U 183 Typ IXC/40

Stocznia: Deutsche Schiff- und Maschinenbau AG, (AG Weser) Bremen
Numer zamówienia: 1023
Zamówienie: 15.08.1940
Położenie stępki: 28.05.1941
Wodowanie: 09.01.1942
Wcielenie do służby: 01.04.1942
Numer pocztowy: M 44 100

Przebieg służby:
01.04.1942 - 30.09.1942 - 4 Flotylla U-bootów (szkolenie załogi)
01.10.1942 - 30.09.1944 - 2 Flotylla U-bootów, Lorient (okręt bojowy)
01.10.1944 - 23.04.1945 - 33 Flotylla U-bootów, Penang/Batavia (okręt bojowy)
23.04.1945 - Zatopiony o godzinie 13:00 na Morzy Jawajskim (pozycja 04.50S, 112.52E) przez amerykański okręt podwodny USS Besugo.

Dowódcy:
01.04.1942 - 19.11.1943 - KK Heinrich Schäfer
20.11.1943 - 23.04.1945 - KL Fritz Schneewind

Liczba patroli: 6

Zatopione/uznane za stracone/uszkodzone statki handlowe: 4 (19.260 ton)/1 (6.993 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Patrol 1 (19.09.1942 - 23.12.1942)
19.09. U 183 pod dowództwem Heinricha Schäfera wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku w rejonie wybrzeży Kanady. W dniu 29 września Heinrich Schäfer otrzymał polecenie dołączenia do nowopowstałego zgrupowania Luchs, w ramach którego bez powodzenia operował przeciwko wykrytemu przez U 118 (typ XB) płynącemu w kierunku zachodnim konwojowi ON a następnie od 3 października przeciwko wykrytemu przez U 260 (typ VIIC) konwojowi HX-209. W dniu 5 października U 183 został bezskutecznie zaatakowany przez stacjonujący na Islandii amerykański samolot Catalina z VP 73 USN. W dniu 5 lub 6 października Heinrich Schafer podobnie jak dowódca U 518 (typ IXC) KL Friedrich-Wilhelm Wissmann otrzymał z dowództwa polecenie przeprowadzenia rekonesansu cieśniny Belle Isle w celu stwierdzenia czy nie wychodzą tamtędy z zatoki Św. Wawrzyńca na Atlantyk zmierzające w kierunku Wysp Brytyjskich konwoje SC i HX. Podczas ponad 10 dni wyczekiwania w pobliżu cieśniny oba okręty nie napotkały żadnych celów meldując o tym fakcie dowództwu. Te nakazało obu dowódcom aby płynąc wolno wzdłuż Nowej Funlandii wpłyneli przez cieśninę Cabota na wody zatoki Św. Wawrzyńca aby tam atakować nieprzyjacielską żeglugę. W dniu 6 listopada Heinrich Schäfer natknął się na nieprzyjacielski tankowiec płynący w eskorcie niszczyciela. W wykonanym następnie o godzinie 10:08 w kwadracie marynarki BB 8146 ataku dowódca U 183 zgłosił niepotwierdzone zatopienie tankowca o tonażu ca. 5.000 ton. W dniu 17 listopada przebywający w rejonie Wielkiej Ławicy Nowo Funlandzkiej okręt Schäfera nawiązał kontakt ze zmierzającym w kierunku zachodnim konwojem ON(S)-142, ale zanim zdołał go zaatakować został wykryty i zaatakowany przez kanadyjski samolot. Na skutek tego ataku U 183 odniósł uszkodzenia, które na pewien czas ograniczyły jego możliwości ofensywne i uniemożliwiły dalszą operację przeciwko temu konwojowi. W dniu 3 grudnia Heinrich Schäfer zaatakował w pobliżu wyspy Sable konwój ONS-146 zatapiając o godzinie 09:49 w kwadracie marynarki BB 8896 należący do brytyjskiego armatora John Morrison & Son z Newcastle frachtowiec Empire Dabchick (6.089 ton). W drodze do nowej bazy operacyjnej okrętu U 183 spotkał się na północny - zachód od Azorów z podwodnym tankowcem U 460 (typ XIV), z którego pobrał paliwo. W dniu 23.12. U 183 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie czternaście tygodni patrol (96 dni).

Patrol 2 (30.01.1943 - 13.05.1943)
30.01. U 183 pod dowództwem Heinricha Schäfera wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie Karaibów. Podczas rejsu w ich kierunku okręt Schäfera został przydzielony przez BdU do grupy Hartherz w ramach, której operował do 7 lutego (włącznie) na zachód od Zatoki Biskajskiej przeciwko konwojom MKS/KMS. Po jej rozwiązaniu U 183 ponownie podjął rejs w kierunku swojego rejonu operacyjnego. Po przybyciu na Karaiby Heinrich Schäfer rozpoczął patrol na wodach Morza Karaibskiego i cieśniny Jukatańskiej. W dniu 11 marca U 183 storpedował i uszkodził jedną torpedą o godzinie 07:52 w kwadracie marynarki DL 6921 należący do amerykańskiego armatora United Fruit SS Co z Nowego Jorku pływający pod flagą Hondurasu frachtowiec Olancho (2.493 ton), który został dobity wystrzeloną o godzinie 08:11 drugą torpedą. Od początku kwietnia kierujący się do bazy okręt Schäfera przez klika dni bez powodzenia operował w rejonie położonym pomiędzy Kubą, Haiti a wyspami Bahama. W dniu 13 kwietnia U 183 spotkał się na południe od Azorów z podwodnym tankowcem U 117 (typ XB), z którego pobrał paliwo i prowiant. W dniu 13.05. U 183 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie piętnaście tygodni patrol (104 dni).

Patrol 3 (03.07.1943 - 30.10.1943)
03.07. U 183 pod dowództwem Heinricha Schäfera wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem w ramach grupy Monsun atakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Indyjskim. W dniu 8 lipca zginał/został zmyty za burtę OMaschMt Wilhelm Dannat (ur. 12.06.1924r). Zgodnie z rozkazem okręty grupy Momsun miały po drodze spotkać się na wschód od St. Paul Rocks z podwodnym tankowcem U 462 (typ XIV), z którego miały uzupełnić paliwo. Ponieważ U 462 na skutek uszkodzeń odniesionych od ataku samolotów na wodach Zatoki Biskajskiej zmuszony był wracać do bazy, dowództwo wyznaczyło na jego miejsce U 487 (typ XIV), który miał spotkać się z okrętami grupy Monsun na południe od Azorów. Zgodnie ze zmienionymi rozkazami wszystkie okręty w dniu 14 lipca przybyły na miejsce spotkania, gdzie bezskutecznie oczekiwały na przybycie tankowca, który został w międzyczasie zatopiony przez samoloty pokładowe z lotniskowca eskortowego USS Core. Zaalarmowane przez dowódców okrętów grupy Monsun BdU wyznaczyło w trybie awaryjnym trzy okręty podwodne U 160, U 155 i U 516 (wszystkie typ IXC), które miały przekazać paliwo. Pomiędzy 21 a 23 lipca U 183 spotkał się 600 mil na zachód północny - zachód od Wysp Zielonego Przylądka z U 155, z którego pobrał paliwo. Po jego uzupełnieniu Heinrich Schäfer kontynuował rejs w kierunku przylądka Dobrej Nadziei. W dniu 11 sierpnia dowódca U 183 zgłosił prawdopodobne uszkodzenie w kwadracie marynarki GZ 2478 nieprzyjacielskiego frachtowca o nieustalonym tonażu. Po opłynięciu przylądka i wpłynięciu na wody Oceanu Indyjskiego okręt Schäfera rozpoczął patrol u południowo - wschodnich wybrzeży Afryki. W dniu 1 września okręty grupy Monsun otrzymały z dowództwa polecenie spotkania się w dniu 8 września w kwadracie marynarki KS 4792 z tankowcem Brake, z którego miały pobrać paliwo, prowiant oraz nowe rozkazy operacyjne. Ponieważ tego samego dnia skapitulowały Włochy dowództwo obawiając się zdrady swojego niedawnego sojusznika zmieniło pozycję spotkania przesuwając je o kilkaset mil na południe, powiadamiając jednocześnie o tym wszystkie okręty grupy Monsun. W dniu 11 września U 183 uzupełnił z Brake paliwo, prowiant oraz odebrał rozkazy kierujące go w rejon położonego w Kenii portu Mombasa. Podczas rejsu w kierunku nowego rejonu operacyjnego jak i podczas pobytu w nim U 183 nękały liczne problemy z torpedami i mechanizmami nieprzywykłymi do pracy w takim klimacie. Poza tym w swoim rejonie operacyjnym Heinrich Schäfer napotkał małą ilość celów. Te trzy czynniki: brak celów, problemy techniczne i problemy z torpedami spowodowały, że poprosił on BdU o wyrażenie zgody na przerwanie patrolu i udanie się do bazy w Penangu, gdzie można by dokonać napraw, uzupełnić zapas torped i dać chwilę wytchnienia załodze. W odpowiedzi BdU wyraziło zgodę na tę prośbę sugerując jednocześnie aby dowódca U 183 w drodze do Penangu nie rezygnował z przeprowadzania ofensywnych działań. W dniu 30.10. U 183 wpłynął do bazy w Penangu, kończąc trwający ponad siedemnaście tygodni patrol (120 dni).

01.11.1943 U 183 pod dowództwem Heinricha Schäfera wypłynął z bazy w Penangu by tego samego dnia przybyć do bazy w Singapurze, gdzie okręt miał przejść niezbędny remont.

W dniu 19 listopada 1943 roku w związku ze złym stanem zdrowotnym i psychicznym Heinrich Schäfer został zdjęty z dowództwa U 183 i przeniesiony do miejscowego ośrodka rezerw personalnych. Na jego miejsce wyznaczono KL Fritza Schneewinda, byłego dowódcę U 511 (typ IXC), który został przekazany japończykom jako dar od Hitlera.

W trakcie pobytu w stoczni oprócz wykonania prac remontowych na U 183 umieszczono częściowo jako balast ładunek cyny, wolframu, kauczuku, chininy oraz opium, które miały być dostarczone do Europy.

01.01.1944 U 183 pod dowództwem Fritza Schneewinda wypłynął z bazy w Singapurze, by tego samego dnia przybyć do bazy w Penangu.

Patrol 4 (10.02.1944 - 21.03.1944)
10.02. U 183 pod dowództwem Fritza Schneewinda wypłynął z bazy w Penangu, by zgodnie z rozkazem w drodze do bazy we Francji odbyć ofensywny patrol na Oceanie Indyjskim. Podczas pobytu na wodach położonych na południe i południowy - zachód od półwyspu Indyjskiego Fritz Schneewind storpedował w okresie od 29 lutego do 9 marca dwa statki:
- 29.02. o godzinie 15:30 zatopił dwoma torpedami w kwadracie marynarki LD 4379 należący do brytyjskiego armatora Royal Mail Lines Ltd z Londynu frachtowiec Palma (5.419 ton),
- 09.03. o godzinie 08:00 ciężko uszkodził w kwadracie marynarki LN 2726 zakotwiczony u południowo - zachodniego wejścia do atolu Addu należący do brytyjskiego armatora British Tanker Co Ltd z Londynu pełniący funkcję pływającego magazynu tankowiec British Loyalty (6.993 ton)[1].
Uszkodzony tankowiec osiadł na dnie i w późniejszym okresie został wydobyty i po prowizorycznym remoncie aż do stycznia 1946 roku ponownie był używany jako pływający magazyn. Po odbyciu patrolu na tych wodach U 183 zgodnie z planem przed powrotem do kraju miał uzupełnić paliwo z jednego z dwóch tankowców: Brake i Charlotte Schliemann. Ponieważ obie te jednostki zostały dzięki odszyfrowywaniu depesz Enigmy zlokalizowane i zatopione przez Brytyjczyków, Fritz Schneewind nie mając żadnej innej możliwości uzupełnienia paliwa, skierował swój okręt do bazy w Pennangu. W dniu 21.03. U 183 wpłynął do bazy w Penangu, kończąc trwający prawie sześć tygodni patrol (41 dni).

Prawdopodobnie po powrocie do bazy ładunek surowców strategicznych został usunięty z okrętu.

03.05.1944 U 183 pod dowództwem Fritza Schneewinda wypłynął z bazy w Penangu, by atakować żeglugę na Oceanie Indyjskim, ale z powrotu problemów technicznych zmuszony był powrócić do niej dwa dni później w dniu 5 maja.

W dniu 13 maja 1944 roku podczas prac prowadzonych na okręcie Schneewinda zginął na skutek wypadku OMaschMt Erich Adelsheimer (ur. 02.05.1919r).

Patrol 5 (17.05.1944 - 07.07.1944)
17.05. U 183 pod dowództwem Fritza Schneewinda wypłynął z bazy w Penangu, by atakować żeglugę na Oceanie Indyjskim w rejonie Cejlonu, atolu Addu i Czagos. W dniu 5 czerwca Fritz Schneewind zatopił o godzinie 18:03 w kwadracie marynarki LN 4931 należący do brytyjskiego armatora Moller & Co Ltd z Szanghaju frachtowiec Helen Moller (5.259 ton). W dniu 07.07. U 183 wpłynął do bazy w Penangu, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (52 dni).

W wrześniu 1944 roku U 183 został oficjalnie przeniesiony do 33 Flotylli U-bootów z filią w bazie w Penangu a w późniejszym okresie wojny w Batavii.

01.11.1944 U 183 pod dowództwem Fritza Schneewinda wypłynął z bazy w Penangu, by zgodnie z rozkazem udać się na remont generalny do japońskiej stoczni remontowej znajdującej się w położonym na Honsiu portowym mieście Kobe. Data przybycia do Kobe jest nieznana.

Podczas remontu na U 183 wymieniono zużyte baterie akumulatorów zastępując je fabrycznie nowymi.

22.02.1945 U 183 pod dowództwem Fritza Schneewinda wypłynął z bazy w Kobe, by udać się do bazy w Batavii, gdzie przybył szesnaście dni później w dniu 9 marca.

Patrol 6 (21.04.1945 - 23.04.1945)
21.04. U 183 pod dowództwem Fritza Schneewinda wypłynął z bazy w Batavii, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Pacyfiku w rejonie Nowej Gwinei. Na patrol ten okręt Schneewinda wypłynął pod japońską banderą i z umieszczonym w zbiornikach balastowych paliwem, które zwiększyło w ten sposób zasięg okrętu ale jednocześnie uniemożliwiało mu wykonanie manewru zanurzenia. W drodze do swojego rejonu operacyjnego U 183 przesłał Japończykom drogą radiową sygnały rozpoznawcze i plan patrolu. Meldunek ten został przechwycony i odszyfrowany przez aliantów, którzy skierowali na trasę okrętu Fritza Schneewinda operujący na Morzu Jawajskim amerykański okręt podwodny USS Besugo. Dowodzona przez H.E. Millera jednostka w dniu 23 lutego przechwyciła U 183. W wykonanym następnie ataku USS Besugo wystrzelił w kierunku okrętu Schneewinda sześć torped, z których co najmniej jedna okazała się celna. W wyniku otrzymanego trafienia U 183 eksplodował i poszedł na dno. Z załogi liczącej 55 osób zatopienie okrętu przeżył tylko Karl Wisniewski, który na rozkaz dowódcy USS Besugo został wyłowiony i wzięty do niewoli.

Uwagi:
1.) Fritz Schneewind zginął w tym samym regionie gdzie się narodził, bowiem przyszedł na świat w Padangu na Sumatrze.
2.) Pierwszy dowódca okrętu Heinrich Schäfer, pełniący po zdjęciu z U 183 obowiązki dowódcy na UIT-23 (dawny włoski okręt podwodny Reginaldo Giulliani), zmarł w dniu 8 stycznia 1944 roku na skutek choroby w japońskim szpitalu w Singapurze noszącym podczas wojny japońską nazwą Shonan.

Członkowie załogi U 183 polegli w dniu 23.04.1945 (w kolejności alfabetycznej):
Aljanic Walter MaschMt 29.10.1923
Altenburger Erich FkMstr 22.04.1918
Baader Hubert MaschOGfr 15.07.1923
Bender Hans MaschOGfr 16.12.1922
Bermann Helmut MechMt 12.08.1923
Bösel Günter-Gustav-Ernst MaschMt 13.11.1922
Deutsch Ernst-August MaschMt 20.07.1921
Dörner Hans OMaschMt 28.09.1918
Fritz Kurt OBtsMt 15.09.1919
Grässer Ludwig Btsm 12.04.1921
Greimel August BtsMt 16.11.1921
Günther Otto MaschMt 17.01.1922
Hagedorn Günter MaschMt 28.06.1922
Häsler Kurt MaschMt 06.10.1921
Heber Hans OMaschMt 12.05.1918
Hill Erich BtsMt 10.03.1920
Hoffmann Heinrich MaschMt 14.06.1922
Hogrebe Hans OMaschMt 19.03.1923
Hojenski Josef MaschOGfr 20.01.1924
Hudzik Richard Mtr.I 18.12.1922
Ideler Johann OMasch 30.04.1915
Ingelbach Heinz MaschOGfr 28.07.1921
Jandeleit Franz OMechMt 27.02.1915
Jenss Erich StOMasch 26.02.1915
Kirschnick Helmut MtrOGfr 22.01.1924
Maier Walter MtrHGfr 25.09.1922
Martini Hans OMaschMt 24.04.1917
Melzig Kurt OStrm 15.05.1917
Meyer Wilhelm MechÉ 16.05.1918
Mohrhäner Herbert FkGfr 25.12.1919
Münzberg Viktor MtrOGfr 12.06.1922
Randloff Klaus OMaschMt 01.04.1919
Rausch Adolf MtrOGfr 25.04.1924
Reinhard Fritz MaschOGfr 31.03.1923
Schad Dr. Erwin Mar.St.Arzt.d.R 02.04.1913
Schlüter Otto MaschOGfr 25.01.1924
Schneewind Fritz KpLt.01.03.43 10.04.1917
Schneider Fritz OFkMt 28.02.1921
Schultz Karl-Heinz MaschMt 23.11.1923
Schwenkenbecher Armin Mtr 04.11.1922
Seilwinder Heinz MechOGfr 05.06.1925
Spieth Walter(Gaucho) Lt.z.S 29.10.1922
Steinert Klaus MtrOGfr 01.12.1924
Stensch Herbert Btsm 17.10.1914
Teubner Ernst MaschOGfr 30.06.1922
Tholer Karl MtrOGfr 09.04.1924
Thomas Johannes KpLt.ing 25.06.1911
Tolle Günther FkMt 17.01.1924
Warncke Henry MtrGfr 05.07.1923
Warschun Ernst MaschOGfr 12.01.1923
Wengert Helmut OMechMt 29.03.1920
Wohlgemuth Alois MtrOGfr 22.02.1922
Wunderlich Heinz OBtsMt 31.12.1916
Zopf Herbert StrmMt 13.05.1922

Członkowie załogi U 183 wzięci do niewoli w dniu 23.04.1945 (w kolejności alfabetycznej):
Wisniewski Karl OStrm ? 00.00.1990

Przypisy:
[1] Statek ten został uszkodzony podczas ataku japońskich miniaturowych okrętów podwodnych na port Diego Suarez w maju 1942roku. Po stwierdzeniu nieopłacalności remontu statek ten został przeholowany do atolu Addu, gdzie wykorzystywany był jako pływający magazyn.

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/BDUKTB30269.htm
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1