U-270 Typ VIIC
Posty: 1
• Strona 1 z 1
U-270 Typ VIIC
przez Brodołak » 11.02.11, 07:41
U 270 Typ VIIC
Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen
Numer zamówienia: 35
Zamówienie: 20.01.1941
Położenie stępki: 15.10.1941
Wodowanie: 11.07.1942
Wcielenie do służby: 05.09.1942
Numer pocztowy: M 50 815
Przebieg służby:
05.09.1942 - 31.03.1943 - 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.04.1943 - 13.08.1944 - 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
13.08.1944 - Zatopiony o godzinie 00:10 na zachód od La Rochelle (pozycja46.19N, 02.56W) bombami głębinowymi zrzuconymi przez australijski samolot Sunderland należący do 461/A Sqn RAAF.
Dowódcy:
05.09.1942 - 15.07.1944 - KL Paul-Friedrich Otto
16.07.1944 - 13.08.1944 - OL Heinrich Schreiber
Liczba patroli: 6
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 1 (1.370 ton)/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0
Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 2/0
- 06.01.1944 - brytyjski bombowiec B-17 (FA 705) z 206 Sqn RAF/U,
- 13.06.1944 - brytyjski bombowiec B-17 z 53 Sqn RAF/C.
Okres służby U 270 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
06.09. - 08.09.42 - Bremen - rejsu próbne na rzece Wezerze.
10.09. - 02.10.42 - Kiel - próby morskie w ramach UAK.
05.10. - 06.10.42 - Danzig - stacjonarne próby i ćwiczenia w ramach UAG I.
07.10. - 09.10.42 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
11.10 - 15.11.42 - Hela - ćwiczenia na morzu w ramach AGRU - Front.
16.11. - 06.12.42 - Danzig - strzelanie torpedami w ramach 25 Flotylli U-bootów.
07.12. - 17.01.43 - Gotenhafen - szkolenie w ramach 22 Flotylli U-bootów.
18.01. - 30.01.42 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
31.01. - 02.02.43 - Gotenhafen - pobyt w bazie ze względu okres zalodzenia, w trakcie którego okręt podlegał 8 Flotylli U-bootów.
03.02. - 04.02.43 - R?nne/Borholm - próby hydrofonów w ramach UAG - Schall.
06.02. - 13.03.43 - Hamburg - prace remontowo - konserwacyjne w stoczni Howaldtswerke.
14.03. - 17.03.43 - Hamburg - przygotowanie okrętu do wyjścia na patrol.
19.03. - 22.03.43 - Kiel - sprawdzanie radiostacji i ostatnie prace remontowe.
Patrol 1 (23.03.1943 - 15.05.1943)
23.03. U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 08:00 opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 11:24 w kwadracie marynarki AO 7498 doszło do spotkania z eskortą oraz z U 646 i frachtowcem Patagonia w towarzystwie których skierowano się w stronę cieśnin Duńskich. Dnia 24 kwietnia o godzinie 22:45 zawinięto do bazy w Kristiansand, którą po uprzednim uzupełnieniu zapasów opuszczono następnego dnia o 06:45 w eskorcie trałowca M 401 obierając kurs na kwadrat marynarki AN 3131. W dniu 29 kwietnia o godzinie 20:00 (kwadrat marynarki AE 6911) rozpoczęto marsz pomiędzy Islandią a Wyspami Owczymi, za dnia płynąc cały czas w zanurzeniu. Dnia 2 kwietnia odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą Paulowi-Friedrichowi Otto skierowanie się do kwadratu marynarki AL 99. Dwa dni później 4 kwietnia o godzinie 16:24 (kwadrat marynarki AL 1740) na polecenie dowództwa rozpoczęto operację przeciwko wykrytemu przez U 530 konwojowi HX-231, która ze względu na złe warunki pogodowe, od samego początku była mocno utrudniona m.in. ze względu na stan morza okręt mógł płynąc z prędkością ok. 4 - 5 węzłów, a jeden z marynarzy MechGfr Kestler na skutek utraty równowagi spowodowanej silnym falowaniem doznał złamania ręki. Następnego dnia o godzinie 23:45 (kwadrat marynarki AK 2829) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu sylwetek 10 statków i dwóch okrętów eskorty zidentyfikowanych jako niszczyciele. Już w dniu 6 kwietnia o godzinie 00:32 wyminięto jeden z okrętów eskorty, który oświetlał okolicę pociskami oświetlającymi. Godzinę później wyminięto dwa następne okręty eskorty a o godzinie 01:42 (kwadrat marynarki AK 2883) w kierunku dwóch najbliższych statków wystrzelono po jednej torpedzie. Po dwóch minutach i ośmiu sekundach biegu torped usłyszano dwie detonacje ale ewentualna weryfikacja wzrokowa skutków ataku została udaremniona przez jeden z okrętów eskorty, który wykrył i zmusił U 270 do alarmowego zanurzenia na głębokość A+ 30 (110 metrów). Wkrótce potem w pobliżu rozerwały się trzy serie po sześć bomb głębinowych. Nie mając weryfikacji skutków ataku Paul-Friedrich Otto zgłosił prawdopodobne zatopienie frachtowca o tonażu ca. 4.000 ton i uszkodzenie kolejnego o tonażu ca. 6.000 ton. O 03:21 okręt Otto znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem, z którym o godzinie 06:54 (kwadrat marynarki AK 3735) ponownie nawiązano kontakt, o czym zameldowano dowództwu. Po wyprzedzeniu konwoju o godzinie 09:24 Paul-Friedrich Otto zanurzył swoją jednostkę rozpoczynając podejście w celu wykonania drugiego ataku. Półgodziny później (kwadrat marynarki AK 3737) U 270 został wykryty przez jeden z okrętów eskorty, który ruszył do ataku zrzucając na znajdujący się tym momencie na głębokości 35 metrów okręt Otto jedną serię bomb głębinowych. Wkrótce potem U 270 zszedł na głębokość A+10 (90 metrów) rozpoczynając uniki przed wrogimi jednostkami, które polowały na niego do godziny 13:30. O 14:59 U 270 ponownie znalazł się na powierzchni rozpoczynając po raz drugi pościg za konwojem, którego tym razem nie udało się już odnaleźć. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 19:02 (kwadrat marynarki AK 3699) odebrano pochodzący z U 632 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AK 3685 z nieprzyjacielskim frachtowcem. W dniu 7 kwietnia o 10:15 (kwadrat marynarki AL 2764) zaobserwowano na kursie 90 stopni zygzakujący niszczyciel. Trzydzieści minut później (kwadrat marynarki AL 2765) wykonano alarmowe zanurzenie przed nadlatującym samolotem. O godzinie 14:34 (kwadrat marynarki AL 2876) okręt ponownie został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do 15:59 przez nieprzyjacielski samolot, który w wykonanym ataku zrzucił dwie bomby głębinowe. Następnego dnia we mgle o godzinie 00:51 (kwadrat marynarki AL 3939) zaobserwowano w pobliżu cienie tajemniczych jednostek, które ze względu na swoją sylwetkę oraz prędkość zostały zidentyfikowane przez obsadę wachty jako jednostki eskortowe, co okazało się trafne bowiem wkrótce potem U 270 został wykryty i ostrzelany a w następstwie tego zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A+0 (80 metrów) przez niszczyciel, który w wykonanym ataku zrzucił serię pięciu bomb głębinowych, które wybuchły w bezpiecznej odległości. Po odpłynięciu nieprzyjaciela o godzinie 04:00 Paul-Friedrich Otto wynurzył swój okręt rozpoczynając marsz w kierunku zachodnim. W dniu 10 kwietnia odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą U 270, U 706, U 532, U 168, U 584, U 191, U 630, U 563, U 530 i U 203 utworzenie zgrupowania Lerche, którego linia patrolowa miała się rozciągać od kwadratu marynarki AK 5489 do AK 8916. W dniu 11 kwietnia o 18:03 (kwadrat marynarki AK 5924) odebrano pochodzący z U 706 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AK 5855 konwojem HX-232, w stronę którego pozycji się następnie skierowano. O 21:30 (kwadrat marynarki AK 5913) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu sylwetki niszczyciela oraz smugi dymu z kominów na kursie 230 stopni. O 22:22 i 23:30 dwukrotnie nawiązywano kontakt wzrokowy z szykującymi się do ataku na konwój U-bootami wchodzącymi w skład zgrupowania Lerche. Już dnia 12 kwietnia o godzinie 00:40 (kwadrat marynarki AK 5923) zaobserwowano nad konwojem rozbłyski pocisków oświetlających. Godzinę później o 01:41 okręt zszedł w zanurzenie z zamiarem wykonania ataku. Ze względu jednak na silną poświatę księżyca oraz ingerencję jednostek eskorty zostało to udaremnione. O 03:21 U 270 ponownie znalazł się na powierzchni rozpoczynając pościg za celem. O godzinie 04:43 i 04:50 wachtowi dostrzegli najpierw rozbłyski pocisków oświetlających a następnie łunę pożarów powstałych na skutek trafień dwóch statków torpedami wystrzelonymi przez U 593. O 06:55 (kwadrat marynarki AK 6764) okręt został wykryty i zmuszony do zakończonej powodzeniem ucieczki przez nieprzyjacielskim niszczycielem. O 15:26 (kwadrat marynarki AK 6935) płynący na powierzchni okręt Otto został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do godziny 18:37 przez nieprzyjacielski samolot. O 20:00 (kwadrat marynarki AL 4447) nawiązano kontakt z konwojem, o którym zameldowano dowództwu. Ponad półtorej godziny później o 21:38 okręt został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem, który zrzucił trzy bomby głębinowe. Prawie godzinę później o 22:35 w pobliżu pozycji przebywającego cały czas w zanurzeniu U 270 pojawił się ściągnięty w to miejsce meldunkiem załogi samolotu okręt eskortowy, który w przeprowadzonym następnie ataku zrzucił serię pięciu dobrze wycelowanych bomb głębinowych, które spowodowały uszkodzenie m.in. jednego z silników elektrycznych oraz głównego steru. Po wynurzeniu, które miało miejsce już dnia 13 kwietnia o godzinie 00:44 (kwadrat marynarki AL 4454) Paul-Friedrich Otto zaniechał pościgu za konwojem nakazując jednocześnie obranie kursu na spokojniejsze wody, gdzie można byłoby przeprowadzić naprawę odniesionych uszkodzeń. Tego samego dnia o 10:44 odebrano pochodzącą z BdU depeszę skierowaną do jednostek grupy Lerche z poleceniem zakończenia operacji przeciwko konwojowi HX-232. W dniu 15 kwietnia odebrano kolejną pochodzącą z BdU depeszę nakazującą dowódcom U 270, U 630, U 584 i U 168 udanie się jak najszybciej do kwadratu marynarki BD 2525, gdzie z podwodnego tankowca U 487 mieli następnie uzupełnić palio (w przypadku trzech pierwszych jednostek miało to być 90m3 paliwa a w przypadku ostatniej 100m3). Dwa dni później 17 kwietnia o 14:22 (kwadrat marynarki BD 2528) nawiązano kontakt wzrokowy z U 584. Kilka godzin później o 21:13 nawiązano kontakt z podwodnym tankowcem U 462 oraz U 260, U 584 i U 168. Następnego dnia o godzinie 13:04 (kwadrat marynarki BD 2558) spotkano się z U 487 oraz ponownie z U 462, U 260, U 168 i U 584. O 15:00 jeden z tankowców U 462 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Jeszcze tego samego dnia pomiędzy godziną 19:53 a 00:12 pobrano z podwodnego tankowca 45 m3 paliwa, 5 m3 oleju napędowego oraz prowiant na 35 dni. Poza tym na pokład U 487 przekazano wymagającego opieki medycznej kontuzjowanego w sztormie MechGfr Kestlera. W dniu 19 kwietnia odebrano pochodzącą z BdU skierowaną do dowódców U 270, U 226, U 614, U 264, U 358, U 707, U 628, U 92, U 125 depeszę nakazującą im utworzenie do godziny 20:00 dnia 20 kwietnia nowego zgrupowania o nazwie Specht, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki BD 8644 do BD 5677. Głównym celem zgrupowania miał być konwój HX-235, który jednak dzięki przechwyconym i odszyfrowanym meldunkom Enigmy opłyną je od południa nie zauważony przez żaden z okrętów. Następnego dnia o godzinie 01:50 (kwadrat marynarki BD 4639) zajęto pozycję w zgrupowaniu. W dniu 21 kwietnia odebrano o godzinie 12:11 pochodzącą z BdU depeszę nakazującą U 270, U 404, U 257, U 618, U 84, U 584, U 168, U 260, U 92, U 628, U 707, U 358, U 264, U 614 i U 226 utworzenie do dnia 22 kwietnia nowej linii patrolowej rozciągniętej od kwadratu marynarki BD 1752 do BD 7455. Po za tym dwa kolejne okręty ? U 662 i U 630 otrzymały polecenie zajęcia pozycji w odległości 20 mil morskich na północ od linii zgrupowania. Wszystkie okręty miały oczekiwać na płynący w kierunku wschodnim konwój. Dwa dni później 23 kwietnia odebrano już trzecią w ciągu ostatnich kilku dni pochodzącą z BdU depeszę nakazującą U 203, U 438, U 706, U 630, U 662, U 584, U 168, U 270, U 260, U 92, U 628, U 707, U 358, U 264, U 614, U 226 i U 125 utworzenie do godziny 14:00 dnia 25 kwietnia kolejnej linii patrolowej zgrupowania Specht rozciągającej się od kwadratu marynarki AJ 6762 do AK 7791. Tym razem głównym celem dla U-bootów miały być konwoje ONS.179 i ONS.4 W dniu 25 kwietnia o 14:40 osiągnięto kwadrat marynarki AJ 9374 zajmując pozycję w zgrupowaniu a następnie obrano kurs 40 stopni rozpoczynając marsz z prędkością 10 węzłów. W dniu 27 maja odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą dwudziestu okrętom podwodnym marsz z prędkością 9 węzłów w kierunku nowej linii patrolowej, mającej rozciągać się od kwadratu marynarki AJ 4378 do AJ 5913, której celem miał być kolejny konwój - SC-128. Poza tym dowódcy wszystkich okrętów zostali poinformowani, że w dniu 1 maja w kwadracie marynarki AK 8945 istnieje możliwość uzupełnienia paliwa z podwodnego tankowca. W dniu 28 kwietnia o godzinie 08:00 osiągnięto kwadrat marynarki AJ 5924 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 30 kwietnia podczas prac na górnym pokładzie o godzinie 23:20 (kwadrat marynarki AJ 8433) wypadł za burtę ObMasch Heyn, którego dzięki zarządzonemu natychmiast alarmowi człowiek za burtą wyłowiono dziesięć minut później. W dniu 2 maja o godzinie 01:58 (kwadrat marynarki AJ 8827) odebrano pochodzący z U 628 meldunek o dostrzeżeniu chmury dymu pochodzącej prawdopodobnie od statków konwoju SC-128. W stronę podanej pozycji natychmiast się skierowano ale próba odszukania celu była mocno utrudniona przez bardzo słabą widoczność. W dniu 4 maja (kwadrat marynarki AJ 6186) pomiędzy godziną 17:40 - 18:30 utrzymywano kontakt wzrokowy ze znajdującym się na kursie 75 stopni nieprzyjacielskim niszczycielem. W dniu 4 maja zgrupowanie Specht zostało połączone ze zgrupowaniem Star tworząc nowe o nazwie Fink, którego celem miał być konwój ONS-5. W dniu 5 maja o 04:05 (kwadrat marynarki AJ 6462) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu w zasięgu wzroku wielu cieni, które poszukiwany konwój, w stronę których się następnie skierowano. O 05:30 płynący cały czas na powierzchni okręt Otto został wykryty przez jedną z jednostek eskorty zidentyfikowaną jako niszczyciel (była nią prawdopodobnie korweta HMS Snowflake do której później dołączył niszczyciel HMS Oribi), który oświetlił go a następnie rozpoczął ostrzał z artylerii głównej i karabinów maszynowych. Sześć minut później w kierunku napastnika wystrzelono z wyrzutni nr V torpedę, która jednak minęła cel. O godzinie 05:58 wykonano alarmowe zanurzenie na głębokość A+60 metrów a następnie obrano kurs 110 stopni. Wkrótce potem wroga jednostka wykonała swój pierwszy atak zrzucając jedną serię sześciu bomb głębinowych. O 06:30 tuż nad zanurzonym okrętem rozerwała się druga seria złożona tym razem z ośmiu bomb głębinowych, która spowodowała, że utracono nad nim kontroli, co doprowadziło do jego opadnięcia aż na głębokość 3A-20 (220 metrów). Dzięki wydanemu natychmiast rozkazowi cała naprzód udało się wyprowadzić okręt na głębokość A+100 metrów (180 metrów). Ze względu jednak na 25 centymetrowe pęknięcie w zbiorniku nr 3 okręt jeszcze dwa razy opadał głębiej, co za każdym razem udawało się opanowywać zwiększając prędkość do całej naprzód. O 07:40 w celu zmylenia tropiących napastników Paul-Friedrich Otto nakazał wystrzelić pozoratory Bold a następnie zmienić kurs na 110 stopni. Pięćdziesiąt minut później o 08:30 (kwadrat marynarki AJ 6579) w pobliżu okrętu rozerwała się ostatnia z 33 w sumie zrzuconych bomb głębinowych, poczym okręty odpłynęły. Mimo braku kontaktu akustycznego z nieprzyjacielem jeszcze przez prawie dwie godziny U 270 pozostawał w zanurzeniu. Po wynurzeniu na polecenie dowódcy dokonano przeglądu stanu okrętu, w wyniku którego stwierdzono wiele uszkodzeń m.in. głównych sterów, sterów głębokości, żyrokompasu i manometrów. O 12:42 po otrzymani ostatecznego raportu o uszkodzeniach Paul-Friedrich Otto nakazał obrać kurs na bazę w St. Nazaire. W dniu 7 maja o godzinie 11:25 (kwadrat marynarki AK 8535) nawiązano kontakt wzrokowy z płynącym kursem północnym U 92. W dniu 15 maja o godzinie 13:00 w kwadracie marynarki BF 6492 doszło do spotkania z okrętami eskorty, w towarzystwie których o godzinie 16:50 wpłynięto do śluzy prowadzącej do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie osiem tygodni patrol (54 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 7.812,3 mili morskiej na i 586,1 mil morskiej po powierzchnią.
