U-359 Typ VIIC - historia poprawiona i rozszerzona

Stocznia: Flensburger Schiffsbau Gesellschaft, Flensburg
Nr zamówienia: 478
Zamówienie: 06.08.1940
Położenie stępki: 09.06.1941
Wodowanie: 11.06.1942
Wcielenie do służby: 05.10.1942
Nr pocztowy: M 49 818

Przebieg służby:
05.10.1942 – 28.02.1943 – 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.03.1943 – 26.07.1943 – 7 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
26.07.1943 – Zatopiony na południe od San Domingo (pozycja 18.06N, 75.00W) przez amerykański samolot Mariner (VP Sqn 32, P-12)

Dowódcy:
05.10.1942 – 26.07.1943 – LTdR ~ OLdR Heinz Förster

Odbyte patrole bojowe: 3

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/1 (7.176 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne:0/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 1/0
- 03.07.1943 - amerykański bombowiec B-24 Liberator (1st A/S Sqdn USAAF, pilot 1Lt H.W. Fraser).

Okres służby U 359 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
06.10. – 08.10.1942 – Flensburg – szkolenie indywidualne.
09.10. – 22.10.1942 – Kiel – próby morskie w ramach UAK.
23.10. – 24.10.1942 – Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
25.10. – 28.10.1942 – Gotenhafen – próby broni torpedowej w ramach TEK.
29.10. – 01.11.1942 – Danzig – próby i szkolenie w ramach UAG I.
02.11. – 02.12.1942 – Hela – szkolenie dla głównych mechaników w ramach Agru-Front.
03.12. – 14.12.1942 – Danzig – strzelanie torpedami w ramach 25 Flotylli U-bootów.
10.12. – AO 9588 – podczas rejsu na peryskopowej lekka kolizja z U 707.
16.12. – 30.12.1942 – Danzig – ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
01.01. – 29.01.1943 – Flensburg – pobyt w stoczni w celu przeprowadzenia przeglądu i prac konserwacyjnych.
29.01. – 03.02.1943 – Kiel – przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.

Patrol 1 (04.02.1943 – 18.03.1943)
04.02. U 359 pod dowództwem Heinza Förstera wraz z U 638 i U230 o godzinie 08:00 wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. W południe w kwadracie AO 7498 doszło do spotkania z trałowcem M 1906, w eskorcie którego trzy U-booty skierowały się następnie w stronę Dużego Bełtu. Następnego dnia ze względu na gęstą mgłę aż dwukrotnie okręty zmuszone były stać na kotwicy w oczekiwaniu na jej ustąpienie: raz pomiędzy 04:15 a 07:17 w kwadracie AO 8476 i drugi raz pomiędzy 09:50 a 13:50 w kwadracie AO 8473. Tego samego dnia o 22:26 (kwadrat marynarki AO 4568) pełniący rolę eskorty trałowiec został zluzowany przez przybyły dozorowiec. Szóstego lutego o godzinie 16:00 w celu uzupełnienia zapasów zawinięto do Kristiansand, cumując przy burcie U 230. Następnego dnia po zakończeniu wszystkich prac ponownie wraz z U 638 i U 230 oraz w eskorcie dozorowca V 5308 opuszczono bazę kierując się w dalszą drogę. Tego samego dnia ze względu na fatalne warunki pogodowe wszystkie okręty zawinęły o 17:01 do Egersund, które opuszczono ósmego lutego o 10:33. Ponad siedem godzin później po osiągnięciu o 17:40 kwadratu AN 3123 dozorowiec V 5308 zawrócił do bazy, zaś trzy U-booty rozpoczęły indywidualny marsz w stronę swoich rejonów operacyjnych. Piętnastego lutego na U 359 o godzinie 21:18 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 759, U 405, U 448, U 638, U 359, U 135, U 608, U 376, U 566 i U 659 utworzę grupę Neptun. Okręty zajmą dnia 18 lutego o godzinie 08:00 w/w kolejności pozycje wyjściowe w linii dozoru od AD 8718 do AK 3497, kurs 135°, przez ok.100 mil morskich .”.
Głównym celem w/w grupy był najpierw meldowany przez B-Dienst a osłaniany przez grupę eskortową A3 konwój ON.166 a następnie HX.226 osłaniany przez grupę eskortową C3. Ze względu jednak na przechwycenie i odszyfrowanie przez aliantów niemieckich depesz Admiralicja wiedząc o rejonie koncentracji U-bootów grupy Neptun nakazała zmienić trasy konwojów tak że ON.166 opłynął niebezpieczny rejon od południa a HX.226 od północy, podobna sytuacja wydarzyła się w przypadku dwóch kolejnych konwojów SC.120 (grupa eskortowa B7) i HX.227 (grupa eskortowa B6). W dniu 27 lutego o godzinie 03:00 na przebywającym w kwadracie AJ 6187 okręcie Förstera odebrano pochodzący z U759 meldunek o kontakcie w AJ 5351 z płynącym kursem 40° konwojem, w stronę którego się skierowano rozpoczynając jego bezskuteczne jak się późno okazało poszukiwania. Meldowanym konwojem był w/w HX.227, którego eskorta skutecznie odpędziła od niego U 759. Dnia 1 marca o godzinie 20:09 odebrano drugą depeszę z BdU o następującej treści:
„U 448, U 359, U 638, U 89 i U 529 dołączyć do grupy Wildfang. Przebywać w linii dozoru od AJ 4686 do 9112.”.
Głównym celem w/w zgrupowania oraz innego o nazwie Burggraf był konwój ON.168 osłaniany przez grupę eskortową B5, który w dniu 5 marca przepłynął przez lukę jak istniała pomiędzy oboma zgrupowaniami. Od 6 marca U 359 operował w ramach zgrupowania Westmark najpierw przeciwko osłanianemu przez grupę eskortową A3 konwojowi SC.121 a następnie HX.228 osłanianemu przez grupę eskortową B3. W dniu 7 marca o 18:15 (kwadrat marynarki AK 1871) dostrzeżono samotny statek, w którego stronę z zamiarem jego zaatakowania się skierowano. Piętnaście minut później w kierunku statku wystrzelono salwę dwóch torped, które jednak spudłowały. O 18:42 w kierunku tego samego celu wystrzelono kolejną torpedę, która tym razem została dostrzeżona i wymanewrowana przez niedoszłą ofiarę, która na dodatek zauważyła także i U 359 otwierając następnie w jego kierunku z działa pokładowego ogień. Pomimo obu nie udanych ataków Heinz Förster kontynuował pościg za statkiem do momentu utraty z nim kontaktu w zadymce śnieżnej. Dwa dni później 9 marca ze względu na niski poziom paliwa wynoszący 22m3 rozpoczęto rejs powrotny do nowej bazy operacyjnej okrętu w St. Nazaire. Jedenastego marca o godzinie 07:12 (kwadrat marynarki AK 9631) przebywający na pomoście U 359 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 280° samotnego statku, w którego stronę się skierowano. Trzydzieści sześć minut później o 07:48 w kierunku ściganego frachtowca odpalono salwę trzech torped, które ze względu na mylne określenie jego prędkości na 11 węzłów a w rzeczywistości wynoszącej dwa węzły mniej chybiły celu. O 10:41 (kwadrat marynarki AK 9658) kontynuujący pościg za samotnym statkiem okręt Förstera został zmuszony do zanurzenia przez nadlatującą łódź latającą. Pomimo tego incydentu prowadzono dalej pościg odpalając o 11:12 (kwadrat marynarki AK 9655) w kierunku frachtowca z położenia podwodnego odpalono z wyrzutni nr I pojedynczą torpedę, której detonację zarejestrowano po 3 minutach i 24 sekundach. Po wynurzeniu mającym miejsce osiemnaście minut później dostrzeżono oddalający się cel, którym był amerykański frachtowiec typu Libery Henry Wynkoop (7.176 ton), który na skutek pobliskiej detonacji torpedy odniósł uszkodzenia w maszynowni. O 14:08 (kwadrat marynarki AK 9652) U 359 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadlatujący samolot. Prawie godzinę później o 15:02 okręt Förster znalazł się w środku nieprzyjacielskiego konwoju. Podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji celu został on dostrzeżony i ostrzelany przez płynące w nim statki. O 16:53 (kwadrat marynarki AK 9628) U 359 znalazł się z powrotem na powierzchni prowadząc pościg za konwojem, który został przerwany o 17:53, kiedy to musiano wykonać alarmowe zanurzenie przed nadpływającym niszczycielem. Po odpłynięciu prześladowcy o 20:20 (kwadrat marynarki AK 9654) Heinz Förster zarządził wynurzenie i kontynuowanie pościgu za celem. Prawie dwie godziny później o 22:15 (kwadrat marynarki AK 9673) z pomostu U 359 dostrzeżono cienie dwóch jednostek, w których stronę się skierowano schodząc piętnaście minut później w zanurzenie z zamiarem ich zaatakowania. Ze względu jednak na gęstą zamieć śnieżną uniemożliwiającą obserwację celów przez peryskop Heinz Förster zaniechał ataku i nakazał wynurzenie oraz ponowne oszukanie celów, z którymi w międzyczasie utracono kontakt. Następnego dnia o 19:27 w kwadracie BD 3473 spotkano się z pomocniczym tankowcem U 119, z którym następnie rozpoczęto poszukiwania U 757. Trzynastego marca o godzinie 09:50 (kwadrat marynarki BD 2695) doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z U 659. Następnego dnia o 13:00 (kwadrat marynarki BD 2692) z pomostu U 359 dostrzeżono ponownie U 119 oraz przebywający w jego pobliżu U 757. Pomiędzy 14:30 a 17:05 w kwadracie BD 2627 z pomocniczego tankowca pobrano 30m3 paliwa. Czternastego marca o 11:20 (kwadrat marynarki BD 2685) U 359 wraz z U 757 rozpoczął rejs powrotny do bazy. Szesnastego marca o 17:44 (kwadrat marynarki BE 9281) skutecznie odparto ataku wrogiego czterosilnikowego samolotu. Następnego dnia o 09:00 (kwadrat marynarki BF 7343) wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z czterema przybyłymi samolotami Ju 88, które miały za zadanie pełnić rolę osłony lotniczej. Ponad półtorej godziny później o 10:40 spotkano się w kwadracie BF 7353 z eskortą nawodną złożoną z 3 torpedowców. Osiemnastego marca pomiędzy 02:15 a 04:15 (kwadrat marynarki BF 8332) z jednego z torpedowców pobrano 2.3 m3 paliwa. W południe w kwadracie BF 6469 doszło do wymiany eskorty na nową, w towarzystwie której U 359 o godzinie 16:00 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (43 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 6.482 mile morskie na i 382 mile morskie pod powierzchnią.


Patrol 2 (19.04.1943 – 20.05.1943)
19.04. U 359 pod dowództwem Heinza Förstera o godzinie 17:30 wypłynął z bunkra w St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Półgodziny później w śluzie spotkano się z U 616 a po jej opuszczeniu z eskortą. O 20:13 (kwadrat marynarki BF 9436) w pobliżu oktetu detonowała mina nie czyniąc jednak żadnych szkód. Prawie dwie godziny później o 22:00 osiągnięto punkt Pt.438, gdzie eskorta zawróciła do bazy zaś oba U-booty rozpoczęły indywidualny marsz w stronę swoich rejonów operacyjnych. Następnego dnia o godzinie 07:00 (kwadrat marynarki BF 9124) U 359 zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz przez Biskaje. Dwa dni później 22 kwietnia na okręcie Förstera odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Nowy punkt docelowy dla Dautera, Clausena, Schamonga, Thätera, Förstera i Johannsena to AK 53.”.
Tego samego dnia o 14:26 (kwadrat marynarki BE 6831) płynący na powierzchni U 359 został wykryty przez czterosilnikowy samolot (należał on do 10 Sqn RAF), który w wykonanym następnie ataku zrzucił serię czterech bomb głębinowych, które wybuchły za jego rufą w bezpiecznej odległości. Dwie minuty później w celu uniknięcia kolejnych ataków wykonano alarmowe zanurzenie, po czym pozostano pod wodą do 16:50. Dwudziestego szóstego kwietnia o 19:21 odebrano drugą depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Grupa Amsel z okrętami U 634, U 223, U 266, U 377, U 383, U 525, U 709, U 466, U 454, U 359, U 186, U 403 dnia 27 kwietnia przebywać będzie w linii dozoru od AK 5553 do 9576. Kurs 205°.”.
Głównym celem w/w grupy miał być meldowany przez B-Dienst konwój SC.127, który dzięki przechwyconym i odszyfrowanym depeszom enigmy otrzymał polecenie zmienienia trasy i opłynął niebezpieczny rejon od północy, poza tym jego eskorta została dodatkowo wzmocniona okrętami 4 grupy wsparcia. Dwudziestego ósmego kwietnia U 359 o 22:00 osiągnął wyznaczoną pozycję, przypadająca na kwadrat AK 8845. Tego samego też dnia przelotny kontakt akustyczny z oczekiwanym konwojem uzyskał też U 377. Następnymi celami w/w grupy w kolejnych dniach były dwa konwoje: ONS.5 (osłaniany przez grupę eskortową B7) i SC.128 (osłaniany przez 40 grupę eskortową). Dnia 3 maja o 16:57 na okręcie Förstera odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Podgrupy Amsel I – IV z oszczędną prędkością marszową obsadzić nowe linie dozoru:
Amsel I: U 638, U 621, U 402, U 574, U 504 od AJ 7944 do 8838.
Amsel II: U 634, U 223, U 266, U 377, U 383 od AJ 976 do BC 3247.
Amsel III: U 709, U 569, U 525, U 468, U 448 od BC 3765 do 6541.
Amsel IV: U 466, U 454, U 359, U 186, U 403 od BC 6949 do 9646.”.
Głównym celem w/w podgrup był wspomniany wyżej konwój ONS.5. Piątego maja o godzinie 06:00 U 359 zajął swoją pozycję w grupie przypadającą na kwadrat BC 9446, rozpoczynając następnie jego przemierzanie. Dwa dni później 7 maja o 12:35 odebrano następną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Okręty Amsel, podgrupy III i IV utworzyć grupę Rhein.”.
Głównym celem w/w grupy miał być meldowany przez B-Dienst, osłaniany przez grupę eskortową C2 konwój HX.237. Tego samego dnia o 21:00 obsadzono wyznaczoną pozycję, przypadającą na kwadrat BC 9535. Następnego dnia odebrano kolejną depeszę z BdU o następującej treści:
„Grupa Rhein jak najszybciej kurs 120°. Najwyższa prędkość.”.
Dziewiątego maja o godzinie 12:24 (kwadrat marynarki CD 3597) U 359 nawiązał kontakt z oczekiwanym konwojem o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu. Ponad godzinę później o 13:36 śledzący konwój okręt Förstera został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadpływający niszczyciel. Podczas pobytu na głębokości A+80 (160 metrów) w pobliżu detonowało wiele bomb głębinowych nie czyniąc jednak żadnych szkód. Po wynurzeniu mającym miejsce o 15:42 (kwadrat marynarki CD 3836) utracono kontakt z konwojem. Następnego dnia o 09:00 zajęto nową pozycję w zgrupowaniu, przypadającą na kwadrat CE 1625 nie uzyskując tam jednak żadnego kontaktu czy to wzrokowego czy to akustycznego. Dziesięć godzin później o 19:00 odebrano pochodzący z U 403 meldunek o kontakcie z nieprzyjacielem, w którego stronę niezwłocznie się skierowano (prawdopodobnie był to konwój HX.237). Dwadzieścia jeden minut później na jednostkach grupy Rhein odebrano depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Grupa Rhein nie operować w związku z meldunkiem Clausena, pozostać na pozycjach.”.
W związku z w/w poleceniem Heinz Förster przerwał dalszy marsz w stronę meldowanego kontaktu, po czym z powrotem obrał kurs na swoją ostatnią pozycję w linii dozoru. Od 11 maja U 359 w ramach grupy Elbe 2 prowadził działania przeciwko meldowanemu przez B-Dienst konwojowi SC.129, osłanianemu przez grupę eskortową B2. Tego też dnia o godzinie 18:35 (kwadrat marynarki CE 1843) odebrano pochodzący z U 504 meldunek o kontakcie o następującej treści:
„Konwój CE 1543.”.
Jeszcze tego samego dnia o 22:48 (kwadrat marynarki CE 1877) także i U 359 uzyskał kontakt z konwojem SC.129 o którym zameldowano dowództwu. Ze względu na jasną poświatę księżyca Heinz Förster postanowił na razie śledzić cel i nadawać sygnały naprowadzające, po czym w momencie gdy księżyc zajdzie za chmury przystąpić do wykonywania ataku. Następnego dnia pomiędzy godziną 01:50 a 02:39 (kwadrat marynarki CE 1683) w szkwale deszczowym utracono kontakt ze śledzonym konwojem. O 02:53 (kwadrat marynarki CE 1656) przebywający na pomoście U 359 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 0˚ sylwetki niszczyciela, którego Heinz Förster postanowił wymanewrować. Dwie minuty później brytyjski niszczyciel HMS Whitehall bo to on był dostrzeżoną jednostką wykrył U 359, zmuszając go do wykonania alarmowego zanurzenia na głębokość A+100 (180 metrów). Wkrótce potem HMS Whitehall wraz z przybyłą korwetą HMS Clemantis przystąpił do wykonywania ataków, podczas których zrzucono łącznie 100 bomb głębinowych. O 08:20 okręt Förstera na którym w międzyczasie usunięto prawie wszystkie uszkodzenia odniesione na skutek bliskich detonacji bomb głębinowych z powrotem znalazł się na powierzchni. Wkrótce potem obsada wachty na pomoście najpierw usłyszała okrzyki pomocy w języku niemieckim a następnie dostrzegła rozbitka wyposażonego w aparat ratunkowy identyczny jak ten używany na U-bootach. Po jego wyłowieniu okazało się, że jest MaschOGfr Ziegler należący do załogi U 223. W trakcie przesłuchania rozbitek powiedział, że jego jednostka została ciężko uszkodzona przez bomby głębinowe i zmuszona do wynurzenia a następnie staranowana przez wrogi niszczyciel a on sam na rozkaz dowódcy o opuszczeniu okrętu wraz z innym kolegą wyskoczył za burtę. O 12:57 (kwadrat marynarki CE 2417) po wykryciu wycieku paliwa z uszkodzonych zbiorników rozpoczęto powrót do bazy. Trzy i pół godziny później po odebraniu o 16:30 pochodzącego z U 223 meldunku proszącego o asystę i pomoc skierowano się w jego stronę. O 19:43 w kwadracie CE 1926 spotkano się z U 377, z którym następnie wspólnie kontynuowano poszukiwania U 223. Czternastego maja o godzinie 01:21 w kwadracie CE 2588 obie jednostki odnalazły poszukiwany U-boot. Podczas prowadzonej przy pomocy flag sygnałowych rozmowy dowódca U 223 KL Karl-Jürg Wächter przekazał obu dowódcom wiadomość o następującej treści:
„Dziękuję wszystkim za pomoc, jestem częściowo zdolny do dalszego rejsu oraz do wykonania manewru zanurzenia. Potrzebuję środków opatrunkowych, chciałbym podjąć na pokład Ob.Gfr Zieglera. Wasza eskorta nie będzie mi już potrzebna.”.
O 10:00 na pokład U 223 przekazano rozbitka oraz środki opatrunkowe. W międzyczasie czasie udało się też usunąć przeciek i okręt ponownie był zdolny do kontynuowania patrolu, posiadając jeszcze wszystkie torpedy oraz zapas paliwa wynoszący 32m3 (o fakcie tym powiadomiono dowództwo). Tego samego dnia odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„Tinschert i Förster wracać do bazy.”.
Dwudziestego maja o godzinie 12:00 (kwadrat marynarki BF 6469) U 359 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której skierował się do bazy w St. Nazaire, gdzie przybył o 17:00, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (31 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 5.336 mil morskich na i 271.9 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 3 (29.06.1943 – 26.07.1943)
29.06. U 359 pod dowództwem Heinza Förstera wraz z U 386 o godzinie 09:25 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie Karaibów. Wkrótce potem spotkano się z kolejną jednostką – U 466 a o 12:45 do trzech okrętów dołączyły następne: U 160, I 28 oraz U 462. Pomiędzy 14:50 a 16:10 w kwadracie BF 6845 przeprowadzono próbne zanurzenia oraz trymowania, po czym wszystkie U-booty ruszyły dalej w następującej formacji: trałowiec M 28, U 160, U 466, M 27, U 462, I 28, M 344 U 386 i U 359. Po osiągnięciu o godzinie 22:10 kwadratu BF 9125 eskorta zawróciła do bazy zaś wszystkie okręty kontynuowały dalej grupowy marsz przez wody zatoki Biskajskiej. Pięćdziesiąt minut później od zespołu odłączył się I 28, który skierował się w swoją stronę. Trzeciego lipca znajdujące się aktualnie na wysokości Oporto (Portugalia) oba okręty o 18:14 (kwadrat marynarki CF 3921) zostały wykryte przez odbywający patrol amerykański bombowiec B-24 Liberator, który następnie za cel ataku obrał U 466. W wyniku postawionej przez oba U-booty zapory ogniowej amerykańska maszyna zmuszona została do niecelnego zrzutu bomb, które wpadły do wody w bezpiecznej dla U 466 odległości. Poza tym na skutek prowadzonego przez artylerzystów U 359 ognia przeciwlotniczego wroga maszyna otrzymała szereg trafień, w wyniku których wkrótce po zrzuceniu bomb uderzyła o powierzchnię oceanu, grzebiąc w swym kadłubie całą 10 osobową załogę. O 18:26 chcąc uniknąć kolejnych ataków oba okręty schowały się pod wodą, rozpoczynając następnie podwodny marsz. Dnia 12 lipca o godzinie 15:00 (kwadrat marynarki DF 9568) okręt Förstera zakończył pobieranie z podwodnego tankowca U 487 paliwa, po czym skierował się w stronę swojego rejonu operacyjnego. Czternaście dni później 26 lipca odebrano skierowaną przez BdU do Heinza Förstera depeszę o następującej treści:
„Förster swoboda manewrów na całym obszarze Karaibów.”.
Tego samego dnia płynący na powierzchni na południe od San Domingo (kwadrat marynarki EC 1264) U 359 został wykryty, zaatakowany a w wyniku tego zatopiony wraz z całą załogą przez amerykański samolot P-12 Mariner należący do dywizjonu VP-32 US Navy.

Członkowie załogi U 359 polegli w dniu 26.07.1943 (W kolejności alfabetycznej):
1.) Aigner Karl (MechMt) 27.10.1921
2.) Auer Theodor (FkMt) 07.09.1921
3.) BarthWilliMaschMt16.03.1922
4.) Becken Kurt (MaschGfr) 21.05.1921
5.) BergerErnst-August (Lt.z.S) 03.02.1922
6.) Breton Kurt (MaschMt) 25.04.1920
7.) Breuker Herbert (MtrGfr) 29.09.1923
8.) Diegmann Erich (MaschMt) 14.10.1920
9.) Fehse Otto (MechOGfr) 19.05.1922
10.) Feilscher Reinhard (BtsMt) 11.08.1921
11.) Fenner Karl-Heinz (MaschGfr) 20.04.1923
12.) Förster Heinz (OLt.z.S.d.R) 25.06.1909, Crew of 1940
13.) Freis Albert (OMasch) 15.12.1917
14.) Fulfs Hermann (BtsMt.d.R) 24.03.1919
15.) Ganser Peter (MtrOGfr) 09.01.1923
16.) Goldammer Hermann (Lt.ing) 28.07.1920, Crew of 1939
17.) Hardt Werner (Lt.z.S) 03.11.1922, Crew of X/1940
18.) Holzapfel Erich (MaschMt) 31.03.1921
19.) Jung Johann (OStrm) 04.12.1916
20.) Kay Karl-Heinz (MaschMt) 27.12.1919
21.) Kern Heinrich (MaschOGfr) 06.01.1924
22.) Kirchner Karl-Hellmut (MtrOGfr)02.02.1922
23.) Knerr Artur-Ludwig (MtrGfr) 23.04.1923
24.) Knöpel Georg (MaschOGfr) 03.01.1924
25.) Koch Kurt-Bruno (MaschGfr) 03.07.1922
26.) Kullick Robert (MaschGfr) 26.05.1923
27.) Meister Hermann (MaschMt) 20.10.1920
28.) Ortlieb Fritz (MtrOGfr) 31.10.1919
29.) Piepke Heinz (MaschGfr) 19.06.1922
30.) Powalka Heinz (MaschGfr) 06.03.1924
31.) Quolke Fritz (MtrOGfr) 19.05.1921
32.) Reinecke Adolf (FkOGfr) 06.06.1922
33.) Riemer Helmut (MechOGfr) 17.08.1923
34.) Rieß Waldemar (MaschOGfr) 26.12.1922
35.) Rosenfeld Willi (MaschOGfr) 15.07.1921
36.) Rosska Alfred (MaschOGfr) 06.12.1923
37.) Schmitt Wilhelm (MtrOGfr) 27.01.1923
38.) Schmutzer Jakob (MtrOGfr) 07.07.1923
39.) Schneider Rudolf (MaschGfr) 20.12.1924
40.) Schoneck Gottlieb (BtsMt) 15.05.1922
41.) Siegel Ulrich (FkOGfr) 17.09.1923
42.) Stahnke Erich (MaschGfr) 23.08.1923
43.) Starke Edgar (OMasch) 11.04.1916
44.) Swoboda Georg (OFkMt) 20.04.1920
45.) Weber Richard (MtrOGfr) 27.12.1922
46.) Weiss Gerhard (MaschOGfr) 15.06.1924
47.) Wiesner Adolf (MtrOGfr) 16.05.1924

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay „Hitlera Wojna U-bootów” tom II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 7 KTB U 301 - U 374
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1

Witam
Zapraszam do zapoznania się z poprawioną i rozszerzoną historią operacyjną U 359
Pozdrawiam Brodołak

Łukasz, a dało się potwierdzić, co z tym samolotem, który 3 lipca 1943 r. atakował płynące razem U 359 i U 466? Na uboat.net jest nadal wzmianka, że samolot niedługo po ataku i "odprawie ogniowej" plot. miał uderzyć w wodę, a cała załoga (10 lotników) zginąć. Blair w swojej pracy przypisywał to zestrzelenie U 359, z zastrzeżeniem "prawdopodobne".
Ja nabieram przekonania, że go zestrzelili, po tym co wyraźnie na uboat.net pisze:
podczas ataku samolot zestrzelony, był to amerykański B-24 Liberator (1st A/S Sqdn USAAF, pilot 1 Lt H.W. Fraser).

W takim układzie musiałbyś to dodać do listy sukcesowej U-boota.

Zastanawiam się też, czy w przypadku lżejszego uszkodzenia statku od bliskiego wybuchu torpedy powinno się zaliczać uszkodzenie, czy za ważne traktować tylko bezpośrednie trafienia torpedowe?

Poszperałem trochę, by rozwiązać problem i okazało się, że M. Borowiak w II tomie "Żelaznych rekinów Doenitza" w analizie losów U 359 doliczył mu uszkodzenie frachtowca "Henry Wynkoop", choć w uboat.net tego nie ma. Pewnie doszedł do tego samego wniosku co ja - wiadomo, że wybuch przyburtowy, a zwłaszcza podkadłubowy ma czasem na jednostkę równie destrukcyjne działanie co trafienie bezpośrednie, a np. na uboat.net wymieniano uszkodzenia statków i okrętów nawet lżejsze - spowodowane postawionymi przez U-booty minami (i niektóre z nich też prawdopodobnie wybuchły niekontaktowo). Tak było na pewno z dwoma kutrami torpedowymi uszkodzonymi na minach U 66.

Witam
Dzięki za uwagi, naniosłem już zmiany. Rzeczywiście przeoczyłem zestrzelenie Liberatora (podaje je zarówno uboat.net jak i Busch/Roll) oraz zaliczenie uszkodzenia jednostki handlowej nawet jeśli powstało ono nie od bezpośredniego trafienia torpedą tylko od bliskiej jej detonacji.
Pozdrawiam