U 440 Typ VIIC

Stocznia: F. Schichau GmbH, Danzig
Numer zamówienia: 1491
Zamówienie: 05.01.1940
Położenie stępki: 01.10.1940
Wodowanie: 08.11.1941
Wcielenie do służby: 24.01.1942
Numer pocztowy: M 25 447

Przebieg służby:
24.01.1942 – 31.08.1942 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.09.1942 – 31.05.1943 – 1 Flotylla U-bootów, Brest (okręt bojowy).
31.05.1942 – Zatopiony na wodach Północnego Atlantyku na północny - wschód od Cape Ortegal (pozycja 45.38 N, 13.04W) bombami głębinowymi przez brytyjski samolot Sunderland należący do 201 Sqn RAF.

Dowódcy:
24.06.1942 – 19.05.1943 – LT ~ KL Hans Geissler
20.05.1943 – 31.05.1943 – OL Werner Schwaff.

Liczba patroli: 5

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 440 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
25.01. – 27.01.1942 – Danzig – próby portowe okrętu w ramach UAG.
28.01. – 28.03.1942 – Danzig – okres zalodzenia spędzony w bazie na szkoleniu załogi.
29.03. – 01.04.1942 – Danzig – pobyt w stoczni Schichau Werft w celu dołożenia stałego balastu.
02.04. – 10.04.1942 – Danzig – próby oraz szkolenie załogi w ramach UAG.
11.04. – 14.04.1942 – Danzig – pobyt w stoczni Schichau Werft w celu przeprowadzenia napraw.
15.04. – 22.04.1942 – Danzig – c. d. prób oraz szkolenia w ramach UAG.
23.04. – 27.04.1942 – Gotenhafen – próby broni torpedowej w ramach TEK.
29.04. – 02.05.1942 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów ramach UAG-Schall.
03.05. – 06.05.1942 – rejs do bazy w Kiel w celu odbycia prób w ramach tamtejszego oddziału UAK.
07.05. – 08.05.1942 – w związku z obłożeniem pracą personelu UAK rejs powrotny do bazy w Danzig.
09.05. – 10.05.1942 – Danzig – służba w ramach UAG.
11.05. – 27.05.1942 – Hela – szkolenie w morzu w ramach Agru–Front.
28.05. – 01.06.1942 – Danzig – pobyt w stoczni Holm w celu przeprowadzenia naprawy uszkodzonej bakburtowej śruby.
02.06.1942 – rejs do Pillau i z powrotem.
03.06. – 05.06.1942 – Danzig – teoretyczne szkolenie z zakresu taktyki w ramach 25 Flotylli U-bootów.
06.06. – 18.06.1942 – Pillau – strzelanie torpedami w ramach 26 Flotylli U-bootów.
19.06. – 30.06.1942 – Gotenhafen – ćwiczenia taktyczne w ramach 26 Flotylli U-bootów.
01.07. – 11.08.1942 – Danzig – przegląd okrętu oraz prace konserwacyjne prowadzone przez miejscową stocznię Holm.
12.08. – 17.08.1942 – Hela – dodatkowe szkolenie w ramach Agru-Front.
18.08. – 20.08.1942 – Danzig – strzelanie torpedami w ramach 25 Flotylli U-bootów.
21.08. – 22.08.1942 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów ramach UAG-Schall.
24.08. – 28.08.1942 – Kiel – pobyt w stoczni Deutsche Werke w remontu modernizacji instalacji rur i zaworów.
28.08. – 31.08.1942 – Kiel – przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol.

