U 108 Typ IXB

Stocznia: Deutsche Schiff- und Maschinenbau AG, (AG Weser) Bremen
Numer zamówienia: 971
Zamówienie: 24.05.1938
Położenie stępki: 27.12.1939
Wodowanie: 15.07.1940
Wcielenie do służby: 22.10.1940
Numer pocztowy: M 27 968

Przebieg służby:
22.10.1940 - 31.01.1941 - 2 Flotylla U-bootów, Wilhelmshaven (szkolenie załogi)
01.02.1941 - 31.08.1943 - 2 Flotylla U-bootów, Lorient (okręt bojowy)
01.09.1943 - 11.04.1944 - 8 Flotylla U-bootów, Danzig (okręt szkolny)
11.04.1944 - Zatopiony podczas nalotu na Stettin
17.07.1944 - Wydobyty a następnie wycofany ze służby
24.04.1945 - Zatopiony przez własną załogę w pobliży wyspy Karsibór

Dowódcy:
22.10.1940 - 14.10.1942 - KL ~ KK Klaus Scholtz (KR)
?.10.1942 - ?.10.1942 - OL Erich Hilsenitz
15.10.1942 - 16.10.1943 - KK Ralf-Reimar Wolfram
17.10.1943 - 11.04.1944 - OL Matthias Brünig

Liczba patroli: 11

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 25 (118.722 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (16.644 ton)/0

Patrol 1 (15.02.1941 - 12.03.1941)
15.02. U 108 pod dowództwem Klausa Scholtza wypłynął z bazy w Wilhelmshaven, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Dodatkowo na patrol ten na U 108 został zaokrętowany mający nabyć doświadczenie na stanowisku dowódczym KK Otto Fechner. W dniu 22 lutego Klaus Scholtz zaatakował w pobliżu wybrzeży Islandii o godzinie 22:24 w kwadracie marynarki AE 7261 należący do holenderskiego armatora Hollandsche Stoomboot Maatschappij NV z Amsterdamu frachtowiec Texelstroom (1.617 ton). Niestety wystrzelona torpeda choć trafiła to na skutek defektu zapalnika nie wybuchła. Zaalarmowany tym atakiem kapitan statku A.J.E. Lefering rozkazał zmienić kurs na wybrzeże Islandii oraz nakazał nadać reflektorem w kierunku brzegu sygnały o ataku. Niezrażony niepowodzeniem dowódca U 108 wystrzelił o godzinie 22:46 drugą torpedę, która jednak eksplodowała przedwcześnie. Osiem minut później o godzinie 22:54 wystrzelono trzecią torpedę, która choć na skutek defektu biegła po powierzchni to trafiła we frachtowiec powodując jego zatonięcie w ciągu trzech minut. Od 23 do 25 lutego okręt Scholtza bez powodzenia operował wraz z U 95, U 97 (typ IXC) przeciwko wykrytemu przez U 552 (typ IXC) zmierzającemu w kierunku zachodnim konwojowi OB-289. W dniu 28 lutego U 108 zatopił o godzinie 23:32 w kwadracie marynarki AL 3264 należący do brytyjskiego armatora Campbell Brothers & Co z Newcastle frachtowiec Effna (6.461 ton). W dniu 2 marca Klaus Scholtz wspólnie z U 70, U 552, U 95, U 99, U 47 i włoskim okrętem podwodnym Barbarigo został skierowany przez BdU do ataku na wykryty przez samolot Fw 200 Condor zmierzający w kierunku zachodnim konwój OB-292. Ponieważ załoga samolotu podała złą pozycję wrogiego konwoju żaden z okrętów nie odnalazł celu, który dwa dni później został ponownie zlokalizowany przez inny samolot. Także i tym razem żaden z okrętów nie odnalazł celu, gdyż alianci wiedząc z namierzonych transmisji radiowych o zgrupowaniu zmienili trasę konwoju. Po zakończeniu operacji przeciwko OB-292 U 108 obrał kurs na nową bazę operacyjną okrętu w Lorient. W dniu 12.03. U 108 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie cztery tygodnie patrol (26 dni).

