U 442 Typ VIIC

Stocznia: F.Schichau GmbH, Danzig
Numer zamówienia: 1493
Zamówienie: 05.01.1940
Położenie stępki: 19.10.1940
Wodowanie: 17.01.1942
Wcielenie do służby: 21.03.1942
Numer pocztowy: M 41 243

Przebieg służby:
21.03.1942 – 30.09.1942 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.10.1942 – 12.02.1943 – 7 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa)
12.02.1943 – zatopiony na zachód od Cape St. Vincent (pozycja 37.32N, 11.56W) bombami głębinowymi przez brytyjski bombowiec Hudson należący do 48 Sqn RAF.

Dowódcy:
21.03.1942 – 12.02.1943 – KK ~ FK Hans-Joachim Hesse (awansowany pośmiertnie)

Liczba patroli: 2

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 4 (25.417 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 442 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
22.03. – 10.04.1942 – Danzig – ze względu na zalodzenie portu i Zatoki Gdańskiej szkolenie stacjonarne załogi.
11.04. – 23.04.1944 – Danzig – próby okrętu w ramach UAG.
24.04. – 26.04.1944 – Danzig – drobne prace naprawcze realizowane przez stocznię Schichau.
27.04. – 29.04.1942 – Danzig – szkolenie indywidualne załogi.
30.04. – 03.05.1942 – Gotenhafen – próby broni torpedowej w ramach TEK.
05.05. – 09.05.1942 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
11.05. – 17.05.1942 – Kiel – próby okrętu w ramach UAK.
21.05. – 22.05.1942 – Danzig – prace naprawcze realizowane przez stocznię Holm.
23.05. – 13.06.1942 –Hela – szkolenie w morzu w ramach Agru-Front.
14.06. – 20.06.1942 – Danzig – ćwiczenia w obsłudze i strzelaniu z artylerii pokładowej w ramach 25 Flotylli U-bootów.
21.06. – 30.06.1942 – Danzig – ćwiczenia w strzelaniu torpedami w ramach 25 Flotylli U-bootów.
01.07. – 10.07.1942 – Gotenhafen – ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
12.07. – 24.08.1942 – Kiel – pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu przeprowadzenia przeglądu i prac konserwacyjnych.
26.08 – 28.08.1944 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
30.08. – 07.09.1942 – Kiel – pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu naprawy szwankujących sprzęgieł.
08.09. – 09.09.1942 – Rønne/Bornholm – powtórne próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
10.09. – 16.09.1942 – Kiel – przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.

Patrol 1 (17.09.1942 – 16.11.1942)
17.09. U 442 pod dowództwem Hansa-Joachima Hesse wraz z U 441 i U 177 o godzinie 07:00 opuścił Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Trzy godziny później na rucie nr 15 okręty dołączyły do składającego się z dwóch frachtowców (Bärenfels i Emsriff) oraz trałowca M 1907 mini konwoju, w składzie którego skierowały się następnie w stronę Dużego Bełtu. Tego samego dnia pomiędzy godziną 20:20 a 20:35 w kwadracie AO 7241 oczekiwano na przybycie dozorowca V 1706, który zapewnić miał osłonę na kolejnym etapie rejsu. Następnego dnia po wejściu na rutę nr 27 o godzinie 00:13 eskortę nad trzema U-bootami objął kolejny dozorowiec V 1703. Dziewiętnastego września o 06:15 okręty zawinęły do bazy w Kristiansand, którą po uprzednim uzupełnieniu zapasów opuściły jeszcze tego samego dnia o 12:45 w eskorcie trawlerów z.o.p. UJ 1702 i UJ 1704, kierując się w stronę kwadratu AN 3515. Po jego osiągnięciu co miało miejsce o 21:15 pożegnano się z eskortą, po czym już samotnie skierowano się w stronę nakazanego rejonu operacyjnego. Dwudziestego września na okręcie Hartmanna odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Hesse, Hartmann i Juli z najwyższą prędkością marszową przez AE 9635 kierować się do AE 56. Podczas marszu liczyć się ze spotkaniem idącego z Murmańska na Islandię konwoju.”.