Patrol 1 (01.09.1942 – 21.09.1942)
01.09. U 440 pod dowództwem Hansa Geisslera wraz z U 618, U 221 i U 258 o godzinie 07:00 wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Trzy godziny później na rucie nr 15 doszło do spotkania w/w czterech okrętów z przerywaczem zagród minowych Spbr.18, w eskorcie którego skierowały się one następnie w stronę ruty nr 27. Tego samego dnia pomiędzy godziną 20:20 a 20:35 w kwadracie AO 7241 oczekiwano stojąc na kotwicy na przybycie dozorowca V 1706, który zapewnić miał osłonę na kolejnym etapie trasy. Następnego dnia o 19:10 U 440 wraz z towarzyszami podróży zawinął do bazy w Kristiansand, gdzie zacumował przy burcie tankowca Viola, przystępując wkrótce potem do uzupełniania zapasów paliwa, oleju silnikowego oraz smarów. Po zakończeniu tej operacji oraz przenocowaniu trzeciego września o godzinie 09:45 w towarzystwie ponownie U 618, U 221 i U 258 oraz w eskorcie trawlerów z.o.p. UJ 1701, UJ 1706 i UJ 1711 wyruszono w dalszą drogę, kierując się w stronę kwadratu AN 3198. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce jeszcze tego samego dnia o 21:10 pożegnano się z eskortą oraz pozostałymi jednostkami, po czym rozpoczęto indywidualny marsz w stronę nakazanego punktu docelowego. Czwartego września płynący na powierzchni U 440 o 21:35 (kwadrat marynarki AF 8749) został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadlatujący samolot. Dwa dni później 6 września o godzinie 07:45 w kwadracie AF 4957 po raz drugi podczas tego patrolu chowano się pod wodę przed nadlatującym samolotem, gdzie następnie pozostano do 08:17. Dziesiątego września o godzinie 18:54 na U 440 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Nowy punkt docelowy dla Quaeta, Mengersena, Kesslera, Wallasa, Baberga, Geisslera, Trojera, Mässenhausena to AL 72.”.
Następnego dnia z pomostu przebywającego aktualnie w kwadracie AL 3447 okrętu Geisslera o 08:11 dostrzeżono chmurę dymu a wkrótce potem parowy trawler rybacki, który począł nadawać niezrozumiałe sygnały. Trzydzieści pięć minut później (08:46, kwadrat marynarki AL 3449) dostrzeżono najpierw kolejną chmurę dymu a niedługo potem maszty i kominy kilku jednostek, które po uznaniu za wrogą grupę z.o.p. wyminięto następnie w bezpiecznej odległości. Dwunastego września odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„U 615, U 661, U 356, U 221, U 618, U 440, U 607, U 258 i U 595 z prędkością marszową obsadzić linię dozoru od AL 4745 do 7816. Okręty tworzą grupę Pfeil.”.
Od 13 września, godziny 16:00 przebywający w kwadracie AL 5514 okręt Geisslera tak jaki i inne jednostki grupy Pfeil prowadził działania przeciwko wykrytemu przez U 216, składającemu się z 61 statków osłanianych przez Grupę Eskortową C1 konwojowi SC.99. Następnego dnia poszukujący wroga U 440 o godzinie 10:53 (kwadrat marynarki AL 1919) zmuszony został do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do 11:36 przez nadlatujący nieprzyjacielski samolot. Po trwającym niecałą godzinę pobycie na powierzchni o 12:25 (kwadrat marynarki AL 1951) po raz drugi musiano uciekać pod wodę przed nadlatującym samolotem. Dodatkowo jakby tego było mało w niedługim czasie w pobliżu pojawił się eskortowiec ze względu na który dopiero o 14:28 można było zarządzić wynurzenie (w tym też okresie uzyskano kontakt akustyczny ze zbliżającym się poszukiwanym konwojem). Wkrótce po wynurzeniu znajdujący się według obliczeń dowódcy w odległości sześciu mil morskich przed konwojem U 440 po raz trzeci zmuszony był wykonać alarmowe zanurzenie. O 14:54 w centrali przebywającego na głębokości 120 metrów okrętu doszło do silnego przecieku, który ze względu na swą intensywność wymusił na Hansie Geisslerze wydanie polecenia szasowania balastów. Po wynurzeniu zatamowano przeciek m.in. poprzez zamknięcie klap zbiornika zanurzeniowego nr 3. O 15:00 usuwający defekt, przebywający na powierzchni U 440 odparł ataki Cataliny, w wyniku których po raz kolejny doszło na nim do powstania silnego przecieku, który mocno ograniczył jego zdolność zanurzania. Po usunięciu nowych nieszczelności godzinę później przeprowadzono próbne zanurzenie, po którego pomyślnym zakończeniu rozpoczęto marsz powrotny do bazy płynąc na głębokości A-10 (70 metrów). Dwudziestego pierwszego września o 12:00 w kwadracie BF 5219 U 440 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której osiem godzin później osiągnął Brest, kończąc trwający trzy tygodnie patrol (21 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 3.254,5 mili morskiej na i 337,5 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 2 (19.10.1942 – 13.11.1942)
19.10. U 440 pod dowództwem Hansa Geisslera o godzinie 17:00 opuścił Brest, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Dwadzieścia minut później na zewnętrznej redzie doszło do spotkania z przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego skierowano się w stronę punktu B.1. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 19:27 w eskorcie tym razem dozorowców obrano kurs na punkt 346, gdzie dotarto jeszcze tego samego dnia o 21:45. Cztery dni później 23 października na U 440 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Nowy punkt docelowy dla Geisslera to kwadrat CF 86.”.
