1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U-181 Typ IXD2

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 1 • Strona 1 z 1

U-181 Typ IXD2

Postprzez Brodołak » 26.02.09, 07:14

U 181 Typ IXD2

Stocznia: Deutsche Schiff- und Maschinenbau AG, (AG Weser) Bremen
Numer zamówienia: 1021
Zamówienie: 15.08.1940
Położenie stępki: 15.03.1941
Wodowanie: 30.12.1941
Wcielenie do służby: 09.05.1942
Numer pocztowy: M 45 435

Przebieg służby:
09.05.1942 - 30.09.1942 - 4 Flotylla U-bootów, Stettin (szkolenie załogi)
01.10.1942 - 31.10.1942 - 10 Flotylla U-bootów, Lorient (okręt bojowy)
01.11.1942 - 30.09.1944 - 12 Flotylla U-bootów, Bordeaux (okręt bojowy)
01.10.1944 - 08.05.1945 - 33 Flotylla U-bootów, Penang/Batawia (okręt bojowy)
?.05.1945 - Przejęty przez Japończyków w bazie w Singapurze.
15.07.1945 - Wcielony do służby w cesarskiej marynarce pod oznaczeniem I-501

Dowódcy:
09.05.1942 - 31.10.1943 - KL ~ KK Wolfgang Lüth (KR)
01.11.1943 - 08.05.1945 - KzS Kurt Freiwald

Liczba patroli: 4

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 27 (138.779 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

