1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U-223 Typ VIIC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 6 • Strona 1 z 1

U-223 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 31.05.09, 12:03

U 223 Typ VIIC - historia rozszerzona

Stocznia: F.Krupp Germaniawerft AG, Kiel-Gaarden
Numer zamówienia: 653
Zamówienie: 15.08.1940
Położenie stępki: 15.07.1941
Wodowanie: 16.04.1942
Wcielenie do służby: 06.06.1942
Numer pocztowy: M 01 671

Przebieg służby:
06.06.1942 - 31.01.1943 - 8 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
01.02.1943 - 31.10.1943 - 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
01.11.1943 - 30.03.1944 - 29 Flotylla U-bootów, Tulon (okręt bojowy)
30.03.1944 - Zatopiony na północ od Palermo bombami głębinowymi przez brytyjskie niszczyciele HMS Laforey, HMS Tumult i eskortowce HMS Hambledon i HMS Blencathra

Dowódcy:
06.06.1942 - 12.01.1944 - OL ~ KL Karl-Jürg Wächter
12.01.1944 - 30.03.1944 - OL Peter Gerlach

Liczba patroli: 6

Zatopione/uznane za stracone/uszkodzone statki handlowe: 2 (12.556 ton)/1 (4.970 ton)/0

Zatopione/uznane za stracone/uszkodzone okręty wojenne: 1 (1.935 ton)/1 (1.300 ton)

Okres służby U 223 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
07.06. - 09.06.1942 - Kiel - szkolenie załogi.
10.06. - 24.06.1942 - Kiel - próby morskie w ramach UAK Kiel.
25.06. - 28.06.1942 - R?nne/Borholm - próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.
29.06. - 07.07.1942 - Danzig - próby i ćwiczenia w ramach UAG I.
08.07. - 12.07.1942 - Gotenhafen - próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.
14.07. - 31.07.1942 - Hela - ćwiczenia na morzu w ramach AGRU - Front.
01.08. - 08.08.1942 - Danzig - pobyt w stoczni Holm w celu przeprowadzenia napraw.
09.08. - 21.08.1942 - Pillau - ćwiczenia w strzelaniu torpedami w ramach 26 Flotylli U-bootów.
22.08. - 04.09.1942 - Danzig - okręt rezerwowy dla ćwiczeń taktycznych.
05.09. - 01.11.1942 - Danzig - okręt szkolny w ramach 22 Flotylli U-bootów.
03.11. - 14.11.1942 - Gotenhafen - ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów.
17.11. - 30.11.1942 - Pillau - ćwiczenia w morzu w ramach 26 Flotylli U-bootów.
02.12. - 03.12.1942 - Danzig - porządkowanie okrętu.
04.12. - 11.01.1943 - Kiel - pobyt w stoczni Germaniawerft w celu przeprowadzenia przeglądu i prac konserwatorskich przed rozpoczęciem służby operacyjnej.

