U 703 Typ VIIC

Stocznia: H. C. Stülcken Sohn, Hamburg
Numer zamówienia: 762
Zamówienie: 09.10.1939
Położenie stępki: 09.08.1940
Wodowanie: 18.07.1941
Wcielenie do służby: 16.10.1941
Numer pocztowy: M

Przebieg służby:
16.10.1941 – 01.03.1942 – 6 Flotylla U-bootów, Danzig/St. Nazaire (szkolenie załogi).
01.03.1942 – 30.06.1942 – 6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa).
01.07.1942 – 31.05.1943 – 11 Flotylla U-bootów, Bergen (służba frontowa).
01.06.1943 – 16.09.1944 – 13 Flotylla U-bootów, Trondheim (służba frontowa).
16.09.1944 – uznany za zaginiony na wodach Morza Norweskiego, na akwenie pomiędzy Norwegią a Islandią.

Dowódcy:
16.10.1941 – 05.07.1943 – OL ~ KL Heinz Bielfeld.
06.07.1943 – 16.09.1944 – OL Joachim Brünner.

Liczba patroli: 13

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 5 (29.523 t.)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 2 (2.429 t.)/0

Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0/0

Okres służby U 703 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
17.10. – 20.10.1941 – Hamburg – obsadzanie okrętu przez załogę oraz pierwsze rejsy ćwiczebne po Łabie.
02.10. – 28.10.1941 – Kiel – próby morskie w ramach UAK.
29.10. – 31.10.1941 – Kiel – pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu naprawy sterów kierunku.
31.10. – 10.11.1941 – Kiel – c. d. prób morskich w ramach UAK.
11.11. – 15.11.1941 – Kiel – próby okrętowych urządzeń w ramach NEK.
16.11. – 21.11.1941 – Rønne/Bornholm – próby sprawności hydrofonów w ramach UAG-Schall.
21.11. – 25.11.1941 – Danzig – próby okrętu w ramach miejscowego oddziału UAG I.
25.11. – 29.11.1941 – Gotenhafen – próby sprawności broni torpedowej w ramach miejscowego oddziału TEK.
29.11. – 14.12.1941 – Hela – szkolenie załogi w morzu w ramach miejscowego oddziału Agru-Front.
15.12. – 17.12.1941 – Danzig – pobyt w stoczni w celu naprawy jednej ze śrub okrętowych.
17.12. – 28.12.1941 – Danzig – szkolenie w strzelaniu torpedami w ramach 25 Flotylli U-bootów.
29.12. – 10.01.1942 – Gotenhafen – szkolenie i ćwiczenia z zakresu taktyki w ramach 27 Flotylli U-bootów.
16.01. – 19.03.1942 – Hamburg – pobyt w stoczni H. C. Stülcken Sohn w celu przeprowadzenia przeglądu okrętu i wykonania prac konserwacyjnych.
19.03. – 20.03.1942 – Tollerort – przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy.

21.03.1941 U 703 pod dowództwem Heinza Bielfelda wraz z U 657 (Göllnitz) oraz U 702 (von Rabenau) o godzinie 09:00 opuścił Tollerort, by następnie podążając za rufą jednostki Südamerika VII skierować się w stronę położonego w estuarium Łaby Brunsbüttel, gdzie ostatecznie przybył ponad cztery godziny później. Po spędzeniu tam nocy, rankiem następnego dnia o godzinie 07:30 wraz z U 657, U 459 (von Wilamowitz) i U 702 oraz w eskorcie jednostki Strauß wyruszono w dalszą drogę, kierując się w stronę bazy na wyspie Helgoland, gdzie dotarto około godziny 13:00. W trakcie kilkudniowego postoju specjaliści z tamtejszej bazy przeprowadzili na U 703 dewiację kompasów, kalibrację nadajników oraz usunęli drobne, wykryte jeszcze w trakcie rejsu przez załogę usterki techniczne. W tym też okresie na okręcie doszło do wypadku z udziałem jednego z członków jego załogi – Ob.Strm. Wernera Stumpfa który dnia 29 marca doznał złamania palców ręki i musiał zostać przekazany do miejscowego Lazaretu. Dwa dni później 31 marca na jego miejsce z Wilhelmshaven przybył ObStrm Wilhelm Grönegress. Pierwszego kwietnia o 18:30 w osłonie przerywacza zagród minowych okręt Bielfelda opuścił Helgoland, kierując się zgodnie z rozkazami korytarzem Blau w stronę wybrzeży Norwegii. Tego samego dnia na U 703 odebrano pochodzącą ze sztabu Admirała Morza Północnego depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Bielfeld, Rabenau, Born, Zetzsche utworzą grupę Wachsam.”.
Głównym celem w/w grupy było przechwycenie brytyjskich łamaczy blokady przedzierających się ze szwedzkiego portu w Geteborgu do portów Zjednoczonego Królestwa. Następnego dnia odebrano depeszę z kolejnymi rozkazami o następującej treści:
„Grupa Wachsam, zadanie anulowane. Zetzsche, Borm – Narwik, Bielfeld i Rabenau idą do Bergen.”.
Czwartego kwietnia o godzinie 07:30 w kwadracie AN 3112 U 703 spotkał się z jednostką przeciwlotniczą, w eskorcie której o 09:00 przybył do bazy w Stavanger, kończąc w ten sposób swój pierwszy rejs w warunkach wojennych.

05.04. – 12.04.1942 – Stavanger – postój w bazie w trzygodzinnej gotowości do wyjścia w morze.

13.04.1942 U 703 w eskorcie okrętu patrolowego NS 28 oraz 2 myśliwców Me109 o godzinie 06:03 opuścił Stavanger z poleceniem skierowania się do bazy w Bergen, gdzie przybył jeszcze tego samego dnia o 14:05.

14.04. – 24.04.1942 – Bergen – postój w bazie w 12 godzinnej gotowości do wyjścia w morze.

Patrol 1 (26.04.1942 – 07.05.1942)
26.04. U 703 pod dowództwem Heinza Bielfelda w eskorcie patrolowca Kranich o godzinie 03:00 opuścił Bergen kierując się w stronę Hellisøy, by następnie zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Oceanu Arktycznego i Morza Barentsa. O 07:28, po osiągnięciu w/w pozycji pożegnano się z towarzyszącą U 703 jednostką, po czym rozpoczęto marsz w stronę wymienionego w rozkazach sektora operacyjnego. Następnego dnia pomiędzy 08:25 a 18:07 w kwadracie AF 5150 z pomostu okrętu Bielfelda dostrzeżono 6 dryfujących min, które minięto w bezpiecznej odległości. Pierwszego maja o 04:00 osiągnięto kwadrat marynarki AB 7326 zajmując nakazaną pozycję. W tym okresie głównym celem dla operujących na tym akwenie U-bootów były dwa konwoje: idący do ZSSR konwój PQ.15 (25 statków), który 26 kwietnia opuścił Islandię oraz konwój powrotny QP.11 (13 statków), który 28 kwietnia wyruszył z Murmańska. Z drugim z w/w konwoji niemiecki zwiad lotniczy nawiązał kontakt już 29 kwietnia podając jego pozycję dowództwu - konwój ten następnie stał się celem połączonego uderzenia niemieckich sił nawodnych (3 niszczyciele z 6 Flotylli Niszczycieli) oraz podwodnych (U 88, U 436, U 589, U 251). Drugiego maja na U 703 odebrano depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Nowe pozycje: Marks 3391, Timm 6387, Hopmann 6624, Bielfeld 6655 wszystkie AB, obsadzić jak najszybciej”.
W/w jednostki utworzyły grupę Strauchritter, której celem był pierwszy z w/w konwoji – PQ.15, który tego samego dnia stał się celem ataku operujących z baz na terytorium okupowanej Norwegii samolotów bombowo – torpedowych z I./KG.26. Drugiego maja o godzinie 14:00 idący na powierzchni w kierunku wschodnim U 703 został najprawdopodobniej wykryty przez przebywający w zanurzeniu polski okręt podwodny ORP Jastrząb, który na szczęście dla niego nie zdołał wykonać ataku (stracono zbyt dużo czasu na wyprowadzenie okrętu na peryskopową i przygotowanie aparatów torpedowych do strzału). Trzeciego maja po odebraniu o 05:09 (kwadrat marynarki AB 4448) pochodzącego z U 405 meldunku o dostrzeżeniu o konwoju w kwadracie AC 4458 niezwłocznie skierowano się w jego stronę, zwiększając jednocześnie prędkość dotychczasowego marszu. O 05:30 minięto pływające szczątki będące pozostałościami po zatopionym statku a o 11:25 (kwadrat marynarki AC4677) dostrzeżono smugi dymu, które wkrótce potem przekształciły się w sylwetki statków o których niezwłocznie zameldowano dowództwu. Obserwacja wykrytych celów była mocno utrudniona przez warunki pogodowe – opady deszczu, dwa razy odzyskiwano kontakt natomiast za trzecim razem utracono go już bezpowrotnie. O 14:35 poszukujący nieprzyjaciela U 703 zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia (głębokość A+0 – 80 metrów) przez nadpływający niszczyciel, który w wykonanym następnie ataku zrzucił w miejscu jego zniknięcia pod powierzchnią serię pięciu na szczęście niecelnych bomb głębinowych. Po mającym miejsce o 15:19 wynurzeniu ponownie rozpoczęto poszukiwania konwoju, które zakończono w godzinach wieczornych. Czwartego maja o 08:45 w kwadracie AC 5893 wymieniono się informacjami z napotkaną jednostką Hopmanna – U 405, po czym kilkanaście godzin później o 22:08 obsadzono przypadającą na kwadrat AC 8611 nową pozycję. Tuż po północy 5 maja (kwadrat marynarki AB 8611) po raz drugi w trakcie tego patrolu wymieniono się informacjami z napotkanym U-bootem, którym tym razem był dowodzony przez Marksa U 376. W południe tego samego dnia o 12:00 zgodnie z rozkazem dowództwa rozpoczęto marsz w stronę bazy w Kirkenes. Następnego dnia ze względu na fatalne warunki pogodowe bardzo mocno utrudniające nawigację Heinz Bielfeld o 16:00 poprosił dowództwo o dodatkowe instrukcje. Wkrótce potem otrzymano odpowiedź o następującej treści:
„Wejść przy wzburzonym morzu i sztormie. Kiedy wejście lub znalezienie wejścia nie jest możliwe kierować się do Vadsø.”.
Po podjęciu drugiej – nieudanej próby zawinięcia do Kirkenes o 20:55 Heinz Bielfeld zadecydował o skierowaniu się do Vadsø, na którego redę jego okręt przybył 7 maja o godzinie 04:00. Tego samego dnia o 12:10 wpłynięto do tamtejszego portu, który opuszczono o 16:57 kierując się do Kirkenes. Ostatecznie okręt nie dotarł jednak na zamierzone miejsce tylko zmuszony był o 19:35 stanąć na kotwicy na osłoniętych przez wyspę Reinøya wodach Reinøyasund, kończąc w ten sposób swój trwający 12 dni pierwszy patrol.

10.05.1942 U 703 o godzinie 17:00 opuścił rejon Reinøya, kierując się razem z jednostką pomocniczą Südmeer (także oczekującą na poprawę warunków meteo) do Kirkenes, gdzie zacumował przy nadbrzeżu Syberyjskim. Tego samego dnia po odebraniu rozkazów nakazujących U 703 marsz do położonego w rejonie Narwiku Skjomenfjordu o 22:00 wyruszono w dalszą drogę. Dwunastego maja o 23:13 zawinięto do Harstad, które po odebraniu instrukcji na temat dalszej drogi opuszczono o 23:55. Następnego dnia po nieobfitującym już w żadne znaczące wydarzenia rejsie o 07:25 dotarto na miejsce. Podczas postoju na tamtejszych wodach U 703 cumował wpierw przy burcie okrętu bazy Stella Polaris przekazując na niego posiadane torpedy a także wykorzystując jego urządzenia i techników do przeprowadzenia napraw a następnie przy burtach jednostek zaopatrzeniowych: Pelagos i Kärnten pobierając z nich: paliwo, torpedy oraz świeży prowiant.

Patrol 2 (16.05.1942 – 30.05.1942)
16.05. U 703 pod dowództwem Heinza Bielfelda o 15:04 odbił od burty okrętu bazy Stella Polaris, po czym skierował się do nieodległego Narwiku, gdzie zacumował przy burcie okrętu sztabowego Tanga. Po odebraniu rozkazów nakazujących U 703 zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Oceanu Arktycznego i Morza Barentsa jeszcze tego samego dnia o 18:56 wyruszono w dalszą drogę. Dwa dni później 18 maja o 11:22 zajęto przypadającą na kwadrat AB 7955 wyznaczoną w rozkazach pozycję. Tego samego dnia na okręcie Bielfelda odebrano depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Grupa Greif jak najszybciej obsadzić rejon ataku w kwadracie AB:
U 436 (Seibicke) 7540 – U 589 (Horrer) 7580 – U 703 7830 – U 209 (Brodda) 7940 – U 586 (Esch) 7730 – U 591 (Zetzsche) 7840.”.
Głównym celem w/w zgrupowania były dwa kolejne spodziewane konwoje: QP.12 (15 statków z których jeden zmuszony był zawrócić do portu), który 21 maja opuścił wody fiordu Kola oraz PQ.16 (35 statków, w tym jednostka przeciwlotnicza Alynbank), który tego samego dnia opuścił Reykjavik. Dwudziestego czwartego maja w trakcie poszukiwań wroga o 12:24 (kwadrat marynarki AB 5651) wymieniono się informacjami z przebywającym w pobliżu U 591. Tego samego dnia o 23:50 (kwadrat marynarki AB 5651) na U 703 odebrano pochodzący z jednostki Zetzschego meldunek o kontakcie w kwadracie AB 8140 z idącym kursem NO konwojem, którym był zmierzający w kierunku ZSSR PQ.16. W trakcie poszukiwań wroga 25 maja o 03:10 w kwadracie AB 5797 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 209. Cztery godziny później o 07:11 (kwadrat marynarki AB 5872) U 703 zmuszony został do ucieczki pod wodę przed znajdującym się w namiarze 0° nieprzyjacielskim niszczycielem, który na szczęście dla okrętu nie wykrył jego obecności. Tego samego dnia o 18:15 przebywający w kwadracie AB 8129 okręt Bielfelda dostrzegł na horyzoncie smugi dymu pochodzące od statków idących w konwoju o których niezwłocznie zameldował, po czym kilka godzin później (21:00) w trakcie ich śledzenia stał się świadkiem nalotu na nie w wykonaniu samolotów Ju.88, He.111 i He.115 (według zapisków w KTB bombowce Ju.88 nadlatywały od strony słońca, natomiast He.111 i He.115 tuż nad powierzchnią morza). O 01:00 następnego dnia (kwadrat marynarki AB 5181, lub 5581) U 703 zajął pozycję przed konwojem, schodząc półgodziny później na peryskopową. W trakcie mającej miejsce wkrótce potem obserwacji celów dostrzeżono dwa idące pomiędzy kolumnami jednostek handlowych okręty podwodne zidentyfikowane przez Heinza Bielfelda jako jednostki typu Patrol. O 02:51 w kierunku określonego na ca. 7.000 ton wyporności frachtowca wystrzelono dwie torpedy, które jednak chybiły celu. Osiem minut później w kierunku kolejnego statku określonego tym razem na ca. 8.000 ton, odpalono drugą podwójną salwę torpedową, która tym razem doszła do celu posyłając na dno (w przeciągu 80 sekund) wiozący w swoich ładowniach ca. 6390 ton drobnicy i amunicji, należący do amerykańskiego armatora Lykes Bross SS Co Inc. frachtowiec Syros (6.191 ton). Po oddaleniu się konwoju (w tym czasie ładowano dziobowe wyrzutnie torpedowe) o 04:13 U 703 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając za nim pościg, w celu jego ponownego zaatakowania. O 14:06 w kwadracie AB 5369 okręt Bielfelda odzyskał utracony kontakt z PQ.16, rozpoczynając następnie jego śledzenie w oczekiwaniu na dogodną do ataku pozycję. O 22:02 (kwadrat marynarki AB 6139) podążający za celem U 703 został wykryty a następnie ostrzelany przez jeden z eskortowców zidentyfikowany jako niszczyciel (mógł to być brytyjski niszczyciel HMS Martin), przed którym uciekł pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem nieprzyjacielska jednostka wykonała atak z wykorzystaniem bomb głębinowych (w celu zgubienia prześladowcy Heinz Bielfeld zmuszony był rozpocząć marsz w kierunku południowym). O 23:40 U 703 z powrotem znalazł się na powierzchni, ponownie podejmując pościg za konwojem, z którym kontakt udało się odzyskać dopiero o 9:00 (kwadrat marynarki AC 4188) 27 maja. Chwilę potem okręt Bielfelda zszedł na peryskopową z zamiarem zaatakowania nieprzyjaciela, co jednak skutecznie zostało udaremnione przez jeden z eskortowców – polski niszczyciel ORP Garland, którego szybkie się zbliżanie zmusiło Heinza Bielfelda do wydania rozkazu zejścia na głębokość A+40 (120 metrów). Wkrótce potem nad okrętem detonowały trzy bomby głębinowe. Według relacji Heinza Bielfelda te trzy bomby były początkiem 12 godzinnego polowania z udziałem dwóch jednostek wroga, podczas którego naliczono łącznie 114 detonacji bomb zidentyfikowanych jako głębinowe (brak informacji o ewentualnych szkodach, możliwe, że pewna liczba w/w detonacji pochodziła od bomb lotniczych). Dopiero o 21:55 (kwadrat marynarki AC 4177) okręt pojawił się na powierzchni (w celu zgubienia prześladowców U 703 kierował się w stronę południowych wybrzeży Wyspy Niedźwiedziej). Następnego dnia o 10:25 znajdujący się w ponownie w kwadracie AC 4188, idący na powierzchni U 703 zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia przez nadlatujący samolot. W trakcie wykonywania tego manewru wykryto nieszczelność klap wydechu, przez które do wnętrza okrętu dostały się duże ilości wody morskiej, w wyniku czego opadł on szybko na głębokość A-40 (40 metrów). Po mającym miejsce o 17:17 wynurzeniu na polecenie Heinza Bielfelda rozpoczęto marsz powrotny do bazy. Trzydziestego maja o 04:51 U 703 przybył do Harstad, skąd po uzupełnieniu zapasów prowiantu i zabraniu pilota o 06:15 skierował się do Narwiku, gdzie ostatecznie dotarł o 11:10. W trakcie zakończonego a trwającego 14 dni patrolu okręt Bielfelda przepłynął 3.848,8 mili morskiej na i 113,7 mili morskiej pod powierzchnią.