14.06.1943 wstrzymanie przygotowań okrętu do wyjścia na drugi patrol w związku ze skierowaniem jego do miejscowej stoczni w celu przeprowadzenia przebudowy pomostu związanej z montażem podwójnego stanowiska działek kal. 20 mm w miejsce pojedynczego.
Patrol 2 (26.06.1943 - 02.07.1943)
26.06. U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 10:06 w składzie grupy pierwszej złożonej z U 598, U 591 oraz przerywacza zagród minowych Spbr 136 i trałowca M 403 oraz w towarzystwie grupy drugiej złożonej z U 406 i U 662 oraz dwóch trałowców M 495 i M 404 opuścił śluzę prowadzącą do i z St. Nazaire kierując się w stronę punktu Pt.438. Głównym zadaniem jednostki Paula-Friedricha Otto podczas tego patrolu było atakowanie nieprzyjacielskiej żeglugi na Północnym Atlantyku. O godzinie 21:30 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6778 okręty eskorty zawróciły do bazy a dziesięć minut później U 270 tak jaki i pozostałe okręty podwodne zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz przez wody zatoki Biskajskiej. Następnego dnia o godzinie 07:25 (kwadrat marynarki BF 8362) wynurzono się na powierzchnię, rozpoczynając trwający do godziny 21:52 nawodny marsz w towarzystwie pozostałych dwóch jednostek pierwszej grupy. W dniu 28 czerwca o 16:00 odebrano pochodzącą z BdU depeszę, nakazującą U 270, U 662, U 598, U 591, U 406 skierowanie się do kwadratu marynarki CG 17. Następnego dnia na płynącym na głębokości 2A okręcie Otto doszło do silnego przecieku w wyniku którego do jego wnętrza dostało się 1,5 tony wody morskiej. O fakcie tym o godzinie 16:00 zameldowano dowództwu informując je o ograniczonej zdolności bojowej oraz prosząc je o dalsze instrukcje. O 20:40 otrzymano odpowiedź z poleceniem przerwania patrolu i powrotu do bazy. W dniu 1 lipca o 14:28 (kwadrat marynarki BF 8466) nad okrętem przeleciał samolot zidentyfikowany jako Ju 88. Pomiędzy godziną 14:42 a 17:20 okręt przebywał w zanurzeniu w celu dokonania niezbędnych napraw, podczas których stwierdzono poważne uszkodzenie zaworów bezpieczeństwa na obu pompach wody chłodzącej dla silników diesla. Jeszcze tego samego dnia o 20:00 (kwadrat marynarki BF 8595) nawiązano kontakt wzrokowy z dwoma własnymi niszczycielami i trzema torpedowcami płynącymi na spotkanie idących do Bordeaux U 180, U 518 i U 530. W dniu 2 lipca o godzinie 15:36 (kwadrat marynarki BF 8363) doszło do spotkania z okrętami eskorty w towarzystwie których o 18:45 wpłynięto do śluzy prowadzącej do St. Nazaire, kończąc trwający tydzień patrol (7 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 1.059 mil morskich na i 193,7 mili morskiej pod powierzchnią.
Podczas pobytu w stoczni oprócz prac remontowych na okręcie dokonano kolejnej modernizacji pomostu polegającej na dodaniu opancerzenia i montażu drugiego stanowiska podwójnych działek kal.20 mm.
Patrol 3 (24.07.1943 - 25.07.1943)
24.07. U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 10:06 wspólnie z U 437 opuścił śluzę w St. Nazaire, by następnie spotkać się z przerywaczem zagród minowych. O godzinie 12:30 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6469 przerywacz zagród minowych zawrócił do bazy a jego rolę przejął niszczyciel. O 18:40 Paul-Friedrich Otto nadał do dowództwa meldunek o uszkodzeniu instalacji olejowej prosząc o eskortę podczas marszu powrotnego. O 19:44 otrzymano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą U 270 powrót do bazy wraz z U 437. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 21:25 w kwadracie marynarki BF 6768 doszło do spotkania z eskortą w towarzystwie której o godzinie 18:45 następnego dnia zawinięto do śluzy w St. Nazaire, kończąc trwający 32 godziny i 39 minut patrol, podczas którego przepłynięto 240 mil morskich na powierzchni.
29.07.43 Podczas wypływania z boksu B bunkra U-bootów po dopiero co zakończonym remoncie na okręcie Paula-Friedricha Otto na skutek defektu o nieustalonej przyczynie oba silniki elektryczne zamiast cała naprzód zaskoczyły na cała wstecz i zanim udało się je zastopować część rufowa uderzyła w betonowy pirs boksu doznając uszkodzeń wymagających ponownego dokowania.
30.07.43 Umieszczenie U 270 w suchym doku nr 3 bunkra U-bootów w celu przeprowadzenia napraw części rufowej.
06.08.43 Przebazowanie okrętu Otto po zakończonym remoncie do doku nr 9a, gdzie następnie oczekiwał on na montaż nowego odbiornika FuMB.
08.08.43 Rozpoczęcie trzeciej już przebudowy pomostu w celu zainstalowania poczwórnego działka przeciwlotniczego kal. 20mm.
Patrol 4 (07.09.1943 - 06.10.1943)
07.09. U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 18:55 opuścił śluzę w St. Nazaire, by następnie dziesięć minut później spotkać się z przerywaczem zagród minowych, w towarzystwie którego skierował się do punktu Herz 438. Tego samego dnia o godzinie 22:50 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6469 eskorta zawróciła do bazy a U 270 rozpoczął marsz w kierunku swojego rejonu operacyjnego. Następnego dnia o 06:35 (kwadrat marynarki BF 9113) Paul-Friedrich Otto zarządził ćwiczebne zanurzenie na głębokość 2A+10 (170 metrów) w celu sprawdzenia szczelność kadłuba, poczym po jego pomyślnym przebiegu nakazał wyjść na głębokość A-40 (40 metrów) rozpoczynając podwodny marsz. O 11:52 z powodu usterki namiernika oraz w celu przewentylowania okrętu Paul-Friedrich Otto zarządził wyjście na powierzchnię, gdzie okręt przebywał do 12:07. W dniu 9 września (kwadrat marynarki BF 5689) w związku z dostaniem się do rufowej wyrzutni 350 litrów wody o godzinie 17:00 przeprowadzono jej regulację. Sześć dni później 15 września o 18:47 odebrano pochodzącą z BdU depeszę skierowaną do dowódców U 270, U 275, U 422, U 341, U 260, U 386, U 338, U 731, U 238, U 305, U 645, U 402, U 584, U 229, U 666, U 641, U 952, U 378, U 758, U 377 i U 603 utworzenie do dnia 20 września zgrupowania Leuthen, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 3441 do AL 4792. Głównym celem zgrupowania miały być konwoje ON/ONS. Alianci wiedząc z przechwyconych i odszyfrowanych depesz Enigmy o tym zgrupowaniu nakazało w dniu 18 września komodorom dwóch płynących w tym samym kierunku konwojów ONS-18 i ON-202, dla których na ewentualną zmianę trasy było już a późno połączenie się w jeden konwój, aby w ten sposób wzmocnione siły eskorty mogły skutecznie odeprzeć napastników. W dniu 19 września o 08:43 (kwadrat marynarki AL 4158) U 270 zszedł w zanurzenie na głębokość 80 metrów rozpoczynając podwodny marsz, w trakcie którego trwania o godzinie 11:03 i 11:09 w sektorze rufowym zaobserwowano trzy eksplozje zidentyfikowane jako lotnicze bomby głębinowe. Następnego dnia o godzinie 02:50 (kwadrat marynarki AL 1944) wachtowi na pomoście płynącego na powierzchni U 270 zameldowali o dostrzeżeniu licznych cieniów, należących do statków i jednostek eskorty tworzących połączony konwój ONS-18/ON-202. O 04:06 Paul Friedrich Otto nadał do dowództwa meldunek o następującej treści ?Konwój AL 1944, 270 stopni?. Dwadzieścia cztery minuty później od strony prawej burty do śledzącego konwój U 270 zbliżył się eskortowiec zidentyfikowany jako niszczyciel, którego udało się jednak wymanewrować zwiększając prędkość do całej naprzód. O 04:40 w pobliżu okrętu ponownie pojawiała się jednostka eskorty do której siedemnaście minut później o 04:57 (kwadrat marynarki AK 0366) z wyrzutni nr V wystrzelono torpedę akustyczna T-V, poczym wykonano alarmowe zanurzenie. Po 2 minutach i 47 sekundach biegu torpedy na zanurzonym U 270 zarejestrowano odgłos jej trafienia i eksplozji. Trafioną jednostką okazała się należąca do eskorty konwoju ON-202 brytyjska fregata HMS Lagan (1.370 ton), która w wyniku tego doznała ciężkich uszkodzeń, które spowodowały, że po doholowaniu jej na Wyspy Brytyjskie badająca ją specjalna komisja orzekała o nieopłacalności jej remontu i pocięciu na złom. O 05:15 na okręcie Paula-Fridricha Otto usłyszano impulsy azdyku należącego do innej jednostki eskorty, którą okazała się kanadyjska korweta HMCS Gatineau. Na polecenie dowódcy w celu zmylenia prześladowcy wystrzelono pięć pozoratorów Bold. Półgodziny później o 05:45 okręt Otto zszedł na głębokość 2A+20 (180 metrów) a wkrótce potem w jego pobliżu rozerwało się 12 bomb głębinowych, które spowodowały przecieki oraz uszkodzenie żyrokompasu. O godzinie 08:19 (kwadrat marynarki AK 0367) U 270 wynurzył się obierając kurs na południe w celu wykonania prac naprawczych. W dniu 21 września o 01:27 (kwadrat marynarki AK 0228) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu najpierw przed dziobem cieni, które tworzyły ponownie poszukiwany konwój ONS-18/ON-202 a wkrótce potem nieprzyjacielskiego eskortowca zidentyfikowanego jako niszczyciel w sektorze rufowym. Dostrzeżona nieprzyjacielska jednostka także zauważyła U 270 oświetlając go pociskami świetlnymi, po czym ustawiła się jego kilwaterze w odległości 300 metrów. Paul-Friedrich Otto korzystając z dogodnej pozycji o 01:30 wystrzelił w kierunku wrogiego eskortowca z wyrzutni nr V torpedę akustyczną T-V. Po 12 sekundach biegu torpedy usłyszano odgłos eksplozji ale prowadzona przez wachtowych obserwacja celu nie pozwoliła zweryfikować skutków ataku. O godzinie 02:15 (kwadrat marynarki AK 0224) od strony lewej burty zaobserwowano zbliżające się cienie, które zidentyfikowano jako fregaty lub niszczyciele eskortowe. Zaalarmowany dowódca nakazał zmienić kurs o 180 stopni ustawiając się do obu kontaktów rufą oraz zwiększyć prędkość do całej naprzód. Jeden z dostrzeżonych okrętów zidentyfikowany jako niszczyciel wkrótce potem ustawił się w kilwaterze U 270 oświetlając okolicę pociskami świetlnymi, co doprowadziło do jego wykrycia. O 03:40 do nieprzyjacielskiej jednostki dołączyła kolejna także zidentyfikowana jako niszczyciel oświetlając okolice pociskami świetlnymi i rozpoczynając ostrzał. O 04:20 na manewrującym z maksymalną prędkością U 270 w związku z podejrzeniem przybycia kolejnego niszczyciela postanowiono korzystając z poświaty księżyca, który wyłonił się z chmur zaatakować jeden z celów torpedą akustyczną T-V, która miała zostać wystrzelona z wyrzutni nr II. Piętnaście minut później o 04:35 (kwadrat marynarki AK 2832) z wyrzutni nr II wystrzelono torpedę T-V, poczym wykonano alarmowe zanurzenie. Po jedenastu sekundach od wystrzelenia usłyszano najpierw silną i głośną eksplozję a wkrótce potem odgłosy pękania i zalewania kadłuba, poczym nastąpiła cisza. To z kolei dało Paulowi-Friedrichowi Otto asumpt do zgłoszenia zatopienia niszczyciela, co jednak okazało się nieprawdą, bowiem wystrzelona torpeda chybiła celu. Od 05:30 w sektorze rufowym okrętu rejestrowano odgłosy eksplozji wielu bomb głębinowych zrzucanych w dalszej odległości. Po wynurzeniu, które miało miejsce następnego dnia o godzinie 01:47 (kwadrat marynarki AK 5154) odebrano pochodzący z U 952 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AK 4634 z nieprzyjacielskim jednostkami eskortowymi, w stronę pozycji których się natychmiast skierowano. O 12:20 (kwadrat marynarki AK 4885) we mgle na kursie 170 stopni dostrzeżono sylwetkę samotnej jednostki, którą w trakcie pościgu zidentyfikowano jako frachtowiec, z którym o godzinie 14:50 