Patrol 1 (12.01.1943 - 06.03.1943)
12.01. U 223 pod dowództwem Karla-Jürga Wächtera wspólnie z U 358, U 187, U 466, U 267 i U 707 o godzinie 08:00 wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. O godzinie 15:10 po wejściu na Rutę 15 doszło do spotkania z przerywaczem zagród minowych, w towarzystwie którego obrano następnie kurs na Duży Bełt. Czternastego stycznia o godzinie 03:30 zawinięto do bazy w Kristiansand, którą po uprzednim uzupełnieniu zapasu paliwa i wody pitnej opuszczono jeszcze tego samego dnia o 16:55 w towarzystwie U 707 i U 466 oraz jednostek eskorty. O godzinie 19:15 z związku z wprowadzonym zakazem podróżowania w nocy zespół okrętów zawinął do bazy w Egersund, którą opuścił następnego dnia o godzinie 10:10. Tego samego dnia po osiągnięciu o 14:45 kwadratu marynarki AN 3131 jednostki eskorty zawróciły do bazy zaś trzy osłaniane przez nie U-booty rozpoczęły indywidualny marsz w kierunku swoich rejonów operacyjnych. Siedemnastego stycznia płynąca na powierzchni przez kwadrat marynarki AF 4495 jednostka Wächtera została o godzinie 22:20 zmuszona do alarmowego zanurzenia, wkrótce po tym jak zaobserwowano wyłaniający się ze szkwału w odległości od 500 do 1000 metrów cień niezidentyfikowanego okrętu (rozkaz zanurzenia wydał dowodzący wachta I WO Reisner. Uzyskany wkrótce potem kontakt akustyczny wykazał, że niezidentyfikowaną jednostką był okręt podwodny - prawdopodobnie U 187, który przebywał w pobliżu. W dniu 23 stycznia korzystając z dobrej pogody po raz pierwszy od trzech dni udało się uchwycić namiar w celu ustalenia aktualnej pozycji okrętu. Dwa dni później 25 stycznia o godzinie 20:01 (kwadrat marynarki AK 0164) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu masztów a wkrótce potem sylwetki motorowca. Ponieważ zauważona jednostka płynęła z prędkością około lub ponad 16 węzłów Karl-Jürg Wächter odstąpił od pogoni za nią w celu jej zaatakowania. Następnego dnia odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?U 201, U 525, U 707, U 223, U 466 dołączyć do grupy Haudegen która w chwili obecnej w następującej kolejności: U 268, U 303, U 414, U 403, U 606, U 607, U 226, U 186, U 383, U 69, U 438, U 624, U 704, U 613, U 752 tworzy linię dozoru od AD 95 do AK 4183.?.
Dwudziestego siódmego stycznia podczas porównywania własnej pozycji z pozycja podawaną przez U 268 wykryto błąd wynoszący 10 mil morskich. Dwa dni później 29 stycznia okręt Wächtera osiągnął kwadrat marynarki AJ 2442 zajmując pozycję w zgrupowaniu. W dniu 2 lutego osiągnięto kwadrat marynarki AJ 2442 zajmując nową pozycję w zgrupowaniu. O godzinie 13:10 (kwadrat marynarki AJ 1943) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu smugi dymu a wkrótce potem sylwetek trzech parowców o których niezwłocznie zameldowano dowództwu, które z kolei nakazało Wächterowi śledzić cel, jednocześnie tworząc w celu jego zaatakowania zgrupowanie Nordsturm. Śledzone zgodnie z rozkazem przez U 223 statki statki należały do małego konwoju SG-19, płynącego z transportem wojska z St. Johns na Nowej Szkocji w kierunku położonego na Grenlandii portu Narsarssuak. Trzeciego lutego o godzinie 04:30 (kwadrat marynarki ÄA 3889) Karl-Jürg Wächter rozpoczął podejście w celu wykonania ataku. Dwadzieścia dwie minuty później o 04:52 (kwadrat marynarki ÄA 3852) w kierunku dwóch najbliższych statków z wyrzutni I - III wystrzelono trzy torpedy, uzyskując dwa trafienia na największym z nich. O 04:58 w kierunku trzeciej jednostki ocenianej na ca. 4.000 ton z wyrzutni nr IV i V wystrzelono kolejne dwie torpedy, uzyskując według relacji dowódcy jedno trafienie w rejonie dziobowej ładowni. W rzeczywistości jedyną trafioną w tych atakach jednostką był należący do amerykańskiego armatora Merchants & Miners Transportation Co z Baltimore statek pasażersko - towarowy Dorchester (5.649 ton), przewożący na swoim pokładzie personel wojskowy, który poszedł na dno wraz z 675 z łącznie 905 przebywających na pokładzie członków załogi i personelu wojskowego (wśród ofiar znalazło się też czterech kapelanów wojskowych reprezentujących cztery odmienne religie RevLt George Lansing Fox (Metodysta), rabin Lt Alexander David Goode, RevLt. Clark Poling (Pierwszy Kościół Reformowany) i ojciec John Washington). Pozostałe wystrzelone torpedy wbrew temu co twierdził dowódca chybiły dwa norweskie frachtowce Biscaya i Lutz. Wkrótce po ostatnim ataku U 223 został zmuszony do ucieczki niedługo po tym jak wrogi eskortowiec oświetlił rejon ataku pociskami oświetlającymi. O godzinie 08:00 z powrotem powrócono w rejon ataku, nie napotykając już jednak żadnych celów. Dwa dni później 5 lutego pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?Grupa Nordsturm obsadzić: U 358 AJ 58 ? U 186 AJ 59 ? U 223 AJ 83 ? U 707 AJ 91 ? U 268 AJ 95.?.
O godzinie 20:00 po raz pierwszy od ośmiu dni udało się uchwycić namiar na gwiazdy w celu ustalenia pozycji okrętu i porównania jej z wykreśloną na mapach pozycją, co pozwoliło wykryć błąd wynoszący 50 mil morskich. Godzinę później U 223 osiągnął kwadrat marynarki AJ 8381 zajmując wymienioną w w/w rozkazie pozycję. Dwa dni później odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
?Grupa Nordsturm rozwiązana. Dołączyć do grupy Haudegen i obsadzić: U 358 AJ 7849, U 186 AJ 7972, U 223 BC 1255, U 707 BC 1384, U 286 BC 1695.?.
Głównym celem zgrupowania Haudegen w tym okresie miał być konwój HX-225. W dniu 11 lutego o godzinie 19:58 przebywający w kwadracie marynarki AJ 8483 okręt Wächtera został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do godziny 21:30 przez nieprzyjacielski niszczyciel. Cztery dni później 15 lutego odebrano pochodząca z BdU depeszę o następującej treści:
?Grupa Haudegen rozwiązana, rozstawione w: U 358 ? AJ 87, U 186 ? AJ 88, U 223 ? BC 21, U 707 ? BC 25, U 403 ? BC 25 utworzą grupę Taifun.?.
Głównym celem nowo utworzonej grupy był osłaniany przez grupę eskortową C3 konwój HX-226, który jednak minął niebezpieczny rejon niezauważony przez żadną jednostkę. W dniu 17 lutego o godzinie 00:00 osiągnięto wymieniony w rozkazie kwadrat marynarki BC 2183. O 11:40 okręt Wächtera został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do 13:11 przez nieprzyjacielski niszczyciel. Tego samego dnia o 16:28 (kwadrat marynarki BC 2157) odebrano pochodzący z U 69 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AJ 9982 z nieprzyjacielskim konwojem, którym okazał się być osłaniany przez grupę eskortową B6 konwój ON-165, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. W dniu 19 lutego (kwadrat marynarki BC 2766) o godzinie 16:55 odebrano kolejny meldunek o kontakcie z konwojem ONS-165, tym razem pochodzący z U 525. Następnego dnia o godzinie 09:27 (kwadrat marynarki BC 2659) po bezskutecznych próbach odnalezienia konwoju, Karl-Jürg Wächter przerwał poszukiwania i nakazał obrać kurs na miejsce spotkania z podwodnym tankowcem. Dwa dni później 22 lutego o godzinie 22:45 (kwadrat marynarki BD 4654) na płynącym na powierzchni U 223, na kursie 60? dostrzeżono stopni rozbłyski granatów oświetlających, co spowodowało zmianę kursu na zbliżeniowy. Następnego dnia o godzinie 04:55 (kwadrat marynarki BD 4642) nawiązano kontakt wzrokowy z konwojem ON-166. Ponad dwie godziny później o 06:59 na manewrującym w pobliżu konwoju okręcie Karla-Jürga Wächtera dostrzeżono potężną eksplozję na trafionym torpedą wystrzeloną przez jeden z przebywających w pobliżu U-bootów tankowcu. Dwie minuty później o 07:01 U 223 rozpoczął podejście w celu zaatakowania innego tankowca ocenianego na ca. 6.000 ton, co zostało jednak udaremnione przez obserwatorów na pokładzie niedoszłej ofiary, którzy dostrzegli napastnika a zaalarmowana obsada rufowego działa otworzyła w jego kierunku ogień, zmuszając go do wycofania. O godzinie 09:28 (kwadrat marynarki BD 4559) Karl-Jürg Wächter rozkazał zejść w zanurzenie z zamiarem zaatakowania dostrzeżonego marudera, którym był storpedowany wcześniej przez U 628, należący do amerykańskiego/panamskiego armatora Atlantic Oil Shipping Co (Atlantic Refining Co) z Panama City tankowiec Winkler (6.907 ton). Trzydzieści trzy minuty później o 09:51 w kierunku uszkodzonej jednostki wystrzelono salwę trzech torped, z których dwie okazały się celne, powodując jej zatonięcie w ciągu 45 sekund. Wkrótce potem U 223 stal się celem intensywnego polowania przeprowadzonego przez jednostki eskorty, które w wykonanych atakach zrzuciły łącznie 126 bomb głębinowych, z których tylko 33 eksplodowały w pobliżu okrętu. O 14:16 okręt Wächtera znalazł się z powrotem na powierzchni podejmując przerwany atakiem na konwój marsz w kierunku punktu zaopatrywania. Następnego dnia o godzinie 12:00 osiągnięto znajdujący się w kwadracie marynarki BD 4355 w/w punkt a ponad cztery godziny później o 16:16 nawiązano kontakt wzrokowy z podwodnym tankowcem U 460. Wkrótce potem obaj dowódcy ustalili przy pomocą flag sygnałowych, że z powodu silnego falowania operacja zaopatrywania zostaje przełożona na dzień następny. Jeszcze tego samego dnia o 19:00 nawiązano kontakt wzrokowy z U 186, który podobnie jak U 223 przybył w celu uzupełnienia paliwa. W dniu 25 lutego (kwadrat marynarki BD 4356) pomiędzy godziną 10:30 a 15:00 U 223 pobrał z U 460 ca. 18 m3 paliwa, prowiant na pięć dni oraz części zamienne. Dziesięć minut po zakończeniu tej operacji okręt Wächtera rozpoczął rejs powrotny do bazy. Pierwszego marca (kwadrat marynarki BE 5554) płynący na powierzchni U 223 został najpierw o godzinie 12:42 wykryty przez brytyjską Latającą Fortecę D należącą do 59 Sqn RAF a następnie przez nią zaatakowany pięcioma bombami głębinowymi, które wybuchły w bezpiecznej odległości po stronie sterburty. Jak napisał w KTB swojego okrętu Karl-Jürg Wächter przytomnością umysłu i refleksem wykazał się dowodzący wachtą II WO Lt Meinschmidt, który zaraz po meldunku o kontakcie z wrogim samolotem ogłosił alarm bojowy, nakazując jednocześnie obsadzić działka przeciwlotnicze i otworzyć w kierunku napastnika ogień zaporowy, dzięki czemu wykonany przez brytyjską maszynę atak okazał się bezskuteczny. Pięć dni później 6 marca o godzinie 07:00 okręt Wächtera spotkał się w kwadracie marynarki BF 6492 z jednostkami eskorty, w towarzystwie których o godzinie 14:29 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie osiem tygodni patrol (54 dni). Podczas jego trwania U 223 przepłynął ca. 8,000 mil morskich na i ca. 430 mil morskich w zanurzeniu.

Patrol 2 (15.04.1943 - 24.05.1945)
15.04. U 223 pod dowództwem Karla-Jürga Wächtera o godzinie 16:00 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Półgodziny później doszło do spotkania z eskortą złożoną z przerywacza zagród minowych Spbr 122 (ex-Cap Hadid) oraz eskortowca F 6. Tego samego dnia o godzinie 20:55 osiągnięto punkt Pt.438, gdzie wykonano próbne zanurzenie i trymowanie okrętu, po czym po przekazaniu na jednostki eskorty informacji o prawidłowym działaniu podstawowych mechanizmów rozpoczęto rejs w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Cztery dni później 19 kwietnia o godzinie 16:00 (kwadrat marynarki BE 6543) odebrano pochodzący z samolotu dalekiego zwiadu meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki BE 9592 z płynącym kursem 360 stopni nieprzyjacielskim konwojem. Następnego dnia Karl-Jürg Wächter odebrał pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?Nowy punkt docelowy dla Wächtera to AK 15.?.
W dniu 22 kwietnia odebrano kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
?U 634, U 514, U 223, U 266, U 377, U 383, U 525, U 707, U 448, U 466, U 186, do dnia 25.04., godz. 08:00 jako grupa Amsel tworzyć linię patrolową w AK, od AK 2962 do AK 6789, kurs przemieszczania 260?.?.
Głównym celem zgrupowania miał być meldowany przez B-Dienst konwój SC.127 osłaniany przez grupę eskortową C1, który jednak opłynął zgrupowanie od północy. Trzy dni później 25 lutego o godzinie 19:00 (kwadrat marynarki AK 5353) doszło do spotkania i wymiany informacjami z U 266. W dniu 28 kwietnia odebrano pochodzący z U 377 meldunek o kontakcie akustycznym z prawdopodobnie oczekiwanym konwojem, a wkrótce potem depeszę z BdU o następującej treści:
?Grupa Amsel U 223, U 266, U 377, U 383 i U 709 z największą prędkością rozpocząć działania w związku z meldunkiem Köhlera.?.
Tego samego dnia o godzinie 11:45 okręt Wächtera dotarł do kwadratu marynarki AK 5745, rozpoczynając bezskuteczne poszukiwania nieprzyjaciela. W następnych dniach kolejnym celem zgrupowania miał być osłaniany przez grupę eskortową 40 konwój SC.128, który jednak przepłynął niezauważony przez lukę jak istniała pomiędzy zgrupowaniami Specht i Amsel. W dniu 3 maja o godzinie 16:57 odebrano kolejną depeszę BdU o następującej treści
?Podgrupy Amsel I ? IV z ekonomiczną prędkością obsadzić nowe linie patrolowe:
Amsel 1: U 638, U 621, U 402, U 574 i U 504 AJ 7944 ? 8838,
Amsel II: U 634, U 223, U 266, U 377 i U 383 AJ 976 ? BC 3247,
Amsel III: U 709, U 569, U 525, U 468 i U 448 BC 3765 ? 6541,
Amsel IV: U 466, U 454, U 359, U 186 i U 403 BC 6949 ? 9646.
?.
Od 4 maja podgrupy Amsel 1 i 2 wspólnie ze zgrupowaniem Fink zostały skierowane przeciwko wykrytemu przez U 628 konwojowi ONS.5. Piątego maja o godzinie 11:07 (kwadrat marynarki AJ 6752) przebywający na pomoście U 223 wachtowi zameldowali dostrzeżeniu nieprzyjacielskiego niszczyciela. Prawie dwie godziny później o 13:00 zaobserwowano kolejny niszczyciel płynący z dużą prędkością oraz przebywający w pobliżu U 383, który dwadzieścia minut później zszedł w zanurzenie. Sześć minut po nim pod wodę na głębokość 2A+0 (160 metrów) zszedł także U 223 zmuszony do tego przez nieprzyjacielski niszczyciel. W ciągu następnych godzin w pobliżu okrętu Wächtera oraz przebywającego nie opodal U 383 eksplodowało łącznie 39 bomb głębinowych. O godzinie 17:35 (kwadrat marynarki AJ 6773) wkrótce po wynurzeniu doszło do spotkania z U 264, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się informacjami. O 21:49 (kwadrat marynarki AJ 9117) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu cienia, który wkrótce potem okazał się frachtowcem, w kierunku którego się następnie skierowano. O godzinie 23:10 okręt Wächtera podobnie jak i inne U-booty został wykryty i odpędzony przez nieprzyjacielski niszczyciel. W dniu 6 maja o godzinie 02:13 (kwadrat marynarki AJ 8394) w gęstej mgle usłyszano dochodzący z kursu 330 stopni ostrzał artyleryjski, co spowodowało, że Karl-Jürg Wächter nakazał zmianę dotychczasowego kursu i oddalenie się z tego rejonu. O godzinie 04:38 (kwadrat marynarki AJ 8628) z powodu gęstej mgły utrudniającej obserwację dowódca U 223 nakazał zejść w zanurzenie w celu przesłuchania okolicy hydrofonami, co pozwoliło na uzyskanie kontaktu akustycznego z dwoma niszczycielami przebywającymi w sektorze rufowym. Jedenaście minut później U 223 wyszedł na powierzchnię, po czym obrał kurs 270 stopni w celu wyminięcia nieprzyjaciela. O 05:03 w sektorze rufowym zaobserwowano rozbłysk pocisku świetlnego o niebieskim zabarwieniu a wkrótce potem na kursie 250 stopni cień dużego niszczyciela. Siedem minut później (kwadrat marynarki AJ 8628) okręt Wächtera został zmuszony do alarmowego zanurzenia na głębokość A+40 (120 metrów) przez nieprzyjacielską jednostkę, która wkrótce potem przystąpiła do ataków, zrzucając w sześciu podejściach po sześć bomb głębinowych, które spowodowały szkody w elementach szklanych oraz uszkodzenie prawego sprzęgła, które zaczęło hałasować. Od godziny 09:56 (kwadrat marynarki AJ 8654) U 223 z powrotem przebywał na powierzchni nadając w tym okresie do dowództwa raport z przebiegu patrolu. Następnego dnia o 15:55 spotkano się w kwadracie marynarki BC 3239 z U 402, co obaj dowódcy wykorzystali na wymianę informacji. Tego samego dnia odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
?Jako nowa grupa Elbe dnia 08:05, godzina 08:00 w następującej kolejności: U 634, U 575, U 584, U 650, U 614, U 266, U 533, U 231, U 514, U 267, U 621, U 223, U 504, U 377, U 107, U 383 i U 432 tworzyć linię patrolową AJ 9421 ? BC 6246.?.
W dniu 8 maja o 13:30 na przebywającym aktualnie w kwadracie marynarki BC 6274 okręcie Wächtera odebrano kolejną depeszę BdU o następującej treści:
?Jako nowa grupa Elbe II: U 103, U 621, U 448, U 466, U 223, U 454, U 504, U 402, U 377, U 359, U 107, U 383, U 186 dnia 11.05. tworzyć linię patrolową BD 8777 do CE 4219.?.
Głównym celem tejże grupy miał być osłaniany przez grupę eskortową B2 konwój SC.129. Dwa dni później 10 maja o godzinie 18:20 U 223 osiągnął kwadrat marynarki CE 1273 zajmując pozycję w zgrupowaniu. Następnego dnia o 13:00 (kwadrat marynarki CE 1513) doszło do spotkania z U 466. Dwunastego maja (kwadrat marynarki CE 1685) przebywający w pobliżu oczekiwanego konwoju okręt Wächtera został o godzinie 03:30 zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadpływającym niszczycielem, którym okazał się brytyjski HMS Hesperus, który w pierwszym podejściu zrzucił serię dobrze wycelowanych ośmiu bomb głębinowych. Pomiędzy godziną 03:45 a 04:45 w pobliżu przebywającego na głębokości 2A+20 (180 metrów) okrętu rozerwały się kolejne 42 bomby głębinowe (w tym eksperymentalny pocisk o masie ładunku wybuchowego 900 kg, który został wystrzelony z wyrzutni torpedowej), określone przez dowódcę jako ?ciężkie?. Na skutek bliskich eksplozji uszkodzeniu uległy manometry, pokrętła, główny zawór odpowietrzania a w wyniku spięcia zapalił się prawoburtowy silnik elektryczny. Poza tym w przedziałach silników diesla i silników elektrycznych powstały silne przecieki, które spowodowały, że okręt pomimo pracującego całą naprzód jednego silnika elektrycznego miał problem z utrzymaniem głębokości, opadając na wkrótce potem na 220 metrów. Zdając sobie sprawę powagi sytuacji Karl-Jürg Wächter wydał rozkaz wynurzenia, nakazując jednocześnie obsadzie silników diesla i wyrzutni torpedowych by była gotowa do podjęcia natychmiastowych działań a reszta załogi by była przygotowana do natychmiastowego opuszczenia okrętu (tj. wyposażona w pasy i kamizelki ratunkowe). O 05:53 okręt pojawił się na powierzchni ruszając mimo silnego falowania zgodnie z poleceniem dowódcy z prędkością cała naprzód, aby jak najszybciej oddalić się z tego obszaru. Manewr ten został jednak dostrzeżony na przebywającym w pobliżu nieprzyjacielskim niszczycielu, który nadpływając od strony lewej burty otworzył w kierunku U 223 ogień z artylerii głównej. W momencie kiedy dystans dzielący obie jednostki zmalał do 300 metrów Karl-Jürg Wächter rozkazał wystrzelić w kierunku niszczyciela z wyrzutni nr V torpedę, która jednak minęła cel. Przez następne półgodziny obie jednostki manewrowały w pobliżu siebie zachowując przeważnie dystans 300 metrów. W trakcie tego okresu U 223 wystrzelił do napastnika z wyrzutni nr I i III dwie torpedy. W kolejnej torpedzie przygotowanej do wystrzelenia, znajdującej się w wyrzutni nr II zastartował samoczynnie silnik ale ostatecznie udało się ją wystrzelić w momencie kiedy oba okręty dzieliła odległość około 100 metrów. HMS Hesperus także nie pozostawał dłużny, bowiem oprócz ostrzału z dział zrzucił w pobliże okrętu Wächtera z miotaczy bomb głębinowych kilka bomb głębinowych. Niedługo potem brytyjska jednostka uderzyła silnie w część rufową U 223 powodując jego silny przechył na lewą burtę, który doprowadził do wypadnięcia za burtę MtrGfr Heinza Hooga (ur. 12.10.1923r) oraz zranienia BtsMt Augusta Rutza i II WO LT Fritza Waltera. Zaraz po tym wydarzeniu Karl-Jürg Wächter wydał rozkaz zatrzymania maszyn w związku z poważnymi uszkodzeniami m.in. przebiciem zbiornika balastowego nr 5 oraz kazał załodze opuścić wnętrze jednostki z jednoczesnym nakazaniem aby główny mechanik i mat z centrali przygotowali okręt do zatopienia. Poza tym opuszczająca wnętrze okrętu załoga została poinstruowana przez dowódcę, aby udawała się na rufę z jednoczesnym zakazem wyskakiwania za burtę. Mimo tego rozkazu do wody wyskoczył, prawdopodobnie na skutek doznanego podczas ataku szoku ObGfr Gerhard Zieger, którego nie udało się potem odnaleźć. Ponieważ po tym uderzeniu U 223 przedstawiał opłakany wygląd dowódca HMS Hesperus Lt.Cdr. Donald G. F. W. MacIntyre uznał, że jego los jest już przesądzony i skierował swoja jednostkę w stronę oddalającego się konwoju. Zaskoczony takim obrotem sprawy Karl-Jürg Wächter nakazał załodze powrócić pod pokład, poczym odpłynął z najszybszą możliwą prędkością z tego miejsca. O godzinie 16:00 U 223 rozpoczął marsz powrotny do bazy. W dniu 13 maja o godzinie 00:00 (kwadrat marynarki CE 2871) nadano do dowództwa raport o uszkodzeniach okrętu, informując o ograniczonej jego zdolności do zanurzenia oraz o pogrzebie zmarłego na skutek odniesionych obrażeń głowy BtsMt Augusta Rutza (21.01.1919r), którego ciało pochowano w morzu. Wkrótce potem otrzymano z BdU polecenie spotkania się z także wracającym do bazy U 359, mającym na swoim pokładzie zaginionego członka załogi U 223. Następnego dnia o godzinie 02:21 w kwadracie marynarki CE 2588 doszło do spotkania z U 359, który następnie przekazał na pokład okrętu Wächtera odnalezionego ObGfr Gerharda Ziegera. Dwa dni później 16 maja o godzinie 12:00 podczas podwodnego marszu w kwadracie marynarki CF 1523 utracono kontakt z U 359. Dwudziestego czwartego maja o godzinie 18:15 w punkcie Pt.438 doszło do spotkania z eskortą złożoną z dwóch przerywaczy zagród minowych Spbr 122 i Spbr 135 oraz dwóch dozorowców V 622 i V 623 a także z wracającym z patrolu U 614, w towarzystwie których o godzinie 22:45 osiągnięto śluzę w St. Nazaire, kończąc trwający prawie sześć tygodni patrol (39 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 5.082,2 mili morskiej na i 780 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 3 (28.08.1943 - 16.10.1943)
14.09. U 223 pod dowództwem Karla-Jürga Wächtera o godzinie 17:30 wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem przedrzeć się przez cieśninę Gibraltarską na Morze Śródziemne, by następnie w oparciu o bazy w okupowanej Francji atakować nieprzyjacielską żeglugę w tamtym rejonie. Wkrótce po wypłynięciu ze śluzy na okręcie Wächtera doszło do poważnego uszkodzenia sterów głębokości, co wymusiło konieczność powrotu do bazy. Pierwszego września września po zakończeniu prac naprawczych o godzinie 18:00 ponownie opuszczono bazę a półgodziny później spotkano się jednostkami eskorty. Następnego dnia o godzinie 08:30 w kwadracie marynarki BF 7675 przeprowadzono próbne zanurzenie podczas którego wykryto głośną pracę obu wałów napędowych, co wymusiło konieczność ponownego powrotu do bazy. W dniu 3 września o godzinie 08:00 okręt wpłynął do śluzy prowadzącej do bazy a o 09:15 został wprowadzony do suchego doku, gdzie zaobserwowanym problemem zajęli się stoczniowcy. Czternastego września o godzinie 17:45 U 223 odbił od kei bunkra U-bootów w St. Nazaire a o 18:10 spotkał się okrętami eskorty oraz z U 267, U 448 i U 667, w towarzystwie których skierował się do punktu Pt. 438. Następnego dnia po pomyślnym przeprowadzeniu próby zanurzania i sprawności działania mechanizmów w tym i pracy obu wałów okręt Wächtera obrał kurs na Gibraltar. W dniu 25 września (kwadrat marynarki CG 9579) przebywający na pomoście okrętu wachtowi o godzinie 04:30 zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 60 stopni rozbłysku czerwonej flary, co spowodowało, że Karl-Jürg Wächter wydał rozkaz zanurzenia. Pomiędzy godziną 10:37 a 16:40 (kwadrat marynarki CG 9588) jednostka Wächtera spoczywała na znajdującym się w tym miejscu na głębokości A-20 (60 metrów) dnie. O godzinie 22:24 (kwadrat marynarki CG 9594) U 223 wynurzył się w celu podjęcia próby przedarcia się na powierzchni przez cieśninę Gibraltarską. Czternaście minut później o 22:38 okręt Wächtera zmuszony był zejść w zanurzenie uciekając przed nadlatującym samolotem. Podczas podwodnego marszu uzyskano kontakt akustyczny z pracującym azdykiem, należącym do jednej z patrolujących wody cieśniny jednostek. O 23:40 U 223 po raz drugi znalazł się na powierzchni ale wkrótce potem po wykryciu na kursie 90 stopni nieprzyjacielskiego niszczyciela ponownie zmuszony był zejść w zanurzenie kontynuując marsz pod wodą. Dwudziestego szóstego września o godzinie 08:00 (kwadrat marynarki CG 9672) Karl-Jürg Wächter przeprowadził krótką obserwację okolicy przez peryskop, która pozwoliła stwierdzić, że okręt w obecnej chwili znajduje się na wysokości hiszpańskiego portu Ceuta. Po spędzeniu całego dnia w zanurzeniu o godzinie 22:33 U 223 wyszedł na powierzchnię po czym dokończył przedzieranie się przez cieśninę Gibraltarską, wpływając na Morze Śródziemne. W dniu 30 września odebrano pochodząca z FdU depeszę:
?Wächter jako rejon operacyjny obsadzić kwadraty CH 8285, 9455.?.
W dniu 2 października o godzinie 00:53 (kwadrat marynarki CH 8269) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu cieni, które niedługo potem przeobraziły się w nieprzyjacielski konwój, którym okazał się być KMS-27. O godzinie 01:01 w kierunku frachtowca ocenionego na ca. 10.000 ton wyporności wystrzelono salwę trzech torped, minutę później torpedę T-V w kierunku innego frachtowca ocenianego na ca. 8.000 ton a trzy minuty później kolejną T-V tym razem w stronę nieprzyjacielskiego niszczyciela. Wkrótce potem zaobserwowano dwa trafienia na pierwszym statku oraz usłyszano odgłos trafienia na drugim statku i niszczycielu, co dało Karlowi-Jürgowi Wächterowi powód do zgłoszenia zatopienia obu statków oraz niszczyciela na sumę ca. 20.000 ton. W rzeczywistości trafiony został tylko należący do brytyjskiego armatora J.A. Billmeir & Co Ltd z Londynu frachtowiec Stanmore, który odniósł poważne uszkodzenia (utrzymująca się na wodzie jednostka została wzięta na hol najpierw przez brytyjski trawler z.o.p. HMS Filla a następnie przez dwa brytyjskie holowniki oceaniczne HMS Charon i HMS Salvonia, które odholowały ją w pobliże Cape Tenes w Algierii, gdzie została osadzona na dnie. Po wyładowaniu towarów ciężko nadwyrężony kadłub frachtowca przełamał się na dwie części, co ostatecznie zadecydowało o jego losie). O godzinie 01:14 rejon miejsca akcji został oświetlony flarami, co spowodowało, że Karl-Jürg Wächter mając puste wyrzutnie torpedowe zdecydował się odejść w kierunku północno - zachodnim. W dniu 4 października o godzinie 02:00 w związku ze zmianą czasu na okręcie cofnięto o jedną godzinę wszystkie zegary. Trzy dni później 7 października o godzinie 22:27 w kwadracie marynarki CH 9632 nawiązano kontakt wzrokowy z płynącym na kursie 80 stopni statkiem szpitalnym, którego puszczono wolno. W dniu 11 października o godzinie 22:50 (kwadrat marynarki CJ 7813) po uzyskaniu silnego namiaru na pracujący w pobliżu nieprzyjacielski radar Karl-Jürg Wächter nakazał wypuścić w powietrze pozorator radarowy Aphrodite. Następnego dnia o godzinie 04:00 (kwadrat marynarki CJ 7548) odebrano depeszę nakazującą powrót do bazy w Tulonie, gdzie przybyto cztery dni później 16 października, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (32 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 1.418 mil morskich na i 935 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 4 (20.11.1943 - 17.12.1943)
20.11. U 223 pod dowództwem Karla-Jürga Wächtera o godzinie 17:00 wypłynął z bazy w Tulonie, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Algierii. Dwa dni później o godzinie 05:30 (kwadrat marynarki CH 9544) nawiązano kontakt wzrokowy ze smukłym cieniem, którym okazał się płynący w odległości 12 mil morskich kursem 0 stopni okręt podwodny. W związku z podejrzeniem, że może to być bratnia jednostka Karl-Jürg Wächter wstrzymał się z atakiem. W dniu 28 listopada o godzinie 09:17 (kwadrat marynarki CH 9544) nawiązano najpierw kontakt akustyczny a następnie wzrokowy z nieprzyjacielskim niszczycielem, który zanim U 223 wystrzelił w jego kierunku torpedy wykonał zwrot na prawą burtę. Następnego dnia o godzinie 02:53 (kwadrat marynarki CH 9544) okręt Wächtera został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem, który jednak nie wykonał żadnego ataku. Czwartego grudnia o godzinie 06:00 (kwadrat marynarki CH 8285) uzyskano słabnący kontakt akustyczny. Zarządzone niemal natychmiast przez Karla-Jürga Wächtera wynurzenie na peryskopową i obserwacja okolicy przez peryskop nie wykazała jednak obecności w pobliżu żadnych jednostek wroga. O 21:20 (kwadrat marynarki CH 8513) na kursie 100 stopni uzyskano namiar na nieprzyjacielskie jednostki eskortowe. Po wynurzeniu mającym miejsce parę minut później nawiązano kontakt wzrokowy z chmurą dymu, która wkrótce potem przerodziła się w dwa cienie. O godzinie 22:41 w kierunku pierwszego z nich U 223 wystrzelił torpedę T-V, po czym zszedł w zanurzenie. Po 12 minutach i 45 sekundach jej biegu usłyszano odgłos silnej detonacji. Nie mogąc uzyskać potwierdzenia tego sukcesu Karl-Jürg Wächter zgłosił prawdopodobne uszkodzenie wrogiej jednostki, którą sklasyfikował jako niszczyciel. Dwa dni później 6 grudnia o 02:24 (kwadrat marynarki CH 8295) płynący na powierzchni U 223 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem. Wkrótce potem nad pozycją zajmowaną przez okręt Wächtera pojawił się nieprzyjacielski okręt eskortowy, który nie wykonał jednak żadnego ataku. W dniu 11 grudnia o godzinie 11:20 (kwadrat marynarki CH 8518) uzyskano kontakt akustyczny z płynącymi kursem 160 stopni statkami handlowymi tworzącymi konwój KMS-34. O 12:35 Karl-Jürg Wächter próbował dokonać obserwacji wzrokowej kontaktu przez peryskop, co zostało jednak udaremnione przez ostre słońce, znajdujące się w tym momencie nad celem. W tym też czasie hydroakustyk zameldował o wykryciu eskortowców. Dwadzieścia pięć minut później o 13:00 (kwadrat marynarki CH 8518) w kierunku zbliżającego się eskortowca, którym była brytyjska fregata klasy River HMS Cuckmere (1.300 ton) wystrzelono torpedę akustyczną T-V, która po 71 sekundach biegu trafiła w cel, powodując jego ciężkie uszkodzenie. Wkrótce po wystrzeleniu torpedy okręt Wächtera zszedł na większą głębokość a niedługo potem nad jego pozycją przepłynęły trzy statki oraz dwa niszczyciele, które nie zrzuciły jednak żadnych bomb głębinowych, ograniczając się jedynie do przeprowadzanie poszukiwania napastnika przy pomocy azdyku. W trakcie pobytu U 223 na głębokości 2A (160 metrów) wykryto silny przeciek w prawoburtowej tulei wału napędowego, który spowodował, że po dwóch godzinach spędzonych w zanurzeniu na okręcie zgromadziło się około dwóch ton wody, których ze względu na przebywające w pobliżu okręty nieprzyjaciela nie można było wypompować za burtę. W trakcie kiedy U 223 wymykał się wrogim okrętom, storpedowana przez niego fregata została wzięta na hol i odholowana do Algieru, gdzie badająca ją komisja orzekła o nieopłacalności jej remontu i skreśliła ją z listy floty. Powracjąc do okrętu Wächtera to jeszcze tego samego dnia o 21:03 znalazł się na on z powrotem na powierzchni rozpoczynając marsz w kierunku bazy. W dniu 17 grudnia o godzinie 10:20 U 223 wpłynął do bazy w Tulonie, kończąc trwający prawie cztery tygodnie parol (27 dni). W trakcie jego trwania okręt przepłynął 689 mil morskich na i 970 mil morskich pod powierzchnią.

12.01.1944 ? Tulon ? obowiązki dowódcy U 223 zdał Karl-Jürg Wächter a na jego miejsce przyszedł dotychczasowy dowódca szkolnego U 37 OL Peter Gerlach.

Patrol 5 (19.01.1944 - 12.02.1944)
19.01. U 223 pod dowództwem Petera Gerlacha wypłynął 16:40 o godzinie z bazy w Tulonie, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza Śródziemnego. Trzy dni później 22 stycznia odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
?Nieprzyjaciel przeprowadza desant pomiędzy ujściem Garigliano i Caeta. Rejon operacyjny Siegmann CJ 59, Gerlach CJ 91. Operować przeciwko siłom inwazyjnym.?.
W dniu 25 stycznia o godzinie 03:00 (kwadrat marynarki CJ 8194) uzyskano kontakt akustyczny z nieprzyjacielskim eskortowcem, co zaowocowało wydaniem decyzji o wynurzeniu, które miało miejsce szesnaście minut później. O 03:38 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu wrogiej korwety, w kierunku której o godzinie 03:51 w kwadracie marynarki CJ 8169 wystrzelono torpedę akustyczną T-V. Po 12 minutach i 10 sekundach jej biegu zarejestrowano odgłos detonacji a przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o zniknięciu wrogiego okrętu. O 04:21 U 223 zszedł w zanurzenie w celu przesłuchania okolicy hydrofonem, które wykazało brak kontaktu akustycznego. Dziewięć minut później o 04:30 uzyskano nowy namiar akustyczny na okręt wyposażony w turbinę, przed którym zanurzono się na głębokość A+40 (120 metrów). Następnego dnia o 16:00 osiągnięto kwadrat marynarki CJ 5915. Poza tym w tym też czasie zaobserwowano nieszczelność: prawoburtowego wydechu, lewoburtowej tulei wału napędowego oraz zaworu wylotowego sprężarki Junkersa. Mimo tych problemów ograniczających manewr zanurzania Peter Gerlach zdecydował się pozostać na patrolu ze względu na ilość celów meldowanych w tym rejonie. O 18:45 podczas marszu na powierzchni wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu ognia przeciwlotniczego prowadzonego przez obsady nieprzyjacielskich działek przeciwlotniczych w rejonie Anzio oraz rozbłysków latarni morskiej położonej na przylądku Cicero. O godzinie 19:19 (kwadrat marynarki CJ 5911) U 223 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem. Dwudziestego siódmego stycznia o godzinie 16:00 (kwadrat marynarki CJ 5595) nad przebywającym w zanurzeniu okrętem Gerlacha przepłynął nieprzyjacielski niszczyciel z pracującym azdykiem. Następnego dnia (kwadrat marynarki CJ 5586) po wyjściu na powierzchnię o godzinie 03:24 po stronie lewej burty zauważono nieprzyjacielski niszczyciel, w kierunku którego się następnie skierowano. O 04:10 okręt Gerlacha wystrzelił do nieprzyjacielskiej jednostki z wyrzutni nr II torpedę akustyczną T-V, po czym dwie minuty później zszedł w zanurzenie. Po 15 minutach i 40 sekundach biegu torpedy usłyszano odgłos eksplozji a poza tym żadnych innych odgłosów. Nie mogąc potwierdzić efektu ataku dowódca U 223 zgłosił prawdopodobne uszkodzenie niszczyciela. W dniu 29 stycznia o godzinie 09:10 (kwadrat marynarki CJ 5599) na kursie 180 stopni uzyskano kontakt akustyczny z nieprzyjacielskim niszczycielem. Dziesięć minut później podczas obserwacji okolicy przez peryskop zaobserwowano statek szpitalny płynący w odległości 2000 metrów. O 16:15 uzyskano dochodzący z kursu 230 stopni słabnący kontakt akustyczny. Zarządzone przez Petera Gerlacha wynurzenie na peryskopową i obserwacja przez peryskop okolicy pozwoliła na zauważenie konwoju złożonego z ośmiu okrętów desantowych. Prawie dwadzieścia minut później o 16:34 w kierunku jednego z nich, odległego w tym momencie o 15 hektometrów wystrzelono torpedę akustyczną T-V, której odgłos detonacji zarejestrowano po 13 minutach jej biegu. Przeprowadzona wkrótce potem przez peryskop przez Petera Gerlach obserwacja skutków ataku miała wykazać trafienie i zatopienie okrętu desantowego typu LCT (675 ton), co jednak okazało się nieprawdą. O 17:15 na kursie 20 stopni uzyskano kontakt akustyczny z nieprzyjacielskim niszczycielem. Zarządzone przez dowódcę wynurzenie na peryskopową i obserwacja rejonu skąd dochodził kontakt pozwoliła dostrzec nie jeden a dwa nieprzyjacielskie niszczyciele. Piętnaście minut później w kierunku pierwszej jednostki wystrzelono torpedę akustyczną T-V, która chybiła jednak celu. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 21:14 okręt znalazł się na powierzchni obierając kurs na południe. W dniu 30 stycznia o godzinie 16:40 (kwadrat marynarki CJ 5915) uzyskano dochodzący z kursu 350 stopni kontakt akustyczny. Zarządzone wkrótce potem wynurzenie na peryskopową i obserwacja rejonu skąd dochodził kontakt pozwoliła zaobserwować kolejny konwój złożony tym razem z nieprzyjacielskich okrętów desantowych typu LST. Dwadzieścia trzy minuty później o 17:03 w kierunku dostrzeżonej grupy okrętów U 223 wystrzelił salwę trzech torped, które według relacji dowódcy miały zatopić dwa okręty desantowe. O 17:14 w kierunku nieprzyjacielskiego niszczyciela z wyrzutni nr II wystrzelono torpedę akustyczną T-V, która według relacji dowódcy miała go posłać na dno. W obu jednak przypadkach zgłoszone zatopienia okazały się nieprawdą. Drugiego lutego o godzinie 06:55 (kwadrat marynarki CJ 5864) uzyskano dochodzący z kursu 235 stopni przemieszczający się w kierunku południowym kontakt akustyczny. Przeprowadzona przez peryskop obserwacja rejonu skąd on dochodził pozwoliła na dostrzeżenie nieprzyjacielskiego zespołu złożonego z dwóch niszczycieli i jednej korwety. Ze względu na dystans jaki dzielił U 223 od nieprzyjacielskich okrętów zaniechano jednak wykonania ataku. O godzinie 09:09 płynący w zanurzeniu okręt Gerlacha został wykryty a następnie zaatakowany pięcioma bombami głębinowymi przez nieprzyjacielski niszczyciel. Po godzinie od momentu pierwszego ataku dowódca U 223 w związku z silnym przeciekiem jaki istniał w części rufowej (patrz. teks wcześniej) zmuszony był zarządzić szasowanie balastów (m.in. częściowo już na głębokości A-30 (50 metrów) do wnętrza okrętu dostało się około tony wody morskiej). Po wynurzeniu Peter Gerlach nadał do dowództwa prośbę o wyrażenie zgody na powrót do bazy, na co te odpowiedziało pozytywnie nakazując mu by w drodze powrotnej opłynął od południa wybrzeża Sardynii. W dniu 12 kwietnia o godzinie 08:30 U 223 wpłynął do bazy w Tulonie, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (24 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 1.010 mil morskich na i 887 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 6 (16.03.1944 - 30.03.1944)
16.03. U 223 pod dowództwem Petera Gerlacha o godzinie 19:15 wypłynął z bazy w Tulonie, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zaatakować nieprzyjacielską żeglugę na Morzu Śródziemnym. Dwa dni później 18 marca Peter Gerlach odebrał pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
?Gerlach, rejon operacyjny CJ8582/9474/8655.?.
We wczesnych godzinach 29 marca okręt Gerlacha został wykryty 60 mil na północny - wschód od położonego na Sycylii portu Palermo przez złożoną z czterech okrętów (m.in. HMS Laforey, HMS Tumult) brytyjską grupę z. o. p., która rozpoczęła trwające 20 godzin polowanie. W trakcie jego trwania do czterech okrętów dołączyły trzy brytyjskie niszczyciele eskortowe HMS Blencanthra, HMS Hambledon, HMS Wilton, dwa amerykańskie niszczyciele USS Ericsson i USS Kearny oraz trzy ścigacze okrętów podwodnych USS PC-264, USS PC-556 i USS PC-588. Łącznie podczas tego polowania wszystkie okręty wykonały aż 22 ataki bombami głębinowymi i pociskami jeża, które nie spowodowały na przebywającym na głębokości 220 metrów okręcie Gerlacha żadnych poważniejszych uszkodzeń. Po 25 godzinach przebywania w zanurzeniu podczas, których U 223 oddalił się od okrętów przeciwnika (już 30 marca) Peter Gerlach w związku z kończącym sie tlenem i wyczerpującymi się bateriami akumulatorów zmuszony był wydać rozkaz wynurzenia, aby podjąć próbę ucieczki na powierzchni. Wkrótce po wynurzeniu U 223 został wykryty przez radar brytyjskich niszczycieli HMS Blencanthra, HMS Hambledon, HMS Laforey i HMS Tumult, które z najwyższą prędkością udały się na miejsce nowego kontaktu. Widząc zbliżające się okręty Peter Gerlach w akcie desperacji wystrzelił w kierunku nieprzyjaciela z wyrzutni rufowej torpedę akustyczną T-V, która trafiła i zatopiła w kwadracie marynarki CJ 9452 niszczyciel HMS Laforey. Pomimo tego sukcesu dowódca U 223 widząc, że los okrętu jest już przesądzony wydał swojej załodze rozkaz jego opuszczenia i zatopienia. Niedługo potem poruszająca się nadal jednostka Gerlacha wraz z nim na pokładzie poszła kilka mil dalej na dno. Brytyjskie jednostki, które nadal ścigały U 223 przepłynęły przez miejsce gdzie pływali rozbitkowie kierując się miejsce, gdzie ten zniknął pod wodą. Po uzyskaniu pewności co do jego losu brytyjskie okręty powróciły na miejsce przebywania rozbitków i uratowały 27 żywych członków załogi U 223.

Członkowie załogi U 223 polegli w dniu 30.03.1944 (w kolejności alfabetycznej):
Adelbert Johann MechOGfr 22.11.1922
Becker Gerhard OMaschMt 19.02.1920
Berswordt Hans FkOGfr 03.11.1921
Böhme Fritz OFkMt 16.09.1919
Breite Alfred MaschOGfr 28.07.1923
Büttner Heinz-Harald MaschGfr 27.03.1924
Cappallo Walter FkGfr 15.06.1924
Dohren Johannes MaschMt 29.07.1920
Domine Reinhold OFkMt 09.11.1919
Gerlach Peter-Johann OLt.z.S.01.12.43 25.02.1922
Graser Michael MaschGfr 03.01.1925
Hennemann Max MtrOGfr 15.08.1923
Hinterwimmer Georg MtrOGfr 28.09.1923
Hofemeister Rudolf MechHGfr 20.03.1920
Krause Kurt OBtsMt 02.05.1920
Lüdke Otto MaschMt 24.01.1921
Mende Kurt MtrGfr 28.07.1924
Portner Willi MaschOGfr 22.08.1923
Roskopf Karl MtrGfr 25.10.1924
Schmidt Erich MaschMt 14.09.1918
Thomsen Jürgen OBtsMt 24.12.1913
Wegener Hans MaschOGfr 28.10.1923
Westermann Friedrich MtrOGfr 24.11.1921

Członkowie załogi U 223 wzięci do niewoli 30.03.1944 (w kolejności alfabetycznej):
Buske Gerhard OLt.z.S 31.10.1922
Fitz Walter Lt.z.S
Grönhaupt Karl MaschMt
Heinke
Hoffmann Rudolf MaschMt 26.12.1920
Hörchering Franz MtrOGfr
Kasper Johann MaschOGfr 19.09.1923
Klein Johannes-Herbert SanMt
Manfred OLt.ing 08.01.1922
Müller L Mtr
Neumann Horst MaschOGfr
Oestreich Herbert OMasch
Pässler Erich MechMt 15.11.1921
Röser Kurt MaschOGfr 12.04.1923
Scheid Ernst OLt.ing.Li 22.05.1922
Wagner Horst FkGfr
Weimann Leo MtrOGfr

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Nie masz wystarczających uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego postu.
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Re: U-223 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 02.06.10, 14:23

Witam
Zastąpiłem starą wersję historii działalności operacyjnej U 223 nową rozszerzoną.
Pzdr. Brodołak
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Re: U-223 Typ VIIC

Postprzez ted » 08.12.13, 19:52

Brodołak, jesteś pewny, że w pojedynku z "Hesperusem" U 223 wystrzelił 4 torpedy? U Blaira i u samego Donalda Macintyre ("Pogromca U-bootów") była mowa o pięciu wystrzelonych torpedach. Macintyre twierdził, że ostatnia z torped przemknęła tuż koło niszczyciela już po próbie przewrócenia U-boota dziobem niszczyciela, gdy "Hesperus" zaczął się na dużej szybkości od U-boota oddalać. W opisie powyżej tego nie znalazłem. A może to Macintyre był w błędzie? Ta torpeda, o którą pytam, to musiała być torpeda z wyrzutni nr IV.
ted
Oberleutnant zur See
 
Tonaż: 287.000 BRT

Dołączył(a): 06.10.13, 20:35

Re: U-223 Typ VIIC

Postprzez Brodołak » 08.12.13, 20:20

Witam
Według skróconego KTB okrętu, zamieszczonego w "Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300" mowa jest tylko o czterech torpedach - wystrzelonych z wyrzutni Nr V, I, III oraz o tej, która samoczynnie zastartowała w wyrzutni nr II. O torpedzie w wyrzutni IV Wachter nic nie wspomina ale tu przydałby się pełny KTB okrętu aby rozwiązać tę kwestię.
Pozdrawiam
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Re: U-223 Typ VIIC

Postprzez ted » 08.12.13, 21:23

Dzięki, również pozdrawiam
ted
Oberleutnant zur See
 
Tonaż: 287.000 BRT

Dołączył(a): 06.10.13, 20:35

Re: U-223 Typ VIIC

Postprzez SnakeDoc » 21.01.14, 10:40

W KTB jest zapis:

Bei günstiger Lage schiesse ich über den vorderen Netzabweiser erst Rohr 1 und 3, anschliessend 2 (Rohrläufer) und 4.
SnakeDoc
Fregattenkapitän
Fregattenkapitän
Moderator Team
 
Tonaż: 545.000 BRT

Dołączył(a): 07.08.07, 20:55


Posty: 6 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ VII



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 2 gości