30.05.1942 po zdaniu raportu z przebiegu patrolu U 703 opuścił Narwik, kierując się do Skjomenfjordu, gdzie przybył o 14:40 cumując u burty okrętu bazy Stella Polaris.

01.06.1942 U 703 zacumował przy burcie tankowca Kärnten, z którego uzupełnił zapas paliwa. Tego samego dnia zgodnie z otrzymanymi instrukcjami o 17:40 opuszczono wody Skjomenfjordu kierując się do Narwiku, skąd po odebraniu z okrętu sztabowego Tanga rozkazów nakazujących skierowanie się na remont do Bergen o 21:00 wyruszono w drogę. Trzy dni później 4 czerwca o 09:02 w kwadracie AN 2421 okręt Bielfelda spotkał się z patrolowcem Unitas, w eskorcie którego o 12:28 dotarł do Bergen, gdzie jeszcze tego samego dnia trafił na dok tamtejszej stoczni Kriegsmarine Werft.

Patrol 3 (29.06.1942 – 15.07.1942)
29.06. U 703 pod dowództwem Heinza Bielfelda o godzinie 17:00 w eskorcie patrolowca Unitas opuścił Bergen, kierując się w stronę latarni Hellisøy, gdzie dotarł o 20:20. Po pożegnaniu z eskortą rozpoczęto marsz w stronę wyznaczonego w rozkazach sektora. W tym okresie głównym celem okrętu był meldowany przez B-Dienst konwój PQ.17 (33 jednostki). Trzeciego lipca poszukujący wroga U 703 dwukrotnie nawiązywał kontakt z innymi U-bootami: raz o 10:00 (kwadrat marynarki AB 6131) z U 251 (Timm), z którym wymienił się sygnałami rozpoznawczymi i drugi raz o 11:30 (kwadrat marynarki AB 6218) z U 255 (Reche) z którym wymienił się uzyskanymi namiarami pozycyjnymi. O 15:00 na okręcie Bielfelda odebrano pochodzący z U 88 (Bohmann) meldunek o kontakcie o następującej treści:
„Wrogi konwój przebywa w AB 3781.”.
Po przeanalizowaniu dzielącego okręt od podanej pozycji dystansu dowódca U 703 nakazał zmienić kurs oraz zwiększyć prędkość w celu przechwycenia wrogiego zgrupowania. Ponad godzinę później (16:08) w kwadracie AB 3871 obserwatorzy na pomoście okrętu Bielfelda zameldowali o dostrzeżeniu balonów zaporowych a następnie statków tworzących poszukiwany konwój. Ze względu na utrudnienia zarówno pogodowe (powierzchnia gładka jak tafla szkła, pasma mgły) jak i nawigacyjne (głębokość akwenu pomiędzy 60 a 70 metrów) Heinz Bielfeld postanowił zaniechać ataku oraz przemieścić się na pozycję w pobliżu Ławicy Spitsbergeńskiej, gdzie według jego obliczeń miał następnego dnia przepływać konwój. Czwartego lipca oczekujący na pojawienie się konwoju PQ.17 U 703 o 13:45 (kwadrat marynarki AC 1831) zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia oraz pozostania pod wodą do 14:33 przez nieprzyjacielski niszczyciel, który znienacka wyłonił się ze ściany mgły. Ponad czterdzieści minut później nawiązano kontakt z konwojem, za którym to następnie podążono oczekując na dogodną do ataku okazję. W godzinach wieczornych tego samego dnia na rozkaz Pierwszego Lorda Admiralicji Admirała Pounda w związku z informacjami o niemieckiej operacji z udziałem dużych jednostek nawodnych (pancernik Tirpitz, krążowniki ciężkie Admiral Scheer i Admiral Hipper) konwój PQ 17 uległ rozproszeniu. O 03:25 piątego lipca (kwadrat marynarki AC 2562 ) U 703 wszedł w kontakt z idącym w osłonie niszczyciela pojedynczym frachtowcem. Po zmniejszeniu dystansu o 05:40 Heinz Bielfeld nakazał sprowadzić okręt na peryskopową z zamiarem wykonania skrytego ataku na przedstawiającą większą wartość jednostkę handlową (jej eskorta znajdowała się daleko z przodu). O 07:15 w kierunku celu wystrzelono podwójną salwę torpedową nie obserwując jednak żadnych efektów. Pięć minut później ponowiono atak wystrzeliwując kolejną podwójną salwę, która tak jak i pierwsza spudłowała. O 08:27 w kwadracie AC 2629 zaatakowano kolejny statek – samotny nowoczesny frachtowiec, w kierunku którego wystrzelono pojedynczą torpedę, która miała trafić w cel, powodując jego przechył na trafioną burtę. Trzy minuty później w kierunku unoszącego się na wodzie statku oddano strzał dobijający, który jednak spudłował. Nie chcąc marnować dalszych torped Heinz Bielfeld postanowił obserwować cel, który powoli zaczął tonąć rufą na przód (po 20 minutach na U 703 zarejestrowano odgłos detonacji, która według podejrzeń dowódcy mogła pochodzić od eksplozji kotłów). Po zatonięciu celu, którym okazał się być należący do brytyjskiego armatora J. & C. Harrison Ltd. z Londynu, wiozący w swoich ładowniach oprócz 2455 ton wojskowych towarów także 6 pojazdów, 30 czołgów i 15 samolotów frachtowiec Empire Byron (6.645 ton – poprzedniego dnia został on trafiony torpedą zrzuconą przez samolot bombowo – torpedowy He.111 i od tego momentu podążał ze zmniejszoną prędkością za konwojem) o 09:19 Heinz Bielfeld zarządził wynurzenie i podpłynięcie w stronę dostrzeżonych szalup z zamiarem przesłuchania rozbitków. Po zbliżeniu się do nich na polecenie dowódcy U 703 na pokład przejęto znajdującego się w jednej z nich kapitana brytyjskich wojsk inżynieryjnych Johna Remingtona (płynął on do ZSSR jako instruktor). O 11:23 w kwadracie AC 2669 dostrzeżono kolejny samotny statek, którego postanowiono ścigać pomimo unoszących się nad powierzchnią wody pasm mgły. W trakcie tego pościgu o 20:38 w związku z dostrzeżeniem w namiarze 30˚ szybko zbliżającej się jednostki okręt Bielfelda zmuszony był uciekać pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. O 21:02 (kwadrat marynarki AC 3568) w kierunku sprawcy zamieszania z wyrzutni nr III odpalono torpedę, która trafiła w go po 44 sekundach biegu. Trzy minuty po tym ataku w kierunku celu, którym był należący do brytyjskiego armatora Campbell Brothers & Co z Newcastle (będący jednocześnie jednostką komodora rozproszonego konwoju Johna Charlesa Keitha Dowdinga, CBO, DSO, RD, RNR), wiozący oprócz 2314 ton materiałów wojennych także 36 czołgów, 12 pojazdów i 7 samolotów, frachtowiec River Afton (5.479 ton) oddano strzał dobijający, który trafił go po 32 sekundach biegu. Ponieważ pomimo dwóch trafień statek nie zamierzał iść na dno o 21:22 w jego kierunku oddano drugi strzał dobijający, który po 40 sekundach trafił w cel, powodując jego zatonięcie przez rufę. Po zniknięciu River Afton pod powierzchnią Heinz Bielfeld zarządził wynurzenie w celu przesłuchania rozbitków. Wkrótce potem rozpoczęto odejście z miejsca ataku idąc kursem 200˚, w trakcie którego uzyskano kontakt akustyczny z kolejnym celem. O 11:08 6 lipca w kwadracie AC 6376 z pomostu U 703 dostrzeżono wyłaniające się za linii horyzontu czubki masztów samotnej jednostki, w kierunku której niezwłocznie się skierowano schodząc o 11:36 w zanurzenie w celu wykonania skrytego podejścia. Czterdzieści minut później (kwadrat marynarki AC 6384) w kierunku celu, którym był nieprzyjacielski frachtowiec z wyrzutni nr I odpalono torpedę, która jednak spudłowała. Dwie minuty później z wyrzutni Nr IV odpalono przedostatnią torpedę, która podobnie jak i pierwsza chybiła jednak celu. Ponieważ na kolejny atak było już za późno Heinz Bielfeld postanowił odczekać jakiś czas w pod wodą, po czym po wynurzeniu rozpocząć pościg za celem w celu jego ponownego zaatakowania. O 17:50 U 703 ponownie wszedł w kontakt z w/w jednostką schodząc niedługo potem w zanurzenie zamiarem wykonania skrytego podejścia na dogodną do ataku pozycję. W trakcie tego manewrowania o 18:25 na okręcie Bielfelda zaobserwowano i zarejestrowano trafienie celu, który wkrótce potem poszedł na dno. Pierwotnie Heinz Bielfeld podejrzewał, że sprawcą tego psikusa był inny przebywający w pobliżu U-boot, ale gdy przez peryskop dostrzegł krążący w powietrzu samolot uznał, że to on jest sprawcą tego ataku. Wkrótce po mającym miejsce o 18:29 wynurzeniu napotkano bliźniaczą jednostkę - U 88, z której dowódcą Heino Bohmannem Heinz Bielfeld uciął sobie pogawędkę. Od niego m.in. dowiedział się, że U 88 także polował na ten frachtowiec, który nosił nazwę Pan Atlantic (5.411 ton) i w swoim ostatnim rejsie przewoził m.in. amunicję. Tuż po północy dziewiątego lipca na poszukującym wroga U 703 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Grupa Eisteufel, U 376 (Marks), U 408 (von Hymmen), U 251, U 457 (Brandenburg), U 703, U 255. Powrót do Andfjordu przez następujące linie dozoru: 09. Godz. 15:00 9320 AC – 7210AC, 10. Godz. 03:00 6380 AC – 4250 AT, 10. Godz. 15:00 3850 AC –3620 AT, 11. Godz. 14:00 1940 AC – 1610 AC.”.
Dziewiątego lipca na okręcie Bielfelda odebrano pochodzący z U 457 meldunek o wykryciu konwoju (w rzeczywistości była to jedna z grupek jakie powstały po rozproszeniu się PQ.17, na którą składały się: jednostka ratownicza Rathlin, tankowiec Donbas oraz frachtowiec Bellingham), w stronę którego pozycji niezwłocznie się skierowano. Tuż po północy 10 lipca z pomostu U 703 dostrzeżono dwa lecące w kierunku wroga samoloty Ju.88, które pomimo postawionej zapory ogniowej wykonały atak (atakowanym celami były frachtowce El Capitan, Hoosier, Samuel Chase). O godzinie 02:00 (kwadrat marynarki AC 9512) okręt Bielefelda dostrzegł pochodzącą od pożaru na trafionej jednostce chmurę dymu a wkrótce potem spotkał się z U 255, co z kolei obaj dowódcy wykorzystali do naradzenia się co do dalszego wspólnego działania. Według powziętych decyzji obaj postanowili dobić cel wykorzystując pozostałą im amunicję. Zanim jednak do wykonania tych planów doszło niedoszła ofiara została posłana na dno przez trzeci przebywający w pobliżu u-boot, z którym zresztą wkrótce potem się spotkano a mianowicie U 376, którego dowódca - Friedrich-Karl Marks poinformował obu, że w wyniku przesłuchań rozbitków zidentyfikował statek jako należący do amerykańskiego armatora States Marine Corp z Nowego Jorku frachtowiec Hoosier (5.060 ton). Osiemnaście minut później w/w trzy jednostki nawiązały przelotny kontakt z kolejną grupką nieprzyjacielskich jednostek, na którą składały się 3 frachtowce i 4 eskortowce. O 06:50 okręt Bielfelda ponownie uzyskał kontakt z wrogiem ale nie zdołał przeprowadzić ataku. Jedenastego lipca w trakcie poszukiwania nowych celów o 20:00 w kwadracie AT 71 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 457. Cztery dni później 15 lipca po dotarciu do kwadratu AB 9865 o godzinie 07:42 U 703 spotkał się z oczekującymi tam na pozostałe jednostki: trałowcem M 254 oraz U 408. W trakcie wspólnego czekania na inne okręty odebrano depeszę z dowództwa z instrukcjami o następującej treści:
„Powracające jednostki, zbiorą się u wejścia Skjomenfjordu. Z przebywającej tam pinasy pobrać dalsze instrukcje. Nikt nie wchodzi do Narwiku przed godziną 19:40.”.
Zgodnie z w/w rozkazami o 17:43 (kwadrat marynarki AG 1181) z pinasy pobrano instrukcje a o 20:10 przybyto do Narwiku, gdzie zacumowano przy jednostce sztabowej Tanga, na której to wkrótce potem odbyła się odprawa oficerów uczestniczących w operacji przeciwko konwojowi PQ.17. W trakcie trwającego zaledwie 6 dni patrolu U 703 przepłynął 3.889 mil morskich na i 66 mil morskich pod powierzchnią.
15.07.1942 U 703 opuścił Narwik kierując się do Skjomenfjordu, gdzie jeszcze tego samego dnia zacumował u burty okrętu bazy Stella Polaris, w celu usunięcia zgłoszonych usterek (m.in. przy pomocy techników z okrętu warsztatowego Pelagos jak się później okazało bez powodzenia próbowano naprawić szwankujące peryskopy).
02.08.1942 U 703 o godzinie 17:57 opuścił wody Skjomenfjordu kierując się do Narwiku, gdzie zacumował u burty jednostki sztabowej Tanga. Po odebraniu rozkazów nakazujących udanie się na remont do Trondheim o 20:04 opuszczono Narwik, przybywając na miejsce 4 sierpnia o 17:17, gdzie zacumowano u burty jednostki warsztatowej Huascaran.