utracono kontakt. W godzinach wieczornych (po godzinie osiemnastej) nastąpiła szybka poprawiła widoczności do 10 mil morskich. O godzinie 19:25 zaobserwowano nadlatujący samolot zidentyfikowany jako B-24 Liberator a powiadomiony o tym Paul-Friedrich Otto nakazał obsadzić wszystkie działka przeciwlotnicze i otworzyć w kierunku napastnika ogień zaporowy. W wyniku jednak defektu mechanizmu podającego amunicję poczwórne działko kal. 20mm zainstalowane przed tym patrolem nie otworzyło ognia, co wykorzystała załoga wrogiego samolotu i w przeprowadzonym ataku najpierw ostrzelała pomost U 270 z działek pokładowych a następnie zrzuciła serię pięciu bomb głębinowych, które eksplodowały 10 metrów od strony lewej burty powodując powstanie poważnych uszkodzeń (m.in. wyrywana z podstaw została sprężarka Junkersa, rozlaniu uległo wiele cel akumulatorów wchodzących w skład baterii nr 1, pęknięciu uległo jarzmo głównego sprzęgła na lewej burcie). W dniu 23 września po zakończonych pierwszych prowizorycznych pracach naprawczych, znając stan swojego okrętu Paul-Friedrich Otto o godzinie 11:00 zarządził powrót do bazy, meldując o tym fakcie dowództwu, jednoczenie informując je o stanie okrętu, który na ten moment nie był zdolny do wykonania manewru zanurzenia. W odpowiedzi na ten meldunek BdU nakazało dowódcy U 270 spotkanie się kwadracie marynarki AK 9777 z wracającymi do bazy U 386 i U 603. Następnego dnia o godzinie 01:00 osiągnięto punkt spotkania rozpoczynając oczekiwanie na przybycie pozostałych dwóch jednostek. O godzinie 10:00 jako pierwszy pojawił się U 386 a wkrótce potem obie jednostki rozpoczęły poszukiwanie U 603. Dwie godziny później we mgle ograniczającej widoczność do 1 mili morskiej utracono kontakt z U 386, którego nie udało się już odnaleźć. Pomiędzy godziną 16:00 a 24:00 siłami własnymi załogi prowizorycznie naprawiono zbiornik balastowy nr 1, przywracając okrętowi możliwość zanurzania, ograniczoną do głębokości maksymalnie 40 metrów. W dniu 26 września Paul-Friedrich Otto nie mogąc odnaleźć U 386 i U 603 nadał do dowództwa meldunek o następującej treści ?Albrecht w punkcie spotkania zgubiony, seria eksplozji bomb głębinowych. GHG niesprawne. Proszę o rozkazy?. Wkrótce potem otrzymano z dowództwa odpowiedź: ?Otto skierować się do BD 90?. Następnego dnia o godzinie 15:00 (kwadrat marynarki BD 6819) ponownie rozpoczęto marsz kierunku bazy. W dniu 3 października w związku z ograniczoną możliwością zanurzania Paul-Friedrich Otto obawiając się licznych patroli lotniczych wroga nad Biskajami rozpoczął marsz wzdłuż wybrzeży Hiszpanii. Trzy dni później 6 października o 08:00 w punkcie Pt. 438 doszło do spotkania U 270 z eskortą w towarzystwie której o godzinie 13:00 dotarł do śluzy prowadzącej do St. Nazaire, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (29 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 4.671,9 mili morskiej na i 887,4 mili morskiej pod powierzchnią.
Patrol 5 (25.11.43 - 17.01.44)
25.11. U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 18:10 opuścił bazę w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O 18:30 nastąpiło spotkanie z jednostkami eskorty, którymi były dwa trałowce. Osiem minut później manewrujący na silnikach elektrycznych okręt został zepchnięty przez silny prąd na zaporę sieci przeciwtorpedowych. Dzięki szybkiej reakcji dowódcy w porę zastopowano maszyny unikając uszkodzeń śrub i wałów napędowych. O 19:35 prąd uległ zmianie i okręt bez problemów i uszkodzeń zszedł z zapory. Następnego dnia po dotarciu do kwadratu marynarki BF 9134 pomiędzy godziną 10:14 a 14:00 w asyście eskorty przeprowadzono cykl prób morskich mających potwierdzić gotowość okrętu do odbycia patrolu. Podczas jednej z nich wykryto poważny defekt hydrofonów, które nie były w stanie zlokalizować krążącego w odległości 400 metrów od okrętu trałowca. Poza tym stwierdzono, że czujniki na lewej burcie nie rejestrują nic a te na prawej burcie tylko słabe szumy. W związku z tym faktem Paul-Friedrich Otto podjął decyzję o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy w stronę której o godzinie 14:25 w eskorcie dwóch trałowców się skierowano. W dniu 27 listopada pomiędzy godziną 01:22 a 07:55 (kwadrat marynarki BF 6517) okręt stał na kotwicy w oczekiwaniu na nowy zespół eskorty. O godzinie 09:10 U 270 dotarł do bazy w St. Nazaire, gdzie został skierowany do doku nr 3 w celu przeprowadzenia przeglądu i remontu GHG. W dniu 1 grudnia o 17:35 ponownie opuszczono St. Nazaire a 10 minut później spotkano się z dwoma mającymi pełnić rolę eskorty trałowcami. Następnego dnia pomiędzy godziną 08:10 a 10:51 (kwadrat marynarki BF 9126) w obecności dwóch specjalistów ze stoczni przeprowadzono testy hydrofonów, które ponownie odmówiły posłuszeństwa. O 11:20 ponownie w towarzystwie eskorty ruszono w rejs powrotny do St. Nazaire, gdzie dotarto następnego dnia o 10:40. W dniu 4 grudnia o 17:30 wspólnie z U 757 i U 445 w towarzystwie eskorty po raz trzeci opuszczono St. Nazaire. Następnego dnia pomiędzy godziną 08:27 do 12:05 (kwadrat marynarki BF 9132) przeprowadzono testy GHG, który ponownie odmówił posłuszeństwa. Piętnaście minut po zakończeniu testów okręt Otto wspólnie z U 757 i U 445 w towarzystwie jednostek eskorty obrał kurs na St. Nazaire. Ze względu na gęstą mgłę pomiędzy 05:27 a 17:35 (kwadrat marynarki BF 6515) dnia 6 grudnia wszystkie okręty stały na kotwicy i dopiero o 19:55 przybyły do bazy, gdzie U 270 trafił do doku na kolejny przegląd i remont hydrofonów. Dwa dni później 8 grudnia o 15:25 po raz czwarty opuszczono St. Nazaire, by kontynuować trzykrotnie przerywany przez defekty GHG patrol. Trzydzieści pięć minut później doszło do spotkania z U 382, U 406, U 641, U 666 i U 757 oraz jednostkami eskorty. Następnego dnia po dotarciu do kwadratu marynarki BF 9137 pomiędzy 08:15 a 14:00 przeprowadzono testy hydrofonów, które wreszcie zadziałały jak należy. O 15:00 towarzyszące U 270 pozostałe U-booty wraz jednostkami eskorty zawróciły do bazy. Pięćdziesiąt jeden minut później okręt zszedł w zanurzenie rozpoczynając marsz na głębokości najpierw 40 a następie 80 metrów. W dniu 10 grudnia o 20:42 (kwadrat marynarki BF 8222) okręt wyszedł na powierzchnię w celu naładowania akumulatorów i przewentylowania wnętrza. O 23:05 (kwadrat marynarki BF 8132) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu nadlatującego czterosilnikowego samolotu na co Paul-Friedrich Otto zareagował wydaniem rozkazu obsadzenia działek i otworzenia ognia zaporowego. Podczas pierwszego ataku nieprzyjacielskiej maszynie udało się zrzucić jedną bombę głębinową, która ze względu na prowadzony ostrzał z działek plot. eksplodowała w odległości 1000 metrów od burty okrętu. Także i drugi atak mający miejsce pięć minut po uzyskaniu kontaktu przeprowadzony od strony rufy został odparty bez start własnych a wroga maszyna został zmuszona do nagłego skrętu w prawo aby wydostać się poza zasięg działek okrętu Otto. Następnego dnia odebrano pochodzącą z BdU depeszę skierowaną do dowódców U 270, U 275 i U 257 nakazującą im marsz do kwadratu marynarki AL 74. Trzy dni później odebrano kolejną depeszę z BdU informującą dowódców U 270, U 275, U 305, U 382, U 641 o anulowaniu obowiązujących rozkazów i nakazującą im utworzenie linii patrolowej rozciągniętej od kwadratu marynarki BE 7311 przez BE 8888 do BE 8233. Następnego dnia osiągnięto rejon operacyjny rozpoczynając poszukiwania wrogich jednostek, które ograniczone były słabą widocznością wahającą się od dwóch do czterech mil morskich. W dniu 18 grudnia o 14:11 odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą dowódcom U 270, U 801, U 107, U 667, U 618, U 541, U 645, U 692, U 415, U 305, U 382 i U 641 utworzenie do godziny 10:00 dnia 20 grudnia zgrupowania Borkum, którego lina patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki BE 4691 do BE 5662. Poza tym dowódcy w/w jednostek zostali poinstruowani, żeby w ciągu dnia 20 grudnia przebywali cały w zanurzeniu i dopiero po godzinie 18:30 wyszli na powierzchnię w celu odnalezienia spodziewanego w tym miejscu i o tej porze nieprzyjacielskiego konwoju, którym MKS.33/SL.142. Alianci wiedząc o tym zagrożeniu z przechwyconych i odszyfrowanych depesz Enigmy zmienili jego trasę a w rejon koncentracji grupy Borkum skierowali grupę amerykańskiego lotniskowca eskortowego USS Card. W dniu 20 grudnia U 270 osiągnął kwadrat marynarki BE 5485, rozpoczynając oczekiwanie na pojawienie się nieprzyjaciela. W dniach 22 i 23 listopada niemieckie samoloty dalekiego zwiadu lotniczego wykryły i zameldowały o grupie nieprzyjacielskiego lotniskowca. W dniu 24 grudnia o 11:48 odebrano pochodzącą z BdU depeszę skierowaną do dowódców zgrupowania Borkum (U 270, U 801, U 541, U 645, U 415, U 305, U 275, U 382, U 758, U 641, U 377, U 107 i U 667) nakazującą utworzenie im nowej linii patrolowej rozciągającej się od kwadratu marynarki BE 7128 do BE 7339. W godzinach wieczornych w rejonie przebywania zgrupowania Borkum pojawił sie konwój OS.62/KMS.36 eskortowany przez grupę eskortową B1 i grupę wsparcia z lotniskowcem eskortowym HMS Striker w składzie. Jako pierwszy kontakt z nieprzyjacielem uzyskał U 415, który poza przesłanym meldunkiem w przeprowadzonym wkrótce potem ataku zatopił brytyjski niszczyciel HMS Hurracaine. Przez cały najbliższy dzień oraz noc z 25 na 26 grudnia pozostałe jednostki zgrupowania w większości bezowocnie poszukiwały meldowanego konwoju. O godzinie 05:32 dnia 26 grudnia (kwadrat marynarki BE 7152) wachtowi na pomoście U 270 zameldowali o dostrzeżeniu cieni a wkrótce potem niszczyciela, które należały do poszukiwanego konwoju. Powiadomiony o kontakcie przez obsadę wachty Paul-Friedrich Otto rozpoczął manewrowanie w celu wykonania ataku na wrogą jednostkę w stronę której o godzinie 05:55 wystrzelił salwę trzech niecelnych torped. O 06:00 zidentyfikowano jeden z cieni jako frachtowiec, za którym ruszono w pościg. Prawie dwie i półgodziny później o 08:28 z wyrzutni nr II w kierunku ściganego statku wystrzelono torpedę, która jednak została wymanewrowana przez niedoszłą ofiarę. O 09:14 Paul-Friedrich Otto nakazał zejść w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz, podczas którego ponownie zadawano dziobowe wyrzutnie torpedowe. Tego samego dnia po wynurzeniu nadano do dowództwa meldunek o problemach z namiernikiem, niemożności odbierania długi fal oraz o niesprawności obu anten detektorów Naxos. Po zakończeniu operacji przeciwko OS.62/KMS.36 kolejnym celem dla zgrupowania Borkum był konwój MKS.34/SL.143. W dniu 1 stycznia o godzinie 20:40 (kwadrat marynarki BE 8186) zaobserwowano na kursie 100 stopni snop reflektora pokładowego nieprzyjacielskiego samolotu. O 22:59 (kwadrat marynarki BE 9159) od strony lewej burty nadleciał dwusilnikowy samolot, który w wykonanym ataku zrzucił serię pięciu bomb głębinowych oraz dwie flary świetlne. Następnego dnia o 22:57 (kwadrat marynarki BE 8559) wachtowi na pomoście poszukującego konwoju U 270 zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 310 stopni cieni w stronę których się następnie skierowano. Kwadrans przed północą zidentyfikowano cienie jako wrogi niszczyciel, w