Dwudziestego siódmego grudnia zgodnie z otrzymanym rozkazem o 02:20 osiągnięto nakazaną pozycje. Tego samego dnia na U 440 odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Jannsen i Geissler przez DT 60 kierować się na kwadrat ET.”.
Dwa dni później 29 października okręt Geisslera otrzymał polecenie dołączenia do operującego u atlantyckich wybrzeży Afryki zgrupowania Streiaxt. W tym okresie głównym celem grupy był wykryty dwa dni wcześniej przez U 409 składający się z 37 statków, osłaniany przez 4 korwety konwój SL.125. W godzinach wieczornych 29 października o 19:25 w kwadracie DH 2738 okręt Geisslera nawiązał kontakt wzrokowy z samotnym statkiem, za którym to następnie ruszył w pogoń, przerwaną półtorej godziny później na skutek utraty z nim kontaktu (przyczyną były szkwały deszczowe i zapadający zmrok). Na podstawie przechwyconej kilka godzin później, pochodzącej z U 409 depeszy o storpedowaniu samotnego statku (był nim tankowiec Bullmouth) Hans Geissler uznał, że ofiara okrętu Massmanna była tym samym celem który sam bezskutecznie ścigał. Zanim jednak do odbioru owej depeszy doszło o 22:22 (kwadrat marynarki DH 2571) na kursie 30˚ dostrzeżono rozbłyski pocisków świetlnych, w których stronę z nadzieją odnalezienia nieprzyjaciela następnie się skierowano. Trzydziestego października na poszukującym wciąż konwoju U 440 o 11:20 (kwadrat marynarki CF 9872) odebrano namiary na pozycję nieprzyjaciela, w którego stronę niezwłocznie się skierowano nie uzyskując jednak żadnego z nim kontaktu. Wieczorem o 21:26 w kwadracie CF 9867 na kursie 90˚ z pomostu okrętu Geisslera dostrzeżono najpierw rozbłysk eksplozji a wkrótce potem race świetlne, które jak się później okazało pochodziły ze storpedowanego przez U 604 transportowca wojska President Doumer (11.898 ton). Następnego dnia o godzinie 09:05 w kwadracie CF 9672 po kilku dniach poszukiwań udało się wreszcie uzyskać kontakt wzrokowy z konwojem, za którym to następnie podążono próbując wyjść na dogodną do ataku pozycję. W trakcie wykonywania tego manewru pięćdziesiąt pięć minut później przy pomocy flag sygnałowych przeprowadzono krótką wymianę zdań z napotkanym U 604. Po południu o 13:31 U 440, który w międzyczasie wyszedł na dogodną do ataku pozycję wykonał zanurzenie na peryskopową kierując się w stronę wroga. W trakcie tego podejścia okręt Geisslera został namierzony przez jeden z okrętów eskorty, w wyniku czego zmuszony był zejść na głębokość 150 metrów, gdzie następnie przeczekał wykonane przez nieprzyjaciela ataki bombami głębinowymi. Po mającym miejsce o 20:35 wynurzeniu planowano pościg za konwojem ale ze względu na defekt bakburtowego silnika diesla musiano z niego zrezygnować obierając kurs na zachód aby na spokojniejszym akwenie przeprowadzić niezbędne praca naprawcze. Pierwszego listopada na U 440 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Jannsen i Geissler przebywać 06.11 od godziny 12:00 w CG 5355. Przejąć od Wittego każdy po połowie posiadany przez niego zapas paliwa.”.
