U-267 Typ VIIC
Posty: 1
• Strona 1 z 1
U-267 Typ VIIC
przez Brodołak » 12.11.10, 13:00
U 267 Typ VIIC
Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen
Numer zamówienia: 32
Zamówienie: 15.08.1940
Położenie stępki: 09.08.1941
Wodowanie: 23.05.1942
Wcielenie do służby: 11.07.1942
Numer pocztowy: M 13 807
Przebieg służby:
11.07.1942 - 31.01.1943 - 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.02.1943 - 01.10.1944 - 7 Flotylla U-bootów St. Nazaire (okręt bojowy)
01.10.1944 - 04.05.1944 - 33 Flotylla U-bootów, Flensburg (okręt bojowy)
04.05.1944 - Zatopiony na wodach zatoki Gelting przez własną załogę w ramach operacji Regenbogen.
Dowódcy:
11.07.1942 - 13.07.1943 - OL ~ KL Otto Tinschert
14.07.1943 - 26.11.1943 - OL Ernst von Witzendorff
27.11.1943 - 06.07.1944 - KL Otto Tinschert
07.07.1944 - 04.05.1944 - OL Bernhard Knieper
Liczba patroli: 7
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0
Okres służby U 267 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
12.07. - 14.07.42 - Bremen-Vegesack - zapoznanie załogi z okrętem i szkolenie podstawowe.
16.07. - 29.07.42 - Kiel - próby morskie w ramach UAK Kiel.
30.07. - 31.07.42 - R?nne/Borholm - próby hydrofonów w ramach UAG - Schall.
02.08. - 07.08.42 - Danzig - stacjonarne próby i ćwiczenia w ramach UAG I.
07.08. - 08.08.42 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
08.08. - 09.08.42 - Danzig - pobyt w stoczni Holm w celu wykonania drobnych prac naprawczych.
10.08. - 11.08.42 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
11.08. - 02.09.42 - Hela - ćwiczenia na morzu w ramach AGRU - Front.
04.09. - 17.09.42 - Pillau - ćwiczenia w strzelaniu torpedami w ramach 26 Flotylli U-bootów.
21.09. - 24.09.42 - Gotenhafen - pobyt w stanie gotowości do wypłynięcia w ramach 27 Flotylli U-bootów.
25.09. - 29.09.42 - Pillau ? planowane ćwiczenia w strzelaniu torpedami w ramach 26 Flotylli U-bootów, które zostały jednak uniemożliwione przez zagrożenie minowe.
01.10. - 14.10.42 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
17.10. - 22.12.42 - Hamburg - pobyt w stoczni Howaldtswerke w celu przeprowadzenia prac remontowych i konserwacyjnych.
23.12. - 26.12.42 - Hamburg - pobyt w Arsenale w celu doposażenia okrętu.
28.12.42 - Kiel - próby wytrzymałości kadłuba doku ciśnieniowym.
29.12. - 30.12.42 - Eckernförde - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
03.01. - 06.01.43 - Kiel - przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.
07.01. - 11.01.43 - Kiel - pobyt w stoczni Kriegsmarinewerft w celu przeprowadzenie drobnych prac naprawczych.
Patrol 1 (12.01.1943 - 18.02.1943)
12.01. U 267 pod dowództwem Otto Tinscherta wspólnie z U 707, U 187, U 466, U 223 i U 358 o godzinie 08:00 wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 14:50 po wejściu na rutę 15 doszło do spotkania z przerywaczem zagród minowych w towarzystwie którego obrano kurs na Duży Bełt. Następnego dnia pomiędzy godziną 12:00 a 12:45 (kwadrat marynarki AO 4493) w oczekiwaniu na przybycie jednostek eskorty wszystkie okręty stały na kotwicach. W dniu 14 stycznia o godzinie 03:00 pięć U-bootów w towarzystwie jednostek eskorty wpłynęło do bazy w Kristiansand w celu uzupełnienia zapasów paliwa, smarów itd. Tego samego dnia o 10:25 po zakończeniu tejże operacji U 267 wraz z U 187 w towarzystwie jednostek eskorty opuścił Kristiansand. Ze względu jednak na fatalne warunki atmosferyczne oba okręty wraz z jednostkami eskorty zmuszone były o godzinie 15:47 wpłynąć do portu Farsund, który opuściły następnego dnia o godzinie 08:30. Tego samego dnia o 16:25 jednostki eskorty zawróciły do bazy a oba U-booty rozpoczęły indywidualny marsz w kierunku swoich rejonów operacyjnych. W dniu 19 stycznia Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 187, U 632, U 631, U 444, U 384, U 404, U 456, U 333, U 614, U 584, U 257, U 71, U 572, U 402, U 465, U 553, U 609 i U 262 odebrał pochodzącą z BdU depeszę z poleceniem utworzenia do godziny 00:00 dnia 24 stycznia zgrupowania Landsknecht, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AL 4447 do BE 2136. W dniu 24 stycznia U 267 osiągnął kwadrat marynarki AL 5584 zajmując swoją pozycję w zgrupowaniu. Cztery dni później 28 stycznia odebrano pochodząca z BdU depesze z zawierającą informację o rozwiązaniu zgrupowania oraz skierowane do dowódców U 267, U 187, U 456, U 614, U 402, U 465, U 553, U 262 i U 454 polecenie udania się do kwadratu marynarki BC 21. W dniu 1 lutego Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 594, U 413, U 608, U 187, U 465, U 402, U 609 U 262, U 454, U 89 odebrał kolejną pochodzącą z BdU depeszę z poleceniem utworzenia zgrupowania Pfeil, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 8421 do BD 2316. Głównym celem zgrupowania miał być meldowany przez B-Dienst konwój SC-118. Następnego dnia osiągnięto kwadrat marynarki AK 8466 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 4 lutego (kwadrat marynarki BD 1119) o godzinie 11:36 odebrano pochodzący z U 187 meldunek o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem (był nim oczekiwany SC-118), w stronę którego pozycji się następnie skierowano. O 16:20 (kwadrat marynarki BD 1221) wachtowi na pomoście U 267 zameldowali o dostrzeżeniu smugi dymu na kursie 155 stopni. O godzinie 20:28 (kwadrat marynarki AK 7996) Otto Tinschert nadał do dowództwa meldunek o kontakcie z nieprzyjacielem. Prawie dwie i pół godziny później o 22:52 (kwadrat marynarki AK 7992) podążający za celem U 267 został wykryty i oświetlony reflektorem przez jeden z niszczycieli przed którym wkrótce potem wykonano alarmowe zanurzenie na głębokość A (80 metrów). W początkowym okresie pobytu pod wodą utrzymywano silny kontakt akustyczny z konwojem, który wkrótce potem minął okręt Tinscherta od strony prawej burty oddalając się od jego pozycji. Następnego dnia o godzinie 01:48 (kwadrat marynarki AK 8742) U 267 znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając bezskuteczne poszukiwania konwoju. O 14:00 (kwadrat marynarki AK 8542) odebrano pochodzący z U 609 meldunek o kontakcie z konwojem w kwadracie marynarki AK 9192, w stronę którego się niezwłocznie skierowano. Pięćdziesiąt trzy minuty później po wykryciu w szkwale gradowym czubków masztów należących do nieprzyjacielskiego niszczyciela Otto Tinschert wydał rozkaz alarmowego zanurzenia na głębokość 80 metrów. O 15:25 w związku ze zbliżaniem się wrogiej jednostki dowódca U 267 rozkazał zejść na głębokość A+70 (150 metrów). Wkrótce potem nad pozycją zajmowaną przez okręt rozerwała się jedna seria bomb głębinowych, która nie wyrządziła jednak żadnych szkód. Pomimo, że prawie dwie godziny później o 17:12 wroga jednostka utraciła kontakt i odpłynęła w swoją stronę U 267 pozostał w zanurzeniu aż do godziny 22:06. W dniu 6 lutego o godzinie 11:25 okręt Tinscherta uzyskał namiar radiowy na pozycję zajmowaną przez U 465 a prawie godzinę później o 12:18 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem zidentyfikowanym jako typ Sunderland oraz do pobytu pod wodą do godziny 12:41. Trzydzieści minut później o 13:10 (kwadrat marynarki AK 6848) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu nieprzyjacielskiego samolotu zidentyfikowanego jako Sunderland zataczającego rozległe kręgi, przed którym o godzinie 14:25 musiano zejść w zanurzenie w związku z rozpoczęciem przez niego podejścia w celu wykonania ataku. O godzinie 19:35 (kwadrat marynarki AK 6919) płynący na powierzchni od ponad pięciu godzin U 267 został zmuszony do trzeciego już alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem. O 20:28 na płynącym na peryskopowej okręcie Tinscherta hydroakustyk zameldował o kontakcie akustycznym z pracującymi śrubami nieprzyjacielskiego eskortowca prawdopodobnie niszczyciela. Wkrótce potem wroga jednostka po uzyskaniu silnego namiaru na zanurzony okręt podwodny nadpłynęła nad pozycję zajmowaną przez U 267 i zanim ten zdołał zejść głębiej zrzuciła serię sześciu bomb głębinowych nastawionych na wybuchy na głębokości 20 metrów. Bliskie eksplozje silnie wstrząsnęły jednostką Tinscherta powodując wiele przecieków, które doprowadziły w efekcie do wymknięcia się jej z pod kontroli i opadnięcia na głębokość 2A+77 (237 metrów). Zarządzone natychmiast przez dowódcę uruchomienie pompy głównej i jednego z silników elektrycznych (drugi na skutek eksplozji został poważnie uszkodzony) pozwoliło wyjść na głębokość A+70 (150 metrów). Na szczęcie dla U 267 dalsze ataki nieprzyjacielskiego niszczyciela nie nastąpiły, co z kolei wzbudziło duże zdziwienie dowódcy które zostało wyjaśnione dopiero po wynurzeniu, które miało miejsce o godzinie 10:53 następnego dnia (kwadrat marynarki AK 9321), kiedy to dostrzeżono unoszącą się na powierzchni wody rozległą plamę ropy wydobywającą się z uszkodzonych zbiorników. Wkrótce potem Otto Tinschert nadał do dowództwa raport o uszkodzeniach meldując jednocześnie o konieczności przerwania patrolu i powrotu do bazy. Tego samego dnia BdU nakazało dowódcy U 267, by ten w drodze powrotnej przekazał nadwyżkę paliwa w kwadracie marynarki BE 1415 na U 753. W dniu 10 lutego przybyto do kwadratu marynarki BE 1415, rozpoczynając oczekiwanie na przybycie okrętu Mannsteina (U 753). Następnego dnia o godzinie 15:15 (kwadrat marynarki BE 1185) nawiązano kontakt wzrokowy z U 753 i U 332. W dniu 12 lutego o godzinie 10:00 (kwadrat marynarki AL 7763) przekazano na U 753 pryzmat oraz rury, natomiast ze względów pogodowych przekazanie paliwa okazało się niemożliwe podobnie jak przyjęcie na swój pokład z U 332 głównego mechanika OL.ing. Hansa-Helmuta Fuchslochera. W dniu 18 lutego o godzinie 06:45 w punkcie Pt. 438 U 267 spotkał się z patrolowcami SG1, SG2, SG 3 i eskortowcem F6 oraz z wracającymi do bazy U 465, U 575 i U 594 w towarzystwie, których o godzinie 14:30 wpłynął do St. Nazaire, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (38 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 4.460 mil morskich na i 307 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 2 (23.03.1943 - 21.05.1943)
23.03. U 267 pod dowództwem Otto Tinscherta wspólnie z U 594, U 455 i U 662 o godzinie 14:50 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Półtorej godziny później okręty spotkały się z mającymi pełnić rolę eskorty trałowcami, które towarzyszyły im następnie do godziny 20:30, kiedy to po osiągnięciu punktu Pt. 438 zawróciły do bazy. Następnego dnia z powodu pogorszenia widoczności około godziny 02:00 w (kwadrat marynarki BF 6758) utracono kontakt z pozostałymi okrętami. W dniu 25 marca odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą jednostce Tinscherta skierowanie się do kwadratu marynarki AK 69. Trzy dni później 28 marca o godzinie 09:10 w kwadracie marynarki BE 6777 U 267 spotkał się z U 404 a obaj dowódcy ustalili, że w związku z meldunkiem pochodzącym z samolotu dalekiego zwiadu odebranym poprzedniego dnia o godzinie 22:12 o kontakcie w kwadracie marynarki CF 3385 z płynącym kursem północnym konwojem SL-126 utworzą małe zgrupowanie i wspólnie poszukają tego konwoju. O 14:24 (kwadrat marynarki BE 9167) wachtowi zameldowali o zauważeniu masztów nieprzyjacielskiego okrętu wojennego. Następnego dnia o godzinie 04:18 (kwadrat marynarki BE 8298) U 267 został zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A+60 (140 metrów) przez nieprzyjacielski niszczyciel, który niedługo potem przeprowadził dwa ataki bombami głębinowymi. W międzyczasie hydroakustyk zameldował o uchwyceniu kontaktu akustycznego z pracującymi śrubami wielu jednostek, pochodzącego najprawdopodobniej od poszukiwanego konwoju. O 08:32 okręt znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając jak się później okazało bezskuteczne poszukiwania wrogiego konwoju. O 11:30 zaniechano operacji przeciwko SL-126 powracając na stary kurs. Sześć minut później musiano zejść w zanurzenie przed nadlatującym samolotem, którym według meldunków wachty mógł być niemiecki samolot dalekiego zwiadu BV 138. W dniu 5 kwietnia o godzinie 18:53 Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 188, U 257, U 86, U 615, U 404, U 662, U 571, U 613 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie utworzenia do godziny 08:00 dnia 7 kwietnia zgrupowania Adler, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AJ 5693 do AK 7174. Głównym celem zgrupowania był najpierw konwój SC-125 a następnie HX-232. W dniu 7 kwietnia U 267 po osiągnięciu pozycji w zgrupowaniu przypadającej na kwadrat marynarki AJ 6882 obrał kurs 210 stopni rozpoczynając jak się później okazało bezskuteczne poszukiwania konwoju SC-127. Następnego dnia o godzinie 10:00 osiągnięto nową pozycję w zgrupowaniu znajdującą się w kwadracie marynarki AJ 6261. O 17:26 odebrano pochodzącą z BdU depeszę zawierającą skierowane do starych i nowych jednostek tworzących zgrupowania Adler polecenie utworzenia do dnia 11 kwietnia nowej linii patrolowej rozciągniętej od kwadratu marynarki AK 7257 do BD 1959. Ponad godzinę później o 18:30 po raz drugi podczas tego patrolu doszło do spotkania U 267 z U 404, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienia się informacjami za pomocą flag sygnałowych. Dwa dni później 10 kwietnia o godzinie 14:16 (kwadrat marynarki AK 1726) odebrano pochodzący z U 404 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AK 6768 z konwojem ON-176 w stronę którego pozycji się natychmiast skierowano. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 20:14 (kwadrat marynarki AK 7142) przebywająca na pomoście obsada wachty zameldowała najpierw o zauważeniu czubków masztów a następnie sylwetek jednostek tworzących poszukiwany konwój o czym wkrótce potem powiadomiono dowództwo. Już następnego dnia o godzinie 04:07 (kwadrat marynarki AJ 9387) podążający za celem U 267 został wykryty i zmuszony do zanurzenia przed nieprzyjacielskim niszczycielem, który wkrótce potem przystąpił do ataków bombami głębinowymi. O 07:53 okręt znalazł się ponownie na powierzchni podejmując pościg za konwojem. O godzinie 11:37 (kwadrat marynarki AJ 9912) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 130 stopni poszukiwanego konwoju, z którym prawie dwie godziny później o 13:23 w gęstym szkwale utracono kontakt. O 18:26 (kwadrat marynarki AJ 9888) poszukujący ON-176 U 267 został zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A+70 metrów (150 metrów) przez nieprzyjacielski samolot, który w wykonanym następnie ataku zrzucił serię niecelnych bomb głębinowych. O godzinie 21:34 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni a dziewięć minut później wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu wrogiego konwoju. O 22:50 po raz drugi podczas tego dnia utracono w szkwale kontakt z nieprzyjacielem, którego ze względu na radykalne pogorszenie się widoczności jakie niedługo potem nastąpiło nie udało się już odzyskać. W dniu 13 kwietnia o godzinie 16:23 Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 257, U 188, U 71, U 84, U 613, U 404, U 571, U 415, U 413, U 598, U 438, U 662, U 381, U 618, U 108, U 258 i U 610 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie utworzenia do godziny 10:00 dnia 14 kwietnia zgrupowania Meise, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AJ 9777 przez BC 3579 do BC 3679. Następnego dnia osiągnięto kwadrat marynarki BC 2233 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Pięć dni później 19 kwietnia U 267 zajął nową pozycję w zgrupowaniu przypadającą na kwadrat marynarki AJ 8389. Tego samego dnia o godzinie 11:45 w kwadracie marynarki AJ 8623 doszło do spotkania z U 706, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się informacjami za pomocą flag sygnałowych. W dniu 21 kwietnia o godzinie 09:08 (kwadrat marynarki AJ 5239) odebrano pochodzący z U 306 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AJ 2773 z meldowanym przez B-Dienst konwojem HX-234 przeciwko któremu rozpoczęto natychmiast działanie. Następnego dnia o godzinie 08:33 (kwadrat marynarki AJ 2693) wachtowi na pomoście U 267 zameldowali najpierw o kontakcie z niszczycielem i korwetą należącymi najprawdopodobniej do nieprzyjacielskiej grupy poszukiwawczej a wkrótce potem z nieprzyjacielskim samolotem. Tego samego dnia o godzinie 23:05(kwadrat marynarki AJ 3551) U 267 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem a kilka minut później hydroakustyk zameldował o kontakcie akustycznym z wrogimi okrętami nawodnymi, które powiadomione prawdopodobnie przez załogę samolotu zbliżały się w stronę zajmowanej przez niego pozycji. Po wymknięciu się prześladowcom już następnego dnia o godzinie 01:14 (kwadrat marynarki AK 1587) okręt Tinscherta znalazł się na z powrotem powierzchni ponownie rozpoczynając poszukiwania wrogiego konwoju. O 10:03 odebrano kolejny pochodzący z U 306 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AJ 3399 z wrogim konwojem, przeciwko któremu rozpoczęto natychmiast działanie. O godzinie 15:28 (kwadrat marynarki AK 1642) wachtowi zameldowali najpierw o zauważeniu topów masztów wyłaniających się za linii horyzontu a następnie o pojawieniu się w zasięgu wzroku nieprzyjacielskiego niszczyciela. O 18:46 (kwadrat marynarki AK 1485) okręt Tinscherta został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski samolot oraz do pozostania pod wodą do godziny 00:08 następnego dnia. Tego samego dnia o godzinie 22:35 (kwadrat marynarki AL 1371) nawiązano na kursie 90 stopni kontakt z konwojem (był nim poszukiwany HX-234) o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu. Podążając za nim już następnego dnia o godzinie 00:29 U 267 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz do pobytu pod wodą do godziny 02:40 przez nieprzyjacielski eskortowiec zidentyfikowany jako niszczyciel. Po wynurzeniu rozpoczęto pościg za konwojem, z którym wkrótce potem odzyskano kontakt utrzymywany następnie do godziny 08:00, kiedy to w kwadracie marynarki AL 1387 na skutek fatalnych warunków atmosferycznych (orkan) utracono ostatecznie z nim kontakt. Tego samego dnia dowództwo zakończyło operację przeciwko HX-234. W dniu 27 kwietnia U 267 rozpoczął marsz w kierunku kwadratu marynarki AK 8945, gdzie miał uzupełnić zapasy paliwa z podwodnego tankowca. W dniu 1 maja o godzinie 10:15 (kwadrat marynarki AK 8947) spotkano się z U 631. Prawie dwie godziny później o 12:10 w zasięgu wzroku pojawił się kolejny okręt U 619 a o 15:30 (kwadrat marynarki AK 8946) okręt Tinscherta spotkał się z podwodnym tankowcem U 461 z którego następnie pomiędzy godziną 16:39 a 01:30 nie bez problemów pobrano prowiant (na skutek pęknięcia liny przeciągniętej pomiędzy oboma okrętami utracono 3 siatki wypełnione pudłami z konserwami). Następnego dnia pomiędzy godziną 08:00 a 15:30 pobrano z U 461 około 90 m3 paliwa. Po wytrymowaniu okrętu po zakończonej operacji uzupełniania zapasów, które miało miejsce o godzinie 16:43 Otto Tinschert skierował swoją jednostkę do kwadratu marynarki AL 99 w celu dołączenia do zgrupowani Amsel. Tego samego dnia o godzinie 23:10 (kwadrat marynarki AM 8941) doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z U598. Poza tym obaj dowódcy wykorzystali to spotkanie do wymienienia się informacjami za pomocą flag sygnałowych. Od 4 maja U 267 operował w ramach podgrupy Amsel 1 przeciwko konwojowi ONS-5. W dniu 5 maja o godzinie 13:32 (kwadrat marynarki AJ 9214) odebrano pochodzący z U 260 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AJ 6743 z płynącym kursem 200 stopni poszukiwanym konwojem. Siedem minut później także i U 438 zameldował o kontakcie z tym konwojem. O 16:33 (kwadrat marynarki AJ 9115) wachtowi na pomoście U 267 zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 225 stopni topów masztów oraz smugi dymów pochodzących od statków płynących w poszukiwanym konwoju. O 20:50 (kwadrat marynarki AJ 9381) podążający za konwojem okręt Tinscherta zszedł w zanurzenie w celu zajęcia dogodnej do ataku pozycji, ale z powodu gęstej mżawki utrudniającej obserwacje przez peryskop musiano dwadzieścia pięć minut później ponownie wyjść na powierzchnię rozpoczynając śledzenie celu i wysyłanie sygnałów naprowadzających do czasu ponownego wyjścia na dogodną do ataku pozycję. O godzinie 23:41 (kwadrat marynarki AJ 8625) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu zygzakującego niszczyciela. Dnia 6 maja o godzinie 01:20 (kwadrat marynarki AJ 8625) przebywający w pobliżu konwoju U 267 został wykryty przez brytyjski eskortowiec HMS Pelican, który najpierw oświetlił go pociskami świetlnymi a następnie zmusił do alarmowego zanurzenia na głębokość 2A+10 (170 metrów). Piętnaście minut później wroga jednostka zrzuciła jedną serię bomb głębinowych. O godzinie 11:21 okręt znalazł się powrotem na powierzchni a wachtowi, którzy wkrótce potem znaleźli się na pomoście zameldowali o szerokiej smudze ropy wydobywającej się z okrętu. Tego samego dnia o godzinie 12:30 w kwadracie marynarki AJ 8630 U 267 spotkał się z U 662 a obaj dowódcy za pomocą flag sygnałowych ustalili pomiędzy sobą kierunki poszukiwania nieprzyjaciela. W dniu 7 maja Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 634, U 575, U 584, U 650, U 614, U 266, U 533, U 231, U 514, U 621, U 223, U 504, U 377, U 107, U 383, U 402 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie utworzenia do godziny 08:00 dnia 8 maja zgrupowania Elbe, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AJ 9421 do BC 6246. Głównym celem miały być konwoje płynące w kierunku wschodnim. Następnego dnia osiągnięto kwadrat marynarki BC 3766 zajmując pozycję w zgrupowaniu. O 21:120 nawiązano kontakt wzrokowy z przebywającym w pobliżu U 621. W dniu 9 maja dowódcy okrętów tworzących zgrupowanie Elbe odebrali pochodzącą z BdU depesze zawierającą polecenie rozpoczęcia od godziny 18:00 marszu kursem 150 stopni z prędkością 12 węzłów w celu zajęcia do godzin popołudniowych 10 maja pozycji rozciągniętych pomiędzy kwadratem marynarki BD 8111 do BE 8148. Następnego dnia zgrupowanie Elbe zostało podzielone na dwie podgrupy o nazwach Elbe I i Elbe II. Zgodnie z otrzymanymi instrukcjami dowódca U 267 podobnie jak i dowódcy U 634, U 575, U 584, U 650, U 752, U 614, U 709, U 533, U 569, U 231, U 525, U 514 i U 468 tworzący podgrupę Elbe I mieli utworzyć do dnia 11 maja linię patrolową rozciągniętą od kwadratu marynarki BD 5711 do BD 8797. Głównym celem obu podgrup miał być meldowany przez B-Dienst konwój SC-129. W dniu 11 maja o godzinie 19:03 (kwadrat marynarki BD 8775) odebrano pochodzący z należącego do podgrupy Elbe 2 U 504 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki CE 1543 z oczekiwanym konwojem, w stronę którego pozycji się natychmiast skierowano. O godzinie 22:57 (kwadrat marynarki CE 1263) odebrano pochodzący z U 359 meldunek o kontakcie z siłami eskorty w kwadracie marynarki CE 1671. W trakcie marszu w kierunku konwoju na U 267 doszło do awarii prawoburtowego silnia diesla, która spowodowała ograniczenie maksymalnej prędkości do 10 węzłów. Następnego dnia o godzinie 13:44 w kwadracie marynarki CE 1368 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 210 stopni w odległości 18 mil morskich najpierw smugi dymu a wkrótce potem prowadzącego poszukiwania wrogiego niszczyciela. O godzinie 14:08 U 267 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do godziny 17:10 przez nieprzyjacielską jednostkę która pomiędzy 14:28 do 16:30 prowadziła polowanie za pomocą bomb głębinowych. Wkrótce po wynurzeniu wachtowi po raz kolejny zameldowali o zauważeniu smugi dymu w stronę której się następnie skierowano. O 19:20 podążający za nieprzyjacielem okręt Tinscherta został w kwadracie marynarki BD 8886 wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski niszczyciel, który wkrótce potem przystąpił do ataków z wykorzystaniem bomb głębinowych. Po wynurzeniu na powierzchnię, które miało miejsce o godzinie 21:48 ponownie rozpoczęto poszukiwania nieprzyjaciela. W dniu 13 maja o godzinie 00:25 U 267 nawiązał kwadracie marynarki BD 8944 kontakt z grupą trzech statków płynących w towarzystw eskortowca, o których zameldowano dowództwu. Ponad godzinę później o 01:30 śledzący nieprzyjacielskie statki okręt Tinscherta został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenie przez towarzyszący im eskortowiec zidentyfikowany przez dowódcę jako niszczyciel, w wyniku czego utracono kontakt. Tego samego dnia U 267 dwukrotnie spotykał się z innymi U-bootami najpierw o godzinie 12:00 w kwadracie marynarki BD 8656 z U 103 a następnie o 15:00 w kwadracie marynarki BD 9156 z U 596 z którego dowódcą Otto Tinschert uzgodnił plan wspólnego poszukiwania konwoju. Następnego dnia o godzinie 09:20 (kwadrat marynarki BD 6677) doszło do spotkania z U 468 z którego dowódcą Otto Tinschert ustalił plan wspólnego poszukiwania nieprzyjaciela. O godzinie 14:05 zgodnie z otrzymaną wcześniej z BdU informacją o zakończeniu operacji przeciwko konwojowi SC-129 oraz w związku z kończącym się paliwem i prowiantem U 267 obrał kurs powrotny na bazę w St. Nazaire. W dniu 21 maja o godzinie 06:05 (kwadrat marynarki BF 6757) nawiązano kontakt wzrokowy z także wracającym do bazy U 405 w towarzystwie którego udano się do punktu Pt.438. O 11:20 U 267 wraz ze swoim towarzyszem spotkał się z jednostkami eskorty w towarzystwie których dotarł o godzinie 16:20 do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad osiem tygodni patrol (59 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 8.200 mil morskich na i 436 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 3 (04.07.1943 - 13.07.1943)
04.07. U 267 pod dowództwem Otto Tinscherta o godzinie 09:15 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Od momentu wyjścia z bazy aż do godziny 13:30, kiedy to dotarto do punktu Pt. 438 U 267 towarzyszył przerywacz zagród minowych a następnie rolę eskorty przejęły dwa dozorowce. O godzinie 20:10 do zespołu dołączył w kwadracie marynarki BF 6776 idący także na patrol U 706. Pomiędzy godziną 20:50 a 21:42 w kwadracie marynarki BF 9126 przeprowadzono trymowanie oraz testy sprawności funkcjonowania mechanizmów. Po pozytywnym ich zakończeniu oraz po przekazaniu stosownego meldunku dowódcy eskorty o 22:20 jednostki eskorty odpłynęły w kierunku bazy a trzy minuty później U 267 i U 706 rozpoczęły podwodny marsz płynąc kursem 232 stopni. Następnego dnia w kwadracie marynarki BF 8445 towarzyszący okrętowi Tinscherta dowodzony przez KL Alexandra von Zitzewitza U 706 o godzinie 13:45 zmuszony był z powodu poważnej usterki peryskopów zawrócić do bazy. W dniu 7 lipca płynący na powierzchni w kwadracie marynarki BF 7878 U 267 został zmuszony o godzinie 15:19 do wykonania alarmowego zanurzenia na głębokość A+30 (110 metrów) przed nadlatującym samolotem zidentyfikowanym jako typ Sunderland (prawdopodobnie była to Catalina z 210 Sqn RAF), który zrzucił serię czterech bomb głębinowych, które wybuchły w bezpiecznej odległości za rufą okrętu. O godzinie 22:14 cztery minuty po wynurzeniu (kwadrat marynarki BF 7874) wachtowi na pomoście płynącego na powierzchni okrętu Tinscherta zameldowali o dostrzeżeniu okrętów tworzących jedną z grup poszukiwawczych, które następnie spróbowano wyminąć płynąć na powierzchni, korzystając z ciemności nocy. O 23:31 (kwadrat marynarki BF 2331) U 267 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski niszczyciel. O godzinie 02:35 już 8 lipca w pobliżu okrętu rozerwała się jedna seria złożona z sześciu bomb głębinowych, która spowodowała postanie poważnych szkód m.in. uszkodzeniu uległy obie sprężarki, hydrofony; główny ster jak i stery głębokości przy każdorazowym manewrze powodowały hałas; w maszcie wentylacyjnym silników diesla pojawiło się pęknięcie, poza tym na okręcie powstało wiele przecieków. O godzinie 13:10 (kwadrat marynarki BF 7799) Otto Tinschert wynurzył swój okręt informując dowództwo o uszkodzeniach oraz o rozpoczęciu marszu w kierunku wybrzeży Hiszpanii w celu dokonania napraw. O 14:31 płynący na powierzchni okręt został zmuszony do alarmowego zanurzenia i do pobytu pod wodą do 14:45 przez nieprzyjacielski samolot. Prawie piętnaście minut po wynurzeniu o 14:57 (kwadrat marynarki CG 2212) U 267 ponownie został zmuszony do alarmowego zanurzenia i do pobytu pod wodą do godziny 17:15 przez dwa nieprzyjacielskie samoloty. O godzinie 18:47 (kwadrat marynarki BF 7878) okręt Tinscherta zszedł w zanurzenie rozpoczynając marsz w kierunku zatoki La Muniz, gdzie dotarto o godzinie 20:57 (kwadrat marynarki BF 7998). Tam Otto Tinschert rozkazał położyć okręt na dnie znajdującym się w tym miejscu na głębokość 57 metrów a następnie spróbować dokonać prowizorycznych napraw, które dawały by szanse na w miarę bezpieczny powrót do bazy. Ze względu na fakt, że pomiędzy godziną 22:30 a 06:00 następnego dnia po wodach zatoki pływały liczne okręty wojenne prowadzące nasłuch udało się naprawić tylko pompę wody chłodzącej. O godzinie 20:40 okręt oderwał się od dna by dwie minuty później pojawić się na powierzchni rozpoczynając marsz w kierunku bazy płynąc w pobliżu wybrzeży Hiszpanii. Osiem minut później wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu wrogiego samolotu zidentyfikowanego jako Sunderland, który przeleciał nad okrętem nie atakując jednak go. W dniu 13 lipca o godzinie 12:40 U 267 spotkał się w punkcie Pt.438 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 17:29 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad tydzień patrol (10 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 613 mil morskich na i 245 mil morskich pod powierzchnią.