stronę którego o godzinie 00:07 już dnia 3 stycznia bezskutecznie próbowano ze względu na defekt wyrzutni nr V wystrzelić torpedę. O 00:21 po ponownym wyjściu na dogodną do ataku pozycję z wyrzutni nr II w kierunku wrogiej jednostki wystrzelono torpedę akustyczną T-V, poczym wykonano zanurzenie na głębokość A+20 (100 metrów). Po 3 minutach i 25 sekundach biegu torpedy zarejestrowano odgłos silnej eksplozji a po 20 kolejnych sekundach dwie następne silne detonacje następujące bardzo szybko jedna po drugiej. Dziewiętnaście minut później na polecenie dowódcy wystrzelono trzy pozoratory akustyczne Bold, po czym aż do godziny 04:34 płynięto w zanurzeniu. W dniu 5 stycznia o 15:44 odebrano pochodzącą z BdU depeszę, która nakazywała podzielić zgrupowanie na trzy podgrupy Borkum 1- 3, które miały utworzyć trzy linie patrolowe. Zgodnie z zawartymi w depeszy instrukcjami U 270 wraz z U 305 i U 382 tworzył podgrupę Borkum 1, której lina patrolowa rozciągała się od kwadratu marynarki BE 7879 do BE 7979. W dniu 6 stycznia o 13:00 osiągnięto kwadrat marynarki BE 7348 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Tego samego dnia o godzinie 19:05 (kwadrat marynarki BE 7369) zaobserwowano w odległości 7000 metrów od okrętu nadlatujący niezidentyfikowany samolot, którym okazał się brytyjski bombowiec B-17 (FA705) należący do 206 Sqn RAF, którego nie wykrył detektor Wanze. Zaalarmowany przez wachtowych Paul-Friedrich Otto nakazał obsadzić działka i otworzyć w kierunku napastnika ogień zaporowy. W trakcie pierwszego jak i drugiego nalotu, które miały miejsce o 19:11 i 19:13 wroga maszyna nie zrzuciła żadnych bomb ograniczając się tylko do ostrzelania pomostu z działek pokładowych. O 19:18 wrogi bombowiec wykonał trzeci nalot w trakcie którego artylerzyści z U 270 uzyskali szereg trafień w kadłub i skrzydła, powodując jego ciężkie uszkodzenie. Mimo tych trafień i płonącego jednego silnika załoga B-17 zdołała zrzucić serię czterech bomb głębinowych, których bliskie eksplozje doprowadziły do uszkodzenia wszystkich znajdujących się w dziobowym przedziale torpedowym torped, rozlania się 33 cel akumulatorów, przecieków w rejonie zbiornika balastowego nr V i rufowej wyrzutni torpedowej. Minutę po wykonaniu ataku obsada pomostu zaobserwowała rozbicie się wrogiej maszyny w odległości 300 metrów od burty okrętu z której nikt nie zdołał sie uratować. Ze względu na odniesione uszkodzenia Paul-Friedrich Otto przerwał wykonywanie zadania i obrał kurs powrotny na bazę. W dniu 13 stycznia o godzinie 21:00 (kwadrat marynarki BE 7687) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 158 stopni rozbłysków umieszczonej na Cap Pior latarni morskiej. Cztery dni później 17 stycznia o 10:30 w punkcie Pt. 439 U 270 spotkał się z jednostkami eskorty w towarzystwie których o godzinie 15:00 przybyto do śluzy prowadzącej do St. Nazaire, kończąc trwający łącznie z przerwami na naprawę GHG prawie osiem tygodni patrol (53 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 3.296 mil morskich na i 907 mil morskich pod powierzchnią.
22.01. - 13.03.44 Pobyt U 270 w miejscowej stoczni, podczas którego przeprowadzono generalny remont obu silników diesla, zamontowano nowy zbiornik zanurzeniowy nr V oraz nowy aparat GHG, a także opróżniono i wyszlifowano wyrzutnie torpedowe nr I ? V.
27.03.44 U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 18:17 opuścił bazę w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem wspólnie z U 758 przeprowadzić próby morskiej w kwadracie marynarki BF 9126. Następnego dnia pomiędzy godziną 05:57 a 12:50 w/w kwadracie marynarki pomyślnie przeprowadzono próby w tym próbę zanurzenia, poczym wspólnie z U 758 skierowano się w rejs powrotny do bazy, gdzie przybyto o godzinie 12:50 dnia 29 marca.
31.03. - 06.06.1944 pobyt U 270 w bazie w St. Nazaire, gdzie przyporządkowany do zgrupowania Landwirt w stanie gotowości bojowej oczekiwał na komunikat o rozpoczęciu spodziewanej alianckiej inwazji na atlantyckie wybrzeża Francji.
Patrol 6 (06.06.1944 - 17.06.1944)
06.06. U 270 pod dowództwem Paula-Fridricha Otto wypłynął o godzinie 14:45 z bazy w St. Nazaire, by następnie wraz z U 260, U 281, U 958, U 255, U 228 i U 608 zgodnie z rozkazem w ramach zgrupowania Landwirt zaatakować nieprzyjacielskie siły inwazyjne. O godzinie 19:41 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6497 okręty eskorty zawróciły do bazy. O 22:21 (kwadrat marynarki BF 6497) U 270 zszedł w zanurzenie, rozpoczynając podwodny marsz trwający do 03:25 następnego dnia. O godzinie 05:25 (kwadrat marynarki BF 6753) po uzyskaniu namiaru przed odbiornik Fliege wykonano manewr zanurzenia, rozpoczynając trwający do godziny 22:40 podwodny marsz. W takcie jego trwania odebrano pochodzącą z FdU depeszę nr 1754/7/873 nakazującą dowódcom jednostek zgrupowania Landwirt zajęcie nowych pozycji w kwadracie marynarki BF. W przypadku jednostki Otto pozycja ta przypadała na kwadrat marynarki BF 4372. O godzinie 23:32 (kwadrat marynarki BF 5892) płynący na powierzchni U 270 został zaskoczony przez nieprzyjacielski samolot zidentyfikowany jaklo Sunderland. Powiadomiony o kontakcie Paul-Friedrich Otto wydał rozkaz obsadzenia działek plot i otworzenia w kierunku napastnika ognia zaporowego. Nieprzyjacielska maszyna pomimo wybuchających w pobliżu pocisków wykonała dwa naloty nad cel podczas których zrzuciła łącznie trzy bomby głębinowe, które wybuchły w odległości 30-50 metrów za rufą okrętu oraz ostrzelała niecelnie pomost i kadłub okrętu. Zaraz po drugim nalocie na polecenie dowódcy wypuszczono w powietrze pozoratory radarowe Aphrodite. Tuż po północy już dnia następnego (godzina 00:31, kwadrat marynarki BF 5893) U 270 zszedł w zanurzenie, rozpoczynając podwodny marsz, podczas którego trwania załoga usunęła drobne uszkodzenia powstałe na skutek ataku. Tego samego dnia odebrano pochodzący z dowództwa rozkaz nr 2027/8/804 nakazujący U270 U 993, U 981, U 260, U 255, U 608, U 228, U 985, U 262 i U 281 utworzenie zgrupowania Tiger, które miało skierować się do kwadratu BF 5190. W dniu 9 czerwca odebrano kolejny rozkaz z dowództwa nr 0250/9/813 nakazujący wszystkim dowódcom przebywających w morzu U-bootów zajęcie nowych pozycji w związku z rozpoczętą aliancką inwazją. W przypadku U 270 pozycja ta wypadała w kwadracie marynarki BF 5161 W dniu 11 czerwca o godzinie 23:15 (kwadrat marynarki BF 4391) okręt znalazł się na powierzchni, gdzie przybywał do godziny 24:00. W tym czasie doładowano baterie akumulatorów, przewentylowano wnętrze oraz postawiono jeden pozorator radarowy Thetis. Dwa dni później 13 czerwca pomiędzy godziną 05:34 a 23:30 (kwadrat marynarki BF 5162) U 270 spoczywał na dnie znajdującym się w tym miejscu na głębokości 48 metrów, oczekiwując na pojawienie się wrogich jednostek. Wkrótce po wynurzeniu okręt Otto został zaskoczony przez nieprzyjacielski samolot zidentyfikowany jako Sunderland, którym w rzeczywistości był brytyjski Wellington należący do 172 Sqn RAF. Wroga maszyna w wykonanym natychmiast ataku ostrzelała kadłub i pomost a następnie zrzuciła bomby głębinowe, które wybuchły za rufą okrętu. Dziesięć minut później o 23:40 wachtowi zameldowali o kolejnym samolocie zidentyfikowanym jako Liberator (był to brytyjski samolot B-17 z 53 Sqn RAF), który w wykonanym przy pomocy reflektora Leigh ataku zrzucił serię trzech bomb głębinowych, które wybuchły po stronie prawej burty w części rufowej okrętu. Prowadzony przez artylerzystów z U 270 ogień zaporowy był mocno utrudniony przez pilota wrogiej maszyny, który zszedł tuż nad fale. O 23:53 drugi nalot wykonał Wellington ale tym razem jego atak został odparty przez obsadę działek. Cztery minuty później o 23:57 do drugiego nalotu przystąpił B-17, który mimo silnego i celnego ognia zaporowego, osłabionego wkrótce potem defektem działka kal. 37mm zrzucił serię czterech bomb głębinowych z których trzy wybuchły w pobliżu okrętu powodując powstanie poważnych uszkodzeń (m.in. przesunięcie prawego silnika elektrycznego, uszkodzenia głównego steru, dziobowego steru głębokości, obluzowania mocowań fundamentu prawego silnika diesla, uszkodzenia rufowej wyrzutni torpedowej oraz wszystkich mieszczących się w rufowym przedziale torpedowym torped). Zaraz po wyjściu znad celu płonąca brytyjska maszyna skręciła w prawo i niedługo potem rozbiła się o powierzchnię wody. Tuż po północy 14 czerwca o godzinie 00:09 Paul-Friedrich Otto nie chcąc dłużej narażać swojego okrętu wydał rozkaz jego zanurzenia i posadowienia na dnie w celu dokonania napraw. W dniu 15 czerwca o godzinie 01:47 (kwadrat marynarki BF 5244) U 270 wyszedł na powierzchnię w celu przewentylowania wnętrza i naładowania baterii akumulatorów. W związku z niemożnością naprawienia wszystkich uszkodzeń odniesionych dwa dni wcześniej, Paul-Friedrich Otto wydał rozkaz obrania kursu na bazę w Lorient. W dniu 17 czerwca o 02:35 w punkcie Leben U 270 spotkał się eskortą, w towarzystwie której o godzinie 06:00 wpłynął do Lorient, kończąc trwający prawie dwa tygodnie patrol (11 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 3.296 mil morskich na i 907 mil morskich pod powierzchnią.
01.07.1944 w związku z niekorzystną sytuacją na froncie oraz w związku z rozmiarem uszkodzeń odniesionych na skutek ataku w dniu 13 czerwca U 270 został wycofany do służby.
15.07.1944 Paul-Friedrich Otto zdał obowiązki dowódcy udając się do kraju w celu objęcia dowództwa nowobudowanego okrętu typu XXI ? U 2525. Następnego dnia nowym dowódcą wycofanego okrętu został OL Herbert Schreiber, oddelegowany na tę stanowisko z 24 Flotylli U-bootów.
Pod koniec lipca U 270 decyzją dowództwa został skierowany na remont w celu przygotowania go do wyjścia na kolejny patrol.
Patrol 7 (10.08.1944 - 13.08.1944)
10.08. U 270 pod dowództwem Herberta Schreibera o 11:00 wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę do bazy w La Pallice, gdzie dostarczyć miano ważnych członków z kadry 1 Flotylli U-bootów (łącznie 30 osób), dwa zestawy chrap umocowanych na pokładzie górnym oraz części zamienne spakowane w skrzyniach umieszczonych wewnątrz okrętu. Po podjęciu na pokład wszystkich pasażerów liczba osób na pokładzie osiągnęła 71. W godzinach wieczornych 12 kwietnia płynący na powierzchni U 270 został wykryty przez wyposażony w reflektor Leigha kanadyjski samolot Sunderland należący do 461 Sqn RCAF. Zaalarmowany Herbert Schreiber zdając sobie sprawę z ograniczeń manewrowych okrętu wydał rozkaz obsadzenia działek i otwarcia ognia zaporowego w kierunku wrogiej maszyny, która pomimo tych utrudnień wykonała atak zrzucając serię sześciu bomb głębinowych, które obramowały U 270 powodując powstanie poważnych uszkodzeń. Herbert Schreiber zdając sobie sytuację z fatalnego położenia swojej jednostki po otrzymaniu szczegółowych meldunków o rozmiarze szkód już w dniu 13 sierpnia o godzinie 00:10 wydał rozkaz jego opuszczenia i zatopienia. Wkrótce potem pływających w wodzie wszystkich członków załogi[1] U 270 oraz jego pasażerów podniosły z wody zaalarmowane przez załogę samolotu odbywające patrol w pobliżu dwa kanadyjskie niszczyciele HMCS Ottawa II i HMCS St. Laurent, należące do 1 Grupy Wsparcia.