Patrol 4 (09.08.1942 – 11.09.1942)
09.08. U 703 pod dowództwem Heinza Bielfelda o godzinie 20:00 odbił od burty warsztatowca Huascaran po czym w towarzystwie dozorowca V 5703 opuścił Trondheim kierując się w stronę pozycji wyjściowej. Także i tym razem głównym celem okrętu miało być zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi oraz dodatkowo rozpoznanie lodowe. Trzy dni później 12 sierpnia w trakcie marszu w stronę wyznaczonej pozycji o 16:15 w kwadracie AB 3975 napotkano U 457. Następnego dnia o 10:50 osiągnięto przypadający na kwadrat AC 1927 rejon operacyjny a o 14:10 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 435 (Strelow). Tydzień później 20 sierpnia operujący niedaleko wybrzeży Grenlandii U 703 o godzinie 14:15 (kwadrat marynarki AE 1454) w lukach we mgle nawiązał kontakt z wrogą jednostką, w kierunku której niezwłocznie się skierował. O 16:36 utrudniająca śledzenie celu mgła uległa rozproszeniu, co z kolei pozwoliło dostrzec, że w pobliżu tropionego statku przebywa jednostka motorowa. Pomimo tego utrudnienia Heinz Bielfeld postanowił zaatakować go. W trakcie manewrowania w celu wyjścia na dogodną do ataku pozycję około północy utracono kontakt z nieprzyjacielem, którego nie udało się już odzyskać. Dwudziestego drugiego sierpnia o 09:00 (kwadrat marynarki AE 1197) w zasięgu wzroku przebywającej na pomoście wachty pojawiły się zarysy wybrzeży Grenlandii. W kolejnych dniach w trakcie marszu wzdłuż jej wybrzeży nie zaobserwowano pola lodowego. Trzydziestego sierpnia na wykonującym swoje zadanie U 703 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Bielfeld kierować się do kwadratu 34 AB. Marsz przez AB 18.”.
Trzeciego września o 01:42 osiągnięto wyznaczony sektor przystępując do jego patrolowania. Następnego dnia o 04:35 (kwadrat marynarki AB 3488) U 703 spotkał się z przebywającym w pobliżu U 457, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się dotychczasowymi doświadczeniami. Dziesiątego września o godzinie 00:48 (kwadrat marynarki AB 3270) na polecenie dowództwa, posiadający jeszcze w swoich zbiornikach 25 cbm paliwa okręt Bielfelda rozpoczął marsz powrotny do bazy. Następnego dnia o 15:00 przybyto do Harstad, gdzie Heinz Bielfeld odbył rozmowę telefoniczną z dowództwem. O 16:33 wyruszono w dalszą drogę kierując się do Skjomenfjordu, gdzie przybyto o 21:56. W trakcie trwającego 33 dni patrolu U 703 przepłynął 6.294,4 mili morskiej na i 105,5 mili morskiej pod powierzchnią.

12.-14.09.1942 Skjomenfjord - postój przy burcie Stella Polaris, drobne naprawy wykonywane przez specjalistów z okrętu warsztatowego Pelagos oraz uzupełnianie zapasów paliwa z zaopatrzeniowca Kärnten.”.

Patrol 5 (14.09.1942 – 26.09.1942)
14.09. U 703 pod dowództwem Heinza Bielfelda o godzinie 08:00 odbił od burty Stella Polaris, kierując się po rozkazy do nieodległego Narwiku. Po ich odebraniu o 12:10 opuszczono Narwik, po czym via Tjeldsund skierowano się w stronę Harstad (przybyto o 16:25), gdzie zgodnie z instrukcjami pobrano zapas świeżego prowiantu. Po zakończeniu tej operacji jeszcze tego samego dnia o 18:44 wyruszono w dalszy rejs kierując się w stronę wyznaczonego sektora (kwadrat AC35), który ostatecznie osiągnięto 17 września o 20:00. W tym okresie głównym celem dla wszystkich U-bootów był idący w stronę Związku Radzieckiego, składający się z 41 jednostek konwój PQ.18. Osiemnastego września poszukujący wroga okręt Heinza Bielfelda wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z dwoma napotkanymi U-bootami: o 08:32 w kwadracie AC 2614 z U 592 (Borm) i o 12:07 w kwadracie AC 2517 z U 251. Wieczorem tego samego dnia o 19:53 (kwadrat marynarki AC 1372) z pomostu U 703 dostrzeżono wybrzeża wchodzącej w skład archipelagu Svalbardu Wyspy Nadziei. Następnego dnia mechanikom z okrętu Heinza Bielfelda udało się naprawić szwankujący od dwóch dni bakburtowy diesel. Tego samego też dnia o 02:00 na przebywającym w kwadracie AC 1173 U 703 odebrano pochodzący z U 435 meldunek o kontakcie o następującej treści:
„Konwój AC 1429, kurs zachodni.”.
W trakcie marszu na przecięcie kursu konwoju, którym był składający się z 20 jednostek konwój powrotny QP.14 o 04:20 (kwadrat marynarki AB 3381) dostrzeżono zarys wybrzeży Spitsbergenu a o 09:00 w kwadracie AB 3529 musiano wykonać alarmowe zanurzenie przed nadlatującym samolotem, który w ślad za okrętem zrzucił dwie bomby głębinowe, które detonowały w momencie, gdy ten osiągał głębokość A=0 (80 metrów). Od 10:16 okręt z powrotem szedł na powierzchni napotykając dwadzieścia cztery minuty później U 435, z którego dowódcą Heinz Bielfeld wymienił się informacjami. O 14:53 wciąż poszukujący nieprzyjaciela U 703 napotkał kolejnego U-boota – U 212 (Vogler). W godzinach wieczornych o 22:20 odebrano depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„U 703, U 408, U 378 (Zetzsche), U 592, U 377 (Köhler) linia dozoru od ÄG7757 >AB 2218 do obsadzenia do 20 września, godziny 06:00.”.
Następnego dnia o 19:15 w kwadracie AB 1838 okręt Bielfelda wszedł w kontakt z poszukiwanym konwojem oraz osłaniającym go lotniskowcem eskortowym, schodząc wkrótce potem na peryskopową oraz rozpoczynając podejście w stronę znajdującego się najbliżej niszczyciela. Pięćdziesiąt minut później w kierunku tropionego celu odpalono salwę trzech torped, uzyskując trafienie w część dziobową. Ze względu na konieczność ucieczki przed ewentualną pogonią nie zaobserwowano końcowych losów trafionej jednostki, którą był brytyjski niszczyciel klasy Tribal – HMS Somali (1.870 ton), który pomimo tego trafienia utrzymał się jednak na powierzchni tonąc dopiero 23 września (kwadrat marynarki AE 2132) w trakcie holowania przez bliźniaczy niszczyciel HMS Ashanti. Wracając do U 703 to niedługo potem stał się on celem polowania w wykonaniu niszczyciela HMS Middleton, w trakcie którego zmuszony był zejść na głębokość A+40 (120 metrów). O 22:45 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem, z którym już następnego dnia o 09:20 (kwadrat marynarki AB 41) udało się uzyskać zaledwie przelotny kontakt. Wieczorem tego samego dnia prowadzący poszukiwania U 703 o 20:27 (kwadrat marynarki AA 6517) zmuszony był uciekać pod wodę przed dwoma nadlatującymi samolotami (zidentyfikowanymi jako maszyny pokładowe), pozostając następnie w zanurzeniu do 22:20. Dwudziestego drugiego września o 14:48 w kwadracie AA 9712 okręt Bielfelda wymienił się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 606 (von der Esch). Następnego dnia o 08:25 (kwadrat marynarki AE 2555) z pomostu U 703 dostrzeżono czubki masztów a wkrótce potem sylwetkę niszczyciela, o czym niezwłocznie zameldowano dowództwu. Po zmniejszeniu dystansu o 10:45 Heinz Bielfeld nakazał sprowadzić okręt na peryskopową z zamiarem wykonania ataku. O 12:14 (kwadrat marynarki AE 2576) w kierunku płynącego najbliżej tankowca odpalono pojedynczymi salwami dwie torpedy, które jednak chybiły celu. Wkrótce potem U 703 zmuszony został do zejścia w trybie alarmowym na głębokość A+70 (150 metrów) przez szybko zbliżającą się korwetę, która wkrótce potem rozpoczęła polowanie z wykorzystaniem bomb głębinowych. Po odpłynięciu wroga i mającym miejsce o 13:37 wynurzeniu Heinz Bielfeld zarządził rozpoczęcie marszu powrotnego do bazy. Dwudziestego szóstego września o 19:48 U 703 przybył do Narwiku, cumując u burty okrętu sztabowego Tanga. W trakcie trwającego równo dwa tygodnie (14 dni) patrolu okręt Bielfelda przepłynął 3.150,5 mili morskiej na i 62,5 mili morskiej pod powierzchnią.

26.09.1942 U 703 opuścił Narwik, kierując się na wody Skjomenfjordu, gdzie o 23:42 zacumował u burty okrętu bazy Black Watch. Następnego dnia w celu uzupełnienia zapasów cumowano u burt jednostek zaopatrzeniowych: Kärnten i Pelagos z których to pobrano paliwo oraz prowiant.

28.09.1942 U 703 o godzinie 08:00 odbił od burty okrętu bazy Black Watch, po czym skierował się po rozkazy do Narwiku, gdzie zacumował u burty okrętu sztabowego Tanga. Po ich odebraniu o 12:30 opuszczono Narwik, kierując się na remont do Trondheim. Dwa dni później 30 września o 05:55 (kwadrat marynarki AF 6713) U 703 spotkał się z wysłanym mu na spotkanie dozorowcem V 6107, w eskorcie którego o 15:40 dotarł do Trondheim.

(Jak zapisał w KTB okrętu Heinz Bielfeld, jakość wykonanych w Trondheim prac nie była zadowalająca, okręt musiał wykonać aż trzy próbne rejsy a sam termin zakończenia prac przekładany był aż 5 razy).

28.12.1942 U 703 o godzinie 09:07 w eskorcie kutra trałowego R 90 opuścił Trondheim, kierując się przybrzeżnym szlakiem żeglugowym do Bergen, gdzie zgodnie z poleceniem dowództwa został podporządkowany oddziałowi TVA w ramach którego miał zostać wykorzystany do próbnych strzelań torpedami w morzu. Tego samego dnia o 17:20 przybyto do bazy w Krisitansund, gdzie spędzono nadchodzącą noc, wyruszając ponownie w drogę o 09:35 następnego dnia. Kilka godzin później o 15:52 przybyto do Ålesund, gdzie przenocowano i które opuszczono o 06:30 trzydziestego grudnia. Tego samego dnia o 15:48 zawinięto do Florö, skąd po przenocowaniu następnego dnia o 06:55 już bezpośrednio skierowano się do Bergen, gdzie przybyto o 19:17.

Patrol 6 (07.03.1943 – 05.04.1943)
07.03. U 703 pod dowództwem Heinza Bielfelda w eskorcie patrolowca Unitas o 17:30 opuścił Bergen kierując się w stronę latarni na wyspie Hellisøy. Po jej osiągnięciu, co miało miejsce o 21:16 pożegnano się z towarzyszącą jednostką rozpoczynając następnie marsz w kierunku nakazanego sektora operacyjnego (jednym z zadań oprócz zwiadu lodowego, było zwalczanie nieprzyjacielskiej żeglugi). Dwunastego marca o 13:00 w kwadracie AB 9241 na polecenie dowódcy rozstrzelono dostrzeżoną chwilę wcześniej przez wachtowych dryfującą minę morską. Następnego dnia o 15:38 (kwadrat marynarki AB 6311) U 703 osiągnął granicę występowania lodu, przystępując niezwłocznie do jej rozpoznania. W trakcie wykonywania tego zadania sześć dni później 19 marca na okręcie odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Dnia 20.3., godz. 06:00 w linii rozpoznania od AB 6135 do 6671 stoją, Kolejność: U 703, U 354 (Herbschleb), U 212 (Vogler), U 302 (Sickel), U 355 (La Baume), U 251.”.
Zgodnie z w/w rozkazami o 16:00 przebywający w kwadracie AB 6358 U 703 zakończył rozpoznanie obierając kurs w stronę nakazanego sektora. W godzinach wieczornych 20 marca o 19:20 na okręcie Bielfelda odebrano kolejną depeszę z rozkazami, tym razem skierowanymi bezpośrednio do dowódcy U 703, która miała następującą treść:
„Bielfeld o godzinie 20:00 rozpocząć przemieszczanie się w celu rozpoznania lodowego w kierunku południowo – zachodnim aż do 13˚. Pozycję tę osiągnąć do 24.03. godziny 08:00.”.
Zgodnie z tym poleceniem o 20:00 rozpoczęto marsz w stronę nakazanej pozycji. Cztery dni później 24 marca o godzinie 07:30 osiągnięto 13˚, napotykając tam opary gęstej mgły. Po południu o 17:40 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Bielfeld, przeprowadzić zwiad na północ od Jan Mayen.”.
W trakcie wykonywania tego polecenia 27 marca U 703 nadał do dowództwa meldunek pogodowy. Pierwszego kwietnia zgodnie z poleceniem dowództwa o 20:00 przebywający w kwadracie AA 9869 okręt Bielfelda rozpoczął marsz powrotny do bazy w Hammerfest, spotykając się cztery dni później 5 kwietnia o 17:08 (kwadrat marynarki AF 7169) z przydzieloną mu eskortą, w towarzystwie której o 20:30 przybył do bazy. W trakcie trwającego ponad 4 tygodnie patrolu (29 dni) U 703 przepłynął 4.416,5 mili morskiej na i 142,9 mili morskiej pod powierzchnią.

Patrol 7 (17.04.1943 – 15.05.1943)
17.04. U 703 pod dowództwem Heinza Bielfelda opuścił Hammerfest, by zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Tego samego dnia na okręcie odebrano depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Utworzyć linię rozpoznania od AB 7165 do 7823. Kolejność: U 601 (Grau), U 586 (von der Esch), U 703, U 212 (Vogler), U 711 (Lange). Wymarsz 18.4 godzina 08:00 z prędkością 8 węzłów.”.
Dwudziestego siódmego kwietnia na okręcie Bielfelda odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Utworzyć linię rozpoznania od AB 7165 do AB 7823. Kolejność: U 601, U 586, U 703, U 212, U 711.”.
Trzydziestego kwietnia o 19:15 w kwadracie AB 6348 U 703 spotkał się z U 601, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się informacjami. Drugiego maja o 15:31 odebrano depeszę z nowymi rozkazami o następującej treści:
„Benker, Grau, Bielfeld, Vogler utworzyć grupę Monsun – Rejon ataku przesunięty o 25 mil morskich w kierunku 270˚.”.
Jedenastego maja o 17:25 w kwadracie AB 65 doszło do spotkania z U 212, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się informacjami. Trzy dni później 14 maja o 13:30 w kwadracie AB 6355 powracający do bazy U 703 na polecenie dowództwa spotkał się o 13:30 z U 625, z którego to pokładu z przy pomocy pontonu przejęto mającego złamaną szczękę mata silników elektrycznych oraz m.in. pocztę. Następnego dnia o 16:00 U 703 przybył do Hammerfest, kończąc trwający równo 4 tygodnie patrol (28 dni) .

18.05.1943 U 703 o godzinie 16:00 odbił od burty okrętu bazy Black Watch, po czym w eskorcie kutra trałowego R 159 (towarzyszył on U 703 do godziny 00:26 następnego dnia) obrał kurs przez Sørøysundet na Tromsø. Po minięciu tego portu zgodnie z instrukcjami dowódcy tego rejonu obrano kurs na Solbergfjord, Mjøsundet i Astafjord docierając ostatecznie do Narwiku o 11:55, gdzie zacumowano u burty okrętu sztabowego Grille, na którego pokład na odprawę niezwłocznie udał się Heinz Bielfeld. O 17:02 opuszczono Narwik, kierując się zgodnie z otrzymanymi instrukcjami na remont i modernizację do Trondheim, idąc tam w odległości 50 mil morskich od wybrzeża. Dwudziestego maja zmierzający do Trondheim U 703 o godzinie 17:14 w kwadracie AF 5656 nawiązał kontakt wzrokowy z niezidentyfikowaną jednostką o której szesnaście minut później Heinz Bielfeld zameldował dowództwu nadając meldunek o następującej treści
„Kwadrat AF 5656, niezidentyfikowana jednostka, prawdopodobnie kuter rybacki. Bielfeld”.
O 18:55 po zwiększeniu prędkości dogoniono kontakt, którym okazał się być norweski kuter rybacki M 344 B o czym zameldowano w kolejnym meldunku, który miał następującą treść:
„Meldowana jednostka to kuter rybacki M 344 B. Bielfeld”.
Wkrótce po nadaniu tego meldunku U 703 ruszył w dalszą podróż, która ponownie została przerwana o 21:28, kiedy to odebrano depeszę z dowództwa o następującej treści:
„2057/209: Bielfeld. Rybacy wyglądają podejrzanie. Są podstawy by sądzić, że to uzbrojony kuter sabotażystów. Pozostań w pobliżu. Organizowana jest operacja z BV.”.
Półgodziny później odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści.:
„Bielfeld wiadomości radiowe z 20:57 i 21:12 anulowane. Kontynuuj tranzyt.”.
Zgodnie z ostatnim poleceniem ponownie obrano kurs na Trondheim, docierając o 22:01 w pobliże Halten, gdzie spotkano się z przydzielonym jako eskorta trałowcem M 161. O 23:10 na okręt dotarła depesza z 21:12, która miała następującą treść;
„W odpowiedzi na meldunek z 18:55, swoboda ataku.”.
Następnego dnia o 04:10 osiągnięto Trondheim, gdzie jeszcze tego samego dnia U 703 trafił na remont do tamtejszej stoczni.

W trakcie pobytu w stoczni oprócz przeglądu mechanizmów przeprowadzono przebudowę pomostu w celu instalacji na niej radaru i nowych detektorów oraz przystosowano okręt do odpalania torped FAT.

05.07.1943 obowiązki dowódcy U 703 zdał KL Heinz Bielfeld obejmując tą samą funkcję na budowanym U 1222 (Typ IXC/40). Następnego dnia jego obowiązki przejął dotychczasowy WO U 703 – OL Joachim Brünner.

