przez okręt Fenna pozycją przepłynęły: jeden raz dwie szybkie jednostki oraz dwa razy kolejna. O 05:54 U 445 z powrotem znalazł się na powierzchni kontynuując poszukiwania wroga. Prawie cztery godziny później o 10:03 (kwadrat marynarki CG 8874) po dostrzeżeniu nadlatującego samolotu wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą do 11:14. Dwadzieścia minut po wynurzeniu (kwadrat marynarki DJ 1323) z pomostu U 445 na kursie 130˚ dostrzeżono maszty jednostki handlowej w kierunku której niezwłocznie się skierowano. O 16:15 (kwadrat marynarki DJ 1349) podążający w kierunku celu okręt Fenna został wykryty i zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski eskortowiec, który w międzyczasie dołączył do tropionego statku. Pomimo tej przeciwności podążano dalej w kierunku celu, który o godzinie 17:30 zidentyfikowano jako pływający pod hiszpańską banderą tankowiec z ataku na który odstąpiono. Czwartego marca o 12:16 przebywający w kwadracie CG 9731 U 445 zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski samolot, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił dwie, na szczęście niecelne bomby głębinowe. W trakcie pobytu pod wodą na okręcie Fenna na kierunku zachodnim uzyskano kontakt akustyczny z wieloma jednostkami, który zidentyfikowano jako wrogi konwój (najprawdopodobniej był nim składający się z 50 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową C1 konwój KMS.10). O 13:52 podczas marszu w zanurzeniu w kierunku celu na kursie 160˚ najpierw zarejestrowano a później przez peryskop dostrzeżono wrogi niszczyciel, który kwadrans później po uzyskaniu kontaktu sonarowego przeprowadził atak zrzucając serię czterech bomb głębinowych. O 15:18 do krążącego w pobliżu niszczyciel dołączyły trzy mniejsze okręty, które przystąpiły do tropienia okrętu Fenna zrzucając o jakiś czas bomby głębinowe. O 23:30 prześladujące U 445 okręty zakończyły na niego polowanie, po czym odpłynęły z miejsca ataku. Sześć minut później Heinz-Konrad Fenn zarządził najpierw wyjście na peryskopową a następnie po stwierdzeniu przez peryskop braku bytności w pobliżu wroga wynurzenie na powierzchnię (w trakcie prowadzenia tej obserwacji wykryto uszkodzenie optyki peryskopu bojowego). Jedenastego marca o godzinie 09:24 (kwadrat marynarki CF 6687) z pomostu U 445 dostrzeżono najpierw czubki masztów a następnie sylwetkę samotnego statku, w kierunku którego następnie się skierowano. O 14:26 (kwadrat CF 6691) po zmniejszeniu dzielącego obie jednostki dystansu zidentyfikowano cel jako płynący pod hiszpańską banderą frachtowiec, którego następnie puszczono wolno. Trzynastego marca na przebywającym aktualnie w kwadracie CG 1879 U 445 o godzinie 15:30 odebrano pochodzący z U 107 meldunek o kontakcie w CG 1218 z wrogim konwojem, w stronę którego pozycji następnie się on skierował obierając kurs 306˚. Meldowanym nieprzyjacielem był składający się z 6 statków, osłaniany przez 44 Grupę Eskortową konwój MKF.10A. Następnego dnia w trakcie poszukiwań wroga o 19:28 (kwadrat marynarki CG 4823) okręt Fenna został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski dozorowiec, który wkrótce potem przystąpił do wykonania ataków, zrzucając na szczęście niecelne bomby głębinowe. Po odpłynięciu prześladowcy już 15 marca o godzinie 01:02 (kwadrat marynarki CG 4583) U 445 z powrotem pojawił się na powierzchni kontynuując poszukiwania wroga, które ostatecznie zakończono o 03:27. Siedemnastego marca o 14:38 w celu dokonania porównania wymieniono się namiarami z przebywającym w pobliżu U 123. Półgodziny później oba okręty zostały zaskoczone przez znajdujący się na kierunku 90˚ wrogi niszczyciel. Jako pierwszy pod wodę ze względu na swoją wielkość i zdolności manewrowe schował się okręt Fenna, który dzięki temu w odróżnieniu od swojego powolnego większego towarzysza uniknął ataków bombami głębinowymi jakie następnie miały miejsce. Trzy dni później 20 marca przebywający aktualnie w kwadracie CG 1154 U 445 ze względu na kończący się zapas paliwa o godzinie 08:00 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Dwudziestego szóstego marca o godzinie 08:00 osiągnięto punkt Morgen. Ponieważ jednak nastąpiło to dzień wcześniej niż pierwotnie zgłaszano Heinz-Konrad Fenn postanowił w zanurzeniu przeczekać na tej pozycji aż do zachodu słońca, po czym następnie ruszyć w dalszą drogę. Po mającym miejsce o 23:00 wynurzeniu drogą (rutą) o nazwie Morgennebel skierowano w stronę punktu 438, gdzie o 06:30 następnego dnia spotkano się z eskortą. W jej towarzystwie o godzinie 11:00 U 445 osiągnął prowadzącą do bazy w St. Nazaire śluzę, kończąc trwający prawie siedem tygodni patrol (48 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 6.426 mil morskich na i pod powierzchnią.