Przypisy:
[1] Według Herbert Ritschel - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300 - z załogi U 270 zginęło dwóch członków (śmierć przez utonięcie) oraz ośmiu pasażerów (śmierć przez utonięcie)
Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen
Numer zamówienia: 35
Zamówienie: 20.01.1941
Położenie stępki: 15.10.1941
Wodowanie: 11.07.1942
Wcielenie do służby: 05.09.1942
Numer pocztowy: M 50 815
Przebieg służby:
05.09.1942 - 31.03.1943 - 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.04.1943 - 13.08.1944 - 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
13.08.1944 - Zatopiony o godzinie 00:10 na zachód od La Rochelle (pozycja46.19N, 02.56W) bombami głębinowymi zrzuconymi przez australijski samolot Sunderland należący do 461/A Sqn RAAF.
Dowódcy:
05.09.1942 - 15.07.1944 - KL Paul-Friedrich Otto
16.07.1944 - 13.08.1944 - OL Heinrich Schreiber
Liczba patroli: 6
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 1 (1.370 ton)/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0
Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 2/0
- 06.01.1944 - brytyjski bombowiec B-17 (FA 705) z 206 Sqn RAF/U,
- 13.06.1944 - brytyjski bombowiec B-17 z 53 Sqn RAF/C.
Okres służby U 270 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
06.09. - 08.09.42 - Bremen - rejsu próbne na rzece Wezerze.
10.09. - 02.10.42 - Kiel - próby morskie w ramach UAK.
05.10. - 06.10.42 - Danzig - stacjonarne próby i ćwiczenia w ramach UAG I.
07.10. - 09.10.42 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
11.10 - 15.11.42 - Hela - ćwiczenia na morzu w ramach AGRU - Front.
16.11. - 06.12.42 - Danzig - strzelanie torpedami w ramach 25 Flotylli U-bootów.
07.12. - 17.01.43 - Gotenhafen - szkolenie w ramach 22 Flotylli U-bootów.
18.01. - 30.01.42 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
31.01. - 02.02.43 - Gotenhafen - pobyt w bazie ze względu okres zalodzenia, w trakcie którego okręt podlegał 8 Flotylli U-bootów.
03.02. - 04.02.43 - R?nne/Borholm - próby hydrofonów w ramach UAG - Schall.
06.02. - 13.03.43 - Hamburg - prace remontowo - konserwacyjne w stoczni Howaldtswerke.
14.03. - 17.03.43 - Hamburg - przygotowanie okrętu do wyjścia na patrol.
19.03. - 22.03.43 - Kiel - sprawdzanie radiostacji i ostatnie prace remontowe.
Patrol 1 (23.03.1943 - 15.05.1943)
23.03. U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 08:00 opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 11:24 w kwadracie marynarki AO 7498 doszło do spotkania z eskortą oraz z U 646 i frachtowcem Patagonia w towarzystwie których skierowano się w stronę cieśnin Duńskich. Dnia 24 kwietnia o godzinie 22:45 zawinięto do bazy w Kristiansand, którą po uprzednim uzupełnieniu zapasów opuszczono następnego dnia o 06:45 w eskorcie trałowca M 401 obierając kurs na kwadrat marynarki AN 3131. W dniu 29 kwietnia o godzinie 20:00 (kwadrat marynarki AE 6911) rozpoczęto marsz pomiędzy Islandią a Wyspami Owczymi, za dnia płynąc cały czas w zanurzeniu. Dnia 2 kwietnia odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą Paulowi-Friedrichowi Otto skierowanie się do kwadratu marynarki AL 99. Dwa dni później 4 kwietnia o godzinie 16:24 (kwadrat marynarki AL 1740) na polecenie dowództwa rozpoczęto operację przeciwko wykrytemu przez U 530 konwojowi HX-231, która ze względu na złe warunki pogodowe, od samego początku była mocno utrudniona m.in. ze względu na stan morza okręt mógł płynąc z prędkością ok. 4 - 5 węzłów, a jeden z marynarzy MechGfr Kestler na skutek utraty równowagi spowodowanej silnym falowaniem doznał złamania ręki. Następnego dnia o godzinie 23:45 (kwadrat marynarki AK 2829) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu sylwetek 10 statków i dwóch okrętów eskorty zidentyfikowanych jako niszczyciele. Już w dniu 6 kwietnia o godzinie 00:32 wyminięto jeden z okrętów eskorty, który oświetlał okolicę pociskami oświetlającymi. Godzinę później wyminięto dwa następne okręty eskorty a o godzinie 01:42 (kwadrat marynarki AK 2883) w kierunku dwóch najbliższych statków wystrzelono po jednej torpedzie. Po dwóch minutach i ośmiu sekundach biegu torped usłyszano dwie detonacje ale ewentualna weryfikacja wzrokowa skutków ataku została udaremniona przez jeden z okrętów eskorty, który wykrył i zmusił U 270 do alarmowego zanurzenia na głębokość A+ 30 (110 metrów). Wkrótce potem w pobliżu rozerwały się trzy serie po sześć bomb głębinowych. Nie mając weryfikacji skutków ataku Paul-Friedrich Otto zgłosił prawdopodobne zatopienie frachtowca o tonażu ca. 4.000 ton i uszkodzenie kolejnego o tonażu ca. 6.000 ton. O 03:21 okręt Otto znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem, z którym o godzinie 06:54 (kwadrat marynarki AK 3735) ponownie nawiązano kontakt, o czym zameldowano dowództwu. Po wyprzedzeniu konwoju o godzinie 09:24 Paul-Friedrich Otto zanurzył swoją jednostkę rozpoczynając podejście w celu wykonania drugiego ataku. Półgodziny później (kwadrat marynarki AK 3737) U 270 został wykryty przez jeden z okrętów eskorty, który ruszył do ataku zrzucając na znajdujący się tym momencie na głębokości 35 metrów okręt Otto jedną serię bomb głębinowych. Wkrótce potem U 270 zszedł na głębokość A+10 (90 metrów) rozpoczynając uniki przed wrogimi jednostkami, które polowały na niego do godziny 13:30. O 14:59 U 270 ponownie znalazł się na powierzchni rozpoczynając po raz drugi pościg za konwojem, którego tym razem nie udało się już odnaleźć. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 19:02 (kwadrat marynarki AK 3699) odebrano pochodzący z U 632 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AK 3685 z nieprzyjacielskim frachtowcem. W dniu 7 kwietnia o 10:15 (kwadrat marynarki AL 2764) zaobserwowano na kursie 90 stopni zygzakujący niszczyciel. Trzydzieści minut później (kwadrat marynarki AL 2765) wykonano alarmowe zanurzenie przed nadlatującym samolotem. O godzinie 14:34 (kwadrat marynarki AL 2876) okręt ponownie został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do 15:59 przez nieprzyjacielski samolot, który w wykonanym ataku zrzucił dwie bomby głębinowe. Następnego dnia we mgle o godzinie 00:51 (kwadrat marynarki AL 3939) zaobserwowano w pobliżu cienie tajemniczych jednostek, które ze względu na swoją sylwetkę oraz prędkość zostały zidentyfikowane przez obsadę wachty jako jednostki eskortowe, co okazało się trafne bowiem wkrótce potem U 270 został wykryty i ostrzelany a w następstwie tego zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A+0 (80 metrów) przez niszczyciel, który w wykonanym ataku zrzucił serię pięciu bomb głębinowych, które wybuchły w bezpiecznej odległości. Po odpłynięciu nieprzyjaciela o godzinie 04:00 Paul-Friedrich Otto wynurzył swój okręt rozpoczynając marsz w kierunku zachodnim. W dniu 10 kwietnia odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą U 270, U 706, U 532, U 168, U 584, U 191, U 630, U 563, U 530 i U 203 utworzenie zgrupowania Lerche, którego linia patrolowa miała się rozciągać od kwadratu marynarki AK 5489 do AK 8916. W dniu 11 kwietnia o 18:03 (kwadrat marynarki AK 5924) odebrano pochodzący z U 706 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AK 5855 konwojem HX-232, w stronę którego pozycji się następnie skierowano. O 21:30 (kwadrat marynarki AK 5913) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu sylwetki niszczyciela oraz smugi dymu z kominów na kursie 230 stopni. O 22:22 i 23:30 dwukrotnie nawiązywano kontakt wzrokowy z szykującymi się do ataku na konwój U-bootami wchodzącymi w skład zgrupowania Lerche. Już dnia 12 kwietnia o godzinie 00:40 (kwadrat marynarki AK 5923) zaobserwowano nad konwojem rozbłyski pocisków oświetlających. Godzinę później o 01:41 okręt zszedł w zanurzenie z zamiarem wykonania ataku. Ze względu jednak na silną poświatę księżyca oraz ingerencję jednostek eskorty zostało to udaremnione. O 03:21 U 270 ponownie znalazł się na powierzchni rozpoczynając pościg za celem. O godzinie 04:43 i 04:50 wachtowi dostrzegli najpierw rozbłyski pocisków oświetlających a następnie łunę pożarów powstałych na skutek trafień dwóch statków torpedami wystrzelonymi przez U 593. O 06:55 (kwadrat marynarki AK 6764) okręt został wykryty i zmuszony do zakończonej powodzeniem ucieczki przez nieprzyjacielskim niszczycielem. O 15:26 (kwadrat marynarki AK 6935) płynący na powierzchni okręt Otto został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do godziny 18:37 przez nieprzyjacielski samolot. O 20:00 (kwadrat marynarki AL 4447) nawiązano kontakt z konwojem, o którym zameldowano dowództwu. Ponad półtorej godziny później o 21:38 okręt został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem, który zrzucił trzy bomby głębinowe. Prawie godzinę później o 22:35 w pobliżu pozycji przebywającego cały czas w zanurzeniu U 270 pojawił się ściągnięty w to miejsce meldunkiem załogi samolotu okręt eskortowy, który w przeprowadzonym następnie ataku zrzucił serię pięciu dobrze wycelowanych bomb głębinowych, które spowodowały uszkodzenie m.in. jednego z silników elektrycznych oraz głównego steru. Po wynurzeniu, które miało miejsce już dnia 13 kwietnia o godzinie 00:44 (kwadrat marynarki AL 4454) Paul-Friedrich Otto zaniechał pościgu za konwojem nakazując jednocześnie obranie kursu na spokojniejsze wody, gdzie można byłoby przeprowadzić naprawę odniesionych uszkodzeń. Tego samego dnia o 10:44 odebrano pochodzącą z BdU depeszę skierowaną do jednostek grupy Lerche z poleceniem zakończenia operacji przeciwko konwojowi HX-232. W dniu 15 kwietnia odebrano kolejną pochodzącą z BdU depeszę nakazującą dowódcom U 270, U 630, U 584 i U 168 udanie się jak najszybciej do kwadratu marynarki BD 2525, gdzie z podwodnego tankowca U 487 mieli następnie uzupełnić palio (w przypadku trzech pierwszych jednostek miało to być 90m3 paliwa a w przypadku ostatniej 100m3). Dwa dni później 17 kwietnia o 14:22 (kwadrat marynarki BD 2528) nawiązano kontakt wzrokowy z U 584. Kilka godzin później o 21:13 nawiązano kontakt z podwodnym tankowcem U 462 oraz U 260, U 584 i U 168. Następnego dnia o godzinie 13:04 (kwadrat marynarki BD 2558) spotkano się z U 487 oraz ponownie z U 462, U 260, U 168 i U 584. O 15:00 jeden z tankowców U 462 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Jeszcze tego samego dnia pomiędzy godziną 19:53 a 00:12 pobrano z podwodnego tankowca 45 m3 paliwa, 5 m3 oleju napędowego oraz prowiant na 35 dni. Poza tym na pokład U 487 przekazano wymagającego opieki medycznej kontuzjowanego w sztormie MechGfr Kestlera. W dniu 19 kwietnia odebrano pochodzącą z BdU skierowaną do dowódców U 270, U 226, U 614, U 264, U 358, U 707, U 628, U 92, U 125 depeszę nakazującą im utworzenie do godziny 20:00 dnia 20 kwietnia nowego zgrupowania o nazwie Specht, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki BD 8644 do BD 5677. Głównym celem zgrupowania miał być konwój HX-235, który jednak dzięki przechwyconym i odszyfrowanym meldunkom Enigmy opłyną je od południa nie zauważony przez żaden z okrętów. Następnego dnia o godzinie 01:50 (kwadrat marynarki BD 4639) zajęto pozycję w zgrupowaniu. W dniu 21 kwietnia odebrano o godzinie 12:11 pochodzącą z BdU depeszę nakazującą U 270, U 404, U 257, U 618, U 84, U 584, U 168, U 260, U 92, U 628, U 707, U 358, U 264, U 614 i U 226 utworzenie do dnia 22 kwietnia nowej linii patrolowej rozciągniętej od kwadratu marynarki BD 1752 do BD 7455. Po za tym dwa kolejne okręty ? U 662 i U 630 otrzymały polecenie zajęcia pozycji w odległości 20 mil morskich na północ od linii zgrupowania. Wszystkie okręty miały oczekiwać na płynący w kierunku wschodnim konwój. Dwa dni później 23 kwietnia odebrano już trzecią w ciągu ostatnich kilku dni pochodzącą z BdU depeszę nakazującą U 203, U 438, U 706, U 630, U 662, U 584, U 168, U 270, U 260, U 92, U 628, U 707, U 358, U 264, U 614, U 226 i U 125 utworzenie do godziny 14:00 dnia 25 kwietnia kolejnej linii patrolowej zgrupowania Specht rozciągającej się od kwadratu marynarki AJ 6762 do AK 7791. Tym razem głównym celem dla U-bootów miały być konwoje ONS.179 i ONS.4 W dniu 25 kwietnia o 14:40 osiągnięto kwadrat marynarki AJ 9374 zajmując pozycję w zgrupowaniu a następnie obrano kurs 40 stopni rozpoczynając marsz z prędkością 10 węzłów. W dniu 27 maja odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą dwudziestu okrętom podwodnym marsz z prędkością 9 węzłów w kierunku nowej linii patrolowej, mającej rozciągać się od kwadratu marynarki AJ 4378 do AJ 5913, której celem miał być kolejny konwój - SC-128. Poza tym dowódcy wszystkich okrętów zostali poinformowani, że w dniu 1 maja w kwadracie marynarki AK 8945 istnieje możliwość uzupełnienia paliwa z podwodnego tankowca. W dniu 28 kwietnia o godzinie 08:00 osiągnięto kwadrat marynarki AJ 5924 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 30 kwietnia podczas prac na górnym pokładzie o godzinie 23:20 (kwadrat marynarki AJ 8433) wypadł za burtę ObMasch Heyn, którego dzięki zarządzonemu natychmiast alarmowi człowiek za burtą wyłowiono dziesięć minut później. W dniu 2 maja o godzinie 01:58 (kwadrat marynarki AJ 8827) odebrano pochodzący z U 628 meldunek o dostrzeżeniu chmury dymu pochodzącej prawdopodobnie od statków konwoju SC-128. W stronę podanej pozycji natychmiast się skierowano ale próba odszukania celu była mocno utrudniona przez bardzo słabą widoczność. W dniu 4 maja (kwadrat marynarki AJ 6186) pomiędzy godziną 17:40 - 18:30 utrzymywano kontakt wzrokowy ze znajdującym się na kursie 75 stopni nieprzyjacielskim niszczycielem. W dniu 4 maja zgrupowanie Specht zostało połączone ze zgrupowaniem Star tworząc nowe o nazwie Fink, którego celem miał być konwój ONS-5. W dniu 5 maja o 04:05 (kwadrat marynarki AJ 6462) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu w zasięgu wzroku wielu cieni, które poszukiwany konwój, w stronę których się następnie skierowano. O 05:30 płynący cały czas na powierzchni okręt Otto został wykryty przez jedną z jednostek eskorty zidentyfikowaną jako niszczyciel (była nią prawdopodobnie korweta HMS Snowflake do której później dołączył niszczyciel HMS Oribi), który oświetlił go a następnie rozpoczął ostrzał z artylerii głównej i karabinów maszynowych. Sześć minut później w kierunku napastnika wystrzelono z wyrzutni nr V torpedę, która jednak minęła cel. O godzinie 05:58 wykonano alarmowe zanurzenie na głębokość A+60 metrów a następnie obrano kurs 110 stopni. Wkrótce potem wroga jednostka wykonała swój pierwszy atak zrzucając jedną serię sześciu bomb głębinowych. O 06:30 tuż nad zanurzonym okrętem rozerwała się druga seria złożona tym razem z ośmiu bomb głębinowych, która spowodowała, że utracono nad nim kontroli, co doprowadziło do jego opadnięcia aż na głębokość 3A-20 (220 metrów). Dzięki wydanemu natychmiast rozkazowi cała naprzód udało się wyprowadzić okręt na głębokość A+100 metrów (180 metrów). Ze względu jednak na 25 centymetrowe pęknięcie w zbiorniku nr 3 okręt jeszcze dwa razy opadał głębiej, co za każdym razem udawało się opanowywać zwiększając prędkość do całej naprzód. O 07:40 w celu zmylenia tropiących napastników Paul-Friedrich Otto nakazał wystrzelić pozoratory Bold a następnie zmienić kurs na 110 stopni. Pięćdziesiąt minut później o 08:30 (kwadrat marynarki AJ 6579) w pobliżu okrętu rozerwała się ostatnia z 33 w sumie zrzuconych bomb głębinowych, poczym okręty odpłynęły. Mimo braku kontaktu akustycznego z nieprzyjacielem jeszcze przez prawie dwie godziny U 270 pozostawał w zanurzeniu. Po wynurzeniu na polecenie dowódcy dokonano przeglądu stanu okrętu, w wyniku którego stwierdzono wiele uszkodzeń m.in. głównych sterów, sterów głębokości, żyrokompasu i manometrów. O 12:42 po otrzymani ostatecznego raportu o uszkodzeniach Paul-Friedrich Otto nakazał obrać kurs na bazę w St. Nazaire. W dniu 7 maja o godzinie 11:25 (kwadrat marynarki AK 8535) nawiązano kontakt wzrokowy z płynącym kursem północnym U 92. W dniu 15 maja o godzinie 13:00 w kwadracie marynarki BF 6492 doszło do spotkania z okrętami eskorty, w towarzystwie których o godzinie 16:50 wpłynięto do śluzy prowadzącej do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie osiem tygodni patrol (54 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 7.812,3 mili morskiej na i 586,1 mil morskiej po powierzchnią.
