U 436 Typ VIIC

Stocznia: F. Schichau GmbH, Danzig
Numer zamówienia: 1478
Zamówienie: 16.10.1939
Położenie stępki: 25.04.1940
Wodowanie: 21.06.1941
Wcielenie do służby: 27.09.1941
Numer pocztowy: M 17 108

Przebieg służby:
27.09.1941 – 31.01.1942 – 5 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.02.1942 – 30.06.1942 – 7 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa)
01.07.1942 – 31.08.1942 – 11 Flotylla U-bootów, Bergen (służba frontowa)
01.09.1942 – 26.05.1943 – 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa)
26.05.1943 – Zatopiony na Północnym Atlantyku na zachód od Cape Ortegal (pozycja 43.49N, 15.56W) bombami głębinowymi przez brytyjski niszczyciel HMS Test i korwetę HMS Hyderabad.

Dowódcy:
27.09.1941 – 26.05.1943 – KL Günther Seibicke

Liczba patroli: 8

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 6 (36.208 ton)/2 (15.575 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (291 ton)/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 436 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
- brak danych


Patrol 1 (02.02.1942 – 17.02.1942)
02.02. U 436 pod dowództwem Günthera Seibicke o godzinie 15:00 opuścił bazę w Kiel, by następnie w eskorcie lodołamacza Wal, płynąc Kanałem Cesarza Wilhelma (ob. Kanał Kiloński) skierować się do położonego w estuarium Łaby portu w Brunsbüttel. O 03:20 dnia następnego, w towarzystwie okrętu Möve opuszczono w/w port, rozpoczynając na wodach Łaby oczekiwanie na dalsze rozkazy. O 15:20 osiągnięto położoną na wyspie Helgoland bazę, gdzie okręt oczyszczono z lodu, przygotowując go do ćwiczeń w zanurzeniu, które miały miejsce jeszcze tego samego dnia. Czwartego lutego o 08:30 U 436 opuścił Helgoland z poleceniem skierowania się do Norwegii. O 11:00 okręt Günthera Seibicke dołączył do eskortowanego przez jednostki nawodne U 17,w towarzystwie których skierował się następnie w stronę kwadratu AN 9546. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 15:35 pożegnano się z eskortą i U 17, po czym już samotnie rozpoczęto marsz rutą o kodowej nazwie „Weg Blau”. Siódmego lutego o godzinie 01:14 na U 436 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Seibicke, Teichert i Strelow w odległości 30 i 80 mil morskich od wybrzeża Norwegii kierować się do Kirkenes.”.
Zgodnie z tym rozkazem w/w okręty oraz U 134 tworzyły zgrupowanie Umbau. Dwa dni później 9 lutego okręt Günthera Seibicke podporządkowany został dowództwu Admirała Oceanu Arktycznego. Siedemnastego lutego o 04:40 (kwadrat marynarki AC 8462) przez dziobem U 436 dostrzeżono rozbłyski latarni morskiej w pobliżu Vardø. Tego samego dnia o 10:25 osiągnięto Kirkenes, kończąc trwający szesnaście dni rejs, podczas którego przepłynięto 2.028 mil morskich na i 161,7 mili morskiej pod powierzchnią.

17.02.1942 Cumujący przy burcie statku bazy Boltenhagen U 436 po zakończeniu odprawy opuścił Kirkenes, kierując się do pobliskiego Reinøyafjord, gdzie przybył jeszcze tego samego dnia cumując przy burcie statku zaopatrzeniowego Südmeer.

Patrol 2 (26.02.1942 – 24.03.1942)
26.02. U 436 pod dowództwem Günthera Seibicke o godzinie 18:00 opuścił bazę w Kirkenes, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Następnego dnia płynący na powierzchni okręt Günthera Seibicke o godzinie 11:40 (kwadrat marynarki AC 8928) został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez dwa nadlatujące samoloty, z których jeden w ślad za nim zrzucił pojedynczą bombę głębinowej. W trakcie wykonywania tego manewru na skutek zalodzenia wystąpiły problemy z zamknięciem klap instalacji doprowadzającej powietrze do obu diesli. O 15:27 po dostrzeżeniu sylwetek dwóch zbliżających się samolotów, płynący od siedmiu minut z powrotem na powierzchni okręt Günthera Seibicke ponownie zmuszony był schować się pod wodą. W trakcie tego pobytu o 16:00 podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji widnokręgu na kursie północnym dostrzeżono czubki masztów jednostek nawodnych, w stronę których niezwłocznie się skierowano. Dwanaście minut później po utracie kontaktu wzrokowego Günther Seibicke zarządził wynurzenie i marsz na powierzchni w kierunku pozycji gdzie po raz ostatni widziano kontakt. Wkrótce potem z pomostu U 436 na kursie SSW dostrzeżono sylwetkę eskortowca zidentyfikowanego jako niszczyciel, przed którym schowano się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. Po mającym miejsce o 17:00 wynurzeniu pomimo podjętych starań nie udało się już odnaleźć nieprzyjaciela. Dwudziestego ósmego lutego o 23:55 w kwadracie AC 8946 nawiązano kontakt wzrokowy z cieniem prawdopodobnie radzieckiego okrętu podwodnego, który o godzinie 00:11 schował się pod wodę. Kilka godzin później przebywający na północny – wschód od przylądka Teriberskij U 436 o godzinie 09:00 nawiązał kontakt wzrokowy z cieniem samotnej jednostki, w stronę której niezwłocznie się skierował. Po zbliżeniu się do celu, którym według przeprowadzonej przez Günthera Seibicke identyfikacji był liczący sobie około 1.500 ton frachtowiec o 11:09 wykonano zanurzenie na peryskopową, po czym trzydzieści jeden minut później w jego stronę odpalono salwę trzech torped, z których dwie miały okazać się celne posyłając go na dno. Prawdopodobną ofiarą torped mógł być należący do radzieckiego armatora Narodnyj Komissariat Rybnoj Promyshlennosti z Murmańska parowy trawler RT-12 Komintern (577 ton), który nie powrócił do swojego macierzystego portu z położonego w pobliżu Nowej Ziemi łowiska Gusinaia Banka (Rosjanie jako datę jego zatonięcia podają dzień 16 marca). Trzeciego marca po odebraniu o 16:00 meldunku o kontakcie z wrogim krążownikiem, przebywający aktualnie w kwadracie AC 8595 U 436 rozpoczął działania przeciwko niemu. Prawie trzy godziny później o 18:45 odebrano pochodzącą z dowództwa Oceanu Arktycznego depeszę o następującej treści:
„Seibicke pozostać w nakazanym rejonie operacyjnym.”.
Dwa dni później 5 marca płynący na powierzchni U 436 o godzinie 10:17 został zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski eskortowiec (zidentyfikowany jako radziecki niszczyciel), który nagle wyłonił się ze szkwału śnieżnego. Ponieważ nieprzyjacielska jednostka nie wykonała żadnego ataku Günther Seibicke zarządził wynurzenie na peryskopową ale z powodu zbyt dużego falowania nie mógł ponownie dostrzec wroga. Ze względu na słabą widoczność oraz krążący w pobliżu nieprzyjacielski okręt U 436 pozostał pod wodą do godziny 16:00, kiedy to po wynurzeniu skierował się w stronę nieprzyjacielskiego wybrzeża. Tuż przed północą jeszcze tego samego dnia (kwadrat marynarki AC 8982) nawiązano kontakt wzrokowy z grupą wrogich okrętów zidentyfikowanych jako niszczyciel i dwa torpedowce. W mającym miejsce już następnego dnia ataku, w kierunku jednego z w/w torpedowców wystrzelono salwę trzech torped, które jednak chybiły celu, detonując na pobliskich skałach. Wkrótce potem zaalarmowane detonacjami nieprzyjacielskie okręty rozpoczęły poszukiwania wroga, który tymczasem oddalał się z miejsca ataku płynąc w kierunku północnym. Dziesiątego marca na U 436 odebrano pochodzącą ze sztabu dowództwa Oceanu Arktycznego depeszę o następującej treści:
„Seibicke, Hackländer i Teichert utworzyć grupę Umhang. Operować w rejonie ataku pomiędzy 39˚ a 40˚ E. Osłaniać operację pancernika Tirpitz oraz czterech niszczycieli.”.
Dwa dni później 12 marca o godzinie 06:45 (kwadrat marynarki AW 2245) z pomostu U 436 dostrzeżono dwie zerwane z łańcucha kotwicznego dryfujące miny morskie. Poza w/w minami w nakazanym obszarze operacyjnym natknięto się na trudne warunki nawigacyjne spowodowane przez duże ilości pływającej kry, które jeszcze tego samego dnia zmusiły Günthera Seibicke do przemieszczenia swojego okrętu bardziej na zachód. Szesnastego marca zgodnie z otrzymanym z dowództwa rozkazem o 19:00 obsadzono nowy rejon operacyjny przypadający na kwadrat AC 8825. Trzy dni później 19 marca wraz z U 454 utworzono linię dozoru w ramach zadania o kodowej nazwie „Bantos”, które polegało na spenetrowaniu wód zatoki Kola. Dwudziestego drugiego marca po otrzymaniu rozkazu powrotu do bazy przebywający aktualnie w kwadracie AC 8553 U 436 o godzinie 20:00 rozpoczął marsz powrotny, zawijając dwa dni później 24 marca o godzinie 08:40 do bazy w Kirkenes, gdzie zacumował przy burcie okrętu bazy Boltenhagen. W trakcie trwającego prawie cztery tygodnie patrolu (26 dni) przepłynięto ca. 3.605 mil morskich na i pod powierzchnią.