16.07. – 18.07.1943 rejsy próbne, kalibracja radionadajników, dewiacja kompasów oraz usuwanie wykrytych usterek.

Patrol 8 (19.07.1943 – 03.08.1943)
19.07. U 703 pod dowództwem Joachima Brünnera o godzinie 10:55 opuścił Trondheim z poleceniem zwalczania nieprzyjacielskiej żeglugi oraz postawienia dwóch boji meteorologicznych. Ponad godzinę później o 12:00 spotkano się z trałowcem M 401, w eskorcie którego skierowano się następnie w stronę Halten. O 20:05 po osiągnięciu kwadratu AF 6713 pożegnano się z eskortą kontynuując marsz wzdłuż wybrzeża. Następnego dnia o 12:41 (kwadrat marynarki AF 5312) i 21:13 (kwadrat marynarki AF 2675) na polecenie dowódcy rozstrzelano dwie dryfujące miny morskie. Dwudziestego pierwszego lipca pomiędzy 14:15 a 22:44 pomyślnie udało się wymienić głowicę cylindra nr 2 w bakburtowym silniku diesla. Tego samego dnia o 23:13 (kwadrat marynarki AB 8836) oraz następnego o 06:30 (kwadrat marynarki AB 8563) na polecenie dowódcy rozstrzelano kolejne dostrzeżone przez wachtowych dryfujące miny morskie. 23 lipca osiągnięto punkt stawiania pierwszej z boji pogodowych, gdzie o 15:50 na U 703 odebrano adresowaną do jego dowódcy depeszę z instrukcjami z FdU, która miała następującą treść:
„Zaraz po postawieniu boji 106 zwiększyć prędkość. Po 107 obrać kurs na rejon ataku w AT 72.”.
O 18:00 w trakcie operacji przygotowania boji do postawienia odebrano kolejną depeszę z dowództwa (1639/709) o następującej treści:
„Brünner po zakończeniu zadania z 106 udać się ze zwiększoną prędkością przez kwadrat AB 3852 w stronę południowego krańca Wyspy Nadziei. Dalsze instrukcje wkrótce.”.
Dwie godziny później o 20:00 (kwadrat marynarki AB 5533) rozpoczęto stawianie boji, które ostatecznie zakończono pięćdziesiąt pięć minut później (ze względu na usterkę mechanizmu głębokowodnej kotwicy niemożliwe było jej zakotwiczenie). Po wytrymowaniu okrętu o 23:20 wyruszono w rejs w stronę Wyspy Nadziei. O wykonanym zadaniu zameldowano dowództwu w nadanym już następnego dnia o 01:12 meldunku, który miał następującą treść:
„106 ustawiona nie zakotwiczona. Brünner.”.
O 12:40 na U 703 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę 1006/24/725 z zapytaniem o następującej treści:
„Brünner: raportuj dlaczego nie udało się zakotwiczyć.”,
na którą odpowiedziano o 14:16 nadając meldunek o następującej treści:
„FdU: usterka głębokowodnej kotwicy. Lina kotwiczna uległa zacięciu zanim kotwica osiągnęła dno. Pozycja AB 3836, NW 3, morze 2, pochmurno, 998 mb, widoczność dobra. Brünner”.
Tego samego dnia o 19:50 odebrano kolejną pochodzącą z dowództwa depeszę ze skierowanymi bezpośrednio do dowódcy rozkazami o następującej treści:
„Brünner, na Wyspie Nadziei przeszukać trzyosobowym zespołem znajdującą się tam chatę. Jeśli są tam rozbitkowie wziąć ich do niewoli a jeżeli wroga radiostacja zniszczyć. Meldować o efektach.”.
Rozkaz ten był dość problematyczny do wykonania, gdyż skalista i górzysta (szczyty do 500 metrów wysokości nad poziom morza) Wyspa Nadziei ma długość 35 km i około 4 km szerokości, co przy jednoczesnym braku znajomości dokładnej pozycji chaty wymusiło na Brünnerze powolne podążanie wzdłuż jej wybrzeża i przeszukiwanie znajdujących się tam zabudowań. Następnego dnia w godzinach porannych o 06:15 (kwadrat marynarki AC 1282) z pomostu U 703 dostrzeżono wybrzeża Wyspy Nadziei, kierując się w stronę jej południowego końca. O 07:45 (kwadrat marynarki AC 1267) dostrzeżono chatę w związku z czym na polecenie dowódcy obsadzono stanowiska artyleryjskie. Po powolnym zmniejszeniu dystansu (związane to było z ryzykiem wejścia na skały na tym słabo zbadanym akwenie), prawie godzinę później ponad dach chaty oddano kilka strzałów ostrzegawczych, po czym zwodowano ponton z zespołem zwiadu, którego obsadę stanowili II WO Heinrich Schlott oraz trzech marynarzy. Po stwierdzeniu, że dostrzeżona chata jest opuszczona i nie była użytkowana od wielu lat (znaleziono w niej oprócz starego prowiantu oraz zmagazynowanego drewna także i gazetę z przed 20 lat) ponton wraz grupą zwiadu powrócił o 10:00 z powrotem na okręt. Prawie godzinę później w kierunku kolejnej dostrzeżonej chaty (większej niż poprzednio), ponownie na polecenie Joachima Brünnera oddano jeden strzał z działa pokładowego, uzyskując efekt w postaci dostrzeżenia samotnego machającego rękami człowieka. O 11:04 zwodowano ponton, którym w tym samym składzie na ląd udała się grupa zwiadu. O 11:58 po przeszukaniu chaty (znaleziono tam zapasy prowiantu oraz ślady normalnej bytności człowieka[1]) grupa powróciła na okręt wraz z pochwyconym jeńcem, którym w trakcie przeprowadzonego (nie bez problemów, gdyż żaden z członków zwiadu nie znał rosyjskiego – komunikowano się na migi i łamaną angielszczyzną) jeszcze na lądzie przesłuchania okazał się być dowódca zatopionego 4 listopada 1942 roku przez samolot Luftwaffe radzieckiego frachtowca Dekabrist (7563 ton)[2] kapitan Belijaev, który w trakcie tego przesłuchania przekazał także informację, że w niedaleko położonej chacie ukrywają się jeszcze trzy osoby z jego statku (w tym kobieta). O 13:13 (kwadrat marynarki AC 1264) dostrzeżono wspomnianą przez Belijaeva chatę, w kierunku której na polecenie dowódcy oddano strzały ostrzegawcze z broni pokładowej. Wkrótce potem w zasięgu wzroku pojawiły się trzy osoby, którym wezwany na pomost radziecki kapitan przy pomocy wręczonej mu tuby polecił skierować się posiadaną szalupą pod burtę okrętu. Niedługo potem zgodnie z jego poleceniem trzy osoby zeszły na plażę, po czym wsiadły do łodzi i skierowały się pod burtę U 703. W/w osobami okazali się być kobieta – lekarz N.M. Natalic, oraz dwóch marynarzy: V. M. Borodin i J. Lobanov. W tym też czasie w trakcie manewrowania w celu ustawienia okrętu równolegle do linii wybrzeża część rufowa uderzyła a następnie osiadła na dnie (dopiero po fakcie odkryto istnienie silnego prądu przybrzeżnego). Incydent ten ku wielkiej uldze całej załogi nie spowodował żadnych uszkodzeń. O 14:45 na polecenie dowódcy, II WO wraz z jednym podoficerem tą samą szalupą udali się na ląd w celu przeszukania chat. Po stwierdzeniu, że nie ma w nich nic podejrzanego powrócili oni o 15:39 z powrotem na okręt. Wkrótce potem na polecenie Joachima Brünnera w związku z koniecznością prowadzenia dalszych działań na ląd odesłano z powrotem przyjętych ostatnio na pokład Rosjan, zaopatrując ich jednocześnie w zapas prowiantu. O 15:55 rozpoczęto marsz na południe, przemieszczając się wzdłuż wybrzeży Wyspy Nadziei.
Tego samego dnia o wykonanym zadaniu powiadomiono dowództwo nadając o 21:46 meldunek o następującej treści:
„F.d.U.
1.) Z Wyspy Nadziei na pokład zabrano kapitana rosyjskiego parowca „Dekabrist”, storpedowanego dnia 4 listopada 1942 roku przez samolot Luftwaffe.
2.) Na Wyspie Nadziei wciąż przebywają trzej członkowie załogi z tego samego statku (wśród nich kobieta).
3.) Nie wykryto stacji.
4.) Wciąż 105 cbm z których tylko 80 nadaje się do użytku w związku z zanieczyszczeniem zbiornika przez farbę.
5.) Zmierzam w stronę pozycji dla 107. Brünner.”.
Dwudziestego szóstego lipca pomiędzy 02:15 a 02:20 odebrano dwie depesze FdU (0010/787 i 0011/788) o następujących treściach:
„Trzy jednostki handlowe, jeden niszczyciel, jeden okręt patrolowy wykryte o 14:00 w AT 7879, kurs 70° przez zwiadowczy Ju.88. F.d.U.”,
„Brünner melduj: typ stacji jeśli ją zniszczyłeś.”.
O 05:23 Joachim Brünner odpowiedział na drugą z w/w depesz nadając do dowództwa wiadomość o następującej treści:
„Na Wyspie Nadziei nie wykryto żadnej stacji jak meldowano w meldunku 2303/777. (…). Brünner”.
Dwudziestego siódmego lipca o 09:57 w kwadracie AC 6457 (górny lewy róg) ponownie pod czujnym okiem inspektora Wernera zwodowano drugą boję pogodową o kodowym numerze WF-107. O 11:57 zmierzający w kierunku wyznaczonego sektora operacyjnego U 703 zameldował o wykonanym niedawno zadaniu dowództwu nadając krótki meldunek o następującej treści:
„ß ß 107. U 703.”.
Następnego dnia w godzinach wieczornych w kwadracie AT 7252 o 20:48 z pomostu U 703 dostrzeżono smugę dymu idącej od strony cieśniny Kostina samotnej jednostki, w stronę której niezwłocznie się skierowano (w trakcie tego marszu dostrzeżono dwie łodzie latające MBR-2). Już następnego dnia o 02:55 (kwadrat marynarki AT 7261) w kierunku dostrzeżonego dozorowca z wyrzutni nr IV odpalono pojedynczą torpedę, która jednak chybiła celu. Pięć minut później ponowiono atak ale także i tym razem wystrzelona z wyrzutni nr I torpeda spudłowała. Dalszych ataków ze względu na zbyt duży dystans już się nie podejmowano. Dwudziestego dziewiątego lipca o 05:24 ponownie dostrzeżono smugę dymu oraz czubki masztów radzieckiej jednostki patrolowej, której jednak tym razem już nie atakowano. Po południu o 17:52 z dużą zwłoką czasową odebrano na U 703 pochodzącą z F.d.U depeszę 1354/781, która miała następującą treść:
„Brünner z F.d.U. Tylko dla oficerów.
1.) Atakować wykrytą żeglugę z Kolguj do Belushya.
2.) Belushya jest osłaniania przez łodzie latające MBR 2, Cataliny oraz dwusilnikowe maszyny.
3.) Grau melduje w AT 7261 pojedynczą jednostkę patrolową. Wewnętrzna zatoka zaminowana.
4.) Meldować o ruchu i przeciwdziałaniach w krótkich meldunkach.
F.d.U.”.
(Komentarzem Brünnera do tej wiadomości było stwierdzenie: "szkoda, że nie wiedziałem o tym przed przybyciem w ten rejon, gdyby nie ten patrolowiec wpłynąłbym głębiej do Cieśniny Kostina").
Jeszcze tego samego dnia o 23:12 oraz o 00:24 dnia następnego poszukujący wroga okręt Brünnera zmuszony był uciekać pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie przed nadlatującymi łodziami latającymi MBR-2. Pomiędzy 05:54 a 06:21 oraz o 12:4? ponownie musiano chować się pod wodę przed odbywającymi swój lot patrolowy łodziami MBR-2 (także i tym razem okręt nie został wykryty przez wroga). Za ostatnim razem podczas mającej miejsce o 13:10 obserwacji okolicy przez peryskop wachtowy dostrzeżono, że wrogie maszyny zataczają kręgi co z kolei spowodowało, że Joachim Brünner nabrał podejrzeń, że coś się szykuje. O 14:25 podejrzenia te okazały się słuszne bowiem uzyskano kontakt wzrokowy z trzema zbliżającymi się jednostkami (był to radziecki konwój przybrzeżny BA-12), w stronę których niezwłocznie się skierowano (w trakcie kolejnych obserwacji zidentyfikowano cele jako: frachtowiec o tonażu ca. 1.300 ton oraz flankujące go z obu stron dwa patrolowce). O 15:40 w kierunku stanowiącego największą wartość frachtowca z wyrzutni nr III wystrzelono torpedę FAT, która jednak spudłowała. Osiem minut później ponowiono atak odpalając tym razem do idącego po sterburcie atakowanego poprzednio statku dozorowca salwę aż trzech torped (wyrzutnie nr I, II, IV), z których jedna po 90 sekundach biegu trafiła go w rufę powodując jego szybkie zatonięcie. Posłaną na dno jednostką był radziecki uzbrojony trawler T-911 (559 ton). Wkrótce po tym ataku na polecenie Brünnera wykonano alarmowe zanurzenie na głębokość 2A+26 (186 metrów) kładąc okręt na dnie (spowodowane to było niskim stanem naładowania baterii), gdzie następnie przeczekał on kontratak w wykonaniu drugiego patrolowca (zrzucił on łącznie 10 bomb głębinowych). O 18:15 U 703 pojawił się na powierzchni rozpoczynając marsz w kierunku zachodnim, utrzymując jednocześnie przez jakiś czas kontakt wzrokowy z masztami wrogiego patrolowca. Półgodziny później po oddaleniu się z miejsca ataku nadano do dowództwa meldunek o jego przebiegu, który miał następującą treść:
„Do F.d.U.
1.) Jeden parowiec, 2 jednostki patrolowe, kurs 15°,z których zatopiono: 1 okret patrolowy. Bomby głębinowe, żadnych uszkodzeń.
2.) Silne lotnicze przeciwdziałanie wroga.
3.) 6 torped, 50 cbm (…). Brünner.”.
Niedługo potem (18:54) ponownie musiano uciekać pod wodę tym razem przed trzema lecącymi w kierunku miejsca ataku łodziami latającymi MBR-2, kontynuując pomimo to dalszy marsz w kierunku zachodnim, podczas którego załadowano dziobowe wyrzutnie torpedowe (według mających potwierdzenie w uzyskanych kontaktach akustycznych (detonujące bomby głębinowe) przypuszczeń Brünnera wróg ciągle myślał, że jego jednostka przebywa w miejscu ataku, prowadząc działania przeciwko niemu aż do 23:00). O 23:59 U 703 z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając ładowanie baterii akumulatorów. Trzydziestego pierwszego lipca przebywający wciąż w swoim sektorze okręt Brünnera aż czterokrotnie zmuszony był uciekać pod wodę przed nadlatującymi samolotami wroga (3 x były to łodzie MBR-2 a za ostatnim razem bazujący na lądzie samolot nierozpoznanego typu): pierwszy raz o 02:45 (kwadrat marynarki AT 7214), drugi raz o 03:22 (j/w), trzeci raz o 04:07 (kwadrat marynarki AT 7217) i ostatni czwarty raz o 13:18 (kwadrat marynarki AT 7137). Po mającym miejsce o 14:15 wynurzeniu w związku z silnym przeciwdziałaniem ze strony nieprzyjacielskiego lotnictwa rozpoczęto odejście z sektora idąc kursem 300° z prędkością dwukrotnie pół naprzód oraz meldując o tym fakcie dowództwu wysyłając mu meldunek o następującej treści:
„ßß Tymczasowo zmuszony jestem wycofać się na skutek silnego przeciwdziałania ze strony lotnictwa. U 703.”.
O 15:08 otrzymano odpowiedź z F.d.U. (depesza 0943/717) z rozkazami o następującej treści:
„Brünner: marsz z jak najwyższą prędkością przez Andfjord do Narwiku.”.
Trzeciego sierpnia o 11:23 nadano do dowództwa meldunek pozycyjny o następującej treści:
„Przebywam w kwadracie AB 9867. U 703.”.
Cztery minuty później wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z wysłaną na spotkanie z okrętem Brünnera jednostką eskortową, w towarzystwie której o 11:40 wpłynięto na wody Andfjordu. O 15:00 przybyto na redę Harstad, skąd po zabraniu pilota o 16:00 via Tjeldsund skierowano się do Narwiku, gdzie ostatecznie przybyto tego samego dnia o 20:00 cumując u burty jednostki Meteor. W trakcie trwającego nieco ponad 2 tygodnie patrolu (15 dni) U 703 przepłynął 2.825,7 mili morskiej na i 134, 4 mili morskiej pod powierzchnią.

[1] W trakcie opuszczania tonącego statku kapitanowi udało się zgromadzić w łodzi ratunkowej zapas prowiantu oraz zabrać ze sobą broń palną wraz z amunicją (rewolwer i strzelbę), którą przekazał Heinrichowi Schlottowi, pokazując mu jednocześnie czym parał się przez ostatnie miesiące tj. polowaniem na niedźwiedzie polarne, o czym świadczył zapas skór – jedną z tych skór Heinrich Schlott zabrał ze sobą na pamiątkę.
[2] Dekabrist podążał z zaopatrzeniem do portów Radzieckich w ramach nowego eksperymentu Aliantów, którzy po klęsce konwoju PQ.17 i stratach zadanych PQ.18 uznali, że bardziej opłaca się wysyłać statki pojedynczo niż grupować je w łatwy do wykrycia konwój.

Patrol 9 (14.08.1943 – 10.10.1943)
14.08. U 703 pod dowództwem Joachima Brünnera o godzinie 09:30 wraz z U 636 (Hildebrandt) opuścił Narwik z poleceniem skierowania się do Tromsø. Tego samego dnia o 12:07 zawinięto do Lødingen skąd po podjęciu na pokład pilota (nazwisko Winter) skierowano się przybrzeżnym szlakiem żeglugowym do portu docelowego, gdzie przybyto o 19:28 cumując u burty jednostki pomocniczej Gordias. O 20:10 zacumowano przy jednostce Bernhard von Tschirsky, gdzie przygotowano i wyposażono okręt do planowanego na ten patrol zadania tj. zaopatrywania w paliwo samolotów lotnictwa morskiego (m.in. w ramach ćwiczeń dokonano też próbnego transferu paliwa na łódź latającą dalekiego zwiadu B&V 138). Następnego dnia w godzinach wieczornych ponownie wraz z U 636 oraz w eskorcie trałowca M 346 o 20:18 wyruszono w dalszą drogę kierując się na Hammerfest. W trakcie tego rejsu 16 sierpnia na okręcie odebrano specjalną depeszę adresowaną do jednego z członków załogi – Ob.Masch Wunderlicha, która miała następującą treść:
„Dla Ob.Masch Wunderlicha. W uznaniu Pańskiej służby na U-boocie jako Ob.Masch. wręczam Panu w imieniu Führera i Głównodowodzącego Armią Niemiecki Złoty Krzyż. Dönitz.”.
O 08:10 zawinięto do Hammerfest, gdzie zacumowano u burty jednostki pomocniczej Admiral C. Hering na którą to przekazano większość posiadanego zapasu torped, przyjmując jednocześnie na to miejsce skrzynie z automatyczną stacja meteorologiczną o kodowej nazwie »Gerhard« oraz dwóch odpowiadających za jej prawidłową instalację członków służby meteo tj.: Reg.Rat. Stoebego i Tech.Inspektora Ernsta. Tego samego dnia pomiędzy 18:40 a 18:55 odbyła się też ceremonia odznaczenia Ob.Masch Wunderlicha. Po przenocowaniu, rankiem następnego dnia o 08:15 po raz kolejny wraz z U 636 oraz w eskorcie kutra trałowego R 151 wyruszono w dalszą drogę w stronę pozycji wejściowej. Po jej osiągnięciu, co miało miejsce o 11:00 nastąpiło pożegnanie z dotychczasowymi towarzyszami podróży, po czym U 703 skierował się w stronę wyspy Nowa Ziemia, gdzie w kwadracie AS 40 zluzować miał U 601. Osiemnastego sierpnia o 05:35 na polecenie dowódcy w kwadracie AC 5471 rozstrzelano dostrzeżoną chwilę wcześniej dryfującą minę morską. Dwa dni później 20 sierpnia odebrano depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„Powracająca do bazy łódź latającą nadała sygnał SOS, po czym skierowała się w stronę wybrzeża. 5291, sygnał wywoławczy samolotu „»Emil«. Hildebrandt i Brünner nasłuchiwać na falach i z dużą prędkością kierować się na podaną pozycję.”.
Następnego dnia o godzinie 00:57 odebrano pochodzący z U 601 meldunek o następującej treści:
„Spotkałem się łodzią latającą. U 601.”,
w związku z czym powrócono na poprzedni kurs. Dwudziestego drugiego sierpnia o 04:00 w kwadracie AT 3148 spotkano się z U 601, w towarzystwie którego obrano kurs na tymczasową bazę w pobliżu Przylądka Pingin, gdzie o 08:40 stanięto na kotwicy. W trakcie tego postoju dwóch specjalistów ze służby meteorologicznej wraz z przydzielonymi im do pomocy marynarzami ustawiło na brzegu stację meto. W tym czasie zgodnie z instrukcjami otrzymanymi jeszcze w Tromsø z pokładu U 601 przejęto ekipę techniczną lotnictwa morskiego tj. Oblt. Stielera (dowódca operacji), Lt. Dreppera oraz 6 szeregowych członków Luftwaffe wraz z częściami zamiennym. Przed pożegnaniem się z powracającym do bazy U 601 na jego pokład przekazano Reg.Rat. Stoebego i Tech.Inspektora Ernsta. Następnego dnia o 03:10 odebrano pochodzącą z F.d.U depeszę 0006/22/772 z instrukcjami o następującej treści:
„Brünner, rozpoznanie lodowe zgodnie z rozkazami operacyjnymi, artykuł 6, potem co 50 mil morskich do 80°E, następnie obserwować »Lądowiska 1 i 2« i prowadzić rekonesans w kierunku południowym.”.
Zanim jednak przystąpiono do wykonywania tych zadań Joachim Brünner postanowił wpierw skierować się na akwen »Lądowiska 1«, gdzie zamierzał spotkać się z U 255 na którego przekazać miał dowódcę operacji oraz najprawdopodobniej części zamienne. W drodze na miejsce spotkania o 12:00 dostrzeżono latarnię morską na przylądku Jelanija (kwadrat marynarki AT 3225) a o 14:15 rozpoznano wody »Lądowiska 2«. Prawie trzy godziny później o 16:55 w kwadracie AT 3276 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z U 255 a o 17:53 zastopowano w jego pobliżu osiągając w ten sposób wody »Lądowiska 1« (kwadrat marynarki AT 3278). Wkrótce potem na pokład jednostki Harmsa w ramach wymiany trafił Oblt. Stieler i Gfr Kroll, podczas gdy na pokład U 703 przeszedł w ich miejsce Feldw. Bobrowski. Tego samego też dnia o 20:00 na pokład U 255 przekazano przeznaczony dla silnika lotniczego płyn do startu na zimno. Tuż po północy 24 sierpnia o godzinie 00:45 opuszczono akwen »Lądowiska 1« z zamiarem przeprowadzenia rozpoznania kotwicowiska Jelanija w związku z podejrzeniami, że przebywają tam jednostki przeciwminowe Północnej Floty ZSSR a następnie wykonania zwiadu lodowego zgodnie z otrzymanymi wcześniej rozkazami. O 07:35 osiągnięto wody w pobliżu Jelanija, gdzie natknięto się na pasma gęstej mgły utrudniającej obserwację. Po poprawie widoczności i stwierdzeniu braku obecności na tym akwenie wroga o 10:00 rozpoczęto drugą część założonego zadania tj. rozpoznanie lodowe. Następnego dnia po dotarciu do kwadratu ÄF 5942 dostrzeżono pole lodu, rozpoczynając następnie marsz wzdłuż niego w kierunku wschodnim. Dwudziestego siódmego sierpnia o 02:42 (kwadrat marynarki ÄF 9242) dostrzeżono zarysy samotnej wyspy Wize, do której to następnie się zbliżono na odległość 5 mil morskich nie dostrzegając jednak w jej pobliżu nic interesującego. Tego samego dnia U 703 nadał do dowództwa dwa krótkie meldunki o występowaniu lodu:
o 13:51 – 1350/27/756: „ßß ÄF 50, 598, 673, 661. U 703.”,
o 20:26 – 2026/27/774: „ßß ÄF 412, 479, 877, 286. U 703.”.
Wkrótce po nadaniu ostatniego z w/w meldunków zakończono zwiad lodowy rozpoczynając następnie marsz w kierunku Wyspy Uyedineniya (Einsamkeit Insel) celem przeprowadzenie rekonesansu jej redy w poszukiwaniu radzieckich jednostek przeciwminowych. Następnego dnia o 03:15 na okręcie Brünnera odebrano pochodzącą z F.d.U. depeszę 2351/27/783 z poleceniem o następującej treści:
„Brünner upewnij się czy dokumenty lotnicze są poza skrytką 61.”.
Nieco ponad dwie godziny później o 05:20 (kwadrat marynarki ÄF 9949) z pomostu okrętu Brünnera dostrzeżono zarysy Wyspy Uyedineniya, której akwen (nie bez problemów ze względu na mgłę) rozpoznawano do godziny 09:46. Następnie U 703 ponownie skierował się na wody w pobliżu Jelanija, by następnie zgodnie z rozkazami przeprowadzić rekonesans w kierunku południowym. Dwudziestego dziewiątego sierpnia o 03:58 odebrano częściowo czytelną depeszę 0050/29/709 z rozkazami o następującej treści:
„(…)
1.) (…)
2.) Brünner zająć rejon ataku Herbschleba. F.d.U.”.
Zgodnie z nią wkrótce potem obrano kurs 160˚ celem obsadzenia przypadających na wyznaczony rejon kwadratów AS 42 i 43. Trzydziestego sierpnia o 20:00 U 703 osiągnął kwadrat AS 4354 zamierzając przeprowadzić rozpoznanie ruchu żeglugowego od ujścia Jeniseju w kierunku wschodnim. Następnego dnia poruszając się w warunkach o ograniczonej przez mgłę widoczności o 22:15 przy pomocy radaru Fu.M.G. uzyskano kontakt na jedną z Wysp Kamiennych. Pierwszego września o 06:10 po poprawie widoczności z pomostu U 703 dostrzeżono położoną w zachodniej części w/w archipelagu jedną z wysp, w kierunku której, zachowując ostrożność następnie powoli się zbliżono, nie dostrzegając jednak na niej żadnej bytności wroga. W południe Joachim Brünner nakazał obrać kurs na redę portu Dickson w celu przeprowadzenia tam rekonesansu. O 19:48 (kwadrat marynarki AS 4377) dotarto na odległość trzech mil od Wyspy Dikson, gdzie ze względu na mgłę sprowadzono okręt na peryskopową w oczekiwaniu na nadejście jutrzenki oraz poprawę widoczności. Dziesięć minut po północy 2 września przebywający w odległości 1,5 mili morskiej od latarni na Wyspie Dikson U 703 rozpoczął powolny marsz wzdłuż jej wybrzeża kierując się na południowe wejście do zatoki nad którą to położony był port Dikson. O 04:25 (kwadrat marynarki AS 4611) nawiązano kontakt wzrokowy z jednostką rybacką, która wyłoniła się z pasma mgły idąc niedogodnym do wykonania ataku kursem 150˚, kierując się w stronę wejścia do zatoki (komentarz do zaistniałej sytuacji Joachima Brünnera był następujący „jaka szkoda, że lądowe baterie są dobrze widoczne a moje działo jest bezużyteczne.”.). O 06:30 osiągnięto rejon południowego wejścia do zatoki, rozpoczynając następnie jej obserwację przez peryskop. Po nie wykryciu niczego wartego zaatakowania rozpoczęto odejście z tego akwenu, zajmując pozycję na północ od Wyspy Dikson. Czwartego września po dostrzeżeniu o 07:30 z pomostu U 703 znajdującego się na wyspie masztu radiowego, oddalono się od niej na dalszy dystans, chcąc uniknąć w ten sposób ewentualnego wykrycia. Tego samego dnia okręt Brünnera aż sześciokrotnie zmuszony był wykonywać alarmowe zanurzenie, uciekając w ten sposób przed nieprzyjacielskim lotnictwem:
pierwszy raz o 09:51, pobyt w zanurzeniu do 10:20 przed łodzią latającą prawdopodobnie typu Catalina,
drugi raz o 10:44, pobyt w zanurzeniu do 11:11 przed dwoma łodziami latającymi typu MBR-2.
trzeci raz o 12:11, pobyt w zanurzeniu do 12:50 przed dwoma samolotami bazującymi na lądzie,
czwarty raz o 12:57 (kwadrat marynarki AS 4371), pobyt w zanurzeniu do 13:43 przed pojedynczym samolotem niezidentyfikowanego typu,
piąty raz o 15:08 (kwadrat marynarki AS 4372), pobyt w zanurzeniu do 15:46, przed dwoma samolotami,
szósty raz o 16:30 (kwadrat marynarki AS 4348), pobyt w zanurzeniu do 17:32, przed dwoma samolotami.
Za każdym z tych razów U 703 nie został dostrzeżony przez wroga, unikając w ten sposób ewentualnych ataków. O 16:50 odebrano depeszę 1314/4/787 z rozkazami o następującej treści:
„Brünner, Lange:
1.) 6 września spotkanie o godzinie 04:00 w AT 6149, przekazać prowiant na Lange. Zaopatrzenie dla Brünnera później od Harmsa.
2.) Po tym wszystkim wymienić się rejonami ataku. F.d.U.”.
(rozkaz ten Brünner skomentował w następujący sposób: „Szkoda, bo jestem zdeterminowany poznać przyczynę takiej intensywnej działalności lotnictwa.”). O 18:16 kierujący się w stronę nakazanej pozycji U 703 nadał do dowództwa meldunek 1817/4/797, który miał następującą treść:
„Możliwe, że zostałem wykryty. Ciężkie przeciwdziałanie lotnicze. U 703”.
O 20:30 (kwadrat marynarki AS 4264) odebrano kolejną pochodzącą z F.d.U. depeszę (1521/4/792) z instrukcjami i rozkazami o następującej treści:
„Grupa Wiking, Dla Oficerów:
1.) Według B-Dienst 4 września zaokrętowany na Baku szef flotylli niszczycieli ma przeprowadzić operację z udziałem niszczycieli w rejonie „Dikson”.
2.) Kentmann …”.
(komentarz Brünnera: „Szkoda, że o tym nie widziałem, bowiem kosztem większej prędkości przelotowej pozostałbym dłużej na tamtejszym akwenie. Teraz jest już na to za późno.”).
Następnego dnia o 20:00 osiągnięto wyznaczony na kwadrat AT 6149 punkt spotkania z U 711, który dotarł na miejsce o 01:20 szóstego września wymieniając się sygnałami rozpoznawczymi z U 703. O 03:30 rozpoczęto trwającą do 06:00 operację przekazania na jednostkę Langego zapasów prowiantu, po czym po pożegnaniu się z nim skierowano się do wyznaczonego rejonu ataku, który przypadał na kwadrat AT 64 (na miejsce dotarto o 08:00). Siódmego września o 02:10 na krążącym po swoim rejonie okręcie Brünnera odebrano częściowo czytelną depeszę 2358/6/755 z rozkazami o następującej treści:
„(…):
1.) Bugs przekaże zapasy na Brünnera dnia 8 września o godzinie 00:00 w AT 6149. Zaraz potem ….:. .”.
Wkrótce potem rozpoczęto marsz w stronę wyznaczonego punktu spotkania, w trakcie którego o 12:00 odebrano kolejną depeszę z F.d.U. (1213/762) o następującej treści:
„1.) Bugs zaraz po zaopatrzeniu przemieścić się do rejonu ataku w AT 64 i dołączyć do grupy Wiking.
2.) Brünner obsadzić AT 62. F.d.U”.
Ósmego września tuż po północy dotarto na miejsce spotkania (kwadrat marynarki AT 6148) rozpoczynając oczekiwanie na pojawienie sie U 629 (Bugs). Czterdzieści pięć minut później na U 703
Odebrano depeszę 2214/7/773 z rozkazami o następującej treści:
„Bugs, Brünner. Nowy punkt spotkania 3278. Przestrzegajcie no 765.”.
(numer 765, był raportem B-Dienst, w którym donoszono o koncentracji w dniu 4 września wrogich okrętów podwodnych w pobliżu Jelanija.).
Tuż po północy 10 września powrócono na wody »Lądowiska 1«, gdzie wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z przebywającym tam U 255, po czym o 01:23 zacumowano w jego pobliżu. Pomiędzy godziną 04:00 a 12:00 korzystając z chwili spokoju przepompowano znajdujący się w głównym zbiorniku balastowym oraz rezerwowym nr 4 zanieczyszczony farbą zapas ropy do zbiornika rezerwowego nr 2, przygotowując w ten sposób 4 do pobrania do niego świeżego paliwa.
O 14:00 odebrano depeszę 1106/7/715, która miała następującą treść:
„Okręty za wyjątkiem Beckera, które w maju 43 nie zostały wyposażone w nową tabelę AUKA, zgłosić to nadając krótki meldunek o treści „Wotan”.”.
(Aufklärungs- und Kampfflieger Signalstafel Land und See – tabela kodów i sygnałów rozpoznawczych, w którą na szczęścię wyposażony był U 703.).
W tym też okresie na okręt Harmsa przekazano też cały zapas lotniczego oleju smarnego. O 18:45 okręt Brünnera udał się w krótki rejs na głębszy akwen, gdzie dwukrotnie przeprowadził operację przepłukania głównego zbiornika balastowego oraz zbiornika rezerwowego nr 4 oraz o godzinie 00:53 już dnia 10 września nadał do dowództwa krótki meldunek (0027/738) o następującej treści
„Do F.d.U.:
1.) Podpokładowe schowki Harmsa funkcjonalne.
2.) Cały zapas lotniczego oleju smarnego przekazany.
3.) Bugs wciąż nie przybył.
Brünner.”
O 07:52 powrócono na wody Lądowiska 1, gdzie oprócz wymieniania się sygnałami z U 255 dostrzeżono też wyczekiwaną jednostkę Bugsa. Wkrótce potem okręt został posadowiony na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 6 metrów dnie pomiędzy także spoczywającymi w ten sposób U 255 i U 629. Następnie korzystając z dobrych warunków pogodowych pomiędzy 11:00 a 16:00 z jednostki Bugsa pobrano 40 m3 paliwa oraz trzytygodniowy zapas prowiantu. Niedługo po zakończeniu tej operacji w związku z niedostarczeniem przez U 629 jednostce Harmsa nowej tabeli AUKA, Joachim Brünner przekazał mu swoją (nieco później odebrano depeszę z F.d.U. z informacją, że stara tablica AUKA pozostaje na razie w mocy). O 19:41 na lądowisku wylądowała łódź latająca B&V138, która dostarczyła zapas świeżego chleba nie dostarczając jednak ku rozpaczy załogi U 703 żadnej poczty. Tego samego dnia o 22:15 okręt Brünnera oderwał się od dna, po czym rozpoczął marsz w stronę wyznaczonego dla niego rejonu ataku, który przypadał na kwadrat AT 62. Następnego dnia o 04:15 (kwadrat marynarki AT 3582) nadano do dowództwa krótki meldunek (0919/11/765) o następującej treści:
„Jestem wyekwipowany na 3 tygodnie. Wciąż posiadam 80 – 100 cbm paliwa, słowo klucz „Wotan”. U 703.”.
Jedenastego września o 11:40 odebrano pochodząca z dowództwa depeszę (0956/782), która miała następującą treść:
„Brünner ze zwiększoną prędkością skierować się w stronę »Lądowiska 1«. Meldować o czasie przybycia, krótkim sygnałem. F.d.U.”.
(w tym czasie pozostałe okręty tj. U 255, U 629 i U 307 poszukiwały łodzi latającej B&V, która poprzedniego dnia zmuszona została do awaryjnego lądowania).
W drodze na »Lądowisko 1« zgodnie z w/w instrukcjami o 13:18 nadano krótki meldunek o następującej treści:
„Godzina 23:30. U 703.”.
Trzynastego września powrócono na »Lądowisko 1«, gdzie o 02:55 okręt posadowiony został na dnie a następnie zakamuflowany przed zwiadem lotniczym posiadanymi siatkami. Tego samego dnia odebrano też polecenie pozostania na wodach »Lądowiska 1« i oczekiwania na dalsze instrukcje. Następnego dnia o godzinie 04:00 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„1.) Brak dalszych operacji łodzi latających nad Morzem Karskim.