Patrol 3 (27.04.1943 – 30.04.1943)
27.04. U 445 pod dowództwem Heinza-Konrada Fenna o godzinie 17:30 opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Po spotkaniu na redzie z tworzącymi eskortę okrętami: tj przerywaczem zagród minowych Spbr.175 oraz dwoma dozorowcami V 623 i V 620, w ich towarzystwie obrano kurs na punkt 438. O 22:00 pieczę nad okrętem Fenna w kwadracie BF 6479 przejęły trzy trałowce M 495, M 476 i M 424, które towarzyszyły mu aż do osiągnięcia kwadratu BD 9122. Następnego dnia z powodu grypy i problemów z gardłem ze służby wypadło trzech członków załogi okrętu do których jeszcze tego samego dnia dołączyło trzech następnych. Dwudziestego dziewiątego kwietnia w związku ze stałym powiększaniem się liczby chorych, co z kolei negatywnie wpływało na zdolność bojową okrętu Heinz-Konrad Fenn postanowił przerwać patrol i wracać do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił dowództwo. Następnego dnia o 07:20 w punkcie 438 U 445 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 11:00 osiągnął prowadzącą do bazy śluzę, kończąc w ten sposób trwający zaledwie cztery dni patrol.
Po zacumowaniu w bunkrze na brzeg do miejscowego szpitala przekazano aż siedemnastu chorych natomiast pozostałych poddano trwającej do 20 maja kwarantannie.
Planowane na dzień 10 czerwca wyjście na kolejny patrol musiało zostać przesunięte w związku z zachorowaniem dowódcy na dyfteryt.
20.06.1943 po raz kolejny przesunięto termin wyjścia, tym razem jednak ze względu na przebudowę pomostu związaną z modernizacją tj. wzmocnieniem uzbrojenia przeciwlotniczego, która trwała do 7 lipca. W jej wyniku okręt oprócz drugiego podwójnego stanowiska działek kal. 20 mm otrzymał też umieszczone na niższej platformie poczwórnie sprzężone działko kal. 20 mm oraz opancerzenie pomostu, które miało chronić wachtowych przed ostrzałem nieprzyjacielskich samolotów.
Patrol 4 (10.07.1943 – 15.09.1943)
10.07. U 445 pod dowództwem Heinza-Konrada Fenna o godzinie 08:00 opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Atlantyku. Kwadrans później po spotkaniu się na redzie z U 607 oraz jednostkami eskorty, w ich towarzystwie rozpoczęto marsz w stronę drogi(ruty) o nazwie Moregennebel. O 22:35 w kwadracie BF 6778 do obu U-bootów oraz jednostek eskorty dołączyły dwa kolejne, przybyłe z La Pallice U 760 i U 613. Wkrótce potem jednak na jednym z nowo przybyłych tj. U 760 wykryto defekt, który zmusił jego dowódcę do zawrócenia do bazy. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 9115 o godzinie 00:45 wykonano manewr zanurzenia, rozpoczynając następnie podwodny marsz przez Biskaje. Dwunastego lipca na U 445 a także przebywających w jego pobliżu U 613 i U 607 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Dla Webera, Klausa, Schuga, Schamonga, Deetza i Fenna planuje się operację na obszarze w pobliżu ET 38. Marsz w tym kierunku z ekonomiczną prędkością z uwzględnieniem wiejących passatów (…).”.
Następnego dnia o godzinie 07:40 (kwadrat marynarki BF 7371) w odległości 5000 metrów od płynących na powierzchni U 613, U 445 i U 607 zaobserwowano samolot zidentyfikowany jako Sunderland, do którego jedenaście minut później dołączył kolejny zidentyfikowany tym razem jako B-24 Liberator. Oba te samoloty krążąc na bezpiecznej odległości utrzymywały stały kontakt z trzema U-bootami czekając na dogodny do ataku moment. O 08:36 dowodzący grupą dowódca U 613 (Helmut Köppe) wydał pozostałym dowódcom zezwolenie na zanurzenie. Minutę później dowodzony przez Jeschonnka U 607 stał się celem ataku Sunderlanda, który w trakcie wykonywania przez niego zanurzenia zrzucił serię sześciu bomb głębinowych. O 08:40 Heinz-Konrad Fenn zarządził alarmowe zanurzenie w trakcie którego trwania w pobliżu jego okrętu detonowało sześć bomb głębinowych, które na szczęście spowodowały powstanie tylko drobnych uszkodzeń. Wkrótce potem uzyskano też utrzymywany następnie przez 45 minut kontakt akustyczny z pozostałymi dwoma U-bootami. Po mającym miejsce o godzinie 18:12 w kwadracie BF 7283 wynurzeniu w pobliżu U 445 nie dostrzeżono pozostałych jednostek, których odszukanie ze względu na liczne patrole lotnicze ani tego ani następnego dnia okazało się niemożliwe. Ze tego też powodu następnego dnia o 16:31 przebywający w kwadracie BF 7274 okręt Fenna rozpoczął samotny marsz w stronę nakazanego obszaru. Dwudziestego siódmego lipca o godzinie 20:15 (kwadrat marynarki EJ 3486) w odległości 38 mil morskich minięto wyspę Sal. Drugiego i piątego sierpnia na U 445 odebrano dwie pochodzące z dowództwa depesze o następujących treściach:
- „Fenn jako rejon ataku obsadzić EU 70, kurs 120 stopni.”.
- „Obsadzić rejon operacyjny przed Freetown, swoboda manewrów EK 40.”.
Pięć dni po ostatnim meldunku 10 sierpnia silnego stłuczenia jąder doznał zaokrętowany na ten rejs lekarz Ass.Arzt. Dr Heinz Fuhrmann. Następnego dnia stan rannego uległ radykalnemu pogorszeniu (m.in. wystąpiły silne bóle dłoni i ramion nieznanej dla dowódcy przyczyny), co z kolei spowodowało, że Heinz-Konrad Fenn poprosił dowództwo o zaaranżowanie spotkania z innym przebywającym w pobliżu, posiadającym lekarza U-bootem. Wkrótce potem otrzymano polecenie spotkania się z U 86 ale zanim jednak do niego jednak doszło o 20:08 tego samego dnia, czujący się coraz gorzej lekarz zmarł (o 19:50 pojawiały się zaburzenia w pracy serca i oddechu). Dwunastego sierpnia o godzinie 10:00 w kwadracie FE 3964 z zachowaniem pełnego ceremoniału pochowano ciało doktora w morzu. Sześć dni później 18 lipca o 12:00 w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu z wrogiem skierowano się w stronę wybrzeża (okręt operował w porze deszczowej). Tego samego dnia odebrano też pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Kapitzky, Schamong, Fenn niemożliwe żadne zaopatrzenie. Stosownie do sytuacji wracać do bazy meldując o tym fakcie.”.
Dwudziestego drugiego lipca o 20:00 przebywający aktualnie w kwadracie EJ 6854 U 445 rozpoczął marsz powrotny do bazy mając w swoich zbiornikach jeszcze 48 m3 paliwa. Następnego dnia wkrótce po dostrzeżeniu smugi dymu o 18:57 (kwadrat marynarki EJ 3791) wykonano zanurzenie na peryskopową ale z powodu problemów z optyką nie możliwe było zidentyfikowanie kontaktu. O 19:19 w pobliżu przebywającego pod wodą okrętu pojawiły się dwie jednostki nawodne, które po uzyskaniu kontaktu azdykowego przystąpiły do polowania zrzucając co jakiś czas bomby głębinowe. Dwudziestego czwartego sierpnia wymykający się prześladowcom U 445 o godzinie 03:10 (kwadrat marynarki EJ 3753) pozostawił ich za rufą. Ponad trzy i pół godziny później o 06:43 Heinz-Konrad Fenn zarządził wynurzenie a następnie wypuszczenie w powietrze pozoratorów radarowych Aphrodite, które miały za zadanie zmyślić nieprzyjacielskie radary. Drugiego września o 12:15 w kwadracie DH 1513 z pomostu U 445 dostrzeżono trzy jednostki, w stronę których niezwłocznie się skierowano schodząc dziesięć minut później pod wodę. O 13:12 nad zanurzonym okrętem przepłynęły cztery niszczyciele oraz od 4 do 5 eskortowanych przez nie frachtowców. Po mającym miejsce o 21:43 (kwadrat marynarki DH 1281) wynurzeniu ze względu na niski stan paliwa nie podjęto pościgu za nieprzyjacielem. Sześć dni później 8 września pomiędzy 01:15 a 02:15 w pięciominutowych odstępach na okręcie Fenna rejestrowano detonacje bomb głębinowych. Tuż przed północą 14 września osiągnięto punkt Morgen, schodząc pod wodę, gdzie pozostano aż do nadejścia dnia. O 13:05 piętnastego września z pomostu U 445 dostrzeżono zbliżające się jednostki eskorty oraz także wracający do bazy U 406. Czterdzieści pięć minut później po spotkaniu z dostrzeżonymi jednostkami okręt Fenna rozpoczął ostatni etap rejsu powrotnego osiągając o 18:05 prowadzącą do bazy w St. Nazaire śluzę. W trakcie trwającego prawie dziesięć tygodni patrolu (67 dni) U 445 przepłynął 5.979 mil morskich na i 1.116,3 mili morskiej pod powierzchnią
Patrol 5 (09.11.1943 – 10.01.1944)
09.11. U 445 pod dowództwem Heinza-Konrada Fenna o godzinie 18:45 opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Następnego dnia pomiędzy 07:30 a 10:15 w kwadracie BF 5826 przeprowadzono próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu podczas którego wykryto nieszczelność luku montażowego, co z kolei zmusiło Heinza-Konrada Fenna do zawrócenia do bazy, gdzie przybył jeszcze tego samego dnia o 17:30. Dwudziestego piątego listopada po zakończonych naprawach o 18:45 ponownie opuszczono St. Nazaire ale niecałe półgodziny później na skutek złej widoczności okręt uderzył o dno w wyniku czego zmuszony był powrócić do bazy. Cztery dni później 29 listopada o 17:30 po raz trzeci podjęto próbę wyjścia na patrol opuszczając St. Nazaire. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 9123 pomiędzy 07:30 a 10:30 przeprowadzono próbne zanurzenie podczas którego po raz drugi wykryto nieszczelność luku montażowego . Z tego też powodu 1 grudnia o 18:00 powrócono do bazy, gdzie niemal z marszu okręt trafił na dok miejscowej filii stoczni Kriegsmarine Werft. Trzy dni później 4 grudnia w celu zweryfikowania poprawności wykonanych napraw wraz U 270 i U 757 o godzinie 17:25 opuszczono St. Nazaire, kierując się w stronę kwadratu BF 9137, gdzie następnego dnia pomiędzy 08:40 a 12:15 przeprowadzono próbne zanurzenie. Niestety także i tym razem naprawiany luk okazał się być nieszczelny i U 445 wraz z mającymi także defekty U 270 i U 757 zmuszony był zawrócić do bazy, gdzie przybył 6 grudnia o godzinie 19:50. Dwadzieścia dni później 26 grudnia po raz piąty o godzinie 16:00 opuszczono St. Nazaire, by przeprowadzić przerywany defektami patrol. Po mającym miejsce czterdzieści pięć minut później na redzie spotkaniu z U 386 oraz jednostkami eskorty, w ich towarzystwie rozpoczęto marsz drogą (rutą) Wessernixe w stronę punktu Wasser. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 9123 pomiędzy 08:45 a 11:25 przeprowadzono próbne zanurzenie, podczas którego wykryto defekt sterów głębokości, który wymusił konieczność ponownego powrotu do bazy wraz z mającym także problemy techniczne U 386. Dwudziestego ósmego grudnia o 11:30 U 445 oraz towarzyszące mu jednostki osiągnęły St. Nazaire. Następnego dnia po usunięciu defektu o 16:30 wraz U 757 i U 386 oraz w towarzystwie eskorty po raz szósty podjęto się próby przeprowadzenia pechowego patrolu. W wykonanym 30 grudnia pomiędzy 09:05 a 11:25 (kwadrat marynarki BF 9123) próbnym zanurzeniu stwierdzono, że okręt nie ma już żadnych widocznych usterek i w związku z czym po pożegnaniu się z eskortą rozpoczęto indywidualny marsz w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego (w trakcie rejsu przez Biskaje płynięto w zanurzeniu na powierzchnię wychodzono tylko w celu naładowania baterii i przewentylowania wnętrza). Drugiego stycznia o 02:58 (kwadrat marynarki BF 8137) za rufą okrętu dostrzeżono najpierw rozbłysk bomby oświetlającej a wkrótce potem sylwetkę czterosilnikowego samolotu (był nim należący do 58 Sqn RAF pilotowany przez T.A. Griffithsa bombowiec Halifax). Ze względu na brak czasu na wykonanie alarmowego zanurzenia Heinz-Konrad Fenn nakazał obsadzić działka przeciwlotnicze a następnie otworzyć w kierunku napastnika ogień zaporowy. Pomimo niego nieprzyjacielska maszyna zdołała jednak przeprowadzić atak zrzucając dwie bomby głębinowe (obie wybuchły w odległości 60 – 80 metrów od burty okrętu) oraz prowadząc ostrzał z działek pokładowych (na jego skutek ran postrzałowych obu dłoni doznał jeden z amunicyjnych). Wkrótce po tym ataku U 445 wykonał alarmowe zanurzenie wymykając się przeciwnikowi. Po mającym miejsce o 07:44 (kwadrat marynarki BF 8164) wynurzeniu zauważono, że z nieszczelnych zbiorników wycieka paliwo znacząc drogę okrętu na powierzchni. Chcąc usunąć ten defekt Heinz-Konrad Fenn nakazał skierować okręt na Drogę Pienninga. Piątego stycznia (kwadrat marynarki BF 8926) ze względu na wzburzone morze nie możliwe było ustalenie dokładnego miejsca skąd wycieka paliwo, w związku z czym dowódca nakazał skierować okręt w kierunku zachodnim. Ósmego stycznia na przebywającym aktualnie w kwadracie BF 9725 U 445 wykryto defekt optyki obu peryskopów, który wymusił na dowódcy podjęcie decyzji o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy, o czym też niezwłocznie powiadomił on dowództwo. Dwa dni później 10 stycznia o godzinie 13:45 w punkcie 439 doszło do spotkania U 445 z dozorowcami V 402 i V 439, w eskorcie których o 18:50 osiągnął on prowadzącą do St. Nazaire śluzę, kończąc trwający wraz z remontami prawie dziewięć tygodni patrol (62 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto (od 29.12.) 393,7 mili morskiej na i 326,6 mili morskiej pod powierzchnią.
27.01.1943 obowiązki dowódcy na U 445 zdał OL Heinz-Konrad Fenn, który przeszedł do służby w sztabie FdU Mitte a na jego miejsce jeszcze tego samego dnia przybył były dowódcy U 749 OL Rupprecht Fishler Graf von Treuberg.
Patrol 6 (01.02.1944 – 27.02.1944)
01.02. U 445 pod dowództwem Rupprechta Fishlera Grafa von Treuberg o godzinie 16:30 odbił od kei bunkra U-bootów w St. Nazaire, po czym skierował sie w stronę prowadzącej do i z portu śluzy, którą opuścił o 17:50. Po mającym miejsce na redzie spotkaniu z U 586, w jego towarzystwie obrano kurs na kwadrat BF 9126, który osiągnięto następnego dnia przeprowadzając o 11:30 zakończone pomyślne próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu. Wkrótce potem ponownie schowano się pod wodę rozpoczynając podwodny marsz przez Biskaje, by następnie po osiągnięciu otwartych przestrzeni Północnego Atlantyku zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę. Piątego i siódmego lutego na U 445 odebrano dwie pochodzące z BdU depesze o następujących treściach.
- 05.02. „Nowy punkt docelowy dla Blauerta i Treuberga to AL 39.”.,
- 07.02. „Treuberg w grupie Igel obsadzić BE 5211.”.
W tym okresie głównym celem grupy były konwoje ONS.29 (44 statki) i ON.223 (54 statki). Pięć dni po ostatniej depeszy 10 lutego o godzinie 15:04 odebrano kolejną o następującej treści:
„Z ekonomiczną prędkością obsadzić nowe rejony ataku (odstępy 30 mil morskich) jako grupa Igel 1 w kwadracie AL: U 283 3167 – U 549 2444 – U 714 3344 – U 271 3551 – U 441 2564 – U 985 3222 – U 545 2689 – U 212 2882 – U 406 2659 – U 764 6145 – U 734 5435 – U 984 5597 – U 546 2293 – U 989 3284.
Jako Igel 2 w kwadracie AL: U 256 5435 – U 963 7515 – U 709 8182 – U 424 8532 – U 445 7515 – U 91 7861 – U 608 8841 – U 238 9715. W BE: U 386 2162 – U 650 1838 – U 571 1199 – U 281 1391 – U 231 2495 – U 666 (...).”.
Do tego dnia oraz w kolejnych nadchodzących dniach głównym celem obu grup był następujące konwoje: wykryty 6 lutego przez samolot dalekiego zwiadu Ju 290 (należący do FAGr 5) eskortowany przez Grupę Eskortową B3 i 2 Grupę Wsparcia składający się z 57 statków połączony konwój SL.147/MKS.38 (w trakcie operacji przeciwko niemu nie zauważony przez nikogo, od północy pozycję okrętów zgrupowania Igel opłynął składający się 24 statków, osłaniany przez amerykańską grupę eskortową konwój UC.12) oraz od 10 lutego HX.277 (69 statków, Grupa Eskorta B1 i 6 Grupa Wsparcia) i ON.223 (54 statki, Grupa Eskortowa B7 i 10 Grupa Wsparcia). Dwunastego lutego po wykryciu przez detektor Naxos pracującego w pobliżu radaru przebywający w kwadracie AL 9796 U 445 o godzinie 01:04 wykonał alarmowe zanurzenie, uzyskując wkrótce potem kontakt akustyczny z jednostką nawodną. W celu jej identyfikacji dwadzieścia osiem minut później Rupprecht Fishler Graf von Treuberg zarządził wynurzenie na peryskopową nie odnajdując jednak celu. Następnego dnia o 20:13 (kwadrat marynarki AL 8273) z pomostu U 445 zarejestrowano najpierw odgłosy i rozbłyski zbliżającego się ognia artyleryjskiego a wkrótce potem dostrzeżono sylwetkę niszczyciela oraz o 20:32 cienie dwóch kolejnych. O 20:43 w kierunku znajdującego się na kursie 0˚ wrogiego okrętu z wyrzutni nr II odpalono pojedynczą torpedę, po czym wykonano alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem zarejestrowania odgłos trafienia i dźwięki charakterystyczne dla tonącej jednostki, które dały Treubergowi powód do zgłoszenia jej zatopienia, co jednak nie znalazło potwierdzenia po alianckiej stronie. Trzynaście minut po tym ataku w pobliżu okrętu detonowało 17 bomb głębinowych, które na szczęście nie spowodowały żadnych szkód. Czternastego lutego wymykający się prześladowcom U 445 w związku z brakiem kontaktu akustycznego, w celu przeprowadzenia lustracji okolicy przez peryskop o 01:20 (kwadrat marynarki AL 8242) wyszedł na peryskopową. W trakcie prowadzenia tej obserwacji hydroakustyk zameldował o zbliżającym się szybko kontakcie, co spowodowało, że Rupprecht Fishler Graf von Treuberg wydał rozkaz zwiększenia prędkości