26.07.1943 z powodu poważnego stanu zdrowotnego obowiązki dowódcy na czas leczenia i rehabilitacji zdał OL Otto Tinschert a na jego miejsce w zastępstwie przyszedł były dowódca szkolnej jednostki U 101 OL Ernst von Witzendorff, który objął obowiązki z dniem następnym.
Patrol 4 (14.09.1943 - 26.11.1943)
14.09. U 267 pod dowództwem Ernsta von Witzendorffa o godzinie 16:20 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O 17:45 U 267 wspólnie z U 223, U 667 i U 448 opuścił śluzę w St. Nazaire spotykając się następnie z łamaczem blokady, który towarzyszył czterem okrętom do 22:45, kiedy to po dotarciu do punktu Pt.438 zawrócił do bazy. Piętnaście minut później doszło do spotkania czterech U-bootów z jednostkami eskorty w towarzystwie których te udały się do kwadratu marynarki BF 6778, gdzie po pomyślnym przeprowadzeniu próbnych zanurzeń miały rozpocząć indywidualny patrol. Następnego dnia pomiędzy godziną 07:22 a 09:36 i 10:54 a 11:10 (kwadrat marynarki BF 6778) okręt Ernsta von Witzendorffa przeprowadził dwa próbne zanurzenia: pierwsze na głębokość A (80 metrów) i drugie na 2A (160 metrów). Zarówno przy pierwszym jak i przy drugim zanurzeniu na okręcie zaobserwowano problemy natury technicznej m.in. silny przeciek w szachcie wentylacyjnym, problemy z hydrofonami, rozdzielaczem szasu, głośną pracę sterów głębokości, co spowodowało, że dowódca U 267 zmuszony był przerwać patrol i wspólnie z mającym także defekty U 667 w towarzystwie jednostek eskorty wracać do bazy. Następnego dnia o 08:16 U 267 wpłynął do bazy w St. Nazaire, gdzie został od razu skierowany do suchego doku celem dokonania napraw. Dwa dni później 18 września o 17:03 okręt von Witzendorffa wspólnie z U 667 i U 437 opuścił St. Nazaire, udając się na patrol. Do punktu Pt.438 okrętom towarzyszył najpierw przerywacz zagród minowych a następnie okręty patrolowe. Następnego dnia w kwadracie marynarki BF 6778 pomiędzy godziną 06:55a 08:27 i 10:54 a 11:10 Ernst Von Witzendorff przeprowadził dwa próbne zanurzenia, które ponowne wykazały kilka poważnych usterek, m.in. hydrofonów poza tym zalaniu uległ szyb anteny sztabowej, to z kolei po raz drugi wymusiło na nim konieczność podjęcia decyzji o powrocie do bazy wspólnie z także mającym usterki U 437. Tego samego dnia o godzinie 22:10 okręt przybył do bazy, gdzie ponownie trafił do stoczni. W dniu 22 września o godzinie 19:12 okręt von Witzendorffa wspólnie z U 264 po raz trzeci opuścił St. Nazaire w celu rozpoczęcia patrolu. Do godziny 23:50, kiedy to dotarto do punktu Pt.438 obu okrętom towarzyszył przerywacz zagród minowych Spbr 136 a następnie dozorowiec SG 35. Następnego dnia w kwadracie marynarki BF 6775 pomiędzy godziną 07:50 a 09:55 przeprowadzono próbne zanurzenie, podczas, którego na głębokości A-10 (70 metrów) doszło do dużego przecieku, co ponownie wymusiło powrót w eskorcie patrolowca SG 35 do bazy, gdzie przybyto następnego dnia o godzinie 08:45. Dwa dni później 26 września U 267 wspólnie z U 437 po raz kolejny opuścił bazę. Następnego dnia o godzinie 07:50 w kwadracie marynarki BF 6775 przeprowadzono próbne zanurzenie podczas którego stwierdzono defekt hydrofonów, które nie były w stanie wykryć płynącego z prędkością 8 węzłów w odległości 300 metrów od okrętu trałowca. Po wynurzeniu, które miało miejsce o 09:58 okręt von Witzendorffa w towarzystwie trałowca rozpoczął rejs powrotny do St. Nazaire, gdzie przybył następnego dnia o godzinie 08:25. Podczas pobytu w suchym doku na okręcie wymieniono wadliwe elementy hydrofonów na nowe. W dniu 3 października o 18:00 U 267 odbił od kei w bunkrze udając się w kierunku śluzy. Podczas oczekiwania na przybycie U 552, który miał towarzyszyć okrętowi von Witzendorffa w pierwszej części patrolu odkryto usterkę czterolufowego działka kal. 2.0cm. Chcąc ją usunąć jednocześnie nie przekładając kolejnego wyjścia na patrol Ernst von Witzendorff poprosił dowództwo flotylli o oddelegowanie dwóch robotników ze stoczni, którzy po wykonaniu napraw mieli zostać przekazani na jeden z okrętów eskorty. Następnego dnia w kwadracie marynarki BF 6775 pomiędzy godziną 07:50 a 09:13 okręt von Witzendorffa odbył próbne zanurzenie, które tym razem nie wykazało już żadnych defektów. Następnie przeprowadzono próbę ogniową naprawionego działka, które wykazało poprawność wykonanych prac naprawczych. Po przekazaniu robotników na jeden z trałowców eskorty, o godzinie 11:00 U 267 rozpoczął marsz w kierunku swojego rejonu operacyjnego, schodząc o godzinie 17:14 pod wodę. Podczas marszu w zanurzeniu Ernst von Witzendorff zapisał w KTB okrętu, że po przebudowie pomostu okręt stał się mało stabilny. W dniu 10 października o 12:34 dowódca U 267 podobnie jak i dowódcy U 413, U 608, i U 552 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie skierowania się do kwadratu marynarki AK 84. O godzinie 13:03 (kwadrat marynarki BE 5712) wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu smugi dymu na horyzoncie w kierunku której się natychmiast skierowano z największą prędkością. O 15:27 na płynącym w kierunku kontaktu okręcie doszło do awarii lewoburotwego silnika diesla, co spowodowało zmniejszenie prędkości do pół naprzód. O 18:16 (kwadrat marynarki BE 4951) Ernst Von Witzendorff rozkazał zejść w zanurzenie z zamiarem zaatakowania ściganego celu, którym w międzyczasie okazał się samotny statek. Po dokładnej identyfikacji statku okazało się, że jest to należący do neutralnej Irlandii frachtowiec Irish Wilow, w związku z czym zaniechano ataku na niego, pozwalając mu odpłynąć. Po wynurzeniu, które miało miejsce o godzinie 20:00 Ernst von Witzendorff nakazał kontynuować marsz w kierunku wymienionej w rozkazie pozycji, płynąc z powodu awarii tym razem prawoburtowego silnia diesla z prędkością pół naprzód na naprawionym lewoburtowym silniku. Obie awarie silników diesla oraz towarzyszące im problemy z pompą paliwową spowodowane były jak to później odkryto zanieczyszczonym paliwem. W dniu 13 października o godzinie 22:19 Ernst von Witzendorff podobnie jak i dowódcy U 470, U 631, U 437, U 309, U 762, U 231, U 91, U 448, U 455, U 413 i U608 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie utworzenia do godziny 00:00 dnia 16 października zgrupowania Schlieffen, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 0235 do AK 6734. W dniu 16 października okręt osiągnął kwadrat marynarki AK 6479 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Tego samego dnia o godzinie 19:50 odebrano meldunek U 964 o następującej treści ?ciężko uszkodzony, mogę się utrzymać na powierzchni tylko przez krótki czas. AK 0217. U 964?. Siedem minut później po przeanalizowaniu szans na dotarcie do bratniej jednostki Ernst von Witzendorff wydał rozkaz zmiany kursu na 317 stopni i zwiększenia prędkości do całej naprzód. Po pewnym czasie meldunek ten został przeanalizowany jeszcze raz i wtedy okazało się, że radiotelegrafista na zaatakowanej jednostce podał złą pozycję, bowiem zamiast kwadratu marynarki AK 0217 powinien być kwadrat AL 0217. Ponieważ pozycja ta znajdowała się w dalszej odległości Ernst von Witzendorff podjął decyzję o przerwaniu marszu i powrocie na poprzednią pozycję. Następnego dnia pomiędzy godziną 04:45 a 10:45 (kwadrat marynarki AK 3700) U 267 aż pięciokrotnie nawiązywał kontakt wzrokowy z innymi U-bootami. O 12:33 (kwadrat marynarki AK 2479) płynący na powierzchni okręt von Witzendorffa został zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A-0 (80 metrów) oraz do pobytu pod wodą do godziny 14:42 przez nieprzyjacielski samolot zidentyfikowany jako B-24 Liberator, który w wykonanym ataku zrzucił serię niecelnych bomb głębinowych. Tego samego dnia o 18:00 ponownie musiano wykonać alarmowe zanurzenie przed nieprzyjacielskim samolotem tym razem w kwadracie marynarki AK 2479. Godzinę później w pobliżu płynącego pod wodą U 267 rozerwały się bomby głębinowe. Ze względu jednak na złą pracę hydrofonów utrudnione było wykrycie i namierzenie przeciwnika, którego udało się usłyszeć tylko dzięki impulsom azdyku. W dniu 18 października o godzinie 15:19 odebrano pochodzącą z BdU depeszę skierowaną do okrętów zgrupowania Schlieffen zawierającą polecenie zakończenia operacji konwojowej oraz skierowanie się do kwadratu marynarki BC 33 z jednoczesnym nakazem aby marsz w kierunku tej pozycji w ciągu dnia odbywać pod powierzchnią. W dniu 22 października o 19:30 Ernst von Witzendorff podobnie jak i dowódcy U 91, U 762, U 231, U 309, U 608, U 969, U 281, U 413, U 963, U 437, U 426, U 842, U 552, U 592, U 575, U 226, U 373 i U 709 odebrał kolejną pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie utworzenia do godziny 12:00 dnia 24 października zgrupowania Siegfried, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AJ 9928 do BC 3938. Głównym celem zgrupowania miał być meldowany przez wywiad konwój HX-262. Dwa dni później 24 października okręt von Witzendorffa osiągnął kwadrat marynarki BC 3235 zajmując pozycję w zgrupowaniu. W dniu 26 października BdU podzieliło zgrupowanie Siegfried na trzy podgrupy Siegfried 1 ? 3 a każdy z okrętów tworzących owe podgrupy miał zając swoją pozycję do godziny 10:00 dnia 29 października. Według tychże rozkazów U 267 został przydzielony do podgrupy Siegfried 2, w ramach której wspólnie z U 281, U 413, U 963, U 437, U 426 i U 552 miał utworzyć linię patrolową rozciągniętą od kwadratu marynarki BC 6631 do BC 6992. Głównym celem trzech podgrup miał być konwój SC-145. W dniu 30 października o godzinie 17:23 dowódca U 267 podobnie jak i dowódcy tworzących zgrupowanie Siegfried odebrał pochodzącą z BdU depeszę z informację o jego rozwiązaniu i utworzeniu na jego miejsce dwóch nowych zgrupowań o nazwach Körner i Jahn. Według otrzymanych w dalszej części meldunku instrukcji okręt von Witzendorffa został przypisany zgrupowaniu Körner, które miało utworzyć do dnia 31 października linię patrolową rozciągniętą od kwadratu marynarki BC 9519 do BC 3297. Głównym celem obu zgrupowań miały być konwoje HX-263, ONS-21 i ON 208. W dniu 31 października U 267 osiągnął swoją pozycję w zgrupowaniu, ale jak zauważył dowódca Ernst von Witzendorff szanse dostrzeżenia nieprzyjaciela były mocno ograniczone przez warunki pogodowe (deszcz i mgła ograniczające widoczność do 50 metrów). W dniu 2 listopada okręty zgrupowań Korner i Jahn odebrały o godzinie 23:06 pochodzącą z BdU depeszę z informacje o z rozwiązaniu obu zgrupowań i powstaniu w ich miejsce złożonego z pięciu podgrup zgrupowania Tirpitz. Według otrzymanych w dalszej części meldunku instrukcji okręt von Witzendorffa został przypisany do podgrupy Tirpitz 1, która miała utworzyć linię patrolową rozciągniętą od kwadratu marynarki BC 2211 do BC 2264. Poza tym każdy z dowódców został poinstruowany aby w kierunku swojej pozycji szedł za dnia pod wodą a w nocy na powierzchni. Głównym celem pięciu podgrup miał być konwój HX-264, który w dniu 6 listopada minął je niezauważony przez żaden z okrętów. Następnego dnia odebrano kolejną depeszę z dowództwa, która zawierała informację o braku jakichkolwiek możliwości uzupełnienia paliwa oraz polecenie nakazujące dowódcom okrętów mających około 32 m3 paliwa aby ci wracając do bazy nie meldowali o tym fakcie. Dnia 7 listopada okręty zgrupowania Tirpitz odebrały pochodzącą z BdU depeszę zawierającą informację o jego rozwiązaniu oraz skierowane do Ernsta von Witzendorffa polecenie udania się do kwadratu marynarki BD 35. Dwa dni później 9 listopada o 19:48 na U 267 podobnie jak i na U 281 oraz U 426 odebrano kolejną depeszę z BdU z nakazem utworzenia podgrupy Eisenhart 9 wchodzącej w skład zgrupowania Eisenhart złożonego łącznie z 10 podgrup, w skład których wchodziło od 1 do 4 okrętów podwodnych. W dniu 11 listopada (kwadrat marynarki BD 1353) w związku z niskim stanem paliwa (około 31 m3) Ernst von Witzendorff rozpoczął marsz powrotny do bazy w St. Nazaire. W dniu 17 listopada o godzinie 20:23 (kwadrat marynarki BE 5894) w złych warunkach pogodowych nawiązano kontakt z dwoma niszczycielami, które minięto w nieznacznej odległości (ze względu na w/w problemy z hydrofonami nie udało się wykryć obu okrętów znacznie wcześniej, co pozwoliłoby na minięcie ich w bezpiecznej odległości). W dniu 25 listopada na płynącym w zanurzeniu przez kwadrat marynarki BF 6787 okręcie o godzinie 02:10 zaobserwowano w pobliżu jedną eksplozję bomby lotniczej a godzinę później już w dalszej odległości kolejnych bomb. Następnego dnia o godzinie 01:00 osiągnięto punkt Wasser (kwadrat marynarki BF 9126), gdzie o godzinie 07:25 doszło do spotkania z okrętami eskorty a o 08:00 z U 281 oraz trałowcem M 4450. W dniu 27 listopada o godzinie 14:00 U 267 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad dziesięć tygodni patrol (73 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 5.200 mil morskich na i 1.195 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 5 (10.01.1944 - 20.05.1944)