2.) Brünner informuj o granicy lodu od 83˚ do 63˚E co 50 Mm, następnie monitoruj lód i ruch w odległości 60 Mm od Jelanija. F.d.U.”.
Półtorej godziny później po oderwaniu się od dna oraz usunięciu kamuflażu wyruszono w drogę celem przeprowadzenia zwiadu lodowego. Szesnastego września o 01:40 w kwadracie ÄF 9612 osiągnięto granicę występowania lodu rozpoczynając następnie rozpoznanie zasięgu jego występowania. Po południu o 15:00 (kwadrat marynarki ÄF 9242) z pomostu U 703 po raz drugi w trakcie tego patrolu dostrzeżono zarysy samotnej wyspy Wize. O północy 18 września przebywający w kwadracie ÄF 8298 okręt Brünnera dotarł do pozycji, gdzie pole twardego lodu zastąpiły pola dryfującego pokruszonego lodu, w związku z czym zmuszony był on wykonać obejście tego akwenu zmieniając kurs na południowy. Po osiągnięciu pozycji 63˚E, co miało miejsce pomiędzy 11:00 a 12:00 zakończono zwiad lodowy, po czym rozpoczęto marsz na kotwicowisko w pobliżu Jelanija. O 15:00 na U 703 odebrano kolejną depeszę z F.d.U. (1325/744) o następującej treści:
„Brünner udaj się do Lądowiska 1. W razie potrzeby, wspieraj kolejną operację z BV.”.
Ze względu na fakt przekazania całego zapasu paliwa lotniczego na pokład jednostki Harmsa Joachim Brünner postanowił nie wykonać tego rozkazu, nadając jednocześnie do dowództwa o 16:11 meldunek (1510/745) o następującej treści:
„Brak paliwa lotniczego. Brünner.”.
O 19:00 w związku z problemami w łączności radiowej odebrano depeszę z FdU z prośbą o powtórzenie ostatniego meldunku, na którą to odpowiedziano o 20:29 nadając meldunek o następującej treści:
„F.d.U. od Brünnera.
1.) 523, 493, następnie północny – zachód.
2.) Brak paliwa lotniczego.
3.) Aprowizacja na 9 dni, proszę o zaopatrzenie, 62 cbm.”.
Dziewiętnastego września o 11:55 odebrano depeszę 1052/773 z rozkazami o następującej treści:
„Z F.d.U do Brünnera: Udać się na »Lądowisko I«, pobrać prowiant i paliwo z Grau i Heinricha, z których część przekazać następnie na Langego jako zaopatrzenie na 18 dni.”.
Wkrótce potem rozpoczęto marsz w stronę Lądowiska 1, przepłukując dwukrotnie po drodze zbiornik balastowy i zbiornik rezerwowy nr 4. Następnego dnia o 4:00 osiągnięto wody »Lądowiska 1«, gdzie półgodziny później okręt posadowiony został na dnie. O 15:05 do odpoczywającego tam U 703 dołączył U 711, który wkrótce potem osiadł w jego pobliżu. Następnego dnia do bazy przybyli: o 03:00 U 601, który stanął na kotwicy oraz o 04:10 U 960 (Heinrich), który zakotwiczył w jego pobliżu. Prawie trzy godziny później o 07:00 U 703 oderwał się od dna, po czym skierował się w stronę U 960, z którego do godziny 15:05 pobierał paliwo oraz prowiant. W trakcie trwania tej operacji o 12:15 odebrano pochodzącą z F.d.U. depeszę o następującej treści:
„Wiking, Brunner, Grau Dla oficerów Zet:
1.) 20 września godzinia 7:40 konwój 7 jednostek, 4 trałowce minęły przylądek Greben idąc kursem wschodnim.
2.) Kentmann …
F.d.U.”.
O 16:00 wody »Lądowiska 1« opuściły U 601, U 711 i U 960 oraz o 21:45 jako ostatni U 703, który skierował się do kwadratu AS 41. W trakcie marszu w stronę nakazanej pozycji o 22:15 nastąpiła awaria bakburtowego silnika diesla (nieszczelność zaworu gazu wydechowego I cylindra), którą ostatecznie usunięto o 02:00 następnego dnia. Pięć godzin później odebrano kolejną depeszę (0519/22/730) o następującej treści:
„Brünner.
1.) Zniekształcony krótki sygnał. Od Langego zmierzam do AS 40 z 74 cbm.
2.) Melduj o najbliższym polu lodu jeśli znajduje się poniżej odległości 60 mil od Jelanija.
F.d.U.”.
O 15:40 na pokład U 703 dotarła kolejna depesza – 1151/735, która miała następującą treść:
„Grupa Wiking:
1.) Meldowany konwój nie jest wart ingerencji w dotychczasowe zadania. Grau jeśli nie napotkałeś nic ciekawego w AS 40 operuj przeciwko niemu.
2.) Brünner rozpoznanie lodowe na północ od Nowej Ziemi jest bardzo ważne.
3.) Lange ostateczny termin powrotu 23 września 1943, nie Hamerfest, zamiast tego Andfjord Narwik.:.
F.d.U.”.
(Komentarz Brünnera do w/w 1 punktu był następujący: „Nie rozumiem tego. Oznacza to, że mamy przepuścić nadarzającą się okazję.”)
O 21:20 w związku z w/w rozkazami przebywający aktualnie w kwadracie AS 4185 okręt Brünnera rozpoczął marsz w kierunku Jelanija. Dwudziestego czwartego o 02:00 na pokładzie zamierzającej przeprowadzić rozpoznanie po okręgu 60 mil wokół Jelanija jednostki Brunnera odebrano depeszę 0027/748 z nowymi rozkazami o następującej treści:
„Brünner melduj o granicy lodu pomiędzy 60˚ a 70˚E. F.d.U.”.
O 18:15 dotarto do kwadratu ÄF 5954 gdzie osiągnięto granicę występowania pola lodu, wzdłuż której to następnie ruszono obierając kurs zachodni. Dwudziestego szóstego września 40 minut po północy na U 703 odebrano kolejną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Grupa Wiking
1.) Grau pozostań w punkcie 1.
2.) Brünner natychmiast melduj swoje przybycie tam zaraz po zwiadzie lodowym.
F.d.U.”.
O 01:20 osiągnięto 60˚E kończąc w ten sposób rozpoznanie lodowe oraz rozpoczynając marsz w kierunku »Lądowiska 1«. O fakcie tym zameldowano dowództwu nadając o 02:09 krótki meldunek (0210/26/769), który miał następującą treść:
„173, 875, 951, 27 dzień obecnego miesiąca godzina 06:00. U 703.”.
W trakcie marszu w stronę punktu spotkania na okręcie Brünnera odebrano kolejne dwie depesze z F.d.U. o następujących treściach:
- 12:45 (1107/7770) - „…
1.) Grau, Heinrich, Brünner uformować grupę Wiking.
2.) Brünner masz zaopatrzenie do 6 października. Zaopatrz więc wszystkie jednostki na analogiczny okres.
3.) Po wszystkim marsz do Linii I od AT 3655 do AT 3633 (…).
4.) Grau melduj o osiągnięciu linii i stanie okrętów.
F.d.U.”,
- 14:00 (115/26/772): „Wiking: Z pozycji w Linii 1 kontynuować marsz przez II AS 1975 do AS 1928, III AS 2755 do 2711, IV XA 7376 do 7262. Zachowywać punkty czasowe. F.d.U.”.
Następnego dnia o 06:36 dotarto na wody »Lądowiska 1«, gdzie wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z przebywającymi tam U 960 i U 601, na które to pomiędzy 09:00 a 15:30 przekazano zapas paliwa i prowiantu zabezpieczający ich działania na okres do 10 ~ 11 października. O 16:00 wszystkie trzy jednostki podniosły swoje kotwice, po czym rozpoczęły wspólny marsz w stronę »Linii I«. Czterdzieści minut po północy 28 września osiągnięto w/w pozycję, skąd następnie udano się w stronę »Linii II«. Tą jak i kolejną pozycję – »Linia III« osiągnięto odpowiednio o 16:45 (kwadrat marynarki AS 1928) i 22:20 (kwadrat marynarki AS 2711). Na ostatniej z nich natknięto się niestety na warunki złej widoczności, w związku z czym wszyscy dowódcy postanowili, że w stronę ostatniej pozycji wyruszą dopiero o 01:00 dwudziestego dziewiątego września a w tym czasie schowają się pod powierzchnię by prowadzić nasłuch okolicy hydrofonami. Tuż po godzinie 01:00 następnego dnia, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami wyruszono w stronę »Linii IV«. W trakcie tego marszu o 02:10 odebrano depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Wiking. Po osiągnięciu pozycji Lina IV obsadzić rejony ataku, głębokość 20 Mm, Grau 5869, Heinrich 5837, Brünner wszystkie w XA, meldować o obecności lodu. F.d.U.”.
O 17:00 osiągnięto ostatnią z w/w pozycji, skąd następnie wszystkie okręty rozpoczęły marsz w stronę przydzielonych im sektorów. Tego samego dnia o 22:40 (kwadrat marynarki XA 4998) z pomostu U 703 dostrzeżono zarysy nieprzyjacielskiego wybrzeża oraz znajdujące się na nim światła. Ze względu na słabą widoczność uniemożliwiającą obserwację na polecenie Brünnera, posadowiono okręt na dnie, gdzie przebywał on do godziny 02:00 oczekując na nadejście dnia. Wkrótce po wynurzeniu przed dziobem i po sterburcie okrętu dostrzeżono wybrzeża Wyspy Rosyjskiej, do której to powoli się zbliżono, co z kolei pozwoliło pięćdziesiąt trzy minuty później dostrzec znajdujące się na niej zabudowania wrogiej radiostacji. W celu uniknięcia wykrycia o 02:55 Joachim Brünner zarządził alarmowe zanurzenia a następnie odejście w kierunku NW. Wkrótce po mającym miejsce o 05:00 wynurzeniu na kierunku NE dostrzeżono mniejsze i większe pola dryfującego lodu, o których zgodnie z rozkazami zameldowano dowództwu. O 11:00 na U 703 odebrano pochodzącą z U 960 depeszę o kontakcie z wrogiem, która miała następującą treść:
„F.d.U. Mały konwój w kwadracie XA 4867, kurs 250˚, 6-7 węzłów, trzy jednostki eskorty. Frachtowiec 6000 GRT zatopiony, W7, Morze 6-7, -1˚C, 999 mb, 51 cbm, 3 torpedy. Heinrich.”.
Pomimo braku dokładnej informacji z ilu jednostek handlowych złożony jest wykryty konwój Joachim Brünner postanowił obrać kurs na jego przechwycenie. W trakcie tego marszu o 11:50 odebrano kolejny meldunek z U 960, tym razem mówiący o utracie kontaktu z wrogiem o godzinie 08:00. O 12:27 U 703 nadał do dowódcy U 960 pozostawione bez odpowiedzi zapytanie o ilość statków konwoju. W tym momencie Joachim Brünner był zdeterminowany dopaść konwój, którego spodziewał się spotkać w pobliżu Wyspy Izvestij Tsik. Po godzinie 14:15 z U 703 nadano kolejną depeszę, która miała następującą treść:
„Pola dryfującego lodu w kwadracie 5773. Do chwili obecnej brak kontaktu. Sygnały namierzające nieważne. Pozycja w kwadracie 7321. Pytanie ostatnia pozycja konwoju i liczba parowców. Brünner.”.
Zarówno te dwie depesze jak i kolejna nadana o 19:55 z ponagleniem o odpowiedź na temat konwoju pozostały bez odpowiedzi, co z kolei spowodowało, że Joachim Brünner nakazał sprawdzić aparaturę radiową. O 03:25 pierwszego października z pomostu U 703 dostrzeżono wybrzeża Wyspy Izvestij Tsik, rozpoczynając następnie powolne patrolowanie tego akwenu w poszukiwaniu wroga. O 07:10 (kwadrat marynarki AS 2432) determinacja i cierpliwość dowódcy U 703 została wynagrodzona, bowiem z pomostu w namiarze 110˚ dostrzeżono smugi dymu, w kierunku których niezwłocznie się skierowano. Dwadzieścia pięć minut później w namiarze 40˚dostrzeżono idący w tym samym kierunku U 601 a o 11:05 idący po stronie bakburty U 960. Wkrótce potem trzy jednostki zajęły pozycję przed konwojem, przy czym Heinrich i Grau postanowili zaatakować go po zapadnięciu zmierzchu, podczas gdy Brünner postanowił nie czekać i o 11:45 (kwadrat marynarki AS 2449) nakazał sprowadzić okręt na peryskopową z zamiarem wykonania dziennego ataku. Wykrytym konwojem był idący do Archangielska VA-18. O 13:10 w kwadracie AS 2426 w kierunku ocenianego na ca. 3000 ton frachtowca odpalono podwójną salwę torpedową uzyskując trafienie na wysokości ładowni nr 3. Storpedowaną jednostką która o 13:41 poszła na dno był należący do radzieckiego armatora Dalnevostochnoe Gosudarstvennoe Morskoe Parokhodstvo (DGMP) z Władywostoku, przewożący elementy dla elektrowni w Norilsku frachtowiec Sergej Kirov (4.146 ton). Cztery minuty po pierwszym ataku Joachim Brünner wykonał drugi, ponownie odpalając podwójną salwę torpedową tym razem jednak do nakładających się na siebie sylwetek dwóch statków (ca. 3000 – 5000 ton). Wystrzelone torpedy niestety chybiły celu, mijając kolejny radziecki frachtowiec - Mossovet (2.981 ton). Dalszych ataków już się nie podejmowano. O 15:02 okręt z powrotem pojawił się na powierzchni a dwie minuty później minął rumowisko szczątków i 4 łodzie ratunkowe. O 15:34 z pomostu U 703 dostrzeżono znajdujący się w namiarze 220˚ wrogi eskortowiec, w związku z czym zmieniono dotychczasowy kurs, w celu jak najszybszego go zgubienia. Pomimo tego manewru dopiero o16:20 udało się oderwać od wroga, co z kolei pozwoliło na zmianę kursu na 240˚ i ponowne poszukiwania konwoju. W trakcie ich trwania o 16:58 nadano do dowództwa meldunek o wykonanym ataku, który miał następującą treść:
„Godzina 13:10, kwadrat 2449 frachtowiec 3000 GRT zatopiony, możliwe dwa kolejne trafienia. Brünner”.
O 17:20 odebrano ostrzeżenie U 601 o użyciu torped FAT oraz w namiarze 165˚ dostrzeżono rozbłysk flary. Szesnaście minut później podążający w tym kierunku U 703 zmuszony był zastopować ze względu na konieczność naprawy instalacji chłodzenia obu diesli. W trakcie jej trwania na okręcie odbierano kolejne meldunki z obu polujących na VA-18 partnerów. O 18:02 zakończono naprawę po czym ruszono w pogoń obierając kurs południowy, prosząc jednocześnie dowódców U 960 i U 601 o podanie pozycji wroga i informację czy coś jeszcze pozostało do upolowania. O 20:30 na U 703 odebrano pochodzący z jednostki Heinrich meldunek o następującej treści:
„Konwój zlokalizowany o godzinie 18:06 w kwadracie AS 2712. Odłączony dziko zygzakujący parowiec w kwadracie 2716, 1 parowiec zatopiony, 2 trafienia, brak torped. Heinrich.”.
Ponieważ do tego momentu U 703 nie uzyskał kontaktu z wrogiem Joachim Brünner uznał, że zmierza on w kierunku portu Dikson i w związku z czym skierował się w tamtą stronę. W trakcie tego marszu odebrano pochodzącą od dowódcy grupy Wiking depeszę o następującej treści:
„Prosimy o zgodę na powrót. Grupa wspólnie razem zatopiła około 15000 GRT. Pozycja na północ od Wysp Sverdrupa. Okręty mają w większości po 40 cbm. Brak torped. Wiking.”.
Drugiego października 03:25 na okrętach grupy Wiking odebrano pochodzącą z F.d.U. depeszę 0107/2/754 z rozkazami o następującej treści:
„Wiking marsz powrotny Andfjord-Narvik. Brünner, zabrać z Wyspy Nadziei pozostałych rozbitków.”.
Do tego momentu w pogoni za konwojem U 703 dotarł w pobliże Wysp Kamiennych nie uzyskując jednak kontaktu z wrogiem. O 08:00 rozpoczęto marsz w stronę »Lądowiska 1«, który wkrótce potem przerwano w związku z meldunkami U 960 o samotnym frachtowcu i dwóch łodziach latających, w kierunku których pozycji niezwłocznie się skierowano. Ostatecznie po bezskutecznych poszukiwaniach wroga o 17:00 ponownie podjęto przerwany marsz w stronę »Lądowiska 1«, gdzie dotarto 3 października o 12:15 spotykając się tam ze starymi znajomi tj. – U 601 i U 960. Z tego pierwszego w związku ze zleconym zadaniem pobrano też pewną ilość paliwa oraz prowiantu umożliwiającą jego wykonanie. O 16:10 pożegnano się z oboma U-bootami kierując się w stronę Jelanija, gdzie dotarto o 03:40 czwartego października (kwadrat marynarki AT 3215), przeprowadzając rekonesans jej kotwicowiska (wody okazały się puste, natomiast na brzegu dostrzeżono zabudowania radiostacji i prawdopodobnie baterii nadbrzeżnej). O 08:00 rozpoczęto marsz w stronę Wyspy Nadziei, w trakcie, którego na U 703 odebrano dwie skierowane m.in. do jego dowódcy depesze z rozkazami o następujących treściach:
- 04.10. – godz. 12:45 (1118/780)„Brünner. Pierwszego października samolot dostrzegł dwie osoby przy środkowej chacie. Nie pozostaw tam nikogo. F.d.U.”,
- 05.10. – godzina 00:10 (1837/4/784) ”1.) …, 2.) …, 3.) Brünner Wyspa Nadziei Andfjord. Wyposażenie z Hammerfest zabrał Grau. F.d.U. Norwegen.”.
Szóstego października o 17:45 dotarto w pobliże Wyspy Nadziei, gdzie związku z panującymi ciemnościami na polecenie dowódcy posadowiono okręt na dnie spędzając tak najbliższą noc. Następnego dnia o 04:00 dotarto na miejsce, po czym na polecenie dowódcy z działa pokładowego oddano strzał ostrzegawczy. Wkrótce potem dostrzeżono na brzegu dwie osoby. W celu ich podjęcia na polecenie Brünnera na brzeg w pontonie wysłano mały oddział w składzie: II WO Schlott i Gfr Helmut Wapniarz, który następnie na pokład okrętu dostarczył panią doktor – N. M. Natalic oraz marynarza V. N. Borodina. Ponieważ rozkaz wyraźnie mówił, że nie wolno nikogo pozostawić na lądzie ten sam oddział po raz drugi powrócił na brzeg by przeszukać pozostałe chaty. Wkrótce potem w jednej z nich odkryto leżącego w łóżku poważnie chorego J. Lobanova (pojawia się też nazwisko Deljuk), którego nie bez problemów (falowanie) o 18:10 dostarczono następnie na pokład okrętu. O 19:50 powracający do bazy U 703 nadał do dowództwa meldunek o wykonaniu zadania, który miał następującą treść:
„F.d.U. od Brünnera. Zadanie wykonane, godzina 19:00. Przybędę do Andfjordu 9 października o godzinie 15:00. Proszę o dostarczenie poczty z Hammerfest.”.
Dziesięć minut po nadaniu tej wiadomości ciężko chory rozbitek pomimo udzielonej mu pomocy medycznej zmarł a jego ciało pochowano w morzu następnego dnia o godzinie 08:00 (kwadrat marynarki AC 4113). Dziewiątego października o 14:30 zawinięto do Harstad, gdzie niestety musiano poczekać na przybycie lokalnego pilota (w trakcie tego postoju na brzeg zdano obu rozbitków). Następnego dnia o 08:30 ponownie wraz z U 960 i U 601 wyruszono w dalsza drogę, kierując się via Tjeldsund i Lødingen w stronę Narwiku, gdzie przybyto o 14:00 cumując u burty jednostki pomocniczej Meteor. W trakcie zakończonego a trwającego ponad osiem tygodni (58 dni) patrolu U 703 przepłynął 7.922 mile morskie na i 179,7 mili morskiej pod powierzchnią.