Patrol 2 (03.04.1941 - 02.05.1941)
03.04. U 108 pod dowództwem Klausa Scholtza wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku, w rejonie położonym na południowy - zachód od Islandii oraz na zachód od cieśniny Duńskiej. Dodatkowo na patrol ten na U 108 ponownie został zaokrętowany mający nabyć doświadczenie na stanowisku dowódczym KK Otto Fechner. Według rozkazów Scholtz miał przede wszystkim skupić się na atakowaniu operujących w tych rejonach brytyjskich krążowników pomocniczych. W dniu 11 kwietnia wachtowi na pomoście U 108 dostrzegli o godzinie 09:45 płynący zygzakiem duży statek, którym okazał się być brytyjski krążownik pomocniczy HMS Rajputana, który po rozproszeniu konwoju HX-117, którego osłaniał rozpoczął patrol na wodach cieśniny Duńskiej. Przez większą część dnia Klaus Scholtz podążał w zanurzeniu za krążownikiem, obserwując jego ruchy przez peryskop (obserwacja ta odbywała się z problemami ze względu na pak lodowy oraz padający śnieg). O godzinie 18:08 jeszcze 11 kwietnia U 108 zaatakował po raz pierwszy wystrzelając w kierunku HMS Rajputana dwie nieclenie torpedy. Niezrażony tym nieudanym atakiem Scholtz przez całą noc i następny dzień podążał za krążownikiem. W drugim ataku wykonanym o godzinie 20:46 wystrzelona trzecia torpeda chybiła podobnie jak czwarta wystrzelona dwie minuty później. Po raz czwarty U 108 zaatakował HMS Rajputana 13 kwietnia o godzinie 07:40, ale i w tym wypadku wystrzelona torpeda minęła cel. Dopiero szósta torpeda wystrzelona trzy minuty później trafiła w krążownik powodując jego poważne uszkodzenie. Do uszkodzonego okrętu wystrzelono następnie dwie kolejne torpedy, z których pierwsza wystrzelona o godzinie 08:23 okazała się wadliwa natomiast druga wystrzelona o 09:30 trafiła powodując zatonięcie HMS Rajputana. Z liczącej 323 osoby załogi krążownika brytyjski niszczyciel HMS Legion i polski ORP Burza uratowały 283 osoby. W dniu 02.05. U 108 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad cztery tygodnie patrol (30 dni).