Patrol 1 (12.09.1942 - 18.01.1943)
12.09. U 181 pod dowództwem Wolfganga Lütha wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Południowym Atlantyku i Oceanie Indyjskim. W dniu 18 września płynący na powierzchni pomiędzy Szetlandami a Wyspami Owczymi okręt Lütha został wykryty i bezskutecznie zaatakowany przez stacjonujący na Szetlandach bombowiec. Nieprzyjacielska maszyna zaraz po wykonaniu ataku wezwała na pomoc grupę okrętów eskortowych, która operowała w pobliżu. Przybyłe niedługo na miejsce akcji jednostki uzyskały kontakt z U 181, na którego następnie przez 10 godzin bezskutecznie polowały, zrzucając łącznie 30 bomb głębinowych. W dniu 14 października na okręcie Lütha puściła gródź znajdująca się pomiędzy zbiornikiem trymowym a balastowym na lewej burcie W wyniku uszkodzenia odpowietrznika woda wdarła się do obu zbiorników. Dowódca U 181 zatrzymał swój okręt a następnie rozkazał dwóm członkom swojej załogi, którzy mieli doświadczenie w nurkowaniu, aby zeszli pod wodę, w celu wykonania napraw w podwodnej części kadłuba. Po pomyślnym usunięciu usterki U 181 ponownie podjął marsz w kierunku swojego rejonu operacyjnego. Pięć dni później 18 października okręt Lütha przeciął równik i z tej okazji dowódca U 181 urządził wszystkim nieochrzczonym członkom załogi ceremonię chrztu. Na początku listopada Wolfgang Lüth przybył do rejonu położonego na południe od Kapsztadu, gdzie w dniu 3 listopada zatopił około 300 mil morskich na południowy - zachód od przylądka Dobrej Nadziei o godzinie 16:22 dwoma torpedami w kwadracie marynarki GR 7835 należący do amerykańskiego armatora Ford Motor Co z Wilmington frachtowiec East Indian (8.159 ton). Po zatonięciu statku U 181 wynurzył się w pobliżu szalupy w celu przesłuchania rozbitków. Po przesłuchaniu drugiego oficera tuż przed odpłynięciem z miejscem akcji z okrętu Lütha przekazano na łódź wodę oraz podano kurs na Kapsztad. W okresie od 8 do 13 listopada U 181 operujący u południowo - wschodnich wybrzeży Afryki storpedował trzy statki:
- 08.11. o godzinie 20:55 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki KY 6982 należący do amerykańskiego armatora South Atlantic Steamship Co z Savannah frachtowiec Plaudit (5.060 ton), który został dobity ogniem z działa pokładowego (wystrzelono od 15 do 20 pocisków kal. 10,5 cm),
- 10.11. o godzinie 08:27 ciężko uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki KZ 4681 bezskutecznie atakowany już o godzinach 02:03 i 02:42 (wystrzelono łącznie cztery torpedy), należący do norweskiego armatora Kaare K. Rasmussens Rederi A/S z Sandefjord frachtowiec K.G. Meldahl (3.799 ton), który zatonął dziewięć minut później,
- 13.11. o godzinie 08:01 ciężko uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki KZ 1914 należący do amerykańskiego armatora American Export Lines Inc z Nowego Jorku frachtowiec Excello (4.969 ton), który zatonął dwadzieścia minut później.
Pomiędzy dwoma ostatnimi sukcesami Wolfgang Lüth ścigał duży statek, który po dokładnej identyfikacji okazał się neutralnym portugalskim frachtowcem Mouzinho (8.474 ton). W dniu 15 listopada znajdujący się 75 mil morskich na południe od Durbanu U 181 został około godziny 08:30 wykryty i zaatakowany przez odbywający rutynowy patrol przeciwpodwodny brytyjski niszczyciel HMS Inconstant. Dowódca brytyjskiej jednostki zaraz po uzyskaniu kontaktu zameldował o tym fakcie dowództwu w Durbanie. Wkrótce na miejsce akcji przyleciał bombowiec Lockheed Ventura a po południu przybyły dwie korwety HMS Jasminie i HMS Nigella. Wszystkie trzy okręty przystąpiły wkrótce do polowania zrzucając od czasu do czasu serie bomb głębinowych. Na skutek tych ataków na U 181 powstało wiele przecieków Aż do godziny 20:00 brytyjskie jednostki (HMS Inconstant odpłynął do bazy o godzinie 17:00) utrzymywały pod wodą okręt Lütha. Po odpłynięciu obu korwet dowódca U 181 poczekał w zanurzeniu do północy po czym wynurzył swój okręt, w celu naładowania baterii, przewietrzenia wnętrza oraz jak najszybszego oddalenia się z tego miejsca. W okresie od 19 listopada do 2 grudnia Wolfgang Lüth zatopił osiem statków:
- 19.11. o godzinie 21:25 jedną torpedą w kwadracie marynarki KP 5324 należący do norweskiego armatora Einar Lange z Oslo frachtowiec Gunda (2.241 ton),
- 20.11. o godzinie 01:24 jedną torpedą w kwadracie marynarki KP 5322 należący do greckiego armatora Maris A. Embiricos z Aten frachtowiec Corinthiakos (3.562 ton) [1],
- 22.11. o godzinie 00:33 jedną torpedą w kwadracie marynarki KP 5372 należący do amerykańskiego armatora Alcoa SS Co z Nowego Jorku frachtowiec Alcoa Pathfinder (6.797 ton),
- 24.11. o godzinie 20:34 w kwadracie marynarki KP 6159 należący do brytyjskiego armatora Haldin & Philipps Ltd (Court Line) z Londynu frachtowiec Dorington Court (5.281 ton),
- 24.11. o godzinie 07:38 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki KP 6463 bezskutecznie atakowany minutę wcześniej, należący do greckiego armatora Kulukundis Shipping Co SA z Pireusu frachtowiec Mount Helmos (6.481 ton), który został następnie ostrzelany z działa pokładowego i o godzinie 08:42 poszedł na dno (wystrzelono w sumie 78 pocisków kal. 10,5 cm uzyskując 65 trafień, próba ostrzelania celu z działka kal. 3,7 cm zakończyła się rozerwaniem pocisku w jego lufie),
- 28.11. o godzinie 22:50 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki KP 3719 należący do greckiego armatora Heirs of the late Petros J. Goulandris z Pireusu frachtowiec Evanthia (3.551 ton), który został dobity ogniem z działa pokładowego (wystrzelono w sumie 107 pocisków kal. 10,5 cm uzyskując około 70 trafień),
- 30.11. o godzinie 05:31 ostrzelał z działa pokładowego w kwadracie marynarki KP 3523 bezskutecznie atakowany o godzinie 05:11 dwoma torpedami, należący do greckiego armatora Pindos SS Co Ltd z Athen frachtowiec Cleanthis (4.153 ton), który zatonął o godzinie 06:55 po trafieniu około 70 pociskami kal. 10,5cm (wystrzelono 80 pocisków) i kilkudziesięcioma kal. 2,0cm,
- 02.12. o godzinie 17:40 jedną torpedą w kwadracie marynarki KP 3583 należący do panamskiego armatora Amarylis SS Co Ltd z Panamy frachtowiec Amarylis (4.328 ton)[2].
Po zatopieniu ostatniego statku U 181 rozpoczął rejs powrotny do bazy, podczas, którego w trakcie opływania przylądka Dobrej Nadziei nawiązano kontakt z brytyjskim statkiem szpitalnym Dorsetshire. Na początku stycznia Wolfgang Lüth otrzymał z dowództwa polecenie dołączenia do grupy Delphin, która od 7 stycznia operowała przeciwko konwojowi TM-1. Przez trzy dni trwania operacji przeciwko temu konwojowi U 181 nie podjął żadnych ofensywnych działań. W dniu 18.01. U 181 wpłynął do bazy w Bordeaux, kończąc trwający ponad osiemnaście tygodni patrol (129 dni).

Patrol 2 (23.03.1943 - 14.10.1943)
23.03. U 181 pod dowództwem Wolfganga Lütha wypłynął z bazy w Bordeaux, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Indyjskim. W drodze na południową półkulę Wolfgang Luth od 27 marca przez kilka dni bez powodzenia operował wraz z U 267, U 571, U 404 i U 662 (wszystkie typ VIIC) przeciwko wykrytemu przez samolot Fw 200 Condor, zmierzającemu w kierunku północnym konwojowi SL-126. Tuż przed północą 10 kwietnia około 400 mil na południowy - zachód od Freetown wachtowi na pomoście U 181 zauważyli cień dużego statku, którym okazał się należący do brytyjskiego armatora New Zealand Shipping Co Ltd z Londynu frachtowiec Empire Whimbrel (5.983 ton). W wykonanym o godzinie 03:30 pierwszym ataku wystrzelone w kierunku statku dwie torpedy minęły cel. W drugim ataku wykonanym o godzinie 05:56 Empire Whimbrel został trafiony dwoma torpedami. Po opuszczeniu statku przez załogę Wolfgang Luth podpłynął swoim okrętem w pobliże łodzi ratunkowych aby przesłuchać rozbitków. Po zakończeniu przesłuchiwania dowódca U 181 widząc, że trafiony statek nie chce zatonąć rozkazał ostrzelać jego burty z działka kal. 3,7 cm. Ponieważ działko to od 30 listopada zeszłego roku nie było używane, było zapchane smarem i innymi nieczystościami, co doprowadziło do tego, że pierwszy wystrzelony o godzinie 07:15 pocisk rozerwał się w jego lufie raniąc trzech członków załogi – kucharza MtrGfr Wilhelma Willingera, BtsMt Heinza Kühne i Mtr Ericha Willa. Zaraz po wypadku Lüth rozkazał ostrzelać cel z dział pokładowego, który zatonął o godzinie 07:30 po wystrzeleniu do niego 15 pocisków kal. 10,5cm. W międzyczasie rannych zniesiono pod podkład, gdzie zajął się nimi lekarz Lothar Engel. Najciężej rannemu Willingerowi amputowano lewą nogę. Mimo tego zabiegu kucharz o godzinie 11:30 zmarł i następnego dnia został pochowany w morzu z zachowaniem ceremoniału. O wypadku tym dowódca U 181 powiadomił też dowództwo prosząc jednocześnie o wyznaczenie mu spotkania z wracającym do bazy U-bootem, na którego pokład mógłby przekazać obu rannych. W odpowiedzi na tą prośbę BdU wyznaczyło mu w dniu 12 kwietnia spotkanie z okrętem KK Gerharda Wiebe - U 516 (typ IXC), który wracał do bazy z patrolu na wodach Oceanu Indyjskiego. W dniu 12 kwietnia U 181 spotkał się z godnie z planem z U 516, na którego pokład przekazano obu rannych. Pięć dni później 16 kwietnia Wolfgang Lüth otrzymał adresowane do niego depesze o następujących treściach:
- Do Kapitana Marynarki Lütha
W uznaniu Pańskiego bohaterstwa przyznaje Panu, 29 żołnierzowi Wehrmachtu Liście Dębu z Mieczami do Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża
Adolf Hitler
,
- Do KK Lüth
Drogi Lüth serdeczne gratulacje. Cieszymy się razem z Panem z zasłużonego odznaczenia oraz awansu (…)
Grossadmiral Karl Dönitz
,
- My z Reichstagu Wartheland spoglądamy na Pana z dumą, na Pana, który poprowadził nasze U-booty ku nowej chwale z tak wielką nieustępliwością i odwagą. Życzę Panu i Pana załodze wszystkiego najlepszego z okazji nadaniu Panu przez Führera tego odznaczenia.
Z żołnierskim pozdrowieniem Greiser
.
Odpowiednio to uczcimy jak Pan zawita do Poznania następnym razem.”
Po opłynięciu przylądka Dobrej Nadziei i wpłynięciu na Ocean Indyjski U 181 udał się następnie do rejonu położonego w pobliżu portugalskiego portu Lourenco Marques, gdzie przebywał w okresie od 9 maja do 11 czerwca. W dniu 9 maja w jedną ze śrub napędowych U 181 wkręciła się stalowa sieć rybacka, która została następnie usunięta przy przez nurka Josefa Dicka. Podczas trwania tej operacji w pobliżu pojawił się rekin, który został zabity ogniem z pistoletów maszynowych. Trzy dni później 11 maja Wolfgang Lüth zatopił o godzinie 04:08 w kwadracie marynarki KP 3777 należący do brytyjskiego armatora Andrew Weir & Co z Londynu frachtowiec Tinhow (5.232 ton), który po odłączeniu się od konwoju DN-37, kontynuował samotnie rejs do Kalkuty. W dniu 19 maja dowódca U 181 otrzymał adresowaną do niego depeszę o następującej treści:
Aż po Kapsztad, niech wieść niesie, że Lüth młodszy jest na świecie.
Cała jest w tym sztuka, jak to zwykle bywa, że dzielny zdobywa, wszystko czego szuka
.
W okresie od 27 maja do 7 czerwca Wolfgang Lüth zatopił dwa statki:
- 27.05. o godzinie 06:11 zatrzymał a następnie po stwierdzeniu przewożenia kontrabandy zatopił jedną torpedą o godzinie 08:39 w kwadracie marynarki KP 3578 należący do szwedzkiego armatora Rederi-A/B Svenska Lloyd z Geteborga frachtowiec Sicilia (1.633 ton),
- 07.06. o godzinie 23:28 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki KP 5325 należący do południowoafrykańskiego armatora Thesens SS Co Ltd (Mitchell Cotts & Co) z Kapsztadu zbudowany w 1892 roku frachtowiec Harrier (193 tony), który na skutek trafienia torpedy eksplodował i zatonął wraz z całą załogą w przeciągu kliku sekund.
W dniu 22 czerwca U 181 spotkał się 600 mil na południe od wyspy Mauritius z tankowcem Charlotte Schliemann, z którego następnego dnia pobrał 280m3 paliwa oraz prowiant. Podczas trwania tej operacji na pokład U 181 przeszedł jeden z członków załogi tankowca Müller. Po zakończonej operacji Wolfgang Lüth udał się w kierunku wyspy Mauritius, gdzie w dniu 1 lipca przeprowadził rozpoznanie znajdującego się tam portu Port Louis, stwierdzając obecność w nim 3 statków, będących jednak poza zasięgiem jego torped. Dnia 2 lipca U 181 zatopił o godzinie 21:07 w kwadracie marynarki KG 4937 należący do brytyjskiego armatora China Navigation Co Ltd z Londynu frachtowiec Hoihow (2.798 ton). W dniu 6 lipca Wolfgang Lüth ścigał a następnie bezskutecznie zaatakował dwoma torpedami płynący w kierunku Cape Est na Madagaskarze duży statek. Operując u wybrzeży Madagaskaru U 181 zatopił w dniach 15 - 16 lipca dwa statki:
- 15.07. o godzinie 18:01 w kwadracie marynarki KF 9169 należący do brytyjskiego armatora J.A. Billmeir & Co Ltd z Londynu frachtowiec Empire Lake (2.852 ton),
- 16.07. o godzinie 15:58 w kwadracie marynarki KF 9759 należący do brytyjskiego armatora Dodd, Thomson & Co Ltd z Londynu frachtowiec Fort Franklin (7.135 ton).
W dalszej części patrolu Wolfgang Lüth operował na wschód od wyspy Mauritius zatapiając w okresie od 4 do 7 sierpnia dwa statki:
- 04.08. o godzinie 04:03 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki KG 8155 należący do brytyjskiego armatora Campbell Brothers & Co z Newcastle frachtowiec Dalfram (4.558 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 04:53 torpedą,
- 07.08. o godzinie 09:16 jedną torpedą w kwadracie marynarki KG 5878 należący do brytyjskiego armatora Bullard, King & Co Ltd (Natal Line) z Londynu frachtowiec Umvuma (4.419 ton), który po odłączeniu się od konwoju DN-54 kontynuował samotnie rejs do Port Louis.
W dniu 10 sierpnia dowódca U 181 otrzymał z dowództwa depeszę zawiadamiającą go o odznaczeniu go przez Adolfa Hitlera Liśćmi Dębu z Mieczami i Brylantami do posiadanego przez niego Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża. W dniu 12 sierpnia Wolfgang Lüth po trwającym 15 godzin pościgu storpedował i uszkodził dwoma torpedami o godzinie 03:32 w kwadracie marynarki KR 2213 należący do brytyjskiego armatora The Clan Line Steamers Ltd z Londynu frachtowiec Clan Macarthur (10.528 ton), który po odłączeniu się od konwoju DN-55 kontynuował samotnie rejs do Port Louis. Uszkodzona jednostka została dobita o godzinie 03:47 przy pomocy kolejnej torpedy. Wkrótce po zniknięciu statku pod powierzchnią oceanu, doszło do silnej podwodnej eksplozji, która spowodowała na U 181 powstanie lekkich uszkodzeń oraz przewróciła kilka łodzi i tratw ratunkowych. Cztery dni później 15 sierpnia Wolfgang Lüth otrzymał z dowództwa polecenie spotkania się z dowodzonym przez Roberta Bartelsa U 197 (typ IXd2), z którego miał pobrać aktualne klucze do Enigmy, potrzebne do dokończenia patrolu. Godzinę później do U 181 dotarła kolejna depesza z dowództwa zakazująca dalszego używania Metoxa. Tuż po północny Wolfgang Lüth otrzymał z dowództwa polecenie, wymontowania z Metoxa kryształów kwarcu i umieszczenia ich w sejfie a następnie potwierdzenia wykonania tego rozkazu poprzez wpis do KTB. W dniu 16 maja płynący na spotkanie z okrętem Bartelsa okręt Lütha przez sześć godzin ścigał a następnie bezskutecznie zaatakował o godzinie 19:37 ostatnią posiadaną na pokładzie torpedą niezidentyfikowany frachtowiec. Następnego dnia U 181 dotarł na umówione miejsce spotkania, położone 500 mil morskich na południowy - wschód od Durbanu, gdzie bez powodzenia oczekiwał na przybycie U 197. W godzinach porannych 18 sierpnia Wolfgang Lüth otrzymał z dowództwa polecenie spotkania się z okrętem Bartelsa w nowym miejscu oraz dodatkowe zadnie do wykonania polegające na przekazaniu otrzymanych aktualnych kluczy na także mający wracać do bazy z patrolu na Ocenie Indyjskim U 196. W dniu 19 sierpnia doszło o godzinie 09:00 do spotkania obu okrętów i przekazania na jednostkę Lütha aktualnych kluczy Enigmy. Następnego dnia U 181 spotkał się z dowodzonym przez Kentrata U 196, na który przekazano aktualne klucze do Enigmy. Tego samego dnia około godziny 12:45 (czasu niemieckiego) Wolfgang Lüth podobnie jak dowódca U 196 Eitel-Fredrich Kentrat odebrał sygnał wzywający pomocy nadawany przez U 197, który na skutek ataku samolotu został ciężko uszkodzony w kwadracie marynarki KQ 82. Ponieważ oba okręty przebywały jeszcze obok siebie obaj dowódcy postanowili ruszyć na pomoc bratniemu okrętowi. Kilka godzin później dowódcy obu okrętów otrzymali z dowództwa oficjalnie rozkaz udzielenia pomocy dowodzonemu przez Bartelsa U 197. W międzyczasie U 181 i U 196 odebrały kolejne meldunki pochodzące z okrętu Bartelsa, przy czym drugi meldunek na skutek pomyłki zawierał błąd, jeśli chodzi o pozycję okrętu wynoszący 250 mil morskich, co wprowadziło Wolfganga Lütha i Eitela-Friedricha Kentrata w konsternację. Dopiero po odebraniu kolejnych meldunków, które zawierały podaną w pierwszym meldunku pozycję, dowódcy obu okrętów podjęli rejs w kierunku U 197. Ponieważ wkrótce meldunki z okrętu Bartelsa przestały docierać do U 181 i U 196 obaj dowódcy słusznie wydedukowali, że został on ostatecznie zatopiony. Przez dwa kolejne dni oba okręty bezskutecznie krążyły w kwadracie marynarki KQ w poszukiwaniu rozbitków, by następnie rozpocząć rejs powrotny do bazy. W dniu 2 września okręt Lütha opłynął przylądek Dobrej Nadziei a trzy tygodnie później przekroczył równik. W dniu 1 października klucze do Enigmy o kodowej nawie Bellatrix przestały obowiązywać i U 181 utracił możliwość odszyfrowywania depesz i wysyłania do dowództwa własnych zaszyfrowanych meldunków. W dniu 14.10. U 181 wpłynął do bazy w Bordeaux, kończąc trwający ponad dwadzieścia dziewięć tygodni patrol (206 dni).

Po tym patrolu cała załoga okrętu została odznaczona Krzyżem Żelaznym I klasy a główny mechanik Karl-August Landfermann za utrzymanie sprawności okrętu podczas dwóch długich i trudnych patroli Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

W dniu 31 października 1943 roku Wolfgang Lüth zdał obowiązki dowódcy U 181, przekazując je Kurtowi Freiwaldowi.

Patrol 3 (16.03.1944 - 08.08.1944)
16.03. U 181 pod dowództwem Kurta Freiwalda wypłynął z bazy w Bordeaux, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Indyjskim. W dniu 22 kwietnia Kurt Freiwald spotkał się z wracającym do bazy z patrolu na Oceanie Indyjskim U 188 (typ IXC/40), na którego pokład przekazał paliwo, smary oraz chorego mechanika. Poza tym obaj dowódcy spotkanie to wykorzystali do wymiany informacji i obserwacji o aktualnej sytuacji na frontach. W dniu 1 maja Kurt Freiwald zatopił 900 mil na południe od wyspy Wniebowstąpienia o godzinie 04:11 w kwadracie marynarki FS 5931 należący do brytyjskiego armatora Maclay & McIntyre Ltd z Glasgow frachtowiec Janeta (5.312 ton). Dnia 17 maja U 181 opłynął przylądek Dobrej Nadziei a następnie udał się do swojego rejonu operacyjnego położonego na południowy - wschód od Madagaskaru, gdzie przebywał do połowy czerwca. W związku z brakiem celów Kurt Freiwald zgodnie z poleceniem dowództwa udał się w drugiej połowie czerwca do nowego rejonu operacyjnego położonego u zachodnich wybrzeży Indii. W drodze do niego U 181 zatopił dwoma torpedami w dniu 19 czerwca o godzinie 19:53 w kwadracie marynarki LW 7356 należący do holenderskiego armatora Koninklijke Rotterdamsche Lloyd NV (W. Ruys & Zonen) z Rotterdamu frachtowiec Garoet (7.118 ton). Dnia 15 lipca Kurt Freiwald zatopił o godzinie 22:13 w kwadracie marynarki MS 5569 należący do brytyjskiego armatora Eastern & Australian Steam Ship Co Ltd z Londynu frachtowiec Tanda (7.174 ton). Następnego dnia ścigający kolejny frachtowiec U 181 został wykryty i bezskutecznie zaatakowany przez nieprzyjacielski bombowiec, który dodatkowo powiadomił o kontakcie dowództwo. Przybyła wkrótce na miejsce kontaktu indyjska kanonierka HMIS Sutlej zlokalizowała a następnie zaatakowała okręt Freiwalda. Na skutek trwającego sześć godzin polowania od bliskich eksplozji bomb głębinowych na U 181 powstało wiele uszkodzeń, które zmusiły jego dowódcę do udania się w rejon Lakkadiwów, gdzie w ciszy i spokoju załoga je następnie usunęła. W dniu 19 lipca U 181 zatopił o godzinie 17:03 w kwadracie marynarki MS 7974 należący do brytyjskiego armatora Dodd, Thomson & Co Ltd z Londynu frachtowiec King Frederick (5.265 ton). Kilka dni po tym zatopieniu Kurt Freiwald obrał kurs na bazę w Penangu. W dniu 7 sierpnia zbliżający się do niej U 181 został bezskutecznie zaatakowany przez brytyjski okręt podwodny HMS Stratagem. Następnego dnia U 181 wpłynął do bazy w Penangu, kończąc trwający prawie dwadzieścia jeden tygodni patrol (146 dni).

30.08.1944 U 181 pod dowództwem Kurta Freiwalda wypłynął z bazy w Penangu, by następnego dnia przybyć do bazy w Singapurze.

23.09.1944 U 181 pod dowództwem Kurta Freiwalda wypłynął z bazy w Singapurze, by trzy dni później 25 września wpłynąć do bazy w Batavii.

Patrol 4 (19.10.1944 - 05.01.1945)
19.10. U 181 pod dowództwem Kurta Freiwalda wypłynął z bazy w Batavii, by zgodnie z rozkazem dostarczyć do Niemiec surowce strategiczne załadowane na pokład podczas pobytu w bazie w Singapurze i Batavii a mianowicie: wolfram, kauczuk, opium, chininę i molibden. W drodze do kraju Kurt Freiwald miał także przeprowadzić ofensywny patrol na wodach Oceanu Indyjskiego. W dniu 2 listopada U 181 storpedował i uszkodził jedną torpedą o godzinie 20:02 w kwadracie marynarki KU 49 należący do amerykańskiego armatora Bernuth Lembcke Co z Nowego Jorku tankowiec Fort Lee (10.198 ton), który po trafieniu wystrzeloną o godzinie 20:18 drugą torpedą poszedł o godzinie 21:10 ostatecznie na dno. Kilka dni po tym zatopieniu Kurt Freiwald obrał kurs na przylądek Dobrej Nadziei. Ponieważ w tym też okresie na U 181 wystąpiły liczne problemy techniczne związane ze zużyciem mechanizmów okrętowych Kurt Freiwald poprosił w dniu 26 listopada BdU o wyznaczenie mu spotkania z innym okrętem, który mógłby mu przekazać części zapasowe, które umożliwiłby powrót do kraju. Ponieważ w tym okresie BdU nie miało jakichkolwiek możliwości wyznaczenia takiego spotkania i przekazania części, nakazało dowódcy U 181 powrót do bazy w Batavii. W dniu 22 grudnia Kurt Freiwald spotkał się na wodach Oceanu Indyjskiego z płynącym do kraju U 843 (typ IXC/40), któremu przekazał zbędną nadwyżkę paliwa. W dniu 06.01. U 181 wpłynął do bazy w Batavii, kończąc trwający ponad jedenaście tygodni patrol (79 dni).

14.01.1945 U 181 pod dowództwem Kurta Freiwalda wypłynął z bazy w Batavii by trzy dni później 16 stycznia wpłynął do bazy w Singapurze.

Podczas pobytu w stoczni w Singapurze na U 181 oprócz prac wykonania remontowych zamontowano także prowizoryczne chrapy.

W dniu 6 lutego 1945 roku I WO OL Johann Limbach został odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

Po kapitulacji Niemiec U 181 został przejęty przez Japończyków, którzy w dniu 15 lipca wcielili go w skład swojej marynarki wojennej pod oznaczeniem I 501. Po kapitulacji Japonii dawny U 181 został zdobyty przez Brytyjczyków. W dniu 16 lutego 1946 roku były okręt Lütha i Freiwalda został zatopiony w pobliżu Singapuru przez dwie fregaty HMS Loch Glendhu i HMS Loch Lomond.

Przypisy:
[1] U 181 podjął z wody jednego z rozbitków z greckiego frachtowca, którego poddano przesłuchaniu a następnie przekazano na jedną z dwóch szalup ratunkowych z Corinthiakosa.
[2] Po przesłuchaniu rozbitków marynarze z U 181 wyłowili z wody utopioną owcę, która zaopatrzyła okręt w świeże mięso.


Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/BDUKTB30269.htm
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Posty: 1 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ IX



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 2 gości

cron