U 432 Typ VIIC

Stocznia: F.Schichau GmbH, Danzig
Numer zamówienia: 1473
Zamówienie: 23.09.1939
Położenie stępki: 14.01.1940
Wodowanie: 03.02.1941
Wcielenie do służby: 26.04.1941
Numer pocztowy: M 41 658

Przebieg służby:
26.04.1941 – 01.08.1941 – 3 Flotylla U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
01.08.1941 – 11.03.1943 – 3 Flotylla U-bootów, La Pallice (okręt bojowy)
11.03.1943 – Zatopiony na Północnym Atlantyku (pozycja 51.35N, 28.20W) bombami głębinowymi oraz ogniem artyleryjskim przez należącą do Wolnych Francuzów korwetę FFL Aconit.

Dowódcy:
26.04.1941 – 15.01.1943 – OL ~ KL Heinz-Otto Schultze
16.01.1943 – 11.03.1943 – KL Herman Eckhardt

Liczba patroli: 9

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 20 (67.991 ton)/2 (15.666 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (1.340)/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 432 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
28.04. – 04.06.1941 – Danzig – próby morskie w ramach UAK.
05.06. – 16.06.1941 – Danzig – pierwszy przegląd okrętu w stoczni Schichau.
18.06. – 05.07.1941 – Kiel – drugi przegląd okrętu w stoczni Kriegsmarinewerft.
08.07. – 10.07.1941 – Kiel – indywidualne szkolenie załogi w ramach 5 Flotylli U-bootów.
11.07. – 28.07.1941 – Kiel – trzeci przegląd okrętu w stoczni Krupp Germaniawerft.
29.07. – 30.07.1941 – rejs do Horten.
31.07. – 08.08.1941 – indywidualne szkolenie w ramach Agru-Front.
09.08. – 12.08.1941 – Rejs do położonego w pobliżu Trondheim fiordu Lo.
13.08. – 20.08.1941 – Lofjord – ćwiczenia w strzelaniu torpedami w ramach 25 Flotylli U-bootów.
21.08. – 24.08.1941 – Trondheim – przegląd okrętu oraz jego przygotowanie do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.

Patrol 1 (25.08.1941 – 19.09.1941)
25.08. o godzinie 10:10 dowodzony przez Heinza-Otto Schultze U 432 odbił od burty zacumowanego na wodach Lofjordu okrętu bazy Black Watch, by następnie w ramach swojego pierwszego patrolu zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Po pomyślnym przeprowadzeniu próbnego zanurzenia oraz trymowania okrętu, które miało miejsce pomiędzy 12:10 a 13:05 na wodach w/w fjordu, w asyście eskorty skierowano się w stronę punktu Anton, który osiągnięto jeszcze tego samego dnia o godzinie 19:10. Trzy dni później 28 sierpnia na okręcie Schultzego odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę, nakazującą mu dołączyć do zgrupowania Markgraf i skierować się do kwadratu AD 8913. Tego samego dnia w godzinach wieczornych o 21:03 i 21:35 ew. 21:45 (kwadrat marynarki AE 8378) w bezpiecznej odległości od okrętu wyminięto dwie dostrzeżone chwilę wcześniej przez wachtowych, zerwane z łańcucha kotwicznego dryfujące miny morskie. Wieczorem następnego dnia (kwadrat marynarki AE 7595) płynący na powierzchni U 432 o godzinie 20:20 zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez nadlatujący nieprzyjacielski samolot, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił trzy bomby głębinowe, które spowodowały powstanie drobnych uszkodzeń w mechanizmach okrętowych. Po trwającym ponad dwie godziny pobycie pod wodą, od 22:10 okręt Schultzego ponownie płynął na powierzchni, kierując się w stronę wyznaczonego mu rejonu operacyjnego, który ostatecznie osiągnął 30 sierpnia o godzinie 15:30. Ze względu jednak na przechwycone i odszyfrowane depesze Enigmy, wszystkie znajdujące się w tym okresie w morzu konwoje, których trasa wiodła przez obszar patrolowania grupy Markgraf otrzymały z admiralicji polecenie zmiany kursu. W ten sposób rejon koncentracji w/w grupy opłynęły nie wykryte przez nikogo następujące konwoje: od zachodu ON.10S i ON.11F oraz od wschodu HX.146 (17 Grupa Eskortowa) i SC.41 (21 Grupa Eskortowa). Piątego września w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu z wrogiem na polecenie dowództwa o 09:50 obsadzono nową pozycję, która tym razem przypadała na kwadrat AD 7933. Tego samego dnia o 16:25 doszło do spotkania z dowodzonym przez Uphoffa U 84. Trzy dni później 8 września, tuż po północy po raz pierwszy od czterech dni nawigatorowi jednostki Schultzego udało się uchwycić namiar potrzebny do obliczenia aktualnej pozycji okrętu i porównania jej z pozycją dotychczas zliczaną. Następnego dnia o godzinie 17:15 na przebywającym aktualnie w kwadracie AD 6948 okręcie Schultzego odebrano pochodzący z U 84 meldunek o kontakcie w 9259, z płynącym kursem N wrogim konwojem, którym był osłaniany przez 24 Grupę Eskortową konwój SC.42. Dwie i pół godziny później o 19:45 (kwadrat marynarki AD 9314) z pomostu U 432 dostrzeżono smugi dymu, w których stronę niezwłocznie się skierowano. O 23:07 w związku z wystrzeleniem przez nieprzyjaciela pocisków oświetlających Heinz-Otto Schultze zmuszony był wydać rozkaz alarmowego zanurzenia, kontynuując dalej marsz pod wodą. W mającym miejsce 10 września o godzinie 02:30 ataku (kwadrat marynarki AD 6857) w kierunku trzech znajdujących się najbliżej statków U 432 wystrzelił salwę czterech torped. Ze względu na problemy z utrzymaniem okrętu na peryskopowej, nie mogąc zweryfikować skutków ataku a mając jedynie potwierdzenie akustyczne w postaci odgłosów dwóch detonacji oraz dźwięków tonięcia Heinz-Otto Schultze zgłosił trafienie i zatopienie dwóch jednostek: jednej o tonażu ca. 8.000 ton i drugiej o tonażu ca. 6.000 ton. W rzeczywistości ofiarą jego dwóch torped padł tylko jeden statek – należący do brytyjskiego armatora Bright Navigation Co Ltd z Londynu frachtowiec Muneric (5.229 ton). Po przeczekaniu krótkiego kontrataku w wykonaniu jednostek eskorty o 03:58 U 432 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem, w trakcie którego nadano do dowództwa meldunek o kontakcie oraz przeprowadzonym ataku i jego rezultacie. W godzinach porannych o 07:07 i 07:09 (kwadrat marynarki AD 6526) Heinz-Otto Schultze przeprowadził drugi atak, odpalając w kierunku najbliższego statku z wyrzutni dziobowych salwę trzech torped oraz w kierunku kolejnego ocenianego na ca. 4.000 ton pojedynczą torpedę umieszczoną w wyrzutni rufowej. Wkrótce potem na U 432 zarejestrowano trafienia na obu atakowanych jednostkach, z których jedna w krótkim odstępie czasu poszła na dno. Trafionymi statkami były: należący do holenderskiego armatora Erhardt & Dekkers z Rotterdamu frachtowiec Winterswijk (3.205 ton), który jak już wspomniano poszedł na dno w krótkim odstępie czasu oraz należący do norweskiego armatora J.B. Stang z Oslo frachtowiec Stargard (1.113 ton), który zatonął ponad dwie godziny po trafieniu torpedą. Jedenastego września podążający cały czas za konwojem okręt Schulzego o godzinie 04:06 (kwadrat marynarki AD 6644) przeprowadził swój trzeci atak, wystrzeliwując w kierunku dwóch płynących na końcu bakburtowej kolumny konwoju statków dwie torpedy, które jednak chybiły celu. Po 13 minutach i 15 sekundach od ich wystrzelenia z pomostu U 432 zaobserwowano trafienie płynącego w dalszej kolumnie statku. Storpedowaną jednostką okazał się być należący do szwedzkiego armatora Stockholms Rederi-A/B Svea ze Sztokholmu frachtowiec Garm (1.231 ton), który w wyniku tego trafiania w krótkim odstępie czasu poszedł na dno. O 04:16 przebywający wciąż na powierzchni w pobliżu konwoju okręt Schultzego został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski eskortowiec (zidentyfikowany jako korweta), który wkrótce potem przystąpił do kontrataków zrzucając na szczęście niecelnie bomby głębinowe. Po mającym miejsce o 05:45 wynurzeniu w trakcie pościgu za konwojem, skutecznie wymanewrowano dwie dostrzeżone przez wachtowych korwety. W przeprowadzonym prawie trzy godziny później o 08:35 w kwadracie AD 7142 czwartym ataku, w kierunku dwóch najbliższych frachtowców z wyrzutni dziobowej i rufowej wystrzelono ostatnie dwie posiadane na pokładzie torpedy, które jednak chybiły swoich celów. Pomimo braku głównego oręża w walce z wrogiem tj. torped Heinz-Otto Schultze postanowił nadal podążać za konwojem cyklicznie nadając sygnały naprowadzające dla innych U-bootów. W trakcie wykonywania tego zadania jeszcze tego samego dnia o 20:27 (kwadrat marynarki AD 4872) płynący na powierzchni U 432 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski samolot. Pomimo trzygodzinnego pobytu pod wodą kontynuowano dalej śledzenie nieprzyjaciela, które po raz kolejny zostało przerwane 12 września o godzinie 05:50 (kwadrat marynarki AD 4868), kiedy to ponownie musiano wykonać alarmowe zanurzenie, uciekając przed nadlatującą łodzią latającą, która w wykonanym następnie ataku w ślad za okrętem zrzuciła jedną bombę głębinową. Po mającym miejsce o 07:55 wynurzeniu po raz kolejny podjęto pościg za nieprzyjacielem. W trakcie jego trwania o 11:10 (kwadrat marynarki AD 4921) nawiązano kontakt wzrokowy z przebywającym w pobliżu U 572. Wkrótce potem ze względu na brak jakiegokolwiek kontaktu z wrogiem zakończono za nim pościg. Dwa dni później 14 września przebywający aktualnie w kwadracie AL 2328, posiadający jeszcze 48 m3 paliwa a nie mający już żadnej torpedy okręt Schultzego o 23:45 rozpoczął rejs powrotny do bazy. Dziewiętnastego września o godzinie 14:20 w punkcie 32 doszło do spotkania U 432 z eskortą, w towarzystwie której o godzinie 17:40 zawinął on do Brestu, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol (26 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 4.605,8 mili morskiej na i 227,6 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 2 (11.10.1941 – 02.11.1941)
11.10. U 432 pod dowództwem Heinza-Otto Schultze o godzinie 09:00 opuścił Brest, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Półgodziny później na zewnętrznej redzie doszło do spotkania z U 558 oraz eskortą (przerywacz zagród minowych Spbr 8 i dwa dozorowce V 205 i V 212), w towarzystwie których skierowano się następnie w stronę punktu 30. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 11:35 doszło do wymiany składu eskorty na dwa dozorowce V 211 i V 213, które towarzyszyły następnie obu okrętom aż do godziny 14:22, kiedy to po pożegnaniu się z nim zawróciły do bazy. O 15:07 w kwadracie BF 2871 przeprowadzono zakończone pomyślnie próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu, po czym obrano kurs na punkt Rippe. Czternastego października na U 432 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 432, U 558, U 503 i U 568 operować przeciwko konwojowi Thurmanna w AK 6888.”.
Wyżej wymienionym meldowanym przez U 553 konwojem był składający się z 49 statków konwój SC.48. Dwa dni później 16 października (kwadrat marynarki AL 4181) poszukujący wroga okręt Schultzego aż dwukrotnie zmuszony był uciekać pod wodę przed nadlatującymi łodziami latającym: raz o 19:51 i drugi raz o 20:30. Tuż po północy następnego dnia (kwadrat marynarki AL 1991) przebywający na pomoście U 432 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kierunku północnym rozbłysków pocisków świetlnych oraz detonacji, w stronę których niezwłocznie się skierowano. Dwie godziny później nawiązano kontakt wzrokowy z cieniami należącymi do jednostek tworzących poszukiwany konwój. W trakcie wychodzenia na dogodną do ataku pozycję z pomostu okrętu Schultzego dostrzeżono moment zatopienia przez U 558 podążającego za konwojem norweskiego frachtowca Rym. O 03:32 U 432 rozpoczął atak odpalając dziesięć minut później w kierunku płynącego na początku kolumny statku z wyrzutni nr I pojedynczą torpedę, która trafiła w cel powodując jego niezwłoczne zatoniecie przez rufę. O 03:44 w kierunku ocenianego na ca. 6.000 ton statku odpalono dwie torpedy, które jednak chybiły celu. Dwie minuty później w kierunku kolejnej jednostki, także ocenianej na ca. 6.000 ton odpalono tym razem z wyrzutni nr V pojedynczą torpedę, która prawdopodobnie okazała się celna. O 04:00 w stronę ocenianego na ca. 12.000 ton statku z wyrzutni nr IV odpalono torpedę, która według obserwacji dowódcy miała trafić w cel, powodując jego zapalenie i wypadnięcie z szyku. Po ponownym załadowaniu wyrzutni torpedowych o godzinie 04:48 w kierunku ostatniego z atakowanych statków oddano strzał dobijający, który trafił go na wysokości śródokręcia, powodując jego wywrócenie się do góry dnem. Według potwierdzonych przez aliantów start wystrzelone przez U 432 torpedy trafiły trzy jednostki:
- należący do greckiego armatora John G. Livanos z Pireusu frachtowiec Evros (5.283 ton), który przełamał się na dwie części idąc niezwłocznie na dno,
- należący do amerykańskiego armatora Waterman Steamship Co z Mobile a pływający pod Panamską banderą frachtowiec Bold Venture (3.222 ton), który poszedł na dno w przeciągu 10 minut,
- należący do norweskiego armatora Sigval Bergesen ze Stavanger tankowiec Barfonn (9739 ton), który poszedł na dno po trafieniu drugą torpedą oraz po prawdopodobnym dobiciu jego wywróconego kadłuba ogniem artyleryjskim przez trzy amerykańskie niszczyciele: USS Livermore, USS Plunkett i USS Decatur.
O godzinie 05:30 podążający za konwojem U 432 został wykryty przez brytyjski niszczyciel HMS Broadwater, który następnie skierował się w jego kierunku z zamiarem jego staranowania (próba ostrzelania U-boota z dziobowego działa niszczyciela została uniemożliwiona przez jego zacięcie). Heinz-Otto Schultze widząc zbliżającego się napastnika zarządził całą naprzód oraz wykonanie ostrego zwrotu, dzięki czemu jego okręt uniknął staranowania. Wkrótce potem U 432 korzystając z wywalczonego tym manewrem czasu wykonał alarmowe zanurzenie. Po zniknięciu przeciwnika pod wodą HMS Broadwater przystąpił do jego poszukiwań, po czym po uzyskaniu kontaktu azdykiem wykonał atak, zrzucając trzy z sumie pięciu zaplanowanych na tę serię bomb głębinowych (dwie zacięły się na zrzutni), których bliskie detonacje spowodowały powstanie uszkodzenia steru oraz silników elektrycznych. Wkrótce potem na skutek awarii azdyku brytyjski niszczyciel utracił kontakt z U 432, który półgodziny później odzyskała wezwana przez niego na pomoc korweta HMS Abelia. O 08:03 brytyjska jednostka, która w międzyczasie wykonała jeden atak (5 bomb głębinowych) zameldowała o dostrzeżeniu na powierzchni plamy ropy. Ponieważ żadnych innych świadczących o zatopieniu U-boota śladów nie dostrzeżono, mając nadal silny kontakt azdykowy HMS Abelia o 08:34 i 08:44 wykonała dwa kolejne ataki zrzucając odpowiednio pięć oraz osiem bomb głębinowych. Prawdopodobnie tego samego ranka U 432 mógł stać się celem ataków dwóch amerykańskich niszczycieli USS Livermore i USS Decatur. Na skutek tych ataków oprócz w/w uszkodzeń, uszkodzone zostały obie sprężarki oraz zbiornik zanurzeniowy nr 2, który tracił zmagazynowane w nim paliwo. Po południu o 14:17 przebywający od ponad godziny z powrotem na powierzchni, poszukujący wroga okręt Schultzego po raz kolejny zmuszony był uciekać pod wodę, tym razem przed nadpływającym eskortowcem zidentyfikowanym jako dozorowiec. Podczas trwającego do godziny 16:20 pobytu w zanurzeniu na U 432 odkryto, że baterie akumulatorów ulegają szybkiemu rozładowaniu. Osiemnastego października o 10:00 (kwadrat marynarki AL 0268) nawiązano kontakt wzrokowy z przebywającym w odległości 7 mil morskich bratnim U-bootem, którym okazał się być U 502. Cztery i półgodziny później o 14:33 okręt Schultzego zmuszony był wykonać alarmowe zanurzenie uciekając pod wodę przed nadlatującym samolotem. O 16:00 (kwadrat marynarki AL 3965) z pomostu płynącego od półgodziny z powrotem na powierzchni U 432 dostrzeżono smugi dymu o których zameldowano następnie dowództwu. Trzy godziny później o 19:00 doszło do spotkania z U 558 po którym to wkrótce potem w zapadających ciemnościach utracono kontakt ze śledzonym nieprzyjacielem, którego pomimo podjętych prób nie udało się już odzyskać. Dwudziestego października o 01:03 na U 432 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Obsadzą z ekonomiczną prędkością jako grupa Reisswolf: U 77, U 73, U 751, U 568, U 502, U 101 i U 432 linię dozoru od AK 4875 do 8745.”.
Następnego dnia na przebywającym aktualnie w kwadracie AL 7264 okręcie Schultzego o godzinie 18:00 odebrano pochodzący z U 123 meldunek o kontakcie w BE 2131 z wrogim konwojem, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Meldowanym nieprzyjacielem był składający się z 23 statków konwój SL.89. O północy 23 października w związku z fatalnymi warunkami atmosferycznymi zakończono poszukiwania wroga a kilka minut później odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Schultze, marsz w kierunku południowym, operować przeciwko zmierzającemu w stronę Anglii konwojowi, który o 10:00 ma przebywać w kwadracie CG 9476. Przeciwko niemu operuje złożone z sześciu okrętów zgrupowanie Breslau.”.
Meldowanym nieprzyjacielem był składający się z 17 statków, osłaniany przez 37 Grupę Eskortową konwój HG.75, do którego podanej w depeszy pozycji dzieliło okręt Schultzego 1100 mil morskich oraz od 3 do 4 dni marszu. Cztery dni później 27 października o godzinie 22:30 (kwadrat marynarki CF 2841) z pomostu U 432 dostrzeżono najpierw niszczyciel a następnie poszukiwany konwój oraz przebywający w jego pobliżu inny U-boot, którym okazał się być U 563. Następnego dnia o godzinie 04:50 okręt Schultzego rozpoczął podejście w stronę konwoju odpalając o 05:08 i 05:09 trzy torpedy: dwie z wyrzutni dziobowych w kierunku ocenionego na ca. 6.000 ton statku i jedną z wyrzutni rufowej w kierunku kolejnego ocenionego na ca. 4.000 ton. Chwilę później dostrzeżono trafienia na obu atakowanych jednostkach, które według obserwacji Heinza-Otto Schultzego miały pójść na dno. W rzeczywistości z trzech wystrzelonych torped tylko jedna okazała się celna powodując zatonięcie należącego do brytyjskiego armatora Glen & Co Ltd z Glasgow frachtowca Ulea (1.574 ton). Minutę po wystrzeleniu ostatniej torpedy U 432 został niecelnie ostrzelany przez oceniany na ca. 4.000 ton statek. O 07:47 w celu ponownego załadowania wyrzutni torpedowych Heinz-Otto Schulze zarządził zanurzenie okrętu (pobyt pod wodą do 11:30). Po południu o 16:30 (kwadrat marynarki CF 2183) ponownie uzyskano kontakt wzrokowy z poszukiwanym konwojem, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. W mającym miejsce sześć godzin później o 22:30 (kwadrat marynarki BE 7946) ataku, w kierunku znajdującego się najbliżej statku odpalono ostatnie trzy posiadane na pokładzie torpedy, które chybiły jednak celu. Wkrótce potem okręt Schultzego rozpoczął marsz powrotny do bazy. W trakcie jego trwania 2 listopada po stronie sterburty o 04:15 (kwadrat marynarki BF 5866) minięto dostrzeżoną przez wachtowych jednostkę żaglową. Tego samego dnia w godzinach wieczornych o 18:30 osiągnięto prowadzącą do bazy w St. Nazaire śluzę, kończąc w ten sposób trwający ponad trzy tygodnie patrol (23 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 4.400 mil morskich na i 142 mile morskie pod powierzchnią.

Patrol 3 (10.12.1941 – 23.12.1941)
10.12. U 432 pod dowództwem Heinza-Otto Schultze wraz z U 569 oraz w towarzystwie eskorty o godzinie 09:00 opuścił St. Nazaire, kierując się w stronę punktu Nanni. O 13:00 przeprowadzono próbne zanurzenie, po czym aż do 22:00 spoczywano na dnie. Po osiągnięciu punktu Tanne, co miało miejsce tuż po północy następnego dnia, rozpoczęto marsz w stronę Gibraltaru, by zgodnie z otrzymanym rozkazem podjąć próbę przedarcia się Morze Śródziemne, w celu wzmocnienia działającej tam flotylli U-bootów. Tego samego dnia o 23:15 na U 432 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Kentrat, Hinsch, Schultze, Schonder z najwyższą prędkością kierować się w stronę obszaru CO. Zaopatrzenie w paliwo przewidziane w CJ 9820.”.
Czternastego grudnia o godzinie 20:00 w kwadracie CG 2711 w bezpiecznej odległości wyminięto dostrzeżony chwilę wcześniej przez wachtowych, płynący z zapalonymi światłami pozycyjnymi i odpowiednio oznaczony należący do neutralnej Hiszpanii frachtowiec. W/w działania były zgodne z otrzymanymi wcześniej instrukcjami o następującej treści:
„(…)
1. Pomimo wszystkich okoliczności marsz musi pozostać niewykryty, dlatego też do 16 za dnia przebywać w zanurzeniu.
2. W nocy z 16 na 17 marsz w kierunku wejścia do Cieśniny Gibraltarskiej.
3. 17.12 za dnia spoczywać na dnie na południowy – zachód od Cap Espartel, oszczędzać baterie i unikać przemieszczania okrętu przez prąd morski.
4. W nocy z 17 na 18.12 (młody księżyc) rozpocząć marsz w kierunku wschodnim. Przekroczyć linię Przylądek Europa – Ceuta o północy przy wysokiej wodzie.”.
Siedemnastego grudnia przebywający aktualnie w kwadracie CG 9587 U 432 o godzinie 08:00 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz w stronę Cape Espartel. W trakcie jego trwania, w rejonie bakburtowego wlotu wody chłodzącej doszło do silnego przecieku, który powodował, że na głębokości na której okręt obecnie się znajdował do jego wnętrza w ciągu godziny dostawało się ca. 2 m3 wody morskiej. Ze względu na brak możliwości usunięcia usterki a co za tym idzie także i ograniczoną zdolność do zanurzania Heinz-Otto Schultze o 20:19 podjął decyzję o przerwaniu wykonywania zadania i powrocie do bazy. Dwudziestego trzeciego grudnia o godzinie 09:49 U 432 wpłynął do bazy w La Pallice, kończąc trwający równo dwa tygodnie patrol (14 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 2.262,4 mili morskiej na i 172.6 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 4 (21.01.1942 – 16.03.1942)
21.01. U 432 pod dowództwem Heinza-Otto Schultze w towarzystwie łamacza blokady Doggerbank oraz w eskorcie przerywacza zagród minowych o godzinie 03:00 opuścił bazę w La Pallice, by przeprowadzić swój czwarty patrol bojowy. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami w jego pierwszej części okręt Schultzego miał zapewnić osłonę zmierzającemu w kierunku Japonii Doggerbankowi a następnie po zakończeniu tego zadania skierować się w stronę wybrzeży Stanów Zjednoczonych w celu zaatakowania tamtejszej żeglugi. Po osiągnięciu o 19:00 kwadratu BF 9668 pożegnano się z przerywaczem zagród minowych, który następnie zawrócił do bazy. Dwudziestego trzeciego stycznia pomiędzy godziną 12:03 a 19:03 (kwadrat marynarki BF 7120) eskortujący łamacz blokady okręt Schultzego aż trzykrotnie chował się pod wodę przed nadlatującymi samolotami, które za każdym razem identyfikowano jako typ Fw. 200 Condor. Trzy dni później 26 stycznia między 05:20 a 07:30 na osłanianym frachtowcu usuwano defekt jednego z silników diesla. Trzydziestego stycznia od 18:30 do 23:30 w kwadracie CD 6435 U 432 pobierał z Doggerbanka 40 m3 paliwa, potrzebnego mu do realizacji zadań stawianych przed nim w drugiej części patrolu. Następnego dnia po osiągnięciu punktu docelowego o 21:00 nastąpiło pożegnanie z eskortowaną jednostką, która obrała kurs na Japonię, podczas gdy U 432 skierował się stronę kwadratu CD 28. Czwartego lutego zmierzający w stronę wybrzeży USA okręt Schultzego o godzinie 08:15 (kwadrat marynarki CC 9815) nawiązał kontakt wzrokowy ze znajdującym się w odległości 55 mil morskich od tzw. "Drogi Szwedzkiej" szwedzkim frachtowcem Dammar Salen. Ze względu na wzburzone morze nie możliwe było jednak zatrzymanie i skontrolowanie statku, w związku z czym pozwolono mu płynąc dalej. Osiem dni później 12 lutego o godzinie 15:00 osiągnięto przypadający na kwadrat DC 2326 wyznaczony rejon operacyjny. Według obliczeń głównego mechanika podczas ekonomicznego marszu w tę stronę zużyto tylko 20 m3 paliwa, dzięki czemu w zbiornikach pozostało go jeszcze aż 90 m3. Z tej ilości Heinz-Otto Schultze na patrolowanie u wybrzeżu USA postanowił przeznaczyć od 35 do 40 m3 a resztę pozostawić na rejs powrotny. Czternastego lutego tuż przed 24:00 w kwadracie CA 8763 doszło do spotkania z U 564 do którego wkrótce potem dołączył także U 107. Następnego dnia o 03:30 (kwadrat marynarki CA 7989) z pomostu okrętu Schultzego dostrzeżono jednostkę żaglową z umieszczoną na topie masztu latarnią, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. Ponad cztery godziny później o 07:53 (kwadrat marynarki CA 8448) w kierunku ściganego statku, którym okazał się być nie żaglowiec ale należący do brazylijskiego armatora Companhia de Navegação Lloyd Brasileiro z Rio de Janeiro frachtowiec typu Hog Island Buarque (5.152 ton) wystrzelono dwie torpedy, z których jedna trafiła w cel powodując jego zastopowanie. Trzy minuty później oraz o 08:11 i 08:43 w kierunku nie wykazującego tendencji do zatonięcia statku z wyrzutni nr II, IV i V wystrzelono kolejne trzy torpedy, z których pierwsza spudłowała natomiast dwie następne okazały się być celne, powodując jego zatonięcie wkrótce po ostatnim trafieniu. Po południu o 13:32 w celu ponownego załadowania wyrzutni torpedowych U 432 zszedł pod wodę, gdzie następnie przebywał do 18:29. Szesnastego lutego znajdujący się aktualnie w kwadracie CA 9218 okręt Schultzego o 15:00 natknął się na rozległą plamę ropy oraz liczne szczątki jakie pozostawił po sobie zatopiona jednostka. Dwa dni później 18 lutego o godzinie 14:30 (kwadrat marynarki CA 8217) wykonano alarmowe zanurzenie uciekając pod wodę przed nadlatującym samolotem. Dziesięć minut po mającym miejsce o 15:00 wynurzeniu z pomostu U 432 dostrzeżono czubki masztów samotnego statku, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano. O 18:27 podążający za celem okręt Schultzego ze względu na nadlatujące dwa samoloty zmuszony był wykonać alarmowe zanurzenie, kontynuując dalej marsz pod wodą. O 19:50 (kwadrat marynarki CA 5831) po zmniejszeniu dystansu zidentyfikowano statek jako należący do brazylijskiego armatora Cia de Carbonífera Rio Grandese z Rio de Janeiro frachtowiec Olinda (4.053 ton). Po mającym miejsce dziesięć minut później wynurzeniu U 432 skierował się w stronę odległego o 2000 metrów frachtowca, nadając w jego kierunku alfabetem morsa polecenie zastopowania. Ponieważ brazylijska jednostka nie reagowała na nadawane sygnały Heinz-Otto Schulze nakazał oddać przed jej dziób dwa strzały ostrzegawcze, które także nie przyniosły pożądanego skutku tj. jej zastopowania. Zirytowany zaistniałą sytuacją dowódca U 432 nakazał rozpocząć ostrzał Olindy, która po otrzymaniu kilku trafień wreszcie zastopowała a jej załoga zaczęła opuszczać na wodę dwie szalupy ratunkowe. O 21:00 w kierunku brazylijskiej jednostki wystrzelono pojedynczą torpedę, po której to trafieniu ta niezwłocznie poszła na dno. Czterdzieści minut później przebywający wciąż w pobliżu miejsca ataku U 432 zmuszony został do alarmowego zanurzenia i trwającego do 23:30 pobytu pod wodą przez nieprzyjacielski samolot, który po odebraniu nadawanych przez brazylijską jednostkę sygnałów o ataku skierował się w stronę jej pozycji. Dziewiętnastego lutego o 02:20 (kwadrat marynarki CA 5581) z pomostu okrętu Schultzego dostrzeżono kolejną smugę dymu, w stronę której niezwłocznie się skierowano. Prawie godzinę później o 03:18 (kwadrat marynarki CA 5288) w kierunku ściganej jednostki odpalono dwie torpedy, które trafiły w cel, powodując zatonięcie należącego do brytyjskiego armatora Llanrumney Ltd (Standard Fruit & SS Co) z Kingston na Jamajce frachtowca Miraflores (2.158 ton). Dwa dni później 21 lutego z pomostu przebywającego 125 mil morskich na południe – południowy wschód od Ocean City w stanie Maryland U 432 o godzinie 01:00 dostrzeżono najpierw czubki masztów a następnie sylwetkę samotnego frachtowca, w stronę którego następnie się skierowano. O 03:24 (kwadrat marynarki CA 5892) w kierunku ściganego statku, którym był należący do amerykańskiego armatora Waterman Steamship Co z Mobile frachtowiec Azalea City (.5.529 ton) z wyrzutni nr I wystrzelono torpedę, która ze wzglądu na stan morza 6 chybiła jednak celu. Godzinę później o 04:23 z wyrzutni nr V odpalono drugą torpedę, która trafiła cel na wysokości śródokręcia, powodując jego zastopowanie. Ponieważ Azalea City nie przejawiała jednak tendencji do rychłego zatonięcia w jej kierunku o 05:42 odpalono trzecią torpedę, po której to trafieniu przewróciła się ona do góry dnem, po czym poszła na dno. Dwudziestego czwartego lutego korzystając z chwili spokoju o godzinie 16:35 (kwadrat marynarki CA 8566) załoga U 432 przystąpiła do operacji przenoszenia do wnętrza okrętu umieszczonych w wodoszczelnych zasobnikach pod pokładem zapasowych torped. Następnego dnia ze względu na szalejący orkan utrudniający marsz na powierzchni Heinz-Otto Schultze o godzinie 02:40 (kwadrat marynarki CA 8824) nakazał zejść na głębokość 60 metrów, ale nawet tam na pokładzie wciąż odczuwano ruchy mas wody. Dwudziestego szóstego lutego o 20:35 (kwadrat marynarki DC 1255) nawiązano kontakt wzrokowy z samotnym statkiem zidentyfikowanym jako tankowiec, w stronę którego następnie się skierowano. O 23:04 ze względu na nadlatujący samolot podążający za celem okręt Schultzego zmuszony był schować się pod wodę, gdzie przebywał tylko siedem minut. Po wynurzeniu i ponownym dostrzeżeniu ściganego statku rozpoczęto podejście w celu jego zaatakowania. Następnego dnia po wyjściu na dogodną do ataku pozycję o 03:17 (kwadrat marynarki CA 7992) U 432 w stronę tankowca wystrzelił dwie torpedy, które jednak chybiły celu. W kolejnym mającym miejsce o 06:25 ataku tankowiec, którym w rzeczywistości był należący do amerykańskiego armatora Ore Steamship Corp z Nowego Jorku frachtowiec Marore (8.215 ton) otrzymał jedno trafienie torpedą po którym to zastopował. Dziesięć minut później na polecenie dowódcy rozpoczęto ostrzał unoszącego się na wodzie statku, który po otrzymaniu 40 trafień o 07:00 poszedł ostatecznie na dno. Dwudziestego ósmego lutego w związku z kończącym się paliwem oraz wystrzelaniem prawie całej posiadanej amunicji, przebywający aktualnie w kwadracie CA 8578 U 432 o godzinie 00:55 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Trzeciego marca o 06:13 (kwadrat marynarki CB 6828) w dalszej odległości z pomostu okrętu Schultzego dostrzeżono trzy płynące pod żaglami łodzie ratunkowe pochodzące najprawdopodobniej z zatopionego dwa dni wcześniej przez U 158 statku Anadara (cała jego załoga zaginęła). Osiem dni później 11 marca o 17:34 w kwadracie BE 7732 dostrzeżono niezidentyfikowany nieprzyjacielski konwój, z którym to następnie przez jakiś czas utrzymywano kontakt nadając sygnały naprowadzające dla innych U-bootów. Szesnastego marca o 13:20 U 432 osiągnął La Pallice, kończąc trwający prawie osiem tygodni patrol (55 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 8.828,6 mili morskiej na i 236,7 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 5 (30.04.1942 – 02.07.1942)
30.04. U 432 pod dowództwem Heinza-Otto Schultze, w eskorcie dwóch dozorowców o godzinie 15:00 opuścił bazę w La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Stanów Zjednoczonych. Po osiągnięciu punktu 36, co miało miejsce o 20:55 pożegnano się z eskortą, po czym już samotnie skierowano się rutą Kernleder w stronę punktu Burg. Drugiego maja, płynący na powierzchni U 432 o godzinie 16:50 (kwadrat marynarki BE 6993) zmuszony został do alarmowego zanurzenia przez nadlatujący samolot, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił serię pięciu bomb głębinowych, które na szczęście spowodowały powstanie tylko nieznacznych uszkodzeń. Następnego dnia o 19:25 (kwadrat marynarki BE 5933) na kursie 260˚ dostrzeżono smugi dymu pochodzące od niezidentyfikowanych jednostek, które następnie w bezpiecznej odległości wyminięto. Prawie dwie i półgodziny później o 21:45 wykonano alarmowe zanurzenie uciekając pod wodę przed nadlatującym samolotem zidentyfikowanym jako Sunderland, który w przeprowadzonym następnie ataku w ślad za okrętem zrzucił serię pięciu na szczęście niecelnych bomb głębinowych. Trzynastego maja o godzinie 09:29 (kwadrat marynarki CC 2325) nawiązano kontakt wzrokowy z samotnym statkiem, w którego stronę dziewięć minut później z wyrzutni rufowej odpalono torpedę, która ze względu na defekt biegła po powierzchni chybiając celu. W godzinach wieczornych tego samego dnia o 23:32 (kwadrat marynarki CC 2272) U 432 nawiązał kontakt wzrokowy z kolejnym statkiem, którym jednak okazał się być neutralny szwedzki tankowiec Capella. Tuż po północy siedemnastego maja osiągnięto wyznaczony rejon operacyjny przystępując z marszu do poszukiwania celów. Po południu o 15:32 (kwadrat marynarki CB 1252) nawiązano kontakt z jednostką rybacką, w stronę której niezwłocznie się skierowano. O 18:04 (kwadrat marynarki BB 7895) na polecenie dowódcy rozpoczęto ostrzał ściganego celu, którym był należący do amerykańskiego armatora General Seafoods Co z Bostonu trauler Foam (324 ton). Wkrótce po wystrzeleniu przez U 432 pierwszego pocisku szyper atakowanej jednostki Daniel Joseph Maher zastopował maszyny nakazując jednocześnie swojej załodze przygotować się do opuszczenia pokładu. Pomimo zastopowania U 432 kontynuował dalej ostrzał Foam, w wyniku którego ciężko ranny został jeden z członków jej załogi, który jeszcze tego samego dnia zmarł na tratwie ratunkowej. Po wystrzeleniu łącznie 105 pocisków kal. 88 mm przerwano ostrzał płonącego na całej swej długości traulera, który wkrótce potem poszedł na dno. Dwudziestego maja o godzinie 19:20 w kwadracie CD 1327 nawiązano kontakt wzrokowy z grupą prowadzących połów kutrów rybackich, którą następnie w bezpiecznej odległości wyminięto. W trakcie wykonywania tego manewru, podczas marszu z prędkością pół naprzód doszło do defektu sterburtowego silnika diesla, którego naprawa według oceny głównego mechanika miała potrwać od 3 do 4 dni. Następnego dnia na U 432 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 432 i U 135 dnia 21.05 opuszczą zajmowane zgodnie z rozkazem rejony ataku przemieszczając się do położonego na wschód wspólnego 54 milowego kwadratu. Okręty tworzą grupę Pfadfinder.”.
Tego samego dnia nastąpiła też poprawa widoczności, którą przez ostatnich pięć dni ograniczały pasma unoszącej się nad wodą mgły, dzięki czemu o godzinie 22:25 (kwadrat marynarki CB 1926) dostrzeżono sylwetkę samotnej jednostki, w której stronę następnie się skierowano schodząc wkrótce potem w zanurzenie z zamiarem jej zaatakowania. W mającym miejsce tuż po północy następnego dnia o godzinie 00:24 (kwadrat marynarki CB 1928) ataku, w kierunku ściganej jednostki z wyrzutni nr III i IV odpalono dwie torpedy, które trafiły w cel powodując zatonięcie w przeciągu 90 sekund należącego do brytyjskiego armatora Walter Runciman & Co Ltd z Newcastle frachtowca Zurichmoor (4.455 ton). Dziesięć minut później U 432 z powrotem pojawił się na powierzchni kontynuując dalej marsz w stronę wyznaczonego mu nowego rejonu operacyjnego, który osiągnął 24 maja o godzinie 11:00. Następnego dnia o godzinie 00:34 (kwadrat marynarki CB 5479) nawiązano kontakt wzrokowy z płynącym kursem południowym samotnym statkiem, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano. O 06:20, w związku z brakiem jakichkolwiek szans na wykonanie ataku przerwano pościg z nieprzyjacielem. Pięć dni później 30 maja o godzinie 05:15 w kwadracie BB 7748 nawiązano kontakt wzrokowy z niszczycielem i eskortowanym przez niego frachtowcem, w stronę których niezwłocznie się skierowano. W mającym miejsce godzinę później ataku (kwadrat marynarki BA 9996), w kierunku jednostki handlowej wystrzelono salwę trzech torped, które jednak chybiły celu. Wkrótce potem ze względu na brak możliwości ponownego wyjścia na dogodną do ataku pozycję zaniechano dalszych działań. Wieczorem tego samego dnia o 22:50 w kwadracie CB 1126, płynący we mgle okręt Schultzego nawiązał kontakt wzrokowy z samotnym statkiem. Po wyjściu na dogodną do ataku pozycję, już następnego dnia o godzinie 01:40 (kwadrat marynarki BA 9955, 15 mil na zachód od kanadyjskiej wyspy Seal) w kierunku ściganej jednostki z wyrzutni nr V odpalono torpedę, która po 20 sekundach trafiła w cel, powodując zatonięcie należącego do kanadyjskiego armatora Markland Shipping Co Ltd z Liverpoolu na Nowej Szkocji frachtowca Liverpool Packet (1.188 ton). Pierwszego czerwca o godzinie 02:55 w kwadracie CA 3261 z pomostu U 432 dostrzeżono najpierw smugę dymu a wkrótce potem szybki statek, za którym to następnie ruszono w pościg przerwany ostatecznie o 05:10 ze względu na małe szanse na jego dogonienie oraz konieczność oszczędnego gospodarowania paliwem. Następnego dnia o 18:44 (kwadrat marynarki CB 1211) uzyskano kolejny kontakt wzrokowy, tym razem z grupą czterech statków, na którą według przeprowadzonej identyfikacji miały składać się z dwa frachtowce oraz dwa tankowce. Dwie godziny później o 20:43 ścigający nieprzyjaciela U 432 zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia przez nadlatującą łódź latającą, w wyniku czego utracił z nim kontakt. O 23:50 (kwadrat marynarki BA 9824) poszukujący wroga okręt Schultzego po raz drugi w krótkim odstępie czasu został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski samolot, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił trzy bomby głębinowe, które na szczęście nie spowodowały żadnych szkód. W godzinach wieczornych 3 czerwca o 20:56 w kwadracie BA 9839 dostrzeżono prowadzący połów kuter rybacki, którym okazał się być należący do amerykańskiego armatora Benjamin Curcurn z Gloucester, Ben and Josephine (102 tony). O 21:39 zgodnie z poleceniem dowódcy przed dziób kutra z karabinu maszynowego oddana została seria ostrzegawcza, po której to jego szyper Guiseppe Ciaramitaro nakazał zastopować maszyny a załodze przygotować się do opuszczenia pokładu. W momencie kiedy cała załoga opuściła Ben and Josephine U 432 rozpoczął jego ostrzał, w wyniku którego półgodziny później poszedł on na dno. O 22:11 w pobliżu zauważono kolejny prowadzący połów kuter rybacki, którym był należący do amerykańskiego armatora John O. Johnson z Gloucester Aeolus (41 ton). Po zbliżeniu się na odległość 3000 metrów, w kierunku kutra oddano serię ostrzegawczą, po której to jego szyper John O. Johnson podobnie jak i szyper wcześniej zatopionej jednostki nakazał zastopować maszyny a załodze opuścić pokład. Także i tym razem dopiero po zejściu do łodzi załogi rozpoczęto ostrzał kutra, w wyniku którego poszedł on w krótkim odstępie czasu na dno. Tuż po północy następnego dnia przebywający aktualnie w kwadracie CB 1131 U 432 w związku z kończącym się paliwem rozpoczął rejs powrotny do bazy w La Pallice, o czym też powiadomiono dowództwo. Kilka godzin później o 09:10 odebrano skierowaną do dowódcy a pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Schultze pozostać w swoim rejonie. Zaopatrzenie przewidziano.”.
Zgodnie z w/w rozkazem Heinz-Otto Schulze postanowił najpierw przeładować do wnętrza okrętu umieszczone w wodoszczelnych zasobnikach pod pokładem zapasowe torpedy a następnie powrócić pod wybrzeża Ameryki Północnej. Piątego czerwca (kwadrat marynarki CB 2751) w związku z fatalnymi warunkami atmosferycznymi odstąpiono od przeprowadzenia zaplanowanej operacji przeładunku torped, kontynuując jednocześnie marsz w stronę dawnego rejonu operacyjnego. Następnego dnia o godzinie 20:00 (kwadrat marynarki BB 7722) U 432 zszedł w zanurzenie rozpoczynając skryty marsz w kierunku nieprzyjacielskiego wybrzeża. Po dotarciu na odległość 4 mil morskich od brzegu, podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji okolicy dostrzeżono błyski położonej na wyspie Negro latarni morskiej. Siódmego czerwca pomiędzy godziną 10:00 a 21:35 (kwadrat marynarki BB 7750) U 432 krążył pod wodą trzymając się linii głębokości 100 metrów. Dwa dni później 9 czerwca korzystając z chwili spokoju między 03:30 a 09:00 w kwadracie CB 1123 do rufowego przedziału torpedowego załadowano zapasową torpedę. Godzinę później okręt Schultzego zszedł w zanurzenie, rozpoczynając podwodny marsz na głębokości peryskopowej. W trakcie jego trwania o 11:15 (kwadrat marynarki BA 9898) nawiązano najpierw kontakt akustyczny a wkrótce potem przez peryskop także i wzrokowy z nieprzyjacielskim konwojem, którym był BX-23A. W przeprowadzonym o godzinie 13:02 w kwadracie CB 1122 ataku, w kierunku ocenianego na ca 8.000 ton statku wystrzelono dwie torpedy oraz w kierunku dwóch kolejnych po jednej torpedzie. Łącznie z czterech wystrzelonych torped tylko dwie okazały się celne powodując uszkodzenie dwóch jednostek:
- należącego do norweskiego armatora Nortraship frachtowca Kronprinsen (7.073 ton), który na skutek trafienia utracił część rufową, ale pomimo to udało się go doholować do Pubnico Fairway, gdzie został osadzony na mieliźnie w celu rozładunku ładowni (po zakończeniu wszystkich prac via Halifax uszkodzony statek trafił na remont generalny do stoczni w Bostonie),
- należącego do brytyjskiego armatora Furness, Withy & Co Ltd z Liverpool frachtowca Malayan Prince (8.593 ton), który o własnych siłach dotarł do Halifaxu.
Dziesięć minut później po zaobserwowaniu krążącego nad konwojem sterowca Heinz-Otto Schultze w obawie przed dostrzeżeniem przebywającego tuż pod powierzchnią okrętu nakazał zejść na większą głębokość. O 13:27 podczas pobytu na głębokości A+10 (90 metrów) w pobliżu U 432 detonowała seria bomb głębinowych zrzuconych przez jeden z okrętów eskorty. Wkrótce potem w celu zmylenia przeciwnika Heinz-Otto Schultze nakazał wypuścić pozorator Bold, po czym rozpoczął powolne oddalanie się z miejsca ataku. Jedenastego czerwca przebywający na peryskopowej U 432 o godzinie 01:28 (kwadrat marynarki CB 1236) wszedł w kontakt z kolejnym konwojem ale ze względu na dostrzeżenie krążącej nad nim łodzi latającej zmuszony był zrezygnować z wykonania ataku. O 05:10 przed dziobem okrętu dostrzeżono drugi konwój, w którego stronę niezwłocznie się skierowano. Ponad półtorej godziny później o 06:45 (kwadrat marynarki CB 1214) nad akwenem gdzie prowadzono działania poczęły pojawiać się pasma szybko gęstniejącej mgły, które spowodowały, że powoli lecz systematycznie tracono kontakt wzrokowy z nieprzyjacielem. Pomimo jednak tej przeciwności trzynaście minut później przeprowadzono atak, wystrzeliwując w kierunku rozmazanego celu znajdującą się w wyrzutni rufowej torpedę, która jednak spudłowała. Dalsze próby ataku zostały udaremnione przez całkowitą utratę kontaktu. Tego samego dnia o godzinie 16:00 w kwadracie CB 1561 do dziobowego przedziału torpedowego załadowano umieszczoną w wodoszczelnym zasobniku pod pokładem zapasową torpedę. Cztery godziny później o 20:00 w związku z niskim stanem paliwa Heinz-Otto Schultze zarządził rozpoczęcie marszu powrotnego. Dziesięć dni później 21 czerwca w kwadracie CD 4646 doszło do spotkania U 432 z podwodnym tankowcem U 459, z którego to pomiędzy 10:30 a 13:00 pobrano 25 m3 paliwa oraz prowiant na dziesięć dni. Cztery dni później 25 czerwca o 18:10 w kwadracie CE 3189 doszło do spotkania i wymiany pozdrowieniami z napotkanym U 160. Drugiego lipca o godzinie 07:40 U 432 osiągnął punkt 446, gdzie spotkał się z dwoma dozorowcami V 413 i V 404, w towarzystwie których o 15:10 osiągnął La Pallice, kończąc trwający dziewięć tygodni patrol (63 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 8.675 mil morskich na i 597 mil morskich pod powierzchnią.

09.07.1942 w uznaniu zasług w walce z nieprzyjacielskim tonażem Heinz-Otto Schultze odznaczony został Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

Patrol 6 (15.08.1942 – 04.10.1942)
15.08. U 432 pod dowództwem Heinza-Otto Schultze w eskorcie dwóch dozorowców o godzinie 17:00 opuścił bazę w La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Po osiągnięciu o 23:05 punktu 446 pożegnano się z eskortą, po czym już samotnie kontynuowano dalej marsz w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Dziewiętnastego sierpnia z pomostu płynącego na powierzchni U 432 o godzinie 17:30 (kwadrat marynarki) BF 9382) dostrzeżono znajdujący się na przeciwległym kursie U 107. Cztery dni później 23 sierpnia o 18:50 (kwadrat marynarki BE 3637) po dostrzeżeniu zbliżającego się a odległego w tym momencie o 3 mile morskie statku Heinz-Otto Schultze zarządził zanurzenie na peryskopową zamierzając go następnie zaatakować. Zamiar ten jednak został udaremniony przez dużą prędkość marszową niedoszłej ofiary. Tego samego dnia zgodnie z poleceniem dowództwa dołączono do zgrupowania Lohs, w ramach którego prowadzono działania przeciwko osłanianemu przez Grupę Eskortową B6 konwojowi ONS.122. Następnego dnia o 10:48 (kwadrat marynarki BD 2694) na poszukującym wroga okręcie Schultzego odebrano pochodzący z U 660 meldunek o kontakcie z konwojem w BD 2433. Meldowanym nieprzyjacielem w stronę którego pozycji niezwłocznie się skierowano był poszukiwany konwój ONS.122. Dwudziestego piątego sierpnia nad akwenem gdzie prowadzona była operacja konwojowa pojawiła się gęsta mgła, która skutecznie uniemożliwiła zarówno U 432 jak i pozostałym U-bootom odszukanie nieprzyjaciela. Tego samego dnia o 20:25 (kwadrat marynarki BC 6335) doszło do spotkania z U 596, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się informacjami. Następnego dnia na okręcie Schultzego odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Schultze. 28 zaopatrzenie od Thilo w BD 7355.”.
Dwa dni później 28 sierpnia o godzinie 09:25 (kwadrat marynarki BD 7355) doszło do spotkania z U 660, z którego to dowódcą Heinz-Otto Schultze ustalił wspólną metodę poszukiwań jednostki FK Ulricha Thilo tj. U 174, która na skutek odniesionych uszkodzeń wracała do bazy a posiadaną w swoich zbiornikach nadwyżkę paliwa zgodnie z instrukcjami dowództwa miała przekazać na inne jednostki. Wieczorem tego samego dnia o 19:55 doszło do ponownego spotkania z U 660 oraz z poszukiwanym od ponad dziesięciu godzin U 174. Następnego dnia pomiędzy 10:30 a 22:30 w kwadracie BD 7391 z jednostki Thilego pobrano 40 m3 paliwa oraz 4 m3 oleju silnikowego. Drugiego września o godzinie 20:00 osiągnięto przypadający na kwadrat AJ 9825 nowy rejon operacyjny. Trzy dni później piątego września na U 432 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o następującej treści:
„Grupa Lohs, obsadzić linię dozoru od AJ 8815 do BC 2279. Nowe rozstawienie: U 373, U 569, U 176, U 432, U 755, U 596, U 135.”.
Tym razem głównym celem operującego 400 mil na północ od Cape Race zgrupowania były wszystkie idące w kierunku wschodnim konwoje. Dziewiątego września o godzinie 04:30 obsadzono nową pozycję w zgrupowaniu, która tym razem przypadała na kwadrat AJ 9479. Dziewięć dni później 18 września na przebywającym aktualnie w kwadracie AJ 9584 U 432 o godzinie 18:25 odebrano pochodzący z U 599 meldunek o kontakcie z konwojem w AJ 8187. Meldowanym nieprzyjacielem w stronę którego pozycji niezwłocznie się skierowano był składający się z 24 statków handlowych, osłaniany przez Grupę Eskortową A3 konwój SC.100. Prawie trzy godziny później o 21:10 w kwadracie AJ 9198 z pomostu okrętu Schultzego na kursie 300˚ dostrzeżono płynący z dużą prędkością U-boot, którym był U 599. Dziewiętnastego września o godzinie 17:07 (kwadrat marynarki AJ 6648) nawiązano kontakt wzrokowy z poszukiwanym konwojem, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Prawie trzy godziny później podczas manewrowania w celu zajęcia dogodnej do ataku pozycji U 432 został wykryty a następnie zmuszony do ucieczki przez jeden z okrętów eskorty zidentyfikowany jako korweta. Następnego dnia poszukujący ponownie wroga okręt Schultzego o 13:12 w kwadracie AK 4261 nawiązał kontakt wzrokowy z przebywającymi w pobliżu U 373, U 359 i U 176. Ponad trzy godziny później o 16:36 (kwadrat marynarki AJ 3967) na kursie 230˚ dostrzeżono poszukiwany konwój, ruszając w jego kierunku z zamiarem wykonania ataku. Godzinę później skradający się w stronę nieprzyjaciela U 432 po raz drugi został wykryty i zmuszony tym razem do alarmowego zanurzenia przez korwetę, która wkrótce potem rozpoczęła atak bombami głębinowymi, których bliskie detonacje spowodowały powstanie poważnych uszkodzeń. Od 20:50 okręt Schultzego ponownie płynął na powierzchni a jego załoga zajmowała się usuwaniem odniesionych uszkodzeń. Następnego dnia o godzinie 09:40 (kwadrat marynarki AK 1845) pozbyto się trzech uszkodzonych na skutek detonacji bomb głębinowych torped. Tego samego dnia o 23:00 na skutek rozbicia się o pomost dwóch dużych fal złamania kości obu rąk doznał MtrGfr Weinholdt, co wyłączyło go ze służby do końca patrolu. Dwa dni później 23 września ze względu nie dającą się usunąć przy pomocy dostępnych na pokładzie środków awarie głównej pompy zęzowej oraz sprężarki Junkersa Heinz-Otto Schultze o godzinie 13:10 (kwadrat marynarki AK 2675) postanowił przerwać patrol i wracać do bazy. Niecałe dwie godziny później o 15:00 (kwadrat marynarki AK 2812) nawiązano kontakt wzrokowy z samotnym statkiem, w którego stronę niezwłocznie się skierowano, schodząc o 17:19 pod wodę z zamiarem jego zaatakowania. O 18:47 w kierunku ściganej jednostki z wyrzutni nr V odpalono torpedę, która chybiła jednak celu. Godzinę później wciąż podążający za statkiem U 432 wyszedł na powierzchnię ale wkrótce potem po ostrzelaniu go przez ściganą jednostkę ponownie musiał schować się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. Po mającym miejsce o 21:20 wynurzeniu okręt Schultzego po raz drugi podjął na powierzchni pościg za statkiem. Następnego dnia po wyjściu na dogodną do ataku pozycję o godzinie 01:44 (kwadrat marynarki AK 2592) w kierunku ściganej jednostki z wyrzutni dziobowych odpalono pełną salwę czterech torped, z których tylko jedna okazała się być celna, powodując zatonięcie w przeciągu 11 minut od trafienia marudera z konwoju SC.100, należącego do amerykańskiego armatora Calmar SS Co Inc z Nowego Jorku frachtowca Pennmar (5.868 ton). Po południu o 13:30 (kwadrat marynarki AK 0268) nawiązano kontakt wzrokowy z trzymasztowym frachtowcem, w stronę którego niezwłocznie się kierowano. W trakcie wykonywania manewrów podejścia na dogodną do ataku pozycję o 15:14 na U 432 doszło do awarii bakburtowego silnika diesla. Kwadrans później w celu przeprowadzenia jego naprawy okręt Schultzego zszedł w zanurzenie, podczas gdy ścigany statek oddalał się kursem południowym. Po mającym miejsce o 17:30 wynurzeniu pomimo wciąż niesprawnego jednego silnika kontynuowano dalej poszukiwania wroga, co zostało nagrodzone kilka godzin później kiedy to o 20:15 w kwadracie AK 5343 nawiązano kontakt wzrokowy z konwojem oraz z przebywającymi w jego pobliżu dwoma innymi U-bootami. O 21:25 na zmierzającym w kierunku nieprzyjaciela U 432 awarii uległ tym razem sterburtowy silnik diesla, co z kolei zmusiło Heinza-Otto Schultze do przerwania operacji konwojowej i wydania rozkazu zanurzenia, by następnie pod wodą przeprowadzić niezbędne prace naprawcze. Choć trzydzieści pięć minut później mechanikom U 432 udało się przywrócić do sprawności oba silniki diesla, ze względu na ich awaryjność nie ruszono w pościg za konwojem tylko ponownie rozpoczęto marsz powrotny do bazy. Czwartego października o godzinie 13:12 w punkcie 446 okręt Schultzego spotkał się z U 373, z którym to następnie skierował się do punktu 1, który osiągnął o 15:30. Po spotkaniu z przerywaczem zagród minowych U 432 wraz z U 373 obrał następnie kurs na La Pallice, gdzie przybył jeszcze tego samego dnia o 17:30, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (50 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 6.420 mil morskich na i 567 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 7 (30.11.1942 – 05.01.1943)
30.11. U 432 pod dowództwem Heinza-Otto Schultze o godzinie 17:00 opuścił bunkier w La Pallice, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku. Po krótkim postoju na redzie, 40 minut później w towarzystwie złożonej z przerywacza zagród minowych oraz dwóch trałowców eskorty skierowano się przez punkt 447 w stronę pozycji Gabel. O 01:15 dnia następnego po osiągnięciu punktu Hand pożegnano się z przerywaczem zagród minowych, który zawrócił do bazy a ponad cztery godziny później o 05:30 także i z dwoma trałowcami. Pięć minut później U 432 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz przez Biskaje. Pierwszego grudnia o 19:09 na okręcie Schultzego odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Baberg i Schultze, jak najszybciej przeprowadzić atak na porty w DJ 2543 i 24, w dalszej kolejności 2347.”.
Głównymi celami obu jednostek były marokańskie porty: Mehdia, Casablanka, Fedala do których to kierowały się konwoje wiozące zaopatrzenie dla walczących w Północnej Afryce alianckich wojsk. Sześć dni później 7 grudnia o godzinie 03:56 (kwadrat marynarki CG 7796) w bezpiecznej odległości wyminięto dostrzeżony jakiś czas wcześniej przez wachtowych neutralny statek handlowy. Dziewiątego grudnia o 04:00 (kwadrat marynarki CG 8983) okręt Schultzego osiągnął oddaloną o 90 mil morskich od portu Mehdia pozycję. Ponad trzy godziny później o 07:20 U 432 zszedł w zanurzenie rozpoczynając skryte podejście w stronę Mehdi. Po zapadnięciu zmroku o 20:48 Heinz-Otto Schultze zarządził wynurzenie w celu naładowania baterii akumulatorów i przewentylowania wnętrza. Po zakończeniu tej operacji, tuż po północy następnego dnia o 00:18 U 432 ponownie schował się pod wodę rozpoczynając skryte podejście w stronę redy Mehdi. Po południu o 13:00 (kwadrat marynarki DJ 2265) okręt Schultzego znalazł się w odległości zaledwie trzech mil morskich od brzegu nie napotykając, w dalszym ciągu nie napotykając jednak żadnych jednostek wroga. Trzynastego grudnia o 17:00 w kwadracie CG 8776 dostrzeżono sylwetkę samotnego tankowca, który prawie dwie godziny później po rozpoczęciu zmierzchu o 18:40 zapalił światła, co pozwoliło jednoznacznie go zidentyfikować jako neutralną jednostkę z ataku na którą zrezygnowano. Dwa dni później 15 grudnia, tuż po północy przebywający aktualnie w kwadracie DJ 2275 okręt Schultzego rozpoczął podwodny marsz w stronę kolejnego portu – Casablanki. W godzinach popołudniowych o 16:00 (kwadrat marynarki DJ 2519) osiągnięto redę w/w portu, która jednak ku rozczarowaniu dowódcy U 432 także okazała się być pusta. Jeszcze tego samego dnia o 23:55 po trwającym prawie dobę marszu w zanurzeniu okręt Schultzego pojawił się na powierzchni, rozpoczynając ładowanie baterii i wentylowanie wnętrza. Następnego dnia o 19:35 (kwadrat marynarki DJ 1393) przebywający na pomoście U 432 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu świateł samotnego statku, który jak się później okazało należał do neutralnej Hiszpanii. Wkrótce potem Heinz-Otto Schultze nakazał rozpocząć dalszy marsz wzdłuż wybrzeża w stronę Marzagan i Cape Cantin. Wieczorem 17 grudnia o 20:00 z pomostu U 432 dostrzeżono światła a wkrótce potem sylwetkę prowadzącej połów jednostki rybackiej. Godzinę później o 21:01 (kwadrat marynarki DJ 2479) w kierunku w/w statku odpalono pojedynczą torpedę, która trafiła i zatopiła należący do francuskiego armatora H.R. Menu (Association Rochelaise de pêche á Vapeur) z La Rochelle parowy trawler Poitou (310 ton). Dwa dni później 19 grudnia o 17:25 (kwadrat marynarki CG 7698) z pomostu U 432 dostrzeżono chmurę dymu pochodzącą z samotnego statku, w kierunku którego następnie się skierowano z zamiarem jego zaatakowania. Ponad trzy godziny później o 20:47 (kwadrat marynarki CG 8489) w kierunku ściganej jednostki wystrzelono salwę czterech torped, które jednak ze względu na jej intensywne zygzakowanie chybiły celu. Pomimo tego niepowodzenia kontynuowano dalej pościg za niedoszłą ofiarą, schodząc o 23:57 w zanurzenie w celu przeprowadzenia ponownego ataku. Tuż po północy następnego dnia o godzinie 00:12 (kwadrat marynarki CG 8577) w kierunku statku wystrzelono kolejną salwę torpedową, składającą się tym razem z trzech torped, która ponownie za względu na jego zygzakowanie chybiła celu. Siedemnaście minut później Heinz-Otto Schultze zarządził wynurzenie i przerwanie dalszego pościgu. Tego samego dnia U 432 podjął też jak się później jednak okazało bezskuteczne działania przeciwko meldowanemu przez U 706 konwojowi. Dwudziestego czwartego grudnia na okręcie Schultzego odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Schultze, operować w pobliżu Huelva.”.
Trzy dni później 27 grudnia po uzyskaniu o godzinie 06:25 (kwadrat marynarki CG 8268) namiaru na 167 cm na pracujący w pobliżu radar Heinz-Otto Schultze nakazał zejść pod wodę, gdzie następnie jego okręt przebywał do godziny 19:23. Następnego dnia o 02:00 w kwadracie CG 8393 z pomostu szykującego się do podejścia w rejon Huelvy U 432 dostrzeżono światła prowadzących połów wielu jednostek rybackich, które następnie wyminięto w bezpiecznej odległości. Wieczorem tego samego dnia ze względu na kończące się paliwo o 19:19 Heinz-Otto Schultze zarządził rozpoczęcie marszu powrotnego do bazy. W trakcie jego trwania drugiego stycznia o 10:30 (kwadrat marynarki CG 1396) na U 432 odebrano pochodzący z samolotu dalekiego zwiadu meldunek o kontakcie z konwojem w BE 9218. Ze względu jednak na kiepską sytuację paliwową okręt Schultzego nie podjął żadnych działań przeciwko niemu. Trzy dni później 5 stycznia, tuż po północy U 432 osiągnął punkt Schloss, gdzie ponad siedem godzin później o 07:37 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 13:10 przybył do La Pallice, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (36 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 4.787,9 mili morskiej na i 731 mil morskich pod powierzchnią.

15.01.1943 KL Heinz-Otto Schultze zdał obowiązki dowódcy U 432 obejmując to samo stanowisko na budowanym krążowniku podwodnym U 849 (Typ IXD2). Następnego dnia na jego miejsce przybył dotychczasowy dowódca szkolnej jednostki U 28 KL Hermann Eckhardt.

Patrol 8 (14.02.1943 – 11.03.1943)
14.02. U 432 pod dowództwem Hermanna Eckhardta wraz z U 664 oraz w towarzystwie jednostek eskorty o godzinie 17:00 wypłynął z La Pallice, by zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Po osiągnięciu punktu Pilz co miało miejsce tuż po północy następnego dnia pożegnano się z przerywaczem zagród minowych, który następnie zawrócił do bazy. Pięć godzin później osiągnięto kwadrat BF 9122, gdzie przeprowadzono zakończone pomyślnie próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu, po którym to skierowano się w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Osiemnastego lutego przebywający aktualnie w kwadracie BE 56 U 432 o 20:31 nadał do dowództwa meldunek o pomyślnym przepłynięciu Zatoki Biskajskiej. Od 23 lutego okręt Eckhardta wraz z U 758, U 591 i U 84 prowadził działania w ramach zgrupowania Sturmbock przeciwko wykrytemu przez U 664 a osłanianemu przez grupę eskortową B3 konwojowi ONS.167. Trzy dni później 26 lutego o 10:34 na U 432 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Grupa Sturmbock rozwiązana. U 432, U 758, U 664, U 84, U 409, U 591 utworzą grupę Wildfang i obsadzą z prędkością marszową nową linię dozoru od AJ 9856 do BC 3562.”.
Głównym celem tej oraz innej utworzonej w tym samym czasie grupy – Burggraf były wszystkie idące północną ruta nieprzyjacielskie konwoje. Piątego marca luką jaka istniała pomiędzy oboma zgrupowaniami przepłynął niezauważony przez nikogo, osłaniany przez grupę eskortową B5 konwój ON.168. Następnego dnia na U 432 odebrano pochodzący z U 405 meldunek o kontakcie z konwojem, w stronę którego pozycji niezwłocznie się skierowano. Meldowanym nieprzyjacielem, był osłaniany przez grupę eskortową A3 konwój SC.121. Od tego też dnia okręt Eckhardta prowadził działania przeciwko w/w konwojowi w ramach nowego zgrupowania o nazwie Westmark. Ósmego marca mający problemy z paliwem U 432 nadał do dowództwa depeszę o następującej treści:
„Pozostało 19 m3. Pytanie: czy możliwe jest uzupełnienie z innej jednostki czy iść do Zecha.”.
Wkrótce potem otrzymano odpowiedź o następującej treści:
„Kierować się do U 119 (Zech).”.
Od 10 marca kierujący się w stronę punktu uzupełniania paliwa okręt Eckhardta operował przeciwko meldowanemu przez U 336 (zgrupowanie Neuland) osłanianemu przez grupę eskortową B3 konwojowi HX.228. Jedenastego marca poszukujący w/w konwoju U 432 natknął się w kwadracie AK 9858 na uszkodzony na skutek taranowania U 444 brytyjski niszczyciel HMS Harvester (1.340 ton), będący jednocześnie okrętem flagowym dowódcy grupy eskortowej B3 ochraniającej konwój HX.228 (Cdr A.A. Tait, DSO). W kierunku dryfującej jednostki Hermann Eckhardt wystrzelił w krótkich odstępach czasu dwie torpedy, które okazały się celne posyłając ją na dno wraz z 149 członkami załogi (w tym i Cdr Taitem). Wkrótce potem na miejsce zatonięcia brytyjskiego niszczyciela przybyła mająca pierwotnie osłaniać uszkodzony okręt francuska korweta FFL Aconit, która natknęła się na liczne szczątki oraz unoszących się na wodzie rozbitków. Zanim jednak francuski okręt przystąpił do akcji ratunkowej jego dowódca Jean Levasseur otrzymał informację o dostrzeżeniu przez jednego z wachtowych przebywającego w pobliżu U-boota, co spowodowało, że wydał on rozkaz zmiany kursu oraz zwiększenia prędkości do całej naprzód zamierzając staranować nieprzyjaciela, którym były już raz staranowany przez Harvestera wciąż unoszący się na wodzie U 444. Po staranowaniu i zatopieniu wrogiej jednostki FFL Aconit zawrócił na miejsce zatopienia HMS Harvester, po drodze uzyskując silny kontakt azdykowy z kolejnym U-bootem, którym był przebywający wciąż na peryskopowej U 432. Wkrótce potem francuska korweta przystąpiła do ataków zrzucając w krótkim odstępie czasu dwie serie bomb głębinowych (łącznie 10 sztuk), które spowodowały, że okręt Eckhardta wymknął się z pod kontroli i opadł na głębokość 305 metrów. Ze względu na rozmiar odniesionych uszkodzeń oraz obawiając się zatonięcia swojej jednostki Herman Eckhardt zarządził szasowanie balastów i wynurzenie, zamierzając następnie spróbować uciec napastnikowi na powierzchni. Na jego nieszczęście U 432 pojawił się na powierzchni w odległości zaledwie pół mili od burty FFL Aconit, która niemal natychmiast otworzyła w jego kierunku ogień z działa kal. 102 mm oraz z pozostałej broni pokładowej. Na skutek tego ostrzału zginęli wszyscy przebywający na pomoście oraz na górnym pokładzie marynarze w tym i prawdopodobnie Hermann Eckhardt. Wkrótce potem francuska jednostka powoli zbliżyła się w stronę burty U 432 zamierzając następnie przerzucić na jego pokład grupę abordażową. Zanim jednak do realizacji tego pomysłu doszło na skutek falowania kadłub Aconit został pchnięty na kadłub U 432, w wyniku czego ten ostatni niemal natychmiast poszedł na dno. Na skutek ostrzału, szybkiego zatonięcia oraz hipotermii zginęło 26 członków załogi okrętu Eckhardta, pozostałych 20 wraz z rozbitkami z HMS Harvester (38 członków jego załogi + 12 członków załogi zatopionego frachtowca William C. Gorgas) i 4 członkami załogi zatopionego U 444 podniesionych zostało z wody przez francuską korwetę.

Członkowie załogi U 432 polegli w dniu 11.03.1943 (w kolejności alfabetycznej):
Beese Hans-Jürgen Lt.ing 23.06.1921
Bredekamp Werner MtrOGfr 14.01.1922
Eckhardt Hermann KpLt.01.03.43 15.06.1916
Ehmke Norbert MtrOGfr 28.07.1919
Gerecke Harry OStrm 05.05.1914
Jakob Heinrich MaschOGfr 16.02.1924
Kirsten Alois Gfr 22.11.1921
Körver Franz MtrGfr 20.01.1924
Kosicki Friedrich OGfr 14.09.1921
Krausenbaum Herbert ObGfr 02.12.1922
Leist Helmut MaschOGfr 05.08.1923
Loy Walter MtrOGfr 22.03.1923
Peck Wilhelm Gfr 04.08.1923
Sachs Hans ObGfr 02.09.1922
Schepull Paul Maat 22.03.1920
Schiller Klaus OLt.z.S 09.05.1908
Schmitz Adolf-Friedrich ObGfr 31.03.1921
Schneider Philipp OMasch 19.06.1914
Severin Aloys HGfr 25.02.1919
Siemsen Karl-Heinz ObGfr 22.12.1920
Staude Johannes ObGfr 27.01.1921
Stellmacher Hermann OMasch 05.12.1914
Straube Ernst ObGfr 01.02.1920
Weiser Kurt ObGfr 19.04.1923
Wenderoth Gerhard ObGfr 25.01.1924
Weskamp Albert ObGfr 31.05.1922

Członkowie załogi U 432 wzięci do niewoli w dniu 11.03.1943 (w kolejności alfabetycznej):
Bauchrowitz Gerhard OBtsMt 27.08.1918
Bieder Fritz OBtsMt 04.04.1917
Bröhl Josef Lt.z.S 31.08.1918
Eichbaum Friedrich OFkMt 08.12.1916
Gossow Martrin OFkMt 13.11.1914
Kaiser Heinz-Julius-Karl MaschMt 19.09.1919
Leuschner Johannes OMaschMt 01.12.1917
Manz Wilhelm OMaschMt 06.01.1919
Muth Wilhelm (Willi) MtrGfr 07.08.1924
Ochs Johannes OMaschMt 20.12.1919
Palenga Ewald BtsMt 10.04.1921
Philipps Otto OMaschMt 10.11.1919
Röhrle Otto FkGfr 05.02.1922
Ross Günter FkGfr 12.12.1923
Rutsch Friedrich MtrGfr 30.12.1923
Schülein Fritz MtrGfr 04.09.1923
Stude Rudolf MtrOGfr 29.08.1923
Verheyden Peter MechOGfr 20.11.1923

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 7 KTB U 375 - U 435
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1