23.03.1942 po uprzednim zdaniu raportu z przebiegu patrolu oraz przenocowaniu odbito od burty zacumowanego w Kirkenes statku bazy Boltenhagen, po czym skierowano się w stronę pobliskiego Reinøyafjordu, gdzie zacumowano przy burcie zaopatrzeniowca Südmeer.

Patrol 3 (07.04.21942 – 20.04.1942)
07.04. U 436 pod dowództwem Günthera Seibicke o godzinie 20:45 odbił od burty zakotwiczonego na wodach Reinøyafjordu zaopatrzeniowca Südmeer, po czym skierował się w stronę kwadratu AB 6667. Zgodnie z otrzymanymi tuż przed wyjściem z bazy rozkazami okręt Günthera Seibicke wraz z U 209, U 376, U 378, U 454, U 456, U 435 i U 589 utworzyć miał zgrupowanie Robbenschalg z liną dozoru w kwadracie AB (w przypadku U 436 jego pozycja wypadała na w/w kwadrat marynarki). Tuż po północy 13 marca na U 436 odebrano pochodzący z U 376 meldunek o kontakcie z wrogiem o następującej treści:
„Konwój AC 5417, kurs 280˚”.
Czterdzieści dwie minuty później na kursie NO dostrzeżono najpierw chmurę dymu a wkrótce potem meldowany konwój, którym był składający się z 16 statków konwój QP.10, który dnia 10 kwietnia opuścił wody zatoki Kola. W wykonanym o godzinie 00:59 ataku, w kierunku najbliższego frachtowca z wyrzutni nr II odpalono pojedynczą torpedę, która trafiła w cel powodując jego zatonięcie. Zatopionym statkiem okazał się być należący do radzieckiego armatora Dalnevostochnoe Gosudarstvennoe Morskoe Parokhodstvo z Władywostoku frachtowiec Kiev (5823 ton). Po mającym miejsce o 02:15 wynurzeniu w pobliżu dostrzeżono trzy łodzie ratunkowe pochodzące z zatopionego statku (oprócz załogi znajdowało się w nich ośmiu pasażerów – członków rodzin pracowników radzieckiej ambasady w Londynie). Z przesłuchania rozbitków zrezygnowano koncentrując się na pościgu za konwojem. O 08:00 (kwadrat marynarki AC 4612) podążający za nieprzyjacielem U 436 zmuszony był wykonać alarmowe zanurzenie uciekając pod wodę przed nadlatującym samolotem zidentyfikowanym jako niemiecki. Czterdzieści sześć minut później o 08:46 przez peryskop zaobserwowano atak w wykonaniu samolotów Luftwaffe na płynące w tropionym konwoju statki. Osiem godzin później o 16:00 z powodu pogorszenia widoczności (jej zasięg spadł do 200 metrów) okręt
Günthera Seibicke utracił kontakt z QP.10. Tego samego dnia w godzinach wieczornych o 21:06 na U 436 odebrano pochodzącą ze sztabu Admirała Oceanu Arktycznego depeszę o następującej treści:
„Dnia 15.04. godzina 07:00 jako grupa Blutrausch przebywają w linii dozoru od AB 6331 do AB 6667: U 209, U 376, U 378, U 436, U 456, U 589, U 454, U 403, U 377, U 592.”.
Dwa dni później 15 kwietnia o godzinie 07:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AB 6367 wyznaczoną pozycję w zgrupowaniu. Następnego dnia o godzinie 00:22 (kwadrat marynarki AB 6887) na U 436 odebrano pochodzący z U 454 meldunek o kontakcie o następującej treści:
„Konwój w AB 6219, kurs 0˚”.
Meldowanym nieprzyjacielem był prawdopodobnie płynący w stronę Związku Radzieckiego, składający się z 24 statków konwój PQ.14. Pięć godzin później o 05:20 w kwadracie AB 6262 poszukujący nieprzyjaciela okręt Günthera Seibicke został zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia przez trzy niszczyciele, które następnie przez dwie godziny intensywnie na niego polowały. Po mającym miejsce o 10:15 wynurzeniu, na polecenie dowódcy rozpoczęto marsz w kierunku północnym, by na spokojniejszym akwenie podjąć próbę usunięcia odniesionych uszkodzeń. Cztery godziny później po pomyślnym uporaniu się z uszkodzeniami ponownie podjęto poszukiwania wrogiego konwoju. O 21:47 na U 436 odebrano pochodzący z U 457 meldunek o pozycji konwoju o następującej treści:
„Pozycja konwoju AB 4283.”.
Kwadrans później okręt Günthera Seibicke zajął pozycję przed prawdopodobną trasą konwoju. Z powodu fatalnej widoczności utrudniającej wykrycie wzrokowo wroga na polecenie dowódcy zanurzono okręt na peryskopowa, co pozwoliło na uzyskanie kontaktu akustycznego z wieloma jednostkami. Wkrótce potem przez peryskop dostrzeżono trzy niszczyciele oraz dwie korwety za którymi według podejrzeń dowódcy mógł znajdować się konwój. W trakcie próby minięcia linii osłony U 436 został wykryty przez jedną z w/w korwet, która skierowała się w stronę zajmowanej przez niego pozycji, zmuszając Günthera Seibicke do wydania rozkazu zejścia na głębokość A+70 (150 metrów). Wkrótce potem nieprzyjacielska jednostka zatrzymała się nad zajmowaną przez U 436 pozycją, rozpoczynając nasłuch hydrofonami, po czym ruszyła dalej nie zrzucając żadnej bomby głębinowej. Po oddalaniu się napastnika wciąż mając kontakt akustyczny z konwojem Günther Seibicke zarządził wynurzenie i obranie kursu 70˚ licząc na jego przechwycenie. Następnego dnia w godzinach porannych o 04:00 (kwadrat marynarki AC 4384) ponownie uzyskano kontakt z wrogiem ale zanim wykonano atak musiano uciekać pod wodę przed przebywającymi w pobliżu jednostkami eskorty. Półgodziny później U 436 z powrotem pojawił się na powierzchni kontynuując pościg za konwojem, który ponownie został przerwany o 05:55, kiedy to po dostrzeżeniu nadlatującego samolotu (prawdopodobnie niemieckiego) musiano schować się pod wodą. O 20:00 (kwadrat marynarki AC 5297) osiągnięto granice zasięgu pływającego lodu zmieniając następnie kurs na południowy. Półtorej godziny później na U 436 wystąpiły problemy ze sterburtowym silnikiem diesla, który na czas remontu musiano wyłączyć z eksploatacji. Osiemnastego kwietnia o 09:40 mechanikom ponownie udało się przywrócić do sprawności szwankujący silnik. Wkrótce potem okręt skierował się w stronę kwadratu AC 5978. Tego samego dnia na U 436 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Z najwyższą prędkością obsadzić w kwadracie AC: U 454 8644 – U 592 8673 – U 376 8565 – U 456 8618 – U 378 8537 – U 403 8583 – U 589 8913 – U 436 8646.”.
Dziewiętnastego kwietnia po otrzymaniu rozkazu powrotu do bazy, przebywający aktualnie w kwadracie AC 8624 U 436 o godzinie 14:00 rozpoczął marsz powrotny. Następnego dnia o godzinie 10:00 w punkcie Rot 92 doszło do spotkania z eskortą, w towarzystwie której wkrótce potem osiągnięto Kirkenes cumując przy pirsie węglowym. W trakcie trwającego prawie dwa tygodnie patrolu (13 dni) U 436 przepłynął ca. 2.200 mil morskich na i pod powierzchnią. Tego samego dnia po zdaniu raportu z przebiegu patrolu o 16:00 opuszczono Kirkenes, kierując się w stronę pobliskiego Reinøyafjordu, gdzie zacumowano przy burcie zaopatrzeniowca Südmeer.

Patrol 4 (29.04.1942 – 04.05.1942)
29.04. U 436 pod dowództwem Günthera Seibicke wraz z U 378 o godzinie 04:07 odbił od burty zakotwiczonego na wodach Reinøyafjordu zaopatrzeniowca Südmeer, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Kilka godzin później o 11:41 na U 436 odebrano pochodzącą ze sztabu Admirała Oceanu Arktycznego depeszę o następującej treści:
„Jako grupa Strauchritter przebywają o godzinie 22:00 w linii dozoru od AC 5679 do 5844: U 88, U 251, U 376, U 456, U 589, U 436, U 378.”.
Głównym celem w/w zgrupowania był składający się z 13 statków konwój powrotny QP.11, który 28 kwietnia opuścił port w Murmańsku. Trzydziestego kwietnia o godzinie 01:00 (kwadrat marynatki AC 5861) na U 436 odebrano pochodzący z U 88 meldunek o następującej treści:
„Konwój w AC 5924, kurs NO.”.
Meldowanym nieprzyjacielem był w/w konwój QP.11. O 03:12 w kwadracie AC 5944 kierujący się w stronę nieprzyjaciela okręt Günthera Seibicke został zmuszony do schowania się pod wodą przez okręty eskorty, gdzie następnie przebywał do 08:00. O 11:42 na przebywającym aktualnie w kwadracie AC 5585 U 436 odebrano pochodzący z U 456 meldunek o kontakcie z płynącym kursem West krążownikiem lekkim typu Belfast, którym był HMS Edinburgh. Dwadzieścia minut później w sektorze rufowym zaobserwowano wysoki maszt w stronę którego niezwłocznie się skierowano, schodząc wkrótce potem w zanurzenie. Po zbliżeniu się na odległość ca. 5000 metrów zidentyfikowano cel, którym okazał się być osłaniany przez jeden niszczyciel w/w meldowany krążownik, w którego stronę odpalono następnie salwę czterech torped, które przeszły przed jego dziobem. Dalszych ataków na HMS Edinburgh z powodu braku szans wyjścia na dogodną pozycję już nie podejmowano, koncentrując się na poszukiwaniach konwoju, z którym jeszcze tego samego dnia tuż przed północą w kwadracie AC 5545 uzyskano kontakt wzrokowy. O kontakcie tym zameldowano dowództwu podejmując następnie jego śledzenie, które było mocno utrudnione przez opady śniegu ograniczające widoczność. Następnego dnia o 07:00 śledzący konwój U 436 został wykryty i ostrzelany przez jeden z okrętów eskorty zidentyfikowany jako niszczyciel, w wyniku czego zmuszony był wykonać alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem nieprzyjacielska jednostka po uzyskaniu silnego kontaktu podwodnego przystąpiła do zrzucania bomb głębinowych. Na skutek ich bliskich detonacji na schodzącym na głębokość A+60 (140 metrów) U 436 w centrali doszło do silnego przecieku, spotęgowanego dodatkowo przez panujące na tych głębokościach ciśnienie. Po opanowaniu sytuacji Günther Seibicke zarządził wypompowanie nagromadzonej w centrali wody ale na skutek problemów zarówno z pomocniczą jak i główną pompą zęzową okazało się to niemożliwe. Pomimo tych przeciwności wkrótce potem na polecenie dowódcy przy pomocy wiaderek i garnków rozpoczęto wlewanie wody do studzienek obu peryskopów. Po wynurzeniu w związku z niezdolnością okrętu do dalszej służby nadano do dowództwa meldunek o jego stanie. Po otrzymaniu odpowiedzi nakazującej skierowanie się do Trondheim o 12:00 rozpoczęto marsz powrotny. Czwartego maja o godzinie 05:00 (kwadrat marynarki AF 8342) bez eskorty rozpoczęto ostatni etap drogi powrotnej płynąc przez Ytrefjord oraz Trondheimsleia. Prawie osiem godzin później o 12:40 osiągnięto Trondheim, kończąc trwający prawie tydzień patrol (6 dni). W trakcie jego trwania U 436 przepłynął 1.170,2 mili morskiej na i pod powierzchnią.

Patrol 5 (12.05.1942 – 27.05.1942)
12.05. U 436 pod dowództwem Günthera Seibicke w towarzystwie eskorty o godzinie 14:30 opuścił Trondheim, kierując się na początkowym etapie kolejnego patrolu w stronę Griphölen. Następnego dnia o godzinie 04:46 nastąpiło pożegnanie z eskortą, po czym już samotnie okręt Günthera Seibicke rozpoczął marsz w stronę wyznaczonej mu pozycji, która przypadała na kwadrat AB 7727. Czternastego maja pomiędzy godziną 08:57 a 15:51 w kwadratach AF 24/16 dostrzeżono siedem zerwanych z łańcucha kotwicznego dryfujących min, które wyminięto w bezpiecznej odległości. Tego samego dnia o 22:09 odebrano pochodzącą ze sztabu Admirała Oceanu Arktycznego depeszę o następującej treści:
„Seibicke, Esch i Zetzsche utworzyć grupę Greif, obsadzić rejon ataku AB 75.”.
Następnego dnia o 06:30 w kwadracie AB 7610 natknięto się na góry lodowe oraz pola pływającego lodu utrudniające nawigację. Poza tym na obszarze tym wystąpiły też zakłócenia w łączności radiowej. Osiemnastego maja odebrano następną pochodzącą ze sztabu depeszę o następującej treści:
„Grupa Greif obsadzić jak najszybciej rejon ataku w kwadracie AB:
U 436 7540 – U 589 7580 – U 703 7830 – U 209 7940 – U 586 7730 – U 591 7840.”.
Następnego dnia osiągnięto nakazaną pozycję, napotykając tam jednak na duże ilości dryfującego lodu utrudniającego nawigację. Cztery dni później 23 maja o godzinie 14:30 obsadzono przypadającą na kwadrat AB 5610 nową pozycję w zgrupowaniu, napotykając tam opary gęstej mgły utrudniającej prowadzenie obserwacji. Dwudziestego czwartego marca o 08:30 w kwadracie AB 5615 doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z U 586. Tego samego dnia po odebraniu o godzinie 23:43 pochodzącego z U 591 meldunku o kontakcie w kwadracie AB 8140 z nieprzyjacielskim konwojem rozpoczęto działania przeciwko niemu. Meldowanym nieprzyjacielem był składający się z 35 statków, płynący w stronę Związku Radzieckiego konwój PQ.16, który dnia 21 maja opuścił redę Reykjaviku. Następnego dnia o godzinie 06:45 w kwadracie AB 5845 U 436 nawiązał kontakt z poszukiwanym konwojem rozpoczynając następnie manewr jego wyprzedania w celu zajęcia pozycji przed nim. W trakcie jego trwania o 09:08 doszło do utraty kontaktu, który ponownie odzyskano w godzinach popołudniowych o 17:08 (kwadrat marynarki AB 8121) nadając do dowództwa meldunek z jego pozycją. W trakcie śledzenia nieprzyjaciela jeszcze tego samego dnia obsada pomostu U 436 była świadkiem wykonanego przez samoloty He-111 , He-115 i Ju-88 kombinowanego ataku torpedowo – bombowego, który przyniósł trafienia na wielu jednostkach. Dwudziestego szóstego maja na skutek pogorszenia się widoczności o 02:18 w kwadracie AB 5574 stracono z zasięgu wzroku PQ.16. Jakby tego było mało wkrótce potem okręt Günthera Seibicke został zapędzony pod wodę przez jeden z okrętów eskorty. W trakcie pobytu w zanurzeniu nad jego pozycją przepłynął nieprzyjacielski konwój. O 02:35 w kierunku krążących w pobliżu dwóch korwet wystrzelono pojedynczo dwie torpedy, które chybiły jednak celów. Wkrótce potem niedoszłe ofiary przystąpiły na przemian do wykonywania kontrataków, zmuszając U 436 do zejścia na głębokość A+20 (120 metrów). Po odpłynięciu prześladowców o 06:46 (kwadrat marynarki AB 7772) okręt Günthera Seibicke z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając w związku z odniesionymi uszkodzeniami kadłuba marsz powrotny do bazy w Narwiku. Dwudziestego siódmego maja o godzinie 10:00 w kwadracie AB 9867 U 436 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której kilka godzin później dotarł do Narwiku, skąd po zdaniu raportu z przebiegu patrolu jeszcze tego samego dnia trafił na wody pobliskiego Skomenfjordu. W trakcie trwającego ponad dwa tygodnie patrolu (15 dni) przepłynięto 3.200 mil morskich na i pod powierzchnią.

30.05.1942 U 436 pod dowództwem Günthera Seibicke o godzinie 20:05 odbił od burty zacumowanego w Narwiku okrętu bazy Tanga kierując się następnie w zgodnie z otrzymanym poleceniem przez Ofotfjord i Vestfjord na remont do położonej w Trondheim stoczni. Dwa dni później pierwszego czerwca o 12:50 osiągnięto Trondheim, gdzie podczas cumowania doszło do kolizji z U 334, w wyniku czego powstały kolejne uszkodzenia. O 13:30 okręt Günthera Seibicke zacumował przy burcie okrętu warsztatowego Huascaran, którego specjaliści po sprawdzeniu jego stanu orzekli, że kwalifikuje się on do generalnego remontu, który przeprowadzić może tylko położona w ojczyźnie stocznia.

07.06.1942 U 436 pod dowództwem Günthera Seibicke o godzinie 10:20 opuścił Trondheim, by zgodnie z otrzymanym poleceniem skierować się na remont do jednej ze stoczni w Kiel. Dwa dni później 9 czerwca o godzinie 18:10 zawinięto do bazy w Kristiansand, którą w eskorcie dozorowca V 904 opuszczono następnego dnia o 03:00, kierując się w stronę Dużego Bełtu. Ponad dwadzieścia godzin później o 23:25 w kwadracie AO 7241 doszło do kolizji U 436 z rufą tankowca, w wyniku której musiał on chwilowo zaniechać dalszego marszu przez Duży Bełt. Po prowizorycznym usunięciu uszkodzeń o 04:15 dnia 11 czerwca ponownie podjęto przerwany rejs osiągając o 17:00 Kiel, gdzie zacumowano w pobliżu mostu Yorka. Dwunastego czerwca po odebraniu rozkazów nakazujących skierowanie się na remont do położonej w Gdańsku stoczni Holm o 14:45 opuszczono Kiel, rozpoczynając ostatni etap rejsu. Następnego dnia o 12:30 przybyto do Gdańska, gdzie po zdaniu na brzeg posiadanej na pokładzie amunicji okręt trafił do stoczni Holm, w której to w okresie od 14 czerwca do 12 września przeprowadzano jego remont generalny.

13.09.1942 po zakończonym remoncie U 436 skierował się do bazy na Helu, gdzie w ramach Agru-Front miał odbyć indywidualne szkolenie załogi. W trakcie trwania tego rejsu doszło do uszkodzenia bakburtowej śruby, co wymusiło konieczność powrotu do stoczni Holm w celu jej naprawy. Dwa dni później 15 czerwca po zakończeniu napraw okręt Günthera Seibicke ponownie skierował się na Hel, gdzie w oparciu o tamtejszą bazę przez cztery dni prowadzono szkolenie załogi. Po jego zakończeniu 19 czerwca U 436 powrócił do Gdańska, skąd następnego dnia o godzinie 13:48 skierowano się do bazy Kiel. W trakcie trwania tego rejsu wykryto nie zauważone wcześniej defekty, które po przybyciu do Kiel, co miało miejsce 21 września o godzinie 14:55 usunęła tamtejsza stocznia Kriegsmarinewerft.

Patrol 6 (06.10.1942 – 12.11.1942)
06.10. U 436 pod dowództwem Günthera Seibicke wraz z U 622 o godzinie 07:10 opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem w ramach transferu do 6 Flotylli U-bootów z bazą w St. Nazaire, przeprowadzić ofensywny patrol na wodach Północnego Atlantyku. O 10:23 na rucie 15 doszło do spotkania z eskortą tj. przerywaczem zagród minowych Spbr 172 do którego ponad trzynaście godzin później o 23:40, podczas marszu rutą 27 dołączył dozorowiec. Następnego dnia po osiągnięciu punktu Schw.14, co miało miejsce o 06:35nastąpiło pożegnano się z przerywaczem zagród minowych. Kilka godzin później przebywające w punkcie Schw.21 okręty, pomiędzy 11:50 a 18:45 osłaniane były z powietrza przez parę myśliwców Fw.190. Ósmego października o godzinie 02:40 zawinięto do Kristiansand, które po uprzednim uzupełnieniu zapasów paliwa, oleju napędowego oraz smarów, w towarzystwie dozorowca opuszczono o 07:00 kierując się w stronę kwadratu AN 3151 (U 622 zgodnie z poleceniem miał iść do Stavanger). W trakcie tego marszu o 15:30 w kwadracie AN 3278 dozorowiec rozstrzelał dostrzeżoną chwilę wcześniej, zerwaną z łańcucha kotwicznego dryfującą minę morską. Trzynastego października o 20:20 U 436 rozpoczął przedzieranie się na Atlantyk płynąc przez położony pomiędzy Szetlandami a Wyspami Owczymi akwen. Następnego dnia podczas marszu na powierzchni o 12:15 (kwadrat marynarki AM 2435) wyminięto dostrzeżony przez wachtowych dozorowiec a chwilę później musiano schować się pod wodę przed kolejnym, który nagle wyłonił się ze szkwału deszczowego (pobyt w zanurzeniu do 15:23). Piętnastego października o 03:00 (kwadrat marynarki AM 2355) na skutek uderzeń fal o pomost poważnemu uszkodzeniu uległa antena. Następnego dnia o 21:01 na U 436 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Seibicke dołączyć do grupy Puma i obsadzić pozycję z U 441 w AK 6277.”.
Cztery dni później 20 października o godzinie 18:00 osiągnięto nakazaną pozycję w zgrupowaniu, które następnie rozpoczęło przemieszczanie się w kierunku zachodnim. Dwudziestego drugiego października o 16:30 na przebywającym aktualnie w kwadracie AK 6870 okręcie Günthera Seibicke odebrano pochodzący z U 443 meldunek o kontakcie z wrogiem o następującej treści:
„Konwój BD 3244, kurs 220˚.”.
Meldowanym nieprzyjacielem, był składający się 38 statków, eskortowany przez jednostki Grupy Eskortowej B2 konwój ON.139. Z względu na zbyt duży dystans i konieczność marszu z prędkością 15 węzłów przez 540 mil morskich Günther Seibicke wysłał do dowództwa zapytanie czy ma podejmować działania przeciwko niemu. Wkrótce potem otrzymano odpowiedź nakazującą zaprzestanie działań przeciwko w/w konwojowi. Dwudziestego szóstego października o godzinie 10:45 obsadzono nową, przypadającą na kwadrat AK 4998 pozycję w zgrupowaniu. Tego samego dnia w godzinach wieczornych o 20:02 w kwadracie AK 4999 U 436 nawiązał kontakt z nieprzyjacielskim konwojem, którym był składający się z 45 statków, eskortowany przez jednostki grupy eskortowej A3 konwój HX.212. W trakcie śledzenia nieprzyjaciela okręt Günthera Seibicke cyklicznie nadawał sygnały naprowadzające dla innych U-bootów. Następnego dnia po zakończeniu nadawania sygnałów o 22:00 U 436 rozpoczął podejście w stronę bakburtowej kolumny konwoju. W przeprowadzonym pomiędzy godziną 23:03 a 23:11 w kwadracie AK 6725 ataku, w kierunku znajdujących się najbliżej statków odpalono pięć torped, które trafiły w:
- należący do norweskiego armatora Halle & Peterson z Oslo tankowiec Frontenac (7.350 ton), który na skutek tego odniósł poważne uszkodzenia (utracił część dziobowa), pomimo których dzięki ofiarności swojej załogi zdołał o własnych siłach dotrzeć do Ramlash,
- należącą do brytyjskiego armatora Christian Salvesen & Co z Edynburga przetwórnię wielorybniczą Sourabaya (10.107 ton), która poszła na dno wraz z przewożoną na jej pokładzie barką desantową HMS LCT-2281 (281 ton),
- należący do amerykańskiego armatora Union Oil Co of California z Los Angeles tankowiec Guerney E. Newelin (8.225 ton), który odniósł poważne uszkodzenia i kilka godzin później został dobity przez U 606.
O 04:00 dnia następnego (kwadrat marynarki AK 6495) podążający za konwojem U 436 zszedł w zanurzenie w celu ponownego załadowania wyrzutni torpedowych. Po wynurzeniu rozpoczęto poszukiwania konwoju, który odnaleziono jeszcze tego samego dnia o 18:30 w kwadracie AK 6662, dostrzegając jednocześnie krążący nad nim samolot. Siedem minut później nieprzyjacielska maszyna wykonała atak ostrzeliwując zanurzający się okręt Günthera Seibicke z broni pokładowej. O 18:50 na zanurzonym U 436 uzyskano kontakt akustyczny z wrogą grupą z.o.p. (cztery jednostki), która wkrótce potem przystąpiła do polowania na niego. W trakcie jego trwania uciekając przed detonującymi w pobliżu bombami okręt Günthera Seibicke zszedł na głębokość 2A+20 (180 metrów) Po przeczekaniu ataków i odpłynięciu napastników o 23:00 U 436 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając przemieszczanie się w kierunku wschodnim. W południe 29 października w kwadracie AL 5447 przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu samotnej jednostki w kierunku której niezwłocznie się skierowano. W trakcie pościgu za celem przed dziobem zauważono przebywający w pobliżu U 624. Po wyjściu na dogodną do ataku pozycję, co miało miejsce dopiero w godzinach wieczornych, o 21:18 (kwadrat marynarki AL 5482) w kierunku ściganego statku, którym był należący do brytyjskiego armatora Sir William Reardon Smith & Sons Ltd z Greenock frachtowiec Barrwhin (4.998 ton) odpalono salwę trzech torped z których tylko jedna trafiła w cel powodując jego zastopowanie. Dwanaście minut później w kierunku nie wykazującego tendencji do rychłego zatonięcia frachtowca z wyrzutni nr II oddano strzał dobijający, po którego trafieniu poszedł on niezwłocznie na dno. Trzydziestego października o 15:01 na U 436 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„U 224, U 436, U 624, U 606, U 383, U 98 w następującej kolejności z prędkością marszową obsadzić linię dozoru od AK 6531 do AK 6982. Okręty utworzą grupę Natter.”.
Następnego dnia o godzinie 13:25 obsadzono przypadającą na kwadrat AK 6563 nakazaną pozycję w zgrupowaniu. Drugiego listopada o 12:42 na okręcie Günthera Seibicke odebrano następną depeszę z BdU o następującej treści:
„Grupa Natter – Becker, Oelrich, Fiedler, Feiler i Remus dołączyć do grupy Natter. W kolejności: U 613, U 224, U 436, U 624, U 606, U 383, U 98, U 218, U 92, U 564, U 653, U566 obsadzić linię dozoru od AK 9245 do BE 1144.”.
Trzeciego listopada u FkMt Schmahla wystąpił stan zapalny wyrostka robaczkowego, który zmusił Günthera Seibicke do przeprowadzonej drogą radiową konsultacji medycznej z dowództwem na temat metod leczenia. Tego samego dnia o 15:28 (kwadrat marynarki AK 9286) U 436 osiągnął kolejną wyznaczoną mu pozycję w zgrupowaniu. Następnego dnia o 20:00 (kwadrat marynarki AK 9522) doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 224. Ponad dwie godziny później o 22:15 na przebywającym w kwadracie AK 9531 U 436 odebrano pochodzący z U 564 meldunek o kontakcie z wrogiem o następującej treści:
„Konwój AL 7788 kurs 210˚”.
Meldowanym nieprzyjacielem w stronę którego zresztą niezwłocznie się skierowano, był składający się z 26 statków, osłaniany Grupę Eskortową C1 konwój ON.143. Dwa dni później 6 listopada po bezskutecznych poszukiwaniach wroga, w południe na U 436 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Grupa Natter zakończyć operację.”.
Tego samego dnia o godzinie 20:00 przebywający aktualnie w kwadracie BD 6614 okręt Günthera Seibicke rozpoczął marsz w kierunku bazy w St. Nazaire. W trakcie jego trwania 10 listopada płynący na powierzchni U 436 o godzinie 09:00 (kwadrat marynarki BF 4838) został zaskoczony przez należący do 58 Sqn RAF bombowiec B-24 Liberator który nagle wskoczył z chmur. Wszystkie sześć zrzuconych przez niego bomb głębinowych detonowało na szczęście za rufą okrętu. Wkrótce potem U 436 wykonał alarmowe zanurzenie w trakcie którego trwania, w momencie kiedy znajdował się on na głębokości 30 metrów w jego pobliżu detonowała następna seria sześciu bomb głębinowych, która spowodowała powstanie poważnych uszkodzeń (m.in. na skutek awarii sterów dziób okrętu wyskoczył pod kątem 60˚ ponad powierzchnię wody). O 20:00 prowizorycznie naprawiony okręt Günthera Seibicke z powrotem pojawił się na powierzchni ale czterdzieści pięć minut później po uzyskaniu namiaru na zbliżający się kontakt ponownie zmuszony był schować się pod wodę, gdzie następnie przebywał do 21:25. Dwunastego listopada o godzinie 08:00 w punkcie Laterne U 436 spotkał się z eskortą oraz UD 5, w towarzystwie których o 10:29 wpłynął do Lorient, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (38 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto ca 5.750 mil morskich na i pod powierzchnią.