Patrol 3 (25.05.1941 - 07.07.1941)
25.05. U 108 pod dowództwem Klausa Scholtza wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Na patrol ten na U 108 ponownie został zaokrętowany mający nabyć doświadczenie na stanowisku dowódczym KK Otto Fechner oraz Heinrich Gode i Siegfried Breinlinger, którzy mieli odbyć staż na stanowisku oficera wachtowego. Ponieważ w tym samym czasie odbywający rejs bojowy na Północnym Atlantyku pancernik Bismarck po uszkodzeniach odniesionych w walce z okrętami brytyjskimi w cieśninie Duńskiej kierował się ścigany przez okręty Royal Navy do bazy w Breście, Klaus Scholtz otrzymał z dowództwa polecenie zajęcia pozycji na wodach Zatoki Biskajskiej i zaatakowania nieprzyjacielskich okrętów. Po zatopieniu Bismarcka w dniu 27 maja U 108 podobnie jak i inne operujące w tym rejonie U-booty został skierowany przez BdU do poszukiwania rozbitków z pancernika. Po bezskutecznych poszukiwaniach, które trwały do 31 maja Klaus Scholtz zwolniony z tego zadania przez dowództwo rozpoczął rejs w kierunku swojego rejonu operacyjnego położonego w środkowej części Północnego Atlantyku. W okresie od 2 do 10 czerwca U 108 storpedował cztery statki:
- 02.06. o godzinie 20:43 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki BD 3815 pochodzący z rozproszonego w dniu 1 czerwca konwoju OB-327, należący do brytyjskiego armatora Counties Ship Management Co Ltd z Londynu frachtowiec Michael E. (7.628 ton) [1], który ostatecznie zatonął o godzinie 22:21,
- 08.06. o godzinie 00:06 zatopił w kwadracie marynarki BC 6378 należący do brytyjskiego armatora H. Hogarth & Sons Ltd z Glasgow frachtowiec Baron Nairn (3.164 ton), który po odłączeniu się od konwoju OB-328, kontynuował samotnie rejs do portu Neuvitas na Kubie,
- 08.06. o godzinie 06:04 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki BC 6521 należący do greckiego armatora Vassilios J. Pateras z Chios frachtowiec Dirphys (4.240 ton),
- 10.06. zatopił torpedami w kwadracie marynarki BC 6452 bezskutecznie atakowany już poprzedniego dnia, należący do norweskiego armatora Olaf Orvig z Bergen frachtowiec Christian Krohg (1.992 ton), który pochodził z rozproszonego w dniu 5 czerwca konwoju OB-329.
Od 20 czerwca Klaus Scholtz operował na południe od Islandii w ramach zgrupowania West przeciwko nieprzyjacielskim konwojom. Alianci wiedząc o tym zgrupowaniu z przechwyconych i odszyfrowanych niemieckich meldunków zmienili trasy konwojów tak, że te minęły niebezpieczny rejon nie zauważone. Z niecierpliwione brakiem kontaktów z nieprzyjacielem BdU nakazało kilka dni później okrętom grupy West utworzyć luźną formację, która miała by większe szanse na odnalezienie nieprzyjacielskich konwojów. W dniu 25 czerwca U 108 storpedował dwa statki:
- o godzinie 06:20 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki AJ 9976 dostrzeżony poprzedniego dnia o godzinie 20:37 i bezskutecznie atakowany dwiema torpedami tuż po północy, należący do greckiego armatora T. Papadimitriou z Pireusu frachtowiec Ellinico (3.059 ton), który po odłączeniu się od konwoju OG-65 kontynuował samotnie rejs do Wabana na nowej Funlandii
- o godzinie 16:14 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki AJ 9587 należący do greckiego armatora Costas N. and Elias N. Pateras z Pireusu frachtowiec Nicolas Pateras (4.362 ton), który po odłączeniu się od konwoju OB-336 kontynuował samotnie rejs do Father Point. O godzinie 17:13 U 108 rozpoczął ostrzał z działa pokładowego uszkodzonego frachtowca. Do czasu zatonięcia Nicolasa Paterasa, które miało miejsce o godzinie 17:55 artylerzyści okrętu Scholtza pomimo utrudnienia w postaci wzburzonego morza i silnego wiatru wystrzelili 97 pocisków kal. 10,5 cm,.
W dniach 29 i 30 czerwca U 108 odebrał meldunki samolotu Fw 200 Condor o kontakcie z konwojem OG-66. Kierując w stronę podanej w nich pozycji Klaus Scholtz w dniu 1 lipca nawiązał kontakt z OG-66, który niestety niedługo potem utracił z powodu gęstej mgły. Jeszcze tego samego dnia U 108 zatopił o godzinie 18:25 jedną torpedą w kwadracie marynarki BD 5654 należący do brytyjskiego armatora Charles Hill & Sons z Bristolu frachtowiec Toronto City (2.486 ton). Wkrótce po tym ostatnim sukcesie Klaus Scholtz rozpoczął rejs powrotny dobrzy. W dniu 07.07. U 108 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (44 dni).

Patrol 4 (19.08.1941 - 21.10.1941)
19.08. U 108 pod dowództwem Klausa Scholtza wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Południowym Atlantyku. Na patrol ten na U 108 ponownie został zaokrętowany KK Otto Fechner oraz Heinrich Gode. W drodze do swojego rejonu operacyjnego Klaus Scholtz otrzymał polecenie zaatakowania wykrytego przez samolot Fw 200 Condor i U 201 (typ VIIC) zmierzającego w kierunku południowym konwoju OG-71. Po bezskutecznym poszukiwaniu celu w rejonie Cape Finisterre U 108 ponownie skierował się do swojego rejonu operacyjnego położonego w pobliżu St. Paul Rocks. W okresie od 10 do 23 września okręt Scholtza bezskutecznie poszukiwał celów na wschód, południe i zachód od St. Paul Rocks. Od 24 września U 108 operował najpierw w pobliżu Wysp Zielonego Przylądka a następnie w rejonie Freetown nie odnosząc jednak żadnych sukcesów. Na początku października Klaus Scholtz rozpoczął rejs powrotny do bazy. W dniu 21.10. U 108 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad dziewięć tygodni patrol (64 dni).

Patrol 5 (09.12.1941 - 25.12.1941)
09.12. U 108 pod dowództwem Klausa Scholtza wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejon Gibraltaru. Od 14 grudnia Klaus Scholtz operował w ramach zgrupowania Seerauber przeciwko konwojowi HG-76. Jeszcze tego samego dnia U 108 storpedował i uszkodził jedną torpedą o godzinie 21:57 w kwadracie marynarki CG 8778 należący do portugalskiego armatora Companhia Colonial de Navegaçao z Lizbony frachtowiec Cassequel (4.751 ton), który został dobity wystrzeloną o godzinie 22:25 kolejną torpedą. Zatopienie neutralnego statku Scholtz wytłumaczył faktem, że statek ten choć płynął oświetlony to nie posiadał żadnych oznaczeń przynależności państwowej a zatrzymanie go w nocy nie wchodziło w grę ze względu na obawę, że może to być statek pułapka. Trzy dni później 16 grudnia jeden z samolotów Fw 200 Condor nawiązał kontakt z konwojem HG-76, o którym zameldował dowództwu. Tuż po południu tego samego dnia także i U 108 wszedł w kontakt z HG-76, rozpoczynając podążanie jego śladem i cykliczne wysyłanie sygnałów naprowadzających. Niedługo potem sygnały nadawane przez okręt Scholtza zostały namierzone przez okręty eskorty, które zmusiły go do zanurzenia a następnie zaatakowały bombami głębinowymi. Na skutek tych ataków U 108 utracił kontakt z HG-76, który ponownie odzyskał w godzinach porannych 17 grudnia. W wykonanym tego samego dnia o godzinie 21:21 w kwadracie marynarki CE 9991 ataku Klaus Scholtz zgłosił niepotwierdzone uszkodzenie frachtowca o tonażu ca. 5.000 ton. Przez cały dzień 18 grudnia i noc z 18 na 19 grudnia U 108 podążał za konwojem wysyłając cykliczne sygnały naprowadzające oraz wykonując w międzyczasie kilka bezskutecznych ataków. W przeprowadzonym o godzinie 06:15 w dniu 19 grudnia ataku Klaus Scholtz storpedował i ciężko uszkodził w kwadracie marynarki CF 6815 należący do brytyjskiego armatora Halford Constants Ltd z Londynu frachtowiec Ruckinge (2.869 ton), który później został dobity ogniem artyleryjskim przez okręty eskorty. Oprócz w/w sukcesu dowódca U 108 zgłosił też niepotwierdzone zatopienie kolejnego frachtowca o tonażu ca. 5.000 ton. Ponieważ w tym ataku U 108 wystrzelił wszystkie torpedy Klaus Scholtz zameldował o tym BdU, które nakazało mu pomimo tego faktu kontynuować śledzenie konwoju. Zadanie to U 108 wykonywał aż do 22 grudnia, kiedy to operacja przeciwko HG-76 została zakończona. W dniu 25.12. U 108 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad dwa tygodnie patrol (17 dni).

W dniu 26 grudnia Korvettenkapitän Klaus Scholtz został odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża

Patrol 6 (08.01.1942 - 04.03.1942)
08.01. U 108 pod dowództwem Klausa Scholtza wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem w ramach II fali operacji Paukenschlag atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (rejon Cape Hatteras). W dniu 11 stycznia U 108 z powodu problemów z przepustnicą powrócił do bazy w Lorient, którą opuścił następnego dnia po dokonaniu niezbędnych napraw. W dniach 8 i 9 lutego Klaus Scholtz storpedował dwa statki.
- 08.02. o godzinie 10:35 uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki CA 8142 należący do brytyjskiego armatora Larrinaga & Co Ltd z Liverpoolu frachtowiec Ocean Venture (7.174 ton), który zatonął o godzinie 11:16 po trafieniu dwiema kolejnymi torpedami,
- 09.02. o godzinie 21:18 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki DC 2118 należący do norweskiego armatora Fearnley & Eger z Oslo frachtowiec Tolosa (1.974 ton).
W dniu 11 lutego wachtowi na pomoście U 108 dostrzegli o godzinie 14:49 nieprzyjacielski statek, którym okazał się należący do norweskiego armatora K.Th. Einersen z Oslo frachtowiec Blink (2.701 ton). O godzinie 16:11 Klaus Scholtz wystrzelił w jego kierunku z wyrzutni rufowych dwie torpedy, z których jedna okazała się niewypałem a druga chybiła. Z powodu wzburzonego morza U 108 miał problemy z wyjściem na dogodną do ataku pozycję m.in. podczas drugiego podejścia do ataku, które miało miejsce cztery godziny później U 108 omal nie miał kolizji z norweskim frachtowcem zanurzając się w ostatniej chwili 50 metrów od niego. W godzinach porannych 12 grudnia Klaus Scholtz podążający za statkiem wystrzelił o godzinie 02:40 jedną torpedę, która przebiła burtę w rejonie ładowni nr 2 nie wybuchając. Minutę później w stronę Blinka wystrzelono kolejną torpedę, która trafiła w rejonie maszynowni. Jej eksplozja zniszczyła ten przedział i kabinę radio oraz spowodowała zatonięcie statku o godzinie 03:34. W dniach 16 i 18 lutego U 108 storpedował dwa statki:
- 16.02. o godzinie 15:56 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki CB 7858 należący do amerykańskiego armatora Waterman Steamship Co z Mobile frachtowiec Ramapo (2.968 ton),
- 18.02. o godzinie 23:27 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki CB 8926 płynący samotnie po odłączeniu się od konwoju ON-62, należący do brytyjskiego armatora Royal Mail Lines Ltd z Londynu frachtowiec Somme (5.265 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 23:38 torpedą.
Tuz po północy 19 lutego Klaus Scholtz ostrzelał o godzinie 00:45 z działka 2,0 cm przewożoną na pokładzie Somme łódź motorową, która w momencie tonięcia uwolniła się z zamocowania na pokładzie i unosiła się na powierzchni. Po zostawieniu łodzi w kondycji tonącej U 108 rozpoczął oddalanie się miejsca ataku. Trzy godziny później o 03:45 wachtowi na okręcie Scholtza dostrzegli w oddali cień jednostki o płaskiej sylwetce pozbawionej nadbudówki. W jego kierunku dowódca U 108 zdecydował się wystrzelić ostatnią posiadaną torpedę. Ze względu na szkwały deszczowe nie zauważono skutków ataku natomiast usłyszano po ośmiu minutach odgłosy serii eksplozji. Klaus Scholtz zapisał w dzienniku działań bojowych, że uszkodził w kwadracie marynarki nieprzyjacielską łódź patrolową, ale wielce prawdopodobne jest to, że celem torpedy mogła być łódź motorowa z Somme. W dniu 04.03. U 108 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający osiem tygodni patrol (56 dni).

Patrol 7 (30.03.1942 - 01.06.1942)
30.03. U 108 pod dowództwem Klausa Scholtza wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na obszarze Karaibów (rejon pomiędzy Wielkimi Antylami i Wyspami Bahama). W dniu 19 bądź 22 kwietnia Klaus Scholtz spotkał się 500 mil morskich na północny - wschód od Bermudów z podwodnym tankowcem U 459 (typ XIV), z którego pobrał 40 m3 paliwa. W okresie od 25 kwietnia do 6 maja U 108 storpedował cztery statki:
- 25.04. o godzinie 08:31 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki DD 2447 bezskutecznie atakowany już o godzinie 05:17, należący do brytyjskiego armatora Euxine Shipping Co Ltd z Londynu frachtowiec Modesta (3.849 ton),
- 29.04. o godzinie 08:57 storpedował i uszkodził jedną z dwóch wystrzelonych torped w kwadracie marynarki DO 1389 wykryty poprzedniego dnia o godzinie 19:50 i bezskutecznie atakowany o godzinie 04:52, należący do amerykańskiego armatora Socony-Vacuum Oil Co Inc z Nowego Jorku tankowiec Mobiloil (9.925 ton), którego następnie próbowano dobić ogniem artyleryjskim. Po 50 minutach Scholtz wstrzymał ostrzał ze względu na słabą widoczność celu oraz ze względu na zacięcie się działka 2,0 cm i awarię działka kal. 3,7 cm. O godzinie 11:12 i 11:13 w kierunku tankowca wystrzelono dwie torpedy, z których jedna okazała się celna, ale mimo to nie spowodowała jego zastopowania. Dopiero wystrzelona o godzinie 16:45 kolejna torpeda zatrzymała Mobiloil oraz spowodowała pęknięcie jego kadłuba na dwie części i ostateczne zatonięcie o godzinie 17:12,
- 05.05. o godzinie 22:40 storpedował i ciężko uszkodził w kwadracie marynarki DN 8440 należący do amerykańskiego armatora Waterman Steamship Co z Mobile frachtowiec Afoundria (5.010 ton), który ostatecznie zatonął 50 minut później,
- 06.05 o godzinie 22:11 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki DN 8190 należący do łotewskiego armatora Latvijas Kugniecibas Sabiedriba z Rygi frachtowiec Abgara (4.422 ton), który został ostatecznie zatopiony o godzinie 22:39 przy pomocy drugiej dobijającej torpedy (pierwsza wystrzelona o godzinie 22:23 torpeda okazał się wadliwa).
W dniu 13 maja Klaus Scholtz zgłosił niepotwierdzone uszkodzenie jedną torpedą o godzinie 22:52 w kwadracie marynarki DN 5214 transportowca wojska typu President Grant (10.544 ton). W drodze powrotnej do bazy U 108 storpedował i uszkodził w dniu 20 maja o godzinie 18:39 w kwadracie marynarki DE 4177 płynący samotnie po odłączeniu się od konwoju ON-93, należący do norweskiego armatora Nortraship tankowiec Norland (8.134 ton). Do uszkodzonego statku Scholtz otworzył o godzinie 19:57 ogień z działa pokładowego, który był prowadzony aż do wyczerpania amunicji, które miało miejsce o godzinie 20:30. Ponieważ płonący tankowiec nie chciał zatonąć U 108 otworzył do niego o godzinie 23:00 ogień z działka przeciwlotniczego kal. 3,7cm, który był prowadzony aż do wyczerpania się amunicji, które miało miejsce półgodziny później. Podziurawiony i pogrążający się w wodzie Norland poszedł ostatecznie na dno następnego dnia o godzinie 01:58. W dniu 01.06. U 108 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad dziewięć tygodni patrol (64 dni).

Patrol 8 (13.07.1942 - 10.09.1942)
13.07. U 108 pod dowództwem Klausa Scholtza wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na obszarze Karaibów (rejon Trynidadu). W dniu 18 lipca płynący do swojego rejonu operacyjnego okręt Scholtza odebrał meldunek U 202 (typ VIIc) i U 126 (typ IXc) o kontakcie na północny - wschód od Azorów z płynącym w kierunku południowym konwojem OS-34. Kierując się sygnałami naprowadzającymi wysyłanymi przez U 126 Klaus Scholtz nawiązał w nocy z 18 na 19 lipca kontakt z konwojem. W wykonanym o godzinie 03:39 w kwadracie marynarki CE 3352 ataku na statki płynące w tym konwoju dowódca U 108 zgłosił prawdopodobne zatopienie dwóch frachtowców o łącznym tonażu ca. 10.000 ton i niepotwierdzone uszkodzenie kolejnego frachtowca o tonażu ca. 5.000 ton. W godzinach popołudniowych tego samego dnia podążający za OS-34 okręt Scholtza został wykryty i odpędzony przez okręty eskorty. Następnego dnia operacja przeciwko temu konwojowi została zakończona a U 108 ponownie podjął przerwany marsz w kierunku swojego rejonu operacyjnego. W dniu 3 sierpnia U 108 od godziny 14:00 ścigał nieprzyjacielski tankowiec. W trakcie tego pościgu wachtowi zameldowali Scholtzowi o kolejnym kontakcie tym razem z tankowcem i frachtowcem, które przecinały kurs ściganego statku. Zaskoczony nowym kontaktem dowódca U 108 podjął decyzję przerwania pościgu za pojedynczym statkiem i zaatakowania nowych celów. W wykonanym o godzinie 22:20 ataku, Klaus Scholtz zatopił trzema torpedami w kwadracie marynarki EE 9476 należący do brytyjskiego armatora Anglo-Saxon Petroleum Co Ltd z Londynu tankowiec Tricula (6.221 ton) a następnie próbował zatopić frachtowiec, który jednak wykorzystując ciemną noc zniknął z zasięgu wzroku. W dniu 7 sierpnia U 108 zatopił przy pomocy torpedy i działa o godzinie 01:33 w kwadracie marynarki EO 2276 należący do norweskiego armatora Fred Olsen & Co z Oslo frachtowiec Brenas (2.687 ton). Z załogi frachtowca wzięto następnie do niewoli kapitana Oscara Klockera. W dniu 15 sierpnia okręt Scholtza został zaatakowany i lekko uszkodzony 150 mil morskich od portu Georgetown w Gujanie Brytyjskiej przez bombowiec typu Hudson z 53 Sqn RAF. W dniu 17 sierpnia Klaus Scholtz o godzinie 16:57 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki EP 4138 należący do amerykańskiego armatora The Texas Co z Wilmington tankowiec Louisiana (8.587 ton), którego kapitan pomimo trafienia podjął próbę ucieczki. Dowódca U 108 chcąc dobić uszkodzony statek widząc jak się on oddala wydał rozkaz wynurzenia i ostrzelania go z działa pokładowego. Tuż po wynurzeniu okręt Scholtza został zauważony i ostrzelany przez obsadę działa umieszczonego na rufie tankowca. Pomimo tego utrudnienia U 108 kontynuował pościg za statkiem, który przez cały czas wysyłał w eter sygnały o ataku. O godzinie 20:30 pomiędzy ściganym tankowcem a U 108 pojawił się norweski frachtowiec Tercero, którego Scholtz zignorował skupiając się na cenniejszym celu. Około godziny 22:44 U 108 zmuszony został do zanurzenia przed nadlatującym samolotem, który następnie wykonał bezskuteczny atak. Pozostając w zanurzeniu Klaus Scholtz wyszedł na dogodną do ataku pozycję i o godzinie 23:49 wystrzelił w kierunku Louisiany dwie torpedy, które spowodowały eksplozję przewożonego przez nią paliwa i jej zatonięcie. Kilka dni po tym ataku U 108 rozpoczął rejs powrotny do bazy. W dniu 10 września na godzinę przed wpłynięciem do bazy w Lorient, Klaus Scholtz otrzymał o godzinie 18:19 wiadomość o następującej treści.
Do Korvettenkapitän Scholtz
W podziękowaniu za wspaniałą i ofiarną walkę o przyszłość naszego narodu odznaczam pana za zatopienie 200.000 ton nieprzyjacielskiego tonażu jako 123 oficera Niemieckich Sił Zbrojnych Liściem Dębu do Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża
Podpisano Adolf Hitler .
Godzinę później U 108 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie dziewięć tygodni patrol (60 dni).

W dniu 14 października Klus Scholtz zdał obowiązki dowódcy okrętu KK Ralfowi-Rolfowi Wolframowi, samemu obejmując obowiązki dowódcy 12 Flotylli U-bootów w Bordeaux.

Patrol 9 (13.07.1942 - 10.09.1942)
13.07. U 108 pod dowództwem Ralfa-Reimara Wolframa wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku (rejon Freetown). W dniu 7 listopada Ralf-Reimar Wolfram spotkał się z pomocniczym podwodnym tankowcem U 509 (typ IXc), z którego pobrał paliwo. W związku z lądowaniem aliantów na wybrzeżu Północnej Afryki (operacja Totch), U 108 otrzymał z dowództwa polecenie dołączenia do zgrupowania Schlagetot, które miało operować przeciwko siłom inwazyjnym w rejonie wybrzeży Maroka. Prowadząc rozpoznanie na redzie portu w Casablance Ralf-Reimar Wolfram zameldował dowództwu o licznych patrolach morskich i lotniczych. W dniu 11 listopada U 108 został wykryty i zaatakowany przez nieprzyjacielski niszczyciel. Na skutek tego ataku okręt odniósł poważne uszkodzenia, które zmusiły Ralfa-Reimara Wolframa do wycofania się daleko na zachód w ocean w celu przeprowadzenia niezbędnych napraw. Ponieważ nie wszystkie uszkodzenia były możliwe do usunięcia podczas patrolu, dowódca U 108 zameldował o tym fakcie BdU, które nakazało mu przerwać patrol i wracać do bazy. W dniu 26.11. U 108 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (33 dni).

Patrol 10 (20.01.1943 - 24.02.1943)
20.01. U 108 pod dowództwem Ralfa-Reimara Wolframa wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku (rejon Freetown). Od 22 stycznia do 10 lutego Ralf-Reimar Wolfram operował w ramach grupy Rochen w rejonie Wysp Kanaryjskich. W dniu 3 lutego U 108 został bez powodzenia zaatakowany w kwadracie marynarki DH 96 przez niezidentyfikowany samolot. Osiem dni później 10 lutego okręt Wolframa został o godzinie 10:08 bezskutecznie zaatakowany przez stacjonujący w Gibraltarze samolot Catalina z 202 Sqn RAF. Tego samego dnia o godzinie 16:15 U 108 ponownie został wykryty i zaatakowany trzema bombami głębinowymi przez inny samolot Catalina z 202 Sqn RAF. Na skutek tego ataku uszkodzeniu uległy wszystkie dziobowe wyrzutnie torpedowe. W dniu 12 lub 16 lutego Ralf-Reimar Wolfram spotkał się z U 504 (Typ IXc), z którego pobrał paliwo potrzebne na rejs powrotny do bazy. W dniu 24.02. U 108 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (36 dni).