14.06.1943 wstrzymanie przygotowań okrętu do wyjścia na drugi patrol w związku ze skierowaniem jego do miejscowej stoczni w celu przeprowadzenia przebudowy pomostu związanej z montażem podwójnego stanowiska działek kal. 20 mm w miejsce pojedynczego.
Patrol 2 (26.06.1943 - 02.07.1943)
26.06. U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 10:06 w składzie grupy pierwszej złożonej z U 598, U 591 oraz przerywacza zagród minowych Spbr 136 i trałowca M 403 oraz w towarzystwie grupy drugiej złożonej z U 406 i U 662 oraz dwóch trałowców M 495 i M 404 opuścił śluzę prowadzącą do i z St. Nazaire kierując się w stronę punktu Pt.438. Głównym zadaniem jednostki Paula-Friedricha Otto podczas tego patrolu było atakowanie nieprzyjacielskiej żeglugi na Północnym Atlantyku. O godzinie 21:30 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6778 okręty eskorty zawróciły do bazy a dziesięć minut później U 270 tak jaki i pozostałe okręty podwodne zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz przez wody zatoki Biskajskiej. Następnego dnia o godzinie 07:25 (kwadrat marynarki BF 8362) wynurzono się na powierzchnię, rozpoczynając trwający do godziny 21:52 nawodny marsz w towarzystwie pozostałych dwóch jednostek pierwszej grupy. W dniu 28 czerwca o 16:00 odebrano pochodzącą z BdU depeszę, nakazującą U 270, U 662, U 598, U 591, U 406 skierowanie się do kwadratu marynarki CG 17. Następnego dnia na płynącym na głębokości 2A okręcie Otto doszło do silnego przecieku w wyniku którego do jego wnętrza dostało się 1,5 tony wody morskiej. O fakcie tym o godzinie 16:00 zameldowano dowództwu informując je o ograniczonej zdolności bojowej oraz prosząc je o dalsze instrukcje. O 20:40 otrzymano odpowiedź z poleceniem przerwania patrolu i powrotu do bazy. W dniu 1 lipca o 14:28 (kwadrat marynarki BF 8466) nad okrętem przeleciał samolot zidentyfikowany jako Ju 88. Pomiędzy godziną 14:42 a 17:20 okręt przebywał w zanurzeniu w celu dokonania niezbędnych napraw, podczas których stwierdzono poważne uszkodzenie zaworów bezpieczeństwa na obu pompach wody chłodzącej dla silników diesla. Jeszcze tego samego dnia o 20:00 (kwadrat marynarki BF 8595) nawiązano kontakt wzrokowy z dwoma własnymi niszczycielami i trzema torpedowcami płynącymi na spotkanie idących do Bordeaux U 180, U 518 i U 530. W dniu 2 lipca o godzinie 15:36 (kwadrat marynarki BF 8363) doszło do spotkania z okrętami eskorty w towarzystwie których o 18:45 wpłynięto do śluzy prowadzącej do St. Nazaire, kończąc trwający tydzień patrol (7 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 1.059 mil morskich na i 193,7 mili morskiej pod powierzchnią.
Podczas pobytu w stoczni oprócz prac remontowych na okręcie dokonano kolejnej modernizacji pomostu polegającej na dodaniu opancerzenia i montażu drugiego stanowiska podwójnych działek kal.20 mm.
Patrol 3 (24.07.1943 - 25.07.1943)
24.07. U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 10:06 wspólnie z U 437 opuścił śluzę w St. Nazaire, by następnie spotkać się z przerywaczem zagród minowych. O godzinie 12:30 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6469 przerywacz zagród minowych zawrócił do bazy a jego rolę przejął niszczyciel. O 18:40 Paul-Friedrich Otto nadał do dowództwa meldunek o uszkodzeniu instalacji olejowej prosząc o eskortę podczas marszu powrotnego. O 19:44 otrzymano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą U 270 powrót do bazy wraz z U 437. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 21:25 w kwadracie marynarki BF 6768 doszło do spotkania z eskortą w towarzystwie której o godzinie 18:45 następnego dnia zawinięto do śluzy w St. Nazaire, kończąc trwający 32 godziny i 39 minut patrol, podczas którego przepłynięto 240 mil morskich na powierzchni.
29.07.43 Podczas wypływania z boksu B bunkra U-bootów po dopiero co zakończonym remoncie na okręcie Paula-Friedricha Otto na skutek defektu o nieustalonej przyczynie oba silniki elektryczne zamiast cała naprzód zaskoczyły na cała wstecz i zanim udało się je zastopować część rufowa uderzyła w betonowy pirs boksu doznając uszkodzeń wymagających ponownego dokowania.
30.07.43 Umieszczenie U 270 w suchym doku nr 3 bunkra U-bootów w celu przeprowadzenia napraw części rufowej.
06.08.43 Przebazowanie okrętu Otto po zakończonym remoncie do doku nr 9a, gdzie następnie oczekiwał on na montaż nowego odbiornika FuMB.
08.08.43 Rozpoczęcie trzeciej już przebudowy pomostu w celu zainstalowania poczwórnego działka przeciwlotniczego kal. 20mm.
Patrol 4 (07.09.1943 - 06.10.1943)
07.09. U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 18:55 opuścił śluzę w St. Nazaire, by następnie dziesięć minut później spotkać się z przerywaczem zagród minowych, w towarzystwie którego skierował się do punktu Herz 438. Tego samego dnia o godzinie 22:50 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6469 eskorta zawróciła do bazy a U 270 rozpoczął marsz w kierunku swojego rejonu operacyjnego. Następnego dnia o 06:35 (kwadrat marynarki BF 9113) Paul-Friedrich Otto zarządził ćwiczebne zanurzenie na głębokość 2A+10 (170 metrów) w celu sprawdzenia szczelność kadłuba, poczym po jego pomyślnym przebiegu nakazał wyjść na głębokość A-40 (40 metrów) rozpoczynając podwodny marsz. O 11:52 z powodu usterki namiernika oraz w celu przewentylowania okrętu Paul-Friedrich Otto zarządził wyjście na powierzchnię, gdzie okręt przebywał do 12:07. W dniu 9 września (kwadrat marynarki BF 5689) w związku z dostaniem się do rufowej wyrzutni 350 litrów wody o godzinie 17:00 przeprowadzono jej regulację. Sześć dni później 15 września o 18:47 odebrano pochodzącą z BdU depeszę skierowaną do dowódców U 270, U 275, U 422, U 341, U 260, U 386, U 338, U 731, U 238, U 305, U 645, U 402, U 584, U 229, U 666, U 641, U 952, U 378, U 758, U 377 i U 603 utworzenie do dnia 20 września zgrupowania Leuthen, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 3441 do AL 4792. Głównym celem zgrupowania miały być konwoje ON/ONS. Alianci wiedząc z przechwyconych i odszyfrowanych depesz Enigmy o tym zgrupowaniu nakazało w dniu 18 września komodorom dwóch płynących w tym samym kierunku konwojów ONS-18 i ON-202, dla których na ewentualną zmianę trasy było już a późno połączenie się w jeden konwój, aby w ten sposób wzmocnione siły eskorty mogły skutecznie odeprzeć napastników. W dniu 19 września o 08:43 (kwadrat marynarki AL 4158) U 270 zszedł w zanurzenie na głębokość 80 metrów rozpoczynając podwodny marsz, w trakcie którego trwania o godzinie 11:03 i 11:09 w sektorze rufowym zaobserwowano trzy eksplozje zidentyfikowane jako lotnicze bomby głębinowe. Następnego dnia o godzinie 02:50 (kwadrat marynarki AL 1944) wachtowi na pomoście płynącego na powierzchni U 270 zameldowali o dostrzeżeniu licznych cieniów, należących do statków i jednostek eskorty tworzących połączony konwój ONS-18/ON-202. O 04:06 Paul Friedrich Otto nadał do dowództwa meldunek o następującej treści ?Konwój AL 1944, 270 stopni?. Dwadzieścia cztery minuty później od strony prawej burty do śledzącego konwój U 270 zbliżył się eskortowiec zidentyfikowany jako niszczyciel, którego udało się jednak wymanewrować zwiększając prędkość do całej naprzód. O 04:40 w pobliżu okrętu ponownie pojawiała się jednostka eskorty do której siedemnaście minut później o 04:57 (kwadrat marynarki AK 0366) z wyrzutni nr V wystrzelono torpedę akustyczna T-V, poczym wykonano alarmowe zanurzenie. Po 2 minutach i 47 sekundach biegu torpedy na zanurzonym U 270 zarejestrowano odgłos jej trafienia i eksplozji. Trafioną jednostką okazała się należąca do eskorty konwoju ON-202 brytyjska fregata HMS Lagan (1.370 ton), która w wyniku tego doznała ciężkich uszkodzeń, które spowodowały, że po doholowaniu jej na Wyspy Brytyjskie badająca ją specjalna komisja orzekała o nieopłacalności jej remontu i pocięciu na złom. O 05:15 na okręcie Paula-Fridricha Otto usłyszano impulsy azdyku należącego do innej jednostki eskorty, którą okazała się kanadyjska korweta HMCS Gatineau. Na polecenie dowódcy w celu zmylenia prześladowcy wystrzelono pięć pozoratorów Bold. Półgodziny później o 05:45 okręt Otto zszedł na głębokość 2A+20 (180 metrów) a wkrótce potem w jego pobliżu rozerwało się 12 bomb głębinowych, które spowodowały przecieki oraz uszkodzenie żyrokompasu. O godzinie 08:19 (kwadrat marynarki AK 0367) U 270 wynurzył się obierając kurs na południe w celu wykonania prac naprawczych. W dniu 21 września o 01:27 (kwadrat marynarki AK 0228) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu najpierw przed dziobem cieni, które tworzyły ponownie poszukiwany konwój ONS-18/ON-202 a wkrótce potem nieprzyjacielskiego eskortowca zidentyfikowanego jako niszczyciel w sektorze rufowym. Dostrzeżona nieprzyjacielska jednostka także zauważyła U 270 oświetlając go pociskami świetlnymi, po czym ustawiła się jego kilwaterze w odległości 300 metrów. Paul-Friedrich Otto korzystając z dogodnej pozycji o 01:30 wystrzelił w kierunku wrogiego eskortowca z wyrzutni nr V torpedę akustyczną T-V. Po 12 sekundach biegu torpedy usłyszano odgłos eksplozji ale prowadzona przez wachtowych obserwacja celu nie pozwoliła zweryfikować skutków ataku. O godzinie 02:15 (kwadrat marynarki AK 0224) od strony lewej burty zaobserwowano zbliżające się cienie, które zidentyfikowano jako fregaty lub niszczyciele eskortowe. Zaalarmowany dowódca nakazał zmienić kurs o 180 stopni ustawiając się do obu kontaktów rufą oraz zwiększyć prędkość do całej naprzód. Jeden z dostrzeżonych okrętów zidentyfikowany jako niszczyciel wkrótce potem ustawił się w kilwaterze U 270 oświetlając okolicę pociskami świetlnymi, co doprowadziło do jego wykrycia. O 03:40 do nieprzyjacielskiej jednostki dołączyła kolejna także zidentyfikowana jako niszczyciel oświetlając okolice pociskami świetlnymi i rozpoczynając ostrzał. O 04:20 na manewrującym z maksymalną prędkością U 270 w związku z podejrzeniem przybycia kolejnego niszczyciela postanowiono korzystając z poświaty księżyca, który wyłonił się z chmur zaatakować jeden z celów torpedą akustyczną T-V, która miała zostać wystrzelona z wyrzutni nr II. Piętnaście minut później o 04:35 (kwadrat marynarki AK 2832) z wyrzutni nr II wystrzelono torpedę T-V, poczym wykonano alarmowe zanurzenie. Po jedenastu sekundach od wystrzelenia usłyszano najpierw silną i głośną eksplozję a wkrótce potem odgłosy pękania i zalewania kadłuba, poczym nastąpiła cisza. To z kolei dało Paulowi-Friedrichowi Otto asumpt do zgłoszenia zatopienia niszczyciela, co jednak okazało się nieprawdą, bowiem wystrzelona torpeda chybiła celu. Od 05:30 w sektorze rufowym okrętu rejestrowano odgłosy eksplozji wielu bomb głębinowych zrzucanych w dalszej odległości. Po wynurzeniu, które miało miejsce następnego dnia o godzinie 01:47 (kwadrat marynarki AK 5154) odebrano pochodzący z U 952 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AK 4634 z nieprzyjacielskim jednostkami eskortowymi, w stronę pozycji których się natychmiast skierowano. O 12:20 (kwadrat marynarki AK 4885) we mgle na kursie 170 stopni dostrzeżono sylwetkę samotnej jednostki, którą w trakcie pościgu zidentyfikowano jako frachtowiec, z którym o godzinie 14:50 utracono kontakt. W godzinach wieczornych (po godzinie osiemnastej) nastąpiła szybka poprawiła widoczności do 10 mil morskich. O godzinie 19:25 zaobserwowano