10.01. U 267 pod dowództwem Otto Tinscherta wspólnie z U 223 o godzinie 16:45 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Pomiędzy godziną 18:30 a 07:30 dnia następnego oba okręty stały na kotwicy w oczekiwaniu na oczyszczenie szlaku wodnego z min. O godzinie 22:10 po dotarciu do kwadratu marynarki BF 9111 oba okręty przeprowadziły próbne zanurzenie, podczas, którego na jednostce Otto Tinscherta wykryto defekt hydrofonów, który wymusił na dowódcy podjęcie decyzji o powrocie do bazy, gdzie przybyto dwa dni później 13 stycznia o godzinie 09:00. Po pobycie w doku w dniu 15 stycznia U 267 wspólnie z U 608, U 967 i U 264 w eskorcie dozorowców V 401, V 402 i trałowca M 438 opuścił o godzinie 15:30 bazę w St. Nazaire. Następnego dnia pomiędzy godziną 08:37 a 10:47 w kwadracie marynarki BF 9112 przeprowadzono próbne zanurzenie podczas, którego ponownie wykryto defekt hydrofonów, co znowu wymusiło powrót do bazy wraz z także mającymi defekty U 264 i U 608. W dniu 20 stycznia o godzinie 16:30 ponownie opuszczono St. Nazaire, tym razem w towarzystwie U 967 i U 437. Następnego dnia w kwadracie marynarki BF 9121 pomiędzy godziną 08:03 - 13:15 przeprowadzono próbne zanurzenie, które po raz trzeci wykazało, że GHG nadal nie działa tak jak powinien. W drodze powrotnej do bazy, do której przybyto następnego dnia o godzinie 09:00 okrętowi Tinscherta towarzyszył U 437. Podczas pobytu w stoczni na U 267 wymieniono całe okablowanie hydrofonów. W dniu 19 lutego po zakończeniu remontu U 267 o godzinie 16:00 odbił od kei w bunkrze w St. Nazaire a półtorej godziny później spotkał się z jednostkami eskorty. Następnego dnia pomiędzy godziną 07:12 a 08:38 w kwadracie marynarki BF 9116 przeprowadzono próbne zanurzenie, podczas którego przeprowadzono testy hydrofonów, które tym razem sprawowały się już bez zarzutów. Pomiędzy godziną 08:46 a 11:30 U 267 odbył serię ćwiczebnych alarmowych zanurzeń, mających ponownie zgrać załogę po dłuższej przerwie operacyjnej. O godzinie 16:30 po zameldowaniu dowódcy eskorty o sprawności swojego okrętu, jednostki eskorty zawróciły do bazy a Otto Tinschert rozkazał obrać kurs 292 stopni. Tego samego dnia o godzinie 17:27 (kwadrat marynarki BF 9111) po uzyskaniu słabego namiaru na pracujący radar nieprzyjaciela wyrzucono za burtę pozorator fal radarowych - boję Thetis a trzynaście minut później zanurzono się rozpoczynając podwodny marsz. W dniu 28 lutego o godzinie 20:34 (kwadrat marynarki BF 8232) wyrzucono za burtę dwa kolejne pozoratory radarowe Thetis a o 21:09 zanurzono się rozpoczynając ponownie podwodny marsz. Pomiędzy 29 lutego a 4 marca U 267 postawił kolejne pozoratory radarowe Thetis, które pozwalały zyskać trochę czasu na naładowanie baterii i przewietrzenie wnętrza okrętu i tak:
- 29.02. w kwadracie marynarki:
- BF 5789, godz. 01:37 trzy pozoratory radarowe,
- BF 4989, godz. 20:34 cztery pozoratory radarowe,
- 01.03. w kwadracie marynarki BF 4983, godz. 02:40 pięć pozoratorów radarowych
- 04.03. w kwadracie marynarki BF 7176, godz. 03:30 dziewięć pozoratorów,
W dniu 7 marca Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 625 i U 741 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie dołączenia do zgrupowania Preussen i zajęcia wymienionej w rozkazie pozycji, która w przypadku U 267 wypadała na kwadrat marynarki AL 4865. W dniu 17 marca okręt osiągnął kwadrat marynarki BD 3212 zajmując nową pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 19 marca o godzinie 00:40 (kwadrat marynarki BD 3526) wachtowi zameldowali o zauważeniu na kursie 270 stopni rozbłysków flar, w których stronę się natychmiast skierowano. O 01:45 po uzyskaniu silnego namiaru radarowego detektorem fal radarowych Naxos Otto Tinschert rozkazał zejść w zanurzenie, gdzie przebywano do godziny 03:19. Następnego dnia okręt osiągnął kwadrat marynarki BD 3659 zajmując nową pozycję w zgrupowaniu. W Dniu 22 lutego okręty zgrupowania Preussen odebrały pochodzącą z BdU depeszę zawierającą informację o jego rozwiązaniu oraz skierowane do dowódcy U 267 i U 667 polecenie udania się w kierunku południowo - zachodnim do nowego rejonu operacyjnego, który w przypadku jednostki Tinscherta przypadał na kwadraty marynarki BD 2865 - BC 7325. W dniu 3 kwietnia o godzinie 02:00 (kwadrat marynarki BC 6589) przestawiono na okrętowych zegary z czasu zimowego na letni. Następnego dnia o godzinie 15:00 przebywający w zanurzeniu w kwadracie marynarki BC 9543 U 267 uzyskał kontakt akustyczny, co spowodowało, że dwadzieścia sześć minut później Otto Tinschert wydał rozkaz wynurzenia. Wkrótce potem wachtowi zameldowali o zauważeniu na kursie 150 stopni smugi dymu w stronę której natychmiast się skierowano z największą możliwą do rozwinięcia prędkością, która ze względu na trwającą do godziny 03:00 awarię lewoburtowego silnika diesla wynosiła 9 węzłów. O 17:07 zaobserwowano topy masztów statków handlowych a wkrótce potem zanurzono się na peryskopową rozpoczynając podwodny marsz w kierunku zaobserwowanego celu. O godzinie 19:09 Otto Tinschert po obserwacji horyzontu przez peryskop stwierdził, że cel zniknął z pola widzenia. Czterdzieści dwie minuty później o 19:49 Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 667, U 302 odebrał pochodzącą z BdU depeszę z poleceniem marszu w kierunku wschodnim w stronę kwadratu marynarki BD. W dniu 19 kwietnia o godzinie 12:20 (kwadrat marynarki BD 2373) uzyskano dochodzący z kursu 90 stopni kontakt akustyczny. Dwadzieścia pięć minut później U 267 wynurzył się na powierzchnię w celu obserwacji wzrokowej kontaktu, który okazał się stadem delfinów. Trzy dni później 22 kwietnia BdU nakazało Otto Tinschertowi i OL Ulfowi Lawaetzowi dowódcy U 672 postawić w wymienionym w rozkazie rejonie w odległości 15 mil morskich jedna od drugiej pozostałe posiadane boje Thetis. W przypadku U 267 rejon ten wypadał pomiędzy kwadratami marynarki BD 61 i BD 69. W dniu 28 kwietnia o godzinie 24:00 w kwadracie marynarki BD 6116 okręt postawił zgodnie z rozkazem pierwszą z boji. Dwa dni później 30 kwietnia o godzinie 04:00 w kwadracie marynarki BD 6863 postawiono ostatnią dziesiątą boje Thetis. Następnego dnia o godzinie 04:00 (kwadrat marynarki BE 4712) Otto Tinschert rozpoczął marsz powrotny do bazy. W dniu 20 maja o godzinie 02:30 U 267 spotkał się w kwadracie marynarki BF 6732 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 14:00 przybył do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający łącznie z przerwami na naprawy dwanaście tygodni patrol (84 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 3.833 mile morskie na i 2.596 mil morskich pod powierzchnią.
06.07.1944 ze względu na zużycie U 267 został wycofany ze służby i skierowany na ograniczony środkami i materiałami remont, który zakończył się ponownym jego wcieleniem do służby w dniu 23 września (w trackie jego trwania na okręcie zamontowano chrapy). Tego samego dnia, w którym okręt wycofano ze służby obowiązki jego dowódcy zdał KL Otto Tinschert, który od 21 grudnia 1944 roku został dowódcą nowego okrętu podwodnego typu XXI - U 3011 a na jego miejsce następnego dnia przybył OLdR Bernhard Knieper.
Patrol 6 (23.09.1944 - 11.11.1944)
23.09. U 267 pod dowództwem Bernharda Kniepera o godzinie 21:40 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę do jednej z baz w kraju. Ponad godzinę później o 22:45 doszło do spotkania z eskortą złożoną z trzech dozorowców i trzech trałowców. Następnego dnia po osiągnięciu o godzinie 02:07 punktu Hertz eskorta zawróciła do bazy a U 267 rozpoczął samotny marsz płynąc na powierzchni do 03:02 (kwadrat marynarki BF 6429), kiedy to po uzyskaniu silnego kontaktu radarowego przez detektor fal radarowych Tunis zszedł w zanurzenie. Tego samego dnia o godzinie 23:07 (kwadrat marynarki BF 5592) okręt wyszedł na powierzchnię w celu naładowania baterii akumulatorów i przewentylowania wnętrza. W dniu 25 września o godzinie 22:00 (kwadrat marynarki BF 5499) U 267 rozpoczął podwodny marsz na chrapach. Cztery dni później 29 września o godzinie 16:00 (kwadrat marynarki BF 4497) Bernhard Knieper rozkazał zmienić kurs na 290 stopni obierając kierunek na Atlantyk. W dniu 4 października o godzinie 12:00 (kwadrat marynarki BE 2944) dowódca U 267 rozkazał obrać kurs na wybrzeża Norwegii. Dwa dni później o godzinie 03:28 nadano w kwadracie marynarki BE 2142 krótki meldunek pogodowy. Chcąc ominąć bazę w Scapa Flow na Orkadach Bernhard Knieper postanowił skierować się do Norwegii płynąc w pobliżu Wybrzeży Islandii. Ze względu na liczne patrole lotnicze i morskie U 267 przebył tą drogę w zanurzeniu płynąc na chrapach. W dniu 21 października o godzinie 12:00 (kwadrat marynarki AF 7933) obrano kurs 161 stopni. Osiem dni później 29 października o 14:29 U 267 wpłynął do bazy w Stavanger, gdzie został skierowany do miejscowej stoczni w Hillevag, w celu dokonania naprawy dziobowego przecinaka zagród minowych oraz anteny radiowej. W dniu 4 listopada o godzinie 17:45 opuszczono bazę w Stavanger, do której zmuszony był powrócić już następnego dnia o godzinie 01:58 ze względu na fatalne warunki pogodowe. Dwa dni później 7 listopada po poprawie pogody U 267 opuścił Stavanger w towarzystwie okrętów eskorty obierając kurs na bazę w Kristiansand, gdzie przybyto następnego dnia o godzinie 05:18, gdzie do miejscowego arsenału oddano posiadane na pokładzie torpedy akustyczne T-V. Tego samego dnia o 18:41 U 267 wraz z U 541 i U 546 opuścił Kristiansand, obierając kurs na bazę we Flensburgu. Dwa dni później 10 listopada pomiędzy godziną 21:05 a 07:20 dnia następnego okręty stały na kotwicy w kwadracie marynarki AO 7715. O godzinie 10:05 U 267 wpłynął do bazy we Flensburgu, kończąc trwający siedem tygodni patrol (49 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 1,999 mil morskich na i 1.168 mil morskich pod powierzchnią.
Klika dni później okręt został przebazowany do bazy w Szczecinie, gdzie miał przejść generalny remont i modernizację.
Patrol 7 (25.02.1945 - 28.02.1945)
25.02. U 267 pod dowództwem Bernharda Kniepera wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Następnego dnia w kwadracie marynarki AO 7725 U 267 stanął na kotwicy w pobliżu także udającego się na patrol U 548, oczekując na przybycie pozostałych okrętów. W dniu 27 lutego na kotwicowisko przybył U 779 i oba oczekujące okręty wraz z nowym towarzyszem bez eskorty obrały kurs na bazę w Horten. Tego samego dnia w kwadracie marynarki AO 7132 w pobliżu burty U 267 eksplodowała mina powodując powstanie poważnych szkód bez wtargnięcia jednak wody do wnętrza okrętu. Ze względu na odniesione uszkodzenia Bernhard Knieper obrał kurs na bazę we Flensburgu, gdzie przybyto następnego dnia, kończąc trwający cztery dni patrol.
04.05.1945 w ramach operacji Regenbogen U 267 został zatopiony na wodach zatoki Gelting przez własną załogę. Po wojnie wrak okrętu został wydobyty i pocięty na złom.
Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen
Numer zamówienia: 32
Zamówienie: 15.08.1940
Położenie stępki: 09.08.1941
Wodowanie: 23.05.1942
Wcielenie do służby: 11.07.1942
Numer pocztowy: M 13 807
Przebieg służby:
11.07.1942 - 31.01.1943 - 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.02.1943 - 01.10.1944 - 7 Flotylla U-bootów St. Nazaire (okręt bojowy)
01.10.1944 - 04.05.1944 - 33 Flotylla U-bootów, Flensburg (okręt bojowy)
04.05.1944 - Zatopiony na wodach zatoki Gelting przez własną załogę w ramach operacji Regenbogen.
Dowódcy:
11.07.1942 - 13.07.1943 - OL ~ KL Otto Tinschert
14.07.1943 - 26.11.1943 - OL Ernst von Witzendorff
27.11.1943 - 06.07.1944 - KL Otto Tinschert
07.07.1944 - 04.05.1944 - OL Bernhard Knieper
Liczba patroli: 7
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 0/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0
Okres służby U 267 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
12.07. - 14.07.42 - Bremen-Vegesack - zapoznanie załogi z okrętem i szkolenie podstawowe.
16.07. - 29.07.42 - Kiel - próby morskie w ramach UAK Kiel.
30.07. - 31.07.42 - R?nne/Borholm - próby hydrofonów w ramach UAG - Schall.
02.08. - 07.08.42 - Danzig - stacjonarne próby i ćwiczenia w ramach UAG I.
07.08. - 08.08.42 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
08.08. - 09.08.42 - Danzig - pobyt w stoczni Holm w celu wykonania drobnych prac naprawczych.
10.08. - 11.08.42 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
11.08. - 02.09.42 - Hela - ćwiczenia na morzu w ramach AGRU - Front.
04.09. - 17.09.42 - Pillau - ćwiczenia w strzelaniu torpedami w ramach 26 Flotylli U-bootów.
21.09. - 24.09.42 - Gotenhafen - pobyt w stanie gotowości do wypłynięcia w ramach 27 Flotylli U-bootów.
25.09. - 29.09.42 - Pillau ? planowane ćwiczenia w strzelaniu torpedami w ramach 26 Flotylli U-bootów, które zostały jednak uniemożliwione przez zagrożenie minowe.
01.10. - 14.10.42 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
17.10. - 22.12.42 - Hamburg - pobyt w stoczni Howaldtswerke w celu przeprowadzenia prac remontowych i konserwacyjnych.
23.12. - 26.12.42 - Hamburg - pobyt w Arsenale w celu doposażenia okrętu.
28.12.42 - Kiel - próby wytrzymałości kadłuba doku ciśnieniowym.
29.12. - 30.12.42 - Eckernförde - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
03.01. - 06.01.43 - Kiel - przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.
07.01. - 11.01.43 - Kiel - pobyt w stoczni Kriegsmarinewerft w celu przeprowadzenie drobnych prac naprawczych.
Patrol 1 (12.01.1943 - 18.02.1943)
12.01. U 267 pod dowództwem Otto Tinscherta wspólnie z U 707, U 187, U 466, U 223 i U 358 o godzinie 08:00 wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 14:50 po wejściu na rutę 15 doszło do spotkania z przerywaczem zagród minowych w towarzystwie którego obrano kurs na Duży Bełt. Następnego dnia pomiędzy godziną 12:00 a 12:45 (kwadrat marynarki AO 4493) w oczekiwaniu na przybycie jednostek eskorty wszystkie okręty stały na kotwicach. W dniu 14 stycznia o godzinie 03:00 pięć U-bootów w towarzystwie jednostek eskorty wpłynęło do bazy w Kristiansand w celu uzupełnienia zapasów paliwa, smarów itd. Tego samego dnia o 10:25 po zakończeniu tejże operacji U 267 wraz z U 187 w towarzystwie jednostek eskorty opuścił Kristiansand. Ze względu jednak na fatalne warunki atmosferyczne oba okręty wraz z jednostkami eskorty zmuszone były o godzinie 15:47 wpłynąć do portu Farsund, który opuściły następnego dnia o godzinie 08:30. Tego samego dnia o 16:25 jednostki eskorty zawróciły do bazy a oba U-booty rozpoczęły indywidualny marsz w kierunku swoich rejonów operacyjnych. W dniu 19 stycznia Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 187, U 632, U 631, U 444, U 384, U 404, U 456, U 333, U 614, U 584, U 257, U 71, U 572, U 402, U 465, U 553, U 609 i U 262 odebrał pochodzącą z BdU depeszę z poleceniem utworzenia do godziny 00:00 dnia 24 stycznia zgrupowania Landsknecht, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AL 4447 do BE 2136. W dniu 24 stycznia U 267 osiągnął kwadrat marynarki AL 5584 zajmując swoją pozycję w zgrupowaniu. Cztery dni później 28 stycznia odebrano pochodząca z BdU depesze z zawierającą informację o rozwiązaniu zgrupowania oraz skierowane do dowódców U 267, U 187, U 456, U 614, U 402, U 465, U 553, U 262 i U 454 polecenie udania się do kwadratu marynarki BC 21. W dniu 1 lutego Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 594, U 413, U 608, U 187, U 465, U 402, U 609 U 262, U 454, U 89 odebrał kolejną pochodzącą z BdU depeszę z poleceniem utworzenia zgrupowania Pfeil, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 8421 do BD 2316. Głównym celem zgrupowania miał być meldowany przez B-Dienst konwój SC-118. Następnego dnia osiągnięto kwadrat marynarki AK 8466 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 4 lutego (kwadrat marynarki BD 1119) o godzinie 11:36 odebrano pochodzący z U 187 meldunek o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem (był nim oczekiwany SC-118), w stronę którego pozycji się następnie skierowano. O 16:20 (kwadrat marynarki BD 1221) wachtowi na pomoście U 267 zameldowali o dostrzeżeniu smugi dymu na kursie 155 stopni. O godzinie 20:28 (kwadrat marynarki AK 7996) Otto Tinschert nadał do dowództwa meldunek o kontakcie z nieprzyjacielem. Prawie dwie i pół godziny później o 22:52 (kwadrat marynarki AK 7992) podążający za celem U 267 został wykryty i oświetlony reflektorem przez jeden z niszczycieli przed którym wkrótce potem wykonano alarmowe zanurzenie na głębokość A (80 metrów). W początkowym okresie pobytu pod wodą utrzymywano silny kontakt akustyczny z konwojem, który wkrótce potem minął okręt Tinscherta od strony prawej burty oddalając się od jego pozycji. Następnego dnia o godzinie 01:48 (kwadrat marynarki AK 8742) U 267 znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając bezskuteczne poszukiwania konwoju. O 14:00 (kwadrat marynarki AK 8542) odebrano pochodzący z U 609 meldunek o kontakcie z konwojem w kwadracie marynarki AK 9192, w stronę którego się niezwłocznie skierowano. Pięćdziesiąt trzy minuty później po wykryciu w szkwale gradowym czubków masztów należących do nieprzyjacielskiego niszczyciela Otto Tinschert wydał rozkaz alarmowego zanurzenia na głębokość 80 metrów. O 15:25 w związku ze zbliżaniem się wrogiej jednostki dowódca U 267 rozkazał zejść na głębokość A+70 (150 metrów). Wkrótce potem nad pozycją zajmowaną przez okręt rozerwała się jedna seria bomb głębinowych, która nie wyrządziła jednak żadnych szkód. Pomimo, że prawie dwie godziny później o 17:12 wroga jednostka utraciła kontakt i odpłynęła w swoją stronę U 267 pozostał w zanurzeniu aż do godziny 22:06. W dniu 6 lutego o godzinie 11:25 okręt Tinscherta uzyskał namiar radiowy na pozycję zajmowaną przez U 465 a prawie godzinę później o 12:18 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem zidentyfikowanym jako typ Sunderland oraz do pobytu pod wodą do godziny 12:41. Trzydzieści minut później o 13:10 (kwadrat marynarki AK 6848) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu nieprzyjacielskiego samolotu zidentyfikowanego jako Sunderland zataczającego rozległe kręgi, przed którym o godzinie 14:25 musiano zejść w zanurzenie w związku z rozpoczęciem przez niego podejścia w celu wykonania ataku. O godzinie 19:35 (kwadrat marynarki AK 6919) płynący na powierzchni od ponad pięciu godzin U 267 został zmuszony do trzeciego już alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem. O 20:28 na płynącym na peryskopowej okręcie Tinscherta hydroakustyk zameldował o kontakcie akustycznym z pracującymi śrubami nieprzyjacielskiego eskortowca prawdopodobnie niszczyciela. Wkrótce potem wroga jednostka po uzyskaniu silnego namiaru na zanurzony okręt podwodny nadpłynęła nad pozycję zajmowaną przez U 267 i zanim ten zdołał zejść głębiej zrzuciła serię sześciu bomb głębinowych nastawionych na wybuchy na głębokości 20 metrów. Bliskie eksplozje silnie wstrząsnęły jednostką Tinscherta powodując wiele przecieków, które doprowadziły w efekcie do wymknięcia się jej z pod kontroli i opadnięcia na głębokość 2A+77 (237 metrów). Zarządzone natychmiast przez dowódcę uruchomienie pompy głównej i jednego z silników elektrycznych (drugi na skutek eksplozji został poważnie uszkodzony) pozwoliło wyjść na głębokość A+70 (150 metrów). Na szczęcie dla U 267 dalsze ataki nieprzyjacielskiego niszczyciela nie nastąpiły, co z kolei wzbudziło duże zdziwienie dowódcy które zostało wyjaśnione dopiero po wynurzeniu, które miało miejsce o godzinie 10:53 następnego dnia (kwadrat marynarki AK 9321), kiedy to dostrzeżono unoszącą się na powierzchni wody rozległą plamę ropy wydobywającą się z uszkodzonych zbiorników. Wkrótce potem Otto Tinschert nadał do dowództwa raport o uszkodzeniach meldując jednocześnie o konieczności przerwania patrolu i powrotu do bazy. Tego samego dnia BdU nakazało dowódcy U 267, by ten w drodze powrotnej przekazał nadwyżkę paliwa w kwadracie marynarki BE 1415 na U 753. W dniu 10 lutego przybyto do kwadratu marynarki BE 1415, rozpoczynając oczekiwanie na przybycie okrętu Mannsteina (U 753). Następnego dnia o godzinie 15:15 (kwadrat marynarki BE 1185) nawiązano kontakt wzrokowy z U 753 i U 332. W dniu 12 lutego o godzinie 10:00 (kwadrat marynarki AL 7763) przekazano na U 753 pryzmat oraz rury, natomiast ze względów pogodowych przekazanie paliwa okazało się niemożliwe podobnie jak przyjęcie na swój pokład z U 332 głównego mechanika OL.ing. Hansa-Helmuta Fuchslochera. W dniu 18 lutego o godzinie 06:45 w punkcie Pt. 438 U 267 spotkał się z patrolowcami SG1, SG2, SG 3 i eskortowcem F6 oraz z wracającymi do bazy U 465, U 575 i U 594 w towarzystwie, których o godzinie 14:30 wpłynął do St. Nazaire, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (38 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 4.460 mil morskich na i 307 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 2 (23.03.1943 - 21.05.1943)
23.03. U 267 pod dowództwem Otto Tinscherta wspólnie z U 594, U 455 i U 662 o godzinie 14:50 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Półtorej godziny później okręty spotkały się z mającymi pełnić rolę eskorty trałowcami, które towarzyszyły im następnie do godziny 20:30, kiedy to po osiągnięciu punktu Pt. 438 zawróciły do bazy. Następnego dnia z powodu pogorszenia widoczności około godziny 02:00 w (kwadrat marynarki BF 6758) utracono kontakt z pozostałymi okrętami. W dniu 25 marca odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą jednostce Tinscherta skierowanie się do kwadratu marynarki AK 69. Trzy dni później 28 marca o godzinie 09:10 w kwadracie marynarki BE 6777 U 267 spotkał się z U 404 a obaj dowódcy ustalili, że w związku z meldunkiem pochodzącym z samolotu dalekiego zwiadu odebranym poprzedniego dnia o godzinie 22:12 o kontakcie w kwadracie marynarki CF 3385 z płynącym kursem północnym konwojem SL-126 utworzą małe zgrupowanie i wspólnie poszukają tego konwoju. O 14:24 (kwadrat marynarki BE 9167) wachtowi zameldowali o zauważeniu masztów nieprzyjacielskiego okrętu wojennego. Następnego dnia o godzinie 04:18 (kwadrat marynarki BE 8298) U 267 został zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A+60 (140 metrów) przez nieprzyjacielski niszczyciel, który niedługo potem przeprowadził dwa ataki bombami głębinowymi. W międzyczasie hydroakustyk zameldował o uchwyceniu kontaktu akustycznego z pracującymi śrubami wielu jednostek, pochodzącego najprawdopodobniej od poszukiwanego konwoju. O 08:32 okręt znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając jak się później okazało bezskuteczne poszukiwania wrogiego konwoju. O 11:30 zaniechano operacji przeciwko SL-126 powracając na stary kurs. Sześć minut później musiano zejść w zanurzenie przed nadlatującym samolotem, którym według meldunków wachty mógł być niemiecki samolot dalekiego zwiadu BV 138. W dniu 5 kwietnia o godzinie 18:53 Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 188, U 257, U 86, U 615, U 404, U 662, U 571, U 613 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie utworzenia do godziny 08:00 dnia 7 kwietnia zgrupowania Adler, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AJ 5693 do AK 7174. Głównym celem zgrupowania był najpierw konwój SC-125 a następnie HX-232. W dniu 7 kwietnia U 267 po osiągnięciu pozycji w zgrupowaniu przypadającej na kwadrat marynarki AJ 6882 obrał kurs 210 stopni rozpoczynając jak się później okazało bezskuteczne poszukiwania konwoju SC-127. Następnego dnia o godzinie 10:00 osiągnięto nową pozycję w zgrupowaniu znajdującą się w kwadracie marynarki AJ 6261. O 17:26 odebrano pochodzącą z BdU depeszę zawierającą skierowane do starych i nowych jednostek tworzących zgrupowania Adler polecenie utworzenia do dnia 11 kwietnia nowej linii patrolowej rozciągniętej od kwadratu marynarki AK 7257 do BD 1959. Ponad godzinę później o 18:30 po raz drugi podczas tego patrolu doszło do spotkania U 267 z U 404, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienia się informacjami za pomocą flag sygnałowych. Dwa dni później 10 kwietnia o godzinie 14:16 (kwadrat marynarki AK 1726) odebrano pochodzący z U 404 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AK 6768 z konwojem ON-176 w stronę którego pozycji się natychmiast skierowano. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 20:14 (kwadrat marynarki AK 7142) przebywająca na pomoście obsada wachty zameldowała najpierw o zauważeniu czubków masztów a następnie sylwetek jednostek tworzących poszukiwany konwój o czym wkrótce potem powiadomiono dowództwo. Już następnego dnia o godzinie 04:07 (kwadrat marynarki AJ 9387) podążający za celem U 267 został wykryty i zmuszony do zanurzenia przed nieprzyjacielskim niszczycielem, który wkrótce potem przystąpił do ataków bombami głębinowymi. O 07:53 okręt znalazł się ponownie na powierzchni podejmując pościg za konwojem. O godzinie 11:37 (kwadrat marynarki AJ 9912) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 130 stopni poszukiwanego konwoju, z którym prawie dwie godziny później o 13:23 w gęstym szkwale utracono kontakt. O 18:26 (kwadrat marynarki AJ 9888) poszukujący ON-176 U 267 został zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A+70 metrów (150 metrów) przez nieprzyjacielski samolot, który w wykonanym następnie ataku zrzucił serię niecelnych bomb głębinowych. O godzinie 21:34 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni a dziewięć minut później wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu wrogiego konwoju. O 22:50 po raz drugi podczas tego dnia utracono w szkwale kontakt z nieprzyjacielem, którego ze względu na radykalne pogorszenie się widoczności jakie niedługo potem nastąpiło nie udało się już odzyskać. W dniu 13 kwietnia o godzinie 16:23 Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 257, U 188, U 71, U 84, U 613, U 404, U 571, U 415, U 413, U 598, U 438, U 662, U 381, U 618, U 108, U 258 i U 610 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie utworzenia do godziny 10:00 dnia 14 kwietnia zgrupowania Meise, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AJ 9777 przez BC 3579 do BC 3679. Następnego dnia osiągnięto kwadrat marynarki BC 2233 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Pięć dni później 19 kwietnia U 267 zajął nową pozycję w zgrupowaniu przypadającą na kwadrat marynarki AJ 8389. Tego samego dnia o godzinie 11:45 w kwadracie marynarki AJ 8623 doszło do spotkania z U 706, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się informacjami za pomocą flag sygnałowych. W dniu 21 kwietnia o godzinie 09:08 (kwadrat marynarki AJ 5239) odebrano pochodzący z U 306 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AJ 2773 z meldowanym przez B-Dienst konwojem HX-234 przeciwko któremu rozpoczęto natychmiast działanie. Następnego dnia o godzinie 08:33 (kwadrat marynarki AJ 2693) wachtowi na pomoście U 267 zameldowali najpierw o kontakcie z niszczycielem i korwetą należącymi najprawdopodobniej do nieprzyjacielskiej grupy poszukiwawczej a wkrótce potem z nieprzyjacielskim samolotem. Tego samego dnia o godzinie 23:05(kwadrat marynarki AJ 3551) U 267 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem a kilka minut później hydroakustyk zameldował o kontakcie akustycznym z wrogimi okrętami nawodnymi, które powiadomione prawdopodobnie przez załogę samolotu zbliżały się w stronę zajmowanej przez niego pozycji. Po wymknięciu się prześladowcom już następnego dnia o godzinie 01:14 (kwadrat marynarki AK 1587) okręt Tinscherta znalazł się na z powrotem powierzchni ponownie rozpoczynając poszukiwania wrogiego konwoju. O 10:03 odebrano kolejny pochodzący z U 306 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AJ 3399 z wrogim konwojem, przeciwko któremu rozpoczęto natychmiast działanie. O godzinie 15:28 (kwadrat marynarki AK 1642) wachtowi zameldowali najpierw o zauważeniu topów masztów wyłaniających się za linii horyzontu a następnie o pojawieniu się w zasięgu wzroku nieprzyjacielskiego niszczyciela. O 18:46 (kwadrat marynarki AK 1485) okręt Tinscherta został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski samolot oraz do pozostania pod wodą do godziny 00:08 następnego dnia. Tego samego dnia o godzinie 22:35 (kwadrat marynarki AL 1371) nawiązano na kursie 90 stopni kontakt z konwojem (był nim poszukiwany HX-234) o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu. Podążając za nim już następnego dnia o godzinie 00:29 U 267 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz do pobytu pod wodą do godziny 02:40 przez nieprzyjacielski eskortowiec zidentyfikowany jako niszczyciel. Po wynurzeniu rozpoczęto pościg za konwojem, z którym wkrótce potem odzyskano kontakt utrzymywany następnie do godziny 08:00, kiedy to w kwadracie marynarki AL 1387 na skutek fatalnych warunków atmosferycznych (orkan) utracono ostatecznie z nim kontakt. Tego samego dnia dowództwo zakończyło operację przeciwko HX-234. W dniu 27 kwietnia U 267 rozpoczął marsz w kierunku kwadratu marynarki AK 8945, gdzie miał uzupełnić zapasy paliwa z podwodnego tankowca. W dniu 1 maja o godzinie 10:15 (kwadrat marynarki AK 8947) spotkano się z U 631. Prawie dwie godziny później o 12:10 w zasięgu wzroku pojawił się kolejny okręt U 619 a o 15:30 (kwadrat marynarki AK 8946) okręt Tinscherta spotkał się z podwodnym tankowcem U 461 z którego następnie pomiędzy godziną 16:39 a 01:30 nie bez problemów pobrano prowiant (na skutek pęknięcia liny przeciągniętej pomiędzy oboma okrętami utracono 3 siatki wypełnione pudłami z konserwami). Następnego dnia pomiędzy godziną 08:00 a 15:30 pobrano z U 461 około 90 m3 paliwa. Po wytrymowaniu okrętu po zakończonej operacji uzupełniania zapasów, które miało miejsce o godzinie 16:43 Otto Tinschert skierował swoją jednostkę do kwadratu marynarki AL 99 w celu dołączenia do zgrupowani Amsel. Tego samego dnia o godzinie 23:10 (kwadrat marynarki AM 8941) doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z U598. Poza tym obaj dowódcy wykorzystali to spotkanie do wymienienia się informacjami za pomocą flag sygnałowych. Od 4 maja U 267 operował w ramach podgrupy Amsel 1 przeciwko konwojowi ONS-5. W dniu 5 maja o godzinie 13:32 (kwadrat marynarki AJ 9214) odebrano pochodzący z U 260 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AJ 6743 z płynącym kursem 200 stopni poszukiwanym konwojem. Siedem minut później także i U 438 zameldował o kontakcie z tym konwojem. O 16:33 (kwadrat marynarki AJ 9115) wachtowi na pomoście U 267 zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 225 stopni topów masztów oraz smugi dymów pochodzących od statków płynących w poszukiwanym konwoju. O 20:50 (kwadrat marynarki AJ 9381) podążający za konwojem okręt Tinscherta zszedł w zanurzenie w celu zajęcia dogodnej do ataku pozycji, ale z powodu gęstej mżawki utrudniającej obserwacje przez peryskop musiano dwadzieścia pięć minut później ponownie wyjść na powierzchnię rozpoczynając śledzenie celu i wysyłanie sygnałów naprowadzających do czasu ponownego wyjścia na dogodną do ataku pozycję. O godzinie 23:41 (kwadrat marynarki AJ 8625) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu zygzakującego niszczyciela. Dnia 6 maja o godzinie 01:20 (kwadrat marynarki AJ 8625) przebywający w pobliżu konwoju U 267 został wykryty przez brytyjski eskortowiec HMS Pelican, który najpierw oświetlił go pociskami świetlnymi a następnie zmusił do alarmowego zanurzenia na głębokość 2A+10 (170 metrów). Piętnaście minut później wroga jednostka zrzuciła jedną serię bomb głębinowych. O godzinie 11:21 okręt znalazł się powrotem na powierzchni a wachtowi, którzy wkrótce potem znaleźli się na pomoście zameldowali o szerokiej smudze ropy wydobywającej się z okrętu. Tego samego dnia o godzinie 12:30 w kwadracie marynarki AJ 8630 U 267 spotkał się z U 662 a obaj dowódcy za pomocą flag sygnałowych ustalili pomiędzy sobą kierunki poszukiwania nieprzyjaciela. W dniu 7 maja Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 634, U 575, U 584, U 650, U 614, U 266, U 533, U 231, U 514, U 621, U 223, U 504, U 377, U 107, U 383, U 402 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie utworzenia do godziny 08:00 dnia 8 maja zgrupowania Elbe, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AJ 9421 do BC 6246. Głównym celem miały być konwoje płynące w kierunku wschodnim. Następnego dnia osiągnięto kwadrat marynarki BC 3766 zajmując pozycję w zgrupowaniu. O 21:120 nawiązano kontakt wzrokowy z przebywającym w pobliżu U 621. W dniu 9 maja dowódcy okrętów tworzących zgrupowanie Elbe odebrali pochodzącą z BdU depesze zawierającą polecenie rozpoczęcia od godziny 18:00 marszu kursem 150 stopni z prędkością 12 węzłów w celu zajęcia do godzin popołudniowych 10 maja pozycji rozciągniętych pomiędzy kwadratem marynarki BD 8111 do BE 8148. Następnego dnia zgrupowanie Elbe zostało podzielone na dwie podgrupy o nazwach Elbe I i Elbe II. Zgodnie z otrzymanymi instrukcjami dowódca U 267 podobnie jak i dowódcy U 634, U 575, U 584, U 650, U 752, U 614, U 709, U 533, U 569, U 231, U 525, U 514 i U 468 tworzący podgrupę Elbe I mieli utworzyć do dnia 11 maja linię patrolową rozciągniętą od kwadratu marynarki BD 5711 do BD 8797. Głównym celem obu podgrup miał być meldowany przez B-Dienst konwój SC-129. W dniu 11 maja o godzinie 19:03 (kwadrat marynarki BD 8775) odebrano pochodzący z należącego do podgrupy Elbe 2 U 504 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki CE 1543 z oczekiwanym konwojem, w stronę którego pozycji się natychmiast skierowano. O godzinie 22:57 (kwadrat marynarki CE 1263) odebrano pochodzący z U 359 meldunek o kontakcie z siłami eskorty w kwadracie marynarki CE 1671. W trakcie marszu w kierunku konwoju na U 267 doszło do awarii prawoburtowego silnia diesla, która spowodowała ograniczenie maksymalnej prędkości do 10 węzłów. Następnego dnia o godzinie 13:44 w kwadracie marynarki CE 1368 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 210 stopni w odległości 18 mil morskich najpierw smugi dymu a wkrótce potem prowadzącego poszukiwania wrogiego niszczyciela. O godzinie 14:08 U 267 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do godziny 17:10 przez nieprzyjacielską jednostkę która pomiędzy 14:28 do 16:30 prowadziła polowanie za pomocą bomb głębinowych. Wkrótce po wynurzeniu wachtowi po raz kolejny zameldowali o zauważeniu smugi dymu w stronę której się następnie skierowano. O 19:20 podążający za nieprzyjacielem okręt Tinscherta został w kwadracie marynarki BD 8886 wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski niszczyciel, który wkrótce potem przystąpił do ataków z wykorzystaniem bomb głębinowych. Po wynurzeniu na powierzchnię, które miało miejsce o godzinie 21:48 ponownie rozpoczęto poszukiwania nieprzyjaciela. W dniu 13 maja o godzinie 00:25 U 267 nawiązał kwadracie marynarki BD 8944 kontakt z grupą trzech statków płynących w towarzystw eskortowca, o których zameldowano dowództwu. Ponad godzinę później o 01:30 śledzący nieprzyjacielskie statki okręt Tinscherta został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenie przez towarzyszący im eskortowiec zidentyfikowany przez dowódcę jako niszczyciel, w wyniku czego utracono kontakt. Tego samego dnia U 267 dwukrotnie spotykał się z innymi U-bootami najpierw o godzinie 12:00 w kwadracie marynarki BD 8656 z U 103 a następnie o 15:00 w kwadracie marynarki BD 9156 z U 596 z którego dowódcą Otto Tinschert uzgodnił plan wspólnego poszukiwania konwoju. Następnego dnia o godzinie 09:20 (kwadrat marynarki BD 6677) doszło do spotkania z U 468 z którego dowódcą Otto Tinschert ustalił plan wspólnego poszukiwania nieprzyjaciela. O godzinie 14:05 zgodnie z otrzymaną wcześniej z BdU informacją o zakończeniu operacji przeciwko konwojowi SC-129 oraz w związku z kończącym się paliwem i prowiantem U 267 obrał kurs powrotny na bazę w St. Nazaire. W dniu 21 maja o godzinie 06:05 (kwadrat marynarki BF 6757) nawiązano kontakt wzrokowy z także wracającym do bazy U 405 w towarzystwie którego udano się do punktu Pt.438. O 11:20 U 267 wraz ze swoim towarzyszem spotkał się z jednostkami eskorty w towarzystwie których dotarł o godzinie 16:20 do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad osiem tygodni patrol (59 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 8.200 mil morskich na i 436 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 3 (04.07.1943 - 13.07.1943)
04.07. U 267 pod dowództwem Otto Tinscherta o godzinie 09:15 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Od momentu wyjścia z bazy aż do godziny 13:30, kiedy to dotarto do punktu Pt. 438 U 267 towarzyszył przerywacz zagród minowych a następnie rolę eskorty przejęły dwa dozorowce. O godzinie 20:10 do zespołu dołączył w kwadracie marynarki BF 6776 idący także na patrol U 706. Pomiędzy godziną 20:50 a 21:42 w kwadracie marynarki BF 9126 przeprowadzono trymowanie oraz testy sprawności funkcjonowania mechanizmów. Po pozytywnym ich zakończeniu oraz po przekazaniu stosownego meldunku dowódcy eskorty o 22:20 jednostki eskorty odpłynęły w kierunku bazy a trzy minuty później U 267 i U 706 rozpoczęły podwodny marsz płynąc kursem 232 stopni. Następnego dnia w kwadracie marynarki BF 8445 towarzyszący okrętowi Tinscherta dowodzony przez KL Alexandra von Zitzewitza U 706 o godzinie 13:45 zmuszony był z powodu poważnej usterki peryskopów zawrócić do bazy. W dniu 7 lipca płynący na powierzchni w kwadracie marynarki BF 7878 U 267 został zmuszony o godzinie 15:19 do wykonania alarmowego zanurzenia na głębokość A+30 (110 metrów) przed nadlatującym samolotem zidentyfikowanym jako typ Sunderland (prawdopodobnie była to Catalina z 210 Sqn RAF), który zrzucił serię czterech bomb głębinowych, które wybuchły w bezpiecznej odległości za rufą okrętu. O godzinie 22:14 cztery minuty po wynurzeniu (kwadrat marynarki BF 7874) wachtowi na pomoście płynącego na powierzchni okrętu Tinscherta zameldowali o dostrzeżeniu okrętów tworzących jedną z grup poszukiwawczych, które następnie spróbowano wyminąć płynąć na powierzchni, korzystając z ciemności nocy. O 23:31 (kwadrat marynarki BF 2331) U 267 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski niszczyciel. O godzinie 02:35 już 8 lipca w pobliżu okrętu rozerwała się jedna seria złożona z sześciu bomb głębinowych, która spowodowała postanie poważnych szkód m.in. uszkodzeniu uległy obie sprężarki, hydrofony; główny ster jak i stery głębokości przy każdorazowym manewrze powodowały hałas; w maszcie wentylacyjnym silników diesla pojawiło się pęknięcie, poza tym na okręcie powstało wiele przecieków. O godzinie 13:10 (kwadrat marynarki BF 7799) Otto Tinschert wynurzył swój okręt informując dowództwo o uszkodzeniach oraz o rozpoczęciu marszu w kierunku wybrzeży Hiszpanii w celu dokonania napraw. O 14:31 płynący na powierzchni okręt został zmuszony do alarmowego zanurzenia i do pobytu pod wodą do 14:45 przez nieprzyjacielski samolot. Prawie piętnaście minut po wynurzeniu o 14:57 (kwadrat marynarki CG 2212) U 267 ponownie został zmuszony do alarmowego zanurzenia i do pobytu pod wodą do godziny 17:15 przez dwa nieprzyjacielskie samoloty. O godzinie 18:47 (kwadrat marynarki BF 7878) okręt Tinscherta zszedł w zanurzenie rozpoczynając marsz w kierunku zatoki La Muniz, gdzie dotarto o godzinie 20:57 (kwadrat marynarki BF 7998). Tam Otto Tinschert rozkazał położyć okręt na dnie znajdującym się w tym miejscu na głębokość 57 metrów a następnie spróbować dokonać prowizorycznych napraw, które dawały by szanse na w miarę bezpieczny powrót do bazy. Ze względu na fakt, że pomiędzy godziną 22:30 a 06:00 następnego dnia po wodach zatoki pływały liczne okręty wojenne prowadzące nasłuch udało się naprawić tylko pompę wody chłodzącej. O godzinie 20:40 okręt oderwał się od dna by dwie minuty później pojawić się na powierzchni rozpoczynając marsz w kierunku bazy płynąc w pobliżu wybrzeży Hiszpanii. Osiem minut później wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu wrogiego samolotu zidentyfikowanego jako Sunderland, który przeleciał nad okrętem nie atakując jednak go. W dniu 13 lipca o godzinie 12:40 U 267 spotkał się w punkcie Pt.438 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 17:29 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad tydzień patrol (10 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 613 mil morskich na i 245 mil morskich pod powierzchnią.
26.07.1943 z powodu poważnego stanu zdrowotnego obowiązki dowódcy na czas leczenia i rehabilitacji zdał OL Otto Tinschert a na jego miejsce w zastępstwie przyszedł były dowódca szkolnej jednostki U 101 OL Ernst von Witzendorff, który objął obowiązki z dniem następnym.
Patrol 4 (14.09.1943 - 26.11.1943)
14.09. U 267 pod dowództwem Ernsta von Witzendorffa o godzinie 16:20 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O 17:45 U 267 wspólnie z U 223, U 667 i U 448 opuścił śluzę w St. Nazaire spotykając się następnie z łamaczem blokady, który towarzyszył czterem okrętom do 22:45, kiedy to po dotarciu do punktu Pt.438 zawrócił do bazy. Piętnaście minut później doszło do spotkania czterech U-bootów z jednostkami eskorty w towarzystwie których te udały się do kwadratu marynarki BF 6778, gdzie po pomyślnym przeprowadzeniu próbnych zanurzeń miały rozpocząć indywidualny patrol. Następnego dnia pomiędzy godziną 07:22 a 09:36 i 10:54 a 11:10 (kwadrat marynarki BF 6778) okręt Ernsta von Witzendorffa przeprowadził dwa próbne zanurzenia: pierwsze na głębokość A (80 metrów) i drugie na 2A (160 metrów). Zarówno przy pierwszym jak i przy drugim zanurzeniu na okręcie zaobserwowano problemy natury technicznej m.in. silny przeciek w szachcie wentylacyjnym, problemy z hydrofonami, rozdzielaczem szasu, głośną pracę sterów głębokości, co spowodowało, że dowódca U 267 zmuszony był przerwać patrol i wspólnie z mającym także defekty U 667 w towarzystwie jednostek eskorty wracać do bazy. Następnego dnia o 08:16 U 267 wpłynął do bazy w St. Nazaire, gdzie został od razu skierowany do suchego doku celem dokonania napraw. Dwa dni później 18 września o 17:03 okręt von Witzendorffa wspólnie z U 667 i U 437 opuścił St. Nazaire, udając się na patrol. Do punktu Pt.438 okrętom towarzyszył najpierw przerywacz zagród minowych a następnie okręty patrolowe. Następnego dnia w kwadracie marynarki BF 6778 pomiędzy godziną 06:55a 08:27 i 10:54 a 11:10 Ernst Von Witzendorff przeprowadził dwa próbne zanurzenia, które ponowne wykazały kilka poważnych usterek, m.in. hydrofonów poza tym zalaniu uległ szyb anteny sztabowej, to z kolei po raz drugi wymusiło na nim konieczność podjęcia decyzji o powrocie do bazy wspólnie z także mającym usterki U 437. Tego samego dnia o godzinie 22:10 okręt przybył do bazy, gdzie ponownie trafił do stoczni. W dniu 22 września o godzinie 19:12 okręt von Witzendorffa wspólnie z U 264 po raz trzeci opuścił St. Nazaire w celu rozpoczęcia patrolu. Do godziny 23:50, kiedy to dotarto do punktu Pt.438 obu okrętom towarzyszył przerywacz zagród minowych Spbr 136 a następnie dozorowiec SG 35. Następnego dnia w kwadracie marynarki BF 6775 pomiędzy godziną 07:50 a 09:55 przeprowadzono próbne zanurzenie, podczas, którego na głębokości A-10 (70 metrów) doszło do dużego przecieku, co ponownie wymusiło powrót w eskorcie patrolowca SG 35 do bazy, gdzie przybyto następnego dnia o godzinie 08:45. Dwa dni później 26 września U 267 wspólnie z U 437 po raz kolejny opuścił bazę. Następnego dnia o godzinie 07:50 w kwadracie marynarki BF 6775 przeprowadzono próbne zanurzenie podczas którego stwierdzono defekt hydrofonów, które nie były w stanie wykryć płynącego z prędkością 8 węzłów w odległości 300 metrów od okrętu trałowca. Po wynurzeniu, które miało miejsce o 09:58 okręt von Witzendorffa w towarzystwie trałowca rozpoczął rejs powrotny do St. Nazaire, gdzie przybył następnego dnia o godzinie 08:25. Podczas pobytu w suchym doku na okręcie wymieniono wadliwe elementy hydrofonów na nowe. W dniu 3 października o 18:00 U 267 odbił od kei w bunkrze udając się w kierunku śluzy. Podczas oczekiwania na przybycie U 552, który miał towarzyszyć okrętowi von Witzendorffa w pierwszej części patrolu odkryto usterkę czterolufowego działka kal. 2.0cm. Chcąc ją usunąć jednocześnie nie przekładając kolejnego wyjścia na patrol Ernst von Witzendorff poprosił dowództwo flotylli o oddelegowanie dwóch robotników ze stoczni, którzy po wykonaniu napraw mieli zostać przekazani na jeden z okrętów eskorty. Następnego dnia w kwadracie marynarki BF 6775 pomiędzy godziną 07:50 a 09:13 okręt von Witzendorffa odbył próbne zanurzenie, które tym razem nie wykazało już żadnych defektów. Następnie przeprowadzono próbę ogniową naprawionego działka, które wykazało poprawność wykonanych prac naprawczych. Po przekazaniu robotników na jeden z trałowców eskorty, o godzinie 11:00 U 267 rozpoczął marsz w kierunku swojego rejonu operacyjnego, schodząc o godzinie 17:14 pod wodę. Podczas marszu w zanurzeniu Ernst von Witzendorff zapisał w KTB okrętu, że po przebudowie pomostu okręt stał się mało stabilny. W dniu 10 października o 12:34 dowódca U 267 podobnie jak i dowódcy U 413, U 608, i U 552 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie skierowania się do kwadratu marynarki AK 84. O godzinie 13:03 (kwadrat marynarki BE 5712) wachtowi na pomoście zameldowali o dostrzeżeniu smugi dymu na horyzoncie w kierunku której się natychmiast skierowano z największą prędkością. O 15:27 na płynącym w kierunku kontaktu okręcie doszło do awarii lewoburotwego silnika diesla, co spowodowało zmniejszenie prędkości do pół naprzód. O 18:16 (kwadrat marynarki BE 4951) Ernst Von Witzendorff rozkazał zejść w zanurzenie z zamiarem zaatakowania ściganego celu, którym w międzyczasie okazał się samotny statek. Po dokładnej identyfikacji statku okazało się, że jest to należący do neutralnej Irlandii frachtowiec Irish Wilow, w związku z czym zaniechano ataku na niego, pozwalając mu odpłynąć. Po wynurzeniu, które miało miejsce o godzinie 20:00 Ernst von Witzendorff nakazał kontynuować marsz w kierunku wymienionej w rozkazie pozycji, płynąc z powodu awarii tym razem prawoburtowego silnia diesla z prędkością pół naprzód na naprawionym lewoburtowym silniku. Obie awarie silników diesla oraz towarzyszące im problemy z pompą paliwową spowodowane były jak to później odkryto zanieczyszczonym paliwem. W dniu 13 października o godzinie 22:19 Ernst von Witzendorff podobnie jak i dowódcy U 470, U 631, U 437, U 309, U 762, U 231, U 91, U 448, U 455, U 413 i U608 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie utworzenia do godziny 00:00 dnia 16 października zgrupowania Schlieffen, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AK 0235 do AK 6734. W dniu 16 października okręt osiągnął kwadrat marynarki AK 6479 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Tego samego dnia o godzinie 19:50 odebrano meldunek U 964 o następującej treści ?ciężko uszkodzony, mogę się utrzymać na powierzchni tylko przez krótki czas. AK 0217. U 964?. Siedem minut później po przeanalizowaniu szans na dotarcie do bratniej jednostki Ernst von Witzendorff wydał rozkaz zmiany kursu na 317 stopni i zwiększenia prędkości do całej naprzód. Po pewnym czasie meldunek ten został przeanalizowany jeszcze raz i wtedy okazało się, że radiotelegrafista na zaatakowanej jednostce podał złą pozycję, bowiem zamiast kwadratu marynarki AK 0217 powinien być kwadrat AL 0217. Ponieważ pozycja ta znajdowała się w dalszej odległości Ernst von Witzendorff podjął decyzję o przerwaniu marszu i powrocie na poprzednią pozycję. Następnego dnia pomiędzy godziną 04:45 a 10:45 (kwadrat marynarki AK 3700) U 267 aż pięciokrotnie nawiązywał kontakt wzrokowy z innymi U-bootami. O 12:33 (kwadrat marynarki AK 2479) płynący na powierzchni okręt von Witzendorffa został zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A-0 (80 metrów) oraz do pobytu pod wodą do godziny 14:42 przez nieprzyjacielski samolot zidentyfikowany jako B-24 Liberator, który w wykonanym ataku zrzucił serię niecelnych bomb głębinowych. Tego samego dnia o 18:00 ponownie musiano wykonać alarmowe zanurzenie przed nieprzyjacielskim samolotem tym razem w kwadracie marynarki AK 2479. Godzinę później w pobliżu płynącego pod wodą U 267 rozerwały się bomby głębinowe. Ze względu jednak na złą pracę hydrofonów utrudnione było wykrycie i namierzenie przeciwnika, którego udało się usłyszeć tylko dzięki impulsom azdyku. W dniu 18 października o godzinie 15:19 odebrano pochodzącą z BdU depeszę skierowaną do okrętów zgrupowania Schlieffen zawierającą polecenie zakończenia operacji konwojowej oraz skierowanie się do kwadratu marynarki BC 33 z jednoczesnym nakazem aby marsz w kierunku tej pozycji w ciągu dnia odbywać pod powierzchnią. W dniu 22 października o 19:30 Ernst von Witzendorff podobnie jak i dowódcy U 91, U 762, U 231, U 309, U 608, U 969, U 281, U 413, U 963, U 437, U 426, U 842, U 552, U 592, U 575, U 226, U 373 i U 709 odebrał kolejną pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie utworzenia do godziny 12:00 dnia 24 października zgrupowania Siegfried, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AJ 9928 do BC 3938. Głównym celem zgrupowania miał być meldowany przez wywiad konwój HX-262. Dwa dni później 24 października okręt von Witzendorffa osiągnął kwadrat marynarki BC 3235 zajmując pozycję w zgrupowaniu. W dniu 26 października BdU podzieliło zgrupowanie Siegfried na trzy podgrupy Siegfried 1 ? 3 a każdy z okrętów tworzących owe podgrupy miał zając swoją pozycję do godziny 10:00 dnia 29 października. Według tychże rozkazów U 267 został przydzielony do podgrupy Siegfried 2, w ramach której wspólnie z U 281, U 413, U 963, U 437, U 426 i U 552 miał utworzyć linię patrolową rozciągniętą od kwadratu marynarki BC 6631 do BC 6992. Głównym celem trzech podgrup miał być konwój SC-145. W dniu 30 października o godzinie 17:23 dowódca U 267 podobnie jak i dowódcy tworzących zgrupowanie Siegfried odebrał pochodzącą z BdU depeszę z informację o jego rozwiązaniu i utworzeniu na jego miejsce dwóch nowych zgrupowań o nazwach Körner i Jahn. Według otrzymanych w dalszej części meldunku instrukcji okręt von Witzendorffa został przypisany zgrupowaniu Körner, które miało utworzyć do dnia 31 października linię patrolową rozciągniętą od kwadratu marynarki BC 9519 do BC 3297. Głównym celem obu zgrupowań miały być konwoje HX-263, ONS-21 i ON 208. W dniu 31 października U 267 osiągnął swoją pozycję w zgrupowaniu, ale jak zauważył dowódca Ernst von Witzendorff szanse dostrzeżenia nieprzyjaciela były mocno ograniczone przez warunki pogodowe (deszcz i mgła ograniczające widoczność do 50 metrów). W dniu 2 listopada okręty zgrupowań Korner i Jahn odebrały o godzinie 23:06 pochodzącą z BdU depeszę z informacje o z rozwiązaniu obu zgrupowań i powstaniu w ich miejsce złożonego z pięciu podgrup zgrupowania Tirpitz. Według otrzymanych w dalszej części meldunku instrukcji okręt von Witzendorffa został przypisany do podgrupy Tirpitz 1, która miała utworzyć linię patrolową rozciągniętą od kwadratu marynarki BC 2211 do BC 2264. Poza tym każdy z dowódców został poinstruowany aby w kierunku swojej pozycji szedł za dnia pod wodą a w nocy na powierzchni. Głównym celem pięciu podgrup miał być konwój HX-264, który w dniu 6 listopada minął je niezauważony przez żaden z okrętów. Następnego dnia odebrano kolejną depeszę z dowództwa, która zawierała informację o braku jakichkolwiek możliwości uzupełnienia paliwa oraz polecenie nakazujące dowódcom okrętów mających około 32 m3 paliwa aby ci wracając do bazy nie meldowali o tym fakcie. Dnia 7 listopada okręty zgrupowania Tirpitz odebrały pochodzącą z BdU depeszę zawierającą informację o jego rozwiązaniu oraz skierowane do Ernsta von Witzendorffa polecenie udania się do kwadratu marynarki BD 35. Dwa dni później 9 listopada o 19:48 na U 267 podobnie jak i na U 281 oraz U 426 odebrano kolejną depeszę z BdU z nakazem utworzenia podgrupy Eisenhart 9 wchodzącej w skład zgrupowania Eisenhart złożonego łącznie z 10 podgrup, w skład których wchodziło od 1 do 4 okrętów podwodnych. W dniu 11 listopada (kwadrat marynarki BD 1353) w związku z niskim stanem paliwa (około 31 m3) Ernst von Witzendorff rozpoczął marsz powrotny do bazy w St. Nazaire. W dniu 17 listopada o godzinie 20:23 (kwadrat marynarki BE 5894) w złych warunkach pogodowych nawiązano kontakt z dwoma niszczycielami, które minięto w nieznacznej odległości (ze względu na w/w problemy z hydrofonami nie udało się wykryć obu okrętów znacznie wcześniej, co pozwoliłoby na minięcie ich w bezpiecznej odległości). W dniu 25 listopada na płynącym w zanurzeniu przez kwadrat marynarki BF 6787 okręcie o godzinie 02:10 zaobserwowano w pobliżu jedną eksplozję bomby lotniczej a godzinę później już w dalszej odległości kolejnych bomb. Następnego dnia o godzinie 01:00 osiągnięto punkt Wasser (kwadrat marynarki BF 9126), gdzie o godzinie 07:25 doszło do spotkania z okrętami eskorty a o 08:00 z U 281 oraz trałowcem M 4450. W dniu 27 listopada o godzinie 14:00 U 267 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający ponad dziesięć tygodni patrol (73 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 5.200 mil morskich na i 1.195 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 5 (10.01.1944 - 20.05.1944)
10.01. U 267 pod dowództwem Otto Tinscherta wspólnie z U 223 o godzinie 16:45 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Pomiędzy godziną 18:30 a 07:30 dnia następnego oba okręty stały na kotwicy w oczekiwaniu na oczyszczenie szlaku wodnego z min. O godzinie 22:10 po dotarciu do kwadratu marynarki BF 9111 oba okręty przeprowadziły próbne zanurzenie, podczas, którego na jednostce Otto Tinscherta wykryto defekt hydrofonów, który wymusił na dowódcy podjęcie decyzji o powrocie do bazy, gdzie przybyto dwa dni później 13 stycznia o godzinie 09:00. Po pobycie w doku w dniu 15 stycznia U 267 wspólnie z U 608, U 967 i U 264 w eskorcie dozorowców V 401, V 402 i trałowca M 438 opuścił o godzinie 15:30 bazę w St. Nazaire. Następnego dnia pomiędzy godziną 08:37 a 10:47 w kwadracie marynarki BF 9112 przeprowadzono próbne zanurzenie podczas, którego ponownie wykryto defekt hydrofonów, co znowu wymusiło powrót do bazy wraz z także mającymi defekty U 264 i U 608. W dniu 20 stycznia o godzinie 16:30 ponownie opuszczono St. Nazaire, tym razem w towarzystwie U 967 i U 437. Następnego dnia w kwadracie marynarki BF 9121 pomiędzy godziną 08:03 - 13:15 przeprowadzono próbne zanurzenie, które po raz trzeci wykazało, że GHG nadal nie działa tak jak powinien. W drodze powrotnej do bazy, do której przybyto następnego dnia o godzinie 09:00 okrętowi Tinscherta towarzyszył U 437. Podczas pobytu w stoczni na U 267 wymieniono całe okablowanie hydrofonów. W dniu 19 lutego po zakończeniu remontu U 267 o godzinie 16:00 odbił od kei w bunkrze w St. Nazaire a półtorej godziny później spotkał się z jednostkami eskorty. Następnego dnia pomiędzy godziną 07:12 a 08:38 w kwadracie marynarki BF 9116 przeprowadzono próbne zanurzenie, podczas którego przeprowadzono testy hydrofonów, które tym razem sprawowały się już bez zarzutów. Pomiędzy godziną 08:46 a 11:30 U 267 odbył serię ćwiczebnych alarmowych zanurzeń, mających ponownie zgrać załogę po dłuższej przerwie operacyjnej. O godzinie 16:30 po zameldowaniu dowódcy eskorty o sprawności swojego okrętu, jednostki eskorty zawróciły do bazy a Otto Tinschert rozkazał obrać kurs 292 stopni. Tego samego dnia o godzinie 17:27 (kwadrat marynarki BF 9111) po uzyskaniu słabego namiaru na pracujący radar nieprzyjaciela wyrzucono za burtę pozorator fal radarowych - boję Thetis a trzynaście minut później zanurzono się rozpoczynając podwodny marsz. W dniu 28 lutego o godzinie 20:34 (kwadrat marynarki BF 8232) wyrzucono za burtę dwa kolejne pozoratory radarowe Thetis a o 21:09 zanurzono się rozpoczynając ponownie podwodny marsz. Pomiędzy 29 lutego a 4 marca U 267 postawił kolejne pozoratory radarowe Thetis, które pozwalały zyskać trochę czasu na naładowanie baterii i przewietrzenie wnętrza okrętu i tak:
- 29.02. w kwadracie marynarki:
- BF 5789, godz. 01:37 trzy pozoratory radarowe,
- BF 4989, godz. 20:34 cztery pozoratory radarowe,
- 01.03. w kwadracie marynarki BF 4983, godz. 02:40 pięć pozoratorów radarowych
- 04.03. w kwadracie marynarki BF 7176, godz. 03:30 dziewięć pozoratorów,
W dniu 7 marca Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 625 i U 741 odebrał pochodzącą z BdU depeszę zawierającą polecenie dołączenia do zgrupowania Preussen i zajęcia wymienionej w rozkazie pozycji, która w przypadku U 267 wypadała na kwadrat marynarki AL 4865. W dniu 17 marca okręt osiągnął kwadrat marynarki BD 3212 zajmując nową pozycję w zgrupowaniu. Dwa dni później 19 marca o godzinie 00:40 (kwadrat marynarki BD 3526) wachtowi zameldowali o zauważeniu na kursie 270 stopni rozbłysków flar, w których stronę się natychmiast skierowano. O 01:45 po uzyskaniu silnego namiaru radarowego detektorem fal radarowych Naxos Otto Tinschert rozkazał zejść w zanurzenie, gdzie przebywano do godziny 03:19. Następnego dnia okręt osiągnął kwadrat marynarki BD 3659 zajmując nową pozycję w zgrupowaniu. W Dniu 22 lutego okręty zgrupowania Preussen odebrały pochodzącą z BdU depeszę zawierającą informację o jego rozwiązaniu oraz skierowane do dowódcy U 267 i U 667 polecenie udania się w kierunku południowo - zachodnim do nowego rejonu operacyjnego, który w przypadku jednostki Tinscherta przypadał na kwadraty marynarki BD 2865 - BC 7325. W dniu 3 kwietnia o godzinie 02:00 (kwadrat marynarki BC 6589) przestawiono na okrętowych zegary z czasu zimowego na letni. Następnego dnia o godzinie 15:00 przebywający w zanurzeniu w kwadracie marynarki BC 9543 U 267 uzyskał kontakt akustyczny, co spowodowało, że dwadzieścia sześć minut później Otto Tinschert wydał rozkaz wynurzenia. Wkrótce potem wachtowi zameldowali o zauważeniu na kursie 150 stopni smugi dymu w stronę której natychmiast się skierowano z największą możliwą do rozwinięcia prędkością, która ze względu na trwającą do godziny 03:00 awarię lewoburtowego silnika diesla wynosiła 9 węzłów. O 17:07 zaobserwowano topy masztów statków handlowych a wkrótce potem zanurzono się na peryskopową rozpoczynając podwodny marsz w kierunku zaobserwowanego celu. O godzinie 19:09 Otto Tinschert po obserwacji horyzontu przez peryskop stwierdził, że cel zniknął z pola widzenia. Czterdzieści dwie minuty później o 19:49 Otto Tinschert podobnie jak i dowódcy U 667, U 302 odebrał pochodzącą z BdU depeszę z poleceniem marszu w kierunku wschodnim w stronę kwadratu marynarki BD. W dniu 19 kwietnia o godzinie 12:20 (kwadrat marynarki BD 2373) uzyskano dochodzący z kursu 90 stopni kontakt akustyczny. Dwadzieścia pięć minut później U 267 wynurzył się na powierzchnię w celu obserwacji wzrokowej kontaktu, który okazał się stadem delfinów. Trzy dni później 22 kwietnia BdU nakazało Otto Tinschertowi i OL Ulfowi Lawaetzowi dowódcy U 672 postawić w wymienionym w rozkazie rejonie w odległości 15 mil morskich jedna od drugiej pozostałe posiadane boje Thetis. W przypadku U 267 rejon ten wypadał pomiędzy kwadratami marynarki BD 61 i BD 69. W dniu 28 kwietnia o godzinie 24:00 w kwadracie marynarki BD 6116 okręt postawił zgodnie z rozkazem pierwszą z boji. Dwa dni później 30 kwietnia o godzinie 04:00 w kwadracie marynarki BD 6863 postawiono ostatnią dziesiątą boje Thetis. Następnego dnia o godzinie 04:00 (kwadrat marynarki BE 4712) Otto Tinschert rozpoczął marsz powrotny do bazy. W dniu 20 maja o godzinie 02:30 U 267 spotkał się w kwadracie marynarki BF 6732 z okrętami eskorty w towarzystwie których o godzinie 14:00 przybył do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający łącznie z przerwami na naprawy dwanaście tygodni patrol (84 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 3.833 mile morskie na i 2.596 mil morskich pod powierzchnią.
06.07.1944 ze względu na zużycie U 267 został wycofany ze służby i skierowany na ograniczony środkami i materiałami remont, który zakończył się ponownym jego wcieleniem do służby w dniu 23 września (w trackie jego trwania na okręcie zamontowano chrapy). Tego samego dnia, w którym okręt wycofano ze służby obowiązki jego dowódcy zdał KL Otto Tinschert, który od 21 grudnia 1944 roku został dowódcą nowego okrętu podwodnego typu XXI - U 3011 a na jego miejsce następnego dnia przybył OLdR Bernhard Knieper.
Patrol 6 (23.09.1944 - 11.11.1944)
23.09. U 267 pod dowództwem Bernharda Kniepera o godzinie 21:40 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z rozkazem przedrzeć się przez aliancką blokadę do jednej z baz w kraju. Ponad godzinę później o 22:45 doszło do spotkania z eskortą złożoną z trzech dozorowców i trzech trałowców. Następnego dnia po osiągnięciu o godzinie 02:07 punktu Hertz eskorta zawróciła do bazy a U 267 rozpoczął samotny marsz płynąc na powierzchni do 03:02 (kwadrat marynarki BF 6429), kiedy to po uzyskaniu silnego kontaktu radarowego przez detektor fal radarowych Tunis zszedł w zanurzenie. Tego samego dnia o godzinie 23:07 (kwadrat marynarki BF 5592) okręt wyszedł na powierzchnię w celu naładowania baterii akumulatorów i przewentylowania wnętrza. W dniu 25 września o godzinie 22:00 (kwadrat marynarki BF 5499) U 267 rozpoczął podwodny marsz na chrapach. Cztery dni później 29 września o godzinie 16:00 (kwadrat marynarki BF 4497) Bernhard Knieper rozkazał zmienić kurs na 290 stopni obierając kierunek na Atlantyk. W dniu 4 października o godzinie 12:00 (kwadrat marynarki BE 2944) dowódca U 267 rozkazał obrać kurs na wybrzeża Norwegii. Dwa dni później o godzinie 03:28 nadano w kwadracie marynarki BE 2142 krótki meldunek pogodowy. Chcąc ominąć bazę w Scapa Flow na Orkadach Bernhard Knieper postanowił skierować się do Norwegii płynąc w pobliżu Wybrzeży Islandii. Ze względu na liczne patrole lotnicze i morskie U 267 przebył tą drogę w zanurzeniu płynąc na chrapach. W dniu 21 października o godzinie 12:00 (kwadrat marynarki AF 7933) obrano kurs 161 stopni. Osiem dni później 29 października o 14:29 U 267 wpłynął do bazy w Stavanger, gdzie został skierowany do miejscowej stoczni w Hillevag, w celu dokonania naprawy dziobowego przecinaka zagród minowych oraz anteny radiowej. W dniu 4 listopada o godzinie 17:45 opuszczono bazę w Stavanger, do której zmuszony był powrócić już następnego dnia o godzinie 01:58 ze względu na fatalne warunki pogodowe. Dwa dni później 7 listopada po poprawie pogody U 267 opuścił Stavanger w towarzystwie okrętów eskorty obierając kurs na bazę w Kristiansand, gdzie przybyto następnego dnia o godzinie 05:18, gdzie do miejscowego arsenału oddano posiadane na pokładzie torpedy akustyczne T-V. Tego samego dnia o 18:41 U 267 wraz z U 541 i U 546 opuścił Kristiansand, obierając kurs na bazę we Flensburgu. Dwa dni później 10 listopada pomiędzy godziną 21:05 a 07:20 dnia następnego okręty stały na kotwicy w kwadracie marynarki AO 7715. O godzinie 10:05 U 267 wpłynął do bazy we Flensburgu, kończąc trwający siedem tygodni patrol (49 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 1,999 mil morskich na i 1.168 mil morskich pod powierzchnią.
Klika dni później okręt został przebazowany do bazy w Szczecinie, gdzie miał przejść generalny remont i modernizację.
Patrol 7 (25.02.1945 - 28.02.1945)
25.02. U 267 pod dowództwem Bernharda Kniepera wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Następnego dnia w kwadracie marynarki AO 7725 U 267 stanął na kotwicy w pobliżu także udającego się na patrol U 548, oczekując na przybycie pozostałych okrętów. W dniu 27 lutego na kotwicowisko przybył U 779 i oba oczekujące okręty wraz z nowym towarzyszem bez eskorty obrały kurs na bazę w Horten. Tego samego dnia w kwadracie marynarki AO 7132 w pobliżu burty U 267 eksplodowała mina powodując powstanie poważnych szkód bez wtargnięcia jednak wody do wnętrza okrętu. Ze względu na odniesione uszkodzenia Bernhard Knieper obrał kurs na bazę we Flensburgu, gdzie przybyto następnego dnia, kończąc trwający cztery dni patrol.
04.05.1945 w ramach operacji Regenbogen U 267 został zatopiony na wodach zatoki Gelting przez własną załogę. Po wojnie wrak okrętu został wydobyty i pocięty na złom.
Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Nie masz wystarczających uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego postu.
- Brodołak
- Admiral
- Tonaż: 1.770.000 BRT
- Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
- Lokalizacja: Piastów
Posty: 1
• Strona 1 z 1
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość