U 185 Typ IXC/40

Stocznia: Deutsche Schiff- und Maschinenbau AG, (AG Weser) Bremen
Numer zamówienia: 1025
Zamówienie: 15.08.1940
Położenie stępki: 01.07.1941
Wodowanie: 02.03.1942
Wcielenie do służby: 13.06.1942
Numer pocztowy: M 05 635

Przebieg służby:
13.06.1942 - 31.10.11942 - 4 Flotylla U-bootów, Stettin (szkolenie załogi)
01.11.1942 - 24.08.1943 - 10 Flotylla U-bootów, Lorient (okręt bojowy)
24.08.1943 - Zatopiony na Środkowym Atlantyku (pozycja 27.00N, 37.06W) przez trzy bombowce TBF-1 Avenger i myśliwiec F4F Wildcat pochodzące z amerykańskiego lotniskowca eskortowego USS Core.

Dowódcy:
13.06.1942 - 24.08.1943 - August Maus (KR)

Liczba patroli: 3

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 9 (62.761 ton)/1 (6.840) ton

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne:

Patrol 1 (27.10.1943 - 01.01.1943)
27.10. U 185 pod dowództwem Augusta Mausa wypłynął o godzinie 06:00 z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską z żeglugę na Północnym Atlantyku. Tego samego dnia o godzinie 22:00 U 185 wpłynął do bazy w Kristiansand, którą opuścił następnego dnia o godzinie 05:00 po uprzednim uzupełnieniu stanu słodkiej wody, paliwa i smarów. W trakcie pobytu w Kristiansand przemalowano też peryskopy na kolor ciemnego brązu W trackie marszu w sztormowych warunkach jedna z fal zerwała antenę wykrywacza fal radarowych Metox. O fakcie tym August Maus powiadomił BdU, które skierował go na spotkanie z podwodnym tankowcem U 461 (typ XIV), który miał mu przekazać nową antenę. W trakcie spotkania na pokład U 185 przeszedł też zaokrętowany na podwodnym tankowcu lekarz, który zbadał jednego z mechaników, który przechodził załamanie nerwowe. W związku z aliancką inwazją w Afryce Północnej, jaka miała miejsce w dniu 8 listopada August Maus otrzymał z dowództwa polecenie udania się w rejon Gibraltaru, aby atakować nieprzyjacielskie konwoje płynące z zaopatrzeniem dla sił inwazyjnych. Dnia 13 listopada kierujący się w stronę Gibraltaru U 185 nawiązał kontakt z silnie bronionym konwojem złożonym z pięciu dużych jednostek, kierującym się z prędkością 20 węzłów w stronę Gibraltaru. Po wyjściu nie bez problemów na pozycję dogodną do wykonania ataku okręt Mausa tuz przed wystrzeleniem torped stracił trym i opadł na głębokość 80 metrów. Po opanowaniu sytuacji i ponownym wyjściu na peryskopową dowódca U 185 stwierdził przez peryskop, że konwój już się oddalił i nie ma żadnej możliwości podjęcia próby jego ponownego zaatakowania. Winą za incydent ten August Maus obarczył głównego mechanika. Według relacji świadków dowódca U 185 wykrzyknął w kierunku głównego mechanika następujące zdanie Idź do domu, dzieci niańczyć ty obiboku. W okresie od 25 listopada do 25 grudnia U 185 operował w ramach zgrupowania Westwall na obszarze rozciągniętym od Gibraltaru aż na zachód od Wysp Azorskich, którego głównym celem były konwoje inwazyjne płynące ze Stanów Zjednoczonych do Gibraltarów i zdobytych portów Afryki Północnej. W dniu 7 grudnia August Maus storpedował i uszkodził o godzinie 03:40 w kwadracie marynarki CD 5283 należący do brytyjskiego armatora Alfred Holt & Co z Liverpoolu frachtowiec Peter Maersk (5.476 ton). Pierwsza wystrzelona o godzinie 04:30 dobijająca torpeda minęła uszkodzony frachtowiec, który ostatecznie poszedł na dno po trafieniu dwoma kolejnymi wystrzelonymi o godzinie 04:52 i 05:31 torpedami. Trzy dni później 9 grudnia U 185 nawiązał przelotny kontakt z grupą alianckich okrętów eskortowych, jednocześnie nie będąc przez nią wykrytym. Następnego dnia okręt Mausa został wykryty i zaatakowany przez brytyjski samolot Bristol Blenheim, odnosząc na jego skutek lekkie uszkodzenia. Od 19 grudnia grupa Westwall w tym U 185 operowała w pobliżu Portugalskich wybrzeży. W dniu 21 grudnia August Maus zaatakował w kwadracie marynarki CF 6383 frachtowiec typu Mokombo o tonażu 5.300 ton, zgłaszając jego niepotwierdzone zatopienie. Po rozwiązaniu grupy Westwall U 185 obrał kurs na nową bazę operacyjną. W dniu 26 grudnia okręt Mausa spotkał się z podwodnym tankowcem U 117, z którego pobrał 30 ton paliwa oraz prowiant. Pięć dni później 30 grudnia U 185 zmuszony był do alarmowego zanurzenia przed nadlatującym samolotem typu Wellington. W dniu 01.01. U 185 spotkał się około godziny 12:00 z przerywaczem zagród minowych i trzema okrętami eskorty, w których asyście wpłynął o godzinie 14:00 do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie dziesięć tygodni patrol (67 dni).

Patrol 2 (08.02.1943 - 03.05.1943)
08.02. U 185 pod dowództwem Augusta Mausa wypłynął o godzinie 11:00 z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską z żeglugę w rejonie Karaibów. W dniu 12 lutego płynący w kierunku swojego rejonu operacyjnego okręt Augusta Mausa odebrał meldunek U 569 (typ VIIC) o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem. Kierując się na podaną w meldunku pozycję, jeszcze tego samego dnia U 185 nawiązał z nim kontakt a August Maus zameldował Dönitzowi, że składa się on z pięciu dużych jednostek ubezpieczanych przez liczne okręty eskorty. Podczas próby zaatakowania konwoju na U 185 doszło do awarii mechanizmu odpalającego torpedy, które pozostały w swoich wyrzutniach. Na początku marca August Maus dotarł na Karaiby rozpoczynając patrol w rejonie Kuby i Haiti skąd następnie miał udać się na Morze Karaibskie. W dniu 10 marca U 185 zaatakował w cieśninie zawietrznej konwój KG-123 torpedując w dwóch atakach dwa statki:
- o godzinie 05:37 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki DN 7636 należący do amerykańskiego armatora Sinclair Refining Co z Nowego Jorku tankowiec Virginia Sinclair (6.151 ton), do którego o godzinie 05:54 wystrzelono kolejną torpedę. Pomimo tego trafienia ciężko uszkodzony tankowiec nie zatonął i musiał być dobity ogniem artyleryjskim przez okręty eskorty tonąc ostatecznie o godzinie 07:00,
- o godzinie 09:09 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki DN 7643 należący do amerykańskiego armatora Black Diamond SS Co z Nowego Jorku frachtowiec James Sprunt (7.177 ton).
Dalsze ataki na konwój zostały udaremnione przez okręty eskorty, które wykryły i odpędziły od niego jednostkę Augusta Mausa. Tego samego dnia okręt Mausa został bezskutecznie zaatakowany o godzinie 15:30 w kwadracie marynarki DN 75 przez amerykański samolot Mariner z VP-32 Sqn USN. Do końca marca U 185 operował na południe od wybrzeży Kuby, by z początkiem kwietnia z powrotem powrócić w rejon cieśniny zawietrznej. W dniach 26 i 30 marca okręt Mausa przebywający w rejonie amerykańskiej bazy w Guantanamo dwukrotnie bezskutecznie był atakowany przez nieprzyjacielskie samoloty: raz w kwadracie marynarki EB 22 i drugi raz w kwadracie marynarki DN 75. W dniu 6 kwietnia U 185 zaatakował konwój GTMO-83 zatapiając o godzinie 12:57 w kwadracie marynarki DN 7639 należący do amerykańskiego armatora States SS Co San Francisco frachtowiec John Sevier (7.176 ton). Następnego dnia okręt Mausa został bezskutecznie zaatakowany przez nieprzyjacielski samolot. W połowie kwietnia wracający do bazy U 185 spotkał się na południe od Azorów z podwodnym tankowcem U 117 (typ XB), z którego pobrał 30 ton paliwa oraz prowiant. W dniu 1 maja płynący na powierzchni okręt Mausa został wykryty a następnie bezskutecznie zaatakowany w kwadracie marynarki BF 84 przez brytyjski samolot z 502 Sqn RAF. W dniu 03.05. U 185 spotkał się o godzinie 08:00 z przerywaczem zagród minowych, trzema patrolowcami i trzema trałowcami klasy M w których asyście wpłynął o godzinie 19:00 do bazy w Bordeaux, kończąc trwający ponad dwanaście tygodni patrol (85 dni).

Po powrocie z patrolu U 185 trafił do stoczni na remont podczas którego przeprowadzono generalny remont obu diesli i systemu ich wydechu, wyremontowano elektryczną sprężarkę Simmonsa, zamontowano nową sprężarkę Junkersa i dodatkowe działka kal. 2,0 cm.

Patrol 3 (09.06.1943 - 24.08.1943)
07.06. U 185 pod dowództwem Augusta Mausa wypłynął z bazy w Bordeaux, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską z żeglugę w rejonie wybrzeży Brazylii. Z powodu problemów z sterami głębokości U 185 zmuszony był powrócić do bazy (w trakcie rejsu do niej jeden z silników uległ awarii), którą opuścił trzy dni później 9 czerwca o godzinie 10:00 po dokonaniu niezbędnych napraw. W godzinach rannych 12 czerwca brytyjski samolot przebywający na patrolu wykrył grupę pięciu U-bootów płynących w wynurzeniu przez wody zatoki Biskajskiej. W grupie tej oprócz znajdowały się oprócz jednostki Mausa, U 358, U 564, U 634 i U 653. Brytyjska maszyna o kontakcie powiadomiła dowództwo, które skierował na miejsce kontaktu wszystkie przebywające w pobliżu samoloty. Kilka minut później pięć niemieckich okrętów zostało zaatakowanych przez cztery bombowce. Ich dowódcy widząc nadlatującego przeciwnika pozostali na powierzchni i otworzyli w kierunku samolotów skoncentrowany ogień przeciwlotniczy, który uniemożliwił brytyjskim maszynom celne zrzucenie ładunku bomb głębinowych. Następnego dnia grupa pięciu U-bootów została około godziny 18:59 dostrzeżona przez pojedynczy brytyjski samolot Short Sunderland z 228 Sqn RAF. Brytyjska maszyna pomimo silnego ognia przeciwlotniczego zaatakowała U 564 zrzucając na niego ładunek bomb głębinowych, poczym runęła w płomieniach do morza. Na skutek tego ataku U 564 został ciężko uszkodzony. Jego dowódca Hans Fiedler powiadomił o tym fakcie dowództwo, który powiadomiło go, że w jego wysłało z Bordeaux niszczyciel Z-24 oraz rozkazało dowódcy U 185 aby do czasu spotkania się z niszczycielem eskortował uszkodzony okręt. Następnego dnia okręt Mausa oraz eskortowany przez niego U 564 zostały o godzinie 14:39 wykryte przez brytyjski samolot Whitley G z 10 OTU Sqn RAF, który rozpoczął krążenie nad oboma U-bootami. August Maus widząc przeciwnika zażądał od dowództwa skierowania w ten rejon samolotów Luftwaffe, które mogłyby objąć oba okręty parasolem ochronnym. W odpowiedzi na tę prośbę BdU powiadomiło dowódcę U 185, że samoloty zostały wysłane. O godzinie 16:45 brytyjska maszyna na której kończyło się paliwo zaatakował koncentrując się na uszkodzonym U 564. Zrzucone przez nią bomby obramowały kadłub okrętu Fiedlera powodując jego ostatecznie zatonięcie o godzinie 17:30. Podczas tego ataku artylerzyści U 185 skutecznie ostrzelali Whitleya, który na skutek odniesionych uszkodzeń nie doleciał do bazy i zmuszony był wodować. Cała jego załoga została wyłowiona z wody przez francuski trawler, który dostarczył ich do Francji, gdzie zostali wzięci do niewoli. Z załogi okrętu Fiedlera jego zatopienie przeżyło tylko 18 osób w tym Hans Fiedler, którzy zostali wyratowani przez okręt Mausa. O zatopieniu eskortowanego okrętu August Maus powiadomił BdU, które nakazało mu przekazać rozbitków na wysłany w tym celu niszczyciel Z-24. Dopiero około godziny 19:00 U 185 został objęty parasolem ochronnym przez samoloty Ju 88. Godzinę później okręt Mausa spotkał się z niszczycielem Z-24 na którego pokład przekazał rozbitków. Po wykonaniu tego zadania U 185 ponowie obrał kurs prowadzący go w kierunku jego rejonu operacyjnego. Około 28 czerwca okręt Mausa dwukrotnie nawiązywał kontakt z neutralnymi statkami. Po dotarciu w rejon wybrzeży Brazylii August Maus rozpoczął patrol pomiędzy Fortalezą a Natalem. W dniu 7 lipca U 185 zaatakował konwój BT-18 torpedując w dwóch atakach cztery statki:
- o godzinie 06:07 ciężko uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki FC 7179 należący do amerykańskiego armatora American President Lines Ltd z San Francisco frachtowiec James Robertson (7.176 ton), który z zaciętym sterem i nadal działającymi maszynami wypadł z kolumny i dwukrotnie miał kolizję: raz z amerykańskim frachtowcem Alcoa Banner i drugi raz z brazylijskim frachtowcem Goiazloide. Ostatecznie uszkodzony frachtowiec zatonął kilka godzin później,
- o godzinie 06:07 ciężko uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki FC 7179 należący do amerykańskiego armatora Sinclair Refining Co z Nowego Jorku tankowiec William Boyce Thompson (7.061 ton)[1], który został dobity ogniem artyleryjskim i bombami głębinowymi przez okręty eskorty,
- o godzinie 08:29 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki FB 9396 należący do amerykańskiego armatora Standard Oil Co of New Jersey z Nowego Jorku tankowiec S.B. Hunt (6.840 ton), który zdołał jednak o własnych siłach dotrzeć do Trynidadu,
- o godzinie 08:29 ciężko uszkodził w kwadracie marynarki FB 9396 należący do amerykańskiego armatora Stockard Steamship Co z Nowego Jorku frachtowiec Thomas Sinnickson (7.176 ton), który po bezskutecznych próbach uratowania został następnego dnia około godziny 14:30 dobity ogniem artyleryjskim przez amerykańską korwetę USS Surprise.
Oprócz w/w potwierdzonych trafień August Maus zgłosił też niepotwierdzone uszkodzenie podczas ataku o godzinie 06:07 frachtowca o tonażu ca. 8.000 ton. Klika dni po tym ataku U 185 skierował się pobliże portu w Recife. W nocy 12 lipca U 185 został bezskutecznie zaatakowany przez amerykański samolot B-24 Liberator B-7 z VB-107 Sqn USN. W dniu 30 lipca U 185 odebrał sygnał s.o.s. nadawany przez ciężko uszkodzony na skutek ataku lotniczego dowodzony przez Horsta Höltringa U 604 (typ VIIC). Niedługo potem August Maus otrzymał z dowództwa polecenie by wspólnie z U 172 (Typ IXC) zdjął z uszkodzonego okrętu załogę, a uszkodzoną jednostkę zatopił. Według planów oba okręty miały spotkać się z jednostką Höltringa w dniu 3 sierpnia. W drodze na miejsce spotkania U 185 w dniu 1 sierpnia storpedował i uszkodził i o godzinie 02:36 jedną torpedą w kwadracie marynarki FJ 8372, marudera konwoju TJ-2, należący do brazylijskiego armatora Companhia de Navegacao Lloyd Brasileiro z Rio De Janeiro frachtowiec Bage (8.235 ton), który został następnie dobity ogniem artyleryjskim. Trzy dni później 3 sierpnia okręt Mausa przybył na miejsce spotkania, ale zamiast U 604 zastał tam amerykański samolot Ventrura z VB-107 Sqn USN, który bezskutecznie go zaatakował. Po ponownym wynurzeniu dowódca U 185 zameldował o tym fakcie BdU, które słusznie przewidując, że alianci rozpoczęli polowanie na uszkodzony okręt zmienił miejsce i termin spotkania wyznaczając je na dzień 11 sierpnia w rejonie położonym 900 mil morskich na wschód od Natalu. Zmierzając na nowe miejsce spotkania U 185 storpedował i uszkodził o godzinie 04:50 w kwadracie marynarki FK 6272 należący do brytyjskiego armatora J. & J. Denholm Ltd z Glasgow frachtowiec Fort Halkett (7.133 ton), który został dobity ogniem artyleryjskim. W dniu 11 sierpnia jako pierwszy na miejsce dotarł okręt Mausa, gdzie spotkał się z U 604, z którego pobrał cały zapas oleju, amunicji, zaopatrzenia oraz materace przewidziane dla członków załogi jednostki Höltringa, trochę później na miejsce spotkania przybył też U 172. Niedługo po przybyciu jednostki Emmermanna wszystkie trzy okręty zostały wykryte przez amerykański bombowiec B-24 Liberator z VB-107 USN. Widząc nadlatujący samolot dowódca U 172 Carl Emmermanna wydał rozkaz alarmowego zanurzenia, pozostawiając na powierzchni U 185 i U 604, które otworzyły do napastnika ogień zaporowy. Pomimo tego ostrzału amerykańska maszyna przeprowadziła dwa ataki zrzucając na U 604 niecelne bomby głębinowe. Na skutek celnego ostrzału prowadzonego z U 185 Liberator podczas drugiego ataku został zestrzelony uderzając w wodę niedaleko U 604. Niedługo potem August Maus przejął na pokład całą załogę okrętu Höltringa, który następnie został zatopiony poprzez otwarcie zaworów dennych. Sześć dni później 16 sierpnia U 185 spotkał się z U 172, na którego pokład przeniesiono zgodnie z pierwotnym planem połowę załogi U 604. Po zakończonej operacji oba okręty skierowały się w kierunku bazy. Podczas rejsu powrotnego okręt Mausa zgodnie z otrzymanymi rozkazami miał spotkać się w dniu 24 sierpnia z pomocniczym tankowcem U 847 (typ IXD2) z którego miał pobrać paliwo. W dniu 24 sierpnia zbliżający się do miejsca spotkania U 185 został wykryty i zaatakowany przez parę samolotów pokładowych Wildcat - Avenger z lotniskowca USS Core pełniącego rolę dalekiej osłony konwoju UGS-15. Na skutek ataków obu samolotów, okręt Mausa został ciężko uszkodzony m.in. powstały liczne przecieki a z rozbitych baterii akumulatorów zaczął wydzielać się chlor, powodując zatrucia a nawet śmierć u wielu przebywających w jego wnętrzu osób. Poza tym przebywający na pomoście II WO zginał na skutek ostrzału prowadzonego przez myśliwiec F4F Wildcat. Według relacji świadków w powstałym zaraz po atakach zamieszaniu Horst Höltring wbiegł do dziobowego przedziału torpedowego z pistoletem w dłoni, po czym na prośbę rannego członka swojej załogi zastrzelił go a na końcu siebie. Niedługo potem na miejsce akcji przybyły kolejne samoloty z USS Core, które przystąpiły do ataków na uszkodzony okręt. August Maus zdając sobie sprawę, że jego okręt jest stracony wydał rozkaz jego opuszczenia i zatopienia. Przybyły na miejsce akcji oddelegowany z grupy lotniskowca niszczyciel eskortowy USS Barker podniósł z wody 36 rozbitków z czego dziewięciu z nich pochodziło z U 604. Wraz z U 185 na dno poszło 29 członków jego załogi oraz 14 członów załogi U 604. Czterech uratowanych zmarło później na skutek zatrucia chlorem na pokładzie USS Core.

Uwagi:
a.) Karl Dönitz dowiedziawszy się od uratowanych członów załogi U 604, dostarczonych do Francji na pokładzie U 172, o dużym wkładzie Augusta Mausa w ich ratowanie odznaczył go w dniu 21 września 1943 roku Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.
b.) August Maus po przesłuchaniach trafił do amerykańskiego obozu jenieckiego zlokalizowanego w Crossville w stanie Tennesee, skąd w dniu 27 stycznia 1944 roku został przeniesiony do obozu znajdującego się w Papago Park w stanie Arizona. W lutym 1944 roku August Mausa wspólnie z Fritzem Güggenbergerem byłym dowódcą U 28, U 81 i U 513 podjął się próby ucieczki z obozu ale zarówno on jak i jego towarzysz zostali złapani w Tucson. Po powrocie do obozu Maus wspólnie z Güggenbergerem, Hansem-Wernerem Krausem (U 199), Jürgenem Quaet-Faslemem (U 595) i Jürgenem Wattenbergiem (U 162) i innymi oficerami rozpoczął planowanie nowej ucieczki. W tym celu wykopano 55 metrowy tunel prowadzący poza obwarowania obozu. W nocy z 23 na 24 grudnia, korzystając z okresu świątecznego doszło do ucieczki 55 osób. W grupie tej zabrakło jednak Augusta Mausa, który kopiąc tunel nabawił się przepukliny i w momencie ucieczki przebywał w szpitalu obozowym.

Członkowie załogi U 185 wzięciu do niewoli w dniu 24.08.1943r (w kolejności alfabetycznej):
Ahlers Karl-Heinz FkMt
Düppengiesser Karl BtsMt
Fleischmann Leo MaschMt
Hodam Erwin MaschOGfr
Hussner Richard MaschMt 25.11.1919
Hauptmann Gerhard MaschMt
Hodam Erwin MaschOGfr
Jablonsky Wilhelm OBtsMt
Kopatz Erich MaschGfr
Maus August KpLt. 01.11.41 07.02.1915
Oppermann Karl-Wilhelm-Ernst-Rudolf-Alfred OStrm 27.04.1920
Pietzke Alfred MaschOGfr 21.01.1922
Randenrath Paul MtrGfr
Rieve Hans-Otto Lt.z.S
Rohde Bernhard MtrOGfr
Schenk Heinrich MtrOGfr
Schmeiss Edmund MtrOGfr
Schmiga Konrad MaschMt
Schmitz Wilhelm MtrOGfr
Schöbb Ernst MaschOGfr
Willmann Georg BtsMt
Wispereit Friedrich MaschOGfr


Członkowie załogi U 185 wzięciu do niewoli w dniu 24.08.1943 zmarli na pokładzie amerykańskich okrętów z powodu zatrucia chlorem:
Ackermann Herbert OLt.ing.LI 29.12.1916 24.08.1943 Zmarł na USS Core
Anspach Friedrich MaschMt 24.07.1920 24.08.1943 Zmarł na USS Core
Bamler Georg Mar.O.Ass.Arzt 11.05.1918 24.08.1943 Zmarł na USS Core
Erdmann Rudolf OMechMt 28.08.1919 24.08.1943 Zmarł na USS Core

Członkowie załogi U 185 polegli w dniu 24.08.1943r (w kolejności alfabetycznej):
Bachfischer Alois MaschOGfr 29.03.1922
Bänecke Heinz MechOGfr 21.02.1923
Bärschneider Christoph MechOGfr 22.06.1920
Beitat Gerhard FkOGfr 18.05.1924
Bienefield Theodor-Franz OMasch 13.03.1915
Bücher Hans OFkMt 15.06.1916
Busch Albert MaschGfr 27.07.1923
Hager Emil FkGfr 25.09.1923
Loos Gerhard Lt.z.S 24.06.1922
Müller Werner MaschGfr 28.09.1923
Neubauer Friedrich MaschGfr 01.10.1922
Neubauer Paul MtrOGfr
Peter Otto MtrGfr 14.08.1922
Pluskota Bernhard MechGfr 29.05.1923
Rhebaum Christoph StOMasch 07.10.1914
Rotterdam Heinrich MtrOGfr 21.06.1922
Scherer Jakob MaschMt 08.04.1920
Scholz Heinz MtrOGfr 29.01.1924
Skotz Walter MtrGfr (cook) 05.04.1921
Steinbach Heinz MaschOGfr 25.10.1920
Stockmann Rudi MaschOGfr 12.12.1920
Voss Walter MtrGfr 02.02.1920
Walter Herbert MtrOGfr 13.07.1924
Wiesmeier Josef MaschMt 18.04.1920
Willnat Heinrich MtrOGfr 02.05.1922

Członkowie załogi U 604 polegli na U 185 w dniu 24.08.1943r (w kolejności alfabetycznej):
Altmann Helmut OBtsMt 19.12.1918
Bellmann Paul MtrOGfr 03.01.1922
Beugholz Gerhard OMasch 04.07.1916
Bibo Ferdinand MtrOGfr 04.03.1923
Helsper Adolf OMaschMt 04.09.1916
Höltring Horst KpLt.01.03.41 30.06.1913
Lux Walter FkOGfr 04.12.1920
Keller Horst FkMt 10.05.1922
Opitz Richard MtrOGfr 05.09.1923
Routner Rudolf MaschOGfr 08.11.1923
Schnede Ernst MechMt 14.09.1919
Schnitte Wilhelm MtrGfr 24.11.1922
Schulz Werner MtrOGfr 06.05.1922
Strauch Karl MaschGfr 01.09.1920

Członkowie załogi U 604 znajdujący się na U 185 wzięci do niewoli w dniu 24.08.1943r (w kolejności alfabetycznej):
Bothmer von Hermann Lt.z.S ?
Ehlert Horst MaschOGfr ?
Eismann Werner MtrOGfr ?
Krimmling Gerhard MaschGfr ?
Lüttges Heinz MaschGfr ?
Nieswand Walter MechOGfr ?
Trommer Heinz MaschOGfr ?
Wagenfuhr Friedrich MaschMt ?
Winter Ernst MaschMt ?

Przypisy:
[1] Kapitan tankowca Fred Charles Vosloh nie miał szczęścia do U 185 bowiem jego poprzedni statek Virginia Sinclair został w dniu 10 marca zatopiony przez okręt Mausa.

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1