Tuż po północy dwudziestego czwartego września U 442 osiągnął nakazany rejon operacyjny przystępując do jego przemierzania w poszukiwaniu wroga, co jednak w ciągu kolejnych godzin było mocno utrudnione przez zmienne warunki pogodowe (opady śniegu i gradu). Wieczorem tego samego dnia w związku z otrzymanym nowym rozkazem okręt Hessego o 20:00 skierował się w stronę kwadratu AL 40. Następnego dnia z pomostu płynącego na powierzchni U 442 o 14:25 zaobserwowano chmurę dymu w kierunku której niezwłocznie się skierowano. W trakcie marszu w jej stronę po dostrzeżeniu nadlatującego samolotu wykonano alarmowe zanurzenie, kontynuując do 15:29 dalszy marsz pod wodą. Minutę po wynurzeniu po raz drugi musiano chować się pod wodę tym razem po dostrzeżeniu na kursie 160˚ nieprzyjacielskiego konwoju, którym był składający się z 9 statków konwój UR.42. O 16:16 (kwadrat marynarki AE 8519) w kierunku jednego z płynących w nim statków z wyrzutni rufowej nr V odpalono torpedę, która okazała się celna powodując jego zatonięcie w przeciągu siedmiu minut. Zatopioną jednostką okazał się być należący do brytyjskiego armatora James Westroll Ltd z Sunderlandu frachtowiec Empire Bell (1.744 tony). O 17:46 okręt Hessego z powrotem pojawił się na powierzchni ale po dostrzeżeniu trzech nadpływających jednostek dwie minuty później ponownie schował się pod wodą, gdzie przebywał do 19:30. Nieco ponad godzinę później o 20:33 (kwadrat marynarki AE 8543) Hans-Joachim Hesse po otrzymaniu meldunku o nadpływającym statku zarządził zanurzenie na peryskopową zamierzając go następnie zaatakować. Wkrótce potem podczas podejścia w kierunku celu dowódca U 442 zidentyfikował go jako zygzakujący dozorowiec, który około 21:00 nawiązał z nim kontakt sonarowy przystępując następnie do wykonywania ataków bombami głębinowymi. W ucieczce przed nim Hans-Joachim Hesse nakazał zejść na głębokość A+70 (150 metrów). Po odpłynięciu prześladowcy o godzinie 00:34 dnia następnego (kwadrat marynarki AE 8547) U 442 z powrotem pojawił się na powierzchni a jego załoga przystąpiła do niezwłocznego usuwania powstałych na nim na skutek detonacji bomb głębinowych szkód. Dwudziestego siódmego września o 17:30 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 253, U 620, U 610, U 442, U 619, U 382, U 404, U 257, U 216, U 575, U 584, U 753 i U 254 utworzą grupę Luchs. W następującej kolejności z prędkością marszową obsadzić linię dozoru od AK 6653 do AL 7894.”.
Dwudziestego dziewiątego września o godzinie 11:54 w kwadracie AL 4544 uzyskano kontakt wzrokowy z nieprzyjacielskim niszczycielem z ataku na który jednak zrezygnowano. Trzeciego października o 14:20 na przebywającym aktualnie w kwadracie AK 1896 U 442 odebrano pochodzący z U 610 meldunek o kontakcie z wrogiem o następującej treści:
„Konwój w AK 1796. Kurs O.”
Meldowanym nieprzyjacielem w kierunku którego niezwłocznie się skierowano był składający się z 31 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B4 konwój HX.209. Prawie siedem godzin później o 21:12 w kwadracie AK 2575 nawiązano kontakt wzrokowy z poszukiwanym konwojem o którym to zameldowano dowództwu. Ze względu jednak na fatalne warunki atmosferyczne (opady gradu) zanim zdołano wyjść na dogodną do ataku pozycję utracono z nim kontakt, który ponownie odzyskano następnego dnia o 02:25 (kwadrat marynarki AK 2494) Jednak także i tym razem nie zdołano wykonać ataku, bowiem wkrótce po tym jak dostrzeżono nadpływający niszczyciel musiano salwować się ucieczką w wyniku czego po raz drugi utracono kontakt z wrogiem. Pomimo podjętej próby ponownego odzyskania kontaktu nie udało się już odnaleźć HX.209, którego poszukiwań ostatecznie zaprzestano tuż po północy 5 października po osiągnięciu kwadratu AK 3562. Tego samego dnia o 17:32 na U 442 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„U 437, U 442, U 597, U 610, U 706, U 260, U 757, U 454 i U 84 jako grupa Panther dnia 7 października, godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od AL 4482 do AL 7555.”.
Dwa dni później 7 października o 11:10 odebrano następną depeszę z BdU o następującej treści:
„Grupa Panther po przybyciu wszystkich jednostek, tworzyć linię dozoru od AK 3819 do AL 7555 w kolejności: U 582, U 441, U 662, U 620, U 382, U 602, U 575, U 753, U 505, U 353, U 437, U 442, U 597, U 610, U 706, U 260, U 757, U 454, U 84.”.
Następnego dnia o 17:30 zgodnie z ostatnim rozkazem obsadzono przypadającą na kwadrat AL 0149 pozycję w zgrupowaniu, gdzie natknięto się na warunki zmiennej widoczności spowodowane częstymi szkwałami deszczowymi. Dziewiątego października o godzinie 13:42 (kwadrat marynarki AL 0153) po dostrzeżeniu nadlatującego samolotu zidentyfikowanego jako Sunderland wykonano alarmowe zanurzenie pozostając następnie pod wodą do 14:59. Tego samego dnia odkryto też, że podczas odszyfrowywania ostatniej depeszy zaszła pomyłka i wyznaczona okrętowi pozycja w linii dozoru przypadała na inny kwadrat niż obecnie zajmowano. Dziesiątego października o 14:00 obsadzono przypadającą na kwadrat AL 4171 nową pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 12 października po odebraniu o 15:10 (kwadrat marynarki AK 0354) pochodzącego z U 620 meldunku o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem niezwłocznie skierowano się w jego stronę. Pomimo podjętych starań ze względu na liczne szkwały deszczowe nie udało się jednak odnaleźć konwoju, którym był składający się 36 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B3 konwój ONS.136. Od czternastego października U 442 prowadził działania przeciwko meldowanemu przez U 254 (należącemu do zgrupowania Wotan) składającemu się z 48 statków, osłanianemu przez Grupę Eskortową B6 konwojowi SC.104. Następnego dnia o 14:45 (kwadrat marynarki AK 5796) nawiązano kontakt wzrokowy z poszukiwanym konwojem o którym to zameldowano dowództwu. W trakcie podążania za nieprzyjacielem o 16:35 U 442 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez dwa okręty eskorty zidentyfikowane jako niszczyciele (w rzeczywistości jednym z nich była norweska korweta HNoMS Acanthus). W wyniku przeprowadzonych przez nie ataków na skutek bliskich detonacji bomb głębinowych okręt Hessego doznał licznych uszkodzeń m.in. silników sterów głębokości oraz kierunku, żyroskopu, elementów szklanych a także sprężarki Junkersa. Po mającym miejsce o 22:42 wynurzeniu (kwadrat marynarki AK 8211) korzystając z chwili spokoju na polecenie dowódcy załoga przystawiła do usuwania widocznych na górnym pokładzie uszkodzeń. Siedemnastego października na okręcie Hessego zanotowano nagły spadek ciśnienia, który zwiastował nadejście silnego sztormu, którego siłę Hans-Joachim Hesse określił na 9 stopni. Następnego dnia o 12:00 (kwadrat marynarki BD 2637) po raz pierwszy od pięciu dni udało się uchwycić namiar potrzebny do obliczenia aktualnej pozycji okrętu i porównania jej z pozycją dotychczas zliczaną. Prawie cztery godziny później o 15:55 (kwadrat marynarki BD 3432) z pomostu U 442 dostrzeżono szybko płynący samotny statek o którym zameldowano dowództwu. Dziewiętnastego października z powodu kończących się zapasów paliwa o 12:00 (kwadrat marynarki BD 3178) rozpoczęto marsz w stronę punktu zaopatrzeniowego, gdzie spotkać się miano z dowodzonym przez Leo Wolfbauera podwodnym tankowcem U 463. Trzy dni później 22 października z pomostu U 442 dostrzeżono poszukiwany okręt oraz przebywające w jego pobliżu trzy inne U-booty. Po odczekaniu na swoją kolejkę 24 października pomiędzy 11:53 a 15:45 w kwadracie BD 5755 z U 463 pobrano 56 m3 paliwa oraz pewną ilość prowiantu. Poza tym podczas trwania tej operacji na pokład okrętu Hessego przybył zaokrętowany na podwodnym tankowcu lekarz, który następnie obejrzał mających liczne stłoczenia od sztormowych warunków jego członków załogi. Dwudziestego siódmego października U 442 otrzymał z dowództwa polecenie dołączenia do zgrupowania Veilchen i obsadzenia przypadającej na kwadrat BC 2639 pozycji w linii dozoru. Trzydziestego października obsadzono nową, wypadającą tym razem na kwadrat BC 2598 pozycje w zgrupowaniu rozpoczynając następnie jej przemierzanie w poszukiwaniu wroga. Tego samego dnia jeden z okrętów grupy Veilchen – U 522 nawiązał kontakt wzrokowy ze składającym się z 42 statków, osłanianym przez Grupę Eskortową C4 konwojem SC.107 o którym zameldował dowództwu. Pierwszego listopada w celu dokonania porównania o 12:15 (kwadrat marynarki BC 2498) wymieniono się namiarami pozycyjnymi z przebywającym w pobliżu U 437. Następnego dnia w związku ze zmianą czasu z letniego na zimowy o godzinie 03:00 cofnięto na okręcie wszystkie zegary o godzinę. Ponad półtorej godziny później o 04:37 (kwadrat marynarki AJ 8698) na kursie 300˚ dostrzeżono rozbłyski pocisków świetlnych oraz słup ognia, w stronę których niezwłocznie się skierowano. O 08:03 (kwadrat marynarki AJ 8628) nawiązano kontakt wzrokowy z konwojem SC.107, rozpoczynając następnie manewry mające wyprowadzić okręt na pozycję dogodną do przeprowadzenia ataku. Wkrótce po jej osiągnięciu co miało miejsce czterdzieści cztery minuty później w kierunku jednego ze statków konwoju wystrzelono dwie torpedy, z których jedna choć celna na skutek defektu mechanizmu detonującego głowicy nie eksplodowała. Trafionym statkiem okazał się być należący do greckiego armatora Pithis Bros & Co and G. Corakis frachtowiec Parthenon (.189 ton), który kilka godzin później został posłany na dno przez U 522. Wkrótce po tym ataku okręt Hessego został wykryty i zmuszony do ucieczki przez jeden z eskortowców. O 16:10 podążający za nieprzyjacielem U 442 w kwadracie AJ 9188 wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 132. Czternaście minut później na kursie 300˚ dostrzeżono kolejnego U-boota, którym był U 571. O 17:28 (kwadrat marynarki AJ 9188) w związku z dostrzeżeniem przebywającej w pobliżu nieprzyjacielskiej korwety Hans-Joachim Hesse wydał rozkaz zanurzenia oraz zarządził ciszę na okręcie. Prawie cztery godziny później o 21:10 (kwadrat marynarki AJ 9139) na U 442 zarejestrowano głośne detonacje bomb głębinowych. Ponieważ ani obserwacja akustyczna ani wzrokowa nie potwierdziła obecności w bezpośrednim sąsiedztwie okrętu wroga o 21:19 Hans-Joachim Hesse zarządził wynurzenie. Po pojawieniu się na powierzchni stwierdzono znaczące pogorszenie się warunków meteo, które przekreślały planowany na nadchodzącą noc atak na konwój. Trzeciego listopada o 10:40 w kwadracie AJ 6932 w bliskiej odległości od U 442 dostrzeżono bratni U-boot w kierunku którego nadano pozostawione bez odzewu sygnały rozpoznawcze. Prawie osiem godzin później o 18:32 (kwadrat marynarki AJ 6665) dostrzeżono kolejnego U-boota, którym był U 98. Następnego dnia o 01:15 w kwadracie AJ 6399 z pomostu U 442 dostrzeżono cienie statków płynących w ściganym od 2 listopada konwoju, w stronę których niezwłocznie się skierowano. W mającym miejsce o 03:22 (kwadrat marynarki AK 4411) ataku w kierunku trzech statków w krótkich odstępach czasowych odpalono łącznie cztery torpedy, z których dwie okazały się celne, powodując eksplozję i zatonięcie jednego z celów Trafionym statkiem okazał się być uprzednio uszkodzony przez U 132 wiozący amunicję, należący do brytyjskiego armatora British India Steam Navigation Co Ltd z Londynu frachtowiec Hatimura (6.690 ton). Prawdopodobnie na skutek w/w eksplozji zatopiony został także przebywający w pobliżu U 132, z którym od tego dnia urwał się jakikolwiek kontakt. Osiemnaście minut po pierwszym ataku ponownie udało się załadować wyrzutnie nr I i II. O 04:00 po dostrzeżeniu po stronie sterburty cieni jednostek handlowych niezwłocznie się skierowano w ich kierunku z zamiarem ich zaatakowania. Ponad dwie i pół godziny później o 06:37 (kwadrat marynarki AK 4179) w stronę ocenianego na ca. 2.500 ton statku z wyrzutni nr I i V odpalono dwie torpedy, które jednak chybiły celu. Dalszych ataków już nie wykonywano ograniczając się jedynie do podążania za konwojem, które trwało do godziny 17:03, kiedy to otrzymano z dowództwa rozkaz powrotu do bazy. Ponad dwie godziny później o 19:15 (kwadrat marynarki AK 3984) na kursie 90˚ dostrzeżono dwa idące kursem 320˚ U-booty. Siódmego listopada o 18:39 w kwadracie BD 3449 okręt Hessego wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 653. Ponad tydzień później 16 listopada o godzinie 09:30 w kwadracie BF 6465 U 432 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 14:00 osiągnął bazę St. Nazaire, kończąc trwający prawie dziewięć tygodni patrol (61 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 8.711,8 mili morskiej na i 479,9 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 2 (20.12.1942 – 12.02.1943)
20.12. U 442 pod dowództwem Hansa-Joachima Hesse wraz z U 459 o godzinie 15:10 opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Środkowego Atlantyku. Do godziny 19:43, kiedy to osiągnięto punkt 439 obu okrętom towarzyszyła eskorta, która po wykonaniu swojego zadania i pożegnaniu się z nimi zawróciła następnie do bazy. Wkrótce potem U 442 utracił kontakt z U 459 w wyniku czego kontynuował dalej marsz już samotnie. W pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia w dowództwie odebrano pochodzący z przebywającego aktualnie w kwadracie CF 3914 okrętu Hessego meldunek pozycyjny. Następnego dnia o 20:44 na U 442 odebrano pochodzącą z BdU depesze o następującej treści:
„U 381, U 571, U 442, U 620, U 575 i U 436 jako grupa Delphin dnia 29 grudnia o godzinie 12:00 przebywać w linii rozpoznania od CF 7958 do DH 1755, kurs 280˚, prędkość 7 węzłów.”.
Głównym celem w/w grupy był idący z Casablanki do Nowego Jorku, składający się z 43 statków, osłaniany przez zespół TF.37 konwój GUS.2. W nowy rok na okręcie Hansa-Joachima Hesse tak jak na innych U-bootach odebrano skierowaną do załóg U-bootów nadaną przez Admirała Dönitza depeszę z życzeniami o następującej treści:
„Załogi U-bootów ! Nowy rok tak jak pozostałe trzy lata to ciągła nieustanna walka. Przebywamy tam gdzie nieprzyjaciel, od Nordkapu po Przylądek Dobrej Nadziei, od amerykańskiego wybrzeża po Morze Śródziemne, wraz załogami nowych U-bootów mamy jeden cel: Uderzać w nieprzyjaciela ! Cel ten pochłania nas całkowicie. Także i w tym roku musimy pozostać twardzi licząc się ze stratami. Wszystko dla naszej ojczyzny. Zdrowie Führera ! Dönitz – Admirał i dowódca U-bootwaffe.”.
Następnego dnia odebrano następną depeszę tym razem dowództwa o następującej treści:
„Delphin i U-Wolfbauer opuścić linię rozpoznania. Marsz na południe aby tam obsadzić następujące kwadraty: Pückler 63, Möhlmann 62, Hesse 61, Wolfbauer 53, Stein 52, Heydemann 51, Seibicke 43. Ekonomiczna prędkość marszowa, Wszystkie w DF.”.
Czwartego stycznia do dowództwa dotarły dwa nadane przez U 442 meldunki o następujących treściach:
- o 16:58 „DG 1734 ścigam idący kursem zachodnim frachtowiec.”,
- o 19:37 „DG 1725 idący kursem zachodnim hiszpański Rita Sister – nie zatrzymywałem.”.
Następnego dnia okręt Hessego wszedł w kontakt z nieprzyjacielskim konwojem ale zanim zdołał go zaatakować został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez okręty eskorty. Po odpłynięciu prześladowców i wynurzeniu Hans-Joachim Hesse nadał do dowództwa meldunek o następującej treści:
„Konwój przebywał o 03:36 w DG 1515, kurs zachodni. Ostrzelany przez niszczyciel i obrzucony bombami głębinowymi.”.
O 19:35 na U 442 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Nie operować przeciwko konwojowi Heydemanna. Jak najszybciej obsadzić linię rozpoznania. Nowa grupa Delphin w kolejności: U 514, U 381, U 571, U 442, U 620, U 575, U 436 i U 125 dnia 7 stycznia godzina 12:00 ma przebywać w linii rozpoznania od DG 7635 do DS 3524.”.
Głównym celem zgrupowania w tym okresie był wykryty 3 stycznia przez U 514 idący z Trynidadu w stronę Gibraltaru, składający się z 9 tankowców, osłaniany przez grupę eskortową B5 konwój TM.1. Dziewiątego stycznia o 07:27 przebywający na zachód od Wysp Kanaryjskich (kwadrat marynarki DG 8635) U 442 zaatakował poszukiwany konwój zgłaszając zatopienie dwóch tankowców. W rzeczywistości na skutek tego ataku trafiony został tylko jeden z nich, należący do brytyjskiego armatora Harris & Dixon Ltd z Londynu Empire Lytton (9.807 ton), którego wrak po opuszczeniu przez załogę bez powodzenia próbował dobić ogniem artyleryjskim brytyjski niszczyciel HMS Havelock. O 14:15 natknięto się na tonący wrak tankowca z którego dobijania Hans-Joachim Hesse jednak zrezygnował. Ponad półtorej godziny później o 15:50 dostrzeżono kolejny porzucony przez załogę dryfujący tankowiec w stronę którego oddano strzał dobijający oraz wystrzelono kilka pocisków z działa pokładowego, po czym pozostawiono go w „kondycji tonącej”. O 16:30 w kwadracie DG 8626 doszło do spotkania z operującym w pobliżu U 575. Ponad trzy godziny później dostrzeżono kolejny porzucony tankowiec, który o 19:38 posłano na dno przy pomocy działa pokładowego. Tego samego dnia o 20:44 U 442 nadał do dowództwa meldunek z opisem przebiegu w/w ataków, który miał następującą treść:
„W DG 9411, godzina 07:27 trzy trafienia w dwa duże tankowce z których jeden większy należał do marynarki. Godzina 07:55 zarejestrowano odgłosy tonięcia jednego z tankowców.
Godzina 13:40 ostrzelano porzucony tankowiec. 20:38 zatonął.
Godzina 14:15 w DG 5638 zaobserwowano zatonięcie płonącego tonącego tankowca.
Godzina 15:50 dostrzeżono porzucony tankowiec, który następnie zatopiono torpedami i ogniem artyleryjskim. Oba najprawdopodobniej storpedowane przez Heydemanna.”.
Dwunastego stycznia o 17:45 w kwadracie DG 5464 okręt Hessego spotkał się z podwodnym tankowcem U 463, z którego to następnego dnia pomiędzy 10:00 a 16:50 pobrał 53 m3 paliwa oraz prowiant na dziesięć dni. Po uzupełnieniu zapasów z podwodnego tankowca okręty zgrupowania Delphin obsadziły położony na południe od Azorów obszar operując przeciwko pływającym na trasie USA – Gibraltar – USA konwojom GUS/UGF. Dwudziestego trzeciego stycznia na U 442 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Looks i Krech dołączyć do grupy Delphin. Delphin dnia 24 stycznia, godzina 10:30 w kolejności: U 514, U 125, U 522, U 511, U 442, U 436, U 268, U 381, U 571, U 620, U 87, U 202, U 264, U 558 przebywać w linii dozoru od CE 8156 do DG 1937.”.
W tym okresie głównym celem w/w zgrupowania był składający się 48 statków, osłaniany przez zespół TF.37 konwój UGS.4. Dwudziestego siódmego stycznia poszukujący wroga okręt Hessego w późnych godzinach popołudniowych natknął się na marudera z w/w konwoju, którym był należący do amerykańskiego armatora American-West African Line Inc z Nowego Jorku, frachtowiec Julia Ward Howe (7.176 ton). W kierunku dostrzeżonego statku o 18:07 (kwadrat marynarki CE 8763) wystrzelono pojedynczą torpedę, która trafiła go pomiędzy mostkiem a ładownią nr 3, powodując jego zastopowanie z przechyłem 15˚ na trafioną burtę. Wkrótce potem załoga amerykańskiego frachtowca przystąpiła do opuszczania jego pokładu podczas gdy obsada rufowego działa kal. 127 mm oddała w kierunku dostrzeżonego U-boota trzy niecelne strzały. Czterdzieści minut po pierwszym trafieniu unoszący się wciąż na wodzie statek został po raz drugi storpedowany w wyniku czego przełamał się na dwie części, po czym w krótkim odstępie czasu poszedł na dno. Już dwudziestego ósmego stycznia U 442 nadał do dowództwa meldunek z przebiegu ataku o następującej treści:
„Wczoraj o godzinie18:07, w CE 8763 zatopiono amerykański J.W. Howes przewożący 36 czołgów, 6 lokomotyw, 15 LKWs, amunicję oraz drobnicę.”.
Tego samego dnia o 19:50 w kwadracie CE 8241 przeprowadzono długą rozmowę z U 511. Dwudziestego dziewiątego stycznia zgrupowanie Delphin zostało przesunięto do położonego na północny – zachód od Wysp Kanaryjskich obszaru, gdzie następnie do 4 lutego prowadziło działania przeciwko konwojom GUS/UGF. W związku z podejrzeniami Führera o planowanej przez aliantów inwazji Portugalii grupa Delphin otrzymała z BdU polecenie utworzenia do dnia 6 lutego rozciągającej się na zachód od Lizbony linii wyczekiwania. Wkrótce potem zmieniono te plany nakazując sześciu jednostkom utworzenie na zachód od Cape St. Vincent linii dozoru, która miała za zadanie przechwycić idące z wysp Brytyjskich na Morze Śródziemne i z powrotem nieprzyjacielskie konwoje. Jednym z nich był wykryty przez zwiad lotniczy składający się z 48 statków konwój KMS.9G. Dwunastego lutego (kwadrat marynarki CG 4989) przebywający w pobliżu w/w konwoju, płynący na powierzchni U 442 został wykryty a następnie zaatakowany bombami głębinowymi i pociskami z działek pokładowych przez ochraniający konwój z powietrza, należący do 48 Sqn RAF brytyjski bombowiec Hudson. W wyniku tego ataku okręt Hessego poszedł na dno wraz z całą załogą.

Członkowie załogi U 442 polegli w dniu 12.02.1943 (w kolejności alfabetycznej):
NAME RANG GEBOREN GEBURTSORT
Badzong, Hermann MaschOGfr 19.04.1922
Bär, Hans BtsMt 14.11.1919
Blumenkamp, Friedrich MtrHGfr 12.06.1916
Böhm, Kurt-Ludwig MaschGfr. 16.08.1923
Bührer, Karl-Otto MaschGfr 19.07.1923
Ernst, Willi MaschGfr. 10.06.1923
Gasch, Gerhard-Walter MtrGfr 27.01.1924
Grams, Gustav MtrGfr 26.08.1924
Gründl, Alois MtrOGfr 23.06.1922
Gündel, Werner MtrGfr 02.12.1923
Halbleib, Heinz MaschGfr 12.01.1923
Heiligers, Hubert Gfr 16.09.1922
Hertel, Gerhard ObGfr 06.07.1922
Hesse, Hans-Joachim Kkapt.01.02.40. 18.01.1906 Norden
Heydemann, Siegfried MtrOGfr 13.08.1921
Horn, Alois MaschGfr 11.05.1923
Jacknau, Bernhard Maat. 29.04.1921
Jander, Friedrich ObGfr 01.11.1923
Janz, Heinz FkGfr 03.11.1922
Kettenburg, Oskar MaschMt 01.10.1918
Kierspel, Paul BtsMt 05.11.1916
Kliefoth, Max Gfr. 16.02.1921
Kociemski, Hellmut OStrm. 01.06.1914
Krösbacher, Ludwig FkMt 16.03.1919
Lehmann, Günter MaschGfr. 19.10.1923
Leinert, Johannes Lt.z.S.(2WO) 05.02.1921
Lohrenz, Hermann OMasch 09.02.1916
Militzer, Heinz OMasch 30.09.1914
Mira, Walter ObGfr 03.06.1923
Mollau, Hans Gfr. 22.05.1924
Nitschke, Erich Maat. 11.10.1918
Ohlhus, Georg OStrm 09.12.1919
Orthmann, Richard OStrm 05.05.1921
Reeh, Joachim OLt.z.S (1WO). 30.09.1919
Reiche, Hans Maat. 25.09.1919
Sailer, Leonhard Gfr. 29.03.1922
Sander, Rudolf Gfr. 22.07.1923
Schmidt, Gerhard ObGfr 25.04.1922
Schulz, Fritz ObGfr 29.09.1921
Schwien, Hans-Kurt Maat. 08.01.1918
Schwigtenberg, Kurt OLt.ing 18.04.1906
Siemens, Werner Maat. 08.09.1918
Their, Heinrich Maat. 04.11.1918
Wattenbach, Richard ObGfr 10.01.1923
Weisenstein, Leo Maat. 24.03.1920
Weiss, Theodor Gfr. 01.05.1923
Werk, Heinz Gfr. 15.04.1923
Wiehager, Harald Maat. 28.01.1922

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1