do całej naprzód i sprowadzenia okrętu na głębokość 2A (160 metrów). Wkrótce potem nad zanurzającym się U 445 przepłynął jeden z niszczycieli, który zrzucił serię dziesięciu bomb głębinowych. O 03:00 w pobliżu okrętu detonowała seria dobrze ulokowanych 12 bomb głębinowych, która spowodowała, że wymknął się on z pod kontroli i zanim opanowano całą zaistniałą sytuację opadł na głębokość 2A+75 (235 metrów). Oprócz w/w chwilowej utraty kontroli na skutek w/w bomb doszło m.in. do silnego przecieku dławnicy wału anteny radionamiernika oraz uszkodzenia sterburtowego sprzęgła. Nadmiar wody z zęzy w centrali został przepompowany do zbiorników regulacyjnych. O 08:00 (kwadrat marynarki AL 8454) w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu z wrogiem oraz wyczerpującym się zapasem energii w akumulatorach i ciężkim do oddychania powietrzem Rupprecht Fishler Graf von Treuberg zarządził wynurzenie i jak najszybsze odejście z miejsca ataku, czemu sprzyjały opady ograniczającego widoczność deszczu. Dziewiętnaście minut później ze względu na odniesione uszkodzenia U 445 rozpoczął marsz powrotny do bazy. W trakcie jego trwania 18 lutego po uzyskaniu o 22:00 namiaru na pracujący w pobliżu radar wykonano alarmowe zanurzenie, w trakcie którego trwania w pobliżu detonowały trzy bomby głębinowe. Wkrótce po mającym miejsce już następnego dnia o 03:58 wynurzeniu (kwadrat marynarki BF 6199) z pomostu U 445 dostrzeżono rozbłyski ognia przeciwlotniczego. Jakiś czas później detektor Naxos wykrył w pobliżu pracę nieprzyjacielskiego radaru, co spowodowało, że Rupprecht Fishler Graf von Treuberg nakazał wypuścić w powietrze dwa pozoratory Aphrodite, po czym niezwłocznie wykonać alarmowe zanurzenie. O 06:05 w związku z koniecznością doładowania baterii akumulatorów okręt z powrotem pojawił się na powierzchni, gdzie przebywał do 07:53, po czym ponownie schował się pod wodę rozpoczynając trwający do 21:55 marsz w zanurzeniu. Dwudziestego szóstego lutego o godzinie 19:00 w kwadracie BF 9112 doszło do spotkania U 445 z także wracającym do bazy w U 260, z którym to następnie rozpoczął on wspólny marsz drogą (rutą) Wassernixe. Następnego dnia po osiągnięciu o godzinie 08:00 punktu 439 spotkano się z eskortą, w towarzystwie której o 15:20 osiągnięto St. Nazaire, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol (26 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 1.630 mil morskich na i 710,6 mili morskiej pod powierzchnią.
Patrol 7 (06.06.1944 – 15.06.1944)
06.06. U 445 pod dowództwem Rupprechta Fishlera Grafa von Treuberg o godzinie 17:00 odbił od kei bunkra U-bootów w st. Nazaire, po czym skierował się w stronę śluzy, którą wraz z U 650, U 437 i U 766 oraz w eskorcie dozorowca opuścił czterdzieści minut później kierując się początkowo w stronę punktu 439, by następnie po jego osiągnięciu skierować się drogą o kodowej nazwie Wassernixe w stronę pozycji wyjściowej. Głównym zadaniem okrętu podczas tego patrolu było atakowanie zmierzających w stronę wybrzeży Francji nieprzyjacielskich sił inwazyjnych. Tego samego dnia na U 445 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę 1942/6/848 o następującej treści:
„Obsadzą w kwadracie BF następujące rejony ataku:
U 758 5842 – U 766 5897 – U 445 5876 – U 437 8399 – U 382 5795 – U 650 8377 – U 714 8351. Odstępy 30 mil morskich.”.
Następnego dnia (kwadrat marynarki BF 6731) aż trzykrotnie chowano się pod wodę w związku z wykryciem przez detektor Naxos pracującego w pobliżu wrogiego radaru i tak:
- 01:08 pobyt w zanurzeniu do 04:30,
- 04:38 pobyt w zanurzeniu do 04:53,
- 05:04 pobyt w zanurzeniu do godzin popołudniowych.
Tego samego dnia na okręcie Treuberga odebrano też kolejną depeszę z dowództwa (nr 1754/7/873) o następującej treści:
„Nowe rozstawienie w kwadracie BF:
U 981 2773 – U 270 4372 – U 228 5441 – U 260 4622 – U 255 5458 – U 262 5498 – U 758 5818 – U 766 5886 – U 650 9158 – U 382 9571 – U 993 4318 – U 333 4359 – U 608 4399 – U 281 5424 – U 985 5462 – U 970 5573 – U 445 5826 – U 437 6774 – U 714 9277.”.
Tuż przed północą ósmego czerwca zgodnie z ostatnim rozkazem obsadzono wyznaczoną na kwadrat BF 5826 pozycję, przystępując niezwłocznie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. Następnego dnia w związku z trwającym od 8 czerwca alianckim lądowaniem w Normandii na okręcie Treuberga odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę 0250/9/813 o następującej treści:
„W związku z inwazją wszystkie okręty jak najszybciej skierować się w rejon lądowania, obsadzić przypadające na następujące kwadraty rejony ataku:
U 981 2773 – U 993 2797 – U 270 5161 – U 333 5272 – U 260 5524 – U 608 5297 – U 228 5576 – U 281 6417 – U 255 6477 – U 985 6457 – U 262 6743 – U 970 6723 – U 758 6768 – U 766 9242 – U 445 9223 – U 437 9264 – U 382 9671 – U 650 9377 – U 714 9538. Odstępy 30 mil.”.
Tego samego dnia po uzyskaniu namiaru na pracujący w pobliżu radar o 04:36 (kwadrat marynarki BF 5822) wykonano alarmowe zanurzenie, po czym obrano kurs na kwadrat BF 9223. Dwa dni później 11 czerwca o 04:30 osiągnięto nakazaną pozycję odbierając w ciągu tego dnia kolejną depeszę z dowództwa (FT 1750/11/855) o następującej treści:
„Przebywające w swoich rejonach okręty spoczywać na dnie, ograniczać czas pobytu na powierzchni. Zagrożenie minowe tak samo groźne jak lotnicze. W celu odebrania depesz o godzinie 00, 06, 12 i 18 wychodzić na głębokość umożliwiającą odebranie sygnału. Oczekiwać na dalsze instrukcje.”.
Dwunastego czerwca pomiędzy 06:45 a 22:23 (kwadrat marynarki BF 9261) U 445 spoczywał na dnie prowadząc nasłuch okolicy hydrofonami. Pół godziny po mającym miejsce o 22:23 wynurzeniu z pomostu okrętu Treuberga dostrzeżono wykonujący atak na inny przebywający w pobliżu okręt bombowiec zidentyfikowany jako B-24 Liberator. Po naładowaniu baterii akumulatorów oraz przewentylowaniu wnętrza już następnego dnia o godzinie 00:43 schowano się pod wodę. O 06:39 na polecenie dowódcy okręt posadzono na dnie. W trakcie mającego miejsce o 18:00 seansu radiowego odebrano kolejną depeszę dowództwa (1331/13/884) o następującej treści:
„Wszystkie pozbawione chrap okręty w tym Sammler i U 292 jak najszybciej powrócić do baz.
Do Lorient zmierzają: U 981, U 993, U 270, U 608, U 260 i U 292.
Do St. Nazaire: U 281, U 228, U 985, U 255, U 758, U 766, U 437.
Do Pallice idą: U 262, U 650, U 714, U 382 i U 675, U 445.”.
W trakcie rozpoczętego jeszcze tego samego dnia o 22:41 marszu powrotnego aż do 15 czerwca wielokrotnie nawiązywano kontakt z nieprzyjacielskimi samolotami. Piętnastego czerwca o 03:30 U 445 oraz także wracający do bazy U 262 spotkały się z eskortą, w towarzystwie której o 19:15 osiągnęły La Pallice, kończąc trwający ponad tydzień patrol (9 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 372 mile morskie na i 215 mil morskich pod powierzchnią.
W trakcie prawie dwumiesięcznego okrętu pobytu w bazie U 445 został wyposażony w instalację chrap.
Patrol 8 (12.08.1944 – 17.08.1944)
12.08. U 445 pod dowództwem Rupprechta Fishlera Grafa von Treuberg wraz z U 650 o godzinie 22:00 opuścił La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem dostarczyć do broniących St. Malo wojsk potrzebną amunicję (m.in. pociski przeciwpancerne). Następnego dnia wkrótce po uzyskaniu namiaru na pracujący w pobliżu radar płynący na powierzchni U 445 o godzinie 22:14 (kwadrat marynarki BF 6762) został ostrzelany z broni pokładowej przez nieprzyjacielski bombowiec zidentyfikowany jako typ Halifax. Czternastego sierpnia o 04:14 znajdujący się w kwadracie BF 6721 okręt Treuberga został wykryty a następnie zaatakowany przez należący do 172/K Sqn RAF bombowiec Wellington. Na skutek celnego prowadzonego przez artylerzystów U 445 ognia przeciwlotniczego nieprzyjacielska maszyna został zestrzelona, grzebiąc wraz z sobą całą swoją załogę. O 05:43 (kwadrat marynarki BF 6722) odparto drugi atak tym razem w wykonaniu Sunderlanda, który oprócz zrzucenia niecelnych bomb ostrzelał okręt z broni pokładowej. Wkrótce potem Rupprecht Fishler Graf von Treuberg nakazał posadzić okręt na dnie, gdzie następnie przebywał on przez pierwszą część dnia. Piętnastego sierpnia na U 445 odebrano pochodzącą z FdU-West depeszę o następującej treści.”
„W związku z informacją komendanta obrony, że wyładunek w St. Malo nie jest możliwy wejść do Lorient.”.
Dwa dni później 17 sierpnia zgodnie z w/w rozkazem okręt Treuberga o 06:05 zawinął do Lorient, kończąc trwający pięć dni patrol.
W trakcie pobytu w bazie z okrętu wyładowano całą przeznaczoną dla St. Malo amunicję.
Patrol 9 (22.08.1944 – 24.08.1944)
22.08. U 445 pod dowództwem Rupprechta Fishlera Grafa von Treuberg o godzinie 21:00 opuścił bazę w Lorient, by następnie zgodnie z otrzymanym rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę do jednej z baz w Norwegii. Półgodziny później po mającym miejsce na zewnętrznej redzie spotkaniu z U 650 i U 190 oraz okrętami eskorty skierowano się w stronę punktu Lucie 2, który osiągnięto o 22:40. Po pożegnaniu się z eskortą U445 rozpoczął indywidualny marsz schodząc godzinę później pod wodę, by następnie skierować się w stronę linii głębokości 200 metrów. Dwudziestego czwartego sierpnia przebywający w kwadracie BF 5431 okręt Treuberga został wykryty a następnie zaatakowany bombami głębinowymi przez brytyjską fregatę HMS Louis, w wyniku czego poszedł na dno wraz z całą załogą.
Członkowie załogi U 445 polegli w dniu 24.08.1944 (w kolejności alfabetycznej):
BEEZ, KARL-HEINZ MASCHOGFR 22.08.1924
Behren von, Herbert MtrGfr 13.08.1926
Brandenburg, Günter MaschGfr. 10.10.1923
Brodersen, Hans MaschOGfr. 20.03.1922 Wilster
Brunswick, Friedrich-Wilhelm BtsMt 05.09.1913
Buhl, Erich Gfr. 19.09.1926
Burger, Werner Lt.z.S. 07.05.1920
Butenhoff, Siegfried MaschOGfr 16.03.1924
Drebing, Heinrich MechOGfr 07.09.1924
Enders, Erhard ObGfr 25.02.1924
Fiebranz, Helmut ObGfr 15.01.1924
Fischer, Franz MaschOGfr 17.03.1924
Fischler Graf von Treuberg, Rupprecht OLt.z.S.01.10.43. 20.02.1920 Murnau
Göldner, Werner OMasch 13.03.1915
Hensel, Willi MtrOGfr 22.07.1924
Herrmann, Rudolf MechHGfr 05.11.1921
Himpel, Werner MaschOGfr 12.11.1923
Hirschmeyer, Friedrich MechGfr 20.07.1924
Hirtes, Hermann 01.06.1922 Wiesbaden
Höh von der, Hermann OLt.z.S.d.R. 23.04.1920 Neviges Rhineland
Jachmann, Kurt-Theodor MtrGfr 04.07.1923
Jägeler, Heinz OBtsMt 21.03.1915
Just, Günter MtrOGfr. 13.11.1923
Kempa, Alfred-Wilhelm FkOGfr 09.12.1924
Kerber, Friedrich OMasch 15.09.1915
Klamandt, Werner OMaschMt 11.03.1921
Künchen, Werner FkOGfr 06.12.1924
Lemanzyk, Franz SanMt.d.R. 08.05.1921
Linden, Eduard OGfr 10.10.1922
Mann, Felix OGfr 06.09.1922
Melchior, Walter ObMt 01.04.1920
Miserra, Gerhard Maat. 11.04.1920
Muschinski, Josef ObGfr 04.03.1924
Musielak, Siegesmund ObGfr 25.01.1920
Oymanns, Johann ObGfr 06.05.1923
Pankin, Gerhard ObMt 17.02.1916
Passe, Günter Lt.ing 08.09.1923
Pollak, Hans Gfr. 18.07.1921
Richard, Rudolf-Paul-Ernst Lt.z.S. 20.09.1923
Rost, Heinz ObGfr 12.12.1923
Rudolph, Gerhard ObMt. 30.07.1920
Schicke, Helmut ObMt. 19.07.1921
Schmitten, Walter ObMt. 01.12.1917
Schramm, Konrad ObMt. 28.12.1917
Schröder, Rudolf ObMt. 06.01.1920
Schuster, Friedrich OStrm 16.06.1918
Spellmann, Georg HGfr 29.09.1919
Thiel, Erwin ObGfr 12.05.1925
Weissbach, Erich ObGfr 04.08.1923
Welker, Edgar ObGfr 14.03.1922
Wenzel, Max ObGfr 07.03.1923
Wiemann, Heinrich ObGfr 01.03.1924
Wiesel, Julius ObGfr 01.03.1924
Wilmes, Heinrich ObGfr 11.02.1923
Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 9 KTB U 436 - U 500
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
- Brodołak
- Admiral
- Tonaż: 1.770.000 BRT
- Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
- Lokalizacja: Piastów
Posty: 1
• Strona 1 z 1
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 2 gości