U 437 Typ VIIC

Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen
Numer zamówienia: 1479
Zamówienie: 16.10.1939
Położenie stępki: 16.04.1940
Wodowanie: 26.07.1941
Wcielenie do służby: 25.10.1941
Numer pocztowy: M 36 400

Przebieg służby:
25.10.1941 – 01.04.1942 – 6 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.04.1942 – 05.10.1944 – 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa)
04.10.1944 – ciężko uszkodzony podczas nalotu alianckich samolotów na Bergen.
05.10.1944 – uznany za nie nadający się do naprawy i wycofany ze służby.

Dowódcy:
25.10.1941 – 20.12.1942 – KL Werner-Karl Schulz
21.12.1942 – 05.10.1944 – KL Hermann Lamby

Liczba patroli: 11

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 437 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
26.10. – 12.11.1941 – Danzig – próby okrętu w ramach UAG I.
13.11. – 18.11.1941 – Gotenhafen – próby broni torpedowej w ramach TEK.
20.11. – 24.11.1941 – Kiel – próby okrętu w ramach UAK.
25.11.1941 – Kiel – próby wytrzymałości strukturalnej kadłuba w doku ciśnieniowym stoczni Howladtswerke.
27.11. – 29.11.1941 – Rønne-Hassel – próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
01.12. – 05.12.1941 – Danzig – prace naprawcze realizowane przez stocznię Schichau Werft.
06.12. – 16.12.1941 – Danzig – służba szkoleniowa w ramach Agru-Front.
17.12. – 28.12.1941 – Danzig – szkolenie indywidualne załogi.
29.12. – 11.01.1942 – Danzig – szkolenie w strzelaniu w ramach 25 Flotylli U-bootów.
12.01. – 24.01.1942 – Gotenhafen – ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
25.01.1942 – Marsz w kierunku Flensburga przerwany przez zalodzenie.
26.01. – 30.01.1942 – Marsz do Kiel wraz z okrętem bazą Wilhelm Bauer w eskorcie pełniącego rolę lodołamacza okrętu szkolnego Schlesien.
03.02. – 31.03.1942 – Kiel – prace konserwacyjne i przegląd okrętu prowadzone przez stocznię Deutsche Werke.
01.04. – 03.04.1942 – Kiel-Wik – przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol.