Patrol 11 (01.04.1943 - 16.05.1943)
01.04. U 108 pod dowództwem Ralfa-Reimara Wolframa wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem w drodze do bazy w Niemczech, gdzie okręt miał przejść do służby szkoleniowej odbyć patrol na wodach Północnego Atlantyku. W dniu 19 kwietnia Ralf-Reimar Wolfram storpedował i uszkodził o godzinie 03:13 dwiema torpedami w kwadracie marynarki BC 3223 marudera z konwoju HX-234, należący do amerykańskiego armatora Waterman Steamship Co z Mobile frachtowiec Robert Gray (7.176 ton). Wkrótce po tym ataku U 108 został zmuszony do zanurzenia na skutek ostrzału prowadzonego przez zaatakowany statek. O godzinie 04:43 do frachtowca wystrzelono torpedę, która jednak minęła cel. Chcąc posłać na dno uszkodzoną jednostkę, Ralf-Reimar Wolfram wystrzelił w jej kierunku o godzinie 05:59 kolejną torpedę, po której trafieniu na skutek wtórnej eksplozji przewożonej amunicji stanęła ona w płomieniach i wkrótce potem zatonęła. Od 20 do 27 kwietnia U 108 operował w ramach zgrupowania Meise przeciwko konwojom HX-234 i ONS-4. W dniu 22 kwietnia Ralf-Reimar Wolfram nawiązał kontakt z konwojem ONS-4, ale zanim zdołał go zaatakować został wykryty i zaatakowany przez okręty eskorty. Mimo długotrwałego polowania prowadzonego przez okręty eskorty U 108 nie utracił kontaktu z konwojem i podążał jego śladem wysyłając sygnały naprowadzające. Od 27 kwietnia do 4 maja Ralf-Reimar Wolfram operował w ramach zgrupowania Specht na północny - zachód od Nowej Funlandii przeciwko meldowanemu przez B-Dienst konwojowi HX-235. W dniu 1 maja U 108 spotkał się z podwodnym tankowcem U 461 (typ XIV), z którego pobrał 70 m3. W dniu 10 maja U 108 wpłynął do bazy w Bergen, którą opuścił następnego dnia, by via Kristiansand zawinąć w dniu 16 maja do bazy w porcie Stettin, kończąc trwający prawie siedem tygodnia patrol (46 dni).

W dniu 1 września U 108 został oficjalnie przydzielony do 8 Szkolnej Flotylli U-bootów z bazę w Danzig, gdzie pełnił funkcje okrętu szkolnego.

W dniu 16 października 1943 roku KK Ralf-Reimar Wolfram zdał obowiązki dowódcy OL Matthiasowi Brüningowi samemu obejmując obowiązki dowódcy na budowanym U 864 (typ IXd2).

W dniu 11 kwietnia 1944 roku przebywający na pontonie stoczni remontowej Oderwerke w Stettinie przechodzący remont U 108 został zatopiony podczas nalotu amerykańskich samolotów 8 Floty USAAF. Wrak okrętu został wydobyty i w dniu 17 lipca 1944 roku po stwierdzeniu nieopłacalności remontu skreślony z listy floty. W dniu 24 kwietnia 1945 roku dawny U 108 w związku ze zbliżaniem się wojsk radzieckich został zatopiony w pobliżu wyspy Karsibór. W 1946 roku wrak okrętu wydobyto i pocięto na złom.

Uwagi:

a.) W dniu 15 stycznia 1941 roku zmarli w szpitalu w Wilhelmshaven ranni podczas nalotu na bazę Mtr II Paul Nölke (ur. 13.10.1920r) i MaschGfr Johann Siano (ur. 21.02.1920r).
b.) W dniu 16 stycznia 1941 roku zmarł w szpitalu w Wilhelmshaven ranny podczas nalotu na bazę MaschObGfr Eduard Bragard (ur. 08.06.1918).

Przypisy:
[1] Statek ten był wyposażony w katapultę i samolot, co zmyliło Scholtza, który zidentyfikował go jako krążownik pomocniczy.

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/BDUKTB30269.htm
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1