Patrol 7 (17.12.1942 – 19.02.1943)
17.12. U 436 pod dowództwem Günthera Seibicke w towarzystwie eskorty o godzinie 18:00 opuścił Lorient, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Tego samego dnia po osiągnięciu punktu Laterne pożegnano się z eskortą, po czym już samotnie rozpoczęto marsz rutą Kernleder w stronę pozycji wyjściowej na wody Zatoki Biskajskiej. Dwudziestego pierwszego grudnia na U 436 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Seibicke, Pückler, Stein, Hesse kierować się do CF 78.”.
Pięć dni później 26 grudnia osiągnięto nakazany punkt. Tego samego dnia o 20:44 odebrano następną depeszę z BdU o następującej treści:
„U 381, U 571, U 442, U 620, U 575 i U 436 jako grupa Delphin dnia 29 grudnia o godzinie 12:00 przebywać w linii rozpoznania od CF 7958 do DH 1755, kurs 280˚, prędkość 7 węzłów.”.
Głównym celem w/w grupy był idący z Casablanki do Nowego Jorku, składający się z 43 statków, osłaniany przez zespół TF.37 konwój GUS.2. W nowy rok na okręcie Günthera Seibicke tak jak na innych U-bootach odebrano skierowaną do załóg U-bootów nadaną przez Admirała Dönitza depeszę z życzeniami o następującej treści:
„Załogi U-bootów ! Nowy rok tak jak pozostałe trzy lata to ciągła nieustanna walka. Przebywamy tam gdzie nieprzyjaciel, od Nordkapu po Przylądek Dobrej Nadziei, od amerykańskiego wybrzeża po Morze Śródziemne, wraz załogami nowych U-bootów mamy jeden cel: Uderzać w nieprzyjaciela ! Cel ten pochłania nas całkowicie. Także i w tym roku musimy pozostać twardzi licząc się ze stratami. Wszystko dla naszej ojczyzny. Zdrowie Führera ! Dönitz – Admirał i dowódca U-bootwaffe.”.
Następnego dnia odebrano następną depeszę tym razem pochodzącą z dowództwa o następującej treści:
„Delphin i U-Wolfbauer opuścić linię rozpoznania. Marsz na południe aby tam obsadzić następujące kwadraty: Pückler 63, Möhlmann 62, Hesse 61, Wolfbauer 53, Stein 52, Heydemann 51, Seibicke 43. Ekonomiczna prędkość marszowa, Wszystkie w DF.”.
Trzeciego stycznia po odebraniu pochodzącego z U 514 meldunku o kontakcie ze złożonym z samych tankowców konwojem TM.1, przebywający aktualnie w kwadracie DF 2585 U 436 rozpoczął działania przeciwko niemu. Następnego dnia (kwadrat marynarki DF 5255) prowadzono działania przeciwko kolejnemu konwojowi (prawdopodobnie w dalszym ciągu był to TM.1), tym razem meldowanemu przez okręt Clausena. Piątego maja o godzinie 19:35 na U 436 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Nie operować przeciwko konwojowi Heydemanna. Jak najszybciej obsadzić linię rozpoznania. Nowa grupa Delphin w kolejności: U 514, U 381, U 571, U 442, U 620, U 575, U 436 i U 125 dnia 7 stycznia godzina 12:00 ma przebywać w linii rozpoznania od DG 7635 do DS 3524.”.
Głównym celem w/w grupy był w dalszym ciągu konwój TM.1. Dwa dni później 7 stycznia, w godzinach wieczornych (kwadrat marynarki DG 7369) U 436 aż siedmiokrotnie atakował torpedami napotkany samotny statek, za każdym razem jednak bezskutecznie ,co wzbudziło u Günthera Seibicke podejrzenie, że ma on do czynienia ze statkiem pułapką. Następnego dnia o 16:00 w kwadracie DG 8495 U 436 nawiązał kontakt wzrokowy z poszukiwanym konwojem nadając meldunek o jego wykryciu. W przeprowadzonym o godzinie 21:37 w kwadracie DG 8565 ataku w kierunku trzech tankowców odpalono pojedynczymi salwami trzy torpedy po czym wykonano głębokie zanurzenie spodziewając się kontrataku eskorty. W trakcie schodzenia pod wodę na U 436 zarejestrowano odgłosy trzech detonacji, których jednak nie można było zweryfikować wzrokowo. Z wystrzelonych trzech torped wszystkie okazały się celne trafiając dwie jednostki:
- należący do brytyjskiego armatora British Tanker Co Ltd z Londynu tankowiec Oltenia II (6.394 ton), który ugodzony dwoma torpedami eksplodował, po czym poszedł na dno,
- należący do norweskiego armatora Onstad Shipping A/S z Oslo tankowiec Albert L. Ellsworth (8.309 ton), który odniósł poważne uszkodzenia i musiał zostać opuszczony przez własną załogę.
Następnego dnia U 436 natknął się na dryfujący wrak w/w Alberta L. Ellswortha, którego na polecenie Günthera Seibicke o 20:43 dobito pociskami z działa pokładowego. Dwunastego stycznia o 10:38 w kwadracie DG 5464 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 109. Ponad dwie godziny później o 12:45 nastąpiło spotkanie z podwodnym tankowcem U 463 z którego to pomiędzy 16:00 a 17:45 pobrano 50 m3 paliwa oraz prowiant na 10 dni. Tego samego dnia o 19:00 z przebywającego w ciąż w pobliżu U 109 pobrano jeden egzemplarz torpedy G7e. Dalsze pobieranie torped ze względu na zapadającą noc przerwano. Następnego dnia o 08:32 (kwadrat marynarki DG 5438) rozpoczęto pobieranie z U 109 dwóch kolejnych torped, które z powodu pęknięcia dźwigu musiano przerwać. Podnoszona w momencie wypadu pierwsza z torped zsunęła się do wody po czym wkrótce potem została z niej wyłowiona przez załogę U 109. Cztery dni później 17 stycznia zajęto przypadającą na kwadrat DG 1234 pozycję w zgrupowaniu. Dwudziestego trzeciego stycznia na U 436 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Looks i Krech dołączyć do grupy Delphin. Delphin dnia 24 stycznia, godzina 10:30 w kolejności: U 514, U 125, U 522, U 511, U 442, U 436, U 268, U 381, U 571, U 620, U 87, U 202, U 264, U 558 przebywać w linii dozoru od CE 8156 do DG 1937.”.
W tym okresie głównym celem w/w zgrupowania był składający się 48 statków, osłaniany przez zespół TF.37 konwój UGS.4. Siódmego lutego o godzinie 03:40 w kwadracie CG 7473 nawiązano kontakt wzrokowy z samotnym statkiem, który po zidentyfikowaniu okazał się należeć do neutralnej Szwajcarii. Pięć dni później 12 lutego przebywający aktualnie w kwadracie CG 4514 U 436 skutecznie odparł atak wrogiego samolotu, po czym wykonał alarmowe zanurzenie. Tego samego dnia z powodu kończących się zapasów rozpoczęto marsz powrotny. Dziewiętnastego lutego o 07:15 w punkcie 436 doszło do spotkania z przerywaczem zagród minowych Spbr 136 oraz eskortowcem F6. w eskorcie których po przybyciu U 381 i U 414 ruszono w stronę St. Nazaire, które ostatecznie osiągnięto o 14:00, kończąc trwający ponad dziewięć tygodni patrol (64 dni).

27.03.1943 w uznaniu zasług w walce z nieprzyjacielskim tonażem Günther Seibicke odznaczony został Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

Patrol 8 (25.04.1943 – 26.05.1943)
25.04. U 436 pod dowództwem Günthera Seibicke w towarzystwie przerywacza zagród minowych Spbr 175 oraz dozorowców V 623 oraz V 620 o godzinie 16:35 opuścił St. Nazaire, kierując się w stronę punktu 436. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami podczas tego patrolu zwalczać miano nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Cztery dni później 29 kwietnia na U 436 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Grupa Drossel dnia 30.04. godzina 08:00 przebywać w linii dozoru od BE 8615 do 9526 – kolejność: 4 okręty – Seibicke – cztery okręty.”.
Głównym celem operującej na zachód od wybrzeży Hiszpanii grupy były konwoje pływające na trasie Wyspy Brytyjskie – Morze Śródziemne – Wyspy Brytyjskie. Trzeciego maja o 15:07 w dowództwie odebrano pochodzącą z U 436 depeszę o następującej treści:
„Osiągnięcie linii dozoru z powodu problemów z silnikami będzie opóźnione.”.
Od 6 maja zgrupowanie Drossel prowadziło działania przeciwko meldowanemu przez zwiad lotniczy, składającemu się z 48 statków i 5 okrętów eskorty konwojowi SL.128. Siódmego maja w dowództwie odebrano kolejny pochodzący z okrętu Günthera Seibicke meldunek o następującej treści:
„Zapędzany przez samoloty pod wodę. Konwój o 10:30 przebywał w CF 3472. Intensywne polowanie. Dzień i w nocy przez cały czas samoloty. Naloty z wykorzystaniem reflektora. Sterburtowe wloty wody chłodzącej nieszczelne. Naprawy rozpoczęte. Metox nie sprawny.”.
Następnego dnia o 05:18 odebrano kolejny meldunek z U 436 o następującej treści:
„CF 3111 – wlot instalacji wody chłodzącej ciągle silnie przecieka.”.
Tego samego dnia na okręcie Günthera Seibicke odebrano odpowiedź z dowództwa o następującej treści:
„Instalacja wody chłodzącej powinna wytrzymać ciśnienie do 10 Atu.”.
Od 11 maja wraz z grupą Rhein przesunięta bardziej na wschód grupa Drossel prowadziła działania przeciwko składającemu się z 46 statków a osłanianemu przez jednostki grupy eskortowej C2 konwojowi HX.237. Tego samego dnia w godzinach wieczornych jako pierwszy z konwojem kontakt uzyskał U 436 ale wkrótce potem został zmuszony do ucieczki pod wodę przez nadlatujący samolot. Wkrótce po wynurzeniu nadano do dowództwa meldunek o kontakcie o następującej treści:
„21:12 BD 9289 – Dostrzeżono konwój, kurs 0 stopni. Zmuszony do zanurzenia przez samolot.”.
Prawie półtorej godziny później w dowództwie odebrano drugi meldunek z U 436 o następującej treści:
„BD 9526 pojedyncze pudło do dużego marudera.”.
Pomimo przeciwdziałania wrogich sił okręt Günthera Seibicke kontynuował dalej pościg za nieprzyjacielem, który ostatecznie z powodu odniesionych uszkodzeń zmuszony był 13 maja przerwać w celu odejścia na spokojniejsze wody dla dokonania koniecznych napraw. Następnego dnia o 23:57 w dowództwie odebrano pochodzący z U 436 meldunek o następującej treści:
„Gotowy do służby. Proszę o Metoxa i kabel z zaopatrzeniowca. W południe w BD 6490 odparto atak samolotu pokładowego.”.
Piętnastego maja o 09:19 na okręcie Günthera Seibicke odebrano odpowiedź z BdU o następującej treści:
„Seibicke, Metox i kabel pobrać od Wilamowitza, zaopatrzenie później.”.
Następnego dnia o godzinie 08:55 osiągnięto przypadający na kwadrat BD 9175 punkt spotkania z U 459 dostrzegając tam oprócz niego, przebywające w jego pobliżu U 448, U 569, U 454 i U 709. Tego samego dnia pomiędzy 17:45 a 18:20 z okrętu Wilamowitza pobrano świeży chleb, Metox, kabel, części zamienne oraz medykamenty. Osiemnastego maja o 12:38 na U 436 odebrano kolejną depeszę dowództwa o następującej treści:
„Wolfbauer, po nadaniu meldunku o przejściu spotkać się BD 5155. Seibicke do tego czasu przebywać w/w obszarze. Zaopatrzenie przewidziane.”.
Do planowanego spotkania obu okrętów jednak nie doszło bowiem dnia 16 maja jeszcze na wodach Zatoki Biskajskiej U 463 został posłany na dno wraz z całą załogą przez należący do 58 Sqn RAF brytyjski bombowiec Handley Page Halifax. Dwa dni później 20 maja w dowództwie odebrano pochodzącą z U 436 depeszę o następującej treści:
„W międzyczasie odkryto że spowodowane na skutek ataków lotniczych uszkodzenia powodują tak silny hałas, że podwodny atak jest nie możliwy. GHG nieskuteczny. W związku z kończącym się paliwem wracam do bazy.”
Następnego dnia o 11:45 na okręcie Günthera Seibicke odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Seibicke, jak najszybciej rozpocząć powrót. Meldować o pogodzie.”
Dwudziestego szóstego maja wracający do bazy U 436 nawiązał kontakt wzrokowy z idącym z Liverpoolu do Gibraltaru, składającym się z 46 statków konwojem KX.10. Wkrótce potem prawdopodobnie zbliżający się w zanurzeniu w kierunku celu okręt Günthera Seibicke został wykryty przez należące do sił osłony brytyjską fregatę HMS Test i indyjską korwetę HMIS Hyderabad, które w przeprowadzonych następnie atakach posłały go na do wraz z całą załogą (kwadrat marynarki AJ 8685).

Członkowie załogi U 436 polegli w dniu 26.5.1943 (w kolejności alfabetycznej):
Name Rang Geboren Geburtsort
Arndt, Friedrich MaschGfr 05.10.1923
Auer, Werner Gfr. 30.03.1924
Braun, Günter-Hugo-Erich Lt.z.S. 02.10.1920
Brauner, Alfred OMaschMt 17.07.1918
Braunert, Alfred MtrGfr 30.11.1923
Bruder, Willi OMasch.akt. 03.03.1913
Danker, Heinz ObMt. 20.08.1918
Dröge, Richard Gfr. 07.01.1924
Dürnberger, Fritz MaschMt 19.04.1921
Dydrinski, Henrik OLt.z.S. 14.10.1919
Engelbergs, Hans BtsMt 22.12.1919
Ferse, Edmund MtrGfr 16.11.1923
Forstinger, Reinhard ObGfr 05.11.1921
Gros, Willi MaschOGfr 28.04.1922
Grosse, Günther MaschOGfr 08.07.1923
Hartwigsen, Walter MechOGfr 13.09.1921
Hass, Hans-Heinrich FkMt. 25.07.1920
Heckener, Walter ObGfr 24.02.1922
Herr, Hans-Jürgen Fähnr.z.S. 07.07.1923
Heufelder, Willi MaschGfr 21.03.1924
Holz, Bernhard Lt.ing 16.02.1921
Hotzkow, Werner OMasch 13.12.1916
Hytrek, Paul BtsMt. 30.06.1921
Jorde, Heinrich OGfr 15.01.1921
Kaminski, Donatus Fähnr.z.S. 12.09.1922
Keune, Karl-Heinz OStrmMt 26.03.1916
Kiefer, Werner Gfr. 29.07.1924
Koch, Günter MaschOGfr 29.05.1921
Kropp, Erich Maat. 27.02.1921
Kutz, Karl MtrOGfr 05.03.1922
Leibscher, Hans MechMt 03.10.1919
Löffler, Karl BtsMt 27.09.1921
Mechenbier, Herbert MaschGfr. 21.07.1923
Müller, Herbert ObGfr 27.02.1919
Naber, Heinrich ObMt. 26.07.1920
Prill, Herbert ObGfr 22.12.1921
Raczkowski, Viktor ObGfr 03.04.1922
Reif, Kurt ObGfr 05.02.1921
Schachtner, Ludwig ObMt. 20.09.1918
Schenkel, Ferdinand ObGfr 17.02.1923
Schubert, Willy ObMt. 05.01.1920
Seibicke, Günther KKapt.01.06.43. 30.08.1911 Eggersdorf
Sommer, Erich ObGfr 30.01.1923
Stratmann, Karl ObGfr 22.04.1921
Walther, Arwin MechOGfr 05.03.1922
Weiglhofer, Philipp ObGfr 14.01.1923
Werlich, Harry Gfr. 12.09.1924

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 9KTB U 436 - U 500
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1