Patrol 1 (04.04.1942 – 16.04.1942)
04.04. U 437 pod dowództwem Wernera-Karla Schulza o godzinie 12:45 opuścił Kiel, by zgodnie z otrzymanym poleceniem skierować się po dalsze instrukcje do położonej na wyspie Helgoland bazy. O 13:50 wraz z U 590, U 406 i U 116 rozpoczęto trwający do 20:00 marsz przez kanał Cesarza Wilhelma (ob. Kanał kiloński). Po przenocowaniu w Brunsbüttel następnego dnia o godzinie 07:00 wszystkie okręty poprzez śluzę wypłynęły na wody estuarium Łaby, po czym o 08:15 w eskorcie przerywacza zagród minowych Spbr.160 skierowały się w stronę Helgolandu, który ostatecznie osiągnęły o 13:35. W takcie pobytu w bazie tamtejsi technicy usunęli wykryty na U 437 defekt wyrzutni nr IV oraz jednego z silników, przywracając im ponownie pełną sprawność operacyjną. Po zakończeniu wszystkich prac oraz uzupełnieniu zapasów szóstego kwietnia o godzinie 19:00 wraz z U 406 oraz w eskorcie przerywacza zagród minowych i dozorowca opuszczono Helgoland, kierując się w stronę kwadratu AN 9546. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce następnego dnia o 02:30 pożegnano się z eskortą, po czym rozpoczęto marsz drogą „Blau”. Dziewiątego kwietnia o godzinie 09:45 na U 437 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Müller-Edzards, Dieterichs i Schulz z najwyższą prędkością marszową kierować się do zachodniej Francji.".
Dwa dni później 11 kwietnia płynący na powierzchni okręt Schulza o godzinie 02:30 (kwadrat marynarki AE 9992) został zmuszony do alarmowego zanurzenia i trwającego do 03:10 pobytu pod wodą przez nieprzyjacielski eskortowiec zidentyfikowany jako niszczyciel. Cztery godziny po tym wydarzeniu w kwadracie AM 3281 w bezpiecznej odległości od okrętu wyminięto dostrzeżoną chwilę wcześniej przez wachtowych, zerwaną z łańcucha kotwicznego dryfującą minę morską. Czternastego kwietnia o 10:28 w kwadracie AL 9995 nawiązano kontakt wzrokowy z płynącym w pobliżu U 406. Po południu tego samego dnia po dostrzeżeniu o godzinie 14:01 w kwadracie BE 3155 nadlatującego samolotu wykonano alarmowe zanurzenie. W trakcie pobytu pod wodą w pobliżu przebywającego na głębokości A-20 (60 metrów) okrętu naliczono ca. 20 detonacji bomb lotniczych, które na szczęście nie spowodowały żadnych szkód. Dwa dni później 16 kwietnia o godzinie 10:35 w kwadracie BF 6465 doszło do spotkania U 437 z eskortą, w towarzystwie której o 15:00 osiągnął on prowadzącą do St. Nazaire śluzę. W trakcie trwającego prawie dwa tygodnie patrolu (12 dni) przepłynięto 2.006,4 mili morskiej na i 224,9 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 2 (29.04.1942 – 18.05.1942)
29.04. U 437 pod dowództwem Wernera-Karla Schulza o godzinie 17:40 odbiły od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę prowadzącej do wewnętrznego portu śluzy, którą opuścił o 18:16 wypływając na zewnętrzną redę. Zgodnie otrzymanymi rozkazami podczas tego patrolu okręt Schulzego w ramach specjalnego zadania miał zapewnić osłonę wracającemu do kraju z Dalekiego Wschodu łamaczowi blokady Münsterland, który zgodnie z otrzymanymi instrukcjami ucharakteryzowany był na statek towarzystwa żeglugowego Anglo-Canadien. Dziewiątego maja o godzinie 04:00 osiągnięto przypadający na kwadrat CD 3675 nakazany punkt spotkania, rozpoczynając następnie jego przemierzanie w oczekiwaniu na przybycie statku. Wieczorem tego samego dnia o 21:30 z pomostu U 437 dostrzeżono zbliżający się samotny frachtowiec, którym okazał się być Münsterland, którego eskortowania o 22:10 następnie się podjęto (w trakcie trwania tego zadania przez cały czas zachowywano ciszę radiową). Piętnastego maja o 10:39 (kwadrat marynarki BF 7531) po stornie bakburty na horyzoncie dostrzeżono samotny statek. Ponad trzy godziny później o 13:48 (kwadrat marynarki BF 7529) po otrzymaniu z Münsterland informacji o dostrzeżeniu nadlatującego samolotu, schowano się pod wodę, gdzie przebywano do 14.11. Podobna sytuacja miała miejsce trzynaście minut po wynurzeniu, kiedy to o 14:24 na łamaczu blokady podniesiono angielską banderę jednocześnie nadając w kierunku U 437 sygnał o dostrzeżeniu samolotu, przed którym schował się on niezwłocznie pod wodą. W trakcie pobytu w zanurzeniu na okręcie Schulzego zarejestrowano siedem uderzeń o powierzchnię wody zidentyfikowanych jako bomby lotnicze. Po mającym miejsce o 15:27 wynurzeniu pomimo dobrej widoczności w pobliżu nie dostrzeżono Münsterlanda, który według podejrzeń Wernera-Karla Schulza mógł z najwyższą prędkością skierować się kursem SO w stronę wybrzeża. Szesnastego maja poszukujący Münsterlanda U 437 o godzinie 14:56 w kwadracie BF 9718 został zmuszony do ucieczki pod wodę przez nieprzyjacielski samolot, który w ślad za nim zrzucił niecelną serię czterech bomb głębinowych. Tego samego dnia o 18:28 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Schulz. Zakończyć zadanie, jak najszybciej wracać do St. Nazaire.”.
Dwa dni później 18 maja o godzinie 07:00 w punkcie N1 U 437 spotkał się z eskortą, w towarzystwie, której o 09:45 osiągnął prowadzącą do St. Nazaire śluzę. Dzień wcześniej eskortowany przez niego Münsterland dotarł szczęśliwie do Bordeaux. W trakcie trwającego prawie trzy tygodnie patrolu (19 dni) przepłynięto 3.218 mil morskich na i 128,8 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 3 (06.06.1942 – 12.08.1942)
06.06. U 437 pod dowództwem Wernera-Karla Schulza o godzinie 19:15 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę prowadzącej do wewnętrznego portu śluzy, którą następnie opuścił pół godziny później wypływając na zewnętrzną redę. Po mającym miejsce na redzie spotkaniu z eskortą w jej towarzystwie rozpoczęto następnie marsz w stronę punktu N.1 który osiągnięto jeszcze tego samego dnia o 22:25, żegnając się z nią. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami głównym celem okrętu Schulzego podczas tego patrolu była nieprzyjacielska żegluga na wodach Północnego Atlantyku. Następnego dnia o godzinie 07:40 (kwadrat marynarki BF 8335) U 437 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz przez Biskaje. Pięć dni później 12 czerwca o godzinie 18:10 na okręcie Schulzego odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 89, U 437, U 552, U 132 i U 575 dnia 14 czerwca godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od CF 3143 do 3344. Odstępy 20 mil morskich. Okręty tworzą grupę Endraβ.”.
Głównym celem w/w grupy był meldowany przez agentów wywiadu oraz zwiad lotniczy składający się z 23 statków, eskortowany przez 36 Grupę Eskortową konwój HG.84. Czternastego czerwca o godzinie 04:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat CF 3121 pozycję w zgrupowaniu, przystępując następnie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. O 13:45 na U 437 odebrano nadawane przez samolot zwiadu namiary na nieprzyjacielski konwój. Prawie półtorej godziny później o 15:05 (kwadrat marynarki CF 3217) na okręcie Schulzego odebrano meldunek U 552 o kontakcie z wrogiem o następującej treści:
„Konwój w zasięgu wzroku, kurs N.”.
Tego samego dnia w godzinach wieczornych o 20:53 (kwadrat marynarki BE 8899) U 437 nawiązał kontakt z w/w meldowanym konwojem HG.84. Piętnastego czerwca o 01:00 (kwadrat marynarki BE 8978) przygotowujący się do wykonania ataku okręt Schulzego został zmuszony do ucieczki przez okręt eskorty zidentyfikowany jako niszczyciel. Także i druga mająca miejsce o 02:43 (kwadrat marynarki BE 8853) próba ataku została udaremniona przez jeden z okrętów eskorty, który po wykryciu U 437 rozpoczął jego ostrzał, zmuszając go w ten sposób do wykonania alarmowego zanurzenia. W trakcie jego trwania w pobliżu schodzącego na głębokość A-20 (60 metrów) okrętu detonowały dwie bomby głębinowe, które na szczęście nie spowodowały żadnych szkód. Po odpłynięciu napastnika o 04:00 U 437 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem. Prawie trzy godziny później po dostrzeżeniu nadlatującego samolotu wykonano alarmowe zanurzenie pozostając pod wodą do 07:07. Analogiczna sytuacja miała miejsce jeszcze trzykrotnie kiedy to pomiędzy 07:46 a 08:09, 09:00 a 09:35 i 10:07 a 10:40 (kwadrat marynarki BE 8861) musiano chować się pod wodę przed nadlatującymi samolotami. Pomimo tych przeciwności o 12:08 w kwadracie BE 8567 z pomostu U 437 dostrzeżono chmurę dymu w kierunku której niezwłocznie się skierowano. Szesnaście minut później po wykryciu zbliżającego się eskortowca wykonano alarmowe zanurzenie schodząc na głębokość A+20 (100 metrów). Wkrótce potem nieprzyjacielska jednostka przystąpiła do wykonywania na szczęście nieskutecznych ataków zrzucając łącznie 15 bomb głębinowych. Po mającym miejsce o 15:40 wynurzeniu ponownie podjęto się poszukiwań konwoju, w trakcie których trwania już szesnastego czerwca o 11:18 w kwadracie BE 5593 nawiązano kontakt wzrokowy z przebywającym w pobliżu U 134. Tego samego dnia też ze względu na silne przeciwdziałanie ze strony nieprzyjaciela dowództwo zakończyło operację przeciwko HG.84. Następnego dnia na U 437 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Schulz kierować się do CC 91. Zaopatrzenie od Wilamowitza. Planowane podjęcie działań na Morzu Karaibskim.”.
Osiemnastego czerwca o 21:15 (kwadrat marynarki BE 6846) doszło do spotkania z wracającym do bazy U 553. Dwa dni później 20 czerwca o 21:45 w kwadracie BD 7983 U 437 nawiązał kontakt wzrokowy z samotnym statkiem, w kierunku którego następnie się skierował schodząc o 22:07 w zanurzenie. W przeprowadzonym o 22:54 ataku w kierunku ściganej jednostki odpalono pojedynczą torpedą, która jednak chybiła celu. Po mającym miejsce o 23:47 wynurzeniu stwierdzono, że atakowany statek w międzyczasie zniknął z zasięgu wzroku (ze względu na dużą prędkość niedoszłej ofiary ca 16 - 18 węzłów nie podjęto się jej pościgu). Dwudziestego czwartego czerwca korzystając z dobrej pogody pomiędzy godziną 01:00 a 03:00 w kwadracie CC 6894 do wnętrza okrętu przeniesiono umieszczoną w wodoszczelnym zasobniku pod pokładem zapasową torpedę. Dwa dni później 26 czerwca o godzinie 10:00 osiągnięto przypadający na kwadrat CC 8755 nakazany punkt spotkania z podwodnym tankowcem. Ponad dwie godziny później o 12:18 w zasięgu wzroku pojawił się oczekiwany U 459 oraz towarzyszące mu, także mające uzupełnić z niego zapasy U 134, U 575 oraz U 571. Tego samego dnia w dwóch turach z podwodnego tankowca pobrano: pomiędzy 14:50 a 16:26 ca. 2.200 kg prowiantu oraz pomiędzy 19:20 a 16:26 61 m3 paliwa oraz 1,25 m3 oleju silnikowego. Po wytrymowaniu okrętu oraz pożegnaniu się z pozostałymi jednostkami tuż przed północą rozpoczęto marsz w kierunku zachodnim w stronę Karaibów. Dwudziestego siódmego czerwca o 21:27 w kwadracie DE 1871 z pomostu U 437 dostrzeżono samotny statek, którym po zmniejszeniu dzielącego obie jednostki dystansu okazał się być szwajcarski frachtowiec St-Cergue. Szóstego lipca o 08:30 (kwadrat marynarki DM 8935) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu rozbłysków odległej o 16 mil morskich latarni Caym an-Brac. Dwa dni później 8 lipca o godzinie 20:39 (kwadrat marynarki DL 9459) w pobliżu okrętu zaobserwowano tajemniczy U-boot (był nim o czym Schulz nie wiedział U 129), przed którym o 21:56 schowano się pod wodą. Dziesiątego lipca (kwadrat marynarki EA 3756) poszukujący wrogich jednostek U 437 o 13:09 znalazł się w odległości tylko trzech mil morskich od wybrzeży wyspy Utila (położona w pobliżu wybrzeży Hondurasu). Dwunastego lipca o 17:02 w kwadracie EB 2492 nawiązano kontakt wzrokowy z samotnym statkiem zidentyfikowanym następnie jako należący do amerykańskiego armatora Grace Line Inc (W.R. Grace & Co) z Nowego Jorku frachtowiec Tachira (2.325 ton). Planowany o 20:15 atak na amerykańską jednostkę został udaremniony przez zmianę przez nią kursu. Sytuacja ta wymusiła na Wernerze-Karlu Schulzu podjęcie decyzji o wynurzeniu i rozpoczęciu manewru ponownego wyjścia na dogodną do ataku pozycję. Zanim jednak do ponownej próby ataku doszło w trakcie wykonywaniu w/w manewru o 23:48 (kwadrat marynarki EB 2143) z pomostu U 437 zaobserwowano moment zatopienia Tachiry przez inny przebywający w pobliżu U-boot, którym był U 129. Szesnastego lipca pomiędzy godziną 17:10 a 20:08 w kwadracie DN 7559 prowadzono bezskuteczne działania przeciwko małemu szybkiemu frachtowcowi, które przerwano z momentem wejścia przez niego na wody zatoki Guantananmo. Następnego dnia po dostrzeżeniu o godzinie 00:50 (kwadrat marynarki DN 7599) nadlatującego samolotu wykonano alarmowe zanurzenie. Jedenaście godzin później U 437 nawiązał kontakt wzorkowy z nieprzyjacielskim konwojem ale ze względu na krążące nad nim dwie łodzie latające aż do godziny 20:00 trzymany był podwodą w wyniku czego nie miał żadnych szans na wyjście na dogodną do ataku pozycję. Pomimo tych przeciwności po wynurzeniu podjęto pościg za nieprzyjacielem, z którym tuż po północy dnia 18 lipca w kwadracie DN 8378 ponownie uzyskano kontakt wzrokowy. W mającym miejsce o 02:43 ataku w kierunku dwóch frachtowców odpalono dwie torpedy, po czym ze względu na nadpływający niszczyciel wykonano alarmowe zanurzenie. W trakcie pobytu pod wodą po 3 minutach i dwudziestu sekundach od wystrzelenia torped na U 437 zarejestrowano odgłos dwóch detonacji. Nie mając potwierdzenia wzrokowego skutków ataku, opierając się tylko na meldunkach hydroakustyka Werner-Karl Schulz zgłosił niepotwierdzone przez Aliantów zatopienie jednego statku o tonażu ca. 10.000 ton i uszkodzenie kolejnego o podobnym tonażu. Po ponownym załadowaniu wyrzutni torpedowych o 03:23 U 437 z powrotem pojawił się na powierzchni. Dwudziestego lipca o 16:18 (kwadrat marynarki DN 8199) wykonano alarmowe zanurzenie, uciekając pod wodę przed nadlatującą łodzią latającą. Wkrótce potem na U 437 uzyskano kontakt akustyczny z dwoma jednostkami nawodnymi, którymi po wyjściu na peryskopową i zlustrowaniu ich przez peryskop okazały się być dwa frachtowce. O 17:24 w kierunku ocenianego na ca. 15.000 statku zidentyfikowanego jako typ President Johnson odpalono trzy torpedy rejestrując odgłos silnej detonacji. Po mającym miejsce o 19:32 wynurzeniu podjęto pościg za nieprzyjacielem. Tuż po północy następnego dnia w kwadracie DN 8532 nawiązano kontakt wzrokowy z samotnym statkiem, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. W przeprowadzonym o godzinie 06:35 (kwadrat marynarki DN 9439) ataku w kierunku ściganej jednostki w odstępach czasowych odpalono cztery torpedy, które chybiły jednak celu. O 06:43 niedoszła ofiara dostrzegła U 437 otwierając w jego kierunku ogień z zamontowanego na rufie działa i zmuszając go w tenis sposób do ucieczki pod wodę. Po mającym miejsce o godzinie 07:25 wynurzeniu w związku z kończącymi się zapasami rozpoczęto marsz powrotny do bazy w St. Nazaire. Dwudziestego ósmego lipca o 13:30 w kwadracie DE 1396 przeprowadzono rozmowę z napotkanym U 598. Trzy dni później 31 lipca zgodnie z instrukcjami o godzinie 11:00 osiągnięto przypadający na kwadrat CD 4373 punkt spotkania z podwodnym tankowcem a dwie godziny później doszło do spotkania z także mającym uzupełnić zapasy U 379. Następnego dnia o 13:45 w kwadracie CD 4372 w zasięgu wzroku pojawił się oczekiwany U 461 z którego to pomiędzy: 15:05 a 20:52 pobrano prowiant na 14 dnia oraz pomiędzy 21:20 a 23:25 ca. 15 m3 paliwa i 1 m3 oleju silnikowego. Dwunastego sierpnia o godzinie 09:03 w kwadracie BF 6497 z pomostu U 437 dostrzeżono nieprzyjacielski peryskop o którym zameldowano dowództwu. O 11:08 (kwadrat marynarki BF 6463) wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z krążącym w pobliżu samolotem Ar 196. Godzinę później w punkcie N 1 doszło do spotkania U 437 z eskortą, w towarzystwie której o 15:00 osiągnął on prowadzącą do St. Nazaire śluzę. W trakcie trwającego prawie dziesięć tygodni patrolu (67 dni) przepłynięto 11.124 mile morskie na i 387 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 4 (17.09.1942 – 15.11.1942)
17.09. U 437 pod dowództwem Wernera-Karla Schulza o godzinie 17:15 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę śluzy, którą następnie opuścił o 18:45 wypływając na zewnętrzną redę. Po spotkaniu z eskortą, które miało miejsce na redzie rozpoczęto marsz w stronę punktu N.1 który osiągnięto o 22:13 żegnając się z nią. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami także i podczas tego patrolu głównym celem U 437 miały być północnoatlantyckie szlaki żeglugowe. Osiemnastego września o 07:11 (kwadrat marynarki BF 5889) okręt Schulzego zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz przez Biskaje. Tego samego dnia na U 437 odebrano też pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Punkt docelowy dla Schulza i Bopsta to AL 71.”.
Dwudziestego pierwszego września płynący na powierzchni U 437 o godzinie 12:01 (kwadrat marynarki BE 6192) został zaatakowany przez nieprzyjacielski samolot, który znienacka wyskoczył ze szkwału deszczowego. W wyniku zarządzonego przez dowódcę nagłego zwrotu wszystkie zrzucone przez niego bomby detonowały w bezpiecznej dla okrętu odległości. Wkrótce potem wykonano alarmowe zanurzenie pozostając następnie pod wodą aż do 21:55. Następnego dnia o 16:19 na U 437 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 259, U 599, U 410, U 216, U 595, U 260, U 617, U 258, U 619, U 356, U 618, U 221, U 615, U 582, U 437, U 597 jako grupa Blitz dnia 25 września o godzinie 24:00 przebywać w linii dozoru od AK 0317 do AL7579.”.
Głównym celem w/w zgrupowania były płynące w kierunku zachodnim konwoje ON. Dwudziestego szóstego września na przebywającym aktualnie w kwadracie AL 4879 okręcie Schulza o godzinie 14:20 odebrano pochodzący z U 617 meldunek o kontakcie z wrogiem o następującej treści:
„Konwój, ponad 20 parowców, AK 6385.”.
Meldowanym nieprzyjacielem w stronę którego niezwłocznie się skierowano był składający się z 54 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową C3 konwój ON.131. Następnego dnia z pomostu poszukującego wroga U 437 o godzinie 14:00 (kwadrat marynarki AL 9238) przed dziobem po stronie bakburty dostrzeżono dwa zbliżające się niszczyciele, w ucieczce przed którymi schowano się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. Po prawie trzy i pół godzinnym pobycie w zanurzeniu o 17:25 okręt Schulzego ponownie pojawił się na powierzchni kontynuując poszukiwania konwoju, które dodatkowo zostały utrudnione przez fatalną widoczność. Ze jej to powodu niedługo potem U 437 został zaskoczony przez nieprzyjacielski niszczyciel, który przeciął jego kurs otwierając w jego stronę ogień artyleryjski. Unikając na szczęście trafień wykonano alarmowe zanurzenie schodząc na głębokość A+80 (160 metrów). Wkrótce potem nieprzyjacielska jednostka, która w międzyczasie uzyskała silny kontakt sonarowy przystąpiła do wykonywania ataków zrzucając bomby głębinowe, które spowodowały uszkodzenie m.in. napędu obu sterów głębokości. Po odpłynięciu prześladowcy, tuż przed północą tego samego dnia okręt Schulza z powrotem pojawił sie na powierzchni rozpoczynając odejście na spokojniejsze wody w celu przeprowadzenia niezbędnych napraw. Trzy dni później 30 września U 437 przydzielony został do zgrupowania Luchs, w ramach którego rozpoczął bezskuteczną, trwającą do 2 października operację przeciwko meldowanemu przez U 118 płynącemu w kierunku zachodnim konwojowi ON. W dniu 3 października o 12:41 (kwadrat marynarki AK 5569) na okręcie Schulza odebrano pochodzący z U 610 meldunek o kontakcie z wrogiem o następującej treści:
„Konwój AK 1796, kurs O.”.
Meldowanym nieprzyjacielem, w stronę którego pozycji niezwłocznie się skierowano był składający się z 31 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B4 płynący w kierunku wschodnim konwój HX.209. Następnego dnia o godzinie 02:15 w kwadracie AK 2986 U 437 nawiązał kontakt wzrokowy ze znajdującym się przed jego dziobem, idącym kurem SW kolejnym konwojem, rozpoczynając następnie podejście w celu jego zaatakowania. Dziesięć minut później zbliżający się na powierzchni w stronę nieprzyjaciela okręt Schulzego został wykryty i zapędzony pod wodę przez jeden z eskortowców zidentyfikowany jako niszczyciel. Po trwającym ponad dwie godziny pobycie w zanurzeniu o 04:35 U 437 z powrotem pojawił się na powierzchni podejmując pościg za wrogiem, który dodatkowo utrudniało pogorszenie się widoczności, której zasięg zmalał do 500 metrów. O 10:30 po dostrzeżeniu zbliżającego się niszczyciela wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą do 13:17. Wkrótce po wynurzeniu po raz drugi podjęto się pościgu za konwojem, którego jednak nie udało się już odnaleźć. Piątego października o 17:32 na U 437 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„U 437, U 442, U 597, U 610, U 706, U 260, U 757, U 454 i U 84 jako grupa Panther dnia 7 października, godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od AL 4482 do AL 7555.”.
Dwa dni później 7 października o 11:10 odebrano następną depeszę z BdU o następującej treści:
„Grupa Panther po przybyciu wszystkich jednostek, tworzyć linię dozoru od AK 3819 do AL 7555 w kolejności: U 582, U 441, U 662, U 620, U 382, U 602, U 575, U 753, U 505, U 353, U 437, U 442, U 597, U 610, U 706, U 260, U 757, U 454, U 84.”.
Następnego dnia o godzinie 12:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AK 0329 pozycję w zgrupowaniu. Dziewiątego październiku po odebraniu o 14:24 (kwadrat marynarki AK 0328) pochodzącego z U 753 meldunku o kontakcie z wrogiem rozpoczęto operację przeciwko niemu. Po bezskutecznych poszukiwaniach nieprzyjaciela następnego dnia o 08:00 ponownie obsadzono wyznaczoną pozycję w zgrupowaniu. Ponad osiem godzin później o 16:20 (kwadrat marynarki AK 0322) krążący po powierzchni U 437 został zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielską łódź latającą, która w ślad za nim zrzuciła dwie na szczęście niecelne bomby głębinowe. Dwunastego października na okręcie Schulzego o godzinie 09:30 (kwadrat marynarki AK 0326) odebrano pochodzący z U 620 meldunek o następującej treści:
„3 dozorowce, 5 parowców w AK 6218, kurs 270˚, prędkość 6 w.”.
Meldowanym nieprzyjacielem, w stronę którego niezwłocznie się skierowano był składający się z 36 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B3 konwój ONS.136. Od godzin wieczornych 14 października U 437, któremu nie udało się odnaleźć ON.136 prowadził działania przeciwko kolejnemu konwojowi, którym był składający się z 48 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową B6 konwój SC.104. Piętnastego października o 14:48 w kwadracie AK 5825 doszło do spotkania i wymiany informacjami przy pomocy lamp sygnałowych z napotkanymi U 353 i U 615. Trzydzieści sześć minut później U 437 został znienacka zaatakowany z broni pokładowej przez samolot zidentyfikowany jako Sunderland. Wkrótce potem wykonano alarmowe zanurzenie. Po mającym miejsce o 16:15 wynurzeniu okręt Schulza ponownie został zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia przez Sunderlanda, który tym razem w ślad za nim zrzucił serię czterech bomb głębinowych, które na szczęście nie spowodowały żadnych szkód. W kolejnych dniach następnym celem U 437 był składający się z 40 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową C4 konwój ON.137. Dwudziestego pierwszego października w związku z kończącymi się zapasami U 437, który w międzyczasie zakończył operację konwojową spotkał się o 13:45 w kwadracie BD 5723 z podwodnym tankowcem U 463. Z powodu jednak panujących fatalnych warunków pogodowych nie można było przystąpić do operacji przekazywania zapasów, którą przesunięto do czasu poprawy aury. Następnego dnia o 12:40 rozpoczęto poszukiwania U 382. Prawie dwie godziny później o 14:15 (kwadrat marynarki BD 5728) odnaleziono poszukiwany U 382 oraz U 356, z którymi to następnie skierowano się w stronę podwodnego tankowca. Dwa dni później 24 października po poprawie aury pomiędzy 15:40 a 19:20 w kwadracie BD 5755 z U 463 pobrano 45 m3 paliwa a następnego dnia części zamienne do mechanizmów okrętowych. O 16:00 po wytrymowaniu okrętu i pożegnaniu się z załogą podwodnego tankowca skierowano się w stronę kwadratu BD 22. Tego samego dnia wieczorem o 22:25 w kwadracie BD 4685 nawiązano kontakt wzrokowy z trzema szwedzkimi statkami: Bali, Chile i Danaholm. Dwudziestego siódmego października U 437 wraz z U 442 otrzymał polecenie dołączenia do operującego na południowy – wschód od Nowej Funlandii zgrupowania Veilchen oraz zajęcia przypadającej na kwadrat BC 2567 pozycji w linii dozoru, którą ostatecznie on osiągnął następnego dnia o 22:00. Dwudziestego dziewiątego października po dostrzeżeniu o 18:11 (kwadrat marynarki BC 2591) na kursie południowym zbliżającej się łodzi latającej wykonano alarmowe zanurzenie pozostając następnie pod wodą do 18:45. Kilka minut po wynurzeniu U 437 wszedł w kontakt wzrokowy ze składającym się z 27 statków konwojem ON.140, w którego stronę niezwłocznie się skierował. O 19:10 starający się wyjść na dogodną do ataku pozycję okręt Schulzego został zapędzony pod wodę przez dwie nieprzyjacielskie łodzie latające. Pomimo tej przeciwności kontynuowano dalej marsz w stronę nieprzyjaciela ale zanim wykonano atak ten zmienił kurs uniemożliwiając jego wykonanie. Dalszych prób ataku na konwój ze względu na jego zygzakowanie oraz krążące nad nim samoloty już się nie podejmowano. Trzydziestego pierwszego października o 20:29 na okręcie Schulzego odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Grupa Veilchen dnia 1 listopada o godzinie 10:00 przebywać w zawężonej linii dozoru od AJ 8747 do BC 2814.”.
W tym okresie głównym celem grupy był składający się z 42 statków, osłaniany przez Grupę Eskortową C4 konwój SC.107. Pierwszego listopada o 12:15 w kwadracie BC 2498 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 442. Następnego dnia w godzinach porannych o 08:20 (kwadrat marynarki AJ 8966) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 320˚ rozbłysków pocisków świetlnych, w stronę których niezwłocznie się skierowano. O 09:41 płynący w stronę kontaktu U 437 został wykryty i zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia na głębokość A+10 (70 metrów) przez nieprzyjacielski niszczyciel, który w wykonanych następnie atakach zrzucił dobrze wycelowane bomby głębinowe, które spowodowały powstanie silnego przecieku w przedziale silników diesla. Po odpłynięciu napastnika o 15:00 U 437 z powrotem pojawił się na powierzchni obierając kurs na spokojniejsze wody w celu usunięcia odniesionych uszkodzeń. Tego samego dnia ze względu na nasilenie się objawów kurzej ślepoty Werner-Karl Schulz poprosił o zgodę na powrót do bazy. Czwartego listopada o 13:45 w kwadracie BD 1765 uzyskano kontakt wzrokowy z szybkim samotnym statkiem za którym to następnie podjęto pościg płynąc z prędkością całą naprzód. O 18:13 po zajęciu dogodnej do ataku pozycji wykonano zanurzenie na peryskopową, po czym godzinę później w kierunku ocenianego na ca. 7.000 ton frachtowca odpalono salwę trzech torped, rejestrując po 11 minutach i 47 sekundach odgłos trafienia i silnej detonacji po której nastąpiły mniejsze. Po mającym miejsce o 20:00 wynurzeniu w pobliżu nie zauważono już atakowanej jednostki, która według podejrzeń dowódcy oraz na podstawie zarejestrowanych odgłosów prawdopodobnie na skutek eksplozji przewożonej amunicji poszła na dno. Trzynastego lutego na U 437 odebrano pochodzącą z dowództwa 6 Flotylli U-bootów depeszę o następującej treści:
„Schulz, zdać obowiązki na morzu. 15.11.1942 Pt.438, godzina 08:00 dołączyć do eskorty i U 442.”.
Czternastego listopada o godzinie 08:00 osiągnięto nakazany punkt 438 rozpoczynając oczekiwanie na przybycie przerywacza zagród minowych, który w miejscu spotkania pojawił się jeszcze tego samego dnia o 15:51. Następnego dnia do obu jednostek o 08:00 dołączył U 442, z którym to następnie skierowały się one w stronę St. Nazaire, gdzie przybyły o 20:45. W trakcie trwającego ponad osiem tygodni patrolu (59 dni) U 437 przepłynął 8.396 mil morskich na i 538,6 mili morskiej pod powierzchnią.

20.12.1942 w związku z problemami ze wzrokiem KL Werner-Karl Schulz został zdjęty ze stanowiska dowódcy U 437 i przeniesiony do służby lądowej w sztabie 6 Flotylli U-bootów.

21.12.1943 nowym dowódcą U 437 zostaje były I oficer wachtowy z U 584 OL Hermann Lamby.

Patrol 5 (04.02.1943 – 05.03.1943)
04.02. U 437 pod dowództwem Hermanna Lambego o godzinie 14:15 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę śluzy, którą następnie opuścił o 14:50 wypływając na zewnętrzną redę. Po spotkaniu z eskortą, które miało miejsce na redzie rozpoczęto marsz w stronę punktu 438 który osiągnięto o 19:20 żegnając się z nią. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami podczas piątego patrolu głównym celem U 437 nadal miały być północnoatlantyckie szlaki żeglugowe. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 5787 o godzinie 14:40 wykonano próbne zanurzenie podczas którego wykryto poważny przeciek w rejonie wydechu spalin silników diesla (w wyniku którego do wnętrza okrętu dostało się od 1 do 2 ton wody morskiej) oraz uszkodzenie ślimacznicy wału napędzającego wyłącznik krańcowy i nadajnik położenia steru kierunku. Uszkodzenie to jak zapisał w KTB okrętu dowódca będzie możliwe do usunięcia po ewentualnym spotkaniu i pobraniu części zapasowej z zaopatrzeniowca lub innego wracającego do bazy U-boota. Po sforsowaniu Biskajów 15 lutego U 437 otrzymał polecenie dołączenia do zgrupowania Robbe i obsadzenia wyznaczonej mu a przypadającej na kwadrat CE 3146 pozycji w zgrupowaniu, którą ostatecznie osiągnął cztery dni później o godzinie 03:00. W ramach w/w zgrupowania operujący na północ od Azorów okręt Lambego prowadził działania przeciwko pływającym na trasie USA – Gibraltar – USA nieprzyjacielskim konwojom. Dwudziestego lutego na okręcie Lambego odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Kierować się na CE 1380, spotkanie w południe dnia 23 lutego.
Zadanie: Lamby, Koch i Looks eskorta do ojczyzny łamacza blokady „Hohenfriedberg” poprzednio „Herborg”, ucharakteryzowanego na „Herbrad”. Sygnał wywoławczy LIYG.”.
Następnego dnia o 21:19 w kwadracie CE 3165 doszło do spotkania z U 409, z którego to następnie otrzymano potrzebne do naprawy głównego steru części zamienne. Trzy dni później 24 lutego o godzinie 09:21 w kwadracie CE 1622 nawiązano kontakt wzrokowy z Hohenfriedberg. Po zrównaniu się obu jednostek burtami ich dowódcy przeprowadzili krótką rozmową na temat aktualnych instrukcji co do dalszej marszruty. O 10:17 zgodnie z w/w ustaleniami obsadzono wyznaczony sektor ochrony. Następnego dnia o 06:00 zajęto nową pozycję przypadającą na kwadrat CE 3541. Tego samego dnia podczas sprawdzenia zliczeń pozycji wykryto defekt żyrokompasu elektrycznego, który według podejrzeń dowódcy tak jak i nieszczelność wylotu spalin mógł powstać podczas mającego miejsce dnia 3 stycznia nalotu nieprzyjacielskich samolotów na bazę w St. Nazaire. Dwudziestego szóstego lutego o 10:00 (kwadrat marynarki CF 2558) płynący na powierzchni U 437 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielską łódź latającą, która w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzuciła serię trzech bomb głębinowych, które spowodowały powstanie lekkich uszkodzeń. Pięć godzin później o 16:58 (kwadrat marynarki CF 2643) ponownie musiano chować się pod wodę przed nadlatującym samolotem, który jak to następnie zaobserwowano skierował się w stronę łamacza blokady. Czternaście minut później hydroakustyk zameldował zarejestrowanie na dalszym dystansie odgłosów detonacji dwóch bomb zidentyfikowanych przez niego jako głębinowe. Po mającym miejsce o 17:36 wynurzeniu na U 437 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Condor melduje – godzina 16:20 ochraniany obiekt przechwycony przez ciężki krążownik. Załoga w kwadracie CF 2381 przesiada się do łodzi.”.
Meldowanym krążownikiem był brytyjski HMS Sussex, który dzięki przechwyconym i odszyfrowanym depeszom enigmy został wysłany przez dowództwo z zadaniem przechwycenia wracającego łamacza blokady. O 20:00 odebrano kolejną wiadomość tym razem o następującej treści:
„Angielskie lotnictwo melduje o płonącym tankowcu, 41˚50'N, 20˚50' W.”.
Niecałe dwie godziny później o 21:55 rozpoczęto przeszukiwanie kwadratu CF 2381 w poszukiwaniu rozbitków z zatopionego łamacza. W trakcie ich trwania o 22:13 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Looks melduje, godzina 17:50 ochraniany obiekt zatopiony przez HMS Sussex. Mam całą załogę na pokładzie.”.
Godzinę później U 437, który w międzyczasie zakończył poszukiwania rozbitków rozpoczął marsz w kierunku wschodnim. Piątego marca o 07:25 w kwadracie BF 6469 nawiązano kontakt wzrokowy z łamaczem zagród minowych Spbr.122, dwoma dozorowcami V 625 i V 620 oraz towarzyszącym im U 264. O 08:11 U 437 dołączył do w/w okrętów, w towarzystwie których o 13:55 osiągnął St. Nazaire, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (29 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 4.585,6 mili morskiej na i 263,2 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 6 (26.04.1943 – 30.04.1943)
26.04. U 437 pod dowództwem Hermanna Lambego o godzinie 16:15 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę śluzy, którą następnie opuścił o 17:10 wypływając na zewnętrzną redę. Po spotkaniu z eskortą, które miało miejsce na redzie rozpoczęto marsz w stronę punktu 438 który osiągnięto o 21:10 żegnając się z nią. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami podczas szóstego patrolu głównym celem U 437 nadal miały być północnoatlantyckie szlaki żeglugowe. Trzy dni później 29 kwietnia płynący na powierzchni U 437 o godzinie 00:30 (kwadrat marynarki BF 7281) został oświetlony przez reflektor czterosilnikowej maszyny (błąd w identyfikacji napastnikiem był należący do 172 Sqn RAF dwusilnikowy Wellington), która podczas pierwszego ataku pomimo prowadzonego przez obsady działek kal. 20 mm ostrzału zdołała zrzucić trzy bomby głębinowe, które obramowały okręt a następnie dodatkowo oświetliła miejsce ataku trzema pławami. Drugi atak w wykonaniu Wellingtona, mający miejsce cztery minuty później został skutecznie udaremniony przez obsady działek przeciwlotniczych, które postawiły skuteczną zaporę ogniową na trasie jego lotu. Podczas trzeciego ataku, Wellington pomimo otrzymania kilku trafień zdołał zrzucić kolejne trzy bomby głębinowe, z których dwie wybuchły w pobliżu kadłuba na skutek czego wysiadło oświetlenie, stanęły silniki a sterburtowa część rufowa poczęła tracić powietrze uchodzące z grupy butli nr 1. Podjęta o 01:20 na polecenie dowódcy próba zanurzenia okrętu ze względu na uszkodzoną instalację odpowietrzania zbiornika zanurzeniowego nr 1 okazała się niemożliwa. Dwadzieścia minut później podjęto drugą, tym razem zakończoną już pomyślnie próbę. Pomimo jej powodzenia na skutek odniesionych uszkodzeń okręt zdolny był do wykonywania tylko w ograniczonym zakresie jakichkolwiek manewrów m.in. zanurzania, w związku z czym wkrótce po mającym miejsce o 06:15 wynurzeniu nadano do dowództwa prośbę o asystę innej jednostki. W odpowiedzi na nią dowództwo skierowało na spotkanie z okrętem Lambego bliźniaczy U 455 ale do spotkania obu jednostek jednak nie doszło. W tym czasie w wyniku ofiarnej pracy personelu maszynowego w składzie: Oblt.(ing) Sehl, Stbs.Ob.Masch Gerdas i Ob.Masch Leinemann i Masch.Mt. Kowalewski udało się dokonać prowizorycznych napraw, dzięki czemu okręt mógł rozpocząć marsz powrotny do bazy. O 12:00 i 16:00 (kwadrat marynarki BF 7371) pomimo nadawanych sygnałów rozpoznawczych nie udało się nawiązać kontaktu z dwiema grupami samolotów zidentyfikowanych jako Ju 88 (pierwsza licząca sobie cztery maszyny a druga trzy), w wyniku czego okręt przez cały dzień pozostawał bez jakiejkolwiek osłony przed wrogim lotnictwem. Następnego dnia o 06:45 w kwadracie BF 8325 U 437 spotkał się czterema z należącymi do 1 Flotylli Trałowców trałowcami, w eskorcie których jeszcze tego samego dnia o 16:15 osiągnął St. Nazaire, kończąc trwający tylko cztery dni patrol.