12.10.1943 przebywający na wodach Skjomenfjordu U 703 o godzinie 17:30 opuścił miejsce dotychczasowego postoju, po czym wraz z U 601 skierował się w stronę Trondheim płynąc w odległości 50 mil od wybrzeża. Dwa dni później 14 października przybyto na miejsce, które po załatwieniu wszystkich spraw opuszczono 17 października o 08:00 z poleceniem udania się na remont do położonej w Bergen stoczni, gdzie dotarto 2 dni później (19.10) o godzinie 14:30.

13.01.1944 U 703 w towarzystwie eskorty o godzinie 07:30 opuścił Bergen z poleceniem udania się na remont do położonej w Kilonii stoczni Deutsche Werke (zaplecze techniczne stoczni w Bergen wykluczało przeprowadzenie wszystkich planowanych prac na miejscu). Następnego dnia w celu wymiany eskorty i przenocowania o 18:00 przybyto do Kristiansand, które opuszczono 15 stycznia o 12:10 kierując się w stronę Dużego Bełtu. Szesnastego stycznia pomiędzy godziną 00:10 a 18:00 U 703 płynął Rutą 33a w eskorcie jednostki DWO 4. Następnego dnia o 14:00 przybyto na miejsce, gdzie zgodnie z planem okręt miał trafić na dok. Ze względu jednak na uszkodzenia stoczni po ostatnim nalocie plany te uległy zmianie i po krótkim postoju okręt Brünnera udał się do Königsbergu, gdzie w tamtejszej stoczni Schichau Werft przebywał przez kolejne tygodnie, powracając do Kiel 20 lutego.

Patrol 10 (24.02.1944- 08.03.1944)
24.02. U 703 pod dowództwem Joachima Brünnera wraz z U 970 (Ketels) i U 856 (Wittenberg) o godzinie 08:00 opuścił Kiel z poleceniem skierowania się po rozkazy do bazy w Trondheim. Od 08:42 (kwadrat marynarki AO 7725) w/w jednostki płynęły w eskorcie przerywacza zagród minowych Spbr 123, którego o 17:00 w kwadracie AO 7199 zastąpił Spbr 22. Następnego dnia o 07:40 (kwadrat marynarki AO 4571) po raz drugi zmianie uległ skład eskorty, tym razem na trałowiec M 341, w eskorcie którego o 18:40 przybyto do bazy w Kristiansand. Po ustaleniu dalszej marszruty o 21:40 wyruszono w dalszą drogę. Dwudziestego szóstego lutego w związku z zagrożeniem ze strony wrogiego lotnictwa o 05:30 zawinięto do Egersund, gdzie przebywano do 08:15. Dwa dni później 28 lutego o godzinie 22:00 dotarto ostatecznie do Trondheim, gdzie spędzono nadchodzącą noc. Po odebraniu rozkazów, po południu następnego dnia o 15:15 wyruszono na patrol z zamiarem zwalczania nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Oceanu Arktycznego i Morza Barentsa. Zamiar ten jednak został udaremniony przez fatalne warunki pogodowe, które wymusiły na Joachimie Brünnerze powrót do bazy, gdzie dotarł jeszcze tego samego dnia o 19:40. Po poprawie aury 1 marca o 09:17 ponownie opuszczono Trondheim kierując się z prędkością 12 węzłów w stronę kwadratu AC 4810. Następnego dnia o 09:15 w kwadracie AF 2996 spotkano się z U 957 którego dowódca Franz Schaar poprosił Brünnera o nadanie w jego imieniu meldunku radiowego. Czwartego marca o 08:40 na przebywającym w kwadracie AB 4749 U 703 odebrano pochodzący z U 739 meldunek o kontakcie w kwadracie AB 4389 z nieprzyjacielskim konwojem, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano. Meldowanym wrogim zgrupowaniem był składający się z 31 statków konwój powrotny RA.57, który dnia 2 marca opuścił port w Murmańsku. Po południu o 14:10 (kwadrat marynarki AC 4462) w namiarze 40° z pomostu okrętu Brünnera dostrzeżono smugę dymu, w kierunku której niezwłocznie się skierowano. Dwadzieścia pięć minut później musiano uciekać pod wodę w związku z dostrzeżeniem nadlatującego samolotu pokładowego (pochodził on z lotniskowca eskortowego HMS Chaser), który na szczęście nie wykonał żadnego ataku. Sześć minut po mającym miejsce o 15:16 wynurzeniu U 703 ponownie zmuszony był uciekać pod wodę tym razem przed dostrzeżonym nieprzyjacielskim niszczycielem. O 15:45 (kwadrat marynarki AC 4438) wykonano pierwszy atak odpalając w kierunku kolumny statków salwę torped FAT, z których jedna trafiła w należący do brytyjskiego armatora Bartram & Sons Ltd, South Dock z Sunderlandu frachtowiec Empire Tourist (7.062 ton), który w wyniku tego poszedł na dno na szczęście bez start w ludziach. O 15:50 wykonano drugi atak odpalając w kierunku dostrzeżonego niszczyciela torpedę akustyczną T-V, której odgłos detonacji zarejestrowano po 3 minutach i 20 sekundach jej biegu. Atakowaną jednostką był najprawdopodobniej brytyjski niszczyciel HMS Milne, który wkrótce potem przystąpił do kontrataku. Po pierwszej salwie bomb głębinowych, które rozerwały się w pobliżu okrętu Joachim Brünner nakazał sprowadzić go na głębokość 2A+20 (180 metrów) oraz wypuścić 3 pozoratory Bold w celu zmylenia wroga. Ostatecznie dopiero o 20:25 po 113 detonacjach bomb głębinowych na szczęście nieuszkodzony U 703 wyszedł na powierzchnię, kontynuując pościg za konwojem. Piątego marca ścigający wroga okręt Brünnera o 08:31 (kwadrat marynarki AB 6843) został zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia w ucieczce przed nadlatującym samolotem pokładowym (był to Swordfish z 816 Sqn FAA), który w wykonanym następnie ataku zrzucił jedną na szczęście niecelną bombę głębinową. Następnego dnia o 17:05 (kwadrat marynarki AB 8798) goniący wroga U 703 ponownie stał się celem ataku w wykonaniu nieprzyjacielskiego samolotu zidentyfikowanego jako typ Albacore (w rzeczywistości był to Swordfish X z 816 Sqn FAA), który pomimo postawionej zapory ogniowej przeprowadził atak odpalając w kierunku okrętu w 4 salwach łącznie 8 pocisków rakietowych oraz prowadząc jego ostrzał z broni pokładowej. Jeden z w/w pocisków rakietowych trafił w reling dolnej platformy artyleryjskiej powodując jej uszkodzenie oraz zranienie 6 członków załogi (w tym 3 ciężko). Na szczęście dla jednostki Brünnera drugi atak nie nastąpił zbyt szybko, co jednocześnie umożliwiło zabranie rannych pod pokład oraz przygotowanie się do jego odparcia. Po odgonieniu napastnika o 17:09 wykonano alarmowe zanurzenie schodząc na głębokość A+20 (100 metrów), gdzie następnie pozostano do 21:42, kiedy to po wynurzeniu rozpoczęto marsz do bazy w Narwiku w celu zapewnienia jak najszybszej pomocy 4 rannym członkom załogi, bowiem w trakcie pobytu pod wodą zmarło dwóch z trzech ciężko rannych marynarzy – BtsMt Erich Junker (ur. 14.01.1921) i MaschGfr Paul Kretschmar (ur. 23.10.1920). Następnego dnia na pokładzie U 703 zmarł ostatni z ciężko rannych – FkMt Heinz Schade (ur. 02.04.1025 – jego śmierć nastąpiła na skutek dużej utraty krwi). Ósmego marca o 05:05 U 703 przybył do Narwiku, kończąc w ten sposób trwający równo dwa tygodnie patrol, w trakcie którego przepłynął 2.725 mil morskich na i 85 mil morskich pod powierzchnią. Ciała zmarłych marynarzy, które przywieziono do bazy zostały pochowane na miejscowym cmentarzu.

Patrol 11 (08.04.1944 – 05.05.1944)
08.04. U 703 pod dowództwem Joachima Brünnera o godzinie 20:30 opuścił Narwik z poleceniem zwalczania nieprzyjacielskiej żeglugi na wodach Oceanu Arktycznego i Morza Barentsa. Tuż po północy następnego dnia zawinięto do Ramsund, gdzie pobrano trzy torpedy akustyczne T-V, po czym o 07:00 obrano kurs na Lødingen, skąd po podjęciu o 08:30 pilota skierowano się via Tjeldsund do Harastad, gdzie o 10:50 zdano go na brzeg. Dziesiątego kwietnia o 05:05 w kwadracie AB 6833 wymieniono się informacjami z napotkanym U 362 (Franz). O 06:20 zaraz po dostrzeżeniu na horyzoncie czubków masztów okręt Franza schował się pod wodę, podczas gdy U 703 pozostał na powierzchni aż do godziny 06:59, kiedy to zmuszony był uciekać w zanurzenie przed ostrzeliwującym go niszczycielem (należał on do eskorty konwoju powrotnego RA.58 – 38 statków, który dnia 7 kwietnia opuścił wody Kolafjordu). Osiem minut później w kierunku napastnika odpalono torpedę akustyczną T-V, rejestrując po 1 minucie i 38 sekundach jej biegu odgłos głośnej detonacji, po której to utracono kontakt akustyczny z celem. O 07:12 (lub o 07:30) „drugi” eskortowiec rozpoczął kontratak z wykorzystaniem bomb głębinowych, który oprócz lekkich uszkodzeń spowodował też uraz oka od tłuczonego szkła u I WO Olt.z.S. Huberta Verpoortena. Od 11 kwietnia U 703 prowadził działania przeciwko w/w konwojowi w ramach zgrupowania Donner. W trakcie ich trwania następnego dnia o 07:15 w kwadracie AB 8489 wymieniono się informacjami z napotkanym U 716 (Dunkelberg). Trzynastego kwietnia chcąc pomóc cierpiącemu Verpoortenowi o 08:50 w kwadracie AB 8434 spotkano się z mającym na swoim pokładzie lekarza U 277 (Lübsen). O 09:33 przy pomocy pontonu ranny Verpoorten przetransportowany został na pokład jednostki Lübsena, gdzie zaokrętowany tam lekarz, po zbadaniu urazu stwierdził, że w tych warunkach nie jest możliwe usuniecie z oka obcego ciała. O 09:58 I WO powrócił z powrotem na pokład U 703 z zaleceniem jak najszybszego przekazania go na powracający do bazy okręt. O sytuacji tej powiadomiono dowództwo, które nie mogąc zapewnić rannemu powrotnego środka transportu zaaranżowało spotkanie z U 307 (Herrle), do którego doszło 19 kwietnia o 13:07. W trakcie jego trwania zgodnie z poleceniem z jednostki Herrlego przejęto jednego z jego oficerów, który miał wypełnić lukę po wyłączonym ze służby Verpoortenie. Następnego dnia na U 703 odebrano depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Grupy Donner i Keil dnia 20.4 godzina 14:00 rozpocząć wymarsz do nowej strefy ataku od AB 7254 do AF 2151. Kolejność w strefie: U 277, U 636 (Schendel), U 703, U 307, U 361 (Seidel), U 739 (Mangold), U 674 (Muhs), U 354 (Sthamer), U 315 (Zoller).”.
Dwudziestego trzeciego marca o 19:56 w kwadracie AB 4641 po raz drugi w trakcie tego patrolu spotkano się z U 307, z którego pokładu przejęto zapasową kulę żyroskopową, potrzebną do naprawy szwankującego żyrokompasu. Pięć dni później 28 kwietnia w związku z problemami ze sprzęgłem sterburtowego silnika diesla o 11:00 przebywający w kwadracie AB 5681 okręt Brünnera rozpoczął marsz powrotny do bazy. Następnego dnia o 14:25 zawinięto do Harstad, skąd o 17:25 wyruszono w stronę Narwiku, gdzie dotarto jeszcze tego samego dnia o 22:35. W trakcie kolejnych godzin przeprowadzono szybki przegląd obu sprzęgieł, nie wykrywając nic poważnego, w związku z czym Joachim Brünner otrzymał polecenie jak najszybszego przygotowania okrętu do wyjścia w morze i kontynuowania przerwanego patrolu „bez względu na posiadane przez jego okręt uszkodzenia”. O 02:37 następnego dnia opuszczono Narwik kierując się do Bogenbucht, gdzie zacumowano przy burcie jednostki zaopatrzeniowej Kärnten pobierając z niej prowiant oraz zapas paliwa (ze względu na wykrytą nieszczelność sterburtowego zbiornika siodłowego nie napełniano go ropą, pozostawiając go pustym). Po zakończeniu w/w prac o 10:20 skierowano się do Ramsund, gdzie zacumowano o 13:27 rozpoczynając następnie operację wymiany posiadanych torped na nowe. W trakcie tychże prac przygotowano listę defektów stwierdzając, że: GHG jest całkowicie głuchy, sprzęgło sterburtowego diesla hałasuje, kompas magnetyczny i Fu.M.G. są niesprawne, sterburtowa wewnętrzna klapa wydechu jest nieszczelna a oba diesle wymagają gruntownego przeglądu. Pomimo tych utrudnień zgodnie z poleceniem dowództwa o 19:47 wyruszono w dalszą drogę by kontynuować przerwany patrol. Od 1 maja, godziny 17:50 przebywający w kwadracie AB 8356 U 703 operował przeciwko meldowanemu przez U 307 konwojowi, którym był składający się z 43 statków RA.59, który dnia 28 kwietnia opuścił radzieckie wody terytorialne. Następnego dnia poszukujący wroga okręt Brünnera o 12:56 (kwadrat marynarki AB 8744) zmuszony został do ucieczki pod wodę przez nieprzyjacielski samolot pokładowy. Kilka godzin później o 17:51 w kwadracie AB 7986 z pomostu U 703 dostrzeżono czubki masztów niszczyciela o którym zameldowano dowództwu. Jak się później okazało był to jedyny kontakt z wrogiem jednostki Brünnera, która w dniu 4 maja o 01:36 rozpoczęła marsz do bazy w Trondheim. Następnego dnia po dotarciu do punktu HK 1, o 10:03 spotkano się trałowcem M 123, w eskorcie którego rozpoczęto ostatni etap drogi powrotnej. W trakcie jej trwania o 11:01 wspólnymi siłami odparto atak trzech bombowców typu Hudson, które ku konsternacji załóg obu jednostek nadały wcześniej właściwe sygnały rozpoznawcze. Ponad sześć godzin później o 17:30 dotarto na miejsce, gdzie zacumowano w miejscowym bunkrze u-bootów. W trakcie zakończonego patrolu U 703 przepłynął 3.815,5 mili morskiej na oraz 508 mil morskich pod powierzchnią.

W trakcie przeprowadzonego w kolejnych miesiącach remontu na okręcie wykonano: gruntowny przegląd obu silników diesla, zamontowano: Fu.M.G. Gemma, Fu.M.G. Tunis oraz wykrywacz min, wymieniono wyrzutnię nr V a na górnym pokładzie zainstalowano wodoszczelne schowki.

29.07.1944 U 703 pod dowództwem Joachima Brünnera o godzinie 09:30 opuścił Trondheim z poleceniem dostarczenia do Narwiku 10 żołnierzy formacji SS narodowości norweskiej. O 11:50 okręt Brünnera spotkał się z dozorowcem V 6105 w eskorcie którego obrał kurs na Halten. Dwa dni później 31 lipca o 18:55 zawinięto do Ramsund, gdzie zacumowano przy burcie U 307, przekazując na jego pokład przewożonych żołnierzy. Następnego dnia w miejscowym arsenale wymieniono posiadane torpedy na nowe, po czym o 14:33 wyruszono do Bogen, gdzie dwie godziny później zacumowano przy burcie jednostki zaopatrzeniowej Kärnten. O 18:00 po przekazaniu na w/w jednostkę detektora min skierowano się do Narwiku, gdzie zacumowano przy jednej z dalb oczekując na dostarczenie boji pogodowych.

Patrol 12 (20.08.1944 – 12.09.1944)
20.08. U 703 pod dowództwem Joachima Brünnera o godzinie 10:50 opuścił Narwik, kierując się do nieodległego Bogen, gdzie pomiędzy 10:50 a 12:33 z jednostki zaopatrzeniowej Kärrnten pobrano boję pogodową 133 oraz mającego nadzorować jej postawienie inspektora Ernsta. Następnego dnia o 01:32 zawinięto do Lødingen, skąd po zabraniu na pokład miejscowego pilota skierowano się via Harstad (zszedł tam z pokładu pilot) do Tromsø, gdzie dotarto o 11:36. Ponad dwie godziny później o 13:50 po odebraniu rozkazów wyruszono w dalszą drogę kierując się w towarzystwie jednostki eskortowej w stronę punktu Hans. Dwudziestego drugiego sierpnia zmierzający w stronę nakazanego w rozkazach sektora operacyjnego U 703 o 10:15 w kwadracie AB 4462 natknął się na dryfującą minę, którą następnie na polecenie dowódcy rozstrzelano z broni pokładowej. W tym okresie głównym celem operujących w ramach zgrupowania Trutz u-bootów (w tym i U 703) był idący w kierunku Związku Radzieckiego konwój JW.59 w skład którego eskorty wchodziły m.in. dwa lotniskowce eskortowe HMS Vindex i HMS Striker. Tego samego dnia w trakcie poszukiwań wroga aż siedmiokrotnie musiano uciekać pod wodę przed nieprzyjacielskimi samolotami pokładowymi (o 15:51, 16:12, 19:19, 17:51, 19:36, 20:05 i 23:45) a przerywnikiem w tej frustrującej serii było mające miejsce o 18:39 spotkanie w kwadracie AC 54 z innym uczestniczącym w operacji przeciwko JW.59 okrętem a mianowicie z U 997. Dwudziestego czwartego sierpnia o 23:26 w kwadracie AC 5945 wymieniono się informacjami z napotkanym U 711. Trzy dni później 27 sierpnia na U 703 odebrano adresowaną do jego dowódcy depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Brünner z jak największą prędkością iść do AB 9630. Przewidziane jest tam spotkanie z »Edelweiss«.”.
Następnego dnia o 19:40 w kwadracie AB 9665 doszło do spotkania z noszącą radziecką banderę jednostką meteo WBS 6 Kehdingen oraz towarzyszącym jej jako tymczasowa eskorta kutrem przeciwminowym. Następnie U 703 oraz w/w jednostka w ramach zadania specjalnego »Edelweiss« (utworzenie na wschodnim wybrzeżu Grenlandii stacji meteo) obrały kurs na wybrzeża Grenlandii. Pierwszego września o 01:05 (kwadrat marynarki AA 3416) osiągnięto granicę występowania lodu. Pięćdziesiąt minut później korzystając z miarę dobrych warunków pogodowych rozpoczęto trwającą do godziny 05:10 operację przekazywania z Kehdingen na U 703 zapasu ca. 20 m3 paliwa. Jedenaście minut później spokój obu jednostek został zakłócony przez pojawienie się należącej do amerykańskiej straży granicznej jednostki USCGC Northland (WPG-49). Zgodnie z powziętymi wkrótce potem decyzjami Kehdingen skierował się w stronę pola lodowego podczas gdy U 703 o 05:32 zszedł w zanurzenie z zamiarem zaatakowania wroga. O 06:14 w kierunku USCGC Northland z wyrzutni nr II odpalono torpedę akustyczną T-V. Po 29 sekundach usłyszano wyraźny odgłos uderzenia a po kolejnych 14 sekundach odgłos zataczającej kręgi torpedy, która przepłynęła przed dziobem okrętu, ostatecznie detonując w jego pobliżu po 1 minucie i 59 sekundach swojego biegu. O 06:50 odpalono kolejną torpedę T-V, tym razem jednak z wyrzutni nr V, która tak jak i pierwsza trafiła w pływające bryły lodu. Nie widząc celu o 07:09 Joachim Brünner nakazał wynurzenie nie dostrzegając w pobliżu Kehdingena (do tego czasu po uprzednim zniszczeniu tajnych materiałów został on posłany na dno przez własną załogę) wykrywając natomiast znajdującego się w odległości 4 – 5 mil morskich wroga, którego postanowił ponownie zaatakować. O 11:00 (kwadrat marynarki AA 2637) w obawie przed uszkodzeniami kadłuba i wystających z niego mechanizmów Joachim Brünner zmuszony był zaniechać dalszego pchania się w pola lodu oraz wymyślić alternatywną drogę dostania się w pobliże wroga. Sześć godzin później o 17:00 (kwadrat marynarki AA 2629) na skutek celnego ostrzału z USCGC Northland U 703 zmuszony był uciekać pod wodę, gdzie następnie przebywał przez kolejną godzinę. Po wynurzeniu zaniechano dalszych akcji przeciwko USCGC Northland, koncentrując się na poszukiwaniach rozbitków z Kehdingena, które prowadzono aż do 3 września. W trakcie ich trwania 2 września o 14:20 okręt Brünnera stał się celem na szczęście nieskutecznego ataku w wykonaniu samolotu pokładowego z USCGC Northland. Szóstego września o 12:15 w kwadracie AA 2618 postawiono zabraną z Bogen boję meteorologiczną a wkrótce potem rozpoczęto marsz powrotny do bazy. Cztery dni później 10 września o godzinie 09:50 przybyto do Harstad, gdzie po uprzątnięciu okrętu przystąpiono do pobierania zapasu świeżego prowiantu. Po zakończeniu tej operacji trzynaście minut po północy 11 września z miejscowym pilotem na pokładzie skierowano się via Tjeldsund w stronę Lødingen, skąd po zdaniu pilota udano się do Bogen, gdzie przybyto o 08:10 cumując u burty okrętu zaopatrzeniowego Kärnten, z którego w kolejnych godzinach pobrano dwie boje meteorologiczne (kodowe nazwy Ernst i August). Następnego dnia o 19:48 dotarto do Narwiku gdzie zacumowano przy burcie okrętu bazy Stella Polaris, kończąc trwający ponad trzy tygodnie (23 dni) patrol, w trakcie którego przepłynięto 3.939,2 mili morskiej na i 107 mil morskich pod powierzchnią.

Patrol 13 (17.09.1944 – 22.09.1944)
17.09. U 703 pod dowództwem Joachima Brünnera o godzinie 12:50 opuścił Narwik, by zgodnie z otrzymanym rozkazem na wschód od Grenlandii postawić dwie boje pogodowe »Ernst« i »August« (nadzorować to miał ponownie zaokrętowany na ten patrol insp. Ernst). Od tego momentu słuch po okręcie Brünnera i jego załodze zaginął. Przyczyna utraty U 703 do chwili obecnej pozostaje nieznana (mogła to być mina, defekt techniczny nie młodej już jednostki, atak nieprzyjaciela, czy wypadek podczas stawiania jednej z boji).

Członkowie załogi U 703 uznani za zaginionych (w kolejności alfabetycznej):
Nazwisko, Imię Ranga Rok urodzenia Miejsce urodzenia
Albers, Fritz MaschMt. 09.02.1922
Berger, Erich MtrOGfr. 24.03.1925
Binder, Paul MtrOGfr. 26.04.1923
Böhme, Siegfried FkGfr 11.08.1925
Brünner, Joachim OLt.z.S.01.04.42. 12.04.1919 Breslau
Diekmann, Friedrich MaschMt. 17.03.1922
Dulder, Gustav MtrOGfr. 14.05.1922
Ernst, Adolf Marine Insp. 15.07.1904
Fassnacht, Paul MaschGfr (Meteorologe) 02.03.1925
Fuchs, Karl MechOGfr. 17.08.1922
Geupel, Helmut MtrOGfr. 28.04.1923
Götz, Hans FkOGfr 05.05.1922
Groß, Heinrich MaschOGfr. 29.01.1924
Hanke, Herbert MechOGfr. 21.07.1924
Harreiner, Karl BtsMt 03.10.1922
Hilbrandt, Paul MechOGfr. 06.07.1925
Hofmann, Hermann OSanMt 14.05.1918 Kronwitten
Hörber, Ernst MtrHGfr 05.01.1921
Huhn, Erwin FkOGfr 26.04.1923
Hüther, Helmuth MaschOGfr. 22.05.1924
Kadermann, Ernst MaschOGfr.d.R. 25.01.1921
Klaus, Franz MaschGfr 24.02.1925
Klischat, Hans OMasch 28.04.1918
Kohler, Johann Mtr 23.05.1923
Köstlmeier, Albert MtrOGfr. 31.12.1924
Koszior, Ernst OMasch 17.10.1916
Krämer, Wilhelm MaschMt. 19.04.1922
Lind, Fritz MaschMt. 29.10.1923
Look, Karl MaschGfr 15.07.1924
Mähnz-Junkers, Hans OLt.z.S. 27.12.1901
Maisch, Johannes Lt.ing. 22.06.1920 Thannhausen
Margies, Karl-Heinz FkOGfr 08.12.1924
May, Hans MtrOGfr. 20.02.1924
Meinshausen, Adolf MaschOGfr. 29.01.1924
Müller, Georg MtrGfr. 14.07.1926
Ochsler, Georg MtrOGfr. 31.03.1924
Pöcker, Gerhard MaschMt. 08.10.1919
Popendicker, Rudolf MaschMt. 05.05.1922
Posingis, Erwin MaschOGfr. 06.06.1924
Puderwinski, Walter MaschOGfr. 13.04.1924
Riediger, Otto-Heinz BtsMt 12.01.1922
Ring, Fritz MaschOGfr. 22.12.1922
Roth, Heinz MaschOGfr. 15.10.1924
Siekor, Heinz MtrHGfr 07.08.1921
Stiller, Horst OLt.z.S. 13.12.1920
Strunk, Karl-Heinz BtsMt 12.10.1920
Tauß, Franz. FkMt 13.11.1922
Tremel, Theodor MaschGfr 03.06.1925
Voss, Peter OLt.z.S. 03.03.1922
Wapniarz, Helmut MtrOGfr. 07.06.1924
Werth, Viktor OLt.z.S. 23.04.1915
Wiese, Ernst StOStrm 26.05.1914
Wolter, Herbert MtrOGfr. 25.02.1924
Wortmann, Hans OMechMt 04.04.1920

Bibliografia:
http://uboat.net
http://www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Borowiak Mariusz, Tadeusz Kasperski – „Uwag: Zatopić U-boota! Akcje Polskich Okrętów i Lotnictwa Na Morzu 1939-1945“, wydawnictwo Napoleon V
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1