nadlatujący samolot zidentyfikowany jako B-24 Liberator a powiadomiony o tym Paul-Friedrich Otto nakazał obsadzić wszystkie działka przeciwlotnicze i otworzyć w kierunku napastnika ogień zaporowy. W wyniku jednak defektu mechanizmu podającego amunicję poczwórne działko kal. 20mm zainstalowane przed tym patrolem nie otworzyło ognia, co wykorzystała załoga wrogiego samolotu i w przeprowadzonym ataku najpierw ostrzelała pomost U 270 z działek pokładowych a następnie zrzuciła serię pięciu bomb głębinowych, które eksplodowały 10 metrów od strony lewej burty powodując powstanie poważnych uszkodzeń (m.in. wyrywana z podstaw została sprężarka Junkersa, rozlaniu uległo wiele cel akumulatorów wchodzących w skład baterii nr 1, pęknięciu uległo jarzmo głównego sprzęgła na lewej burcie). W dniu 23 września po zakończonych pierwszych prowizorycznych pracach naprawczych, znając stan swojego okrętu Paul-Friedrich Otto o godzinie 11:00 zarządził powrót do bazy, meldując o tym fakcie dowództwu, jednoczenie informując je o stanie okrętu, który na ten moment nie był zdolny do wykonania manewru zanurzenia. W odpowiedzi na ten meldunek BdU nakazało dowódcy U 270 spotkanie się kwadracie marynarki AK 9777 z wracającymi do bazy U 386 i U 603. Następnego dnia o godzinie 01:00 osiągnięto punkt spotkania rozpoczynając oczekiwanie na przybycie pozostałych dwóch jednostek. O godzinie 10:00 jako pierwszy pojawił się U 386 a wkrótce potem obie jednostki rozpoczęły poszukiwanie U 603. Dwie godziny później we mgle ograniczającej widoczność do 1 mili morskiej utracono kontakt z U 386, którego nie udało się już odnaleźć. Pomiędzy godziną 16:00 a 24:00 siłami własnymi załogi prowizorycznie naprawiono zbiornik balastowy nr 1, przywracając okrętowi możliwość zanurzania, ograniczoną do głębokości maksymalnie 40 metrów. W dniu 26 września Paul-Friedrich Otto nie mogąc odnaleźć U 386 i U 603 nadał do dowództwa meldunek o następującej treści ?Albrecht w punkcie spotkania zgubiony, seria eksplozji bomb głębinowych. GHG niesprawne. Proszę o rozkazy?. Wkrótce potem otrzymano z dowództwa odpowiedź: ?Otto skierować się do BD 90?. Następnego dnia o godzinie 15:00 (kwadrat marynarki BD 6819) ponownie rozpoczęto marsz kierunku bazy. W dniu 3 października w związku z ograniczoną możliwością zanurzania Paul-Friedrich Otto obawiając się licznych patroli lotniczych wroga nad Biskajami rozpoczął marsz wzdłuż wybrzeży Hiszpanii. Trzy dni później 6 października o 08:00 w punkcie Pt. 438 doszło do spotkania U 270 z eskortą w towarzystwie której o godzinie 13:00 dotarł do śluzy prowadzącej do St. Nazaire, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (29 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 4.671,9 mili morskiej na i 887,4 mili morskiej pod powierzchnią.
Patrol 5 (25.11.43 - 17.01.44)
25.11. U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 18:10 opuścił bazę w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O 18:30 nastąpiło spotkanie z jednostkami eskorty, którymi były dwa trałowce. Osiem minut później manewrujący na silnikach elektrycznych okręt został zepchnięty przez silny prąd na zaporę sieci przeciwtorpedowych. Dzięki szybkiej reakcji dowódcy w porę zastopowano maszyny unikając uszkodzeń śrub i wałów napędowych. O 19:35 prąd uległ zmianie i okręt bez problemów i uszkodzeń zszedł z zapory. Następnego dnia po dotarciu do kwadratu marynarki BF 9134 pomiędzy godziną 10:14 a 14:00 w asyście eskorty przeprowadzono cykl prób morskich mających potwierdzić gotowość okrętu do odbycia patrolu. Podczas jednej z nich wykryto poważny defekt hydrofonów, które nie były w stanie zlokalizować krążącego w odległości 400 metrów od okrętu trałowca. Poza tym stwierdzono, że czujniki na lewej burcie nie rejestrują nic a te na prawej burcie tylko słabe szumy. W związku z tym faktem Paul-Friedrich Otto podjął decyzję o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy w stronę której o godzinie 14:25 w eskorcie dwóch trałowców się skierowano. W dniu 27 listopada pomiędzy godziną 01:22 a 07:55 (kwadrat marynarki BF 6517) okręt stał na kotwicy w oczekiwaniu na nowy zespół eskorty. O godzinie 09:10 U 270 dotarł do bazy w St. Nazaire, gdzie został skierowany do doku nr 3 w celu przeprowadzenia przeglądu i remontu GHG. W dniu 1 grudnia o 17:35 ponownie opuszczono St. Nazaire a 10 minut później spotkano się z dwoma mającymi pełnić rolę eskorty trałowcami. Następnego dnia pomiędzy godziną 08:10 a 10:51 (kwadrat marynarki BF 9126) w obecności dwóch specjalistów ze stoczni przeprowadzono testy hydrofonów, które ponownie odmówiły posłuszeństwa. O 11:20 ponownie w towarzystwie eskorty ruszono w rejs powrotny do St. Nazaire, gdzie dotarto następnego dnia o 10:40. W dniu 4 grudnia o 17:30 wspólnie z U 757 i U 445 w towarzystwie eskorty po raz trzeci opuszczono St. Nazaire. Następnego dnia pomiędzy godziną 08:27 do 12:05 (kwadrat marynarki BF 9132) przeprowadzono testy GHG, który ponownie odmówił posłuszeństwa. Piętnaście minut po zakończeniu testów okręt Otto wspólnie z U 757 i U 445 w towarzystwie jednostek eskorty obrał kurs na St. Nazaire. Ze względu na gęstą mgłę pomiędzy 05:27 a 17:35 (kwadrat marynarki BF 6515) dnia 6 grudnia wszystkie okręty stały na kotwicy i dopiero o 19:55 przybyły do bazy, gdzie U 270 trafił do doku na kolejny przegląd i remont hydrofonów. Dwa dni później 8 grudnia o 15:25 po raz czwarty opuszczono St. Nazaire, by kontynuować trzykrotnie przerywany przez defekty GHG patrol. Trzydzieści pięć minut później doszło do spotkania z U 382, U 406, U 641, U 666 i U 757 oraz jednostkami eskorty. Następnego dnia po dotarciu do kwadratu marynarki BF 9137 pomiędzy 08:15 a 14:00 przeprowadzono testy hydrofonów, które wreszcie zadziałały jak należy. O 15:00 towarzyszące U 270 pozostałe U-booty wraz jednostkami eskorty zawróciły do bazy. Pięćdziesiąt jeden minut później okręt zszedł w zanurzenie rozpoczynając marsz na głębokości najpierw 40 a następie 80 metrów. W dniu 10 grudnia o 20:42 (kwadrat marynarki BF 8222) okręt wyszedł na powierzchnię w celu naładowania akumulatorów i przewentylowania wnętrza. O 23:05 (kwadrat marynarki BF 8132) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu nadlatującego czterosilnikowego samolotu na co Paul-Friedrich Otto zareagował wydaniem rozkazu obsadzenia działek i otworzenia ognia zaporowego. Podczas pierwszego ataku nieprzyjacielskiej maszynie udało się zrzucić jedną bombę głębinową, która ze względu na prowadzony ostrzał z działek plot. eksplodowała w odległości 1000 metrów od burty okrętu. Także i drugi atak mający miejsce pięć minut po uzyskaniu kontaktu przeprowadzony od strony rufy został odparty bez start własnych a wroga maszyna został zmuszona do nagłego skrętu w prawo aby wydostać się poza zasięg działek okrętu Otto. Następnego dnia odebrano pochodzącą z BdU depeszę skierowaną do dowódców U 270, U 275 i U 257 nakazującą im marsz do kwadratu marynarki AL 74. Trzy dni później odebrano kolejną depeszę z BdU informującą dowódców U 270, U 275, U 305, U 382, U 641 o anulowaniu obowiązujących rozkazów i nakazującą im utworzenie linii patrolowej rozciągniętej od kwadratu marynarki BE 7311 przez BE 8888 do BE 8233. Następnego dnia osiągnięto rejon operacyjny rozpoczynając poszukiwania wrogich jednostek, które ograniczone były słabą widocznością wahającą się od dwóch do czterech mil morskich. W dniu 18 grudnia o 14:11 odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą dowódcom U 270, U 801, U 107, U 667, U 618, U 541, U 645, U 692, U 415, U 305, U 382 i U 641 utworzenie do godziny 10:00 dnia 20 grudnia zgrupowania Borkum, którego lina patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki BE 4691 do BE 5662. Poza tym dowódcy w/w jednostek zostali poinstruowani, żeby w ciągu dnia 20 grudnia przebywali cały w zanurzeniu i dopiero po godzinie 18:30 wyszli na powierzchnię w celu odnalezienia spodziewanego w tym miejscu i o tej porze nieprzyjacielskiego konwoju, którym MKS.33/SL.142. Alianci wiedząc o tym zagrożeniu z przechwyconych i odszyfrowanych depesz Enigmy zmienili jego trasę a w rejon koncentracji grupy Borkum skierowali grupę amerykańskiego lotniskowca eskortowego USS Card. W dniu 20 grudnia U 270 osiągnął kwadrat marynarki BE 5485, rozpoczynając oczekiwanie na pojawienie się nieprzyjaciela. W dniach 22 i 23 listopada niemieckie samoloty dalekiego zwiadu lotniczego wykryły i zameldowały o grupie nieprzyjacielskiego lotniskowca. W dniu 24 grudnia o 11:48 odebrano pochodzącą z BdU depeszę skierowaną do dowódców zgrupowania Borkum (U 270, U 801, U 541, U 645, U 415, U 305, U 275, U 382, U 758, U 641, U 377, U 107 i U 667) nakazującą utworzenie im nowej linii patrolowej rozciągającej się od kwadratu marynarki BE 7128 do BE 7339. W godzinach wieczornych w rejonie przebywania zgrupowania Borkum pojawił sie konwój OS.62/KMS.36 eskortowany przez grupę eskortową B1 i grupę wsparcia z lotniskowcem eskortowym HMS Striker w składzie. Jako pierwszy kontakt z nieprzyjacielem uzyskał U 415, który poza przesłanym meldunkiem w przeprowadzonym wkrótce potem ataku zatopił brytyjski niszczyciel HMS Hurracaine. Przez cały najbliższy dzień oraz noc z 25 na 26 grudnia pozostałe jednostki zgrupowania w większości bezowocnie poszukiwały meldowanego konwoju. O godzinie 05:32 dnia 26 grudnia (kwadrat marynarki BE 7152) wachtowi na pomoście U 270 zameldowali o dostrzeżeniu cieni a wkrótce potem niszczyciela, które należały do poszukiwanego konwoju. Powiadomiony o kontakcie przez obsadę wachty Paul-Friedrich Otto rozpoczął manewrowanie w celu wykonania ataku na wrogą jednostkę w stronę której o godzinie 05:55 wystrzelił salwę trzech niecelnych torped. O 06:00 zidentyfikowano jeden z cieni jako frachtowiec, za którym ruszono w pościg. Prawie dwie i półgodziny później o 08:28 z wyrzutni nr II w kierunku ściganego statku wystrzelono torpedę, która jednak została wymanewrowana przez niedoszłą ofiarę. O 09:14 Paul-Friedrich Otto nakazał zejść w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz, podczas którego ponownie zadawano dziobowe wyrzutnie torpedowe. Tego samego dnia po wynurzeniu nadano do dowództwa meldunek o problemach z namiernikiem, niemożności odbierania długi fal oraz o niesprawności obu anten detektorów Naxos. Po zakończeniu operacji przeciwko OS.62/KMS.36 kolejnym celem dla zgrupowania Borkum był konwój MKS.34/SL.143. W dniu 1 stycznia o godzinie 20:40 (kwadrat marynarki BE 8186) zaobserwowano na kursie 100 stopni snop reflektora pokładowego nieprzyjacielskiego samolotu. O 22:59 (kwadrat marynarki BE 9159) od strony lewej burty nadleciał dwusilnikowy samolot, który w wykonanym ataku zrzucił serię pięciu bomb głębinowych oraz dwie flary świetlne. Następnego dnia o 22:57 (kwadrat marynarki BE 8559) wachtowi na pomoście poszukującego konwoju U 270 zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 310 stopni cieni w stronę których się następnie skierowano. Kwadrans przed północą zidentyfikowano cienie jako wrogi niszczyciel, w stronę którego o godzinie 00:07 już dnia 3 stycznia bezskutecznie próbowano ze względu na defekt wyrzutni nr V wystrzelić torpedę. O 00:21 po ponownym wyjściu na dogodną do ataku pozycję z wyrzutni nr II w kierunku wrogiej jednostki wystrzelono torpedę akustyczną T-V, poczym wykonano zanurzenie na