Patrol 7 (24.07.1943 – 19.11.1943)
24.07. U 437 pod dowództwem Hermanna Lambego o godzinie 06:40 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę śluzy, którą wraz z U 270 opuścił o 07:35 wypływając na zewnętrzną redę. Po spotkaniu się tam z eskortą oba okręty rozpoczęły następnie marsz w stronę punktu 438, który osiągnęły o 12:30 żegnając się z nią. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami także i podczas siódmego patrolu głównym celem U 437 były północnoatlantyckie szlaki żeglugowe Tego samego dnia o 19:50 w kwadracie BF 6752 obie jednostki przeprowadziły próbne zanurzenie oraz trymowanie, które na obu wykazało usterki (na U 437 dotyczyły one klap wydechu), w wyniku których musiały one zawrócić do bazy, którą ostatecznie osiągnęły następnego dnia o 11:50. Po usunięciu defektu pierwszego sierpnia wraz z U 448 oraz w eskorcie przerywacza zagród minowych o 17:30 wyruszono z redy by kontynuować przerwany patrol. Następnego dnia o 06:45 w kwadracie BF 6778 przeprowadzono próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu podczas którego doszło do wtargnięcia do wnętrza okrętu wody morskiej. W wyniku tego defektu wraz z także mającym problemy techniczne U 448 musiano ponownie wracać do bazy, którą osiągnięto trzeciego sierpnia o 11:10. Osiemnastego września po trwającym grubo ponad miesiąc remoncie o 18:08 U 437 wraz z U 267 oraz U 667, w eskorcie towarzyszącego im do 23:40 przerywacza zagród minowych po raz trzeci wyruszył na swój siódmy patrol. Także i tym razem podczas mającego miejsce następnego dnia o 07:25 w kwadracie BF 6778 próbnego zanurzenia wykryto defekt (pęknięcie w szachcie doprowadzającym powietrze do silników diesla), który wymusił powrót do bazy, który odbyto w towarzystwie również mającego problemy techniczne U 667. Dwudziestego trzeciego września po usunięciu usterki o 18:55 wraz z U 608 opuszczono St. Nazaire tym razem w celu przeprowadzenia ćwiczeń po zakończonym remoncie. Następnego dnia pomiędzy 07:50 a 10:25 w kwadracie BF 6778 przeprowadzono ćwiczebne zanurzenie podczas którego trwania sprowadzono okręt na głębokość 2A+10 tj. 170 metrów. Po zakończeniu ćwiczeń o 11:10 wraz U 608 oraz w towarzystwie eskorty rozpoczęto marsz w stronę St. Nazaire, które osiągnięto następnego dnia o 10:20. W trakcie pobytu w bazie miejscowi technicy usunęli wykryty podczas ostatniego rejsu defekt UZO. Dwudziestego szóstego października o 18:00 wraz z U 267 po raz czwarty opuszczono bazę by kontynuować przerywany przez defekty siódmy patrol. Następnego dnia pomiędzy 07:50 a 10:00 w kwadracie BF 6775 w asyście dwóch pracowników stoczni wykonano próbne zanurzenie na głębokość 2A (160 metrów), które potwierdziło sprawność okrętu i gotowość do odbycia przez niego patrolu. O 11:10 obu pasażerów przekazano na asystujący cały czas próbie trałowiec po czym dziesięć minut później rozpoczęto marsz przez Biskaje schodząc o 12:27 w zanurzenie. Trzydziestego września na polecenie dowódcy o godzinie 07:55 (kwadrat marynarki BF 4756) w ramach ćwiczeń w powietrze wypuszczono pozorator radarowy Aphrodite. Drugiego października wykryto defekt detektora Wanze, o którym Hermann Lamby zameldował dowództwu, które to nakazało mu pomimo to kontynuować dalej marsz. O 09:10 (kwadrat marynarki BE 6839) na przebywającym w zanurzeniu U 437 uzyskano kontakt ze zbliżającymi się jednostkami nawodnymi, którymi po zidentyfikowaniu ich przez peryskop okazały się być trzy dozorowce. W celu zmylenia wroga z wyrzutni nr VI wypuszczono pozorator Bold. Wkrótce potem doszło do zacięcia klapy owej wyrzutni, która aż do momentu usunięcia owego defektu tj. do 6 października pozostała niesprawna. Tego samego dnia (tj. 06.10.) o 12:59 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Lamby i Hungerhausen sterować na AK 92, okręty dołączą do grypy Rossbach.
Rossbach w nowej kolejności przebywać: U 643, U 641, U 539, U 336, U 448, U 610, U 419, U 279, U 378, U 645, U 260, U 603, U 275, U 631, U 91 i U 437 dnia 08.10., godzina 00:00 w linii rozpoznania od AK 3973 do AK 9291.”.
Głównym celem w/w grupy były dwa meldowane przez B-Dienst konwoje: HX.259 (41 statków) oraz SC.143 (39 statków osłaniany przez Grupę Eskortową C2). Siódmego października po odebraniu o 22:45 (kwadrat marynarki BE 1473) pochodzącego z U 731 meldunku o kontakcie w AK 6196 z płynącym w kierunku wschodnim niszczycielem, skierowano się w stronę jego pozycji, licząc na to, że może on należeć do eskorty nieprzyjacielskiego konwoju. Następnego dnia na U 437 odebrano pochodzącą tym razem z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Nowy punkt docelowy dla Lambego, Scheibego i Wenzela to AK 90.”.
Pięć dni później 13 października o 22:18 na okręcie Lambego odebrano kolejną depeszę BdU o następującej treści:
„U 470, U 631, U 437, U 309, U 762, U 231, U 91, U 448, U 455, U 267, U 413 i U 608 utworzyć grupę Schlieffen. W następującej kolejności dnia 16 października o godzinie 00:00 przebywać w linii dozoru od AK 0235 do AK 6734".
W głównym celem w/w grupy były dwa konwoje ON.206 (64 statków, Grupa Eskortowa B6) i ONS.20 (52 statki, 4 Grupa Wsparcia). Szesnastego października na poszukującym wroga U 437 odebrano pochodzącą z U 964 depeszę o następującej treści:
„Uszkodzony przez bomby w AK 9217. Okręt tonie.”.
Tego samego dnia przebywający na pomoście wachtowi o 22:41 (kwadrat marynarki AK 2688) na kursie 100˚ dostrzegli wiele rozbłysków. Następnego dnia o godzinie 05:53 (kwadrat marynarki AK 3551) odebrano pochodzący z U 309 meldunek o kontakcie z konwojem w AK 3558, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Meldowanym nieprzyjacielem był jeden z oczekiwanych konwoi – ONS.20. O 07:54 na kursie 150˚ zaobserwowano wrogi niszczyciel, co spowodowało, że Hermann Lamby zarządził alarm bojowy. Siedemnaście minut później wyminięto nieprzyjaciela kontynuując marsz w stronę konwoju. O 09:55 (kwadrat marynarki AK 3547) po dostrzeżeniu nadlatującej łodzi latającej U 437 zmuszony był schować się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie, gdzie następnie przebywał do 11:30. Po południu o 12:21 w kwadracie AK 2686 poszukujący wroga okręt Lambego nawiązał kontakt wzrokowy z przebywającymi w pobliżu U 92 i U 231 (z tego ostatniego uzyskano namiary potrzebne do porównania pozycji). Osiemnastego października na wszystkich okrętach zgrupowania Schlieffen odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Grupa Schlieffen przerwać operację konwojową. Kierować się na BC 33. Z powodu zagrożenia lotniczego pozostawać pod wodą.”.
Cztery dni później 22 października o 19:30 odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„U 91, U 762, U 231, U 309, U 608, U 969, U 267, U 281, U 413, U 963, U 437, U 426, U 842, U 552, U 592, U 575, U 226, U 373 i U 709 utworzyć grupę Siegfried i dnia 24.10, godzina 12:00 w w/w kolejności przebywać w linii dozoru od AJ 9928 do BC 3938. Każdy okręt ma osiągnąć swoją pozycję niewykryty przez wroga, płynąc za dnia w zanurzeniu. 24.10.po osiągnięciu pozycji za dnia przebywać w zanurzeniu, wieczorem spodziewać się idącego w kierunku wschodnim konwoju. ”.
Głównym celem w/w grupy był osłaniany przez Grupę Eskortową C5 oraz 2 Grupę Wsparcia, składający się z 59 statków konwój HX.262. Dwudziestego czwartego października zgodnie z w/w rozkazem o godzinie 21:00 obsadzono przypadającą na kwadrat BC 3379 pozycję w zgrupowaniu. Następnego dnia o 10:30 (kwadrat marynarki BC 3347) wymieniono się namiarami z przebywającym w pobliżu U 413. Dwudziestego szóstego października na U 437 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Grupa Siegfried zostaje podzielna na trzy części rozmieszczono następująco:
Siegfried 1 dnia 29.10., godzina 10:00, linia dozoru od BC 3612 do BC 3967: U 967, U 212, U 405, U 420, U 231, U 608 i U 969
Siegfried 2 dnia 29.10., godzina 10:00, linia dozoru od BC 6631 do BC 6992: U 267, U 281, U 413, U 963, U 437, U 426 i U 552
Siegfried 3 dnia 29.10., godzina 10:00, linia dozoru od BC 9635 do BC 9995: U 842, U 575, U 226, U 373, U 709, U 648 i U 274.
Odstępy 15 mil morskich. Cisza radiowa aż do momentu nadania ważnego taktycznego meldunku.”.
Tym razem głównym celem trzech w/w podgrup był osłaniany przez Grupę Eskortową B6 i 8 Grupę Wsparcia (w jej skład oprócz lotniskowca HMS Fencer wchodziły też dwa polskie niszczyciele ORP Burza i ORP Garland) składający się z 32 statków konwój SC.145. Trzy dni później 29 października o godzinie 09:58 zgodnie z otrzymanym poleceniem osiągnięto nową pozycję w zgrupowaniu, która przypadała na kwadrat BC 6816. Następnego dnia o 17:23 odebrano kolejną pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Grupa Siegfried rozwiązania. Utworzyć grupy Jahn i Körner,
Körner: U 714, U 212, U 967, U 420, U 231, U 969, U 267, U 281, U 413, U 963, U 843 i U 844.
Jahn: U 437, U 426, U 552, U 842, U 575, U 226, U 373, U 709, U 648 i U 274.
W wyżej wymienionej kolejności wszystkie okręty utworzyć do 31.10. nowe linie patrolowe. Körner od BC 9519 do BC 3297. Jahn od BC 9349 do CD 2325.”.
Głównym celem obu zgrupowań były konwoje ON.208 (41 statków), HX.263 (47 statków i ONS.21 (33 statki), które dzięki jednak przechwyconym i odszyfrowanym depeszom Enigmy ominęły je niezauważone przez żaden z okrętów. Trzydziestego pierwszego października o godzinie 09:42 U 437 osiągnął wyznaczoną mu a przypadającą na kwadrat BC 9346 pozycję w zgrupowaniu, schodząc następnie pod wodę. Drugiego listopada o 23:06 odebrano następną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Grupy Körner i Jahn rozwiązane. Wenzel i Lamby aż do osiągnięcia dolnej granicy paliwa swoboda manewrów.”.
Ze względu na posiadane jeszcze 34 m3 paliwa dowódca U 437 postanowił skierować się na północ licząc na napotkanie tam większego ruchu żeglugowego. Trzy dni później 5 listopada po bezskutecznych poszukiwaniach nieprzyjaciela, w związku z kończącymi się zapasami przebywający aktualnie w kwadracie BC 3354 okręt Lambego o godzinie 20:00 rozpoczął w zanurzeniu marsz powrotny do bazy. Dziewiętnastego listopada o godzinie 08:40 w punkcie 438 U 437 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 14:30 osiągnął bazę w St. Nazaire, kończąc trwający nie licząc przerw na remonty prawie dziewięć tygodni patrol (8 +54 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 5.250,4 mili morskiej na i 786,7 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 8 (20.01.1944 – 03.04.1944)
20.01. U 437 pod dowództwem Hermanna Lambego o godzinie 17:20 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę śluzy, którą wraz z U 267 i U 967 opuścił o 17:35 wypływając na zewnętrzną redę. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami podczas ósmego patrolu głównym celem U 437 nadal miały być północnoatlantyckie szlaki żeglugowe. Następnego dnia podczas mającego miejsce pomiędzy 07:45 a 11:45 w kwadracie BF 9121 próbnego zanurzenia oraz trymowania okrętu wykryto głośną pracę sterburtowego wału napędowego, która wymusiła konieczność powrotu do bazy wraz z także mającym problemy techniczne U 967. Dwudziestego drugiego stycznia o 09:50 osiągnięto prowadzącą do St. Nazaire śluzę, po wypłynięciu z której okręt niemal z marszu trafił na dok stoczni. Tydzień później 29 stycznia po usunięciu defektu wraz U 586 i U 608 oraz w towarzystwie eskorty o godzinie 18:50 opuścił St. Nazaire, by kontynuować dalej przerwany patrol. Następnego dnia po osiągnięciu kwadratu BF 9121 pomiędzy 09:30 a 10:30 przeprowadzono próbne zanurzenie podczas którego ponownie wykryto głośną pracę sterburtowego wału. O 16:00 wraz z U 586 rozpoczęto marsz powrotny do bazy, gdzie przybyto 31 stycznia o 09:05. Po zakończeniu napraw 2 lutego wraz z U 264 oraz w towarzystwie eskorty o 18:10 po raz trzeci opuszczono St. Nazaire, by przeprowadzić ósmy patrol. Następnego dnia podczas mającego miejsce pomiędzy 07:10 a 09:35 w kwadracie BF 9121 próbnego zanurzenia po raz kolejny wykryto głośną pracę sterburtowego wału. Korzystając z asystującego obu jednostkom przez cały czas trałowca przeprowadzono próby polegające na sprawdzeniu wykrywalności U 437 przez okręty nawodne. Podczas ich trwania trałowiec za każdym razem namierzał płynący zarówno na powierzchni (praca na dieslach) jak i w zanurzeniu okręt Lambego. Mając wyniki prób oraz ustalając, że emitowany hałas występuje tylko podczas marszu z prędkością cała naprzód Hermann Lamby wysłał do dowództwa zapytanie o dalsze instrukcje. Wkrótce potem otrzymano odpowiedź ze sztabu FdU-West nakazującą kontynuowanie patrolu. O 20:50 U 437 rozpoczął podwodny marsz na głębokości A-30 (50 metrów). Dziewiątego lutego odebrano pochodzącą z BdU depesze o następującej treści:
„Nowy punkt docelowy dla Bertelsmanna i Lambego to AL 65.”.
Dwa dni później 11 lutego o 17:25 (kwadrat marynarki BE 5518) na przebywającym w zanurzeniu okręcie Lambego na kursie 180˚ uzyskano kontakt akustyczny z nieprzyjacielskim niszczycielem. Wykryty okręt o czym Hermann Lamby nie wiedział należał do 39 Grupy Eskortowej osłaniającej składający się z 60 statków połączony konwój OS.67/KMS.41. Kwadrans po dostrzeżeniu nieprzyjaciela dowódca U 437 ogłosił alarm bojowy odpalając o 18:02 z wyrzutni nr V w kierunku wroga torpedę akustyczną T-V. Po 11 minutach i 47 sekundach jej biegu zarejestrowano odgłos detonacji a wkrótce potem dźwięki charakterystyczne dla detonującej amunicji. Na ich podstawie dowódca U 437 uznał że posłał na dno wrogi okręt, co jednak nie znalazło potwierdzenia po alianckiej stronie. Czternastego lutego miały miejsce dwa wydarzenia: poważnej awarii uległ detektor Naxos a o 19:50 odebrano depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Bertelsmann, Lamby, Looks kierować się do tego samego rejonu co grupa Igel 2 – pomiędzy AL 7210 i BE 2750.”.
Następnego dnia o 21:03 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Grupa Igel 2 podzielić rejon pomiędzy linię A i B. „A” od AL 7551 do BE 5117. „B” od AK 9931 do BE 4565. Pozostawać cały czas pod wodą. Kolejność od północy: U 256, U 963, U 709, U 424, U 281, U 91, U 437, U 386, U 608, U 571, U 650, U 666, U 603, U 264, U 231.”.
Głównym celem w/w grupy w tym okresie były wykryte przez zwiad lotniczy konwoje: ONS.29 (44 statki, Grupa Eskortowa B6), ON.224 (79 statków, Grupa Eskortowa C1) oraz połączony konwój OS.68/KMS.42 (54 statki). Siedemnastego lutego U 437 otrzymał polecenie dołączenia do zgrupowania Hai, które zgodnie z otrzymanymi rozkazami utworzyć miało linię dozoru od AL 7467 przez BD 3369 do BE 1818. Głównym celem nowego zgrupowania były dwa wyżej już wspomniane konwoje ONS.29 (17.02. eskorta wzmocniona przez 10 Grupę Wsparcia) i ON.224 (17.02. eskorta wzmocniona przez 2 Grupę Wsparcia i Grupę Eskortową B7), które dzięki przechwyconym i odszyfrowanym depeszom Enigmy oprócz wzmocnienia osłony otrzymały też polecenie zmiany swojej marszruty i opłynięcia niebezpiecznego rejonu od południa. Osiemnastego lutego w godzinach wieczornych przebywający w zanurzeniu U 437 pomyślnie wymanewrował krążącą w jego pobliżu nieprzyjacielską grupę z.o.p. Następnego dnia o godzinie 00:40 obsadzono przypadającą na kwadrat BE 1853 pozycję w zgrupowaniu. Czterdzieści minut później na kursie 345˚dostrzeżono rozbłyski pocisków świetlnych o których zameldowano dowództwu. O godzinie 02:17 po odebraniu nadawanych przez samolot zwiadu namiarów na śledzony przez niego konwój niezwłocznie skierowano się w jego stronę. Prawie dwie godziny później o 04:08 w kwadracie BE 1976 przed dziobem okrętu dostrzeżono cienie, w stronę których się skierowano z zamiarem ich zaatakowania. Na podstawie prowadzonej obserwacji Hermann Lamby uznał, że ma do czynienia z grupą eskortową składająca się z 5 niszczycieli i dozorowców z których trzy znajdowały się w bliższej odległości a dwa pozostałe w dalszej. O 04:19 w kierunku znajdującego się po stronie bakburty cienia eskortowca z wyrzutni rufowej odpalono torpedę akustyczną T-V. W kolejnym mającym miejsce pięć minut później ataku, w kierunku znajdującego się przed dziobem niszczyciela opalono następną torpedę akustyczną, po czym wykonano alarmowe zanurzenie. Po odpowiednio 6 i 8 minutach od wystrzelenia torped na płynącym z prędkością wolno naprzód na głębokości A+30 (110 metrów) U 437 zarejestrowano odgłosy dwóch detonacji oraz dźwięki charakterystyczne dla tonących jednostek. Na ich podstawie Hermann Lamby zgłosił niepotwierdzone przez aliantów zatopienie dozorowca oraz kolejnego niszczyciela. O 07:22 na przebywającym w dalszym ciągu w zanurzeniu U 437 zarejestrowano dochodzące z dalszego dystansu odgłosy polowania nieprzyjacielskich jednostek na okręt podwodny (był nim U 264, który na skutek niego poszedł na dno). Dwudziestego lutego płynący na powierzchni okręt Lambego o godzinie 20:02 (kwadrat marynarki BE 4246) nawiązał kontakt wzrokowy z dużą jednostką wojenną, w kierunku której następnie się skierował z zamiarem jej zaatakowania. Z powodu konieczności wykonania alarmowego zanurzenia w związku z wykryciem przez detektor Wanze szybko zbliżającego się kontaktu do ataku jednak nie doszło a wkrótce potem utracono kontakt z nieprzyjacielem. Dwudziestego drugiego lutego na U 437 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Poniższe okręty utworzą grupę Preussen i skierują się do: AK: U 441 9563 – U 985 9816 – U 963 9973.
U 281 3192 – U 212 3349 – U 91 3555 – U 709 3864 – U 608 3992 – U 264 6383. Wszystkie w BD.
U 256 1415 – U 603 1734 – U 764 4193, U 437 4472 – U 448 5657 – U 262 7131 – U 358 4948 – U 962 7525. Wszystkie w AE.”.
Głównym celem w/w grupy w następnych dniach były następujące konwoje: SC 153 (31 statków, Grupy Eskortowe:3, 6 i C5), HX 279 (59 statków) oraz ON.225 (59 statków). Z w/w ostatnie dwa dzięki przechwyconym i odszyfrowanym depeszom Enigmy opłynęły niebezpieczny rejon niewykryte przez żaden z okrętów. Jakby tego było mało eskorta obu konwoji została dodatkowo wzmocniona przez wysłaną im naprzeciw 1 Grupę Wsparcia. Dwudziestego piątego lutego o godzinie 20:00 zajęto nową przypadającą na kwadrat BD 6666 pozycję w zgrupowaniu. Następnego dnia w związku z uszkodzeniami peryskopu rozpoczęto odejście w kierunku zachodnim aby na spokojniejszym akwenie przeprowadzić niezbędne naprawy. Po usunięciu uszkodzeń 28 lutego o 09:45 obsadzono nową przypadająca na kwadrat BD 2677 pozycję w grupie. Siódmego marca na U 437 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Straub, Palmgren i Tinschert dołączyć do grupy Preussen – z ekonomiczną prędkością marszową obsadzić nowe rejony ataku z zachowaniem 40 milowych odstępów – wszystkie w kwadracie AL.
U 986 1738 – U 262 1867 – U 358 1956 – U 962 0186 – U 672 4129 – U 437 5148 – U 608 4515 – U 603 4569 – U 741 4726 – U 267 4865 – U 709 7215 – U 625 8123 – U 963 7542 – U 91 8435 – U 256 8726.”.
W tym okresie głównymi celami zgrupowania Preussen były następujące konwoje: SL.150/MKS.41 (41 statków), CU.16 (27 statków, TG.21.5), SC.154 (30 statków, Grupa Eskortowa C1) oraz HX.281 (37 statków, Grupa Eskortowa B6). Trzynastego marca o 17:52 odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Grupa Preussen z ekonomiczną prędkością marszową z zachowaniem 50 milowych odstępów obsadzić następujące rejonu ataku – wszystkie w kwadracie AK.
U 255 2432 – U 986 3388 – U 262 3667 – U 358 3814 – U 962 3935 – U 437 6321 – U 672 6146 – U 608 6549 – U 415 5988 – U 267 9274 – U 653 9713 – U 603 9839.
U 741 AL 1781 i w kwadracie BD: U 963 2841, U 91 BD 86, U 709 3297.”.
Sześć dni później 19 marca o godzinie 12:41 odebrano następne rozkazy o następującej treści:
„Grupa Preussen z ekonomiczną prędkością marszową obsadzić nowe rejony ataku, odstępy 50 mil: 7 okrętów Lamby AL 7778 – 5 okrętów.”.
Dwudziestego czwartego marca o 16:10 (kwadrat BE 4211) na zanurzonym U 437 uzyskano kontakt akustyczny z jednostkami nawodnymi ale po wyjściu na peryskopową przez perykop nic nie dostrzeżono. Ponad godzinę później o 17:30 na średnim dystansie zarejestrowano najpierw impulsy azdyku a wkrótce potem detonacje bomb głębinowych. O 18:00 na polecenie dowódcy zanurzono okręt na głębokość A+40 (120 metrów), w trakcie pobytu na której rejestrowano na szczęście oddalające się detonacje bomb głębinowych. Tego samego dnia przebywający aktualnie w kwadracie BE 4255 okręt Lambego o godzinie 21:38 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Trzydziestego pierwszego marca o 20:40 (kwadrat marynarki BF 4989) po dostrzeżeniu nie wykrytego przez detekotry Wanze i Naxos nadlatującego z zapalonym czerwonym światłem samolotu wykonano alarmowe zanurzenie pozostając następnie pod wodą do 24:00. Następnego dnia płynący na powierzchni U 437 po dostrzeżeniu o godzinie 04:22 (kwadrat marynarki BF 5779) po stronie bakburty opadającej kuli światła wykonał alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem w miejscu gdzie zniknął on pod powierzchnią upadły dwie bomby głębinowe, które na szczęście nie poczyniły żadnych szkód. Dwa dni później 3 kwietnia o godzinie 07:15 w punkcie 439 doszło do spotkania U 437 z eskortą, w towarzystwie której o 12:00 osiągnął on prowadzącą do St. Nazaire śluzę, kończąc trwający z przerwami na remont ponad dziewięć tygodni patrol (5 + 61 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 4.636 mil morskich na i 1.402 mile morskie pod powierzchnią.

Patrol 9 (06.06.1944 – 15.06.1944)
06.06. U 437 pod dowództwem Hermanna Lambego o godzinie 17:35 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę śluzy, którą wraz z U 650, U 445 i U 766 oraz w eskorcie dozorowca opuścił pięć minut później kierując się początkowo w stronę punktu 439, by następnie po jego osiągnięciu skierować się drogą o kodowej nazwie Wassernixe w stronę pozycji wyjściowej. Głównym zadaniem okrętu podczas tego patrolu było atakowanie zmierzających w stronę wybrzeży Francji nieprzyjacielskich sił inwazyjnych. Tego samego dnia na U 437 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę 1942/6/848 o następującej treści:
„Obsadzą w kwadracie BF następujące rejony ataku:
U 758 5842 – U 766 5897 – U 445 5876 – U 437 8399 – U 382 5795 – U 650 8377 – U 714 8351. Odstępy 30 mil morskich.”.
Następnego dnia odebrano kolejną depeszę z nowymi rozkazami (1754/7/873) o następującej treści:
„Nowe rozstawienie w kwadracie BF:
U 981 2773 – U 270 4372 – U 228 5441 – U 260 4622 – U 255 5458 – U 262 5498 – U 758 5818 – U 766 5886 – U 650 9158 – U 382 9571 – U 993 4318 – U 333 4359 – U 608 4399 – U 281 5424 – U 985 5462 – U 970 5573 – U 445 5826 – U 437 6774 – U 714 9277.”.
Ósmego czerwca z pomostu płynącego na powierzchni U 437 o godzinie 23:20 (kwadrat marynarki BF 5895) po stronie bakburty dostrzeżono lecący na wysokości 30 metrów przeciwnym kursem czterosilnikowy samolot, którego zbliżania nie wykrył żaden z detektorów. Następnego dnia w związku z trwającym od 8 czerwca alianckim lądowaniem w Normandii na okręcie Lambego odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę 0250/9/813 o następującej treści:
„W związku z inwazją wszystkie okręty jak najszybciej skierować się w rejon lądowania, obsadzić przypadające na następujące kwadraty rejony ataku:
U 981 2773 – U 993 2797 – U 270 5161 – U 333 5272 – U 260 5524 – U 608 5297 – U 228 5576 – U 281 6417 – U 255 6477 – U 985 6457 – U 262 6743 – U 970 6723 – U 758 6768 – U 766 9242 – U 445 9223 – U 437 9264 – U 382 9671 – U 650 9377 – U 714 9538. Odstępy 30 mil.”.
Dwunastego czerwca o 22:43 (kwadrat marynarki BF 9276) przebywający od ponad godziny na powierzchni ładujący akumulatory oraz wentylujący wnętrze U 437 odparł atak niewykrytego przez żaden z detektorów dwusilnikowego samolotu. O 23:59 po naładowaniu baterii ponownie zanurzono okręt, kontynuując patrolowanie nakazanego sektora w położeniu podwodnym. Następnego dnia o 16:00 w kwadracie BF 9296 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 714. Tego samego dnia odebrano też kolejną depeszę dowództwa (1331/13/884) o następującej treści:
„Wszystkie pozbawione chrap okręty w tym Sammler i U 292 jak najszybciej powrócić do baz.
Do Lorient zmierzają: U 981, U 993, U 270, U 608, U 260 i U 292.
Do St. Nazaire: U 281, U 228, U 985, U 255, U 758, U 766, U 437.
Do Pallice idą: U 262, U 650, U 714, U 382 i U 675.”.
Piętnastego czerwca o godzinie 01:02 w punkcie 439 doszło do spotkania U 437 z eskortą oraz U 766, w towarzystwie których o 07:32 osiągnięto prowadzącą do St. Nazaire śluzę, kończąc trwający 9 dni patrol. W trakcie jego trwania przepłynięto 445 mil morskich na i 184 mile morskie pod powierzchnią.

Patrol 10 (08.08.1944 – 13.08.1944)
08.08. U 437 pod dowództwem Hermanna Lambego o godzinie 22:30 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się w stronę śluzy, którą opuścił dziesięć minut później rozpoczynając w towarzystwie eskorty marsz w kierunku punktu Nanni 2. Zgodnie z otrzymanym rozkazami podczas tego patrolu U 437 miał za zadanie przedrzeć się przez aliancką blokadę i dotrzeć do położonej na południu bazy w Bordeaux. Następnego dnia doszło do spotkania z U 281 oraz U 385 w towarzystwie których skierowano się w stronę pozycji wyjściowej. O 03:18 od zespołu odłączył się U 281, który obrał kurs na Lorient zaś pozostałe dwa okręty wkrótce potem wykonały zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz. Po mającym miejsce o 21:02 wynurzeniu (kwadrat marynarki BF 6738) z pomostu U 437 dostrzeżono od 4 do 5 szybkich jednostek, które wkrótce potem otworzyły w jego kierunku ogień zmuszając go do wykonania alarmowego zanurzenia. O 21:12 nad zanurzonym okrętem przepłynęły dwa eskortowce zidentyfikowane na podstawie emitowanych dźwięków jako niszczyciele eskortowe. Osiem minut później w kierunku jednego z nich z wyrzutni rufowej odpalono torpedę akustyczną T-V, po czym nie czekając na rezultat ataku posadowiono okręt na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 110 metrów dnie. O 21:52 w pobliżu U 437 detonowały dwie bomby głębinowe, które lekko nim wstrząsnęły. Po odpłynięciu napastników już następnego dnia o 02:15 oderwano okręt od dna rozpoczynając ponowny marsz w stronę Bordeaux. Po mającym miejsce o 05:00 wynurzeniu niemal od razu uzyskano namiar na pracujący w pobliżu radar, którego pracę zmylono poprzez wypuszczenie w powietrze pozoratorów Aphrodite. Godzinę później po przewentylowaniu wnętrza oraz doładowaniu baterii akumulatorów ponownie schowano się pod wodą. Dwunastego sierpnia w związku z zagrożeniem minowym w ujściu Żyrondy zbliżający się powoli do celu swojej podróży U 437 otrzymał polecenie pozostania w morzu do czasu zakończenia rozminowywania zagrożonego akwenu. W trakcie tego oczekiwania pomiędzy 03:53 a 21:14 okręt spoczywał na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 60 metrów dnie. Trzynastego sierpnia o 04:15 w punkcie 446 doszło do spotkania U 437 z jednostkami eskorty oraz dwoma innymi U-bootami, którymi były U 534 i U 857, w towarzystwie których skierowano się w stronę Bordeaux. Dwie godziny później w kwadracie BF 6898 zespól okrętów odparł atak w wykonaniu wrogiego samolotu typu Liberator (celem ataku był U 437 a przeznaczone dla niego bomby upadły do wody w odległości 500 metrów od jego bakburty). Czterdzieści minut później miał miejsce atak drugiego Liberatora, który tym razem bezskutecznie zaatakował U 534 (na skutek ognia przeciwlotniczego jeden z silników wrogiej maszyny stanął w płomieniach). O 07:14 odparto atak trzeciego samolotu typu Liberator, który tym nie zdołał zrzuć żadnych bomb głębinowych. Półgodziny później w odległości 300 metrów za rufą U 437 detonowała mina denna nie czyniąc na szczęście żadnych szkód. Wkrótce potem w bezpiecznej odległości wyminięto dostrzeżone przez wachtowych dwie dryfujące miny morskie. Od 08:00 do 11:00 wszystkie okręty z powodu gęstej mgły stały na kotwicy w oczekiwaniu na poprawę widoczności. Tego samego dnia o 15:40 U 437 oraz pozostałe jednostki osiągnęły Bordeaux. W trakcie trwającego pięć dni rejsu przepłynięto 162 mile morskie na i 82 mile morskie pod powierzchnią.

Podczas pobytu w Bordeaux na U 437 zamontowano instalację chrap.

Patrol 11 (23.08.1944 – 22.09.1944)
23.08. U 437 pod dowództwem Hermanna Lambego o godzinie 22:30 opuścił Bordeaux, by zgodnie z otrzymanym poleceniem w drodze do jednej z baz w Norwegii przeprowadzić ofensywny patrol u wybrzeży Wielkiej Brytanii. Następnego dnia o 08:00 wraz z U 547 oraz torpedowcem T 24 rozpoczęto marsz w dół Żyrondy. Ponad sześć godzin później o 14:20 (kwadrat marynarki BF 9331) okręt został posadowiony na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 12 metrów dnie. O 19:00 podczas prowadzonej przez peryskop lustracji okolicy zaobserwowano atak nieprzyjacielskich samolotów szturmowych na znajdujący się w pobliżu torpedowiec T 24, który po otrzymaniu kilku trafień bombami stanął w płomieniach a jego załoga poczęła opuszczać pokład przesiadając się na przybyłe jednostki zabezpieczenia portu. O 21:15 U 437 z powrotem pojawił się na powierzchni ale trzy minuty później po dostrzeżeniu nadlatującego samolotu znowu musiał schować się pod wodę. Pięć minut po ponownym, mającym miejsce o 21:50 wynurzeniu odparto atak czterosilnikowego samolotu. Półgodziny później wraz z U 547 i U 219 oraz w eskorcie trałowca M 4206 i dozorowca V 411 rozpoczęto marsz w stronę pozycji wyjściowej Gabel. O 22:30 do zespołu dołączyły dwa kolejne U-booty: U 180 i U 195. Dwudziestego piątego sierpnia po dostrzeżeniu zbliżającego się snopu reflektora lotniczego o 01:24 (kwadrat marynarki BF 6897) wykonano alarmowe zanurzenie. O 03:40 osiągnięto punkt Gabel żegnając się z eskortą. W tym samym czasie na pokładach U 437 i U 547 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Marszruta: dla Lambego, kanałem przez BF 9240, BE 48, AL 70. Później oczekiwać dalszych rozkazów. Dla Niemeyera przez BF 9530, BE 48, AL 70.”.
Dwudziestego drugiego września po nieobfitującym w żadne znaczące wydarzenia rejsie o godzinie 19:00 w punkcie AN 2421 doszło do spotkania z eskortą oraz U 650, w towarzystwie których jeszcze tego samego dnia o 21:40 osiągnięto bazę w Bergen, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (30 dni).

04.10.1944 o godzinie 09:30 rozpoczął się wspólny nalot brytyjskich i kanadyjskich bombowców na port i bazę w Bergen w wyniku którego, uległa: uszkodzeniu hala nr 1, spaleniu hala nr 2, zniszczeniu hala nr 3 poza tym zatopione zostały dwa pontony ze znajdującymi się na nich U-bootami (U 228 i U 993) oraz uszkodzony kolejny na którym przebywał przechodzący remont U 437, który na skutek tego ataku doznał ciężkich uszkodzeń. Następnego dnia po ekspertyzie badających okręt eksportów ze względu na rozmiar uszkodzeń oraz duży stopień wyeksploatowania mechanizmów uznano jego remont za nieopłacalny i wycofano ze służby.

10.05.1945 przebywający wciąż w Bergen kadłub wycofanego U 437 stał się zdobyczą Brytyjczyków, którzy nie podjęli się jego transferu do Anglii pozostawiając go Norwegom, którzy po wymontowaniu z niego wszystkich nadających się do dalszego użycia części pocięli go na miejscu na złom.

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 9 KTB U 436 - U 500
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1