Następnego dnia o godzinie 14:16 (kwadrat marynarki CG 7536) na płynącym w stronę nakazanej pozycji okręcie Geisslera dostrzeżono samotny statek, w którego kierunku niezwłocznie się skierowano. O 15:40 ze względu na ponowne problemy z jednym z silników diesla zaprzestano pogoni za celem, który w międzyczasie dostrzegł zbliżanie się U 440 zmieniając kurs oraz rozpoczynając ucieczkę (przyczyną tego mogło być według Geisslera intensywne kopcenie diesli). Trzeciego listopada o 17:29 w kwadracie CF 9696 na kursie 200˚ dostrzeżono sylwetkę samotnego U-boota, którym okazał się być dowodzony przez Wittego U 504. Prawdopodobnie w tym samym czasie odebrano też pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Geissler usunąć jak najszybciej problemy. Żadnego uzupełniania.”.
Następnego dnia o 01:35 (kwadrat marynarki CF 9595) na kursie 0˚ dostrzeżono wrogi konwój ale zanim zameldowano o nim dowództwu musiano uciekać podwodę przed nadpływającym niszczycielem. Wkrótce potem nad U 440 przepłynął konwój. Po wynurzeniu mającym miejsce o 03:28 z powodu problemów technicznych zrezygnowano z pościgu za nieprzyjacielem. Dwa dni później 6 listopada przebywający aktualnie w kwadracie CF 8781 okręt Geisslera o 02:00 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Prawie siedem i pół godziny później o 09:25 w kwadracie CF 8718 spotkano się z U 516, w eskorcie którego rozpoczęto następnie wspólny marsz powrotny (U 516 w odróżnieniu do okrętu Geisslera posiadał sprawny detektor FuMB). Jedenastego listopada po mającym miejsce o 07:35 (kwadrat marynarki BF 7258) wynurzeniu stwierdzono utratę kontaktu z dotychczasowym towarzyszem podróży ale pomimo to kontynuowano dalej marsz osiągając następnego dnia o 22:30 punkt Kern. Trzynastego listopada o godzinie 10:00 w kwadracie BF 5213 U 440 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 12:45 dotarł do Brestu, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol (25 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 5.881 mil morskich na i 396,5 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 3 (12.12.1942 – 26.01.1943)
12.12. U 440 pod dowództwem Hansa Geisslera wraz z U 659 o godzinie 16:00 opuścił Brest, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Aż do godziny 19:40, kiedy to osiągnięto punkt B.1 obu okrętom w charakterze eskorty towarzyszył przerywacz zagród minowych. Po pożegnaniu się z nim U 440 wraz U 659 rozpoczął następnie marsz drogą Kernbeisser w stronę pozycji wyjściowej na wody Zatoki Biskajskiej. Czternastego grudnia pomiędzy 04:22 a 07:30 (kwadrat marynarki BF 4690) aż trzykrotnie chowano się pod wodę przed wykrytymi przez detektor zbliżającymi się kontaktami lotniczymi. Sześć dni później 20 grudnia o godzinie 14:59 na U 440 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 123, U 225, U 659, U 440, U 260, U 406, U 441 i U 757 utworzyć grupę Spitz. W następującej kolejności dnia 23.12. o godzinie 00:00 przebywać w linii dozoru od AL 4845 do 8541.”.
Dwudziestego trzeciego grudnia tuż po północy osiągnięto przypadającą na kwadrat AL 7263 nakazaną pozycję w zgrupowaniu. Trzy dni później 26 grudnia o godzinie 18:00 w kwadracie BD 3513 doszło do spotkania z także należącym do zgrupowania Spitz U 659. Dwadzieścia sześć minut później na okręcie Geisslera odebrano pochodzący z U 664 meldunek o kontakcie z wrogim konwojem, w stronę którego pozycji niezwłocznie się skierowano. Meldowanym nieprzyjacielem był składający się z 45 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową C1 konwój ONS.154. Pomimo rozpoczętych niemal natychmiast poszukiwań dysponując pozycją nieprzyjaciela nie udało się go jednak odnaleźć. Dwudziestego ósmego grudnia o 14:00 (kwadrat marynarki BD 9526) w celu dokonania porównania wymieniono się namiarami z przebywającym w pobliżu U 664. Prawie siedem godzin później o 20:45 (kwadrat marynarki BD 9851) po stronie zarówno bakburty jak i sterburty z pomostu U 440 dostrzeżono rozbłyski pocisków świetlnych , w stronę których się skierowano licząc na odnalezienie nieprzyjaciela. O 21:12 w trakcie próby uzyskania kontaktu okręt Geisslera został zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski niszczyciel. W mających miejsce wkrótce potem atakach w pobliżu przebywającego na głębokości A+90 (170 metrów) U 440 eksplodowało ca. 58 bomb głębinowych, które na szczęście nie spowodowały powstania żadnych szkód. Po mającym miejsce już następnego dnia o 07:45 wynurzeniu podjęto jak się później jednak okazało bezskuteczny pościg za konwojem. Trzydziestego grudnia o 12:33 (kwadrat marynarki CE 1282) na U 440 odebrano pochodzący z U 455 meldunek o kontakcie z wrogiem w CE 1211. Pomimo podjętej niezwłocznie próby jego przechwycenia, do późnych godzin popołudniowych nie udało się go odnaleźć. W międzyczasie w tracie trwania poszukiwań o 18:00 (kwadrat marynarki CE 1145) nawiązano kontakt z U 406 z którego to uzyskano namiary potrzebne do porównania aktualnej pozycji okrętu. Pierwszego stycznia o godzinie 20:00 obsadzono nową przypadającą na kwadrat CD 2613 wyznaczona pozycję w zgrupowaniu. Pięć dni później (06.01.) po bezskutecznych poszukiwaniach wroga, przebywający w kwadracie CD 2628 U 440 rozpoczął marsz w stronę punktu spotkania z podwodnym zaopatrzeniowcem, którym był w tym momencie U 117. Ósmego stycznia o 13:30 w kwadracie BD 7757 doszło do spotkania z U 117 ale ze względu na fatalne warunki atmosferyczne m.in. szkwały deszczowe oraz mgłę, wkrótce potem utracono z nim kontakt wzrokowy. Cztery dni później 12 stycznia poszukujący zguby U 440 o godzinie 15:00 napotkał w kwadracie BD 7749 U 260, z którym to następnie prowadził wspólne poszukiwania. Następnego dnia spotkano kolejnego także mającego uzupełnić zapasy U-boota którym był U 445. Siedemnastego stycznia na wciąż bezskutecznie poszukującym tankowca U 440 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Geissler, marsz powrotny bez uzupełniania zapasów.”.
Pięć dni później 22 stycznia o godzinie 20:50 (kwadrat marynarki BE 8647) na okręcie Geisslera doszło do zwarcia oraz pożaru sterburtowego silnika elektrycznego, który dzięki sprawnej akcji obsady przedziału szybko stłumiono. Ponieważ uszkodzenia silnika były poważne do końca patrolu został on wyłączony z dalszej eksploatacji. Dwudziestego piątego stycznia o 21:20 osiągnięto punkt Kern rozpoczynając następnie marsz drogą Kernleder. Następnego dnia o godzinie 07:40 w kwadracie BF 5219 U 440 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 11:45 osiągnął Brest, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (45 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 4.366,5 mili morskiej na i 465,5 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 4 (27.02.1943 – 11.04.1943)
27.02. U 440 pod dowództwem Hansa Geisslera o godzinie 16:00 opuścił Brest, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Po mającym miejsce godzinie później na redzie spotkaniu z eskortą oraz z także idącym na patrol U 441 rozpoczęto marsz w stronę punktu B.1. Po jego osiągnięciu obrano kurs na kolejny punkt 346, gdzie o 21:30 nastąpiło pożegnanie z eskortą po czym oba U-booty już bez osłony rozpoczęły osobno marsz drogą Kernbeisser w stronę pozycji wyjściowej Kern (kwadrat marynarki BF 5547). Pozycję tę osiągnięto następnego dnia o 02:45 rozpoczynając następnie marsz przez Biskaje w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Trzeciego marca na U 440 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Hartmann, Geissler i Trojer dołączyć do grupy Neuland i przedłużyć jej linię rozpoznawczą do BE 1521.”.
Trzy dni później 7 marca zgodnie z w/w rozkazem tuż przed 12:00 obsadzono wyznaczoną na kwadrat BE 1248 pozycję w linii rozpoznania. W tym okresie głównym celem zgrupowania był meldowany przez B-Dienst składający się z 60 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B3 konwój HX.228. Dziesiątego marca o godzinie 14:00 (kwadrat marynarki AK 8983) na okręcie Geisslera odebrano pochodzący z U 336 meldunek o następującej treści:
„Nieprzyjaciel w BD 2268.”.
Meldowanym wrogiem w kierunku którego niezwłocznie się skierowano był w/w konwój HX.228.
Jedenastego marca poszukujący wroga U 440 dwukrotnie zmuszony był chować się pod wodę przed nadlatującymi samolotami: raz o 16:03 (kwadrat marynarki AL 7445) pobyt w zanurzeniu do 18:10 i drugi raz o 19:45 (kwadrat marynarki AL 7454) pobyt w zanurzeniu do 21:25. Pięć minut po wynurzeniu przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu samotnego statku (ocenionego na ca. 6.000 ton), w stronę którego niezwłocznie się skierowano z zamiarem jego zaatakowania. O 22:40 (kwadrat marynarki AL 7453) w kierunku ściganej jednostki wystrzelono salwę trzech torped, które jednak chybiły celu. Niezrażony tym niepowodzeniem Hans Geissler o 23:34 w stronę statku odpalił następną torpedę (T-III FAT), która także minęła cel. Pomimo czterech pudeł kontynuowano dalej pościg w trakcie którego ponownie załadowano dziobowe wyrzutnie torpedowe. W przeprowadzonym już następnego dnia o 03:10 i 03:16 (kwadrat marynarki AL 7524) ataku w kierunku ściganej jednostki odpalono kolejne trzy torpedy (dwie z wyrzutni dziobowych i jedna z wyrzutni rufowej) rejestrując po 8 minutach i 48 sekundach odgłos pojedynczej detonacji. Ponieważ ze względu na panujące ciemności nie można było nic dojrzeć Hans Geissler zarządził zanurzenie w celu przesłuchania okolicy hydrofonami. Skutkiem przeprowadzonego podsłuchu był brak kontaktu z wrogiem, który jak podejrzewał dowódca na skutek trafienia mógł w przeciągu kilkunastu sekund pójść na dno. Trzynastego września na U 440 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Przerwać operację konwojową. Jako jednostki Dränger przebywają: U 373, U 86, U 336, U 440, U 633, U 590, U 441, U 406, U 608, U 333, U 221, U 610 dnia 15.3. godzina 8 w linii rozpoznania od AL 4887 > BE 1255.”.
Głównym celem operującej na zachód od wybrzeży Irlandii grupy był składający się z 38 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B4 konwój HX.229. Piętnastego marca o godzinie 08:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AL 7297 pozycję w linii rozpoznania, rozpoczynając następnie marsz kursem 85˚. Cztery dni później 19 marca o godzinie 02:00 w kwadracie AL 4711 na kursie 340˚ dostrzeżono rozbłyski pocisków świetlnych w stronę których podejrzewając, że jest to wrogi konwój następnie się skierowano. W trakcie próby uzyskania kontaktu o 06:26 (kwadrat marynarki AL 4743) U 440 został wykryty i zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski eskortowiec (zidentyfikowany jako niszczyciel), do którego wkrótce potem dołączył kolejny. W trakcie ataków bombami głębinowymi jakie następnie miały miejsce nieprzyjacielskie jednostki zrzuciły łącznie 101 bomb głębinowych, których detonacje poczyniły na U 440 różnorakie szkody, które w następnych godzinach pomyślnie jednak usunięto. Dwudziestego marca o 03:31 odebrano kolejną depeszę z BdU o następującej treści:
„U 305, U 591, U 631, U 86, U 384, U 666, U 618, U 336, U 333, U 530,U 527, U 440, U 373, U 441, U 590, U 641 i U 642 jako grupa Seewolf dnia 25 marca godzina 8 przebywać w linii dozoru od AK 4179 > BD 1348.”.
Głównym celem nowoutworzonego, operującego na południowy – wschód od Cape Farewell zgrupowania był meldowany przez B-Dienst składający się z 45 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B2 konwój SC.123. Dwudziestego drugiego marca o 15:35 (kwadrat marynarki AK 8523) w celu porównania wymieniono się namiarami z przebywającym w pobliżu U 618. Następnego dnia o 13:24 (kwadrat marynarki AK 8278) wymieniono się namiarami z kolejnym U-bootem – U 527. Tego samego też dnia korzystając z chwili spokoju pomiędzy 22:00 a 23:50 do wnętrza okrętu przeniesiono umieszczoną wodoszczelnym zasobniku pod pokładem zapasową torpedę. Dwa dni później 25 marca o 08:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AK 7645 wyznaczoną pozycję w linii dozoru. Dwudziestego siódmego marca o godzinie 16:05 na przebywającym aktualnie w kwadracie AK 4895 U 440 odebrano pochodzący z U 305 meldunek o kontakcie z konwojem w AJ 3885. Meldowanym nieprzyjacielem był składający się z 45 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B1 konwój HX.230. Następnego dnia poszukujący wroga U 440 od godziny 13:45 co jakiś czas uzyskiwał przelotny kontakt z samotnymi jednostkami oraz małymi grupkami jednostek, które według podejrzeń Hansa Geisslera mogły pochodzić z rozbitego przez sztorm konwoju. O 16:05 (kwadrat marynarki AK 0196) po dostrzeżeniu nadlatującego samolotu zidentyfikowanego jako Sunderland wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą przez trzydzieści trzy minuty: Następnego dnia z powodu malejących zapasów paliwa o 12:00 (kwadrat marynarki AK 3996) zaprzestano dalszych poszukiwań HX.230 obierając kurs na punkt spotkania z podwodnym tankowcem (U 463). Pierwszego kwietnia o godzinie 12:35 w kwadracie BD 2235 doszło do spotkania z U 463 oraz z oczekującymi na uzupełnienie z niego zapasów U 666 i U 641. Ze względu jednak na panujące warunki pogodowe planowana na ten dzień operacja zaopatrywania musiała zostać zawieszona do czasu ich poprawy. Dwa dni później 3 kwietnia po wypogodzeniu i odczekaniu na swoją kolejkę pomiędzy 09:16 a 11:10 (kwadrat marynarki AK 8956) z podwodnego tankowca pobrano 17 m3 paliwa oraz prowiant na 5 dni. Pięćdziesiąt minut później po sklarowaniu okrętu oraz pożegnaniu się z U 463 rozpoczęto marsz powrotny do bazy. Dziewiątego kwietnia pomiędzy godziną 00:57 a 04:18 (kwadrat marynarki BF 4920) okręt Geisslera aż trzykrotnie zmuszony był chować się pod wodę przed nadlatującymi samolotami. Dwa dni później 11 kwietnia o godzinie 00:27 (kwadrat marynarki BF 6778) po dostrzeżeniu nadpływającego niszczyciela wykonano alarmowe zanurzenie pozostając następnie pod wodą do 03:25. Tego samego też dnia o 14:00 w punkcie 438 U 440 spotkał się eskortą, towarzystwie której o 21:00 osiągnął bazę w St. Nazaire. W trakcie trwającego ponad sześć tygodni patrol (43 dni) przepłynięto 4.880 mil morskich na i 693 mile morskie pod powierzchnią.

19.05.1943 ze względu na niezadowalające rezultaty ostatnich czterech patroli ze stanowiska dowódcy zdjęty został KL Hans Geissler którego następnie przeniesiono do służby na jednostkach nawodnych, gdzie trafił na pokład krążownika lekkiego Leipzig. Następnego dnia nowym dowódcą U 440 został były dowódca U 333 OL Werner Schwaff (pełnił ją w zastępstwie za Petera Cremera).

Patrol 5 (26.05.1943 – 31.05.1943)
26.05. U 440 pod dowództwem Wernera Schaff o godzinie 09:00 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę śluzy. Po jej opuszczeniu na redzie spotkano się z przerywaczem zagród minowych Spbr.135 oraz dwoma dozorowcami V 623 i V 621, w eskorcie których wykorzystując poranną mgłę skierowano się w stronę punktu 438. Zgodnie z otrzymanym przed wyjściem z bazy rozkazem głównym celem okrętu było zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi. Pięć dni później 31 maja dowództwo nadało skierowaną do U 440 depeszę o następującej treści:
„Schwaff, kierować się na DG 44.”.
Ponieważ okręt nie potwierdził jej odbioru oraz nie nadał w następnych dniach żadnych meldunków dowództwo uznało go za utracony z nieznanych przyczyn. W rzeczywistości o czym w BdU nie wiedziano w dniu 31 maja (kwadrat marynarki BE 6899) płynący na powierzchni U 440 został wykryty a następnie pomimo postawionej przez jego artylerzystów zapory ogniowej zaatakowany przez należący do 201 Sqn RAF samolot Sunderland. Zrzucone przez brytyjską maszynę cztery bomby głębinowe obramowały okręt Schwaffa, który wkrótce potem po zadarciu pionowo dziobu rufą poszedł na dno wraz z całą załogą.

Członkowie załogi U 440 polegli w dniu 31.05.1943 r . (w kolejności alfabetycznej):
NAZWISKO IMIĘ ROK URODZENIA MIEJSCE
Böttcher, Ernst-August OMasch 11.09.1916
Brag, Friedrich MaschOGfr 13.03.1923
Fintelmann, Otto MtrOGfr 01.03.1923 Höhbeck-Vietze
Främke, Karl-Heinz MaschGfr. 20.09.1923
Franzen, Karl-Heinz MtrOGfr 01.03.1920
Grabowski, Erich-Paul OStrm 24.12.1916
Greissl, Michael MaschOGfr 18.01.1924
Grosse, Willi MtrOGfr 07.03.1923
Grumbrecht, Wolfgang OLt.z.S. 28.01.1919
Hallmann, Oswald MtrOGfr 04.01.1924
Hanke, Rudolf MaschOGfr 01.01.1923
Heine, Karl ObGfr 27.03.1924
Heitböhmer, Heinz BtsMt 08.09.1921
Henning, Friedrich MtrOGfr 31.05.1922
Herrmann, Alfred MaschOGfr 29.01.1923
Hofmann, Kurt Mtr 11.01.1925
Kantel, Willi MtrGfr 19.10.1923
Kargl, Georg MtrOGfr 07.04.1923
Kierzeck, Hans-Dietrich OLt.z.S. 26.01.1918
Kloos, Georg MaschMt 26.06.1922
Krämer, Werner OGfr 30.05.1923
Kupper, Heinz ObGfr 25.10.1923
Küsel, Erich FkOGfr 18.05.1920
Lilienthal, Friedrich MaschGfr. 28.05.1922
Losch, Erwin Gfr. 28.09.1924
Martin, Georg MaschMt 30.08.1920
Mattern, Heinz MaschOGfr 17.01.1923
Meier, Heinz Gfr. 18.09.1923
Nickel, Herbert Gfr. 24.10.1924
Osterloh, Rolf OLt.ing 01.10.1919
Renner, Gerhard Maat. 26.01.1920
Rohrbach, Karl-Heinz ObGfr 29.05.1923
Rossa, Paul Maat. 23.01.1920
Schmidthäusler, Manfred Maat. 20.11.1921
Schmiel, Kurt OMasch 12.08.1914
Schneider, Walter Maat. 12.04.1921
Schöning, Werner Maat. 13.05.1922
Schwaff, Werner KpLt.01.06.43. 03.03.1915 Peking China
Schweikert, Walter Maat. 21.06.1922
Spies, August-Karl Maat. 22.03.1922
Tlotka, Heinrich ObGfr 03.08.1922
Vogl, Hans Maat. 03.05.1920
Wanzura, Lorenz Gfr. 30.04.1921
Wünsch, Gerhard Maat. 28.08.1919
Ziegler, Karl ObGfr 26.02.1924

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 9 KTB U 436 - U 500
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1