głębokość A+20 (100 metrów). Po 3 minutach i 25 sekundach biegu torpedy zarejestrowano odgłos silnej eksplozji a po 20 kolejnych sekundach dwie następne silne detonacje następujące bardzo szybko jedna po drugiej. Dziewiętnaście minut później na polecenie dowódcy wystrzelono trzy pozoratory akustyczne Bold, po czym aż do godziny 04:34 płynięto w zanurzeniu. W dniu 5 stycznia o 15:44 odebrano pochodzącą z BdU depeszę, która nakazywała podzielić zgrupowanie na trzy podgrupy Borkum 1- 3, które miały utworzyć trzy linie patrolowe. Zgodnie z zawartymi w depeszy instrukcjami U 270 wraz z U 305 i U 382 tworzył podgrupę Borkum 1, której lina patrolowa rozciągała się od kwadratu marynarki BE 7879 do BE 7979. W dniu 6 stycznia o 13:00 osiągnięto kwadrat marynarki BE 7348 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Tego samego dnia o godzinie 19:05 (kwadrat marynarki BE 7369) zaobserwowano w odległości 7000 metrów od okrętu nadlatujący niezidentyfikowany samolot, którym okazał się brytyjski bombowiec B-17 (FA705) należący do 206 Sqn RAF, którego nie wykrył detektor Wanze. Zaalarmowany przez wachtowych Paul-Friedrich Otto nakazał obsadzić działka i otworzyć w kierunku napastnika ogień zaporowy. W trakcie pierwszego jak i drugiego nalotu, które miały miejsce o 19:11 i 19:13 wroga maszyna nie zrzuciła żadnych bomb ograniczając się tylko do ostrzelania pomostu z działek pokładowych. O 19:18 wrogi bombowiec wykonał trzeci nalot w trakcie którego artylerzyści z U 270 uzyskali szereg trafień w kadłub i skrzydła, powodując jego ciężkie uszkodzenie. Mimo tych trafień i płonącego jednego silnika załoga B-17 zdołała zrzucić serię czterech bomb głębinowych, których bliskie eksplozje doprowadziły do uszkodzenia wszystkich znajdujących się w dziobowym przedziale torpedowym torped, rozlania się 33 cel akumulatorów, przecieków w rejonie zbiornika balastowego nr V i rufowej wyrzutni torpedowej. Minutę po wykonaniu ataku obsada pomostu zaobserwowała rozbicie się wrogiej maszyny w odległości 300 metrów od burty okrętu z której nikt nie zdołał sie uratować. Ze względu na odniesione uszkodzenia Paul-Friedrich Otto przerwał wykonywanie zadania i obrał kurs powrotny na bazę. W dniu 13 stycznia o godzinie 21:00 (kwadrat marynarki BE 7687) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 158 stopni rozbłysków umieszczonej na Cap Pior latarni morskiej. Cztery dni później 17 stycznia o 10:30 w punkcie Pt. 439 U 270 spotkał się z jednostkami eskorty w towarzystwie których o godzinie 15:00 przybyto do śluzy prowadzącej do St. Nazaire, kończąc trwający łącznie z przerwami na naprawę GHG prawie osiem tygodni patrol (53 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 3.296 mil morskich na i 907 mil morskich pod powierzchnią.
22.01. - 13.03.44 Pobyt U 270 w miejscowej stoczni, podczas którego przeprowadzono generalny remont obu silników diesla, zamontowano nowy zbiornik zanurzeniowy nr V oraz nowy aparat GHG, a także opróżniono i wyszlifowano wyrzutnie torpedowe nr I ? V.
27.03.44 U 270 pod dowództwem Paula-Friedricha Otto o godzinie 18:17 opuścił bazę w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem wspólnie z U 758 przeprowadzić próby morskiej w kwadracie marynarki BF 9126. Następnego dnia pomiędzy godziną 05:57 a 12:50 w/w kwadracie marynarki pomyślnie przeprowadzono próby w tym próbę zanurzenia, poczym wspólnie z U 758 skierowano się w rejs powrotny do bazy, gdzie przybyto o godzinie 12:50 dnia 29 marca.
31.03. - 06.06.1944 pobyt U 270 w bazie w St. Nazaire, gdzie przyporządkowany do zgrupowania Landwirt w stanie gotowości bojowej oczekiwał na komunikat o rozpoczęciu spodziewanej alianckiej inwazji na atlantyckie wybrzeża Francji.
Patrol 6 (06.06.1944 - 17.06.1944)
06.06. U 270 pod dowództwem Paula-Fridricha Otto wypłynął o godzinie 14:45 z bazy w St. Nazaire, by następnie wraz z U 260, U 281, U 958, U 255, U 228 i U 608 zgodnie z rozkazem w ramach zgrupowania Landwirt zaatakować nieprzyjacielskie siły inwazyjne. O godzinie 19:41 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6497 okręty eskorty zawróciły do bazy. O 22:21 (kwadrat marynarki BF 6497) U 270 zszedł w zanurzenie, rozpoczynając podwodny marsz trwający do 03:25 następnego dnia. O godzinie 05:25 (kwadrat marynarki BF 6753) po uzyskaniu namiaru przed odbiornik Fliege wykonano manewr zanurzenia, rozpoczynając trwający do godziny 22:40 podwodny marsz. W takcie jego trwania odebrano pochodzącą z FdU depeszę nr 1754/7/873 nakazującą dowódcom jednostek zgrupowania Landwirt zajęcie nowych pozycji w kwadracie marynarki BF. W przypadku jednostki Otto pozycja ta przypadała na kwadrat marynarki BF 4372. O godzinie 23:32 (kwadrat marynarki BF 5892) płynący na powierzchni U 270 został zaskoczony przez nieprzyjacielski samolot zidentyfikowany jaklo Sunderland. Powiadomiony o kontakcie Paul-Friedrich Otto wydał rozkaz obsadzenia działek plot i otworzenia w kierunku napastnika ognia zaporowego. Nieprzyjacielska maszyna pomimo wybuchających w pobliżu pocisków wykonała dwa naloty nad cel podczas których zrzuciła łącznie trzy bomby głębinowe, które wybuchły w odległości 30-50 metrów za rufą okrętu oraz ostrzelała niecelnie pomost i kadłub okrętu. Zaraz po drugim nalocie na polecenie dowódcy wypuszczono w powietrze pozoratory radarowe Aphrodite. Tuż po północy już dnia następnego (godzina 00:31, kwadrat marynarki BF 5893) U 270 zszedł w zanurzenie, rozpoczynając podwodny marsz, podczas którego trwania załoga usunęła drobne uszkodzenia powstałe na skutek ataku. Tego samego dnia odebrano pochodzący z dowództwa rozkaz nr 2027/8/804 nakazujący U270 U 993, U 981, U 260, U 255, U 608, U 228, U 985, U 262 i U 281 utworzenie zgrupowania Tiger, które miało skierować się do kwadratu BF 5190. W dniu 9 czerwca odebrano kolejny rozkaz z dowództwa nr 0250/9/813 nakazujący wszystkim dowódcom przebywających w morzu U-bootów zajęcie nowych pozycji w związku z rozpoczętą aliancką inwazją. W przypadku U 270 pozycja ta wypadała w kwadracie marynarki BF 5161 W dniu 11 czerwca o godzinie 23:15 (kwadrat marynarki BF 4391) okręt znalazł się na powierzchni, gdzie przybywał do godziny 24:00. W tym czasie doładowano baterie akumulatorów, przewentylowano wnętrze oraz postawiono jeden pozorator radarowy Thetis. Dwa dni później 13 czerwca pomiędzy godziną 05:34 a 23:30 (kwadrat marynarki BF 5162) U 270 spoczywał na dnie znajdującym się w tym miejscu na głębokości 48 metrów, oczekiwując na pojawienie się wrogich jednostek. Wkrótce po wynurzeniu okręt Otto został zaskoczony przez nieprzyjacielski samolot zidentyfikowany jako Sunderland, którym w rzeczywistości był brytyjski Wellington należący do 172 Sqn RAF. Wroga maszyna w wykonanym natychmiast ataku ostrzelała kadłub i pomost a następnie zrzuciła bomby głębinowe, które wybuchły za rufą okrętu. Dziesięć minut później o 23:40 wachtowi zameldowali o kolejnym samolocie zidentyfikowanym jako Liberator (był to brytyjski samolot B-17 z 53 Sqn RAF), który w wykonanym przy pomocy reflektora Leigh ataku zrzucił serię trzech bomb głębinowych, które wybuchły po stronie prawej burty w części rufowej okrętu. Prowadzony przez artylerzystów z U 270 ogień zaporowy był mocno utrudniony przez pilota wrogiej maszyny, który zszedł tuż nad fale. O 23:53 drugi nalot wykonał Wellington ale tym razem jego atak został odparty przez obsadę działek. Cztery minuty później o 23:57 do drugiego nalotu przystąpił B-17, który mimo silnego i celnego ognia zaporowego, osłabionego wkrótce potem defektem działka kal. 37mm zrzucił serię czterech bomb głębinowych z których trzy wybuchły w pobliżu okrętu powodując powstanie poważnych uszkodzeń (m.in. przesunięcie prawego silnika elektrycznego, uszkodzenia głównego steru, dziobowego steru głębokości, obluzowania mocowań fundamentu prawego silnika diesla, uszkodzenia rufowej wyrzutni torpedowej oraz wszystkich mieszczących się w rufowym przedziale torpedowym torped). Zaraz po wyjściu znad celu płonąca brytyjska maszyna skręciła w prawo i niedługo potem rozbiła się o powierzchnię wody. Tuż po północy 14 czerwca o godzinie 00:09 Paul-Friedrich Otto nie chcąc dłużej narażać swojego okrętu wydał rozkaz jego zanurzenia i posadowienia na dnie w celu dokonania napraw. W dniu 15 czerwca o godzinie 01:47 (kwadrat marynarki BF 5244) U 270 wyszedł na powierzchnię w celu przewentylowania wnętrza i naładowania baterii akumulatorów. W związku z niemożnością naprawienia wszystkich uszkodzeń odniesionych dwa dni wcześniej, Paul-Friedrich Otto wydał rozkaz obrania kursu na bazę w Lorient. W dniu 17 czerwca o 02:35 w punkcie Leben U 270 spotkał się eskortą, w towarzystwie której o godzinie 06:00 wpłynął do Lorient, kończąc trwający prawie dwa tygodnie patrol (11 dni). Podczas jego trwania przepłynięto 3.296 mil morskich na i 907 mil morskich pod powierzchnią.
01.07.1944 w związku z niekorzystną sytuacją na froncie oraz w związku z rozmiarem uszkodzeń odniesionych na skutek ataku w dniu 13 czerwca U 270 został wycofany do służby.
15.07.1944 Paul-Friedrich Otto zdał obowiązki dowódcy udając się do kraju w celu objęcia dowództwa nowobudowanego okrętu typu XXI ? U 2525. Następnego dnia nowym dowódcą wycofanego okrętu został OL Herbert Schreiber, oddelegowany na tę stanowisko z 24 Flotylli U-bootów.
Pod koniec lipca U 270 decyzją dowództwa został skierowany na remont w celu przygotowania go do wyjścia na kolejny patrol.
Patrol 7 (10.08.1944 - 13.08.1944)
10.08. U 270 pod dowództwem Herberta Schreibera o 11:00 wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę do bazy w La Pallice, gdzie dostarczyć miano ważnych członków z kadry 1 Flotylli U-bootów (łącznie 30 osób), dwa zestawy chrap umocowanych na pokładzie górnym oraz części zamienne spakowane w skrzyniach umieszczonych wewnątrz okrętu. Po podjęciu na pokład wszystkich pasażerów liczba osób na pokładzie osiągnęła 71. W godzinach wieczornych 12 kwietnia płynący na powierzchni U 270 został wykryty przez wyposażony w reflektor Leigha kanadyjski samolot Sunderland należący do 461 Sqn RCAF. Zaalarmowany Herbert Schreiber zdając sobie sprawę z ograniczeń manewrowych okrętu wydał rozkaz obsadzenia działek i otwarcia ognia zaporowego w kierunku wrogiej maszyny, która pomimo tych utrudnień wykonała atak zrzucając serię sześciu bomb głębinowych, które obramowały U 270 powodując powstanie poważnych uszkodzeń. Herbert Schreiber zdając sobie sytuację z fatalnego położenia swojej jednostki po otrzymaniu szczegółowych meldunków o rozmiarze szkód już w dniu 13 sierpnia o godzinie 00:10 wydał rozkaz jego opuszczenia i zatopienia. Wkrótce potem pływających w wodzie wszystkich członków załogi[1] U 270 oraz jego pasażerów podniosły z wody zaalarmowane przez załogę samolotu odbywające patrol w pobliżu dwa kanadyjskie niszczyciele HMCS Ottawa II i HMCS St. Laurent, należące do 1 Grupy Wsparcia.
Przypisy:
[1] Według Herbert Ritschel - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300 - z załogi U 270 zginęło dwóch członków (śmierć przez utonięcie) oraz ośmiu pasażerów (śmierć przez utonięcie)
Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
- Brodołak
- Admiral
- Tonaż: 1.770.000 BRT
- Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
- Lokalizacja: Piastów
Posty: 1
• Strona 1 z 1
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość